ตอนที่ 33
เชอเบทถือช่อดอกไม้ที่ซื้อจากร้านหน้าหอประชุม นั่งมองคนคุ้นเคยบนเวทีที่ตอนนี้มีแค่โจงกระเบนสีเข้มกับทรงผมเซ็ตเปิดหน้าที่ไม่ได้ไทยเลยสักนิด ซิคแพคเป็นลอนเรียกเสียงกริ๊ดของสาวๆเป็นระยะๆ มีบ้างกริ๊ดด้วยความอิจฉาเวลาพระนางหยอกล้อกัน
อันที่จริงก็ดูเหมาะกันดี ผู้ชายหล่อผู้หญิงสวย แต่ยิ่งดูก็ยิ่งหน้านิ่วคิ้วขมวด ตอนซ้อมก็ว่าเยอะแล้วนะ ทำไมตอนเล่นจริงไอ้ฟ้าบ้ามันต้องยิ้มหวาน ทำตาเจ้าชู้วิบวับอะไรขนาดนั้นวะ
“น้องเชอใจเย็นๆครับ ดอกไม้จะพัง”
แท็ปที่นั่งคู่กันหัวเราะขำๆ เชอเบทรู้สึกตัวรีบคลายแรงที่กำช่อดอกไม้ซะแน่นออกหัวเราะแหะๆ ก่อนจะพยายามปัดๆความไม่พอใจออก ทุกคนแสดงดีดูจะเต็มที่สุดๆสมกับที่ซ้อมกันมานาน
จนสุดท้ายฉากดราม่าที่พระเอกรู้แล้วว่าแม่นาคเมียตัวเองเป็นผี ฟ้าลั่นที่ตาแดงก่ำเสียงแหบพร่าร้าวรานยิ่งทำให้เจ้าตัวดูหล่อขึ้นไปอีกเมื่อสุดท้ายก็คุกเข่าลงจับข้อเท้าแม่นาคไว้
“โคตรเหมาะกันเลยอ่ะ”
ผู้ชมด้านหลังเอ่ยเพ้อๆ ส่วนแฟนพระเอกตัวจริงหน้าหงิกอีกรอบ
สุดท้ายก็จบลงที่พ่อนาคยินดีจะอยู่กับแม่นาคต่อไป ตามตอนจบแบบฉบับ GTH ละครจบแล้วผู้กำกับและทีมงานต่างพากันเดินออกมาก่อนทุกคนจะจับมือกันและโค้งลง
บรรดาแม่ยกพระเอกพากันวิ่งเอาดอกไม้ไปให้ท่วมท้น บ้างก็มีของขวัญกล่องเล็กกล่องใหญ่ ตุ๊กตา จนเชอเบทเบิ่งตาค้าง
ทำไมมันป๊อปขนาดนี้วะ?
“เอาล่ะใครมีไรจะให้พี่ฟ้าอีกรีบมานะค้า ปีสุดท้ายแล้วค้า ใครแอบชอบแอบรักเวลานี้ค่ะน้องต้องรีบนะคะ ช้าอดหมดสิทธิ์ใกล้ชิดและเนียนจับมือพระเอกของเรานะคะทุกคนนน”
“โห พี่ฟ้าเราได้รับกำลังใจท้วมท้นมาก จริงๆผมแอบเซอร์เวย์มาครับช่วงที่ขายบัตร แฟนคลับพี่ฟ้าเยอะมากกกกก แต่เนื่องจากพี่
ฟ้าปีสี่แล้วเลยเรียนหนักเนอะทำให้ไม่ค่อยได้เห็นหน้าค่าตากันเท่าไหร่ แต่เอฟซีไม่มีลดจริงๆ”
“แหมมม ขนาดดิฉันตอนปีหนึ่งยังไปนั่งกดไลค์รูปพี่ฟ้าทุกรูปเลยค่ะ คนอะไร๊หล๊อหล่อ ซิคแพคนี่อีก ว้ายคุณน้องห้ามลูบนะคะ ดูได้อย่างเดียว สมบัติของชาติค่ะ”
พิธีกรชายหญิงฟุ้งฝอยกันเรียกสีสันต์ คนที่ไม่ได้เข้าไปรุมทึ้งด้วยก็หัวเราะเฮฮา เพราะมีกลุ่มน้องสาวประเภทสองพยายามเขย่งตัวไปลูบซิคแพคของฟ้าลั่นกันจริงๆ
ดอกไม้ของขวัญล้นจนแบ็คสเตจต้องเข้ามาช่วยกันหอบของขวัญไปไว้ด้านหลังแต่ก็ยังไม่หมด คิวต่อแถวยังยาวซึ่งไม่มีใครเร่งอะไร เพราะค่าขายดอกไม้ก็เข้ากลองกาง ยิ่งเห็นคนเยอะบางคนก็รีบวิ่งออกไปซื้อมาให้พระเอกหรือนักแสดงคนอื่นบ้าง
“ไม่เอาไปให้ฟ้ามันอ่ะน้องเชอ”
ปิงนั่งถัดไปชะโงกมาถาม
“อ่าว พวกพี่ไม่เอาไปให้หรอครับ?”
“โหยคนเยอะทีหลังก็ได้ แต่พี่ว่าน้องเชอควรไปนะ”
“ง่ะ พวกพี่ไม่ไป ผมก็เด่นดิ”
มีแต่สาวๆกะหนุ่มๆมุ้งมิ้ง เขาตัวสูงโย่งเดินไปให้ฟ้านี่โคตรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรเด่น เด่นแบบเห็นชัดทั้งหอประชุม
“พี่ว่าฟ้ามันอาจจะรอดอกไม้น้องเชอนะ เห็นมันมองมาหลายทีแล้ว”
เชอเบทมองไปยังคนพี่ที่ยังปั้นยิ้มคุกเข่ารับดอกไม้ แต่ดูก็รู้ว่าเจ้าตัวอย่างเหนื่อย ก่อนที่จังหวะหนึ่งฟ้าลั่นจะเงยหน้ามาสบตา แต่แค่แวบเดียวก็ต้องกลับไปยิ้มให้คนมอบดอกไม้ให้
“โห มารออะไรของผม…แฟนคลับเยอะแยะ”
“ของแฟนคลับมันจะเหมือนของแฟนได้ไง”
แท๊ปพูดลอยๆ ยิ่งทำให้เชอเบทเครียด ระหว่างลังเลว่าจะให้ตอนนี้หรือให้ทีหลังคนก็เริ่มให้กันเสร็จแล้ว รู้ตัวอีกทีแถวนักแสดงก็เริ่มเดินกลับ ภาพฟ้าลั่นยกมือปาดเหงื่อทำให้รีบผุดลุกขึ้นจากที่นั่งวิ่งไปหน้าเวที
โชคดีที่ตั๋วที่ฟ้าลั่นให้มาอยู่ตรงช่วงกลาง ที่นั่งที่จัดเป็นสองฝั่งมีทางเดินตรงกลางเลยทำให้สะดวกในการวิ่งออกไป
“พี่ฟ้า!”
เจ้าของชื่อหันขวับ ก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อเจอคนน้องหน้าแดงก่ำชูดอกไม้ให้อยู่หน้าเวที มัวแต่ดีใจทำให้ไม่ได้เดินกลับมารับสักทีจนนางเอกคนสวยต้องเอ่ยแซวถึงรีบเดินไปนั่งคุกเข่าลง
“นึกว่าจะไม่เอามาให้พี่ซะแล้ว”
“พูดมากรับๆไปดิ เร็วๆกูอาย”
“หึหึ…ขอบคุณครับ”
ยีหัวคนน้องเบาๆก่อนจะรับช่อดอกไม้มา ยืนขึ้นสุดตัวแล้วจรดปลายช่อดอกไม้ตรงจมูกก่อนจะขยิบตาเจ้าชู้ให้คนให้ เสียงกริ๊ดดังลั่นหอประชุม ส่วนเชอเบทรีบวิ่งหนีออกจากหอประชุมไปทันที
“เก่งมากทุกคน วันนี้ฉลองนะเว่ยกูเหมาร้านไว้แล้ว”
ผู้กำกับละครเวทีกล่าวขอบคุณทุกคนที่ฝ่าฟันกันมาเป็นเดือน ละครเวทีปีนี้ผ่านไปได้ด้วยดี พระเอกสุดหล่อในชุดโจงกระเบนเปลือยอกโชว์ซิคแพคกระแสตอบรับดีเป็นเทน้ำเทท่า การแสดงขายบัตรแบบกวาดรายได้มหาศาล แถมดอกไม้แสดงความยินดีล้นทะลักห้องเก็บของนักแสดง
“กูจะได้กลับไปนอนกอดเมียแล้วโว้ยยยยยยย”
นักแสดงอีกคนตะโกนดังลั่นเรียกเสียงโห่ฮาเพราะดูจะเก็บกฎกับการซ้อมดึกซ้อมดื่นอันยาวนานซึ่งแน่นอนว่ากระทบกับความสัมพันธ์ของหลายคู่อยู่เหมือนกัน
“โธ่พี่ฟ้า ดอกไม้เขาให้กันเป็นร้อยดอก ถือแต่ช่อนั้นว่ะพี่ ช่อก็เล็กนิดเดียว”
พวกศิลปกรรมปากหมาที่เพิ่งเก็บฉากกันเสร็จเอ่ยแซว ก็ไอ้ช่อนี้คนเขาเห็นกันทั้งหอประชุมว่ามีหนุ่มเซอร์ผมยาวมีหนวดวิ่งมาให้คนสุดท้าย
“เป็นการให้ที่โคตรประทับใจไง หึหึ”
เชอเบทเวลานั้นโคตรน่ารักเพราะมันเด่นสัส เด่นแบบเห็นกันทั้งหอประชุม ทุกคนเงียบสนิท ไอ้เจ้าตัวคงเขินจัดเมื่อโดนเขาทำเจ้าชู้ใส่เลยรีบวิ่งออกไป
“แล้วจะเอาไงกับพวกดอกไม้พวกนี้อ่ะครับพี่ เยอะมาก”
ฝ่ายแบตสเตจเดินเข้ามาถาม
“เดี๋ยวขนไปใส่รถให้หน่อย เอาเท่าที่ได้แล้วกัน”
รุ่นน้องก็ข่วยกันหอบดอกไม้ของขวัญต่างๆไปไว้หลังรถอินโนว่า แต่ก็ล้นมาจนถึงเบาะ ไหนจะตุ๊กตาของขวัญมากมายเหมือนเป็นดาราดัง
“ไว้เบาะหน้าปะพี่ มันเต็มแล้วอ่ะ”
ตุ๊กตาอีกสองสามตัวที่ไม่กล้าโยนส่งๆไปปนกับดอกไม้สด กลัวมันเลอะ
“โยนๆไปเหอะ ไม่เป็นไร เดี๋ยวเบาะหน้ามีคนนั่ง”
ช่อดอกไม้บุบเบี้ยวของเชอเบทถูกวางลงบนเบาะข้างคนขับ
“โหยยย รับคนที่ตั้งสเตตัสอ่ะดิพี่ อิอิ”
พวกรุ่นน้องยังไม่ค่อยรู้เรื่องว่าคบกับใครเพราะพวกนี้มันมาช่วยแค่วันงาน แต่พวกทีมงานหลักแม่งรู้กันหมด
“เออน่าพวกมึงไปได้ละ ขอบใจมาก”
แม้ผมจะยังเซ็ตเป็นทรงเปิดหน้าและมีเมคอัพแต่ก็เปลี่ยนมาใส่ชุดนักศึกษาแล้วเพราะอยากจะไปเดินงานมหาลัยปีสุดท้าย พวกเพื่อนๆก็รอกันอยู่แถวๆข้างหน้าหอประชุม
เดินอ้อมจากลานจอดรถด้านหลังสำหรับทีมนักแสดงไปข้างหน้าก็ยังมีคนเข้ามาขอถ่ายรูป ฟ้าลั่นได้แต่ถอนหายใจแต่ก็เอ่ยขอตัวเมื่อเห็นปิงกับแท๊ปยืนรออยู่
“ไงพ่อคนดัง หล่อว่ะเดี๋ยวนี้”
“อ่ะแน่นอน”
“อ่ะนี่ดอกไม้แสดงความยินดีจากพวกกู จะไปให้บนเวทีไม่ไหวว่ะ แฟนคลับมึงเยอะ ไม่กล้าทำแบบน้องเชอของมึงด้วย ยุนิดเดียวแม่งรีบวิ่งไปให้มึงเลย ฮ่าๆ”
“อ่าวแล้วมันไปไหน?”
“นู่นไง เขินจนไม่กล้ามองหน้าใคร”
คนเขินที่ว่านั่งฟุบหน้าอยู่บนโต๊ะม้าหินใกล้ๆ
“มึงไปยุอะไรมัน”
“ก็ตอนแรกมันจะรอให้มึงพร้อมพวกกูนี่แหละ แต่กูสปอยไปว่าดอกไม้แฟนคลับให้จะเหมือนแฟนให้ได้ไง คนให้มันตั้งเยอะแต่แฟนดันไม่ให้ แค่นั่นล่ะวิ่งลิ่วไปเลย ก๊ากกก”
ฟ้าลั่นหัวเราะขำๆ อันที่จริงก็เห็นมันนั่งอยู่กับปิงแท๊ปแถวๆหน้านี่ล่ะ เพราะให้บัตรมันไปเอง ไม่ได้คิดว่ามันจะมาให้ของขวัญพร้อมคนอื่นด้วยเพราะมันไม่อยากบอกใครว่าคบกัน ถึงบางคนจะพอรู้แล้วก็เถอะ
ก็แค่ไม่อยากให้คนน้องมันลำบากใจ
“กูไปแงะมันก่อน รอแปป”
ฟ้าลั่นเดินไปยีหัวคนเขินจัดเบาๆ ได้ยินเสียงงุ้งงิ้งของคนเขินก่อนหัวจะโยกไปมาแต่ก็ไม่ยอมเงยหน้า
“เลิกเขินได้แล้ว หิวข้าวไปหาไรกินกัน”
“แม่งอายอ้ะ…”
เงยหน้าขึ้นมาหน่อยหนึ่ง
“มึงนี่…ไม่ใช่มหาลัยกูจับปล้ำแล้วนะ”
“สัส หื่นไม่รู้เวล่ำเวลา”
“ไปกินข้าวกัน อยากเดินงานต่อมะ?”
“ไม่แล้วอ่ะ หิวข้าวเหมือนกัน”
“งั้นไปกินข้างนอกกัน คนเยอะ กูรำคาญ มึงก็อายด้วย หึหึ”
“สาสสสส”
เชอเบทลุกขึ้นเดินข้างคนพี่ที่ส่งแขนมาล็อคคอคนน้องเดินไปรวมกลุ่มเพื่อน ก่อนจะตกลงว่าไปกินข้าวที่ห้างที่ไกลจากมอไปหน่อยแล้วกัน ไม่อยากโดนขอถ่ายรูปอีก
ทั้งสี่คนเดินเข้าร้านชาบูบุฟเฟ่ต์ที่คนไม่เยอะนักเพราะเป็นเวลากลางวัน แท๊ปกับฟ้าลั่นจัดการกวาดทุกอย่างลงหม้อเท่าที่จะทำได้
“วันนี้ไม่นับแคลแล้วหรอ”
“ไม่ละ เหนื่อย ขอแดกก่อน”
หัวเราะกับหน้าหมีหิวของคนพี่ ปิงนั่งเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยก่อนจะพูดจ้อยๆว่าตอนนี้รูปของฟ้าลั่นกระจายเต็มโซเชียล ทุกเพจของมหาลัยรวมถึงถูกแชร์ไปข้างนอกด้วย
ภาพที่หล่อที่สุดคือภาพยืนนิ่งยิ้มกรุ้มกริ่มส่งสายตาเจ้าชู้กลางเวทีที่ชมรมโฟโต้ของมหาลัยถ่ายไว้ทัน ถูกแชร์ไปหลายพันในเวลาอันสั้น คอมเม้นสาวๆกริ๊ดกร้าดกันครึกครื้น
“ถ้ามึงไปเม้นขอบคุณสักเม้นนะ…ฟอลโล่ในเฟสจะเด้งกระจาย”
“ไม่เอาอ่ะ วุ่นวาย”
พระเอกคนดังทำหน้าเมื่อยก่อนจะคีบเนื้อที่สุกแล้วให้คนข้างตัวที่ใช้ตะเกียบได้ง่อยเปลื้ยมากแถมมาร้านพวกนี้ก็ชินกับการนั่งรอ ไม่ต้ม ไม่เดินไม่อะไรทั้งนั้น
“เอาน้ำไร ไปตักให้”
“น้ำเปล่า”
เชอเบทถือแก้วเดินไปจัดการเรื่องน้ำกับปิง เพราะแท๊ปกับฟ้านั่งติดสายพาน
“เป็นไง น้องมันชินจะเป็นแฟนมึงยัง”
“เออ ดีขึ้น แล้วมึงกับปิงอ่ะเป็นไง?”
“เขินเหมือนเดิม แหย่นิดหน่อยก็อายม้วนต้วนขนาดได้กันหลายรอบละนะ”
แท๊ปบ่นขำๆ
“น่ะ ชอบก็บอกไอ้สัส หึหึ”
“เออดิวะ ตลกดี อยู่ด้วยละสบายใจ น้องเชอมึงดูนุ่มนิ่มขึ้นนะ”
“มันน่ารักของมันแบบนั้นล่ะ”
“เชรดดด หลงเมียว่ะคนเรา”
“หึหึ”
ฟ้าลั่นหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายหม้อชาบู โพสลงเฟสบุคโดยไม่ได้แทกใคร ไม่ได้เชคอินว่าสาขาไหน มีแค่แคปชั่นสั้นๆ ‘Shabu w/friends and my babe’
กินเสร็จแท๊ปกับปิงก็แยกกลับไปก่อน ส่วนเชอเบทขอไปธนาคาร ฟ้าลั่นยืนรออยู่หน้าเอทีเอ็มเห็นเชอเบทง่วนอยู่สักพักก็ได้ใบเสร็จหลายสลิปกลับมา
“โอนเงินหรอ”
ถามไปงั้นเพราะไม่เห็นถือเงินสดอะไรออกมา
“พวกค่าคอนโด ค่านั่นนี่โน่นอ่ะ โอนให้แตมกับชาร์ล”
“อ่าห้ะ กินไรอีกมะ?”
“ฮึ้ ไม่เอาอ่ะ ง่วงนอน กลับบ้านเราไปนอนกัน”
“ทะลึ่งว่ะ กลางวันแสกๆชวนขึ้นเตียง”
ยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ คนน้องถึงกับกลอกตายกขาเตะขาแข็งแรงของคนพี่
“มึงอ่ะหื่น ไอ้สัส”
“ตอนแรกก็ไม่หื่นนะ เจอมึงก็หื่นเลย สงสัยติดโรคหื่นจากมึงว่ะเชอ”
“ไอ้สัส มึงก็หื่นเหอะ!”
ทะเลาะตบตีกันไปขำๆ จบด้วยการที่ฟ้าลั่นยกแขนล็อคคอคนน้องให้เดินไปข้างกัน สุดท้ายก็กลายเป็นหัวเราะกับเรื่องปัญญาอ่อน
แอร์เย็นๆกับสองร่างที่ตกลงกันว่าจะนอนเฉยๆเพราะฟ้าลั่นเมื่อยเนื้อเมื่อยตัว เชอเบทก็ร้อนกับอากาศแถมมันยังกลางวันเลยแค่นอนคุยกัน
ฟ้าลั่นนั่นหงอยใช้แขนตัวเองต่างหมอนให้อีกคนนอนซุกเข้ามา ขายาวของเชอเบยก่ายขาคนพี่หลวมๆ ผมยาวสยายไปกับผืนเตียง
“จบไปพี่ฟ้าจะทำงานอะไรอ่ะ”
เวลาที่อยู่กันสองคนเชอเบทจะกลายร่างเป็นแมวงุ้งงิ้ง เสียงที่แม้จะแหบๆแต่พอทำเป็นอ้อนนิดหน่อยก็ทำให้คนฟังอดก้มหน้าไปจุ้บหน้าผากเนียนหลายทีไม่ได้
“พอแล้ววว น้ำลายยยย”
“หึหึ แฟนใครวะน่ารัก”
“หล่อโว้ยยย”
“คร้าบบบคนหล่อ…พี่ต้องไปช่วยพ่อดูแลบริษัทล่ะมั้ง เคยบอกใช่ปะว่าพ่อเป็นสถาปนิกที่อเมริกา แต่จริงๆมีบริษัทรับออกแบบภายนอกภายในที่หุ้นกับเพื่อนอยู่ที่ไทยด้วย ก็คงเข้าไปบริหาร”
“หือออ รู้เรื่องหรอ? ไม่ได้เรียนสถาปัตย์นี่”
“ทำฝ่ายบริหารดิ เพื่อนพ่อเขาก็ให้ลูกเขาดูทางพวกสถาปนิก พี่ก็ไปทำโซนบริหารไง แยกกันไป”
“อ๋ออออออ”
“เราล่ะ ฝึกงานตอนไหน?”
“ปีสี่อ่ะ ฝึกเทอมนึง คิดไม่ออกเลยว่าจะไปฝึกไหนดี”
“บริษัทพี่ไง ตำแหน่งเลขาส่วนตัวพี่ว่าง”
“ว่างๆก็ลวนลามเลขาใช่มะ?”
“ก็เลขาชอบอ่อย”
“อ่อยก็เหี้ยแล้ววว พอเลยยย เลิกหื่นสักนาทีได้ปะเนี้ย”
“อยู่กับน้องมังกรพี่ก็ทำงานตลอดเวลา…”
“เชี่ยพี่ฟ้า พออออออออออออออ โอ้ยอย่าฟัดดดดดด”
เชอเบทโวยลั่นเมื่อถูกกดลงเตียง ก่อนจะถูกคนแรงเยอะหอมซ้ายขวาจักจี้ไปทั้งคอ เสียงหัวเราะแหบๆกับเสียงทุ้มดังลั่นไปทั้งบ้าน
“อยู่กันอย่างนี้นานๆนะเธอ…”
เสียงร้องเพลงแปร่งๆ เพี้ยนไปนิดหน่อยของฟ้าลั่นที่ดังแผ่วเบาข้างหูทำเชอเบทชะงัก ก่อนจะหันหน้าไปสบตาคนพี่ที่ยิ้มมุมปากจ้องมาด้วยสายตาที่ทำเอาเขิน…ก่อนหัวสมองจะหาทางแก้เกมส์รุกของคนพี่
“รักน้องจริงอย่าทิ้งน้องน้ะ เชพบ้ะๆ น่ารักมั้ยพี่”
ทำดัดเสียงก่อนจะแกล้งทำปากจู๋ทั้งหน้าแดงๆ ฟ้าลั่นชะงักก่อนจะขำก๊ากออกมา
“ไหนเชพบ้ะจริงเปล่า ขอดูหน่อยดิ้”
แกล้งดึงกางเกงเชอเบทเพื่อสำรวจความเชพบ้ะ แกล้งกันไปแกล้งกันมา….สุดท้ายแม้แดดจะส่อง ก็เปลือยเปล่ากันอยู่บนเตียง
=======================================
อิอิ หวานแหว๊วแหว๊ว
เอ้ะ มีใครคิดถึงปรินซ์มั้ยคะ 555555555555555555555555555555555555
หัวข้อ: ฟ้าลั่นรัก : ตอนพิเศษปีใหม่ P.76 <อัพสามสิบธันวา> (อ่าน 1063216 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก