หัวข้อ: ฟ้าลั่นรัก : ตอนพิเศษปีใหม่ P.76 <อัพสามสิบธันวา>

[bambooiihallo]

ขอบคุณทุกคอมเม้นค่า

[membermind]

เลือกทีมไม่ถูก ขอเชียร์ทั้งคู่
ดังนั้นเข้าใจกันไวๆนะจ้ะ

[cheyp]

ให้โอกาสตัวเองบ้างเถอะเชอ
ฟ้าง้อแล้วน้าาา

[badbadsumaru]

โถ่วเอ้ยยย คุยกันก่อนไหม
เข้าใจผิดไปกันใหญ่ละ

[｡Atlas]

เพิ่งเข้ามาตามอ่านค่ะ รวดเดียวเลย 55555+

ชื่อเรื่องสะดุดตามาก แปลก ๆ ดี ตอนแรกนึกว่าจะเกี่ยวกับคืนที่สายฟ้าฟาดงี้(?)  ที่แท้มาจากชื่อพระเอกนี่เองงง

เราว่าเคมีทั้ง 2 คนมันเข้ากันดี ชอบเวลาเขาคุยเขาอ้อนกัน ดูทันกัน กลมกล่อมดีค่ะ

พล็อตเรื่องก็มีความแหวกแนว น่าจะยังมีอะไรให้ลุ้นไปกับความรู้สึกของตัวละครอีกเรื่อย ๆ 

พาร์ทที่เป็นตอนพี่ฟ้าอยู่ทะเล น้องเชออยู่กับอาโปนี่แต่งออกมาได้อึมครึมมาก อ่าน ๆ ไปแล้วมีความรู้สึกร้อนในอก เครียดตามพี่ฟ้า 555555

ตอนนี้ขอ #ทีมฟ้าลั่น เดินหน้าง้อก่อนละกัน 

[นอนกินแรง]

พี่ฟ้าน่าสงสาร เชอเบทก็ใจแข็งมาก ต่างคนต่างเข้าใจผิด พูดตรงๆกันมาตลอดแต่พอเรื่องนี้กลับพูดอ้อมกันไปมา จะเข้าใจกันไหมเนี่ย ชอบกันก็ไม่ยอมรับ รออ่านนะคะ

[Pa'veaw]

เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกมากเลยคะ

คนไม่ชอบการผูกมัดทั้งคู่จะอยู่ด้วยกันได้ไหมนะ

รอตอนต่อไปค่ะ

[mpp]

แต่เราทีมพี่ฟ้าอ่ะ…

ฮืออออออออ สงสารน้องเชอเหมือนกันนะ แต่เห็นใจพี่ฟ้ามากกว่า ;______;

เราเพิ่งมาตามอ่าน วันเดียว15ตอนรวด (สนุกจนหยุดอ่านไม่ได้)
พออ่านตอนที่15จบเราก็ตัดสินใจได้ทันทีเลย เราขออยู่ข้างพี่ฟ้า

คือแบบ ไม่รู้ดิ อ่านมาทุกตอนแล้วเราว่า พี่ฟ้าชัดเจนนะ
ชัดเจนตั้งแต่ตอนแรกๆเลยว่าพี่ฟ้าโอเคกับเชอมากแค่ไหน
ความรู้สึกพี่ฟ้าที่ออกมาทางการกระทำเราว่ามันตอบได้แล้วนะว่า not just fwbf
แต่เชอเองนั่นแหละที่ปิดหูปิดตาตัวเอง เอาแต่บอกตัวเองว่าไม่
นานๆเข้าเลยกลายเป็นว่า เชอคิดว่าฟ้าไม่ได้รักตัวเองจริงๆ
เอาจริงป่ะ การกระทำของฟ้าไม่ได้ส่อเค้าไปในทางว่าชอบปรินซ์เลย
ถ้าเชอเข้าข้างตัวเองอยู่แล้วต้องรู้ดิว่าพี่ฟ้าหึงเชอต่างหาก
แต่เพราะเชอตั้งใจจะไม่มีแฟนแล้วก้คิดไปเองว่าพี่ฟ้าไม่มีทางจริงจังไงเลยออกมาเป็นแบบนี้ ):

เฮ่อมมมมมม พี่เพลียใจ เชอเอาแต่คิดเออเองอ่ะ สงสารพี่ฟ้าลั่นนนนน
จุดนี้ขอจากไปทำใจก่อนแล้วกัลลลลล กระซิกๆ ;__;
ตอนหน้าขอให้พี่ฟ้าได้รับเมสเสจหรือไลน์จากน้องเชอสักทีนะคะ แชทเฟส dmทวิตหรือไอจีก็ได้ สักทางอ่ะ!
อย่าทรมานใจพี่ฟ้าแล้วทำร้ายตัวเองแบบนี้เลยน้องเชอเบ็ท T_T

ปล. ตอนแรกไม่ร้อง สงพี่ฟ้าไงก็ไม่ร้อง
แต่พอเจอฉากแตมมาทีพี่ร้งงงงงงงงงงงงงงง
ฮือ อ่อนไหวกับประเด็นความสัมพันธ์ในครอบครัวเป็นพิเศษค่ะ
ประโยคที่กินใจสุดๆคือ
"ความสัมพันธ์ระหว่างฝาแฝด…มันทำให้เชอเบทที่ชีวิตมีแต่ความสุขถูกกัดกินจากข้างใน…"
พี่แบบ ฮ่อลลลลลลลลลลลลล เฌอแตมเชอเบทของพี่ โอ๋เอ๋นะลูกกกกก T0T
อยากกอดปลอบแล้วโยกตัวโอ๋ๆ จุ๊บกระหม่อมคนละที ฮือ

[ssipra]

บอกๆกันไปสักทีค่ะ คนอ่านมันหน่วงงงง

[tana]

สองคนนี้ไม่กล้าที่จะรัก ชอบคิดไปเองและคิดไปก่อนตลอดเลย
เราว่าที่ทั้งสองคนเป็นอยู่ตอนนี้มันอาการของคนที่กำลังเริ่มชอบใครอะ55555
ไรท์แต่งดีสนุกกกมากตามอ่านมาตั้งแต่ตอนแรกๆเลย
สู้ๆนะค้า อิอิ

[todiefor]

เข้ามารอพี่ฟ้าที่ท่าน้ำทุกวันเลอออออออออออออออออ 

[lune]

มารอ พี่ฟ้า  - น้องเชอ
 

[bambooiihallo]

ตอนที่ 16


   “เชอ ทำไรมา!!”



   วันอังคารสีชมพู…กับความรู้สึกดาวน์สุดกู่ของเชอเบท ผมยาวรวบยุ่งๆกับเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวติดกระดุมถึงคอกางเกงยีนส์เดฟสีดำและรองเท้าหนัง หน้าตาอิดโรยไม่ได้พักผ่อนหลายวันแถมเมื่อคืนหลังจากต่อยตีกับฝาแฝดก็นอนไม่หลับนั่งอยู่เป็นเพื่อนเฌอแตมอ่านหนังสือถึงเช้า



   “นอนไม่หลับว่ะ ภูมิแพ้ขึ้นแต่เช้าเลยใส่แมส ตาบวมฉึ่งเลยใอ้เหี้ย”



   บวมเพราะหมัดไอ้แตมด้วยส่วนหนึ่ง



   “แมสก็ใส่สีดำเนอะคนเรา แค่นี้ก็ต้องเท่ห์”



   ปริ๊นซ์ยิ้มขำกับแมสสไตล์ไอดอลเกาหลี ก่อนจะแกล้งดึงแล้วปล่อยออกให้สะดุ้งเล่นๆ เชอเบทถลึงตาใส่ล็อคออเพื่อนมาเหวี่ยงไปมา



   “ไปเรียน”



   บุคคลที่สาม…เกียร์



   “มึงก็ไปดิ”



   ปริ๊นซ์หน้ายุ่ง



   “แล้วไปเหวี่ยงไอ้เกียร์ทำไม ป่ะไปเรียนกัน มึงเดินไปกับเกียร์ก่อนเลย กูไปซื้อน้ำก่อน”



   ยักคิ้วให้เกียร์แล้วดันหลังคนตัวเล็กให้เดินไปคนอีกคน…รีบเดินออกมาก่อนที่ปริ๊นซ์จะตามมา ขายาวเดินไปที่ร้านขายขนมข้างตึกเรียน…ปิด



   เดินกลับไปที่ลานจอดรถเพื่อขับไปเซเว่น



   เซเว่นที่เคยเจอฟ้าลั่น…



   “อ้าวน้องเชอ”



   เสียงเรียกจากเพื่อนฟ้าลั่น…



   “พี่ปิง?”



   มองซ้ายมองขวาเผื่อจะเจอเพื่อนพี่ปิง ยังไม่อยากเจอ



   “ไอ้ฟ้าไม่มาหรอก ฮ่าๆ มันอารมณ์ไม่ค่อยดีมาสองสามวันแล้วล่ะ มันใช้พี่มาซื้อน้ำให้เนี่ย ถ้ารู้ว่าเจอน้องเชอมันคงอิจฉาพี่แน่เลย แต่ใส่แมสเกือบจำไม่ได้”



   “ฮ่าๆ ไม่หรอกพี่”



   “หยิบกาแฟแถวบนให้พี่ด้วยดิ ริมสุดซ้าย”



   บังเอิญจะหยิบกาแฟกระป๋องจากตู้เดียวกันพอดี เชอเบทส่งกาแฟให้อีกฝ่ายที่ยังยิ้มกว้างขอบคุณ ก่อนคนอารมณ์ดีจะชะงัก



   “น้องเชอหน้าไปทำอะไรมา นอนไม่พอหรอทำไมตาบวม”



   …ยิ้มขำท่าทางซื่อๆของปิง แต่แบบนี้ก็น่ารักดี



   “งานเยอะอ่ะครับ งั้นผมไปก่อนนะ”



   “บ๊ายบาย”







   




   “ฟ้าๆๆๆ ให้ทายกูเจอใครที่เซเว่น”



   ปิงนั่งลงม้าหินข้างแท็ป วางถุงขนมแล้วรื้อหากาแฟกระป๋องให้แท๊ป น้ำผลไม้ให้ฟ้าลั่นและโค้กของตัวเอง ขนมจุกจิกอื่นๆก็แกะถุงเปิด



   “ไม่อยากรู้”



   “เชี่ย น้องเชอเลยะเว่ย”



   “เจอใครนะ?”



   ละสายตาจากไอโฟนที่ค้างอยู่หน้าแชทเชอเบทมามองเพื่อน ปิงยิ้มกว้างเล่าไปเรื่อยว่าน้องเชอมาซื้อน้ำอย่างงั้นอย่างงี้



   “แล้วไงต่อ?”



   “ก็หมดแล้วอ่ะ…ซื้อของเซเว่นจะให้ทำไรเยอะแยะวะ อ้อๆ ใส่แมสสีดำด้วยวันนี้โคตรเด่น คนมองกันใหญ่ เหมือนน้องตาบวมๆไม่ได้นอน”



   ฟ้าลั่นส่งเสียงตอบรับก่อนละสายตากลับมาที่จอโทรศัพท์



   Fhafar : เจอปิงหรอ?



   Fhafar : ใส่แมส ไม่สบายหรอ?



   พิมพ์ไปก็หงุดหงิดตัวเอง ไม่ใช่ฟ้าลั่นคนเดิมเลยแบบนี้ แม่งเอ้ย…



   ลุกขึ้นกระแทกเท้าเดินไปห้องน้ำหาน้ำวักหน้าแก้เซ็ง








   “มีเรื่องไรกันแน่วะ”



   แท็ปยืนรออยู่หน้าห้องน้ำมองด้วยสายตาเป็นห่วง ว่าจะถามก็ติดไอ้ปิงที่ไม่มีเซนส์อะไรทั้งนั้น ถามไปก็เดี๋ยวแตกตื่นเปล่าๆ



   “เฮ้อ…นิดหน่อยว่ะ”



   “เล่าดิ ไอ้ปิงแดกอยู่ไม่เดินมาหรอก”



   สองคนเดินไปนั่งโต๊ะอีกด้านหนึ่งของตึก



   “กู…มีเรื่องกับเชอนิดหน่อย”



   แท็ปพยักหน้าคิดในใจว่า…แม่งอย่างที่คิด ไม่ใช่น้องผึ้งจริงๆด้วย



   “ทำไม่ดีกับเขาว่ะ โกรธกูไม่ยอมคุยเลย ไลน์ก็ไม่ตอบ เฟสก็ไม่ตอบ”



   “แล้วโทรยัง?”



   “อ่านไม่ตอบทุกอย่าง โทรไปจะรับหรอวะ”



   ถอนหายใจเซ็งๆ



   “บทจะห่วยก็ห่วยว่ะฟ้า ทำไมไม่ไปเจอเลยวะ คุยตรงๆ”



   ส่ายหัวกับเพื่อน บางทีเพราะมีทุกอย่างเลยไม่ละเอียดอ่อนกับเรื่องเล็กๆก็เป็นไปได้ มองหน้าเพื่อนที่ฉายความกังวลแล้วก็อดยิ้มไม่ได้



   “ก็อยากเจอ สัส เรียนเสร็จเมื่อวานคณะมันก็เลิกแล้วมั้ง จารย์เล่นปล่อยซะเย็นเลย…ไปหาก็ไม่กล้าว่ะ ไม่รู้ด้วยนอนบ้านหรือนอนคอนโด”



   “เคยไปค้างบ้านด้วย?”



   “สองครั้ง”



   “แล้วบ้านมึงเคยพาไปมั้ย”



   “ก็เคย”




   “ชอบเขาก็ไปง้อเขา”



   “ก็ไม่รู้จะง้อยังไง เฮ้ย ไม่ได้ชอบแค่รู้สึกผิด”



   แท็ปขำก๊ากกับเพื่อนแสนโง่ของตัวเอง ไม่ชอบแต่พาไปบ้านเนี่ยนะ? คบกันมาสี่ปียังไม่เคยเห็นแม้แต่รั้วบ้านไอ้ฟ้า ทำรายงานยังไม่ให้ไปที่บ้าน



   กับเชอเบท…ถ้าไม่คิดอะไรจะพาไปบ้านทำไม



   “หรอ? เชื่อตายห่า กูว่าไอ้ปิงยังดูออกเลยว่ามึงชอบน้องเขา”



   “กูแค่รู้สึกผิดเฉยๆเว่ย ไม่ได้ชอบ กูไม่ได้ชอบใครสักหน่อย มึงก็รู้กูยังไม่อยากหาห่วงมาผูกคอ”



   “แต่ก็ตัวติดกับมันมาหนึ่งอาทิตย์เนี่ยนะ”



   ฟ้าลั่นเคยอยู่กับใครได้นานด้วยหรอ ขนาดมีแฟนยังเจอแฟนแทบนับวันได้ เลิกก็ไม่เสียใจไม่เคยรุกรี้รุกรนแบบนี้ เห็นครั้งแรกก็เมื่อวาน ชัดเจนสุดก็วันนี้



   “ก็บังเอิญปะวะ อาทิตย์เดียวเอง สรุปเหี้ยไรได้ว่ากูชอบมัน”



   ส่ายหัวกับความคิดของแท็ป



   “งั้นก็ไม่ต้องติดต่อน้องเขาไปแล้ว เขาก็พอตัวอยู่ เดี๋ยวก็ควงคนใหม่ มึงก็ควงใครซ้ำหน้าที่ไหนล่ะ?”



   “ก็มันรู้สึกผิด แบบคาใจ”



   “ทำเหี้ยกับแฟนเก่าไม่เห็นรู้สึกผิดแบบนี้…อย่าโง่ดิวะ เกียรตินิยมนอนรอมึงอยู่แท้ๆ”



   หรือคนเรียนเก่งมักอีคิวต่ำ?



   “เฮ้อ…ไม่รู้ว่ะ รู้แค่คาใจสัส อยากเคลียร์”



   “อยากเคลียร์ก็ไปหาดิวะ นั่งอยู่นี่จะได้เจอหรอ?”



   “กูก็มีเรียน มันก็มีเรียนปะวะ แม่ง…”



   “มึงก็โดด…ไม่ต้องมาทำหน้าอึ้ง คือมึงได้เกียรตินิยมแน่ๆอยู่แล้ว โดดเรียนสักวันไม่ทำให้เกรดมึงตกเท่าไหร่หรอก ดีกว่ามานั่งคาใจ มีสมาธิเรียนตายห่าอ่ะมึง วุ่นวายกับโทรศัพท์มาสองวันแล้วนะ”



   “เอาไงดีวะ”



   “ก็เอาไงล่ะ?”



   “แต่กูไม่ได้ชอบเขา”



   น้ำเสียงลังเล



   แท็ปแทบจะยกเท้าถีบเพื่อนแล้วแหวกกระโหลกหนาๆมาดูว่าความมั่นใจแบบผิดๆที่สวนทางกับการกระทำนี่มาจากเซลล์สมองเซลล์ไหน



   “ชอบไม่ชอบค่อยคิดทีหลังเหอะ เอาเป็นว่าถ้าอยากเจอ อยากเคลียร์ เขาไม่ตอบไลน์ไม่ตอบแชทก็ต้องไปเจอ หรือจะไม่เจอกันตลอดชีวิต?”



   “กูจะไปเคลียร์แล้วกัน ไม่อยากให้จบไม่ดีว่ะ”



   คนอื่นไม่ยักสนใจแต่กลับสนใจคนนี้…ไม่รู้ทำไม ภาพคนตัวขาวร้องไห้มันยังติดตา ร่างกายที่บอบช้ำเพราะตัวเขาเองมัน…โคตรแย่



   “แน่ใจหรอว่าแค่อยากให้จบด้วยดี?”



   ฟ้าลั่นแค่นยิ้มมองสบตาเพื่อนสนิท



   “กูไม่อยากคิดต่อถึงขั้นชอบไม่ชอบหรอก เชอมันมีคนที่ชอบแล้ว ที่ไม่ใช่กู”



   “ฟ้าลั่นที่กูรู้จักไม่ใช่คนยอมแพ้ง่ายๆนี่หว่า ทำไมป๊อดวะเพื่อน”



   “มึงบอกเองว่ามันก็พอตัว”



   แท็ปพยักหน้า



   “มันคนเข้าหาเยอะ มึงก็รู้”



   “อ่าห้ะ”



   “เคยได้ยินมั้ยวะ? จีบคนโสดศัตรูมีเป็นแสน จีบคนมีแฟนศัตรูมีคนเดียว…แล้วศัตรูคนเดียวแม่งชนะคนเป็นแสนมาแล้ว…”



   “เชี่ยเสี่ยวสัส แต่เออจริงว่ะ น้องเชอมีแฟนแล้วหรอ?”



   “ไม่มีแต่มีคนที่ชอบแล้ว ส่วนกูมันคนที่อยู่นอกใจ จะไปสู้คนที่อยู่ในใจมันได้ยังไงวะ?”



   “เฮ้อ…จะชอบคนสักคนมันยากจังวะเพื่อน สงสัยเป็นกรรมของมึง หักอกคนไว้เยอะ หึหึ”



   “ยังไม่ได้ชอบโว้ย”



   สองคนลุกขึ้นเดินคุยกันกลับไปหาปิงที่ยังกินขนมนั่งโง่ๆไม่รู้เรื่อง



   “ไปฉี่กันนานจังวะ กูกินขนมจะหมดแล้วนะ ห้ามด่ากูด้วย”



   “มึงแดกแบบนี้ถึงอ้วนไง”



   ขยิบตารู้กันกับแท็ปก่อนจะนั่งลงที่เดิม



   “เชี่ยกูอ้วนหรอวะ แท็ป เหนียงกูออกหรอ”



   ปิงทำหน้าหลอน…แท็ปกลั้นขำก่อนจะแย่งขนมมากิน



   “กูว่า…มึงก็บวมๆนะปิง”



   “ชิบหาย…กูต้องเลิกแดกละ มึงกินไปคนเดียวเลย”



   ฟ้าลั่นส่ายหัวปลงกับหน้าตาหวาดระแวงของเพื่อน ปิงนี่มันปิงจริงๆ เดี๋ยวสักพักมันก็ลืมมาแกะขนมกินเหมือนเดิม



   “เฮ้ยขึ้นเรียนกันๆๆ”



   “ป่ะ”



   “ไม่โดดหรอฟ้า”



   แท๊ปเลิกคิ้วถาม



   “ค่อยไปเจอมันตอนเย็น วันนี้มีแข่งตะกร้อ มีร้องเพลงที่ขอบโลกด้วย ไปเป็นเพื่อนกูด้วยล่ะ”



   ที่แท้ก็จำตารางเวลาอีกฝ่ายได้แม่น…



   “หึหึ ไอ้คนหลงเด็ก”



   พึมพำคนเดียวเพราะพูดไปเดี๋ยวไอ้ฟ้าก็จะสวนกลับมาอีกว่า ‘กูไม่ได้ชอบ!’ ไม่ได้ชอบเล้ยอาการแบบนี้ คนอ่านเขารู้กันหมดมีมันโง่อยู่คนเดียว















   สนามตะกร้อ…กีฬาไทยๆที่ไม่ค่อยมีคนสนใจนักกลับถูกจองสแตนสองฝั่งแน่นเพราะวันนี้ทีมคณะแพทย์เจอกับทีมสถาปัตย์



   ใครๆก็อยากเห็น…สองพี่น้องยืนคนละฝั่ง



   แถมเพิ่งเป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์ไปว่าฝาแฝดต่อยกันกลางโรงอาหาร



   เฌอแตมผมสั้นอยู่ในชุดนักกีฬาสีขาวของคณะแพทย์ เชอเบทผมยาวรวบผมเรียบร้อยอยู่ในชุดยูนิฟอร์มสีน้ำเงินเข้ม ต่างฝ่ายต่างกำลังวอร์มข้างสนามกับทีมของตัวเอง



   สักพักเกมส์ก็เริ่ม เสียงกระโดดฟาดลูกดังสลับไปสลับมา มีกริ๊ดกร๊าดเมื่อนักกีฬาหมุนตัวเตะลูกกลางอากาศเป็นบางครั้ง



   ทีมสถาปัตย์ที่มีนักกีฬามหาลัยก็นำไปหลายคะแนน แต่แพทย์ก็ไม่ได้ห่างจนน่าเกลียด



   ยิ่งจังหวะเชอเบทกระโดดเตะสวนกลับไปให้เฌอแตมรับยิ่งถูกจับตามองว่าฝาแฝดคนไหนจะเพลี่ยงพล้ำก่อนกัน แต่ฝาแฝดก็เล่นดีกันทั้งคู่



   ฟ้าลั่นเดินเข้ามาในสนามยึดสแตนฝั่งสถาปัตย์เป็นที่นั่ง มองเชอเบทที่วาดเท้าเตะกลางอากาศที่แม้จะไม่ค่อยสวยมากแต่ก็เรียกเสียงกริ๊ด



   พักครึ่งเชอเบทเดินกลับมาที่นั่งนักกีฬา ชะงักเมื่อเห็นฟ้าลั่นแต่ก็หลบตาเดินไปหาปริ๊นซ์ที่นั่งรออยู่



   คนตาคมมือหนากำแน่น…·อะไรๆก็ปริ๊นซ์…



   มีเปิดขวดน้ำให้ ซับเหงื่อให้…แล้วบอกว่าไม่ได้ชอบ? เหอะ



   “กูไปดีกว่า”



   “เฮ้ยฟ้าใจเย็น”



   แท็ปที่เห็นเหมือนกันตบบ่าเพื่อนให้นั่งลงก่อน พอจะเข้าใจว่าคนในใจของเชอเบทที่อีกฝ่ายเอ่ยถึงเป็นใครในเมื่อทุกอย่างมันชัดขนาดนี้



   “หมดอารมณ์ว่ะ”



   “ถ้าไม่คุย ก็จะไม่ได้คุยตลอดไปนะ”



   “แม่งคงอยากคุยกับกูหรอกนะ”



   “เฮ้อ…ก็เขามีคนที่ชอบแล้วนี่หว่า จะให้มายุ่งกับมึงมากก็คงเกินไปหน่อย”



   ความจริงที่ต้องยอมรับให้ได้ว่าไม่ได้เป็นที่หนึ่งของอีกคน…ก็เข้าใจนะว่าไม่มีสิทธิ์แต่มันรับไม่ได้นี่จะให้ทำไง?



   “กู…คิดว่ามันคงไม่อยากคุยแล้วล่ะมั้ง ก็คงเหมือนมึงว่า มันก็พอตัว กับกูก็แค่เอาแล้วก็จากเป็นกูเองแหละที่เผลอใจไปหน่อย คงไม่มีอะไรติดค้างกันแล้วมั้ง”



   “มึงคิดแบบนั้นจริงหรอวะ”



   แท็ปกดบ่าเพื่อนให้นั่งลงเหมือนเดิม



   “กูไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน”



   “แค่เห็นคนของเขาก็ป๊อดเลยหรือไง หึหึ”



   “เชี่ย ได้ทีละทับถมกู”



   “กูข้างมึงล่ะน่า อยู่รอเจอดิ ก็เข้าไปทั้งๆทีแม่งอยู่ด้วยกันนั่นล่ะ”



   “กูก็ส่วนเกิน”



   “มันก็ต้องเข้าคลุกวงในกันหน่อย เดี๋ยวก็ไม่เกิน”



   “มึงนี่…ดูสนุกนะไอ้แท๊ป”



   “ก็กูแอบคิดอยู่ว่ามึงอาจจะเข้าใจผิดเรื่องปริ๊นซ์หรือเปล่า จำไม่ได้หรอวะมันบอกจะหาแฟนให้ปริ๊นซ์”



   คำพูดในร้านอาหารญี่ปุ่นวาบขึ้นมาในสมอง…ถ้าชอบแล้วจะหาแฟนให้คนที่ชอบทำไม แล้วถ้าไม่ชอบจะหวงอะไรนักหนา จะโกรธอะไรนักหนา



   “แม่งตันทุกทางเลยว่ะ”




   “ก็ต้องไปถามมันตรงๆ”



   “คุยกับกูยังไม่คุย”



   “ทำไมหน้าเครียดกันจังพวกมึง น้องเชอยู้ฮู!!!”



   ปิงโบกมือทักนักกีฬาไม่รู้เรื่องรู้ราว สนามตะกร้อก็เล็กนิดเดียวคนดูกับที่นั่งนักกีฬาไม่ได้ห่างกันเท่าไหร่ เจ้าของชื่อเงยหน้ามามองส่งยิ้มมาให้ปิง ไม่มีเผื่อแผ่ถึงอีกคน



   “มึงแพ้ไอ้ปิงอีกว่ะฟ้า”



   “สัส ดูดหรี่แปป”



   ฟ้าลั่นส่ายหัวเซ็ง ขยี้หัวไอ้ปิงโง่แรงๆหมั่นไส้หน้าตาไม่รู้เรื่องรู้ราว ก่อนจะเดินไปสูบบุหรี่นอกสนาม ปล่อยให้ควันสีเทาๆพาอารมณ์กรุ่นๆจากไป



   จะคุยยังไงดีวะ?




================================================

ขอโท๊ดที่เก๊ามาช้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

สปอย : ตอนหน้าพี่ฟ้าจะแอทแทคแล้วนะ

[Jitsupa_milk]

F5 มานานตอนนี้มาแล้วววว
 พี่ฟ้าทำไมพี่ฟ้าอ่อนขนาดนี้ เคลียร์ๆกันไปเลย จะได้รู้ว่าแค่หึงกันเอง

[jimmy_kuneekorn]

เกือบละ อีกนิ๊ดดดดดดเดียว พี่ฟ้านี่งี่เง่ากว่าที่คิดนะคะเนี่ย หรือเพราะไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อน??
ก็เลยทำตัวไม่ถูก เอาเป็นว่าเชียร์ให้เข้าใจกันเร็วๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่าาาาาา

[Pa'veaw]

ฟ้าปากแข็งวะ

ชอบก็บอกว่าชอบดิ

ถ้าเชอกลับไปหาปริ๊นซ์จริงๆนี่ยุ่งเลยนะทีนี้

[ยอดมนุษย์ขนมปัง]

 

[minkey]

อ๊ากกกกกก
อยากอ่านต่อแล้ววววว
พี่ฟ้าสู้ดิ ไม่ป๊อดดิ

 

[pornwicha]

รอตอนต่อไปแทบจะไม่ไหวล้าวววว

[J029]

ดีกันเถอะ

[NuNam]

คิดเองกันทั้งคู่ เฮ้อออออ ไม่ชอบเชอก็ถอยเลยจร้าฟ้าา
พระเอกโง๊...โง่ ออกอาการขนาดนี้ ยังหลอกตัวเองว่าไม่ได้ชอบ 

[kdds]

-_-' คู่นี้คิดเออออกันไปเองทั้งนั้น

[twinmonkey0311]

ตบกบาลอิพี่ฟ้ารัวๆ แหม๋ไม่ได้ชอบเค้าเลย ไม่ได้ชอบแล้วจะหึงทำไมว้าาาาา

[bambooiihallo]

พี่ฟ้ามั่นหน้ามากค่ะ #อ่าวลืมว่าตัวเองทีมพี่ฟ้า

55555 ตอนหน้าจะมาอัพไวๆนะคะ แหะ

[princessrain]

ทำไมรู้สึกว่าพี่ฟ้าน่าสงสารยังไงไม่รู้
ดูแบบ ไม่สามารถช่วยเหลือหัวใจตัวเองได้อะไรแบบนั้น
555555555555

[lizzii]

กล้าๆ หน่อยดิ่พี่ฟ้า
ชักช้าอยู่แบบนี้ เดี๋ยวเชอเปลี่ยนใจขึ้นมาทำงายยยย

[panitanun]

ทำไมพี่ฟ้าด๋อยเเบบนี้

[omuya]

พี่ฟ้า กาก นะคะ

[labelle]

อุ้ยยยย ความรักบังตา ทำไรก็ตัน
ฟ้าต้องลุยนะ ลุยก็ได้ไปต่อ น้องเชอรออยู่

[jimmyjimmy]

ฟ้า ง้อ ด่วนๆๆ