เรื่องสั้น :: ◤| Summer Wine |⊿ :: จิบพิเศษ :: | จบ | 8.6.2016
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เรื่องสั้น :: ◤| Summer Wine |⊿ :: จิบพิเศษ :: | จบ | 8.6.2016  (อ่าน 31379 ครั้ง)

ออฟไลน์ Raccoooon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 298
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +185/-2
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐


M y N o v e l ::

▆ ▇ █ Maybe….I’ll try?-เล่นของสูง █ ▇ ▆    [F i n i s h e d ]

  ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ☼ ☀    [I n P r o c e s s . . .  ]

[เรื่องสั้น] ✡ ส ม ห ม า ย ✎    [ F i n i s h e d ]





  ◤| Summer Wine |⊿   









ครั้งแรกที่ผมเห็นเขาก็หลงใหลในเสน่ห์แปลกประหลาดนี้จนไปไหนไม่รอดแล้ว




๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-06-2016 16:29:10 โดย xyxear »

ออฟไลน์ Raccoooon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 298
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +185/-2

จิบแรก 





เที่ยงคืนสามสิบเก้านาที กับผู้ชายตรงหน้าที่ปรือตาสวยหวานคล้ายจะยอมแพ้ให้กับความง่วงในยามที่ควรนิทรา แต่กระนั้นดวงตาคู่สวยกลับกระพริบขึ้นลงไล่อาการง่วงเหงานี้ช้าๆ ลำคอเพรียวสวยเริ่มพับเอียง ริมฝีปากแดงที่เกิดจากการขบเม้มหลายครั้งกำลังเผยอออก


ราวกับว่าสูญเสียการควบคุม


นิ้วเรียวได้รูปขยับเมาส์ได้ซักพักก็ปล่อยออก ยกมือขึ้นมาเสยผมตัวเองอย่างไม่สบอารมณ์ ทุกอย่างดูเนิบช้าและเกียจคร้านไปหมด


เขาปิดเปลือกตาอีกครั้ง


สุดท้ายคนสูญเสียการควบคุมก็ทิ้งตัวเองตามแรงโน้มถ่วง ศีรษะได้รูปเอียงพิงพนักพิง ลำคอขาวเอียงพับไปกองข้างหนึ่ง เจ้าตัวสวมเสื้อคอกว้างยิ่งเผยเนื้อหนังภายในได้ชัดเจนเห็นลำคอเพรียวไล่ไปถึงไหปลาร้าลงไปจนเนินอก ลมหายใจเริ่มเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ


คนตรงหน้าคงไปท่องเที่ยวในดินแดนแห่งฝันแล้วเรียบร้อย


เห็นดังนั้น เขาจึงลุกจากที่นั่งที่คอยสังเกตการณ์ ขยับเข้ามานั่งตรงข้ามคนขี้เซา


๐ ๐ ๐


เขาลืมตามาก็พบเห็นคนแปลกหน้าอยู่ตรงหน้า


กระพริบตาไล่ความง่วงสองสามทีก่อนตั้งลำคอให้ตั้งตรง จ้องมองไปยังคนไม่รู้จักตรงหน้า


“ถ้าง่วง ทำไมไม่กลับไปนอนที่บ้านล่ะครับ?”


เสียงปริศนาตรงหน้าเอ่ยถาม


แล้วจะยุ่งอะไรด้วย คนถูกถามได้แต่คิดในใจ แม้นไม่เอ่ยปากพูดสิ่งใดตอบกลับไป แต่กระนั้นคนตรงหน้าก็ยังพูดต่อไปได้อยู่ดี


“เอากาแฟไหม ผมเลี้ยง”


เขาคิดก่อนกดหน้าอย่างเนิบช้า คนแปลกหน้าส่งยิ้มก่อนเดินไปยังเคาท์เตอร์บริการ ไม่ช้านานกาแฟเข้มข้นเย็นๆก็มาเสิร์ฟถึงที่
ริมฝีปากแดงขบลงไปยังหลอดดูดช้าๆ


 เย้ายวน


“วันนี้ไม่กลับบ้านหรอ”


“...”


คนขี้เซาไม่ตอบอีกครั้ง เขาส่ายหัวเนิบๆ ก่อนเบนสายตาไปยังจอแล็ปท็อปตรงหน้า นิ้วเรียวกลับไปกุมเมาส์เช่นเก่า เสียงคลิ๊กดังขึ้นมาเป็นระยะ เขากำลังจมดิ่งลงไปกับกองงานตรงหน้า


ผละจากหน้าจอคอม ก็ยังคงเห็นผู้ชายแปลกหน้าคนเดิมนั่งอยู่ที่เดิม


เมื่อลองสังเกตดีๆ คนตรงหน้าเขาไม่ใช่ลูกค้าเหมือนกับตนเอง แต่กลับเป็นพนักงานของร้านกาแฟ 24 ชม.นี้ ผ้ากันเปื้อนบอกโลโก้แบรนด์เป็นคำอธิบายได้อย่างดี


แล้วเหตุใดพนักงานร้านนี้ถึงเข้ามาคุยกับลูกค้าได้อย่างหาญกล้าเช่นนี้กัน


เขาจับจ้องไปยังคนตรงหน้า ระยะเวลายาวนานจนพนักงานร้านกาแฟต้องขยับตัว โบกมือผ่านหน้าคนเหม่อหลายครั้ง


จนสติกลับเข้าร่าง คนขี้เหม่อกระพริบตาสองครั้ง


๐ ๐ ๐


“นึกว่าหลับในไปแล้ว”

“....”

“ทำงานต่อเถอะ ผมไม่กวนแล้ว”


ลูกค้ากิตติมศักดิ์ยังคงไม่ตอบอยู่เช่นนั้น จนเขาต้องเป็นฝ่ายก้าวถอยลงมาก้าวหนึ่ง เว้นระยะห่างให้อีกฝ่ายหายใจได้สะดวก ก่อนเข้ากลับไปยังเคาท์เตอร์เช่นเดิม


ตีหนึ่งห้าสิบสี่นาที คนตรงหน้าคอพับไปอีกแล้ว ครานี้มิได้พิงพนักพิงให้ดูน่าสบายเหมือนครั้งก่อน รูปหน้าสวยก้มลงจนคางแทบชิดอก แขนบางถูกปล่อยลงตามแรงโน้มถ่วง คราวนี้เขาเดินเข้าไปพร้อมสะกิดที่ข้างแก้มเบาๆ


ผิวหน้าคนตรงหน้าใสเนียนจนต้องลูบอย่างทะนุถนอม


“อือ...”

แมวขี้เซาเอ่ยครางในลำคอ เปลือกตาสวยเปิดขึ้นเผยดวงตาที่ยิ่งมองยิ่งน่าหลงใหล เหมือนถูกดูดไปอีกมิติหนึ่งยามจ้องมอง

“หมดกะผมแล้ว...อยากกลับด้วยกันไหม”


แม้ว่าจะไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องกลับกับคนแปลกหน้า แต่กระนั้นอยู่ต่อไปก็ไม่ได้งานและถ้าให้เลือกกลับบ้านตัวเองเขาขอไปอยู่ที่อื่นเสียดีกว่า


เมื่อมีคนชวนจึงได้ใจ


พยักหน้าตอบรับเขาไป


๐ ๐ ๐


เขาเปิดประตูห้องพักหรูก่อนยอมให้แมวเซารุกล้ำอาณาเขตส่วนตัว เจ้าของห้องเปิดตู้ค้นของกุกกักอยู่สักพักก็ได้ผ้าขนหนูผืนหนึ่ง เขายื่นไปให้แขกกิตติมศักดิ์ของค่ำคืนนี้


“ทำตัวตามสบายนะ ห้องน้ำอยู่ทางซ้ายถ้าอยากอาบน้ำก็ใช้ได้เลย”


คนนอกได้แต่ปรายสายตามองไปยังห้องน้ำที่ว่าพลางพยักหน้ารับคำ หยิบผ้าขนหนูตรงหน้าก่อนก้าวเข้าไป


เมื่อเห็นดังนั้น เจ้าของห้องจึงเดินไปยังห้องน้ำอีกห้องเพื่อจัดการตัวเองบ้าง ห้องคอนโดที่เขาอยู่นี้ใหญ่มากพอที่จะมีห้องน้ำในตัวถึงสองห้อง


ไม่ช้านานก็จัดการธุระของตัวเองเสร็จ เขาเดินออกมาจากห้องน้ำส่วนตัวก่อนจะเห็นใครคนอวดผิวเนื้อขาวนวลนั่งอยู่บนเตียง มีเพียงผ้าขนหนูผืนเล็กปกปิดส่วนสำคัญอยู่


อ้อ ลืมให้เสื้อ


เจ้าของห้องเดินผ่านหน้าคนขี้เซาไปยังตู้เสื้อผ้าอีกครั้ง หยิบยื่นเสื้อผ้าหนึ่งชุดให้กับคนมาเยือน คนตรงหน้ารับเสื้อของเขาไปพร้อมมองด้วยสายตาแฝงความสงสัย


“เสื้อไง ไม่ใส่หรือ เดี๋ยวหนาวนะ”

“....”


เหมือนจะพยายามบอกอะไร แต่เพียงแค่เผยอปากออกมาเล็กน้อยเท่านั้น ไม่มีคำพูดตอบกลับ แขกกิตติมศักดิ์ได้แต่คลี่เสื้อผืนบางออกพร้อมสวมใส่


เขายืนจ้องคนตรงหน้าสวมใส่เสื้ออย่างเงียบๆ


ผู้ชายตรงหน้ามีผิวขาวราวกับโดนแสงอาทิตย์รังเกียจ ขาวเหมือนไม่เคยโดนแดด เนื้อผิวดูเนียนละเอียดน่าสัมผัส ทรวดทรงเอวคอดผอมกว่าผู้ชายปกติเล็กน้อย แผ่นหลังดูบอบบางราวกับจะแตกหักได้หากเผลอไปสัมผัสแรงๆ


เอวบางหลบหายไปในกางเกงยางยืดของเขา ตามด้วยแผ่นหลังสวยที่ไม่ช้านานก็โดนเสื้อผ้าของเขาปิดบัง ทำให้ต้องหยุดทำการสำรวจ แต่กระนั้นก็ยังไม่เลิกจับตามอง


คนตรงหน้าเขามีเสน่ห์มากล้นอย่างร้ายกาจ เสน่ห์ที่เนิบช้าและเกียจคร้าน ขยับทำอะไรทีก็ดูน่ามองจนหลงใหลไปเสียหมดทุกส่วน คนคร้านหันหน้ามามองเขาอย่างเชื่องช้า เสน่ห์ที่มีอยู่ในตัวคนๆนี้มากล้นจนใครก็อยากเข้าหาเพื่อเพิ่มความใกล้ชิดนี้



เขาลอบเลียริมฝีปากอย่างแผ่วเบา


๐ ๐ ๐


เมื่อแต่งตัวเสร็จเขาก็หันมาพบเจ้าของห้องเพื่อต้องการตัดสินใจในสิ่งที่ตนควรทำต่อไป อดีตพนักงานร้านกาแฟพยักหน้าหมายให้นอนลงบนเตียงข้างเขาได้ เห็นดังนั้นคนคร้านก็ไม่ว่าอะไรให้มากความ ขาเรียวก้าวขึ้นเตียงก่อนทิ้งตัวลงนอนอย่างเนิบช้า
เจ้าของห้องลุกไปปิดไฟแล้วล้มตัวนอนข้างๆ


เวลาผ่านไปนานจนคนที่มาขออาศัยรู้สึกแปลกใจ ทำไมคนข้างตัวเขาถึงไม่ขยับทำอะไรบางอย่างอย่างที่เขานึกคิด


เขาพลิกตัวหันไปหาเจ้าของเตียงเพื่อพบว่ามีสายตาคมจ้องเขากลับมาอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว

“..นอนไม่หลับหรือไง”

“.....”

“นอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้จะไม่มีแรงเอานะ”

“....ไม่คิดจะทำอะไรหรือไง”

เสียงหายากของคนเซาเอ่ยขึ้นมาเป็นครั้งแรกตั้งแต่ได้พบกัน คนตัวโตกดยิ้มลึกร้ายที่มุมปากก่อนเอ่ยกลับ

“ไม่คิด”

“....” เขาเหมือนจะตอบกลับอะไรบางอย่าง ปากแดงเผยอออกแต่ไม่มีเสียงใดๆเล็ดรอดออกมา

“หึ พามานอนเฉยๆไม่ได้หรือไง ไม่ได้อยากอะไรขนาดนั้น”

“....”

“แค่อยากรู้จัก..”


มือหยาบกร้านเอื้อมมาลูบผิวหน้าคนสงสัยเบื้องหน้า มือใหญ่ลูบสัมผัสไปทั่วใบหน้าสวยไล่ไปลูบหัวคนขี้เซาเบาๆ


เขาไม่เคยเจอคนประเภทนี้ อย่างน้อยๆทุกคนที่เชิญชวนเขาไปนอนด้วยล้วนต้องการทำเรื่องอย่างว่าทั้งนั้น เรื่องสกปรกโสมมที่เขากลับยอมรับได้เพียงขอแค่ในคืนๆนั้นไม่ต้องกลับไปยังบ้านตัวเอง


สุดท้าย ความง่วงก็เข้าครอบงำทำให้เจ้าตัวต้องยอมปิดเปลือกตาทิ้งสติของตัวเองไป



ทิ้งท้ายด้วยเสียงทุ้มจากคนตรงหน้า ที่หากยังลืมตาอยู่คงต้องเปิดปากถามแน่แท้


“ฝันดี..ไวน์”



ว่ารู้จักชื่อเขาได้อย่างไร




๐๐๐





แด่..ความง่วง  o19

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
 :katai2-1:


เรื่องสั้นมาเสริ์ฟแล้ววววววววววววววว


ติดตามๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :katai4:

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
รอตอนต่อไปนะคะ

ออฟไลน์ poterdow

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 662
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-1
จ่อคิวรอ

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3532
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
ุ้ถ้าไวน์ไม่อยากกลับบ้านจะมาอยู่ที่นี่กับพ่อพระเอกเขาเป็นการถาวรเลยก็ได้นะคะ เพราะรายนั้นท่าจะเต็มใจเลี้ยงดูปูเสื่อไวน์อย่างดีเลยเชียวล่ะค่ะ :-[   

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6774
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
มีความง่วงแบบฟินๆ
ไวน์น่ารัก

ออฟไลน์ ★KVH™★

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 516
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-3
คนขี้เซาน่ารักจัง

ออฟไลน์ Raccoooon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 298
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +185/-2
SUMMER WINE
ฟังเพื่ออรรถรส



จิบที่สอง




นับจากวันนั้นก็ปาไปอาทิตย์นึงแล้วที่คนขี้เซามาอยู่อาศัยในห้องเขา คนขี้เซานอนขดอยู่บนเตียงจนเลยเวลาอาหารเที่ยงไปนานโข ทั้งร่างมีเพียงข้อเท้าขาวโผล่พ้นจากผ้าห่มผืนหนา คนตัวโตกว่าเลยถือวิสาสะคว้าเข้าที่ข้อเท้าสวย กระตุกเบาๆสองที


“ตื่นมากินข้าวได้แล้ว”


คนในก้อนผ้าห่มขยับตัวเพียงนิดก่อนแน่นิ่งดังเช่นเคย คนปลุกจึงเปลี่ยนบริบท ก้มลงไปคร่อมเจ้าก้อนผ้าห่มยักษ์นี้ มือหนาเลิกปลายผ้าห่มที่คลุมใบหน้าสวยออก


คนถูกขัดจังหวะมุ่นคิ้วอย่างน่ารำคานใจ หันหน้าเข้าซบกับหมอนใบโตหลีกหนีแสงแดด


“หึๆ...ขี้เซา”


คนตัวโตว่าพลางขยี้ผมสีทองอ่อน ก่อนตัดสินใจสอดมือเข้าใต้ตัวคนขี้เซา ยกคนตรงหน้าขึ้นจากเตียงนอนนุ่ม น้ำหนักของไวน์อยู่ในเกณฑ์ค่อนข้างน้อยสำหรับผู้ชายปกติ ยกอุ้มได้ไม่หนักแต่ก็ไม่เบา

“อือออ จะนอน”

“นอนมาเยอะแล้ว ตื่นมากินบ้าง”

“จะนอน ปล่อย”

“ไวน์ครับ...”

“....”

พอถูกเรียกเช่นนั้น คนถูกเรียกชื่อจำต้องยอมแพ้ยอมให้คนตัวโตกว่าอุ้มไปยังห้องอาหารอย่างจำนน คร้านจะขัดขืนเสียอย่างนั้น
 
“ไม่ใส่เสื้ออีกแล้ว”

เมื่อมาถึงเขาก็วางก่อนผ้าห่มยักษ์นี้ลง ผ้าห่มหนาไหลหลุดเปิดออกพร้อมกับเผยใบหน้าสวยรวมไปถึงไหล่ขาวเปลือยเปล่า
ชีเปลือยไม่สนใจคำตำหนิ นิ้วมือเรียวยื่นโผล่จากผ้าขาวเอื้อมไปหยิบช้อนส้อมตรงหน้า ตักอาหารแรกของวันเข้าปาก


“ทำไมชอบนอนแก้ผ้า หืม?”

“กางเกงก็ใส่”

“ตัวจิ๋วเดียว”

“...”

เมื่อเกียจคร้านที่จะเถียง จึงทานข้าวต่ออย่างไม่ใส่ใจ ตักเข้าปากอีกสามสี่คำก็วางช้อนส้อมเป็นอันรู้กันว่าเขาอิ่มแล้ว

“เดี๋ยวจะพาไปห้าง”

“....”

“ไปซื้อเสื้อใหม่ให้”

“ไม่ต้องการ”

“ต้องการสิ มีเสื้ออยู่แค่ตัวเดียวเองไม่ใช่หรือไง”

“...ทุกวันนี้ก็ใส่ของนาย” เจ้าของชื่อนายทำเพียงยกยิ้มก่อนเอ่ย

“แล้วชอบหรอ”

“.....”

“นี่ไงก็จะพาไปซื้อ”

“ชอบ”

“หืม..”

“ชอบ...”

คนฟังกดยิ้มมุมปาก หากจะคิดเข้าข้างตัวเองจะเป็นไรไหม ถ้าขอให้คำว่าชอบนั้นคือคำที่บอกกับเขา

“ชอบก็ชอบ แต่ก็ต้องไป โอเคไหม”

“...ไม่”

“อยู่แต่ในห้องเดี๋ยวได้เป็นอัมพาตตายพอดี”

“...”

“ป่ะๆ ไปใส่ชุด เดี๋ยวออกไปกัน”

“ไม่ไป”

“เข้าไปอาบน้ำเลยนะ เดี๋ยวเตรียมชุดให้”


คนโดนบังคับได้แต่ยืนหน้าบึ้งอยู่หน้าห้องน้ำ จนเจ้าของห้องต้องดันตัวคนงอแงให้ข้าไปแต่โดยดี ไวน์ทำเพียงแค่ล้างหน้าล้างตาแล้วเดินออกมา หยิบเสื้อที่เจ้าของห้องจัดเตรียมไว้ให้ ไม่ช้านานเขาก็จัดการธุระของตัวเองจนเสร็จ


“พร้อมยัง? ไปกัน”

แม้ว่าจะไม่อยากออกไปเผชิญผู้คนมากแค่ไหน แต่ก็ต้องจำไปตามความต้องการของคนตรงหน้าอยู่ดี


๐๐๐


ไวน์เป็นคนสูงเพรียว ดูดีตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า ไม่แปลกหากจะมีคนรู้จักคนๆนี้มากมาย

แต่ก็ทำได้เพียงแค่รู้จัก

น้อยคนนักจะได้สนิทแนบชิดใกล้เช่นนี้

หากไม่ใช่ความต้องการของเจ้าตัวเองก็อย่าหวังว่าจะได้เข้าใกล้


ไวน์เป็นคนน่าหลงใหลและมีเสน่ห์อย่างหาตัวจับยาก และใช่..เขาตกหลุมมนต์เสน่ห์ของคนๆนี้ตั้งแต่แรกเห็น ตั้งแต่ในค่ำคืนก่อนหน้านั้น นานแสนนาน ในร้านสุรา


ไวน์ที่กำลังมึนเมาด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ได้ที่นั้นยิ่งดูน่าลุ่มหลงมากกว่าปกติ คนในร้านต่างจับจ้อง หวังให้ตนเองเป็นผู้ถูกเลือกในค่ำคืนนี้ แต่สุดท้ายไวน์กลับเลือกบุรุษรูปงามคนหนึ่งควงแขนกลับด้วย เป็นที่น่าเสียดายสำหรับใครหลายๆคน


ในตอนนั้นเองที่ดวงตาฉ่ำน้ำปรือจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ เผอิญปรายสายตามองมายังเขา


เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน


ในวินาทีนั้น เขารู้ตัวแล้วว่า ต่อให้ต้องเดินฝ่าดงหนามก็ต้องได้คนๆนี้มาครอบครอง

จากนั้นเขาจึงเริ่มติดตามไวน์ รวมถึงไปสมัครเป็นพนักงานร้านกาแฟประจำของคนๆนี้ด้วย

ทีแรกเคยคิดว่า ขอเพียงไวน์ยอมเลือกเขาให้เป็นผู้โชคดีในค่ำคืนหนึ่งก็เพียงพอแล้ว แต่ตอนนี้กลับต้องลบความคิด เมื่อได้ติดตามร่างสวยอันแสนเกียจคร้านนี้ เขายิ่งหลงใหล


ไม่อยากเป็นเพียงคู่นอนชั่วข้ามคืน


หากแต่อยากเป็นคนรัก...นิรันดร



ตั้งแต่คืนนั้นที่หอบหิ้วคนตรงหน้ามาจากร้านกาแฟ เขาเฝ้าดูแลคนตรงหน้าอย่างดี ไม่มีเรื่องเซ็กซ์โสมมมาเกี่ยวข้อง เป็นระยะเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่เขาไม่เคยได้แตะต้องไวน์ไปมากกว่าการนอนกอดเฉยๆ

ถึงกระนั้นกลับสุขใจล้นเหลือกว่าที่คิด

แค่ได้อยู่ข้างกายคนข้างๆ ได้ทำอะไรร่วมกัน ได้ทำอะไรให้กัน ก็แสนสุขสม


๐๐๐


“ไม่ชอบหรือ”

“...”

“งั้นลองตัวนี้ไหม”

“...” แม้นว่าไม่ได้ยินคำตอบรับ แต่ร่างเพรียวข้างๆกลับยินยอมรับเสื้อในมือเขาไปลองในห้องลองเสียแต่โดยดี เห็นดังนั้นคนเสนอก็อดลอบยิ้มในใจไม่ได้

คิดเข้าข้างตัวเองว่า เขาอาจจะเป็นคนพิเศษสำหรับอีกฝ่ายก็ได้

ไวน์ใช้เวลาไม่นานในการลองเสื้อผ้าแต่ละชุดที่เขายื่นมอบให้ คนลองไม่ไม่ท่าทียินดียินร้ายกับเสื้อผ้าที่จะเป็นของตนในอีกไม่ช้านี้เพียงสักนิด

จนสุดท้าย คนชวนมาห้างก็ต้องยอมซื้อเสื้อแทบทุกตัวที่คนคร้านข้างตัวได้ลองสวมใส่

เพราะเป็นไวน์ ใส่อะไรจึงดูดีไปหมด


เพราะอย่างนั้น หากจะซื้อทั้งหมดก็ไม่เสียดาย


คนสถาปนาตัวเองเป็นเจ้าของไวน์เดินนำพาไปร้านเสื้ออีกสองสามแห่ง จนเป็นที่รำคาญใจแก่คนคร้าน ร่างสูงกว่าจึงยอมหยุดการใช้จ่ายนี้ เมื่อมองถุงในมือก็มีมากพอสมควร


“ไวน์...อยากไปไหนต่อมั้ย”

“ไม่”

“ทานข้าวในนี้ไหม เปลี่ยนบรรยากาศ”

“ไม่”

“ทำไมล่ะ เหนื่อยแล้วหรอ”

“ง่วง...” คนสวยตอบตาปรือ เห็นดังนั้นก็อดลอบยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูเสียไม่ได้

“งั้นกลับกัน”

“...”

คนง่วงไม่ตอบ ทำเพียงแต่พยักหน้ารับคำก่อนเดินตามร่างสูงไป

“อ้าว...ไวน์ไม่ใช่หรอ”

“....” คนถูกเรียกชะงักกึกก่อนหันไปยังที่มาของเสียงเรียก...

เปลือกตาสวยเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย

“...พี่เอก..”

“ไวน์จริงๆด้วย ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลย แล้วมากับใครล่ะ” เจ้าของนามเอกเหลือบหันไปมองเห็นร่างสูงข้างๆก่อนเลิกคิ้วสงสัยพร้อมคำถาม

“...คนใหม่หรอ”

“...”

“คู่นอนหรือเบ๊ล่ะคราวนี้”

“...” ไวน์ไม่ตอบ เช่นเดียวกับคนถูกครรหา ไม่มีเสียงบทสนทนาใดๆตอบกลับคนเบื้องหน้า

“จะกลับแล้วหรือ ไปเที่ยวกับพี่ต่ออีกหน่อยไหม”

คนง่วงส่ายหน้า

“ไม่เอาน่า ได้เจอกันทั้งที ไวน์ติดต่อยากมากรู้ตัวไหม พี่ยังอยากรู้จักไวน์มากกว่านี้อีกนะ”

“....” ริมฝีปากแดงเผยอออก แต่ก็ไม่ตอบอะไรกลับไปอยู่ดี ราวกับกำลังครุ่นคิด


สุดท้ายไวน์ก็ทำเพียงขยับตัวไปซ่อนอยู่ด้านหลังของนาย


๐๐๐


เจ้าของแมวเซาคนปัจจุบันจึงได้แต่สงสัยในการกระทำ เกรงว่าคนตรงหน้าเขาน่าจะไม่เป็นที่ชื่นชอบเท่าไหร่สำหรับไวน์ เห็นดังนั้นจึงเอ่ยปากหาทางหลบเลี่ยง

“พวกผมมีธุระ ขอตัวนะครับ”

ว่าดังนั้นพร้อมเดินเลี่ยงอีกฝ่ายไป ยังไม่ทันจะเดินพ้นรัศมีเอื้อมคว้าของเอก ร่างเพรียวก็ถูกฉุดรั้งไว้ มือหยาบคว้าข้อมือสวยไว้แน่น

“ไวน์ เดี๋ยวสิ มากับพี่ก่อน พี่อยากคุยด้วย”

“....” ไวน์ส่ายหน้ากลับไปแทนคำตอบ คนหาญกล้ายังคงจับข้อมือขาวไว้แน่น หมายจะให้เป้าหมายยินยอมไปกับเขาแต่โดยดีเหมือนที่ผ่านมา

ไวน์เกลียดเรื่องยุ่งยาก อีกเดี๋ยวก็คงยอมมากับเขาเอง

แต่การกระทำตรงหน้าทำให้เขาต้องลบความคิดของตัวเองเสียทันที

มือสวยอีกข้างพยายามแกะมือใหญ่ออกจากการจับกุม เอกเผลอกำมือแรงขึ้นอย่างช่วยไม่ได้


“ปล่อย” เสียงหายากดังขึ้น


พร้อมกับเครื่องหน้าสวยที่แสดงอาการไม่พอใจ

จนทำให้เขาเผลอ...ปล่อยมือสวยนั้นไป


ทันทีที่หลุดจากการจับกุม ไวน์รีบรุดเดินไปยังหลังนายหมายขอความช่วยเหลือ เห็นดังนั้นคนถูกขอความช่วยเหลือจึงเอื้อมแขนโอบอีกฝ่ายก่อนพากันเดินจากไป ทิ้งให้ผู้มาใหม่ได้แต่ยืนมองสองร่างเดินเคียงจากกันไป


๐๐๐


ทิ้งระยะห่างจากแขกไม่ได้รับเชิญสักพัก จู่ๆร่างขาวเพรียวกลับสั่นไหวอย่างน่าประหลาด

“...? ไวน์?”

“....”

“เป็นอะไรรึเปล่า”

คนตรงหน้าไม่ตอบอะไรเช่นเคย ไวน์เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเจ้าของอ้อมแขนด้วยดวงตาเว้าวอนอะไรบางอย่าง อะไรบางอย่างที่เขาอ่านไม่ออก




นายพาคนขลาดกลัวเดินไปยังที่จอดรถในไม่ช้า ร่างสูงเปิดประตูรถก่อนยัดของในมือเข้าเบาะหลังแล้วจึงเข้าไปยังที่นั่งของคนขับ



ไวน์นั่งรออยู่ที่นั่งข้างคนขับอยู่แล้ว



ยังไม่ทันได้ถามว่าเมื่อครู่เกิดอะไร




สิ่งที่เกิดขึ้นเบื้องหน้าเขาอย่างรวดเร็วฉับพลันคือจุมพิตแสนหอมหวาน..


๐๐๐

พิมพ์ไป ง่วงไป Zzzz

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
ไวน์มีปัญหาอะไร ทำไมไม่อยากกลับบ้านล่ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ jejiiee

  • cannot open this page
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 202
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
เห้ยยยย น่าติดตามม มาต่อเร็วๆ นะคะ

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
เหอะ พี่เอกนี่ใคร มารยาทแย่มากกกกกก

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6774
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
 :mew1:  ไวน์แมวเซา อย่างอแงนะจ๊ะแต่อ้อนได้เยอะๆเลย
อิอิ. รอเขาคืบหน้ากันค่ะ

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3532
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
ดีแล้วล่ะค่ะไวน์ที่ไม่ตามพี่เอกอะไรนั่นไป เพราะอยู่กับนายสบายทั้งใจและกายกว่ากันตั้งเยอะเลยนะคะ :กอด1:

ออฟไลน์ Raccoooon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 298
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +185/-2
จิบสุดท้าย 



ไวน์จูบเขา รสจูบรสนี้เหมือนรสเชอร์รี่


หอมหวาน จนยากที่จะห้ามใจไหว เขากดจูบกลับคนเบื้องหน้าแทบทันทีตามสัญชาติญาณ สองร่างในรถหรูเปิดศึกร้อนแรงอย่างไม่มีใครยอมแพ้ เป็นเวลานานหลายนาทีก่อนเจ้าของริมฝีปากสีแดงสดจะยอมผละออก ดวงตาคู่สวยฉ่ำปรือมองมายังเขา


“นาย...”


เสียงหวานเอ่ยออกมาเพียงแค่ชื่อของเขาเท่านั้นแล้วเงียบ


“เป็นอะไร หืม”


“...” คนเบื้องหน้ากลายเป็นคนใบ้ไปอีกครั้ง ไวน์ถอนตัวออกจากร่างสูงใหญ่ ถดกลับมานั่งที่นั่งตนเองเหมือนเดิม


มือหนายกขึ้นไปสัมผัสเส้นผมที่ราวกับเส้นไหมเบาๆ ลูบไล้สัมผัสอ่อนไปทั่วศีรษะมน จนคนขี้เซาต้องหันไปมองเจ้าของสัมผัสก่อนเอ่ยปาก


“ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว...”

“หรอ..”

“....อยากจูบ”

“...”

“อีก...”

เพราะไม่คิดว่าคนคร้านไม่ใส่ใจโลกอย่างไวน์จะเอ่ยพูดคำนี้ออกมา เขาจึงสะอึกไปครู่ใหญ่ ก่อนจะเผยรอยยิ้ม

“ไว้กลับไปทำต่อที่ห้องนะ”

“อืม”

รับปากจังหวะเดียวกันกับรถที่เคลื่อนตัวออกไป



๐๐๐



เขาขบเม้มร่างกายสวยอย่างอาจหาญ รุกเร้ารุนแรงทว่าอ่อนโยน มือใหญ่ไล้ไปตามสะโพกมนเบียดตัวแนบชิดกับร่างเพรียว คนเซาเบียดตัวกลับ สองร่างแนบชิดไม่เหลือแม้แต่อากาศจะลอดผ่าน วงแขนสวยโอบล้อมรอบคอคนตรงหน้า มอบจุมพิตรสเชอร์รี่ให้


หอมหวาน รัญจวน


โรมรันกันอย่างไม่ยอมใคร คนหนึ่งเชี่ยวเรื่องอย่างว่าอีกคนก็มากล้นประสบการณ์ รสจูบร้อนแรงดูจะเร่าร้อนมากขึ้นทุกวินาที
เสียงครางต่ำเล็ดรอดจากไรฟันจนต้องระบายอารมณ์ด้วยการก้มลงไปขบเม้มซอกคอสวยอีกครั้ง


อุณหภูมิภายในร่างกายเพิ่มสูงขึ้น ขาเรียวตวัดรัดเอวสอบได้รูป


ลุ่มหลง มัวเมา ราวกับโดนฤทธิ์ของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ร้อนแรงเข้าครอบงำ


เพลงรักเริ่มบรรเลง


จนหยุดไม่ได้อีกต่อไป


๐๐๐


ถ้าหากเป็นฝัน เขาก็อยากจะหลับฝันตลอดไป...


ในที่สุดเจ้าของห้องก็ยอมลงมือทำอะไรๆกับเขาเสียที


หลังจากที่รอเสียนาน


หากเป็นเมื่อก่อนเมื่อเสร็จกิจเขาคงลุกออกไปทิ้งเจ้าของห้องให้นอนอย่างเดียวดายเหมือนเช่นทุกๆคนที่เคยผ่านมาแล้วแน่แท้ แต่กับคนนี้ไม่ใช่


อยากอยู่ด้วย นานอีกสักหน่อยก็ยังดี


นายเป็นคนแรกที่เข้าหาเขาโดยไม่หวังเรื่องเซ็กซ์เฉกเช่นคนอื่นๆ เป็นคนแรกที่พาเขามานอนด้วยโดยจบลงที่การนอนเฉยๆ เป็นเรื่องแปลกสำหรับเขา


เพราะทั้งชีวิตไม่เคยเจอใครที่มองเขาด้วยสายตาแบบนาย ดูแลเขาแบบนาย เอาใจใส่เขาแบบนาย


และ..รักเขาแบบนาย


เขาเผลอหลงรักคนๆนี้ไปตั้งแต่คืนแรกที่ได้พบกันแล้ว


พอรู้ตัวว่ารักเขากลับกลัว...กลัวอดีตที่ตนเองเป็นคนก่อ กลัวคนในอดีตจะมาตามตัวเองกลับไป

เขาไม่อยากไปไหนนอกจากห้องสีขาวอบอุ่นนี้


ตาปรือเหลือบมองร่างกายตัวเอง เขาพบรอยขบเม้มสีหวานจางๆอยู่ตามตัว

ริมฝีปากสีสวยเผยรอยแย้มยิ้มจางๆ


ไวน์หันกลับมามองคนฝากรอยรัก นายยังคงหลับสนิท ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอแผ่วเบาจนเขาเผลอขยับเข้าไปใกล้ ก้มลงไปมอบจุมพิตแสนหวานให้อีกครั้ง

และอีกครั้ง


ราวกับคนกระหายน้ำ แนบริมฝีปากกับอีกฝาก กดเข้าออกจนพอใจถึงยอมผละออก เขาแลบลิ้นเลียปากตัวเองช้าๆ ก่อนก้มลงไปซุกไซร้อกแกร่ง ไล่ริมฝีปากขึ้นไปขบเบาๆที่ซอกคอ

“..พอแล้ว จั๊กจี้”

“...”

เสียงคนหลับดังขึ้นพร้อมตวัดแขนโอบรอบคนซน ไวน์แหงนหน้ามองเจ้าของอ้อมกอดพร้อมยืดตัวไปจุมพิตที่ริมฝีปากอีกฝ่าย

“อ้อนหรอ..”

“..ตื่นนานแล้วหรอ”

“พอสมควร”


มีหรือที่คนขยันอย่างเขาจะตื่นสายกว่าคนขี้เซา แม้จะหลับตาแต่นายก็รับรู้ทุกการกระทำของคนตรงหน้า ไวน์เหมือนแมวยักษ์เย่อหยิ่งที่ลดศักดิ์ศรีตัวเองลงมาออดอ้อน


แมวยักษ์ยังคงไถหัวคลอเคลียลงบนอกเปลือยของอีกฝ่าย ออดอ้อนราวกับร้องขอความรักจนมือใหญ่อดไม่ได้ที่จะยกขึ้นมาลูบหัวคนขี้อ้อนเบาๆด้วยความเอ็นดู



๐๐๐



ที่ผ่านมาไวน์ใช้ชีวิตเยี่ยงแมวจร ใครเสนอตัวให้อาหารก็ตามคนนั้นไปคนนี้ไป เปลี่ยนไปในทุกๆวัน เหตุเพราะบ้านที่เคยอยู่กลับอยู่ไม่ได้แล้ว ตั้งแต่มารดาของไวน์สิ้นลมหายใจ พ่อของเขาก็พาภรรยาคนใหม่แต่งเข้าแทบทันที หลังจากนั้นไม่นานชื่อของไวน์ก็ได้ถูกลบหายออกไปจากบ้านหลังนี้ช้าๆ


จนสุดท้ายเมื่อรู้ว่าเจ้าของเก่าไม่มีพื้นที่เหลือให้ตนเองอีกแล้ว เขาจึงออกตามหาเจ้าของใหม่ เร่ร่อนจรจัดไปเรื่อยๆ แลกได้กับทุกสิ่งอย่างขอเพียงไม่ต้องกลับไปยังบ้านหลังเก่าที่ไม่มีใครเห็นตัวตนของเขา


ผ่านมาหลายมือ จนหัวใจค่อยๆบอบช้ำไปโดยไม่รู้ตัว


ก่อนที่ใจเกือบจะสลาย เขากลับได้นายมาดูแลรักษาได้ทันเวลา


กระนั้นก็กลัวอดีตเจ้าของชั่วข้ามคืนมาตามลากคอกลับ เพียงเพราะหลงใหลในรูปเปลือกภายนอกของเขาและหวังจะเชยชมมันอีกเท่านั้น


ฉะนั้นการที่เขาโคจรมาเจอกับอดีตคู่นอนคนเก่าจึงอดไม่ได้ที่จะขลาดกลัว เผลอนึกถึงเซ็กซ์ข้ามคืนกับคนๆนั้นที่เลวร้ายยิ่งกว่าสิ่งไหนๆ โสมม ป่าเถื่อน รุนแรง น่ารังเกียจ


ที่ผ่านมาใช้ชีวิตให้พ้นไปวันๆ บางวันไม่ได้นอนเป็นเรื่องปกติ เพราะแมวจรอย่างเขาจำต้องตะเกียดตะกายหาหนทางรอด จะให้มานอนเซาคงไม่ได้ จะว่าเพราะเช่นนั้นก็ได้ที่ทำให้ไวน์รู้สึกง่วงอยู่ตลอดเวลา


 เพราะนอนไม่หลับ หลับไม่ได้ เพราะรู้ตัวว่าไม่ใช่ที่ๆปลอดภัยจึงไม่กล้าหลับให้สนิท

แต่กับนาย ทุกสิ่งอย่างตรงกันข้าม


คืนแรกที่เจอนายเขากลับหลับใหลเยี่ยงซากศพ เป็นการหลับเต็มอิ่มในรอบกี่ปีมาแล้วไม่รู้


เพราะเป็นนาย จึงกล้านอนหลับต่อหน้า

เพราะเป็นนาย จึงไม่อยากออกไปไหน

เพราะเป็นนาย จึงอยากตอบแทน

แต่สิ่งที่แมวจรสกปรกอย่างเขามีก็แต่ร่างกายโสมม สิ่งที่เขามอบให้ได้ก็มีเพียงแค่เซ็กซ์ร้อนแรงและหัวใจที่ยับเยินนี้เท่านั้น


และได้มอบให้ไปหมดแล้ว...



คนขาดความรักขยับหาเจ้าของใหม่พร้อมวาดแขนโอบล้อมร่างหนา



๐๐๐



“แล้วสรุปบอกได้รึยังว่าเป็นอะไร”

“....”

“หืม?”

“ไม่เป็นอะไรแล้ว”

“แล้วให้ผมเป็นอะไรสำหรับไวน์ดีล่ะ”

“....”

“เบ๊? คู่นอน? หรือเจ้าของคนใหม่?” เขาว่าพลางแย้มยิ้ม หากแต่ดวงตาไม่ได้ยิ้มตาม ตั้งใจพูดจาประชดประชันจากเจ้าของไวน์คนเก่า

ไวน์จ้องมองคนตรงหน้า ก่อนขยับปากเอื้อนเอ่ยอย่างเนิบช้า

“...เป็นของไวน์”


“....”

“นาย..เป็นคนของไวน์...”

“....”

“...ได้ไหม”

“ก็เป็นอยู่นี่”

“....รัก”

ดวงตาคมเบิกกว้างกับคำบอกรักตรงหน้า ยังไม่ทันเอ่ยถามที่มากลับถูกลบคำพูดด้วยจุมพิตละไม

“รักนาย..”

“...”

“รักนายได้ไหม...”

“...............”

“....นาย..”

“ให้ตายเถอะ ทำไมวันนี้น่ารักขนาดนี้หืม?”


คนถูกบอกรักว่าพลางยกตัวคนน่ารักให้ขึ้นมาเกยอกเขา สองแขนแกร่งวาดล้อมร่างเพรียวพร้อมกระชับกอดแน่น
เขากดจูบลงบนกระหม่อมคนขี้อ้อน



“นายรักไวน์ได้ไหม...”






“...รักมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว”





Summer wine
-END-


๐๐๐






แต่งเสร็จตอนตีสี่ แต่คิดว่าคงไม่มีคนอ่านเลยเอามาลงตอนนี้5555

เป็นเรื่องที่ไม่มีอะไรอีกเช่นเคย  :mew5:

แต่งเพราะความง่วงและเบื่องานล้วนๆค่ะ พอเบื่อแล้วไม่รู้จะเอาไปลงที่ไหนก็เลยเกิดมาเป็น #นายไวน์ ซะงั้น

แถมง่วงด้วย ฟังเพลงเจ๊ลานาแล้วยิ่งง่วง... เนื้อเรื่องเลยออกมาง่วงๆ อึนๆ หาอะไรไม่ค่อยได้แบบนี้5555

แต่ถ้าชอบก็ดีใจนะคะ  :o8:

ถ้ามีโอกาสและเวลาอีก อยากจะเอาจิบพิเศษมาเสิร์ฟเหมือนกัน...

ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ




แปะเพจ.. Xyxear's << เผื่อใครอยากติดตามข่าวสารเรื่องอื่นๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-04-2016 01:43:16 โดย xyxear »

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
โอ้ยยยย จับจองเป็นเจ้าของงี้ต้องหาแหวนมาใส่บ่งบอกว่ามีเจ้าของแล้วนะคะคุ้ณณ

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
 :z1: ร้อนแรงกันเบาเบา

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6774
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
 :L2:   น่ารักร้อนแรงสมกับชื่อไวน์ของนาย

ขอบคุณค่ะ
คนเขียนก็พักผ่อนเยอะๆนะคะ

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3532
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
ถึงไวน์ไม่ถาม นายเขาก็พร้อมที่จะแพ้ทางให้กับแมวขี้เซาอย่างไวน์มาตั้งนานแล้วล่ะค่าา~ :m3:

ขอบคุณนะคะ :pig4:

ออฟไลน์ panitanun

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 482
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
ชอบค่ะคือละมุนมากกก :katai5:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ wonderbe

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 754
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-2

ออฟไลน์ Mitnai

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 67
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
ละมุนนิดๆ ชอบเพลงนี้มาก อารมณ์มันคันทรี่ดี5555555555
ขอบคุณค่าาา ♥

ออฟไลน์ Aomampapeln

  • แมวเหมียว เมี๊ยว เมี๊ยว~
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-1
ละลายเพราะความละมุนของนาย...ไวน์ไม่ต้องเป็นแมวจรจัดแล้วนะ :o8: :o8:

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4015
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
ไม่อยากให้จบเลยค่าาาา ฮือออ มีความแมว น่ารักตะมุตะมิมากกก อยากอ่านต่อเรื่อยๆ  :hao5:

ออฟไลน์ BeautifulGirl

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 103
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
เป็นเรื่องที่อ่านไปรู้สึกมันเนิบๆ เฉื่อยๆตามไวน์(?) แต่มันมีความเขินที่แรงมากกก -///-

ออฟไลน์ ketekitty

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 778
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-0
คือดีงาม  :pighaun:

ออฟไลน์ ้Sin.7

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 85
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
 :katai2-1: ชอบบบบบบบบบบบบ ดีกับใจ จุ๊ฟๆมาแต่งอีกหลายๆเรื่องเลยนะคะ :bye2:

ออฟไลน์ gayraygirl

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3014
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-3
เป็นเจ้าของกันและกัน

ออฟไลน์ PPink

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 220
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-0
ละมุนไปอีก ช๊อบชอบ

ออฟไลน์ Toon_TK

  • เ ด็ ก อ้ ว น
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 742
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
หวานไปอีกกกกกกกกกกกกกกกกก

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด