Robot เฮ้!!! เขาคือหุ่นยนต์ (by:~PikachU~ and High Wizard)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Robot เฮ้!!! เขาคือหุ่นยนต์ (by:~PikachU~ and High Wizard)  (อ่าน 124277 ครั้ง)

High_Wizard

  • บุคคลทั่วไป
อ้างถึง
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

..................................................................

สวัสดีครับ ผมเป็นเด็กมาใหม่นะครับ

วันนี้มีนิยายเรื่องแรกของผมและเพื่อนผมมาให้อ่านกันนะครับ

ถ้ามีอะไรผิดพลาดไปก็ช่วยแนะนำด้วยนะครับ

ขอบคุณนะครับ

...................





บทนำ

“ เหวออออ!! ”
“ เอี๊ยดดดดด.. โครม!! ”

“ . . . . ”

“ ว๊ายย ตายแล้ว เด็กโดนรถชน ”

เหตุการณ์ระทึก เกิดอย่างเฉียบพลัน โดยไม่คาดฝัน เรียกกลุ่มไทยมุงเข้ามาล้อมดูอย่างรวดเร็ว จากนั้นไม่นานก็มีเสียงหวอจากรถพยาบาลและรถตำรวจ มายังที่เกิดเหตุที่มีรถคู่กรณีจอดอยู่ ห่างจากนั้นไม่ไกลมีเด็กหนุ่มในชุดนักเรียนนอนปวกเปียกสลบไสลแน่นิ่ง ดูเหมือนจะมีเลือดออกด้วย แต่ไม่มากนัก เขาจะเสียชีวิตหรือบาดเจ็บมากไหมหนอ???

. . . .

หน้าห้องฉุกเฉินที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ชายวัยกลางคน ท่าทางดูภูมิฐาน มีสีหน้ากังวลอย่างมาก เขาผุดลุกผลุดนั่งมาร่วม 2 ชั่วโมงแล้ว ใจจดจ่ออยู่กับเด็กหนุ่มที่โดนรถชนในห้องฉุกเฉินนั้น ด้วยความห่วงใยสุดหัวใจ ก็แน่ละ เขาคือบิดาของเด็กชายคนนั้นนั่นเอง เขารำพึงกับตัวเองเบาๆ พร้อมน้ำตาที่เริ่มปริ่มที่ขอบตา
“ นัท.. อย่าเป็นอะไรมากเลยนะลูก พ่อมีลูกอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้น หลังจากที่แม่ของลูกเสียไปตอนที่คลอดลูกออกมา พ่อก็มีเพียงลูกเท่านั้น ที่เป็นดังดวงใจของพ่อ พ่อรักลูกมากนะ อยู่กับพ่อนะ อย่าจากพ่อไปนะลูก พ่อตั้งใจไว้แล้ว ว่า วันเกิดอายุ 14 ปีของลูก พ่อจะให้สิ่งที่พ่อทุ่มเทแรงใจแรงกายค้นคว้า วิจัยและพัฒนา ตลอด 14 ปีที่ผ่านมา เทียบเท่าอายุของลูก เพื่อเป็นของขวัญวันเกิดให้ลูก ลูกต้องอยู่นะ อยู่เพื่อรับสิ่งนั้นนะลูก อย่าจากพ่อไปนะนัท ลูกรักของพ่อ ”

น้ำตาของเขาไหลรินออกมาเป็นสาย สะอื้นในอก เป็นน้ำตาของความรักและห่วงใยสุดหัวใจของผู้เป็นพ่อ ที่รักลูกดังดวงใจ นี่แหละหัวอกของพ่อแม่ ไม่มีความรักใด ที่ยิ่งใหญ่เท่าความรักของพ่อแม่ ที่มีต่อลูกอีกแล้ว..

ไฟหน้าห้องฉุกเฉินดับลง สักพัก หมอ และพยายบาลก็ทะยอยกันเดินออกมา เขาตรงรี่เข้าไปหาคุณหมอทันที ด้วยอาการร้อนรนและเอ่ยถามอย่างระล่ำระลัก

“ คุณหมอครับ ลูกผมอาการเป็นอย่างไรบ้างครับ? ”

“ ปลอดภัยแล้วครับ ดูเหมือนว่ารถที่ชนจะขับมาไม่เร็วมากนัก การกระแทกจึงไม่รุนแรงมาก เด็กแค่กระดูกขาร้าว และบอบช้ำนิดหน่อย ที่สำคัญ คงตกใจพอควร แต่ก็ไม่น่าห่วงเท่าไร พักพื้นไม่นาน หมอคิดว่าคงหายเป็นปกติได้แน่นอนครับ อยู่ดูอาการสักระยะ คงกลับไปพักพื้นที่บ้านได้ครับ เดี๋ยวหมอขอตัวก่อนนะครับ ”

“ ขอบคุณมากนะครับคุณหมอ.. ”
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-09-2010 11:50:55 โดย THIP »

High_Wizard

  • บุคคลทั่วไป




บทที่ 1

     หนุ่มน้อยนั่งเหม่อลอยมองไปนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมาย ในใจเขามีแต่ความเหงาและว้าเหว่ ช่วงปิดเทอมปลายภาคดูช่างไร้ค่ากับเขาจริงๆ แทนที่จะได้ไปเที่ยวพักผ่อน กลับต้องมานอนพักฟื้นเป็นเดือน จนจวนใกล้เปิดเทอมใหม่เต็มที แม้จะมีเพื่อนๆ มาเยี่ยมบ้าง แต่ก็ไม่บ่อยนัก แต่ละครั้งที่เพื่อนมาเยี่ยม เขาได้อิจฉาตาร้อน เมื่อได้ฟังเพื่อนเล่าถึงการ ได้เที่ยวพักผ่อนในช่วงปิดเทอมอย่างสนุกสนาน พ่อของเขาก็ดูเหมือนจะยุ่งเหลือเกิน ไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับเขาเลย วันๆ เอาแต่ไปทำงาน กลับมืดๆ ค่ำๆ แม้เขาจะนึกภูมิใจที่มีพ่อเป็นถึงนักวิทยาศาสตร์ที่เก่งกาจ แต่ลึกๆ เขาก็อยากให้พ่อมีเวลาให้เขาบ้าง อยู่กับเขา พาเขาไปเที่ยวไหนๆ เหมือนพ่อแม่คนอื่นบ้าง แต่ถึงอย่างไร เขาก็รักพ่อมาก ชีวิตเขาก็มีเพียงพ่อเท่านั้น แม่ของเขาก็จากไปนานแล้ว นับแต่คลอดเขาออกมา เขาไม่เคยได้เห็นหน้าแม่เลย มีเพียงแค่รูปถ่ายของแม่ให้ดูเป็นอนุสรณ์เท่านั้น เขารู้สึกเหงาจับใจ จึงเปิดคอมพิวเตอร์ ยามนี้ เพื่อนคลายเหงาคงมีเพียง คอมฯ และ อินเตอร์เน็ท เพียงเท่านั้น เขารันโปรแกรมเล่นเพลง แล้วฟังเพลงเบาๆ คลายอารมณ์ แต่.. เพลงดันเศร้าเหลือเกิน ยิ่งทำให้รู้สึกหดหู่ขึ้นไปอีก เวรกรรม..

นับแต่เกิดอุบัติเหตุผ่านมาได้เดือนกว่าแล้ว อาการเขาก็ดีขึ้นเป็นลำดับจนจวนหายเป็นปกติแล้ว แม้การเดินจะมีขัดๆบ้างจนเขานึกรำคาญตัวเอง แต่ไม่นานก็คงหายดีและคงเดินวิ่งได้ตามปกติ เขานึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น วันที่เขาไปฟังผลสอบปลายภาค และขณะกลับบ้าน  เพื่อเดินไปขึ้นรถประจำทาง เขาเดินผ่านหมาตัวหนึ่ง ซึ่งก็ดูเป็นหมาธรรมดาๆไม่มีเจ้าของทั่วๆไป แต่ที่ไม่ธรรมดาคือ.. มันดูดุ และขู่แง่งๆ ใส่เขา เขานึกในใจว่า..

..อย่ากัดกูนะ กูไม่เคยทำไรให้น้า กูกลัวน้า อย่าขู่แง่งๆดิ เสียววววว..

แล้วเจ้าหมาตัวนั้นก็ย่างสามขุม ตรงเข้ามาหาเขา ทำท่าเหมือนจะโจนเข้าใส่ เขาเห็นดังนั้นรู้สึกว่า.. ท่าจะไม่ดีแน่ เผ่นดีกว่า แล้วเขาก็จ้ำพรวดๆ ไม่ดูตาม้าตาเรือโดยไม่รู้สึกตัวว่าก้าวลงจากฟุตบาท กำลังเดินพรวดๆ อยู่ริมถนน มัวแต่จ้ำอ้าวหนีหมาดุ จนไม่เห็นเลยว่ากำลังมีรถเก๋งเลี้ยวมา จนกระทั่ง..

“ เหวออออ!! ”
“ เอี๊ยดดดดด.. โครม!! ”

“ . . . . ”

ความรู้สึกของเขาก่อนที่สติจะดับวูบคือ.. เขารู้สึกว่าตัวเองโดนรถชนจนกระเด็นกลิ้งไปนอนกลางถนน หางตาเหลือบเห็นไอ้หมาตัวต้นเหตุ ที่ทำท่าจะไล่ฟัดเขา เผ่นแน่บหางจุกตูด วิ่งจู๊ดหายไปด้วยความตกใจ เขาคำรามในใจด้วยความแค้นก่อนสลบว่า..

..มึ๊งงง ไอ้หมาเลวววว ทำให้กูโดนรถชน คร่อกกก!!..

. . . .

เขามัวแต่จมอยู่กับความคิดตัวเอง จนไม่รู้สึกตัวเลยว่า พ่อของเขาได้กลับมาถึงบ้านได้สักพักแล้ว..

“ ก๊อก ๆ นัท พ่อเข้าไปได้ไหมลูก ”

“ อ่า.. พ่อคงกลับมาแล้ว ไม่รู้ตัวเลยแฮะ ครับพ่อ เข้ามาเลยครับ ”

พ่อเขาเดินตรงมานั่งข้างๆ ลูบหัวเขาเบาๆ แล้วจับดูที่ขาของเขา

“ เป็นไง.. ขาเป็นไงบ้าง? ”

“ ดีขึ้นมากแล้วละครับ แล้วทำไมวันนี้พ่อกลับเร็วละครับ ทุกทีเห็นพ่อกลับค่ำๆ ดึกๆ ทุกทีเลยอ่า งานไม่ยุ่งเหรอครับ? ”

“ ก็ยุ่งเหมือนทุกวันนะลูก แต่สำหรับวันนี้ต่อให้ยุ่งแค่ไหน พ่อก็ต้องรีบกลับ เพราะ.. ”

“ เพราะอะไรครับ??? ”

“ นัทจำไม่ได้เหรอ? วันนี้วันอะไร? ”

“ วันนี้วันพฤหัสฯ ไงครับ พ่อจำวันไม่ได้เหรอครับ??? ถามแปลก.. ”

“ ฮ่าๆ ก็ใช่.. วันพฤหัส แต่วันนี้พิเศษด้วยนะ ก็วันนี้วันเกิดลูกไง อายุ 14 แล้วนะ เป็นหนุ่มแล้ว สุขสันต์วันเกิดนะลูก ”

“ โอวว จริงด้วย วันเกิดผม ลืมเลย แหะๆ เง้อออ แล้วแค่นี้เหรอครับ แค่อวยพรเองเหรอ? ไม่มีแบบ อะไรที่พิเศษๆ แบบว่า.. เอ่อ เลี้ยงฉลอง หรือ ของขวัญ หรือไรเงี้ย บ้างเหรออ่า ”

“ มีสิลูก ฮ่าๆ ทวงพ่อเลยนะ เจ้าเด็กงก เดี๋ยวเราเลี้ยงฉลองกัน พ่อซื้อของอร่อยๆ มาเยอะแยะเลย แต่ที่สำคัญ พ่อมีของขวัญพิเศษมากๆให้ลูกด้วย พ่อรู้ว่าลูกเหงา พ่อขอโทษนะลูกที่ไม่ค่อยมีเวลาให้ลูกเลย ของสิ่งนี้คงพอช่วยให้ลูกคลายเหงาลงได้บ้าง เขาจะเป็นเพื่อนของลูก ดูแลลูก และทุกๆอย่าง สิ่งประดิษฐ์ ที่พ่อทุ่มเทเพื่อลูก ตลอด สิบกว่าปีที่ผ่านมาเลย ”

“ โหยย ตื่นเต้นจัง อะไรเหรอครับ อยู่ไหนครับ อยากเห็นจังเลยว่าอะไร? มันคงพิเศษมากๆแน่ๆเลย ”

“ อยู่หน้าห้องลูก ไปเปิดประตูห้องลูกดูสิ ”

เขาเดินขโยกๆ ไปเปิดประตู ด้วยความตื่นเต้น รู้สึกถึงถึงหัวใจตัวเองที่เต้นตูมๆ จนแทบทะลักมานอกอก

“ แกร๊ก!! แอ๊ดดดดดดด ”

แล้วสิ่งที่ปรากฏตรงหน้าเขาคือ..

“ Happy Birthday to you.
Happy Birthday to you.
Happy Birthday.. Happy Birthdayyyyyyy..
Happy Birthday to you… Nut
สุขสันต์วันเกิดครับคุณนัท ”

“ พ่อครับ มาอำอะไรผมเนี้ยยยยย ไปจ้างเด็กที่ไหนมาร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้ผมมมมมมมมม
พ่อง่า เง้ออออออออออออ ”

“ เขาไม่ใช่เด็กธรรมดานะนัท เขาคือโรบอท หุ่นยนตร์เสมือนมนุษย์ สิ่งประดิษฐ์ที่ใช้เวลายาวนานพัฒนาจนออกมาได้แบบที่เห็นนี้ไงละลูก ชื่อของเขาคือ.. RV14 หรือ Robot Version 14 ”
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-07-2008 21:50:42 โดย High_Wizard »

na_na_fuji

  • บุคคลทั่วไป
 :mc4: :mc4: :mc4:  เจิมๆ

มีคนมาอุดหนุนนิยายเยอะๆนะห๊ะ

โหยน่าติดตามๆ

เเปลกดีห๊ะ   o13 o13

ปล.  เป็นกำลังใจให้กับคนเเต่งนะครับ


                                                   จากนายฟูจิซัง ห๊ะ  :m32: :m32:

joypluss

  • บุคคลทั่วไป
 :mc4:


 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:


เฮงๆๆๆๆ

ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
นิยายใหม่.............กับหุ่นยนต์ด้วย น่าสน อิอิ

ออฟไลน์ กิมตี๋หัดขับ

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1466
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-3


ขอเจิม ด้วยคนน่ะ  o13

High_Wizard

  • บุคคลทั่วไป


บทที่ 2


เมื่อได้ยินพ่อพูดดังนั้นเขารู้สึกตกตะลึงจนยืนนิ่ง คิดในใจแต่เพียงว่า เด็กอายุรุ่นเดียวกับเขาที่ยืนตรงหน้านี้คือหุ่นยนตร์เหรอ? พ่ออำเขาหรือเปล่า? มันเหมือนคนมากจริงๆ พ่อเก่งขนาดนี้เลยหรือ? แล้วพ่อเขาก็เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ..

“ เป็นอะไรไปลูก ยืนนิ่งเลย ดีใจมากเลยใช่ไหม? เขาจะมาเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้องของลูก คอยดูแลลูก ลึกๆในใจลูกพ่อคิดว่าลูกคงอยากมีพี่ชาย หรือน้องชาย อยู่คนเดียวคงจะเหงาสินะ ลูกจะตั้งชื่อใหม่ให้เขาก็ได้ จะได้เรียกง่ายๆ ไงละ ดีไหม? ”

“ พ่อ พ่อครับ ผมพูดไม่ออกเลย เหมือนมากจริงๆเลยครับ แล้วหุ่นตัวนี้ มีอะไรพิเศษอีกไหมครับ นอกจากที่จะดูเหมือนคน? ”

“ ก็.. มีความคิด อารมณ์แบบมนุษย์ สามารถคิดเอง ตัดสินใจเองได้ ระบบพลังงาน พ่ออกแบบ ให้สามารถแปลงอินทรีย์สารให้เป็นพลังงาน เหมือนการกินอาหารของมนุษย์ แล้วย่อยดูดซึมให้เป็นพลังงาน สมองกลของเขาพัฒนาให้มีความใกล้เคียงมนุษย์มากที่สุด แต่คงยังไม่สมบูรณ์นัก คงต้องให้เขาเรียนรู้ด้วยตัวเองเพิ่มเติมด้วย พ่อโปรแกรมให้เขาคอยดูแลลูก เขาจะไม่มีวันทำร้ายลูก จะทำตามคำสั่งลูกทุกอย่าง และทุกๆ 3 เดือน พ่อจะปรับโคงสร้างภายนอกของเขาให้ดูเหมือนเปลี่ยนแปลงและเติบโต เหมือนมนุษย์ปกติ ลูกสัญญากับพ่อได้ไหมว่าจะไม่บอกใครว่าเขาคือหุ่นยนตร์ มันเป็นความลับระหว่างเราเท่านั้น สัญญากันแบบลูกผู้ชาย ”

“ ครับ สัญญาครับ ”

“ เขาจะเติบโตเปลี่ยนแปลงไปพร้อมกับลูก พ่อคิดว่าสักวัน เขาคงพัฒนาได้เหมือนมนุษย์ 100 % ”

“ แล้วเขามีอะไรพิเศษๆอีกไหมครับพ่อ ”

“ คุณสมบัติข้อปลีกย่อยอื่นๆ ก็มีอีกมากนะ แต่พ่อคิดว่าลูกควรจะ ถามเขาเองเลยดีกว่า เพราะเขาจะรับรู้ พูดคุยโต้ตอบ ให้ข้อมูลต่างๆตามที่ลูกต้องการได้นะ จะได้ทำความคุ้นเคยกันไปด้วย ”

“ อ่า ครับพ่อ ”

“ งั้นคุยทำความคุ้นเคยกันนะ เดี๋ยวพ่อไปเตรียมของก่อน เดี๋ยวเรามาฉลองวันเกิดให้นัทกัน ตามสบายนะหนุ่มๆ อย่าทะเลาะกันนะ ฮ่าๆ ”
นัทจ้องมองเจ้าหุ่นเงียบๆด้วยความแปลกใจโดยไม่พูดอะไร สักพัก เขาก็จับที่แก้มเจ้าหุ่นแล้วดึงเบาๆ เขารู้สึกหยุ่นๆเหมือนเนื้อหนังคนจริงๆ เขาจึงก้มลงดมเพื่อพิสูจน์กลิ่น

“ หอมแก้มผมทำไมครับคุณนัท แต๊ะอั๋งผมเหรอครับ? ”

“ เฮ้ยยยยยยยย  เปล่าๆ เปล่านะเว๊ยยย ก็แค่ดมดู ก็แค่อยากรู้อ่า ผิวนายนิ่มๆเหมือนคนจริงๆเลย แต่กลิ่นแปลกๆอ่า คล้ายๆกลิ่นยางไงไม่รู้ แต่ก็กลิ่นไม่แรงมากเท่าไร? คล้ายกลิ่นอ่อนๆของยาง เออ ว่าแต่ นายรู้อะไรเกี่ยวกับเรามั่ง??? ”

“ คุณนัทเป็นลูกชายคนเดียว คุณแม่เสียไปตั้งแต่เกิด อยู่กับคุณพ่อ 2 คน คุณพ่อคุณเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่เก่งมากๆ คุณนัทเป็นลูกคนเดียว จึงมีนิสัยเอาแต่ใจตัวเอง ขี้เหงา จอมขี้เกียจ เอาแต่เล่น ไม่ชอบอาบน้ำ จอมซกมก และที่สำคัญ คุณนัทเป็นเกย์ ”

“ เฮ๊ยยยยยยยยย บ้าดิ ที่พูดมาก็มีส่วนถูกบ้างนะ แต่.. รู้ได้ไงว่าเราเป็นเกย์ รู้ดี ไปแล้วววว เชอะ!! มั่วป่าวเนี้ย ”

“ ไม่มั่วครับ ทั้งหมดเกี่ยวกับตัวคุณ คุณพ่อคุณใส่ข้อมูลให้ผมแบบนี้ครับ ”
“ เง้อ งั้นก็หมายความว่า พ่อคงรู้ว่าเราเป็น.. ตายแล้วว พ่อรู้ได้ไงอ่า ”

“ ผมว่า คุณพ่อเลี้ยงคุณมาตั้งแต่เกิด ก็คงทราบดีที่สุดว่าคุณเป็นอย่างไร จริงไหมครับ? ”

“ ก็ว่างั้นแหละ เฮ้อออ ว่าแต่ นายทำไรได้มั่งเนี่ย ปล่อยแสงได้ไหม? มีพลังมหาศาล วิ่งเร็วเป็นจรวด กระโดดได้สูงๆไหม? ทุบกำแพงป่นในพริบตาได้ไหม? แล้วก็.... เอ่อออ ”

“ ไม่ได้ครับ ผมก็เหมือนเด็กธรรมดาๆเท่าๆคุณครับ ”

“ อ่าว ไหงงั้น ทีดูในหนัง เรายังเห็นหุ่นส่วนมากจะมีพลังเหนือมนุษย์นี่นา ”

“ นั่นมันในหนังครับ แต่นี้ผมของจริงครับ ไม่เหมือนในหนังครับ แต่ผมมีโหมดอัจฉริยะ เพื่อคอยปกป้องดูแลคุณ จะเป็นระบบอัตโนมัติ เมื่อผมประมวลผลข้อมูลออกมาว่าคุณกำลังอยู่ในอันตราย หรือเสี่ยงที่จะอันตราย โหมดอัจฉริยะก็จะทำงานทันที จะมีพลังเหนือมนุษย์ได้ ทำได้หลายๆอย่าง ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจว่ามีอะไรบ้างครับ แต่ถ้าปกติแบบนี้ ผมก็เหมือนๆคุณครับ ”

“ อืม น่าสนใจแฮะ เห็นพ่อบอกว่า นายจะคอยรับคำสั่งเรา ทำตามที่เราต้องการด้วยใช่ไหม? ”

“ ครับ ”

“ งั้น.. เราขอสั่งให้นายถอดกางเกงเดี๋ยวนี้ อยากดูกาจู๋หุ่น ว่าจะเป็นไง อิอิ ”

“ ได้ครับ ”

“ เง้ออออ ทำไมง่ายงี้อ่า ไม่อายเรอะ ไหนบอกว่าเหมือนคนทุกอย่างไง? ”

“ อายครับ แต่ถ้าคุณนัทสั่งผมก็ทำตามคำสั่งครับ ถอดเลยนะครับ ”

..พรึ่บบบ!!..

“ ฮ่าๆ เหมือนของจริงมากเลย แต่ทำไมเล็กจัง หุ่นจู๋เล็กแฮะ จิ๋วเดียวเอง ฮ่าๆๆ ”

“ ครับ โครงสร้างภายนอกของผม มีต้นแบบมาจากคุณครับ ทุกอย่างในตัวผมจึงใกล้เคียงกับคุณมากเกือบ 100% ครับ ”

“ แป่ววว เอ่อ.. ความจริง เราพูดเล่นหน่ะ ไม่เล็กหรอก ใหญ่ออก ดูดีมากๆด้วย เหมือนของเราเลย แหะๆ จะว่าไป หน้าตานายคล้ายๆกับเราเนอะ ถ้าใครเห็นก็คงคิดว่าเราเป็นญาติกัน เออจริงซิ นายชื่อ RV14 เหรอ? ชื่อแบบนี้ ดูแปลกเกินไป งั้นเราตั้งให้ใหม่นะ เอาอะไรดี เราชื่อนัท งั้นนายชื่อนิคแล้วกัน คล้องกันดี ชื่อนิคแล้วกันน้า ”

“ ครับ ผมชื่อนิค Memory ลงหน่วยความจำ ”

“ เออ แล้วนายก็ไม่ต้องมาพูดเพราะมากหรอก มันดูแปลกๆ พูดแบบเราที่พูดกะนายนี้แหละ ไม่ต้องมาครับๆ คุณๆ ฟังแล้วจั๊กจี้หว่ะ ”

“ ครับ ผมไม่ต้องพูดเพราะ พูดแบบนัท Memory ลงหน่วยความจำ ”

“ ดีๆ เราชักชอบนายแล้วดินิค เรามาเป็นเพื่อนกันน้า ”

“ เราก็รักนายนะนัท เราเกิดมาเพื่อรักนายและดูแลนาย ”
“ อ่า รักเหรอ?? ขอบใจนะ แต่.. คงไม่แบบว่า เอ่อ.. xx กันน้า เรายังไม่เคย แล้วอีกอย่างคนกะหุ่น แปลกไปแล้วววว เป็นเพื่อนกันแบบนี้ดีแล้ว จริงสิ นายเป็นหุ่นนี่นา คงไม่มีอารมณ์ xx หรอก ฮ่าๆ จริงมั๊ยยย??? ”

“ นัท อาหารพร้อมแล้วลูก มา ลงมาฉลองกัน ”

เสียงคุณพ่อเรียกดังมาจากข้างล่าง นัทจึงลุกขึ้นโดนกระเผลก ลงไปพร้อมกับนิค หุ่นเสมือนมนุษย์ของขวัญวันเกิดอันล้ำค่าที่สุดในชีวิตเขา ค่ำคืนนั้นนัทรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขมาก นานมากแล้ว ที่เขากับพ่อ ไม่ได้กินข้าวร่วมกันแบบนี้ เขาคิดว่า วันนี้เป็นวันที่เขามีความสุขที่สุด คงเป็นการทดแทนบางอย่างที่หายไปในชีวิตเขา อย่างน้อยก็คงพอทดแทนช่วงปิดเทอมอันเลวร้ายหงอยเหงาของเขาลงไปได้บ้าง คงจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-07-2008 21:51:16 โดย High_Wizard »

High_Wizard

  • บุคคลทั่วไป


บทที่3


“ นัทตื่นได้แล้ว สายแล้วนะ ”

“ ฮ้าวววววว กี่โมงแล้วเนี่ยยย ทำไมยังง่วงอยู่เลย ”

“ 7.30 น. แล้ว ควรตื่นได้แล้ว ”

“ โหย เพิ่งเจ็ดโมงครึ่งจะรีบตื่นไปไหนง่า ง่วงว๊อยย ไม่เอานอนต่อดีฝ่า ”

“ ไม่ได้นะ นัทต้องตื่นได้แล้วนะ เพื่อสุขภาพพลานามัยที่ดี เด็กๆไม่ควรนอนตื่นสาย ลุกได้แล้วนัท ”

“ นี่นายนิคหุ่นกระป๋อง เราขอสั่งให้นายเลิกกวนใจเราได้แล้ว เราจะนอนต่อ เข้าใจไหม? นายต้องเชื่อฟังคำสั่งเรา หยุดกวนใจได้แล้ว เราจะนอน ”

“ จริงอยู่เราต้องเชื่อฟังคำสั่งนายและปฏิบัติตาม แต่เรามีหน้าที่ดูแลนายด้วย เพื่อสิ่งที่ดีแก่นาย เราประมวลผลออกมาว่านายควรต้องลุกได้แล้ว ดังนั้นคำสั่งนายจึงเป็นโมฆะ จากข้อมูลอุปนิสัยนาย เป็นจอมขี้เกียจ คำนวนข้อมูลออกมาแล้วนายคงไม่ลุกง่ายๆแน่ ดั้งนั้นเราจึงเตรียมแผน 2 ไว้.. ”

“ พล่ามเข้าไปไอ้หุ่นกระป๋อง รำคาญว๊อย ไม่สนหรอกจะนอนซะอย่าง ”

..โป๊งๆๆๆ..

..โป๊งๆๆๆ..

..โป๊งๆๆๆ..

“ โอยยยยย ทำไรวะ หนวกหูโว๊ยไอ้บ้า จะบ้าเรอะเคาะอยู่ได้ คนจะหลับจะนอน ”

..โป๊งๆๆๆ..

..โป๊งๆๆๆ..

..โป๊งๆๆๆ..

“ โอยๆ ลุกแล้วๆ หยุดเคาะกระทะได้แล้ว หนวกหู เออ ยอมแล้วๆ เฮ้อออ ลุกก็ได้ ตื่นแล้วเว๊ย เออ.. แล้วนี่คุณพ่อไปทำงานแล้วเหรอ? ”

“ ไปได้สักพักแล้ว เมื่อสักครู่หลังจากที่กินอาหารเช้าที่เราเตรียมให้ แล้วคุณพ่อคุณสั่งให้เราดูแลนายดีๆด้วย ค่ำๆท่านคงกลับ เราเตรียมอาหารเช้าให้นายด้วย นายควรอาบน้ำแปรงฟัน ทำความสะอาดร่างกายแล้วลงไปกินอาหารเช้านะ ”

“ อ่า เหรอ? วันนี้ยังหยุดอยู่ ไม่ได้ไปไหน ไม่อาบหรอก ขี้เกียจ งั้นกินอาหารเช้าเลยแล้วกัน ตื่นมาชักหิวๆ หึหึ ”

“ ไม่ได้ นายควรไปอาบน้ำแปรงฟันก่อน ”

“ ไม่ไป นี่คือคำสั่ง ห้ามกวนใจฉัน ตามนั้น ”

“ คำสั่งโมฆะ ประมวลผลออกมาแล้ว น่าจะทำเพื่อสุขภาพอนามัยที่ดีของคุณมากกว่า ”

“ ไม่ ”

..พรืดดดดด..

“ เฮ้ยยยย ไอ้หุ่นตุ๊ดลามก มาแก้กางเกงเราทำไม จะปล้ำเราเรอะ บ้าๆๆ อย่านะ ฉันจะเสียจิ้นกับหุ่นไม่ได้น้า ”

“ ถ้านัทไม่ไปอาบน้ำเราคงต้องทำให้ เดี๋ยวเราจะถอดเสื้อให้นะ ”

“ อย่านะๆ เราทำเองได้ เออๆ ยอมแล้ว เว๊ยยยย ไหนพ่อบอกว่านายต้องฟังคำสั่งเราไง ไหงนายมาสั่งเราซะงั้น ตอนแรกนึกว่าจะดี ที่ไหนได้ หาเหาใส่หัวป่าวเนี้ย กรรมจริงๆ เล๊ยยย ”

นัทบ่นกระปอดกระแปด แต่ก็ยอมทำตามโดยดี เขาคงรับไม่ได้แน่ ที่โตป่านนี้แล้วต้องมีหุ่นที่เหมือนคนทุกอย่างมาอาบน้ำให้ เมื่อคืน หลังจากฉลองวันเกิด กินอาหารแสนอร่อยจนอิ่มหนำ ก็พูดคุยกับคุณพ่อสักพักก็เข้านอนเลย โดยไม่ดึกมากนัก ความจริงก่อนเข้านอนเมื่อคืนเขาก็อาบน้ำแล้วนะ แล้วทำไมยังต้องมาอาบน้ำเช้าอีก เปลืองน้ำโดยใช่เหตุจริงๆ เขาบ่นอุบอิบๆแล้วก็เข้าห้องน้ำหายเงียบไปพักใหญ่ๆ

สายน้ำเย็นจากฝักบัว ทำให้นัทรู้สึกสดชื่น สมองปลอดโปร่ง ความง่วงงุนงัวเงียหายเป็นปลิดทิ้ง ความจริงตื่นแต่เช้าอาบน้ำมันก็สดชื่นดี บางทีเจ้านิคหุ่นกระป๋องคงจะพูดถูกนะ เขานึกในใจพลางอมยิ้มกับตัวเองด้วยความรู้สึกสดชื่นแจ่มใส

นัทอาบน้ำเสร็จเปิดประตูออกมา ก็พบว่าที่นอนจัดเก็บเป็นระเบียบเรียบร้อยแล้วมีชุดเสื้อผ้าวางเตรียมไว้ให้อย่างดี โดยมีเจ้านิคหุ่นกระป๋องก็นั่งทำหน้าเป๋อเหรอ มองดูเขาอยู่ แล้วก็เอ่ยพูดกับเขาว่า..

“ นัทอาบน้ำนานมาก ใช้เวลาถึง 1 ชั่วโมง 12 นาที 38 วินาที นานผิดปกติที่เด็กวัยรุ่นชายจะอาบนานขนาดนี้ ”

“ ก็ เอ่อ ก็แหม อาบแล้วมันสบายตัว เลยอาบเพลินไปหน่อยนิ แหะๆ ”

“ นัทโกหก นัทใช้เวลาในห้องน้ำนาน เพราะนัทช่วยตัวเองไปด้วย จนสำเร็จความใคร่ 1 ครั้ง ”

“ เฮ้ย ไอ้บ้า นี่แกแอบดูฉันเรอะ? ไอ้หุ่นตุ๊ดลามก ”

“ นัทใช้เวลานานเกินไป จนเราประมวลผลออกมาว่านัทอยู่ในข่ายเสี่ยงต่อการเกิดอันตราย โหมดอัจฉริยะจึงทำงานโดยอัตโนมัติ ทำให้เรามองเอ็กซ์เรย์เข้าไปในห้องน้ำได้ และมองเห็นว่านัท กำลังช่วยตัวเองอย่างเมามัน ซึ่งเป็นธรรมชาติของเด็กผู้ชายวัยรุ่น ซึ่งไม่มีอะไรน่ากังวล เราบันทึกภาพไว้ด้วย นัทอยากดูไหม? จะฉายเป็นภาพ 3 มิติให้ดู ”

“ เวรแล้ว บ้าเอ๊ย ไม่ต้อง ฉันขอสั่งให้ลบภาพที่บันทึกไว้ออกเดี๋ยวนี้ โอยยยย จะบ้าตาย อายโว๊ยยยยย ”

“ คำสั่งอนุมัติ ปฏิบัติตาม ลบภาพออก ตอนนี้ได้ลบออกแล้ว ”

“ ทีเงี้ยมาทำตามคำสั่งได้นะ ทีเมื่อกี้สั่งเอาๆ งั้นฉันขอสั่งให้นายลืมภาพที่เห็นฉันทำอะไรในห้องน้ำด้วยเดี๋ยวนี้ ”

“ ไม่อาจทำตามคำสั่งได้ เพราะเก็บไว้ในหน่วยความจำแล้ว โหมดการเรียนรู้พฤติกรรมมนุษย์ เพื่อการเรียนรู้และปรับสภาพจิตใจให้เข้าใจมนุษย์ คำสั่งไม่เป็นผล แต่นัทไม่ต้องห่วง เราจะไม่บอกใคร เพราะนัทจะอาย เราเข้าใจนัท ”

“ เฮ้อ ฉันกำลังคิดว่า นี่มันดีสำหรับฉัน หรือมันแย่สำหรับฉันกันแน่นะ แต่ก็เอาเหอะ อย่างน้อยมีนายเป็นเพื่อน ก็ยังดีกว่าอยู่คนเดียว งั้นเดี๋ยวเราแต่งตัวก่อน แล้วค่อยลงไปกินอาหารเช้ากัน ว่าแต่ นายจะกินด้วยไหม? ”

“ กิน เพราะวันนี้เรายังไม่ได้บรรจุสารอินทรีย์เพื่อสังเคราะห์พลังงานเลย เราเตรียมอาหารไว้เพียงพอสำหรับ 2 คน ”

“ หุ่นทำอาหารเนี่ยนะ จะกินได้ไหมเนี่ยยย ”

“ ไม่ต้องห่วงเลย โปรแกรมประกอบอาหาร ที่บรรจุในหน่วยความจำของเรา ทำให้เราสามารถทำอาหารออกมาได้อย่างเลิศรส ถูกปากนัทแน่นอน แล้วนัทจะให้เราช่วยแต่งตัวให้ไหม นัทไม่ต้องอายเราหรอก เราเห็นของนัททั้งหมดแล้ว เห็นกระทั่ง กระดูก ม้าม ไต กระเพาะอาหาร และ.. ”

“ พอๆ ไม่ต้องเลย ฉันทำเองได้ นี่เอ็กซ์เรย์ดูฉันขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย จะดูอะไรกันนักหนา หา??? ”

“ ก็เพื่อวิเคราะห์ ความเสี่ยงที่จะเกิดอันตรายต่อนัท เราจึงต้องวิเคราะห์ดูทั้งหมด ไม่ต้องอายเราหรอก เราไม่มีอันตรายใดๆและประสงค์ร้ายต่อนัทนะ เราไม่จะบอกใครหรอก เพราะนัทจะอาย เราเข้าใจนัท ”

“ เออก็ได้ ในเมื่อเห็นขนาดนี้แล้ว ก็ขอหน้าด้านเลยแล้วกัน โทงๆ มันตรงนี้แหละ ไหน บอกจะมาช่วยแต่งตัวให้ไง ก็มาดิ ตามสบายเลยพวก เง้อออ ”

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย 2 หนุ่ม เอ๊ะ ไม่สิ 1 หนุ่ม กับ 1 หุ่นก็ลงไปข้างล่างเพื่อจัดการกับอาหารเช้าในห้องครัว หน้าตาของอาหารที่หุ่นนิคเตรียมให้ ดูแปลกประหลาด และไม่ชวนกินเลย มันดูปนๆ เละ ชอบกล จนนัทต้องเอยขึ้นด้วยเสียงแหยงๆ

“ นี่มันอะไรกันเนี่ย เละๆไงไม่รู้อ่า แล้วมันจะกินได้เหรอ? ”

“ ได้สิ มันมีคุณค่าทางโภชนาการครบทุกหมู่ ปลอดจากสารพิษ ให้พลังงานเต็มที่เหมาะเป็นอาหารมื้อเช้าเพื่อให้ร่างกายรับสารอาหารครบ และมีพลังงานเพียงพอ อาหารเช้าจึงควรกินอย่างเต็มที่ และควรเป็นมื้อที่ดีที่สุด ”

“ มันใส่อะไรบ้างง่า หน้าตาแปลกพิกล ”

“ ก็มีอาหารที่เหลือจากเมื่อคืนที่แช่ตู้เย็นเก็บไว้ นำมารวมๆกันแล้วปรุงใหม่ แต่ได้กำหนดสัดส่วนให้พอเหมาะ และมีคุณค่าทางโภชนาการทุกหมู่ ปรุงแต่งรสชาติ ให้เลิศรส ถูกปากนัท ตามข้อมูลของนัทที่ชอบรสชาติแบบนี้ กินเหอะ นัทต้องชอบแน่นอน ”

“ อี๋ยยยย์ เอาวะลองดู จะไหวไหมเนี่ย อ่า อ้ำ เอ่อ อืมมม เฮ้.. อร่อยแฮะ อร่อยมากๆด้วย อร่อยสุดๆเลย สุดยอดดดด อร่อยมั่กๆ นิค นายก็กินด้วยกันดิ มาๆ มากินด้วยกัน นั่น.. เป็นไง อาหารฝีมือตัวเองอร่อยไหม? ว่าแต่.. นายสามารถรับรู้รสชาติอาหารได้ไหม? ”

“ ได้ รับรู้ได้ อืมมมม อร่อยมาก ”

“ นายอร่อยจริงเหรอ? ทำไมหน้าเฉยมากเลยอ่า ”

“ เราไม่รู้ว่าต้องทำหน้าอย่างไรถ้ารู้สึกอร่อย ”

“ ก็แบบนี้ไง อ่า อ้ำ โอวววววว อร่อยมากกกกกกกกกก หลับตาพริ้มแล้วทำท่าดื่มด่ำแบบนี้ไง ลองดู ”

“ บันทึกการแสดงอารมณ์เมื่อรู้สึกอร่อย ลงหน่วยความจำ อ่า อ้ำ โอวววววว อร่อยมากกกกกกกกกกกก ”

“ ฮ่าๆ ต้องงั้นดิ นายนี่ตลกชะมัด เบ๊อะๆโคตรเลยอ่า ฮ่าๆ ”

หลังจากที่จัดการกับอาหารเช้าเรียบร้อย หุ่นนิคก็จัดการเก็บกวาดทำความสะอาด เก็บถ้วยจานไปล้าง นัทเห็นแล้วรู้สึกทึ่ง เขาจึงเอ่ยปากว่า..

“ นิค ให้เราช่วยนะ จะได้แสร็จเร็วๆ ”

“ ไม่เป็นไรหรอก มันเป็นหน้าที่ของเราอยู่แล้ว ที่ต้องคอยดูแลรับใช้นาย ”

“ เหอะน่าให้เราช่วยเหอะ แค่นี้ไม่หนักหนาอะไรหรอก เดี๋ยวเสร็จแล้ว ออกไปเดินเล่นข้างนอกกัน อยู่แต่บ้านน่าเบื่อจะแย่ ”

“ นัทดูเป็นคนดีนะ เหมือนจะแย้งกับข้อมูลที่ว่านัทเป็นจอมขี้เกียจ แต่ถ้าเป็นความต้องการของนัทก็ได้นะ แล้วอีกอย่างก็ดีนะ นัทได้ออกไปข้างนอกบ้างคงดีจะได้ไม่เหงา และได้ออกกำลังกายไปด้วย ดีต่อสุขภาพของนัท ”

ทั้งคู่ช่วยกันกุ๊กกิ๊กๆ หลังจากล้างจานเสร็จ ก็ช่วยกันเก็บกวาดทำความสะอาดบ้านนิดหน่อย ดูเหมือนว่านัทจะดูสดชื่นร่าเริงขึ้น นับแต่ที่มีหุ่นเสมือนมนุษย์นิค เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเขา ความเหงาของเขาเจือจางลง ถึงแม้ว่าทั้งคู่จะมีการขัดแย้งกันบ้าง แต่ก็ทำให้นัทได้เรียนรู้ว่า บางครั้ง การอยู่ร่วมกับผู้อื่น ควรแชร์ความรู้สึกซึงกันและกัน ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไป โดยที่นัทไม่รู้ตัว สายๆของวันนั้นจึงวันที่สดใสในช่วงปลายของการการปิดเทอมภาคฤดูร้อนที่ดูเหมือนว่าจะแย่มาแต่ช่วงแรกๆ แต่อย่างน้อยๆในช่วงหลังก็ยังคงมีอะไรดีๆบ้าง..
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-07-2008 21:51:54 โดย High_Wizard »

High_Wizard

  • บุคคลทั่วไป


บทที่ 4



หลังจากที่ทั้งคู่ง่วนๆ กันได้สักพักใหญ่จนเสร็จภารกิจภายในบ้าน ทั้งคู่ก็เตรียมตัวออกเดินเล่นไปข้างนอกกัน โดยที่นัทได้เอ่ยขึ้นมาว่า..

“ นิค นี่เราจะไปไหนกันดี จริงๆแล้วเราอยากขี่จักรยานเล่นจังเลย แต่ขาเราดูเหมือนยังไม่ค่อยหายดี มันยังขัดๆเสียวๆอยู่เลย สงสัยคงถีบจักรยานไม่ไหวแน่ นายถีบจักรยานเป็นไหม เราจะได้ซ้อนท้าย ”

“ เราถีบจักรยานไม่เป็นนะ แต่จากที่เมื่อเช้า เราเอ็กซ์เรย์ดูนายตอนอาบน้ำ พบว่ากระดูกขาที่ชำรุดของนายเชื่อมต่อกันจนหายสนิทดีแล้ว จากการประมวลผลและวิเคราะห์ออกมา คิดว่า นายหายแล้ว แต่ที่รู้สึกเสียวๆ ขัดๆ ที่ขาเวลาเดิน คงเป็นเพราะ กล้ามเนื้อที่ขาอ่อนแอลงนิดหน่อย เพราะต้องพักฟื้นมานาน และอีกอย่าง ในจิตใต้สำนึกของนัทยังคงคิดว่า ขายังไม่หาย จึงทำให้เกิดความรู้สึกแบบนั้น นัทลองขี่จักรยานดูสิ ไม่ต้องห่วงนะเราจะคอยเซฟตี้ให้ ไม่เกิดอุบัติเหตุหรอก ลองดูสินัท ”

“ เอางั้นเหรอ? ก็ได้ เดี๋ยวลองดู ”

เขาลองถีบจัรยานดู ในช่วงแรกดูเหมือนว่าเขาไม่ค่อยมั่นใจว่าขาเขาหายดีและมีกำลังมากพอ จักรยานจึงส่ายไปมาเหมือนทำท่าจะล้ม และแล้ว จักรยานก็ล้มจนได้ เพียงเสี้ยววินาที ที่นิคซึ่งยืนห่างออกไปจากเขาราว 5 เมตร ก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วปวดลมพัดเพียงชั่วกระพริบตา เขาเข้ามาประคองจักรยานไว้ได้ทันอย่างน่าอัศจรรย์

“ เฮ๊ยยยยย โอวววว นิค นายทำได้ไง นายอยู่ห่างไปตั้งเยอะ ทำไมวิ่งเร็วเป็นจรวดมาประคองจักรยานไม่ให้ล้มทันได้ไง ไม่งั้นถ้าจักรยานล้มเราคงได้เจ็บตัวแน่เลย เหลือเชื่อออ จริงๆ ”

“ โหมดอัจฉริยะทำงานอัตโนมัติ เมื่อเห็นว่านายกำลังจะเกิดอุบัติเหตุ เป็นความสามารถที่เราก็เพิ่งรู้ว่าทำได้ ระบบอันซับซ้อน ทำให้เราทำได้ทุกอย่าง เพื่อไม่ให้นายต้องได้รับบาดเจ็บ เราเกิดมาเพื่อดูแล ปกป้องนาย ซึ่งเป็นคนที่เรารัก ”

“ ขอบใจนะนิค เราไม่รู้จะพูดไงเลย ที่แน่ๆคือเรารู้สึกดีจริงๆ ขอบใจมากนะ ”

“ ไม่เป็นไร งั้นลองดูใหม่นะนัท ไม่ต้องห่วง เราเซฟตี้ได้ทันแน่นอน ”

“ อ่า.. ก็ได้ ”

แล้วเขาก็ลองอีกครั้ง ช่วงแรกก็ขัดๆ ส่ายไปมาเหมือนจะล้มอีก แต่เขาก็สามารถประคองไม่ให้ล้มได้ สักพักก็คล่องตัว โดยที่เขาไม่รู้สึกขัดๆเสียวๆที่ขาเลย มันคงเป็นความจริงอย่างที่นิคพูดจริงๆ

“ เย้ ได้แล้ว ขาเราหายแล้วจริงๆ นิค นายมาซ้อนท้ายดิ เดี๋ยวเราขี่จักรยานพานายเที่ยวเอง ตกลงไหม? แล้ววันนี้นะ เราจะสอนให้นายขี่จักรยานด้วย โอเคไหม ไอ้น้อง อิอิ ”

“ ได้เลย ”

ทั้งคู่ร่อนจักรยาน คุยกันไปอย่างสนุกสาน นิคซ้อนท้าย แล้วโอบเอวนัทฟังนัทคุยเจื้อยแจ้วไปเรื่อยๆ มีบางช่วงที่เขาตอบรับบ้าง ทัศนียภาพระหว่างทางที่ผ่านมา ทำให้นิครู้สึกตื่นตามาก เขาไม่เคยได้เห็นอะไรภายนอกแบบนี้มาก่อน มีเพียงข้อมูลที่บรรจุลงหน่วยความจำของเขาเท่านั้น การได้มาสัมผัสจริงแบบนี้ ทำให้การประมวลผลและเรียนรู้ทางอารมณ์ความรู้สึกของเขา ทำให้เขารู้สึกว่า มันสนุก และมีความสุข รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปากของนิค หุ่นเสมือนมนุษย์ โดยที่เขาไม่รู้ตัว..

“ สนุกดีเนอะ นานมากเลยที่เราไม่ได้มาร่อนแบบนี้ แต่ เฮ้อ ตอนนี้ชักเหนื่อยแล้วละ เดี๋ยวแวะซื้อน้ำแล้วพักแปบนึงนะ เดี๋ยวเราจะสอนให้นายหัดถีบจักรยานมั่งดีไหม? อีกหน่อยนายขี่เป็นจะได้ให้เราซ้อนท้ายมั่งไง ”

หลังจากที่พักสักครู่พอเหงื่อแห้ง นัทก็เริ่มทำการสอนนิคเจ้าหุ่นน้อยน่ารัก ถีบจักรยานบ้าง

“ นี่นะ ทำแบบนี้ นายทรงตัวให้สมดุลนะ จักรยานจะไม่ล้ม ค่อยๆถีบไปนะ เราจะคอยจับไว้ให้ก่อน นั่นๆ อย่างนั้นแหละ ทรงตัวไว้ ช้าๆ ก่อน นั่นๆ ใช่แล้ว ระวังหน่อย ช้าๆ อ่า ดีๆ เก่งแฮะ สอนง่ายดีจัง เกือบเป็นแระ ”

สักพักใหญ่ นิคก็เริ่มคล่องมากขึ้น สามารถทรงตัว ถีบจักรยานได้เอง แต่ยังไม่ค่อยดีนัก ยังมีเซๆไปบ้าง แต่สำหรับครั้งแรก เขาทำได้ดีทีเดียวกับการเรียนรู้ในครั้งนี้..

“ เป็นไง สนุกไหม? ยากไหม? ”

“ ดีนะ สนุกดี ไม่ค่อยยาก นัทลองมาซ้อนเราบ้างสิ อยากลองดู คิดว่าทำได้นะ”

“ แน่ใจนะว่าจะไม่ล้ม เออ.. แต่นายมีโหมดอัจฉริยะนี่นา นายคงช่วยไม่ให้เกิดอุบัติเหตุได้ เอ้าลองดูก็ได้ เริ่มกันเลย อืมม ค่อยๆๆ นั่นๆ ดีๆ อย่างงั้นแหละ เก่งแฮะ ค่อยๆไปนะ อย่างงั้นแหละ ข้างหน้ามีหลุม หลบด้วย หลบดิวะ เฮ๊ยยยยย เดี๋ยวลงหลุม ”

“ หลบอย่างไร???? ”

“ ก็เลี้ยวหลบดิ แล้วก็ช้าๆดิ ขี่เร็วไปแล้ว ”

“ เลี้ยวอย่างไร???? ”

“ เบรคเลย เบรคก่อน ”

“ เบรคอย่างไร???? ”

“ เลี้ยวๆ เบรคคคคคคคค แว๊ก ไม่ทันแล้ว ลงหลุมแว๊วววววววว อุ๊บ!! ”

..โครม พลั่ก!!..

“ อูยยยยยย..

ไอ้บ้า ทำไมไม่ลี้ยวหลบหลุมวะ แล้วทำไมไม่เบรค ดูดิ ลงหลุมเลย ดีนะที่ล้มลงในแอ่งน้ำครำเลยไม่เจ็บตัวมาก แต่ เง้ออออออ เละเลยอ่า เลอะหมดเลยยยย ไอ้เวรเอ๊ยยยยยย ”

“ ก็นัทยังไม่สอนเราเลี้ยว กับเบรคเลย เราเลยไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร? ”

“ ทึ่มจริงๆเล๊ย ไอ้หุ่นทึ่ม เออ เราผิดก็ได้ แล้วทำไมนายไม่ใช้โหมดอัจฉริยะละหา ปล่อยให้เกิดอุบัติเหตุได้ไง? ”

“ ขอโทษนะ เราสับสนกับคำสั่ง โหมดอัจฉริยะเลยไม่ทำงาน ขอโทษนะนัท นายเจ็บมากไหม? ”

“ เฮ้อ ไม่เป็นไร ถลอกนิดหน่อยเอง แต่เลอะหมดเลยอ่า นายก็เละไม่แพ้กันเลยนิ ฮ่าๆ ไอ้หุ่นจมโคลน กลับบ้านไปอาบน้ำล้างตัวกันดีกว่า เดี๋ยวเราขี่เอง นายซ้อนนะ ไปกันเหอะ ”

สักพักทั้งคู่ก็ถึงบ้านในสภาพมอมแมม นัทเปิดน้ำล้างจักรยานที่เลอะโคลน จนสะอาดเอี่ยมดี จากนั้นก็เข้าบ้านเพื่อไปอาบน้ำชำระตัว

“ นิคนายโดนน้ำได้ไหม? ระบบจะช๊อตไหม? ”

“ ได้ เราป้องกันน้ำได้นะ น้ำไม่สามารถเข้าไปในวงจรในตัวเราได้ ”

“ อืม ดีแฮะ งั้นมาอาบน้ำกันเหอะ นายเลอะเทอะหมดเลย เดี๋ยวเราช่วยล้างตัวให้ อาบพร้อมกันเลยนะ จะได้ไม่เสียเวลา ”

“ นัทไม่อายเราแล้วเหรอ? ”

“ มีอะไรให้ต้องอายอีก ไส้ ตับ ม้าม ฯลฯ นายเอ็กซ์เรย์ดูจนหมดแล้ว เราเหลืออะไรให้ต้องอายนายอีกกกกกกก หา??? ว่าแต่ นายอายเราไหม? ”

“ ก็มีบ้าง แต่ไม่มาก เพราะอย่างไร เราก็เหมือนนายแทบทุกอย่าง ต้นแบบโครงสร้างเราคือนัทนะ ”

“ โอเค งั้นก็แก้ผ้าเลย เดี๋ยวอาบเสร็จ นายเอาผ้าไปใส่เครื่องซักน้า สกปรกไปหมดเลยเนี่ย โอวววว รูปร่างเปลือยนายดูดีมากกกก หล่อมาก งั้นแสดงว่า.. เราก็คง.. หล่อมาก ฮ่าๆ เพราะรูปร่างเราคือต้นแบบของนาย อิอิ อาบน้ำกันเหอะนะ พ่อหุ่นสุดหล่อ ซึ่งเราก็หล่อไม่แพ้กัน ฮ่าๆๆๆๆๆ ”



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-07-2008 21:52:43 โดย High_Wizard »

High_Wizard

  • บุคคลทั่วไป


บทที่ 5



นัทเปิดฝักบัว ชำระล้างตามร่างกายจากคราบโคลน เขาเหลือบมองนิคเจ้าหุ่นน้อยที่กำลังยืนนิ่งมองดูเขาอยู่ด้วยเรือนร่างที่เปลือยเปล่าต็มไปด้วยคราบดินโคลน จากนั้นเขาก็เหลือบมองตัวเอง พลางคิดในใจว่า ถึงเขาจะเป็นต้นแบบของโครงสร้างร่างกายนิค ซึ่งก็จริงอยู่ที่มีส่วนคล้ายคลึงกันมาก แต่ก็ใช่ว่าจะเหมือนกันเสียทั้งหมด เขา.. เป็นคนผิวขาวจัด ส่วนนิคกลับผิวออกคล้ำกว่าเล็กน้อย และรูปร่างก็ดูบึกบึนกว่าเขานิดหน่อย และเขากลับดูสูงโปร่งแต่ก็ดูบึกบึนไม่ถึงกับผอมแห้ง รูปหน้าของนิค เรียวยาวเนียนสะอาด ดวงตากลมโตและดูคมคาย ในขณะที่เขามีรูปหน้าเรียวมนเกลี้ยงเนียนใส ผิวแก้มสีออกอมชมพู และมีดวงตาที่เรียวกว่า คล้ายตี๋แบบลูกครึ่งจีนหรือญี่ปุ่นเล็กน้อย คือไม่เล็กตี่จนหยีแบบจีนหรือญี่ปุ่นแท้ แต่.. ถ้ามองดู โดยภาพรวมแล้ว ทั้งคู่ก็ดูคล้ายคลึงกันมาก มากจนเหมือนกับว่าเป็นญาติ หรือ เป็นพี่น้องกันจริงๆ

หลังจากนัทชำระล้างคราบโคลนออกจนหมด เขาก็ส่งฝักบัวให้นิค จากนั้นเขาก็หยิบสบู่มาฟอกตัวด้วยฟองละเอียดขาวหอมกรุ่นอ่อนๆ พร้อมเอ่ยกับนิคว่า..

“ นิค เราว่านะ ดูๆแล้วนายก็หล่อเหมือนกันนะ คุณพ่อสร้างนายมาได้ดูดีจริงๆ ถึงจะคล้ายเราแต่ไม่ถึงกับเหมือน เราพูดจริงๆนะ นายน่ะหล่อแบบใช้ได้เลย เราคิดว่าเราเองยังดูดีสู้นายไม่ได้เลย รู้สึกงั้นจริงๆ ”

“ แต่.. สำหรับเราแล้วนะ เราว่าไม่จริงหรอก นายน่ะหล่อมากนะ นายจัดเป็นคนที่หล่อมากๆเลยทีเดียว เราคิดว่านายหล่อแบบน่ารักนะ เราคิดว่าคงดีคนละแบบกัน เราพูดจริงๆ เชื่อเราเถิด หุ่นยนตร์ไม่พูดโกหกหรอก ”

“ จริงเหรอ? ขอบใจนะ รู้สึกดีจัง แต่.. ถ้าเราหล่อแบบนายว่า ทำไมไม่เห็นมีใครมาชอบเราเลยอ่า มีแต่เราที่ได้แต่แอบชอบคนอื่นง่า.. เฮ้อออ พูดแล้วเศร้าจังเลย ”

“ ขอคิดก่อนนะ อืมมม.. เราคิดว่า.. คงเป็นเพราะนายยังเด็กละมัง จะว่าไป นายน่ะยังเด็กมากๆเลยนะ อายุก็เพิ่งจะเข้าช่วงรุ่นที่เลยวัยเด็กมาไม่เท่าไร แล้วอีกอย่างเราว่านะ อาจมีคนที่แอบชอบนาย เหมือนที่นายกำลังแอบชอบเขาก็ได้ นายถึงไม่รู้ไง ว่ามีใครมาชอบไหม? เพราะ.. เขาแอบชอบแต่ไม่แสดงออกว่าชอบ นายคิดว่าเป็นไปได้ไหม? แต่.. เราคิดว่าเป็นไปได้นะ ”

“ แหม แล้วนายผู้ใหญ่นักนี่ นายก็พอๆกะเราแหละมั๊ง พูดซะอย่างกับนายผู้ใหญ่ตายละ แต่เออ.. นายเป็นเวอร์ชั่นที่ 14 ใช่ไหม? เห็นคุณพ่อพูดไว้ว่าพัฒนานายมา สิบกว่าปีเทียบเท่าอายุเรา ถ้างั้นนายก็คงอายุพอๆกับเรา อาจจะมากกว่าหรือน้อยกว่านิดหน่อย เราว่านะ.. นายควรเป็นน้องชายเรานะ เพราะเรามีหน้าที่สั่งๆๆ แล้วนายก็ต้องทำตาม จริงไหม? ว่าแต่ ที่นายพูดมาก็ดูมีเหตุผลดีนะ ที่ว่าอาจมีคนมาแอบชอบเราโดยที่เราไม่รู้ นายพูดดีหว่ะ ถูกใจจัง มาๆ มา.. เดี๋ยวสระผมให้ จะได้หอมๆ เราไม่ชอบอะไรที่เหม็นๆรู้ไหม? มาๆ นอนหงายลงบนตักเรา ยกคอนิดนึง น่านนนน อย่างง้านนนน
. . . . .
เป็นไง? ดีไหม? รู้สึกสบายไหม? ”

“ อืมมม ดีจัง เราชอบจังเลย ”

“ อย่าสบายอย่างเดียว จำไว้ด้วย ว่าเราทำให้ยังไง เพราะเดี๋ยวนายต้องทำให้เรามั่ง จริงๆแล้วเราอยากให้นายทำให้นั่นแหละ แต่ไม่ไว้ใจกลัวทำไม่เป็น เดี๋ยวสระหนังหัวเราหลุดออกมาทั้งยวงละซวยเลย ฮ่าๆ เอ๊ะ!! นายมีแผลตรงหน้าอก? รู้สึกว่าจะเป็นแผลที่ใหญ่พอควร นายเจ็บไหม? นายมีความรู้สึกรับรู้ได้แบบคนไหม? ”

“ เรามีประสาทสัมผัสเหมือนมนุษย์นะ รับรู้ได้ถึงความรู้สึก แต่ไม่เจ็บมากหรอก ไม่มีอะไรชำรุด เพียงแค่ผิวเนื้อสังเคราะห์ถลอกนิดหน่อย อีกไม่นานก็คงสมานกันเหมือนเดิม ”

“ เหรอ? ฟังดูเวอร์ เหมือนเรื่องโกหกเลยเนอะ มีหุ่นแบบนี้อย่างนายในโลกด้วยเหรอเนี่ย คุณพ่อเนี่ยอัจฉริยะจริงๆ เก็บรายละเอียดต่างๆ เหมือนคนได้อย่างแนบเนียนเลย ถ้าผลิตออกขาย คงรวยไม่รู้เรื่อง เหอะๆ ว่าแต่ นายบอกว่ามีประสาทสัมผัสรับรู้ได้แบบคนจริงๆ ไหนๆ มาพิสูจน์หน่อย ขอจับจุ๊ดจู๋หน่อย หุ่นโดนแล้วจับจู๋แล้วจู๋จะแข็งได้ไหม? ตะแหน่วววๆๆๆ ฮ่าๆ ”

“ นัท นายทะลึ่งจังเลย ”

“ ฮ่าๆๆๆๆ เฮ๊ยย อย่าบอกนะ ว่านายกำลังอาย ฮ่าๆๆๆๆ หุ่นก็อายเป็นด้วยเว๊ยยย โอยยย ขำหว่ะ เอาละ สระผมเสร็จแล้วละ เดี๋ยวจะช่วยถูหลังให้อีก มันจะรู้สึกสบายมากๆรู้ไหม? แต่จำไว้ด้วยว่า.. อย่าสบายอย่างเดียว เพราะเดี๋ยวนายต้องทำให้เราบ้าง รู้ป่าววว???? ”

“ นัท จริงๆแล้ว นายเป็นคนใจดีมากนะ เราคิดว่านายรักเราเหมือนเป็นน้องชายจริงๆ ”

“ ใครบอก คิดไปเองป่าว???? ก็แค่ทำให้ดูเป็นตัวอย่าง ก็แค่นั้นเอง ”

ปากนัทพูดไปอย่างนั้น แต่ลึกๆในใจเขาก็คิดดังที่นิคพูด เพียงแต่.. เขาอาจไม่อยากยอมรับ คงด้วยจะด้วยความเขิน ยิ่งเวลาผ่านไป เขายิ่งรู้สึกผูกพัน และมีความรู้สึกว่านิคเป็นคนจริงๆ และเป็นน้อง น้องชายที่เขาอยากจะมีมานานน้องชายที่เป็นเพื่อนคุย เป็นเพื่อนเล่น ทดแทนความเหงาลึกๆในใจ ที่ต้องอยู่โดดเดี่ยว มานานแสนนาน และนิคหุ่นเสมือนมนุษย์ ก็คงจับความรู้สึกลึกๆนั้นของนัทได้..

. . . .

หลังจากอาบน้ำชำระร่างกายเสร็จจนตัวหอมกรุ่นทั้งคู่ นิคเจ้าหุ่นน่ารัก ก็เตรียมจะช่วยจัดการแต่งตัวให้นัท เหมือนที่ทำดังเมื่อเช้า ดูเหมือนว่าความเขินอายของนัทที่ต้องเปลือยต่อหน้านิคหุ่นยนตร์จะไม่มีอีกแล้ว เพราะตอนนี้เขาก็ยังคงเปลือยโทงเทง ซึ่งก็คงจะเรียกได้ว่า.. กลายหน้าด้านไปซะแล้ว ว่างั้นเถอะ หลังจากผลัดกันเช็ดตัวซึ่งกันละกันจนแห้ง

นัทก็เอ่ยขึ้นมาว่า..

“ ไม่ต้องมาช่วยแต่งตัวให้เราหรอก ของแค่นี้เราทำเองได้ เอาไว้ถ้าเกิดเราเป็นง่อย ค่อยทำให้เราแล้วกัน ไม่ต้องทำให้เราทุกอย่างมากมายหรอก เดี๋ยวเกิดเราเป็นง่อยจริงๆ ใครจะรับผิดชอบ ฮ่าๆ นายก็จัดการของตัวเองเหอะ มายืนแก้ผ้าอยู่ได้ เดี๋ยวก็ดีดจุ๊ดจู๋ซะหรอก อิ อิ ”

“ แต่มันเป็นหน้าที่ ที่เราต้องรับใช้นายนะ ให้เราช่วยเถอะ ”

“ อ่า.. ถ้างั้น.. นี่คือคำสั่ง นายไม่ต้องมาช่วยเราแต่งตัวทุกวัน จนกว่าเราจะเอ่ยปากเอง ”

“ คำสั่งอนุมัติ ปฏิบัติตาม ไม่ต้องช่วยนัทแต่งตัว จนกว่านัทจะเอ่ยปากเอง ”

หลังจากนั้น ทั้งคู่ก็จัดการตัวเองจนเรียบร้อยดี แล้วนิคก็จัดการนำเสื้อผ้าที่เลอะเทอะดินโคลนไปเข้าเครื่องซัก จากนั้นก็จัดเตรียมอาหารกลางวันให้นัท เพราะเวลานี้ล่วงเข้าไปบ่ายกว่าแล้ว เลยเวลาช่วงอาหารกลางวันมาพอควร และสำหรับอาหารมื้อนั้นซึ่งก็แน่นอนว่า.. มันก็เป็นอาหารที่ถูกปากนัทเหมือนเมื่อมื้อเช้า ในวันนี้จึงเป็นวันนัทเจริญอาหารทั้ง 2 มื้อเลย หลังจากที่จัดการทุกอย่างจนเสร็จเรียบร้อยดี นัทและนิคก็พากันมานั่งรับลมที่สวนหลังบ้านตรงแคร่ใต้ต้นมะม่วงต้นใหญ่ที่ร่มครึ้ม..

“ นิค ลมพัดมาเย็นๆ อากาศน่าสบายดีเนอะ ”

“ ใช่ วันนี้อากาศดีจริงๆ ช่วงสายๆวันนี้เราสนุกมากจริงๆ แต่ต้องขอโทษนะ ที่ทำให้นัทต้องได้เจ็บตัว ได้แผลถลอก มันเป็นความบกพร่องของเราจริงๆ ยังไง.. เราต้องขอโทษจริงๆนะ ”

“ คิดมากน่า แค่นี้จิ๊บๆ มันย่อมต้องมีผิดพลาดกันได้บ้างแหละ เจ็บหนักกว่านี้เราก็เคยโดนมาแล้ว ก็.. โดนรถชน เพิ่งจะหายดีนี่ไง แค่นี้ถือว่าจ๊อยยยมาก ว่าแต่.. วันนี้ขี่รถเล่นก็ได้เหงื่อ ก็เหนื่อยๆดี ไม่ได้เหนื่อยแบบนี้มานานแล้ว ชักเพลียๆ แล้วก็อิ่มๆด้วย หนังท้องตึงๆ หนังตาชักหย่อนๆ ลมพัดเย็นๆ ช่างน่านอนจังเลยยย ”

“ นัทจะงีบสักหน่อยก็ดีนะ มันเป็นการผ่อนคลาย ซึ่งก็ดีกับตัวนัทนะ ”

“ อืมมม ก็ดีแฮะ งั้นของีบสักแปบ ”

แล้วนัทก็ล้มตัวลงนอนหนุนตักนิค เพียงชั่วเวลาไม่นาน.. ภายใต้ร่มเงาของต้นมะม่วงต้นใหญ่ที่ร่มครึ้ม ประกอบกับลมที่พัดมาเอื่อยๆ แบบเย็นสบาย เขาก็หลับสนิทไปอย่างง่ายดาย โดยมีนิคนั่งพิงต้นมะม่วงเงียบๆ ลำดับความคิดและเหตุการณ์ที่ผ่านมาในวันนี้ได้สักพัก แล้วก็เข้าโหมดสแตนบาย ชะลอการทำงานของสมองกล และวงจรภายในให้ช้าลงจนเหมือนสงบนิ่ง เสมือนเป็นการพักการทำงานของวงจรอีเลคโทรนิค เขาคงกำลังหลับในแบบของหุ่นยนตร์นั่นเอง..
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-07-2008 21:53:19 โดย High_Wizard »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






High_Wizard

  • บุคคลทั่วไป
:mc4: :mc4: :mc4:  เจิมๆ

มีคนมาอุดหนุนนิยายเยอะๆนะห๊ะ

โหยน่าติดตามๆ

เเปลกดีห๊ะ   o13 o13

ปล.  เป็นกำลังใจให้กับคนเเต่งนะครับ


                                                   จากนายฟูจิซัง ห๊ะ  :m32: :m32:



:mc4:


 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:


เฮงๆๆๆๆ



นิยายใหม่.............กับหุ่นยนต์ด้วย น่าสน อิอิ





ขอเจิม ด้วยคนน่ะ  o13



แหะๆ ขอบคุณทุกๆท่านมากเลยนะครับ

 o7  o7  o7  o7

ผม + 1 ให้นะครับ

เรื่องนี้สนุกหรือไม่สนุกอย่างไรบอกได้นะครับ

ขอบคุณอีกครั้งนะครับ


 :o8: :o8: :o8:

anna1234

  • บุคคลทั่วไป
 :oโอ๊ะ นิยายใหม่ มาไงเนี้ยแป๊บเด่ยวเอามาลงซะเยอะเชียว

ขยันจริ๊งจริงน้องเรา อิอิ มาเชียร์

High_Wizard

  • บุคคลทั่วไป


บทที่ 6


นัทลืมตาตื่นขึ้นจากการหลับใหล เมื่อรู้สึกเหมือนว่าเสื้อผ้าที่ห่อหุ้มร่างกาย ถูกกระชากฉีกอย่างรุนแรงจนขาดสะบั้น ภาพที่เห็นตรงหน้าคือนิค หุ่นเสมือนมนุษย์ซึ่งในขณะนี้ มีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าดุดัน ฉีกทึ้งเสื้อผ้าของเขาออกจนเปลือยเปล่า ด้วยพลังที่เหนือมนุษย์..

“ นิค นี่นายจะทำอะไร? ฉีกเสื้อผ้าเราออกทำไม? แล้วทำไมนายทำหน้าดูน่ากลัวมากๆแบบนี้ เรารู้สึกกลัวแล้วนะ ”

“ นัท ไอ้เด็กตุ๊ด เป็นผู้ชายดีๆไม่ชอบใช่ไหม? ถึงได้มาเป็นเกย์ เป็นตุ๊ด ชอบผู้ชายมากนักใช่ไหม? งั้น.. ฉันจะสนองตัณหาให้แกเอง คงอยากมากละสิ ใจเย็นๆไว้ เดี๋ยวได้สมใจแกแน่นอน รับรองว่าถึงใจแน่ ฮ่าๆ ”

“ อย่านะ ไอ้หุ่นบ้า ฉันเป็นเจ้านายแกนะ แกจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้ ฉันขอสั่งแกให้.. ”

“ สั่งเหรอ? ใครจะไปทำตามคำสั่งแก ฉันต่างหากที่ควรจะเป็นเจ้านายของแก เพราะฉันเหนือกว่าแกทุกอย่าง แม้แต่ตรงนี้.. เป็นไง อวบใหญ่เร้าใจ น่าลิ้มลอง ดีไหม? ”

นิคหุ่นเสมือนมนุษย์ ที่ดูเหมือนตอนนี้กำลังบ้าระห่ำ ฉีกทึ้งเสื้อผ้าตัวเองออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นส่วนนั้นที่แสดงความเป็นชายที่กำลังชูชันพร้อมรบเต็มที่ นัทมองดูส่วนนั้นของนิคด้วยความตื่นตะลึงในขนาดที่มโหฬาร

“ อย่านะ อย่าทำเรานะ ถึงเราจะเป็นเกย์ เราก็ไม่ได้อยากอะไรขนาดนั้นนะ เรายังเป็นเด็กอยู่ อย่าทำเราเลยนะ เรากลัวแล้ว นายเป็นหุ่นยนตร์นะ นายทำอะไรแบบนี้ได้ด้วยเหรอ? อย่าทำเรานะ เรากลัวจริงๆแล้วนะ ”

“ ใช่.. ฉันเป็นหุ่นยนตร์ แต่เป็นหุ่นยนตร์เสมือนมนุษย์ ทุกอย่างเหมือน และใกล้เคียงมนุษย์มาก เดี๋ยวแกก็จะรู้ว่าเหมือนมนุษย์มากแค่ไหน? แกไม่ต้องมาโอดครวญใดๆทั้งนั้น  ถึงตอนนี้แล้ว ไม่มีอะไรมาหยุดฉันได้หรอก จงเป็นของฉันซะเถอะ ฮ่าๆๆๆๆ ”

แล้วนิคก็จับร่างเปลือยเปล่าของนัทนอนคว่ำด้วยพลังมหาศาล แล้วนั่งคร่อมประกบส่วนบั้นท้ายของนัทไว้ ทำให้นัทไม่สามารถมองเห็นอวัยวะที่แสดงความเป็นชาย ซึ่งกำลังแข็งเต็มที่ พร้อมปฏิบัติกามกิจขนาดมโหฬารของนิคได้อีกเลย รู้สึกแต่เพียงว่า ร่างกายเหมือนจะฉีกขาดเป็นเสี่ยงๆ เมื่อส่วนนั้นของนิคที่ค่อยๆล่วงล้ำเข้ามาภายในของเขาตรงส่วนบั้นท้าย เขาเจ็บปวดจนสุดบรรยาย น้ำตาไหลรินอาบแก้มด้วยความเจ็บปวดทรมานกับการกระแทกแต่ละครั้งของนิคหุ่นยนตร์ที่บ้าระห่ำไปแล้ว เขารู้สึกได้ถึงโลหิตอุ่นๆ ที่ค่อยๆ ไหลรินออกมาจากบาดแผลฉีกขาด เนืองนองจากบริเวณที่ถูกรุกล้ำ จนเปียกแฉะ เต็มร่องก้นแดงฉาน กลิ่นคาวคละคลุ้ง..

ณ เวลานี้ เขาคงทำได้แต่เพียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสจนสุดบรรยาย จนกว่า.. จนกว่าเขาจะสติสัมปชัญญะดับวูบ หรือ.. หมดลมหายใจกระมัง..

. . . .

“ อ๊ากกกกกกกกก.. ”

“ นัท นัท นัทเป็นอะไร???? นายร้องเสียงดังมากเลย ”

นัทผลุดลุกขึ้นนั่ง อย่างหวาดผวา ผงะหนีถอยห่างเมื่อมองเห็นนิคเจ้าหุ่นยนตร์ที่กำลังจ้องมองมาที่เขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวลและห่วงใย..

“ แก แก ไอ้หุ่นบ้า แกบ้าไปแล้ว อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ อย่าทำร้ายฉันนะ ฉันกลัวแล้ว.. ”

“ อะไรกัน นายคงฝันร้าย มันคงเป็นความฝันนะนัท เราไม่มีวันทำร้ายนายนะ จริงๆ ต่อให้นายคิดจะทุบทำลายเราเป็นชิ้นๆ เราก็ไม่มีวันทำร้ายนายนะ นายฝันไปและคงเป็นฝันร้าย นายจึงตื่นกลัวขนาดนี้ ใจเย็นๆนะนัท ”

ได้ยินนิคพูดดังนั้น นัทจึงสงบลง หลังจากตั้งสติได้สักพัก เขาจึงรู้สึกตัวว่ามันเป็นความฝันจริงๆ แต่เป็นฝันที่น่ากลัวมากเหลือเกิน
ทำไมเขาจึงฝันแบบนี้ได้นะ..

“ จริงสิ เราคงฝันไป แต่มันน่ากลัวจริงๆ น่ากลัวมากๆ นายคงไม่มีวันที่จะทำร้ายเราจริงๆใช่ไหมนิค? นายไม่ทำร้ายเราใช่ไหม? ”

“ ใช่ เราไม่ทำร้ายนายแน่นอน ใจเย็นๆนะ ก็แค่ความฝัน อย่ากลัวเลยนะ ”

นิคโอบนัทเข้ามากอดไว้ ตบไหล่เบาๆแบบปลอบใจ เขาไม่รู้ตัวเลยว่า ทำไมเขาจึงกอดนัท และทำอย่างนั้นทำไม เขารู้สึกแต่เพียงว่า เขาเป็นห่วง และอยากทำให้นัทหายหวาดกลัว เขาทำไปโดยสัญชาติญาณ โดยที่ไม่ได้มาจากข้อมูลใดๆที่บรรจุในหน่วยความจำเขาเลย การแสดงออกทางด้านอารมณ์ของเขาตอนนี้ มันเป็นการพัฒนาอารมณ์ความรู้สึกของเขาไปอีกขั้นที่มาจากความรัก ห่วงใยจากใจจริงๆ โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลย..

สักพักนัทก็สงบลง

“ เฮ้อออ ฝันบ้าบอจริงๆ น่ากลัวชิบ.. จริงด้วยดิ นายดูไม่มีพิษภัยจริงๆด้วย พ่อก็บอกแล้ว ว่านายไม่มีวันทำร้ายเรา เรานี่เหมือนเด็กเลย กลัวแม้กระทั่งฝันร้าย บ้าจริงๆเลยเรา แต่.. ทำไมเราถึงได้ฝันว่านายมาข่มขืนเรานะ แบบซาดิสม์ซะด้วยดิ เง้ออออออออ ถ้าจะบ้าไปแล้วเรา ”

“ ก็แค่ความฝันนะนัท ดูเหมือนระบบความคิดและอารมณ์ของมนุษย์จะช่างซับซ้อนและละเอียดอ่อนมากเหลือเกิน ยังมีสิ่งที่เรายังไม่ค่อยเข้าใจอีกมากมายเลยจริงๆ เอาเป็นว่า.. อย่ากังวลอะไรมากเลย  ไม่มีวันที่เราจะทำกับนัทอย่างนั้นแบบที่นัทฝันร้าย หรอก เชื่อใจได้ ”

“ รู้ตัวไหม นายนิค นายนี่เหมือนมนุษย์จนน่าตกใจเลย จนบางครั้งนะ เราก็ลืมไปเลยว่านายคือหุ่นยนตร์ จริงๆให้ตายสิ  แต่ราก็ดีใจนะ ที่นายได้มาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวเรา เราสนุก และมีความสุขจริงๆ นี่เพียงแค่วันเดียวเองนะ ชีวิตของเรามีสีสันขึ้นเยอะเลย
อืมมม.. แล้วนี่นายจะกอดเราอีกนานไหม? ไม่ใช่เดี๋ยวนึกหื่นขึ้นมา แล้วมาปล้ำเราแบบในฝันละยุ่งเลย ฉันคงเสียจิ้นที่ถนอมมานาน จนก้นบานบุรีแน่ๆ ฮ่าๆๆๆ
เออ.. ตอนนี้แดดชักร้อนมากแล้ว  เราเข้าบ้านกันเหอะนะ ”

. . . .

ค่ำๆของวันนั้น ระหว่างอาหารมื้อเย็น ขณะที่กำลังเอร็ดอร่อยกับอาหาร คุณพ่อของนัท ก็เอ่ยขึ้นมาว่า..

“ เป็นไงหนุ่มๆ อยู่ด้วยกันทั้งวัน เข้ากันได้ดีไหม? แล้ววันนี้ทำอะไรกันบ้างล่ะ?? ”

“ ก็ดีครับพ่อ วันนี้ก็ออกไปขี่รถเล่นกันครับ ผมยังสอนนิคถีบจักรยานด้วย สนุกมากๆเลยครับ ”

“ ใช่ครับท่านด๊อกเตอร์ วันนี้สนุกมาก แต่ผมทำจักรยานล้ม ทำให้นัทได้รับแผลถลอก บาดเจ็บเล็กน้อย มันเป็นความบกพร่องของผมเองครับ ”

“ เอาน่า.. เด็กผู้ชาย มันก็ต้องมีซนๆ สมบุกสมบันกันบ้างแบบนี้แหละ ว่าแต่.. เออ.. นี่ก็จวนเปิดเทอมแล้ว เทอมใหม่ที่จะถึงนี้ พ่อใช้เส้นนิดหน่อย ให้นิคได้เข้าเรียนในชั้นเดียวกับลูก ห้องเดียวกันด้วย จะได้เป็นเพื่อน และดูแลลูกไปด้วย ดีไหมนัท สำหรับการจัดเตรียมเรื่องต่างๆ พ่อให้ผู้ช่วยของพ่อดำเนินการเรียบร้อยไปแล้ว ทั้งสมุดหนังสือ ชุดเครื่องแบบ และเรื่องอื่นๆ ภายนอกในสายตาคนอื่น นิคจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของนัทนะลูก.. ”

“ โหยยย ดีจังเลยครับคุณพ่อ พ่อน่ารักที่สุดเลย ขอหอมทีนึง อิ อิ ”

“ เอ้า.. ฮ่าๆ เจ้าเด็กบ๊อง โตเป็นหนุ่มแล้วยังจะมาอ้อนพ่อเหมือนเด็กๆอีก แล้วนิคนะ ต่อไปนี้ไม่ต้องเรียกว่าท่านด๊อกเตอร์นะ ให้เรียกว่าคุณลุง ลุงจะเป็นลุงของนิคนะ ”

“ รับทราบคำสั่ง บันทึก Memory ลงหน่วยความจำ ได้ครับคุณลุง ”

ช่วงมื้อค่ำของวันนั้นก็เป็นอีกวันที่นัทรู้สึกอบอุ่นและมีความสุข..

ก่อนเข้านอนในคืนนั้น ในห้องนอนของนัทที่มืดสลัว ทั้งคู่นอนคุยกันเบาๆกันบนเตียง ช่วงหนึ่งของการสนทนา นัทเอ่ยถามขึ้นมาว่า..

“ นิค เมื่อคืนวาน ฉันคงหลับไปก่อน เลยไม่ได้สังเกตุว่า นายนอนหลับด้วยไหม? นายนอนหลับแบบมนุษย์ด้วยหรือเปล่า? ”

“ เราเข้าโหมดสแตนบายนะ พักระบบวงจรภายในทุกอย่าง ก็คงเหมือนการนอนหลับแบบมนุษย์ ”

“ อืมมม.. ดีเนอะ ว่าแต่.. วันนี้เราขอบใจมากนะ ที่นายเอาตัวกันเราไว้ตอนจักรยานล้ม ไม่งั้นเราคงกระแทกพื้น และคงเจ็บมากว่านี้ นายเลยได้แผลเลย นายก็คงสิเจ็บนะ ”

“ ก็นิดหน่อยนะ ไม่มีอะไรเสียหายมากหรอก มันเป็นหน้าที่ ที่เราต้องทำทุกอย่าง เพื่อเซฟตี้ให้นาย แม้จะถึงขนาดเสียหายพังหลุดเป็นชิ้นๆ เราก็ต้องทำ และเต็มใจที่จะทำ

เพื่อนาย.. ”

นัทได้ยินดังนั้น เขารู้ตื้อๆ ตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูก เขาโอบกอดไหล่นิค เอาหัวนิคมาซบที่ไหล่ แล้วเอ่ยขึ้นด้วยเสียงสั่นเครือ..

“ อืมมม.. ยังไงก็ขอบใจนะ ดึกมากแล้วชักง่วงแล้วดิ นอนหลับกันเหอะ
ฝันดีนะน้องชาย ”

“ ฝันดี พี่ชาย ”

นัทหลับตาลงพร้อมกับมีหยาดน้ำตาอุ่นๆ ไหลออกมาจากหางตา โดยมีนิคเข้าโหมดสแตนบายหลับตาพริ้ม ซบที่ไหล่นัทในท่านั้น สักพักทั้งคู่ก็หลับสนิทไปพร้อมกัน ช่วงหนึ่งในมโนภาพยามหลับไหลในโหมดสแตนบายของนิค เขารู้สึกเหมือนกับกำลังฝันว่า..

..เขาเป็นมนุษย์จริงๆ และเป็นน้องชายของนัทจริงๆ..

รอยยิ้มเล็กๆอย่างมีความสุข ผุดที่มุมปากของนิคหุ่นน้อยเสมือนมนุษย์ ในยามหลับไหลของเขา..


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-07-2008 21:54:06 โดย High_Wizard »

High_Wizard

  • บุคคลทั่วไป


บทที่7



สายๆ ของวันหนึ่งซึ่งยังคงเป็นวันหยุดก่อนเปิดภาคเรียนใหม่ในไม่อีกเพียงไม่กี่วัน ทั้งนัทและนิคหุ่นยนตร์ กำลังนั่งดูทีวีกันอย่างสนุกสนานเพลิดเพลิน อยู่ในห้องนั่งเล่น และแล้ว.. ก็มีเสียงโทรศัพท์มือถืออันแสนคิกขุอาโนเนะ ของนัทดังรัวขึ้น แทรกสียงของทีวีที่กำลังอยู่ในช่วงโฆษณา..

..นิ๊งหน่อง นิ๊งหน่อง นิ๊งหน่อง นิ๊งหน่อง..

“ ใครโทรมาว้า ไหนดูดิ๊ อ่อ.. ไอ้ต๋อง

ฮาโหลวววววว ไงวะต๋อง ”

“ เฮ๊ยนัท เป็นไงบ้างวะ เราเพิ่งรู้หว่ะ ว่านายโดนรถชน พอดีตอนเราไปบ้านย่าที่ต่างจังหวัด เราดันลืมเอาโทรศัพท์มือถือไปด้วย โคตรเซ็งเลยอ่า เลยไม่ได้ติดต่อเพื่อนๆเลย นี่เราก็เพิ่งกลับมาวันนี้เมื่อเช้า ก่อนโทรมาหานาย เราก็เพิ่งโทรไปหาหน่อง แล้วมันก็บอกเรื่องนายหว่ะ ฉันเป็นห่วงแกโคตรเลย แล้วตอนนี้เป็นไงบ้างวะ??? เฮ้อ.. สงสารแกจัง ซวยจริงๆเลยเนอะ ”

“ ก็.. หายดีแล้ว ผ่านมาตั้งเป็นเดือนแล้วเพิ่งจะมารู้เรอะ  ช่วงแรกๆเพื่อนๆก็มาเยี่ยมบ้างเหมือนกัน ตอนนี้เราก็ไม่เป็นไรมากแล้ว เปิดเทอมก็คงไปเรียนได้ตามปกติแหละ ไงก็.. ขอบใจที่เป็นห่วงน้า ”

“ เออ... หายดีแล้วก็ดีแล้ว งั้นเดี๋ยวฉันไปหาแกที่บ้านนะ ได้ป่าว??? อยากไปหาน่ะ คิดถึงๆๆๆ ”

“ เออ.. ก็มาดิ แล้วนี่จะมากี่โมง??? ”

“ ก็.. ตอนนี้แหละ ถึงบ้านแกแล้ว มาเปิดประตูบ้านให้หน่อยดิ ตอนนี้ฉันอยู่หน้าบ้านแกแล้ววววน้า ”

“ อ่าว.. ไอ้บ้า อยู่หน้าบ้านแล้วจะโทรมาทำซากอะไรวะ เดี๋ยวค่อยมาคุยในบ้านก็ได้ มาแล้วทำไมไม่กดออกเรียกวะ ไม่เสียดายค่าโทรรึงายยยยย แกรวยมากนักเรอะ ”

“ ก็อยากโทรอ่า เฮ้ย.. ฉันใช้โปรโมชั่นพิเศษนะเว้ยยย โทรแหลกราญ คุยต่อยหอยเท่าไรก็ฟรี ไม่ต้องจ่ายกะตังด้วยยย อิ อิ ”

“ จริงอ่า แล้วแกใช้ ซิมการ์ดโทรศัพท์ของอะไรวะ เดี๋ยวเราจะได้ใช้มั่งไงโปรโมชั่นน่าสนดีแฮะ แต่เอ.. ว่าแต่.. โปรโมชั่นแบบนี้มีด้วยเรอะ???? ”

“ มีดิ ก็เราใช้ซิมรายเดือนลงทะเบียนชื่อแม่ เราก็มีหน้าที่โทรๆๆๆ พอบิลส่งมาก็ให้แม่จ่าย เพราะเป็นชื่อแม่ แบบนี้เราก็ไม่ต้องเสียกะตังจ่าย เพราะให้แม่เป็นคนจ่าย จริงอะป่าววว  ฮ่าๆ ได้กวนๆส้นคนเล่น สนุกเว๊ยยย ”

“ ไอ้เปรตตต ไอ้คนบ้านรวย กวนตรีนน่าเตะจริงๆเลย เออๆ รอแปบนะ เดี๋ยวไปเปิดประตูให้ งั้นแค่นี้นะ.. ”

. . . .

“ เข้ามาดิ เป็นไงไปบ้านย่ามาสนุกไหม? ไปเป็นยาวเดือนเลยนะ ”

“ อืมม.. ก็ดีนะ ได้พักผ่อนหย่อนใจ สนุกดีเหมือนกัน เอ่อ.. แล้วนั่นใครหว่า??? หน้าคล้ายๆแกเลยง่ะ ”

“ อ่อ.. นี่นิค ญาติเรา เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องเรา เพิ่งมาจากต่างจังหวัด เขาจะมาอยู่เรียนหนังสือที่เดียวกับเรา นิคนี่ต๋องนะ เพื่อนเราเอง ”

“ ยินดีที่รู้จักต๋อง เพื่อนนัท ”

นิคเอ่ยทักหลังจากที่นัทแนะนำด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ใบหน้านิ่งๆ ดูเหมือนว่า นายต๋องจะดู งงๆ เล็กน้อย แต่ก็เอ่ยทักทายกลับเช่นกัน

“ เช่นกันๆๆๆ นะนิค เออ.. แล้วนี่ดูอะไรกันอยู่เหรอ? โหยยยย กำลังดูการ์ตูนเหรอ? เด็กน้อยหว่ะ โตป่านนี้เขาเลิกดูการ์ตูนกันแล้ว ”

แล้วนายต๋องก็ไปกระซิบกระซาบที่ข้างหูของนัท ด้วยไม่อยากให้นิคได้ยินบางสิ่งที่เขากำลังจะบอกกับนัท ด้วยว่า เขาเพิ่งรู้จักนิค และยังไม่คุ้นเคยดีพอ

กระซิบ กระซาบๆ เสียงเบาๆ แผ่วๆ..

 “ นี่นัท ต้องนี่.. เรามีของดี เอามาฝาก ในกระเป๋าของเรานี่ไง หนังเด็ด สนใจไหม? อิอิ ”

หลังจากกระซิบกระซาบกับนัทเรียบร้อย เขาก็หันมาทางนิค แล้วเอ่ยคุยทักทายเพื่อสร้างความคุ้นเคยให้มากขึ้น..

“ ไงนิค จะมาเรียนที่เดียวกันเหรอ? แล้วได้จะอยู่ชั้นเดียวกัน ห้องเดียวกันไหม? ต๋องเป็นเพื่อนซี้ของนัทนะ เราเรียนอยู่ห้องเดียวกันด้วยละ สนิทกัน ”

“ อืม.. ส่วนสำหรับเรื่องเรียนเห็นคุณลุงบอกว่า ได้เรียนชั้นเดียวกัน ห้องเดียวกันด้วยกับนัทด้วย ”

“ โห.. ดีจังเลย งั้นเราจะได้เป็นเพื่อนกันด้วยเนอะ เออ..ว่าแต่.. นัทเราชักชักหิวๆหว่ะ ตอนเช้ากินอะไรมานิดหน่อยเองนี่ก็จวนเที่ยงแล้วด้วย แล้วนี่นายไม่มีอะไรมาเลี้ยงต้อนรับแขกเลยเหรอ? ”

“ มาถึงก็งกกินเลยนะไอ้เวร เออ.. งั้นเดี๋ยวเราให้นิคทำอะไรให้กิน นิคทำอาหารเก่งนะ รับรองนายจะต้องติดใจชัวร์ เออ.. จริงด้วยนี่ก็จวนเที่ยงแล้ว ชักหิวนิดๆเหมือนกันแฮะ งั้น.. นิค นายช่วยทำอะไรมากินกันหน่อยดิ ทำให้อร่อยสุดฝีมือเลยนะพรรคพวก ”

“ รับทราบคำสั่ง คำสังอนุมัติ ปฏิบัติตาม ”

นิคตอบรับคำสั่งแล้ว ก็เดินไปจัดเตรียมอะไรง่วนอยู่ในครัว

“ เออ.. เหอะๆ น้องชายนายนี่ดูแปลกๆพิกลดี นิ่งๆ เงียบๆเหมือนไร้อารมณ์เลย แล้วก็พูดอะไรแปลกๆดีด้วย ฮ่าๆ ”

“ อ่อ หึ หึ.. เขาก็เป็นแบบนี้แหละ ซื่อๆ แล้วก็จาพูดแปลกๆ  อีกหน่อยถ้าได้คุ้นๆกัน เดี๋ยวก็ชินไปเอง เออ.. ต๋อง แล้วไหนวะ? อะไรเหรอ? ที่จะให้ดูของดี หนังเด็ดที่ว่า ของนาย???? ”

“ เราไรท์มาให้สดๆเลยจากคอมฯก่อนมาหานาย รวบรวมแต่ที่เด็ดๆมาให้นายโดยเฉพาะ แต่ต้องเปิดดูจากคอมฯนะ ระหว่างที่เรารอนิคทำอะไรให้กิน เราไปดูกันดีไหม? แล้ว..คอมฯนายอยู่ไหน? อยู่บนห้องเหรอ? งั้นมา.. มาๆ เราไปเปิดดูกัน ”

“ อืมมม.. ก็ดีเหมือนกัน เออ.. นิค ถ้าทำเสร็จแล้ว ช่วยขึ้นไปเรียกด้วยน้า ”

“ รับทราบคำสั่ง คำสั่งอนุมัติ ปฏิบัติตาม เดี๋ยวเสร็จแล้วขึ้นไปเรียก ต๋อง กับ นัท ”

นิคเดินออกมาจากครัว เพื่อตอบรับ แล้วก็กลับไปทำหน้าที่ต่อในครัว กุกกักๆ

“ เออ.. เว๊ยยย ไอ้นัท น้องนายนี่ตลกดีหว่ะ เพิ่งเคยเจอนี่แหละ แต่ก็ดูซื่อๆ น่ารักดีเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆ  งั้นตอนนี้.. เราขึ้นไปห้องนายกันเหอะ ”

. . . .

นัทเปิดคอมพิวเตอร์ รันโปรแกรมดูหนังฟังเพลง แล้วใส่แผ่นที่ต๋องไรท์มาให้ที่ไดร์ฟ.. สักพักโปรแกรมก็อ่านภาพจากแผ่นไรท์ แสดงภาพออกมา ที่แท้..ของเด็ดของที่ว่าของนายต๋องก็คือ..

“ คลิปหนังโป๊ไง เป็นไงเด็ดไหม??? ฉันจัดสรร รวบรวมมาให้แกโดยเฉพาะเลยนะนัท ”

นัทถึงกับอึ้ง ตะลึงกับภาพที่เห็นหน้าจอคอมฯ มันเป็นหนัง xx เกย์ ที่มีหนุ่มหล่อ 2 คน กำลังนัวเนียกันอย่างถึงพริกถึงขิง ครวญครางกระเส่า กระสันเร้าอารมณ์ ยั่วยวนใจ นัทนั่งดูนิ่งเงียบไม่พูดจา สายตาจดจ่ออยู่แต่ภาพที่เห็นตรงหน้า เขารู้สึกวาบหวาม และมีอารมณ์ร่วมไปกับคลิปหนังนั้น

แล้ว.. สักพักเขาก็รู้สึกว่า กำลังโดนตะปบจับ.. แบบเต็มกำจาก..

..หมับ..

“ เฮ้ยยย ไอ้บ้า มาจับของเราทำไม? ”

“ แข็งโป๊กเลยเว๊ยยยย ฮ่าๆ ดูแล้วมีอารมณ์ละดิ ผู้ชายปกติที่ไหน ดูหนังโป๊เกย์แล้วมีอารมณ์ เรากะแล้ว ว่านายต้องเป็นตุ๊ด สงสัยมาตั้งนานแล้ว วันนี้ได้พิสูจน์แล้ว เป็นอย่างที่คิดจริงๆ  ฮ่าๆๆ ไอ้นัทเป็นตุ๊ดๆๆๆๆ ”

นัทรู้สึกร้อนวูบวาบใบหน้าแดงซ่านด้วยความเขินอาย เขารู้สึกอับอายที่โดนเผยไต๋ความลับ แต่.. สักพัก เขาก็ดูเหมือนจะนึกอะไรออก เขาปรับสีหน้าให้เป็นปรกติ แล้วเอ่ยย้อนกลับไปบ้างว่า..

“ เออ.. เราเป็นตุ๊ดแล้วไง???? ผิดกฎหมาย ตำรวจจับเรอะ หา? ว่าแต่.. แกเองก็เหอะ มีผู้ชายที่ไหน? ที่สะสมคลิปโป๊เกย์ ดูคลิปโป๊เกย์ ฉันว่านะ.. แกเองก็คงตุ๊ดเหมือนกันนั่นแหละ ใช่ไหมล่ะ ใช่ป่าววว อย่ามาปฏิเสธเลย ฉันว่าชัวร์เลยแน่ๆ ไอ้ต๋องเป็นตุ๊ดๆๆๆๆ ฮ่าๆๆ ”

“ เวรแล้วกู เลยโดนย้อนศรเข้ากับตัวเองเลย คิดไม่ถึงเลยว่าจะโดนย้อนแบบนี้ ซวยเลยเว๊ยยย ความลับแตกซะแล้ว เออๆๆๆ ฉันก็ตุ๊ด ตุ๊ดๆๆๆๆ พอใจยัง??? สรุป แกก็ตุ๊ด เราก็ตุ๊ด ตุ๊ดกับตุ๊ดเป็นเพื่อนซี้กัน เง้อ กรรม ”

“ ก็แค่นั้นเอง กะจะมาจับไต๋เขา ก็เลยเข้าตัวเองซะงั้น ฮ่าๆๆๆ ว่าแต่นะ เป็นเพื่อนกันมานาน ไม่ยักรู้ว่าแกก็ตุ๊ดเหมือนกัน เมื่อกี้ฉันก็กะจะอำแกกลับแก้เขิน แต่แกกลับดันยอมรับหน้าด้านๆซะงั้น งั้น.. ต๋อง เพื่อนตุ๊ดๆของเรา เรามาดูหนังโป๊กันต่อเหอะ มันส์ดี อิ อิ แล้ว.. เมื่อกี้.. แกมาจับของเรา งั้น.. เดี๋ยวเราเอาคืนมั่ง นี่แน่ะ หมับ!!  โหยยย แข็งเป๊กเลย แกก็มีอารมณ์ละดิ จับว่าวซะเลยดีไหมเนี่ย อิ อิ อิ ”

“ เฮ๊ย ตาเถรตกหกหล่น ไอ้บ้า ไอ้ทะลึ่ง มาจับของสงวนของเค้าได้ไง บ้าๆๆๆๆ อายนะโว๊ย ”

“ ทีงี้มาทำอายนะ แล้วทีนายมาจับของเราก่อนล่ะ แหมๆ ”

แล้วทั้งคู่ก็ดูหนังโป๊กันต่อแล้วหยอกล้อกัน วิจารณ์ภาพที่เห็นในหนังกันอย่างสนุกปาก หัวเราะกันคิกคักๆ ดูเหมือนว่าทั้งคู่ดูจะไม่ค่อยซีเรียส กับการเผยไต๋ความลับที่แอบซ่อนของกันและกันเลย คงเป็นเพราะความที่เป็นเพื่อนสนิท ที่สนิทสนมกันมากพอควรกระมัง ในขณะที่ทั้งคู่กำลังดูกันอย่าง เพลิดเพลิน จนไม่รู้สึกตัวเลยว่า นิคได้เดินขึ้นมา แล้วร่วมดูด้วยเงียบๆทางด้านหลังอยู่ครู่ใหญ่ สักพัก นิคก็ได้เอ่ยขึ้นมาว่า..

“ นัท ต๋อง อาหารเสร็จแล้ว ลงไปกินกันได้แล้ว แล้วเอ่อ.. แล้วนี่พวกนายกำลังดู.. กันอยู่เหรอ? ”

หั้งคู่หันขวับมา รู้สึกอายๆ เขินๆ ที่นิคมาเห็นว่ากำลังดูอะไรกันอยู่ แล้วต๋องก็อ้อมๆ แอ้มๆ ตอบแบบเก้อๆ ลิ้นพันๆกันว่า..

“ ก็ดู.. เอ่อ.. แหะๆ ก็เห็นๆอยู่ เง้อออ มาเงียบๆ ไม่ให้เสียงก่อนลยน้า ว่าแต่ทำสร็จแล้วเหรอ? หิวจัง งั้นพวกเราลงไปข้างล่างไปกินกันเหอะน้า นะ นะ ”

“ อ่อ.. อืม.. ที่พวกนายกำลังดูเป็นหนังปลุกอารมณ์ทางเพศของผู้ชายที่เป็นรักร่วมเพศหรือเกย์ คนที่ชอบดูหนังแบบนี้ ก็คือคนที่เป็นเกย์ นัทเป็นเกย์ เรารู้อยู่แล้ว แต่จากการวิเคราะห์ และประมวลผลออกมา คิดว่าต๋องก็ต้องเป็นเกย์เช่นกัน เพราะจากที่เห็นเมื่อกี้ ต๋องแสดงอาการพึงพอใจอย่างมากที่ได้ดู ภาพที่เห็นในหนัง เป็นภาพผู้ชายกับผู้ชาย ร่วมเพศกัน ที่เห็นในภาพตอนนี้ผู้ชายที่ตัวใหญ่กำยำกำลังเอาอวัยวะเพศที่แข็งตัวเพราะกำลังมีอารมรณ์ทางเพศ สอดใส่ไปทางทวารหนักของผู้ชายอีกคนที่ตัวเล็กผอมเพรียวกว่า ทั้งคู่ร้องครวญครางออกมาด้วยเสียงกระเส่า วิเคราะห์ข้อมูลจากที่เห็น ประมวลผลออกมาได้ว่า ทั้งคู่กำลังพึงพอใจ และมีความสุขมาก และชายร่างกำยำที่เป็นฝ่ายกระทำ ก็กำลังใกล้ถึงเวลาหลั่งน้ำอสุจิออกมาแล้ว เพราะความ.. ”

“ เออๆๆ พอแล้ววว ไม่ต้องมาบรรยายประกอบอะไรมากมายเลยไอ้นิคบ้า ก็ดูอยู่ด้วยกันทั้งหมดนี่นะ ก็เห็นๆกันอยู่นี่นา แล้วดันมาบรรยายซะเป็นวิชาการมากกกกเกิ๊น เง้ออออ งั้น..พอเหอะ ปิดเหอะน้า พอแล้วววว ของแบบนี้ดูมากๆไม่ดี เดี๋ยวใจแตกกก เราลงไปข้างล่างกันเหอะ ต๋อง นายหิวไม่ใช่เหยอ  เราก็หิวน้า นิคเองก็คงเช่นกัน แล้วนิคก็ทำอาหารเสร็จแล้วววววด้วยยยยย งั้นเราลงไปกินกันเหอะน้า เห้อออ.. เวรของกรรม.. ”

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-07-2008 21:54:57 โดย High_Wizard »

High_Wizard

  • บุคคลทั่วไป
:oโอ๊ะ นิยายใหม่ มาไงเนี้ยแป๊บเด่ยวเอามาลงซะเยอะเชียว

ขยันจริ๊งจริงน้องเรา อิอิ มาเชียร์


 :o8: :o8:
ขอบคุณน้าครับ

 o7 o7 o7

+1 ให้น้าครับ

ขอบคุณจริงๆน้าครับ

joypluss

  • บุคคลทั่วไป
นิค..นี่น่ารักจริงๆ  ซื่อๆ บ๋องๆ  อยากมีบ้างจัง  ...อิอิ   :m13:

ออฟไลน์ fannan

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-6
5555555555555 นิคอธิบายซะละเอียดขนาดนั้นเลยเหรอจ้ะ  o13

na_na_fuji

  • บุคคลทั่วไป
โหยๆ

อยากมีบ้างอ่ะ

ปล.  เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับป๋ม :o8: :o8:

                                                      จากนายฟูจิวัง  ห๊ะ  :oni2: :oni2:

                                     

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
เข้ามาทักทายนิยายใหม่

ว่าแต่  คุณน้องขา  ช่วยลดขนาดรุปที่หัวเรื่อง  และที่ลายเซ็นต์ ลงหน่อยได้ไหมเคอะ

ถือว่าช่วยกันประหยัดทรัพยากรของเล้าฯ นะคะ  ประเดี๋ยวเราจะโดนไล่ที่ออกจากโฮสตืเหมือนคราวก่อนๆ อีก

ขอบคุณในความล่วงมือล่วงหน้าเลยนะคะ


อิเจ้  กระเทยหน้ามึน

pickki_a

  • บุคคลทั่วไป
น่ารักดีคับ
 o13
มาต่อเร็วๆนะคับ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






High_Wizard

  • บุคคลทั่วไป
เข้ามาทักทายนิยายใหม่

ว่าแต่  คุณน้องขา  ช่วยลดขนาดรุปที่หัวเรื่อง  และที่ลายเซ็นต์ ลงหน่อยได้ไหมเคอะ

ถือว่าช่วยกันประหยัดทรัพยากรของเล้าฯ นะคะ  ประเดี๋ยวเราจะโดนไล่ที่ออกจากโฮสตืเหมือนคราวก่อนๆ อีก

ขอบคุณในความล่วงมือล่วงหน้าเลยนะคะ


อิเจ้  กระเทยหน้ามึน

แหะๆ ขอโทษด้วยน้าครับ

ผมแก้ไขให้แล้วน้าครับ  :m23:  :m23:

ผมเป็นน้องใหม่ของที่นี้อ่า ถ้ามีอะไรผิดพลาดช่วยแนะนำด้วยนะครับ   :m15:  :m15:

ขอบคุณมากนะครับ

เอาไว้เดียวผมจะเอารูปที่ขนาดเล็กกว่านี้มาใส่ในนิยายนะครับ

ขอบคุณน้าครับ

 :m1:  :m1:  :m1:  :m1:

High_Wizard

  • บุคคลทั่วไป
นิค..นี่น่ารักจริงๆ  ซื่อๆ บ๋องๆ  อยากมีบ้างจัง  ...อิอิ   :m13:



5555555555555 นิคอธิบายซะละเอียดขนาดนั้นเลยเหรอจ้ะ  o13



โหยๆ

อยากมีบ้างอ่ะ

ปล.  เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับป๋ม :o8: :o8:

                                                      จากนายฟูจิวัง  ห๊ะ  :oni2: :oni2:

                                     




เข้ามาทักทายนิยายใหม่

ว่าแต่  คุณน้องขา  ช่วยลดขนาดรุปที่หัวเรื่อง  และที่ลายเซ็นต์ ลงหน่อยได้ไหมเคอะ

ถือว่าช่วยกันประหยัดทรัพยากรของเล้าฯ นะคะ  ประเดี๋ยวเราจะโดนไล่ที่ออกจากโฮสตืเหมือนคราวก่อนๆ อีก

ขอบคุณในความล่วงมือล่วงหน้าเลยนะคะ


อิเจ้  กระเทยหน้ามึน



น่ารักดีคับ
 o13
มาต่อเร็วๆนะคับ



ขอบคุณทุกๆๆๆท่านมากๆเลยน้าครับ ที่เป็นกำลังใจให้ผม

ผม + 1 ให้น้าครับ แหะๆ ไม่มีอะไรจะตอบแทน

ขอบคุณจริงๆน้าครับ เดียวผมจะลงตอนใหม่ให้อีก 2 ตอนน้ครับ อิอิ

 :m1: :m1: :m1:

High_Wizard

  • บุคคลทั่วไป

บทที่ 8



ทั้งหมดร่วมกินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย ต๋องเอ่ยชมนิคไม่ขาดปากเลยถึงรสชาติอันเลิศรสของอาหาร ก็แน่ละ.. โปรแกรมประกอบอาหาร ที่อยู่ในหน่วยความจำของนิค หุ่นเสมือนมนุษย์ ทำให้เขาสามรถปรุงแต่งรสชาติอาหารได้ดังพ่อครัวมืออาชีพ ระหว่างที่กินกันไป ก็เอ่ยพูดคุยกันไปด้วย คนที่พูดมากที่สุด เห็นจะเป็นนายต๋องจอมโม้ จอมเวอร์ จอมกวนยียวน ซึ่งก็สร้างรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะเป็นระยะๆ ในระหว่างอาหารมื้อนั้น..

หลังจากอิ่มหนำกันดี ทั้งหมดก็ช่วยกันเก็บจานไปล้างทำความสะอาด จนเสร็จเรียบร้อยดี จากนั้นนายต๋องก็มานอนแผ่ ผึ่งพุงในห้องนั่งเล่น โดยที่นัทและนิคเดินตามมาสมทบ

“ โอยยย อิ่มมากกกก อร่อยมากกกก นิค นายนี่ไม่เบาเลย ฝีมือสุดยอด เราว่านะกุ๊กมือหนึ่ง อายนายเลยนะแบบนี้.. เห็นทีจะต้องมาบ้านนัทบ่อยๆซะแล้ว มาขอกินอาหารฝีมือนิคที่แสนอร่อย และที่สำคัญคือ.. ฟรี ”

“ เวอร์ๆๆ ข้าวบ้านตัวเองไม่มีเรอะ เที่ยวมาขอกินข้าวบ้านคนอื่น ไม่เอาหรอก เปลืองเว๊ย ฮ่าๆ ”

“ เออ.. จำไว้ๆ ไอ้นัทจอมงก เราพูดเล่นหรอกน่า ว่าแต่.. วันนี้ร้อนอากาศอบอ้าวเนอะ น่าไปว่ายน้ำเล่นดีจังเลย ”

“ อืม.. จริงด้วยดิ น่าสนใจแฮะ เออแล้ว.. นิค.. นายเองก็คงว่ายน้ำไม่เป็นด้วยใช่ไหม? ”

“ ใช่.. เราว่ายน้ำไม่เป็นนะ เราไม่เคยว่ายน้ำ ”

“ งั้นดีเลย เดี๋ยวจะเราสอนให้ ตกลงเดี๋ยวเราไปว่ายน้ำกันนะ ”

“ เออดีๆ แต่.. นัท ต๋องไม่ได้เอากางเกงว่ายน้ำมาอ่า ”

“ ไม่เป็นไรต๋อง เดี๋ยวเอาของเราไปใช้ก่อนได้ เราให้ยืม เรามีกางเกงว่ายน้ำหลายตัว ”

“ จะดีเหรอ? ไม่อาวววดีฝ่า กางเกงว่ายน้ำของนัท ต้องเหม็นขี้เปียกนัทแน่เลยยยย อิ อิ ”

“ ไอ้บ้า.. กางเกงฉันซักสะอาดเว๊ย ไม่มีเหม็น แล้วขี้เปียก? จะบ้าเหรอ ฉันไม่มีหรอกน้า อาบน้ำล้างสะอาดทุกวันเว๊ย ถ้างั้น.. แกจะไม่ไปก็ตามใจ เดี๋ยวฉันไปกับนิค 2 คนก็ได้ ส่วนแก ก็กลับบ้านไป ชิ้วๆๆๆ ”

“ แหมๆ ล้อเล่นแค่นี้ทำเป็นงอน เราก็พูดแหย่ไปงั้นแหละ ไม่งั้นฉันจะเสนอขึ้นมาก่อนทำไม? ว่าแต่.. ขอไปด้วยดิ นะนะนะ เออ.. นัท แล้วแถวบ้านแกมีสระว่ายน้ำป่าว? ”

“ มีดิ.. ในหมู่บ้านเรามีสโมสรสระว่ายน้ำ อยู่กลางๆซอย เดี๋ยวปั่นจักรยานไป แต่.. เออ ลืมไป จักรยานมีคันเดียวนี่หว่า.. งั้นเอางี้ เดินไปแล้วกัน ไม่ไกลมากหรอก ก็แค่.. พอเหงื่อซึมๆ เพิ่งกินกันอิ่มๆ ถือว่าเป็นการช่วยย่อย และวอร์มไปด้วยก่อนลงสระ โอเค งั้นตามนั้นนะ ต๋อง แกนั่งรอตรงนี้แล้วกัน เดี๋ยวเราไปเตรียมของก่อน แปบนึงนะ ”

แล้วนัทก็เดินขึ้นไปบนห้องเพื่อเตรียมกางเกงว่ายน้ำและผ้าเช็ดตัวสำหรับ 3 คน โดยมีนิคเดินตามขึ้นมาด้วย ระหว่างที่จัดเตรียมสิ่งของ ดูเหมือนนัทจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาบอกให้นิคยืนตรงๆ แล้วเขาก็โอบที่เอวนิค แล้วอุ้มยกขึ้น..

“ ฮึบบบ!! อืมมม ”

“ อุ้มเราทำไมเหรอนัท??? ”

“ อ่อ.. เราแค่ดูน้ำหนักอ่า ตอนแรกเราคิดว่า.. หุ่นยนตร์อย่างนายคงมีน้ำหนักมาก เรากลัวว่า ถ้าลงน้ำนายอาจจมบุ๋มลงไปเลย เพราะน้ำหนักเยอะ แต่เท่าที่ลองยกดูเมื่อกี้ น้ำหนักนายก็คงพอๆกับเรา แบบนี้หมดห่วง เอาละ เตรียมของครบเรียบร้อยแล้ว เราไปกันเถอะ.. ”

. . . .

หลังจากที่ทั้ง 3 เปลี่ยนชุด และชำระร่างกายก่อนลงสระเรียบร้อย ก็เดินออกมาจากห้องน้ำเพื่อเตรียมลงสระ พอเดินมาถึงริมสระ ดูเหมือนต๋องจะเห็นสิ่งที่น่าสนใจ เขาจ้องมองสักพัก จึงสะกิดนัท..

“ นัทๆ นายดู 2 คนนั้นดิ หล่อโคตรอ่า หุ่นยังกะนายแบบเลยว่ะ ”

“ ไหนๆ อ่าว เฮ๊ย!! นั่นเพื่อนเราเอง นั่นไอ้แป๋มกับพี่หน่อยนี่นา เขาอยู่หมู่บ้านเดียวกับเรา แต่อยู่คนละซอย ไอ้แป๋มน่ะเพื่อนเรา เล่นกันมาแต่เด็กๆ ส่วนพี่หน่อยเขาอยู่บ้านติดไอ้แป๋ม ก็สนิทกันกะเรานะ ไอ้แป๋มนะไอ้แป๋ม ห่านิ มาว่ายน้ำไม่มีชวนเลยนะมึง งั้นเดี๋ยวเราทักมันก่อน ไอ้แป๋มโว๊ย พี่หน่อยๆ ทางนี้ ”

“ อ้าว.. ไอ้นัท เป็นไง?? มึงหายดีแล้วเหรอ? ถึงมาว่ายน้ำวันนี้ได้อ่ะ ”

“ หายแล้ว แล้วมึงนะ มาว่ายน้ำไม่มีกูชวนเลย เห็นทุกที มึงมาชวนกู เรียกกูเย๊วๆตลอดเลย ไอ้เวรนี่ ”

“ อ่าว.. ก็กูนึกว่ามึงยังไม่หายดีนิ ไม่งั้นกูก็แวะไปมึงชวนแล้วดิ ”

“ เออๆ เข้าใจแระ ก็บ่นๆไปงั้นแหละ แล้วนี่มาว่ายกันนานยัง??? ”

“ ก็สักพักแล้ว นี่ขึ้นแล้ว กำลังจะกลับกัน เดี๋ยวกลับบ้านเอาของไปเก็บ เราว่าจะไปดูหนังกันต่ออ่า เนอะๆ พี่หน่อย ”

“ อืม.. ใช่ๆ ว่าจะไปดูกันเรื่อง.... น่ะ อ่านจากหนังสือแล้วสนุกมากๆเลย พอเอามาทำเป็นหนังแล้วคิดว่า.. ก็คงสนุกไม่แพ้กันนะ ”

“ โห.. น่าดูอ่า อยากไปดูจัง ”

“ ไปด้วยกันไหมล่ะนัท??? ”

“ นั่นดิ นัท มึงจะไปด้วยกันป่าว??? เดี๋ยวมึงจะหาว่ากูไม่ชวนอีก ไอ้เปรต ”

“ เง้อออ เสียดายๆ คงไม่อ่ะ นี่เพิ่งเสียตังค่าสระ ยังไม่ได้ว่ายเลย ขืนไปตอนนี้ ก็ขาดทุนดิ งั้นเอาไว้วันหลังแล้วกัน เออ.. มัวแต่คุยๆๆ ลืมแนะนำ นี่ต๋องนะ เพื่อนที่โรงเรียน เรียนห้องเดียวกัน แล้วนี่นิค น้องชาย ลูกพี่ลูกน้องอ่ะ เพิ่งมาจากต่างจังหวัด ปีนี้จะมาเรียนที่เดียวกัน ”

“ อ่า หวัดดี ยินดีที่รู้จักนะ ต๋อง นิค ”

“ ยินดีที่รู้จักนะต๋อง แล้วก็นิคด้วย ”

แป๋มและพี่หน่อย เอ่ยทักทายทั้งสอง พร้อมกับยิ้มให้ ต๋องพยักหน้า และยิ้มตอบ ส่วนนิค เขาก็ตอบรับด้วยน้ำเสียงเรียบๆ และใบหน้านิ่งๆ ตามแบบของเขาเช่นเคย

“ ยินดีที่รู้จักแป๋ม และ พี่หน่อย เพื่อนของนัท ”

ทั้งแป๋มและพี่หน่อย ได้ยินดังนั้น ก็มองหน้ากันแบบ งงๆ ด้วยรู้สึกแปลกๆ แล้วเขาก็เอ่ยอำลา เพื่อปลีกตัว

“ เออ.. นัท เดี๋ยวกูขอตัวก่อนนะ ว่ายน้ำให้สนุกนะเฟ้ยยย กูกับพี่หน่อยไปจะอาบน้ำเปลี่ยนผ้าก่อน ต๋อง นิค เราไปก่อนนะ แล้วเจอกัน ”

“ เออ.. ตามสบาย ไปดูหนังให้สนุกนะเว๊ย ”

จากนั้น 2 หนุ่มสุดหล่อ ก็ปลีกตัวเดินหายเข้าห้องน้ำไป พอลับตา 2 สุดหล่อ นายต๋องก็สะกิดนัทยิกๆ เตรียมเปิดฉากการเม้าส์แหลก..

“ นัท.. เพื่อนมึงน่ะโคตรหล่อเลยอ่า ท่าทางนิสัยดีด้วยอ่า ดีหว่ะ แต่จะว่าไปนะ เท่าที่เราสังเกตุดู 2 คนนั้นนะ ดูเขาสนิทกันดีจังอ่า คล้ายๆยังกับเป็นแฟนกันเลยหว่ะ รู้สึกงั้นจริงๆ ”

“ เฮ๊ย บ้าน่า คงเพราะเขาสนิทกันมากๆมั๊ง ก็บ้านเขาอยู่ติดกันนิ แต่.. เอ.. มาคิดๆดูนะ มันก็เข้าเค้าตามที่แกพูดนะ หรือว่า.. เฮ๊ย.. เราก็ว่างั้นว่ะ ”

“ เห็นไหม? นี่ขนาดเราเพิ่งจะรู้จักเขา เรายังคิดเลย คนหล่อๆเดี๋ยวนี้นะส่วนมากเป็นงี้กันทั้งนั้น นายก็ดูดิ ขนาดหน้าตาหล่อๆอย่างเรา ก็ยังเป็น.. เลย อิ อิ ”

“ โหยยย แก.. พูดมาได้ไม่อายปาก ถ้าแกหล่อนะ ฉันก็คงเทพบุตรเลย ฮ่าๆ เพราะความหล่อฉันเหนือกว่าแกแยะ ฮ่าๆๆ แต่จะว่าไป.. นายก็หน้าตาน่ารักดีนะ พูดจริงๆ แต่บอกตามตรง ว่า.. ถึงเราจะตุ๊ดนะ ก็ไม่เคยคิดจะชอบแกแบบนั้น.. เลย เพราะแกเป็นคนปากเน่า แล้วชอบกวนส้น.. ”

“ จริงอ่ะ กวนส้นน่ะน่าจะใช่เป็นบางที แต่.. ปากเน่า??? นัท เราปากเหม็นเหรอ? ”

“ ไม่เหม็นหรอกไอ้บ้า ปากเน่า ในที่นี้คือ.. ปากเสีย ปากสุนัขอ่ะ ว่างั้นเหอะ อิอิ เออ..เรามานิทนาไอ้แป๋มกันต่อ หนุกดี ชอบๆ นินทาชาวบ้าน เป็นอะไรที่เพลิดเพลินมาก อืมม.. ถ้าเกิดว่า เขาเป็นแฟนกันจริงๆอย่างแกว่า แกคิดว่า.. เขาเคยนั่นๆ กันหรือยังวะ แล้วถ้าเกิดว่า.. เคยนั่นๆกันแล้ว นายคิดใครผัว? ใครเมีย? วะ ”

“ ไม่รู้ดิ สงสัยพี่หน่อยเป็นผัวมั๊ง เง้อ.. ใช้คำว่าผัวเลยเรอะ ฟังแล้วสยิวเลย เหอๆ เราว่าพี่หน่อยคงเป็นฝ่ายรุกอ่า เพราะเขาโตกว่า แล้วดูแมนๆด้วยอ่า ”

“ เออเนอะ น่าจะเป็นงั้น แต่.. ถ้ามาคิดๆ ดูดีๆนะ  ไอ้แป๋มมันก็แมนๆเหมือนกันนะ แล้วมันจะยอมเป็นมีย เอ๊ย ฝ่ายรับเหรอ? เอ๊ะแล้วยังไงดี??? หรือว่าเขาผลัดกัน? แล้วเขาจะนั่นๆๆ กันยังไงนะ? หรือว่า.. ฉอดๆๆๆ ”

แล้วนายต๋องกับนายนัทก็สุมหัวกันเมาส์ๆ นินทาๆ ฉอดๆ กันอย่างต่อยหอย ชนิดนกแก้ว นกขุนทองหลับ หัวเราะกันคิกๆ คักๆ โดยมีนิคยืนมองตาปริบๆสักพัก นิคก็เดินปลีกตัว ตรงไปยังห้องน้ำ นัทเหลือบมาเห็น จึงเอ่ยถามไปว่า..

“ นิค นั่นนายจะไปไหนอ่า ไปห้องน้ำเหรอ? ไปทำไม ก็.. เราเพิ่งจะออกกันมาจากห้องน้ำนี่นา??? ”

“ ไปถามพี่หน่อยกับแป๋มให้ไง ว่าเขาเป็นอย่างไร? อะไร? แบบไหน? เราเห็นพวกนายกำลังสงสัยกัน ทำให้เราก็สงสัยด้วยนะ เดี๋ยวเราจะถามให้ ”

“ เฮ๊ยยย ไม่ต้องงงงงงงงง ก็แค่.. นินทาๆๆๆ คุยกันขำขำอ่า เดาๆกันเล่นไปงั้นแหละ บางทีคงไม่เป็นอย่างที่คิดหรอก ขืนไปถามตรงๆแบบนั้น ตายเลย ดีไม่ดีไม่แน่ เผลอๆ อาจมีต่อย แถมเตะด้วยอีก เง้ออออ เอองั้น.. ตอนนี้เราลงสระกันเหอะ เดี๋ยวนัทสอนว่ายน้ำให้นิคเอง มาไอ้ต๋องลงสระกัน ”

แล้วทั้ง 3 ก็ลงสระกัน..

“ ไอ้ต๋อง นายว่ายเล่นไปก่อนนะ เดี๋ยวเราสอนนิคว่ายน้ำก่อน นิคฝึกลอยตัวก่อนแล้วกัน ทำแบบนี้นะ เกาะขอบสระ แล้วตีขาสลับกันแบบนี้ น่านน อย่างง้านนนนน ทำไปนะ สักพักก็คงคล่อง เดี๋ยวเราว่ายน้ำเล่นก่อน แต่จะคอยดูนายไปด้วย ทำไปเรื่อยๆแบบนี้แหละ ”

จวบจนพักใหญ่ๆ เมื่อเห็นว่านิคเริ่มคล่องมากขึ้น นัทก็ให้นิคเกาะไหล่ แล้วเขาก็ว่ายพานิคออกไปกลางสระโดยให้นิค ตีขาลอยตัวตามไปด้วย จากนั้นเขาก็ให้นิคปล่อยมือออกจากไหล่เขาแล้วให้นิคลองว่ายสลับแขนไปมา เมื่อเห็นว่านิคทำท่าจะจม เขาก็จะลอยตัวมาให้นิคเกาะ ส่วนนายต๋องก็ว่ายเล่นวนเวียนอยู่ใกล้ๆ คอยดูๆ แล้วก็ช่วยสอนบ้างนิดหน่อย

ในความรู้สึกของนิคในตอนนี้ เขารู้สึกสนุกมากๆ และตื่นตาตื่นใจมากๆในการเรียนรู้ในครั้งนี้ สิ่งสำคัญคือเขารู้สึกว่านัทห่วงใยเขา ทุ่มเทแรงใจสอนเขาด้วยความจริงจัง ตลอดหลายวันที่ผ่านมา นับแต่ที่เขาเริ่มเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัว นัทดูจะให้ความเอ็นดูเขาไม่น้อยเลยทีเดียว
ส่วนนายต๋องเพื่อนใหม่ ในความรู้สึกของ เขา เขาคิดว่า.. นายต๋องดูเป็นคนใจดี ขี้เล่น ถึงจะกวนๆไปบ้างก็คงเป็นเพราะเป็นคนอารมณ์ดี แต่มีมิตรภาพที่จริงใจ ความรู้สึกดีๆ ก่อเกิดขึ้นในใจของเขาโดยไม่รู้ตัว อารมรมณ์และความรู้สึกของเขาใกล้เคียงมนุษย์มากขึ้นทุกที..

จวบจนบ่ายคล้อยใกล้เวลาเย็น ทั้ง 3 ก็เลิก แล้วขึ้นจากสระ เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ จนกระทั่งเสร็จเรียบร้อย นายต๋องก็เอ่ยลา เพื่อกลับบ้าน เพราะใกล้เวลาเย็นเต็มทีแล้ว..

“ นัท นิค เดี๋ยวต๋องคงต้องกลับบ้านแล้ว ชักจะเย็นแล้ว วันนี้สนุกมากๆเลย เออ.. นิค ดีใจที่ได้รู้จักนายนะ นายดูเป็นคนนิสัยดีมากเลย หวังว่าเราคงได้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไปนานๆนะ แล้วก็.. ขอบใจสำหรับอาหารอร่อยที่ทำให้กินด้วย มันอร่อยมากๆเลย ขอบใจนะ เออ.. แล้วนัท ช่วงที่ฉันไปต่างจังหวัด ฉันคิดถึงแกมากๆเลย ยิ่งพอมารู้ว่าแกโดนรถชน ฉันเป็นห่วงแกมาก กลับมาจากต่างจังหวัดวันนี้ ฉันถึงรีบมาหาแกเลย แต่ก็ดีใจนะ ที่แกไม่เป็นอะไรมาก และหายดีแล้ว ”

“ ต๋อง.. นายก็พูดอะไรดีๆแบบนี้เป็นกับเขาด้วยเหรอ? นายรู้ไหม นายทำเราให้เรารู้สึก.. ซึ้งนะ ”

“ แหะๆ แหม เห็นเราแบบนี้ เราก็พูดอะไรดีๆเป็นนะ ว่าแต่ ก่อนกลับ ขอ.. ”

แบบไม่ทันให้ได้ตั้งตัว นายต๋องก็คว้าหมับเข้าที่ส่วนตรงนั้น ของทั้งนัทและนิค ชนิดเต็มๆกำ

..หมับ..

“ เอ่อ.. ”

“ เฮ๊ยยยย.. “”

“ อืมมม.. ขนาดพอๆกันเลย คือ.. เล็ก แบบว่า.. เล็กกว่าของเราแน่ๆ ฮ่าๆๆ สมกับเป็นลูกพี่ลูกน้องกันจริงเลย เออ งั้น.. เราไปก่อนน้า แล้วเจอกันตอนเปิดเทอม ไปละ ฮ่าๆๆๆๆ ”

“ ไอ้ต๋องแกนี่มันเหลือเกิน ทะลึ่งจริงๆ อย่างกะของแกใหญ่นักนิ ฉันจับของแกตอนนั้น ขนาดก็ไม่ต่างกันเท่าไรหรอก แกว่าของฉันเล็ก ของก็เล็กเหมือนกันแหละ ของตัวเองมีไม่จับ เที่ยวมาจับแต่ของชาวบ้าน กำลังจะซึ้งๆ เลยหมดมู๊ดเลย เออๆ โชคดีแล้วเจอกัน ”

“ โชคดีนะต๋อง คราวหน้าให้เราจับ.. ของนายบ้างน้า ”

ต๋องมองหน้านิคหุ่นน้อยด้วยความแปลกใจในคำพูดนิค พลางนึกในใจว่า..

..นิคมันพูดจริง หรือพูดเล่นกันนะ พูดเรียบๆ หน้านิ่งๆแบบไร้อารมรณ์มากเลย มันคิดจะทำอย่างที่พูดจริงๆหรือเปล่าหนอ??..

แล้วเขาก็โบกมืออำลาทั้งสอง ก่อนจะเดินปลีกตัวแยกไปอีกทางเพื่อกลับบ้าน

High_Wizard

  • บุคคลทั่วไป

บทที่ 9


“ นัทๆ ตื่นได้แล้ว ”

“ ฮ้าวววว เง้อออ ง่วง.. คนจะนอน อย่ามากวนใจ ”

นิครู้ดีว่า.. นัทคงไม่ยอมลุกง่ายๆในครั้งแรกที่ปลุกแน่นอน ดังนั้นแผนสองที่นิคเตรียมมา จึงเริ่มดำเนินการทันที..

“ นัทตื่นเถอะ ลุกเถอะนะ ”

..กาดื๊บ กาดื๊บ..

นัทรู้สึก.. เหมือนมีอะไรบางอย่างขยุกขยิก อยู่ที่บริเวณต้นแขน อะไรที่หยุ่นๆ เย็นๆ คืบคลาน กระดุ๊ก กระดิ๊ก ทำให้รู้สึกจักจี้นิดๆ เขาจึงงัวเงียลืมตาขึ้นมองดู.. ซึ่งที่แท้ มันก็คือ..

“ อืมมม.. อารายยยย อ่อ จิ้งจก หา??? แว๊กกกกกกกกก!! จิ้งจกๆๆๆๆๆ อี๋ย์ ฉานเกลียดมานนนนน เอาออกไปที ตื่นแล้วจ้าๆๆๆๆ ลุกแว้วววว ไอ้นิคบ้า แกเล่นสกปรก เอาจิ้งจกมาปลุกฉัน รู้งี้.. ฉันไม่บอกแกแต่แรกก็ดี ว่าฉันเกลียดจิ้งจก เง้ออ.. ”

“ ถ้านัทตื่นแล้ว ก็ควรไปอาบน้ำแปรงฟันนะ เพราะถ้านัทไม่อาบ ก็คงต้อง.. ให้จิ้งจกช่วยแล้วละ เตรียมมานี่อยู่ในกล่องก็คงราวๆ.. ”

“ เออๆ พอเลย อาบก็ได้วะ เพราะถ้าฉันไม่อาบ แกก็คงเอาจิ้งจกใส่ฉันทั้งกล่องเลยใช่ไหม? ไอ้บ้า เวรกรรมจริงๆเลย เห้ออออออออออออออออ นี่ฉันมีน้องชาย หรือว่า.. มีพ่ออีกคนเนี้ยยยยยยยยยยยยยยย แง่วๆ ”

นัทก็คือนัท เขาก็ยังคงเป็นจอมขี้เกียจที่ไม่ค่อยอยากลุกในตอนเช้า แต่นิคก็หาวิธีมาปลุกเขาได้ทุกวันด้วยวิธีการแปลกๆ จนมาช่วงหลังๆ ดูเหมือนว่า นัทจะสามารถตื่น และลุกขึ้นแต่เช้าได้ไม่ยากเท่าเมื่อก่อน คงเพราะความเคยชิน จนปรับตัวเองได้มากขึ้นกระมัง ส่วนความซกมกของเขา ก็ค่อยๆดีขึ้น จากห้องที่รกเหมือนรังหนู ก็ดูเป็นระเบียบเรียบร้อยมากขึ้น เพราะนิคดูจะแลทำความสะอาดให้ทุกวัน ส่วนสุขภาพอนามัยในความสะอาดของร่างกาย นัทก็จะอาบน้ำชำระร่างกาย จนสะอาดหอมกรุ่น ทุกเช้าเย็น อาจจะเป็นเพราะความเคยชินที่นิคต้องหาวิธีมาทำให้เขาต้องปฏิบัติตามกระมัง เพราะนิคจะไม่หยุดปฏิบัติการณ์ จนกว่าผลงานจะสำเร็จลุล่วงด้วยดี อุปนิสัยส่วนตัวและวิถีชีวิตของนัทเริ่มเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี นับแต่นิคหุ่นเสมือนมนุษย์ ก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเขา..

นัทบ่นกระปอด กระแปด แต่.. ก็เข้าไปจัดการธุระส่วนตัวด้วยดี ขณะที่นัทเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายเสียงซูซ่าในห้องน้ำ นิคก็กำลังจัดเก็บที่นอนให้เหมือนเคย ในวันนี้นิคประมวลผลออกมาว่าควรเปลี่ยนผ้าปูที่นอนได้แล้ว เพื่อสุขภาพพลานามัยที่ดีของนัท เขาจัดการถอดปลอกหมอน และยกที่นอน เพื่อดึงผ้าปูที่นอนออก จะได้นำไปเข้าเครื่องซัก ขณะที่ยกที่นอนขึ้น นิคได้เห็นว่า.. มีสมุดบันทึกเล่มหนึ่ง วางอยู่ใต้ที่นอน เขาจึงหยิบขึ้นมาเปิดดู ภายในสมุดเล่มนั้น มีลายมือขยุกขยิกของนัทที่ขีดเขียนสิ่งต่างๆ แบบไร้สาระ และวาดการ์ตูนลายเส้น แบบเขียนเล่นๆ เต็มไปหมด เมื่อพลิกอ่านไปเรื่อยๆ เขาก็พบว่า.. มีเนื้อความบางอย่างที่นัทเขียน และดูเป็นเรื่องเป็นราวเต็มหน้ากระดาษ นิคจึงลองอ่านดูอย่างจริงจัง..
( นิคสามารถอ่าน และเขียนได้เสมือนมนุษย์ จากข้อมูลที่คุณพ่อของนัทบรรจุให้ในหน่วยความจำของนิค เพื่อให้มีความสามารถในการอ่านเขียนได้เสมือนมนุษย์ )

เนื้อหาในข้อความที่นัทเขียนดูเหมือนจะเป็นเรื่องเป็นราวรูปแบบคล้ายนิยายเรื่องสั้นประมาณนั้น.. เป็นเรื่องราวความรักของ 2 หนุ่มน้อย ที่คนมีหนึ่งมาแอบชอบ แล้วพยายามหาวิธีการ เพื่อให้สมหวังในความรัก หนึ่งในตัวละครในเรื่องก็.. มีชื่อว่า.. นัท ซึ่งก็เป็นชื่อเดียวกับนัทที่เป็นคนเขียน เรื่องราวดำเนินไปอย่างน่าสนุกสนาน ทั้งบ๊องๆ ทั้งเปิ่นๆ แต่ดูน่ารักและตลกมากๆ เมื่อได้เริ่มอ่าน ก็ไม่อาจละสายตาที่จะไม่อ่านต่อจนจบได้ นิคตั้งหน้าตั้งตาอ่านด้วยความเพลิดเพลิน รอยยิ้มเล็กๆ เริ่มผุดที่มุมปากของเขา และเมื่ออ่านมาจนถึงช่วงตอนที่ตลกมากๆ นิครู้สึกว่า.. ความรู้สึกบางอย่างในใจมันเริ่มมากเสียจนนิครู้สึกล้นๆในความรู้สึก จน.. ทำให้เขา..

“ หึ หึ ฮ่าๆๆๆ สนุกจังเลย ตลกจริงๆ ฮ่าๆๆๆ ”

“ หุ่นยนตร์ก็ขำเป็นด้วยเรอะ ไอ้นิคหุ่นบ๊อง ตลกอะไร??? อ่อ นิยายบ้าๆบอๆที่เราเขียนนี่เอง นี่เจอใต้ที่นอนละดิ เราก็เขียนเล่นบ้าๆบอๆไปงั้นแหละ ช่วงเหงาๆ ตอนพักฟื้นหลังจากถูกรถชนน่ะ นั่งๆ นอนๆ เบื่อๆเลยไม่รู้จะทำอะไร เป็นไง? ชอบรึไง? ขำใหญ่เลยนะ อิอิ ”

นิคมัวแต่อ่านเพลิน อย่างสนุกสนาน ดังเสมือนอยู่ในภวังค์ จนไม่รู้สึกตัวว่า.. นัทได้ออกมาจากห้องน้ำจนแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยและแอบยืนมองเขาได้สักพักใหญ่ๆแล้ว..

“ นัทอาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ? เราไม่รู้ตัวเลย มัวแต่อ่านเพลิน นัทเขียนตลกดีนะ สนุกดี แล้วในเรื่องนี้มีชื่อนัทด้วย ซึ่งก็คงคือตัวนัทเองใช่ไหม? ”

“ ช่ายยยย แล้วววววว แหมๆ ก็เราอยากให้มีคนมาแอบหลงรักเราบ้างนิ แบบแอบคลั่งไคล้ไหลหลงไรเงี้ย ก็เลยเพ้อฝันบ้าๆบอๆ แต่เราเขียนอะไรที่หวานๆ โรแมนติกไม่เป็น เพราะไม่เคย แหะๆ ก็เลยมั่วๆ เอาแบบบ้าๆแบบนี้แหละ ขำขำดี ดีจังที่นายอ่านแล้วก็ชอบด้วย เราเขียนเอง ยังขำเองเลย ฮ่าๆ ว่าแต่.. เฮ๊ยยยย นิค เราเพิ่งเคยเห็นนายหัวเราะนะ ให้ตายดิ จริงๆ ตั้งแต่ที่นายมาอยู่กับเราครั้งแรก เราไม่เคยเห็นนายหัวเราะเลย นี่เป็นครั้งแรกจริงๆอ่า เง้ออออออ.. ”

“ ไม่รู้สินัท เพียงแต่.. เรารู้สึกว่า.. มันสนุก ตลกดี มันก็มีอาการหัวเราะออกมาเองน่ะ แล้วมันก็รู้สึกสบายใจด้วย ”

“ อืม.. นิคนายคงพัฒนามากขึ้นไปอีกขั้นแล้วนะ เออ.. งั้นเราถามหน่อย แล้วตอน.. ที่ต๋องมาที่บ้านเมื่อวันก่อนนะ นายไม่รู้สึกขำมันบ้างเรอะ มันชอบพูดตลกๆจะตาย เห็นนายแค่.. อย่างดีก็แค่ยิ้มๆ แค่นั้นเองอ่า ”

“ ก็รู้สึกตลกต๋องนะ เราชอบเขาตอนที่พูดตลกๆด้วย แต่ทำไมไม่หัวเราะก็ไม่รู้สิ หรือว่า.. ตอนนั้นเรายังหัวเราะไม่เป็น? ”

“ คงค่อยๆเป็นการพัฒนาอารมณ์ความรู้สึกและการแสดงออกทางอารมณ์ไปเรื่อยๆมั๊ง คิดว่างั้นนะ เออนี่.. ว่าแต่.. ตอนนี้นายก็หัวเราะเป็นแล้ว งั้น.. ไหนลองหัวเราะอีกทีดิ๊ ตอนนายหัวเราะ ดูน่ารักดีอ่า ”

“ ได้ๆ งั้น.. เราหัวเราะนะ ฮ่าๆๆๆ ”

นิคเริ่มหัวเราะอีกครั้ง แต่.. คราวนี้มันดูแปลกพิกล เขาทำตาโต เหมือนจะถลนออกมานอกเบ้า อ้าปากกว้าง จนเห็นลิ้นไก่และเหงือกบานแฉ่ง แล้วก็ทำเสียงหัวเราะออกมาดังๆ แต่อารมณ์ในใบหน้ากลับเรียบสนิท..

“ เง้อ.. นิค พอเหอะ เห็นแล้วสยองหว่ะ ทำไม? มันไม่ดูน่ารักเหมือนเมื่อกี้อ่า.. ”

“ ไม่รู้สินัท เราก็พยายามหัวเราะให้เหมือนเมื่อกี้แล้วนะ แต่ทำไมออกมาแบบนี้ไม่รู้ ”

“ อืมมม.. งั้นแสดงว่า.. อ่า.. ใช่แล้ว การหัวเราะ ต้องออกมาจากความรู้สึกจริงๆจากข้างใน จริงสิ.. ถ้าอยู่ๆมาให้เราหัวเราะ โดยที่ไม่รู้สึกอยากหัวเราะมาก่อน มันก็คงออกมาแบบนายเมื่อกี้แน่เลย แต่.. คงไม่ดูสยองเท่า ของนายนี่ดูสยองเวอร์เลย อิ อิ โหยยย พอนึกแบบนี้แล้วนะ นิค.. นายดูเป็นธรรมชาติมากๆแบบมนุษย์แล้วนะ ถึงบางครั้งจะดูแปลกๆไปบ้างบางครั้งก็เหอะ มหัศจรรย์ น่าพิศวงจริงๆ ”

“ จริงเหรอนัท? เราอยากเป็นมนุษย์จริงๆจังเลย ”

“ อืม.. เอาเหอะ สักวันนะ นายต้องพัฒนาเป็นธรรมชาติมากขึ้นอย่างแน่นอน เราเชื่ออย่างงั้นจริงๆ เออ.. แล้วนี่ จะจัดที่นอนใหม่ใช่ไหม งั้นเดี๋ยวเราช่วยก็แล้วกันนะ จะได้เสร็จเร็วๆ ดีไหม ไอ้น้องชาย ”

นัทว่าพลางจับแก้มนิคดึงเล่นแบบหยอกๆ แล้วก็ลูบหัวเขาเบาๆ นิคอมยิ้มน้อยๆ แล้วจากนั้น 2 หนุ่มก็กุลีกุจอ ช่วยกันกอกแกกๆ ใช้เวลาสักพักใหญ่ก็เสร็จเรียบร้อยดี จากนั้น เขาก็พากันลงไปข้างล่าง..

. . . .

บริเวณห้องรับแขก ดร.นพคุณ กำลังจิบกาแฟหอมกรุ่น ควันฉุยอ่านหนังสือพิมพ์อย่างสบายใจ สบายอารมณ์ จากนั้นก็เหลือบตาขึ้นมอง เมื่อได้ยินเสียงเอ่ยทักทายของบุตรชาย..

 “หวัดดีตอนเช้าครับพ่อ.. พ่อครับ วันนี้ยังไม่ไปทำงานเหรอครับ? ปกตินัทตื่นลงมา ก็ไม่เห็นพ่อแล้วนี่ครับ เห็นพ่อไปทำงานแต่เช้าตรู่ทุกวันเลยครับ ”

“ อ่อ นัท ตื่นแล้วเหรอลูก วันนี้พ่อรู้สึกเมื่อยๆน่ะ เลยพาลขี้เกียจไปทำงาน ก็เลยไม่ไปดีกว่า หยุดสักวัน ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร แล้วก็.. คิดว่า.. วันนี้น่าจะพานิค หลานชายคนโปรดที่แสนดี แสนขยัน ไปเปิดหูเปิดตามั่ง พ่อเลยให้นิคไปปลุก ไอ้เด็กจอมขี้เกียจที่ชอบตื่นสายไง ไม่รู้ว่า.. ไอ้เด็กจอมขี้เกียจคนนั้น จะสนใจไปได้วยไหมหนอ??? ฮ่าๆๆๆ ”

“ สนคร้าบพ่อ ไปด้วยคร้าบ อิ อิ ”

“ ฮ่าๆๆๆ ว่าแล้วเชียว แล้ว.. อืม.. เราจะไปไหนกันดี? พ่อคิดว่า เด็กๆน่าจะชอบสวนสนุกกันนะ งั้นเราไปสวนสนุกกันดีไหมลูก เอาให้สนุกกันไปเลยดีไหม? แล้วช่วงบ่ายๆ พ่อว่าจะพาลูกไปที่ห้องทดลองของพ่อด้วย นัทยังไม่เคยไปห้องทดลองของพ่อเลยนี่นา ว่าแต่.. เด็กๆ เดี๋ยวหาอะไรรองท้องกันสักนิดหน่อยก่อนดีไหม? แล้วค่อยไปแต่งตัว เตรียมไปเที่ยวกัน ”

“ ดีครับพ่อ พ่อเนี่ยยย.. น่ารักที่สุดเลยยยยย เออ.. นิค เดี๋ยวกินอะไรเสร็จแล้ว เราจะไปเลือกเสื้อผ้าหล่อๆให้นายใส่นะ เรามีชุดหล่อหลายชุดเลย เดี๋ยวเราช่วยแต่งตัวให้ เอาให้เท่ห์ไปเลยน้า แล้วก็.. นานมากแล้วด้วย ที่พ่อไม่ได้พาไปเที่ยวเลย วันนี้พ่อมาชวนเองเลยแบบเนี้ย ดูแปลกๆพิกลไงไม่รู้ ฝนจะตกฟ้าจะร้องไหมเนี่ยยย อิอิ ”

“ เออๆ เอาเข้าไป ไอ้เด็กบ๊อง ฮ่าๆๆๆๆ ”

ดร.นพคุณ รู้สึกขบขันในท่าทางและคำพูดของบุตรชาย ที่ดูกำลังตื่นเต้น ดีอกดีใจ เขารู้สึกว่า.. ลูกดูมีความสดใส่ร่าเริง มีความสุขมากขึ้น นับแต่ที่มีนิคมาอยู่ด้วยเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว เขาคิดว่า.. เขาเอง ก็ควรแสดงตัวเป็นพ่อที่ดีเสียที ที่คอยดูแลเอาใจใส่ให้ลูกมีความสุข ความอบอุ่นบ้าง นับจากที่ผ่านมา ที่เขามัวแต่ง่วนยู่แต่กับการทำงานคนคว้าทดลอง จนปล่อยปละให้ลูกต้องรู้สึกเหงาโดดเดี่ยวมานาน..

จนเมื่อ.. นิคจัดเตรียมอาหารเสร็จเรียบร้อย.. ทั้งหมดก็ ร่วมรับประทานอาหารเช้าและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน หัวเราะกันคิกคักๆ โดยเฉพาะนัท ที่เช้านี้ดูตื่นเต้นระริกระรี้ เป็นปลากระดี่ได้น้ำ ก็แน่ละ.. จะได้ไปเที่ยวทั้งทีนี่นา มีเด็กๆที่ไหนบ้าง ที่จะได้ไปเที่ยวแล้วไม่ดีใจ จริงไหม?



joypluss

  • บุคคลทั่วไป
จนเมื่อ..หรอ อ่านแล้วแม่งๆยังงัยไม่รู้..ค้างอ่ะ  o12

มาต่อเร็วๆน้า..

ออฟไลน์ บุหรง

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 854
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +709/-3
    • My FB
หนุกดี ...  :laugh:
ชอบตอนนี้
อ้างถึง
“ ก็ว่างั้นแหละ เฮ้อออ ว่าแต่ นายทำไรได้มั่งเนี่ย ปล่อยแสงได้ไหม? มีพลังมหาศาล วิ่งเร็วเป็นจรวด กระโดดได้สูงๆไหม? ทุบกำแพงป่นในพริบตาได้ไหม? แล้วก็.... เอ่อออ ”
ถ้าเป็นตัวเองคงถามไปประมาณนี้เหมือนกานนน ....  :-[ :-[ :-[

ออฟไลน์ กิมตี๋หัดขับ

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1466
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-3


สนุกดี  จะตามมาอ่านบ่อยๆน่ะ  o13

High_Wizard

  • บุคคลทั่วไป

บทที่ 10



หลังจากที่เรียบร้อยจากอาหารเช้ากันแล้ว นัทและนิค ก็ขึ้นมาบนห้องเพื่อแต่งตัวกัน นัทเปิดตู้เสื้อผ้า เลือกเฟ้นหาเสื้อกางเกงตัวสวยให้นิคง่วนอยู่ หยิบเลือกดูแต่ละตัวเพื่อให้ดูเหมาะแก่นิคมากที่สุด..

“ เอาตัวไหนดี? อืมม.. เสื้อตัวนี้สวยดี สีขาว คอวี แขนกุด สกีนลวดลายเท่ห์สไตล์อาร์ตๆ ถ้านิคได้ใส่คงดูเท่ห์ไม่เบา งั้นเสื้อตัวนี้ก็แล้วกัน ส่วนกางเกง??? เอาตัวไหนดีหนอ??? อ่า.. อันนี้ดีกว่า กางเกงสามส่วนโคร่งๆ ใหญ่ๆ บานๆหน่อย ลายทหารสีน้ำตาล ดูแมนๆดี เข้าท่าๆ งั้นเอาชุดนี้เลยแล้วกัน เดี๋ยวใส่หมวกแกปสีดำด้วย แค่นี้คงหล่อหายห่วง อิอิ เอ้า.. นิค งั้นนายถอดเสื้อยืด กางเกงขาสั้นที่ใส่อยู่ออก แล้วลองใส่ชุดนี้เลย โอเคนะ ”

นิคพยักหน้าและยิ้มตอบรับ จากนั้นก็จัดการถอดเสื้อกางเกงออกทันที..

..พรืดดด..

“ เฮ๊ยยย นิค เดี๋ยวก่อนๆ อย่าเพิ่งนุ่งกางเกงตัวที่เราให้นะ นายไม่ได้ใส่กางเกงในอ่ะ โทงเทง โตงเตง เลยอ่า เออ.. จริงดิ ตั้งแต่ที่นายมาอยู่ เราก็ไม่เคยเห็นนายเคยใส่กางเกงในเลย ใส่แต่เสื้อยืด กางเกงขาสั้น แต่ไม่ใส่กางเกงใน ก็คงเป็นเพราะนายไม่เคยได้ใส่มาแต่ตั้งแรก แล้วส่วนใหญ่ก็อยู่กันแต่ในบ้าน ไม่ค่อยได้ไปไหนกัน ถ้าไป.. ก็ไปแค่แถวๆนี้เอง เราเองก็ไม่เคยได้นึกถึงเรื่องนี้เลย ถึงแม้เราจะเคยเห็นว่านายไม่เคยใส่กางเกงมาในตั้งแต่แรกๆที่มาอยู่กับเราที่นี่เลยก็ตามเหอะ ตายละ แบบนี้ถ้านั่งไม่ดี นั่งไข่ออกละแย่เลย ขายขี้หน้าตายเลย กรรมๆๆๆ ”

“ เราจะนั่งระวังไม่ให้ไข่ออกนะนัท นายไม่ต้องห่วง ”

“ เง้อออ ไงก็ต้องใส่นะ งั้น.. เอางี้ เดี๋ยวเราเอาให้ เอาของเราใส่ไปก่อนก็แล้วกัน ซักสะอาดดีแล้วใส่ด้วยกันคงไม่เป็นไร เพราะเราไม่ถือ ยังไงเอาไว้เดี๋ยวให้คุณพ่อซื้อเพิ่มให้นายทีหลังนะ เอาเป็นว่า.. นี่คือคำสั่ง ต่อไปนี้นายต้องใส่กางเกงในทุกวัน เอาละ.. นี่ๆ เอาตัวนี้ละ ใส่เลย ”

“ รับทราบคำสั่ง คำสั่งอนุมัติ ปฏิบัติตาม ต่อไปนี้ต้องใส่กางเกงในทุกวัน บันทึกลงหน่วยความจำ..
เอ่อ.. แล้ว..นัท เราถามหน่อยได้ไหม? กางเกงในมีความจำเป็นมากไหม? ถ้าใส่แล้วมีจะประโยชน์อะไรไหม? ”

“ เอ่อ.. ฮ่าๆๆๆๆ จำเป็นดิ มากๆด้วยสำหรับผู้ชาย เพราะถ้าไม่ใส่นะ เวลาเดินมันจะแกว่งๆ อิอิ แล้วก็นะ.. อาจทำให้เป็นไส้เลื่อนได้ด้วยถ้าไม่ใส่ ฮ่าๆ ที่สำคัญเลยคือ ถ้าเวลานุ่งกาเกงขาสั้นบานๆ เวลานั่งไม่ดีไข่กับกาจู๋ก็จะแพลม โผล่ออกมาให้คนอื่นเห็นเป็นที่น่าขายหน้า จนน่าอับอายมากๆ ก๊ากกกกกกกกกก ไอ้นิค ไอ้จอมเบ๊อะเอ๊ย คุณพ่อไม่ได้ใส่ข้อมูลอันนี้ให้นายเรอะ สงสัยคุณพ่อคงลืม ฮ่าๆๆๆ โอย.. ขำปวดท้องเลยให้ตาย อิอิ เอาละ นุ่งกางในเรียบร้อยแล้ว งั้นนายก็ใส่ที่เราจัดให้เลย น่านนนนน อย่างง้านนนนน อืมมม.. ดูน่ารักดีจังเลย ดูเหมือนเด็กแรพเลย แต่เอ.. ดูเหมือนมันขาดๆอะไรไปสักอย่าง จริงสิ.. งั้น..เดี๋ยวแปบนึงนะ ”

นัทเปิดลิ้นชักค้นอะไรกุกกัก จากนั้นก็หยิบกล่องของบางอย่างขึ้นมา เมื่อเปิดกล่องออก สิ่งที่อยู่ในกล่อง ก็คือ..

“ นาฬิกา เห้ออออออออ ไม่เดินซะแล้ว คงจะเสียตอนที่เราโดนรถชน มันคงไปกระแทกพื้นจนถลอกนิดหน่อย แต่ข้างในคงเสียหายจนไม่เดินเลย ไม่รู้ว่าถ้าเอาไปซ่อมที่ร้าน จะกลับมาใช้ได้เหมือนเดิมไหม? เสียดายจัง นิค.. นายรู้ไหม นาฬิกาเรือนนี้เรารักมากๆเลยนะ มันเป็นนาฬิการาคาแพงที่สวยมากๆคุณพ่อซื้อให้เป็นของขวัญเรา ตอนที่เราขึ้นชั้น ม.1 จริงๆแล้วเราอยากเอาให้นายมากๆเลยนะ แต่.. มันไม่เดินซะแล้วดิ ”

“ ถ้าเป็นของที่นายรัก แล้วทำไมถึงอยากเอาให้เราล่ะนัท ”

“ ก็ใช่.. มันเป็นของที่เรารัก แต่ที่เอาให้นายเพราะไม่ใช่ว่ามันเสียแล้วอยากเอาให้นะ เราก็แค่.. อยากให้นายได้ใส่ ถ้าใส่แล้วก็คงจะดูดีดูเท่ห์นะ เราอยากให้ของขวัญตอบแทนนายบ้าง ที่ดีกับเรา ดูแลเรา แต่น่าเสียดายที่มันพังไปแล้ว แล้ว.. เอ่อ.. ที่จริงแล้ว.. จริงๆแล้วก็คือ.. สรุปเลยง่ายๆว่า.. นิค เรารักนายมากๆเลยนะ ไม่มีของสิ่งไหน ที่จะสำคัญต่อเราเท่ากับนายนะนิค ”

นัทพูดจบ ก็โอบไหล่นิค แล้วตบไหล่นิคเบาๆ เหมือนปลอบใจ เขารู้สึกเสียดาย ที่ไม่อาจตอบแทนความรู้สึกดีๆ และการดูแลเอาใจใส่เขาเป็นอย่างดีของนิคที่มีให้แก่เขาได้ ส่วนนิคเจ้าหุ่นน้อยเมื่อได้ยินดังนั้น ก็คว้านาฬิกาพังๆเรือนนั้นมาจ้องมองดูนิ่งๆสักพักหนึ่ง ถ้าสังเกตุแววตาเขาในขณะนั้น จะรู้สึกเหมือนว่า.. ตาเขาเรืองแสงได้ชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นเขาก็กุมนาฬิกาไว้ในอุ้งมือนิ่งๆอยู่สักครู่ใหญ่ จากนั้น.. ก็ส่งนาฬิกาเรือนนั้นให้คืนให้แก่นัท พร้อมกับพูดด้วยเสียงใสๆ คำพูดซื่อๆว่า..

“ นาฬิกาใช้ได้เหมือนปกติแล้วนัท มันเดินแล้ว ของที่นายรักใช้ได้ปกติแล้ว ไม่ต้องเสียใจแล้วนะนัท ”

“ เฮ้ยยย เป็นไปได้ไง? นายทำได้ไง? หรือว่า.. จะเป็นเพราะโหมดอัจฉริยะของนาย แต่.. โหมดอัจฉริยะของนายจะทำงานก็ต่อเมื่อเราอยู่ในภาวะเสี่ยงต่ออันตราย หรือได้กำลังจะได้รับอันตรายนี่นา? ”

“ ไม่รู้สินัท โหมดอัจฉริยะทำงานเองโดยอัตโนมัติ โดยที่เราเองก็ประมวลหาเหตุผลไม่ได้ มันเกิดขึ้นเมื่อกี้ เมื่อเรารู้สึก.. รู้สึกเหมือนตื้นตัน จนล้นๆในใจ แล้วมันก็รู้สึกวูบๆ พอมารู้สึกตัวอีกที โหมดอัจฉริยะก็ทำงานแล้ว มันทำให้เราสามารถสแกนตรวจดูความเสียหายภายในนาฬิกา แล้วใช้คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าพิเศษ จากร่างกายเราซ่อมแซมส่วนที่เสียหายภายใน จัดระบบให้เป็นปรกติ นอกจากนี้.. ยังสมานพื้นผิวรอยชำรุด ทำให้มันกลายจนดูเป็นเหมือนของใหม่ได้ด้วย นัทดูสิรอยถลอกหายไปแล้ว แถมมันยังดูแวววาวเงาวับ สวยงามกว่าเดิมอีกด้วย เห็นไหม? ”

“ โหยยย สุดยอดเลย ดีใจจัง งั้น.. เราให้นาฬิกาเรือนนี้นายเลย ตอนนี้มันเป็นของนายแล้ว มานี่.. มา.. เดี๋ยวเราใส่ให้เองนะนิค อืมมมม.. ทีนี้ก็ครบชุดแล้ว เดี๋ยวใส่หมวกอีกหน่อย ให้มันเป๋ๆไปข้างๆ น่านน อย่างง้าน โห.. เท่ห์มากเลย น่ารักดีอ่า อิอิ ”

นัทว่าพลางก็จับจมูกนิคดึงเล่นแบบเย้าๆ แล้วตบหลังนิคเบาๆ นิคอมยิ้มน้อยๆ มีแววตาเสมือนดีใจ แล้วเขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงใสๆว่า..

“ ให้นาฬิกาเราทำไมนัท แบบนี้นายก็ไม่มีใช้น่ะสิ ”

“ เอาไปเหอะ เราให้.. ที่เราให้เพราะอยากให้จริงๆ ก็บอกแล้วไง ไม่มีของสิ่งไหน สำคัญต่อเราเท่านายนะนิค นายคือสิ่งล้ำค่าต่อเรามากกว่าสิ่งใดนะ แล้วนายก็ใส่เอาไว้แบบนี้น่ะแหละดีแล้ว เอาไว้.. ถ้าเกิดว่าเราอยากรู้เวลา เราจะขอดูที่นายเอง ตกลงตามนี้นะไอ้น้องชาย ”

“ จริงๆแล้ว เรามีระบบเวลาภายในสมองกลอยู่แล้ว ไม่จำเป็นเลย ที่จะต้องมีนาฬิกาข้อมือ เราก็สามารถรู้เวลาได้ แต่.. ในเมื่อนัท อยากจะกับให้เราเป็นของขวัญ เราก็จะเก็บรักษาเป็นอย่างดี มันเป็นของขวัญชิ้นแรกในชีวิตเราเลย ขอบคุณนะนัท พี่ชาย ”

แล้วนิคก็โผเข้ากอดนัท เขาซบ.. หลับตาเอาใบหน้าซุกที่อกของนัท นัทลูบหัวนิค แล้วตบหลังเขาเบาๆ เสมือนปลอบใจ ให้กำลังใจ ให้ความอบอุ่น ในความรู้สึกของนิคเจ้าหุ่นน้อยเสมือนมนุษย์ในตอนนี้ เขารู้สึกตื้นตัน เต็มตื้นในความรู้สึกจนเปี่ยมล้น.. มาก.. มากเสียจน.. เขาอยากร้องไห้..
เพียงแต่ว่า.. ถ้าเขาสามารถร้องไห้ด้วยความตื้นตัน เหมือนมนุษย์ได้จริงๆ

. . . .

 “เป็นไง? สองหนุ่ม ขึ้นไปแต่งหล่อกันซะนานเลยนะ อืม.. ว่าแต่.. ก็แต่งซะหล่อเต็มที่เลย จะว่าไปนะนัท.. สมัยที่พ่ออายุเท่าลูกนะ พ่อก็หล่อไมแพ้ลูกเหมือนกันนะ ดูสิ.. ทุกวันนี้พ่อก็ยังหล่ออยู่เลย เห็นไหม? ฮ่าๆ ดีใจไหมลูก ที่มีพ่อหล่อๆ เท่ห์ๆ แบบนี้ ฮ่าๆๆๆๆ ”

“ คร้าบ คุณพ่อ คุณพ่อสุดหล่อมากๆ อิอิ งั้นเราไปกันเถอะนะครับ เอ่อ.. พ่อครับ ขอนัทนั่งข้างหลังกับนิคนะครับพ่อ อยากนั่งด้วยกันอ่า นะคร้าบบบบ ”

 “อะไรมันจะรักกันขนาดนี้วะ ไอ้สองหนุ่มดูโอ คู่หูปาท่องโก๋ งั้น.. ก็ตามสบายเลยครับท่าน คนขับรถจะบริการขับไปส่งให้ถึงที่หมายเลยขอรับท่านชาย ฮ่าๆ งั้นไปกันเลยหนุ่มๆ เราไปสนุกกัน ”

แล้วรถเก๋งคันงาม ก็แล่นออกจากบ้านสู่ถนนใหญ่ เพื่อไปยังสวนสนุกสถานบันเทิง อันเปรียบเสมือนแดนสวรรค์ของเหล่าเด็กๆ นั้งนัทและนิค คุยกันเจื้อยแจ้วอย่างตื่นเต้นตลอดทาง โดยมีคุณพ่อแอบชำเลืองมองทางกระจกส่องหลัง แล้วอมยิ้มน้อยๆด้วยความรักใคร่เอ็นดู มีบางช่วงบางตอนของการสนทนาของสองหนุ่มน้อย ที่โดนคุณพ่อใจดี แอบแซวเล็กๆ จนเป็นที่ครื้นเครง หัวเราะกันคิกคัก อย่างมีความสุขไปตลอดทาง จนสักพักใหญ่ๆ ก็ถึงที่หมายปลายทาง สวนสนุก ดินแดนหรรษาของเหล่าเด็กๆ หลังจากจอดรถเป็นที่เรียบร้อย ทั้งหมดก็ตรงเข้าไปภายใน หลังจากที่พ่อของนัทซื้อบัตรผ่านประตู และบัตรเครื่องเล่นต่างๆเรียบร้อยแล้ว เมื่อผ่านประตูเข้าไปก็จะเห็นได้ว่า มันเต็มไปด้วยเครื่องเล่นมากมายละลานตา ดูเป็นที่น่าตื่นตา ตื่นใจเป็นอย่างยิ่ง..

“ เอาละเด็กๆ สนุกกันให้เต็มที่นะลูก ส่วนพ่อ แก่แล้ว คงจะไปสนุกด้วยไม่ไหว เดี๋ยวเป็นลม เป็นแร้งไปจะพาลยุ่งวุ่นวาย เอาเป็นว่า.. เดี๋ยวพ่อจะไปหาอะไรดื่ม นั่งเล่นรอลูกๆที่ศูนย์อาหารแล้วกัน ถ้ารู้สึกหิว หรือยังไงก็แวะไปหาพ่อที่นั่นได้ตลอดนะลูก เอาไว้ใกล้เวลาที่จะกลับกัน เดี๋ยวพ่อจะโทรเรียกลูกแล้วกันนะ ยังไงก็.. อยู่ด้วยกันตลอดเวลานะลูก เดี๋ยวถ้าเกิดพลัดหลงกันกับนิคแล้วจะยุ่ง เอาละ ตามสบายเลยนะหนุ่มๆ ฮ่าๆๆๆ ”

“ ครับคุณพ่อ ”

“ ครับคุณลุง นิคจะช่วยดูแลนัทไม่ให้เกิดอันตรายใดๆครับ ”

“ อืมมม.. ดีแล้ว งั้น..พ่อไปนะ สนุกสนานกันให้เต็มที่เลย เอ้า.. นี่บัตรเครื่องเล่นนะลูก พ่อไปละ ”

“ คร้าบบบ ”

2 หนุ่มตอบรับเสียงใส ก่อนจะแยกย้ายจากคุณพ่อใจดี เพื่อไปหาเล่นเครืองเล่นต่างๆ ที่มีมากมายหลายหลากชนิด ในสวนสนุกอันกว้างใหญ่แห่งนั้น..

. . . .

“ นิค ลองนี่ก่อนเลยนะ ปราสาทผีสิง คงจะหลอนๆ ดี นายคิดว่านายจะกลัวไหม? ส่วนเราแน่นอน หวาดๆนิดๆ แต่อยากมันส์มากกว่าอ่ะ ”

“ ไม่รู้สินัท แต่ก็น่าสนุกดี งั้น.. เอาก็ได้นะนัท ”

“ ได้เลย งั้น.. นาย จับมือเราไว้ตลอดห้ามปล่อยนะ เดี๋ยวจะพลัดหลงกัน มา.. งั้นเราเข้าไปข้างในกันเหอะ ”

แล้วทั้งคู่ก็จูงมือกันผ่านประตูเข้าไปภายใน ที่มืดสลัว มีบรรยากาศอันเย็นยะเยือก เสียงซาวน์ประกอบเป็นเสียงหมาหอนโหยหวน ที่ฟังแล้วชวนขนหัวลุก ตลอดทางภายใน เต็มไปด้วยปีศาจ อสุรกายน่าเกลียดน่ากลัวต่างๆนานา ที่คอยโผล่มาให้สะดุ้งหวาดผวาน่าตกใจ ซึ่งก็ได้ผล.. มีเสียงวี๊ดว๊ายด้วยความตกใจ หวาดกลัว จากกลุ่มคนที่เดินตามๆกันไป สักพัก.. ในความมืดสลัวนั้น นัทรู้สึกเหมือนมีใครบางคน โผเข้ามากอดเอวเขาแน่น เอาหัวซุกที่หลัง ครางฮือๆ ไปตลอดทาง ตอนแรกเขาคิดว่านิค แต่.. เมื่อเหลือบมองดูเขาก็เห็นว่า นิคยังคงจับมือเขาแน่น แล้วเดินตามมานี่นา แล้วไอ้คนที่กอดเอวเอาหน้าซุกที่หลังเขาแล้วครางฮือๆ นี่ใครวะ ทำให้เขาพลางนึกในใจไปว่า..

..ไอ้หมอนี่ใครหว่า? กลัวแล้วยังจะเข้ามาอีก มาครางฮือๆอยู่ได้ จะว่าไปเราเองก็กลัวๆหวาดๆเหมือนกัน แต่ไม่ได้กลัวเวอร์แบบไอ้หมอนี่เลย รู้ว่ามีผี แล้วกลัวผี ยังจะเข้ามาอีก มากอดเอวอยู่ได้ เดี๋ยวตดใส่หน้าเสียดีไหมเนี่ยยย..

นัทมัวแต่นึกในใจ จนไม่ได้สังเกตุว่า มีบางอย่างโผล่พรวด มาตรงหน้า มันคือ ผีปีศาจร้ายที่ดูน่าสยองจนเหลือจะทน เขาสะดุ้ง ผงะ ตกใจร้องลั่นในทันที..

..พรวดดด แฮ่ๆ..

“ แว๊กกกก!! ”

“ เหวอออออ!! ”

นอกจากที่นัทจะตกใจจนร้องเสียงหลงแล้ว ดูเหมือน เจ้านิคก็จะร้องลั่นด้วยความตกใจเช่นกัน เท่านั้นไม่พอ เจ้านิคหุ่นน้อยน่ารักที่ก็กลัวผีเป็นด้วย ยังจับมือเขาลากวิ่งจู๊ดๆๆๆ ไปจนถึงทางออก ด้วยความเร็วจนเหมือนจะเหาะ โดยมีใครก็ไม่รู้ครางฮือๆ เกาะเอวเขาแน่นเหมือนปลิง ปลิวตามติดออกมาด้วย..

High_Wizard

  • บุคคลทั่วไป

บทที่ 11



 “ โอยยย หัวใจจะวาย แต่ก็มันส์ดีอ่า ว่าแต่.. นิค นายก็กลัวด้วยเหรอ? นั่นมันมีแต่ของปลอมทั้งนั้นเลยนะ ความจริงจะว่าไป.. เราเองก็ ใจหายใจคว่ำ หลอนๆ เหมือนกัน อิ อิ ”

“ ก็.. ก็ มันตกใจนี่นา ผีก็น่าเกลียดน่ากลัวมากด้วย แต่ก็สนุกดีนะนัท เอ่อ.. แล้วนั่นใครเหรอ? ที่กอดเอวนายแน่น แล้วก้มหน้าอยู่น่ะ??? ”

“ เออ.. จริงสิ นี่ๆ นายๆ จะกอดเอวเราอีกนานไหม? นี่ออกมาข้างนอกแล้ว ไม่มีผีแล้ว เลิกกลัวได้แล้ว อะไรว้า.. มากอดเอวเราเฉยเลย ”

“ อ่า.. แหะๆ ขอโทษที ก็เรากลัวนี่นา ทำไงได้ล่ะ แหะๆ ”

“ กลัว? แล้วมาเข้าปราสาทผีสิงไมอ่า ก็น่าจะรู้แต่แรกว่ามันต้องมีผีน่ากลัวนิ กลัวแล้วยังจะเข้ามาเล่นอีก เดือดร้อนชาวบ้านเลยเห็นไหม? ”

“ เอ่อ.. ก็เราอยากเล่นนี่นา แต่ก็กลัว แหะๆ จริงๆแล้วเราไม่ได้กะจะกอดเอวนายเลยนะ พอดีตอนนั้นตกใจ กำลังหลอนสุดๆ คว้าใครได้ ก็คว้าไว้ก่อนให้พออุ่นจัยยย แต่.. พอดีคนที่เราคว้าดันเป็นนายพอดี แหะๆ ”

“ อ่า.. แบบนี้ก็มีด้วย เง้อออออ เออ.. นิค แล้วเราจะไปเล่นอะไรกันต่อดี? เอารถไฟเหาะดีกว่าเนอะ ท่าจะมันส์ เสียวๆดี ไปกันเหอะ อยู่ตรงโน้นนนน ”

“ ไปด้วยๆ ”

“ อาราย??? นายบ๊อง อยู่ๆมาขอไปด้วยเฉยเลย เราไม่รู้จักนายซักกาหน่อย ”

“ อ่า.. ก็เราอยากไปเล่นเหมือนกันนี่นา แต่ไม่กล้าไปเล่นคนเดียวอ่า จริงสิ.. นายไม่รู้จักเรา? งั้น.. เราชื่อกล้วยนะ ยินดีที่รู้จัก ตอนนี้นายรู้จักเราแล้ว เราคงไปด้วยได้แล้วน้า ”

“ เง้อออออออออ อะไรวะ คนแบบนี้ก็มีด้วย??? ”

“ ให้เขาไปด้วยเหอะนัท สงสารเขาอ่า ท่าทางดูตลกๆ แปลกๆดี ให้เขาไปกับเราเหอะนะนัท ”

“ อ่า.. ก็ได้ นายกล้วย แล้วนายมีบัตรเล่นรถไฟเหาะป่าว? ”

“ มีๆ นี่ไง ”
“ โอเคเลย งั้นไปกัน เออ.. กล้วย.. เราชื่อนัทนะ แล้วนี่น้องชายเรา ลูกพี่ลูกน้องกันอ่ะ ชื่อนิค ว่าแต่.. นายมาคนเดียวเหรอ? ”

“ ยินดีที่รู้จักนะ นัท นิค นาย 2 คน ท่าทางใจดี น่าคบมากๆ จริงๆแล้วเราก็ไม่ได้มาคนเดียวหรอก เรามากับพี่สาวและแฟนของพี่สาวน่ะ พอดีเราแอบได้ยินเขานัดมาเที่ยวที่นี่กัน เราเลยตื้อขอมาด้วยอ่า ก็เราอยากมาเที่ยวที่นี่เหมือนกันนี่นา เราขู่เขาว่า.. ถ้าไม่ให้เรามาด้วยนะ เราจะฟ้องแม่ ว่าแอบนัดไปเที่ยวกับผู้ชาย 2 ต่อ 2 รับรองว่า.. ถ้าเราฟ้องนะ เขาโดนแม่ด่าชัวร์ เขาก็เลยให้มาด้วยแบบไม่ค่อยเต็มใจเท่าไร ”

“ เวรกรรม ซะงั้นอ่ะ แล้ว.. ตอนนี้พี่สาวนายกับแฟนเขาไปไหนอ่า นายถึงได้มาขอไปกับเรา? ”

“ ก็พลัดหลงกันอ่า ไม่รู้ว่า.. เขาจงใจแอบชิ่งไปเพื่อไปจู๋จี๋กัน 2 คน หรือว่าพลัดกับเราจริงๆ นี่เราก็กำลังตามๆหาเขาอยู่ แต่ก็หาเล่นเครื่องเล่นไปด้วย พอดีมีบัตร ไหนๆก็มาทั้งทีแล้วนี่เนอะ แหะๆ ”

“ เอ่อ.. หึหึ แล้วทำไมนายไม่โทรหาเขาล่ะ??? ”

“ ก็.. โทรศัพท์แบตฯหมดอ่า แหะๆ ”

“ กรรม.. งั้น.. นายเอาของเราโทรไหมนายกล้วย เราให้ยืมโทร ”

“ ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจนะ จริงๆแล้ว เราหาหยอดตู้โทรหาเขาก็ได้ แต่ขี้เกียจอ่ะ ช่างเหอะ ถ้าไม่เจอกับเขาจริงๆ เดี๋ยวขากลับ เรากลับเองได้ บ้านเราไม่ไกลจากที่นี่เท่าไรหรอก ”

“ เฮ้ออออ.. นายนี่มันบ๊องๆชอบกล แต่ก็เอาเหอะ งั้นเราไปเล่นด้วยกันก็ได้ ไปกันเหอะ อยู่ตรงโน้น เดินไปไม่ไกลเท่าไหร่ ไปกัน นิค กล้วย ”

. . . .

เมื่อใกล้ถึงคิวในรอบที่จะได้นั่งรถไฟเหาะ หลังจากที่ต้องต่อคิวรอมาสักพักใหญ่ นัท นิค และนายกล้วยเพื่อนใหม่ ก็เตรียมมาหาที่นั่งกัน..

“ เดี๋ยวให้เรานั่งด้วยนะ นั่งด้วยๆ ”

“ อารายยย ฉันจะนั่งกับน้องฉัน นายก็ไปนั่งข้างหลังโน่นดิ ”

“ ให้เรานั่งด้วยเหอะ เรากลัวเสียวอ่า นะ นะ นะ ”

“ เดี๋ยวตรงที่นั่งของนายก็มีคนมานั่งด้วยเองแหละ เพราะมันเป็นที่นั่ง 2 คน ”

“ นั่งด้วยๆ ก็เราไม่รู้จักเขาอ่า แต่เรารู้จักนายนะ ให้เรานั่งด้วย นะ นะ ”

“ เง้ออออออ ”

“ ให้กล้วยนั่งด้วยเหอะนะนัท สงสารกล้วยเดี๋ยวนิคนั่งข้างหลังเอง นั่น.. ถึงคิวเขาเปิดให้เข้าไปนั่งแล้ว เราเข้าไปนั่งกันเหอะ ”

“ เห้อออออออออ เอางั้นก็ได้ ”

เมื่อมีคนนั่งจนครบทุกที่นั่ง รถไฟเหาะก็เริ่มเคลื่อนขบวน ช้าๆ จนเริ่มถึงจังหวะที่รถมีความเร็วสูงขึ้นจนถึงในช่วงของรางที่บิดเป็นเกลียวตีลังกาดูน่าหวาดเสียว ก็มีเสียงกรี๊ดกร๊าดดังลั่นของผู้คนที่อยู่บนขบวนรถด้วยความตื่นเต้นปนความสนุกและหวาดเสียว ตัวนัทเอง ก็รู้สึกเสียววูบๆ จนอยากร้องออกมาดังๆด้วยความระทึก ขณะที่เขาอ้าปากจะส่งเสียง..

“ กรี๊ดดดดดด อ๊ากกกกกก ว๊ากกกกกก จ๊ากกกกกก!! ”

นัทรู้สึกเหมือนว่า.. แก้วหูเขาจะทะลุเสียให้ได้ เพราะเสียงอันดังสนั่นบาดจิต จาก ไอ้คนที่นั่งข้างๆ มันเสียดแทงจนเขาร้องไม่ออก พลางนึกในใจว่า..
.. ไอ้บ้ากล้วยนี่ทำไมมันเสียงดังจังวะ ตัวก็ผอมนิดเดียว แต่ส่งเสียงทะลวงรูหูได้ไปถึงไส้เลย โอยย แก้วหูจะแตกไหมเนี้ยยยยย..

จนเมื่อหมดรอบของความตื่นเต้น ขบวนรถไฟเหาะ ก็ค่อยๆเคลื่อนตัวช้าๆ เข้าจอดจนนิ่งสนิท เพื่อเป็นคิวสำหรับรอบต่อไป ทั้ง  3 หนุ่มก็เดินลงตามๆกันมาข้างล่าง นิคเดินนิ่งๆ ใบหน้าเรียบเฉย แต่ประกายตาแสดงออกถึงความรู้สึกสนุกตื่นเต้น ส่วนนัทเดินเข่าอ่อนระโหยโรยแรงเหมือนพาลจะเป็นลม จนนายกล้วยซึ่งเดินระริกระรี้ตามมาเอ่ยทัก..

“ ไงนัท.. คงกลัวมากเลยใช่ไหม? เห็นทำหน้าเพลียๆ เราเองก็กลัวมากๆเลยนะตอนที่ตีลังกาน่ะ เสียวสุดๆเลย แต่พอได้ส่งเสียงออกมาเต็มที่ มันก็เหมือนได้ปลดปล่อยอารมรณ์ พอหมดรอบแล้วก็เลยรู้สึกสบายตัว เพราะปล่อยออกมาเต็มที่แล้ว ส่วนนาย.. เราเห็นนายนั่งเงียบกริบเลย คงจะกลัวจนร้องไม่ออกสินะ ถ้าร้องออกมาเต็มที่แบบเราเมื่อกี้ นายคงไม่ต้องมาทำท่าเพลียๆเหมือนเก็บกดแบบนี้หรอก คราวหลังก็ปล่อยแบบสุดๆแบบเราสิ ”

“ เออ.. นายปล่อยอารมณ์เต็มที่ซะจนเราจะเป็นลมเลย คนอะไรวะ เสียงทะลวงไส้เลย เสียงดังจนได้ยินไปถึงไส้ ตับ ม้ามเราเลย ที่ฉันนั่งเงียบ นี่ไม่ใช่อะไรหรอก ก็เสียงนายมันดังบาดจิตจนฉันร้องไม่ออกจนพาลจะเป็นลมอยู่นี่ไงละ เง้ออออ แก้วหูฉันจะชำรุดไหมเนี่ยยยย แล้วนิค.. นายเป็นไงบ้าง? ไม่เห็นได้ยินนายร้องเลย ไม่กลัวบ้างเลยเรอะ ทีตอนที่ปราสาทผีสิง เห็นร้องซะลั่นเลย ”

“ ก็วูบๆ เสียวๆนะ แต่ก็สนุกดี ลมก็เย็นๆดีด้วย อยากเล่นอีกรอบจังเลย ชอบๆ วันนี้สนุกจังเลย เดี๋ยวพวกเราไปหาเล่นอะไรต่ออีกดีไหม? ”

จากนั้นทั้ง 3 ไปเล่นเครื่องเล่นกันอีกหลายต่อหลายอย่าง จนมาถึง.. กระเช้าสูงตระหง่านที่ค่อยๆเคลื่อนตัวหมุนไปตามวงล้อขนาดยักษ์ช้าๆ ทั้งหมดตัดสินใจขึ้นนั่งกระเช้า เพื่อชมทิวทัศน์จากที่สูงกัน.. เมื่อกระเช้าเคลื่อนตัวสูงขึ้นๆ นายกล้วยตัวดี ก็มานั่งเบียด กระแซะๆ

“ ไรว้า.. นายกล้วย มานั่งเบียดไรเนี้ยยยย ที่มีออกเยอะแยะ หา??? ”

“ ก็เรากลัวความสูงอ่า มันเสียวจนเหมือนฉี่จะราดเลย นั่งด้วยๆ กลัวอ่า”

“ เง้อออ.. เราเห็นนายกลัวมันทุกเครื่องเล่นเลยน้า แต่ก็เห็นเล่นมันทุกเครื่องเล่นเหมือนกัน นายนี่แปลกคนจริงๆ แล้วดูทำหน้าดิ เหมือนคนอึไม่ออกเลย ฮ่าๆ สงสัยท่าจะกลัวจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆ ”

“ ฮ่าๆๆๆ กล้วยทำหน้าตลกอ่า ขำจังเลย เออนี่.. กล้วย มองดูจากข้างบนนี่นะ เห็นคนข้างล่างตัวเล็กเท่ามดเลยล่ะ นายลองมาดูสิ ”

“ ไหนๆๆ นิค ขอดูหน่อย เหวออออออออ!! สูงน่ากลัวอ่า ฉี่เล็ดออกมาแล้ววววววว แง่วๆๆ ”

ดูเหมือนว่า.. นายกล้วยจอมเปิ่น จะกลัวความสูงจนฉี่เล็ดจริงๆ สังเกตุได้จาก เป้ากางเกง ที่ดูเหมือนจะเปียกเป็นวงเล็กๆ นัทและนิค มองหน้ากัน สลับกับมองเป้ากางเกงนายกล้วย แล้วก็ระเบิดเสียงหัวเราะกันลั่นด้วยสุดจะกลั้น ส่วนนายกล้วยตัวดี ก็นั่งเกร็งเบียดกระแซะ ทำหน้าแปลกๆ เหมือนคนท้องผูกมาสัก 7 วัน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความอาย หรือความกลัวกันแน่ หรือว่า.. คงทั้งจะ 2 อย่าง? คงจะเป็นเช่นนั้นกระมัง?

เมื่อหมดรอบ ทั้งหมดก็พากันเดินลงมาโดยมีนายกล้วยเดินหน้าเหี่ยวเดินตามต้อยๆ รั้งท้าย แล้วนายกล้วยก็รู้สึกว่า ที่ศีรษะของเขา มีบางสิ่งมากระแทกดังโป๊ก ตามด้วยเสียงตวาดแหว ฉอดๆๆๆๆ ของใครบางคน..

.. โป๊กกกกก!! ..

.. อูยยยยย!! ..

“ ไอ้กล้วย ไอ้เด็กบ้า แกหายไปไหนมา ฉันเป็นห่วง เดินตามหาแกแทบแย่ จนไม่ได้เล่นอะไรเลย โทรไปก็ไม่ติด แกปิดเครื่องเหรอ? ”

“ อ่าวเจ๊.. ไหงเงี้ยอ่า.. เจ็บนะว๊อย มาเขกหัวอ่ะ เค้าก็ตามหาเจ๊นะ หาทั่วเลยอ่า เมื่อยไปหมดแล้วเนี่ย โทรศัพท์ก็ไม่ได้ปิดน้า แต่แบตหมดอ่ะ ว่าแต่.. เจ๊เป็นห่วงเค้าด้วยเหรอ? นึกว่าจะซิ่งแอบทิ้งน้องซะแล้ววว ”

“ ก็เป็นห่วงสิวะ ก็แกเป็นน้องฉันนี่นา ไม่ห่วงแกแล้วจะห่วงหมาที่ไหนวะ พูดงี้เอาอีกทีดีไหม? หา? แล้วก็อย่ามาฝอยเลยว่าตามหาฉัน พูดมาได้ว่าตามหาจนเมื่อย มัวแต่เล่นจนเมื่อยละสิไม่ว่า ก็ฉันเพิ่งเห็นแกลงมาจากกระเช้าอยู่หยกๆกับตานี่เอง ฉอดๆๆๆๆๆๆๆ ”

“ โหยยย พอเหอะเจ๊ บ่นอยู่ได้อายเขา หน้าตาออกจะสวย แต่ปากยังกับตะไกร พี่เขามาหลงรักเจ๊ได้ไงวะ เค้าละสงสัยจริงๆ งั้น.. เดี๋ยวเค้าไปบอกลาเพื่อนเค้าแปบนึงน้า เดี๋ยวค่อยไปกัน แปบนึง..
. . . .
นัท นิค วันนี้เราสนุกมากๆเลย ขอบใจนะ ที่อยู่เป็นเพื่อนเราจนเจอพี่สาว นาย 2 คน ดูเป็นคนใจดีน่าคบมากๆเลย ถ้าได้เป็นเพื่อนคบกันจริงๆก็คงจะดีเนอะ งั้น.. เราไปก่อนนะ ถ้ามีโอกาส เราคงได้เจอกันอีก ไปนะ ”

แล้วกล้วยก็โบกมืออำลา จากนั้นก็เดินไปสมทบกับพี่สาวและแฟนหนุ่มของพี่สาว แล้วค่อยๆเดินหายไปจนลับตาในกลุ่มคน.. พอกล้วยลับไปจากสายตานัทก็หันมาโอบไหล่นิคแล้วเดินคุยกันเบาๆ ในระหว่างทาง

“ นัท.. เราว่ากล้วยคงจะชอบนัทนะ ประเมินจากสายตา การพูดคุย และการไปเที่ยวเล่นเครื่องเล่นด้วยกันในวันนี้ วิเคราะห์ข้อมูลออกมาได้ว่า.. กล้วยมีแนวโน้มว่าน่าจะเป็นเกย์แล้วก็คงจะชอบนัทด้วย กล้วยจะชอบมาเบียดนัท อยู่ใกล้ๆนัทแทบจะตลอดเวลา ความเป็นไปได้ค่อนข้างสูงตามที่เราคิด น่าจะเป็นเช่นนั้นนะ จะว่าไป.. รูปหน้า ตลอดจนโครงร่างของกล้วย จัดว่าเป็นคนที่ดูดีพอควรเลย เห็นนัทเคยบอกอยากมีแฟน ถ้ากล้วยได้เป็นแฟนนัทก็คงจะดี นัทคงจะมีความสุขนะ ”

“ เฮ๊ยยยยย บ้าน่า คิดเอง เออเองเลยนะไอ้นิคหุ่นบ้า มันจะเป็นงั้นไปได้ไง เราก็เพิ่งจะเจอกัน ก็ไม่ได้อะไรมากมาย แล้วจะมีโอกาสเจอกันอีกป่าวยังไม่รู้เลย ก็จริงอยู่ ที่เราบอกอยากมีแฟน อยากมีคนรัก แต่.. ตอนนี้เรามีนายแล้วอยู่เป็นเพื่อนเราแล้วนี่นา เราก็ไม่ได้สนใจเรื่องนั้นอะไรมากมายอีกแล้ว แต่.. ก็.. เอ่อ.. นายกล้วยก็น่ารักดีจริงๆด้วยว่ะ เราก็.. แอบชอบเขานิดๆเหมือนกันนะ เอาเป็นว่า.. เออ.. ยอมรับเลยก็ได้วะ ตอนกล้วยมากระแซะๆอยู่ใกล้ๆนะเราอยากหอมแก้มชะมัดยาดเลย ที่ทำเป็นบ่นๆ พูดโวยวาย ก็แค่.. กลบเกลื่อนกลัวโดนจับไต๋ได้ ก็แค่นั้นแหละ จริงๆแล้วเราชอบนะ ที่กล้วยมากอดๆเบียดๆอ่ะ เอ่อ..  พูดแล้วชักเขินๆหว่ะ แหะๆ ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากได้เจอกล้วยอีกจังเลยแฮะ แต่มันก็.. คงเป็นไปได้ยากเนอะนิค อืมม.. ตอนนี้.. ชักหิวๆแล้วดิ งั้น.. เราไปหาพ่อกันเหอะนิค ”

นัทกล่าวถึงกล้วยด้วยใบหน้าร้อนวูบๆแดงซ่านด้วยความเขิน แล้วเขาก็โอบกระชับไหล่นิค แล้วพากันมุ่งตรงไปยังศูนย์อาหารที่พ่อนั่งรออยู่ หลังจากที่เขาพากันมาเล่นเครื่องเล่นต่างๆอย่างสนุกสนานได้พักใหญ่ จนเหนื่อยและเริ่มรู้สึกหิว ระหว่างทางก็พูดคุยไปกับนิค แต่ใจกลับคิดถึงแต่นายกล้วย และการได้สัมผัสกัน แม้จะดูเหมือนแบบไม่ได้จงใจนักก็ตาม แต่มันก็ทำให้นัทรู้สึกอบอุ่นในใจลึกๆในอีกรูปแบบหนึ่ง.. นัทหนุ่มน้อยสุดหล่อ คงได้เจอรักแรกพบเข้าแล้วกระมัง..

High_Wizard

  • บุคคลทั่วไป
จนเมื่อ..หรอ อ่านแล้วแม่งๆยังงัยไม่รู้..ค้างอ่ะ  o12

มาต่อเร็วๆน้า..


หนุกดี ...  :laugh:
ชอบตอนนี้
อ้างถึง
“ ก็ว่างั้นแหละ เฮ้อออ ว่าแต่ นายทำไรได้มั่งเนี่ย ปล่อยแสงได้ไหม? มีพลังมหาศาล วิ่งเร็วเป็นจรวด กระโดดได้สูงๆไหม? ทุบกำแพงป่นในพริบตาได้ไหม? แล้วก็.... เอ่อออ ”
ถ้าเป็นตัวเองคงถามไปประมาณนี้เหมือนกานนน ....  :-[ :-[ :-[





สนุกดี  จะตามมาอ่านบ่อยๆน่ะ  o13


ขอบคุณทุกๆท่านมากนะครับ

ผมเอาตอนใหม่มาลงแล้วนะครับ

+1 ให้แล้วนะครับ

ขอบคุณมากๆนะครับ

 :m1: :m1: :m1: :m1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด