ตอนที่ 36“คุณลลิตาอยากเสนออะไรก็ว่ามาครับ ผมไม่มีเวลามารอทั้งคืน ไม่อย่างนั้นก็ทางใครทางมัน”
ผมกระตุ้นคนที่ยืนอยู่
“กำจัดวิกาให้พ้นทางไม่ยากหรอก อยู่ที่ว่านายกล้าแค่ไหน”
“แล้วคุณลลิตาล่ะครับกล้าแค่ไหน”
“นี่” คุณลลิตายื่นบางอย่างมาทางผม ผมยังมองไม่เห็นเพราะมันอยู่ใต้มือของเธอ
“ผสมให้วิกาดื่ม นายก็เหมือนเจ้าภาพคนนึงของงาน คงจัดการได้ไม่ยาก”
ผมมองของในอยู่ในมือคุณลลิตา มันเป็นซองยาที่บรรจุผงสีขาวบดละเอียดไว้ภายใน
“อะไรครับ”
“ยาปลุกเซ็กซ์ นายไม่ต้องทำอะไรแค่หาทางให้วิกาดื่มให้ได้ก็พอ ที่เหลือฉันจะจัดการเอง”
“ปุ่น” คุณลลิตารีบเก็บซองยาลงไป เมื่อเห็นคุณวีร์เดินเข้ามาหาผมที่โต๊ะ
“ลินให้มาตามรีบไปเถอะ”
“คุณวีร์ไปก่อนเลยครับ เดี๋ยวผมรีบตามไป”
คุณวีร์ไม่ยอมขยับ มองผมด้วยความระแวงสายตาฉายแววเป็นห่วง ผมเลยต้องไล่ซ้ำกลัวคุณลลิตาจับได้
“แป๊บเดียวครับ” คุณวีร์พยักหน้า
“ตาเป็นไงสนุกไหม” คุณวีร์เอื้อมมือแตะหลังมือคุณลลิตาที่ยังวางค้างอยู่บนโต๊ะ
“สนุกค่ะคุณวีร์” ผมเห็นสีแดงเรื่องปรากฏขึ้นบนแก้ม
“วันนี้คนเยอะ ซันมันคงเทคแคร์ไม่ได้เต็มที่ ผมก็ติดวิกาอยู่เลยไม่ค่อยได้มาดูแล ดีแล้วที่ไม่เหงา”
นิ้วที่ไล้ไปมาบนมือคืออะไร แสดงเนียนไปแล้วโว้ย หน้าสิ่วหน้าขวานแต่ผมอดหึงไม่ได้
สงบไว้พี่ปุ่น
“รีบไปนะปุ่นลินโมโหแล้วไม่มีคนช่วย พี่จะขึ้นไปดูวิกาหน่อย”
“ครับ”
“อย่าเพิ่งรีบกลับนะตา ยังไงก็ยังอยากให้อยู่ต่อ”
“ค่ะคุณวีร์” มุกฉันไม่เลือกเธอแต่ก็ให้ความหวังดูท่าจะได้ผลดีเยี่ยม พิสูจน์จากสายตาที่มองตามคุณวีร์ไว้
“คุณคิดจะวางยาคุณวิกา” ผมดึงความสนใจคุณลลิตากลับมา
“คุณวีร์ต้องการแต่งงานกับคนที่เหมาะสม ก็ทำให้ไม่เหลือความเหมาะสมมันจะยากอะไร”
“คุณหมายถึง..”
“ในงานมีผู้ชายตั้งมากมายมันต้องมีอยู่แล้วคนที่อยากเป็นสามีนางเอกดัง ยานี่ไม่ทำให้หมดสติ
แต่จะเร้าร้อน เรียกร้อง จนร่าน คลิปดีๆ สักคลิปถ้าคุณวีร์ได้เห็นคิดหรือว่าจะยังสนใจ”
ยาตัวนี้สินะที่น้องริวโดน แต่มันใช้พิสูจน์ไม่ได้ว่าคุณลลิตาเป็นคนร้าย
“ขอบคุณที่ชวน แต่..ผมไม่คิดว่าผมอยากจะทำ” ผมปฏิเสธคำชวนนั้นออกไป หลังจากที่คิดอย่างดีแล้ว
คุณวีร์ พี่ปั้น ต้องการกันผมออก ผมไม่ควรป่วนงานพี่ปั้นอีกเป็นครั้งที่สอง อย่าลืมว่าผมก็เป็นพนักงานบริษัทคนนึง
แต่ผมไม่ทำก็ใช่ว่าผมจะทำให้มันเกิดประโยขน์ขึ้นมาไม่ได้นะครับ
“นายหมายความว่ายังไงปุ่น คิดจะหักหลักฉันเหรอ”
“เมื่อกี้ผมคิดจะเอาด้วยกับคุณนะคุณลลิตา แต่ผมมาคิดได้ว่าทำไปผมก็ไม่ได้ผลประโยชน์อะไรเลย
ถึงยังไงคุณวีร์ก็คงไม่แต่งกับผม คุณวิกาจะตกกระป๋องไป คุณวีร์ก็ต้องเลือกคนอื่นแทน
ดูจากเมื่อกี้ผมก็พอเดาได้แล้วว่าเป็นใคร”
“อีกอย่างต่อให้ไม่เป็นคุณก็คงเป็นผู้หญิงคนไหนสักคน ผมไม่มีทางถูกยอมรับยกขึ้นมาคู่คุณวีร์แน่
ดังนั้นงานนี้ผมถอนตัว”
“ถ้าอย่างนั้นอย่าขวางทางฉันก็แล้วกัน”
“ผมไม่ได้โง่นะครับ” ผมไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ แค่พูดออกไปสั้นๆ
ได้เวลาที่พี่ปั้นควรบอกผมแล้วว่าต่อไปจะเป็นยังไง
“ปุ่น คุยอะไรกับลลิตา” ผมเดินยังไม่พ้นโค้ง ก็โดนคนที่ยืนหลบอยู่ลากไปซอกหลังกำแพง
“คุณวีร์ตกใจหมดเลยครับ”
“บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าเข้าใกล้สองคนนี้”
“ผมไม่ได้เดินไปแส่หาเรื่องนะครับ คุณลลิตาเดินมาหาผมเอง”
“ปุ่นไปอยู่กับทีมงานในห้องเถอะ พี่เป็นห่วงทำอะไรไม่ถนัดเลย”
“ลืมอีกแล้วอะคุณวีร์ ผมเป็นบอดี้การ์ดนะครับ ช่วยคุณวีร์มาแล้วด้วย”
“นั่นมันใช้กำลัง นี่มันไม่ใช่ มีแต่แผนมีแต่การลอบกัดหลับหลัง”
“คุณวีร์ว่าผมโง่เหรอครับ” ผมทำปากยื่นใส่คนที่ลูบหัวลูบหางผมอยู่
“ไม่ได้คิดแบบนั้นพี่เป็นห่วง”
ผมยกสองมือกอดเอวคุณวีร์ ยื่นหน้าไปถูๆ กับหน้าอกกว้าง
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมระวังตัวอย่างดี พี่ปั้นก็ต้องมองอยู่เชื่อผมสิ ที่ไม่ส่งใครลงมาคงคิดแล้วว่ามันไม่มีอะไร
ใช่ รีบไปหาพี่ปั้นกันเถอะครับ ผมมีอะไรจะบอก”
“เอาสิ”
จากกล้องวงจรปิด คุณลลิตาขึ้นมาหาคุณวิกาที่โต๊ะ ทั้งสองคุยกันสีหน้าปกติไม่บ่งบอกว่าอยู่ในอารมณ์ใด
สักครู่ผมเห็นคุณวิกาหันไปหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าใบเล็กที่ถือมาด้วย ก้มลงทำอะไรบางอย่างกับหน้าจอ
จังหวะสั้นๆ เพียงพอให้คุณลลิตาหย่อนยาลงในแก้ว
ผมหันไปมองหน้าพี่ปั้น อยากรู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป แต่ทั้งทีมกับนั่งเฉยรวมทั้งคุณวีร์ด้วย
เรายังนั่งดูกันไปเรื่อยๆ คุณวิกายกน้ำขึ้นดื่มสามสี่ครั้ง ก่อนที่..
“คุณซัน” ผมเป็นคนที่ร้องออกมาเมื่อเห็นใครบางคนเดินมาหยุดที่โต๊ะ
คุณลลิตาคุยอะไรกับคุณซันนิดหน่อย ก่อนลุกออกไป ภาพอีกมุมกล้องทำให้เห็นว่าเธอไม่ได้ไปไหนไกล
นอกจากหลบอยู่เก้าอี้ใกล้ๆ แค่พอให้พ้นสายตาและสิ่งที่โผล่พ้นขอบพนักเก้าอี้ขึ้นมาคือโทรศัพท์มือถือ
“ต้องออกไปห้ามคุณซันนะครับ” ผมหันไปบอกพี่ปั้น
“ดูไปก่อน ไม่อย่างนั้นเราจะไม่ได้อะไรเลยถ้าไปห้ามตอนนี้”
ผมใจไม่ค่อยดีเลยครับ สงสารคุณลิน ตอนนี้ชั้นสองโล่งไม่มีผู้คน เพราะก่อนหน้านี้เพิ่งเรียกรวมตัวกันลงไปชั้นล่าง
เพื่อเป่าเค้กและเริ่มแดนซ์ปาร์ตี้ กับวงดนตรีที่คุณลินเชิญมาเพื่อเพิ่มความสนุกให้กับงาน
“ยาเริ่มออกฤทธิ์แล้ว” ผมเห็นด้วยกับคุณวีร์เพราะคุณวิกาเริ่มใช้แขนไขว่คว้าคุณซัน หน้าอกหน้าใจเบียดชิด
ปากพยายามจูบไปทั่วหน้า ตอนนี้คุณซันยังพยายามห้ามอยู่ แต่ผมกลัวคุณซันทนไม่ได้นาน
“เสร็จแล้วขอก๊อปปี้สักแผ่นนะปั้น” เสียงเย็นๆ ของคุณลินทำเอาผมตกใจ เข้ามาตอนไหน
หันไปเห็นน้องริวยืนอยู่ข้างหลัง คงไปตามกันมาแน่ๆ
ทางเข้าห้องคอนโทรลนอกจากประตูหน้าบนชั้นสองแล้ว ยังมีประตูด้านหลังที่มีบันไดตรงจากออฟฟิศด้านล่างขึ้นมา
ผมถึงไม่เห็นคุณลินจากหน้าจอมอนิเตอร์
ผมลุ้นจนใจระทึก ไม่อยากเข้าข้างคุณซันนะครับ แต่ถ้าเกิดอะไรเกินเลยมันก็พูดยาก ผมนี่อดนึกไปถึงน้องริวกับพี่ปั้นไม่ได้
คือยามันแรงกว่าที่ผมคิดไว้มาก เห็นคุณวิกาตอนนี้แล้วพูดไม่ออก
เราลุ้นกันอยู่แค่ไม่กี่นาทีแต่ผมรู้สึกมันนานเป็นชาติ ก่อนที่คุณซันจะสะบัดคุณวิกาออกได้ นับถือน้ำใจจริงๆ
พี่ปั้นพยักหน้าให้กับพี่สนิมพี่โชค ประตู้ด้านหน้าห้องจึงถูกผลักออกไป
พี่สนิมตรงไปดึงมือถือออกจากมือของคุณลลิตา พี่โชคล็อคตัวเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน
ผมเห็นคุณวีร์กับพี่ปั้นเดินออกไป ผมจึงตามออกไปบ้าง
พี่ปั้นตรงไปที่คุณวิกาก่อนเป็นอันดับแรก จับหน้าให้เงยขึ้นแล้วกรอกยาบางอย่างลงไป ผมไม่รู้ว่าคืออะไร
แต่สักพักคุณวิกาก็เริ่มสงบลงและหลับไปในที่สุด
ตอนนี้สายตาทุกคู่หันไปมองคุณลลิตา
“สนิมคุมตัวไว้ก่อน รอจนกว่างานเลิก คุณซันผมรบกวนเคลียร์คนเลยได้ไหมครับ”
“ได้ครับ” “ ลิน..”
“เดี๋ยวค่อยคุยกัน ลงไปจัดการก่อน ลินจะลงไปช่วย”
“อืม” หน้าคุณซันดีขึ้นมาทันที ผมว่าคู่นี้คงไม่แคล้วกันแล้วล่ะครับ
คุณวีร์ คุณลิน คุณซันลงไปข้างล่างแล้ว พี่สนิมนำตัวคุณลลิตาเข้าไปในห้องคอนโทรล
ผมเรียกพี่ปั้นไว้ ถามในสิ่งที่ข้องใจ
“พี่ปั้นแบบนี้เราก็ไม่รู้อยู่ดีว่าใครเป็นคนร้ายใช่ไหมครับ”
“ตอนนี้ยังไมรู้ แต่เดี๋ยวคงได้รู้”
“นี่ยังไม่จบใช่ไหมครับ”
“ใช่ รอเทวิกาฟื้นก่อน พี่ให้ยานอนหลับแต่ปริมาณไม่มาก ไม่เกินชั่วโมงน่าจะตื่น มันมีส่วนผสมเข้าไปคลายกล้ามเนื้อ
คงพอช่วยเรื่องยาได้ ฟื้นมาน่าจะคุยกันรู้เรื่องแล้ว โชคดีที่ลลิตาไม่ได้ใส่ยาลงไปมากเพราะมีเวลาแค่สั้นๆ เทวิกาเอง
ก็ดื่มไปไม่มาก ปุ่นลงไปช่วยวีร์เถอะ ทางนี้พี่จะเตรียมการเอง”
“ครับ”
กว่างานเลี้ยงจะเลิกจริงก็ปาเข้าไปอีกชั่วโมงกว่าๆ ท่ามกลางความงงงันของแขก ได้แต่แก้ตัวไปว่าเจ้าของงานรู้สึกไม่ค่อยสบาย
พี่ปั้นกับคุณวีร์เริ่มจัดการที่คุณลลิตาก่อน คลิปจากมือถือถูกถ่ายโอนเข้าเครื่องของพี่ปั้น
“อยากดูอะไรไหมลลิตา”
คุณวีร์กดเล่นภาพขณะที่คุณลลิตาใส่ยาลงในแก้วของคุณวิกาและภาพที่นั่งซุ่มถ่ายรูปอยู่
“ผมเคยชื่นชมคุณว่าเป็นคนสวยคนเก่ง แต่สิ่งที่คุณทำมันผมยอมรับไม่ได้”
“ตาทำเพราะคุณนะคะวีร์ วิกาไม่คู่ควรกับคุณ ผู้หญิงคนนั้นสำส่อน ตีสองหน้า คุณจะตกต่ำเพราะผู้หญิงคนนั้น”
“แล้วผมเหมาะกับใครหรือตา เหมาะกับคุณอย่างนั้นเหรอ คุณหวังอะไรที่มันไม่มีวันเป็นไปได้”
“คุณวีร์!! ทำไมคุณพูดแบบนั้นกับตาค่ะ ที่ผ่านมาตารักคุณคนเดียว รอคุณคนเดียว”
“ปั้นจัดการให้เรียบร้อยเถอะ ผมไม่มีอะไรจะพูดกับผู้หญิงคนนี้และคิดว่าไม่จำเป็นต้องพูด”
พี่ปั้นพยักหน้า ดึงทรัมไดร์ฟออกจากเครื่องส่งให้พี่สนิม
“สนิมพาไปส่งตัวได้เลย”
“วีร์!! คุณวีร์!! กลับมา กลับมาหาตาเดี๋ยวนี้”
หมดไปหนึ่งเรื่อง เหลืออีกคนที่ลูกน้องพี่ปั้นเพิ่งมาส่งข่าวว่าฟื้นเรียบร้อยแล้ว
พี่ปั้นหยิบโน้ตบุ๊คที่เตรียมไว้ออกไปวางบนโต๊ะหน้าโซฟาที่คุณวิกานั่งอยู่ ก่อนเปิดภาพที่ได้มาจากมือถือของคุณลลิตา
“ไม่ใช่วิกานะคะวีร์” เสียงปฏิเสธลั่น ทั้งๆ ที่เก้าอี้ที่นั่งยังเป็นตัวเดิมอยู่เลย
“วิกาผมไม่ใช่นักข่าวที่คุณเอาแต่โกหก ของมันเห็นๆ กันอยู่ ดีที่มีคนหวังดีถ่ายมาให้ผม”
“น..นังตา นังตาใช่ไหมค่ะ มันต้องวางยาวิกาแน่ๆ มัน..มันเป็นคนบอกให้วิกาส่งข้อความตามซันขึ้นมา
วิกาไม่เคยทำตัวแบบนี้จริงๆนะคะวีร์ วีร์ต้องเชื่อวิกานะ”
“คุณไม่ต้องสนใจว่าผมจะเชื่อหรือไม่เชื่อวิกา เอาเป็นว่าผมจะเก็บคลิปนี้เอาไว้ หวังว่าเราจะจากกันด้วยดี
ผมไม่ยุ่งกับคุณ คุณต้องไม่ยุ่งกับผมหรือคนรอบข้างผมอีก ถ้าคุณอยู่ในเงื่อนไขนี้ มันจะถูกเก็บเอาไว้อย่างดี”
“วีร์”
“อ้อ คุณวิกาครับ” ผมที่ยืนฟังอยู่นาน พูดแทรกขึ้นบ้าง
“อย่าคิดจะให้คุณซันรับผิดชอบคุณนะครับ เพราะถ้าคุณทนดูได้จนจบคลิป คุณจะเห็นว่ามีแต่คุณที่ปล้ำคุณซัน
ส่วนคุณซันไม่ได้ทำอะไรคุณเลยแม้แต่นิดเดียว”
“มึงรุมกูเหรออีปุ่น” คุณวิกาที่หมดสภาพนางฟ้ากระโจนเข้าใส่ผม แต่เข้าไม่ถึงเพราะพี่โชคจับเอาไว้
“ปล่อยกู เอามือสวะของมึงออกไป”
“ผมปล่อยคุณแน่วิกา แต่จำไว้ว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้นแม้แต่เรื่องเดียว ขอเพียงผมสงสัยว่าเป็นคุณ ผมจะปล่อยคลิปนี้ทันที
ถ้าคุณยังอยากยืนอยู่ตรงนี้ก็เลือกเอาเอง”
“โชคปล่อยวิกา”
“ครับ” พี่โชคปล่อยมือออกจากแขนคุณวิกา
“อย่าคิดว่าผมไม่กล้าทำนะวิกา ภาพซันมีแค่ด้านหลังต่อให้คนสงสัยไม่รับเสียอย่างก็จบ คิดให้ดีๆ ก่อนจะทำอะไรลงไป”
คุณวีร์พูดจบก็พยักหน้าให้พี่โชค ฝ่ายหลังเตรียมพร้อมอยู่แล้ว มือนึงคว้าแขนมือนึงคว้ากระเป๋า
พาเดินลงบันไดไป
“คิดว่าใคร” คุณวีร์หันมาถามพี่ปั้น
“ยังบอกยาก แต่นี่มันก็แตกหักแล้วล่ะ ประกบสองคนนี้ต่ออีกไม่กี่วันก็คงรู้ผล”
“พี่ปั้นไม่ได้ส่งคุณลลิตาให้ตำรวจจริงๆ หรือครับ”
“ส่งจริง หลักฐานก็ส่งไปจริง แต่ส่งให้เพื่อนๆ กัน เดี๋ยวก็คงปล่อยตัวออกมา
“หลังจากนี้ระวังกันให้มาก จากลักษณะที่ผ่านมาของคนร้าย ไม่อยู่เฉยแน่”
“ครับ” ผมกังวลอยู่พอสมควร บางอย่างมันบอกผมว่าเรื่องใหญ่กำลังจะตามมา แต่มันกำลังจะจบลง
.........................................................................................
-กุหลาบช่อนั้น-สวย มันยังสวยอยู่เลย กุหลาบที่วีร์ให้ กุหลาบที่ทำให้รู้ว่าวีร์แอบหลงรัก
วีร์ไม่ค่อยกล้าแสดงออก แต่ชอบมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ตอนที่ล้มวีร์รีบเข้ามาช่วยพยุง
มือที่ยื่นมาให้แอบกุมกระชับ บีบเสียแน่นเลยคงไม่อยากปล่อย
วีร์ชวนทานข้าวอีกแล้วน่ารักเหลือเกิน ดูสิไม่กล้าชวนตรงๆ ต้องชวนคนใกล้ตัวไปทานคงอยากให้ไปด้วย
ดอกไม้ช่อนี้ก็เหมือนกัน กุหลาบช่อใหญ่ที่คนเอามาแสดงความยินดี วีร์ถามว่าชอบหรือเปล่า ถ้าชอบก็เอาไปได้
คนขี้อายอยากให้ก็ไม่ยอมพูดออกมา
เวลาอยู่ต่อหน้าวีร์ทำเป็นไม่สนใจ แต่พอเข้าใกล้คนอื่นวีร์จะหึง ทำหน้าเรียบมองมา คงตกใจสินะ
ไม่ไปไหนหรอก รักวีร์คนเดียวเท่านั้น
วีร์ธุรกิจเยอะ ต้องคอยเทคแคร์คนโน้นคนนี่ ผู้หญิงพวกนั้นก็ดีใจเนื้อเต้น ช่างไม่รู้เลยว่าวีร์ทำไปเพราะหน้าที่
ไม่ได้คิดอะไร แต่บางครั้งวีร์ก็ดูแลดีเกินไป ต้องคอยเตือนกันบ้าง
ไม่ลงโทษวีร์หนักหรอก สงสาร ทุบรถ ขับปาดหน้าให้ยายผู้หญิงที่ทำชูคออยู่ในรถขวัญกระเจิงเล่น
เห็นไหมวีร์กลับมาเป็นเด็กดีอีกแล้ว
แต่..ตั้งแต่นังนั้นเข้ามาวีร์ก็ไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเลย มันเกาะวีร์ไม่ยอมปล่อย ต้องเตือนวีร์ให้รู้ตัว
เกเรได้แต่อย่าออกนอกลู่นอกทาง ชีวิตเราสองคนเป็นของกันและกัน
เด็กดื้อทำไมเตือนไม่ฟัง เพราะมีไอ้หมูอ้วนมันเขามาใช่ไหม มันคอยกันท่า มันประจบสอพลอเจ้านาย
มันบอกให้วีร์เกลียดฉันเหรอ
กุหลาบจะเตือนความจำวีร์ให้หวนคิดถึงวันของเรา กุหลาบที่วีร์ใช้สารภาพรักไงคนดี
วีร์ต้องไม่ลืมมันสิ วีร์เป็นของฉัน
ฉันส่งมันไปเตือนวีร์ครั้งแล้วครั้งเล่า ทำไมทำเมินเฉย เพราะมันใช่ไหมไอ้เลวปุ่น ต้องกำจัดมัน ต้องกำจัดมันให้พ้นทาง
ทำไมพระเจ้าไม่เข้าข้างฉัน กี่ครั้งต่อกี่ครั้งมันก็รอดไปได้ มันทำให้วีร์เกลียดฉัน
ทั้งที่ฉันแก้ตัวแล้ว ฉันเอาใจวีร์ ฉันกำจัดคนที่เป็นเสี้ยนหนามให้วีร์ ฉันส่งรูปไปบอกว่าฉันเอง ฉันเป็นคนที่จัดการให้
มีแค่ฉันเท่านั้นที่คู่ควรกับวีร์ แต่วีร์กลับไล่ฉัน ไล่ราวกับไม่เคยรักกันมาก่อน
เพราะไอ้ปุ่น เพราะมันคนเดียว
นังนั้นจัดการไม่ยาก ต้องให้นังนั้นดึงวีร์กลับมา ฉันต้องไม่ยอมแพ้ วีร์รักฉันคนเดียวแค่หลงไปเท่านั้น
เดี๋ยววีร์ก็กลับมา
วีร์รักฉัน วีร์รักฉัน วีร์รักฉันคนที่เหมาะกับนามสกุลนี้ คนที่จะยืนเคียงข้างวีร์มีแค่ฉันเท่านั้น
ลลิตา ปัญจะรัตน์สกุล ใครที่มันขวางก็ต้องตาย!!
........................................................TBC...........................................................
ปล.ยังไม่มีเวลาตรวจทานคำผิดและเรียบเรียงนะคะ ลงให้ได้อ่านกันก่อน เดี๋ยวมาแก้ให้อีกครั้ง
ใครรอหวานๆ ก็นับถอยหลังได้เลยนะคะ เคลียร์เรื่องนี้เสร็จจนจบเรื่องก็หวานๆ กันไปยาวๆ
เปิดเรื่องใหม่ไว้นะคะ ใครชอบแนวอ่านไปยิ้มไป จิ้มได้เลยค่า
♥ ทฤษฎีโลกกลม {เขาว่า...คือพรหมลิขิต} ♥ Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: ♥♥ คุณรองประธานฯกับบอดี้การ์ดตัวอ้วน ♥♥ [ตอนพิเศษ3] 22/05/16 ★ P.67 (อ่าน 800582 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก