ตอนพิเศษ 2 : เมื่อหมูปุ่นอยากเซอร์ไพรส์ผมคิดมาสองเดือนแล้ว ตั้งแต่วันที่คุณวีร์ให้แหวนว่าผมอยากทำอะไรให้คุณวีร์บ้าง
จะทำแหวนให้ก็ซ้ำ ดูไม่มีจินตนาการ แถมวงนี้ก็ใส่ติดนิ้วกันตลอดเวลาอยู่แล้วทั้งผมทั้งคุณวีร์
จะจัดงานเลี้ยงเซอร์ไพรส์ คุณวีร์ก็ไปงานเลี้ยงบ่อยมาก บ่อยจนบ่นว่าอยากอยู่บ้านสบายๆ สงบๆ มากกว่า
เมื่อผมคิดอะไรไม่ออก และใช้เวลาผ่านมานานเกินไป จึงเริ่มคิดว่าควรอาศัยตัวช่วย
ผมโทรหาคุณลินก่อนเป็นคนแรก
“คุณลิน ผมอยากทำอะไรเซอร์ไพรส์ให้คุณวีร์แต่นึกไม่ออก คุณลินว่าผมทำอะไรดีครับ”
“อยากเซอร์ไพรส์?”
“ครับ”
“ไม่ยาก นายก็ฉีกสัญญาทิ้งเลยทั้งสองฉบับ เก็บกระเป๋าออกจากบ้าน จบ วีร์ไม่เซอร์ไพรส์ให้มาตบ”
“เอ่อ....”
“เชื่อสิ ทำเถอะ สนุก อยากดู”
“ขอบคุณครับคุณลิน” ผมวางสายด้วยความสะพรึงกลัว นึกเห็นใจอนาคตของคุณซันขึ้นมาตะหงิดๆ
การมีภรรยาอย่างคุณลินต้องมีจิตใจที่เข้มแข็งมากผมบอกได้เลย
คนต่อไปคือพี่ปั้น ไม่คิดว่าจะได้คำตอบถูกใจหรอกครับ อาจจะโดนด่าด้วย แต่ชั่วโมงนี้มันคิดไม่ออกจริงๆ
ลองดูเผื่อฟลุ้กได้อะไรดีๆ
“ทำไมต้องเซอร์ไพรส์ ปุ่นถามวีร์เลยว่าอยากได้อะไร ซื้อของได้ตรงกับที่อยากได้คือเซอร์ไพรส์ที่ดีที่สุด เชื่อพี่”
ผมไม่แปลกใจเลยที่พี่ปั้นมันยังโสดจนได้มาเจอกับน้องริว แฟนคนก่อนๆ หายวับ กี่คนๆ ก็เลิก ไม่ผู้หญิงทนพี่ปั้นไม่ไหว
ก็พี่ปั้นนั่นแหล่ะทนผู้หญิงไม่ไหว เป็นโชคดีของพี่ปั้นแล้วที่ได้น้องริวเป็นแฟน
มาถึงคนต่อไป ผมเลือกโทรหาคุณซัน เพื่อนสนิทกันแถมน่าจะธรรมดาที่สุดแล้ว
“วีร์ชอบสะสมนาฬิกา” เห็นไหมผมมาถูกทางแล้ว ตื่นเต้นๆ
“แต่มันแพงนะปุ่น จะซื้อเหรอ” เอ่อ อันนี้ลืมคิดครับ
คุณวีร์ให้ผมไปเปิดบัญชีใหม่ เอาเงินเข้าให้ผมทุกเดือน แต่ผมไม่กล้าเอาออกมาใช้ครับ เลยเก็บไว้อย่างนั้น
ใช้แต่เงินเดือนที่บริษัทจ่ายให้ ผมยังทำงานตำแหน่งเลขาส่วนตัวคุณวีร์อยู่ ตอนนี้รับเงินโดยตรงจากบริษัทแล้ว
ไม่ได้รับจากพี่ปั้นเหมือนเมื่อก่อน
“มีอย่างอื่นอีกไหมครับ ผมมีงบไม่มาก”
“ที่วีร์สะสมก็มีแค่ นาฬิกา รถ ที่ดิน นอกนั้นก็ของใช้ทั่วไป ปุ่นซื้อพวกเสื้อผ้าให้ก็ได้มั้ง ปุ่นให้อะไรวีร์มันก็ดีใจทั้งนั้นแหล่ะ”
“ขอบคุณครับคุณซัน” นี่เป็นอีกตัวอย่างหนึ่งของความต่างที่ลงตัว นี่ถ้าไม่ใช่ผู้ชายไม่คิดอะไรมากอย่างคุณซันมีหรือ
จะอยู่กับคุณลินได้
ผมเหลือสองคนสุดท้าย ระหว่างเรย์กับน้องริว ผมว่าเรย์คงคล้ายคุณซัน ส่วนน้องริวผมรู้ว่าต้องมีแผนการมากมาย
ที่น่าสนใจ แต่ที่ผมไม่เลือกโทรหาเป็นคนแรกๆ เพราะความเฮี้ยวผสมแรดอย่างที่พี่ปั้นมันเรียกนั่นแหล่ะครับ
ยอมรับว่ากลัวใจจริงๆ
แต่ในเมื่อไม่มีทางเลือกก็ต้องโทรครับ
“เซอร์ไพรส์เหรอพี่ปุ่น โห สบายมาก เดี๋ยวริวช่วยเอง รับรองพี่วีร์คิดไม่ถึง เซอร์ไพรส์ได้แน่นอน”
“อะไรครับ ไม่เอาอะไรแปลกๆ นะครับน้องริว”
“พูดงี้ได้ไงพี่ปุ่น ริวไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกน่า”
“ขอโทษครับน้องริว งั้นเอาตามน้องริวว่าเลยครับ”
น้ำเสียงน้องริวงอนผมมากครับ ผมเลยต้องรีบง้อโดยด่วน ว่าไงว่าตามกัน
“โอเค เดี๋ยวขอริวไปนั่งคิดก่อนนะ คิดออกแล้วจะโทรหาพี่ปุ่นทันที”
“ขอบคุณครับ พี่ฝากด้วยนะน้องริว”
“ไม่ต้องห่วง เชื่อใจริวได้”
วันนี้ผมกับน้องริวมาเดินเลือกซื้อของด้วยกันครับ คุณวีร์เข้าประชุมกับพี่พร ผมเลยสบโอกาสแอบออกมาได้
เราเริ่มจากร้านดอกไม้ เลือกชนิดของดอกไม้ที่ชอบ คุยเรื่องสไตล์การจัด เสร็จแล้วก็ต่อด้วยร้านขายเทียนหอม
หลังจากนั้นก็ถึงเวลาไปหาซื้อของสำคัญ
“ไปซื้อน้ำมันหอมกัน”
นี่คือส่วนที่พิเศษสุดครับ ผมแอบไปเรียนนวดมา น้องริวจัดการหาครูมาสอนให้ที่คอนโดน้องริว
เวลาไปเรียนผมบอกคุณวีร์ว่าไปซื้อของกับน้องริว คุณวีร์ก็ไม่ได้ว่าอะไรยอมให้ไปแต่โดยดี
ผมกับน้องริวช่วยกันเลือกจนได้กลิ่นที่ถูกใจ เป็นกลิ่นลาเวนเดอร์ มันช่วยให้ผ่อนคลายลดความตึงเครียด
“แค่นี้ก็พอแล้ว พี่วีร์จะได้พักผ่อนสบายๆ พักนี้งานยุ่งนี่ใช่ไหม”
“ใช่ครับ” ผมดูของที่หอบหิ้วกันมา เหลือแค่ดอกไม้ที่ทางร้านจะเป็นคนเข้าไปจัดให้
“น้องริวว่าคุณ์วีร์จะชอบไอเดียนี้ไหมครับ”
“เชื่อริวเถอะ รับรองว่าพี่วีร์ต้องชอบ”
ผมกับน้องริวเลือกวันศุกร์ เพราะเสาร์อาทิตย์นี้คุณวีร์ไม่มีงาน จะได้พักผ่อนได้เต็มที่
น้องริวจะเข้าไปที่บ้านตอนบ่าย เพราะร้านดอกไม้จะเข้าไปจัดสถานที่ ผมตื่นเต้นจนเหงื่อออก กลัวมากว่าคุณวีร์จะจับได้
“คุณวีร์ครับผมปวดหัว รู้สึกไม่ค่อยสบายตัวเลย ผมกลับก่อนได้ไหมครับ”
ผมเข้าไปหาคุณวีร์ที่ห้องเมื่อนาฬิกาบอกเวลา 15.00 น.
“ไปหาหมอไหมปุ่น พี่พาไป” คุณวีร์รีบเข้ามาจับหน้าผากผม
“ตัวก็ไม่ร้อนนี่”
“ไม่มีไข้หรอกครับแค่รู้สึกปวดหัว”
“อืม งั้นก็เอาสิ ให้คนขับรถไปส่งนะอย่ากลับเอง”
“ครับผม เอ่อ..คุณวีร์ครับ”
“ครับปุ่น”
“คุณวีร์กลับเร็วๆ นะครับ ผมไม่อยากอยู่คนเดียว”
แม่บ้านเราไม่นับก็ได้ใช่ไหมครับ ต้องทำอ้อนๆ ไว้ก่อน เกิดคุณวีร์ติดธุระด่วน กลับช้าเสียแผนหมด
“ปวดหัวมากเหรอ งั้นพี่กลับพร้อมปุ่นเลยดีกว่า”
“ไม่ครับ ไม่เป็นไร ผมไม่ได้เป็นอะไรมากเดี๋ยวคุณวีร์เสียงาน ถ้าไม่ไหวผมจะโทรหาครับ”
“งั้นก็ได้ แต่ถ้าไม่ไหวต้องโทรบอกพี่นะ”
“ครับ”
โอ๊ย โล่งๆ นึกว่าจะออกมาไม่ได้เสียแล้ว ผมรีบกลับมาบ้าน กลัวน้องริวรอนาน
พอไปถึง น้องริวเนรมิตห้องนอนผมเหมือนอย่างกับห้องในสปา จัดดอกไม้ไว้ตามมุมต่างๆ วางเทียนหอมไว้ทั่วห้อง
มีขวดแชมเปญ แก้วสองใบพร้อมถาดผลไม้วางไว้ข้างๆ เป็นลูกเชอร์รี่กับสตรอเบอรี่อย่างละครึ่ง
อืม มันก็ไม่น่ากลัวอย่างที่ผมคิด คือผมยอมรับว่ากังวลมาตลอด กลัวน้องริวจะติดเรท 18+ แต่โชคดีที่ไม่ใช่
มันให้ความรู้สึกผ่อนคลายเหมือนอยู่ในสปาจริงๆ
“ริวสั่งพี่พรไว้แล้วว่าถ้าพี่วีร์ออกมาตอนไหนให้โทรมาบอก เดี๋ยวพี่ปุ่นรีบทานข้าวเย็นก่อนจะได้รอทำเซอร์ไพรส์ในห้อง
ส่วนพี่วีร์เดี๋ยวริวลงไปรับหน้าเอง จะบอกว่าพี่ปุ่นเพิ่งหลับไปอย่าเพิ่งขึ้นไปกวน จะบังคับให้ทานข้าวให้เสร็จถึงจะ
ปล่อยให้ขึ้นมา เชื่อมือริว ไม่ผิดแผนแน่นอน”
“ครับ พี่ฝากริวด้วยนะ”
ผมมองไปรอบๆ ห้องอย่างพอใจ ที่นอนเปลี่ยนผ้าปูใหม่เรียบตึง ผมสั่งแม่บ้านไว้ตั้งแต่ตอนเช้า
ห้องสะอาดหมดจด มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้ เดี๋ยวถ้าผมจุดเทียนหอมอีกอย่าง จับคุณวีร์นอนนวดน้ำมัน
คุณวีร์ต้องรู้สึกสบายมากแน่ๆ จะว่าไปเซอร์ไพรส์ผมนี่ก็ไม่เลวเลยนะ ต้องขอบคุณน้องริวจริงๆ
น้องริวโทรขึ้นมาดังเพียงครู่เดียวแล้ววาง เป็นสัญญาณว่าคุณวีร์เดินขึ้นมาแล้ว
ผมยืนแอบอยู่หลังประตู ในห้องมีเพียงแค่แสงเทียนที่วูบไหวไปมา เสียอย่างเดียวขาดเพลงแบบในสปาไม่อย่างนั้นเป๊ะมาก
คุณวีร์เปิดประตูเข้ามา ผมเอามือบังหน้าอกตัวเองเอาไว้กันมันกระแทก
“เอ๊ะ” ผมได้ยินเสียงคุณวีร์หลุดออกมาเบาๆ สายตากวาดมองไปรอบห้อง ผมรีบปิดประตู แล้วไปยืนอยู่ด้านหลังคุณวีร์
ผมสอดมือเข้าไปโอบเอวคุณวีร์เอาไว้ หน้าแนบชิดหลัง
“ชอบไหมครับ”
“ชอบครับ ตัวอ้วนทำให้พี่สินะ สวย”
ผมพยักหน้ากับแผ่นหลังที่คุ้นเคย กอดแน่นๆ อีกที ก่อนค่อยๆ คลายมือ
“ไปทีเตียงกันครับ ผมมีเซอร์ไพรส์ให้คุณวีร์ด้วย”
“นี่ก็เซอร์ไพรส์มากแล้วนะ มีมากกว่านี้อีกเหรอตัวอ้วน”
“แน่นอนสิครับ แต่คุณวีร์ต้องหลับตาก่อน นอนหันหลังด้วย ตกลงไหมครับ”
“ครับผม แล้วแต่ตัวอ้วนบัญชาเลย พี่ตื่นเต้นนะ ตื่นทั้งตัวเลย”
เอิ่ม ผมคิดอยู่แล้วว่าคุณวีร์จัดการยาก แต่ไม่ยอมหรอกครับ เสียเวลาเรียนตั้งนานมันต้องได้ใช้สิ
“ไม่ใช่แบบนั้นสิครับ คุณวีร์อะ แบบนั้นคุณวีร์ทำออกบ่อยยังจะเซอร์ไพรส์อีกเหรอครับ”
“หึๆ พูดอย่างนี้ไม่รู้จักพี่ซะแล้ว”
ผมรีบดันคุณวีร์ให้เดินไปที่เตียง ยังดีที่ยอมทำตามแต่โดยดี
“ถอดเสื้อกับกางเกงด้วยครับ”
“หือ แล้วไหนบอกว่าไม่ใช่แบบนั้นไง” นี่ก็เข้าเรื่องจริง
“คุณวีร์อะ ห้ามพูด ทำตามที่ผมบอกก็พอ ไม่งั้นผมจะโกรธนะครับ” ต้องขู่ครับ ไม่อย่างนั้นกว่าจะเอาพ่อเจ้าประคุณ
ขึ้นไปนอนนวดได้สงสัยอีกหลายชั่วโมง
คุณวีร์จัดการถอดเสื้อนอก เนคไท เสื้อเชิ้ตออก และตามด้วยเข็มขัดและกางเกง พอมือใหญ่จับขอบกางเกงในเท่านั้นแหล่ะ
ผมนี่ร้องห้ามเสียงหลง
“ชิ้นนั้นไม่ต้องครับ ใส่เอาไว้เถอะ”
“นึกว่าอยากให้ถอดหมด พี่กะอำนวยความสะดวกเต็มที่เลยนะ”
“ขึ้นไปนอนคว่ำหน้าบนเตียงเลยครับ บอกแล้วว่าห้ามพูดมาก วันนี้ห้ามใช้เสียงครับ เน้นความสงบ”
“โอเคครับ วันนี้ตัวอ้วนดุชะมัด”
คุณวีร์ขึ้นไปนอนคว่ำหน้าลงกับหมอน ผมเห็นคุณวีร์เปลือยก็บ่อย แต่มองทีไรมันก็อดกลืนน้ำลายไม่ได้สักที
ผมหยิบขวดน้ำมันหอมที่วางซ่อนไว้ ก่อนตามขึ้นไปนั่งบนเตียง คุณวีร์นอนหลับตาพริ้ม ที่มุมปากมีรอยยิ้มแตะแต้มอยู่
เดี๋ยวจะยิ้มยิ่งกว่านี้ พี่ปุ่นฝึกมาอย่างดี รับรองสปาก็สปาเถอะ
“เฮ้ย ตกตก” ผมมัวแต่ยุ่งกับการจะเปิดฝาขวดน้ำมันหอม รู้ตัวอีกทีคนที่นอนคว่ำอยู่ก็พลิกขึ้นมานอนหงาย
แถมคว้าผมลงไปนอนกอดไว้กับอก
“หือ นี่ใครครับ ไม่ใช่ตัวอ้วนของพี่นี่”
“คุณวีร์อะ”
“ไหนนั่งให้พี่มองชัดๆ สิ” คุณวีร์จับผมขึ้นนั่งบนต้นขา มองผมตาเยิ้มไปหมด
“ไม่ใช่จริงๆ ด้วย นี่หมอนวดมาจากสปาไหนครับ” คุณรองประธานไม่พูดเปล่า มือก็ลูบต้นขาผมไปมา
“อย่าแซวสิครับคุณวีร์”
“ไม่ใช่หมอนวดสินะ ไม่ใช่ตัวอ้วนด้วย ไหนชื่ออะไรเรา”
คุณวีร์เอามือมาแตะคางผม ไล้นิ้วไปทั่ว ก่อนดึงผมลงไปประกบปากแนบชิด
“อืม หวาน พี่ขอทานของหวานเลยได้ไหมครับ เมื่อกี้ทานของคาวยังไม่ได้ทานของหวานเลย”
“ไม่ได้” ผมรีบส่ายหน้าเร็วๆ ขืนให้ทานของหวานก่อนก็ไม่ต้องนวดแล้วล่ะครับ
“ให้ผมนวดให้คุณวีร์ก่อนนะครับ ผมเรียนมาเลยนะ ต่อไปจะนวดให้เวลาคุณวีร์บ่นปวดเมื่อย”
“เมียพี่น่ารักที่สุด” แล้วก็ตามมาอีกสองสามจุ๊บตามระเบียบ ชมเปล่าๆ ไม่มีหรอกครับ พี่ปุ่นช้ำตลอด
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจปุ่นครับพี่ไม่ขัด เริ่มนวดจากตรงนี้นะ” มือใหญ่จับมือผมไปแตะที่กึ่งกลางลำตัว
“พี่อยากผ่อนคลายจะแย่แล้ว ทำให้พี่หน่อยนะครับ”
ผมเริ่มปลงตก สงสัยว่าคงไม่ต้องนวดแบบที่เรียนมาแล้วล่ะ ทำใจเถอะปุ่นเอ๊ย
ผมจับลูกค้าพิเศษไว้ในอุ้งมือ พี่อนาคอนด้าก็ใจร้อนเหลือเกินแป๊บเดียวขยายตัวเสียเต็มที่
“อืมม รู้หรือเปล่าว่าวันนี้ตัวอ้วนเซ็กซี่แค่ไหน”
“ลูกชายพี่มันตื่นเต้นใหญ่เลยเห็นไหม” ผมกำลังตั้งใจปฏิบัติภารกิจ คนตัวโตก็เอาแต่พูดไม่หยุด
เสียงแหบพร่าฟังแล้วจั๊กจี้หู
“อ้า..อย่างนั้นครับ”
“อืม ตัวอ้วนเก่ง..เก่งมาก” คุณวีร์ปล่อยให้ผมทำต่ออีกแป๊บเดียวก็ดึงผมเข้าหาตัว
ปากร้อนๆ แนบเข้ามาหา คุณวีร์ดูดริมฝีปากผมทั้งบนและล่าง ลิ้นร้อนควานไปทั่ว ทำเหมือนกำลังหิวโหยผมเหลือเกิน
นานๆ ผมจะเห็นคุณวีร์เป็นแบบนี้ ปกติคุณวีร์จะคุมตัวเองได้เสมอ
“ไหนร้องหน่อยสิครับ” คุณวีร์พูดชิดปากผม
เอาจริงอะ ขอกันอย่างนี้เลยเหรอ ผมรีบสั่นหน้าปฏิเสธ อยู่ๆ จะให้พี่ปุ่นร้อง ไม่เอา
“นะครับคนดีของพี่” ตายสิครับเจอคำนี้เข้าไป พี่ปุ่นก็ตายสิ
เอาวะ ร้องก็ร้อง
“เมี้ยว”“โอ๊ยน่ารักอะไรอย่างนี้ ขออีกทีสิครับ”
“เมี้ยว” ผมร้องออกไปเบาๆ
“น่ากินเกินไปแล้ว พี่ไม่ไหวขอกินล่ะนะครับ ”
คุณวีร์พลิกตัวจับผมลงนอนข้างใต้ มือไม้เกเรไปทั่ว ระดับความหื่นทะลุเพดาน
ผมคิดอยู่แล้วเชียว ถึงให้หลับตาก่อน กะว่าจะนวดให้เสร็จก่อนถึงจะให้เห็น
น้องริวนะน้องริว ทำกับผมได้ ผมคิดอยู่แล้วว่ามันต้องมีอะไรประหลาด
“กรุ้งกริ้งๆ” เสียงกระดิ่งเล็กๆ ดังขึ้นตลอดการกระแทกกระทั้น เสียงกระดิ่งยิ่งดังคนหื่นก็ยิ่งคึก
อู๊ย ผมไม่อยากจะบรรยาย วันนี้คุณรองประธานท่านจัดเต็ม ทั้งมือ ทั้งปาก ทั้งอนาคอนด้า
เรียกว่าเล่นจริง เจ็บจริง สแตนอินไม่ต้อง ใส่ไม่ยั้ง ช้างก็ฉุดไม่อยู่
กว่าท่านจะยอมรามือ ผมก็ไม่อยากนับแล้วตัวเลขมันวิ่งขึ้นไปถึงเท่าไหร่ ได้แต่นอนหอบหายใจ แฮ่กๆ
มีคนตัวโตนอนกอดอยู่ข้างหลัง ลูบหูลูบหางอยู่นั่นแหล่ะ
ชอบมากก็เอาไปใส่เองเลยไป๊ พี่ปุ่นงอนแล้ว“ขอบคุณนะครับ พี่ชอบของขวัญของตัวอ้วนที่สุด”
“มันไม่ใช่อันนี้” ผมพูดเสียงสะบัด ไม่สนคนที่พยายามจะพลิกตัวผมให้หันหน้าไปหา
ไม่ยอมหรอก เอะอะปล้ำ เอะอะปล้ำ ไอ้คุณวีร์ขี้หื่น
“แมวเหมียวไม่หันมา พี่จะเสียบต่อแล้วนะครับ หันก้นให้แบบนี้ตั้งใจยั่วพี่ใช่ไหม”
พรึบ หันกลับสิครับ ใครจะรอให้โดนเสียบล่ะ แค่นี้ก็ไม่รู้จะเดินไหวหรือเปล่า
“ไหนบอกพี่สิ ตกลงตัวอ้วนตั้งใจจะทำอะไร ถึงแต่งห้องโรแมนติกขนาดนี้ แถมแต่งตัวยั่วพี่ซะของขึ้น”
เหอะ ใครอยากจะแต่ง นี่โดนน้องริวหักหลังหรอก บอกว่าไม่มีอะไรแปลกๆ อยู่ๆ พอใกล้เวลาก็ให้เปลี่ยนชุด
หยิบออกมาจากกล่องพี่ปุ่นแทบเป็นลม
ตอนแรกผมก็ยืนกรานหัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ใส่ อยู่ๆ น้องริวก็ตาแดงขึ้นมา บอกว่ากว่าจะหาได้ลำบากอย่างโน้นอย่างนี้
อยากทำเพื่อผมกับคุณวีร์ และบลา บลา บลา พูดจนผมต้องรีบหยิบเอามาใส่ด้วยความรู้สึกผิด
แล้วดูผลพวงแห่งการเป็นคนดีที่พี่ปุ่นได้รับสิ สามชั่วโมงแบบนันสต็อป ข้าวที่กินไปหายเกลี้ยง เหนื่อยยังกับออกรบ
“ว่าไงครับ บอกพี่หน่อยเร็ว พี่อยากรู้”
“ผมไปเรียนนวดมาอยากให้คุณวีร์ประหลาดใจ ห้องนี่ก็ตกแต่งให้เหมือนสปาจะได้รู้สึกผ่อนคลาย แล้วดูคุณวีร์ทำสิครับ หมดกัน”
“ทำไมล่ะครับ พี่ออกจะชอบ นวดแบบนี้ใกล้ชิดกันดี เรานวดให้พี่ พี่นวดให้เรา"
เสียงคุณวีร์ทำเอาผมอายพูดเสียเห็นภาพ
“ขอบคุณนะครับตัวอ้วน พี่ชอบทุกอย่างที่ทำให้ รักตัวอ้วนนะ”
“หิวแล้ว” ผมทำหน้างอ รู้สึกดีที่ได้ตัดฉับความโรแมนติกของคุณวีร์
ก็ผมยังโกรธคนเจ้าเล่ห์ที่ไม่ยอมทำตามคำสั่งอยู่นี่ครับ บอกว่าให้หลับตา ก็ดื้อพลิกตัวกลับมามองผมจนเป็นเรื่อง
“ฮ่าๆๆ โธ่พี่นึกว่าอะไร ใช้แรงไปเยอะเลยโมโหหิวนี่เอง”
“อะ อ้าปากครับแมวเหมียว” คุณวีร์ลุกขึ้นนั่งพิงพนักหัวเตียง ดึงผมขึ้นมานั่งพิงอก
ก่อนหยิบสตรอเบอรี่ลูกโตมาจ่อให้ที่ปากผม
“หวานไหมครับ พี่ชิมหน่อยสิ” คุณวีร์ไล้ลิ้นไปรอบริมฝีปากผมก่อนส่งเข้าไปชิมรสภายใน
“อืม หวานดี”
แล้วการชิมสตรอเบอรี่แค่ลูกเดียวก็ยาวนานออกไป
นี่มันไม่ได้ช่วยเพิ่มพลังงานให้พี่ปุ่นแล้ว กลายเป็นยิ่งใช้พลังงานหนักขึ้นไปอีก
เฮ้อ พี่ปุ่นปลง อยู่กับคุณรองประธานขยับตัวเมื่อไหร่หาว่ายั่วเมื่อนั้น
แต่ลึกๆ พี่ปุ่นก็แอบดีใจนะ ที่ไม่ว่าจะผ่านมานานแค่ไหนคุณรองประธานก็ยังหลงพี่ปุ่นเหมือนเดิม
พี่ปุ่นขอแค่นี้
ขอแค่ให้คุณรองประธานยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไป
ขอแค่...
อย่ามากไปกว่านี้นะเฟ้ยยยยย (#‵′)凸 พี่ปุ่นไม่ไหวแล้ววววววววววววววดึกสงัด
“พี่เพิ่มให้เป็นสองเรือนน่ะริว ไปเลือกเอาได้เลย ชุดแมวเหมียวถูกใจมาก”
..........................................................END..............................................................
วันนี้คนเขียนเปื่อย ถ้าอ่านแล้วไม่สนุกต้องขอโทษด้วยน้า สมองตีบตันจริงๆ แต่นัดแล้วต้องมาเนอะ
คำผิดเดี๋ยวหายดีแล้วมาแก้ให้นะคะ^^
ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะคะ ใครชอบแนวอ่านสบายๆ ขำๆ ก็จิ้มเลย
｡❤ STALKER แอบ.หลง.รัก ❤｡
หัวข้อ: ♥♥ คุณรองประธานฯกับบอดี้การ์ดตัวอ้วน ♥♥ [ตอนพิเศษ3] 22/05/16 ★ P.67 (อ่าน 801117 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก