#ELEVEN
จ ง อ่ อ ย เ ดื อ น
#แคปชั่นกวนตีน #แคปชั่นจังไร #แคปชั่นอ่อย
-นอกเรื่องของกฎเกณฑ์-
อ่อยจริงจัง
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน... "มึง กูว่าท่านี้ไม่เวิร์คว่ะ เปลี่ยนๆ"
เคียงกายต้องกุมขมับอีกรอบ เมื่อท่าที่คิดใหม่กว่าร้อยแปดพันล้านรอบของวันยังไม่ผ่าน ไอ้จะให้คิดท่าใหม่อีกรอบน่ะมันง่ายนิดเดียว แต่จะให้มานั่งสอนคนเกือบพันชีวิตบนสแตนด์ใหม่แบบนี้คงไม่ดีแน่ ขนาดว่าเวลาว่างยิ่งมีน้อยๆกันอยู่ กว่าจะนัดพวกแพทย์ได้นี่จำเป็นต้องหืดขึ้นคออย่างมาก อาจารย์หลายท่านตอนนี้นี่เขม่นชมรมเชียร์กันจริงจัง เอาจริงๆนะ หัวทุกคนในที่นี้คือยังไปไม่ถึงหัวคุณนาย จะท่านั้นก็แล้ว ท่าใหม่นี่ก็แล้ว เปลี่ยนมันไปหมดทุกท่า
ถึงตอนนี้ก็คงรู้แล้วนะว่า ชมรมนี้แก๊งส่องเดือนนี่กุมอำนาจอยู่
ไม่หรอก จะบอกว่ามีแต่อินายนี่แหละกุมคนเดียว คนอื่นนี่ถูกจิกหัวใช้เยี่ยงทาสในเรือนเบี้ย โดยเฉพาะกูคนนี้ ทาสหมายเลขหนึ่ง ทาสผู้จงรักภักดิ์ดี ทาสผู้ซื่อสัตย์ ไปไหนไม่ได้
แต่มีคุณนายอยู่ งานเดินหน้าเร็วๆจริงๆนะ ไม่ได้คิดไปเอง
"นั่นก็ไม่เอา นี่ก็ไม่เอา พ่อเลือกเอาสักท่าเถอะ"
คุณแย้บ่นไปเรื่อยเปื่อยด่าฟ้าดินของเธอไป แต่คงเพราะอากาศร้อนบวกกับความจริงจังในการทำงาน เวลานี้อารมณ์คุณนายจึงค่อนข้างอ่อนไหว พาลให้โกรธได้ง่ายๆ
"กูก็เลือกอยู่นี่ คือมันไม่ผ่าน ถ้ามือไม่พายก็อย่าเอาหน้าราน้ำค่ะอิดอก"
"อิดอกนี่คือด่ากูว่าหน้าส้นตีนเลยนะ"
"จับๆดูก็รู้เองว่าใช่มั้ย"
"มึงจะเอาใช่มั้ย ได้"
"มา ชะนี นึกว่ากูกลัวเหรอ"
งานนี้จบด้วยการตบตี ฟาดงวงฟาดงาของทั้งสองคน ถือว่าปิดจ๊อบด้วยความสวยงาม
เขาจะไม่เข้าไปห้ามหรอก เพราะถึงยังไงสุดท้ายแล้วมิตรภาพก็ไม่เคยตาย
โป๊ก
"อิดอกนาย นั่นแก้วเหล็กเลยนะ หัวกูจะแตกไหมเนี่ย"
คุณแย้คลำหัวป้อยๆ เธอกัดฟันอย่างเคียดแค้นหยิบจับทุกสิ่งที่ขวางหน้า
เอาเป็นว่างานนี้ต้องมีคนสังเวยคำว่ามิตรภาพบ้างล่ะ
พนันได้เลย
หลังจากหนีไปตบตีกันหลังสแตนด์เชียร์มาแล้วหนึ่งรอบ ปรากฏว่าคุณแย้นางได้แผลมาจริงๆนะ แต่เป็นแผลเล็กๆเหตุเพราะมือนางไปเกี่ยวโดนขอบโต๊ะตอนมะรุมมะตุ้มกัน ก็ได้คุณนายนี่แหละมานั่งช่วยทำแผลให้ เห็นมั้ย ตีกันไปเดี๋ยวก็ดีกันเอง หลังๆมาบ่นใส่กันเรื่องคุณแย้กลัวแอลกอฮอล์สุดๆ จะราดแผลให้นางไม่ยอม ยื้อยุดฉุดกระชากกันเกือบสิบนาที เหนือสิ่งอื่นใด เราได้ท่าใหม่กันแล้วทุกคน
"ตั้งใจๆ เดี๋ยวก็เลิกแล้ว" พี่กิมจิอดีตของอดีตประธานชมรมเมื่อนานนมทำไม้ทำมือบอกน้องๆให้เงียบ
เขาไปยืนตรงหน้าสแตนด์ "คือเราจะเปลี่ยนท่าใหม่..."
"โห่ววววววววววววว"
อะไร อากัปกิริยาพวกนี้มันอะไร วิศวะเอาพัดมาตบๆกันทำไม ยังพูดไม่จบ
"เล็กน้อย"
"โห่วววววววววววววววววววววววว"
โห่ดังกว่าเดิมอีกมึง หลบไปอยู่หลังคุณนายทันที กี่ตีนล่ะนั่น
"วิศวะบ่นอะไรวะ แม่ง เปลี่ยนเล็กน้อยก็บอกอยู่"
งานนี้มันก็ต้องมีคนคุมพวกลิงทะโมนทั้งหลายให้อยู่อย่างพี่กิมจินี่แหละ นอกจากจะประสบการณ์ชมรมโชกโชน คงต้องยกให้เธอคุมวิศวะโซนด้วยความยินดีไป วิศวะถึงกับเงียบเถียงไม่ออก นี่ใคร กิมจิ ปีสาม วิศวกรรมศาสตร์ ไงล่ะ ใครกล้าแหยมก็เข้ามา
ความโหดพี่แกไม่ได้มีอิทธิพลเฉพาะวิศวะนะ เงียบกันทั้งสแตนด์
"งั้นจะเริ่มสอนท่าใหม่เลยนะ ดูพี่"
ถึงตอนแรกจะมีเสียงโอดครวญ สักพักทุกคนก็เริ่มตั้งใจทำ เด็กพวกนี้สอนง่ายกว่าปีเขาเยอะ จำได้สมัยนั้นนี่คือตัวเองปวดหัวมากกับรุ่นเดียวกันที่ขึ้นสแตนด์ คือจะสั่งก็สั่งไม่ได้ไง เพราะปีเดียวกัน คุยกันแบบไม่เกรงใจหัวกูที่นั่งสอนท่าให้เลย จนประธานต้องเตะเสาเหล็กใกล้ๆอ่ะ ถึงจะเงียบ ปีนั้นพี่แกโหดจริงจัง
"พอได้ไหม" ต้องถามหลังจากที่น้องเหมือนจะยังงงๆกันอยู่
"ยากมากเจ๊ ท่าเหี้ยไรวะ" นี่มึงบ่นกันได้เคารพกูมาก
"เปลี่ยนท่าเหอะเจ๊" นี่มาเจ๊สองคนละ
"งี้แหละ เจ๊เคียงชอบท่ายาก" อิ อิพวกบ้าบอ หยุดเรียกว่าเจ๊นะ
กูแมน!!!
"มึง กรี๊ด อิเคียงจะเป็นลมค่ะ มาช่วยกันพยุงด่วน"
จากเหตุการณ์เมื่อครู่ ได้พักกินน้ำกินท่าหน่อยมันก็ดีขึ้นมานิด โว้ย คิดแล้วอยากกุมขมับ ภาพลักษณ์แบบโซแมนแบบนี้ หล่อขนาดนี้ ถูกเรียกว่าเจ๊คือรับไม่ได้สุดๆ บอกตรงๆว่า
ช็อคหนักมาก!!!
"ขวัญเอย ขวัญมา"
"..."
"ในที่สุดเพื่อนกูก็เป็นเกย์สาวเต็มตัว ไม่เคยดีใจเท่านี้มาก่อนเลย"
"ดอกจิก"
นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนชี้หน้าด่าละ หือ นี่ทำอยู่ ฮ่าๆ
"อะไร คนมันจะมีผัว ดวงมันก็ต้องมีผัว คนมันจะรับ ดวงมันก็ต้องได้รับ"
คุณส้มถึงกับหันไปแท็กทีมตบมือเปาะแปะกับคุณนายเลยทีเดียว เออ แกล้งมันเข้าไป เคียงกายมันคนน่าแกล้ง แกล้งกูอีกสิ แกล้งมา
"ทุกวันนี้พี่ก็อยากให้มีผัวกับเขาสักทีนะเราอ่ะ"
"พี่กิมจิอ่ะ!!!" บ้ากันไปใหญ่แล้ว ความจริงคือ
ผมมีผัวแล้ว หือ ใช่เหรอ เงอะ
"โอ๊ย ความจริงคือ อินี่มันแรดมากค่ะพี่จิ เผลอปุ๊บๆ นี่จะได้ผัวแล้ว"
"หืม ยังไง"
"อะไรครับ ใครผัวใคร"
นี่ไง พูดถึงผัว ผัวก็มา อร๊ายยยยยยยยยยยย ตบปากเบาๆ เขิน
"น้องเดือนนนนนนนนนนนนนนนน"
แหม วิ่งไปหาน้องก่อนกูอีก นี่คือไม่แรดเลย เดือนมือสั่นทำไมลูก พี่เข้าใจ ของอย่างนี้ใครก็กลัว ฮ่าๆ
เดือนมาพร้อมกับน้ำปั่นสองแก้วในมือ ข้างขวาเป็นกรีนที ข้างซ้ายคือนมเย็นสีเขียวของโปรดเขาสุดๆ
"มาเอาดิ" น้องมันพยักหน้าเรียก เขาเดินแกว่งหางดุ้กๆตามไปเอา คือ อยากดูดมาก นมเย็นของชอบ
"แหม ดีเนอะ มีคนคอยส่งข้าวส่งน้ำนี่มันคือที่สุด อย่าให้กูหาได้อย่างนี้นะ แม่จะกกเช้ากกเย็นไม่ให้ออกไปไหนเลย"
นาย เดือนสะดุ้งแล้วนั่น ฮ่าๆ
นี่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ดูดกินนมเย็นสบายใจ อื้ม ร้านโปรด อร่อยสุดๆ รู้ใจสุดๆเลยคนนี้
"อิเคียง เอามาดูดด่วน อุ๊ย กระหายน้ำมากมาย แค่กๆ แค่กกกกก"
เกินไป เล่นใหญ่จริงๆ
แป๊บๆ นมเย็นถูกฉกไปแล้ว ก่อนจะถูกผึ้งสี่ห้าคนรุมตอมแบบ คือ มึงออกไปซื้อเหอะ อย่าให้น้องเดือนต้องมาเห็นอะไรเบื้องลึกเบื้องหลังอย่างนี้เลย กูรับไม่ได้
มัวแต่มองเพื่อนๆ ไม่รู้ตัวเลยว่าเดือนขยับเข้ามาใกล้ๆตั้งแต่เมื่อไหร่
"เอาบูบู้ไว้ที่เตียงนะ"
เดือนคงหมายถึงเตียงที่เขาทำไว้ให้ ดูเป็นคนรักหมาสุดๆ คือ รักจริงๆรักมาก
"บอกมันยังว่าให้ไปฉี่ตรงไหน"
"บอกได้ด้วย"
อะไร ขำอะไร นี่บอกหมาตัวเองทุกครั้งสมัยปอหก
"เดี๋ยวค่อยไปเก็บกวาด"
เฮือก ในห้องคือขุมทรัพย์รายงานกูยัดอยู่ทุกซอกทุกมุมนะ เกิดบูบู้มันอุตริไปเยี่ยวแตกใส่อ่ะเป็นเรื่องนะ
เชร้ด อิดอกเดือน อิคนไม่รอบคอบ หรือเขากันนะ ฮ่าๆ
"ล้อเล่นคร้าบ พี่อย่าทำหน้าแบบนั้นดิ"
อะไร มันทำไม มันน่ารักเหรอ ฮิ้วววววววว
"มันตลก" พัง งานมโนพังเละเทะ มีหันไปหัวเราะคิกคักอีกนะ อิดอกเดือน
"ตกลงยังไง กูจริงจังนะนี่"
"เอาถาดรองไว้ให้แล้ว บูบู้มันฉลาด"
อะไรคือคำว่าฉลาดนี่เต็มหน้ากูเลย ขอบคุณ...ที่ประชด
"อ่อ แล้วบูบู้เป็นไรมากป่ะ" ปรบมือ ไม่มีใครเท่าเคียงกาย ห่วงหมาให้เท่ากับห่วงคนไม่มี
"อืม ไข้นิดๆ"
"เป็นได้ไง มึงพามันลงเล่นน้ำเหรอ" เอาคืนเดือนไปดอกนึง
"เปล่า เมื่อวานอาบน้ำให้มันไง"
เหยยยยยยยยยยยยย
คนอะไรโคตรอบอุ่น น่ารักมุ้งมิ้งขนาดนี้อ่ะ มันใช่อ่ะ กูต้องจับน้องเขาให้ได้
"แล้วพี่ล่ะ สนใจมั้ย" หือ
"จะฝากกูอาบน้ำให้บูบู้เหรอ" ดีเลย กูชอบอาบน้ำให้หมาอ่ะ
"เปล่า ไม่ได้ฝาก"
"อ้าว"
"ก็... อาบกันสามคน"
!!!
"อาบด้วยกันไง"
มันเล่นกูแล้วมั้ยล่ะ
น้องมันอมยิ้มแล้วหยิบไอโฟนมันมากดจึ๊กๆ
ตื่อดึ๊ง
สักพักมีเสียงแจ้งเตือนแชทเฟซบุ๊กดังขึ้นมา
'เก็บตกเมื่อวานครับ'
เป็นการแนบรูปที่เขาลงความเห็นว่า อ่อยแรงมากๆ
รูปเดือนกับบูบู้อาบน้ำด้วยกันมันคือที่สุด โฟกัสที่ซิกแพ็กนางหนักมาก นาทีนี้หมาเหมอไม่สนใจ แอบกลืนน้ำลายเบาๆกับความแซ่บของเดือนบริหาร อั่ก กระอักน้ำลายตายได้มั้ยตอบ ฮือออออออ น่ากินที่สุด ไม่นับหัวนมชมพูและผิวกาย คือดีงามอ่ะบอกเลย
'ช่วงล่างมีหวงเหรอ โชว์หน่อยดิ'
ไม่ตอกกลับไม่ใช่เคียงกาย แต่ตอกเองเจ็บเองก็คือเคียงกาย ฮ่าๆ
'ฟอลไอจีดิ'
แนบไอจีตัวเองมาเสร็จสรรพ คือ กูฟอลตั้งแต่อยุธยายังไม่ล่มแล้วเหอะ ตามเก็บรูปแกทุกวัน
เขากดลิ้งตามไป
"ฟอลนานแล้วนะ"
"นี่อีกอัน กดเข้าไปก่อน"
"อืมๆ"
เป็นอีกอันจริงๆด้วย ต้องรอให้เจ้าของอนุมัติถึงจะตามได้ ฟอลปุ๊บ เดือนกดรับปั๊บ
ถึงเวลาส่อง
อื้อหือ ท่านผู้ชม
ถือว่าเปิดมิติใหม่แห่งความฟินกันเลยทีเดียว
นี่มันศูนย์รวมรูปเดือนชัดๆ อะไรมันจะเยอะปานนั้น ถ้าเทียบกับอีกอันที่แทบกลายเป็นแอคร้างนะ แต่เสือกมีคนติดตามตั้งแสนกว่า อันนี้คือรูปเยอะจริงเยอะจัด
และเขาเป็นคนเดียว ที่ได้รับการอนุญาตจากเจ้าของห้องให้เข้าดูได้
ภายใต้คำจำกัดความพื้นที่ส่วนตัวที่เดือนแปะไว้
แล้วนั่น... รูปเขาที่เผลอหลับตอนไปเฝ้าเดือนซ้อมละครเมื่ออาทิตย์ก่อน
แคปชั่น : He's so cute คิ้วหนา
จ่ะ อิดอกเดือน
ความฟินนี่คือถูกเบรคจากอิน้องเดือนทุกที ฮ่วย
นี่เป็นแอคเคาท์ที่เขาจะกลับไปส่อง หลังซ้อมเชียร์เสร็จแน่นอน...
การตามเก็บท่าถือว่าเดือนทำได้ดี ไม่ได้เข้าข้างอะไรทั้งสิ้น น้องเป็นคนเรียนรู้เร็วด้วยนะ สังเกตจากความเข้าใจ งานเลยเดิน หรืออาจเป็นเพราะสอนตัวต่อตัว คือ เขากับเดือนแยกมาเก็บท่าเพราะตามที่น้องบอก จะมาสายต้องมาตามเก็บทีหลัง ระหว่างนั้นข้างนอกก็จะซ้อมท่าเดิมๆไปเรื่อยๆวนเวียนไป ก็ต้องเข้าใจแหละว่าหนึ่งเดือนเป็นคนที่ไม่ได้แบบมีอภิสิทธิ์นะ อีกอย่างน้องเป็นคนที่ทุ่มเทให้มหาลัยทุกงาน เพื่อนๆก็ไม่ได้มีอะไรติดใจนะถ้าน้องจะมาช้าเพราะพาหมาไปหาหมอ คือมันไม่ได้มีบ่อยๆแบบ เดือนนี่ตลอดนะ อะไรประมาณนั้น เอาเป็นว่าทุกคนไม่มีใครโฟกัสว่าช้าเพราะเดือนเลย เขาเองก็ไม่ได้คิดนะว่างานมันจะช้าเพราะเดือน อีกอย่างคนที่มีความรับผิดชอบขนาดนี้ได้นั้น ก็ต้องมีความสามารถในการทำงานสูงสุดแหละ เพราะงั้นเขาจะยัดทุกท่าสอนเดือนให้เสร็จกลางวันนี้แหละ
"เข้าใจนะ คือคนข้างบนจะก้มมาแตะหลังคอเรา"
เขาก็พยายามทำไม้ทำมือเต็มที่ แต่เหมือนท่านี้น้องจะไม่เก็ท โถ ทำดีทั้งวันมาโง่ท่านี้ เคียงกายนี่เป็นคนที่แซะได้ไม่เว้นแม้แต่ผัวนะรู้ยัง ฮ่าๆ
"เอางี้ มึงมายืนหลังกูนี่มา"
เห็นว่าเดือนยังดูงงๆ เลยต้องจำลองตำแหน่งกันสักหน่อยแล้ว โดยตัวเองมายืนข้างหน้าเป็นแถวล่าง แล้วเดือนยืนอยู่หลังเป็นแถวบน
"ทีนี้ก็เอามือมาแตะหลังคอกู"
"..."
"ตอนแตะจริงให้ก้มหัวหนักๆ ให้มิด เพราะเราจะแปรโค้ด"
"..."
"แตะแน่นๆดิ" เขาดึงมือน้องให้มาแตะตรงหลังคอ กดทับให้แน่นๆ
"พี่..."
"อะไร"
"กำลังอ่อยผมเหรอ"
"ฟัค ไม่เล่น เอางานก่อน"
ฟุบ!
"อืม เหนื่อยจังเลย"
จู่ๆ ร่างสูงข้างหลังก็ทิ้งกายลงแนบแผ่นหลังเขาเอาแขนมาพาดบ่า ประมาณแบบเหมือนขี่หลังอ่ะ แต่คือตัวคนจะขี่หนักมาก ตอนนี้แผ่นอกแข็งแนบแผ่นหลังเขาจนรู้สึกได้ ร่างกายเราไม่มีช่องว่างให้อากาศแทรกเลยเขารู้สึกได้
ความใกล้ชิดแบบนี้ ทำให้หัวใจเต้นระรัว
"อือ อยู่แบบนี้สักพักนะ"
เอาไงเอากัน ตอนนี้คือตัวเขามันแข็งทื่อไปหมด แค่ปากจะขยับพูดยังไม่ได้เลย รู้สึกสูญเสียการควบคุมทั้งร่างกายและจิตใจ ในหัวว่างเปล่าไปหมด สติสตังค์นี่ไปหมดแล้ว เดือนละมือจากไหล่เลื่อนลงมารัดเอวเขาเพื่อถ่วงน้ำหนัก ยิ่งทำให้กายเราใกล้ชิดกันเข้าไปอีก รับรู้ได้ถึงกลิ่นตัวร่างสูงกว่าเลย
ได้แต่พยักหน้าหงึกหงักตอบไป
อาจเพราะจังหวะหัวใจที่เต้นตรงกัน เคียงกายจึงไม่อาจรู้ได้ว่า
หัวใจทั้งคู่จริงๆแล้วมันเต้นประสานเสียงจนเป็นเสียงเดียวกัน
การซ้อมการเก็บท่าต่างๆนานา ได้ล่วงเลยมาจนประมาณเที่ยงครึ่ง พี่ๆสต๊าฟเลยให้น้องๆพักกินข้าว เหตุที่ไม่มีบริการเพราะหนึ่งงบของชมรมเชียร์โดนตัดไปมากในปีนี้ ดังนั้นทางเลือกหนึ่งเดียวคือต้องประหยัดให้มากที่สุด อะไรช่วยกันได้ก็ต้องแบ่งไป ไม่ใช่เอะอะใช้งบๆ อย่างปีที่แล้วงบชมรมก็ได้มาน้อยเหมือนกัน แต่มีซัพพอร์ตประเป๋าตุงอย่างพี่แชมป์ เด็กกิจกรรมที่รักการทำเชียร์แบบสุดๆ ไม่รู้ว่าเป็นความโชคร้ายหรืออย่างไรที่พี่เขาเพิ่งจบไปในปีที่แล้ว นี่ไม่รู้ว่าจะไปหาสปอนเซอร์ที่ไหนที่ใจดี ทุ่มทุนสุดๆ แบบพี่แกอีกแล้ว พ่อพี่แกนี่ดีมากนะ ตามใจลูก รักมหาลัย ช่วยพัฒนา ช่วยอะไรต่างๆนานัปการ คือมันดีมากๆ
ตอนนี้เขามีปัญหาอีกเรื่อง เพื่อนเขาจะไปกินอาหารญี่ปุ่น แต่เดือนเป็นห่วงบูบู้ คือด้วยความที่เขาเป็นคนกลางและรักเพื่อนที่หนึ่ง เขาจึงไปกับเดือน(?) เหตุเพราะระดับความรักมันห่างกันมากชนิดดินกับฝุ่น ตามสโลแกน เพื่อนช่างหัว ผัวมาก่อนของเขา อีกอย่างห้องใครใครก็รัก จะปล่อยเดือนเข้าห้องเข้าหอเราเองได้ไง ต้องไปคุม คือ ตอนเช้าเขาก็เข้าคนเดียวมาแล้วมั้ย ฮ่าๆ
"กลับไปกินห้องเนอะ"
"ห้องกูเหรอ"
"อืม กลับไปดูบูบู้หน่อย" เอาไงเอากัน
"ตามนั้น"
เราตกลงกันว่าจะซื้อข้าวกล่องกลับไปกินที่ห้องเขา แต่ร้านปิด เลยวกกลับไปซื้อก๋วยเตี๋ยวแม่ปริที่หน้ามอ
พอเปิดประตูห้องเท่านั้นแหละ
โฮ่ง โฮ่ง
เสียงบูบู้มาก่อนตัวเลย
ไอ้ตัวปุกปุยวิ่งมาเลียเท้าเจ้าของมันก่อนเลย จากนั้นจึงหันมาดมเขาฟุดฟิด คือ อยู่ห้องเขาตั้งนานยังไม่ชินกลิ่นอีก
เขาเลยลงโทษจับมันมาฟัดมาหอม มันดิ้นขลุกขลักแบบจะลงๆ แต่น่ารักที่สุดอ่ะ
"รอที่โต๊ะ เดี๋ยวบริการเอง"
"ครับ สาวเสิร์ฟ"
"ตบคว่ำ" ยังหลอนกับคำว่าเจ๊ไม่หายเลยนะ
เดือนยักไหล่หัวเราะ
บูบู้เอาเท้าเล็กๆของมันตะเกียกตะกายที่ขาเดือน น้องเลยอุ้มมันมานั่งตัก อึ๊ยยยยยยย อิจฉาหมา อยากนั่งตักเดือน
"พี่จ้องขาผมทำไม"
สงสัยเผลอจ้องนานไป น้องสงสัยเลย
"เปล๊าาาาาา"
"ทำไมเสียงสูง"
"ทำไมถาม"
เอ้า ยืนเถียงกันไปสิ เหลืออีกครึ่งชั่วโมงรวมตัว
"อยากเห็นขาอ่อนผมก็บอก"
"ก็เห็นไปแล้วในไอจี"
เอาสิ เล่นมาเล่นกลับไม่โกง นี่ไม่อยากจะพูด รูปเดือนใส่แค่บ๊อกเซอร์ ให้นึกถึงบ๊อกเซอร์ของฝรั่ง สั้นๆ วาบหวิว อร๊ายยยยยย กูแมนนะ แต่น้องน่ากิน มันกระชากใจอย่างแรง
เดือนยกมือขึ้น ยักไหล่ยอมแพ้
"ก็ดูกันไป"
หึ ได้ดูกันยาวๆแน่ จากนี้เขาจะตามไปส่องไอจีมันจนพรุนเลยคอยดู
เผลอแป๊บๆ มาแกะของใส่ถ้วยชาม เดือนก็อันตรธานหายไปจากเก้าอี้เสียแล้ว กวาดตามองเจ้าตัวอยู่ตรงมุมห้องน่ะเอง
"นี่รูปตอนงานไรพี่"
ตรงมุมห้องเป็นโซนที่เขาเก็บรูปภาพตอนเด็กเอาไว้ นี่ขนมาจากบ้าน ไม่ยอมให้แม่เก็บเข้ากรุ กลัวกลับไปแล้วหาไม่เจอ เขาชอบเก็บรูปตอนเด็กๆไว้กับตัวมากกว่า เวลาเครียดๆ มองรูปตัวเองตอนเล็กๆ ไม่รู้เป็นเหมือนกันมั้ยนะ เขารู้สึกว่ามีกำลังใจ คือ ตอนนั้นเราผ่านจุดนั้นมาได้ ตอนนี้เราก็ต้องผ่านมันแล้วก้าวต่อไปได้เหมือนกัน ลองดูนะ จะได้รู้ว่าเรามาไกลแค่ไหนแล้ว
"เฟรชชี่ไนท์ ตอนนั้นคิดไม่ออกสมองตัน ตีมขาวแดงเหรอ กูเลยใส่เรนเดียร์ แม่งคนมองทั้งงาน"
"..."
"ตลกอ่ะดิ"
ขนาดตัวเองยังตลกตัวเองเลย
"เปล่า..."
"..."
"มัน...น่ารักดี"
น่าแปลก ที่แววตาของเดือนมีความจริงจังกับคำว่าน่ารักได้มากขนาดนี้
มันทำให้รู้สึกว่า เดือน พูดจริงๆ
สตั๊นกันไปคนละห้าหกวิสิงานนี้
"เอ่อ กินข้าวกัน" นี่ไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากเกาหัวแกรกแล้ว รู้สึกเขินจุงเบย
เดือนยิ้มมุมปาก เดินตามเขาไปอย่างว่างาย เออดี อย่ามามีมงมีมุกแถวนี้อีกนะ เจออีกโดนวันนี้คือกูตายด้วยความฟินอ่ะ
"ผมยังไม่ได้บอกใช่มั้ย"
เดือนพูดขึ้นขณะเรานั่งลงที่โต๊ะ มาละ มีความสังหรณ์
"ว่า" เอาเถอะ ฟินตายก็โอเค
"ตอนนี้ก็น่ารัก"
"..."
"รู้ตัวรึเปล่า ว่าตัวเองน่ะ"
"..."
"น่ารักขึ้นทุกวัน"
นาทีนี้นั้น วางช้อนวางส้อมเอามือทาบอก เตรียมฟินตายอย่างที่พูดละ
กูว่าละ มุกต้องมา ปล่อยจริงปล่อยจัง นี่มันเทศการความอ่อยหรือไร
อย่ามาชมน่ารักเรี่ยราดแถวนี้ คนมันจะคิดเข้าข้างตัวเองเข้าใจมั้ย ฮือออออออออ
"แล้วผมล่ะ"
"..."
"เป็นไงบ้าง"
นาทีนี้คือไม่มีคำตอบ
อวยเจ้าตัวในใจมาก็เยอะ จู่ๆจะให้มาบอกต่อหน้า น้องหล่อ พี่ชอบ แบบนี้มันไม่ได้ มันเขิน มันเลิ่กลั่ก มันลนลาน เหงื่อแตกไปสิดี
"มองตาพี่ผมก็รู้คำตอบแล้ว ผมน่ะ ทั้งหล่อ นิสัยดี เฟรนด์ลี่ แถม... น่าสนใจ"
ช็อตนี้นั้นฉันตาย
ไอ้คนหลงตัวเองเอ๊ย
หมั่นไส้ที่มันเป็นเรื่องจริง
"น้องคะ บ่ายนี้เรามีเอ็มซีสุดสวยจากคณะนิเทศมาร่วมแจม ขอเสียงโห่ไล่ เอ๊ย ต้อนรับเอ็มซีตุ๊กหน่อยค่า"
โห่ววววววววววววว
โห่กันระรัว โห่กันจริงจังเลยงานนี้ วิศวะนี่กระดี๊กระด๊า สายหางดุ๊กดิ๊กที่สุด ทีกูสอนไม่เป็นงี้บ้าง น้อยใจสุดๆ
ตุ๊กคือดาวนิเทศปีนี้ เคยดูแลนางครั้งนึง แต่ไม่ได้พูดคุยเป็นการส่วนตัว ดูนางเป็นสาวมีความมั่นใจสูง เปรี้ยวจี๊ด เห็นแบบนี้ไม่เคยมีข่าวเสียๆหายๆให้ลอยมาเข้าหู หรือเพราะเขาเองก็ไม่ได้ติดตามนางอะไรมาก แข่งเสร็จก็จบ ไม่เหมือนพวกเดือนนะ คือเป็นผู้ชายมันก็สนิทกันเร็วถูกป่ะ เจอหน้านี่ไม่ได้ ต้องชวนแดกเหล้า นี่ไง วิถีคนแมน เห็นได้ชัดว่าเคียงกายเคยแมนกว่านี้ก่อนมาเจออิเดือน
ผู้ชายบนสแตนด์นี่คือตื่นกันจริงจัง จากง่วงๆเมื่อกี้นะ ผุดลุกผุดนั่งกันแทบไม่ทัน
รวมถึงอิน้องเดือนที่นั่งชั้นบนสุดกับเพื่อนบริหารด้วย หมั่นไส้สุดๆ
หึงหวง ควันออกหู
ว่าแล้วก็เดินหลบมุมมานั่งข่มอารมณ์ตัวเองกับเพื่อนๆ
"จบงานนี้ อิตุ๊กมีได้ผัวค่ะ"
พี่กุ๊ดจี่ แม่เล้า เอ๊ย สันทนาการประจำชมรมเปิดประเด็นขึ้น หูเขานี่ผึ่งเต็มที่
"ยังไงคะ เทมา"
"โอ๊ย ควงนั่นมานี่ รถไฟนี่มาเป็นสี่ห้าขบวน แต่แปลกนะ ไม่เคยชนกันเลยสักขบวน"
"บริหารจัดการดีไง" คุณนายเสริม
เอาแล้วไง น้องตุ๊กดาวนิเทศกู มามีข่าวคาวซะแล้ว
"นี่ไม่เคยว่าร้ายถ้าไม่เจอกับตัว"
ใช่ พี่กุ๊ดจี่ถึงนางจะฝีปากกล้าขนาดนี้ แต่ก็ไม่เคยใส่ร้ายใคร ความจริงออกจะเฟรนด์ลี่เฮฮาตามประสา ไม่เคยเสือกเรื่องใคร นี่คงเหลือทนจริงๆ ถึงเอามานินทา สักครั้งจะได้
"มันแย่งผัวเพื่อนกู"
"คุณพระ" แหมมึง ท่ามึงนี่เล่นใหญ่มากอิคุณนาย เอามือทาบอกอย่างกับไม่เคยได้ยินได้ฟังมาก่อน เรื่องชาวบ้านนะเข้าหูมันเช้าเย็น
"แต่กูก็ไม่อะไรนะ ถือว่าทำงานด้วยกัน พี่ก็พยายามไม่ตั้งแง่นะ แต่มันอดไม่ได้จริงๆ พวกโลกสวยคงไม่เข้าใจ"
น้อยคนนักจะรู้ว่าพวกโลกสวยที่ว่าคือพี่ธันวา ประธานชมรม ตำแหน่งสามีสุดรักสุดชังของพี่แก
"พี่ธันวานี่ก็นะ เห็นผู้หญิงสวยหน่อยไม่ได้" มาละ อิตัวทำให้ชาวบ้านเขาแตกแยก ต้องยกให้คุณนายตลอดกาล
กลายเป็นว่าประเด็นเบนไปที่พี่ธันวา งานเผาสามีต้องมาสินะ
และมันเหมาะเจาะที่เขาเบือนหน้าไปหาสแตนด์เชียร์พอดี
"เดือนทำผิดนะคะ"
น้องเดือนกู โดนแล้ว
เดือนทำหน้าเหรอหรา มองคนข้างๆแบบประมาณว่า กูก็ทำถูกกูทำผิดตรงไหน
"ผิดที่ทำให้หัวใจตุ๊กเต้นแรวงงงงงงงงง"
อิดอกแม่คุณตุ๊ก กูจะสำลักมื้อเที่ยง นี่มันมุกหรือเปลือกหอย หรือกระขยะมูลฝอยริมหาด
จะมาเล่นมงเล่นมุกก็ช่วยเช็คพวกแพทย์ที่มองมาแบบ มึงเล่นอะไร หน่อยได้มั้ย
เดือนนี่แบบ ยิ้มเลย คนสวยแซวไม่ได้ ต้องยิ้มหล่อเลย อยากเข้าไปตบให้ฟันกรามค้าง
"แล้วต้องทำไงอ่ะครับ"
มึงงงงงง มีเล่นตอบ โอ๊ย ไม่เอาแบบนี้แล้วววววว
"เดี๋ยวตุ๊กขึ้นไปสอน"
นางแหวกมือให้แถวล่างแหวกให้นางข้นไปหาเดือน นี่มันอะไรกัน มุกมึงนี่จำเป็นต้องเล่นใหญ่ถึงเนื้อถึงตัวอะไรแบบนี้มั้ยตอบ ฮึดฮัดขัดใจ
เช็คที่นั่งข้างๆ เบียดกันนี่แบบจนจะตกสแตนด์ แล้วคิดดูช่องว่างระหว่างอิตุ๊กกับน้องเดือนจะขนาดไหน ไม่นั่งตักกันก็ดีมากแล้ว
"มา ตุ๊กจะเอามือวางไว้ตรงนี้" นางเอาฝ่ามือไปทาบอกซ้ายเดือน
"ทีนี้ ตาเดือนต้อง..."
ม่ายยยยยยย อย่าทำ
"พัก พักกันก่อนเนอะ"
ให้ทายเสียงใคร เคียงกายไงจะใครล่ะ ด้วยความหวงผัวสุดฤทธิ์ ไม่ได้ จะทำแบบนี้ไม่ได้
อิตุ๊ก ยังไม่ยอมลงมาอีก
"ตุ๊ก นายเรียกไปเก็บท่า"
ตุ๊กชี้ที่ตัวเอง เขาพยักหน้า
"นาย ใช่มั้ย"
เขาตะโกนกลับไปที่คุณนาย นางทำหน้างง
"เออๆ ใช่ๆ"
นี่ไง มันต้องแบบนี้ รู้แกวกันดี นี่แหละเพื่อนสนิท กูรักมึงขึ้นมาเลย
ตอนนี้คือคนเริ่มทยอยกันลงสแตนด์แล้ว
อยากบอกมากว่า หมั่นไส้คนรุนแรงสุดๆ อิน้องเดือนกลับมาทำหน้าเบื่อโลกอีกแล้ว อะไรคือใบหน้าระริกระรี้เมื่อเช้า อิคนสองมาตรฐาน หลายใจ หล่อ ล่ำ ขาว หัวนมชมพู
"เอชสิบ รอก่อนห้ามลง"
เดือนนี่หน้าเหวอ เพราะตัวเองห้อยป้าย H10 อยู่
"อะไร ทำหน้าเหวออีก"
แกล้งน้องมันหน่อย ข้อหาหมั่นไส้แรงมาก
"ไหน ทำท่าXXให้ดูหน่อย"
น้องมันก็ทำเงอะๆงะๆของมันไป
คือ คนที่จะลงสแตนด์กันพรึบพรับพร้อมใจกันนั่งดูเดือนถูกแกล้ง เพื่อนมันนี่หัวเราะอยู่ข้างๆ
"ทำไมทำผิดทุกท่าเลย"
ความจริงมันเป็นท่าใหม่ ที่เขาเพิ่งสอนรอบเดียวเอง เชื่อว่าอัจฉริยะเท่านั้นที่จำได้ เพราะเพลงมันยาวมาก มีหลายท่าด้วย
"งั้นพี่ก็สอนผมสิครับ"
"ยังไง"
"ขึ้นมาสอนครับ"
"ได้เช็คที่นั่งมั้ย เบียดกันจนจะตกสแตนด์แบบนี้"
นี่บอกให้ไปพัก คนแม่งยังเต็มสแตนด์อยู่เลย
แอบแซะตุ๊กไปหนึ่งที
"ตรงนี้ต่างหาก"
"..."
"นุ่มกว่าพื้นแข็งๆของสแตนด์อีกนะครับ"
น้องมันตบเบาๆที่ตักตัวเอง
อ้าว
ขึ้นสิครับ รออะไร
เอ๊ย ไม่ช่ายยยยยยยยยยยยย
*TBC.................................................................
เป็นนิยายข้ามวัน ข้ามอาทิตย์ ข้ามปี
เดี๋ยวนี้ยอมรับว่าสกิลการอัพโลมากมาก
แต่อย่าเลิกติดตามกันนะ
รักทุกคน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
