L&P 20 : ฤทธิ์-ลิงเปี๊ยก-
ผมนอนลืมตาอยู่ในความมืด นึกหมั่นไส้คนที่นอนหลับสนิทอยู่ข้างๆ หมอนตัวเองมีไม่นอนต้องมาแย่งนอนหมอน
เดียวกับผม ลุงเป็นผู้ชายตัวใหญ่ที่ช่างวอแวที่สุดในโลก
แล้วคะค่ะนั่นอีกพูดได้หน้าตาเฉย ผมไม่ใช่ผู้หญิงเสียหน่อย มาทำสายตาออดอ้อนพูดเสียงทุ้มนุ่ม ทำแบบนี้บ่อยๆ ใช่ไหม
ผู้หญิงถึงติดตรึม
โมโห ผมทุบหน้าอกแกร่งเข้าให้ทีหนึ่ง ร่างหนาไม่มีทีท่าว่าจะสะดุ้งสะเทือนหรือตื่นขึ้นมา ปล่อยให้ผมตีอกชกหัวอารมณ์
ขึ้นๆ ลงๆ นอนไม่หลับอยู่คนเดียว
มันไม่ง่ายหรอกที่จะยอมรับว่าตัวเองได้ตกหลุมรักลุงเจ้าเล่ห์เข้าให้แล้ว ผมยังจำวินาทีที่พี่นิวเปิดประตูห้องออกมาได้ดี
น้ำหูน้ำตาไม่รู้มาจากไหนไหลเป็นก๊อกน้ำรั่ว มันเจ็บอยู่ในอก ปวดใจ ทรมาน ไม่เข้าใจตัวเองและไม่เข้าใจผู้ชายที่บอก
ว่าชอบผมแต่กลับไปโอบกอดกับผู้หญิงอื่นหน้าตาเฉย
พี่นิวตกใจจนหน้าเสียเมื่อเห็นสภาพของผม รีบดึงเข้าไปให้ห้องพาไปนั่งสงบสติอารมณ์ที่โซฟา ผมไม่ได้สะอื้นไห้ไม่มีเสียง
ออกมาแม้แต่น้อยมีแต่น้ำตาที่ไหลไม่หยุด
“จุกเป็นอะไร”
“ผม..ผม..”
“หายใจลึกๆ เช็ดน้ำตาก่อน” พี่นิวยื่นกระดาษทิชชู่เนื้อนุ่มมาให้ ผมยกขึ้นเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมาเปรอะหน้า พยายามสูด
ลมหายใจลึกๆ อย่างที่พี่นิวบอกแต่ก็หยุดน้ำตาได้ยากมาก
“ไม่มีใครเป็นอะไรใช่ไหมจุก” น้ำเสียงพี่นิวตกใจจนผมต้องรีบส่ายหน้าปฏิเสธเพราะกลัวจะเข้าใจผิดไปกันใหญ่
“นิวมีอะไรหรือเปล่า” พี่หมอวินเปิดประตูห้องนอนออกมาดู คงได้ยินเสียงตกใจของพี่นิว
“จุกมาครับ ร้องไห้ใหญ่เลย”
“เป็นอะไรหรือ” พี่หมอวินเดินเข้ามานั่งข้างๆ พี่นิว ชะโงกหน้ามามองผม
“ยังไม่ยอมบอกเลยครับเอาแต่ร้องไห้อย่างเดียว”
“จุก มีอะไรก็เล่าให้พวกพี่ฟัง อยากให้ช่วยอะไรไหม” ผมส่ายหน้า ผมไม่ได้ต้องการอะไร มาถึงนี่เพื่ออะไรตัวผมยังไม่รู้เลย
“เกิดอะไรขึ้น”
“ผม..ผมไม่รู้ครับพี่หมอวิน”
“ไม่รู้?” ผมพยักหน้า ไม่แม้แต่จะเข้าใจตัวเองว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นกับผม
“เอาอย่างนี้จุกบอกพี่มา ว่าก่อนที่จะตัดสินใจมาหานิวเจออะไรเข้า มันต้องมีเหตุการณ์ที่ทำให้อยากมาที่นี่จริงไหม”
“ครับ” โชคดีที่น้ำตาค่อยๆ หยุดไหล ผมไม่อยากอายพี่หมอวินไปมากกว่านี้
“เล่ามาสิ” พี่หมอวินกระตุ้นให้ผมพูด มีพี่นิวนั่งทำหน้าไม่สบายใจ เป็นห่วงและกังวลอยู่ข้างๆ
“ผม..ผม..คือ..” ผมสับสนว่าควรจะพูดถึงสิ่งที่เห็นกับพี่หมอวินจริงหรือ ถึงอย่างไรเขาก็เป็นพี่น้องกัน แต่ในที่สุดเมื่อไม่รู้ว่า
จะหันหน้าไปพึ่งใครผมจึงตัดสินใจพูดออกมา
“ผมเห็นข่าวที่ลุง...เอ่อ..ที่พี่ลมควงกับดารา ในข่าวแซวว่าทั้งสองคนกำลังแอบคบกันอยู่”
“ข่าวพี่ลม? แล้วจุกร้องไห้ทำไม” พี่นิวมีสีหน้าแปลกใจจนผมเริ่มกังวลว่าจะไม่มีใครเข้าใจผม
“เล่าต่อสิ” พี่หมอวินยังรักษาใบหน้าเรียบนิ่งเอาไว้อย่างดี ผมดูไม่ออกว่าพี่หมอวินคิดอะไรอยู่
“คือ..คือว่า..ก่อนหน้านี้พี่ลมบอกว่าชอบผมครับ” ผมโพล่งออกมาหลังจากอึกอักอยู่สักพัก
“ชอบจุก! พี่ลมพูดแบบนั้นเหรอจุก”
“อืม พี่ลมพูดจริงๆ นะพี่นิว ผมไม่ได้โกหก”
“นิวอย่าเพิ่งขัดน้อง ให้จุกเล่าให้จบก่อน” พี่หมอวินหันมาพยักหน้าเป็นสัญญาณให้ผมเล่าต่อ
“พี่ลมบอกผมตอนไปหัวหินด้วยกัน ก็ทริปที่พี่นิวบอกว่าจะไปด้วยแล้วไม่ได้ไปนั่นแหละครับ”
“พี่จัดของแล้วแต่หมอวินมาบอกว่าติดธุรด่วนตอนเช้าพี่เลยไม่ได้ไปกับเรา”
“ครับก็บอกตอนนั้นนั่นแหละ พอกลับมาก็ไม่ค่อยได้เจอกัน วันนี้พอมาเห็นข่าว ผมก็เลย..ผมเลย..”
“เลยร้องไห้” พี่หมอวินพูดต่อให้จนจบ
“สงสัยผมจะเจ็บใจครับที่โดนผู้ใหญ่หลอก พี่ลมต้องแกล้งผมแน่ๆ ผมมันโง่เอง” ผมยกเหตุผลที่พยายามบอกตัวเอง
มาตลอดทั้งบ่ายให้พี่หมอวินกับพี่นิวฟัง
“ผู้ใหญ่ไม่ได้หลอก จุกต่างหากกำลังหลอกตัวเอง แน่ใจเหรอว่าที่ร้องไห้มาถึงนี่เพราะแค่เจ็บใจที่โดนหลอกไม่ใช่
เพราะสาเหตุอื่น”
“พี่หมอวิน” ผมเรียกชื่อพี่หมอวินเสียงแผ่ว
“พี่ถามจริงๆ จุกรู้สึกยังไงกับลม มองเป็นแค่พี่น้องหรือรู้สึกเป็นอย่างอื่น อย่าเพิ่งตอบพี่ตอนนี้ตอบใจตัวเองก่อน
ลองนึกดูดีๆ พี่ว่าจุกไม่โง่ จุกโตพอจะแยกออกว่าความรู้สึกระหว่างพี่น้อง เพื่อน กับคนที่เรารักมันต่างกันยังไง
ที่จุกยังไม่รู้เพราะที่ผ่านมาจุกกลัวเลยหลีกเลี่ยงไม่ยอมคิดหาคำตอบมากกว่า” พี่หมอวินพูดจบก็ยืนขึ้น
“นิวคุยกับน้องไปนะฉันจะเข้าไปอ่านหนังสือในห้อง ฉันไม่อยู่นิวน่าจะสะดวกใจกว่า มีอะไรก็เรียก”
“ครับหมอวิน” พี่นิวรอจนพี่หมอวินปิดประตูห้องจึงหันมายกมือขึ้นลูบหัวผมเบาๆ
“จุกรักพี่ลมหรือเปล่า”
“ผมไม่รู้”
“แต่ก็ไม่สบายใจไม่มีความสุขใช่ไหมที่เห็นพี่ลมไปกับคนอื่น”
“ครับ” ผมพยักหน้ารับก่อนตัดสินใจถามบางอย่างที่ไม่เคยกล้าถามพี่นิวมาก่อน
“พี่นิวรู้ได้ยังไงครับว่าพี่นิวชอบหมอวิน คือรู้ได้ยังไงว่า..ว่าพี่นิวชอบผู้ชาย”
“พี่เหรอ? มันง่ายมากนะจุกไม่ซับซ้อนอะไรเลย พี่ชอบมองหมอวิน สนใจทุกอย่างที่เป็นเรื่องของหมอวิน ใจเต้นเวลาเข้า
ใกล้ คิดถึงบ่อยๆ แค่ได้พูดคุยก็มีความสุขแล้ว อาการแบบนี้ถ้าไม่ชอบจะเรียกว่าอะไร”
“แต่..แต่ผมไม่ได้ชอบมองลุง ทีแรกผมไม่อยากเข้าใกล้ด้วยซ้ำ”
“ทีแรก แปลว่าเดี๋ยวนี้ไม่ใช่แล้ว จุกกับพี่อาจไม่เหมือนกัน พี่แอบรักหมอวินมาก่อนแต่จุกรู้จักกันก่อน ดังนั้นจุกก็ต้องถาม
ตัวเองว่าในวันนี้จุกรู้สึกอย่างไรเมื่อเทียบกับวันแรกที่เจอ ยังไม่อยากเข้าใกล้อยู่ไหม ไม่เจอหน้าคิดถึงหรือเปล่า และที่
สำคัญ..” พี่นิววางมือลงบนอกของผม
“ตรงนี้มันเต้นแรงบ้างไหมเวลาอยู่ใกล้พี่ลม”
“ผม..”
“อย่าคิด ตอบพี่มาตามที่จุกรู้สึก ใจเต้นแรงบ้างไหมเวลาอยู่กับพี่ลม”
อื้อ” ผมอายเกินกว่าที่จะตอบออกไปตรงๆ
“พี่อาจจะแปลกใจที่พี่ลมชอบจุกแต่จะไม่แปลกใจเลยถ้าจุกชอบพี่ลม เพราะอะไรรู้ไหม” ผมสั่นหน้าเมื่อไม่ทราบ
คำตอบ
“เพราะพี่ไม่ได้สนิทกับพี่ลม พี่สนิทกับจุก พี่รู้ว่าจุกเป็นคนยังไง รู้ว่าเวลาชอบไม่ชอบอะไรเป็นยังไง เห็นจุกแบบนี้พี่คิด
อย่างอื่นไม่ออกนอกจากจุกชอบพี่ลมเข้าแล้ว แต่เอาเถอะมันจริงหรือไม่จุกต้องเป็นคนหาคำตอบเอง”
“แต่พี่ลมเป็นผู้ชาย พี่นิวทำใจได้ยังไงว่าตัวเองชอบผู้ชาย”
“ไม่ต้องทำใจ พี่ไม่ได้มองว่าหมอวินเพศไหนไม่ได้เก็บเอามาคิด แค่รู้สึกชอบคนๆ นี้ก็แค่นั้น”
“มันไม่คิดได้จริงๆ เหรอพี่นิว”
“พี่สอนจุกเรื่องความรักไม่ได้แต่สอนได้อย่างหนึ่ง ไม่ว่าเรื่องอะไรตามขอแค่เราไม่โกหกตัวเองเราจะใช้ชีวิตได้อย่างมี
ความสุข ตราบใดที่จุกยังเอาแต่โกหกตัวเองจุกจะไม่มีความสุขเลยเชื่อพี่เถอะ ชอบคือชอบ ไม่ชอบคือไม่ชอบไม่ต้องคิด
อะไรมากแค่รับรู้ว่าหัวใจเรารู้สึกอย่างไรก็พอ”
“ถ้าอย่างนั้นผม..ผมรักพี่ลมเหรอพี่นิว ทำไมผมรู้สึกปวดในอก มันหน่วงจนอยากจะร้องไห้ ผมไม่มีความสุขเลย นั่งไม่ติด
คิดอะไรไม่ออก คิดแต่ว่าพี่ลมโกหกผม พี่ลมโกหกผม”
“แล้วจุกคิดว่าใช่ไหม พี่ตอบจุกไม่ได้จุกต่างหากต้องตอบตัวเอง”
ผมนั่งอึ้งมองหน้าพี่นิว ในหัวคิดอะไรมากมายเต็มไปหมด ภาพต่างๆ หมุนวนเข้ามา ความรู้สึก สีหน้าที่เคยเกิดขึ้น
ความสุข ความเศร้าที่ได้รับ ดีใจ เสียใจ และ..รัก
“จุกรักพี่ลมใช่ไหม”
“ชะ..ใช่” ผมอายจนหน้าแดงเมื่อยอมรับความจริงออกมา
หลายวันที่ไม่ได้เจอกันผมคิดถึงลุงมากแต่ผมโกหกตัวเองว่าผมคิดถึงเหมือนคิดถึงพี่ชาย
ผมเขินที่ลุงบอกรัก ผมเขินที่ลุงกอดลุงจูบ แต่ผมโกหกตัวเองว่าผมไม่ชอบให้ลุงทำแบบนั้น
ผมเจ็บปวดที่เห็นลุงอยู่กับคนอื่น แต่ผมโกหกตัวเองว่าผมเจ็บใจที่ลุงแกล้งหลอกผมเห็นเป็นเรื่องสนุก
เมื่อกำจัดคำโกหกทั้งหลายออกไป ความรู้สึกแท้จริงก็ค่อยๆ เผยออกมา ผมชอบพี่ลม ผมชอบลุง
“เห็นไหมการยอมรับความจริงมันไม่ยากหรอก”
“แต่..” ผมค้านเสียงเศร้า ผมดีใจที่ได้รู้ใจตัวเอง แต่กลับยิ่งเศร้าจนอยากร้องไห้ออกมาอีกครั้ง
“แต่มันไม่ทันแล้วล่ะพี่นิว ลุงเบื่อจะรอผมแล้ว”
“ใจเย็นๆ พี่จะลองหาทางช่วย เราค่อยๆ คิดกัน “ พี่นิวดึงผมเข้าไปกอด ผมรับรู้ได้จากสีหน้าของพี่นิวว่าพี่นิวเองก็ไม่มั่นใจ
เลยสักนิด นั่นยิ่งทำให้ผมใจหายเข้าไปใหญ่
“เด็กเอ๊ย” เสียงทุ้มที่แทรกขึ้นทำให้ผมกับพี่นิวผละตัวออกจากกันเพื่อหันไปมอง
“คิดอยู่แล้วว่าไม่ควรปล่อยเด็กน้อยสองคนคยุกันเอง” พี่หมอวินหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ พี่นิว ทำให้ผมต้องถอยกลับไปนั่ง
เก้าอี้ของตัวเอง
“อย่าคิดมากไม่ต้องไปทำอะไรหรือถ้าอยากทำเอาคืนที่ทำให้เราร้องไห้ยังจะดีเสียกว่า”
“หมอวินหมายความว่ายังไงครับ” พี่นิวถามด้วยความสงสัยพอๆ กับผม
“คิดกันจริงเหรอว่าลมเปลี่ยนใจไปควงคนอื่นแทน แล้วไอ้เรื่องบอกรักแล้วหายไปทันทีนี่ยิ่งชัดเข้าไปใหญ่”
“อะไรชัดครับพี่หมอวิน” ผมขอเสียมารยาทเป็นคนถามขึ้นมาเสียเองเพราะอยากรู้คำตอบไวๆ
“รู้ไหมว่าเมื่อเร็วๆ นี้ลมนัดพี่ออกไปคุยเรื่องจุก”
“คุยเรื่องผม?” ผมยกมือชี้เข้าหาตัวเอง
“ใช่ ลมต้องการให้คนในครอบครัวรับรู้ว่าชอบจุก ต้องการคบกับจุกแบบจริงจัง แล้วคิดว่าคนที่ทำแบบนั้นจะลุก
ขึ้นมาเปลี่ยนใจง่ายๆ เหรอ”
“ทำไมหมอวินไม่เคยเล่าให้ผมฟังครับ” พี่นิวตัดพ้อที่พี่หมอวินไม่ยอมเล่าเรื่องสำคัญให้ฟัง
“อยากให้ได้ยินจากปากของลมหรือจุกมากกว่า ตอนนั้นยังไม่รู้ด้วยว่าลมจะจีบติดไหม”
“พี่ลมทำอย่างนั้นเหรอครับ” ผมได้ยินที่พี่หมอวินพูดแล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าจะถามซ้ำออกไปอีกทำไม มันเหมือนอยากได้ยิน
อีกสักครั้ง
“ใช่ ทีนี้ก็สบายใจได้แล้วนะ ลมมันไม่นอกใจเราหรอก” พี่หมอวินส่งยิ้มอ่อนๆ ให้ผม
“ครับ” ผมยิ้มอายๆ ตอบกลับ ข้างในถูกเติมเต็มจนหัวใจพองโตคับอก
“พี่ว่าแล้วเชียวข่าวพวกนั้นเชื่อถือไม่ได้” พี่นิวทำท่าโล่งอก
“ไม่เป็นความจริงแต่อาจจะตั้งใจ”
“หมอวินหมายถึงอะไรครับ”
“ลมกำลังรุกคืบจุก จากที่เห็นดูเหมือนจุกจะสับสนไม่ใช่น้อยใช่ไหม คงไม่ยอมรับความจริงง่ายๆ”
“ครับ” ผมพยักหน้า
“ถ้าอย่างนั้นมันก็เป็นวิธีการต้อนจุกของลมคงอยากให้รู้ตัวเสียที จะมีอะไรดีไปกว่าการกระตุ้นความรู้สึก”
“จริง..จริงหรือครับพี่หมอวิน” ภายในวันเดียวผมเปลี่ยนอารมณ์เหมือนเปลี่ยนฤดู ผิดหวัง เสียใจ ดีใจ เขิน และโมโห
“อยากเอาคืนไหม” สายตาพี่หมอวินจุดประกายวาววับ รอยยิ้มที่มุมปากบ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังสนุก
“เอาครับ เอา” ผมรีบตอบกลับก่อนที่พี่หมอวินจะเปลี่ยนใจ มีเพียงพี่นิวคนเดียวเท่านั้นที่พยายามห้ามปรามไม่ให้เล่นอะไร
แผลงๆ แต่มีหรือพี่หมอวินกับผมจะฟัง อย่างนี้มันต้องโดนเสียบ้างผู้ใหญ่ใจร้าย
เหตุการณ์ที่เหลือก็เป็นไปตามที่เกิดขึ้น พี่หมอวินโทรหาพี่พลอยเพราะรู้ว่าลุงเคยระแวงพี่น็อตมาก่อน ส่วนพี่พลอยชอบ
เรื่องสนุกอยู่แล้วจึงวางแผนกับพี่น็อตจัดเต็มลุงกันยกใหญ่ ใจหนึ่งผมสงสารแต่ก็พยายามแสดงเต็มที่ตามที่พี่หมอวินและ
พี่พลอยวางแผนให้ แต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนอย่างผมหรือจะสู้ความเชี่ยวชาญของลุงได้ ไม่ทันพ้นคืนก็สารภาพออกไป
จนหมด
ทำยังไงได้ถึงใครต่อใครจะบอกให้ผมใจแข็งเข้าไว้ ทำให้ลุงหัวปั่นสักสองสามวันกำลังดี แต่พอมาตกอยู่ในอ้อมกอดลุง
แบบนี้แถมเดี๋ยวกอด เดี๋ยวจูบ แล้วไหนจะยัง....ผมหน้าแดงเรื่อเมื่อคิดถึงมือหนาที่สอดเข้ามาสัมผัสผิวใต้เสื้อ ก็นั่นแหละ
ใครจะไปต้านทานไหว สุดท้ายก็แพ้ให้ลุงราบคาบ
ผมเป็นแฟนลุงแล้ว ถึงจะไม่ยอมใจอ่อนให้ลุงเรียกแฟนง่ายๆ เพราะพี่หมอวินสั่งมา แต่ในใจผมยอมรับคำนี้ไปตั้งแต่รู้ตัวว่า
ชอบลุง
นี่แฟนผม ผมยกมือขึ้นแตะแผงอกที่เพิ่งฟาดไปหยกๆ อยากให้ยอมรับว่าชอบว่ารักดีนัก ต่อไปดูฤทธิ์ผมบ้างเถอะ เข้าใกล้
ผู้หญิงอีกเมื่อไหร่ลุงเจอดีแน่ แล้วจะรู้ว่าเด็กอายุน้อยๆ แรงดีแค่ไหน ไม่สลบไม่ใช่เปา
รักผมแล้วห้ามนอกใจนะลุง รักผมแล้วต้องรักผมคนเดียว
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
**ติ่งตอนที่แล้วสั้นๆ อธิบายในส่วนของลิงเปี๊ยก
**ปล.คนเขียนตั้งใจพิมพ์คำว่า คะ ไม่ได้พิมพ์ผิดแต่อย่างใดค่า ก๊อบมาจากคนรู้จักกัน เวลาheคุยกับแฟน(heเช่นกัน)
น่ารักสุดๆ ของจริงเวลาฟังละมุนหูมาก อิจฉาแรง
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: :::♥• มหารัก •♥::: [ แจ้งข่าว ] 02/02/17 ✿ P.165 (อ่าน 1232501 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก