ตอนที่ 22 : อย่ารู้เลย-คุณชายหมอ-“ลมว่างไหม มาหาหน่อยสิมีเรื่องอยากให้ช่วยไม่อยากคุยทางโทรศัพท์ ...ที่ห้อง..อืม..เดี๋ยวเจอกัน”
ผมกดตัดสายหลังจากคุยธุระจบ ผมกำลังนั่งแท๊กซี่กลับคอนโดโดยไมมีนิวมาด้วย วันนี้นิวมีเรียนถึงเย็นผมจึงอ้างว่า
ผมมีงานต้องทำจะกลับก่อน นิวบอกให้ผมแวะไปเอากุญแจรถที่คณะเพราะนิวติดเรียนไม่สามารถเอามาให้ผมได้
ผมส่งข้อความกลับไปว่าตกลงแต่ผมไม่ได้คิดที่จะแวะไป
ผมรอจนขึ้นแท็กซี่จึงส่งข้อความไปบอกนิวอีกครั้งว่าผมออกมาแล้ว ถ้าผมบอกไปตั้งแต่แรกนิวคงเผ่นออกจากห้องเรียน
มาแทบไม่ทัน ผมอยากให้นิวเป็นคนใช้รถไม่อยากให้นั่งแท็กซี่กลับเอง
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
-มหานิว-“โอ๊ย! ไม่ไหวแล้วโว้ย” คุณพู่ตะโกนลั่นจน พี่ตุลย์ต้องรีบตะครุบปากคุณพู่ไว้พร้อมกับค้อมศีรษะขอโทษไปรอบๆ โต๊ะ
“ใจเย็นๆ ไอ้พู่ ที่สาธารณะรู้จักไหม” พี่ตุลย์สะบัดมือออกแทบไม่ทันเมื่อโดนคุณพู่กัดมือที่ใช้ปิดปากเข้าให้
“จะให้ใจเย็นได้ไงพี่ตุลย์ พู่ไม่ได้บวชเรียนอย่างมหามันนี่ ขนาดจะโดนซ้อมอยู่มะรอมมะร่อยังใจเย็นอยู่ได้ บ้าหรือเปล่า”
“มหามันทำถูกแล้ว ขืนใจร้อนอย่างแกกว่าพี่ชายหมอวินจะมาถึงคงโดนซ้อมเละไปแล้ว ไม่ได้มานั่งยิ้มอยู่ตรงนี้หรอก”
พี่โอ้ตพูดน่าคิดจนคุณพู่ยอมอ่อนลงแต่ก็ยังฮึดฮัดไม่พอใจอยู่ดี
“น้องนิลินนี่น่ากลัวกว่าที่คิดออสก้ายังอาย ดูยังไงก็อย่างกับนางฟ้าเรียบร้อยอ่อนหวานที่แท้ก็นางมารชัดๆ”
“มารที่ไหนพี่ตุลย์อย่างยายนี่มันต้องเรียกว่าชะนีแรด เรียกนางมารมันเพราะไป”
“พู่เดี๋ยวนะพี่สงสัยมาสักพักล่ะ “ พี่โอ้ตโบกมือไปมาตรงหน้าคุณพู่เพื่อให้หยุดฟังที่พูดก่อน
“อะไรพี่โอ้ต”
“ตกลงแกเป็นทอมหรือเป็นกะเทยวะเอาสักอย่าง ปากคอชักไม่เหมือนเพศที่เลือกขึ้นไปทุกวัน”
“ทำไมพี่โอ้ต เป็นทอมแล้วด่าไม่ได้เหรอ เดี๋ยวพู่ก็ด่าพี่ตุลย์โชว์เสียเลย”
“เฮ้ย! เกี่ยวอะไรกับพี่วะด่าไอ้โอ้ตมันโน่น”
“พอๆ พวกมึงนี่ถนัดพากันลงเหวจริงๆ ตกลงไม่ซีเรียสแล้วใช่ไหมเรื่องมหาเนี่ย กูจะได้สลายตัว พูดจนเจ้าของเรื่องนั่งเงียบ
เป็นเป่าสาก”
“หึ ใช่สิ เดี๋ยวนี้มหามันเป่าสากเป็นแล้วนี่”
“พี่ตุลย์!” ผมหน้าแดงเรื่อเมื่อเห็นสายตาล้อเลียนของพี่ตุลย์ที่มองมา
“เออๆ ไม่แซวแล้ว ไม่ใช่พี่ไม่ห่วงเอ็งนะมหา แต่ถ้าหมอวินบอกว่าจะจัดการเองพี่ก็เชื่อมือว่ะ อย่างคุณชายหมอเสียอย่าง
ลูกนกลูกกาอย่างเราอย่าเข้าไปขวางทางปืนเลย”
“ตุลยัมันพูดถูก เรื่องนิลินปล่อยให้หมอวินจัดการไป พวกเราก็ช่วยกันดูมหาตอนอยู่คณะก็พอ”
“ดูแต่ตามืออย่าต้อง เจ้าของแม่งโคตรหวง” คุณพู่พูดเสียคล้องจอง เล่นเอาพี่ตุลย์กับพี่โอ้ตฮาลั่นแต่ในขณะเดียวกัน
ก็พยักหน้าเห็นด้วย
“จริงว่ะหวงฉิบหาย ของดีเกรดพรีเมี่ยมก็อย่างนี้แหละ หาซื้อตามห้างไม่ได้นะโว้ยต้องไปส่องเอาตามวัด”
“ไอ้พี่ตุลย์” แล้วคุณพู่ก็ไล่เตะพี่ตุลย์แทนผมเป็นที่สนุกสนานกันไป ผมได้แต่นั่งยิ้ม นึกไม่ออกจริงๆ ว่าหมอวินจะจัดการ
อย่างไร ได้แต่หวังว่ามันจะไม่เป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมา
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
-คุณชายหมอ-“หมอวินคะ” ผมวางแก้วกาแฟลง ส่งยิ้มให้กับคนที่เดินเข้ามาหา
“รอนานหรือเปล่าคะ นิลินรีบมาที่สุดแล้ว” เสียงกับรอยยิ้มหวานๆ ทำให้ผู้ชายโต๊ะข้างๆ ถึงกับหันมามองกันเป็นแถว
“ไม่นานครับ”
“นิลินแอบโดดเรียนออกมา อยากเจอหมอวินเร็วๆ นิลินนี่ไม่ไหวเลยนะคะน่าอายจัง” คนพูดส่งยิ้มเอียงอายมาให้ผม
“ความจริงไม่ต้องรีบก็ได้ครับ ดื่มอะไรดีครับ” ผมกวักมือเรียกพนักงานเพื่อให้นิลินสั่งเครื่องดื่ม
“หมอวินอยากเจอนิลินเรื่องที่คอนโดหรือเปล่าคะ นิวคงเล่าให้หมอวินฟังแล้ว นิลินต้องขอโทษด้วยนะคะ นิลินแค่ไปเป็น
เพื่อนคุณป้าเท่านั้นเองเพราะนิลินเห็นใจท่าน ท่านเป็นห่วงหมอวินมากนะคะ”
“หรือครับ”
“หมอวินถามแบบนี้เพราะนิวพูดอะไรเกี่ยวกับนิลินใช่ไหมคะ นิลินคิดอยู่แล้วว่านิวต้องเข้าใจนิลินผิดแน่ๆ แต่นิลินไม่โกรธ
หรอกนะคะ ต่อให้นิวจะพูดถึงนิลินยังไงจะจริงหรือไม่จริง ถึงยังไงนิลินก็ไปเป็นเพื่อนคุณป้าอยู่ดี ถ้านิวจะพูดเพื่อให้หมอ
วินโกรธนิลิน นิลินก็รับได้”
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ผมเข้าใจความห่วงใยของคุณป้ากับนิลินดี”
“หมอ..หมอวินไม่โกรธนิลินหรือคะ” ดูเหมือนนิลินจะแปลกใจจริงๆ ที่ผมไม่พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
“ไม่โกรธครับ ที่นัดออกมาเพราะคิดอยู่เหมือนกันว่านิลินคงคิดว่าผมโกรธ ลมอาจจะพูดอะไรให้เข้าใจผิดอย่าคิดมากเลย”
“ไม่เลยค่ะ นิลินคิดอยู่แล้วว่าสักวันหมอวินต้องมองออก อย่างหมอวินไม่มีทางลดตัวไปคบกับเด็กวัดแบบ
นั้นแน่ๆ”
“ที่บ้านอยากให้ผมคบกับนิลิน”
“คุณพ่อก็บอกนิลินแบบนั้นค่ะ บอกว่าคุณป้ามาทาบทามแล้วทาบทามอีก บอกว่าเราสองคนเหมาะสมกัน อยากได้นิลินไป
เอ่อ..ไปเป็นหลานสะใภ้” นิลินหลบสายตาผมยิ้มเขินราวกับเป็นสาวน้อยขี้อาย
“แล้วนิลินคิดยังไงครับ”
“หมอวินอย่าถามแบบนั้นสิคะ อยากให้นิลินอายใช่ไหมคะ หมอวินก็รู้ว่านิลินคิดยังไง”
“บางครั้งป้าผมก็พูดถูก คงต้องยอมรับว่าบางทีป้าสิก็ตาถึงกว่าผม”
“หมอวิน หมาย..หมายความว่ายังไงคะ...” ดวงตากลมโตเบิกกว้าง มือขาวเอื้อมมาแตะมือผมที่วางอยู่บนโต๊ะ
“ต้องให้ผมบอกอีกหรือครับ ผมว่านิลินน่าจะเข้าใจความหมาย”
“เข้าใจค่ะ นิลินเข้าใจ”
“งั้นวันนี้นิลินอยากทำอะไรครับ อยากช้อปปิ้งไหมผมจะเดินเป็นเพื่อน”
“นิลินไม่ได้ฝันไปใช่ไหมคะ”
“อยากรู้ก็ต้องไปลองเดินดูครับ จะได้รู้ว่าฝันไปไหม” ผมส่งยิ้มให้กับนิลิน เป็นรอยยิ้มของผู้ชายที่พึงใจต่อผู้หญิงคนหนึ่ง
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
-มหานิว-“อะไรนะ หมอวินให้ไปหาที่คณะบัญชี นั่นมันคณะยายนิลินไม่ใช่เหรอวะ ให้ไปทำไม”
“ผมก็ไม่รู้ครับคุณพู่ หมอวินส่งข้อความมาแค่ว่าให้ผมเอารถไปให้ที่คณะบัญชีตอนนี้เลย”
“มันชักแม่งๆ แล้วว่ะ หรือหมอวินจะเปลี่ยนใจวะ” พี่ตุลย์ทำหน้าไม่สบายใจ แต่ผมกลับเฉยๆ
“ผมไปก่อนนะครับเดี๋ยวหมอวินรอ”
“ไปกันหมดนี่แหละ ถ้าไม่มีอะไรค่อยกลับ” คุณพู่ลุกขึ้นเก็บของบ้าง ผมห้ามยังไงก็ไม่ฟัง สุดท้ายเลยยกโขยงไปกัน
ทั้งหมด ผม คุณพู่ พี่ตุลย์ และพี่โอ้ต
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“ทำไมหมอวินนั่งข้างยายนิลินแบบนั้นวะ”
“พู่ใจเย็นๆ คนอยู่กันเยอะ” พี่โอ้ตรีบห้ามคุณพู่ไว้ เพราะนอกจากโต๊ะที่หมอวินนั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนของคุณนิลินแล้ว
โต๊ะรอบๆ ก็มีนักศึกษาคณะบัญชีนั่งอยู่เต็มไปหมด
“เย็นได้ก็จะเย็น เย็นไม่ได้คุณชายหมอก็คุณชายหมอเถอะวะขอต่อยสักที”
“ไม่มีอะไรหรอกครับคุณพู่ ผมเอากุญแจไปให้หมอวินก่อนนะครับ “
“กูไปด้วย”
“ครับๆ งั้นก็ไปกันหมดนี่แหละ” ผมตัดสินใจต้อนคนอื่นไปด้วย เผื่อคุณพู่สติขาดขึ้นมาจะได้มีคนช่วยห้าม ลำพังผม
คนเดียวคงเอาคุณพู่ไม่อยู่แน่ๆ
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
-คุณชายหมอ-“หมอวินครับ” นิวเดินเข้ามาหยุดยืนข้างเก้าอี้ที่ผมนั่ง ผมเห็นเพื่อนนิวมาด้วยแต่หยุดยืนห่างออกไป
“นิวมีอะไรหรือเปล่าคะ” นิลินขยับตัวมานั่งเบียดผม ถามนิวด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน
“ผมมาหาหมอวินครับ”
“โดนเขาทิ้งจนต้องแจ้นมาตามถึงนี่” เพื่อนสนิทของนิลินพากันหัวเราะคิกคัก แต่นิวแค่ส่งยิ้มให้ไม่ได้ตอบโต้อะไร
“จะบอกให้เอาบุญนะ อย่างหมอวินเขาไม่ลดตัวไปคบเด็กวัดอย่างนายจริงๆ หรอก เขาก็แค่หาอะไรทำแก้เบื่อ พอเบื่อ
แล้วก็ทิ้ง” เสียงที่เริ่มดังขึ้นทำให้นักศึกษาที่นั่งอยู่ใกล้ๆ พากันหันมามอง ผมเห็นชมพู่เพื่อนของนิวเหมือนจะเข้ามาแต่ถูกดึงตัวไว้เสียก่อน
“กิ๊บอย่าพูดอย่างนั้น นิลินสงสารนิว แค่นี้ก็คงรู้สึกเหมือนตกสวรรค์ นิลินว่านิวต้องหัดมองความจริงบ้าง หาคนดีๆ ที่หมาะ
สมกับตัวเองดีกว่า อย่าหวังสูง อย่าอยากได้อะไรเกินตัว นิลินพูดด้วยความหวังดีนะคะ อยากให้นิวสมหวัง”
“ขอบคุณครับคุณนิลิน ผมจะรับความหวังดีเอาไว้ แต่สำหรับผมหมอวินดีเกินพอแล้ว ขอให้คุณนิลินเจอคนดีๆ เช่นกันนะครับ”
“นี่เสียใจจนประสาทกินหรือเปล่า พูดเหมือนไม่รู้ว่านิลินคบกับหมอวินอยู่ ใครๆ เขาก็รู้กันทั้งคณะ อกหักจนเป็นบ้าไปแล้ว
หรือไง”
“รู้กันทั้งคณะนี่ใครบอกหรือครับกิ๊บ เพราะคนบอกน่าจะประสาทกินเสียเอง ผมกับนิวยังรักกันดี” ผมขยับตัวออกห่างนิลิน
“ยังรักกันดีหรือคะ! อ้าวแล้วไหนนิลินบอกว่าหมอวินเป็นแฟน จะหมั้นหมายจะแต่งงานกัน” เพื่อนทั้งกลุ่มหันไปมอง
หน้านิลินที่นั่งหน้าซีดเผือดอยู่ข้างๆ ผม
“ทำไมหมอวินพูดแบบนี้คะ หมอวินบอกนิลินเองว่า..” นิลินถามผมเสียงสั่น กลายเป็นเป้าสายตาของผู้คนที่หันมาให้
ความสนใจ
“ผมบอกว่าอะไรหรือครับนิลิน บอกว่าชอบคุณ บอกว่าอยากคบกับคุณ หรือบอกว่าอยากหมั้นหมายกับคุณ ลองทบทวน
ดีๆ สิครับ ผมมีแฟนอยู่แล้วจะไปสนใจคนอื่นทำไม จะเลือกทั้งทีก็ต้องเลือกคนที่เหมาะสมไม่ใช่หรือ เมื่อกี้นิลินก็พูดเอง...”
“ทำไมมาช้า” ผมยื่นมือออกไปหานิว ทั้งน้ำเสียงและสายตาอ่อนโยนลงโดยไม่ต้องฝืนแม้แต่น้อย
นิวยอมส่งมือให้ผม แต่ผมเห็นนิวส่ายหน้าน้อยๆ คล้ายกำลังขำปนระอาผม นิวนอกจากจะน่ารักแล้วยังฉลาดมากอีกด้วย
“ตกลงหมอวินกับนิลินไม่ได้เป็นแฟนกันหรือคะ” เสียงถามมาจากผู้หญิงโต๊ะข้างๆ คงนั่งฟังอยู่นาน สุดท้ายก็โพล่งถาม
ออกมาด้วยความอยากรู้
“ไม่ได้เป็นครับ คนนี้แฟนผม” ผมจับบ่านิวทั้งสองข้างหมุนตัวให้หันไปหาคนถาม
“หมอวินเป็นแฟนกับผู้ชาย อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” มีคนเผลอพูดออกมาก่อนจะรีบเอ่ยปากขอโทษ เรื่องผมกับนิวที่คณะแพทย์กับ
คณะเกษตรอาจพอมีคนรู้บ้าง แต่นอกคณะยังไม่มีข่าวผมหลุดออกมาเท่าไหร่
“ครับ ผมมีแฟนเป็นผู้ชาย”
“น้องนิลินไม่รู้เหรอว่าหมอวินมีแฟนเป็นผู้ชาย ทำไมเพื่อนน้องถึงเอามาคุยเสียทั่วเลยล่ะคะว่าน้องเป็นแฟนกับหมอวิน”
“นิลินเป็นคนพูดเองหรือครับ” ผมทำสีหน้าประหลาดใจหันไปหานิลิน
“นิลินทราบนี่ครับว่านิวเป็นแฟนผม นิลินยังเคยเจอนิวพร้อมครอบครัวของผมที่งานวันเกิด”
“ตาย เขาพากันเข้าบ้านแล้วตัวเองก็รู้ทำไมเอามาพูดเป็นตุเป็นตะวะว่าได้หมอเป็นแฟน”
“ทำใจกันเถอะ สวยๆ อย่างนี้เขายังไม่เอาเลย สงสัยอย่างพวกเราไร้คู่แน่”
“อายแทนว่ะ มโนจนเชื่อว่าเป็นเรืองจริงอาการหนักนะเนี่ย”“ผมต้องขอโทษด้วยนะครับถ้าทำให้นิลินเข้าใจผิดเพราะอะไรก็ตาม ถ้าอย่างนั้นผมจะพูดให้ชัดๆ ว่าผมมีแฟนแล้ว นิวเป็น
แฟนผม และที่ผมแวะมาหาวันนี้เพราะเอาของที่นิลินลืมไว้บนรถผมมาให้ นิลินลืมใช่ไหมครับ?”
“ว๊าย น้องนิลินผู้แสนดีก็ใช้แผนแบบนี้กับเขาด้วยเหรอวะ”
“อ่อยน่าดู ไหนว่าเป็นคุณหนูที่แสนดีไง”
“โหไม่เห็นเรียบร้อยเหมือนที่คิด แรดใช้ได้นี่หว่า”
“รู้ว่าเขามีแฟนแล้วยังจะแย่งอีก หน้าด้าน”“หยุด!! หุบปากเดี๋ยวนี้เลย” นิลินตวาดลั่น ชี้นิ้วกราดไปรอบๆ ไม่รู้ตัวสักนิดว่ายิ่งทำให้คนที่นั่งอยู่ไกลออกไปหันมาสนใจ
“หมอวินทำอย่างนี้กับนิลินได้ยังไงคะ คิดว่าอีเด็กวัดนี่มันดีกว่านิลินจริงๆ เหรอ ถ้าหมอวินคิดอย่างนั้นก็ตาต่ำมาก”
“คุณนิลินครับผมว่าพอเถอะ” นิวพยายามให้สตินิลิน ผมยิ้มเอ็นดูไม่ว่าเมื่อไหร่นิวก็เป็นคนดีเสมอ
“อย่าเสือก”
“นิลิน” เพื่อนของนิลินพยายามดึงมือเอาไว้ แต่ไม่ได้ผล นิลินสะบัดออกก่อนหันมาเล่นงานนิวอีกครั้ง
“อย่าสะเออะมาพูดกับฉัน แกมันก็แค่ปลิงเกาะผู้ชายกินไปวันๆ ไอ้ผู้ชายขายตัว ฟังกันไว้นะไอ้นี่มันเป็นผู้ชายขายตัว”
“แล้วผู้หญิงอย่างเธอมันชั้นดีมากสินะยะ วิ่งไล่ตามแฟนชาวบ้านริกๆ ริกๆ คันอยากได้ของคนอื่น อีชะนีแรด”
ผมต้องพยายามควบคุมตัวเองไว้ไม่ให้เผลอหลุดหัวเราะออกมา เมื่อชมพู่เดินเข้ามาปะทะฝีปากกับนิลิน บอกได้คำเดียว
ว่าไม่ธรรมดา เล่นเอาผมที่กำลังจะออกหน้าต้องถอยให้
“คุณพู่พอเถอะครับ” นิวพยายามห้ามปรามเพื่อนไม่อยากให้มีเรื่องกัน
“พอทำไมทำตัวเป็นนางฟ้านางสวรรค์ปากยิ่งกว่าหมา ด่าคนอื่นเขาขายตัว ทีตัวเองวิ่งโร่แบให้เขาเอาฟรีๆ เขายังไม่อยาก
เอาเลย ทำไมไม่พูด”
“อีพู่” นิลินสะอึกเข้าหาชมพู่ แต่ต้องรีบถอยเมื่อเจอประโยคเด็ดเข้า
“มาสิมา เข้ามาทั้งกลุ่มเลยก็ได้ ไม่ใช่ด่าเก่งอย่างเดียวนะเว้ยเตะเก่งด้วย เดี๋ยวแม่เตะเรียงตัวเลยนี่”
“ป่าเถื่อน” กิ๊บเพื่อนสนิทของนิลินปากต่อว่าชมพู่ แต่ตัวกลับหลบไปอยู่หลังเพื่อนอีกคน
“อีพวกไม่แน่จริง” ชมพู่เหยียดยิ้มส่งให้ เมื่อไม่มีใครกล้าเข้าหาแม้แต่คนเดียว
“หมอวินจะปล่อยให้พวกต่ำๆ นี่ทำอย่างนี้กับนิลินจริงๆ เหรอคะ ทำไมหมอวินไม่ตาสว่างสักที”
“อย่าห่วงตาผมเลยนิลิน ห่วงตาคนแถวนี้ที่เพิ่งสว่างดีกว่าไหม” ผมกดเปิดสวิทซ์เมื่อมาถึงจุดที่ต้องการ นิลินเริ่มได้สติ
กวาดตามองไปรอบๆ ด้าน พบว่ามีคนร่วมคณะมากมายที่มองเธออยู่
“ ไม่ใช่นะคะ ไม่ใช่อย่างที่เห็นนะนิลินถูกหลอก”
“ลายออกขนาดนี้ยังแถไปได้อีก”
“หมดสภาพมากบอกเลย”
“ความสวยไม่เหลือว่ะ ถ้าสวยแล้วเป็นแบบนี้กูยอมคบกับคนขี้เหร่ดีกว่า”“กิ๊บพูดอะไรบ้างสิ บอกคนอื่นไปสิว่ามันไม่ใช่” นิลินหันไปตวาดเพื่อน แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วย
“เอาเถอะครับนิลิน ผมจะถือว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน แต่คุณต้องขอโทษนิวกับสิ่งที่คุณพูดไป”
“นิลินไม่ขอโทษ นิลินไม่ผิด หมอวินหลอกนิลิน หมอวินจงใจหักหน้านิลินต่อหน้าคนอื่น” ผมหัวเราะในลำคอ มองหน้า
นิลินพร้อมส่ายหัวเบาๆ
“กลับกันเถอะครับนิว คนแบบนี้เปล่าประโยชน์ที่จะพูด” ผมเลิกสนใจนิลิน สำหรับผมเราหมดเรื่องกันแล้ว
“หู้ย หมอวินดูรักแฟนชะมัด พูดทีตางี้อ่อนเชียว”
“แฟนหมอน่ารักว่ะ ขนาดนี้ยังใจเย็นไม่โกรธสักนิด”
“ดูไปดูมาก็น่ารักดีนะ น้องตัวเล็กๆกับหมอวินตัวโต อ๊ายฉันจิ้นเขา”“หมอวินกลับมาเดี๋ยวนี้กลับมาคุยกันให้รู้เรื่อง เคลียร์ให้นิลินเดี๋ยวนี้เลยนะ เพราะหมอวินคนถึงเข้าใจนิลินกันผิดหมด”
ผมชะงักเท้า ปล่อยมือที่จูงมือนิวอยู่ เดินย้อนกลับมาหานิลินตามที่อีกฝ่ายต้องการ
ผมส่งยิ้มให้ ก่อนก้มลงพูดบางอย่างที่ผมควรจะพูดเสียที
"นิลินกล้าไล่นิวออกจากบ้านผมลองไม่มีที่ยืนดูบ้างจะเป็นไร อย่าลืมจำวันนี้เป็นบทเรียน ถ้ายังไม่เลิกยุ่งกับนิว ผมสาบาน
ว่าคุณจะเจอหนักกว่าที่ทำนิวเป็นร้อยเท่า หวังว่าสมองกลวงๆของนิลินจะจำได้นะ อีกอย่างที่ผมพูดว่าผมไม่โกรธคุณ
ผมพูดจริง ผมไม่โกรธเลยสักนิด เพราะผู้หญิงอย่างคุณ..ผมไม่สน”
“หมอวิน..” นิลินดูประหลาดใจ ตกใจ ความลังเลไม่แน่ใจและสุดท้ายความกลัวไววูบอยู่ในดวงตาคู่นั้น
ผมขยับตัวออก ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มแบบที่ทำให้ใครต่อใครตั้งสมญานามให้ผมว่าคุณชายหมอ การใส่หน้ากากเข้าหากัน
การตีสองหน้าของนิลิน มันเทียบกับผมไม่ได้หรอก คนบางคนสมควรต้องเจอกับตัวเอง
“โอ๊ยแกฉันแพ้รอยยิ้มของคุณชายหมอ หล่ออะไรขนาดนี้วะ แฟนเขาทำบุญมาด้วยอะไรวะ เข้าไปถามกันไหม”
“เป็นฉันไม่จบง่ายๆ อย่างนี้หรอก ผู้หญิงอะไรด่าแฟนเขาโคตรแรง เห็นๆ อยู่ว่าออกจะน่ารักเรียบร้อย”
“ทอล์คออฟเดอะทาวน์แน่เลยมึง สนั่นโซเชี่ยลแน่”
“หมอวินครับ น่าสงสารคุณนิลินเหมือนกันนะครับ คงโดนเอาไปนินทาเละเทะ”
“นิว ฉันไม่ใช่คนที่ทำให้นิลินมีนิสัยแบบนั้น ฉันแค่ทำให้เขาแสดงนิสัยที่แท้จริงออกมา ถ้าเขาดีจริงมันจะเกิดขึ้นหรือ ”
“หมอวินก็เหมือนกันนั่นแหละครับทำพูดดีไป ไปทำอีท่าไหนครับคุณนิลินถึงได้พลาด”
“หึหึ ความลับ โลกของนายมีแต่คนดี ฉันไม่อยากให้นายเกลียดฉัน”
“ผมจะเกลียดหมอวินได้ยังไงครับ ในเมื่อหมอวินทำเพื่อผม” นิวดึงชายเสื้อผมสายตาที่ส่งมาบอกอะไรได้มากมาย
“เด็กดี” ผมยกมือขึ้นลูบศีรษะนิวเบาๆ นึกอยากดึงเข้ามากอดแต่จนใจเพราะกลุ่มเพื่อนของนิวเดินตามมาด้านหลัง
“หมอวินครับ”
“ว่าไง”
“อย่าพูดว่าโลกของนายมีแต่คนดี ฉันไม่อยากให้นายเกลียดฉันอีกนะครับ ผมฟังแล้วไม่สบายใจเลย มันหมือนกับว่า
หมอวินกำลังคิดว่าผมดีกว่าหมอวิน มันไม่ใช่สักหน่อย อย่าพูดเหมือนหมอวินกำลังโดดเดี่ยวแบบนั้น ผมอยู่นี่ทั้งคน
จะไม่ไปไหนหรอก หมอวินห้ามลืมนะครับ”
“นิว”
“เฮ้ย! เฮ้ย! หมอวินนน นี่มันในมหาลัย” เสียงชมพู่ร้องลั่น แต่ผมไม่สนใจจะฟัง ขอแค่ได้กอดนิวไว้ในอ้อมแขนสักครู่ก็พอ
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“เปิดตัวทายาทคนเล็ก วิรุฬห์ปารวี งานนี้สาวๆ ต้องตาร้อน”
“ หมอวินไปให้สัมภาษณ์ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” นิวหน้าตาตื่นเมื่ออ่านข่าวในเว็บดังเว็บหนึ่ง ดูเหมือนชมพู่เพื่อนรักจะส่งมาให้
“ไหน” ผมทำเป็นไม่รู้เรื่อง เดินไปนั่งข้างๆ คว้าแท็บเล็ตจากมือนิวมาดู
“อ๋อ เจ้าของเวปเป็นเพื่อนลมน่ะ เขาขอสัมภาษ์ฉันเลยต้องยอม”
“”โธ่หมอวินครับ เรื่องอื่นมีให้สัมภาษณ์ตั้งเยอะตั้งแยะ ทำไมมาให้สัมภาษณ์เรื่องผมเล่า” นิวทำปากยื่น ผมเห็นแล้วอยาก
เข้าไปกัดเล่น แต่คิดว่าเวลานี้คงไม่เหมาะสม
“นายนี่บางทีก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย เขาสัมภาษณ์เรื่องนี้เพราะข่าวมันขายได้ เมื่อเขาถามมาฉันก็ต้องตอบไปตรงๆ หรือนาย
อยากให้ฉันโกหก”
“หมอวินก็ตอบแบบดาราสิครับ เรื่องนี้ขอไม่ตอบครับ แบบนี้ไม่ได้เหรอครับ”
“หมานิวฉันไม่ใช่ดารา ฉันเป็นลูกนักธุรกิจ แบบนั้นมันไม่สมควรทำ” ผมทำเสียงดุนิว สีหน้าจริงจัง
“ก็จริงครับ” นิวคงเริ่มนึกได้ว่าสำหรับนักธุรกิจแล้วบุคลิกเปิดเผย ไม่เรื่องมากน่าจะเข้าท่ากว่า
“อย่าไปสนใจเลย ไม่ใช่โทรทัศน์หรือสื่อสิ่งพิมพ์เสียหน่อย” เรื่องอะไรผมจะบอกว่าผมเป็นคนขอให้ลมช่วยเอง
ลมสนิทกับเจ้าของเว็บเป็นเพื่อนเรียนมาด้วยกัน ผมจึงสามารถระบุเนื้อหาที่จะลงได้เอง เป็นข่าวขนาดนี้นักธุรกิจที่ไหน
จะอยากยกลูกสาวให้ ต่อไปป้าของผมคงทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว
“แต่เว็บนี้คนดูกันเยอะนะครับ”
“งั้นหรือ เรื่องพวกนี้ฉันไม่ค่อยรู้”
“จริงหรือครับ อย่างหมอวินนี่นะครับไม่ค่อยรู้” นิวหรี่ตามองผม สีหน้าเริ่มไม่เชื่อถือ
“หมานิว”
“ครับๆ ไม่ถามแล้วครับ” นิวหยิบแท็บเล็ตคืนจากผมเอาไปนั่งอ่านต่อ ผมหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านบ้าง แต่ตาลอบมองนิว
เป็นระยะ หมาของผมค่อยๆ หน้าแดงขึ้นทีละนิด จนแดงเรื่อไปทั้งหน้า
“หมอ..หมอวิน..” นิวชี้โบ้ชี้เบ้ไปที่หน้าเพจที่กำลังอ่านอยู่ ผมตีหน้านิ่งทำเสียงดุ
“นิว ฉันจะอ่านหนังสือ”
“ครับ ครับ” ผมพยายามกลั้นยิ้มเมื่อเห็นนิวเอาแต่อ่านบรรทัดเดิมๆ ซ้ำไปซ้ำมา หน้าแดงเรื่อนั้นทำให้ผมคิดไม่ผิดที่
ตัดสินใจให้สัมภาษณ์ไป
“คำถามสุดท้าย ทำไม(ว่าที่)คุณหมอชวินถึงยอมเปิดเผยเรื่องนี้คะ”
“เหตุผลง่ายมาก..เพราะผมรักนิวครับ”>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
**ที่นิวไม่โกรธเพราะเป็นคนใจเย็นค่ะ และรู้อยู่แล้วว่านิลินกำลังจะโดนหมอวินจัดการ เวลามองนิลินจึงรู้สึกสงสารมากกว่า
สงสารที่นิลินไม่เคยหยุด ไม่เคยรู้ว่าตัวเองผิดและถลำลึกลงไปเรื่อยๆ (จะใช้คำว่าสมเพขก็จะแรงไป)
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: :::♥• มหารัก •♥::: [ แจ้งข่าว ] 02/02/17 ✿ P.165 (อ่าน 1233055 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก