หัวข้อ: ฟ้าลั่นรัก : ตอนพิเศษปีใหม่ P.76 <อัพสามสิบธันวา>

[mild-dy]

หลงรักพี่ฟ้าอีกคน 

 

[shoi_toei]

เชอออออ แกอย่าเผลอนะ เจ้จะแย่งงงง

ฟ้า นายโคดแรร์ไอเทม

[threetanz]

สวัสดีค่ะ ตามอ่านมาครบ 35 ตอน

สนุกมากเลยค่ะ ชอบความเป็นตัวเองที่สื่อออกมาของน้องเชอและพี่ฟ้า

ดีงามมากค่ะ

[poohanddew]

เวลาเชอเขินแล้วต้องด่าพี่ฟ้าตลอด ฮาาาาาา
อิพี่ก็ชอบกวนให้น้องมันเขิน
 

[JustWait]

 

[badbadsumaru]

นับวันยิ่งหลงน้องนะพี่ฟ้า 55555

[labelle]

น่ารักมากเลยค่ะ อกหักที่คนรักหายไป 5555 น้องหนวดของน้องเชอ

เชอเบทน่ารักมาก ยิ่งนานยิ่งอ้อน อ้อนเยอะๆค่ะ ฟ้าลั่นแทบถวายตัวแล้ว
ฟ้าลั่นรู้ใจ ทำให้ทุกอย่างเลย แต่อย่านอยด์นะ น้องไม่ไปเพราะพี่ฟ้านะ
แค่ตอนนี้อยากร้องเองแค่นั้นเอง

[Sky]

ทำไมพี่ฟ้านางน่ารักและอบอุ่นขนาดนี้!!!!!! อยากได้แบบนี้บ้างงงงง

[pornwicha]

หู้ยยยยยมีความละมุนนนน

[KARMI]

เข้าใจความรู้สึกพี่ฟ้าจนจะร้องไห้เลยฮรือออ สู้ๆนะพี่ฟ้า พี่ฟ้าต้องหาทางออกที่ดีทั้งสำหรับพี่ฟ้าและน้องเชอได้อยู่ ฮรือออ รักกก

[TORR]

  เราชอบเรื่องนี้มาก น้องเชอจะน่ารักไปไหนนนน ไม่ต้องมาบ่อยก็ได้ แต่แต่งไปนานๆนะ ข้อสัก 100 ตอน แล้วค่อยจบ 5555
จะมาบอยก็ได้ เพราะเรากดรีดูทุกวัน    รักนะ ทั้ง พี่ฟ้าน้องเชอ คนเขียนด้วว #อยากได้สามีแบบฟ้าลั่น #อยากมีเมียแบบน้องเชอ

[Whatever it is]

น่ารักมากอะ ทั้งพี่ทั้งน้อง

[pp_psj]

ฌอ


อ่านไปเขินไป อยากได้นุ้งเชอ  ขอนะพี่ฟ้า

[question09]

 

[duckduckk3]

พี่ฟ้าหวงน้องเชอออออออออ ง้ากกกกกกก น่าร้ากกกกกกกกกก   
น้องเชอดังเปรี้ยงๆแน่ๆเลยอ่าาาาาาาาา
เพลงนี้เพื่อพี่หนวดของแท้ คนอะไรแต่งเพลงอกหักเพราะหนวดแหว่ง55555555

[sb_ng]

น่ารักกกกกทั้งพี่ทั้งน้อง
แสดงออกกันสุดดดนะเดี๋ยวนี้ 5555555
พี่ฟ้าอย่าพึ่งคิดมาก น้องเชอก็ติดพี่ฟ้าไม่น้อยไปกว่ากัน
น้องเชอไม่ปล่อยพี่ฟ้าเหงาแน่ๆ
 

[Littlesir]

พี่ฟ้านัลร๊ากกกกกกก

[bambooiihallo]

ตอนที่ 36



   ห้องประชุมของค่ายเพลงเดิมในบ่ายวันเสาร์ เชอเบทนัดคุยเรื่องทำเอ็มวีโดยทีมงานของค่ายเพลงนี้ แต่เพลงนี้จะถูกอัพในแชแนลของต้นสังกัดที่อเมริกา แค่มีการให้เครดิตทีมงานไทย



   จำนวนเงินไม่น้อยที่ทางอเมริกายอมจ่ายแสดงว่าคนผมยาวเป็นสมบัติล้ำค่าก็ว่าได้ ฟ้าลั่นไม่ได้มีส่วนออกความเห็นใดๆ ก็แค่นั่งอยู่ริมสุดของกลุ่มคนในห้องประชุม คอยฟังทุกฝ่ายคุยกัน



   ก็แค่ผู้จัดการส่วนตัวที่ไม่ได้ร่วมตัดสินใจใดๆ



   สุดท้ายร่างสูงก็หมุนเก้าอี้หันออกไปนอกหน้าต่าง มองการจราจรของกรุงเทพที่ติดเหลือเกิน รถแต่ละขยันขยับได้ทีละนิดเหมือนมีคนเปิดปิดสวิตซ์ไปมา



   ตาคมหลุบลงความง่วงเริ่มเข้าครอบงำ เสียงทุกคนเริ่มกลายเป็นโน้ตเพลงกล่อม



   “พี่ฟ้า”



   ลืมตาอีกครั้งกลายเป็นภาพคุ้นตาของเชอเบทที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า



   “พี่หลับไปหรอ? โทษที”



   “อื้อ ขอโทษนะพามาเบื่อ”



   “ไม่หรอก แล้วเสร็จแล้วหรอ?”



   หมุนเก้าอี้หลับไปมองนิดหน่อย ทุกคนดูอยู่ในอิริยาบถที่สบายๆ บ้างก็ลุกไปข้างนอก บ้างก็หัวเราะกันต่างจากบรรยากาศเป็นการเป็นงานเมื่อครู่



   “ก็ได้พวกคอนเซปคร่าวๆแล้ว เหลือวางตัวนักแสดง”



   “อือฮึ”



   “เชออยากได้นักแสดงแค่คนเดียว แบบถ่ายทอดอารมณ์คนเดียวอ่ะ”



   ฟ้าลั่นพยักหน้าแต่ไม่ได้ออกความเห็นอะไร ในเมื่อน้องอยากเล่าเขาก็จะเป็นผู้ฟังที่ดี อย่างน้อยก็เป็นความใส่ใจที่แสดงออกถึงความยินดีไปกับงานของมัน



   “แล้วก็…ถ้าได้เลือกคนแสดงออกก็ดีเนอะ”



   “พี่ว่าเชอก็ช่วยเลือกได้นะ งานเชอไม่ใช่หรอ?”



   “ก็มีแอบคิดไว้นิดนึง”



   แววตาไม่มั่นใจของคนน้องทำให้ฟ้าลั่นยื่นมือออกไปดึงมือเรียวมากุม มือเรียวที่ไม่ได้นุ่มเพราะเล่นดนตรีมาทุกชนิด ปลายนิ้วสากเพราะกดสายกีตาร์มานับครั้งไม่ถ้วน



   “ใครล่ะ?”



   “พี่ฟ้า”



   “หือ?”



   “พี่ฟ้า…อยากเป็นพระเอกของเชอหรือเปล่า?”



   ตาคมกระพริบปริบๆ ก่อนจะเลิกคิ้ว



   “เชอจะให้พี่เป็นพระเอกเอ็มวี?”



   พยักหน้าหงึกๆ



   “หืม…ยังไง?”



   “ก็…คอนเซปที่เขาบอก ถ้าเป็นพี่ฟ้าเชอว่ามัน…โคตรเหมาะ แบบไงอ่ะ นึกภาพเป็นคนอื่นไม่ออกเลย มันแบบพี่ฟ้ามากกกกก”



   “คอนเซปอะไรล่ะครับ หืม?”



   “ก็…แนวพระเอกเอ็มวีคนเดียว ใช้ชีวิตคนเดียว มีกิจกรรมเยอะแยะแต่พออยู่คนเดียวก็เหงา ทำนองนั้น โทนสีเอ็มวีก็จะหม่นๆเทาๆ”



   “อืม…”



   “แล้วถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้ไปถ่ายบ้านพี่ฟ้า แต่ทุกอย่างก็แล้วแต่พี่ฟ้านะ”



   “ทำไมต้องเป็นพี่?”



   คราวนี้ความลังเลกลายเป็นความเขิน คนน้องยกมือเกาหัวเก้อๆ ก่อนจะพูดเสียงเบา



   “ก็มันงานแรกที่รู้สึกรักมากเป็นพิเศษ…ก็อยากให้มีทุกอย่างที่พิเศษรวมอยู่…เพลงพิเศษ สถานที่พิเศษ…คนพิเศษ…”



   มือหนายกขึ้นจับปอยผมยาวทัดใบหูคนเขิน มุมปากยกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า คนน้องยิ้มกว้างก่อนจะยกมือที่กุมกันไว้อีกข้าง
ขึ้นมาหอม



   “ลวนลามมือพี่หรอ”



   “พระเอกของเชอ”



   หางเสียงอ้อนเล็กน้อยทำให้หัวเราะออกมา อยากจะพามันกลับบ้านแล้วฟัดให้หนำใจ แต่โปรดิวเซอร์ก็เรียกประชุมต่อ



   คราวนี้เลยต้องเขยิบเข้าไปฟังด้วยเพราะเชอมันเสนอความคิดเรื่องเขากับสถานที่ซึ่งก็บ้านเขาเรียบร้อย ทุกคนก็ดูโอเคเมื่อเห็นรูปบ้านในโทรศัพท์



   “บ้านคุณฟ้าลั่นสวยมากครับ  จ้างสถาปนิกออกแบบใช่ไหมเอ่ย?”



   โปรดิวเซอร์ดูจะพอใจในบ้านสไตล์ลอฟต์เป็นอย่างมาก



   “ครับ คุณพ่อผมออกแบบครับ ท่านเป็นสถาปนิก”



   “สวยจริงๆ ขอทราบชื่อคุณพ่อได้ไหมครับหรือบริษัทก็ได้เผื่อได้ใช้บริการ”



   “คุณพ่อผมทำงานที่อเมริกาครับ แต่เปิดบริษัทกับหุ้นส่วนไว้อยู่ บริษัทฟาร์ลาครับ สถาปนิกเก่งๆทำงานกับเราเยอะ ลองเข้าไปดูแบบก่อนได้ว่าชอบงานของคนไหนเป็นพิเศษ”



   “ฟาร์ลา? เอ้ะ ลูกชายคุณเมฆินา ศิวิกรมม์หรือเปล่าครับ?”



   “รู้จักคุณพ่อด้วยหรอครับ?”



   “โอ้โห ก็บริษัทเราเนี่ยฝีมือคุณเมฆินาครับ ท่านประธานเป็นเพื่อนสมัยเรียนกัน”



   ค่ายเพลงนี้ถือเป็นอีกหนึ่งผลงานขึ้นชื่อของเมฆินาก่อนจะย้ายไปทำงานที่อเมริกา ฟ้าลั่นกระพริบตาปริบๆหันไปมองเชอเบทที่กระพริบตาปริบๆไม่ต่างกัน



   “โลกกลมมากครับ คุณพ่อผลงานเยอะมากจนผมเลิกสนใจไปแล้วเลยไม่ทราบจริงๆ”



   “ฮ่าๆ แต่น่ายินดีนะครับจะได้ไปถ่ายถึงบ้านเจ้าตัวเลยถึงจะไม่อยู่ก็เถอะ เอาล่ะเข้าเรื่องงานกันดีกว่า”
   










   “เหนื่อย”



   เชอเบทกลิ้งตัวเข้าสู่อ้อมแขนฟ้าลั่นที่เพิ่งทิ้งตัวลงนอน อ้อมแขนแกร่งก็ยกขึ้นโอบร่างคนน้องเข้ามากอด คางเกยอยู่บนหัวคนในอ้อมแขน



   “ทำงานก็แบบนี้ล่ะ”



   “โปรเจคก็ใกล้จะต้องส่ง เพลงก็ต้องทำ โอยยย เวลานอนจะหายไปอีกแล้ว”



   ฟ้าลั่นยังจำภาพคนน้องที่ตัดกระดาษจนตาลึกโบ๋กำลังจะกลับมาอีกครั้ง ช่วงนี้นอกจากแต่งเพลงเชอเบทก็เริ่มเขียนแบบโปรเจคปลายภาคจนเสร็จไปอีกงาน เหลือทำโมเดล



   ส่วนคนพี่ก็ต้องส่งรูปเล่มของวิทยานิพนธ์ที่ดำเนินไปจนถึงครึ่งทาง อีกครึ่งปัดไปทำตอนเทอมสองแต่งานก็ต้องเนี้ยบเหมือนกันอาจารย์ถึงจะให้ผ่าน



   “งั้นรีบนอนตั้งแต่ตอนนี้เลย”



   “ยังไม่ง่วงอ่ะ อยากเล่นเกมส์”



   “เกมส์อะไร?”



   เชอเบทไม่ได้ชอบเล่นเกมส์อะไรเลย มือถือก็ไม่มีสักเกมส์



   “เกมส์เศรษฐี มีอยู่ๆ เคยซื้อเล่นกับปริ๊นซ์ตอนปีหนึ่ง มาเล่นกัน”



   เชอเบทลุกเดินผ่านฉากกั้นห้องนอนก่อนจะกลับมาพร้อมกล่องสี่เหลี่ยมผืนผ้าสภาพเยินนิดหน่อย เกมส์เศรษฐีจริงๆ…มีทั้งกระดาน ลูกเต๋า โฉนด แบงค์ บ้าน และตัวเดิน



   “มึงมาเลยฟ้า แล้วจะรู้ว่ากูนี่ล่ะเศรษฐีเงินล้าน”



   สรรพนามเวลามุ้งมิ้งกันหายไปอีกครั้ง ฟ้าลั่นส่ายหัวกับความอยากเล่นเกมส์ของอีกฝ่ายแต่ก็ดันตัวลุกขึ้นมานั่งตรงข้าม ย้อนวัยวันวาน



   “สู้กูไม่ได้หรอกเชอ กูนี่แค่นั่งออร่าหมื่นล้านก็จับแล้ว”



   “สัสมโน มาๆโว้ย เฮง เฮง เฮง”



   “พนันกันปะ?”



   ข้อเสนอของคนพี่ทำให้บรรยากาศเริ่มสนุกขึ้น



   “เออได้ มึงชนะจะเอาอะไร?”



   “ตั้งคบกับกูในเฟส”



   คนน้องชะงัก คิ้วขมวดเล็กน้อยแต่ก็พยักหน้าตกลง



   “ถ้ากูชนะ…มึงต้องไว้หนวด”



   ฟ้าลั่นเลิกคิ้วเพราะไม่คิดว่าจะเป็นการเดิมพันเรื่องนี้



   เชอเบทยักคิ้วกวนตีนสามจึ้ก ฟ้าลั่นเนี้ยบทุกอย่าง หนวดยังไม่ทันขึ้นก็โกนแล้วโกนอีก คราวนี้ล่ะให้มันเซอร์หลุดมาดไปเลย



   เหมือนมีฉากหลังเป็นไฟสงคราม…เกมส์เศรษฐีแห่งชาติก็ได้เริ่มขึ้น





   


   “….กูชนะ”



   บรรยากาศเคร่งเครียดเดินทางมาถึงจุดสิ้นสุด เชอเบทขมวดคิ้วเม้มปากแน่น ฟ้าลั่นกลอกตาไปมาก่อนจะยกยิ้มมุมปาก



   “เชี่ยเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”



   คนผมยาวทิ้งตัวลงนอนกับเตียงดิ้นไปมาด้วยความแค้นใจ มันวันของฟ้าลั่นจริงๆ ทอยกี่ทีๆก็ได้ซื้อบ้าน ส่วนตัวเองนี่ลงแต่เปิดกล่องวิเศษ วิเศษตายห่าอ่ะ



   “เอาน่า เกมส์ก็มีแพ้มีชนะ”



   คนพี่ยิ้มกว้างจัดการเก็บอุปกรณ์การเล่นใส่กล่อง เอาเงินมาจัดเก็บ ปล่ยอคนน้องหงุดหงิดไปของมัน สักพักก็เขยิบมาหนุนตัก



   “จะอ้อนเอาไรอีก”



   “โมฆะเนอะ…”



   กระพริบตาปริบอ้อนๆ แต่คนพี่กลับก้มหน้าลงจุ้บปากบาง



   “ไม่ครับ”



   “นะ…”



   เชอเบทเริ่มทำหน้าไม่มั่นใจ ฟ้าลั่นชะงักก่อนจะยกหัวอีกคนวางลงกับหมอนแล้วลุกขึ้น



   “แค่คบกับพี่มันทำให้เชออายขนาดนั้นเลยหรอ?”



   ไม่รอคำตอบแค่เดินออกไป เชอเบทนอนนิ่งอยู่กับเตียงมีน้ำเสียงตัดพ้อของฟ้าลั่นดังก้องไปมา มันไม่ใช่แบบนั้น… ไม่ได้รังเกียจเลย แต่…แต่มันเพราะอะไรนะ



   จะลุกไปตามคนพี่อีกฝ่ายก็ขับรถออกไปแล้ว



   อยากจะตามไปแต่คำถามที่ยังตอบตัวเองไม่ได้ทำให้ได้แต่ยืนนิ่งมองประตูรั้วบ้านตัวเอง


   





   ฟ้าลั่นรู้สึกหงุดหงิด หงุดหงิดในท่าทีลังเลของเชอเบท…มันทำเขาเสียความมั่นใจ ทำไมวะ…ก็คนมีใจให้กัน รักกันทำไมจะบอกคนอื่นไม่ได้ว่าคบกันอยู่?



   มันอายรึไงที่ตั้งสถานะคบกับผู้ชาย? ผู้ชายแบบเขาไม่ดีตรงไหน?



   ความฟุ้งซ่านทำให้หยิบมือถือขึ้นมาโทรหาเพื่อนสนิทที่รู้เรื่องทุกอย่างแบบแท๊ป



   “แท๊ป…ไอ้เชอมันอายที่จะคบกูว่ะ”



   “คืนนี้มาเจอกันมา จะได้เล่าสะดวก”


   
ฟ้าลั่นขับรถไปรับแท๊ปที่หอ งานนี้ไม่มีตัวแถมแบบไอ้ปิงเพราะหลอกล่อมันให้นอนไปก่อนแล้ว    



   ผู้ชายสองคนเดินเข้ามานั่งร้านนมสีฟ้าเหลืองสดใสไม่ไกลจากหอ สั่งนมร้อนกับขนมปังปิ้งง่ายๆมากิน เลือกมุมในสุดของร้านที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัว



   “เอาล่ะว่ามา”



   “กูกับมันพนันเล่นเกมส์กัน ถ้ากูชนะมันต้องตั้งคบในเฟสกับกู แต่มันกลับลังเลไม่แน่ใจที่จะทำ”



   “แค่ตั้งคบเองนะเว่ย มึงคิดมากไปเปล่า”



   “ไม่ให้กูคิดได้ไงวะ มึงดูที่ผ่านมา กว่าจะได้อยู่กับมัน ไม่ง่ายเลย”



   “เฮ้อ…แล้วนี่มันอยู่ไหน?”



   “บ้านมัน เดินตามกูออกมา มันยังไม่ทำเลย”



   “แล้วมึงจะเอาไง?”



   “ไม่รู้ว่ะ กูไม่อยากคิดอะไรเลย ท้อสัส”



   “อยู่กับตัวเองก่อนสักวันสองวันป่ะ ให้หัวโล่งหน่อยค่อยกลับไปคุยกัน ปัญหาเล็กๆเอง”



   ปัญหาเล็กๆ…แต่ส่วนมาก…คนก็มักเลิกกันเพราะปัญหาเล็กๆนี่ไม่ใช่รึไง? คิดติดลบแล้วได้แต่ยีหัวตัวเองให้เลิกฟุ้งซ่าน



   ไม่ได้อยากเลิก…แต่ถ้าปล่อยผ่านไป



   เรื่องนี้มันจะแผลเป็นในใจ…ทุกวันนี้มันก็เป็นเสี้ยนที่ดึงไม่ออกอยู่แล้ว
   
























   เชอเบทเดินล่องลอยเข้ามาที่คณะ สติเหมือนไม่อยู่กับเนื้อกับตัว คิดทั้งคืนว่าตัวเองเป็นอะไรทำไมถึงทำตัวแบบนั้นออกไป



   “เชอ เป็นไร?”



   ปริ๊นซ์ดึงมือเพื่อนไว้ทันทีที่เลิกเรียน ลากมาหามุมสงบคุยกันสองคน อดไม่ไหวจนต้องถามเพราะเชอเบทดูจะใจลอยไปไกล



   “ปริ๊นซ์ กูเป็นอะไรไม่รู้”



   “อาการเป็นไงไหนบอกหมอซิ๊?”



   สองคนนั่งลงที่สนามหญ้าเล็กๆข้างลานจอดรถ เชอเบททิ้งตัวลงพิงบ่าเล็กๆของเพื่อน แขนผอมสองข้างก็ยกขึ้นโอบกอดเพื่อนลูบหลังไปเมา



   “กูทำตัวแปลกๆ”



   “อือฮึ”



   “คนคบกันมันต้องแสดงออกแค่ไหนวะ?”



   “หืม ทำไมถามแบบนั้น?”



   “ฟ้ามันอยากให้กูตั้งคบกันมันในเฟส แต่กูรู้สึกว่า…กูไม่อยากทำแบบนั้น มันคิดว่ากูรังเกียจหรืออายที่คบมัน”



   “แล้วมึงเป็นแบบนั้นหรือเปล่าล่ะ?”



   “ไม่…มันไม่ใช่ความรังเกียจหรือว่าอายเลย แต่กูก็ไม่รู้ทำไมอ่ะ”



   “กลัวคนอื่นรู้หรอ?”



   “ไม่รู้…แต่กูก็ไม่ได้อยากให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวกูเท่าไหร่”



   ปริ๊นซ์ถอนหายใจพอจะมองเห็นปัญหาลางๆ เชอเบทที่ไม่ชอบให้ใครเข้ามายุ่งเรื่องตัวเอง รอบตัวมีกำแพงบางๆกั้นไว้แม้จะชอบเที่ยวกลางคืน เปลี่ยนคู่นอน แต่เชอเบทก็คือเชอเบท…แทบไม่มีใครรู้จักเชอเบทในมุมอื่นเลย



   ฟ้าลั่นก็คงอยากได้ความมั่นใจ แต่เพื่อนเขาก็รู้สึกไม่ชิน



   “เฮ้อ….ยากว่ะ”



   “กู…ควรทำไงดี”



   “อย่าเพิ่งคิดอะไรมากนะ ทำใจโล่งๆก่อนแล้วไปคุยกับพี่ฟ้าอีกทีดีปะ? แต่อย่าทิ้งช่วงนานเดี๋ยวพี่ฟ้าน้อยใจว่าไม่สนใจนะ”



   “อื้อ”



   “สู้ๆนะเชอ”



   “ขอบใจนะเมีย”



   โอบเอวเพื่อนตัวเล็กหลวมๆเป็นการขอบคุณ แม้จะช่วยอะไรไม่ได้แต่การมีคนรับฟังปัญหานี่โคตรรู้สึกดีขึ้นเยอะ
เชอเบทเดินไปส่งปรินซ์ที่ใต้คณะ เกียร์นั่งรออยู่ที่โต๊ะตัวหนึ่ง มองเพื่อนตัวเองที่เดินยิ้มไปหาอีกฝ่ายแล้วก็วางใจที่มันได้เจอคนดีๆ



“โทษทียืมตัวนานไปหน่อย กูไปละ”



บอกลาเพื่อนก่อนจะเดินกลับไปที่รถตัวเอง โทรศัพท์สั่นแจ้งเตือนในกระเป๋าจึงหยิบมาดู ฟ้าลั่นส่งภาพบางอย่างมาในไลน์
ยังไม่ทันได้กดแจ้งเตือนข้อความใหม่ก็ทำเอาชะงัก



Fhafar : ลังเลเพราะอยากจะมีสองคนพร้อมกัน?



รีบกดเข้าไปดูก็สบถออกลั่นรถ ใครมันถ่ายรูปเขากับปริ๊นซ์ที่นั่งกอดกันเมื่อกี๊ไปโพสในเพจวะ? แถมยังมีแคปชั่นในเชิงแซวว่าสวีทกันกลางมหาลัย



กดโทรหาคนพี่เพื่ออธิบายอีกฝ่ายก็ตัดสายทิ้ง จะกี่รอบๆก็ตัดสายทิ้ง ทั้งแชทไลน์แชทเฟสก็ไม่ตอบ เลื่อนไทม์ไลน์คนพี่ดูปรากฏว่าฟ้าลั่น…



เปลี่ยนสเตตัสเป็น single



เชอเบทวางมือถือลงบนตักแล้วเอาหัวโขกพวงมาลัยหลายที ทำไมพอบทจะมีปัญหา มันก็มีพร้อมกันเลยวะ!



====================================================

อันนี้มาม่าเบาเบา ....

[iceman555]

 

[Minty]

เชอออออ อย่าลังเลนักเซ่!!!
พี่ฟ้าเสียใจ สงสารพี่ฟ้าบ้าง

[Pupay]

แอบรู้สึกว่าฟ้างี่เง่านิดหน่อย คนเป็นแฟนกันค้องเชื่อใจกันแล้วก็เห็นใจกันมากกว่านี้อะ
แบบว่าทะเลาะกันไม่พอใจฟ้าก็เดินหนีเชอไปทุกที เชอเนี่ยคนมีปม ไม่ได้ใจโลเลแต่มันไม่มั่นใจ
ฟ้าต้องให้เวลาเชอหน่อย ไม่เห็นว่าเชอจะยอมใครขนาดฟ้าเลยยย  ฟ้าคิดสิคิด ถ้าทำน้องร้องไห้อีกจะตีให้หัวเบะ
เห็นใจฟ้านะแต่รักเชอมากกว่า 5555

 

[awfsp]

เจ็บกันมาเท่าไหร่แล้ว กับคำว่าเรื่องเล็กๆ

[dilokrittisak]

ความรักมักมีอุปสรรค

โอยยย

[river]

แหม เชอให้ความสำคัญขนาดเป็นพระเอกในเพลงสำคัญ
ฟ้ายังมานอยอีก เข้าใจเชอหน่อยเพ่

[JustWait]

ฟ้า เรื่องปรินซ์นี่เคลียร์ละปะว่าเขาเพื่อนกัน

ขุดเป็นผู้หญิงเลย

[❣☾月亮☽❣]

Unfreind ไปเลยเหอะ. ถ้าจะแคร์สังมโซเชี่ยลขนาดนั้นก้ออย่าคบกันเลย
เราว่าฟ้าทำไม่ถูกนะ. มันไม่ได้คุยเลยไม่รับฟังเหตุผลเลยก้อออกมางี่เง่าแบบนี้

[yut1402]

เขาเตรียมอารมณ์ให้เข้ากับ MV 555

[omuya]

ง่ะ หวานล่องลอยอยู่ดีดี ตกลงมาดังตุ๊บ!!!

[pornwicha]

หักมุมเว่อวัง555555555555555 
ทำไมทำกันได้คะ คุณแบมแบม   ใจร้ายฝุดดดด
รีบมาต่อยาวๆค่าาาา

[yuuri]

เป็นเราเราก็งอนว่ะ
ในเมื่อไม่ยอมตั้งสเตตัสว่าแฟนกัน
กรูก็จะตั้งว่า single เหมือนกัน
action=reaction
ทำอย่างไหน ได้อย่างนั้น เชอะ
#ทีมพี่ฟ้า #ทีมพระเอก