ตอนที่ 17 ♥ ครึ่งแรกผมกำลังเดินตามคุณลินในห้างใหญ่แห่งนึง มีพี่โชคเดินตามหลังมาอีกคน
คุณรองประธานมอบหมายให้ผมมาช่วยคุณลินเลือกซื้อของสำหรับงานเปิดร้านอาหารแห่งใหม่
ที่คุณลินเป็นเจ้าของ มีคุณวีร์และคุณซันเป็นหุ้นส่วน
งานนี้ค่อนข้างหนักและเหนื่อยเพราะคุณลินไม่ยอมเรียกใช้บริษัทออแกไนซ์เข้ามาดูแล แต่กลับลงมือทำเองทั้งหมด
ผมเลยถูกโอนมาช่วยงานชั่วคราว
“น่าจะครบแล้ว หาอะไรทานก่อนค่อยกลับ” เสียงเรียบๆ เย็นๆ ของคุณลินยังคงเอกลักษณ์ชวนขนหัวลุก
ผมค่อนข้างระวังตัวมาก เพราะยังมีข้อสงสัยว่าคุณลินเป็นคนใส่ยาในเครื่องดื่มที่ยื่นให้ผมหรือเปล่า
แต่จากเทปวงจรปิดที่ผมแอบไปขอมา (ตำแหน่งหน้าที่ผมใหญ่ใช้ได้เลยนะครับ ได้รับการอำนวยความสะดวกอย่างดี)
กลับไม่พบพิรุธใดๆ แต่ถึงอย่างนั้นผมควรระวังไว้ก่อน
คุณลินเลือกร้านอาหารญี่ปุ่น ให้พี่โชคนั่งทานอีกโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆ กัน
ผมกำลังเริ่มทานอาหารที่พนักงานเอามาเสิร์ฟ
“ปุ่นชอบวีร์เหรอ” ผมสำลักอาหารที่เพิ่งตักเข้าปาก กระแอมกระไอจนปวดคอ
“ชอบครับ คุณวีร์เป็นเจ้านายที่ใจดีน่านับถือ” ผมคิดว่าตอบแบบนี้น่าจะเข้าท่าที่สุด
“ไม่เอาน่าปุ่นรู้ว่าชอบหมายถึงอะไร” การถูกโจมตีตรงๆ จากผู้หญิงที่ผมไม่ค่อยไว้ใจทำให้การตอบต้องคิดให้หนัก
“ไม่ได้ชอบครับ”
“จะโกหกใคร โกหกฉันหรือโกหกตัวเอง” เสียงคุณลินยังราบเรียบไม่บอกอารมณ์ของเจ้าของ
“คุณลินชอบคุณวีร์ใช่ไหมครับ” ผมเลือกที่จะถามอีกฝ่ายกลับ คิดว่าในเมื่ออีกฝ่ายกล้าพูดเรื่องนี้ผมก็ควรจะพูดได้เช่นกัน
“หึ คิดแบบนั้นเหรอ”
“ครับ”
“ปุ่นรอบตัววีร์มีคนหลายประเภทรู้ไหม คนที่ยืนอยู่จุดนั้นต้องมั่นคงพอที่จะยืนหยัดให้ได้ ต้องฉลาดมองคนให้ออก
นายอยู่ข้างๆ วีร์ก็ต้องทำให้ได้แบบนั้น ถ้าทำไม่ได้นายจะกลายเป็นภาระให้วีร์”
ผมกำลังถูกสบประมาทแต่ขณะเดียวกันก็เหมือนถูกสอนไปด้วย
“ฉันจะตอบคำถามนายก่อนแล้วนายค่อยตอบฉัน” คุณลินกอดอกเอนตัวลงพิงเบาะไม่สนใจทานอาหารอีกต่อไป
“ฉันไม่ได้ชอบวีร์ถ้านายหมายถึงความหมายเดียวกับที่ฉันถาม แต่ในฐานะเพื่อนคนนึงฉันรักวีร์"
“แล้วนายล่ะ จะตอบฉันได้หรือยัง”
ผมไม่กล้าบอกความจริงถึงยังไงเขาก็เป็นพื่อนกัน ถ้าคุณลินเอาไปพูดผมคงถูกระเห็จออกจากตำแหน่ง
ถ้ามันจะเกิดหลังทุกอย่างจบลงก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าคุณวีร์ยังไม่ปลอดภัยผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ถึงจะต้องโกหกผมก็จะทำ
“ผมไม่ได้ชอบคุณวีร์แบบนั้นครับ”
“ฉันจะคอยดูว่านายจะปากแข็งไปได้กี่น้ำ แต่จำเอาไว้นะปุ่น ถ้านายคิดจะปิดนายต้องซ่อนมันให้มิด
ถ้าฉันดูออกสักวันจะต้องมีคนอื่นดูออกเหมือนกัน ความรู้สึกมันซ่อนยากรู้ไหม ยิ่งมันไม่ได้รับการตอบสนองมากเท่าไหร่
มันจะยิ่งออกมาทางแววตาและการกระทำเรามากเท่านั้น”
เสียงคุณลินตอนท้ายเหมือนลอยไปไกล ผมไม่แน่ใจว่าคุณลินหมายถึงผมหรือตัวเองกันแน่
แต่ผมจะจำเอาไว้ และระมัดระวังตัวกว่านี้
“ทานเถอะ ฉันไม่มีอะไรจะถามนายแล้ว เดี๋ยวจะได้เอาของเข้าร้าน”
ผมแอบลอบมองคนที่ผมเคยกลัวมาก่อน คุณลินพูดเหมือนตัวเองอยู่ในสถานการณ์เดียวกับผม แต่ก็บอกว่าไม่ได้ชอบคุณวีร์
หรือจะเป็นคุณวิกา ก็ไม่น่าจะใช่ คุณลินดูไม่ชอบคุณวิกาเอามากๆ
หวงเพื่อนเหรอ คิดว่าคุณวิกาไม่ดีพอ แต่ก็ไม่น่าแสดงออกขนาดนั้น
ไม่ได้ชอบคุณวีร์ แต่เกลียดคุณวิกาออกนอกหน้า ทำไมกัน
<(“”"O”"”)>
ใช่!! ใช่แล้ว
นอกจากคุณวีร์ มีอยู่หนึ่งคนที่ชอบคุณวิกา
คุณซัน!!
“หึ คิดออกแล้วสินะ” ผมเล่นจ้องคุณลินเขม็ง สีหน้าคงแสดงออกมาหมด
“บอกแล้วใช่ไหมว่าถ้ารู้จักมองให้ดี นายจะเห็นเอง”
(O " O)
โอ้ โลกนี้มันช่างซับซ้อนซ่อนเงื่อนเหลือเกิน
“ทำไมคุณลินถึงชอบมองคุณวีร์กับคุณวิกาล่ะครับ” ไม่รู้อะไรเข้าสิงผมให้กล้าถามออกไปแบบนั้น
อาจเพราะความอยากรู้ถึงขีดสุดผสมกับความสงสัยที่เก็บไว้มานาน
“เพราะฉันรู้ว่าใครคนหนึ่งกำลังมองอยู่เหมือนกัน เวลาคนที่เรารักเจ็บ เราก็เจ็บไม่ต่างกันหรอก"
“ฉันตอบนายตรงๆ แล้วนะปุ่น หวังว่าสักวันนายจะยอมพูดตรงกับฉันบ้าง ถึงจะไม่ใช่วันนี้ก็ไม่เป็นไร”
“เอาไว้วันไหนนายกล้าพูด ฉันก็มีความลับบางอย่างที่ฉันเห็นบอกนายเหมือนกัน”
รอยยิ้มเย็นๆ เหมือนทุกครั้งส่งมาให้ผม แต่คราวนี้ผมกลับไม่ขนลุกอีกแล้ว ผมรู้สึกชอบคุณลินขึ้นมานิดๆ
รู้ว่ามันดูประมาทเกินไป แต่ใจผมมันบอกว่าผมนบถือผู้หญิงคนนี้
“เป็นยังไงบ้างเรียบร้อยไหม” เสียงคุณวีร์เอ่ยทัก ผมหันไปมอง เห็นเดินเข้ามาพร้อมกับคุณซัน
“สวยใช้ได้เลยนะนึกว่ามืออาชีพ” คุณซันเดินไปหยิบโน้นดูนี่
“เหนื่อยล่ะสิ” ผมเห็นคุณซันหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดเหงื่อให้คุณลิน เพราะมือคุณลินเปื้อนทั้งสองข้าง
“เหนื่อยนิดหน่อยแต่ใกล้เสร็จแล้ว พรุ่งนี้ค่ำๆ ลงดอกไม้สดก็พร้อมสำหรับงานวันมะรืน”
“ลินน่าไปเปิดบริษัทรับจัดงานฝีมือดีเชียว เอาไหมมาเปิดกัน”
“บ้าน่าซัน แค่นี้ยังเหนื่อยกันไม่พอหรือไง”
ผมมัวแต่สนใจมองสนใจฟัง แทบสะดุ้งตอนคุณลินหันมาจ้องตา
“ปุ่น หยิบเชิงเทียนมาให้หน่อย”
“ครับ” ผมหยิบของแล้วเดินเอาไปให้คุณลิน คุณลินเอื้อมมารับใช้จังหวะนั้นโน้มตัวเข้ามาใกล้ๆ ผม
“ปุ่นนายกำลังทำให้ฉันถูกจับได้ อย่ามองอย่างนั้น”
“อ่า..ผม..ผมขอโทษครับคุณลิน”
“ไม่เป็นไร ต่อไปก็ระวังหน่อย”
“ครับ”
ผมพ่นลมหายใจออกเบาๆ เกือบเป็นตัวซวยของคุณลินซะแล้วไหมล่ะ
“รู้แล้วสิ” เสียงกระซิบที่ข้างหู ลมหายใจที่เป่ารดลงมาทำเอาผมสะดุ้งเฮือก
“คุณวีร์ อย่ามาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียงสิครับ”
“หึๆ ตกใจเหรอขวัญอ่อนจริง” มือใหญ่ยกขึ้นวางทาบบนหัวของผม ลูบไปมาเบาๆ
“เชื่อหรือยังว่าลินไม่ได้ชอบพี่” ตากว้างมีรอยยิ้มยั่ว
“ทำไมถึงรู้ว่าผมรู้แล้วล่ะครับ” ผมชักสงสัยว่าคุณลินกับคุณวีร์คุยกันหรือเปล่า ถ้าคุยก็โชคดีไปที่ผมไม่ยอมรับเรื่องนั้น
“ดูปุ่นมองสองคนนั่นก็รู้แล้ว”
อ่า อยากจะเขกหัวตัวเอง สมควรแล้วที่คุณลินเรียกไปว่า
“แล้วดูอย่างอื่นออกอีกไหม”
“อะไรครับ” ผมหันไปมองร่างสูงใหญ่ที่ยืนซ้อนอยู่ข้างหลัง มีอะไรที่ซับซ้อนกว่านี้อีกเหรอ
“ดูไม่ออกเลยเหรอว่ามีอะไรอีก” จะถามเป็นปริศนาไปเพื่ออะไรเนี่ย มีอะไรก็บอกผมมาเถอะไม่อยากจะเดาผิดแล้ว
“เฮ้อ เมื่อไหร่ปุ่นน้อยจะโตเป็นผู้ใหญ่เสียที” เสียงถอนใจนั่นมันกินไปแล้วเฟ้ย ด่าผมว่าโง่ตรงๆ เลยดีกว่า
“อย่าทำหน้างอสิ เห็นแล้วมันอยากจับฟัดรู้ไหม”
(=‵′=)
ผมยกมือขึ้นปิดสองแก้ม ไว้ใจไม่ได้ครับ เดี๋ยวนี้คุณรองประธานพูดจริงทำจริง
“ฮ่าๆๆๆ มานี่เลย” คนฟัดแก้มผมไม่ได้ ล็อคคอฟัดหัวผมแทน ขยี้จนยุ่งไปหมด
“นายคอนเฟิร์มกับวิกาแล้วใช่ไหม” คุณซันเดินเข้ามาหา คุณรองประธานเลยยอมปล่อยหัวผมแต่ยกมือกอดไหล่เอาไว้แทน
“อืม วิกาล็อคคิวไว้ให้แล้ว บอกว่าไม่เอาค่าตัวแต่เรายืนยันไปแล้วว่าต้องจ่าย”
“ดีแล้วงานก็คืองาน จ่ายเต็มด้วยนะวีร์อย่าจ่ายราคาพิเศษ ลินไม่อยากให้มีบุญคุญกันทีหลัง”
“เกินไปแล้วลิน อะไรกับวิกาเขา กัดไม่ปล่อยเลยนะ” คุณซันพูดขัดคุณลินขึ้นมา
“ทำตัวน่ารักหน่อย แข็งเป็นไม้กระดานระวังต้องอยู่กับเพื่อนจนตาย”
“หึ” คุณลินยิ้มเยาะออกมา ถ้าเป็นแต่ก่อนผมคงเข้าใจผิด แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าคุณลินรู้สึกยังไง
รอยยิ้มเยาะที่เห็นคงกำลังเยาะหยันตัวเองมากกว่า
“อย่าสงสาร ลินไม่ชอบแบบนั้น” คนตัวโตก้มลงมากระซิบให้ผมได้ยินแค่คนเดียว
เดี๋ยวนะผมคิดอะไรขึ้นมาได้ ผมลากคุณรองประธานติดมือมาจนไกลพอถึงปล่อย
“ไหนๆ ผมก็รู้เรื่องแล้ว ขอยุ่งเรื่องส่วนตัวของเจ้านายหน่อยนะครับ” ผมเกริ่นนำไปก่อน
“เอาสิ” คนกอดอกพิงเสามองผมท่าทางเหมือนกำลังสนุก คนกำลังซีเรียส โกรธเว้ย
“คุณวีร์ก็รู้ว่าคุณซันชอบคุณวิกา คุณวีร์บอกไม่ชอบคุณวิกาแล้วแย่งเพื่อนทำไมครับ”
“ทำไมน่ะเหรอ เพราะว่าวิกาสนใจพี่ไม่ได้สนใจซัน” ผมแทบสะอึกกับคำตอบนี้ ใจมันปวดแปลบขึ้นมา
“อืม เพราะพี่รู้ว่าลินชอบซันด้วยมั้ง”
“ที่สำคัญตอนนั้นพี่ยังไม่มีคนที่ชอบ มันก็ไม่มีเหตุผลให้ต้องปฏิเสธ” คำตอบมาพร้อมกับรอยยิ้มกรุ่มกริ่ม
ผมพยายามนึกตาม ตอนนั้นไม่มีคนที่ชอบงั้นตอนนี้ก็มีแล้วเหรอ
“คุณ..คุณวีร์มีคนที่ชอบแล้วเหรอครับ” ผมโพล่งออกมาจนได้
“หึๆ มีสิ น่ารักด้วย”
( > <)
ตาที่จ้องมองมา ผมพอจะเข้าข้างตัวเองบ้างได้ไหมว่าคนพูดอาจจะหมายถึงผม
บ้าไปแล้วไอ้ปุ่น ตื่นเดี๋ยวนี้ เพ้อเจ้อ
คุณรองประธานขยับตัวขึ้นยืนตรง ก้าวช้าๆ เข้ามาชิดตัวผม
“คุณปุ่นครับ” เสียงพี่สนิมแทรกขึ้นมา ทำให้อีกฝ่ายทิ้งมือที่กำลังเอื้อมมาลงข้างตัว
“เชิญทางนี้หน่อยครับ ผมจะขอปรึกษาเรื่องรักษาความปลอดภัยวันงาน”
“ได้สิ เดี๋ยวผมมานะครับ” ผมหันไปมองคุณรองประธาน
“เดี๋ยวปุ่น” เสียงเรียกชะงักฝีเท้าผมเอาไว้
“ครับ”
“ไม่ต้องกังวลเรื่องวิกาพี่จะทำให้มันชัดเจนเอง” คุณวีร์สีหน้าจริงจังจนผมเผลอหลบตา มันรู้สึกวาบหวามยังไงบอกไม่ถูก
ผมรีบก้าวเท้าตามพี่สนิมออกไป กลัวว่าถ้ายืนอยู่นานกว่านั้นจะถูกอีกฝ่ายจับความรู้สึกได้
“ปุ่นออกไปเจอพี่กับโชคหน้าร้านนะ”
ผมพยักหน้า ทำเป็นแกล้งยืนคุยกับพี่สนิทสักครู่ ก่อนเข้าไปร่วมกลุ่มกับคนอื่นๆ
ผมมองให้แน่ใจว่าทุกคนกำลังยุ่งก่อนขอตัวไปเข้าห้องน้ำ เปลี่ยนทิศทางมาหน้าร้านและดินออกประตูไป
“มีอะไรครับพี่สนิม”
"ปุ่นดูนี่” พี่สนิมส่งดอกกุหลาบช่อใหญ่มาให้ผม
กุหลาบสีแดงช่อใหญ่มาพร้อมกับการ์ดใบเล็กๆ ผมพลิกดูแล้วไม่มีอะไรเป็นการ์ดแสดงความยินดีทั่วไป
“มีคนนำมาส่งให้เมื่อสักครู่บอกว่าส่งมาแสดงความยินดีล่วงหน้าก่อนวันเปิดร้าน
พี่สอบถามแล้วเป็นวินมอเตอร์ไซด์ไม่ใช่เด็กจากร้านดอกไม้ บอกว่ามีเด็กมาจ้างอีกที”
ผมพยักหน้าให้กับพี่สนิม ก็ไม่เห็นมีความผิดปกติอะไรคงมีคนส่งมาอวยพรแต่ลืมลงชื่อหรือเปล่า
“ปุ่นลองเอามือแตะสิ”
ผมก้มลงมองช่อกุหลาบในมืออีกครั้ง ใช้มือข้างนึงลูบไปบนกลีบกุหลาบ สีแดงที่แห้งแข็งติดอยู่มองผิวเผินจะไม่เห็น
เพราะเป็นสีเดียวกับสีของดอกกุหลาบแต่ถ้าสังเกตให้ดีจะดูออก ผมยกช่อกุหลาบขึ้นดมใกล้ๆ ก่อนจะนิ่วหน้าแล้วรีบดึงออกทันที
กลิ่นเลือด!!
..........................................................TBC.........................................................
เรื่องนี้คนเขียนวางพล็อตเรื่องไว้แล้วไม่มีการเปลี่ยนตัวคนร้ายกลางอากาศ
ลองเดากันดูนะคะว่าเป็นใครกันแน่ ^^
Edit** ครึ่งหลังถ้าาปั่นทันจะรีบมาลงให้นะคะ ถ้าไม่ทันก็พรุ่งนี้แน่นอนค่ะ
ขอปั่นเรื่องสั้นให้เสร็จก่อนอีกนิดเดียว (ขอโทษน้า)
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: ♥♥ คุณรองประธานฯกับบอดี้การ์ดตัวอ้วน ♥♥ [ตอนพิเศษ3] 22/05/16 ★ P.67 (อ่าน 801183 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก