Special Part 2 ♥ ครึ่งหลัง : เกมของผู้ชนะ [ทัช♥เดซี่]“เข้าอีกแล้วมึง กูถามจริงๆ ลุ้นให้แพ้หรือลุ้นให้ชนะ”
“ลุ้นให้เสมอ”
“เสียใจด้วยมึง พี่เหนือลงยังไงก็ไม่แพ้” มาอีกแล้วไอ้คนอวดผัว อวดมันทุกอย่าง
“แน่ใจนะโต๊ะว่ามึงอยากให้ชนะ มาเรียนไม่ได้เลยนะมึง” ต้องเตือนสักหน่อยเผื่อมันจะลืมไป
“ถ้าพี่มันชนะกูยอม มึงนั่นแหละเตรียมใจไว้เถอะ จะจุ๊บซ้ายจุ๊บขวาเลือกไว้หรือยัง”
“จุ๊บกลางเว้ย ปากเท่านั้น” ไอ้คนไม่ต้องจูบพากันปากดี ไม่สนใจเลยว่าคนอื่นจะคิดหนักขนาดไหน
“พวกพี่ช่วยเงียบๆ หน่อยได้ไหมคะ รบกวนคนอื่น” อ้าวน้องเงิบนี่ยังมีเสียงอีก
“น้องไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพอพี่ทัชขึ้นมาเพื่อนพี่มันก็เงียบสนิทเองแหละค่ะ จุ๊บจุ๊บ พูดไม่ได้”
“พี่คิดจริงๆ เหรอว่าพี่ทัชอยากจูบกับพี่คนนี้ “ เล็บสีชมพูชี้มาทางนี้เป็นครั้งที่สอง
“คงไม่อยากมั้งคะน้อง ชู้ตเอาชู้ตเอา ยังกะจะเก็บแต้มไปโอลิมปิก”
“พี่ทัชเขาไม่ได้เอาเรื่องที่พี่พูดไปคิดจริงจังต่างหาก เมื่อกี้เขาแค่หาเรื่องเผ่นหนีพี่ก็เท่านั้น”
“หนูนี่ก็มโนใช้ได้นะลูก พูดเป็นตุเป็นตะ คิดได้เนอะ”
“พี่ว่าตัวเองดีกว่าไหมคะ มโนหนักขนาดนี้ “
“ตกลงน้องไม่จบ”
“พวกพี่มากกว่ามั้ง เรื่องรูปเมื่อกี้ก็เหมือนกัน ถ่ายแบบนั้นมันตั้งใจแกล้งกันชัดๆ”
“น้องคะ พี่ว่ามาตบกันให้จบๆ เลยดีไหม พี่จะได้ดูเขาแข่งต่อ สองต่อห้าก็ได้ค่ะ เดี๋ยวจะหาว่าเอาเปรียบ”
เรื่องของเรื่องคือขี้เกียจให้ส้มมันนั่งเถียงกับน้องนมเล็กนี่ ฟังนานๆ แล้วมันปวดหัว
“............”
“ถ้าไม่ตบก็เงียบไปค่ะ ถ้าน้องพูดอีกพี่จะถือว่าน้องอยากตบจะได้จัดให้ โอเคนะคะ”
“............”
ไม่มีเสียงตอบ แต่จากอาการที่น้องนมเล็กหันกลับไปดูเกมเหมือนเดิมทำให้รู้ว่าคงไม่อยากเปิดอีกเกมบนนี้
“เดซี่จะตบน้องเขาจริงๆ เหรอ” ไอ้เจ้าผู้รักในสันติ ชะโงกตัวมาถาม
“จริง กูรำคาญ”
รู้สึกได้ทันทีว่าคนข้างหน้าทำคอย่น กลุ่มห้าคนดูนั่งชิดกันยิ่งขึ้น
เหอะ ใครจะไปตบจริง โดยเฉพาะตบแย่งผู้ชายคงต้องขอบาย ชีวิตไม่ได้ต้องการผู้ชายขนาดนั้น เอาไว้เขามีตบแย่ง
ตำแหน่งงานกันเมื่อไหร่ แม่จะไปตบให้คว่ำเลย
“กลับเหอะ วันนี้มีแต่ผู้ชายของคนอื่น คนแสดงความเป็นเจ้าของเพียบ กูเบื่อ”
เมื่อผลคะแนนออกมาแล้วว่าชนะขาด ก็ถึงเวลาควรรีบหายตัวไป
“มึงเบื่อหรือมึงปอดแหก เอาดีๆ”
“อย่างกูเนี่ยนะ”
“อย่างมึงนั่นแหละ” “อย่างเดซี่นี่แหละ”
ก็ได้ สามต่อหนึ่งเสียง ปอดแหกแล้วไง ใครจะอยู่ให้โง่
“แล้วแต่พวกมึงจะคิด กูไปสนามบอลต่อดีกว่า หนุ่มๆ ถอดเสื้อเพียบ น่าดูกว่าที่นี่ตั้งเยอะ”
“ถ้าชอบคนถอดเสื้อพี่ถอดให้ก็ได้ ไม่ต้องไปถึงสนามบอลหรอก”
เสียงอารมณ์ดีแบบนี้ พูดหยอดแบบนี้จะมีใคร ถ้าไม่ใช่....คิดอยู่แล้วเชียว ทำไมไอ้พวกนี้ทำหน้ายิ้มกริ่ม โดยเฉพาะโต๊ะ
มันปิดอะไรมิดซะที่ไหน เห็นหันหลังให้หน่อยเล่นกันใหญ่นะ
“ถอดเลยค่ะพี่ทัช ส้มขอดูเป็นบุญตาหน่อย อยากจะเห็นกล้ามแน่นๆ ใช่ไหมเดซี่ มึงชอบดูนี่”
“เออกูชอบดู แต่ต้องอย่างพี่เหนือโน้น มึงไปบอกให้พี่มันถอดสิ โอ๊ย..”
“อ่อย มึงจำไม่ได้เหรอ” ส้มหยิกหมับเข้าที่เอว ก่อนกระชากมากระซิบที่หู
“พี่ว่าหุ่นพี่ดีพอๆ กับเหนือนะ”
“จริงค่ะพี่” ส้มเออออไปด้วยหมดทุกอย่าง ความจริงให้มันอ่อยไปเลยก็ได้นะ ออกตัวแรงแทนเพื่อนตลอด
“โต๊ะ ไปกันได้แล้ว” พี่เหนือตะโกนขึ้นมาเรียก
“อ้าว มึงจะไปเลยเหรอโต๊ะ”
“เฮ้ย กูลืมบอก พวกพี่ๆ จะพากันไปกินเหล้าที่ห้องพี่เหนือ บอกให้ลากพวกมึงไปด้วย”
“พี่เหนือให้แค่ชวนมั้งคะ ไม่ใช่ให้ลาก”
“เหมือนกันนั่นแหละ พี่ทัชก็ไปใช่ไหมครับ”
“พี่จะขึ้นมาถามอยู่นี่ไง ว่าไปกันหรือเปล่า”
“พี่เขาถามมึง” ส้มยังคงกระทุ้งสีข้างไม่เลิก
“เขาถามทั้งกลุ่มเว้ย” ก็ไม่เห็นมีคำไหนระบุชื่อเสียหน่อย เขาถามว่าไปกันหรือเปล่าแปลว่าถามทุกคน
“พี่ถามเดซี่”
“........”
“ไปค่ะ” ดูเหมือนเดซี่ตัวปลอมจะยังสวมบทบาทไม่เลิก ถึงกับตอบคำถามแทนตัวจริงได้ด้วย
“งั้นพี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บ รอก่อนนะขอติดรถไปด้วย”
“พี่ทัชเอารถมานี่คะ ไม่ขับไปเลยแล้วจะกลับบ้านยังไง”
“ก็หวังว่าจะมีคนใจดีไปส่ง”
“ลงไปกันเหอะ พี่เหนือรอแล้ว” ไอ้คนเกรงใจแฟนเร่งยิกๆ ก็เลยต้องรีบเดินแถวกันลงมา
“มึงรู้ได้ไงว่าพี่ทัชเอารถมา”
“กูบังเอิญเห็น” เสียงปีศาจไม่ปล่อยให้เดินดีๆ คอยเกาะกระซิบอยู่ด้านหลัง
“มึงตาดีเห็นไกลไปถึงคณะวิศวะเลยเหรอคะเดซี่”
“เปล่า”
“แล้วทำไมมึงรู้ บอกมา ไม่งั้นกูจะตะโกนถามพี่ทัช”
“ตอนเช้าพี่ทัชแวะเอากาแฟมาให้ กูไปเอาที่รถ”
“กูว่าแล้ว แดกกาแฟแพงแต่เช้า ปิดเงียบเชียวนะมึง”
“ก็พวกมึงไม่ได้ถาม”
“ไอ้โต๊ะถาม มันถามว่าวันนี้ทำไมมึงแดกของแพง มึงตอบมีให้แดกก็แดก”
“อ้าว แล้วกูตอบผิดตรงไหน กูไม่ได้หมายถึงมีเงินให้แดกเสียหน่อย กูหมายถึงมีคนเอามาให้ พวกมึงแปลผิดเอง”
“จำไว้ มีอะไรไม่บอกพวกกู”
“กูไม่รู้เรื่อง กูไม่ได้นัด อยู่ๆ พี่มันก็โทรมาบอกให้กูเดินไปหน้าตึก เจอกันก็ยื่นมาให้แล้วก็ไป แค่เนี่ยมึงจะให้เล่าอะไร”
“อย่ามาทำซื่อแค่นี้ก็ต้องเล่า ปิดกูดีนักเดี๋ยวเจอมุกกูบ้าง”
“เบาๆ หน่อย เจ้าของกาแฟจะได้ยินแล้ว” คนที่เดินนำหน้าหันมาจุ๊ปาก แปลว่านี่คงได้ยินแล้วเหมือนกัน
“ก็ดูมันสิเจ้า”
“เจ้าไม่เห็นแปลกใจ เคยเห็นเดซี่มันหวงกาแฟไหมละ ถือยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่ยอมวางแก้ว
ดีเท่าไหร่แล้วที่เดซี่ไม่ล้างเก็บเหมือน...” ไม่ต้องเอ่ยชื่อก็รู้กัน
“พอๆ เดี๋ยวข้างหน้าได้ยิน มึงห้ามแซวเลยนะส้ม”
“ทำไม มึงเขิน”
“เปล่า กูกลัวไม่ได้ของฟรีอีก จบมะ”
“เออจบ แอบอ่อยนะมึง”
“เดซี่” ถึงกับสะดุ้งสุดตัว เพราะอยู่ๆ คนที่พูดถึงดันหันกลับมามอง
“คะ?” “ครับ” เสียงตอบรับดังขึ้นพร้อมกัน ตกใจพอกัน เหมือนนินทาใครอยู่แล้วถูกจับได้
“เป็นอะไร ตกใจอะไรกัน”
“เปล่าครับ” “เปล่าค่ะ”
“พี่ฝากของหน่อยสิไม่อยากถือเข้าไป” กระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์ถูกส่งมาให้ เลยต้องยื่นมือไปรับแบบงงๆ
“ค่ะ”
“ขอบใจ” พี่ทัชส่งยิ้มให้ก่อนเดินหายไปพร้อมกระเป๋ากีฬา
“แม่งอ่อยผู้ดีฉิบหาย พี่ฝากของหน่อยสิ กลัวมึงหนีกลับก็บอกเหอะ เสียจูบแน่มึง”
“อย่างกับกูกลัว จูบก็จูบสิวะ”
“ดี เดี๋ยวเจ้าจะรอดูนะ จะถ่ายรูปให้เหมือนที่เคยถ่ายให้โต๊ะเลย”
“ไปโน้นเลยเจ้า พี่สกายมึงมองมาจนตาจะหลุดแล้ว”
“เฮ้อ สงสัยกูต้องมีบ้างแล้ว อ่อยใครดีวะ” ส้มเริ่มสอดส่ายสายตาไปยังกลุ่มพี่เหนือ
“พี่ต่อเลยมึง กูเสนอ คนกันเองเคลมง่ายไม่ต้องเรียกประกัน” โต๊ะที่เอาแต่ยืนฟัง รีบเสนอคนใกล้ตัวแฟน
“กูเห็นด้วย อย่างมึงควรได้พี่ต่อเป็นเมีย เชื่อกูส้ม”
“มึงพูดอะไรผิดหรือเปล่าวะเดซี่”
“เดซี่พูดไม่ผิดหรอก ตอนโต๊ะพูดว่าพี่เหนือเป็นเมียเจ้าไม่เคยเชื่อเลยนะ แต่พอเดซี่พูดเจ้าเชื่อสนิทใจเลย
ส้มต้องเป็นสามีที่ดีแน่ๆ”
โต๊ะทำท่าคิดนิดนึง ก่อนหันไปบอกส้ม
“เออว่ะกูเห็นด้วย มึงต้องเป็นผัวที่ดีของพี่ต่อแน่เลย แข็งแรง บึกบึน ทนทาน สะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบก”
“นี่ พวกมึงชมกูอยู่ใช่ไหม”
“ใช่” สามเสียงช่วยกันรับประกันคุณภาพคับแก้วของส้ม
“เฮ้อ เอาวะ ผัวก็ผัว กูก็คิดอยู่เหมือนกันว่าชาตินี้จะเป็นเมียใครได้”
“งั้นก็พุ่งชนเป้าหมายเลยมึง ไป” โต๊ะยกมือขึ้นทำท่าสู้ๆ ก่อนพาไปรวมกลุ่มกับพวกพี่เหนือที่ยืนรออยู่
“เก้าอี้ไม่พอนั่งกับพื้นแล้วกันนะ” พี่ของขวัญช่วยเป็นแม่งานจัดสถานที่ให้
“มีแค่เหล้าอย่างเดียว เบียร์ขี้เกียจแบก กินๆ กันเข้าไปห้ามบ่น”
“อะไรวะ ไปกันตั้งสองคนไม่ยอมขนมา”
“ค่ะ ผู้ชายทั้งหลายอยู่แข่งบาสหมด ปล่อยให้สองสาวสวยๆ แบกกันอยู่สองคน ยังมีหน้ามาบ่น”
“พี่ของขวัญไม่โทรตามพวกเดซี่ละคะ ไปช่วยขนก็ได้”
“น้องสาวของพี่น่ารักที่สุด” สองมือตะปบลงมาข้างแก้ม ได้ข่าวว่าพี่ของขวัญชอบกินเด็ก แต่ไม่แน่ใจว่าชอบกินเกย์ด้วยหรือเปล่า
“แล้วนี่พีทัชโผล่มายังไงพี่ ร้อยวันพันปีชวนจนปากจะฉีกไม่เคยมาแจม”
“มาตามเอาของรางวัลน่ะ พอดีคนให้มานี่เลยต้องตามมาด้วย”
“หือ? ของรางวัลอะไรคะ” นอกจากพี่ทัชกับกลุ่มน้องชะนีนมเล็กแล้ว ไม่มีคนอื่นนอกกลุ่มได้รับรู้ เลยมองกันเลิกลั่ก
ไม่เข้าใจที่พี่ทัชพูด
“ของรางวัลที่แข่งชนะ มีคนสัญญาว่าจะให้”
“เอ๋?” พี่ของขวัญกวาดตามองไปรอบวง หาผู้ต้องสงสัย
“มึงเหรอฝน”
“เปล่า”
“ส้ม”
“เปล่าค่ะ”
“ผู้หญิงก็มีแค่สามคน พี่ทัช พี่มาทวงกับใครเฉลยเลยดีกว่า อย่าปล่อยให้งง”
“ไม่ต้องรีบของขวัญ เดี๋ยวเราก็ได้รู้”
“โอ๊ยยิ่งอยากรู้ไปใหญ่ เหนือรู้หรือเปล่า”
“ไม่รู้”
“หรือ..หรือจะเป็นโต๊ะ ตอนออกค่ายพี่ทัชดูสนิทกับโต๊ะนี่นา โต๊ะแกนอกใจเพื่อนพี่เหรอ”
“เอ่อ เพื่อนของขวัญคะ ดื่มๆ ไปค่ะ เพื่อนฝนแนะนำว่าอย่าเล่นมุกนี้ มีคนไม่ขำค่ะ ระวังจะโดนฆ่าหมกห้องนะคะ”
“กลัวอะไรวะเพื่อนฝน โต๊ะมานี่”
ฟอด แล้วโต๊ะก็เสร็จพี่ของขวัญอีกจนได้ ถ้าจำไม่ผิดมันน่าจะโดนหอมมามากกว่าห้าครั้งแล้ว
“โต๊ะกลับมานี่ ของขวัญกูรู้ว่ามึงเล่น แต่กูไม่ขำ โน้นไปหอมเจ้า เดซี่โน้น หรือไม่อย่างนั้นก็ไปหอมต่อหรือสกายไป”
“โห มึงนี่เป็นหนักสมคำล่ำลือ มึงจะหวงอะไรนักหนา อย่างโต๊ะเอาไปปล่อยที่เปลี่ยวๆ ก็ไม่มีใครฉุดหรอก”
“งั้นมึงก็เลิกหอมแฟนกูซะที”
“ใช่พี่ของขวัญไม่สนุกหรอก ดูคนอื่นจุ๊บกันสนุกกว่า” คำอาฆาตที่ส้มพูดไว้ ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ลืม
“ใครจุ๊บใคร อะไร ยังไง”
“ก็เดซี่ไง มันสัญญาไว้ว่าถ้าพี่ทัชชนะบาสมันจะให้จุ๊บทีนึง”
“เฮ้ย จริงดิ!!” ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่พี่ของขวัญที่แปลกใจ พี่คนอื่นๆ ก็มองหน้ากันไปมา
“จริงเหรอพี่ทัช”
“จริง” คนตอบยังอมยิ้มอยู่ตลอดเวลา
“โอ๊ยยยยย” พี่ของขวัญร้องเสียงหลง แถมลากเสียงยาวมาก
“คนหล่อๆ จะไม่เหลือเลยเหรอวะ ต่อมึงตอบมา มึงยังเป็นความหวังของสาวๆ อยู่ใช่ไหม”
“เออ มึงฝากความหวังไว้กับกูได้”
“ผู้ชายเหลือน้อยอย่างนี้ สงสัยกูกับฝนต้องเล่นดนตรีไทยกันแล้วล่ะมั้ง มามะฝน”
“พอๆ มึงนี่อย่าเล่นนอกเรื่อง เรื่องสำคัญยังรออยู่ ใช่ไหมจ๊ะเดซี่” พี่ฝนหันมายิ้มหวานให้ได้ชวนขนลุกมาก
“อะ ย้อมใจสักนิด หมดแก้วนี้แล้วจุ๊บเลยนะ”
“เอ่อ..ไว้ก่อนก็ได้มั้งคะพี่ฝน เพิ่งจะเริ่มทานเอง”
“ไม่ได้ๆ “ พี่ฝนส่ายหน้าไปมา หน้าตามุ่งมั่นจนชักเริ่มหวั่นใจ
“ขืนรอให้เมา พวกพี่จำอะไรไม่ได้กันพอดี หมดแก้วนี้แหละฤกษ์กำลังงามยามกำลังดี”
“เห็นด้วยค่า” ตกลงส้มมันแค้นใจเรื่องกาแฟขนาดนี้เลยใช่ไหม ถ้ารู้อย่างนี้จะบอกตั้งแต่พี่ทัชโทรมาบอกให้ลงไปหาแล้ว
“อย่าแกล้งละเลียดค่ะ พี่ไม่โง่นะคะ” พี่ของขวัญเอื้อมมือมาคว้าแก้วไปเก็บ
“แหวกค่ะแหวก เจ้าขยับให้พี่ทัชไปนั่งข้างเดซี่หน่อย”
“ได้ครับ” เห็นอย่างนี้ก็รู้แล้วว่าตอนนี้คงหาพวกไม่ได้สักคน ดูจะเป็นผู้ชมที่ดีกันทั้งนั้น
“น้องเดซี่คนเก่งของพี่เขินเหรอคะ”
“เปล่าค่ะ อย่างเดซี่ไม่มีเขินหรอก” ให้รู้ว่าเขินก็เสียเชิงเดซี่แย่
“ไม่เขินก็จูบค่ะ ได้เวลาจูบแล้ว”
“ขอรับของรางวัลนะครับ” คนพูดยื่นหน้าเข้ามาใกล้ เล่นเอาใจเต้นตึกตักไปหมด
“ได้ค่ะ สบายอยู่แล้ว พี่ทัชหลับตาสิคะ”
“กรี๊ดด ดีมากค่ะน้อง เอาเลยค่ะสนับสนุนเต็มที่ หลับตานี่ต้องปากแน่ๆ ใช่ไหม”
“เพื่อนผมแน่อยู่แล้ว” เสียงโต๊ะดูภูมิใจนำเสนอเพื่อนมาก
มาถึงนาทีนี้แล้ว ไม่มีทางเลือกอย่างน้อยต้องรักษาหน้าเอาไว้ก่อน คำไหนคำนั้น
“จุ๊บ”
“อีเหี้ย” เสียงประกอบหยาบคายที่สุดแล้วเท่าที่เคยได้ยินส้มอุทานมา
“แม่งจูบหมาไม่แดก"
“จูบหัวไหล่เนี่ยนะคะน้องเดซี่ โอ๊ย พี่ผิดหวังอย่างแรง เกย์ไทยคงไม่ได้ไปเกย์โลกซะแล้ว หมดกัน”
“อ้าว ก็เดซี่ไม่ได้บอกนี่ว่าจะจูบอะไร บอกแต่ว่าถ้าชนะจะจูบ ความจริงหมายถึงจะจูบเสื้อที่ใส่แข่งเหมือนจูบเหรียญไง
แต่เปลี่ยนมาใส่ตัวนี้แล้ว ก็เลยต้องจูบตัวนี้แทน”
“อ๋อ จะจูบเสื้อว่างั้น”
“ใช่ค่ะ จูบที่มาของชัยชนะไง”
“แม่งโกงวะ”
“หึหึ”
“หัวเราะอะไรคะพี่ทัช” เมื่อลงที่ใครไม่ได้ก็ต้องลงกับคนใกล้ตัว
“เปล่า ขอบคุณนะครับสำหรับจูบ..เสื้อ น่าจะบอกพี่ก่อนพี่จะได้ไม่เปลี่ยน”
“โหพี่ทัช ทำไมยอมง่ายๆ วะพี่” อ้าว แฟนไอ้เจ้าทำไมหันกลับมาเล่นงานกันเองแบบนี้
“น่ารักขนาดนี้ ทำไมจะไม่ยอม”
“แค่ก แค่ก ของขวัญกินอะไรผิดสำแดงหรือพี่ทัชกินคะ นี่มันอะไรกันนี่ ใครก็ได้บอกหน่อย”
“ฝนว่ากินๆ ให้เมาเหอะ สตรีบอบบางอย่างเราไร้ที่ยืนในสังคมแล้ว เมาเท่านั้นที่จะช่วยได้
ฮ่าๆๆๆ
โชคดีที่ทุกคนหมดความสนใจ แม้แต่ส้มเองก็หันไปกินไปเล่นกับพี่ๆ อย่างสนุกสนาน
ลมเบาๆ ถูกพ่นออกมาจากปาก
“กลัวเหรอ”
“คะ?!!” จะไม่ให้สะดุ้งได้ยังไง อยู่ๆ ก็ก้มหน้าลงมากระซิบใกล้ๆ แถมจูบแล้วก็ไม่ยอมกลับไปนั่งที่ตัวเอง
“อย่ากลัวไปเลย พี่กะจะไม่ทวงด้วยซ้ำอยากมาด้วยเฉยๆ รู้อยู่แล้วว่าเดซี่ไม่จูบหรอก”
“อ้าว ทำไมมาว่ากันแบบนี้ล่ะคะ หาว่าเดซี่ไม่รักษาสัญญาเหรอ”
“เปล่า แต่รู้ต่างหากว่าเด็กดีแบบเดซี่ไม่จูบผู้ชายต่อหน้าคนอื่น”
ซ่า ความร้อนมันพุ่งทะยานขึ้นมาจนรู้สึกราวกับจะเป็นไข้
“รู้ไม่จริง”
“งั้นก็มาจูบกันใหม่”
“เรื่อง”
เมื่อไม่รู้จะตอบโต้ยังไง ก็ได้แต่ทำหน้ามุ่ยใส่ ก่อนหันไปสนใจส้มที่นั่งอยู่อีกข้างแทน ไม่หันกลับไปให้โดนล้ออีกหรอก
คนอะไรชอบทำตายิ้มๆ ให้ใจเต้นอยู่ได้
“แน่ใจนะว่า ไม่ให้พี่ขับไปส่งก่อน”
“มาส่งถึงคอนโดพี่ทัชแล้ว จะมาถามอะไรตอนนี้ล่ะคะ กลับได้เดซี่ดื่มไม่ถึงสองแก้วเอง รู้ว่าต้องขับรถ”
“อืม งั้นก็ขับกลับดีๆ หรือจะค้างที่นี่”
“ไม่เอา” ท่าทางไม่น่าไว้ใจ หมายถึงไม่ไว้ใจตัวเองนี่แหละ
“ขอบคุณนะครับ แต่จะขอบคุณมากกว่านี้ถ้าพรุ่งนี้จะแวะมารับพี่ด้วย รถพี่อยู่มหาลัย”
เห็นหน้าคนพยายามทำหน้าน่าสงสาร แล้วทั้งหมั่นไส้ทั้งขำ ตั้งใจทิ้งรถเห็นๆ จะอ่อยอะไรกันขนาดนี้
“ไม่ยอมเอารถกลับมาเองช่วยไม่ได้ค่ะ พรุ่งนี้ก็ไปเองเลย เดซี่ขี้เกียจตื่นเช้า”
“มาเถอะนะ อยากเห็นหน้า เดี๋ยวเลี้ยงกาแฟ”
“ไม่ได้เห็นแก่กิน”
“เลี้ยงขนมเพิ่มด้วยเอ้า”
“ลงไปเลยค่ะ ดึกแล้วเดซี่ง่วง”
“คร้าบๆ พรุ่งนี้พี่รอนะมาเร็วๆ”
มุกดื้อเพ่งนี่ไปเอามาจากไหน เห็นแบบนี้ร้ายไม่ใช่เล่น
“พี่ไปนะครับ ถึงแล้วไลน์บอกพี่ด้วย”
“อืม”
พี่ทัชปลดเข็มขัดออก มือเหมือนจะเอื้อมมาจับ แต่สุดท้ายก็แค่ส่งยิ้มให้เท่านั้น
“บายครับ”
“บายค่ะ”
“อะ พี่ทัช” เมื่อนึกอะไรขึ้นได้เลยต้องรีบเรียกเอาไว้ อีกฝ่ายเปิดประตูออกไปแล้ว กำลังจะก้าวลงจากรถ
“ครับ?” หน้าที่หันมามองดูแปลกใจ คงสงสัยว่ามีอะไร
จุ๊บ“ไม่ได้ขี้โกงแล้วนะ”
คำพูดสั้นๆ หลุดออกมา เมื่อถอนปากออกจากริมฝีปากหนา สัมผัสเบาๆ แม้เป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่ก็ทำเอาหน้าแดงไปหมด
“เด็กดี ขอบคุณนะครับสำหรับของรางวัล พี่ขออีกทีได้ไหม”
“ลงไปเลย” หน้ามันแดงจนต้องทำเป็นก้มลงไปมองปุ่มสตาร์ทรถ
“หึหึ พรุ่งนี้เจอกันครับ”
“อือ”
เมื่ออีกคนไม่ได้เซ้าซี้ยอมก้าวลงจากรถแต่โดยดี เลยค่อยหายใจโล่งอก เขินจนไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดไว้ที่ไหนแล้ว
เดซี่เอ๊ย ทำอะไรลงไปเนี่ย ไปจูบพี่มันทำไม บ้าไปแล้วมึงต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ
บ้า..หือ?..
ไอ้พี่ทัชบ้า!! กลับมาก่อน
ก็ว่าแล้วเชียวว่าทำไมลงไปแล้วขึ้นตึกไปเลย ไม่ยืนรอส่งกันก่อน
พรุ่งนี้เจอกันครับ
อือ
บ้า!! ไม่ได้บอกว่าจะมารับสักหน่อย
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
กำลังไล่แก้คำผิดอยู่นะคะ กัวลที่สุดคือชื่อ กลัวจะเขียนสับกันมั่วไล่ตามอ่านอยู่น้า^^
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: ｡❤ STALKER แอบ.หลง.รัก ❤｡END [แจ้งข่าว] 27/10/16 ✿ P.131 (อ่าน 1273339 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก