บทที่ 35
“ไหวมั้ยคะคุณน้องขา” ผู้จัดการสาวถามพะพายเมื่อเธอพาร่างกายที่ระบมกลับมาที่กอง
“ไหวบ้าอะไรล่ะ เจ็บน่ะสิ พี่จะไปไหนก็ไป พายอยากอยู่คนเดียว” พะพายวีนลั่น
เธอโมโหเมฆา ไอ้หมอบ้านั่นจงใจทำให้เธอเจ็บ ถมตอนกลับมาเพียงดินก็ยังไม่สนใจเธออีก ทิ้งให้เธออยู่กับเมฆา โดยให้เหตุผลว่าไอ้หมอบ้านั่นดูแลเธอได้ดีกว่าเพราะเป็นหมอ หมอบ้าหมอบออะไรล่ะ ทำเธอเจ็บกว่าเดิมเนี่ย
“ดินก็เป็นบ้า วิปริตไปหมด!” เธอเอากล่องทิชชูมาปาทิ้งอย่างอารมณ์เสีย
เพียงดินก็เหมือนกัน ไม่เจอกันไม่เท่าไหร่ก็กลายเป็นพวกแบบนั้นไปซะแล้ว ต้องเป็นเพราะเมฆาแน่ๆ ไอ้เด็กนั่นต้องเป็นคนทำให้เพียงดินเป็นแบบนี้ เพราะเพียงดินที่เธอรู้จัก ไม่มีทางมาชอบผ้ายด้วยกันแน่นอน
“ฮึ่ย!” ใบหน้าสวยบูดเบี้ยวด้วยอารมณ์ที่เดือดดาล เธอกำหมัดแน่น เรื่องนี้มันยังไม่จบหรอก เธอต้องไม่แพ้
“ยิ้มแฉ่งเลยนะเตี้ยได้แกล้งคนอื่นเนี่ย” เพียงดินแซวเมื่อพาเมฆากลับมาที่บ้านของตัวเอง
“แกล้งอะไร ไม่ได้แกล้งเหอะ” เมฆาทำหน้าตาใสซื่อ เขาไม่ได้แกล้งจริงๆนี่นา
“แล้วทำผู้หญิงร้องลั่นแบบนั้นน่ะ ไม่ได้แกล้งรึไง” เพียงดินขยับเข้าไปใกล้เมฆาแล้วยกยิ้ม
“มันแค่เจ็บตอนนี้เท่านั้นเองแหละ เดี๋ยวก็หายแล้ว” เมฆาใช้นิ้วดันอกอีกคนออก เพียงดินชอบมาอยู่ใกล้ๆ บ้างครั้งก็จับนู่นจับนี่ เมฆาต้องคอยหนีตลอด จะว่าเขินมันก็เขิน แต่มันประหม่ามากกว่า ไม่รู้จะทำตัวยังไง
“คืนนี้นอนที่นี่มั้ย เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปส่ง” เพียงดินชวน เมฆาไม่ได้มานอนที่นี่บ่อยๆ เพราะฉะนั้นเพียงดินเลยไม่อยากเสียโอกาส เมฆามาทั้งที ก็น่าจะชวนมานอนให้หายคิดถึงซักหน่อย
“อยู่กับฉันทั้งวันไม่เบื่อรึไงเล่า”
“เบื่ออะไรเล่า ใครจะเบื่อแฟน เอาเหอะน่า นอนนี่แหละ ทำตัวให้ชินไว้ อีกหน่อยก็ได้มาอยู่นี่” เพียงดินขยับเข้าไปใกล้แล้วถือวิสาสะโอบเอวเมฆามากอดแน่นก่อนจะก้มลงหอมแก้มเมฆาอย่างเร็ว
“ฉวยโอกาสตลอด แล้วอย่างนี้จะให้ฉันมานอนกับนายได้ไง” เมฆาเอาแขนศอกกระทุ้งสีข้างของเพียงดิน ตอนนี้เข้ารู้สึกเขินอีกคนไม่น้อย หน้ามันร้อนๆยังไงไม่รู้
เพิ่งเข้าใจความรู้สึกของคนมีแฟน เกิดมาจนจะเบญจเพสอยู่แล้วเพิ่งเคยทำอะไรแบบนี้ แล้วอีกคนดันเป็นเพียงดินที่ดูเชี่ยวชาญเรื่องรักๆใคร่ๆเสียเหลือเกิน ไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัวไม่น่าไว้ใจอย่างที่พี่แมคว่าไว้จริงๆ
“คนเป็นแฟนกันมันก็ต้องมีบ้าง นะ นอนที่นี่ อ้อ เหมือนว่าที่กองถ่ายจะมีงานเลี้ยงเล็กๆด้วย ทางไร่จัดให้น่ะ แขกมาทั้งทีก็ต้อนรับหน่อย ตอนแรกว่าจะไม่ไป แต่ถ้าเตี้ยมานอนด้วยวันนี้พี่ดินจะพาไป ไร่ฝั่งนู้นตอนดึกๆสวยนะ”
งานเลี้ยงที่ว่าเป็นงานเลี้ยงต้อนรับกองถ่าย เพียงดินให้คนจัดให้ ตอนแรกเขาคิดว่าจะไม่ไปเพราะไม่ชอบงานแบบนี้ อีกอย่างก็ขี้เกียจด้วย แต่ไหนๆเมฆามาทั้งทีก็พาไปหน่อยแล้วกัน ไร่ฝั่งฟาร์มตอนดึกๆมันสวยจริงๆนั่นแหละ ยิ่งฝั่งที่ติดกับทุ่งหญ้าแล้วด้วยนั้นตอนกลางคืนจะมีแสงไปสลัวๆ ถ้าเข้าไปลึกๆ ฝั่งที่ติดเขาก็มีหิ่งห้อยตอนกลางคืนด้วย แต่เพียงดินไม่ค่อยไปเพราะมันอันตราย
“งานกองถ่ายเหรอ” เมฆาขมวดคิ้ว กองถ่ายอีกแล้ว เหมือนกับว่าช่วงนี้ชีวิตของเพียงดินยังคงต้องวนเวียนกับแม่พะพายให้ได้สิน่า
“อื้อ ไปมั้ย” เพียงดินถามย้ำแล้วกระชับอ้อมกอดแน่น
“ก็ได้ น่าสนใจดี” เมฆาตอบตกลง งานกองถ่าย ก็น่าสนุกดี พะพายที่ขาเดี้ยงเธอจะทำอะไรอีกนะถ้าเจอเพียงดินอยู่ในงานด้วย เหอะ เพียงดินก็เถอะ ทำตัวเป็นพระเอกละครไทยไปได้ คนอะไรตามผู้หญิงไม่ทัน
“ดีมากครับเตี้ย ถ้างั้นเดี๋ยวฉันโทรบอกเม้งก่อน” เพียงดินผละออกจากเมฆาก่อนจะเดินยิ้มกว้างไปคว้าโทรศัพท์มาโทรหาลูกน้อง
เมฆากรอกตาอย่างระอา เพียงดินนี่มันเพียงดินจริงๆ
พระอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้า เพียงดินพาเมฆามาที่จัดงาน ซึ่งเป็นลานกว้าง ทางไร่เป็นคนเตรียมงานทั้งหมด ทีมงานของกองถ่ายที่มานั้นมีไม่มาก เพราะส่วนใหญ่ปักหลักอยู่อีกอำเภอหนึ่ง เพียงดินเข้าไปทักทายทีมงานหลายๆคนและกล่าวต้อนรับอย่างเป็นกันเอง สาวๆในกองกรี๊ดบอกเลี้ยงหนุ่มอย่างออกนอกหน้า ชวนให้เพียงดินไปเป็นดาราด้วยกันแต่เพียงดินก็ยิ้มแห้งๆให้ไป เรื่องแบบนั้นไม่เคยมีในความคิดของเขาเลยซักนิดเดียว
เมฆาที่มาด้วยก็มองไปรอบๆ เจอพะพายที่เดินมากับผู้จัดการด้วยสภาพที่ยังคงเจ็บเท้าอยู่ แต่เธอก็ยังคงฉีกยิ้มให้ทุกคนและยังแต่งตัวน่ารักเหมือนตุ๊กตาอีก สมกับเป็นเจ้าหญิงแห่งวงการบันเทิงจริงๆ และตอนนี้เธอก็กำลังเดินมาทางเขาและเพียงดิน เมฆายิ้มให้อย่างเสแสร้งเหมือนกับยิ้มโปรๆของพะพาย อ่า... เล่นละครครั้งสุดท้ายก็ตอนมอปลายสินะ
“ข้อเท้าเป็นยังไงบ้างครับคุณพะพาย” เป็นเมฆาทีทักออกไปก่อน พะพายที่ยิ้มให้เพียงดินต้องหุบยิ้มฉับแล้วหันมาฉีกยิ้มให้เมฆาอีกรอบ
“ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณคุณหมอมากนะคะ” เธอยิ้มหวานให้ เรื่องตีสองหน้าเป็นเรื่องที่เธอทำเป็นปกติอยู่แล้ว และมันไม่ยากที่จะทำดีต่อหน้าเพียงดิน แม้เธอไม่พอใจเมฆาก็ตาม
“มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้วครับ” เมฆาตอบกลับ พะพายเลิกสนใจเมฆาแล้วหันมาสนเพียงดินมากกว่า
“ตอนแรกไหนดินว่าจะไม่มาไงคะ” พะพายถามคนตัวโต เพียงดินปฏิเสธอย่างชัดเจนว่าจะไม่มางานนี้ แต่ก็มา จะดีกว่านี้ถ้ามฆาไม่มาด้วย
“พอดีวันนี้เมฆจะมาค้างด้วยน่ะ เลยพามา” เพียงดินตอบไปตามตรง พะพายหน้าเสียไปเล็กน้อย เมฆายิ้มให้ สาวเจ้าทำท่าทีไม่พอใจ แต่ก็จำใจฉีกยิ้มอีกรอบ
“ถ้าอย่างนั้นไปนั่งกับพายดีกว่าค่ะ” พะพายชวนแล้วเดินนำ แต่เธอก็ต้องเซเพราะเท้ายังเจ็บอยู่ มองหาผู้จัดการก็หายไปแล้ว เพียงดินเลยช่วยประคองเธอไปแทน
สาวเจ้ากล่าวขอบคุณแล้วยิ้มหวานให้ เมฆากรอกตามเป็นรอบที่สิบของวัน มารยาเดิมๆ แล้วไอ้แฟนน่าโง่ของเขาก็ยังคงทำตัวเป็นสุภาพบุรุษที่แสนดีเหมือนเดิม
ทั้งสามคนมาถึงโต๊ะขนาดเล็กที่ถูกจัดไว้ มีคนนั่งอยู่ก่อนแล้วสองสามคน เพียงดินดึงเมฆาเข้ามานั่งใกล้ๆ พะพายมองเล็กน้อย อะไรๆเมฆา ดินหลงไอ้หมอนี่ไม่ใช่น้อยเหมือนกัน
“แมนนี่ดินนะ เจ้าของไร่และเพื่อนสมัยเรียนของเราเองและนั่นคุณหมอเมฆ ดินคะ นี่แมน พระเอกของเรื่องค่ะ” พะพายแนะนำชายหนุ่มที่ยิ้มกว้างอยู่ตรงข้ามเขา เพียงดินกล่าวทักทายเล็กน้อยตามมารยาท
“เพิ่งได้เจอเจ้าของไร่สวัสดีครับคุณดิน คุณหมอเมฆ คุณหมอนี่ดูดีจังเลยนะครับ” แมนส่งยิ้มมาให้ เมฆายิ้มแห้งเมื่อถูกผู้ชายด้วยกันอย่างแมนชมแบบนี้ พะพายที่นั่งอยู่ต้องกระแอมเป็นเชิงให้แมนรู้ตัว
ใครๆก็รู้ว่าพระเอกหน้าหยกอย่างแมนไม่แมนสมชื่อ แมนน่ะเป็นเกย์ วงในเค้ารู้กันหมด จะมีก็แค่แฟนคลับเท่านั้นแหละที่ยังคงเชื่อว่าแมนยังแมนเต็มร้อย และแน่นอนว่าเมฆาก็คงถูกอกถูกใจแมนไม่น้อย
“เห็นว่าไวน์ของดินชนะทุกปี พายอยากลองจังเลยค่ะ” พะพายพูด ไวน์ของไร่เพียงระพีเธอเพิ่งรู้มาว่าชนะทุกปี มีก็แต่ปีนี้ที่แชมป์เป็นของไร่น้ำริน เพียงดินชอบไวน์และชอบสัตว์ หากอยากจะคุยกับเพียงดิน คงต้องชวนคุยเรื่องพวกนี้
“ปีนี้แพ้ไร่คุณรัชเค้าน่ะครับ พายอยากลองก็ได้นะ เดี๋ยวดินให้คนเอามาให้” ความจริงในงานก็มีไวน์ให้บริการอยู่แล้ว ทางไร่เตรียมมาให้ เพียงดินยกมือเรียกคนงานแล้วบอกให้เอาไวน์มาให้ตามที่พะพายขอ
“ผมก็อยากลองเหมือนกันนะ แต่คงไม่เยอะ พรุ่งนี้ต้องเริ่มถ่ายแล้ว พายเองก็อย่าดื่มมากเหมือนกันนะ” แมนว่า
“พายไม่เยอะหรอก พายคอไม่แข็งเท่าไหร่ คิดถึงตอนนั้นจังเลยนะ ตอนที่พายเมา ดินเป็นคนพาไปส่ง ตอนนั้นพายเพิ่งเริ่มดื่มเอง เมาเละเลย” พะพายเริ่มประเด็นด้วยการขุดเรื่องเก่าๆมาพูด เมฆาคิดอยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ คงกำลังจะเขี่ยถ่านไฟเก่าให้มันคุมาอีกรอบแน่ๆ
“ดินว่าคนในกองคงไม่ปล่อยให้พายเมาง่ายๆหรอก ...แต่นายนะเตี้ย ห้ามดื่ม” ประโยคหลังเพียงดินหันมาพูดกับเมฆา เตี้ยตัวแสบเมาแล้วได้เรื่องตลอด เพราะฉะนั้นเขาสั่งไว้ก่อนน่ะดีแล้ว
“อะไร เมาไม่เมาก็เรื่องของฉันสิ” เมฆามองเพียงดินตาเขียวปั๊ด มาห้ามอะไรกันเล่า และอีกอย่างเขาก็ยังไม่ได้พูดเลยว่าจะดื่ม
“เรื่องของนายมันก็เรื่องของฉันนั่นแหละคุณแฟน” เพียงดินจับจมูกเมฆามาบีบๆอย่างหมั่นเขี้ยว เมฆาปัดออกแล้วค้อนเข้าให้
ปึก!
แก้วไวน์ถูกกระแทกลงบนโต๊ะ มันเป็นแก้วที่พะพายดื่มเข้าไปแล้ววางลงอย่างแรง เหอะ... ทำเป็นสวีทกันต่อหน้าต่อตาแบบนี้ พะพายอยากจะปาแก้วใส่จริงๆ
“ไวน์รสดีจังเลยค่ะดิน สมแล้วที่ชนะบ่อยๆ” เธอพูดแล้วรินไวน์ใส่แก้วอีกรอบ
“คุณหมอเมฆไม่ดื่มเหรอครับ” แมนถามคนตัวเล็กที่เอาแต่นั่งนิ่ง เพียงดินเห็นสายตาของแมนที่มองมาไว้น่าไว้ใจ คนตัวโตเลยเอื้อมมือไปโอบเมฆาไว้เป็นเชิงแสดงความเป็นเจ้าของ เมฆาหันมามองอย่างงงๆ
“คงไม่ครับ” ไม่ใช่เมฆาที่ตอบแต่เป็นเพียงดินที่ตอบแทน
บทสนทนาดำเนินไปเรื่อยๆ พะพายชวนเพียงดินคุยตลอด แมนเองก็มองมาที่เมฆาอย่างเนืองๆ เมฆาดื่มแค่น้ำอัดลม คุยกับเพียงดินบ้างเมื่ออีกคนชวนคุย ชั่งเป็นงานเลี้ยงที่กร่อยจริงๆ
“อยากได้เหรอ” พะพายกระซิบถามแมนเมื่อเพียงดินหันไปคุยกับเมฆา ไม่ได้สนใจมองมาที่เธอและแมน
“ก็น่ารักดี” แมนยกยิ้ม เมฆาน่ารักดีอย่างที่ว่า แต่ดูท่าแล้วเมฆาน่าจะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึงกับเพียงดินเป็นแน่
“ไม่ลองจีบดูล่ะ” พะพายยิ้มร้าย แมนเลิกคิ้วอย่างสนใจ
“เหอะ จะกันท่าล่ะสิ ฉันรู้นะว่าเธอคิดอะไรอยู่ แต่ดูก็รู้ว่าสองคนนั้นแฟนกัน” แมนเดาทางพะพายออก ผู้หญิงคนนี้เล่นละครเก่งยิ่งกว่าอะไร นั่นเป็นสิ่งที่แมนรู้อยู่ตลอด เสแสร้งซะไม่มี ที่ยุให้เขาจีบเมฆา ก็เพราะอยากจะกันท่าให้เพียงดิน
“ก็แค่แฟน นายสนใจหมอเมฆไม่ใช่เหรอ หรือว่าไม่” พะพายหยั่งเชิงถาม
“หึ... ก็สนใจ” แล้วคำตอบของแมนก็ทำให้เธอพอใจ
“ถ้าอย่างนั้นฉันจัดการเอง” หญิงสาวแกล้งทิ้งแก้วลงกับพื้นแล้วเอนตัวไปพิงกับเก้าอี้ไม้ เสียงแก้วกระทบพื้นนั้นทำสายตาทั้งหมดมาสนใจที่เธอ แมนพอจะเดาทางได้
“สงสัยคงเมาแล้วน่ะครับ ผมก็บอกแล้วว่าอย่าดื่มเยอะ” แมนเล่นตามน้ำของพะพาย
เมฆาขมวดคิ้ว มาไม้ไหนอีกเนี่ยแม่คุณ เมฆาหันไปมองเพียงดิน เพียงดินก็หันมามองเมฆาก่อนที่จะหันไปมองแมน แมนก็ตีมึน
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมพาไปหาผู้จัดการเค้าเองครับ” เพียงดินอาสาแล้วเข้าไปพยุงพะพายไว้
“ดินคะ พายมึนหัวจังเลย” พะพายเอนตัวไปซบเพียงดิน เมฆาเบ้ปากแรง เล่นละครอีกแล้ว
“เดี๋ยวฉันมานะเตี้ย” เพียงดินหันไปบอกเพียงดิน เมฆาทำท่าไม่พอใจเล็กน้อย แต่ก็ยอมปล่อยให้เพียงดินไป ถ้าขืนไม่ยอมสิ แม่คุณได้เลื้อยเพียงดินอยู่อย่างนี้ อีกอย่างเขาไม่กลัวหรอกว่าพะพายจะจับเพียงดินทำอะไร เพราะเขาจัดการได้ ถ้าเกิดเธอทำแบบนั้นจริงๆ
“คุณหมอกับคุณดินเป็นแฟนกันเหรอครับ” แมนถามเมฆาที่นั่งอยู่คนเดียว เพราะตอนนี้เพื่อนร่วมโต๊ะหายไปหมดแล้ว
“ห๊ะ... เอ่อ ครับ” เมฆางงไม่น้อยที่อยู่ๆแมนก็ถามแบบนี้ แต่ก็คิดว่าไม่แปลกเพราะเพียงดินออกจะแสดงออกอย่างชัดเจนอย่างนั้น
“น่ารักกันจังเลยนะครับ ผมอยากมีแฟนแบบนี้บ้างจัง” แมนย้ายที่นั่งจากอีกฝั่งมานั่งข้างๆเมฆาแทน เมฆาผงะเล็กน้อยพร้อมกับขยับตัวออก
“เอ่อ... ผมว่าคุณแมนกลับไปนั่งที่เดิมดีกว่านะครับ” ยังไงกันเนี่ย แล้วไอ้พระเอกหน้าหยกนี่มาวุ่นวายกับเขาทำไมกัน เมฆาทำท่าจะลุกออกจากตรงนั้น แต่คิดไปคิดมาคงเป็นการเสียมารยาทไม่น้อย
“โอเคๆ ผมถอยห่างคุณก็ได้ แค่อยากทำความรู้จักเฉยๆน่ะครับ เห็นคุณเมฆน่ารักดี” แมนแสร้งหัวเราะกลบเกลื่อน เมฆาทำหน้าแหย
“ครับ” ตอบไปแค่นั้น น่ากลัวกว่าพะพายก็ผู้ชายคนนี้แหละ ภาวนาให้เพียงดินกลับมาเร็วๆเป็นพอ
“ไม่ลองดื่มไวน์หน่อยเหรอครับ รสชาติดีจริงๆนะครับ” แมนรินไวน์ให้เมฆาเกือบเต็มแก้วแล้วยื่นให้แถมยังขยับเข้ามาใกล้เมฆาอีก
เมฆามีท่าทีที่เกร็งๆ ไอ้แมนอะไรนี่รุกเร็วกว่าเพียงดินกับทีมัดรวมกันซะอีก จะหนีก็หนีไม่ได้
“ถ้าคุณดื่มผมจะยอมกลับไปที่เดิมเลยเอ้า แค่อยากให้คุณลองเฉยๆ แก้วเดียวเอง เดี๋ยวคุณดินก็กลับมาแล้ว” แมนว่าพร้อมกับยิ้มกว้าง
เมฆายอมรับแก้วนั้นมาแล้วดื่มทีเดียวหมด เขาเคยดื่มมาไม่ใช่ปัญหาอะไรที่จะจัดการไวน์ตรงหน้า และอีกอย่างเขาก็มั่นใจว่าตัวเองไม่อ่อนเปลี้ยเหมือนแม่พะพายที่เพียงดินแบกไปหรอก
“คุณทำแบบนั้นได้ยังไง” แมนทำหน้าตะลึงเล็กน้อย ไม่คิดว่าเมฆาจะยอมดื่ม แล้วยังดื่มทีเดียวหมดอีก แมนยอมกลับไปนั่งที่เดิมอย่างที่พูดไว้ เขาพยายามชวนเมฆาคุยแต่อีกคนเอาแต่ชะเง้อมองไปอีกทาง
เมฆาเริ่มรู้สึกว่ามันชักแปลกๆ เพียงดินหายไปนานแล้ว สงสัยต้องเจอฤทธิ์พะพายอีกแล้วแน่นอน เมฆาแอบไม่พอใจเพียงดินเล็กน้อย แต่ก็ยอมรออีกหน่อย ถ้านานกว่านี้เขาต้องไปตามแล้ว
ร่างเล็กคว้าแก้วไวน์มารินไวน์ใส่อีกรอบแล้วดื่มอย่างโมโห แมนมองอย่างอึ้งๆแต่ก็แอบยิ้ม เมฆาเป็นคนแปลกจริงๆ น่ารักและน่าสนใจ เขาไม่ได้ต้องการจะทำอะไรอย่างที่ตกลงกับพะพายไว้ ก็แค่อยากทำความรู้จักกับเมฆา
“นี่ๆ คุณ ดื่มมากไปแล้ว” แมนดึงแก้วออกจากเมฆาแล้ววางลง ตอนนี้เมฆาหน้าแดงก่ำ
“ผมไปหาเพียงดินก่อนนะครับ” เมฆาลุกขึ้น ร่างเล็กเซเล็กน้อยก่อนจะเดินไปตามเพียงดินอย่างที่พูด แมนเองก็งงๆ เขาวางแก้วลงแล้วเดินตามคุณหมอขี้เมาอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ๆ คุณเมาแล้วนะ” แมนเข้าไปหิ้วปีกเมฆาแล้วเดินไปส่งอย่างมึนๆ
ทางด้านเพียงดินก็โดนพะพายรั้งไว้ เขาพาเธอมาส่งหาผู้จัดการอย่างที่ว่าไว้จริงๆ แต่ผู้จัดการของพะพายก็หายไปไหนไม่รู้ เขาเลยจำเป็นต้องนั่งเป็นเพื่อนหญิงสาว แถมพะพายยังกอดเขาไว้แน่นอีก
“ดินคะ พายมึนหัวจังเลย” พะพายอ้อน เพียงดินพยายามมองหาผู้จัดการของพะพาย เพราะตอนนี้เขาเริ่มห่วงเมฆาแล้ว
“ไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัว!” เสียงเมฆาดังขึ้นพร้อมกับเมฆาที่เดินเซๆมาหาโดยมีแมนช่วยประคอง เพียงดินเห็นอย่างนั้นก็ไม่พอใจ
ไอ้เตี้ย อย่าบอกนะว่าเมา
“นี่คุณให้เค้าดื่มเหรอ” เพียงดินว่าแมน
“เปล่านะครับ เอ่อ... ความจริงมันก็ใช่ แต่มันก็ไม่ใช่ คือผมให้เค้าดื่มแค่แก้วเดียวเอง แล้วเค้าก็จัดการเองหมดเลย” แมนยกมืออย่างยอมรับผิด
“อย่ามายุ่งกับไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัวนะ เธออย่ามามารยา” เมฆาเข้าไปดึงพะพายออกแล้วผลักเธอไปอีกทาง พะพายที่เซถลาไปกับโต๊ะต้องลุกพรึบมาจ้องเมฆาอย่างไม่พอใจ
“แก...” ร่างสวยกำมือแน่น
“เชี่ยแล้วไง คุณแมนครับ ฝากพายด้วยนะครับ ผมต้องพาเมฆไปแล้ว” เพียงดินเข้ามาจับตัวเมฆาไว้ แล้วทิ้งให้แมนดูพะพายแทน
“ดะ.. ดินคะ” พะพายทำหน้าเหวอ เพียงดินไม่เคยทิ้งเธอแบบนี้
“เธอมันตอแหลอย่างที่ราตรีว่าไว้จริงๆเลย” เมฆายังไม่หยุด แล้วยังชี้นิ้วด่าพะพายอีก เพียงดินต้องรีบคว้าคนตัวเล็กเอาไว้แล้วลากออกไปจากตรงนั้น พะพายตอนนี้เหมือนถูกไม้หน้าสามฟาดไปเรียบร้อย มาพูดอย่างนั้นกับเธอต่อหน้าเพียงดินได้ยังไง
“เตี้ยเอ้ย บอกแล้วไงไม่ให้ดื่ม แม่ง” เพียงดินสบถแล้วพาเมฆาออกไป
ทำไมมันดื้ออย่างนี้วะเนี่ย
ตอนนี้ยาวกว่าปกติ มีความจบตอนไม่ลง 5555555555555555555555
หัวข้อ: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา [แจ้งข่าวงานหนังสือ] เพียงดิน - เมฆา (อ่าน 99891 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก