#FOURTEEN
-นอกเรื่องของกฎเกณฑ์-
{Important Person}
คนสำคัญ
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน... ความเดิมจากตอนที่แล้ว หลายคนคงจะคิดไปก่อนแล้วว่าชีวิตเคียงกายแต่ไร้คู่ ฉายานี้คงจะถูกยกเลิกและเลือนหายไปในไม่ช้าเพราะ เพราะ เพราะ ความหวานทะลุจอทั้งมือถือทั้งคอมพิวเตอร์เบอร์นั้น ความอ่อยไม่ต้องพูดถึง อ่อยจริงอ่อยจังชนิดเหมือนเป็นลูกศิษย์สำนักหมอมิวก็มิปานแบบนั้น โอ๊ย ไม่มีอะไรจะให้เคียงกายฟินเท่านี้อีกแล้ว และคงประกาศสละโสดในอีกไม่ช้า(มโนไปเองด้วยความฟิน) แต่คุณผู้อ่านโบราณท่านว่า ชีวิตจะดีจะมีความสุข พลัน พระศุกร์มาเข้าพระเสาร์มาแทรกเสียอย่างนั้น
พระศุกร์ คือความงานเยอะของงานกีฬาสี ที่จะเยอะไปแล้ว เยอะเท่าภูเขาเลากาไปแล้ว กองเยอะจนผีเสื้อสมุทรก็ข้ามผ่านไม่ได้ เยอะอะไรจริงจังขนาดนั้น จนทำให้เขาต้องหมกต้องมุ่นก้มหน้างุดๆทำแต่งานราวกับโรงยิมได้กลายเป็นโรงงานนรกอย่างที่ใครๆมักเรียกขานพอใกล้ถึงวันงานแบบนี้ แล้วผลกระทบคือ คุณพระ เจ้าคุณเคียงไม่ได้พบคุณหลวงเดือนมาร่วมสองวันแล้ว ป่านนี้จะเป็นตายร้ายดี โดนฝึกหนัก ขาแพลงเพราะซ้อมเดินหนักมากหรือเปล่าก็ไม่รู้ กระซิกๆ ฮึกๆ ฮือๆ
ส่วนพระเสาร์นี่แล้วใหญ่ เป็นเรื่องหนักใจอันดับต้นๆ สืบเนื่องมาจากพระศุกร์เล๊ยยยยยยย ก็ไอ้หรรมเดือนมันทำงามหน้า ก่อประเด็นในเฟซบุ๊กให้ร้อนระอุมาหลายวันแล้ว ไอ้ที่เรานึกคือไม่มีเวลาว่างมัวแต่ซ้อมเดินซ้อมนั่งงี้ ที่ไหนได้ คุณพระ(อีกแล้ว) เอาเวลาที่ควรจะเทียวมาหาเขาไปปันให้กับสาวงามอักษร จะใครซะอีกล่ะ ชะนีมีน หมิ่น มี๊น แห่งดาวขรุขระ ตำแหน่งดาวอักษรปีหนึ่งเจ้าเก่าเจ้าเดิม เพิ่มเติมคือ แรดกว่า
มอ มีน อุ๊ย เจอเดือนมหาลัยต้องทำไงดี แนบรูปนางกับเดือนเซลฟี่ทะลุกล้องแบบไฮเอชดีจนเห็นรูขุมขน เกลียดมันนนนนนนน
เขาอคติไปแล้ว…
และพระเสาร์ก็ไม่ได้มีดวงเดียวนะแก นี่ก็อีกดวง เด็กมีนเพื่อนสนิทเดือน ไม่รู้คนชื่อมีนนี่มันอะไรยังไงกับหูเขานักหนา ได้ยินทีไรระคายเคืองแม่งทุกที หรือเพราะความอคติใดๆของเคียงกายคนนี้กัน ฮ่าๆ
มีน นะ ได้อยู่กับ
ชื่อ นามสกุล มีเวลามาหากันด้วย แนบรูปเซลฟี่(อีกแล้ว)ของเด็กมีนกับไอ้หรรมเดือนคนม่อคนเดิม เพิ่มเติมคือยิ้มแฉ่ง ฟวยยยยยย
มือกำไอโฟนลูกรักแน่น ใจอยากจะบีบให้กรอบไปเลย เอาแบบเละคามือไปเลย แต่ติดที่ความแพงและสิ่งที่ต้องแลกมาใหม่คือหูที่ชาไปข้าง โอ๊ย นี่ขนาดตอนซื้อยังโดนพ่อบ่นแล้วบ่นอีก ซื้อแพงหาพ่อมึงเหรอ ทานโทษ เคียงนี่แหละลูกพ่อเทพ หลานตาอินทร์ ยายจันทร์ ลูกแม่ละออ ฮือออออออ
เฮ้อ พอมานั่งคิดดูแล้ว ความห่างกันของเราไม่ใช่แค่เดือนนะที่สร้างขึ้น แต่เพราะเขาด้วยส่วนหนึ่ง อย่างที่เกริ่นๆไว้งานที่โรงยิมเยอะขึ้นเพราะใกล้วันงานเต็มที และเขาก็เอาแต่หมกตัวอยู่ที่นั่น ก็โทษไม่ได้นะว่าที่เราไม่ได้เจอหน้ากันเป็นเพราะเดือนคนเดียว มาคิดดูแล้ว ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่การคิดถึง ความอยากเจอ หรือออกไปไหนมาไหนด้วยกัน กลายเป็นความเคยชิน จนกระทั่งเสพติด อย่างตอนนี้ เวลานี้ที่เราสองคนไม่มีเวลาให้กัน กลายเป็นว่าทนไม่ได้ไปซะงั้น ทั้งที่เมื่อก่อนก็เฉยๆนะ เรามาไกลถึงขั้นที่เขาอยากให้เป็นมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
แล้วมันกงการอะไรของเขาที่มานั่งเพ้อพกมโนเหมือนได้เดือนมาเป็นแฟนแล้วยังไงยังงั้น เราคุยถึงไหนนะ อ้อ ความม่อของเจ้าตัวสินะ ความจริงก็คือ เฉยๆ ไม่ได้อะไรเล้ย จริ๊งงงงง ไม่เคยโกรธว่ามันจะไปหาใคร ไปไหนต่อไหนเล้ยยยยย เชื่อเถอะ ฮ่าๆ เดือนก็คือเดือน เคยคุยเคยทักกันยังไงน้องมันก็ยังทักเขามาตลอด ส่วนใหญ่จะเป็นช่วงดึก เพราะเราแทบไม่มีเวลาว่างเลย ใครที่ไม่ใช่เด็กกิจกรรมจะไม่เข้าใจโมเม้นนี้ ถ้าคุณทุ่มเทกับงาน รักมัน จะรู้ว่ามันเยอะ มันหนัก แต่สุดท้าย มันจะประสบความสำเร็จ แล้วคุณจะยิ้มว่า กูน่ะ ทำเต็มที่แล้วเว้ย
แต่ที่ของขึ้น(ชั่ววูบนะ)คือ เพจคิ้วท์บอยแม่ง เปิดประเด็นอะไรก็ไม่รู้ ทำให้เขาต้องไปตามส่องเฟซดับเบิ้ลมีนทั้งสองคน มีคนย้อนถามนะว่า มีเวลานั่งส่องเฟซด้วย ไหนบอกงานเยอะ ฮ่าๆ
ข้อความนั้นก็คือ…
‘เดือนนี่ยังไงคะ เช้าอยู่กับอีกคน เย็นอยู่กับอีกคน เมื่อวันก่อนโน้นก็อยู่กับอีกคน โอ๊ยยยยย รู้ว่าหล่อ แต่คนรู้ใจจะเยอะไปไหนคะนั่น ตกลงใครคือตัวจริงคะ ดิฉันจะได้ตามฟินถูก ลูกเพจล่ะคะ ทีมใคร #ทีมมีนบริหารกดหนึ่ง #ทีมมีนดาวมอกดสอง #ทีมเจ๊กดสาม #ทีมสวิงกิ้งกดสี่ #ประเด็นรักสี่เส้า’
ก่อนอื่นนะ ขอช็อคกับสรรพนามที่ใช้เรียกชื่อเขาก่อน
เจ๊… อ่อก ตายได้มั้ยถ้าจะเรียกแบบนี้ คือ กูเป็นผู้ชาย และแมนด้วย อ้อ ตุ๊ดแค่กับอิเดือนพอ ฮืออออออออ
อย่าตอกย้ำมาก ทุกวันนี้อยู่กับผู้ชายแล้วเหมือนกูแปลกแยก หรือเคียงกายจะเบนสายดี โฮกกกกกกกก
แค่ข้อความมันไม่แซ่บนะ คือมีรูปบุคคลที่ถูกกล่าวถึงครบทุกคนเลย ทำงานดีเยี่ยมจริงๆแอดมินเพจนี้
แต่… ช่วยเอารูปกูแคะขี้ฟันออกแล้วเปลี่ยนเป็นรูปเท่ๆกว่านี้หน่อยก็ไม่ได้ อิเลว
‘ทีมเจ๊เสมอ ถึงเผลอก็ทีมเจ๊ #แอดมินเพจแม่ยกเคียงเดือน’
‘ตกลงพี่เคียงกูนี่สาวมากสินะ ทีมเจ๊ค่ะ 555’
‘รักและบูชานางเสมอ เพราะนางคือแม่ ทีมเจ๊เคียงค่ะ’
‘มีนบริหารเดินกับเดือนแล้วน่ารัก งื้ออออออออ’
‘ชอบมีนบริหารอ่ะ นางดูน่าทะนุถนอม’
‘ขอทีมมีนดาวมอค่ะ เหมาะสมกันที่สุด’
เลยกลายเป็นประเด็นเผ็ดร้อนตามอากาศวันนี้ไป คือตอนแรกก็ไม่คิดอะไรมากเรื่องเดือนกับดับเบิ้ลมีน แต่อิแอดมินมาบิ้วท์อารมณ์ไง้ แล้วพอไปส่องเฟซของดับเบิ้ลมีนเห็นรูปคู่อีก บวกอากาศร้อนอีก อะไรต่อมิอะไรอีก เลยพาลด่าเดือนในใจเบาๆ ไอ้หรรมเดือน ขอโกรธห้าวิพอ ฮ่าๆ
ตึ๊ง
หือ แชทเฟซบุ๊กมาว่ะ
อึ๊ยยยย จากเดือนโว้ย
ชื่อ นามสกุล
สิบโมงจะเข้าไปหานะ
ฝากบูบู้หน่อย
เย็นนี้จะเอาไปหาหมอ
Hiran อยู่ยิมเนี่ย
มาหาที่นี่เลยนะ
ชื่อ นามสกุล
เอาหมาเข้าไปได้เหรอ
Hiran มีป้ายห้ามมั้ยล่ะ
ชื่อ นามสกุล
กวนตีนว่ะ
Hiran จะฝากมั้ยหมา กล้าหือเหรอ พูดใหม่ซิ
ชื่อ นามสกุล
กวนตีนว่ะครับ
Hiran ดี ขอบคุณ
ชื่อ นามสกุล
555 ตกลงๆ สิบโมงจะเอาลูกไปฝาก
แม่หมาดูแลด้วยนะครับ
โอ้ยยยยยย มาหลอกให้อยากแล้วก็ออฟไลน์จากไป
ขอเขินกับประโยคสุดท้ายชั่วโมงนึงแล้วจะลุกไปทำงาน
“อิเคียง อู้เหรอ เดี๊ยะ กูจะฟ้องพี่ธันวา”
เสียงอิคุณนายตะโกนข้ามฟากมา เสียงนรกจริงๆ ขัดใจเพื่อนตลอด
ช่วงพักสิบห้านาทีนี่เป็นเวลาทองของสต๊าฟชมรมเชียร์ทุกคน มีงานส่วนตัวอะไรต้องรีบเอาขึ้นมาทำ ก่อนจะหมดเวลาแล้วนั่งงกๆทำงานส่วนรวมต่อ อย่างกลุ่มของเขาซึ่งค่อนข้างจะเป็นเด็กเรียนบวกกับสายกิจกรรมจ๋า จึงต้องให้ความสำคัญกับเวลาเสมอ ช่วงว่างๆแบบนี้เป็นโอกาสที่พวกเรา…
จะหยิบมือถือขึ้นมากดเล่นอะไรต่อมิอะไรอย่างขะมักเขม้น
“อิดอก อิกะทิคือมีความแรดสูง เกลียดมัน”
คุณนายยื่นมือถือตัวเองให้พวกเราดูรูปเป็นหลักฐาน หากยังจำได้คุณกะทิคือหนึ่งในแก๊งส่องเดือนที่หายหน้าหายตาไปนานมากเพราะติดภารกิจ เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน โกอัพขึ้นเหนือไปเปิดประสบการณ์กับทางมหาลัย ไปเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ งานวิชาการของทางโน้น อืม เอาความจริงแบบไม่ตอแหล มันแรด มันอยากไปเต๊าะผู้บ่าวคนเหนือ มันเลยไป ทิ้งงานทิ้งเพื่อนไปเต้นกินรำกิน ขายตัวอยู่ที่ท่าแพ เอ๊ย ใช่เหรอ ฮ่าๆ
ตอนนี้พวกเรากำลังส่องเฟซนางอยู่ล่ะ
‘ขอบคุณที่ต้อนรับกะทิอย่างอบอุ่นค่ะ หลายอาทิตย์ ทิได้อะไรมามากจริงๆค่ะ ถ้ามีโอกาสเราคงจะได้เจอกันอีกนะวิน เอ๊ย มช’
เป็นรูปนางบนเวทีปราศรัยโบกไม้โบกมือให้กับฝูงชนข้างล่าง
Nine Napat เอาให้แน่ ที่อยากเจอคือ มช หรือ วินมอไซค์ 555
คุณนายเข้าไปเม้นแซะละ
กะทิ ดอกกกกกก พี่วินไม่ใช่วินมอไซค์ค่ะ
Keng Keng สาวเหนือเป็นไง
กะทิ นี่ไม่เคยมองชะนีไหนสวยกว่าตัวเอง
Som Som อยากไปมั่งงงงงงง
กะทิ ไว้จะซื้อของไปฝาก
Hiran กลับวันไหนนนนนนนน คิดถึง
กะทิ ตอแหลลลลลลล มึงอยากกินหนมก็พูด เสาทิดนี้มึง
แล้วเราก็เข้าแชทกลุ่มคุยกับคุณกะทิกันเพลินจนหมดเวลาพัก
“นี่ที่นอน นี่อาหาร น้ำ ของเล่น…”
“บอกกูทีว่าไม่ได้ย้ายบ้านใหม่ให้บูบู้”
ของใช้บูบู้นี่เยอะชิบจนอดจะแขวะไม่ได้ สิบโมงเดือนมาตรงเวลาเป้ะๆ อุ้มหมาในอ้อมอก วันนั้นเขาอยากเป็นบูบู้ยังไงวันนี้ก็ยังอยากเป็นอยู่อย่างนั้น อิจฉาหมาสุดๆได้ซบอกล่ำๆ เบียดหัวนมนุ่มๆที่เขาได้เห็นแล้วว่ามันอมชมพูขนาดไหน โอ้ย นี่คิดอะไรอยู่ ความหื่นจงออกไป
“ก็ต้องเอาไว้ที่โรงยิมไง” เดือนอธิบาย
“แล้วทีเอาไปที่ห้องกูคือไม่เยอะขนาดนี้นะ”
“เซ้าซี้ว่ะ” ครวยยยยยยย ไม่ถามแล้วก็ได้วะ นี่จะให้กูดูแลหมาก็พูดกับกูดีๆหน่อยไม่ได้
เขารับตัวบูบู้มาจากเดือน พร้อมกับถุงกระสอบที่บรรจุของใช้ของบูบู้ คือต้องเรียกว่ากระสอบอ่ะ ถุงใหญ่มาก นี่หนักมากบอกเลย คนที่ผ่านไปมาแถวนี้คือ…
“เห็นมั้ยแก เดือนดูแลหมาให้พี่เคียงโคตรดี นี่มีฝากเลี้ยงที่บ้านด้วย”
“ตกลงหมาพี่เคียงเหรอวะ”
“ใช่สิ ให้ฉันมโนนะแก เมื่อคืนนางให้เดือนเอาไปกกที่คอนโด แล้วตอนเช้าก็เอากลับมาคืน อร๊ายยยยยยย เดือนกำลังแสดงให้เห็นว่าแค่หมายังดูแลได้ขนาดนี้ แล้วคนจะขนาดไหน กริ้วๆ”
คนพูดช็อกตายคาพื้นไปแล้ว ถ้านางจะมโนได้เป็นวรรคเป็นเวรขนาดนี้ แต่ขอโทษ นี่หมาไอ้หรรมเดือนจริงจังไม่ใช่หมากูครับ
“นี่ลูกบอลไว้ให้มันเล่น นี่ห่วงยาง นี่ครีมทาขน…”
เอาเถอะ เอามาให้หมดทั้งบ้าน ขนมาเลยมึง กูยอม ผู้ชายอะไรโคตรน่ารัก ดูแลหมาก็โคตรเก่ง หล่อก็หล่ออ่ะ นี่ชมจากใจจริงผสมความหื่นเลเวลหนึ่งเลย
“นี่ปาท่องโก๋…”
“บูบู้กินด้วยเหรอวะ”
อันนี้ต้องขอเผือกหน่อย หมานี่ชักจะแปลกขึ้นทุกวันละ
“เปล่า นี่ปาท่องโก๋…”
“???”
“
ให้แม่หมา”
แล้วมันก็เอามือใหญ่หนาของมันขยี้ผมเขา เอ๊ยยยยย ปีนเกรียวววววววว
แป๊บ กูเขินอยู่ คิดคำพูดไม่ถูกละ คีปลุค คีปลุค อย่าให้เด็กมันได้ใจเคียงกาย
“กรี๊ดดดดดด เป็นกูตายเลยค่ะ ถ่ายๆมึง ถ่ายไว้”
“ทำไมกูมีบุญอย่างเน้ ได้เห็นฉากฟินก่อนเข้าเรียน”
คีปลุค คีปลุค โว้ยยยยยยย
ขนาดคนดูยังตาย แล้วกูคนโดน…
ไม่ฟินตายเหรอวะ ฮืออออออออออออ ขอเขินเงียบๆในใจแล้วกัน
“เขินเหรอ หน้าแดงนะครับ”
นี่ขนาดเขินในใจนะเนี่ย เด็กมันรู้เว้ยแก เออ กูเขินโว้ยยยยยยยยยย
“เดี๋ยวเย็นนี้พาไปเดต เอ๊ย กินข้าวนะครับพี่เคียง”
สาบานนั่นเป็นการแกล้งพูดผิดที่โคตรตอแหล ยอม ถ้าเย็นนี้ไม่พากูไปเดต เอ๊ย กินข้าวนะมึงเอ๊ย กูจะ…
กูจะ…จับจูบแม่งเลย
“กรี๊ดดดดดด หมาใครอิดอกเคียง”
หลังจากแยกกับเดือนแล้วเดินเข้ามาในยิม ก็พบกับคุณนายที่เพิ่งมาถึงเพราะนางออกไปติดต่องานกับฝ่ายการเงินของมอเรื่องงบประมาณกีฬาสีปีนี้ตามบัญชาของพี่กุ๊ดจี่ แม่ของทุกงาน
“หมาเดือน”
“ว้าย ด่าผัว”
“กระแดะ นี่หมาของเดือน มันฝากไว้”
“ว้าย น่ารักน่าชัง”
แล้วนางก็แย่งหมาจากอ้อมแขนเขาไปอุ้มเฉย เออดี เบาขึ้นเยอะเลย หลังจากต้องแบกทั้งบูบู้ที่โตขึ้นทุกวัน ทั้งกระสอบข้าวของมันอีก ขอนั่งพักแป้บ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด หมาใครคะอิดอกนาย”
พี่กุ๊ดจี่ที่มาจากไหนไม่รู้ปรี่เข้ามาหาพวกเรา
“หมาผัวอิเคียงค่ะแม่ น่ารักมั้ย”
“โอ้ย ขออุ้มหน่อย” แล้วนางก็แย่งหมาจากอ้อมอกคุณนายไป
อิบูบู้นี่เหมือนพ่อมันไม่มีผิด ยิ่งมีคนรักยิ่งอ่อย เอาหัวถูไถอกอุ่นๆของแม่กุ๊ดจี่ ไง ดูสิ เชื้อพ่อมันไม่ทิ้งแถวจริงจริ๊ง ได้ทีนี่ขอด่าเดือนในใจหน่อยเหอะ ฮ่าๆ
“กรี๊ดดดดดดดดดด พี่กุ๊ด หมาใครคะ”
คุณส้มปรี่เข้ามา ฉกบูบู้ไปอุ้มเฉย เอาแล้วไอ้บู้ลูกพ่อ ดังใหญ่แล้วนะมึง
“บอกกูทีว่านั่นคือกระสอบอะไร”
เห็นมั้ย ขนาดคุณนายยังมองเป็นกระสอบเลยมึง
“ข้าวของมันอ่ะ”
“จะเยอะอะไรขนาดนั้นคะ นี่กะจะให้มาอยู่กับมึงเดือนหนึ่งเลยชะ” ประชดได้ใจกูมากๆ
“ถามพ่อมันนู่น” เขาโบ๊ยไปให้เดือน ป่านนี้มันคงจามฮัดชิ้วๆ อ่ะ ฮ่าๆ
“แล้วนั่น…” คุณนายมองอีกถุงในมือเขา
“อ๋อ ปาท่องโก๋มึง” เห็นคุณนายจ้องไม่เลิก
“แค่ปาท่องโก๋ เดือนซื้อมาฝาก” เขาย้ำอีกรอบ
“เคียง นี่แปลว่ามึงไม่ได้ดูโลโก้เลยสินะ” เขายกถุงปาท่องโก๋ขึ้นมาดูโลโก้ ‘ปาท่องโก๋แม่เชา เจ้าเก่าเจ้าเดิม อร่อย ถูกปาก’ เป็นสติ๊กเกอร์วงกลมเล็กๆ แปะติดข้างถุง
“โอเค ดูมีระดับหน่อย” เขาบอก
“อิบ้า นี่ปาท่องโก๋แม่เชา ไม่ใช่ดูมีระดับอย่างเดียว ที่มันดูแพงน่ะคือแม่เชานางจะตื่นมาขายตอนตีห้า และมันจะหมดเร็วมาก เพราะงั้นคนที่มาซื้อต้องมาต่อแถวรอตั้งแต่ตีสี่ อิดอก ผัวมึงนี่พยายามมากเลยนะ ทุ่มเทแบบสมกับเป็นน้องเดือนของกูสุดๆ เป็นกูนี่กระโดดหอมแก้มไปละ”
ความจริงทำให้เขาอึ้ง เดือน คือมึง คือ…
กูอยากกินปาท่องโก๋กับนมอุ่น ไม่ใช่เย็นชืดเสียรสชาติแบบนี้
ผิดประเด็นสินะ โอเค เอาใหม่ ซึ้งเลย ไว้เจอจะจับแก้ผ้าแล้วจูบให้ทั่วเป็นรางวัลเลยเอ้า ฮ่าๆ
“กาย งานที่ให้ไปทำจัดการให้พี่ยัง” พี่ธันวาเดินออกมาจากประตูทางเข้ายิม
“กำลังจะไปแล้วพี่” เขาต้องไปติดต่อเครื่องดนตรีของปอยเพื่อนในเมเจอร์ เธอบอกว่าจะให้เรายืม เป็นคนที่น่ารักอะไรอย่างนี้ งานสต๊าฟนี่แบบปะปนกันไปทั่วละ หนึ่งเพราะคนเราน้อย สองงานใกล้เข้ามาแล้วมีอะไรช่วยได้ก็ช่วยกันไป และสาม ปอยเขารู้จักด้วยไง แต่…เกือบลืมไปเสียสนิทเลย
“เร็วเลย” พี่ธันบอกเสียงเข้ม ไงล่ะ ดูสมเป็นผู้นำขึ้นมาละ นี่แหละ นายธันวาประธานชมรมเชียร์ เล่นบ้างแต่บทจริงจังก็ทำเต็มที่ จากใจจริงเลยนะ นับถือพี่แกมากๆ
ยกเว้น…
“ดอกธัน อย่ามาสั่งน้องกู” เว้นพี่กุ๊ดจี่คนหนึ่งละกัน อิอิ
“นายกูฝากหมาด้วย นี่ข้าวของ เดี๋ยวมา” เขาโยนกระสอบของใช้บูบู้ไปให้คุณนาย
“ว้ายตายแล้ว ก้อนหินหล่นทับกูหรือนี่กระไร หนักมากกกกกกก”
แล้วที่เขาแบกมันมาจนถึงหน้าประตูเข้ายิม จะไม่หนักกว่ากันเหรอ เคียงกาย ทำได้ทุกอย่าง เพื่อน้องเดือน ฮึก ไหล่กู เย็นนี้ไม่พาไปเดต เอ๊ย กินข้าวล่ะน่าดู แต่ก่อนอื่น ฟาดปาท่องโก๋ก่อนละกัน
{มีต่อนะ}
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
