ตอนที่ 9 : STALKER สติแตกที่นี่ที่ไหน ใครลักพาตัวไอ้โต๊ะมา ผมมองไปรอบๆ ไม่คุ้นสักนิด ห้องใครวะสวยฉิบ
ขวับ ผมหันกลับมามองบนเตียงด้วยสัณชาตญาณ อื้อหือชัดเป๊ะ
พี่เหนือนอนคว่ำหันหน้ามาทางผม ผ้าห่มปิดอยู่ที่เอว ด้านบนเปลือยเปล่าเห็นแผ่นหลังกว้าง
ผมรีบก้มลงดูตัวเอง เฮ้ย!! ไม่มีเสื้อ เปิดผ้าห่มออกดูข้างล่างเหลือแค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียว
ผมกระโดดพรวดไปยืนอยู่ข้างเตียง ยกมือขึ้นกอดหน้าอกปิดบังร่างกายตัวเองเอาไว้
เกิดอะไรขึ้น!! อย่าบอกว่า....ผมกับพี่เหนือ!!
อ๊ากกกกกก ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไม!! เอาสติไอ้โต๊ะคืนมา
โต๊ะอยากจำด้ายยยย
ผมกระโดดดีดดิ้นอยู่พักใหญ่ ก่อนจะนึกขึ้นได้ด้วยสมองน้อยๆ ของผม
ทำไมถึงดีดดิ้นได้วะ ไม่เจ็บไม่ปวด ไม่รวดร้าวระบม ทุกส่วนสบายดีจนน่าใจหาย
ก้มลงมองตามเนื้อตัว ไร้ซึ่งร่องรอยมลทินใดๆ ไม่มีแม้แต่รอยมดกัดให้ได้ตื่นเต้นเล่นสักนิด
ไอ้โต๊ะรอด!!
ผ่านคำคืนอันเมามายหาสติไม่ได้ แต่ตื่นเช้ามาด้วยความสดใส ร่างกายได้รับการพักผ่อน มันคืออะไร!!
แม่ง พี่เหนือทำอย่างนี้ลุกขึ้นมาถีบหน้าโต๊ะเสียยังดีกว่า
ผมผู้มีความน้อยเนื้อต่ำใจในชีวิตมองไปที่พี่เหนือ เดี๋ยวก่อนนะ ผมเริ่มคิดแผนชั่วๆ ได้
ถ้าพี่มันไม่ปล้ำผม ผมปล้ำเองก็ได้นี่หว่า ผู้ชายเหมือนกัน ใครกดก็น่าจะได้แหล่ะ เพราะสำหรับไอ้โต๊ะรักเท่านั้นคือคำตอบ
เอาวะสักทีจะเป็นไร โอกาสดีๆ ใช่ว่าจะมีเข้ามาบ่อยๆ ผมหมายมาดกับตัวเอง
(อย่าถามผมว่าเอาความกล้ามาจากไหน ถ้าคุณได้มาเห็นอย่างที่ผมเห็นตอนนี้ คุณจะเข้าใจจิตใจไอ้โต๊ะได้ทันที
ซู้ดดด ขอผมสูดน้ำลายแป๊บ)
แต่ก่อนอื่น ผมรีบหันซ้ายหันขวา เจอแล้ว กางเกงผมถูกวางพาดอยู่บนเก้าอี้ ผมรีบหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมา
ปิดเสียงชัตเตอร์สักนิด ปรับความละเอียดสักหน่อย เรียบร้อยแล้วก็รัวสิครับ
แผ่นหลังขาวๆ ปีกหลังแสนเพอร์เฟคของพี่เหนือ ตอนนี้ได้กลายเป็นสมบัติของไอ้โต๊ะแล้ว
ผมเตรียมจะวางโทรศัพท์ลง แต่ช้าก่อน!! นี่ต้องเป็นคอนโดของพี่เหนือแน่ๆ
(ผมเคยขับตามมากับเจ้าเห็นแต่ตึกข้างนอกไม่เคยเข้ามาข้างใน)
ตาผมลุกวาว นี่มันขุมทรัพย์ทางปัญญาชัดๆ โอ้ ของพี่เหนือทุกชิ้น ไอ้โต๊ะละล้าละลัง อยากจะจับต้องไปซะทุกอย่าง
อืม จะจับก่อน หรือจะปล้ำก่อน
จับก่อนเถอะ เดี๋ยวเกิดปล้ำเสร็จ อีพี่เหนือไล่กลับ อดจับกันพอดี
ปล้ำก่อนเถอะ เดี๋ยวเกิดพี่เหนือตื่น อดกินพี่มันนะ
กิน!! คำหลังช่างมีอิทธิพลมากมาย เอาชนะความเป็นstalkerของผมได้ ผมวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะใกล้ๆ อย่างว่องไว
ย่างขึ้นเตียงดุจหมาป่าขย้ำเหยื่อ มือค่อยๆ ดึงผ้าห่มที่คลุมพี่เหนือออก
พี่เหนือต้องโทษตัวเองนะครับ ไอ้โต๊ะไม่เคยคิดไกล ได้แต่แอบมองพี่ก็มีความสุขแล้ว ระดับความกล้าเท่ากับศูนย์
แต่พี่เข้ามาอ่อยผมเอง พี่ไม่รู้เหรอว่าความเซ็กซี่ทำให้คนหน้ามืดได้
“ขอกินละนะคร้าบบ” ผมเอ่ยขออนุญาตอย่างเป็นทางการ ก่อนจะพุ่งหลาวลงไปหา
อั๊ก!!ขา..ขา..
“โต๊ะ!! เจ็บมากไหม” พี่เหนือรีบเข้ามาประคองผมที่นอนม้วนตัวไปมา หลังจากกระแทกเข้ากับเข่าพี่เหนืออย่างจัง
ไอ้พี่บ้า จะพลิกตัวกลับมาทำไมตอนนี้ พลิกไม่พลิกเปล่า ดันยกเข่าขึ้นมาด้วย อู๊ยยย
“เจ็บตรงไหน” พี่เหนือจับผมขึ้นไปนอนบนหมอนดีๆ หลังจากที่ผมกระแทกและร่วงลงมากลิ้งอยู่บนเตียง
“ขา..โต๊ะเจ็บขา..”
พี่เหนือเอามือมาจับขาผม
“ตรงไหน ต้นขา น่อง หรือเข่า แต่ไม่มีรอยกระแทกนะ” ผมพยายามส่ายหน้าปฏิเสธ
“ขา..โต๊ะ”
ผมนอนตัวงอเป็นกุ้งสะดุ้งน้ำร้อน พี่เหนือพยายามยืดตัวผมออกเพื่อจะดูขาให้
อย่า..อย่าทำอย่างน้านนน อยากจะบอกเหลือเกิน แต่จุกจนพูดลำบาก
“ไม่ใช่ขา..ขาโต๊ะ” ผมรวบรวมกำลังที่มีบอกพี่เหนือ มือกุมลูกน้อยเอาไว้อย่างหวงแหน พยักหน้าให้พี่เหนือมองตาม
“ขาโต๊ะ? ฮ่าๆๆๆๆ” ไอ้พี่เหนือแม่งเลว แทนที่จะช่วยผม ดันลงไปนั่งหงายหน้าหัวเราะ
“พี่ว่าไม่ใช่แค่ขาโต๊ะอย่างเดียว คงรวมไข่โต๊ะด้วยถึงจุกขนาดนี้ พี่เคยได้ยินมาว่านวดแล้วมันจะหายจุกนะโต๊ะลองดูสิ”
เจ็บจนอยากลอง แต่ให้นอนนวดอุปกรณ์ประจำกายต่อหน้าพี่เหนือที่มองมาตาพราวอยู่เนี่ยนะ ไอ้โต๊ะขอลาตายก่อนดีกว่า
“ไม่..ไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยว..คงหาย” ผมพยายามนอนให้นิ่งที่สุด
“พี่นวดให้ไหม”
“หะ!!” ผมจากก้มหน้าคางชิดคอ ถึงกับต้องเงยหน้าขึ้นมาดู คนพูดดวงตาเต้นระยิบระยับ
เกลียดอีพี่เหนือ คนเจ็บก็เจ็บยังมาหลอกให้ความหวังอีก
“นอนพักไปก่อนเดี๋ยวมันก็หาย พี่เคยโดนตอนเล่นบาส” พี่เหนือเปลี่ยนมาพูดจริงจัง หยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมให้ผมถึงไหล่
“แล้วนี่หิวมากเหรอ ทนไหวไหม หรือจะให้พี่เอามาให้กินบนเตียง” ผมทำตาปริบๆ มองพี่เหนือ
“ผมยังไม่หิวเลยครับ ปกติไม่กินข้าวเช้า” ผมพูดจาได้ปกติแล้ว แต่ยังไม่หายเจ็บ
“อ้าว แล้วเมื่อกี้มาขอกินอะไร พี่ยังงัวเงียฟังไม่ถนัด ว่าจะหันมาถาม โต๊ะก็ร่วงลงมาพอดี”
ยังมีหน้ามาถาม ผมก็ขอกินพี่ยังไงล่ะครับ ไม่ให้ก็ไม่บอกดีๆ ทำร้ายอาวุธผมทำไม พีเหนือใจร้ายที่สุด
“ผ..ผมจะขอกินน้ำ เมื่อกี้รีบเลยสะดุดขาตัวเอง”
“ซุ่มซาม หาแต่เรื่องเจ็บตัว เมื่อคืนทำรถเกือบชน จำได้ไหม”
“ผมว่าจะถามพอดีว่านี่ที่ไหนเหรอครับ เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นครับ” แอ๊บเข้าไปครับ ไม่ได้หรอกเดี๋ยวพี่เหนือสงสัย
ว่าผมรู้ได้ยังไงว่าแกมีคอนโด
“นึกว่าจะไม่ถาม เมื่อคืนโต๊ะเมามาก พี่ขับรถแทบไม่ได้ ดึงเสื้อ ดึงแขน จะโถมเข้าใส่พี่จนรถเกือบชน
คอนโดพี่ใกล้ร้านกว่าหอโต๊ะมาก พี่เลยพามานี่แทน ไม่อยากตายก่อนวัย”
“พี่เหนือมีคอนโดด้วยเหรอครับ นึกว่าอยู่บ้าน” แอ๊บตาใส ไอ้โต๊ะไม่รู้จริงๆ นะ แค่เคยตามมาสามสี่ครั้งเอง
“อยู่นี่บ้างอยู่บ้านบ้าง เราพักไปก่อนจะได้หายปวด พี่ไปอาบน้ำเดี๋ยวมา”
“ครับ เอ่อ.พี่เหนือหยิบโทรศัพท์ให้ผมหน่อยครับ” ผมชี้มือไปยังโทรศัพท์ที่วางไว้
พี่เหนือหยิบโทรศัพท์มายื่นให้ผม ก่อนหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป
นี่ต้องเป็นบทลงโทษที่ผมคิดชั่วๆ กับพี่เหนือแน่ ช่วงเวลาที่พี่เหนืออาบน้ำควรเป็นเวลาแห่งความสุขของผม
ที่จะได้ชมขุมสมบัตินี้ แต่ตอนนี้ทำได้แค่ถ่ายรูปจากบนเตียง เอาวะแค่นี้ก็ยังดี
ผมหันโทรศัพท์ถ่ายไปเรื่อยๆ พอรอบห้อง ก็เอามากดเช็คภาพว่าถูกใจไหม ผมเลื่อนไปจนเจอรูปหลังพี่เหนือ
เอาเสียหน่อยดีกว่า จะได้มีคนอิจฉา
ผมตัดรูปให้เหลือแค่จากไรผมตรงต้นคอลงมา ไม่อยากให้เห็นหน้า เสร็จแล้วอัพรูปขึ้นอินสตาแกรม magicofnimman
พร้อมคำบรรยาย “......all night long.”
ไม่ต้องรอนานครับ อันดับหนึ่งของคนอยากรู้เรื่องชาวบ้านมาก่อนเลย
Beautifuldaisy: อย่าจุดสิคะ ทำอะไรตลอดทั้งคืนวานบอก
Magicofnimman: เป็นความลับที่อยู่ในใจ เป็นความลับที่อยู่ข้างใน @beautifuldaisy
Orangemikan: กูรู้ กูแปลออก ชัดเจนมาก @beautifuldaisy
Beautifuldaisy: อย่าอมพะนำค่ะ กูก็อยากรู้ด้วย @orangemikan
Orangemikan: แดกจุดไงมึง ชัดเจนมาก 5555 @beautifuldaisy
Magicofnimman: สู่รู้
Beautifuldaisy: เรื่องนี้ต้องขยาย ไปต่อในไลน์กลุ่มค่ะ
Orangemikan: อยู่ไหนวะ ว่าจะโทรไปหา รอดปลอดภัยดีไหม
Tablelikeart: อยู่คอนโดพี่เหนือ รอดปลอดภัยไม่ดี
Beautifuldaisy: กรุณาแปล
Tablelikeart: เพราะรอดปลอดภัยไม่โดนทำอะไร เลยไม่ดี ชัดไหม
Beautifuldaisy: ค่ะ!!
kaojao: ไม่ได้กลับหอเหรอโต๊ะ
Tablelikeart: อืม เมื่อคืนเมามาก พี่เหนือเลยลากมานี่มันใกล้กว่า เจ้าหายหรือยัง
kaojao: โอเคแล้ว
Orangemikan: นี่ไม่ได้รู้ถึงหายนะกันเลยใช่ไหม!!
Tablelikeart: อะไรวะ?
Orangemikan: ถ้าเมื่อคืนพี่เหนือไปส่งมึงที่ห้องจะเกิดอะไรขึ้น
Tablelikeart: เหี้ย!! กูเมา แล้วทำไมพวกมึงไม่มาส่งกู
Orangemikan: กูเมา
Beautifuldaisy: กูยิ่งกว่าเมา
Orangemikan: กูเพิ่งตื่น ยังนั่งมึนๆ งงๆ อยู่ เพิ่งนึกออกตอนมึงอัพรูปนี่แหล่ะ
kaojao: รอดก็ดีแล้ว
kaojao: ต่อไปโต๊ะก็เอารูปลงเถอะ ของก็เก็บใส่กล่องไว้หรือถ้าไม่อยากเอาลงก็เอาผ้าปิดไว้เหมือนวันนั้น
Orangemikan: เห็นด้วย
Tablelikeart: อืม เดี๋ยวกลับไปทำ แค่นี้ก่อน กูกลับถึงห้องค่อยสุมหัวอีกที
Orangemikan: โอเค
Beautifuldaisy: อย่าลืม
kaojao: บาย
ผมวางโทรศัพท์ลงข้างตัว อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเมื่อคืนพี่เหนือไปส่งผมที่ห้องจะเกิดอะไรขึ้น ผมเพิ่งก้าวหน้ามาแค่สองสามขั้น
ถ้าต้องดิ่งกลับไปที่เดิมหรือแย่กว่าเดิม ก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะรับได้ไหม คงต้องระวังตัวมากกว่านี้
“โต๊ะอาบน้ำ มีเรียนหรือเปล่า เดี๋ยวพี่ไปส่ง” พี่เหนือออกจากห้องน้ำมาด้วยผ้าขนหนูพันเอวผืนเดียว หยดน้ำเกาะอยู่ตามตัว
“ยังไม่ชินอีก เมื่อกี้ตอนตื่นก็ไม่เห็นเป็นอะไร” พี่เหนือคงเห็นผมมองตาค้างเลยพูดขึ้นมา
“ผมมีเรียนบ่ายพี่ แต่กลับเองดีกว่าครับ จะกลับไปเปลี่ยนชุดที่หอด้วย” ผมเลี่ยงไม่พูดถึงอีกเรื่อง ไม่รู้จะพูดอะไร
“พี่ไปส่งดีแล้ว มีเรียนบ่ายเหมือนกัน เดี๋ยวพี่ขึ้นไปรอโต๊ะเปลี่ยนเสื้อผ้า เสร็จแล้วค่อยไปมหา’ลัยพร้อมกัน”
“ม..ไม่เป็นไรพี่เหนือ” ขึ้นได้ที่ไหนล่ะครับ ห้องยังไม่ได้เก็บเลย
“ผมจะแวะไปดูไอ้เจ้าด้วย เผื่อต้องซื้อข้าวซื้อน้ำให้มัน หรือถ้ามันไหวจะได้นั่งรถไปเป็นเพื่อน”
“เอางั้นก็ได้ พี่ไปส่งที่หอแต่แวะทานอะไรก่อนนะ หิวแล้ว”
“ครับ พี่เหนือรอแป๊บนะ ผมอาบน้ำไม่นาน”
“ไม่ต้องรีบ ขาโต๊ะหายแล้วเหรอ เดี๋ยวก็ระบมอีก”
“ห้ามแซวครับ”
ผมรีบยกมือห้าม หน้าแดงไปหมด ตอนนั้นมันเจ็บเลยไม่ทันคิด เผลอเรียกตามถนัด อีพี่เหนือเลยรู้ชื่อลูกชายผมเลย
“ฮ่าๆๆๆ ไม่แซวๆ ไปอาบน้ำเถอะ
โต๊ะสามขา”
“พี่เหนืออออออ” ผมมองตามหลังคนที่เดินไปเปิดตู้ หยิบผ้าขนหนูผืนใหม่ออกมาโยนให้ผม
“เดี๋ยวโต๊ะใส่เสื้อยืดกับกางเกงพี่ไปก่อน ตัวเมื่อคืนเหม็นเหล้า”
“ขอบคุณครับ” ผมรับชุดที่พี่เหนือยื่นให้ ก่อนเดินเข้าห้องน้ำไป
เฮ้ย!! (คำอุทานใหม่ของผม)
ผมเพิ่งเห็นตัวเองในกระจก ลืมไปแล้วว่าใส่แค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียว อกเปลือยเปล่าพอๆ กับพี่เหนือ
ทำไมพี่มันไม่มีปฏิกิริยาเลยวะ ทั้งเนื้อทั้งตัวผมเหลือแค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวยังทำอะไรพี่มันไม่ได้
แล้วผมจะเอาความหวังมาจากไหน
คิดแล้วอยากจะร้องไห้
ว่าจะเลิกเป็นSTALKERเพราะได้ใกล้ชิดพี่เหนือแล้วเชียว จะได้ไม่โดนจับได้ สงสัยยังต้องเป็นเหมือนเดิม
อนาคตความรักไอ้โต๊ะช่างมืดมน แม้แต่ all night long ยังแดกจุดอย่างที่ส้มมันว่า หนึ่งคืนที่อยู่ด้วยกัน
ไม่มีความทรงจำแม้แต่วินาทีเดียว เกิดมาเพื่อสมหวัง(แห้ว)จริงๆ กู
..............................................................................
“
ขาโต๊ะ ตัวนี้พังหรือเปล่าวะ โต๊ะมันเอนๆ”
พรวด
“เฮ้ย ไอ้เหนือมึงพ่นน้ำใส่หน้ากูทำไมวะ”
“โทษทีว่ะ กูขำ ฮ่าๆๆๆๆๆ”
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
** อย่าเพิ่งฆ่าคนเขียนนะคะที่พี่เหนือไม่ได้ไปห้องโต๊ะ มันเพิ่งตอนที่ 9 เองเนอะ รู้เร็วเดี๋ยวไม่สมชื่อเรื่อง STALKER ^^
** ตอนนี้แค่เป็นติ่งห้อยมาจากตอนที่ 8 เริ่มเข้าตอนใหม่จริงๆ ตอนที่ 10
** ขออภัยในความสั้น ยังคงยุ่งอยู่แม้จะเป็นวันหยุด พรุ่งนี้ชดเชยให้นะคะ ^^
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: ｡❤ STALKER แอบ.หลง.รัก ❤｡END [แจ้งข่าว] 27/10/16 ✿ P.131 (อ่าน 1273115 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก