#SEVEN.1
-เรื่อยๆ เอื่อยเฉื่อย-
Timeline & BigBike
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน... ช่วงนี้ชีวิตเป็นอะไรที่สะกดแต่คำว่าว่างตลอด ว่างจากงานนั้นงานนี้ ก็แบบนี้แหละ ช่วงกลางๆภาคเรียนแรกมันก็เรื่อยๆเอื่อยเฉื่อย ไร้แก่นสารไปวันๆอย่างที่เขาเป็นอยู่ เชื่อว่านิสิตคณะอื่นก็เป็น ยกเว้นสายแพทย์ รายนั้นเรียนทั้งวันทั้งคืน ช่วยไม่ได้ ชีวิตคนคืออะไรที่สำคัญมากๆ
พอๆ คิดถึงว่าที่คุณหมอที่กุลีกุจอกันทำแล็บ ตรวจชิ้นส่วนไปก็เครียดเปล่าๆ แต่หมดเรื่องคิดแล้วก็ต้องกลับมานั่งแกร่ว วันนี้เป็นวันว่างน่ะใช่ แล้วเพื่อนๆคือต้องสลายตัวกันออกไปกับผัวนี่มันใช่เวลามั้ย โอ๊ย คนโสดเบื่อ คุณนายก็ออกไปตะลอนๆกับหนุ่มมัธยมปลายวัยขบเผาะโรงเรียนนานาชาติที่รู้จักกันผ่านโซเชี่ยลแคม ส่วนคนอื่นๆก็ตามนั้น ไหลไปตามทางของพวกนาง ปล่อยเพื่อนลอยแน่นิ่งเซ็งๆนอนอยู่ในห้องกลิ้งไปมาบนเตียง หายใจเล่นไปพักๆ
บอกแล้วไง ช่วงนี้มันว่างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
กลิ้งตกเตียงไปหนึ่งรอบ ก็ยังคิดไม่ออกว่าจะทำอะไรอยู่ดี
เหลือบสายตามองเห็นไอโฟนสีขาวนอนแผ่ราบอยู่บนหัวเตียง เออเนาะ ให้โซเชี่ยลเป็นเพื่อนแทนแล้วกัน
ตึ๊ง
หึหึ พอเปิดเซลลูลาร์เท่านั้นล่ะ อย่าให้ทันปิดหูเชียว ข้อความแจ้งเตือนจากไลน์ จากเฟซบุ๊คทยอยกันปรากฏออกมาเชียว ทั้งที่วันก่อนเงียบเป็นเป่าสาก
Nai Worawechakul มีความดีงาม
เปิดฟีดแรกมาก็พบกับสเตตัสของคุณนายพร้อมรูปภาพประกอบ
แหมๆ เที่ยวกับแฟนนี่ทำแอ๊บเชียว อะไรๆ นั่นมีใส่เสื้อคู่กันด้วย กระหนุงกระหนิง แม่ง ไลฟ์สดเลยมะอย่างนี้
IKENG Pisut : หวานๆมาเต็ม
ส้ม ส้ม : ระวัง!!! เด็กหลอก
คนแน่ๆไม่ใช่แย้แน่นอน : จิกหมอน อิจแรงงงงงง
เออ เอากันเข้าไป มีใครจำกูได้มั้ย กูเคียงกาย นอนตายคนเดียวอยู่ในห้อง
ไว้อาลัยกูที กูโสด
พอๆ ไปหาอะไรสวยๆงามๆ ส่องชาวบ้านที่มันเจริญหูเจริญตากว่านี้ดีกว่า
อย่างเช่น…
ส่องเดือนมั้ย ? โอเค
ชื่อ นามสกุล ละครอะไร ถ่ายทำแล้วง่วง?
มีภาพประกอบแคปชั่นแบบหล่อๆ คือเดือนนอนเอกเขนกบนโซฟาเอาหนังสือปิดหน้าไว้ แบ็คกราวน์คือห้องๆหนึ่งที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ต่างๆมากมาย อาทิเช่น ขาตั้งหล้อง คอมพิวเตอร์ แล็บทอปของใครหลายต่อหลายเครื่อง ในภาพยังมีขาคนอื่นโผล่มาให้เห็นหลายคู่ นอนระเกะระกะไม่เป็นที่
ถึงว่า หลายอาทิตย์แล้วไม่เห็นเดือน ไปซุ่มถ่ายละครนี่เอง
ตูดหมู : เป็นพระเอกไปอย่าบ่น
ชื่อ นามสกุล : โห่ พี่เอก เหนื่อยว่ะละครเรื่องนี้
ตูดหมู : ช่วยไม่ได้เกิดมาหล่อ
ชื่อ นามสกุล : ไม่เถียงครับ
นาทีนี้กูจิ๊ปากด่าเดือนในใจแทบไม่ทันว่า…
หลงตัวเอง ไอ้สัด
ตึ๊ง!
‘ง่วงก็ดูหน้าคนนี้ไป’
เดี๋ยวนะ นั่นหน้ากู แบบสดๆ อิเหี้ย ทำร้ายกูจัง
ชื่อ นามสกุล : ในรูปหน้ามันไปนะ
หนอย อิน้องเดือน ไม่รู้ไงว่าคนอย่างเคียงกายถือคติ ฆ่าได้ หยามหน้าไม่ได้ แม้แต่ผัว !!!
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : ในรูปเป้าตุงไปนะ
=O= ฮะ นิ้วลั่น
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตึ๊ง ตึ๊ง ตึ๊ง
แฟนคลับเดือน แกไม่จำเป็นต้องแสดงตัวด้วยการกดไลค์เม้นตอบของเขามารัวๆแบบนี้ก็ได้ ฮือ นิ้วมันลั่นเอง ช่วยไม่ได้ สะกิดปุ่มเพียงนิด ชีวิตก็พัง อยากเอาหัวโขกสับกับขอบเตียงแต่สงสารหัว ความจริงคือกลัวเจ็บ
ชื่อ นามสกุล : หมายถึงรูปผมเหรอ
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : เปล๊า เป้ากูต่างหาก กูภูมิใจเป้ากู
ชื่อ นามสกุล : หือ แต่รูปพี่ที่ลงถ่ายเห็นแค่หน้านะ
จริงคือเหี้ยมาก
ไม่ได้ๆ สติๆ แถแบบเนียนๆไป
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : เออหน่า บอกเป้าตุงก็เป้าตุงไง กูไม่แอบมองเป้ามึงหรอก เด่นขนาดนั้น
หือ ประโยคสุดท้ายเขาพิมพ์อะไรไป ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นาทีนี้ต้องลบ
ลบ ลบ ลบ
ตึ๊ง
ไม่ทันละ มันเห็นแล้ว
ชื่อ นามสกุล : พอดีเป็นคนชอบโชว์เป้า
ชื่อ นามสกุล : ถึงได้รู้ว่ามีคนชอบมอง
กรี๊ดดดดดดดดด แม่คะ มันหาว่าหนูเคียงโรคจิตค่ะ ตบอิน้องเดือนรัวๆ
กูแมนๆเว้ย แต่ชอบมองผู้ชาย?
555
เอาล่ะๆ ตบหัวตัวเอง ตั้งสติให้ดีๆ จะต่อกรกับเดือนต้องมีเล่ห์เหลี่ยมและความเนียนขั้นเทพ เมพสุดๆ
สำคัญคือมีคนไลค์เม้นตอบกลับของมันเป็นร้อย เกลียด…แฟนคลับเดือน เอฟซีอะไรเบอร์นี้
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : ไม่ได้ชอบมอง มันเตะตา
ชื่อ นามสกุล : แบบนี้ยอมรับกลายๆว่าแอบมองป่ะ
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : ไม่
ชื่อ นามสกุล : โกหกระวังปากเท่ารูเข็มน้า
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : งั้นทุกวันนี้ปากกูไม่ตันเลยล่ะ
โกหกเยอะเกิ๊น
ชื่อ นามสกุล : นั่น ยอมรับแล้วเหรอว่าโกหก
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : ไปตายเลยแม่ง ฟัคคคคคคค
แจกฟัคไปด้วยความจนกรอบ ถูกไล่บี้ขนาดนี้แล้ว บางทีสกิลแถก็ขึ้นสนิมได้เป็นธรรมดา
หรือกูแถไม่เนียนแต่แรกแล้ววะ สับสนตัวเอง 555
ชื่อ นามสกุล : ตายแล้ว พี่ก็อดดูเป้าผมดิ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ย้ำจริงนะดูเป้าส่องเป้าเนี่ย ให้จับเลยได้มั้ย ผิด 555
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : ฟวยยยยยยยยยยยย
ชื่อ นามสกุล : ใหญ่มาก อยากดูมั้ย
อรั๊ยยยยยยยยย อย่าท้านะ เดี๋ยวตอบตกลง โอ๊ย อะไรจะหื่นขนาดเคียงกายไม่มีในโลก ใดๆล้วนคิดแต่อกุศล ผลบุญสูญหาย เรียกว่าทำบุญเก้าวัด บุญก็หายทั้งเก้าวัดนั่นแหละ โอ๊ย บุญกู น้ำตาจะไหล ถูกเด็กทำตบะแตก
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : ไลฟ์สิ แน่จริง
ชื่อ นามสกุล : โด่ ให้พี่ดูคนเดียวหรอก
คุณพระ โอ้มายก็อด โอ้มายก็อด เด็กมันอ่อยแหละมึง หัวใจอย่าเพิ่งวายนะ ตบอกเบาๆ เรียกขวัญตัวเอง
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : อยากดูตายอ่ะ
ชื่อ นามสกุล : เหรอ *สติ๊กเกอร์รูปหมียิ้ม
เหมือนเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งในคำที่เขาบอก แต่…คุณคะ ฉันว่ามันตอแหลพูดค่ะ
แต่ก่อนที่ในเฟซบุ๊คของเดือนจะเต็มไปด้วยเรื่องลามกเกรียนๆมากไปกว่านี้ ก็มีเม้นตอบกลับที่สกัดดาวรุ่งเขาและเดือนแบบเบาๆ
‘คุณแม่คะ สองคนนี้เขาตีแผ่แชทส่วนตัวกันใช่มั้ย ?
#เม้นนี้ไม่ต้องการคำตอบ #แต่ต้องการความฟิน’
ตึ่งโป๊ะ จบประเด็นดูเป้า แล้วเริ่มประเด็นใหม่ในโลกโซเชี่ยล
เพราะทันทีที่เม้นนี้ปรากฏ ยอดไลค์นี่พรุ่งพรวดเกือบพัน บอกให้รู้ว่าที่เขาคุยกับเดือนนั้น มีพยานรู้เห็นตั้ง 989 คนแน่ะ ดีจริง
มาสิทีนี้…
‘เพื่อนเล่นหรือแฟน เอาจริงๆ ถ้าคบกันจะน่ารักขนาดไหนอ่ะมึง #เดือนกาย’
‘ประเด็นอื่นยังไม่เคลียร์ แต่ช่วยเคลียร์ประเด็นนี้หน่อยได้มั้ย คุยกันออกสื่อขนาดนี้’
‘ตกลงอะไรยังไง แต่คุยเรื่องเป้าเดือนกันได้น่ารักมาก สะกิดน้องกาย ได้ดูเป้าน้องเดือนแล้วมาบอกต่อหน่อยนะคะ #ผิด 555’
‘ถ้าจะขนาดนี้ เอากันเลยเถอะ’
‘มีความมุ้งมิ้งแต่เริ่ม’
‘รักคู่นี้ ติดตามแอบกรี๊ดเบาๆ ฟินนนนนนนนนนน’
‘คู่นี้แจ้งเกิดแล้วเหรอคะ อร๊ายยยยยยย ดีงาม’ และอีกบลาๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่จบไม่สิ้น
ตกลงเขาควรฟินไปด้วยหรือร้องไห้ดี
สุดท้าย…
กระแสเดือนกายจงเจริญ
กูก็แรดอยู่ดี 555
เจอกันในเฟซบุ๊กไปแล้ว ยังมาเจอกันนอกจออีก วันนี้วันศุกร์เดือนเลยต้องมารับเขาไปสอนน้องเยียร์ นึกถึงน้องเยียร์ เดือนมาบ่นให้ฟังบ่อยๆ เน้นคำว่าบ่อยๆ พักหลังนี่เจออิน้องเดือนหนักมาก จะหายไปก็ช่วงนี้นี่แหละ หายไปถ่ายละคร ไอ้เราก็นึกว่าไปติดหญิงที่ไหน แอบใจเสียไปรอบเลยทีเดียว พูดเหมือนกูได้น้องเขาแล้ว 555 เดือนบอกว่าน้องเยียร์คะแนนดีขึ้น เขาก็พองบวมล่ะสิทีนี้ นี่ใคร เคียงกายซะอย่าง จะสอนน้องนุ่งของสามีให้เก่ง ไม่คณามือเท่าไหร่หรอก
อวดตัวเองไปก็ทำหน้าเพ้อไป พอดีกับที่เดือนมาถึงพอดี
แปะ
น้องตบมือแปะตรงหน้าเขา
“เหม่อว่ะ”
แก ลองเริ่มสนิทกับมันแล้วจะรู้ลาย อิน้องเดือนไม่ได้สุภาพอย่างที่คิด มันพูดว่ะได้ธรรมชาติมาก พูดใส่กูคนเดียวเนี่ย แก่นนนนนนน
“มีความหน้าโทรม”
อดจะทักน้องไม่ได้จริงๆนะ หน้าเดือนดูอิดโรยและเหนื่อยอ่อน แต่ก็มีออร่าความหล่อทิ่มแทงนัยน์ตาอยู่ดี
“ติดคำว่าความมาจากบันทึกของตุ๊ดเหรอ’
ว๊ายยยยยยยยยยยย เดือนก็ดู
“ดูด้วย” เขาถามแบบอึ้งๆ
“ผมชอบกัสในเรื่อง” เหยๆ อย่านะเว้ย นี่พูดเล่นใช่มั้ย
“แหะๆ” ได้แต่ยิ้มแห้งส่งไป แต่ใจนี่แอบคิดละ เดือน…แอบเบี่ยงเบนเหมือนกันนะเรา 555 จัญไรความคิดกูจริงๆ
“ช่วงนี้ซ้อมหนักอ่ะ คนทางนี้ว่างๆก็ส่งข้าวส่งน้ำให้หน่อยก็ดี”
เอ๊ะ มีความนัยว่ะมึง น้องกำลังบอกกลายๆว่าให้เขาดูแลหน่อยรึเปล่าอ่ะ
“คนทางนี้ว้างว่าง” บอกไปเป็นนัยๆเหมือนกัน
เดือนหันมาสบตา
“ดีเลย พี่ไปบอกเยียร์หน่อยดิว่าหัดดูแลซื้อข้าวไปที่กองให้พี่มันมั่ง”
อ๋อเหรอ เพล้งๆ เก็บเศษแก้วแป๊บ อิสัดน้องเดือน
“หรือถ้าพี่ว่าง ถ้าไม่เป็นการรบ…”
“ไม่รบกวนเลย!!!”
อุ๊บส์ เขายังพูดไม่จบมึงแทรกไปซะขนาดนี้แล้ว ผู้ชายเขาจะคิดยังไงลูก โอ๊ย ปากหนอปาก ทุกวันนี้ถ้าไม่ใช้กินข้าวกับพูดนี่ตัดทิ้งไปละ อย่างนี้ก็ได้เหรอ 555
“เอ่อ” ตะกุกตะกักเลยกู
เกิดความเงียบประมาณห้าวิได้ เรามองหน้ากันเลิ่กลั่ก
แต่ที่สุดที่ทำให้เขาต้องก้มหน้าไม่กล้ามองน้องเดือนคือ
น้องมันอมยิ้มแล้วเกาท้ายทอยเขินๆทำไม
โอ๊ย อิสัด กูก็เขินป่ะ
หลังจากเวิ่นเว้อมานานสิบนาที เราทั้งคู่ก็ได้เวลาต้องไปหาน้องเยียร์ ที่ป่านนี้คงนั่งแกร่วรอคอยการมาถึงของพวกเขาแบบเซ็งๆ เพราะเวลามันเลยจากที่นัดมาตั้งสิบกว่านาที โอ๊ย เขากับเดือนนี่ก็จะเขินนานอะไรปานนั้น ทำความเดือดร้อนแก่น้องนุ่งจริงเชียว
ที่จริงคือกูเขินคนเดียว เดือนแม่งเดินไปรอที่รถตั้งนานแล้ว 555
พอเขามาถึงที่จอด ก็พบกับ บิ๊กไบค์คันใหญ่สีดำจอดรออยู่แล้ว
พร้อมเจ้าของรถ…
เดือนตบเบาะหน้าปุๆ
“พี่ขี่เป็นมั้ย” น้องถาม
“ก็พอได้ ทำไม” จะให้กูขี่?
“วันนี้เหนื่อยๆอ่ะ ให้พี่ขี่ได้มั้ย”
พิจารณาสีหน้าน้องสิบวิ แล้วตอบตกลงไป
พอเราสองคนขึ้นมานั่งปุ๊บ โอ๊ย บิ๊กไบค์ที่หนักอยู่แล้ว ยังไม่เท่ามีน้องเดือนขี่ คนก็หนัก รถก็หนัก เคียงกายมึงจะไหวมั้ยเนี่ย เอาวะ น้องเหนื่อยเราต้องอดทน
“หนักมั้ย” เดือนถามเนือยๆ
“อืม พอไหว”
ขวับ
เฮ้ยๆ โนนนนนนนนนนนนน น้องเดือนอย่าทำแบบเน้
อย่าอ้อมแขนมากอดเอวพี่แบบนี้ พี่ไม่สตรอง เกร็งท้องเหี้ยๆอ่ะ เดียมสุดๆ
ไม่พอ เจ้าตัวยังโน้มกายสูงมาซบแผ่นหลังเขาอีก หัวนี่ชนอยู่ที่ไหล่อ่ะ ความจริงคือน้องสูงกว่าเขา แต่คิดภาพออกป่ะว่ามันก้มหัวแล้วเอามาถูๆหลังเขา
“ขอนอนนะ”
“ระวังตกรถตาย”
นาทีนั้นได้แต่พูดแผ่วๆด้วยความเขินอาย
ใจเขา…มันเต้นแรงจริงๆ
ขี่ไปได้สักพัก อากาศที่สบายๆของตอนเย็นดูเหมือนจะปลุกให้น้องเดือนตื่น กายใหญ่ขยับเคลื่อนไหวเบื้องหลังเขาทำรถเซเล็กน้อย เนิ่นนานก่อนเดือนจะตั้งสติและระลึกได้ว่าตัวเองอยู่บนรถที่เขาขี่ จึงเอ่ยขอโทษเบาๆ ว่า
“นี่บิ๊กไบค์หรือเต่าคลาน”
ตื่นมาก็ปากคอเราะร้ายจริงนะ
“ได้แค่นี้แหละ”
แค่นี้ที่ว่าคือ 80 km/hr เชียวนะแก แต่ถ้าเทียบกับความสามารถของบิ๊กไบค์มันยัง…
“ช้าว่ะ” เออ งั้นมาขี่เองเลยแม่ง
“จอดก่อนดิ๊” ข้างทางเนี่ยนะมึง
“เออๆ”
ดับเครื่องจอด กะจะลงจากรถ เพราะคิดว่าน้องคงมาขี่แทน แต่…
เดือนกักตัวเขาไว้ ส่วนตัวเองก็ขยับเลื่อนกายให้แนบชิดกับแผ่นหลังเขาเข้ามาเรื่อยๆ แขนแกร่งที่ยาวและแข็งแรงเอื้อมผ่านตัวเขาจากทางด้านหลังไปจับคันเร่งของรถ
รู้จักคำว่า ‘คร่อมกลายๆ’ มั้ย อืม นั่นแหละ
คือน้องมึงจะให้กูลงแล้วไปเปลี่ยนตำแหน่งไปซ้อนท้ายหน่อยก็ไม่ได้
อึดอัดกว่าเดิมอีก… เพราะหัวใจมันเหมือนพองคับอกเต็มทีแล้ว
เดือน… ไปเรียนอ่อยที่ไหนมา
ไม่อยากให้ไปถึงเร็วเลยจริงๆ
เหมือนสื่อสารกันได้
แอบมองหน้าปัดรถ
เข็มชี้ที่…
40 km/hr บิ๊กไบค์จะเคลื่อนไปไหมนั่น
ดีงาม
***TBC.......................................
จบไปแล้วกับอีกหนึ่งตอน คือก่อนอื่นต้องพนมมือไหว้
ก้มลงน้อมกราบขออภัยที่เราไม่ค่อยมีเวลาว่างเหมือนแต่ก่อน
มีความเหนื่อยกาย ใจ และบลาๆ เครียดไปตามแฟชั่น(?) 555
อีกอย่างเรามีกิจกรรมใหญ่ที่เพิ่งจบไป ถึงกับหามรุ่งหามค่ำทำงานเลยทีเดียว
ผลลัพธ์ที่ได้และยังหลงเหลือคือปวดกายไปหมดแล้ว หวิดจะมีไข้
เลยกลายเป็นว่าตอนนี้ขอแบ่งเป็นสองพาร์ทละกันสรุปในตัวเลย
ตอนหน้า คัมมิ่งซูน #ทีเถอะ 555
หยอดให้หายคิดถึงกันหน่อยยยยยยยยย
-ด้วยความคิดถึง-
{เคียงเดือน}
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
