ตอนที่ 15 ♥ 2 : แปลกๆคำพูดของหมอวินยังวนเวียนอยู่ในหัวผม จนเรากลับมาถึงห้องแล้วผมก็ยังอดคิดถึงมันไม่ได้ อะไรคือ “ฉันแค่ดีใจที่หมา
ของฉันไม่ได้ซื่อบื้ออย่างที่คิด”
บางทีหมอวินอาจจะลืมไปว่าผมไม่ได้ฉลาดเท่าหมอวิน พูดอะไรใส่สมการตลอด ผมต้องคอยเอามาถอดค่าเอง
แถมถูกหรือไม่ถูกก็ไม่เคยเฉลยให้ฟัง อีกหน่อยผมคงมโนเก่ง คิดเองเออเองทั้งนั้น
“นิวมานั่งนี่” หมอวินตบมือลงข้างตัวบนโซฟาตัวยาวที่นั่งอยู่
“ครับ” ผมเดินไปนั่งริมโซฟาชิดกับที่วางแขน
“นวดหัวเหมือนครั้งก่อนให้หน่อยสิ ฉันมึนๆ ”
“ได้ครับ” ผมหันรีหันขวาง กำลังคิดว่าจะให้หมอวินเอนพิงพนักโซฟา หรือควรเข้าไปนวดในห้องนอนดี จะได้สบายๆ
“ขอสักสิบห้านาที” ผมยังไม่ทันตัดสินใจ คุณชายหมอก็ล้มตัวลงนอนบนตักหลับตาพริ้มเสียอย่างนั้น
ผมที่ใจเต้นไม่เป็นจังหวะอยู่แล้วกำลังจะหัวใจวายในอีกไม่กี่นาที เพราะหมอวินอียงหน้ามาซบกับท้องน้อยของผม
“นวดท้ายทอยก่อน” หมอวินพูดโดยไม่ได้ลืมตาขึ้นมา ปากที่ขยับถึงจะผ่านผ้ามาอีกชั้น แต่ผมก็ยังรู้สึกถึงไอร้อน
ที่แผ่ออกมา จะมาพูดอะไรตรงนี้ มัน..มันขนลุกไปหมดแล้ว
ผมนวดแบบสติสตังไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ทุกครั้งที่หมอวินขยับ ผมต้องรีบเกร็งหน้าท้องเอาไว้ ในหัวพยายามสวดมนต์
ทุกบทที่นึกออกให้จิตใจสงบ แต่ไม่ได้ช่วยอะไรผมสักนิด
“อืม นายนวดเก่ง” คุณชายหมอเอ่ยชมหลังจากผมนวดผ่านไปเกือบสิบนาที เป็นสิบนาทีที่ยาวนานมาก ผมกลัวตัวเองจะขาดใจ
ตายเสียก่อน
“ดีขึ้นหรือยังครับ” ผมถือวิสาสะหยุดมือ ภาวนาให้หมอวินบอกว่าพอแล้ว
“อย่าเพิ่งหยุดสิฉันกำลังสบาย” หมอวินลืมตาขึ้นมามองหน้าผม ทำท่าขัดใจที่ผมหยุดเอาดื้อๆ
“มองจากมุมนี้ ปากนายบางเหมือนผู้หญิงเลย” จู่ๆ หมอวินก็เปลี่ยนเรื่อง มือเรียวยกขึ้นแตะปากผม ลูบไล้ไปมาช้าๆ
“ยิ่งจับยิ่งเหมือน ถามจริงๆ เคยจูบกับใครหรือยัง”
“มะ..ไม่เคยครับ” ผมหน้าแดงซ่าน ยอมรับว่าอ่อนหัดเรื่องพวกนี้ แต่ก่อนผมก็มองผู้หญิงอยู่บ้างแต่ไม่เคยจีบใคร
ยิ่งมาชอบหมอวินเข้าให้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ไม่มีทางมีประสบการณ์พวกนี้ได้เลย
“นี่นายอายุเท่าไหร่กันแน่ แน่ใจนะว่าเข้าเรียนมหาลัยได้แล้ว”
“ผมก็เท่าหมอวินนั่นแหละครับ เด็กที่ไหนเล่า อีกอย่างเรื่องแบบนี้มันก็ไม่จำเป็นว่าต้องเคยทุกคนนี่ครับ”
“แต่ฉันไม่รู้จักใครที่ไม่เคย” หมอวินเอามือลงไปแล้ว แต่ยังไม่ยอมลุกขึ้นจากตักผม
“ผมกับกลุ่มหมอวินไม่เหมือนกัน หมอวินมีแต่เพื่อนที่ดูดี เรื่องแบบนี้ต้องเคยเป็นธรรมดาสิครับ”
“ไม่เคยแล้วอยากลองไหม” คำถามประหลาดนัั้น ทำเอาผมตาโต
“ไม่อยากหรอกครับ”
ผมไม่ได้รังเกียจผู้หญิงแต่ใจมันชอบหมอวินไปแล้ว ผมรักใครรักจริง แถมรักเดียวด้วยจะให้ไปมีอะไรกับคนอื่นผมไม่เอา
ด้วยหรอก
“ไม่ลองแล้วจะทำเป็นเหรอไม่มีใครจูบเก่งตั้งแต่เกิดนะ”
“หมอวินจะหาคนมาฝึกให้หรือครับ” ผมเบนหน้าหลบสายตาหมอวิน ในใจรู้สึกเหมือนใครเอาเข็มเป็นพันเล่มมาทิ่มแทง
“ใช่” ถึงตอนนี้หมอวินก็ยังไม่รู้เลยสักนิดว่าผมคิดยังไง ต้องชมตัวเองใช่ไหมครับว่าเก่งมากที่ปิดมาได้นานขนาดนี้
“อย่าเลยครับ ผมไม่อยากให้ผู้หญิงเอาไปพูดกันว่าผมไม่เก่ง” ผมพยายามหาทางเลี่ยง ไม่อยากให้มีพิรุธว่าผมไม่ได้ชอบ
ผู้หญิงแล้ว
“ถ้ากลัวแบบนั้น....” หมอวินขยับตัวลุกขึ้นมานั่ง
“ฉันจะสอนเอง” ผมไม่มีโอกาสแม้แต่จะตกตะลึง ก็ถูกหมอวินรวบเอวลอยเข้าไปชิด ฝ่ามือใหญ่สอดเข้าใต้กลุ่มผม
รั้งศีรษะให้เงยขึ้น ก่อนแนบริมฝีปากร้อนลงมาทาบทับ
ผมไม่เคยจูบใครมาก่อน ไม่รู้ว่ามันต้องรู้สึกอย่างไร รู้แต่ว่าตอนนี้หัวผมหมุนไปหมด มันเคลิบเคลิ้ม มันเย้ายวนจนผมเผลอ
บิดตัวไปมา
“อ๊ะ!” ผมตกใจเมื่อจู่ๆ ลิ้นของหมอวินก็สอดเข้ามาในปากผม ปลายลิ้นที่รุกล้ำเข้ามาอย่างช่ำชองนั่นทำให้ผมทำอะไรไม่ถูก
ได้แต่ยอมให้ลิ้นร้อนของหมอวินกวาดต้อนไปทั่วโพรงปาก ทั้งยังตวัดไล้ปลายลิ้นเข้ากับลิ้นของผมจนขนลุกซู่ มือของหมอวิน
ตรึงศีรษะผมไว้ไม่ให้ถอยหนี จูบของหมอวินแนบชิดจนไร้ช่องว่าง เนิ่นนานจนผมเริ่มหายใจไม่ออก หมอวินถึงผละ
ริมฝีปากออกช้าๆ
ผมหายใจหอบ รู้สึกถึงลมหายใจที่เป่ารดอยู่บนใบหน้า หัวใจเต้นรัวเร็วจนนับแทบไม่ทัน
“ชอบไหม”
“ครับ?” ในหัวผมเหมือนมีแสงสีรุ้งวูบวาบไปมา สายตาที่มองหมอวินเบลอจนปรับโฟกัสไม่ได้
“มันแน่อยู่แล้วว่านายต้องชอบ” ดะ..เดี๋ยว นั่นผมไม่ได้ตอบรับนะ ถึงจะชอบจริงๆ ก็เถอะ
“ของอย่างนี้นายต้องหัดไว้บ้าง จะมาทำตัวไม่ประสีประสามันไม่เข้าท่า” หมอวินพูดได้หน้าตาเฉยมาก มากจนผมไม่แน่ใจ
ว่าหมอวินรู้ตัวหรือเปล่าว่า..กำลังจูบอยู่กับผู้ชาย!!
“ผม..ผม..ผู้ชายนะครับหมอวิน”
“แล้วนายมีหน้าอกเหรอ” ไม่พูดเปล่า มือหมอวินวางแปะลงบนอกผม แถมสายตายังตกลงมองข้างล่าง จนผมต้องรีบเบี่ยง
ตัวหนีด้วยความอาย
“ไม่มีน่ะสิครับ”
“ฉันมีแฟนเป็นผู้ชายก็ต้องจูบกับผู้ชายสิ ถ้าฉันไปจูบกับผู้หญิงแฟนจะไม่โกรธเหรอ”
“นั่นมันเล่นละคร” โอ๊ย หมอวินต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ พูดจาประหลาด แล้วสายตาวาวๆ นี่มันอะไรกัน รอยยิ้มมุมปากนั่นอีก
“ฉันจ้างนายเป็นแฟน ไม่ได้จ้างให้มาเล่นละคร แฟนก็คือแฟนมันเข้าใจยากตรงไหน”
“จ้างเป็นแฟนคือเป็นแฟน มะ!.หมายถึงเป็นแฟนจริงๆ หรือครับ” ผมเบิกตากว้างรู้สึกเหมือนลมจะจับ
“ใช่ ฉลาดเสียทีน่ะหมานิว” แล้วคนฉลาดตลอดเวลาอย่างหมอวินก็ลุกเดินเข้าห้องนอนไปเสียดื้อๆ ทิ้งให้คนเพิ่งฉลาด
อย่างผมนั่งจุ้มปุ๊กอยู่ที่เดิม
มันอะไรกัน มันเกิดอะไรขึ้น ผมยกมืออันสั่นเทาขึ้นแตะริมฝีปากของตัวเอง หมอวินจูบผม หมอวินบอกว่าผมเป็นแฟนจริงๆ
ของหมอวิน
หรือว่า..
หมอวินชอบผมอย่างนั้นเหรอ มันจะเป็นไปได้ไหม
ผมทิ้งร่างที่เกือบหมดแรงลงกับโซฟา ความรู้สึกที่ได้รับทำให้ผมนึกหึกเหิมเข้าข้างตัวเองว่าถึงจะเป็นหนึ่งในแสนหนึ่งในล้าน
แต่มันก็มีโอกาสเป็นไปได้ใช่ไหม มีโอกาสใช่ไหมที่หมอวินจะชอบผมเช่นกัน ผมเข้าใจแบบนี้ได้ใช่ไหม
นี่มันต้องบ้าไปแล้ว ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
***************************
“จะนั่งตรงนี้อีกนานแค่ไหน” หมอวินดูหงุดหงิดที่ผมเอาแต่ฝังตัวเองอยู่ในห้องรับแขก ผมอาบน้ำที่ห้องน้ำด้านนอก
เสื้อผ้าก็หยิบเอาจากในตะกร้าผ้าซักแล้วแต่ยังไม่ได้รีดที่แม่บ้านเก็บไว้ในห้องซักรีด
ผมไม่กล้าเข้าไปสู้หน้าหมอวิน มันทำตัวไม่ถูก ขัดๆ เขินๆ ผมจึงซื้อเวลาด้วยการเปิดโทรทัศน์(ที่ดูไม่รู้เรื่อง)ดูไปเรื่อยๆ
กะว่าให้หมอวินหลับก่อน ผมค่อยเข้าห้องไป
“กำลังจะเข้าไปแล้วครับ” ผมมุสาด้วยความเต็มใจ ไม่อยากให้หมอวินคิดว่าผมหลบหน้า
ผมเดินตามหมอวินเข้าไปในห้องนอน หมอวินอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ร่างสูงก้าวขึ้นไปนั่งบนเตียง ผมลังเลเล็กน้อย
ก่อนก้าวตามขึ้นไป
“เป็นแฟนฉันมันรู้สึกแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ ฉันรู้ว่าผู้ชายกับผู้ชายมันอาจดูแปลกๆ แต่สมัยนี้มีให้เห็นเยอะแยะไป ไม่ใช่สิ่งที่
เป็นไปไม่ได้เสียเหน่อย” หมอวินถอนใจยาว ก่อนหันมามองหน้าผมพร้อมกับถามคำถาม
ไม่ใช่! ไม่ใช่นะครับ ผมดีใจ” ผมกลัวหมอวินเข้าใจผิด จนเผลอโพร่งความรู้สึกออกไป นึกได้ก็ไม่ทันเสียแล้ว
“ดีใจ?” หมอวินหรี่ตาลง หน้าบึ้งๆ มีรอยยิ้มปรากฏที่มุมปาก รวมทั้งแววตาคู่นั้นก็ลุกวาวขึ้นมาทันที
“คนอย่างหมอวินมาเป็นแฟนกับผม ผมก็ต้องดีใจสิครับ” ผมยังไม่กล้าบอกความจริงว่าผมชอบหมอวิน จนกว่าผมจะแน่ใจ
ได้ว่าหมอวินก็ชอบผมเช่นกัน
“แล้วทำไมถึงหลบหน้าฉัน” น้ำเสียงคุกคามนั่น ทำเอาผมปากคอสั่น กลัวจะหลุดความจริงออกมา
“ผมอายนี่ครับ”
“อาย? อายที่ฉันจูบนายน่ะเหรอ หรืออายเรื่องเป็นแฟนฉัน”
“ผม..อายเรื่องจูบครับ” ผมบอกออกไปตรงๆ เกิดมาก็ไม่เคยจูบใคร เคยเห็นแต่ในโทรทัศน์กับในคลิปอย่างว่า ที่ผมก็พอ
เคยดูมาบ้าง
“โธ่เอ๊ยหมานิว” หมอวินรวบตัวผมเข้าไปหา ก้มหน้าลงมาเสียชิด
“หมาซื่อบื้อเอ๊ย เอาไว้ฉันจะสอนบ่อยๆ นายจะได้ชิน”
คำว่าเอาไว้ควรแปลว่าครั้งต่อไปหรืออีกหน่อย ไม่ใช่เดี๋ยวนี้ แต่ปากร้อนของหมอวินกลับแนบชิดลงมาทันทีที่พูดจบ
เล่นเอาผมตั้งตัวไม่ทัน เมื่อโดนจูบสองครั้งในเวลาไล่เลี่ยกัน
“ชินหรือยัง” หมอวินกระซิบชิดปากผม ริมฝีปากของเราห่างกันไม่ถึงสิบเซ็นฯ
“ยังครับ” ผมพูดออกมาเบาจนแทบไม่ได้ยินเสียง อาศัยการส่ายหน้าช่วยตอบคำถามแทน
“อื้อ..”
“ชะ..ชินแล้วครับ” ผมรีบเปลี่ยนคำตอบหลังจากจูบครั้งที่สามผ่านไป
“ดี ต่อไปจะได้ไม่อายอีก”
หมอวินพูดทิ้งท้ายก่อนจูบครั้งที่สี่จะตามมา กว่าผมจะเป็นอิสระก็เล่นเอาอากาศในปอดแทบหมด จริงอยู่ที่ผมไม่เคยจูบ
ใครมาก่อน แต่จากประสบการณ์เดียวที่ผมมี ผมบอกได้เลยว่าหมอวินช่างเก่งกาจเหลือเกิน แทบจะสูบวิญญาณผมออก
จากร่าง
ตอนนี้ผมจึงเหมือนตุ๊กตา ที่พอหมอวินจับลงนอนซบอกก็นอน หมอวินจูบขมับผมก็ได้แต่ยิ้มเขิน กลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีปาก
ไปเรียบร้อยแล้ว
“กู๊ดไนท์นิว”
ผมพยักหน้าช้าๆ กับอกของหมอวิน ไม่มีคำพูดหลุดออกมา
วันนี้มันเหลือเชื่อจนผมไม่อยากเชื่อว่ามันเกิดขึ้นจริง ถ้าผมตื่นขึ้นมาพรุ่งนี้มันจะยังเป็นเรื่องจริงอยู่ใช่ไหม
คำถามมากมายวนเวียนเต็มหัวผมไปหมด ก่อนจะที่จะหลับใหลเพราะอะดีนาลีนที่สูบฉีดหมดลง
พรุ่งนี้ขอให้ทุกอย่างเหมือนเดิมด้วยเถอะ นี่คือคำภาวนาของผมในคืนนี้
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
ใครบอกหมอวินรุกเร็ว ไม่เร็วเลยค่ะ(เสียงสูงมาก 555)
สปอย** ความจริงจะมีเขียนถึงในพาร์ทของหมอวินเร็วๆ นี้ แต่สปอยให้ก่อนเผื่อใครขัดใจ
**หมอวินไม่ยอมบอกนิวว่าชอบ เพราะหมอวินไม่รู้ว่านิวชอบ และหมอวินผู้เคยได้ทุกอย่างตามใจไม่อยากเสียหน้า
จึงคิดจะหลอกล่อหมานิวให้ตกหลุมพรางจนปีนขึ้นมาไม่ได้เสียก่อนค่อยพูด (ซึ่งความจริงหมานิวตกไปนานแล้ว)
** คุณป้ามหาภัยกับยายนิลินจะโผล่มาอีกไหม ตอบว่ามาแน่นอนค่ะ เรื่องนี้จะค่อยๆ เพิ่มดีกรีขึ้นไปเรื่อยๆ
แต่ไม่มาม่านะคะไม่ต้องซื้อมาตุนกัน ^^
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: :::♥• มหารัก •♥::: [ แจ้งข่าว ] 02/02/17 ✿ P.165 (อ่าน 1233076 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก