หัวข้อ: << อนูบิส จ้าวแห่งแดนมรณะ >> [Pre orderพิมพ์ครั้งใหม่ 4 ก.ย.-5ต.ค.61]

[kitty08]

 :serius2:หน้ากระดาษหมดได้ไง เราไม่ยอมน่ะ กลับมาต่อด่วน ๆ  ยายไปสบายแล้วน่ะโอม อย่าให้ท่านได้ทุกข์อยู่ในสังขารที่ร่วงโรยเลย โอมยังมีพ่อหมีพูเป็นกำลังใจน่ะ  เรื่องนี้มีคู่หญิงหญิงด้วย หลากหลายดีจัง 

[shoi_toei]

ตัดฉับบบ

[Minzero]

กี่เรื่องก็ไม่เคยทำให้ผิดหวัง ยิ่งเรื่องแนวนี้มันดีต่อใจจจ ยิ่งคู่คุณหมอดับจิต(?)กับน้ำชายิ่งน่ารักกกแอร๊ย~(?)   ผิดแล้ว..มันต้องคู่หลักสิ แต่ดูรวมๆแล้วสนุกทุกคู่ สนุกทุกตอน ติดตามจร้า

[Belove]

                                                                  อนูบิส จ้าวแห่งแดนมรณะ

                                                                            บทที่ 19

                                                                  Anubis Lord of the Death


               ฝ่ามือหยาบเพราะจับแต่อาวุธ หากแต่มันช่างอ่อนโยนยามสัมผัสไปกับเนื้ออุ่น กระดุมเสื้อเชิ้ตของอาศิรถูกปลดทีละเม็ดอย่าง

ใจเย็น และทุกครั้งเมื่อสาบเสื้อเผยอกว้างออกด้วยปลายนิ้วของอนูบิส ริมฝีปากร้อนก็จะประทับรอยตามติดไล่ต่ำลงมาเรื่อยๆ

               หัวใจของอาศิรเต้นถี่ ความมีเลือดเนื้อของมนุษย์ถูกปลุกด้วยไฟร้อนจากเทพผู้ยิ่งใหญ่ เนิบนาบทว่าร้อนระอุแต่ก็แฝงไว้ด้วย

ความอ่อนหวานจนอาศิรสั่นสะท้าน เพียงไม่นานกว่าอึดใจในความรู้สึก เสื้อเชิ้ตแขนยาวของเขาก็หลุดออกจากกาย อาศิรผวาเมื่อฝ่ามือ

หนาเลื่อนลงไปแตะที่ขอบกางเกง เขาสบตากับอนูบิสที่เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับนัยน์ตาล้ำลึกเป็นทำนองร้องขอ ดวงตาคู่นั้นทำให้อาศิร

ยินยอมให้อนูบิสถอดกางเกงของเขาจนมันผ่านปลายเท้าออกไปในที่สุด

               ความงดงามของเรือนร่างปรากฏอยู่เบื้องหน้า อนูบิสเลื่อนสายตาชื่นชมตลอดตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า นัยน์ตาจริงจังเป็นนิจ

บัดนี้กลับวาววามเป็นประกายพร่างพราวจนใบหน้าของอาศิรเต็มไปด้วยความขัดเขิน


               “มองแบบนั้น ผมก็อายเป็นนะท่านเทพ”


               เจ้าของร่างสูงโปร่งผิวสีน้ำตาลอ่อนอย่างไทยแท้แต่เนียนนุ่มหลบสายตาลงจ้องมองได้แค่ไหล่กว้าง อนูบิสหัวเราะแผ่วเบา

พลางดึงมือเรียวของอาศิรมาวางที่แผ่นอกของเขา


               “ถอดเสื้อให้ผมบ้างนะครับโอม”


               อาศิรทำตามที่อนูบิสร้องขอ เขารู้สึกถึงความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อเมื่อผิวสีเข้มของอนูบิสอวดสู่สายตา อาศิรเผลอไผลจ้อง

มองกล้ามเนื้ออันสมบูรณ์แบบนั้นจนไม่รู้เลยว่าดวงตาเรียวนัยน์ตาดำขลับของตนเองกำลังเปล่งประกายแห่งความปรารถนาออกมา และ

นั่นเองที่ทำให้อนูบิสหมดความอดทน

               เพียงแค่เกร็งกล้ามเนื้อท่อนล่างกางเกงที่อนูบิสสวมใส่ก็ขาดสะบั้น เหลือเพียงร่างกายอุ่นร้อนแนบชิดอย่างโหยหาซึ่งกันและ

กัน อนูบิสก้มลงกดจูบไปที่เปลือกตาทั้งสองและไล่ลงไปตามแก้มนุ่มเพื่อเช็ดคราบน้ำตาให้หมดจากใบหน้าของอาศิร มือข้างหนึ่งสอด

ไปใต้บ่าเพื่อประคองกายนุ่มให้อยู่ในอ้อมกอด ส่วนมืออีกข้างกลับซุกซนสัมผัสบีบเค้นปลุกเร้าให้อาศิรผวาไปตามมือร้อน

               กลีบปากนุ่มถูกครอบครองดังเช่นภมรหนุ่มซุกไซ้เกสรดอกไม้เพื่อหาน้ำหวาน อนูบิสขบเม้มริมฝีปากสีชมพูก่อนจะใช้ปลาย

ลิ้นเปิดทางเข้าสู่ความฉ่ำหวานยิ่งกว่า ลิ้นตวัดคลอเคลียซึ่งกันโดยไม่ต้องสอนอาศิรก็กระทำตามได้เป็นอย่างดี สองแขนยกขึ้นโอบรั้ง

ท้ายทอยของอนูบิสให้จุมพิตยิ่งกระชับจนแทบลืมหายใจกว่าจะยอมผละออกจากกัน

               อนูบิสเลื่อนกายลงช้าๆเขาฝังจมูกลงกับซอกคอระหงที่เอียงรับอย่างเต็มใจ เทพแห่งแดนมรณะลิ้มรสเนื้อนุ่มอย่างกระหาย

ก่อนจะหยุด ณ ปลายยอดสีเนื้ออ่อนบนแผ่นอกเรียบ เขาใช้ปลายจมูกสะกิดล้อเล่นแล้วตามด้วยลิ้นชื้น อาศิรแอ่นกายรับเมื่อมันถูกขบ

เม้มเข้าไปจนถึงลานกว้าง สัญชาตญาณของมนุษย์กำลังเตลิดไปด้วยความต้องการยามที่มือร้อนผ่าวของอนูบิสกำลังยึดความเป็นชาย

ของอาศิรไว้ในอุ้งมือ


               “อา...อินทร์ภู”


               อาศิรปรือตามองต่ำ เขาเห็นเพียงเส้นผมดกดำของอนูบิสกำลังกลืนกินเขาเข้าไป หัวใจของอาศิรเต้นไหวระรัวจนถึงกับหอบ

หนักอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน อาศิรเพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้เองว่ายามตกอยู่ในห้วงแห่งดำฤษณานั้นมันทรมานเช่นใด


               “ได้โปรด อินทร์ภู ได้โปรด...”


               มือเรียวขยุ้มเข้าไปที่กลุ่มผมหนา อาศิรกลั้นเสียงอย่างนึกอับอายกับอาการของตนที่เต็มไปด้วยความต้องการให้อนูบิสกระทำ

ยิ่งกว่านั้นจนกระทั่งอนูบิสต้องเลื่อนกายขึ้นมาปลุกปลอบด้วยวาจาหวานอยู่ใกล้ใบหู


               “โอม อย่าได้อาย ปล่อยใจของโอมไปกับความรักของเรา”


               กายแกร่งกดน้ำหนักบดเบียด อนูบิสแทรกร่างลงไปกับท่อนขาเรียวให้เปิดทางรับ เขาโอบกอดร่างเพรียวไว้ก่อนจะขบเม้มติ่ง

หูเบาๆ


               “เซเฮดเจนเมรูท” อนูบิสพึมพำแผ่วเบา เขาเองก็ต้องการไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าอาศิร


               “แสงสว่างแห่งข้า จงปรากฏอยู่ในหัวใจของข้าเสียเถิด”


              อนูบิสดันกายเข้าหาอาศิรอย่างนุ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ถึงกระนั้นอาศิรก็ยังเจ็บปวดในครั้งแรกจนต้องเกร็งกายรับ ความ

เจ็บปวดทำให้อาศิรผวาเข้ากอดรัดจิกเล็บลงไปบนแผ่นหลังกว้างพลางกัดฟันกลั้นเสียงสะอื้น อนูบิส จึงหยุดยั้งเสียครึ่งทางก่อนจะปรน

จูบไปที่ริมฝีปากสั่นระริก


                 “เมอริของข้า โปรดจงลืมตาขึ้นมองข้าเถิด ความรักของข้านี้จะมอบแด่เจ้าเพียงผู้เดียวเท่านั้น”


                 อนูบิสลูบผมนุ่มของอาศิรที่ยอมลืมตาขึ้นมอง ดวงตาสองคู่ประสานกันราวกับจะสะกดอีกฝ่ายไว้ด้วยความรัก อาศิรดำดิ่งลง

ไปในความล้ำลึกจนลืมแม้ความเจ็บปวดยามที่อนูบิสค่อยๆมอบกายเข้าไปในช่องทางของเขาจนกระทั่งร่างทั้งสองผูกพันกันอย่างลึกซึ้ง


                เสียงสายฝนโปรยปรายกระทบหลังคาบ้านก่อนจะเทลงมาจากฟากฟ้า ความชุ่มฉ่ำเย็นชื้นของบรรยากาศยิ่งเป็นใจให้

อนูบิสบรรเลงบทรักชักนำอาศิรให้รู้จักประสบการณ์ที่ไม่เคยมีมาก่อน อนูบิสพาอาศิรให้ไปถึงฝั่งฝันอย่างทะนุถนอมจนอาศิรลืมสิ้นทุกสิ่ง

อย่าง


               “อา...อินทร์ภู อนูบิส...”


               คร่ำครวญเสียงแหบพร่าสั่นไหวยามร่างกายปลดเปลื้องหลั่งริน อาศิรหอบหายใจหนักหน่วงอยู่ในอ้อมกอดหนักแน่นที่ยัง

ประสานกายอยู่ในร่างของเขา อนูบิสเช็ดเหงื่อที่ซึมอยู่บนหน้าผากมนอย่างอ่อนโยน แก้มของอาศิรแดงปลั่งไปด้วยเลือดที่สูบฉีดทั้งจาก

ร่างกายที่สุขสมและความขัดเขินเมื่อรู้ว่าตนเองได้ตกเป็นของอนูบิสอย่างเต็มตัว


              “โอม มีความสุขไหม”


              “บ้า จะถามทำไม”


               อาศิรไม่กล้าสบตาวาววามคู่นั้น อนูบิสมองเขาราวกับจะกลืนกินไปทั้งตัว แต่อาศิรก็ยอมรับว่ามันเป็นความสุขท่ามกลางสิ่ง

ร้ายๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต


             “แล้วคุณล่ะ อินทร์ภู”


             ช้อนตามองเมื่อหักห้ามความอายได้แล้ว ความเข้มแข็งที่ยังสอดลึกอยู่ในร่างกายบอกให้รู้ว่าอนูบิสยังไม่ได้ก้าวตามขึ้นไปอยู่

สรวงสวรรค์ อนูบิสคลี่ยิ้มในแบบที่อาศิรไม่เคยเห็น ยิ้มนั้นเหมือนเด็กซุนซนยามเจอสิ่งของต้องใจ


             “โอม ผมยัง...”


             “ยังอะไรครับท่านเทพ”


              อาศิรยิ้มตอบล้อเลียน เขาพอจะเดาออกว่าอนูบิสต้องการสิ่งใด อนูบิสมองรอยยิ้มนั้นอย่างหลงใหล เขาโน้มกายลงไปรำพัน

สิ่งที่อยากได้ให้อาศิรฟังใกล้ๆหู


              “ยังต้องการโอมอีกสักครั้ง” อนูบิสหอมแก้มอาศิรฟอดใหญ่พร้อมกับน้ำเสียงออดอ้อนผิดกับร่างกายใหญ่โตของเขา “และถ้า

โอมหายเจ็บแล้ว ผมจะขอออกแรงเพิ่มอีกสักนิดจะได้ไหม”


                อาศิรเบิกตากว้าง ความขัดเขินที่เพิ่งจางลงกลับทวีขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเข้าใจความนัยนั้น กลีบปากแดงฉ่ำเพราะถูกจุมพิตไม่

เว้นว่างเม้มแน่นก่อนจะคลายออกแล้วให้คำตอบเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน


              “ก็...ถ้ามันจะทำให้คุณมีความสุขก็ตามใจสิ”


              ดวงตาคมกระจ่างสว่างไสวเมื่อได้ยินคำตอบที่ถูกใจ อนูบิสปรนจูบไปทั่วใบหน้า เขารวบร่างเพรียวของอาศิรให้ขยับขึ้นนั่งพิง

กับหัวเตียง ท่อนขาเรียวถูกจับแยกออกให้เส้นทางสู่สวรรค์เปิดกว้างมากกว่าเดิม เรือนร่างเทพแห่งอียิปต์ที่แสนสมบูรณ์แบบชันกายขึ้น

               อนูบิสสอนให้อาศิรได้รู้จักอีกรสชาติหนึ่งเมื่อเขาดำเนินบทรักอีกครั้ง


              “อื้อ...อินทร์ภู”


               อาศิรลืมความอายหมดสิ้น เขาเงยหน้าพริ้มตาห่อปากปล่อยเสียงครางแข่งกับเสียงสายฝนที่กระหน่ำลงมาสู่ผืนดิน มือเรียว

ต้องคว้าหัวเตียงไว้เป็นหลักยึดยามที่อนูบิสเร่งเร้าจังหวะจนเตียงสั่นไหว อนูบิสช้อนท่อนแขนเข้าใต้เอวของอาศิรเพื่อให้เขาได้แสดง

ความรักอย่างหนักหน่วง เขาเองก็เผลอไผลส่งเสียงคำรามก้องอย่างถูกใจเมื่อร่างกายของอาศิรตอบรับได้อย่างดีเยี่ยม


                 “อา เมอริ ที่รักของข้า ไปสู่สวรรค์ด้วยกันเถิด”


                 วินาทีนี้อนูบิสลืมหมดแล้วทุกสิ่ง เขาวางความวิตกกังวลทั้งหลายไว้ หัวใจของเขามีเพียงอาศิรและร่างกายของเขาก็มีเพียง

อาศิรเช่นกัน  อนูบิสโอบรัดร่างนุ่มเข้ามาแนบแน่น ซุกหน้าลงไปกับซอกคอและลาดไหล่ขณะที่ออกแรงเฮือกสุดท้าย อาศิรขยับเอวตอบ

รับโดยอัตโนมัติ สองแขนและสองขาเกาะเกี่ยวร่างแกร่งจนไม่เหลือช่องว่าง ลมหายใจร้อนผ่าวต่างเป่ารดซึ่งกันยามที่ร่างกายกำลัง

ตึงเครียดและบีบคั้น เสียงครางด้วยไฟพิศวาสดังไม่ขาดระยะเมื่อพากันก้าวสู่สุดสายปลายรุ้ง


                  “อินทร์ภู...”


                  “อา โอม”


                   พร่ำเสียงรำพันถึงอีกฝ่ายไม่ยอมหยุด แม้อากาศจะเย็นฉ่ำด้วยสายฝนภายนอกแต่เนื้อตัวทั้งคู่เหนียวหนับด้วยเหงื่อชื้น

ร่างกายสอดประสานผูกพันด้วยความรักจนไม่อาจถอดถอนได้โดยง่าย อนูบิสต้องรอให้ต่างก็ผ่อนคลายหายเหนื่อยจึงค่อยๆคืนอิสระให้

แก่อาศิร


               “โอมครับ”


               เสียงนั้นหวานกว่าที่เคยขณะมองใบหน้าอิ่มเอมของอาศิร ปลายนิ้วเชยคางให้อาศิรเงยหน้ารับจูบอ่อนหวานเป็นรางวัลอีกครา

ชีวิตอันโดดเดี่ยวและอ้างว้างของอนูบิสถูกเติมเต็มให้รู้จักชีวิตชีวาราวกับต้นกระบองเพชรที่ได้รับหยาดน้ำเป็นครั้งแรก


               “ผมรักโอม หัวใจของผมมีแค่โอมเพียงหนึ่งเดียว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมจะปกป้องดูแลโอม ผมสัญญา”


               อาศิรทอดสายตาไปกับใบหน้าคม เขายกมือขึ้นลูบไล้ไปกับกรอบหน้านั้น ไรหนวดเขียวกระทบมือหากแต่ไม่รู้สึกระคายสักนิด

อาศิรรับรู้ถึงความรู้สึกที่อนูบิสมอบให้


                คำสัญญาของเทพเป็นความสัตย์

                อาศิรดีใจที่เขาได้รักกับอนูบิสในวันนี้ ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นเช่นไรเขาก็ไม่หวาดหวั่น


                 “ผมก็รักคุณ อินทร์ภู”


                หัวใจของอาศิรเต้นรัวไปด้วยความรัก ยินดีเหลือเกินที่ได้มอบความรักให้อนูบิสทั้งกายและหัวใจ


                 อาศิรซุกกายเข้าหาความอบอุ่นจากแผงอกแน่น หูแนบกับหน้าอกข้างซ้ายเพื่อฟังเสียงหัวใจของอนูบิสก่อนหลับตาลงและ

เข้าสู่นิทราด้วยความเปี่ยมสุข ส่วนอนูบิสนั้นก็ตระกองกอดอาศิรไว้ตลอดทั้งคืน



             TBC



           บทนี้อุทิศให้แก่ความรักของพ่อหมีพูกับหมอโอม
         
          เป็นเลิฟซีนที่ยากที่สุดตั้งแต่เคยแต่งนิยายมาเลย

          ไม่รู้ว่าคนอ่านจะชอบกันหรือเปล่า

           อ่านแล้วคอมเม้นท์ให้หน่อยนะคะ


          ใครที่เป็นขาซุ่มอ่านวันนี้ช่วยบอกความคิดเห็นนิดนึง

           ถ้าชอบแนวนี้ ต่อไปจะได้แต่งเลิฟซีนประมาณนี้อีก

          ขอบคุณล่วงหน้านะจ๊ะ ^_^



                   

[attachment deleted by admin]

[lizzii]

เขินนนนนน

[cheezett]

โอ้ยยย เขินมากค่ะ>< มันอบอุ่นแต่ร้อนแรงเต็มไปด้วยความรัก ตายๆ เขินหนักมาก555 

[Minzero]

มันมีความละมุน งื้ออออออ เขาบอกรักกันค่ะแม่ขาาา   แทบอยากจะโดดไปเฝ้าใต้เตียง(?) แฮะๆ กลับมาเข้าเรื่องดีกว่า สำหรับฉากฟินๆแบบนี้เราว่าแต่งดีแล้วเน้ออออ พยายามต่อไปจร้า ติดตามเสมอ

[Silvan]

คือดีอ่ะ ชอบมากกกกก

[jum1201]

ดีงามมมมม  เสียเลือดก่อนนอนกันเลยที่เดียว
มีทั้งละมุนและเผ็ดร้อน ชอบบบบ

[mild-dy]

 

[kitty08]

ในที่สุด 

[MayA@TK]

ละมุนมากกกกกกกกกกกก
ท่านเทพช่างอ่อนโยนจริงๆ

 

[tiew93]

งุ้ย เขินนน 

[KnightDevil]

โอยหวานนนน ดีต่อใจจริงๆ เขารักกันแล้วฮือ

ชอบมากค่ะ ละมุนจริงๆ รอดูค่ะว่าสุดท้ายจะได้อยู่ด้วยกันไหม

[mukmaoY]

อ่อนโยนมาก

[JokerGirl]

ร้อนแรงแต่ให้ความรู้สึกอบอุ่น ไม่ใช่แค่เซ็กซ์แต่เป็นความรัก หวังว่าหลังจากนี้จะไม่มีดราม่ามากนักนะ
 

[brookzaa]

ฮร้าๆ ฮิ้วๆ

[วัวพันปี]

 .มัดกล้าม ลอยมาๆๆๆๆ
เป็นความหวามไหวที่สุดๆค่ะ
แบบนี้แหละ อยากอ่านอีกๆๆๆ

[junpa]

ละมุนมากกก ฟินสุดๆ

[•♀NoM!_KunG♀•]

อุ้ยยยยย!!

[►MoNkEy-PrInCe◄]

มันจะแปลกไหมที่นี่อยากให้คีรีกับเจ้าปีศาจนั่นคู่กัน(นึกชื่อนางไม่ออก)

[mystery Y]

บอกได้เลยว่า...เขินนนน~

[yymomo]

    อร๊ายยยยย   ยุ่งๆจนไม่ได้เข้ามาอ่านเลย  มาอีกที  พี่หมีพู ฟาดนุ้งโอมซะ 2 -3 ยกเลยหรอเนี่ย

ท่านเทพจ๊ะ  อดอยากปากแห้งมานานมากสินะ       ตอนนี้มีน้องโอมแล้ว  ไม่ต้องอดทนอดกลั้นอะไรแล้วเนอะ

#หิวเมื่อเมื่อไหร่ก็จับกด  #เมียโอมไงจะใครล่ะ       

ปล.เป็นฉากเลิฟซีนที่แปลกตาไปนิดแต่ให้อารมณ์แบบละมุนละม่อมดี  ไม่หวือหวาหัวเตียงสั่นแบบเก่าๆ  เรารู้ถึงแม้คู่นี้จะไม่ถึงใจเท่าไหร่  แต่คู่ปาลกับน้องเว เนี่ยหัวเตียงสั่นยันเช้าแน่นอนชิป๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   

[Fragrant]

โฮ๊ยยยยยยย เสียใจเรื่องยายด้วยนะโอม แต่โอมสามารถรับกับสถานการณ์สูญเสียได้ดีมากจริงๆ ดีที่ไม่ร้องไห้ฟูมฟายมากนัก ยังดีที่มีสติ //กอด ไม่เป็นไรนะ ว่าแต่.....ท่านเทพขาาาาาาา อะไรคือถ้าโอมยังพร้อมก็จะไม่ทำ ถถถ จัดเลยค่ะ หลายๆดอกๆ 

[shoi_toei]

เป็นฉากที่โคดเขิน อ่านแล้วบิดอ่ะ

[Freja]

บิดตัวม้วนต้วน

[❣☾月亮☽❣]

 .  ขั้นเทพแท้ๆมันละมุนแบบนี้เอง.     โหย จูงมือกันขึ้นไปวิ่งเล่นบนก้อนเมฆรัวๆ
ว่าแต่งานนี้ได้เป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว การที่อังค์ยังอยู่ในตัวโอมก็สามารถมอบพลังให้อนูบิสได้มากขึ้นสินะ
ปิดจ๊อบเลยค่ะท่าน. เราแค่กังวลว่าตอนจบอาจจะต้องอยู่กันคนละโลก งื้อ ไม่เอาน้า

[tamako]

ในที่สุด

[FOUR EYES]

น่อวววว เขินน มีความละมุนนน 
 ขอบคุณนะคะ

[Poseidon]

สนุกมาก