หัวข้อ: << อนูบิส จ้าวแห่งแดนมรณะ >> [Pre orderพิมพ์ครั้งใหม่ 4 ก.ย.-5ต.ค.61]

[Minzero]

ชะนีเธอควรกินพาราแล้วไปนอนนะค่ะ!!! ส่วนคู่หมอกับพยาบาลคนสวยก็น่ารักไปอีกกก คู่หลักก็ลุ้น คู่รองก็ลิ้นกับฟัน เอาเป็นว่าติดตามมมม

[Belove]

                                               อนูบิส จ้าวแห่งแดนมรณะ

                                                            บทที่ 24

                                             Anubis Lord of the Death



               อาศิรเตือนตัวเองให้ระวังตัวทุกย่างก้าวขณะเดินคู่ไปกับคีรีและแนะนำแผนกต่างๆในโรงพยาบาลให้เขาได้รู้จัก แม้ว่าคีรีจะ

วางตัวสบายๆไม่ต่างจากทุกครั้งที่ได้พูดคุยกันก็ตาม


               “โอมรู้จักโรงพยาบาลนี้ดีทุกซอกทุกมุมเลยนะ สมกับที่เป็นลูกเจ้าของโรงพยาบาล”


               น้ำเสียงนั้นก็เหมือนทุกครั้งที่คีรีพูด หากแต่ครั้งนี้อาศิรสะดุดกับใจความแปร่งๆที่หลุดออกมา


               “อย่าคิดอย่างนั้นเลยครับ” อาศิรรีบกล่าวแก้ “ผมรู้จักสถานที่เพราะตอนเด็กๆเคยตามแม่มาทำงานเท่านั้นเอง”


               “ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ก็ยังนับว่าดีที่หมอกำจรเขายังยอมรับในตัวโอมว่าเป็นลูกอีกคนหนึ่ง”


               อาศิรอดสงสัยไม่ได้ว่าเพราะเหตุใดเขาถึงจับกระแสของความน้อยใจและชิงชังจากท่าทีของคีรีได้แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้มอง

หน้าเขาด้วยซ้ำ อาศิรไล่สายตาไปตามคีรีที่จ้องมองภาพข่าวจากจอโทรทัศน์ที่เปิดให้ลูกค้าในโรงพยาบาลชม หัวใจของอาศิรเต้นตึกตัก

เมื่อข่าวนั้นคือข่าวการสืบหาผู้ร้ายจากคดีฆาตกรรมแล้วขโมยหัวใจจากร่าง


               “ฆาตกรนี่มันโหดเหลือเกินนะครับ” อาศิรบังคับให้เสียงของเขาเป็นปกติที่สุดขณะเอ่ยออกมา


              “ไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ตอนที่ปาดคอเหยื่อจนขาดใจตาย เลวจริงๆ”


               “ฆาตกรอาจจะมีความจำเป็นต้องทำแบบนั้นก็ได้ใครจะไปรู้”


               เสียงเยียบเย็นที่หลุดจากปากของคีรีทำให้อาศิรขนลุก แม้ว่าอีกฝ่ายจะยังจ้องมองแต่จอโทรทัศน์ขณะที่ตอบโต้อยู่กับเขา


               “ผมไม่คิดว่าจะมีความจำเป็นอะไรที่รุนแรงถึงขนาดต้องทำให้คนอื่นตาย ชีวิตของทุกคนมีค่า”


                มุมปากของคีรีกระตุกยิ้มและเมื่อเขาหันมาสบตากับอาศิร นัยน์ตาคู่นั้นฉายแววขมขื่นระคนเหยียดหยันจนเหมือนไม่ใช่คีรีที่

อาศิรรู้จัก


                “นั่นสินะ เพราะชีวิตมีค่า คนบางคนถึงต้องเสียสละชีวิตเพื่อเป็นหนทางให้ผู้ที่จำเป็นกว่าใช้มันให้เกิดประโยชน์”


                 “พี่คีรี พี่พูดอะไรของพี่กันครับ” อาศิรพูดเสียงเข้มอย่างเหลืออด “พี่พูดเหมือนกับว่าการใช้ชีวิตคนอื่นเป็นใบเบิกทางไปสู่

อะไรสักอย่างมันไม่ใช่เรื่องผิด ทั้งๆที่พี่เป็นหมอที่ต้องเห็นคุณค่าของชีวิตคนมากที่สุด”


                  “ก็เพราะมันไม่มีทางเลือก!”


                   คีรีตวาดอย่างลืมตัว


                  “ถ้ามันมีทางอื่นที่ดีกว่าใครมันจะอยากทำอย่างนั้นกันเล่า”


                  “ทางเลือกมีเสมอ อยู่ที่คุณจะเลือกอะไร”


                  ไม่ใช่เสียงอาศิรหากแต่เป็นเสียงเข้มของบุรุษร่างสูงที่ก้าวเข้ามาขวางการสนทนาของคีรีกับอาศิร ชายที่ชื่ออินทร์ภูนั่นเอง

บุรุษที่เนรูบอกกับคีรีว่าเป็นเทพอะไรสักอย่างดึงแขนของอาศิรให้หลบไปอยู่เบื้องหลังและกลายเป็นผู้เผชิญหน้ากับเขา คีรีเห็นกวินตรา

ก้าวตามหลังมาพร้อมสีหน้างุนงง


               “มนุษย์มีทางเลือกเสมอ ทุกคนรู้ว่าอะไรคือดีอะไรคือชั่ว คุณก็แค่เลือกว่าจะทำชั่วหรือไม่ทำ”


               “อย่ามาสั่งสอนผมทั้งที่เราไม่ได้สนิทสนมอะไรกันสักนิด” คีรีเอ่ยเสียงกร้าว “แล้วก็ไม่ต้องมาตัดสินการกระทำของคนอื่นว่า

อะไรดีอะไรชั่ว มันไม่ใช่เรื่องของคุณอย่าแส่จะดีกว่า”


               “นี่มันอะไรกัน ทำไมต้องมาเถียงกันกับไอ้เรื่องดีๆชั่วๆ บ้ากันไปแล้วเหรอ”


               กวินตราขัดขึ้นอย่างไม่เข้าใจ หากแต่ผู้ชายทั้งสองกลับไม่ได้สนใจหล่อนแม้แต่นิดเดียว แถมน้องชายคนละแม่ก็ยังยืนหน้า

ซีดหลบอยู่เบื้องหลังคนที่หล่อนหมายปองอย่างน่าหมั่นไส้อีกด้วย


               “ถ้าเป็นเรื่องที่มีคนต้องเดือดร้อนเพราะการกระทำของคนเพียงคนเดียวผมจำเป็นต้องยุ่ง ใครที่ทำเลวทรามอะไรไว้ถ้าหากผม

รู้ ผมจะไม่ปล่อยให้มันผู้นั้นได้มีโอกาสลงมืออีกแน่ กลับบ้านได้แล้วโอม”


               คีรีกัดฟันมองบุรุษผู้นั้นฉุดแขนอาศิรให้ก้าวจากไปจนลับตา จากคำพูดที่ตอบโต้กันมีแนวโน้มว่าความลับของเขาอาจจะไม่

เป็นความลับอีกต่อไป บางทีคีรีคงจะต้องรีบทำอะไรบางอย่างเพื่อให้ความลับยังคงเป็นความลับ


               “คีรี ตกลงว่าคุณเถียงกับอินทร์ภูเรื่องอะไร บอกฉันมานะ”


               “โว้ย ไม่รู้สักเรื่องจะตายไหมวะ” คีรีสบถใส่หน้ากวินตราจนหล่อนตาลุก


               “อย่ามาตวาดใส่ฉันนะ”


               กวินตราเตรียมจะต่อว่าให้รุนแรงกว่านี้ แต่เมื่อสบตากับคีรีหญิงสาวต้องรีบหุบปากตนเองเมื่อใบหน้าของคีรีเต็มไปด้วยโทสะ

เขาสะบัดหน้าหนีกวินตราและกระแทกเท้าเดินจากไปอย่างไม่สนใจอีกพร้อมทั้งครุ่นคิดแผนการบางอย่าง

               ทางเลือกของคีรีอาจจำเป็นต้องลงมือโดยเร็วที่สุดก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป








               อนูบิสสีหน้าเครียดตลอดทางขณะนั่งรถแท็กซี่จนกระทั่งถึงบ้านหลังเล็กของอาศิร เมื่ออยู่เพียงลำพังเขาก็ถามอาศิรเสียงเข้ม


               “โอมไปยุ่งกับมันทำไม”


               “เอ่อ คือว่า...” อาศิรยิ้มจืดเมื่อเจอตาดุมองคาดคั้น “เขาขอให้ผมแนะนำโรงพยาบาล ผมก็เลยจำเป็นต้องทำ โธ่ อินทร์ภู ผม

ไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลยนะ อย่าโกรธผมเลย”


               อนูบิสมองใบหน้าจืดเจื่อนของอาศิรแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา เขายึดต้นแขนของอาศิรไว้พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงหนัก

แน่น


               “ผมรู้ว่าโอมไม่ได้คิดอะไรกับมัน ผมเชื่อใจโอมเสมอ แต่ที่ผมโกรธเพราะโอมไม่เชื่อฟังผม อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะว่าโอมคิดจะ

ทำอะไร บอกแล้วว่าอย่านำตัวเข้าไปเสี่ยงกับเรื่องนี้เราไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นจะทำเรื่องเลวร้ายอะไรอีก ผมกลัวว่าโอมจะเป็นอันตราย”


               อาศิรยิ้มกว้างได้อย่างเต็มที่เมื่อฟังจบ เขายกแขนโอบกอดไปรอบลำตัวแข็งแกร่งของอนูบิสเพื่อเอาใจ


               “ผมขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง ต่อไปนี้ผมจะอยู่ห่างๆพี่คีรี คุณจะได้ไม่ต้องกังวลดีไหม”


               เห็นใบหน้าของคนรักยิ้มประจบอนูบิสก็ใจอ่อน เขาก้มลงไปประทับริมฝีปากกับกลีบปากนุ่มของอาศิร เรียวปากอิ่มเผยอรับให้

เขาได้ตักตวงความหวานเพื่อลดความตึงเครียดจนอนูบิสต้องรั้งเอวอาศิรให้เบียดแนบอยู่กับเขา หากแต่ความสเน่หากลับถูกขัดขวาง

ด้วยเสียงโทรศัพท์มือถือ


               “ปล่อยก่อนนะครับอินทร์ภู”


               อาศิรเองดันไหล่ของอนูบิสออกห่างอย่างที่เจ้าตัวก็ไม่เต็มใจนัก เขารีบล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงและรับโดย

เร็วเมื่อรู้ว่าใครโทรหา


               “โทรมาทำเหี้ยอะไรตอนนี้ไอ้ทิศ”


               “อ้าว เดี๋ยวนี้กูโทรหาคือผิดซะงั้น” เวทิศส่งเสียงดังลอดออกมา “หงุดหงิดงี้แสดงว่ากูโทรมาขัดจังหวะมึงกับท่านเทพใช่ปะ”


               “ใช่”


               “สมน้ำหน้า”


               “ถ้ายังไม่พูดธุระของมึงมากูจะล้อชื่อพ่อมึงเดี๋ยวนี้เลย”


                 อาศิรยื่นคำขาดเมื่อเวทิศยังไม่เลิกถ่วงเวลา ตอนนี้สายตาของอนูบิสที่มองมายังเขาทำให้อาศิรอยากจะโยนโทรศัพท์ทิ้ง

แล้วโผเข้าหาอ้อมกอดแสนอบอุ่นเหลือเกิน


               “ก็ได้ อย่าเพิ่งโมโหสิวะกูมีเรื่องกลุ้มปรึกษามึงจริงๆนะโว้ย คืองี้ ในฐานะที่มึงเป็นหมอ กูขอถามมึงหน่อย การมีเพศสัมพันธ์

โดยไม่ใส่ถุงยางมันเสี่ยงติดเอดส์มากไหมวะ”


               อาศิรกะพริบตาปริบๆเมื่อเจอคำถามจากเพื่อนสนิท


               “กูว่าคำถามนี้เด็กประถมมันก็ตอบได้มั้ง คงไม่ต้องให้กูตอบว่าเสี่ยงหรอก ทำไมมึงถามเหมือนมึงไปมีอะไรกับใครโดยไม่ได้

ใส่ถุงยางเลยวะ”


               เวทิศไม่ตอบ หากแต่เสียงอึกอักที่ได้ยินทำให้อาศิรมั่นใจว่าตนเองเดาถูก


               “ว่าไงไอ้ทิศ จะตอบหรือไม่ตอบ”


               “เหี้ย อย่ากดดันกู กูยิ่งเครียดๆที่ถูกปล้ำอยู่”


               “อะไรนะ” อาศิรอุทานเสียงหลงจนอนูบิสถึงกับเลิกคิ้วมองด้วยความสงสัย “มึงพูดว่ามึงถูกปล้ำ หูกูไม่เพี้ยนใช่ไหมไอ้ทิศ

ตอบกูมาเดี๋ยวนี้ว่าใครปล้ำมึง ผู้หญิงที่ไหนจะปล้ำมึงได้”


               “ผู้หญิงปล้ำก็ดีสิวะ แต่นี่ไม่ใช่ คือมัน...เหี้ยเอ๊ย กูถูกผู้ชายปล้ำโว้ย”


               เวทิศตะโกนอย่างหงุดหงิดจนอาศิรต้องเอียงหูให้ห่างโทรศัพท์ เขาเองก็ตกใจไม่น้อยเมื่อได้ฟัง


               “ใครปล้ำมึงไอ้ทิศ เล่าให้กูฟังเร็ว”


               เวทิศส่งเสียงอึกอักครู่หนึ่งก่อนจะเล่าเรื่องที่ปาลเมาแล้วมีความสัมพันธ์กับเขาให้อาศิรฟัง เขาปิดท้ายด้วยความเป็นกังวล


               “แล้วแม่งก่อนหน้านี้ก็ไม่รู้ไงว่าไปมั่วกับใครมาหรือเปล่า วันนั้นก็เมาอย่างหมา แรงเยอะอย่างควาย กูก็เลยสู้ไม่ไหว เหี้ยโอม

กูจะเป็นเอดส์ไหม”


               “ใจเย็นก่อนเพื่อน” อาศิรรีบปลอบเมื่อรู้ว่าเวทิศเครียดจริงๆ


               “มึงต้องถามผู้กองว่าก่อนที่จะมีอะไรกับมึง ที่ผ่านมาเขาป้องกันแค่ไหน ยังไงมึงก็ลากตัวไปเจาะเลือดด้วยกันให้มันหายคา

ใจเสียพรุ่งนี้ แล้วอีกสามเดือนก็ไปเจาะซ้ำอีกที”


               “แล้วระหว่างนี้ล่ะ ถ้ากูเอ่อ...จะมีอะไรกับเขาอีกก็ต้องใส่ถุงไปก่อนใช่ไหมวะ”


               “ใช่... เฮ้ย เดี๋ยวนะ ถามงี้หมายความว่าไง ไหนว่าเขาปล้ำไงล่ะ แล้วมึงจะยอมโดนซ้ำอีกเหรอ”


               อาศิรถามอย่างคลางแคลงใจจนเวทิศหัวเราะแก้เก้อ


               “ก็มึงบอกให้กูลองมีความรักไม่ใช่เหรอ กูก็กำลังจะลองนี่ไง ผู้กองเขาขอให้กูลองคบกับเขาว่ะโอม”


               “อ้าว ก็ผู้กองเป็นแฟนพี่วินนี่”


               “พี่สาวมึงเทเขาแล้ว ถึงได้เมามาปล้ำกูไง แต่อันที่จริงไอ้ผู้กองมันก็เป็นคนดีนะ กูก็เลยสงสารตอบตกลงไป”


               อาศิรหลุดหัวเราะออกมาเมื่อในที่สุดเวทิศก็ยอมเฉลยความจริง


               “ที่แท้มึงก็แอบชอบเขา โธ่ แล้วหาว่าเขาปล้ำ มึงสมยอมก็พูดมาเหอะ แต่ถึงยังไงก็ยินดีกับมึงที่จะมีแฟนนะไอ้ทิศ พรุ่งนี้จูง

แขนกันไปโรงพยาบาลก็แล้วกันจะได้เข้าห้องหอกันสะดวกใจ แค่นี้แหละมึงวางหูได้แล้ว ท่านเทพของมึงมองกูจนมดขึ้นตาแล้วว่ะ”


               อาศิรกดปิดการเจรจาแล้วยิ้มให้อนูบิสที่เลิกคิ้วมองด้วยความสงสัย อาศิรยกแขนคล้องไปรอบคอของอนูบิสแล้วเบียดกาย

เข้าหา


               “ไอ้ทิศกับผู้กองปาลกลายเป็นคนรักกันแล้วครับ ไม่น่าเชื่อเลย เจอหน้ากันทีไรเถียงกันตลอดแต่สุดท้ายกลายเป็นมารักกัน

ได้”


               “ความรักแสนสวยงาม ใครๆก็อยากมีทั้งนั้นแหละโอม”


               อนูบิสสอดแขนอุ้มร่างของอาศิรขึ้นมาอย่างง่ายดาย ดวงตาคมประกายวาววับมองใบหน้าของคนในอ้อมกอดขณะที่ก้าวเดิน

ไปยังห้องนอน


               “เหมือนอย่างตอนนี้ที่ผมอยากจะบอกรักโอมใจจะขาดแล้ว”


               กระซิบข้างหูแผ่วเบาเมื่อวางร่างโปร่งของอาศิรลงไปบนเตียงนุ่มและโถมกายทับลงไปเพื่อเริ่มต้นบอกรักในค่ำคืนนี้




             มีต่ออีกนิด...

[Belove]

ต่อกันตรงนี้...


                เวทิศมองโทรศัพท์ในมือที่อาศิรเพิ่งวางสายไป เขานึกอายตัวเองเมื่อเพื่อนสนิทพูดกระแทกใจดังโครม


               “กูไม่ได้สมยอมโว้ย กูสู้แรงควายไม่ได้ต่างหาก”


               หาเรื่องแก้ตัวให้ตนเองก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดประตูเมื่อได้ยินเสียงเคาะ ปาลนั่นเองที่ยืนยิ้มแฉ่งและตรงเข้ามาในห้องพร้อมกับ

โอบบ่าเขาไว้


               “แฟนมาหาก็ยิ้มรับหน่อยเหอะคุณ ทำหน้างอแบบนี้ได้ไง”


               “นี่มันหน้าผม ไม่ต้องมายุ่งเลย”


               เวทิศผลักหน้าของปาลที่ยื่นเข้ามาทำท่าจะจูบเขาออกห่าง


               “ผมถามไอ้โอมแล้ว พรุ่งนี้ไปโรงพยาบาลกับผม ไปเจาะเลือดตรวจเอดส์”


               ปาลทำหน้าเอ๋อเมื่อได้ยิน เขาเอียงคอมองเวทิศแล้วถามย้ำ


               “ตรวจเอดส์ คุณไม่ไว้ใจผมเหรอ”


               “ใช่ ไม่ไว้ใจ แล้วเมื่อคืนก่อนนั้นคุณก็เสือกด้นสด ถ้าคุณเป็นเอดส์แล้วพาให้ผมติดไปด้วยผมจะฆ่าคุณ”


               ปาลส่ายหน้ากับความคิดของเวทิศ เขาลากแขนเวทิศให้นั่งบนเตียงแล้วปาลก็ล้มตัวไปนอนตักของเวทิศ


               “ผมมั่นใจว่าที่ผ่านมาผมระวังมากพอ แต่ว่าถ้าคุณกังวลผมไปตรวจก็ได้ ความจริงแล้วผมเพิ่งจะเคยยสตน.ก็กับคุณเป็นคน

แรกนะ”


               “ผมควรดีใจไหมวะ” เวทิศแยกเขี้ยวใส่  “แล้วนี่มาทำไม”


               “อ้าว ผมก็มาหาแฟนผมสิคร้าบ ลืมไปแล้วเหรอว่าเราคบกันเป็นแฟนแล้ว”


               ปาลหัวเราะร่วน เขาแกล้งผลักเวทิศให้ล้มลงไปแล้วโถมกายทับจนเวทิศดิ้นไม่หลุด


               “คิดถึงทั้งวัน ทำงานเกือบไม่รู้เรื่องเลย” ปาลหยอดคำหวานก่อนจะปล้ำจูบจนเวทิศใจอ่อน “ขอสักรอบนึงได้ไหมครับคุณ

แฟน”


               เวทิศหน้าแดงจัด สายตาของปาลและความช่ำชองของนายตำรวจที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากทำให้คนคงแก่เรียนเช่นเขาถึง

กับทำอะไรไม่ถูก


               “ถุงยางล่ะ ไม่มีก็อด”


               ปาลยักไหล่ เขาล้วงกระเป๋าสตางค์ออกมาจากกางเกงสีกากี และควานหาซองถุงยางอนามัยที่เขามีติดไว้ตลอด หากแต่คราว

นี้มันกลับว่างเปล่า ปาลสบถอย่างไม่สบอารมณ์


               “เหี้ย หายไปไหนวะ ทิศครับ คือมันไม่มี”


               เวทิศยักไหล่บ้าง เขายิ้มอย่างเป็นต่อ


               “บอกแล้ว ไม่มีก็อด อยากได้ก็ไปซื้อดิ ข้างล่างคอนโดก็มีเซเว่น”


               “ก็ได้ ผมจะรีบไปซื้อ เดี๋ยวนะ!”


               ปาลฉุกใจคิด เขาดีดตัวลุกขึ้นนั่งเมื่อสมองทำงานอย่างรวดเร็ว


               ถึงแม้ฆาตกรจะไม่ทิ้งถุงยางอนามัยที่ใช้แล้วไว้เป็นหลักฐาน แต่เศษฟอล์ยห่อที่ตกอยู่บริเวณที่เกิดเหตุอาจจะกลายเป็นหลัก

ฐานได้หากรู้ว่ามันมีที่มาจากไหน

               นายตำรวจหนุ่มโผเข้ากอดเวทิศด้วยความดีใจ


                “ขอบใจนะเวทิศ คุณชี้ทางสว่างให้ผมจริงๆ มีทางจับตัวไอ้หมอคีรีแล้ว”


               พูดจบปาลก็รีบออกจากห้องทิ้งให้เวทิศนั่งมองอย่างงงงัน


               “เออ มีแฟนเป็นตำรวจมันเป็นแบบนี้เองเหรอวะ”


               เวทิศถอนหายใจเมื่อสวรรค์ล่มไม่เป็นท่า เขาได้แต่ทำความเข้าใจในอุปนิสัยของปาลว่าเรื่องงานต้องมาก่อน และเพราะความ

ตั้งใจทำงานนี่เองที่ทำให้เวทิศชอบปาล


               “ทำใจโว้ย มีแฟนเป็นตำรวจต้องอดทน เสือกไปรักตำรวจเองนี่หว่า สมน้ำหน้าตัวเองชิบหาย”


               ปลอบใจตัวเองก่อนจะหันไปสนใจกับงานที่ทำค้างไว้ต่อ พร้อมกับทำใจว่าเขาจะต้องพบกับเหตุการณ์เช่นนี้ไปอีกนาน






               ปาลใช้เวลาเกือบทั้งคืนเพื่อสำรวจร้านค้าสะดวกซื้อที่อยู่ใกล้เคียงโดยรอบสถานที่เกิดเหตุฆาตกรรมและขอตรวจสอบกล้อง

วงจรปิดในช่วงเวลาใกล้เคียงกับเวลาที่หนุ่มวัยรุ่นเสียชีวิตว่ามีใครมาซื้อถุงยางอนามัยบ้าง เขาทำเช่นนี้อยู่หลายร้านจนเริ่มท้อแต่ในที่สุด

ความพยายามของปาลก็เป็นผล


               รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าเมื่อเห็นผู้ต้องหาเดินเข้ามาในร้านจากจอมอนิเตอร์ ปาลนึกขอบคุณที่ฟ้ายังมีความยุติธรรม


               ปาลจะกระชากหน้ากากของฆาตกรให้ได้


                TBC


               

[yymomo]

   เจอคำว่า  ยสตน.   เข้าไปฟินมว๊ากกกก  555   

ตอนหน้าแอบกลัวอิตาคีรีจัง  คนที่มันจนตรอกมีนทำอะไรได้ไม่เลือกกลัวว่า โอมจะเป็นอะไรไป

แต่ถ้าโอมไม่เป็นอะไรไป ก็คงไปอยู่กับท่านเทพไม่ได้    

ปล.  น้องทิสซี่ของเราช่างยอมง่ายจริมๆ   แน่ก็นะ  ชั้นชอบบบบ 

[PongPongpang]

ขำเวทิศ5555. สู้ๆนะผู้กอง. ทำไมนึกถึงเวทิศทีไรหน้าโอ๊ค ในพี่ว้ากตัวร้ายกับนายปีหนึ่งลอยมา เอาไปเป็นอิจเมจของเวทิศน่าจะตรงกันเป๊ะๆเลยนะ555

[mukmaoY]

 

[❣☾月亮☽❣]

   เอาใจช่วยผู้กองและคนเขียนนะคะ

[KIIIIIM]

ตอนต่อไปมันส์แน่นอน  คอนเฟิร์ม

[MayA@TK]

 

 

[mystery Y]

รอตอนต่อไป~

[lnudeel]

 

[Minzero]

ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว!

[•♀NoM!_KunG♀•]

สู้วุ้ยยย

[polkadot]

เท แปลว่าอะไร ไม่ใช่ถามเพราะไม่รู้ แต่ถามเพราะคิดว่ามันไม่น่าจะเป็นภาษาเขียนที่คนทั่วไปจะเข้าใจ

[Silvan]

คู่เวทิสก็ฟินไป

กังวลแต่โอมนี่แหละ

[brookzaa]

 

[Fragrant]

เก่งมากปาลสู้ๆ จัดคีรีให้เข้าคุกไปเลยค่ะ รีบหน่อยนะนางวางแผนฆ่าโอมแล้ว 

[MSeraph]

กลัวความเป็นหมาจนมุมของคีรี
เพราะโอมจะเป็นอันตรายกว่าเดิมมากแน่ๆๆๆ
ท่านเทพต้องคอยเฝ้าและจับตามองหนักๆเลยย
 ต่ตอนนี้ขำเวทิศกับผู้กองมากก
ยิ่งเจอ ยสตน. นี่ลั่นนเลย55555

[Poseidon]

ยสตน. ว้ากกกก คุณตำรวจนี่หล่ะก็ >.<//

[Belove]

                                                      อนูบิส จ้าวแห่งแดนมรณะ

                                                                 บทที่ 25

                                                    Anubis Lord of the Death               


               กวินตรากำลังใจสั่น มือสั่นจนอยู่นิ่งไม่ได้ เส้นเลือดที่ขมับเต้นตุบๆจนต้องยกมือสั่นเทาไปบีบนวดแต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้น

เหงื่อเหนียวหนับผุดตามรูขุมขนไปทุกอณู หล่อนแลบลิ้นเลียไปรอบริมฝีปากแห้งผากที่เพียรทาลิปมันเท่าไหร่ก็ยังไม่พอ

               ใจของหล่อนอยู่ไม่เป็นสุข ความกระวนกระวายแผ่เข้าควบคุมจิตใจจนไม่อาจออกจากห้องไปทำงานที่โรงพยาบาลได้แม้ว่า

เวลาจะผ่านไปจนถึงยามสายและในตอนนี้สมองของกวินตราไม่ได้นึกถึงเรื่องอื่นใดนอกจากเกร็ดสีเงินที่คีรีปรนเปรอให้หล่อนบ่อยครั้งใน

ช่วงหลัง กวินตราต้องการมันเกินกว่าจะทำสิ่งอื่นได้

               โผไปที่โต๊ะกระจก หล่อนมองเห็นใบหน้าซีดคล้ำที่ยังไม่ผ่านการปรุงแต่ง ผิวพรรณที่เคยสดใสกลับแห้งผากไร้น้ำนวลจนตัว

เองยังตกใจ หากแต่กวินตราจะข้ามเรื่องนี้ไปก่อนเพราะเรื่องที่สำคัญกว่าคือโทรศัพท์ไปหาคีรี กวินตราหงุดหงิดแม้แต่การรอคอยให้คีรี

รับสาย และเมื่อปลายสายกดรับหล่อนก็รีบกรอกเสียงแข็งไปทันที


               “คีรี คุณอยู่ที่ไหนตอนนี้”


               ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอดังแว่วจากอีกฝั่งแม้จะจางจนแทบไม่ได้ยิน มันยิ่งกระตุ้นจนกวินตรายิ่งหงุดหงิด


               “บอกมาเดี๋ยวนี้ว่าคุณอยู่ที่ไหน”


               “ใจเย็นสิวินนี่ ไปเดือดอะไรมาถึงได้โวยวายเสียงดังขนาดนั้น”


               “อย่ามากวนประสาทกันนะ” กวินตราตะโกนใส่โทรศัพท์มือถือราคาแพงของหล่อน


               “ฉันต้องการยาไอซ์ คุณมีหรือเปล่าตอนนี้”


               “เป็นอย่างเดียวที่คุณต้องการจากผมงั้นสินะ ถ้าผมไม่ให้คุณล่ะ”


               “คุณต้องให้ อยากได้อะไรล่ะ มันขายยังไงฉันจะจ่ายเงินให้”


               กัดฟันพูดออกไปเพราะตอนนี้อาการปวดศีรษะพุ่งขึ้นมาอีกระลอก กวินตราทรมานจนไม่อาจอธิบายให้ใครฟังเข้าใจ จะมีก็แต่

คีรีเท่านั้นที่ช่วยหล่อนได้เพราะตลอดชีวิตกวินตราก็ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับมัน หล่อนไม่รู้ว่าเวลาคับขันเช่นนี้จะไปหาสิ่งเหล่านี้ที่ไหน นึกแล้ว

ก็เจ็บใจที่ใจอ่อนยอมกินมันหลายต่อหลายครั้งตามที่คีรีป้อนใส่ปากเพราะติดใจในฤทธิ์ของมันที่ทำให้หล่อนสนุกสุดเหวี่ยงยามที่มีความ

สัมพันธ์กับคีรี


               “ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอก” คีรีพูดกลั้วหัวเราะ


               “ผมพอมีมันอยู่นิดหน่อย ถ้าอยากได้ก็มาที่...สิ เดี๋ยวผมจะแชร์แผนที่ไปให้คุณ”


               กวินตรารีบกดปิดโทรศัพท์ ไม่นานคีรีก็ส่งแผนที่เข้ามาในเครื่อง หล่อนเซซังแต่งตัวลวกๆแล้วรีบไปที่รถยนต์ก่อนจะขับไป

ตามแผนที่ที่คีรีแชร์มาอย่างรวดเร็ว





               รถยนต์ของกวินตราพุ่งเข้ามาจอดใต้ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่หน้าประตูรั้วของบ้านไม้ชั้นเดียวเก่าคร่ำในจังหวัดปริมณฑล มันเป็นบ้าน

ไม้สีมอมีรั้วเป็นสังกะสีที่เก่าสนิมเกรอะตั้งอยู่ท้ายซอยลึกที่ตลอดทั้งซอยมีแต่บ้านโกโรโกโสกระจายอยู่ริมถนนเส้นเล็ก ในยามปกติกวิน

ตราคงไม่คิดแม้แต่จะเลี้ยวรถเข้ามาหากแต่ตอนนี้แม้จะเป็นนรกกวินตราก็ยอมลงไป

               หญิงสาวรีบก้าวออกจากรถแล้วพุ่งไปเปิดประตูสังกะสีที่สูงท่วมหัว บริเวณด้านหน้าตัวบ้านมีต้นไม้ขึ้นรกครึ้มจนแม้แต่ในเวลา

ก่อนเที่ยงวันเช่นนี้ก็ยังดูน่ากลัว กวินตราตัดสินใจก้าวลิ่วไปที่ตัวบ้านและเปิดประตูทางเข้าให้กว้างก่อนจะสอดส่ายสายตามองหาเป้า

หมายที่หล่อนต้องการตัวที่สุด


               “คีรี!”


               เรียกเสียงดังเมื่อเห็นอีกฝ่ายนั่งสูบบุหรี่พ่นควันอย่างอารมณ์ดีอยู่ที่เก้าอี้หวายตัวหนึ่งท่ามกลางเฟอร์นิเจอร์ไม่กี่ชิ้นที่ตั้งอยู่ใน

ห้องโถงไม่กว้างนัก กวินตราโผเข้าไปกระชากแขนเขาด้วยแรงทั้งหมดที่หล่อนมีตอนนี้


               “ไหนล่ะยา เอามาเดี๋ยวนี้!”


               คีรีเหยียดยิ้มอย่างสมเพชขณะใช้หางตาเหลือบแลสภาพของกวินตราที่มองไม่เห็นความเป็นคุณหนูไฮโซอย่างที่เจ้าตัวภูมิใจ

นักหนา เขาปัดมือของหล่อนทิ้งอย่างนึกรังเกียจ


               “เสี้ยนมันมากนักหรือไงวินนี่ ดูสภาพสิ ทุเรศสิ้นดี”


               “เอามันมาให้ฉันเดี๋ยวนี้” กวินตรากรีดร้องพลางทุบตีเท่าที่แรงจะมีจนคีรีหมดความอดทน เขาผุดลุกขึ้นยืนยกฝ่ามือฟาดเผียะ

ที่ใบหน้าของกวินตราจนหล่อนทรุดลงนั่งกองอยู่กับพื้นที่มีแต่คราบฝุ่นจับหนา ใบหน้าซีดขึ้นรอยแดงของฝ่ามือเป็นปื้น แต่บัดนี้หญิงสาว

หมดแรงที่จะต่อกรกับคีรีเสียแล้ว


               “ฤทธิ์มากนักระวังจะอด”


               คีรีล้วงไปที่กระเป๋าเสื้อหยิบซองใสที่มีเกล็ดสีเงินอยู่ก้นถุงพร้อมกับหลอดกาแฟตัดสั้นบรรจุอยู่ในนั้น เมื่อกวินตรามองเห็น

หล่อนก็เลียริมฝีปากและพยายามลุกมาไขว่คว้ามันแต่คีรีกลับยกแขนหนี


               “คีรี เอามันมาให้ฉันเดี๋ยวนี้ ฉันจะขาดใจแล้วนะ”


               กวินตราคร่ำครวญ ยิ่งเห็นความกระหายในฤทธิ์ของมันก็ยิ่งทำให้หล่อนทรมานทั้งกายและใจ คีรีเลิกคิ้วมองหล่อนพลาง

เหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์


               “มันแพงนะวินนี่ ที่ผมมีอยู่ในซองนี้มันบริสุทธิ์มากและแพงมากด้วย”


               “เท่าไหร่” กวินตราเค้นเสียงถาม  “เท่าไหร่ฉันก็จะจ่าย”


               “ในฐานะที่เราเป็นเพื่อนกันผมจะคิดเงินคุณได้ไง ผมขอแค่ดูอะไรสนุกๆจากคุณหน่อยก็เท่านั้น”


               “อะไร ต้องการอะไรก็บอกมาไอ้คนเลว”


               “ผมอยากเห็นคุณแก้ผ้า”


               “ไอ้คีรี ไอ้...”


               “เอาไหมยาน่ะ”


               กวินตราฝืนลุกขึ้นยืน น้ำตาไหลออกมาเป็นสายด้วยความเจ็บใจขณะที่มืออันสั่นเท่าค่อยๆถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น หล่อนเบิก

ตากว้างเมื่อเห็นคีรีหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วถ่ายคลิปไว้


               “แกจะทำอะไร หยุดถ่ายนะ”


               “อย่าลีลาวินนี่ มีหน้าที่แก้ผ้าก็แก้ไป ถ้ายังอยากได้มัน”


               อีกมือหนึ่งของคีรีชูถุงพลาสติกไว้เป็นตัวประกัน กวินตรามองเขาอย่างชิงชังแต่ก็ต้องยอมเปลื้องผ้าจนไม่เหลืออะไรติดกาย

แม้แต่ชิ้นเดียวพลางใช้มือพยายามปิดของสงวนไว้แต่ก็แทบจะช่วยอะไรไม่ได้เลย


               “ไอ้เลว ฉันเกลียดแก”


               กวินตราสะอื้นเมื่อคีรีก้าวเข้ามาชิด กล้องจากโทรศัพท์จับภาพร่างกายและใบหน้าของหล่อนไว้จนกระทั่งคีรีพอใจแล้วเขาจึง

เดินอ้อมไปเบื้องหลัง ท่อนแขนล็อกไปรอบลำคอของกวินตราให้เงยหน้า เขาใช้หลอดน้ำตัดสั้นที่บรรจุผงยาอยู่ในซองพลาสติกจ่อเข้า

กับจมูกของกวินตรา


               “เอ้า ดมเข้าไปสิ สูดเข้าไป ถือว่าผมให้คุณเป็นทานก็แล้วกันนะ”


               กวินตรารีบสูดมันเข้าไปจนสำลัก แต่หล่อนก็ไม่เลิกสูดมันเข้าไปในโพรงจมูกอีกสองสามครั้ง ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นอาการ

เสี้ยนยาก็เริ่มดีขึ้น อาการปวดศีรษะและครั่นเนื้อครั่นตัวหายไปอย่างรวดเร็ว หญิงสาวปล่อยโฮออกมาเมื่อคีรีปล่อยร่างของหล่อนให้ทรุด

ฮวบลงไปคลุกฝุ่นอีกครั้ง


               “ฉันจะฆ่าแก ไอ้คีรี!”


               “ทำได้ก็ลองดู อย่าลืมว่าคลิปคุณแก้ผ้าอยู่ในโทรศัพท์ของผม แค่ผมกดแชร์มันไปที่ไหนสักแห่ง เฟสบุ๊ค ทวิตเตอร์ แค่นี้คุณ

ก็จะโด่งดังทันที”


               “แก!”


               กวินตราไม่อายอีกแล้ว หล่อนฝืนกายขึ้นหวังจะทำร้ายคีรีระบายความโกรธ หากแต่กลับถูกคีรีตบหน้าซ้ำแถมเขายังกระชาก

เส้นผมติดมือจนกวินตราร้องกรี๊ด


               “อย่าทำเป็นเก่งหน่อยเลยกวินตรา นี่ผมยังไม่ได้คิดค่าดอกเตอร์ฟีที่ช่วยรักษาคุณด้วยซ้ำ”


              คีรีตะคอก ใบหน้าของเขาถมึงทึงราวกับไม่ใช่นายแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านศัลยกรรมแต่หากเหมือนปีศาจร้ายที่กำลังหลอก

หลอนผู้คนให้หวาดกลัว


              “ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วก็เตรียมตัวชดใช้ให้ผมได้แล้ว”


            คีรีผลักหญิงสาวออกห่างปล่อยให้กวินตราสวมเสื้อผ้าคืนด้วยความเจ็บใจ และเมื่อเห็นกวินตราแต่งตัวเสร็จคีรีก็โยนห่อกระดาษ

บางๆให้หล่อนห่อหนึ่ง


                “ถ้าไม่อยากเห็นภาพโชว์หวิวของตัวเองก็ทำงานให้ผม เอายานอนหลับในห่อนี่ไปให้อาศิรน้องชายของคุณกินแล้วพาเขามา

ที่นี่”


                “แกจะบ้าเหรอไอ้คีรี คิดจะทำอะไรกับไอ้โอมอีก”


                  “ไม่ต้องเสือก” คีรีตวาดเสียงกร้าว


                   “อย่าทำตอแหลว่ารักน้องชายตัวเองหน่อยเลย คุณมีหน้าที่ทำตามที่ผมสั่ง ตอนนี้เวลาเที่ยงตรง ผมให้เวลาคุณปฏิบัติงาน

และขับรถไปกลับสามชั่วโมงพอไหม”


                  คีรียิ้มเหี้ยม


                 “ภายในสามโมงเย็นถ้าผมไม่เห็นคุณพร้อมอาศิรที่หลับสนิทที่นี่ล่ะก็ ผมจะแชร์คลิปแก้ผ้าของคุณทันที คุณก็รู้ว่าผมทำได้”


                 “ฉันไม่ทำ!”


                 “ผ่านไปสองนาทีแล้วนะวินนี่”


                  กวินตรามองคีรีอย่างชิงชังแล้วจึงเดินกระเซอะกระเซิงออกไปนอกตัวบ้าน หญิงสาวก้าวขึ้นรถแล้วฟุบหน้ากับพวงมาลัยรถ

ก่อนจะปล่อยโฮออกมาเมื่อรู้ว่าตนเองกลายเป็นเบี้ยล่างของคีรีเสียแล้ว




               มีต่ออีกนิด...

[Belove]

ต่อกันตรงนี้...



               “อิ่มจัง”


               อาศิรพูดขึ้นขณะเดินกลับเข้ามาภายในโรงพยาบาลพร้อมกับอนูบิสหลังกลับจากรับประทานอาหารกลางวันกันที่ร้านอาหาร

นอกโรงพยาบาล


               “ช่วงบ่ายผมต้องง่วงมากแน่ๆเลย”


               “ก็เมื่อคืนโอมนอนน้อยด้วยนี่นา”


               อาศิรมองเทพแห่งอียิปต์อย่างหมั่นไส้


               “ก็ใครใช้ท่านเทพหื่นนักล่ะครับ ผมบอกว่ารอบเดียวก็ไม่ฟังกันบ้างเลย”


               อนูบิสมองใบหน้าง้ำงอของอาศิรอย่างเอ็นดู


               “อยู่ใกล้โอมแล้วผมอดใจไม่ไหวจริงๆนะ อยากจะบอกรักทั้งคืนก็เกรงใจ”


               “พูดมากอะ นี่ถ้าผมมีฤทธิ์นะผมจะเสกคุณให้พูดไม่ได้”


               การถกเถียงระหว่างอาศิรกับอนูบิสหยุดลงเมื่อโทรศัพท์ของอาศิรดังขึ้น เขารับและเอ่ยทักทายอย่างอารมณ์ดี


               “ว่าไงยัยน้ำชา”


               “ไม่ว่าไง ฉันก็เหมือนเดิมแหละไอ้โอม”


               “คิดถึงแกว่ะน้ำชา ไม่ได้เจอกันเลย แล้วนี่แกดีกับพี่ภักดิ์เขาหรือยัง เห็นบ่นๆว่าแกงอนจนไม่ยอมดีด้วย”


               “ดีกันแล้ว” น้ำเสียงของชาลินีอู้อี้จนอาศิรแปลกหู


                 “อย่าเพิ่งพูดเรื่องของฉันกับยัยหมอดับจิตเลย พูดเรื่องแกดีกว่า”


               “เรื่องฉัน เรื่องอะไรวะ” อาศิรสงสัย


               “อ้าวไอ้โอม นี่แกยุ่งจนลืมวันลืมคืนเลยหรือไง แหกตาดูวันเวลาบ้างวันนี้วันอะไร”


               อาศิรก้มมองดูนาฬิกาข้อมือแล้วพึมพำออกมา


               “หนึ่งกรกฎา”


               “ใช่แล้ว สุขสันต์วันเกิดนะเพื่อน” ชาลินีส่งเสียงดังมาทางโทรศัพท์ “ตอนเย็นฉันว่าง เราไปหาอะไรกินกันนะ เดี๋ยวฉันจะโทร

บอกไอ้ทิศเอง”


               ชาลินีวางสายไปแล้วปล่อยให้อาศิรยืนอึ้งที่เขาลืมวันเกิดตัวเองไปเสียสนิท


               “เบญจเพส ปีแห่งการเปลี่ยนแปลง ความล่มสลายคือการถือกำเนิดใหม่อย่างแท้จริง จงระวังไว้พ่อหนุ่ม แต่ไม่เป็นไรหรอก เทพอนูบิสจะคุ้มครองคุณ”


               คำทำนายจากหญิงชราลึกลับดังขึ้นอยู่ในโสตประสาทจนอาศิรสะดุ้ง เขาลืมมันไปหมดแล้วเช่นกันแต่มันกลับมาย้ำเตือนจน

อาศิรใจเต้น


               “เป็นอะไรหรือเปล่าโอม”


               อนูบิสถามอย่างอาทรเมื่อเห็นสีหน้าของอาศิร คนถูกถามรีบส่ายหน้าและฝืนยิ้มทันที


               “ไม่ได้เป็นอะไรครับอินทร์ภู น้ำชามันโทรมาเตือนว่าวันนี้เป็นวันเกิดผม มีแต่เรื่องยุ่งๆจนลืมไปเลย”


               “วันเกิดโอมงั้นหรือ” อนูบิสทวนคำเพราะเทพเช่นเขาไม่รู้ว่าวันที่ให้กำเนิดคือวันใด


               “ใช่ครับ น้ำชามันนัดไปกินข้าวเย็นด้วยกัน งั้นผมไปทำงานก่อน คุณไปรอที่เดิมนะครับเลิกงานแล้วเจอกัน”


               อาศิรฝืนยิ้มให้อนูบิสอีกครั้งก่อนจะเดินไปที่ห้องตรวจทิ้งให้อนูบิสไปรอที่ล็อบบี้เช่นเคย อาศิรได้แต่ครุ่นคิดถึงคำทำนายที่ไม่

อาจเข้าใจได้

                ความล่มสลายคือการถือกำเนิดใหม่

               อะไรคือความล่มสลาย อะไรคือกำเนิดใหม่


               อาศิรถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อเดินเข้าไปในห้องตรวจที่เขาประจำอยู่


               “อ้าว พี่วินนี่”


                อุทานอย่างแปลกใจที่เห็นกวินตราในสภาพโทรมจัดนั่งอยู่ที่โต๊ะตรวจของเขา ทั้งที่ร้อยวันพันปีกวินตราไม่เคยมาเลยสักครั้ง


               “มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ”


               “ทำไม มาหาน้องชายนี่ต้องมีธุระด้วยหรือ” กวินตราถามด้วยเสียงแหบเครือ


               “ยังไงแกก็เป็นน้องชายของฉันถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้รักกัน แต่ฉันก็ยังไม่ลืมหรอกว่าวันนี้วันเกิดแกน่ะโอม”


               “ขอบคุณครับ”


                 อาศิรเอ่ยอย่างประหยัดถ้อยคำ เขาเห็นกวินตราเลื่อนแก้วกาแฟสดหนึ่งในสองแก้วที่ตั้งอยู่บนโต๊ะมาทางเขา
 

              “ฉันไม่ค่อยสบายวันนี้ เลยซื้ออะไรมาเป็นของขวัญให้แกไม่ได้ มีแค่กาแฟแก้วนี้เท่านั้นแหละที่ซื้อมาเผื่อแก”


               “ความจริงพี่วินนี่ไม่ต้องลำบากก็ได้”


               “ฉันจะลำบากหรือไม่มันก็เรื่องของฉัน”


                 กวินตราเอ่ยเสียงห้วนก่อนจะรีบเปลี่ยนท่าทีและพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้นุ่มลง


               “อย่าให้เสียน้ำใจที่ฉันซื้อมาเลย กินเสียสิโอม”


               อาศิรไม่อยากมีปัญหากับกวินตรา เขาเอื้อมมือคว้าแก้วกาแฟสดขึ้นมาดื่มไปอึกใหญ่แล้วจึงวางกลับคืน ดูเหมือนสีหน้าของ

กวินตราจะดีขึ้นอยู่บ้าง


               “ฉันปวดหัว อยากกลับไปนอนพัก แกเดินไปส่งฉันที่รถหน่อยสิโอม”


               “ผมเรียกพนักงานเปลให้ดีไหมครับ”


               “ไปส่งฉันที่รถแค่นี้แกจะไปไม่ได้เลยหรือไง ทำไมชอบขัดใจฉันนักนะ”


                กวินตราตวาดจนอาศิรต้องลอบถอนหายใจอีกครั้ง


               “โอเคครับพี่วินนี่ ผมจะไปส่งพี่ที่รถ”


               กวินตราลุกจากเก้าอี้และเดินนำอาศิรออกจากห้องตรวจไปทางด้านหลัง อาศิรเดินตามหลังพี่สาวคนละแม่ไม่ห่างนัก แต่ยิ่ง

เดินใกล้อาคารจอดรถอาศิรกลับรู้สึกแปลกๆกับร่างกายตนเองเมื่ออยู่ๆความง่วงงุนก็เข้ามาเยือนฉับพลัน


               “เป็นอะไรโอม เดินโงนเงนขนาดนั้น ใกล้จะถึงรถฉันแล้วอีกไม่กี่เมตรเอง”


               อาศิรกัดฟันฝืนก้าวต่อไป เปลือกตาของเขาปิดเข้าหากันอย่างห้ามไม่ไหวเมื่อเดินมาถึงรถยนต์ของกวินตราพอดี หญิงสาว

เปิดประตูรถด้านหลังและผลักร่างของอาศิรให้ซุกศีรษะล้มลงไปกับเบาะรถด้านหลัง ความดำมืดเข้ามาเยือนเมื่อดวงตาคู่สวยปิดสนิท สติ

ของอาศิรเลื่อนลอยก่อนจะหยุดลงพร้อมกับได้ยินเสียงกวินตราสตาร์ทรถเป็นสิ่งสุดท้าย



           TBC

           

[yymomo]

    อื๊ยยยยยย   ไม่อยากให้โอมเป็นอะไรเลย  แต่ดูๆแล้ว ถ้ายังอยู่แบบปกติก็อยู่กับพ่อเทพไม่ได้    รับไม่ได้แต่ก็ต้องทำใจ

[brookzaa]

 

[mystery Y]

ท่านเทพช่วยโอมด้วย!!

[mukmaoY]

ท่านเทพต้องรู้

[Silvan]

 

ช่วยโอมด้วยท่านเทพ

[tiew93]

ม่ายนะ โอมมมม 

[❣☾月亮☽❣]

ไม่นะ.  ทำไมต้องวันเกิดด้วย
ห้ามเป็นอะไรนะ ท่านเทพคะด่วนเลยค่ะ

[Nus@nT@R@]

ท่านเทพต้องมาช่วยโอมนะ

[•♀NoM!_KunG♀•]

ต้องเห็น และไปช่วยทัน