ตอนที่ 20 : ห้องไหน?“ตอนเย็นแวะซุปเปอร์มาเก็ตก่อนกลับกันนะครับ” ผมเอ่ยชวนหมอวิน เมื่อเราทั้งคู่ขึ้นนอนบนเตียงเรียบร้อยแล้ว กว่า
ทุกคนจะยอมกลับ กว่าจจะเคลียร์ของเสร็จก็ล่วงเลยเข้าสู่วันใหม่
“เอาสิ” คุณชายหมอไม่ซักว่าผมจะไปซื้ออะไรทั้งที่เพิ่งไปมาเมื่อสองวันก่อน เพียงแค่ตอบรับสั้นๆ ก่อนพลิกตัวหันมาทาง
ผม มือสอดเข้ามากอดเอวแล้วดึงให้เข้าไปนอนชิด ผมเริ่มชินกับการนอนแบบนี้จึงไม่ตกใจ ซุกตัวเข้าหาอกอุ่นแต่โดยดี
“นิว”
“ครับ” ผมเงยหน้าขึ้นมอง หมอวินทำหน้าเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ เรียกผมแล้วก็เงียบไป
“นายรู้ไหมว่าเท็นชอบนาย”
“รู้ครับ” ผมพยักหน้า ผมรู้มาตั้งนานแล้วว่าเท็นชอบผม
“รู้อย่างนั้นเหรอ รู้แล้วทำไมยังเข้าใกล้ ปล่อยให้มันกอดอยู่ได้ คิดอะไรอยู่” หมอวินพลิกตัวด้วยความเร็ว วูบเดียวผมก็ลง
ไปนอนอยู่ด้านล่าง มีหมอวินคร่อมทับอยู่ แววตาคุณชายหมอราวกับมีประกายไฟแลบแปลบปลาบออกมา
“ไม่ได้คิดครับ เจอกันครั้งแรกก็ถูกชะตา ไม่ได้เขม่นกันไม่ได้เกลียดกัน” ผมสบตากับตาวาวๆ คู่นั้น
“นี่กวนฉันใช่ไหม” หมอวินหรี่ตาลงทำหน้าเหมือนอยากจับผมฟาดเต็มที ผมเลยต้องรีบส่ายหน้าปฏิเสธ
“เปล่ากวนครับ หมอวินก็ถามให้ชัดๆ สิครับ มาถามว่าเท็นชอบผมไหม ผมก็ต้องตอบว่าชอบ ไม่ชอบจะสนิทกันหรือครับ”
“สนุกไหมหมานิว รู้ว่าฉันหึงเอาใหญ่นะ”
“หมอวินหึงจริงๆ ด้วย โอ๊ะ!..” ผมเผลอยกนิ้วขึ้นชี้หน้าหมอวิน เลยโดนคุณชายหมองับนิ้วเข้าให้ มันไม่เจ็บครับ แต่มัน
ขนลุก ผมก็อธิบายความรู้สึกไม่ถูกเหมือนกัน
“หึงก็บอกผมดีๆ สิครับ ผมจะได้อธิบายให้ฟัง ไม่เห็นต้องฝืนใจทำอะไรที่ตัวเองไม่ชอบเลย” ผมหมายถึงเรื่องที่หมอวินชวน
คนไม่สนิทมาที่ห้อง
“บอกนายไปก็เท่านั้นหมานิว นายมันใจดีเกินไป สู้ฉันจัดการเองดีกว่า”
“หมอวินคิดมาก เท็นไม่ได้คิดอะไรกับผมหรอกครับ เราแค่สนิทกันตามประสาพี่น้อง”
“หึ น้องที่ไหนมองพี่แบบนั้น อย่า..” หมอวินดีดหน้าผากผม เมื่อผมอ้าปากจะค้าน
“ชลกับวัตคิดเหมือนฉัน เราเห็นเหมือนกันว่าไอ้เด็กนั่นคิดอะไรกับนายแน่ๆ “
อ่า..ที่หมอวินชวนหมอวัตกับหมอชลมาด้วยก็เพราะเหตุนี้เองหรอกหรือ ไปกันใหญ่แล้ว ไหนเขาว่าคนเรียนหมอไม่มีเวลาว่าง
ทำไมแต่ละคนว่างกันจัง ถึงกับมานั่งวิเคราะห์เรื่องไม่เป็นเรื่อง
“เท็นไม่ได้ชอบผู้ชายครับ” ผมยังยืนยันคำเดิม ผมรู้จักเท็นมาตั้งนานถ้าเท็นชอบผมจริงก็น่าจะจีบไปแล้วสิ จะมาจีบ
อะไรเอาป่านนี้
“แล้วฉันชอบผู้ชายเหรอ ไม่เคยนึกพิศวาสใครเลยนอกจากนาย” หมอวินอาจไม่รู้ตัว แต่ที่พูดออกมาเล่นเอาผมยิ้มไม่หุบ
“ผมก็ชอบหมอวิน” หมอวินบอกแล้วผมก็เลยอยากบอกบ้าง แต่มันเขินจึงได้แต่พูดอ้อมแอ้มอยู่ในคอ
หมอวินชะงัก ใบหน้าเอาเรื่องค่อยๆ คลี่ยิ้มออกมาจนดวงตาเป็นประกาย มองจากมุมนี้มันใกล้มากจนผมเห็น
หูหมอวินขึ้นสีแดงเรื่อ
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง” คนเขินไม่ยอมรับ ทำเป็นตีหน้าดุใส่ผม
“ต่อไปห้ามให้มันกอด ห้ามเข้าใกล้เกินจำเป็น ห้าม...”
“เดี๋ยวๆ ครับ” ผมรีบขัดขึ้นก่อนที่ข้อห้ามจะมาอีกเป็นชุด ต้องรีบเตือนสติหมอวิน
“หมอวินเอาแว่นหน่อยไหมครับ”
“เอามาทำไม?”
“เอามาส่องหน้าผมไงครับเผื่อหมอวินเห็นไม่ชัด โธ่หน้าอย่างผมจะหึงทำไม ไม่มีใครแย่งหรอกครับ”
“งั้นนายก็ควรหามาใส่บ้าง แล้วมองหน้าฉันให้ชัดๆ “ หมอวินก้มหน้าลงมาใกล้จนจมูกชนกับจมูกของผม แบบนี้มันไม่ทำ
ให้ชัดขึ้นหรอกครับ มันทำให้ใจสั่นขึ้นมากกว่า
“ไม่..ไม่ต้องใส่ผมก็รู้ครับว่า..ว่าหมอวินหล่อ หน้าตาดี” ผมพูดตะกุกตะกักตามเสียงจังหวะหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ
“ใช่ ฉันหล่อและหล่อมากด้วย ถ้าหล่ออย่างฉันยังชอบนายนับประสาอะไรกับคนอื่น”
อื้อหือไม่หลงตัวเองเลยครับ เอาเถอะประเด็นนี้ผมจะไม่เถียง แต่เรื่องจะมีใครมาแย่งผมนั้นผมเถียงขาดใจ
หลักฐานเหรอครับง่ายมาก ก่อนเป็นแฟนกับหมอวินผมยังไม่เคยมีแฟนสักคน ไม่เคยไปสะดุดตาใครเข้าและไม่เคย
มีใครมาจีบ เอาเป็นว่าหลักฐานผมแน่นมาก
“หมอวินหลงผิด พี่โอ้ตยังบอกเลย” คุณชายหมอเอาหมอวัตกับหมอชลมาอ้างได้ ผมก็เอาพี่โอ้ตมาอ้างได้ครับ
พี่โอ้ตพูดออกบ่อยไปว่าหมอวินหลงผิดบ้าง โดนของบ้าง ถึงผมจะรู้ว่าพี่โอ้ตแซวเล่นก็เถอะ
“อย่าพูดถึงตัวเองแบบนั้น นายไม่รู้ตัวหรอกหมานิวว่านายมีเสน่ห์แค่ไหน”
“ผมหรือครับ?” ผมไม่ได้ถามเพื่อให้หมอวินชมมากขึ้น แต่ผมแปลกใจจริงๆ ผมไม่เคยคิดกับตัวเองแบบนั้น ผมคิดเสมอ
ว่าผมเหมือนแกงจืดที่ชืดสนิทไม่มีสีสันและความน่ามอง
“ใช่”
“ไม่มีคนมีเสน่ห์ที่ไหนถูกเรียกว่ามหาหรอกครับ” นี่คือเรื่องจริงไม่ต้องอ้างอิงอะไรทั้งนั้น คนที่ถูกเรียกว่ามหาก็ชัดเจนอยู่
แล้วว่าถูกมองไปในทิศทางไหน
“แล้วนายชอบที่ตัวเองเป็นมหาไหม”
“ชอบครับ”
“นั่นแหละเสน่ห์ของนาย แต่ก็ดีที่ไม่มีใครเห็น ดีแล้วที่นายรอดจนมาเจอฉัน” หมอวินไม่ใช่คนหวาน แต่ทำไมทุกครั้งที่
พูดแบบนี้ผมถึงรู้สึกเหมือนกำลังสำลักน้ำตาล คล้ายเบาหวานจะขึ้นตา
“นิว ฉันเป็นคนหวงของ โดยเฉพาะของรักของหวง ต่อไปห้ามให้เท็นเข้าใกล้นายอีก” หมอวินวกกลับมาเรื่องเดิมอีกครั้ง
“ผมรู้ครับ หมอวินบอกผมออกบ่อย แต่ผมไม่นึกว่าจะเกี่ยวกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แค่นี้” ผมไม่ได้ดื้อนะครับ แต่เท็นไม่เคย
ทำอะไรไม่สมควร น้องอาจโอบไหล่ผมบ้างแต่ก็โอบทุกคน การที่ผมจะสะบัดตัวออกมันก็ดูเป็นผู้หญิงเกินไป
“เรื่องเล็กที่นายว่าคือเรื่องใหญ่สำหรับฉัน ใครมันจะไปชอบเห็นคนอื่นกอดแฟนตัวเอง” หมอวินกลับมาทำหน้าบึ้ง ทิ้งตัวลง
นอนหงายกับหมอน ออกอาการงอนกันเห็นๆ
“ผมกับเท็นอยู่คณะเดียวกัน ชมรมเดียวกัน กลุ่มเดียวกัน ไม่เข้าใกล้คงไม่ได้ แต่ผมจะระวังตัวให้มากกว่านี้ ตกลงไหมครับ”
“.........”
“ถ้าอย่างนั้นผมจะบอกเท็นว่าหมอวินขี้หึงไม่ให้กอด” ผมแซวเล่นเมื่อเห็นหมอวินเอาแต่ทำหน้าบึ้งไม่ยอมพูดยอมจา คิดว่า
เดี๋ยวคงถูกห้าม อย่างคุณชายหมอหรือครับจะยอมเสียมาดนิ่งๆ กลายเป็นหนุ่มขี้หึงไป การแสดงออกก็อีกอย่างแต่ให้พูด
ออกมาโต้งๆ หมอวินน่าจะไม่เอาด้วย
“เด็กดี” หมอวินดึงผมเข้าไปกอด ลูบหัวลูบหางท่าทางพอใจนักหนา เอาจริงหรือนี่ ผมก็พูดไปอย่างนั้นเอง แต่ถ้าทำให้
คุณชายหมอมีความสุขก็เอาครับ บอกก็บอก หน้าคุณชายหมอนี่ไม่ใช่หน้าผมอยากเสียลุคก็ตามใจ
ผมมัวแต่คิดอะไรเพลินๆ รู้ตัวอีกทีก็มีมือมายุกยิกอยู่ที่เสื้อตัวโคร่งที่ผมสวมอยู่
“ต่อไปให้ใส่แบบนี้บ่อยๆ แต่ห้ามใส่ต่อหน้าคนอื่นอีก”
“หมอวินไม่ชอบหรือครับ” ผมหน้าเสียเพราะทำไปโดยพลการลืมไปว่าหมอวินอาจไม่อยากแสดงออกถึงขั้นนี้
“ชอบสิ ชอบมาก” ริมฝีปากร้อนจรดลงบนแอ่งชีพจร
“แต่ไม่เห็นหรือว่าเสื้อมันตัวใหญ่มาก นายก้มทีเห็นไปถึงไหนๆ วันหลังถ้ามีคนมาห้องให้ใส่เสื้อยืดคอปิดของฉันแทน”
“อ่า..” ผมก้มหน้าลงมองลอดเสื้อ(นอน)เชิ้ตแขนยาวตัวใหญ่ เห็นแต่แผ่นอกราบๆ ไม่มีอะไรน่าสนใจ ไม่ต้องพูดถึงซิกแพคครับ
วันแพคยังไม่มีเลย ขาดแคลนมาก
“หมอวินกลัวเขาเห็นอะไรหรือครับ” ผมข้องใจหลังจากพยายามสำรวจแล้วสำรวจอีกก็ไม่พบอะไรที่น่ามอง
“เพราะแบบนี้ฉันถึงวางใจนายไม่ได้ จะยั่วไปถึงไหนหมานิว”
“ยั่วอะไรครับ? หมอวินชอบว่าผม ผมไม่ได้ทำอะไรเสียหน่อย” ผมทำปากยื่นก่อนรีบหุบกลับมาเพราะนึกได้ว่าคราวที่แล้ว
ยื่นออกไปแบบนี้แล้วโดนอะไร เอ หรือหมอวินจะเป็นหมามากกว่าแมว ผมยื่นอะไรไปไม่ว่านิ้วหรือปากก็งับหมด
“ไหนพูดใหม่สิ” หมอวินขยับตัวขึ้นนอนเอนๆ ไม่ต้องหลับกันแล้วครับคืนนี้ ลุกๆ นั่งๆ กันอยู่นี่แหละ
“พูดอะไรครับ”
“ที่นายถามเมื่อกี้”
“อ๋อ หมอวินกลัวเขาเห็นอะไรหรือครับ” ผมต้องนึกแป๊บนึงก่อนจะจำได้
“กลัวเห็นรอยพวกนี้ไง” หมอวินก้มหน้าลงมา กดปากร้อนลงใต้ไหปลาร้าผม ได้ยินเสียงดูดผิวเนื้อดังเบาๆ
“ตรงนี้ก็มองเห็น” หมอวินเปลี่ยนมากลางอกเหนือกระดุมเม็ดแรก แรงดูดเบาๆ ทำเอาผมสะดุ้ง
“ถ้านายก้มตรงนี้ก็เห็น” หมอวินไวมากครับ เผลอแป๊บเดียวเสื้อที่ใส่อยู่ถูกปลดกระดุมไปแล้วสองเม็ด ปากร้อนๆ ฝาก
ร่องรอยไปทั่ว จนผมต้องใช้สองมือที่แทบไม่เหลือแรงดันหน้าหมอวินออกห่าง
“พอแล้วครับ หมอวินขี้โกงถ้าไม่ทำมันก็ไม่มีครับ”
“ขี้โกงตรงไหน นายบอกไม่มีอะไรให้ดูฉันเลยต้องทำให้มันมีจะได้รู้จักระวังตัว หรืออยากให้ใครเห็นก็ตามใจ”
ผมเหวอเลยครับ เอากับเขาสิ คุณชายหมอเอาแต่ใจชะมัด
“ไม่อยากให้จูบอกก็ตามใจ” ผมหายใจโล่งขึ้นมาหน่อย เมื่อหมอวินยอมถอนหน้าออกแต่โดยดี
“ในเมื่อมีตรงอื่นน่าจูบกว่าตั้งเยอะ” ไม่ต้องบอกก็น่าจะเดาออกใช่ไหมครับว่าหมอวินหันไปเล่นงานที่ไหนแทน
ปากร้อนบดเบียนลงมาหยอกเย้าเดี๋ยวหนักเดี๋ยวเบาเล่นเอาสติผมขาดหาย ในหัวมึนงง หายใจไม่เต็มปอดจนต้องเผยอ
ปากขึ้นเพื่อรับอากาศ แต่กลายเป็นเปิดทางให้ลิ้นอุ่นชื้นแทรกเข้ามาแทน
หมอวินจูบซ้ำๆ วนเวียนชิมแล้วชิมอีก ไม่รู้ไปอดอยากมาจากไหน ผมได้แต่หลับตาครางอืออาปล่อยให้หมอวินจูบเอา
จูบเอา
“พอ..พอแล้ว” ผมยกมือขึ้นปิดริมฝีปากตัวเองเอาไว้
“ได้ทีเอาใหญ่เลยนะครับ” ผมตัดพ้อ ปากของหมอวินยังคลอเคลียอยู่บนใบหน้าของผมไม่ห่าง
“ฉันทำอะไร”
“ทำ..แบบนี้” โธ่จะให้ผมพูดออกไปได้ยังไงกัน ของอย่างนี้มันก็ต้องกระดากปากเป็นธรรมดา
“แบบนี้?” หมอวินเปลี่ยนเป้าหมายมาซุกไซร้ซอกคอผม
“หรือแบบนี้” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ยกขึ้นที่มุมปาก ก่อนจะกดจูบลงมาอย่างดูดดื่ม ลิ้นตวัดเกี่ยวพันกับลิ้นผมไปมา
มือหนาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง
“เห็นหรือยังว่านายมันยั่วขนาดไหน แค่พูดไม่กี่คำฉันก็เตลิดไปไกล” แหนะ มาว่าผมผิดอีก ผมไม่ได้พูดอะไรเลยนะครับ
หมอวินนั่นแหละจูบเอาจูบเอา
“ไม่ต้องพูดเลยครับ หมอวินหาเรื่องจะทำอยู่แล้วไม่ต้องเอาผมมาอ้าง”
“นายพูดถูก” เอ๋...หมอวินยอมรับด้วย ผิดคาดครับเคยเห็นแต่ตีมึนทำอะไรก็ไม่เคยผิด
“ไม่พูดจะดีกว่า อย่างอื่นน่าทำกว่าเยอะ”
“อ๊ะ..” แล้วหมอวินก็สาธิตให้ผมดูว่าอย่างอื่นที่น่าทำกว่าคืออะไร
“รับปากฉันมาว่าจะไม่มองคนอื่น”
“อื้อ” ผมครางออกมาเบาๆ ไม่แน่ใจว่ามันคือคำตอบรับหรือเสียงครางจากปฏิกิริยาของร่างกาย
“นายเป็นของใคร” ปากผมถูกประกบด้วยริมฝีปากของหมอวิน ทำให้ไม่สามารถตอบโต้อะไรได้ คนถามก็ช่างกระไร
ถามแล้วไม่เว้นช่องให้ผมตอบสักนิด
“ของฉันใช่ไหม” ดวงตาสีเข้มจ้องมองเข้ามาในดวงตาของผม นิ้วยาวไล้ไปตามเรียวปากที่ถูกขโมยจูบเสียจนบวมเป่ง
“ครับ” ผมตอบเสียงเบาคล้ายคนกำลังละเมอ จูบขนาดนี้ใครมันจะไปคิดออกครับ ได้แต่เออออตามไปทุกอย่าง
“จำไว้นะนายเป็นของฉัน ไม่ว่าใครก็แย่งนายไปไม่ได้”
“ครับ ไม่มีใครแย่งผมไปจากหมอวินได้” คราวนี้ผมตอบด้วยสติสัมปะชัญญะที่ครบถ้วน ผมไม่ไปไหนหรอกถ้าหมอวินไม่ต้องการ
คนที่จะทำให้ผมไปได้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น
“เด็กดี”
คนที่กำลังจูบผมอยู่ตอนนี้นั่นเอง
“นิว”
“ครับ” ผมตอบรับเสียงแหบพร่าของหมอวิน
“เราต้องหยุดแล้วถ้านายยังไม่อยากไปไกลกว่านี้”
อ้า..ผมหน้าแดงซ่านเป็นลูกตำลึง พอหมอวินพูดผมก็รู้สึกขึ้นมาทันทีว่ามีอะไรบางอย่างดุนดันอยู่บริเวณหน้าท้องของผม
“จะใช้ห้องน้ำหรือจะทำตรงนี้เลือกเอา”
ชะ..ใช้อะไรครับ โอ๊ย หมอวินพูดเรื่องหน้าอายออกมาหน้าตาเฉย คุณชายหมอต้องไม่พูดเรื่องแบบนี้สิครับ
“หรือจะทำด้วยกัน” ดวงตาหมอวินบ่งบอกอะไรมากมาย เสียงที่แหบพร่านั่นอีก ผมอึกอักหน้าตาตื่น ก่อนตัดสินใจคว้า
ผ้าห่มที่ร่นไปกองอยู่ปลายเท้าขึ้นมาคลุมโปง แล้วต่อด้วยการม้วนตัวสามตลบห่อเป็นข้าวปั้นกลมๆ
“หึหึ หมานิว เดี๋ยวก็หายใจไม่ออก”
“เรื่องของผม” ผมพูดอู้อี้อยู่ในกองผ้าห่ม ไม่ยอมโผล่หน้าออกมา
“หมอวินจะไปไหนก็ไปเลย” ผมพูดเสียงสะบัด ไล่คนที่เอาแต่หัวเราะไปไกลๆ
“ถ้าเสร็จแล้วนอนก่อนได้นะฉันคงนาน” เสียงพูดชิดผ้าห่มทำเอาผมสะดุ้งโหยง
หมอวินบ้าไปแล้ว บ้าไปแล้ว ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้..
ขู่ผมทำไม......
ผมค่อยๆ มุดออกมาจากโปงผ้าห่มเมื่อได้ยินเสียงปิดประตูห้องน้ำ ตาเหลือบไปมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนโต๊ะเล็กข้างเตียง
นานที่ว่านี่มันนานขนาดไหนกัน
“ได้ข่าวว่าหมอวินอึดสุดๆ เลยนะมึง หกสิบท่าแปดสิบกระบวนยุทธ สาวๆ ที่เคยแทบจะออกใบเซอทิฟิเคทให้ว่าของเขาดีจริง”
ผมกลืนน้ำลายดังเอื๊อก เมื่อคิดถึงคำพูดของคุณพู่ ห้องน้ำเงียบกริบไม่มีเสียงอะไรหลุดรอดออกมา หมอวินเข้าไปทำจริง
หรือเปล่าหรือแค่อำผมเล่น
พรุ่งนี้ผมว่าอย่าแวะซุปเปอร์มาเก็ตมันเลย แวะร้านขายยาน่าจะเข้าท่ากว่า ว่าแต่ยานอนหลับอ่อนๆ นี่เภสัชเขายอมขายให้
หรือเปล่านะ ผมชักคิดหนักแล้วสิ
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
**เห็นมีคนถามว่าแล้วกลางคืนจะเกิดอะไรขึ้น เลยเขียนเป็นติ่งของตอนที่แล้วไว้ให้ ไม่ต้องแอบใต้เตียงนะคะ
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น หมอวินแค่ชิมเล็กชิมน้อยเอง ^^
**ตอนหน้ามาแบบเต็มๆ คุณป้ามหาภัยและยายนิลินตัวร้ายกำลังจะกลับมา
**เพื่อความสงบสุขต่อใจคนเขียน งดพิมพ์คำว่า
สั้นค่ะ
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: :::♥• มหารัก •♥::: [ แจ้งข่าว ] 02/02/17 ✿ P.165 (อ่าน 1237617 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก