ตอนที่ 29 [ ปั้น ♥ ริว 4 ]
-กำปั้น-
ชีพจรลงเท้าอีกครั้ง ผมเดินทางมาภูเก็ตพร้อมกับคณะของวีร์ เพื่อมางานเปิดตัวร้านอาหารแห่งที่สองของลิน
อัฐยายซื้อขนมยายคงต้องใช้คำนี้ ร้านที่วีร์มีหุ้นอยู่ด้วย เปิดโดยเช่าพื้นที่ของรีสอร์ทในเครือบริษัทซีแอนด์สกายฯ
เรียกว่าไม่ให้เงินหลุดรอดไปถึงมือคนอื่น
ผมสนิทกับลินมากขึ้นกว่าคราวที่ไประยอง ตั้งแต่แสดงตัวผมก็ต้องแวะไปที่ร้านของลินบ่อยๆ
หลังๆ บางทีผมก็แวะไปทานข้าวเองบ้าง หรือใช้เป็นสถานที่นัดพบกับลูกค้าของบริษัท
มาภูเก็ตคราวนี้ผมจึงมาด้วยสองสาเหตุ หนึ่งคือมาดูแลวีร์ สองมาแสดงความยินดีกับเพื่อน
เราเดินทางมากันทั้งหมด 8คน มี วีร์ ลิน ซัน ปุ่น ผม สนิมและริวกับเรย์
สองคนหลังผมแจ้งวีร์แล้วว่าไม่ควรให้มาด้วย แต่ไอ้เด็กดื้อก็ยังเป็นเด็กดื้อวันยังค่ำ
ผมลืมบอกไปว่านอกจากผมจะสนิทกับลินมากขึ้นแล้ว ผมยังสนิทกับเรย์มากขึ้นด้วย
พอเรย์รู้ว่าผมเป็นเจ้าของบริษัทรักษาความปลอดภัยและเป็นเจ้าขอค่ายมวยเล็กๆ ที่รับสอนมวยไทย
และเป็นสถานที่สำหรับให้สมาชิกใช้ฝึกและออกกำลังกาย เรย์ก็สนใจทันที
ดูท่าพี่ไอ้ตัวดีจะเบื่อการมีน้องพูดไม่รู้เรื่องแบบมัน ถึงขนาดอยากฝึกมวยให้แข็งแรง แข็งแกร่งขึ้น
ซึ่งผมสนับสนุนอยู่แล้ว นอกจากได้ออกกำลังยังงใช้ป้องกันตัวเองได้อีกด้วย
เดี๋ยวนี้ถ้าไปไหนมาไหนด้วยกัน เรย์จะติดผมมากกว่าวีร์ ไม่เหมือนน้องชายที่ยังเอาแต่เห่าแง่งๆ ใส่ผมทุกครั้งที่เจอ
แม้จะผ่านเรื่องนั้นมาด้วยกันก็ตาม
“มองอะไรปั้น ยังไม่ชินอีกเหรอ” ผมละสายตาจากทิศที่กำลังมองอยู่ หันมามองผู้หญิงที่เดินมายืนข้างๆ
“ยัง เตือนเพื่อนบ้างสิลิน ที่สาธารณะอย่าประเจิดประเจ้อให้มันมากนัก”
“วีร์เซ็กส์จัด ไม่รู้เหรอ”
“เฮ้ย” ผมร้องดังลั่น
“พูดจริงพูดเล่น”
“หึๆ อยากรู้ก็ไปถามปุ่นดูสิ” ผมตบขมับซ้ำๆ หัวใจจะวายแทนพ่อ ปล่อยลูกหมูให้เสือเสียแล้ว
โดนจับกินยันกระดูกแน่
“เอาน่า คนมีความสุขอย่าเอาคานไปสอด วีร์ไม่ใช่คนไม่รู้กาละเทศะ นี่คงหลงกันหัวปักหัวปำ
เดี๋ยวแอบจูบเดี๋ยวแอบหอม ปลอดคนไม่ได้เลย”
“หา!! จูบด้วยเหรอ” ผมเห็นแค่กอดกัน ไอ้ว่าที่น้องเขยชักจะมากไปแล้ว
“อย่าเพิ่งของขึ้นน่า หาเข้าสักคนสิจะได้มีคนช่วยเอาลง”
ปากลินนี่สุดๆ อย่างที่ปุ่นมันโฆษณาไว้จริงๆ แต่ผมชอบนะ จริงใจดี
“สนใจไหมล่ะ” ผมส่งสายตามีความหมายไปให้
“สน” ผมเลิกคิ้วแปลกใจไม่คิดว่าจะได้คำตอบนี้
“ไปคิดดูแล้ว ก็ลองดู อยากรู้เหมือนกันว่าจะเป็นยังไง เบื่อรักเขาข้างเดียวเต็มที”
“ดีแล้วที่คิดได้” ผมยกมือขึ้นลูบหัวลิน
“งั้นไม่ออมมือล่ะนะ จากนี้ไปขอจีบนะครับคุณนลินนิภา”
“ด้วยความยินดีค่ะคุณณภัทร”
“ตุ๊บ” เสียงของหล่นพื้นเรียกความสนใจของผมกับลินให้หันไปมอง
ริวยืนอยู่ไม่ไกล ที่พื้นที่ถุงสำหรับใส่ของไปชายหาดที่โรงแรมเตรียมไว้ให้ตกอยู่
“อ้าวริว จะไปว่ายน้ำเหรอ”
“อืม พี่ลินมีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า”
“ไม่มีจ้ะ ทางโรงแรมส่งคนมาทำให้ พี่คุมอย่างเดียว ตกแต่งดอกไม้นิดหน่อย ไม่ได้จัดงานใหญ่โตเหมือน
ร้านที่กรุงเทพฯ”
“งั้นผมไปก่อนนะ”
“จ้ะ” ไอ้ตัวดีมันเดินลิ่วๆ ไปทางสระว่ายน้ำในร่ม ไม่ทักผมที่ยืนหัวโด่แม้แต่คำเดียว
ไอ้เด็กประหลาด ผมจับได้ว่ามันชอบแอบมองผมบ่อยๆ สบตามันทีไรก็จ้องอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ
ไม่รู้จะแค้นฝังหุ่นอะไรผมนักหนา คนช่วยเอาไว้แท้ๆ
“มีอะไรกับริวหรือเปล่า”
“เฮ้ย จะมีอะไร” ไม่ได้ร้อนตัวแค่รีบปฏิเสธไปนิด
“ไม่มีก็แล้วไป” ลินยักไหล่
“ทำไมถึงคิดว่ามี”
“บรรยากาศมันแปลกๆ “
“แปลกยังไง”
“มันมีกลิ่นวายลอยตลบอบอวล”
“กลิ่นไวน์?”
“ใช่กลิ่นวาย”
“เกี่ยวอะไรกับกลิ่นไวน์ อยากเมาย้อมใจแต่หัววันหรือไง”
“หลังเขา นอกอวกาศ แต่เมาก็น่าสน ไปwater barกัน”
แล้วคนพูดอะไรไม่รู้เรื่องก็เดินลิ่วไปชวนคนอื่นๆ ที่เหลือ อะไรของเจ้าแม่ลิน กลิ่นไวน์อะไรกัน
วันนั้นไอ้เด็กบ้ามันดื่มแชมเปญใส่ยาต่างหาก
ผมเพิ่งเคยมาที่รีสอร์ทแห่งนี้เป็นครั้งแรก ให้คะแนน water bar เต็มสิบครับ บาร์กลางน้ำfood&drink
สาวๆ นุ่งบิกินี่มานั่งกินกันให้เพียบ ละลานตาไปหมด ส่วนสาวเดียวของกลุ่มนุ่งบิกินี่สีฟ้าน้ำทะเลลายดอกไม้
พอเห็นแบบนี้ต้องบอกว่าหุ่นลินดีเกินคาด ปกติเห็นชอบใส่แต่เสื้อผ้ามิดชิด
“โห คุณลินสุดยอดมากครับ เคยเห็นแต่ใส่วันพีชกระโปรงปิด แบบนี้หนุ่มๆ เดินตามกันต้อยๆ แน่”
ปุ่นทำตาโต แสดงท่าทางโอเว่อวร์บวกไปอีกสิบ มันเชียร์ของมันขาดใจ
“เกินไป” ลินเอามือเขกหัวปุ่น ก่อนลงนั่งข้างๆ ผม
“ไม่เกินไปหรอกครับ ไม่เชื่อคอยดู ทั้งไทยทั้งฝรั่งตรึม”
“เสียใจด้วย คงจะไม่มีแล้วล่ะ” ผมยกมือขึ้นกอดคอลินหลวมๆ
“เอ๊ะ อะไรยังไงครับพี่ปั้น น้องอยากรู้”
“พี่ปั้นกับพี่ลินเป็นแฟนกันเหรอครับ โอ๊ยข่าวใหม่ ข่าวใหญ่” เรย์เด็กปั้นผมพลอยบ้าจี้ตามปุ่นไปด้วย
“ยัง..ยัง เพิ่งขออนุญาตจีบไป จีบติดเมื่อไหร่จะบอก”
ผมพูดกลั้วหัวเราะ ปฏิกิริยารอบโต๊ะต่างกันโดยสิ้นเชิง ปุ่น เรย์คึกคักกันใหญ่แซวไม่เลิก ลินกับวีร์ยิ้มๆ ไม่พูดอะไรทั้งคู่
ซันก้มหน้าหมุนเครื่องดื่มในมือผมเดาสีหน้าไม่ออกเพราะไม่เห็น ส่วนคนสุดท้าย...
“เบื่อ จะนั่งกันอยู่อย่างนี้เหรอ” หน้ามันหงิกง้ำเสียงมันเจ้าอารมณ์ ฤทธิ์ยังเยอะเหมือนเดิม
“ริว เพิ่งมานั่งเองอย่าเอาแต่ใจ” พี่ชายไอ้ตัวดีรีบปรามน้อง
“ก็ริวเบื่อ”
“ริวถึงจะมีแต่คนกันเอง ก็อย่าทำตัวเสียมารยาทแบบนี้ มันไม่น่ารัก ถ้าเราเบื่อก็ไปหาอะไรทำ”
วีร์ที่เปรียบเสมือนพี่ชายคนโตหันมาดุน้องชายคนเล็ก นานๆ ทีถึงจะเห็น
“เบื่อที่ไม่มีอะไรทำ หรือเบื่อใครเป็นพิเศษหรือเปล่าริว”
“ไม่ใช่นะพี่ลิน ริวเบื่อไม่มีอะไรทำ”
“งั้นก็แล้วไป นึกว่าเบื่อพี่” ผมเดาความคิดลินไม่ออก หน้าตาดูประสงค์ร้ายชอบกล
มิน่าช่วงแรกๆ ปุ่นถึงกลัวลินมากที่สุด
“ริวจะเบื่อลินทำไม ถามอะไรน้องมันแปลกๆ “ (วีร์)
“ก็เบื่อที่เรา....” ลินลากเสียงยาว ทำเอาคนทั้งกลุ่มต้องหันมามองด้วยความสนใจ
“แย่งของเล่นไง” คนพูดยิ้มราวกับได้รับชัยชนะอันยิ่งใหญ่ แต่คนอื่นดูจากสีหน้าบอกได้เลยว่าไม่มีใครเข้าใจ
“แย่งของเล่น? ลินไม่สบายหรือเปล่า วันนี้พูดประหลาดๆ ทั้งวัน” ผมเอามืออังหน้าผากลิน ก็ไม่ร้อน
หรือคนเป็นไข้ใจมันต้องเพ้อกันหนักขนาดนี้วะ
“ของเล่นอะไรริว” วีร์หันไปซักน้องชายตัวเอง
“ริวไม่รู้ ไม่ได้แย่งอะไรกันพี่ลิน” ผมมองหน้าคนพูดที่ขึ้นสีไปทั้งหน้า เห็นแบบนี้ผมขอเปลี่ยนใจ
ผมว่ามีคนนึงที่รู้เรื่องที่ลินพูด ก็คนที่กำลังปฏิเสธว่าไม่รู้นี่แหล่ะ
“ลินแย่งอะไรกับน้อง” ซันที่นั่งมองคนโน้นทีคนนี้ทีถามขึ้นบ้าง
“ไม่มีอะไร เราเมาแดดพูดไปเรื่อยเปื่อย ใช่ไหมริว” ลินจ้องไปยังไอ้ตัวดี แต่มันหลบตาพยักหน้าตอบ
ชัดเลยทีนี้ ผมชักอยากรู้ว่ามันแย่งอะไรกัน
“ลินมา เราทาครีมให้” ซันเดินเข้ามานั่งบนเก้าอี้ชายหาดข้างสระว่ายน้ำตัวที่ลินนั่งอยู่
“ไม่เป็นไร ปั้นทาให้หน่อยสิ ขอดูหน่อยว่าบริการใช้ได้หรือเปล่า” ลินส่งขวดโลชั่นกันแดดมาให้ผมที่ยืนอยู่ใกล้ๆ
“ถ้าดีตอบตกลงเลยไหม” ผมแซวขำๆ
“ยัง ขอดูคืนนี้อีกทีถ้าทำดีอาจตกลง”
“เฮ้ย!! “ เสียงร้องอุทานหลายเสียงขึ้นมาพร้อมกัน คนพูดหัวเราะหึๆ อยู่ในคอ ดูมีความสุขเหลือเกิน
“เร็วไปมั้งลิน” วีร์เป็นคนแรกที่พูดสิ่งที่คิดออกมาตรงๆ
“คิดว่าจะทำอะไร”
“แล้วจะทำอะไร”
“ไม่บอก ใช่ไหมปั้น” ผมไม่ตอบคำถามที่โยนมา แต่นั่งลงข้างหลังลินเริ่มทาโลชั่นกันแดดให้
ซันลุกขึ้นยืน มองหน้าลินมองหน้าผมนิ่งๆ ก่อนเดินออกไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเอง
จากประสบการณ์ของผม ผมคิดต่างจากคนอื่น บอกได้เลยว่าคนๆ นี้ชอบลิน อาจยังไม่รักแต่ชอบแน่ๆ
บางทีการอยู่ใกล้กันเกินไป สนิทกันเกินไป ทำให้แยกไม่ออกว่าคิดยังไง ผมว่าซันแค่ฝังใจกับความเชื่อของตัวเอง
เลยปฏิเสธความรู้สึกข้างใน แต่เดี๋ยวจะได้รู้กัน
“พี่วีร์ริวสั่งค็อกเทลได้ไหมอยากดื่ม”
“เอาสิ แต่อย่าลงน้ำนะ”
“อืม”
เหล่านี้คือบทสนทนาที่ผมได้ยิน ไอ้ตัวดีมันคุยกับพี่ชาย ลูกเทพจริงๆ เอาแต่ใจเป็นบ้า นี่ยังไม่บ่ายมันก็ร้องจะดื่มแล้ว
“วีร์ นั่งเล่นกันไปนะ เราไปดูร้านหน่อย ใกล้เวลาทีมดอกไม้เข้ามาจัดแล้ว”
“เดี๋ยวไปช่วย” ซันลุกขึ้นยืน ผมไม่ได้เสนอตัวเพราะต้องอยู่กับวีร์
“ไม่ต้อง”
“อย่าลืมว่าเราก็เป็นเจ้าของร้าน “
“งานมันไม่มีอะไร ไปคุมเฉยๆ”
“ไม่ต้องเถียงกันไปทั้งคู่นั่นแหล่ะ รำคาญ” วีร์เอ่ยปากไล่ ซึ่งผมเห็นด้วย ไม่อย่างนั้นคงยืนเถียงกันอีกนาน
“ตามใจ” ลินเดินนำลิ่วๆ ไปก่อน เห็นแบบนี้แล้วอยากตามไปด้วยคงสนุกดี
“ปุ่นขึ้นไปพักกันเถอะ นอนเสียหน่อย เดี๋ยวเย็นนี้ลินจะจัดปาร์ตี้ฉลองที่ร้าน จะได้ลองเทสอาหารก่อนวันจริง”
“ครับ พี่ปั้นจะขึ้นไปเลยไหมครับ”
“ขึ้นสิ พี่กับสนิมต้อง..”
“ปั้นไม่เป็นไร เอาไว้ผมกับปุ่นจะออกจากห้องแล้วจะโทรหา อยู่ในห้องไม่มีอะไรหรอก หรือถ้ามีอะไรผิดปกติ
จะรีบโทรบอก ห้องอยู่ไม่ไกลกันไม่น่ามีปัญหา”
ผมชักไม่แน่ใจว่าไอ้คุณวีร์มันหวังดีกับผมหรือคิดอะไรกันแน่ ดูตาที่มองปุ่น เห็นแล้วพี่ชายอย่างผมทำใจไม่ได้
ไม่ได้รังเกียจนะครับ แต่รู้สึกเหมือนถูกแย่งของเล่นไป
หือ? ของเล่น!! ผมหันขวับไปมองร่างบางราวกับผู้หญิงที่นั่งเอนๆ จิบเครื่องดื่มอยู่
ไม่หรอกน่า คงไม่ใช่
ผมอาบน้ำเพิ่งเสร็จ ห้องแอร์เย็นเฉียบ พักสักนิดก็ดีเหมือนกัน ไม่รู้คืนนี้จะยาวกันไปถึงกี่โมง
เสียงกริ่งหน้าประตูดังขึ้น ไม่สนิมก็คงเป็นปุ่น
ผมเดินไปเปิดประตู ไม่ได้เตรียมพร้อมอะไรเลย ร่างที่พุ่งเข้ามาจึงทำให้ผมเสียหลักเซถอยไปหลายก้าว
ผมก้มมองคนที่กอดผมอยู่ ก่อนเรียกชื่อออกไป
“ริว"
“เป็นอะไร!!” ที่ต้องถามแบบนี้เพราะมันเอาแต่กอดผมไม่ปล่อย หน้าซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอมันจูบเปะปะไปหมด
“ริวคุยกันก่อน” ผมผลักมันออกจับแขนเอาไว้ทั้งสองข้าง อย่าบอกว่าโดนยามาอีกนะ
ไอ้ตัวดีเอาแต่ยืนเม้มปาก มันยกมือขึ้นมาวางทับบนมือผมทั้งสองข้าง บีบเอาไว้แน่น
“เกิดอะไรขึ้น มีอะไรบอกพี่มา”
ผมดึงมันให้เดินตามมา จับนั่งลงที่ปลายเตียง
“ไม่ได้โดนยามาใช่ไหม” ผมถามออกไป แต่คิดว่าไม่ใช่ อาการมันไม่เหมือน
มันก้มลงมองมือตัวเองอยู่นาน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองผม
“ว่ายังไง”
“เฮ้ย!!” มันไม่พูดแต่กระโจนเข้าใส่ผม ล้มกลิ้งไปด้วยกันบนเตียงเหมือนคืนวันนั้น
แต่ผมมั่นใจว่าวันนี้มันมีสติดี
“ริ..” ผมยังไม่ทันเรียก ริวก็ก้มลงมาปิดปากผม ดูดเม้มบดเบียดริมฝีปากเข้ามาจนแทบเป็นเนื้อเดียวกัน
มือข้างนึงแทรกเข้าไปในสาบเสื้อคลุม ลูบไล้ไปทั่วล้ามท้องที่ขึ้นเป็นลอน
ผมต้องรีบจับหน้าริวออก เอามือประคองสองแก้มเอาไว้
“ริวตั้งสติหน่อย เรากำลังเมา”
“ไม่เมา” ริวพยายามสะบัดหน้าออกจากมือผม แต่สู้แรงไม่ได้ สองตามันแดงจะว่าเมาก็ใช่แต่เหมือนมันร้องไห้มามากกว่า
“กลับห้อง เดี๋ยวพี่ไปส่ง” ผมผลักตัวริวลงไปนอนข้างๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง
“จู..จูบก่อน จูบทีนึงแล้วจะยอมไป” มันพูดเสียงดัง แต่หน้ากลับซุกหมอนไม่ยอมหันมามอง
ผมมองด้านหลังร่างที่นอนอยู่ เอาวะ จูบมาตั้งหลายครั้งแล้วจะมาคิดอะไรกะอีแค่อีกจูบเดียว
ผมจับไหล่ริวให้เอนลงมานอนหงาย ก้มหน้าลงไปชิด
“จูบเดียวแล้วเลิกดื้อนะ” ริวพยักหน้า ก่อนเผยอปากน้อยๆ เป็นการเชิญชวน
เห็นแบบนี้ใครจะอดใจไหว ผมส่งริมฝีปากลงไปสัมผัส ค่อยๆ จูบซับทั้งริมฝีปากบนล่าง ก่อนจะส่งลิ้นร้อนตามเข้าไป
ทันทีที่ปลายลิ้นสัมผัสกัน ร่างบางของริวก็สั่นสะท้าน ผมกวาดหาความหวานไปทั่วโพรงปาก ยิ่งรับรสเท่าไหร่
ความต้องการยิ่งพุ่งทะยาน จูบเดียวกลายเป็นจูบซ้ำๆ ราวกับติดสิ่งเสพติด
มือบางยกขึ้นมาคล้องคอผม กายที่อยู่ด้านล่างส่ายไปมาเบียดเข้ากับเนื้อตัวของผม ผมเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง
รู้สึกปวดมวนบิดเป็นเกลียวคลื่นอยู่ข้างใน ความร้อนรุ่นทั่วร่างกายส่งผลให้แก่นกายกลางลำตัวผงาดขึ้นอย่างไม่รู้จักเวล่ำเวลา
ผมรีบล้มตัวลงไปนอนหงายข้างๆ ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดช่วงเอวเอาไว้ คนที่กำลังตาปรือเพราะสัมผัสของผมมองตามมา
ด้วยสายตางงงัน
“ทำไม?..” ริวเผยอปากที่บวมเจ่อถาม คงอยากได้คำตอบว่าทำไมผมถึงหยุด แต่ผมต่างหากที่ควรเป็นฝ่ายถาม
ว่าทำไมริวถึงเริ่ม
“อย่าทำแบบนี้อีก มันไม่ใช่เรื่องถูกต้องเราเป็นผู้ชายกับผู้ชาย”
“ริวไม่แคร์”
“แต่พี่แคร์” ผมตวาดริวเสียงห้วน ไม่ได้อยากดุมันหรอกแต่อยากระงับความรู้สึกตัวเองมากกว่า
“ฮึก”
อ้าวเฮ้ย!! มันจะร้องไห้ทำไม ริวก้มหน้าร้องไห้จนตัวสั่น ผมถึงกับทำอะไรไม่ถูก สุดท้ายต้องดึงมันเข้ามากอด
ลูบหลังให้เบาๆ
“อย่าร้อง ริวแค่เมา พอมีสติแล้วจะเสียใจ เชื่อพี่”
ริวยังร้องไห้ซุกกับอกผม ผมพยายามให้ริวซบแค่ด้านบน เพราะด้านล่างมันยังไม่ยอมสงบลง
ริวเริ่มเงียบเสียง ผมกะว่าเดี๋ยวอีกสักครู่จะไล่กลับ แต่ริวกลับทำสิ่งที่ผมไม่ทันระวังตัว
หลังจากที่คิดว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้ว
ริวพลิกตัวขึ้นดึงผ้าห่มออก แล้วขยับตัวขึ้นมานั่งคร่อมขาผมไว้ มือเล็กๆ กอบกุมแท่งร้อนที่แข็งตัวเต็มที่
“อย่า” ผมห้ามไม่ทันเมื่อปากเล็กๆ ครอบลงไปบนส่วนปลาย ลิ้นเรียวไล้เลียไปทั่วส่วนหัว
ผมรู้สึกดีจนเผลอแอ่นตัวขึ้นมา
“ริว..หยุด..” ผมพยายามระงับความเสี่ยวซ่าน บอกตัวเองว่าผมเป็นผู้ใหญ่มีสติมากกว่า จะปล่อยให้เหตุการณ์นี้
เกิดขึ้นไม่ได้ แต่คนตัวเล็กไม่สนใจฟังอะไรทั้งนั้น เรียวลิ้นนุ่มเริ่มลากเลียไปตามความยาว หัวจรดปลาย
และลากกลับขึ้นมาช้าๆ ก่อนห่อปากเป็นรูปตัวโอแล้วกลืนกินเข้าไปจนลึกสุดคอ
"อ้า ซี้ด" ผมเผลอตัวร้องครางออกมา
ริวไม่ปล่อยจังหวะให้ผมได้ใช้สติยั้งคิด ปากบางยังทำหน้าที่ต่อไปได้อย่างดีเยี่ยม สะโพกเล็กๆ บดเบียดอยู่บนขาผม
ยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ดิบที่อยู่ภายใน
ปากนุ่มเออกแรงดูดแก่นกายอันเขื่อง ศีรษะผงกขึ้นลงเพิ่มความแรงและเร็วเสียจนแก้มตอบ
ผมยอมพ่ายแพ้ให้กับความรู้สึก ปล่อยให้ปากอุ่นๆ จัดการแท่งร้อนที่รอการปลดปล่อย
สองมือลูบไปทั่วศีรษะทุย มือขยุ้มผมนิ่มเมื่อความเสียวซ่านมาถึงปลายทาง
“อ้า..” น้ำรักถูกฉีดพ่นออกมาจนเปรอะไปทั่วปากสวย ริวเอามือล้วงเข้าไปในปาก
ผมรีบขยับตัวขึ้นนั่ง แบบมือออกไปให้คนตรงหน้า
“คายออกมาริว” นอกจากเด็กดื้อจะไม่ยอมทำตาม ยังเอานิ้วชี้กับนิ้วกลางกวาดไปในปาก
ก่อนทำในสิ่งที่ทำให้ผมช็อคอีกครั้ง
ริวขยับตัวขึ้นนั่งคุกเข่า จัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด เอี้ยวตัวส่งนิ้วตัวเองเข้าสู่ช่องทางด้านหลัง
“โอ๊ย เจ็บ” ริวสะดุ้งโหยง น้ำตาไหลออกมา
ผมรีบเอื้อมมือไปจับมือนั้นให้หยุดนิ่ง
“ทำอะไร”
“ริว..ริวดูมา เขาต้องใช้นิ้วเปิดทางก่อน”
“ทำบ้าอะไรแบบนั้น” ผมตกใจกับความคิดของริว ปลดปล่อยให้กันมันก็เรื่องนึง แต่ที่ริวทำ มัน...
“ฮึก ริวทำความสะอาดมาแล้ว อย่ารังเกียจเลยนะ” หน้าสวยที่เต็มไปด้วยน้ำตา ทำให้ผมเผลอใจอ่อน
มือดึงมือริวออกจากด้านหลัง จับลงนั่งตักและกอดเอาไว้
“อย่าร้อง พี่ไม่ได้รังเกียจ”
“งั้นทำกันนะ นะ”
“ริว รู้ตัวไหมว่าพูดอะไรอยู่”
“รู้” ริวพยักหน้าเร็วติดกันหลายที
“เราเกลียดพี่ไม่ใช่เหรอ”
“เกลียด แต่ตัวได้เขาแล้วทำไมทิ้ง” ผมอ้าปากค้าง มองหน้าคนพูด
ตกลงมันรักนวลสงวนตัวหรือมันแรดกันแน่ ไอ้เด็กนี่ น่ารักเป็นบ้า
ผมอดใจไม่ไหว สอดฝ่ามือเข้ารั้งท้ายทอยเล็กเข้ามาแนบชิด ริมฝีปากขบเม้มดูดดุนไปตามเรียวปากบาง
ลากลิ้นร้อนเลียรอบ ก่อนเป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากหอม ตวัดลิ้นเกี่ยวพันลิ้นเล็กอย่างหยอกล้อ
ก่อนถอนปากออก ส่งนิ้วเข้าไปในปากนุ่มนั่นแทน
ริวทั้งเลียทั้งดูดกลืนนิ้วผมจนเปียกชุ่ม ผมดึงนิ้วออกมาและใช้ปากประกบลงไปอีกครั้ง
ผมค่อยๆ สอดนิ้วเข้าช่องทางรักของริว กล้ามเนื้อภายในตอดรัด จนผมต้องแช่นิ้วเอาไว้
“อื้อ..เจ็บ..” ริวก้มหน้าซุกอยู่กับซอกคอผม
“ให้พี่เอาออกไหม”
“ไม่ อย่า..อย่าเอาออก” ริวส่งเสียงร้องห้าม
“ค่อยๆ ใส่ทีละนิ้ว มัน..มันจะขยายออก” คนพูดเหมือนยิ่งมุดลงไปอีก ปากดีแต่คงอายจนทนตัวเองไม่ไหว
ผมขยับนิ้วเป็นวงกลมคว้านไปรอบๆ ริวถึงกับสะดุ้งเฮือก กัดเข้าที่คอผมจนต้องสูดปากร้อง
ผมใช้มืออีกข้าง โจมตีกึ่งกลางลำตัวของริว รูดขึ้นลงไปตามความยาวอย่างหนักหน่วง
ริวครางไม่เป็นภาษา กอดรัดผมเอาไว้แน่น ผมอาศัยจังหวะนี้ค่อยๆ เพิ่มนิ้วมากขึ้น
แรงตอดรัดที่มากขึ้น บวกกับเสียงครางของริวทำให้ผมรู้ว่าริวพร้อมแล้ว
แปลกที่ไม่มีความรู้สึกรังเกียจ หรือขยะแขยงแม้แต่น้อย ผมรู้สึกว่าร่างกายเล็กบางของริวสวยเหลือเกิน
ผิวขาวเนียน เอวคอดราวกับผู้หญิง ก้นเต่งตึงแน่นกระชับ โดยเฉพาะความหอมหวานที่ได้รับ
ไม่ว่าจะสูดดมแตะต้องตรงไหนมันปลุกอารมณ์ให้ลุกโชนไปหมด
ผมยกตัวริวขึ้นจากตัก จับให้นั่งคุกเข่าหันหลังให้ โน้มร่างบางไปทางข้างหน้า ปล่อยให้บั้นท้ายงอนและช่องทางสีสวย
ลอยเด่นอยู่ตรงหน้า ผมคุกเข่าซ้อนหลัง มือจับไปที่เอวคอดพร้อมกับจ่อแท่งร้อนไว้ตรงช่องทางรัก
ดุนดันฝ่าความคับแน่นและตอดรัดเข้าไปด้านใน
"อย่า อย่าเพิ่ง" ริวร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด
ผมเอนตัวลงไปทาบทับบนหลังของริว มือช่วยปลุกของรักของริวให้ตื่นตัวอีกครั้ง
ทำให้ช่องทางรักที่คับแน่นขยายออกกว้างขึ้น ผมดันความใหญ่โตเข้าไปทีละน้อยจนจมหายไปในช่องทางของริว
"ริว ผ่อนลมหายใจช้าๆ อย่าตอดรัดพี่"
กล้ามเนื้อภายในออกแรงตอดรัดความใหญ่โตจนผมเกือบจะปลดปล่อยออกมาทันที
ต้องลูบคลำร่างบางไปมา ปากจูบไปบนแผ่นหลัง ลากลิ้นไปทั่ว จนร่างบางเริ่มผ่อนคลาย
ผมเริ่มขยับช้าๆ ส่งแท่งร้อนเข้าออก ริวบิดกายส่ายไปมาตามจังหวะการสอดใส่
ผมบีบเค้นสะโพกงอน เพื่อระบายความเสียวซ่านที่ได้รับ
“อ้า..อ้า..”
ริวเปล่งเสียงครางกระเส่า เมื่อผมเริ่มกระแทกอย่างหนักหน่วงและรุนแรง โหมกระหน่ำความเสียวลงไปไม่บันยะบันยั้ง
ริวยกสะโพกส่ายร่อนสู้ ภายในขมิบตอดรัดแท่งร้อนจนผมใจจะขาด
ผมแช่มันเอาไว้อีกครั้งเมื่อรู้ตัวว่าผมใกล้จะถึงเต็มที โน้มกายลงไปจัดการปลุกเร้ามอบความสุขให้กับคนตัวเล็กเสียก่อน
มือหนาของผมจับแก่นกายเล็กรูดรั้งขึ้นลงอย่างรัวเร็ว สะบัดข้อมือจนร่างของริวบิดเร้าด้วยความเสียวซ่า
" ซี้ด ไม่..ไม่ไหวแล้ว" ริวปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเต็มฝ่ามือของผม ร่างบางทรุดลงไปกับเตียง
ทำให้สะโพกขาวยิ่งลอยเด่นขึ้นมา ยั่วยวนจนผมรู้สึกปวดร้าวไปทั้งแก่นกาย
ผมเริ่มขยับสะโพกอีกครั้ง คราวนี้ดึงแท่งร้อนออกมาจนสุดก่อนดันกลับเข้าไปใหม่ เน้นความหนักหน่วง
ก่อนเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น กระแทกลงไปไม่ยั้ง ยิ่งกระแทกแรงเท่าไหร่การตอดรัดยิ่งเพิ่มมากขึ้น
จนกระทั่งความเสียวซานใกล้จะถึงจุดสิ้นสุด ผมเร่งสะบัดโยกคลอน จับเอวบางเป็นหลักยึดกดกระแทกเต็มสูบอีกสี่ห้าครั้ง
"ริว ริว"
ผมกระตุกไปทั้งตัว น้ำรักพุ่งเข้าไปอย่างรุนแรง ภายในของริวยังตอดรัดเป็นจังหวะ ผมรอจนร่างกายหยุดนิ่ง
จึงถอนตัวออก ล้มตัวลงนอนข้างๆ กอดรักร่างเปลือยไว้แนบอก ริวสั่นไปทั้งตัว ผมสุขสมอิ่มเอมเกินบรรยาย
“ริว” เมื่อร่างบางของริวหายสั่นแล้ว ผมจึงเรียกขึ้น
“อื้อ”
“พี่ไม่ขอโทษนะ เรายั่วพี่เอง” ผมปัดผมยาวที่ชื้นไปด้วยเหงื่อออกให้
“ไอ้หมียักษ์” ริวยื่นมือมีตีหน้าอกผม
“วันนี้จะยอมให้เรียกวันนึงสงสารเห็นว่าเพิ่งเจ็บตัว” ผมยั่วคนตัวเล็กอย่างอารมณ์ดี
“ชอบพี่เหรอ”
“ม..ไม่ได้ชอบโว้ย” ไอ้เด็กบ้าโวยวายเสียงดัง แต่หน้าดันขึ้นสีแดงแป๊ด แถมไม่กล้าสู้หน้าผมอีก
“ไม่ได้ชอบแล้วมายั่วทำไม” ผมยังสนุกที่ได้ไล่ต้อนมัน มือยังกอดร่างบางเอาไว้
ไม่รู้สึกสักนิดว่าเพิ่งผ่านกับการมีอะไรกับผู้ชายมา ประสบการณ์ที่ผมไม่เคยคิดจะทดลองแต่กลับติดใจ
“ไม่ได้ยั่ว” ตอนนี้คนเก่งขดตัวเป็นก้อนกลมอยู่ในอกผม อยากจะฟัดอีกสักทีแต่สงสาร
ยิ่งตอนนี้สติกลับมาแล้ว ยิ่งไม่อยากรังแกมัน
“หึๆ ไม่ได้ยั่วก็ไม่ได้ยั่ว ไปล้างตัวก่อนจะได้นอนพัก เย็นนี้จะลงไปร่วมงานกับเขาไหวไหม เฮ้อ”
“ไหวยังไงก็ต้องไหว” ผมถอนหายใจ ไม่แน่ใจเท่าไหร่ ยังดีที่ทำไปแค่รอบเดียว และผมคิดว่าผมยังอ่อนโยนอยู่บ้าง
ผมพาริวไปอาบน้ำ ทำความสะอาด หาเสื้อคลุมให้สวม ก่อนพากลับมานอนที่เตียง
ผมนอนหงายอยู่ข้างๆ ไม่กล้าดึงมันเข้ามากอด แต่พักเดียวริวก็ค่อยๆ พลิกตัวขยับเข้ามาหาผม
มือเรียวดึงเสื้อผมไว้ ก่อนจะมีเสียงพูดที่แผ่วจนเกือบจะไม่ได้ยินเล็ดลอดออกมา
“อย่าไปจีบพี่ลินนะ”
ผมดึงริวเข้ามากอดไว้กับอก จับหัวไอ้ตัวดีให้ซบลงมา เอามือลูบหลังกล่อมให้มันหลับ
“ไม่ทิ้งหรอก อย่ากลัวเลย” ผมตอบไปคนละเรื่องกับที่ริวพูด แต่ดูเหมือนไอ้ตัวดีจะพอใจกับคำตอบที่ผมให้
มันขยับตัวนิดหน่อย แล้วเริ่มเข้าสู่ห้วงนิทรา
ต่อไปจะเป็นยังไงผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมยังไม่ได้ชอบมันหรอก
แต่ที่บอกมันไปว่าจะไม่ทิ้ง ผมพูดจริง
.............................................................TBC....................................................................
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: ♥♥ คุณรองประธานฯกับบอดี้การ์ดตัวอ้วน ♥♥ [ตอนพิเศษ3] 22/05/16 ★ P.67 (อ่าน 801202 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก