ตอนที่ 26: STALKER กับรักLIMITED EDITION“พี่เหนือ” ผมกระโจนออกมาจากเสาที่ซ่อนอยู่ วันนี้ผมมีเรียนแค่ช่วงเช้าวิชาเดียวเลยออกไปธุระกับเดซี่มา
บอกพี่เหนือไว้ว่าให้กลับไปเจอกันที่คอนโด แต่ผมแอบแวะมาเซอร์ไพรส์ที่คณะแทน
คนตรงหน้าผมจ้องมานิ่งๆ แต่ไม่พูดอะไร ไม่ทักตอบผมสักคำ หรือว่าช็อคไปแล้ววะ ไม่ได้นะพี่เหนือสุดคูลของผมจะมา
แต๋วแตกเพราะแค่ผมกระโดดจ๊ะเอ๋นี่ไม่ได้นะ
“พี่เหนือ” ผมเรียกคนที่เอาแต่มองหน้าซ้ำอีกครั้ง
“ไปทำอะไรมา” เสียงทุ้มหลุดออกมาจากปากได้รูปจนได้
“ชอบไหมครับ วันนี้เสียเวลาไปทั้งวันเลย” ผมชี้มือมาที่ตัวเองด้วยความภาคภูมิใจ
เพราะพรุ่งนี้ผมต้องไปถ่ายรูปให้พ่อพี่เหนือ ผมเลยต้องการสร้างความประทับใจ งานนี้ได้เดซี่ดอกสวยเป็นกูรูพาไป
แปลงโฉมมา
ผมถอดแว่นออกเปลี่ยนมาใส่คอนแทคเลนส์แทน ไปตัดผมมาใหม่ชื่อทรงปัจจุบัน ที่แปลว่าเข้ากับปัจจุบันทันชาวบ้าน
ไม่ใช่ผมทรงเดิมที่ตัดมาตั้งแต่ม.4 จนถึงก่อนเดินเข้าร้านวันนี้
เสื้อผ้าก็ได้สไตลิสต์มือหนึ่งพาไปซื้อ ชุดสำหรับออกงานกลางคืนพรุ่งนี้หนึ่งชุด แถมพ่วงด้วยเสื้อยืดแบรนด์(กลาง)
กับกางเกงยีนส์ขาดยิ่งกว่าถูกหมาฟัดมาอีกหนึ่งตัว (ที่ผมกำลังใส่อยู่)
ความหล่อนี้เผาผลาญเงินผมไปเกือบหมดบัญชี แต่พอได้มาเห็นสายตาตกตะลึงของพี่เหนือแล้วเสียดายที่ไม่ได้หยิบมาอีก
สักชุดสองชุด สงสัยเดซี่จะเก่งสมราคาคุย
“โหโต๊ะ เกิดอะไรขึ้น ทำไมหล่อลากเป็นคนละคน ไอ้เด็กเนิร์ดพี่หายไปไหน”
“พี่ต่อพูดถึงใคร ไหนใครเด็กเนิร์ด ไม่มี้ ผมไม่รู้จัก” หล่อแล้วต้องลืมอดีตให้หมดครับ แม่บอกว่าผ่านไปแค่1วินาทีก็ถือว่า
เป็นอดีตแล้ว
“กรี๊ด น้องโต๊ะของพี่” พี่ของขวัญปรี่เข้ามาหาผม ลูบหัวลูบหางเป็นการใหญ่
“เอาเรื่องเหมือนกันนะเรา เห็นผอมแห้งพอใส่แบบนี้ดูดีขึ้นเยอะเลย เพิ่งรู้ว่าผิวขาวๆ ช่วยได้”
พี่ของขวัญเหล่ตามองเข้าไปตามรอยขาดของกางเกงที่โขว์ผิวขาวๆ ตั้งแต่เหนือเข่าลงไป
“ว่าไงคะคุณชายเหนือ โต๊ะตัวใหม่ชอบไหม” พี่ของขวัญจับผมหมุนสองรอบให้พี่เหนือได้เห็นทั้งตัว
ผมนี่รอรับคำชมแทบไม่ทัน
“แว่นอยู่ไหน”
“ในกระเป๋าครับ”
“ใส่ซะ”
“ผมใส่คอนแทคเลนส์อยู่”
“พี่บอกให้กลับไปใส่แว่น”
“เฮ้ยเหนือ ใจเย็นๆ อะไรของมึง น้องมันใส่แบบนี้ดูดีออก”
“กูไม่ได้เถียง” พี่เหนือยังทำเสียงหงุดหงิด แถมดูจะหงุดหงิดเอามากๆ ด้วย
“อ้าว แล้วมึงจะมาโวยวายกับน้องมันทำไม”
“กูไม่ชอบ” ผมนี่หน้าเสียเลยครับ ควักเงินแทบหมดกระเป๋า ใครเห็นใครก็ชม แต่คนที่อยากให้ดีใจที่สุดกลับพูดแบบนี้
“เหนือรักษาน้ำใจน้องมันหน่อย โต๊ะมันหน้าเสียหมดแล้ว” พี่ของขวัญต้องเข้ามาช่วยพี่ต่อพูดอีกแรง
“เหนือมันไม่ได้ไม่ชอบแต่มันหวง” พี่สกายเดินยิ้มเข้ามาหา ผมเห็นพี่เหนือเหลือบมองเพื่อน หน้ายังคงง้ำแบบต่อเนื่อง
“หวง?”
“อืม มันหวงแฟน”
“อย่างโต๊ะเนี่ยนะ”
อ้าว!! อ้าว พี่ของขวัญพูดแบบนี้แปลว่าอะไรครับ กลับคำเสียอย่างนั้นเมื่อกี้พี่ยังชมผมหล่ออยู่เลย
“เอ่อ พี่หมายถึงโต๊ะดูหล่อขึ้นนะ แต่ไม่ถึงกับต้องหวงหรือเปล่า”
พี่ของขวัญพยายามแก้ตัวกับผม แต่ทำไมผมยิ่งรู้สึกตัวเองหล่อน้อยลงๆ จนเกือบจะกลับไปเท่าเดิมแล้ววะ
“ปกติเหนือก็ไม่ใช่คนขี้หวง ไหนบอกใครอยากไปก็ไป” พี่ฝนยกเอาอดีตคำพูดพี่เหนือขึ้นมาอ้าง
“.........”
“โต๊ะอย่าไปสนใจมันเลย แบบนี้หล่อดีเชื่อพี่” พี่สกายยกนิ้วโป้งขึ้นเป็นการการันตีอีกเสียงว่าผมทำดีแล้ว
“เหนือจะหวงทำไมว้า เชื่อของขวัญเหอะไม่มีใครแย่งหรอก” เจ็บจี๊ดกว่านี้ก็มีดปักแล้วครับ นี่มันลูบหัวแล้วกระทืบหลังชัดๆ
“นั่นสิ ฝนว่าคนที่ควรจะหึงจะหวงน่าจะเป็นโต๊ะมากกว่า “ ผมรู้ครับพี่ๆ ไม่ต้องช่วยกันตอกย้ำขนาดนี้
“กูไม่ชอบ”
มาครับ จัดกันให้เต็มที่ ไม่ต้องคิดว่าผมยืนอยู่ตรงนี้ก็ได้
“มึงไม่คิดเหรอวะว่าน้องมันก็อยากดูดีบ้าง” พี่ต่อพูดถูกต้อง พูดได้ตรงใจผมมาก ผมก็อยากดูเหมาะสมกับพี่เหนือบ้างอะไรบ้าง
“ทำไมต้องอยาก แบบเดิมก็ดูดีอยู่แล้ว”
“ดูดีของมึงอยู่คนเดียวน่ะสิ” เอาล่ะ กลับไปผมจะเผารูปตั้งแต่เมื่อวานย้อนกลับไปให้หมด อยากจะถามเหลือเกินว่าเมื่อก่อน
มันแย่มากเลยเหรอครับ
“เพลียกับมึงจริงๆ เหนือ” พี่ของขวัญเริ่มขึ้นกูมึงงานนี้คงไม่จบง่ายๆ
“ถามจริงๆ เหอะ ทำไมมึงถึงหวงเปี๊ยกนี่นักวะ”
“พี่ของขวัญครับ ผมสูง 175 ไม่เปี๊ยกมั้งครับ” ผมยืดหลังตรงเต็มที่ จะได้ดูสูงขึ้นอีกนิด
“เปี๊ยกเงียบๆ ไปเลยผู้ใหญ่จะคุยกัน” คนสูงแค่162 หันมาทำตาดุใส่ ผมก็ต้องเงียบสิครับ เปี๊ยกก็เปี๊ยกวะ
“ไม่มีอะไร”
“ของขวัญพอเถอะ อย่าไปยุ่งเรื่องของเหนือมัน” พี่สกายเข้ามาห้ามไว้
“มึงจะกลับเลยไม่ใช่เหรอ ไปเถอะ พรุ่งนี้เจอกัน”
“อืม”
พี่เหนือเดินลิ่วๆ แต่ดันไม่เดินเปล่าลากผมติดมือมาด้วย ขาผมก็ยาวนะครับ แต่ยาวสู้ขาพี่เหนือไม่ได้
“พี่เหนือช้าๆ ผมเดินตามไม่ทัน” เมื่อเห็นแววหัวทิ่มมาแต่ไกลเลยต้องรีบร้องขอชีวิต
“หงุดหงิดอะไรนักหนาครับ พี่ของขวัญแค่แซวเล่นเอง อย่าโกรธไปเลยน่าเพื่อนกัน”
ขวับ อื้อหือหันมาจ้องขนาดนี้ต่อยเลยก็ได้ครับพี่
“ผมหิว ไปหาอะไรทานกันก่อนกลับนะครับ” ผมรีบทำเสียงอ้อน ไม่ได้หิวหรอกครับแต่เผื่อพี่มันโมโหหิวอยู่จะได้ดีขึ้น
“อยากทานอะไร” เห็นไหม ผมว่าแล้วมันต้องมีผสมๆโมโหหิวอยู่บ้างละน่า คนเราโมโหอะไรไม่แรงเท่าโมโหหิว
“อะไรก็ได้ครับ แล้วแต่พี่เหนือ”
“มีร้านพิซซ่าเตาถ่านมาเปิดใหม่ใกล้มอ ไปลองดูไหมเห็นบอกว่าอร่อย”
“ตกลงครับ” ผมยิ้มกว้างให้พี่เหนือ และได้รอยยิ้มนิดๆ ที่มุมปากตอบกลับมา มือที่ล็อคไว้แน่นคลายออกแล้ว
โถโถ เด็กน้อย หิวก็ไม่บอกป๋า
“พี่เหนือ” ผมเริ่มฝืดคอ พี่เหนือมานั่งได้แค่แป๊บเดียวจากหน้าเริ่มยิ้มกลับมาบึ้งอีกครั้ง
“โต๊ะอิ่มหรือยัง กลับเถอะ”
ผมมองพิซซ่าที่เหลือบานด้วยความเสียดาย เพิ่งกินไปได้ชิ้นครึ่งมันจะอิ่มตรงไหนวะ แต่ถามมาแบบนี้ก็ต้องตอบว่า
“อิ่มแล้วครับ”
“งั้นไปกัน” พี่เหนือเรียกเช็คบิล รีบจนผมไม่กล้าขอแพ็คกลับบ้าน จากตอนแรกที่ชวนเพราะอยากให้อารมณ์ดี
แต่พอได้กลิ่นพิซซ่ามันดันหิวขึ้นมาจริงๆ ตอนนี้ได้แต่กลืนน้ำลายแทนไปก่อน
“พี่เหนือ ผมถามจริงครับเป็นอะไร” พอขึ้นรถได้ผมก็ไม่อยากทนแล้ว คนอะไรจะคงหน้าหงิกไว้ได้ยาวนานขนาดนี้
“มีแต่คนมอง พี่ไม่ชอบ” แล้วจะมาไม่ชอบอะไรตอนนี้ ตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของสายตาคนมาตั้งนานแล้วไม่รู้ตัวเลยเหรอ
“พี่บอกแล้วว่าให้เปลี่ยนกลับไปใส่แว่นเคยฟังกันไหม”
เดี๋ยวนะ ผมว่ามีการเข้าใจอะไรบางอย่างผิดเกิดขึ้น
“พี่เหนือ”
“.........”
“ที่หงุดหงิดไม่ยอมกินนี่เพราะคิดว่าคนมองผมเหรอครับ”
“.......”
“ฮ่าๆๆ โอ๊ยผมปวดท้อง พี่เหนือเรียนเก่งจริงหรือเปล่า ทำไมแค่นี้ดูไม่ออก เขามองพี่เหนือกันทั้งนั้น
สาวๆ กรี๊ดกร๊าดกันจนลืมเอาพิซซ่าเข้าปาก นานๆ คุณชายเหนือจะปรากฏตัวสักที คิดได้ไงว่ามองผม”
“มองพี่ก็เท่ากับมองเราด้วย” คนเถียงข้างๆ คูๆ มีแอบหน้าแดง ผมชอบจังเลยครับ นานๆ จะได้เห็นสักที
“ผมขอถามเหมือนพี่ของขวัญได้ไหมครับ”
“ถามว่า?”
“ทำไมถึงหวงผมล่ะครับ”
พี่เหนือไม่ตอบ หันมามองหน้าผมแว้บนึงแล้วหันกลับไปมองถนนตามเดิม
“ถึงคอนโดค่อยคุยกัน”
“ครับ”
ก็ดีครับ ผมก็อยากเห็นหน้าเขินๆ นี่ชัดๆ เหมือนกัน ปกติมีแต่ผมที่เขินวันนี้คงเป็นช่วงเวลาเอาคืน
จะเอาให้อายม้วนเลยคอยดู
“มานั่งนี่” พี่เหนือโยนทุกอย่างลงบนโต๊ะ ก่อนนั่งลงบนโซฟา ตบมือข้างๆ ตัวให้ผมตามลงไปนั่งด้วย
“ถามพี่ใหม่สิ”
“ทำไมพี่เหนือถึงหวงผมล่ะครับ”
“แล้วทำไมโต๊ะถึงไม่เคยหวงพี่ ไม่เคยหึงพี่เลย”
“อืม..” ผมทำท่านึก นั่นสิครับ ผมคิดว่าตัวเองไม่เคยหวงหรือหึงพี่เหนือเลย (ถ้าไม่นับตอนเมาเพราะขาดสติ)
ก่อนหน้านี้มีแค่ความอิจฉา พอมาเป็นแฟนกันแล้วมันก็หายไปหมด
“ผมคิดว่าตัวเองเจ็บนะครับ มันเจ็บแปลบๆ เวลาเห็นพี่เหนืออยู่กับคนอื่น หรือเวลาที่เห็นคนรุมล้อมพี่เหนือ
แต่มันไม่ใช่ความรู้สึกหึงหรือหวง ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน”
“เพราะโต๊ะเอาแต่คิดว่าพี่ดีกว่า เพราะโต๊ะคิดแบบนี้ไงพี่ถึงหวงโต๊ะหึงโต๊ะ”
“หือ?” คืออย่าว่าผมโง่เลยนะครับ แต่ผมคิดว่าตัวเองไม่เข้าใจที่พี่เหนือพูด
“หมายความว่ายังไงครับ”
“หมายความว่า เพราะโต๊ะพร้อมปล่อยพี่ไปอยู่ตลอดเวลา ทำเหมือนจะไล่กัน คนนั้นก็เหมาะกับพี่มากกว่า
คนนี้ก็สวย แล้วตัวเองก็เอาแต่จะถอย อย่าคิดว่าพี่ไม่เคยได้ยินนะเวลาโต๊ะพูดกับเพื่อน”
กอดให้อิ่มๆ เผื่อเดี๋ยวไม่ได้กอดแล้วบ้างล่ะ แค่นี้กูก็พอใจแล้วความทรงจำที่ดีที่สุดบ้างล่ะ
พูดเหมือนจะไปจากพี่ให้ได้ พี่ถึงกลายเป็นแบบนี้ไง หวงไปหมด หึงไปหมด กลัวโต๊ะจะเจอคนที่พอดีกว่า
กลัวเบื่อที่จะอยู่กับพี่แล้ว”
ผมกะพริบตาปริบๆ อึ้งเกินกว่าจะหาคำพูดมาโต้ตอบได้ ไม่คิดว่าพี่เหนือจะคิดมากขนาดนี้ กลายเป็นผมที่ไม่คิดอะไรเลย
ผมรักพี่เหนือและเชื่อว่าพี่เหนือรักผม แต่เพราะเจียมตัวมาตลอด มันเลยคิดแบบนี้ แสดงออกมาแบบนี้
คิดแต่จะเก็บช่วงเวลาสั้นๆ เอาไว้ ไม่รู้เลยว่าคำพูดของผมที่ชอบหลุดปากออกมา จะทำให้อีกคนเป็นกังวล
“พี่เหนือ” ผมขยับไปชิด โอบมือไปรอบคอ โน้มใบหน้านั้นให้เข้ามาใกล้
“คิดมากไปแล้ว ผมน่ะรักพี่เหนือมากนะครับ”
“อันนั้นพี่รู้”
“อ้าว?” ผมถอยหน้าที่กำลังคิดจะปิดปากคนตัวโตออกมาจ้องตากันเหมือนเดิม
“รู้ว่ารัก แต่ที่พี่อยากได้ คืออยากให้โต๊ะเห็นแก่ตัวมากกว่านี้ได้ไหม”
“เห็นแก่ตัว?”
“ใช่ อะไรที่เป็นของโต๊ะต้องเก็บเอาไว้ อย่ายกให้คนอื่น”
“พี่เหนือ!!”
“ครับ”
“พี่เหนือจะให้ผมตบกับผู้หญิงเหรอครับ”
“ฮ่าๆ ไอ้เด็กบ๊องนี่ แต่ถ้าจำเป็นก็ตบเถอะ แสดงออกมากๆ ยิ่งดี พี่ชอบให้โต๊ะหึง”
พี่เหนือต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ไหนบอกไม่ชอบคนตามตื้อ ตามหึง ไม่ชอบคนเกาะแกะไง ผมสืบมาเยอะผมรู้นะ
“ก็ไหนบอกว่าไม่ชอบให้ใครหึงไงครับ”
“ถูก ไม่ชอบให้ใครหึงแต่ชอบให้โต๊ะหึง”
ถ้าผมตายไม่ต้องบอกให้ผมไปที่ชอบๆ นะครับ ตอนนี้ผมได้อยู่แล้ว ที่ๆ ผมชอบที่สุด
“งั้นอีกหน่อยผมจะหึงพี่เหนือเยอะๆ เจอใครมองต่อยแม่งเลย” ผมพูดติดตลกให้ขำ ผมชอบเวลาพี่เหนือหัวเราะเพราะผม
“ตามใจ”
“งั้นผมไม่ต้องใส่แว่นแล้วนะ” ก็เราเข้าใจตรงกันแล้วนี่ครับ
“โต๊ะ!!”
“โหพี่เหนือ ขอผมหล่อบ้างเหอะ พี่เหนือหล่ออยู่คนเดียว”
“พี่หล่อคนเดียวพอ โต๊ะน่ารักแบบที่เป็นอยู่พี่ก็ลำบากแล้ว ถ้าดูดีอีกอย่างมันจะดึงคนให้เข้ามาทำความรู้จัก
พอมารู้จักก็จะติดใจ เหมือนพี่ไง เข้าใกล้โต๊ะครั้งนึงไม่เคยถอยออกไปได้อีกเลย”
น....นิพพานครับ ฝังได้เลยครับ ผมพร้อมแล้ว
“งั้นผมขอหล่อพรุ่งนี้อีกวัน”
“ไม่ได้!!”
“แต่พรุ่งนี้ผมอยากให้พ่อพี่เหนือประทับใจนะครับ ที่ทำทั้งหมดก็เพราะพ่อพี่เหนือเลยนะ นี่ผมก็ซื้อชุดใหม่เตรียมเอาไว้ด้วย
หมดไปตั้งหลายตังค์”
“พี่ลืมคิดไปเลย น่ารักมากครับ” พี่เหนือดึงผมกลับเข้ามาซุกอก หอมหัวผมสามสี่ทีติด
“งั้นอนุญาตให้ใส่ชุดใหม่แต่ต้องใส่แว่น ห้ามเซ็ตผม โอเคไหม”
“ใส่แว่นอย่างเดียวได้ไหมครับ” ผมต้องขอต่อรองสักนิด
“โต๊ะ หรืออยากจะป่วยอยู่บ้าน เลือกเอา”
โอ๊ยไอ้หึงโหด เอะอะขู่ป่วยตลอด
“คร้าบๆ ตามบัญชาเลย เชิญหล่อไปคนเดียวให้พอใจ คนอะไรเขามีแต่อยากให้แฟนดูดี กลัวใครนินทา
นี่ชอบให้แฟนถูกนินทาว่าขี้เหร่”
“ขี้เหร่แล้วไม่มีใครแย่ง โต๊ะก็ต้องขี้เหร่ต่อไป”
นี่คุณชายท่านจะไม่สำนึกเลยใช่ไหมครับ ว่าคุณชายนั่นแหล่ะที่ผมต้องเป็นกังวลโว้ย ผมว่าผมมีความคิดประหลาด
แล้วนะ ทำไมคุณชายมันมีมากกว่าผมอีกวะ
“พี่ชอบแบบนี้ ขี้เกียจหาใหม่”
“หือ?”
“พูดว่าอะไรนะครับ”
“พี่ชอบโต๊ะ”
“ไม่ใช่แหละ” อยากให้ผมหึงนักใช่ไหมครับ ผมเรียนรู้เร็วนะจะบอกให้
“เมื่อกี้บอกขี้เกียจหาใหม่เหรอ แปลว่าอาจจะหาก็ได้ใช่ไหม”
“พี่พูดแบบนั้นเหรอ เปล่านะ”
“ว่าผมขี้เหร่ด้วย”
“ฮ่าๆ โต๊ะพูดก่อนนะ”
“เหอะ เดี๋ยวเบื่อผู้ชายหล่อๆ จะหาคนขี้เหร่มาเป็นแฟนบ้าง”
“โต๊ะ!!”
แฟนผมแยกเรื่องเล่นกับจริงไม่ค่อยออกครับ เอะอะหาเรื่องหึงตลอด
“ขี้เหร่ใจดี”
“โต๊ะ” คราวนี้เสียงลงหนักมาก หน้าชักกลับมาหงิก เป็นไงล่ะคนขี้เหร่ก็ทำคนหล่อเสียเซลฟ์ได้ละวะ
“ขืนพูดอีกคำเป็นเรื่อง”
เรื่องอะไรจะพูด รู้หรอกว่าจะทำอะไร
“ผมหิว เมื่อกี้ยังไม่อิ่มเลย”
“เดี๋ยวพี่สั่งอะไรมาให้ทาน ทานเยอะๆ จะได้มีแรง”
“พี่เหนืออออ พรุ่งนี้ผมต้องเดินทั้งคืนนะครับ”
“ใครว่าอะไรครับ พี่แค่อยากให้มีแรง พรุ่งนี้ต้องเดินถือกล้องเกือบทั้งคืนก็ถูกแล้วนี่”
ตาวิบวับช่างไม่น่าเชื่อถือเอาเสียเลย
“จริงนะ”
“จริง”
“เอาไว้เสร็จงาน ผมจะให้รางวัลนะครับ” ต้องล่อหลอกไว้ก่อนเพื่อความปลอดภัย
“ตกลง”
จุ๊บ
“ผมมัดจำให้ก่อน ขอบคุณครับ”
“ครับผม”
ผมซุกตัวลงกับอกพี่เหนือ ดูเหมือนความรักของเราก้าวหน้าไปอีกขั้น ตอนนี้ผมรู้สึกมั่นใจขึ้นมาก
ไม่ได้คิดว่ามันจะหายไปในเร็ววันนี้อีกแล้ว
“พี่...พี่เหนือ..อื้อ”
“ชู่ว์ พี่แค่มัดจำไว้ไงครับคนดี”
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
สั้นๆ ก่อนพบพ่อสามี พรุ่งนี้เจอกันค่ะ^^
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: ｡❤ STALKER แอบ.หลง.รัก ❤｡END [แจ้งข่าว] 27/10/16 ✿ P.131 (อ่าน 1272921 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก