หัวข้อ: (เรื่องสั้น 3 วันจบ) ศึกไอติมสะท้านโลกันตร์

[lykar]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม




--------------------------------------------------
สวัสดีค่า
หายไปนานมากๆ หลังจากที่ Gayscale Magazine จบลง
วันนี้มีเรื่องสั้นเรื่องใหม่มาฝาก
เขียนจากความร้อนและความหิวเลยนะ 5555555
จะลง 3 วันจบ คือ 13 14 และ 15 เมษานะคะ

มีคำเตือนเล็กน้อยสำหรับเรื่องนี้ค่ะ
- มีคำหยาบ
- ภาษาจะแปลกไปจากเรื่องแรก ไม่สละสลวยเหมือนเดิม
- แต่ละตอนจะสั้นบ้างยาวบ้าง แล้วแต่เนื้อหานะคะ
- หนึ่งวันลง 3 - 4 ตอน

ถ้าพร้อมแล้วไปอ่านกันเลยค่ะ

------------------------------------------------

ศึกไอติมสะท้านโลกันตร์

7 เม.ย.


ตือ ดื๊อ ดื่อ ตือ ดื๊อ ดื่อ ตือ ดื๊อ ดื่อ ดือ ดือ ดื๊อ ดือ...

แม่ง...มาอีกละ วันหนึ่งมี 24 ชั่วโมง หนึ่งชั่วโมงมี 60 นาที หนึ่งนาทีมี 60 วินาที
กูเลี้ยวเข้ามาได้ 2 นาที คิดเป็น 0.001 ส่วนใน 1 วัน
แล้วทำไมมึงต้องเข้ามาแย่งลูกค้ากูในช่วง 0.001 ส่วนนี้ด้วยวะ

หงุดหงิด
ร้อนก็ร้อน ไอ้เด็กเวรพวกนี้ก็กระจองอแงจนปวดหัว
ไอ้นั่นสั่งใบเตย อยู่ๆ เปลี่ยนเป็นถั่วดำ
ไอ้นี่ร้องจะกินทุเรียน แต่แม่มันตามมาด่าบอกให้กินมะพร้าว
เอ๊า! ก็เด็กมันชอบ จะไปบังคับมันทำไม

นั่นไง พอเสียงเพลงแว่วมา ไอ้เด็กเวรที่ล้อมหน้าล้อมหลังก็กรูไปหามัน
ไอ้พวกนี้ มึงไม่รู้จักของดีของโบราณเหรอ
ไปสนใจทำไมกับไอติมโรงงาน รสชาติไม่เห็นจะได้เรื่อง
ตามใจ...พวกมึงไม่สนความหอมหวานมันของไอติมตัดแบบกูก็เรื่องของพวกมึง
กูไปละ

ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้ของโรงงาน
ไอ้พวกจอมปลอม
แพงก็แพง เหอะ!

[lykar]

8 เม.ย.

ปิดเทอมแบบนี้นี่มันดีจังเว้ย ลูกเด็กเล็กแดงเต็มไปหมด
มาๆ วันนี้ป๋าใจดี ใครซื้อคนแรกกูจะหยิบไม้แดงให้เลย
นั่นไงๆ ไอ้จิ๋ววิ่งตาตั้งมาละ
ไอ้นี่ลูกค้าประจำ กินตั้งแต่ฟันยังไม่ขึ้น จนตอนนี้มันเข้าโรงเรียนแล้วมั้ง

“วันนี้เอารสไร”
ไอ้จิ๋วปีนขึ้นรถมาเกาะขอบถัง ดวงตาใสแจ๋วกวาดมองไปข้างใน
“เอาช็อกกะแลด”
“อันเดียวเหรอ” ถามไปเพราะบางทีมันซื้อให้แม่มันด้วย
“อือ”

ไม่เป็นไร กูเห็นมึงมาคนแรกและเป็นลูกค้าประจำ
อะๆ ควานหาจนเจออันไม้แดงล่างสุด
มึงกัดคำแรกแล้วร้องแน่

รับเงินจากไอ้จิ๋วแล้วก็แอบมองมันกิน
“ว๊ากกกกก ไม้แดง ไม้แดง”
นั่นไง ดีใจสิมึง

เสียงวิ่งตึกตักกลับมาที่รถ
“ไม้แดงเหรอ”
หน้ากลมๆ พยักหงึกหงัก
“แลกเลยเปล่า”
ไอ้จิ๋วทำท่านึก ผมเลยเสนอไอเดีย
“แลกพรุ่งนี้มั้ยล่ะ วันนี้กินแล้วนี่”

ไอ้จิ๋วยังนึกต่อ แล้วสุดท้ายมันก็ตัดสินใจ
“แลกเลย เอาไปให้แม่กิน”
โว๊ะ ไอ้นี่มันก็เป็นเด็กดีเหมือนกันเว้ย
อะๆ เดี๋ยวกูให้อีก สมนาคุณให้ลูกกตัญญู

หลังไอ้จิ๋วก็มีมาอีกสี่ห้าคน
วันนี้ดวงดีเว้ย แค่จุดแรกก็ได้มาเกือบห้าสิบบาทแล้ว
เดี๋ยวขี่ไปหน้าบ้านผู้ใหญ่บ้านดีกว่า ตรงนั้นทำเลดี

ตือ ดื๊อ ดื่อ ตือ ดื๊อ ดื่อ ตือ ดื๊อ ดื่อ ดือ ดือ ดื๊อ ดือ...

ไอ้เชี่ยยยยย มึง มึง มึง
มึงมาอีกแล้ว ไอ้ของโรงงาน ปลอม เปลือก!
ดู ดู๊ ดู เด็กๆ วิ่งเลยรถกูไปหารถมึงหมด
แต่วันนี้กูไม่ยอมมึงร้อกกกก
ไปเก็บแถวบ้านใต้ดีกว่า ยังไงมึงก็ตามไม่ทันแน่

ปีปี๊ด ปีปี๊ด ปีปี๊ด ปีปี๊ด
ผมบีบแตรที่เป็นมรดกมาตั้งแต่รุ่นพ่อเพื่อเรียกแขก
นั่นไงๆ ลูกหลานบ้านยายแจ๊ววิ่งออกมากันแล้ว
หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ด
เจ็ดคน! เสร็จกูๆๆ ไอ้คนโตสุดต้องกินทุเรียนอีกแน่
กูหาไม้แดงไว้ให้มึงเลยดีกว่า
บอกแล้ววันนี้กูป๋า

อ้าว ทำไม ทำไมพวกมึงถึงหยุดวิ่ง
อะไร ไกลไปเหรอ มึงร้อนกันเหรอ
ไม่เอาน่า อีกสามก้าวก็ถึงรถแล้ว
มาเร็วพวกมึง

“มาๆ วันนี้มีไม้ฟรีด้วยนะ”
ผมเรียกพวกมันด้วยการเอาของฟรีมาล่อ

“หนูอยากกินแม็กนั่ม”
“หนูจะกินคอนเน็ตโต้”
“ใช่ๆๆๆ ไม่กินของพี่”

ไอ้สาสสสสส อะไรกันวะเนี่ย
เพลงรถมึงดังขนาดนี้เลยเหรอ
มึงใช้เครื่องเสียงของอะไรบอกกูที
วันนี้กูต้องยอมแพ้มึงอีกแล้วใช่มั้ย!!

กลับ
หมดรมณ์
ไม่ขายแม่งละ

จังหวะที่กลับรถออกไปก็สวนกับไอ้รถสีแดงพอดี
เหอะ! อร่อยตายเลยของมึงอะ
นั่นๆๆ มึงมองหน้ากูทำเตี่ยไร
วอนซะแล้วไอ้นี่

มึงรู้จักกูยัง ปุ๊ ระเบิดขวด เจอยังยกมือไหว้
เต๋า สมชาย ยังเรียกพี่
พี่...ซื้อไอติมหน่อย
ถุย! ไม่ตลก สัส

แล้วแดดนี่มึงจะร้อนไปไหน
พระอาทิตย์มาชุมนุมโดยไม่ได้นัดหมายเหรอ หรือยังไง
อ้าว...แล้วนั่น ไอ้กระปุกนี่หว่า
ไอ้ปุกหลานยายชุม
จริงๆ มันชื่อไรไม่รู้
แต่เห็นมันชอบถือกระปุกหมูมาแคะเหรียญซื้อไอติมบ่อยๆ

“เป็นไร” จอดรถถามมันซะหน่อย
ไอ้เด็กตัวกะเปี๊ยก หน้าตามอมแมมเงยหน้ามองผม
นัยน์ตาคลอไปด้วยน้ำใสๆ ที่กำลังจะหยด
“เฮ้ยๆๆ เป็นไร”
“ฮะ ฮะ ฮือออออ ฮืออออ” ไอ้ห่า มึงมาร้องใส่กูทำไม
กูเปล่านะ กูไม่ได้ทำ
กูเปล่า ม่ายยยยย

“ฮืออออ ยะ อยากกินไอติม”
“ฮะ?” งงเลยกู
“ก็กินสิ จะร้องทำไม”
“มะ มัน มันหกไปแล้ว”
ผมก้มมองรอยเปื้อนบนฟุตปาธที่ไอ้ปุกชี้
ไม้ไอติมที่ปั๊มยี่ห้อดังนอนแอ้งแม้งอยู่

เห็นแล้วก็ต้องถอนหายใจยาว
“เห้อ...มาๆ มากินของพี่”
ไอ้ปุกหยุดร้องไห้แป๊บหนึ่ง
ก่อนจะหยิบกระปุกหมูของตัวเองขึ้นมาเขย่าเบาๆ
“ไม่มีตังค์”
“พี่ให้ฟรี มาเร็ว”
ผมกวักมือเรียกอีกครั้ง
คราวนี้ไอ้กระปุกยิ้มร่า รีบปีนขึ้นรถทันที

“เอา เอา เอาทุเรียนได้เปล่า”
นิ้วเล็กชี้ไปที่ไอติมก้อนสี่เหลี่ยมสีเหลืองนวล
“ได้ๆ”
ผมหยิบไอติมอันที่เตรียมไว้ให้ไอ้ตัวโตบ้านใต้ออกมา
“อะ เอาไป แล้วถือดีๆ อย่าให้ร่วงอีกล่ะ”
“ขะ ขอบคุณคับ”
มือเล็กยกขึ้นไหว้ และกระโดดลงรถไป

ผมเตรียมออกรถกลับไปยังถนนหลักที่เลี้ยวมา
แต่เสียงไอ้ปุกกลับเรียกไว้ก่อน
“พี่ๆๆ”
ไอ้ตัวเล็กวิ่งมาหา
“อะ”
มันยื่นไม้ไอติมที่ตียี่ห้อสีแดงมาให้

“ให้พี่ทำไม” ผมถามอย่างข้องใจ
“แลกกัน ไม้ฟรี”
ผมมองไม้บางๆ ที่ยังเลอะด้วยคราบไอติม
ก่อนจะยิ้มแล้วเอื้อมมือรับมา
“โอเค รีบกินซะ เดี๋ยวก็ละลายหมดหรอก”

รถไอติมเก่าๆ ของผมค่อยๆ วิ่งออกมา
ได้ยินเสียงไอ้ปุกร้องดีใจดังอยู่แว่วๆ
พรุ่งนี้มึงคงมีไม้มาแลกอีกแล้วนะไอ้ปุก

[lykar]

9 เม.ย.

วันนี้ผมออกจากบ้านเร็วขึ้นอีกหนึ่งชั่วโมง
เพื่อจะมาถึงหมู่บ้านนี้โดยไม่ต้องมีไอ้รถแดงมากวนใจ
ผมหยีตาขณะบิดคันเร่งขึ้นเล็กน้อย
ห่า ร้อนเหมือนเดิม ที่เพิ่มเติมคือฝ้าบนหน้ากู

เธอไม่เคยเปลี่ยน เธอยังเป็นเหมือนที่เคยยยย
ผมฮัมเพลงที่ฟังติดหูมาตั้งแต่เด็กๆ จากที่พี่สาวชอบเปิด
อะไรก็ไม่เคยเปลี่ยนเลยยย เธอเคยจะร้อน ก็ยังคงร้อน ไม่เย็นบ้างเลยยยย

แหม กูนี่มาสายตลกท่าจะรุ่ง
ติดที่หน้าตาดีนี่แหละ

ปีปี๊ด ปีปี๊ด ปีปี๊ด

เมื่อวานแจกไม้ฟรีไปเยอะ วันนี้ตั้งใจไม่ให้หน่อย
เป็นแผนการตลาด ให้ๆ หยุดๆ ให้พวกมันติดใจและอยากลุ้น
เหมือนหวยอะ ถูกมั่ง โดนแดกมั่งก็มันดี

“ไอติมมมมมม”
เสียงตะโกนเรียกที่หน้าร้านค้า
เจ๊ยุพากวักอยู่หยอยๆ
ครับๆ ใจเย็นเจ้ ผมกำลังเร่งเครื่องไป

ถือว่าเปิดวันมาได้ดี
วันนี้คนแน่นร้านเจ๊ยุพา พอจอดปุ๊บก็โดนรุมปั๊บ
ผมก้มๆ เงยๆ หยิบไอติมจนหน้าแทบมืด
สุดท้ายเลยต้องอุดหนุนโค้กเจ๊แกไปขวดหนึ่ง

ปกติไอ้น้ำอัดลมพวกนี้ไม่ได้กินตังค์ผมร๊อก
ผมมันสายคลีน กินน้ำเปล่าไง
อะไรๆ อย่ามาทำหน้าไม่เชื่อ
เออๆ กูไม่มีตังค์ จบมะ
ขายไอติมสองอัน หักทุกอย่างแล้วก็แทบไม่พอค่าโค้ก
แล้วจะให้กินทุกวันได้ยังไง

โอย จะเป็นลม
ปวดหัวจี๊ดๆ แถมน้ำมูกยังไหลแล้วก็ไออีกด้วย
วันนี้คงต้องพอก่อน ฝืนไปเดี๋ยวจะแย่
เกิดรถราคว่ำขึ้นมาเดี๋ยวจะเรื่องใหญ่
น่าเสียดายจริงๆ ขายดีแท้ๆ

พอเลี้ยวรถออกถนนใหญ่
ก็เจอไอ้รถแดงโรงงานพอดี
มันมองหน้าผม ผมเลยมองหน้ามันบ้าง

ไอ้เชี่ยยยยย
มึงเป็นคนขายไอติมหรือนายแบบ
หล่อจนไอติมกู...เอ่อ หมายถึง ไอติมในรถกู จะละลายหมดตู้
ไม่อยากจะสาธยายมันหรอก
แค่รู้สึกว่ามันหล่อก็แขยงละ

เออๆ มันก็คิ้วเข้มๆ ตาหวานๆ น่ะ
เหมือนพระเอกลิเกไง นึกออกมะ
แต่สงสัยว่าทำไมมันขาวจังวะ
นี่มึงขี่รถฝ่าแดดประเทศเดียวกะกูจริงเหรอ
หรืออาบเป็ดโปรแทนน้ำ

อ้อ...รถมึงมีหลังคานี่นะ
กูก็โง่ไปได้ แถมมันยังใส่หมวกอีก
เอ...แต่หมวกกูก็ใส่นะ
นี่ไง หมวกฟางสานมาอย่างสวย
แปะสติกเกอร์หมีพูห์ด้านหลังอีก

ถึงหน้ากูจะดำแต่ตัวกูขาวนะ
ขาวยังกะเม็ดนุ่น

โอ๊ย จะเอาอะไรมากมายกะผู้ชายล่ะวะ
ก็ดำๆ ด่างๆ อย่างนี้แหละ
คิดไรมาก
โว๊ะ

กลับถึงบ้านผมก็อาบน้ำนอนแต่หัววัน
โชคดีที่มีทิฟฟี่ติดห้องไว้สองเม็ด
เลยซัดไปก่อนไข้จะขึ้น

แต่คงไม่ทัน
เพราะผมไข้ขึ้นจนเพ้อ
ฝันว่าเห็นไอ้หน้าขาวที่ขายไอติมตู้ยี่ห้อดัง
เดินเข้ามาแตะหน้าผาก

แม่งเพ้อมากจริงๆ
มันจะเข้ามาได้ไง ก็กูล็อกประตูแล้ว
เอ๊ะ แต่ห้องกูลูกบิดมันเสียนี่หว่า
เอ๊ะ แล้วกูคล้องกุญแจปะวะ
อืมๆ ช่างแม่งเหอะ
มันเป็นแค่ความฝัน
เพราะงั้นมึงจะทำไรก็เชิญเลย

ในฝันนี่มึงเช็ดตัวกูได้ด้วยเหรอ
งั้นกูสั่งให้มึงห่มผ้าให้กูด้วยได้มะ
หนาวฉิบหาย

เออๆ ดีว่ะ เหมือนมีพลังจิต
อุ่นขึ้นเยอะเลย ขอบใจนะเว้ย
กูหลับต่อละนะ
บาย



-------------------------------------

วันแรกนี้ลง 3 ตอนนะคะ
อ่านแล้วชอบไม่ชอบยังไงบอกกันหน่อยน้า
เจอคำผิดหรือจุดแปลกๆ ทักได้เลยค่ะ

แล้วพรุ่งนี้มาเย็นกันต่อ กับศึกไอติมยกต่อไป : )

ปล. มีเพจไว้ติดตามการอัปเดตต่างๆ นะคะ ใครสนใจกดได้เลยค่ะ
https://www.facebook.com/lykarfanpage

ขอบคุณค่า

[Babelilong]

รอออออออ
 

[♠DekDoy♠]

พ่อหนุ่มไอติมวอลล์นี่เล็งพ่อหนุ่มไอติมโบราณแน่ ๆ

[akashita]

ฮั่นแน่... พ่อหนุ่มติมวอลล์นี่คิดไรกะหนุ่มน้อยติมโบราณคะ? หุหุ

[Dezzerr]

น่ารักดีค่ะ ขำๆ ดีด้วย 555555

[Janny]

พ่อหนุ่มรถแดงนี่อะไรรร ติดใจหนุ่มไอติมโบราณเข้าแล้วเหรอคะ ถงขนาดตามมาที่บ้านพอเห็นเขาหน้าตาเหมือนไม่สบายอ่ะ นี่ถ้าพี่แกเป็นโจรพ่อหนุ่มไอติมโบราณโดนยกเค้าแน่เลย พูดถึงพ่อหนุ่มไอติมโบราณ แกเป็นคนใจดีนะคะ พี่รถแดงอาจจะแอบเห็นแล้วถูกใจ 5555555 เรานี่ชอบกินทุกอย่าง เลือกฝั่งไม่ได้เลยอ่ะค่ะ 

[MasqueradeGrell]

แหน่ะๆๆ ที่มาขายชนกันตลอดนี่ไม่ได้ตั้งใจมาแย่งลูกค้าแต่มาเพราะอยากเห็นหน้าพ่อค้าติมตัดชิมิล่าาา 

[Jitsupa_milk]

น่ารักกก อ่านแล้วอยากกินทั้งติมตัดติมตู้เลย 555

[Seilong2]

 

[treenature]

ขำ  หนุ่มไอติมใจดี

[lykar]

10 เม.ย.

ปีปี๊ด ปีปี๊ด ปีปี๊ด

น่าแปลกใจที่ตื่นเช้ามาแล้วผมไม่เป็นอะไรมาก
แค่ปวดเมื่อยตัวนิดหน่อยกับยังไออยู่เท่านั้น
แถมยังเจอยาพาราอีกแผงนึงข้างหมอนด้วย
สงสัยคุ้ยกระป๋องยาแล้วมันหล่นมาแต่ไม่ได้มองตั้งแต่แรก

ถึงอย่างนั้น วันนี้ผมก็เซฟตัวเองอีกนิดด้วยเสื้อแขนยาว
โชคดีที่ไปค้นเจอเสื้อเชิ้ตลายสก็อตตั้งแต่สมัยทำงานในกรุงเทพฯ
อ้าว ผมยังไม่เคยเล่าเหรอ
เห็นบ้านนอกๆ แบบนี้ ผมนี่เคยมีชีวิตในเมืองฟ้าอมรนะคร้าบบ
แต่ไม่ไหวว่ะ อยู่ไม่ได้ มันแปลกแยกไปหมด
เลยกลับมาอยู่บ้านนอกดีกว่า
ดีที่พ่อทิ้งสูตรไอติมไว้ให้ ผมเลยขายไอติมมาตั้งแต่ตอนนั้น

นี่ก็ 4 ปี ได้แล้วมั้ง
ไม่รู้สิ ผมลืมไปแล้วว่าวันเวลาหน้าตามันเป็นยังไง
แค่หากินให้อิ่มท้อง มีเงินจ่ายค่าห้อง และเหลือส่งให้แม่บ้างก็พอละ

อะไร ดราม่าทำไม
วงเวียนชีวิตเลยมั้ยครับ
เดี๋ยวทิ้งเลขบัญชีไว้ให้

มาๆ ไม่ต้องทำหน้าสงสาร
เปลี่ยนความสงสารเป็นอุดหนุนไอติมดีกว่า
นี่ไง ไอ้คิมมันยังรู้เลย วิ่งมาละ

“วันนี้กินไร”
มันน่าจะอายุไม่เกินสี่ขวบหรอก
แต่แววตามันไม่สดใสเหมือนเด็กทั่วไปเลย

“ฝ้ม”
“ส้มเหรอ” ผมย้ำ
“อื้อ ฝ้ม” มันตอบอีกครั้ง
“ไม่เอา พูดให้ชัดๆ ส้ม”
“ฝ้มมมม” มันพยายาม
“ไอ้นี่ ส้มโว้ย อะเอาไป”

มันรับไอติมไปแล้วยื่นเงินมาให้
“เจ็ดบาท” ผมบอก
“มีห้าบาท” มันย้ำพร้อมกับเหรียญห้าในมือ
“ได้ไง ไอติมเจ็ดบาท” ผมเริ่มยั๊วะ
“มีห้าบาท” มันพูดคำเดิม
“อะไร มึงโกงเหรอ กูขายเจ็ดบาทเว้ย”
“มีห้าบาท”
โว้ยยยย มึงถูกตั้งโปรแกรมมาให้พูดแค่นี้ใช่มั้ย
เออๆ กูขี้เกียจเถียง ห้าบาทก็ห้าบาท

“ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ ครั้งหน้าต้องเจ็ดบาทเหมือนเดิม”
มันพยักหน้าแล้ววิ่งหนีไป
ไอ้นี่ ขอบคุณสักคำก็ไม่มี

ผมออกรถไปทางบ้านเหนือ
มองเห็นไอ้คิมวิ่งไปนั่งหน้าบ้าน
มือน้อยๆ ของมันประคองไอติมไว้

เอ๊ะ
มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ อีกคนนั่งอยู่
ผมเห็นไอ้คิมป้อนไอติมในมือให้เด็กคนนั้น
สงสัยจะเป็นน้องมัน
เผลอมองเด็กสองคนผลัดกันกัดไอติมแล้วก็ได้แต่อมยิ้ม
นี่แหละโบนัสของคนขาย

แค่กๆ แค่กๆ
พอโดนแดดก็เหมือนไข้จะขึ้นอีกรอบ แถมไอหนักกว่าเดิมด้วย
รำคาญว่ะ แวะซื้อยาแก้ไอสักหน่อยดีกว่า
จอดรถไว้แล้วเดินไปหาเจ๊ยุพา
เจ๊ทำหน้าประหลาดใจเมื่อผมถามหายาแก้ไอน้ำดำ
“มีเปล่าเจ๊”
“ตอนแรกก็ไม่มีหรอก แต่มีคนเอามาขาย เลยซื้อไว้เมื่อเช้า”
โชคดีเว้ย ใครวะเอามาขายเจ๊
ช่างเหอะ มีก็ดีละ

วันนี้ขายไม่ค่อยดีเลย
ซื้อยาแก้ไอแล้วก็แทบจะไม่เหลือ
พรุ่งนี้คงต้องแจกไม้แดงสักหน่อย
แต่วันนี้กลับไปนอนก่อนดีกว่า

พอเลี้ยวรถออกก็สวนกับไอ้รถแดงโรงงานอีก
ทำไมวันนี้มันใส่ผ้าปิดปากวะ
แถมหน้ายังแดงๆ
สงสัยร้อน
เออ กูก็ร้อน
วันนี้สงบศึกก็แล้วกัน

แค่กๆๆ
เมื่อไรจะหยุดไอวะเนี่ย

[lykar]

11 เม.ย.

เมื่อคืนฝันถึงไอ้หน้าขาวคนขายไอติมโรงงานอีกละ
คราวนี้ฝันว่ามันมายืนข้างหน้าต่าง
แล้วบอกว่าซื้อโจ๊กมาให้

น่ากลัวฉิบหาย
ยังกะผีข้างหน้าต่าง
แต่พูดถึงโจ๊กแล้วก็หิว เมื่อคืนลืมกินข้าวด้วย

“เฮ้ย!”
เผลออุทานเสียงดังเมื่อเปิดประตูห้องออกมา
โจ๊กถุงใหญ่แขวนอยู่หน้าประตู
มาจากไหนวะเนี่ย
ยังไม่ทันได้คำตอบก็สบตาเข้ากับอีจี๊ด
ผู้หญิงที่อยู่ห้องข้างๆ
มันมองถุงโจ๊กแล้วทำท่าเขินนิดหนึ่ง
พอผมจะทัก มันดันรีบวิ่งเข้าห้องมันไปก่อน

อีจี๊ดซื้อมาให้เหรอเนี่ย
แสดงว่าในฝันนั่นอีจี๊ดคงมายืนนอกหน้าต่างจริงๆ
คือผมอยู่ห้องเช่า มันก็ไม่ได้เล็กหรอก อยู่ได้สบายๆ
เสียแต่อุดอู้ไปหน่อย
เพราะมีหน้าต่างติดบานเกล็ดบานเดียวที่อยู่ถัดจากประตู
ผมเลยตั้งเตียงชิดผนังฝั่งหน้าต่างเลย
ใครมาเรียกอะไรก็ได้ยินชัดดี

เรื่องน่าแปลกใจอีกอย่างคือวันนี้แม่โทรมาหา
แม่อยู่อีกจังหวัดหนึ่งกับพี่สาว
ส่วนผมมาอยู่ที่นี่

ตอนแรกเราก็มีบ้านหลังเล็กๆ โทรมๆ อยู่หลังหนึ่ง
แต่ไม่รู้พ่อไปทำอีท่าไหนถึงโดนยึดโฉนดที่ดิน
ครอบครัวเราเลยต้องแยกกันไปคนละทิศละทาง
พอดีกับที่ผมอยู่กรุงเทพฯ ไม่ไหว
เลยกลับมาเช่าห้องนี้แล้วพาพ่อมาอยู่ด้วย
อยู่ได้สองปีพ่อก็เสีย
แบบหลับไปเฉยๆ แล้วก็ไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย

แต่สำหรับผม พ่อยังไม่ได้ไปไหน
ผมว่าพ่อยังมองผมทำไอติมอยู่แน่ๆ
และผมจะทำให้ดีที่สุด ไม่ให้ผิดสูตรแม้แต่น้อย
เดี๋ยวพ่อมาด่า

เอ้า ดราม่าอีกละ
นี่เล่าให้ฟังเฉยๆ อย่าไปซีเรียส

เมื่อกี๊พูดถึงไหนแล้วนะ
อ้อ แม่โทรมา
แม่ถามว่าสบายดีหรือเปล่า
ผมบอกว่าตัวร้อนนิดหน่อย แต่ใกล้หายแล้ว
ผมว่าแม่ทุกคนมีสัญชาตญาณลับ
ทุกครั้งที่ลูกเจ็บไข้หรือมีปัญหา
แม่จะรู้เองทุกโดยไม่ต้องบอก
ครั้งนี้ก็เหมือนกัน

ผมคิดถึงกับข้าวฝีมือแม่จัง
พรุ่งนี้ไปหาแม่ดีกว่า

[lykar]

12 เม.ย.

กว่าจะกลับมาถึงห้องก็เย็นแล้ว
ตรวจดูไอติมในถังก็เห็นว่าเหลือเยอะอยู่พอตัว
เอาไงดีวะ ไปตอนนี้จะเปลืองน้ำมันเปล่าๆ มั้ย
ลุกๆ นั่งๆ อยู่สักพักก็คว้ากุญแจรถออกไป
เคยขายอยู่ทุกวัน จะหยุดไปมันก็แปลกๆ แฮะ

ปีปี๊ด ปี...

มือที่บีบแตรค้างอยู่อย่างนั้น
ไอ้รถแดงแม่งจอดอยู่ในศาลากลางหมู่บ้าน!
อะไรวะ นี่ห้าโมงกว่าแล้วนะ มึงยังอยู่อีกเหรอ
ผมมองหน้ามันอย่างหงุดหงิด
เลยบังเอิญได้สบตามันแว่บหนึ่ง

แว่บเดียวนั้น...ผมเห็นแววตาโล่งใจของมัน
โล่งใจ?
ไม่มั้ง กูคงคิดไปเองอะ
วันนี้มันไม่ใส่ผ้าปิดปากแล้ว
ริมฝีปากของมันเผยอออกเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง
แต่แล้วก็หุบลง
   
ผมขี่รถผ่านหน้ามันไป
แอบมองกระจกแล้วก็เห็นว่า
มันขับรถออกจากศาลาออกไปทางด้านนอกแล้ว
ก็ดี กูจะได้ขายมั่ง
หวังว่ายังมีลูกค้านะ

เย็นวันนี้ผมแจกไม้แดงไปอื้อเลย
กะว่าพรุ่งนี้มาเก็บผลได้แบบสบายๆ
ส่วนใหญ่แลกแล้วก็มีซื้อเพิ่มเกือบทุกคน
แต่น่าแปลกแฮะ
รถแดงของมันจอดอยู่ในนี้ตั้งนาน
ทำไมเด็กๆ ทำเหมือนยังไม่ได้กินไอติมกันก็ไม่รู้

[lykar]

13 เม.ย.

ปีปี๊ด ปีปี๊ด ปี...

ซ่า...

ครับ
วันนี้...เป็นวันสงกรานต์
หนุ่มสาวชาวบ้าน เบิกบานจริงเอยยย

เบิกบานโพ่ง
อ้ายเหรี้ยยยยยย
กูเปียกไปหมดดดดด
สาดดดดดด
เฮ้ยๆๆๆ ไม่ต้องสาดจริง

ไอ้คิมๆๆ
มึงจะยิงกูทำไม
นั่นๆ ไอ้ตัวโตกับน้องๆ มัน
ยืนดักพร้อมโอ่งใบเขื่อง
ในมือมีดินสอพองคนละถุง
อาวุธพวกมึงครบมือไปเปล่า

ไม่เห็นใจกู ก็เห็นใจไอติมที่พวกมึงเคยกินมั่ง
สำนึกบุญคุณความหวานเย็นของมันมั่ง
โธ่เว้ยยยย

“อย่าสาดๆๆ เดี๋ยวพี่เปียก”
เชี่ย พูดไปก็เหมือนเห่า น้ำเข้าปากเปล่าๆ
ไอ้เด็กเวร
กูจะทรมานพวกมึงด้วยการไม่มาขายไอติมเดือนนึง
ให้แม่งอดตายไปเลย
หมายถึงกูเนี่ย
อดตายไปเลย ฮือออออ

“พี่ๆ มาเล่นด้วยกัน”
ไอ้ปุก นั่นไอ้กระปุกนี่หว่า
ใครจับมันแต่งตัววะ
ใส่เสื้อคอกระเช้ากับนุ่งโจงกระเบน
ด้านหลังสะพายถังใส่น้ำอันน้อยๆ รูปหมีพูห์
ในมือถือปืนฉีดน้ำอันจิ๋ว
เออ น่ารักว่ะ

“พูห์ๆ มาเล่นกันๆ”
ดวงตาเล็กมองมายังหมวกฟางที่ผมใส่อยู่
อ้อ มันคงหมายถึงสติกเกอร์หมีพูห์สินะ

“ไม่เล่นๆ”
วันนี้คงขายไม่ได้แล้วล่ะ
พวกท่านเล่นปิดถนนตั้งด่านกันซะขนาดนี้
ผมค่อยๆ ขี่รถอย่างระมัดระวังเพื่อกลับออกถนนนอก

แต่เมื่อมองออกไป
เห็นบรรดากระบะที่บรรทุกสมาชิกมือสังหารแล้วเข่าก็แทบทรุด
ก็ไม่รอดแน่  ไอติมกู โฮฮฮฮฮฮ

“ไอติมมมมมมม”
เจ๊ยุพาในเสื้อลายดอกหน้าขาววอกตะโกนเรียก
ผมนี่หูตั้งรีบบึ่งไปหาเลย
ลูกๆ หลานๆ เจ๊มะรุมมะตุ้มแทบจะเหมาหมดถัง
ผมยิ้มกริ่มอย่างโล่งใจ

โครมมมมมม ซ่า........

โล่งใจมาก....
อ้ายสาดดดดดด
หน้ากูเหมือนเพื่อนเล่นพวกมึงเหรอ
ผมหันไปทำตาขวางใส่แก๊งเด็กเวรที่ลอบเข้าข้างหลัง
“เฮ้ยยยยย”

ไม่ใช่แค่เด็กเวร แต่ยังมีผู้ใหญ่เวรด้วย
เวรคุณสองเพราะมันคือไอ้หน้าขาวไอติมโรงงาน!
ผมทำตาขวางใส่ไอ้หัวโจก
ไม่ทันได้พูดอะไร มันก็รีบพูดขึ้นมาก่อน
“ขะ ขอโทษที ห้ามเด็กๆ ไม่ทัน”
มึง มึง มึง

โว้ยยยยย
“เออๆ ไม่เป็นไร”
ผมบอกอย่างพยายามทำตัวให้สุขุมที่สุด
ไอ้หน้าอ่อนยิ้มแหยๆ
“มาเล่นด้วยกันสิ”
นั่น ยังมีหน้ามาชวนกูอีก

“เล่นกันๆๆ พี่ๆ เล่นกัน”
“เล่นๆๆ มาเล่นกันๆๆ”
โครมมมมม
ซ่า.....
“เล่นกันๆๆๆ เล่นกันๆๆ”
ซ่า.....

โอ้ยยยยย
“ไอ้เตี้ย! เอ็งสาดพี่เหรอ!!”
ไอ้ตัวเตี้ยหัวเราะคิกแล้ววิ่งหนี
ผมสาวเท้าวิ่งตาม แล้วคว้าขันใครก็ไม่รู้สาดมันไปเต็มๆ
ไอ้เตี้ยเปียกมะล่อกมะแล่กแต่ยังหัวเราะเสียงใส
แถมผมยังโดนโจมตีกลับจากแก๊งที่ไปแย่งขันอีกด้วย

จากนั้นสัญชาตญาณนักสู้ในตัวก็เริ่มทำงาน
ขันในมือสาดโครมๆ อย่างไม่รู้ใครเป็นใคร
สงครามกลางเมืองที่มีอาวุธเป็นน้ำและแป้งกำลังสาดซัดกันอย่างเมามัน
ผมหันไปมองรถไอติมตัวเองก็พบว่ามันถูกเอาไปจอดแอบในร้านเจ๊ยุพาแล้ว
และยังเห็นว่าไอ้หน้าอ่อนไอติมโรงงานกำลังโดนสาวๆ รุมประแป้งด้วย

โครมมมมมม
ผมสาดน้ำขันใหญ่ใส่หน้าไอ้อ่อน
กูเมตตานะเนี่ย ถือว่าให้มึงล้างหน้า
สาวๆ แตกฮือเหมือนผึ้งแตกรัง
แต่ไอ้หน้าขาวที่ตอนนี้เต็มไปด้วยดินสอพองกลับไม่สำนึกบุญคุณ
มันควักเอาแป้งละลายน้ำเต็มมือแล้วพุ่งมาหาผม

รอให้พ่อมึงมาประเหรอ
ผมนี่วิ่งหางจุกตูดเลย
ฉิบหายยยย เจอแก๊งอริที่แย่งขันมาดักไว้อีก
ไอ้หน้าอ่อนตามมาทัน จับผมล็อกคอแล้วลูบมือไปทั่วหน้า
สัสสสสส หน้ากู โฮวววววว

“ขอประแป้งหน่อยนะคร้าบบบ”
มึงมาขอตอนนี้มันไม่ช้าไปหน่อยเหรอวะ
“ใครอนุญาตมึงงงง”
ผมโวยวาย
มันยืนหัวเราะตัวโยน ก่อนจะตักน้ำให้ผมล้างหน้า
มือขาวๆ ค่อยๆ เทน้ำให้
ผมไม่ขัดศรัทธาแล้วรีบล้างหน้าให้สะอาด

พอเรียบร้อยแล้วก็สะบัดขน เอ๊ย สะบัดหัวให้น้ำออกไปบ้าง
ก่อนจะเห็นว่าไอ้อ่อนยังยืนยิ้มอยู่ข้างๆ
พอมองชัดๆ แบบนี้เลยรู้ว่ามันสูงกว่าผมอีก
แค่ระยะไหล่ก็สูงเลยไหล่ผมไปสักสองนิ้วได้

ตัวยังกะยักษ์วัดแจ้ง

ซ่า....
ไม่ทันได้พินิจพิจารณาอะไรต่อ ผมกะมันก็ถูกโจมตีจากน้ำเย็บเจี๊ยบ
เด็กปอสอง 4-5 คนรุมสาดน้ำเย็นใส่พวกผมจนต้องวิ่งหนีไปตั้งหลัก
“เอาไง?”
ไอ้หน้าขาวถาม
“สู้ดิ”
ผมไม่กลัวแม่งหรอก ชายชาติทหารเว้ย
ถึงไม่มีน้ำเย็น แต่เรามีดินสอพอง
ผมให้ไอ้อ่อนรับหน้าที่ประแป้ง
ส่วนตัวเองถือขันเตรียมโจมตี

นับหนึ่งไม่ถึงห้า ไอ้แก๊งเด็กปอสองก็กรูกันมาพร้อมน้ำเย็นในมือ
ผมตักน้ำจากถังหน้าร้านเจ๊ยุพาสาดโครมใหญ่รัวๆ ห้าขัน
ไอ้เด็กปอสองถึงกับมึน ยืนหลับตาปี๋
ไอ้หน้าขาวเลยได้จังหวะเข้าไปละเลงหน้าพวกมันแบบเรียงตัว
ผลคือแก๊งเด็กนรกเริ่มเบะปาก ก่อนจะร้องไห้กระจองอแงวิ่งกลับบ้านกันไป

“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
ผมกับไอ้อ่อนยืนหัวเราะอย่างสะใจ
เรื่องเก่งกับหมากล้ากับเด็กนี่ขอให้บอก

ไม่รู้ว่าผมไปเป็นพันธมิตรกับไอ้หน้าขาวตั้งแต่ตอนไหน
แต่ผมก็แพ็กคู่เล่นสงกรานต์กับมันที่หมู่บ้านนี้จนถึงเย็น
มือผมเหี่ยวจนน่าเกลียด
ส่วนไอ้อ่อนนั่นตัวขาวซีดจนน่ากลัว
เจ๊ยุพาใจดีโยนผ้าขนหนูผืนเล็กมาให้คนละผืน
ไม่งั้นคงหนาวตายกันแล้ว

“สนุกดีว่ะ”
ผมพูดขณะใช้ผ้าเช็ดผมที่เพิ่งล้างแป้งหมด
“เออ มึงชื่อไรอะ”
ไอ้อ่อนถาม ถึงนึกได้ว่าผมกับมันยังไม่ได้แนะนำตัวกันเลย

หยุดมือที่เช็ดผมก่อนจะตอบคำถามมัน “นันต์”
“กูชื่อชิตนะ”
“เออ รู้เรื่องๆ” ผมรับคำ
มันเช็ดตัวไปเงียบๆ ในขณะที่ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี

“พรุ่งนี้มาปะ”
“พรุ่งนี้มาอีกมั้ย”
เราสองคนหัวเราะให้กัน
“ดูก่อน อาจจะ” เป็นผมที่ตอบก่อน
“เหรอ งั้นไว้เจอกันนะ” มันพูดเสียงเบา

ผมเงยหน้าขึ้น เลยได้สบตามัน
ตาหวานๆ ที่ผมเคยหมั่นไส้
เออ ตอนนี้ก็ยังหมั่นไส้
ปากมันไม่พูด แต่ดวงตามันพูด

พูดว่าอยากให้มา...


---------------------------------


สองหนุ่มเค้าสานสัมพันธ์กันแล้วค่ะทั่นผู้โชมมมมมม
ศึกครั้งนี้จะจบยังไง
รออ่านสามตอนสุดท้ายในวันพรุ่งนี้นะคะ

คอมเมนต์กันวันละนิด
เดี๋ยวให้หนุ่มๆ เอาไอ้ติมไปฝาก ฮี่ๆ

[alt1991]

  อยากกินหนุมขายไอติม 

[Sillyfoolstupid]

ไปเม้นในเพจแล้วเลยลืมเม้นในเล้าค่ะ
กว่าจะรู้ตัวก็เข้าสู่วันที่สองแล้ว
แค่อยากบอกว่าเราอ่านแล้วนึกถึง
น้องจุฬาคฑากรคนนั้นที่แต่งตัวเป็นหนุ่มขายไอติมถังแดงน่ะค่ะ
แต่พ่อหนุ่มไอติมตัดนี่ จะเป็นใครดีน้ออออ จิ้นๆๆๆๆ

[MasqueradeGrell]

อร๊ายยยย ช้านร้ากกกกก ความมุ้งมิ้งของพ่อหนุ่มไอติมโรงงานเหลือเกิน

[mermixx]

  มารอ น่ารักมากกกกกกก

[lykar]

14 เม.ย.

วันนี้ผมเตรียมพร้อมกว่าเก่า
ด้วยการเอาพลาสติกคลุมถังไอติมไว้อีกชั้น
ไหนๆ ก็จะออกไปเล่นแล้ว เอาไอติมติดไปขายด้วยก็ไม่เสียหาย
เมื่อวานถึงจะเหลวไหลแต่ก็ได้เงินมาเยอะอยู่

เชี่ยยยยย รถติดจนขาจะเป็นตะคริว
มือกำเบรกสลับกับปล่อยเป็นระยะ
วันนี้ถนนด้านนอกดุเดือดกว่าเมื่อวานมาก
กว่าจะผ่านมาถึงหมู่บ้านผมก็เปียกชุ่มยันไข่ เอ้ยยย ยันขา

เอารถไปจอดหน้าร้านเจ๊ยุพาเหมือนเดิม
พร้อมเอาผ้าขนหนูไปคืนแกด้วย
แกโบกไม้โบกมือเป็นเชิงว่ายกให้
เลยแถมไอติมแกไปสามอัน

วันนี้ถนนกลางหมู่บ้านมีวงดนตรี
โบกๆๆ มือซ้ายโบกๆๆ
โบกๆๆๆๆ
แบบนี้ก็เป็นเพลงได้ด้วยเหรอวะ

ว่าจะจอดรถไว้ แต่บนเวทีประกาศให้รถไอติมไปขายแถวนั้น
จำใจขี่ฝ่าดงสงครามน้ำไป
สัสสสสส ขายได้สามอัน!!
คุ้มกับความเสี่ยงของกูมั้ยเนี่ย
พวกแม่งเล่นกูแล้วไง
สงสัยแค้นตั้งแต่เมื่อวาน

ผมฝากรถไว้ที่เดิมก่อนจะมองหาคู่อริที่กลายมาเป็นมิตรเมื่อวาน
จริงๆ ก็เรียกมันว่าศัตรูไปอย่างงั้น
ไอ้หน้าขาว เอ่อ ไอ้ชิต มันคงไม่รู้ตัวหรอก
ไม่นานรถไอติมสีแดงก็มาจอดหน้าร้าน
ไอ้ชิตในสภาพขาววอกทั้งรถทั้งคนทำเอาผมหลุดขำ

“ไปทำไรมาเนี่ย”
อดถามไม่ได้
“ก็เห็นมึงยังไม่มา เลยไปวนตรงบ้านใต้”
มันตอบขณะรับขันน้ำไปล้างหน้า
พอเรียบร้อยแล้วก็มองไปรอบๆ
“เฮ้ย โทษที ไม่รู้ว่ามึงก็เอามาขาย”
ดวงตาหวานๆ มองไปที่รถของผม
“กูไม่เข้าไปตรงนั้นหรอก ไม่คุ้มรถพังว่ะ”
ผมตอบตามจริง

ไอ้แก่ของผมมันแก่สมชื่อ
รถคู่ใจของตระกูลตั้งแต่รุ่นพ่อ
โมเครื่องมาเท่าไรมันก็ได้แต่ทรงกับทรุด

“พร้อมยัง” ผมถาม
วันนี้ผมกับมันมีทั้งปืนทั้งขัน แถมดินสอพองอีกสองถุงใหญ่
มันพยักหน้าขณะยกปืนขึ้นมาเล็ง
“ลุยยยยยยย”

จากนั้นผมก็ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร
เราไล่สาดน้ำประแป้งยาวตั้งแต่บ้านเหนือยันบ้านใต้
เสียงดนตรีดังสนั่น
โลมมมมพัดตึงๆๆๆ
พัดกันจนหนาวก็ยังไม่จบ

พอแดดเริ่มคล้อยคนยิ่งออกมาเยอะ
ตอนนี้ถนนเส้นเล็กคลาคล่ำไปด้วยคน
ผมไม่เคยคิดว่าคนในหมู่บ้านจะเยอะขนาดนี้
ทุกทีวิ่งขายก็เจอแต่พวกเด็กๆ

“ทำไมคนเยอะจังวะ”
ไอ้ชิตตะโกนผ่านเสียงเพลงที่ดังแสบหู
“เออดิ เยอะฉิบหาย”
ผมตะโกนตอบ ก่อนไอ้ชิตจะชี้ไปยังวัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง
“นั่นมันหมู่บ้านทางโน้นนี่”
ผมมองตามแต่ไม่รู้จัก
“กูเคยเข้าไปขายหมู่บ้านนั้น”
มันยังอธิบายต่อ

“รู้จักกันมั้ง”
แถวนี้เป็นญาติๆ กันหมด ไม่งั้นก็รู้จักกันตั้งแต่รุ่นปู่รุ่นย่า
“น่ากลัวว่ะ มึงมานี่เหอะ”
มันบอกก่อนลากคอผมออกไป

ปั้ง! ปั้ง!

ไม่ทันขาดคำ เสียงปืนก็ดังแหวกอากาศ
ทำเอาคนแตกฮือคนละทิศละทาง
นักร้องนักดนตรีกรูกันไปหลังเวที ในขณะที่ด้านหน้ากำลังชุลมุน

กลุ่มวัยรุ่นที่ไอ้ชิตคุ้นหน้ากำลังกระทืบใครสักคนบนพื้น
อีกไม่กี่วินาทีต่อมา อีกพวกก็มาพร้อมมีดเล่มยาว
ตอนนี้วัยรุ่นสองกลุ่มกำลังชุลมุนอย่างหนัก
เสียงเด็กน้อยหวีดร้อง เสียงพ่อแม่ตามหาลูกหลานกันจ้าละหวั่น

ผมกับไอ้ชิตวิ่งไปแอบอยู่ในร้านเจ๊ยุพาที่ปิดประตูอย่างแน่นหนา
หัวใจตุ้มๆ ต่อมๆ เพราะไม่เคยเจอวัยรุ่นตีกันอย่างใกล้ชิดมาก่อน
เหงื่อกาฬไหลท่วมตัว มือบีบเกร็งแน่น

มือ...?

เมื่อรวบรวมสติได้ถึงรู้ว่ามือตัวเองกำลังกระชับแน่นอยู่กับมือของใครคนหนึ่ง
มือไอ้เหี้ยชิตตตต!!

ผมรีบสะบัดมือออก ไอ้ชิตก็เหมือนเพิ่งรู้ตัว
มันยกขึ้นเกาหัวแก้เก้อ ก่อนจะชี้ไปยังด้านนอกอย่างตื่นตระหนก
“เด็ก!!”
ผมมองตามมันทันที
เด็กผู้หญิงตัวเล็กนอนร้องไห้จ้าอยู่ไม่ไกลจากวงที่ตะลุมบอน
ใจผมร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อเห็นหน้าเด็กคนนั้น
น้องสาวไอ้คิมที่มันเคยป้อนไอติม!!

นาทีนั้นไม่รู้อะไรดลใจให้ผมเปิดประตูก่อนจะวิ่งไปยังตัวเด็กน้อย
รู้แต่ว่าจะปล่อยไว้แบบนั้นไม่ได้
ไม่ได้!!

ปั้ง!

เสียงคนหวีดร้องด้วยความตกใจจากเสียงปืนอีกนัด
เป็นจังหวะเดียวกับที่ผมล้มลงแต่ยังคว้าตัวน้องสาวเจ้าคิมไว้ได้
เด็กน้อยร้องไห้ตัวสั่น
ผมพยายามลุกขึ้น แต่เรี่ยวแรงกลับหดหายไปหมด
ได้ยินเสียงโหวกเหวกจากรอบทิศทาง
ก่อนจะเห็นไอ้ชิตวิ่งมาหา แล้วลากทั้งผมทั้งเด็กเข้าร้านเจ๊ยุพาอย่างปลอดภัย

เจ้าของร้านเคลียร์พื้นที่ให้ผมนอนราบ
ใครสักคนเข้ามาอุ้มเด็กไปปลอบขวัญ
ในขณะที่ไอ้ชิตกับผู้ชายอีกคนค่อยๆ พลิกตัวผมไปมา
“นันต์! นันต์! ได้ยินกูมั้ย”

ผมพยักหน้า หัวใจเต้นตุ้บๆๆ จนเหมือนจะระเบิด
“มองหน้ากู! มึงเจ็บตรงไหนมั้ย!”
ผมมองหน้ามันตามที่มันบอก
เห็นใบหน้าขาวที่ซีดเผือดและเต็มไปด้วยความวิตก

“มะ ไม่ ไม่เจ็บ”
ผมตอบแทบไม่เป็นคำ
แต่ไอ้ชิตถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก

“ไม่ได้โดนยิง”
เสียงมันร้องบอกคนที่มุงอยู่รอบๆ
เสียงคนร้องอย่างดีใจทำให้ผมเริ่มได้สติขึ้นมา
ก่อนจะรู้สึกแสบที่หัวเข่าจนต้องเอื้อมมือไปแตะ

“ถลอกนิดหน่อย คงตอนมึงล้ม”
เป็นไอ้ชิตที่อธิบาย ในขณะที่ลูกสาวเจ๊ยุพามาทำแผลให้

โชคดีที่ตำรวจมาคุมสถานการณ์ได้ทันก่อนจะมีใครตาย
คนเจ็บมีสองสามคน นำส่งโรงพยาบาลเรียบร้อย
ส่วนไอ้พวกอันธพาลก็โดนคุมตัวไปตามระเบียบ
สรุปว่าเป็นวัยรุ่นจากหมู่บ้านอื่นมามีเรื่องกันที่นี่

“เด็กล่ะ” ผมร้องถามอย่างนึกขึ้นได้
“ปลอดภัยดี กลับบ้านไปแล้ว” ไอ้ชิตตอบ แล้วยังบ่นต่อ
“ทำอะไรบ้าๆ ไม่คิดถึงชีวิต”
ผมยกมือเป็นท่าปางห้ามญาติ
“กูรู้แล้วววว”
อย่าด่าเยอะ กูสำนึกผิดไม่ทัน
“ปะๆ ไม่มีไรแล้วก็กลับเลยละกัน” ผมตัดบท

ไอ้ชิตลุกขึ้นยืน ก่อนจะส่งมือมาให้ผม
“อะไร กูลุกได้”
ตาหวานจ้องผมเขม็ง
ปากไม่พูด แต่ตาพูดแทนอีกละ
“เออๆๆๆ”
ผมยอมแพ้ ก่อนจะส่งมือให้อีกฝ่าย

ความวัวยังไม่ทันหาย ความควายเข้ามาแทรกทันที
...รถสตาร์ตไม่ติด
ไอ้แก่มึงงงง อย่าเพิ่งมาตายตอนนี้ๆๆ
ใจผมร่ำไห้ กูจะกลับยังไงเนี่ย

“มีไรเปล่า”
เสียงไอ้ชิตตะโกนถามจากรถไอติมที่จอดอยู่ด้านหน้า
“สงสัยน็อกว่ะ”
ผมพูดขณะพยายามสตาร์ตเครื่อง

“ไปกะกูก็ได้”
ผมมองไอ้แก่สลับไปมากับรถไอ้ชิต
ก่อนจะตัดใจดึงกุญแจใส่กระเป๋าแล้วเดินไปฝากรถไว้กับเจ๊ยุพา

“รอตาเชษฐ์กลับมา เดี๋ยวให้แกดูให้”
เจ๊แกหมายถึงผัวแก ที่เป็นช่างสารพัดอย่าง
ผมเลยฝากกุญแจไว้ให้ช่วยดูให้หน่อย
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมมานะเจ๊ ขอบคุณครับ”

แดดอ่อนลงจนใกล้มืด
ในตอนที่ผมซ้อนมอไซค์ไอ้ชิตออกมาจากหมู่บ้าน
เรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง
จุดที่พ่อค้าไอติมสองคน นั่งรถไอติมคันเดียวกัน

ว่าแต่ไอ้ห่าชิตรู้ได้ไงวะ ว่าบ้านกูอยู่ไหน?

[lykar]

15 เม.ย.

ผมตื่นมาพร้อมไม้ไอติมที่ไอ้ปุกเคยให้
เมื่อคืนนี้ถามไอ้ชิตเท่าไรก็ไม่สำเร็จ
ไอ้เชี่ยนี่ถ้าเป็นนักโทษก็ยอมตายแทนคำตอบอะ

จะปล่อยผ่านไปแต่ใจมันก็สงสัยอยู่ดี
เหลือบไปเห็นไม้ไอติมยี่ห้อที่มันขายวางอยู่เลยหยิบมาดูเล่นๆ
ดูไปดูมาก็หลับเฉยเลย
คำถามว่ามันรู้จักบ้านได้ยังไงยังลอยวน

“โว้ยยยย”
หงุดหงิดจนต้องลุกจากเตียง
หอบผ้าที่เต็มตะกร้าไปซักในห้องน้ำ
หาอะไรทำหน่อย ก่อนจะฟุ้งซ่านหนักไปกว่านี้

ตากผ้าเสร็จก็ยังหงุดหงิดไม่หาย
นอกจากคำถามที่ยังไม่มีคำตอบ
ผมยังโคตรรำคาญไอ้ดวงตาหวานๆ
ที่ติดตาจนสลัดยังไงก็ไม่ออก

“โอ๊ยยยย ออกไปจากหัวกูซะที!”
ตะโกนเหมือนคนบ้า แต่ไม่มีอะไรดีขึ้น
แถมภาพมืออุ่นที่กระชับแน่นยังลอยขึ้นมาให้ทุกอย่างแย่ลงไปอีก

ใจสั่นฉิบหาย
แดกกาแฟเยอะไปเหรอวะกู?

ทั้งวันของผมหมดไปกับการทำความสะอาดห้อง
รื้อทุกอย่างออกมา หลับหูหลับตาทิ้งๆ มันไป
สุดท้ายเลยได้ขยะมากองโต
แต่ไอ้ขยะในหัวแม่งไม่ยอมออกมาด้วยนี่ดิ

ก๊อก ก๊อก

ผมมองไปยังประตูห้อง ก่อนร่างที่อยู่ในความคิดจะโผล่มาที่หน้าต่าง
ไอ้ชิตยืนยิ้มโชว์ฟันขาว ชูข้าวกล่องในมือ

“มีไรมึง”
ผมถามเสียงขุ่น รบกวนในหัวกูไม่พอ ยังมากวนกูตัวเป็นๆ อีก
“กูผ่านมา เลยซื้อข้าวมาฝาก”
มันเดินเลยผมไปเปิดตู้เย็น แล้วยัดอะไรสักอย่างใส่ช่องฟรีซ

เสร็จแล้วมันก็ทรุดตัวนั่งกลางห้อง
เปิดกล่องข้าวมันไก่วางกับพื้น
ดูผ่อนคลายราวกับบ้านตัวเอง

“นั่งดิมึง ไม่ต้องเกรงใจ”
เดี๋ยวๆๆ ประโยคนั้นกูต้องเป็นคนพูดมะสัส?
“พ่อง”
ผมด่ามันไปที แต่มันเสือกหัวเราะ
“มาก็ดี กำลังหิว”
แล้วผมก็ซัดข้าวมันไก่พร้อมละครย้อนหลังตอนบ่าย

หลังกินอิ่ม ไอ้ชิตก็ลุกไปเปิดตู้เย็น
"อะ"
ผมมองไอติมที่มันยื่นมาให้
"แม็กนั่ม"
กูรู้แล้ววววว

"ของกูก็มีกิน"
ผมเมินเฉยต่อของหวานตรงหน้า
"งั้นแลกกันได้มั้ย"
ปากพูดถาม แต่ตามึงบอกให้กูรีบไปหยิบมาไวๆ

ผมจำใจเดินไปเปิดตู้แช่
เสียงไอ่ห่าชิตตะโกนตามมา
"กินถั่วดำกันมั้ยจ๊ะ"

"เอาตีนกูไปก่อนมะ"
ผมตอบทันควัน
แต่สุดท้ายก็ยื่นไอติมรสถั่วดำให้มันอยู่ดี

ผมแกะซองไอติมที่ชาตินี้ไม่คิดว่าจะกิน
ราคามันอันเดียว ซื้อของผมได้สักเจ็ดอัน

"เป็นไง"
เจ้าของไอติมตู้โรงงานถาม
"ก็ดี"
ก็ดีจริงๆ ไง ดีจริงๆ
อ่า... หวาน เย็น กรอบ ช็อกโกแลตอย่างเข้ม

"มึงอะ"
ผมถามกลับบ้าง
"อร่อย เหมือนที่เคยกินตอนเด็กๆ"
ผมขมวดคิ้ว
"มึงอายุเท่าไรวะ"

ไอ้ชิตชะงัก
"สามสิบ"
ผมมองหน้ามัน ตะลึงนิดๆ
"ทำไม" มันถามต่อ
ผมโบกมือปัดๆ
"เปล่าๆ เท่ากูเลย"

หน้าเด็กขนาดนี้ มึงใช้โอเลย์เหรอ?


พอไอติมหมด ไอ้ชิตก็ทำหน้าที่ผู้มาเยือนที่ดี
ด้วยการเก็บขยะไปทิ้ง
ก่อนเสียงมันจะร้องขึ้น
เมื่อพบว่าถังขยะล้นออกมาจนทิ้งอีกไม่ได้
“โคตรสกปรกเลยมึง”

เสียงมันเก็บขยะก่อนเดินออกจากห้องไป
ผมนอนลูบพุงดูทีวีสบายใจเฉิบ
สักพักมันก็กลับมาพร้อมทั้งขยะที่ว่างโล่ง
นึกขอบใจที่ไม่ต้องให้ก็ลุกไปทิ้งเอง ไกลโคตร

ไกล?

“มึงรู้ได้ไงว่าถังขยะรวมอยู่ตรงไหน”
มันไกล... ไกลแล้วยังลึกลับ ต้องเดินไปสุดทางเดินแล้วเลี้ยวซ้ายเข้าไปอีก
ผมค่อยๆ ก้าวเท้าเข้าไปใกล้มัน ไอ้ชิตกอดถังขยะแน่น
“ว่าไง มึงรู้ได้ไงว่าถังขยะอยู่ไหน รู้ได้ไงว่าห้องกูอยู่ไหน”

จะเรียกว่าคุกคามก็ได้ แต่กูจะไม่ยอมสติแตกอยู่คนเดียวอีกแล้ว
“กู...กูเห็นถังขยะตอนเดินขึ้นมา...งะ ไง”
เหอะ ไม่เนียน
“เอาความจริง!”
ผมตะคอก มันเงียบ

“ประตูอยู่ทางนั้น ออกไปซะ”
ผมพูดเสียงเรียบ สาวเท้ากลับ ทิ้งตัวนอนบนเตียง ไม่สนใจมันอีก
มันยืนละล้าละลังอยู่สักพัก ก่อนจะเดินเข้ามานั่งข้างๆ
“กู...เคยแอบตามมึงมา”
ผมหันไปมองคนพูดด้วยความตะลึง
“ตามกูมาเนี่ยนะ?”
“เออ ก็วันนั้น...”

วันนั้นคือวันที่ผมสวนกับมันตรงทางออกหมู่บ้าน
มันบอกว่าเห็นสีหน้าผมเหมือนคนไม่สบายเลยแอบตามมาจนเจอห้องพัก

“มึงแอบเข้ามาในห้องกู!”
ผมไม่ได้ฝัน ไอ้หน้าขาวนั่นมันมาจริงๆ
“กูขอโทษ กูขอโทษ”
มันยกมือขึ้นไหว้ ผมกัดฟันแน่น
“กูแค่จะมาดูว่ามึงโอเคมั้ย แต่เห็นมึงนอนพลิกซ้ายพลิกขวาอยู่บนเตียง
เรียกก็ไม่ได้ยิน กูก็เลย...เปิดประตูเข้ามา”

“โจ๊กวันต่อมาด้วยใช่มั้ย”
เสียงตอบรับเบาๆ เป็นคำยอมรับ

“มึงทำทำไม”
ผมนึกถึงความฝัน มึงมาเช็ดตัวให้กู ห่มผ้าให้กู ซื้อข้าวให้กู
ทำไม....?

“กูก็ไม่รู้ แต่เราเจอกันทุกวัน กูรู้สึกเหมือนว่ามึงเป็นเพื่อน
วันไหนกูไม่เห็นมึง กูแทบไม่มีสมาธิจะขายไอติม”
ไอ้ชิตยังเล่าต่อ ดวงตาหวานของมันเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น

“กูไม่รู้จักมึง”
เสียงผมเย็นเฉียบ
“กูขอโทษ...”
มันพูดซ้ำอีกครั้ง

ผมหลับตานิ่ง ความรู้สึกร้อยพันวิ่งวนกันอยู่ด้านใน
โกรธ...โกรธมันที่ไม่ยอมบอกความจริงแต่แรก
โกรธ...โกรธตัวเองที่เคยตั้งแง่ก่อสงครามทั้งๆ ที่มันไม่ผิดอะไรเลย

ผมลืมตาขึ้น ผ่อนลมหายใจก่อนพูดบางคำ

“ขอบคุณนะ”

ตาหวานๆ ของคนฟังแฝงความประหลาดใจ ผมจึงพูดต่อ
“กูไม่รู้จักมึง แต่มึงก็ยังห่วงกู”
ผมยิ้ม...ยิ้มกับความรู้สึกแปลกประหลาดที่ก่อตัวขึ้นในใจ

ถึงไม่รู้ว่ามันคืออะไร
แต่มันรู้สึกดีกว่าตอนที่เหลือตัวคนเดียวเยอะเลย
...และดวงตาของมันก็กำลังบอกว่ารู้สึกเหมือนกัน


แต่..เฮ้ย! ลืมไปเอารถ!!!

[lykar]

16 เม.ย.

พี่เชษฐ์ซ่อมไอ้แก่ได้สำเร็จ
ผมแทบจะก้มกราบแก
ตอนที่เหยียบคันสตาร์ตแล้วมันติดตั้งแต่ครั้งแรก
ต้องเอากลับไปขัดสีฉวีวรรณสักหน่อย
คราบดินสอพองยังเกรอะกรังอยู่เลย

ไอ้ชิตขี่รถของมันตามผมกลับมา
พอถามว่าไม่ไปขายไอติมหรือไง
มันตอบว่าไรรู้มะ

“กูรอออกไปขายกะมึงไง”

นี่มึงบ้าหรือมึงเพี้ยน?
รถไอติมสองคันจะขับคู่กันไปขายเพื่อ?

“ต่อไปนี้เราต้องจัดเวลากันใหม่เว่ย”
ผมเสนอไอเดีย
“มึงวิ่งเช้า กูวิ่งบ่าย”

ไอ้หน้าขาวขมวดคิ้ว
“ได้ไงวะ”

ผมขมวดคิ้วบ้าง
“แล้วไมไม่ได้วะ หรือมึงจะวิ่งบ่ายก็ได้ กูวิ่งเช้าเอง”
“ไม่ใช่เว้ย” มันโวยวาย
“งี้ก็ไม่ได้เจอกันดิ”

ผมโคตรงงกะแม่ง
“ก็ดีแล้วไง จะได้ไม่แย่งลูกค้ากัน”
“ไม่เอา”
มันส่ายหน้า แล้วพูดเสียงหงอยๆ
“กูอยากเจอมึง”

ผมพยายามเม้มปาก เก็บกลืนรอยยิ้มของตัวเอง
“อะไรของมึงเนี่ยยยย”
ไอ้ชิตยังยืนยันคำเดิม
“ขายเวลาเดิมแหละ ยังไงก็ขายดี”

ผมครุ่นคิดอยู่พักใหญ่
ในที่สุดก็ตัดสินใจเด็ดขาด

“กูกับมึงต้องขายคนละเวลา เลือกเลย มึงจะขายเช้าหรือบ่าย”

ไอ้ชิตหน้าตึง ตาหวานๆ แฝงความโกรธ
“แล้วแต่มึงเลย เอาที่มึงสบายใจ”
ผมถอนหายใจ
“งั้นกูวิ่งบ่ายนะ มึงก็วิ่งเช้าไป”
มันพยักหน้ารับส่งๆ

“วิ่งแล้วกลับมาให้ทันกินข้าวกลางวันด้วยกันล่ะ
กูจะรีบกินรีบออก แล้วเดี๋ยวตอนเย็นกูกลับมากินด้วย”

เกลียดแม่งฉิบหาย
ตาหวานๆ ของมึงกำลังบอกว่าดีใจและมีความสุขมาก

เกลียดมึงโว้ยยยยย
เกลียดที่กูก็รู้สึกเหมือนมึง ไอ้เหี้ยยยย

- END -



สวัสดีค่าาาา
ลงจบครบใน 3 วันตามสัญญา
ถือเป็นของขวัญวันสงกรานต์ก็แล้วกันนะคะ
อ่านแล้วรู้สึกยังไงมาคอมเมนต์กันได้น้า

สุดท้ายนี้ขอฝากเพจอีกสักครั้งนะคะ
เผื่อใครอยากตามไปอัปเดตข่าวสารกัน
https://www.facebook.com/lykarfanpage


แล้วเจอกันใหม่เรื่องหน้า (ที่ไม่รู้ว่าเมื่อไร 5555555)
บ๊ายบายค่าาา

[Jitsupa_milk]

น่ารักจังง ไอติมสองแบบ    
  ขอบคุณคนเขียนค่ะ

[Janny]

โอ๊ยยยย คุณชิตคะ ทำดีค่ะ จากเจอหน้ากันเป็ฯความผูกพันและกลายเป็นความรักในที่สุดดด ฮืออออ ตอนที่มีคนตีกันนี่เราก็ตกใจ แต่แบบพี่นันต์แมนมากค่ะ ฮื้อออ คุณชิตจะไม่หลงได้ไงอ่ะ นี่ไง มีแต่อะไรดึงดูดตา ดึงดูดใจทั้งนั้นเลยย แล้วเขาก็เหมือนได้ใกล้กันขึ้นอีกนิดนะคะ เรามีความสุขขข พี่นันต์น่ารักมากจริงๆนะคะ แบบ แบ่งเวลาแล้วอะไรคือมากินข้าวด้วยกัน ดูนะคะ ต่อไปก็จะกลายเป็นอยู่ด้วยกัน 5555555 พี่นันต์พลาดแล้วค่ะ 

[Nam-Ing]

ใครรุกใครรับล่ะเนี่ย 

[BeautifulGirl]

น่ารักกกกก เขินนน

[MasqueradeGrell]

อร๊ายยยยยยย อะไรคือกินข้าวด้วยกันน
ตอนแรกนึกว่าจะจบแบบไปขายด้วยกันซะอีก แบบ2in1อยากกินติมโรงงานหรือติมตัดเลือกเลยจ้าไรงี้ซะอีกนะคะ

[mermixx]

ทำไมน่ารักอะไรเบอร์นี้ 

[B52]

แหมะ คือดีแท้