ตอนที่ 10
ฟ้าลั่นจอดรถลงหน้าคอนโด มือเคาะกับพวงมาลัยสบายๆตามเพลงจากวิทยุที่ถูกหรี่จนเบา เชอเบทคุยโทรศัพท์จากต่างประเทศ หน้าเครียดนิดหน่อย
“yes, I know…. ,but it is silly….oh my god! Ok!!! I will finish it in 3 hours. bye.”
มือถือโยนลงกับพื้นรถ สองมือขยี้หัวจนผมที่มัดหลุดเป็นปอยลงมา
“แม่งเอ้ยยย งอแงสัส”
“อะไรวะ?”
เลิกคิ้วมองคนป่วยที่หงุดหงิด
“มึง…พากูไปส่งอีกที่ได้ปะ กูต้องแก้งานว่ะ แม่งจะเอาในสามชั่วโมง”
ไม่ได้ถามอะไร ฟ้าลั่นแค่พยักหน้าแล้วกดจีพีเอสตามสถานที่ที่เชอเบทบอก….จากคอนโดใจกลางเมืองไปถึงนั่นก็ไกลพอตัว ถ้าทางด่วนคงจะถึงภายในครึ่งชั่วโมง
“ดูเครียดนะ?”
“เออ งานใหญ่ แล้วเมื่อคืนดันบอกโอเค น่ารำคาญว่ะ”
“งานอะไรบอกได้มั้ย?”
เชอเบทเอนตัวพิงบ่าคนขับ สองมือยังกุมท้องที่โดนกระแทก ตาเรียวหลับลงพักสายตา
“แต่งเพลง กูเป็นฟรีแลนซ์น่ะ”
“อ้อ เก่งนี่”
“ก็กูหล่อ”
ยิ้มขำคนมั่นใจ มือยกคนปรับเสียงเพลงวิทยุให้ดังขึ้นแล้วลดลงดึงมือขาวข้างหนึ่งมากุมไว้บนตัก บีบนิ้วเรียวเล่นไปเรื่อยเพลินๆ
“ลวนลามว่ะ จับมือกู”
“มึงก็จับกูคืนสิ เสมอกัน”
“เชี่ย ฮ่าๆ ตลกไปละ”
“ไม่พอใจก็ดึงออก”
เดาะลิ้นยิ้มยียวน
เชอเบทหันหน้ามาหาดึงมือออก ฟ้าลั่นเลิกคิ้วหุบยิ้มก่อนจะยิ้มออกมาอีกทีเมื่อมือขาวสอดมือกลับมาจับเหมือนเดิม
“กูจับมือมึงคืนแล้วนะ”
“สัส เดี๋ยวจูบเลย”
“ขับรถไป อย่าเงี่ยน”
ฟ้าลั่นจอดรถหน้ารั้วเหล็ก สถานที่ที่เชอเบทให้มาช่างดูแปลกตา หมู่บ้านชานเมืองที่เหมือนต่างคนต่างซื้อที่ดินแล้วปลูกสร้างกันเอง มีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างดี และบ้านเชอเบท…
สนามหญ้าโล่งๆ และมีกล่องหนึ่งใบ แถมบ้านยังดูเหมือนร้านค้าที่แบ่งเป็นล็อค
“ที่ไหนวะเนี่ย”
“บ้านกู”
คนผมยาวทำหน้าขัดใจ ฟ้าลั่นไม่ถามอะไรต่อแค่ยิ้มมุมปากแล้วลงจากรถอ้อมไปช่วยประคองคนเจ็บเข้าไปในบ้าน รั้วบ้านไม่ได้มีระบบรีโมทคอนโทลเหมือนบ้านเขา ต้องเลื่อนเปิด
ที่นี่คือบ้านเชอเบท…ผู้ชายโลกส่วนตัวสูง
คงขัดใจน่าดูที่ต้องให้คนอื่นเห็นโลกส่วนตัวของตัวเอง คอนโดคงเหมือนหอพักที่นี่คงเหมือนบ้าน ตั้งแต่ก้าวเท้าเข้ามาก็นับว่าเป็นไอเดียสร้างบ้านที่แปลกตาดี
“พากูไปห้องนั้นที”
นิ้วขาวชี้ไปฝั่งตรงข้ามที่มีประตูบานเดียว
ฟ้าลั่นประคองคนเจ็บเข้าไป ผ่านฟูกนิ่มหลายอันที่กองกันอยู่บนพื้น โต๊ะเขียนแบบ โต๊ะทำงาน ชั้นหนังสือ และถึงประตู
“โอ้โห”
โลกของเชอเบท…
“เก้าอี้ๆ เร็วววว เดี๋ยวงานไม่เสร็จ”
เริ่มหงุดหงิด….พอได้นั่งเก้าอี้ทำงานเชอเบทเหมือนตัดขาดโลกไปเลย
ฟ้าลั่นมองจอแมคบุคสองจอที่รันโปรแกรมแต่งเพลง เป็นโปรแกรมที่ดูแปลกตา มีฟังชั่นและแถบควบคุมหลายอย่าง
เพลงป๊อปที่ฟังครั้งเดียวก็ติดหูดังออกมาจากลำโพงที่ติดอยู่รอบห้อง กระหึ่มดังเข้าไปในหู
ร่างสูงยืนพิงประตูสำรวจห้องอัดเพลงผสมห้องดนตรี คงชอบสะสมกีตาร์…เพราะมีเกือบสิบห้าตัวแขวนอยู่ ทุกตัวได้รับการดูแลอย่างดี เปียโนไฟฟ้าก็มีโน้ตเพลงเล่มเก่าวางสุมๆ กลองชุดยังมี
มองจนพอใจก็ปล่อยเชอเบทไว้กับงาน เดินออกมานั่งรอที่…ห้องรับแขกคงไม่ใช่ เพราะดูเหมือนเจ้าบ้านไม่คิดจะรับแขก เรียกว่าห้องอเนกประสงค์จะเหมาะกว่า
ฟ้าลั่นทรุดนั่งลงกับฟูกนิ่ม รีโมททีวีและรีโมทแอร์นอนกองอยู่ในฟูกด้วย…มือสีแทนคว้ามากดเปิดทีวี อีกมือหยิบรีโมทแอร์มากด
เปิด
สมเป็นเชอเบท ขนาดทีวียังติดกำแพงให้องศาพอดีกับการนอนดู แผ่นหลังกว้างทอดตัวลงกับกองฟูก จมลงไปในกลุ่มหมอนนิ่ม ดึงหมอนหนึ่งใบมากอดมองสารคดีจีโอกราฟฟิคภาพสวย
แอร์เย็นๆ กับเสียงพูดรื่นหู….
ตาคมปรือ…หลับไปในกองฟูกนิ่ม
“ฟ้า…ฟ้าลั่น”
เชอเบทเดินออกมาหลังจากเสร็จงานแล้ว เรียกคนที่นอนจุมปุ๊กอยู่กลางฟูก…ไม่มีสัญญาณตอบรับสงสัยจะนอนหลับไปแล้ว
ขายาวก้าวช้าๆ มือยังกุมท้องไปคุกเข่าลงข้างคนหลับ
ขนาดหลับยังหล่อ..
ผิวสีแทน ทรงผมสั้นเซ็ตเปิดหน้า กำร่างกายที่มีมัดกล้ามสวย ช่างดูเหมือนรูปปั้น….มือขาวยกขึ้นไล้นิ้วไปตามโครงหน้า เว้นระยะไม่ให้นิ้วสัมผัสผิวฟ้าลั่น…กลัวคนหลับจะรู้ว่าแอบสำรวจ
“ไม่ปล้ำกูเลยล่ะ”
สะดุ้ง ก่อนจะโดนดึงลงไปในอ้อมกอดอุ่น
“เชี่ย กูเจ็บอยู่นะ”
แกล้งบนเมื่อหน้าปะทะกับซอกคอแกร่ง
“เบาๆเองน้องเชอ”
จรดปลายจมูกหอมกลางกลุ่มผมที่เริ่มเหม็นเหงื่อ…แต่ก็ยังน่าหอม…มือหนายกขึ้นไล้แก้มนิ่มเบาๆ ตาคมยังคงหลับพริ้ม
“สบายมั้ยล่ะ กูชอบมาหลับตรงนี้เหมือนกัน”
“อือ สบายดี หมอนข้างน่ากอด”
เสียงหัวเราะประสานกันเบาๆ
“เสร็จงานแล้วหรอ”
กระชับกอด มือไล้แผ่นหลังบาง
คนถูกกอดนอนนิ่ง ยกขาก่ายคนตัวใหญ่
“อื้อ จะเที่ยงคืนแล้วหิวข้าวยัง”
“หิว…อยากกินเด็ก”
ฉับพลัน เชอเบทถูกกดลงกับฟูก…ฟ้าลั่นคร่อมอยู่ด้านบน สองมือแกร่งรวบข้อมือขาวไว้บนหัว รอยยิ้มยียวนประดับขึ้นที่มุมปาก
“กูเจ็บอยู่”
ขมวดคิ้วมุ่น
“แค่จูบเอง…ไม่โดนพุงมึงหรอก”
“หิวข้าวแล้วมาจูบทำไม”
หรี่ตาลง แต่ปากเริ่มยิ้ม
“ให้จูบปะล่ะ”
ยักคิ้วถาม
“ตักบาตรอย่าถามพระดิ อื้ออออออ”
จูบ…ฟ้าลั่นท่าจะหิวอย่างปากว่า จูบเย้ายวนบดขยี้กับริมฝีปากเขา…ทั้งลิ้นที่สอดเข้ามาเกี่ยวกระวัดรัดกับลิ้นเขา…นานจนเกือบขาดหายใจถึงผละออก
คนตาเรียวนอนหอบเบาๆ สูดอากาศเข้าปอด…
ความร้อนผ่าวตีขึ้นหน้าเมื่อข้อมือด้านในถูกยกขึ้นจรดริมฝีปากฟ้าลั่น…ปากอุ่นประทับจูบลงมา ตาคมจ้องมาสบตาก่อนฟันคมๆจะขบลงที่ผิวเนื้อ
เซ็กซี่ชิบหาย…
“เขินอะไร หน้าแดงเชียว”
หัวเราะทุ้มในลำคอแล้วลุกขึ้นยืน หันหน้าไปทางอื่นเพื่อกลั้นขำ…
เชอเบทที่ไม่เคยเขินสักที เล่นยกมือปิดหน้าเหลือแต่หูแดงๆให้เห็น จูบก็หลายที มีอะไรกันก็หลายหนเสือกมาเขินแค่ตอนจูบข้อมือ รอยจูบยังไม่ขึ้นสีเลยด้วยซ้ำ
“เชี่ยเอ้ย”
หมอนในกองถูกคนเขินจัดโยนใส่หลัง
“น้องเชอเขินอะไรครับ?”
ฟ้าลั่นเปลี่ยนความเคืองที่โดนทำร้ายร่างกายเป็นการทำหน้ากรุ้มกริ่มกอดอกมองคนที่ยังนอนอยู่
“ไม่ได้เขินโว้ย”
ถลึงตาใส่ทั้งหน้าแดงๆ
“พูดไม่เพราะเลย เรียกพี่ฟ้าสิน้องเชอ”
หมอนอีกใบถูกโยนมา แต่โยกตัวหลบ
“อย่าหลบดิ๊”
“น้องเชอ..”
แกล้งทำเสียงแหบพร่า
“Kยยยย โอ๊ย”
จบข่าวเมื่อคนไม่เจียมสังขารจะลุกพุ่งเข้ามาเอาคืน แต่ปวดท้องหล่นตุ๊บลงไปนอนกับฟูกเหมือนเดิม ฟ้าลั่นหยุดแกล้งรีบไปประคองขึ้นมานั่งดีๆ
“ไม่เจียมสังขารเลยมึงนี่”
“ชิ…”
“ดึกแล้ว สั่งพิซซ่ามากินปะล่ะ”
“ไม่หิว”
เมินไปอีกทาง ยังเคืองแม้ตอนนี้จะต้องอาศัยแผ่นอกหนาเป็นพนักพิง ฟ้าลั่นแอบยิ้มสองแขนสอดเข้าไปกอดเอวคนตัวบาง วางคางเกยบนไหล่
“น้องเชอโกรธอะไรพี่ฟ้าครับ หืม”
หอมซอกคอขาวเอาใจ
“ไม่ขำนะเว่ย”
หันขวับมา ปากชนกับหน้าผากสวยของฟ้าลั่น…
“อยากหอมพี่ฟ้าหรอ”
“เชี่ยฟ้า ถอยออกไปเลย”
หน้าแดงก่ำขึ้นมาอีกรอบ
“น้องเชอหายโกรธพี่ฟ้าก่อนสิครับ”
“โอ้ยใกล้ไปแล้ววววว”
แกล้งจนพอใจถึงตกลงว่าจะสั่งพิซซ่า ฟ้าลั่นโทรสั่งทั้งๆที่ยังมีเชอเบทอยู่ในอ้อมแขน
“ครับเอาพิซซ่าหน้าซีฟู้ดถาดกลาง”
“ไก่ล่ะ ไก่ด้วย”
คนไม่หิวช้อนตามอง พูดเบาๆย้ำเมนูตัวเอง
“เอาไก่ด้วยครับ ปีกหรือน่อง?”
หางเสียงถามคนในอ้อมแขน
“ผสมก็ได้ เอาแปดชิ้น”
“ครับผสมมาเลยแปดชิ้น ขนมปังกระเทียม เอาเปปซี่ด้วย”
“ไอติมๆ”
“ไอติมด้วยครับ มีรสอะไรบ้าง วานิลาหรือช็อคโกแลตหือ?”
“วานิลา”
“วานิลาครับ โอเคครับ”
จุ้บ…วางสายเสร็จหันมาจุ้บปากเชอเบท
“ลวนลามกูอีกละ”
“ป่ะ อาบน้ำระหว่างรอ มีเสื้อผ้าให้ยืมปะเนี่ย”
“มีดิ”
ประคองเชอเบทผ่านกำแพงกั้นไปถึงห้องนอน…มีประตูหนึ่งบานอยู่ข้างตู้เสื้อผ้า ฟ้าลั่นประคองเดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยกัน
“เดี๋ยว ปล่อยกูไว้ตรงนี้ก็ได้เดี๋ยวอาบเอง”
“ถนัดหรอ กูช่วยได้นะ”
ยกยิ้มยียวนมือเริ่มซนดึงเสื้อบาสของเชอเบท
“เห้ย อย่ามาถอดของกู”
รีบดึงลง แต่ก็สู้แรงไม่ไหว เสื้อบาสถูกดึงออกไปกองกับพื้น
“หึหึ…”
“ออกไปปปปปปปปป หน้าแม่งเงี่ยน กูสังขารไม่ได้โว้ยวันนี้”
สองมือดันอกแกร่งออก ฟ้าลั่นหัวเราะยกมือยีหัวยุ่งๆ
“อาบดีๆล่ะ เดี๋ยวทายาที่ตูดให้ ถุงยาอยู่ในรถใช่มั้ย หึหึ”
ยาที่เฌอแตมกับชาร์ลจะทาให้…
จะโวยวายคนอาสาก็ออกจากห้องน้ำไปแล้ว ได้แต่หัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่ในห้องน้ำ ไม่รู้จะเขินอะไรนักหนาวะกู มากกว่านี้ก็เคยทำ อาบน้ำด้วยกันก็เคย
ภาพฟ้าลั่นจูบข้อมือฉายซ้ำ….
ฉ่า…เหมือนใครจุดระเบิดในใจ
คนเหี้ยไร sex appeal สูงชิบหาย
================================================
กลับจากทะเลก็มาอัพให้เลย 5555 เรื่องนี้ขยันสุดอะไรสุด อัพไวอัพเร็ว ทำลายสถิติตัวเอง
ตกลงเขาจีบกันยัง? จีบยัง? หรือยังไม่จีบ? -.....-
ปล. ตอนหน้าเตรียมถุงเลือดนะคะ คึคึคึคึคึคึคึคึคึคึคึ
หัวข้อ: ฟ้าลั่นรัก : ตอนพิเศษปีใหม่ P.76 <อัพสามสิบธันวา> (อ่าน 1062108 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก