L&P 16 : คุ้มค่า“อรุณสวัสดิ์ตื่นได้แล้ว” ผมทักเมื่อแน่ใจว่าคนที่นอนหลับอยู่ในอ้อมแขนตื่นนานแล้วแต่ไม่ยอมลืมตาขึ้นมา
“ตัวเล็ก” ผมเรียกซ้ำเมื่ออีกฝ่ายยังทำเป็นนอนนิ่ง
“ไม่ตื่นพี่จูบนะ” ผมก้มหน้าลงไปชิดแกล้งใช้ปลายจมูกถูไปมาบนแก้มเบาๆ
“ฮ้าว!!” ลิงเปี๊ยกรีบยกมือปิดปากก่อนหาวเสียงดัง พลิกตัวหมุนสามตลบไปนอนชิดอยู่ริมขอบเตียง
“อรุณสวัสดิ์ลุง” ลิงเปี๊ยกลุกขึ้นนั่งก่อนบิดขี้เกียจสองสามที
“ผมหลับสบายชะมัดเมื่อคืนหัวถึงหมอนก็สลบเลย”
“หึหึ งั้นเหรอ” ผมทนขำไม่ไหวเมื่อประโยคแรกที่ลิงเปี๊ยกพูดเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาคือปฏิเสธการรับรู้คำบอกรักของผม
“อืม หลับสนิทมาก” หน้าตาขึงขังพยายามให้ดูน่าเชื่อถือยิ่งทำให้ผมขำเข้าไปใหญ่ เด็กน้อยพยายามเอาตัวรอดอยู่สินะ
“ไม่เหมือนพี่เมื่อคืนแทบไม่ได้นอน”
“ลุงนอนไม่หลับเหรอ” คนถามใต้ตาคล้ำดวงหน้าอ่อนโรยยิ่งกว่าผม
“ใช่นอนไม่หลับมัวแต่มองหน้าตัวเล็ก” แววตาของลิงเปี๊ยกไหววูบก่อนรีบปรับให้กลับมาเป็นปกติ
“ผมนอนดิ้นเหรอลุงถึงต้องคอยมองขอโทษนะที่ทำให้ลุงนอนไม่หลับ”
“ไม่เป็นไรนอนมองหน้าตัวเล็กก็มีความสุขดี” ผมพูดยิ้มๆ ด้วยท่าทางสบายๆ ผิดกับอีกคนที่ดูลุกลี้ลุกลน
“ตื่นแล้วก็ลุกไปอาบน้ำจะได้ไปทานอาหารเช้ากัน” ผมลุกขึ้นนั่งตามลิงเปี๊ยกบ้าง
“ไปเดี๋ยวนี้แหละ” ลิงเปี๊ยกดูโล่งอกที่ไม่ต้องพูดกับผมเรื่องเมื่อคืนต่อทำท่าจะเผ่นลงจากเตียง แต่ผมรั้งแขนเอาไว้ก่อน
บังคับให้หันหน้ามาหา
“ตัวเล็กปากไปโดนอะไรมา” ผมเลิกคิ้วทำหน้าสงสัยใส่
“หะ?”
“ปากไปโดนอะไรมา” ผมเคลื่อนมือขึ้นแตะริมฝีปากลิงเปี๊ยกไล้เบาๆ ก่อนเจ้าตัวจะตั้งสติได้รีบผละหน้าออก ก่อนกระโดด
ลงจากเตียงไปยืนส่องอยู่หน้ากระจกหันดูทั้งด้านซ้ายและด้านขวา
“ไม่เห็นเป็นไรเลยมันก็ปกติดีลุง” ลิงเปี๊ยกหันมามองหน้าผมด้วยความสงสัย ยกมือขึ้นลูบปากตัวเองให้แน่ใจว่าไม่มีอะไร
ผิดปกติ
“สงสัยพี่คิดไปเองว่าปากตัวเล็กดูบวมๆ”
“หืม? ไม่บวมนี่” ลิงเปี๊ยกหันไปส่องกระจกอีกครั้งก่อนหันมาบอกผม
“แต่พี่ว่ามันบวมนิดๆ นะเหมือนโดนใครจูบมา” ผมส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้ ตาพราวจับจ้องใบหน้าของลิงเปี๊ยกที่ตอนนี้
กำลังขึ้นสีแดงเรื่อ
“จะ..จูบอะไรกันมีที่ไหน ผมไปอาบน้ำดีกว่า” ลิงเปี๊ยกสะบัดหน้าหนี คว้าผ้าเช็ดตัวที่พาดตากไว้ตั้งแต่เมื่อคืนขึ้นคลุมหัว
เดินเร็วๆ เข้าห้องน้ำไปแบบไม่มองเหลียวหลัง
ผมเอนตัวกลับลงไปนอน อดยิ้มเอ็นดูลิงเปี๊ยกออกมาไม่ได้ ขอโทษนะตัวเล็กที่ทำให้สับสน ขอโทษที่ทำให้คิดมาก
แต่ฉันไม่มีทางเลือกเพราะถ้าช้ากว่านี้ฉันกลัวว่าจะมีคนอื่นมาตัดหน้าฉันไป นายต้องเป็นของฉันแค่คนเดียว
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“ลุงไม่เล่นแล้ว” ลิงเปี๊ยกโวยวายลั่นสระเมื่อโดนผมจับทุ่มลงน้ำ
หลังจากรับประทานอาหารเช้าเรียบร้อย ลิงเปี๊ยกชวนผมกลับกรุงเทพฯ ทันทีแต่คนอย่างผมหาข้ออ้างได้เสมอ
“พี่เพิ่งโทรขอเช็คเอ้าท์เลทเป็นบ่ายสองขืนออกตอนนี้เขาจะว่าเอาได้ว่าจะโทรไปให้เขาวุ่นวายทำไม”
“ลุงก็บอกว่าเรามีธุระด่วน”
“อยากกลับก็ไปบอกเองอีกอย่างพี่ขับรถไปกลับหลายชั่วโมงถ้ามาแค่นี้ไม่มายังดีกว่าไม่คุ้มเหนื่อย” ผมทำหน้านิ่งๆ เพราะรู้
ว่าลิงเปี๊ยกเป็นเด็กรู้จักเกรงใจคน ได้ฟังแบบนี้จะไม่กล้าร้องขอกลับอีก
“อยู่ก่อนก็ได้” เสียงอ่อยๆ ตอบตกลงไม่ผิดจากที่ผมคิดไว้ หลังจากนั้นผมก็ใช้ความสามารถอีกนิดหน่อยหลอกล่อลิงเปี๊ยก
ให้ลงมาว่ายน้ำด้วยกัน
“แค่ก แค่ก ไม่เอาแล้วลุง” ผมหยุดแกล้งเมื่อลิงเปี๊ยกเริ่มไอเพราะน้ำเข้าปากกับจมูก
“ถือว่าตัวใหญ่กว่าแกล้งเอาแกล้งเอาอย่าให้ถึงทีผมนะลุง” ลิงเปี๊ยกกล่าวอาฆาตทั้งที่หูตายังแดงอยู่
“จะทำอะไร” ผมเลิกคิ้วถาม ตัวเล็กเป็นลูกลิงแค่นจะขู่ผม
“ทำแบบนี้ไง” ลิงเปี๊ยกโถมขึ้นขี่หลังผม พยายามโน้มตัวออกแรงกดเพื่อให้หัวผมจมลงไปในน้ำ ผมแกล้งย่อเข่าลง
เพื่อให้ลิงเปี๊ยกเชื่อว่าตัวเองทำสำเร็จก่อนทุ่มตัวลงน้ำโดยเอาด้านหลังที่มีลิงเปี๊ยกเกาะอยู่ลงแทน
ลิงเปี๊ยกดิ้นขลุกขลักอยู่ในน้ำ ผมพลิกตัวโอบมือไปรอบเอวดึงร่างเล็กเข้าแนบชิดก่อนดันตัวขึ้นเหนือผิวน้ำ
“ยอมแพ้หรือยัง” ลิงเปี๊ยกหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอด ใบหน้าของเราอยู่ห่างกันไม่ถึงฝ่ามือ
“ยอมแล้วปล่อยเถอะลุง” ลิงเปี๊ยกเตี้ยกว่าผมเท้าจึงลอยไม่ติดพื้น ผมกอดประคองลิงเปี๊ยกไว้ให้ใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกัน
“ไม่ปล่อยบอกแล้วว่าชอบกอด” ผมตอบดื้อๆ เล่นเอาลิงเปี๊ยกทำตาโตเพราะตั้งหลักไม่ทัน
“ลุง” ลิงเปี๊ยกใช้สองมือดันบ่าผมพยายามยันตัวออก แต่แล้วกลับเปลี่ยนใจเกาะไหล่ผมไว้ก้มหน้าลงชั่วครู่ก่อนเงยหน้า
ขึ้นมาสบตา
“เป็นผู้ชายเขาไม่กอดกัน มันไม่ดี”
“ทำไมถึงไม่ดี ใครๆ เขาก็กอดกัน”
“ก็ใช่ แต่มัน..มันไม่ใช่กอดแบบนี้”
“แบบนี้มันแบบไหน” ผมกระชับมือให้แน่นขึ้นจนหน้าอกของเราแนบชิดเกือบเป็นเนื้อเดียวกัน
“แบบที่ลุงกอดอยู่นี่ไง”
ตัวเล็กรู้สึกอะไรกับการกอดของพี่อย่างนั้นหรือถึงคิดว่ามันไม่เหมือนกอดของคนอื่น”
“ไม่..ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่มันไม่ดี”
“แล้วแบบนี้ดีไหม” ผมคลายมือจนลิงเปี๊ยกร่วงลงมาก่อนกระชับมืออีกครั้งเมื่อปากของเราแนบเข้าด้วยกัน ผมทิ้งน้ำหนักบดเคล้า
ดูดดึงริมฝีปากล่างและบนเบาๆ ก่อนส่งปลายลิ้นเข้าไปภายใน ลิงเปี๊ยกดูเงอะงะทำอะไรไม่ถูก ลิ้นเล็กๆ พยายาม
หดหนีแต่ถูกผมไล่ต้อนจนเกี่ยวกระหวัดเอาไว้ได้และกวาดชิมรสหวานจากปากเล็กๆ จนพอใจ
“ตัวเล็ก” ผมก้มหน้าลงซุกที่ซอกคอขาว กดจูบลงไปเบาๆ ก่อนเคลื่อนริมฝีปากมาพูดที่ข้างหู
“ผู้ชายเขาไม่กอดกันถ้าไม่รู้สึกอะไร”
“ผู้ชายเขาไม่จูบกันถ้าเขาไม่คิด”
“พี่กอดตัวเล็ก พี่จูบตัวเล็ก ตัวเล็กรู้ไหมว่ามันแปลว่าอะไร”
“.....” ไม่มีเสียงตอบมีเพียงการส่ายหน้าไปมาแรงๆอยู่บนอก
“มันแปลว่าพี่ชอบตัวเล็ก พี่รักตัวเล็ก พี่ถึงทำอะไรแบบที่ไม่ควรทำ พี่ถึงจูบผู้ชายกอดผู้ชายได้ เพราะพี่ไม่สนว่าตัวเล็กเพศ
อะไร พี่สนแต่ว่าพี่รักคนๆ นี้ พี่รักตัวเล็กของพี่”
“ไม่จริง”
“จริงสิ ตัวเล็กจะรู้ใจพี่มากกว่าตัวพี่เองได้ยังไง”
“ลุงแกล้ง เดี๋ยวลุงก็จะหัวเราะที่ทำให้ผมตกใจได้” ตลอดเวลาที่พูดกันลิงเปี๊ยกไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมาจากอกผม ยังคงก้มหน้า
งุดอยู่แบบนั้น
“ใครจะแกล้งเรื่องแบบนี้ แกล้งจูบผู้ชายคิดว่าคนไม่รักไม่ชอบกันจะทำได้เหรอ”
“ลุงบอกว่าทำได้ ลุงบอกว่ามันก็เหมือนๆ กัน” ผมอยากจะตบหัวตัวเองคำพูดย้อนกลับมาทำพิษเข้าให้แล้ว
“พี่โกหกตัวเล็ก”
“เห็นไหมลุงโกหก” ลิงเปี๊ยกผงะหน้าออกทันที ใบหน้าแดงกล่ำรวมไปถึงดวงตา
“พี่หมายถึงโกหกเรื่องที่บอกว่าทำได้เหมือนๆ กัน ทำไม่ได้หรอก พี่จูบผู้ชายคนไหนไม่ได้นอกจากตัวเล็กคนเดียว”
ผมตรึงสายตากับตาที่มองมา ลิงเปี๊ยกคล้ายถูกสะกดก่อนจะละล่ำละลักคำพูดออกมา
“ผม..ผม..แต่ผมจูบได้ ผมจูบกับเพื่อนมาแล้ว”
“หือ?” ผมเลิกคิ้วมองหน้าคนจูบกับเพื่อนที่เอาแต่หลับหูหลับตาตะโกน เห็นแบบนี้ใครจะเชื่อลง
“เพื่อนผู้หญิง”
“เพื่อนผู้ชายสิ ผมจะ..จูบกับภูมิมาแล้วไม่เห็นเป็นไรเลย มะ..ไม่ต้องชอบก็จูบได้”
“เข้าใจแล้ว” ผมพยักหน้ายิ้มน้อยๆ เชยปลายคางของลิงเปี๊ยกให้เงยหน้าขึ้นสบตา
“พี่จูบเพราะชอบตัวเล็กแต่ตัวเล็กจูบกับใครก็ได้ ถ้าอย่างนั้นก็จูบกับพี่ก็ได้ใช่ไหม” ผมเคลื่อนใบหน้าเข้าหาลิงเปี๊ยก
ก่อนหยุดลงในระยะประชิด
“ใช่ไหมครับ” ผมไม่รอให้อีกฝ่ายตอบ เคลื่อนริมฝีปากเข้าครอบครองริมฝีปากเล็กที่โหยหาไม่ว่าจะลิ้มลองไปกี่หนก็ไม่เคยพอ
“ผม..ผมไม่รู้สึกอะไร” ลิงเปี๊ยกพูดทั้งที่ยังหอบเพราะเพิ่งผ่านการจูบยาวนานหลายนาที
“ผม.ผมไม่ได้ชอบลุง ผมชอบน้องน้ำ ผมชอบผู้หญิง” ลิงเปี๊ยกกัดปากตัวเองแน่นแววตาสับสน จนผมรู้สึกสงสารต้องยกมือ
ขึ้นลูบศีรษะเล็กเป็นการปลอบโยน
“ไม่เป็นไร ไม่ชอบพี่ก็ไม่เป็นไรแค่รู้ไว้ว่าพี่ชอบตัวเล็กก็พอ”
“แต่.แต่ผมไม่ได้คิดแบบนั้นกับลุง” ลิงเปี๊ยกยังพยายามพูดซ้ำๆ จนผมไม่แน่ใจว่าต้องการพูดให้ใครฟังกันแน่
“ลุงอาจจะเข้าใจผิดก็ได้นะ ลุงต้องแกล้งเป็นแฟนผมอาจจะอินมากไปหน่อย”
“พี่ไม่ใช่เด็กจะได้แยกไปออกว่าความรู้สึกไหนจริงความรู้สึกไหนหลอก”
“แต่ลุงจะชอบผมได้ยังไง เราเพิ่งรู้จักกันไม่นานแล้วผมก็เป็นผู้ชายด้วย”
“ถ้าพี่รู้มันก็ไม่ใช่ความรักสิครับ ความรักมันไม่มีเหตุผลแค่รู้ว่าเราชอบคนๆ นี้ อยากอยู่ใกล้ๆ อยากดูแลอยากปกป้อง”
“แต่ผมคิดกับลุงแบบนั้นไม่ได้”
“พี่บอกแล้วว่าไม่เป็นไร” ผมยังลูบผมให้ลิงเปี๊ยกไปเรื่อยๆ หวังให้รู้สึกดีขึ้นบ้าง
“จริงนะ”
“ครับ” ลิงเปี๊ยกพยักหน้าแต่สายตาเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย
“ขึ้นกันเถอะไปอาบน้ำแล้วนอนพักสักนิด บ่ายจะได้กลับกรุงเทพฯ กัน”
“ครับ” ผมเดินขึ้นจากน้ำโดยกุมมือที่เล็กกว่าเอาไว้
“ลุง”
“ว่าไงครับ” ผมหันไปส่งยิ้มอ่อนโยนให้กับสายตาที่มองมา ลิงเปี๊ยกเหมือนเด็กหลงทางที่ไม่รู้ว่าจะไปทางไหนดี
“ลุงไม่โกรธผมใช่ไหม”
“แล้วตัวเล็กโกรธหรือเปล่าที่ถูกจูบ”
“โกรธ..ไม่โกรธ” หน้าเล็กๆ ทั้งพยักหน้าและส่ายหน้าไปพร้อมกัน
“มัน..มันพิลึกแต่ไม่ได้โกรธ”
“ขอบคุณครับ” ผมหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาเช็ดผมค่อยๆ ซับน้ำออกให้ ลิงเปี๊ยกยื่นนิ่งไม่พูดอะไรปล่อยให้ผมทำตามใจ
“เสร็จแล้ว ไปอาบน้ำเถอะเดี๋ยวพี่ตามเข้าไป”
“ลุง..โกรธใช่ไหม” ลิงเปี๊ยกดึงชายผ้าเช็ดตัวไว้แน่น ดวงตาคล้ายมีน้ำหลอเลี้ยงคลออยู่
“โธ่เอ๊ยตัวเล็ก” ผมดึงร่างของลิงเปี๊ยกเข้ามากอด
“ไม่ได้โกรธครับ อย่าห่วงพี่เลยพี่ไม่เป็นไร ยังไม่ถอดใจง่ายๆ หรอกจนกว่าจะแน่ใจว่าพี่เปลี่ยนใจตัวเล็กไม่ได้จริงๆ”
“ลุง เราเป็นพี่น้องกันอย่างเดิมไม่ได้เหรอ ผมอยากเป็นพี่น้องกับลุง”
“เอาไว้ถึงตอนนั้นก็รู้เอง ตอนนี้เด็กดื้อไปอาบน้ำได้แล้ว” ผมตีมือเข้าที่สะโพกของลิงเปี๊ยกเบาๆ เล่นเอาอีกฝ่ายสะดุ้งโหยง
รีบวิ่งหายเข้าไปในห้องพร้อมหน้าแดงๆ ที่ลามมาจนถึงหูและคอ
ยังไม่ชอบอย่างนั้นหรือ ผมยกมือขึ้นแตะริมฝีปากของตัวเอง
ยังไม่ชอบก็ไม่เป็นไร ได้แค่นี้ก็ถือว่าคุ้มค่ากับที่ขอร้องวินให้ช่วยแล้ว ที่เหลือก็แค่พยายามให้มากขึ้นอีกนิดและอีกนิด
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
พรุ่งนี้เป็น part ลิงเปี๊ยกนะคะ มาดูกันว่าน้องกลับไปคิดอะไรได้บ้างและจะแสดงออกอย่างไร
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: :::♥• มหารัก •♥::: [ แจ้งข่าว ] 02/02/17 ✿ P.165 (อ่าน 1232916 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก