หัวข้อ: ก็บอกว่าไม่ชอบเด็กไง{ตอนพิเศษที่ 2 UP - 10.2.60}หน้า 42 (จบเรื่อง+รวมเล่ม)

[arij-iris]

บอกแล้ว หาแฟนใหม่ให้ฟานเถอะ ฟานดีเกินไปสำหรับคนแบบคีย์

[labelle]

ค่ะ คีย์ถ้าคิดว่าดีก็ทำไป  แล้วอย่ามาเสียใจทีหลัง

พอถึงตอนนั้นอยากบอกฟานว่า ให้ใจแข็งไว้เลยนะ
ไม่ใช่เรื่องที่คีย์จะมาคิดน้อยกับความรู้สึกฟานแบบนี้

[❣☾月亮☽❣]

ต้องฝากให้ลิปช่วยถามคีย์ว่าเธออยากเป็นสาวน้อยให้บอสแก่ปกป้อง(แล้วเป็นเมียน้อย+แย่งผัวเขามา)
 หรือว่าเลือกที่จะเป็นราชินีของลูกหมาน้อยฟานผู้ซื่อสัตย์. เลือกเอานะก่อนที่ฟานจะต้องเป็นฝ่ายตัดสินใจเลือกทางออก
เราว่าลิปมองขาด ที่ผ่านมาคีย์ปลื้มหัวหน้ามาตลอด มันก็เหมือนปิดตาข้างเดียวมาตลอด พอมาตอนนี้เลยปิดแม่มทั้งสองข้างเลย55. ขอบคุณคนเขียนจ้า

[mareya.no7]

ขอให้ได้ขอให้โดนสมใจนะคีย์ เราขอร้องคนเขียนเลยช่วยดึงฟานออกมาที เกลียดนายเอกสายโง่ ให้รู้ตัวเมื่อสายเกินก็โอเคนะ ตายซะอิคีย์โลกสวย

[nolirin]

ช่วยได้กันกับคุณหัวหน้าเถอะ...เราจะได้หมดห่วง
เผื่อฟานจะเจอคนที่ดีกว่านี้
ลาก่อน.....ถ้ามันดีขึ้นเราจะกลับมานะ

[sirin_chadada]

คนเขียนปูเรื่องดีพอสมควร ดังนั้น ในตอนนี้เราเลยเข้าใจความคิดของทั้งคีย์และลิป (ถึงแม้จะพยักหน้าแบบแรง ๆ ให้กับความคิดของลิปก็เถอะ) ในมุมมองของเรา ที่หัวหน้าต้องมารับผิดชอบแบบนี้ก็เพราะความบกพร่องต่อหน้าที่ของหัวหน้าส่วนหนึ่งนะ (ส่วนหลักนะ ประมาณเกินครึ่งมาหน่อย) ที่ปล่อยงานของคีย์ไปโดยไม่ตรวจสอบ (เราจะยังไม่ว่าถึงประเด็นจงใจหรือหลุดจริง) ดังนั้น การที่หัวหน้าทำแบบนี้จึงเป็นทางออกที่ดีที่สุด ที่จะแก้ไขความผิดพลาดของตัวเอง (ทั้งไม่โยนความผิดให้ลูกน้องและพยายามไม่ให้บริษัทเสียลูกค้า) อันนี้ไม่นับรวมการพยายามทำตัวเป็นพระเอก ผู้เสียสละและรักความยุติธรรม (อดไม่ได้ ขอแขวะหน่อย) พยายามทำคะแนนกับคีย์ (ผู้ที่หัวหน้าอยากได้มานาน แต่ยังไม่ได้เสียที) งานนี้คงหวังเผด็จศึกเลยสินะ
จะเอายังไงก็แล้วแต่ รอดูกันต่อไป

[blove]

50 : 50  เข้าใจความรู้สึกคีย์นะ เพราะถ้าเป็นตัวเองก็รู้สึกแบบนี้เหมือนกันนอกจากความประทับใจแล้ว ก็ตรงที่รู้สึกเกรงใจและจะยังไม่กลับบ้านก่อน ถึงจะบอกว่าไม่ใช่ความผิดและอยู่ช่วยอะไรไม่ได้ แต่ก็ขออยู่เป็นเพื่อนสักนิดก่อนเถอะ รู้สึกไม่สบายใจจริงถ้าต้องกลับก่อน มันเกรงใจอ่ะ ยังรู้สึกงานมันเป็นเพราะเรา (แล้วก็ค่อยกลับมาบ่นว่า เออจริง ทำไมมึงไม่ตรวจงานกูก่อนละว่ะ 55555 แต่มันก็ถูกกลบไปด้วยข้อที่ว่ามาช่วยแก้ปัญหาให้อยู่ดี)ทั้งนี้ทั้งนั้นก็จะโทรไปบอกคนรอที่บ้านด้วยเล่าให้ฟังทุกอย่าง พอถ้ารู้สึกว่ามันดึกเกินไปไม่ได้ช่วยอะไรก็ค่อยขอกลับ //ส่วนอีก 50 จากที่ประทับใจรู้สึกพึ่งพาอุ่นใจได้แล้ว ละหัวหน้าบอกชัดเจนเลยว่าคิดพิเศษยังไง แล้วคือระ????? ที่คีย์รู้สึกหวั่นไหวหน้าแดงใจเต้นแรงกลับมาชอบอีก เห๊อะ! ไม่โอเคเลย มากกกก รู้สึกถึงความนอกใจไปเกือบครึ่ง ถ้าถามว่ารักฟานเต็ม100ไหมตอนนี้ คีย์ช่วยตอบที! ใจคนเรามันห้ามกันไม่ได้จริงอันนี้เข้าใจหวะ ถ้าใจแอบมาทางหัวหน้า(ชู้ทางใจ)แต่ติดที่ว่าไม่ควรไม่ถูกต้อง ถ้าเลือกอยู่กับสิ่งถูกสิ่งที่ควรมันจะกลายเป็นความอึดอัดไหมละ  //ต่อหน้าฟาน โอเค ตอนนี้ยังไม่แสดงอะไร แต่ต่อจากนี้ไปต้องดูกันว่าคีย์จะมีอาการยังไง ฟานต้องดูออกหล่ะ จะจับความรู้สึกตอนอยู่ด้วยกันได้หรือจับได้คาหนังคาเขา (เห็นว่าจะมีกินข้าวกันอยู่อ่ะ) ต้องรอไรท์มาต่ออย่างเดียวเลยค่ะ ถึงจะพูดไรได้ต่อมากกว่านี้ 5555555555 //ส่วนลิปพูดดีละยังคงเตือนสติได้ดี ถ้าเป็นที่ลิปบอก ว่าหัวหน้าเพิกเฉยตรวจงานเพราะหวังแบบนั้น สมมติถ้าคีย์เลือกใจเลือกสเปคตัวเอง คบกับหัวหน้าอยู่ ละพอรู้ความจริง ตรูจะเกิดความรู้สึกยังไงกับคีย์กันนะ 55555555 แล้วถ้าเป็นแบบนั้นฟานจะทำอะไรยังไงอยู่ อยากรู้ว่ะ 55555 จะผ่านไปกี่ปี ถ้าไม่มีไรก็ไม่มีไร หวานกันต่อไป แต่มันใช่หรอ 555555 //จุดพีคส่วนตัวมันอยู่ฉากที่พอจะรู้ว่าคีย์หวั่นไหวกับหัวหน้าละฟานจะทำไงว่ะ สิ่งที่แกทำแกพูดกับคีย์ จะถูกใจฉันไหม ฉันคิดไว้แล้วว่าทำไงถึงจะถูกใจปรบมือให้ 55555555555555555 รอไรท์มาต๊ออออ 55555 อินมาก สนุกกกกกก

[LovEYouOnLy]

ถ้าคีย์จะทำแบบนั้น ก็ให้ฟานเดินออกมาจากตรงนั้น แล้วให้มีความสุขจะดีกว่าอยู่กะคนโลเลที่ให้ความหวังว่ารักแล้วกลับมาทำแบบนี้

[nunda]

แง๊ๆๆ เค้าอุส่ามั่นใจในตัวคีย์ แล้วทำไมตอนนี้คีย์ถึงมีความคิดที่ทำให้เค้าเริ่มไม่แน่ใจล่ะ
อย่าทำให้อิคนอ่านคนนี้ผิดหวังซีจ๊ะ (T_T)

[Yunatsu]

มันก้เป็นปมหนึ่งที่หนมทิ้งไว้ตั้งแต่ต้นเรื่องอะนะ รู้อยู่แล้วว่ามันต้องเกิดขึ้น

แต่จากความดีของฟานที่ผ่านมาทั้งหมดแล้ว. มันไม่โอเคเลยกับความโลเลขอคีย์.
ขอให่มาม่าจบเร็วๆนะ. หรือถ้าไม่จบเร็วๆ. หนมก้ต้องมาต่อบ่อยๆนะ

ฟาน. ถ้าทนไม่ไหว. ก้ออกมาเลย. มันเจ็บ แต่จากนิสัยของฟานแล้ว. ก้คงทนอยู่. จนคีย์ไล่ออกมาเองมั้ง

จริงๆ. ก้น่าจะให่ไปคบกันเลยนะ. อีคีย์เนี่ย(ขึ้นมา) ขอให้ลิปโกดด้วย แบบลิปแท๊กทีมฟาน.
เพราะอีหัวหน้าก้ไม่ได้ดีจริงๆ. แล้วทั้งหมดนี่อาจจะเปนแผนของนางก่ได้. แล้วไหนจะเด็กใหม่คู่ขาลับๆขอฃยาง รก

โอ้ยคีย์. แกเปนน้อยของน้อยเลย. เชิญๆๆๆ. เห็นกรจักรเป็นดอกบัวค่ะ
ส่วนฟาน. ขอตัวใหม่เลย ดีมะ. เปลี่ยนนายเอกแม่งเลย หรือไม่ก้มีคนที่ดีดี๊มาชอบฟาน. หรือฟานไปทำดีกับคนอ าบ้านดีกว่า
เผื่ออีคีย์จะรู้สึกอะไรบ้าง. ชิส์

[ooomukooo]

โอ้ย จุกแทนฟาน
จุกจริงๆน่ะ เกลียดความรู้สึกนี้มาก
เกลียดๆ เกลียดทุกคน ยกเว้นฟานกับลิป
อยากร้องไห้

[Supparang-k]

สงสารฟานคะคุ๊ณ~~~~    ทุ่มให้เท่สไหร่คีย์ก็ไม่มีวันพอเพราะสิางที่ฟานทำถึงจะดีแสนดีแค่ไหนมันก็ไม่ใช่สิ่งคีย์ต้องการ นางเหมือนว่าพร้อมจะเทฟานถ้าได้รักกับตาหัวหน้า  งุ๊ยยยย...น้อฝฟารนจ๋ามาซบอกพี่ดีกวาาลูก


อยากให้ฟานได้เจอใครสักคนมที่พร้อมจะเข้าใจและดูแลฟานบ้าง

[่jjay]

แค่จุดเริ่มต้นยังเจ็บขนาดนี้แล้วตอนต่อไปจะขนาดไหนนนนน

น้องฟานที่น่าสงสารรรรรร

[Yukisho]

  เอ๊ะทำไมมีความรู้สึกว่าเนย์มีส่วนเกียวข้องก็ไม่รู้สิ

 โอ้ยยอิผี อินี่สงสารฟานเหลือเกิน ส่ง(ความรัก)ไปเท่าไหร่ แต่ไม่เคยถึงปลายทางสักที ฮืออออออ กอดปลอบฟานแน่น ๆ 
 นี่ยังแอบคิดเลยว่า ถ้าวันหนึ่งวันใดฟานถอดใจ ยอมแพ้ขึ้นมาจริง ๆ ...  ถึงตอนนั้น คีย์............ หึหึหึ

 

[loyal_mook]

เข้าใจคีย์นะ ชอบเค้าเป็นทุนเดิมอยู่แล้วด้วยนี่นา
แต่ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย เริ่มกลัวทุกครั้งที่ต้องอ่านตอนต่อไป

รีบมาอัพน้า 

[patwo]

ก็บอกว่าไม่ชอบเด็กไง
ตอนที่ 34
' สิ่งที่ไม่ควรรู้สึก '

   แก้วกาแฟอุ่นของร้านดัง ผมตั้งลงตรงหน้าของอีกคนที่เงยหน้าขึ้นมองมันทันที ส่งยิ้มให้หัวหน้างานของตัวเองที่ก็ยิ้มตามก่อนจะเอ่ยถาม " ไหนบอกว่ากลับไปแล้วไง "

“ ก็คิดว่าหัวหน้าทำงานคนเดียวคงง่วงก็เลย ถือโอกาสซื้อกาแฟอร่อยๆมาฝากน่ะครับ " ตอบอีกคนผมก็ผ่อนลมหายใจออกมาก่อนจะถาม " หัวหน้าทำงานใกล้เสร็จรึยังครับ "

“ ใกล้แล้วละ อีกหนึ่งชั่วโมงคงเสร็จ " เค้าตอบก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าเอาแก้วกาแฟนั้นขึ้นมาจิบก่อนจะยิ้ม " แล้วนายละ กลับมาอีกทำไม จะกลับมาทำงานต่อเหรอ "

“ ก็ใช่นะครับ " พยักหน้ารับเค้า " ก็เผื่อหัวหน้ามีอะไรให้ช่วย "

“ ไม่มีอะไรหรอก อีกชั่วโมงนึงเสร็จแล้วฉันก็คงกลับเหมือนกัน ขอบคุณสำหรับกาแฟนะ "

“ ไม่เป็นไรครับ " พยักหน้ารับเค้าก่อนจะเดินกลับมาที่โต๊ะทำงานของตัวเอง

“ นี่ คีย์ จะไม่กลับจริงๆเหรอ "

“ ถ้าผมกลับไป ผมคงรู้สึกไม่ดี "

“ รู้สึกไม่ดี ? " อีกคนทวนคำพูดนั้นก่อนจะยกคิ้วสูง " หมายความว่าไงที่บอกว่ารู้สึกไม่ดี อย่าบอกนะว่ายังเครียดเรื่องงานที่ฉันนั่งทำอยู่นี่อีก "

“ ก็...” ผมเม้มริมฝีปากก่อนจะพยักหน้ารับอีกคนเค้าก็หัวเราะ

“ เด็กบ้า บอกว่าให้เลิกคิดฉันไม่ได้ซีเรียสอะไรแบบนั้น นายทำส่วนของนายเสร็จแล้ว นี่มันเป็นส่วนของฉัน เลิกคิดมากได้แล้วเอาเวลาไปนอนเถอะไป " เค้าพูดก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา 

“ ไม่รู้สิครับ กลับไปก็คงรู้สึกไม่ดี ก็ผมได้กลับไปพักแล้วทั้งๆที่คุณยังทำงานอยู่เลย เอาเป็นว่าผมจะกลับบ้านพร้อมหัวหน้านะ เดี๋ยวไปนั่งทำงานของตัวเองต่อแล้วกัน " ผมบอกเค้าก่อนจะเดินไปเปิดคอมพิวเตอร์ของตัวเองทั้งๆที่งานเสร็จแล้ว ถึงแม้มันจะไม่มีอะไรทำแต่ว่ามันก็สบายใจมากกว่าที่กลับบ้านไปแบบสบายใจๆ แบบนั้น

“ คีย์มานี่หน่อยสิ "

“ มีอะไรเหรอครับ " ผมถามตอนที่ลุกเดินไปหาเค้า

“ ไอ้อักษรตัวนี้ นายใช้ฟอนต์อะไรน่ะ "

“ ไม่ได้ใช้ครับ ผมวาดเอง "

“ เหรอ " เค้าพยักหน้ารับ

“ ทำไมเหรอครับ "

“ สวยดี มาวาดให้หน่อยสิ " หัวหน้าบอกก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่ตัวเองนั่ง เชิดหน้าไปทางเก้าอี้ตัวนั้นของเค้าเองก่อนจะบอกผม " นั่งลงสิแล้ววาดให้หน่อย "

“ ส่งไปในเมล์ก็ได้ครับเดี๋ยวผมวาดให้ "

“ ส่งทำไมละ เสียเวลา อยู่ด้วยกันสองคนไม่น่าเกลียดหรอก แค่ทำอักษรก็เสร็จแล้ว "

“ โอเคครับ " นั่งลงที่โต๊ะทำงานของเค้า จับเม้าส์ปากกาขึ้นมาร่างในงานแผ่นใหม่ ตัวอักษรภาษาอังกฤษแค่สี่ตัวที่ผมเขียนเอง หัวหน้าก็ยื่นหน้ามาใกล้กันก่อนจะชม

“ สวยนิ นายน่าจะทำฟอนต์ตัวนี้ขายนะ "

“ คงไม่ได้เงินหรอกครับ "

“ ดูถูกฝีมือตัวเองอีก " เค้าบอกก่อนดึงหน้าเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ แก้มเราที่เกือบจะใกล้กัน สายตาที่เค้ามองจอไม่ได้มองผม แต่ว่าความรู้สึกในอกตอนนี้ก็เต้นแรงเกินกว่าจะต้านทานสำหรับความใกล้ชิดนั่น " คีย์..”

“ หัวหน้าขยับไปหน่อยได้มั้ยครับ ผมหายใจไม่ออก "

“ โอเคๆ ขอโทษๆพอดีอยากจะอยู่ใกล้นายมากไปหน่อย " กลืนน้ำลายกับคำพูดนั้นข่มแก้มแดงๆของตัวเอง และก้มหน้าลงขีดๆเขียนๆงานจนเสร็จ ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้อีกคนก็ยิ้ม " เสร็จแล้วเหรอ "

“ ครับ ลากมาใช้ในงานได้เลย "

“ ขอบใจมากนะคีย์ "

“ ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมมากกว่าที่ต้องขอบคุณหัวหน้าที่ช่วยผมไว้ " ยิ้มให้เค้าตอนที่อีกคนนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเองแล้วจัดอักษรของผมที่วาดไว้มาวางให้เข้าที่ งานแก้เสร็จสิ้นแล้วเค้าที่ถอนหายใจออกมาก่อนจะเซฟงานนั้นไว้

“ เท่านี้ก็เสร็จแล้ว " อีกคนบอกก่อนจะหันมายิ้ม " นายติดหนี้ไปกินข้าวกับฉันมื้อนึงนะ จำไว้ "

“ ครับผม ทราบแล้ว "

“ อยากจะกินอะไรดีละ " เค้าที่หันมาถามเอียงหน้ามองผมที่ยืนอยู่ก่อนจะคิด " อาหารอิตาเลี่ยน อาหารญี่ปุ่นหรือว่าอยากจะกินอาหารไทย "

“ ร้านไหนก็ได้ครับ เอาที่หัวหน้าอยากกินก็แล้ว "

“ เอาเป็นร้านซูิที่วันก่อนฉันชวนนายไปกินแล้วนายปฎิเสธก็แล้วกัน " พยักหน้ารับอีกคนที่หัวเราะออกมา เค้าที่หันหน้าไปที่หน้าจอคอมตัวเองอีกครั้ง ปิดโปรแกรมต่างๆก่อนจะปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ของตัวเอง " ตั้งใจว่าจะชวนนายไปกินก็อยากจะให้นายไปกินด้วยกันจริงๆนะ "

“ อร่อยขนาดนั้นเลยเหรอครับ "

“ แค่อยากจะชวนนายไปกินก็เท่านั้นแหละ ฉันเป็นพวกไม่ยอมแพ้น่ะอยากจะพาไปก็ต้องพาไปให้ได้ ตอนนั้นที่ถูกปฎิเสธก็คิดนะว่า เสียดายอะ อยากจะให้มากินด้วยกัน แต่คราวนี้ถ้าฉันจองแล้วนายจะไปใช่มั้ย " อีกคนที่ก้มหน้าลงถามใกล้ๆ รอยยิ้มของเค้ามาพร้อมกับแววตาที่สบมองผม
 
“ ไปสิครับ "

“ งั้นพรุ่งนี้ตอนเย็น อย่าเบี้ยวฉันละ " มือหนายกขึ้นวางบนหัวผมก่อนจะขยี้เบาๆ

“ ห่วงจังนะครับว่าจะเบี้ยว ไม่เบี้ยวหรอก "

“ ก็นายเคยเบี้ยวฉันแล้วนิ ฉันจะกลัวมันก็ไม่แปลก "

“ ก็ตอนนั้นคุณชวนกะทันหัน " ผมตอบอีกคนที่หลุดหัวเราะออกมา

“ ไม่ใช่เพราะว่าจะไปซื้อของกับแฟนของนายรึไง "

“ ก็..จะพูดอย่างงั้นก็ได้ แต่ผมมีนัดแล้ว ผมไม่ยกเลิกนัดแรกหรอก คนที่เค้าตั้งใจจะไปด้วยกันเค้าก็คอยนะครับ "

“ งั้นต่อไปนี้ถ้าฉันชวนนายไปกินข้าว ไปเที่ยว ขอแค่นัดก่อนใครๆนายจะไปกับฉันถูกต้องมั้ย " สองแขนของเค้าค้ำลงกับโต๊ะที่ผมยืนพิงอยู่กั้นทางหนีไม่ให้ผมขยับหนีไปไหน ใบหน้าของเค้าก้มลงมาใกล้

“ ไม่ทราบครับ " ผมตอบ " แต่หัวหน้าช่วยหลบหน่อยเถอะครับ ผมว่ามัน..”

“ ทำไมเหรอ ใกล้เกินไปเหรอ "

“ ครับ ใกล้เกินไปแล้ว " เอียงหน้าหลบใบหน้าคมของอีกคนที่หลุดยิ้มออกมา " ผมมีแฟนแล้วนะครับ ถอยออกไปเถอะ "

“ ฉันเองก็มีภรรยาแล้ว "

“ แบบนั้นก็ยิ่งต้องถอยออกไปครับ เพราะคุณไม่ได้มีแค่ภรรยา แต่คุณมีลูกแล้วด้วย " คำพูดที่ทำให้อีกคนนิ่งถอนหายใจก่อนจะก้มหน้าลงไปสักพักแล้วเงยหน้าขึ้นมามองผม

“ คีย์..ฉันน่ะนะ ไม่อยากให้นายเอาข้อจำกัดพวกนั้นมาปิดกั้นความรู้สึกของฉันเลย ฉันเคยบอกนายไปแล้วว่าฉันขอแค่ให้ลูกชายชั้นโตกว่านี้ เข้าใจทุกอย่างมากกว่านี้ ฉันจะหย่าขาดกับภรรยาของฉัน "

“ แต่ในความเป็นพ่อคุณยังต้องดูแลเค้านะ คุณหย่ากับภรรยาได้แต่คุณหย่าออกจากความเป็นพ่อไม่ได้หรอก "

“ บางทีฉันอาจจะขอมากไป เพราะฉันมันแค่ผู้ชายที่มีตำหนิ " เค้าที่ยกยิ้มออกมาก่อนจะก้มหน้าลงต่ำ " หงุดหงิดชะมัดว่ามั้ย ที่ต้องมาแพ้เพราะเรื่องในอดีตของตัวเอง "

“ ผมอยากจะให้คุณคิดดีๆนะ สำหรับความรู้สึกของคุณ ไม่ใช่แค่เฉพาะกับผม แต่หมายถึงกับคนอื่นๆด้วย ลูกคุณจะรับได้เหรอถ้าต้องรู้ว่า พ่อของตัวเองหย่าขาดกับแม่แล้วมามีคนใหม่เป็นคนที่เป็นเพศเดียวกับพ่อ "

“ เพราะแบบนั้น ฉันเลยอยากจะหาคนที่เข้าใจชีวิตของฉัน คนที่พร้อมจะยอมรับฟังและแก้ไขปัญหาพวกนั้นไปกับฉัน " สายตาที่มีความหมายจ้องมองมา คำตอบของคำถามพวกนั้นอยู่ตรงหน้านี้แล้ว คนที่พร้อมรับฟังและแก้ไขปัญหาในความคิดเค้าตอนนี้ ก็คือคนที่อยู่ในแววตาเค้าตอนนี้ ก็คือผม " คีย์..ฉันไม่อยากให้นายต้องคิดเรื่องอื่น ฉันอยากจะให้นายคิดแค่เรื่องของเราเท่านั้น ถ้าเรามีความสุขกับการที่ทำอะไรแบบนี้ด้วยกัน ไม่ว่าอะไรก็ตาม ทำไมเราถึงไม่ทำละ เราจะยอมหักห้ามใจเพียงแค่อีกฝ่ายมีเจ้าของแล้วอย่างงั้นเหรอ แต่สำหรับฉัน ฉันไม่คิดแบบนั้นหรอกนะ ต่อให้ตอนนี้นายเป็นคนที่มีเจ้าของอยู่แล้วก็เถอะ ” หัวหน้ายกมือข้างนึงของเค้าขึ้นประคองใบหน้าของผม ใบหน้าคมที่ก้มลงมาเรื่อยๆในตอนนั้นริมฝีปากที่เผยอออกของผมรอรับจูบของเค้า  ต้องรีบขบเม้มห้ามมันทันทีกับความรู้สึกแบบนั้น รีบเบือนหน้าหนีอีกคนด้วยความเร็วมือที่ผลักเค้าออกแล้วดึงตัวเองออกห่าง

“ ผมว่า ผมกลับบ้านก่อนดีกว่าครับ แฟนผมรออยู่ งานของคุณก็เสร็จเรียบร้อยแล้วด้วย " เดินถอยหลังไปเรื่อยๆก่อนจะหันหลังวิ่งไปเอาของที่โต๊ะตัวเองผมก้มหน้าลาเค้าอย่างไม่ให้อีกคนได้ตั้งตัวอะไร "  งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะครับหัวหน้า "

“ คีย์ ให้ฉันไปส่งก็ได้ "

“ ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองได้ สะดวกกว่าด้วย ลาแล้วนะครับ " รีบพูดแล้วก็รีบออกจากห้องนั้นมา เอื้อมมือกดลิฟต์ที่ว่างก่อนจะเดินเข้าไปข้างในแล้วรีบปิดมันซะ ผ่อนลมหายใจออกมาด้วยความตื่นเต้นกลัวว่าเค้าจะตามมา

   พิงตัวเองกับตัวลิฟต์น่ากลัวชะมัด ผมมองเงาสะท้อนของตัวเองที่ฉายอยู่ตรงหน้า คนที่น่ากลัวตอนนี้ไม่ใช่หัวหน้าที่เข้าใกล้แต่ผมรู้สึกว่ามันกลับเป็นตัวของผมเอง เพียงเพราะเค้าเข้ามาช่วยเหลือก็เอนเอียงไปกับความรู้สึกพวกนั้นแล้วเหรอวะ ใจง่ายชะมัด

    '  ถ้าเรามีความสุขกับการที่ทำอะไรแบบนี้ด้วยกัน ไม่ว่าอะไรก็ตาม ทำไมเราถึงไม่ทำละ เราจะยอมหักห้ามใจเพียงแค่อีกฝ่ายมีเจ้าของแล้วอย่างงั้นเหรอ    ทั้งๆที่คำพูดพวกนั้นทั้งน่าเกลียดแล้วก็เห็นแก่ตัวแต่ทำไมแค่เค้าเข้าใกล้ ริมฝีปากที่น่าจะเบือนหนีมันกลับเผยอขึ้นเหมือนจะตอบรับและอยากจะได้รับรสจูบนั่นกัน

   หัวใจที่เต้นแรงเหมือนความรู้สึกพวกนั้นแหละที่รอคอย ผมหลับตาตัวเองลงอยากจะตบหน้ามันแรงๆสักครั้งจริงๆกับตัวเองตอนนี้  ทั้งที่มีคนที่แสนดีแล้วกำลังรอเราอยู่ที่บ้านแท้ๆ แต่กลับมาเอนเอียงกับผู้ชายที่เข้ามาช่วยเหลือเราไว้แค่ครั้งเดียวทั้งๆที่ก็รู้ว่าเค้าทั้งนิสัยน่าเกลียดและเห็นแก่ตัว

   ทั้งๆที่เคยคิดว่าเค้าเป็นแบบนั้นแท้ๆ แต่ทำไมตอนนี้เหมือนทุกอย่างมันถูกลบไปหมด จะเหลือแค่ความดี ความอบอุ่น แล้วคิดในใจลึกๆแค่ว่า ' นั่นสินะ มีเจ้าของแล้วทำไมละถ้าเรารักกันทำไมเราจะรักกันไม่ได้ วันไนท์สแตนด์สักครั้งจะเป็นอะไรไป เมื่อก่อนก็เคยทำมาแล้ว ' เป็นความคิดที่เหี้ยที่สุดตั้งแต่ที่เคยคิดมาเลย ใจที่หวนคิดถึงหน้าฟานแล้วคิดแค่ว่า ' ตอนนี้ถ้าไม่มีเค้าก็ดี จะได้ทำอะไรตามใจตัวเองมากกว่านี้ '

“ ถ้านายคิดจะทิ้งฟานแล้วมาคบกับหัวหน้า นายจะเป็นคนที่โง่ที่สุดในโลกคีย์ "

   ออกจากที่ทำงานมาขึ้นรถไฟเที่ยวสุดท้ายได้ทันเวลาพอดี ผมคว้าโทรศัพท์มือถือที่ปิดเสียงของตัวเองขึ้นมาดู ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมากับข้อความจากใครบางคน ฟานส่งข้อความมาให้ผมเป็นสติกเกอร์หมีที่เหมือนโผล่มาดูอะไรอย่าง คล้ายจะถามว่ามีคนอยู่ในนี้มั้ย

“ ส่งอะไรกลับไปดี " พูดกับตัวเองก่อนจะกดส่งสติกเกอร์กระต่ายที่ทำท่าทางเหนื่อยๆไปให้เค้า แล้วไม่นานมันก็ถูกตอบกลับด้วยสติกเกอร์อีกเหมือนกันแต่คราวนี้มันคือ สติกเกอร์ที่หมีกอดกระต่ายเอาไว้ เอามือถือใส่ลงไปในกระเป๋าตอนที่เดินลงจากรถไฟ แล้วเดินต่อเข้าไปในคอนโด ผมกดกริ่งคอนโดตัวเองแล้วไม่นานเสียงเท้าที่ดูรีบร้อนก็วิ่งออกมาพร้อมกับประตูที่เปิดออก

“ คุณคีย์กลับมาแล้วเหรอครับ "

“ อื้ม กลับมาแล้ว " ผมตอบรับก่อนจะก้าวขาเข้าไปในห้องแต่ยังไม่ทันจะถอดรองเท้าหรืออะไร ก็กลับโดนอีกคนคว้าเข้าไปกอดเสียก่อน " ฟาน.. “

“ เป็นยังไงบ้างครับ งานโอเคมั้ย แล้วคุณโอเครึเปล่า เค้าว่าอะไรคุณมั้ย ไม่เป็นไรนะครับ ผมว่าถ้าคุณอยากจะออกจากงานมาทำฟรีแล้นซ์ก็ได้ถ้ามันหนักไป เรื่องค่าใช้จ่ายผมจะเป็นคนออกทั้งหมดเอง คุณไม่ต้องห่วงนะ ยังไงคุณก็มีผมอยู่ " คำถามห่วงใยหลายๆคำที่พูดออกมาแบบชนิดที่ฟังแทบไม่ทัน เหมือนมันถูกอัดอยูในใจของเค้าแล้วพอเจอผม มันก็ถูกระเบิดออกมา ในขณะที่เรามัวแต่ทำงาน ห่วงคนอื่น หรือแม้แต่ลังเลกับความรู้สึกลึกๆพวกนั้น คิดถึงแต่ว่าถ้าไม่มีเค้าก็คงดี แล้วก็สารพันความคิดเหี้ยๆมากมายที่คิดอยู่ แต่กลับมีใครคนนึงที่คอยห่วงผมอยู่ คนที่จะคอยคิดแต่เรื่องของผมเสมอ ...ส่วนผมที่คิดถึงแต่ใครอีกคน คิดจะจูบกับใครอีกคน

“ ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย งานผ่านไปได้ด้วยดี หัวหน้าแก้งานส่งให้ฉันเรียบร้อย ไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น "

“ เหรอครับ " เค้าผละตัวเองก่อนจะจ้องหน้าผมแล้วถอนหายใจ " ค่อยยังชั่ว ผมก็เอาแต่คิดนู้นคิดนี่ กลัวว่าคุณต้องออกจากงาน แล้วคุณจะเครียด "

“ ไม่หรอก ออกจากงานต้องสบายใจสิ จะเครียดทำไมละ "

“ แล้วเมื่อวานใครร้องไห้ฟูมฟายละครับ โอ๊ย ผมเจ็บนะ ตีผมทำไมเนี้ย "

“ ฉันไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายสักหน่อยไอ้เด็กบ้า " ตีเค้าเข้าที่ท่อนแขนอีกคนก็หัวเราะออกมา ฟานกอดรัดผมแน่นขึ้น

“ แค่รู้ว่าคุณไม่เป็นไร ผมก็โอเคแล้วละ คุณโอเคใช่มั้ย "

“ ฉันโอเค " ยิ้มให้อีกคนที่ก็ยิ้มตามผม ยกมือขึ้นจับหน้าเค้าใบหน้าคมที่กำลังมองผมด้วยแววตาอบอุ่น " ฟาน นายเป็นห่วงฉันมากขนาดนี้เลยเหรอ "

“ ห่วงสิครับ คุณที่ร้องไห้ขนาดนั้นจะไม่ให้ผมเป็นห่วงได้ยังไง ต้องห่วงสิ คุณเป็นแฟนผมนะ "

“ นั่นสินะ " ฉันเป็นแฟนนาย เป็นคนที่มีเจ้าของอยู่แล้ว แต่พอมาคิดว่าวันนี้ตัวเองกลับรู้สึกประทับใจใครคนอื่นที่เคยชอบเอามากๆ เพียงแค่เค้าเข้ามาช่วยเอาไว้ โดยไม่ได้คิดถึงเลยว่าตอนนี้เราเองก็กำลังมีใครคนนึงที่คอยห่วงอยู่เหมือนกัน แต่มันต่างกันแค่ หัวหน้าช่วยผมไว้ แต่ฟานทำได้แค่ห่วงแล้วก็ให้กำลังใจเท่านั้น เพราะช่วยอะไรไม่ได้ หรืออาจจะจริงที่ลิปบอก มันคือหน้าที่ของหัวหน้าอยู่แล้วในทางกลับกันถ้าเป็นลิปที่เจอเรื่องแบบนี้ ก็คงเป็นหัวหน้าที่ช่วยได้ คุณเมษก็คงช่วยไม่ได้เหมือนกัน ตกลงว่า ผู้ใหญ่แบบที่เราชอบ มันครอบคลุมถึงคนที่อายุมากกว่าเราทุกคนหรือแค่เฉพาะ หัวหน้ากันนะ

“ คุณคีย์ คิดอะไรอยู่เหรอครับ "

“ เปล่าหรอก เปล่า " ผมส่ายหน้าก่อนจะยิ้มให้อีกคนที่ก็ส่งยิ้มกลับมา ฟานที่ผละอ้อมกอดออกเค้าก้มหน้าลงมาจ้องตาผม

“ คุณดูเหนื่อยๆนะ อยากจะกินอะไรรึเปล่า ผมทำให้กินมั้ย หรือว่าอยากจะอาบน้ำก่อนดีครับ "

“ ทำไมนายถึงดีกับฉันนักนะ " หลุดปากพูดออกไปอีกคนก็หัวเราะ ความดีที่เหมือนหนามแหลมๆปักลงตามร่างจนอยากจะร้องไห้ออกมา คนแสนดีที่รักเราอยู่ตรงนี้ ทำไมถึงยังไปลังเลกับผู้เห็นแก่ตัวที่อยากจะให้เราไปเป็นเมียน้อยคนนั้นวะ ทั้งๆที่คนคนนี้คือคนที่จะเดินจูงมือเราไปในทุกที่แท้ๆ คนที่ไม่เคยอายที่จะมีเราอยู่ข้างๆ แต่กลับไปหวั่นไหวกับคนอยากจะให้เราต้องคอยหลบซ่อนอยู่ในที่ลับๆ แล้วไม่ให้คนอื่นเห็นว่าเราเป็นอะไรกัน ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้ ทำไมถึงได้มีความคิดโง่ๆแบบนั้น

“ ก็เพราะผมรักคุณ ไม่เห็นแปลกเลยนี่ครับ มันเป็นสิ่งที่ตัวผมต้องทำอยู่แล้ว ไปอาบน้ำเถอะครับ จะได้สดชื่น "

“ จูบฉันหน่อยได้มั้ย " สบสายตาของเค้าอีกฝ่ายที่นิ่งไป ผมก็เอื้อมมือไปกอดคอเค้าเอาไว้ เขย่งฝ่าเท้าขึ้นสูงจูบลงบนริมฝีปากนั้นก่อนอย่างไม่ค่อยได้ทำเท่าไหร่  จูบดูดดื่มที่ค่อยๆเพิ่มขึ้นด้วยความต้องการของเรา มือที่จับอยู่ที่เอวของฟานเลื่อนเข้ามาในเสื้อของผม ลูบไล้ผิวกายตอนที่ผละออกผมจูบลงที่ข้างแก้มของเค้า " ฟาน ช่วยย้ำกับฉันหน่อย ว่าฉันเป็นของนาย ทำให้ฉันรู้ทีว่าฉันมีนายอยู่ข้างๆ"

“ คุณคีย์ " เค้าที่เอ่ยเรียกชื่อผม คงสงสัยอยู่ไม่น้อยกับความรู้สึกของผมในตอนนี้แต่ก็ไม่ถามอะไรออกมาทั้งนั้น จูบดูดดื่มที่ตอบรับกันอย่างถึงรส เสียงน้ำลายเหนียวที่กอดเกี่ยวกันในโพรงปากดูดดื่มจนแทบหายใจไม่ทัน เค้าที่ผละริมฝีปากออกพลางจูบไปที่ซอกคอแล้วปลดกระดุมเสื้อของผมออกจนหมด " ทำไมวันนี้อ้อนผมจัง "

“ ฉันเหนื่อย " ผมบอกเค้าแบบนั้น ตอนที่ผละมือลูบเข้าไปใต้เสื้อของเค้า " ฉันอยากจะปลดปล่อยอะไรสักอย่าง ที่ทำให้ฉันมีความสุข นายจะทำให้ฉันมีความสุขใช่มั้ย "

“ พูดแบบนี้เดี๋ยวคืนนี้ก็ไม่ได้นอนหรอก " ดึงผมเข้าไปกอดไว้อีกครั้งเค้าที่ก้มลงมาจูบ ผมมองแววตาที่กำลังเจ้าเล่ห์นั้นพลางยิ้มออกมา

“ เคยกลัวที่ไหนกันล่ะ " จูบแรงๆที่ดูดดึงริมฝีปาก ผละออกแล้วไล้ลงต่ำจนถึงยอดอกของผม เค้าจูบมันแรงก่อนจะดันให้ตัวผมเดินเข้าไปห้องนอน ตรงกระจกบานสูงที่เห็นเราได้ทั้งตัวนั้น เค้าดึงตัวผมให้เผชิญหน้า ดันให้แผ่นหลังโน้มตัวลงไปข้างหน้าก่อนจะใส่ถุงยางแล้วดันส่วนกลางนั้นเข้ามา แรงสอดใส่ที่ค่อยๆเพิ่มขึ้น ทุกอย่างฉายชัดอยู่ที่หน้ากระจกนั้น
 
   สองแขนที่กอดรัดผม ส่วนกลางที่กำลังสอดใส่อยู่ภายในร่างกายของผม จูบที่กำลังไล้จูบอยู่บนเรือนร่างของผม ทุกส่วนสัด ทุกอย่างมันเป็นของคนข้างหลังนั้น เป็นของฟาน เป็นของเค้าทั้งหมด

“ ฟาน " ถูกดึงขาให้ยกขึ้นสูงขานึง แรงกระแทกที่ดันเข้ามาจนสุด ผมเม้มริมฝีปากของตัวเองมองภาพของร่างกายผอมบาง ยอดหน้าอก และส่วนกลางที่กำลังชูชัน ไม่ต่างอะไรกับช่างทางหลังที่กำลังกระหมิบถี่ๆตอดรับของของฟานที่สอดใส่เข้ามา " อ๊าา ตรงนั้น แรงอีก อ๊าา ฟาน ฉัน " เอ่ยชื่อเรียกเค้าอย่างไม่อาย ร่างที่ถูกดันลงไปข้างหน้า ผมคว้าจับที่กำแพงห้องเค้าก็ดันส่วนกลางเข้ามาแบบเป็นจังหวะและสุดแรง เสียงกระทบกันดังก้องหูแรงกระแทกที่สุดท้ายก็ดันเข้ามาจนสุดแล้วผมกับเค้าก็ปลดปล่อยมันออกมา
ส่วนกลางถูกดึงออกผมที่หันหน้าไปเผชิญหน้ากับเค้า เราที่กำลังจูบกันทำไมมันถึงรู้สึกไม่พอก็ไม่รู้ อยากจะได้มากกว่านี้ ย้ำลงไปอีกสิ สำหรับความรู้สึกพวกนั้น บอกกับฉันให้ฉันจำ ว่าฉันเป็นของนาย แล้วไม่ควรจะคิดถึงใครหน้าไหนทั้งนั้น ไม่ว่าอะไรจะเกิดอะไรขึ้นก็ต้องคิดถึงแต่นาย แค่นายคนเดียวเท่านั้น

“ ฟาน "

“ อีกสักรอบนะครับ " เค้าบอกผมก็ยิ้มก่อนจะผยักหน้ารับ ถุงยางที่ถูกดึงออกถูกผูกถุงแล้วโยนอยู่ตรงนั้น ก่อนที่สองแขนจะอุ้มร่างของผมให้ขึ้นมาบนเตียงขนาดใหญ่ สบสายตาที่กำลังเคลือบคลานเข้ามาพร้อมกับส่วนกลางที่ถูกใส่ถุงยางอันใหม่ กิจกรรมรักที่ร้อนแรงเริ่มขึ้นอีกครั้งแรงโหมกายของอีกคนที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง

“ คุณคีย์ครับ ผมรักคุณ " คำพูดเบาๆที่พูดอยู่ข้างหูของเค้า ผมหลับตาลงแน่นตอนที่เอื้อมมือกอดเค้าไว้ ในใจมันก็ถามตัวเอง ยังต้องการอะไรอีก ยังจะอยากได้อย่างอื่นไปทำไม นี่ไงของของเรา นี่ไงคนของเรา ยังอยากจะได้อย่างอื่นอีกเหรอ ยังจะลังเลกับความรู้สึกพวกนั้นอีกเหรอ คิดดีแล้วเหรอ ที่จะทำร้ายความรู้สึกของเค้าคนนี้ อยากจะโง่รึไง ทำไมถึงได้รู้สึกแบบนั้นกับเค้า คนของเราก็กำลังตอกย้ำความเป็นเจ้าของอยู่นี่ไง

“ ฟาน "

“ ผมรักคุณครับ "

“ ทำไมถึงได้พูดอออกมาง่ายกันนะ คำว่ารักนั่นนะ ” มองหน้าอีกคนที่กำลังยิ้มแล้วกอดผมไว้ แก่นกายที่อยู่ในร่างขยับเข้าออกช้าๆราวกับประวิงเวลาในการพูดคุย

“ ก็ผมรักคุณ ก็แค่บอกว่ารักคุณ "

“ ฉัน..”

“ จะบอกผมแล้วเหรอ " หน้าตาที่กำลังดีใจของเด็กผู้ชายที่อยู่ข้างบน ทำเอาผมเบือนหน้าหนี

“ ไม่บอกแล้วดีกว่า "

“ ใจร้ายจังนะครับ " ใบหน้าคมก้มลงมาจูบที่คอ ขบเม้มเบาๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองหน้ากันอีกครั้ง " พรุ่งนี้ตอนเย็นหลังจากที่คุณเลิกงาน ไปหาอะไรอร่อยๆกินกันมั้ยครับ ฉลองที่งานของคุณผ่านไปได้ด้วยดี ผมเลี้ยงเอง "

“ พรุ่งนี้เหรอ "

“ ครับ คุณอยากจะกินอะไรละ หรือว่าจะทำกินกันในห้องก็ได้นะ สุกี้ดีมั้ยครับ ชาบู หรือว่าปิ้งย่าง อะไรก็ได้ที่คุณคีย์อยากจะกิน พรุ่งนี้ผมน่ะจะออกไปรอ..”

“ พรุ่งนี้ตอนเย็นฉันมีนัดแล้วละ " ทุกอย่างที่เงียบไป ผมยิ้มจางๆให้เค้า ก่อนจะยกมือลูบแก้มอีกคนที่ก็หดยิ้มลงทันที " อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ฉันนัดกับที่ทำงานเอาไว้ว่าจะไปกินข้าวด้วยกันน่ะ "

“ งั้นเหรอครับ " เค้าพูดออกมาก่อนจะพยักหน้ารับ " คงจะเป็นการฉลองให้คุณ งั้นคุณก็ไปเถอะ กับผมไว้คราวหน้าก็ได้ "

“ อื้ม ขอโทษทีนะ "

“ ไม่เป็นไรครับ ตอนนี้ก็เหมือนกับกำลังฉลองกับผมอยู่ เพราะงั้นเรื่องกินของอร่อยๆไว้คราวหน้าก็ได้ คราวนี้ผมเองก็จะกินคุณให้อร่อยเหมือนกัน " จังหวะรักที่เริ่มแรงขึ้น เค้าที่ก้มลงมากอดผมแล้วสอดใส่ส่วนนั้นเข้ามา สองแขนของผมกอดเค้าแน่นขึ้นถ้ารู้ว่าพรุ่งนี้นัดตอนเย็นของเค้าคือ มื้อเย็นที่ต้องออกไปกับหัวหน้าสองต่อสอง ไม่รู้ว่าคนที่กำลังบอกว่าไม่เป็นไรตอนนี้ จะยังบอกว่าไม่เป็นไรอยู่มั้ย ถ้าขืนว่ารู้ความจริงเข้า

   เพราะฟานรักผมมาก ทั้งรักทั้งทุ่มเท ผมเลยคิดไม่ออกเลยว่า เค้าจะเป็นยังไงถ้าเกิดว่า คนที่เค้าทั้งรักทั้งทุ่มเทอย่างผม ทำให้เค้าเสียใจ จะยังรักกันอยู่ หรืออยู่ในสถานะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกก็ไม่รู้

................................................................

เดี๋ยวพี่คีย์ก็ได้รู้คำตอบนั้นเองแหละค่ะ ..ถ้ายังมึนๆงงๆกับความรู้สึกของตัวเองแบบนี้
หนมก็เข้าใจคีย์ หัวหน้าคือคนที่เคยชอบ แต่.. แต่ตอนนี้ คีย์มีฟานแล้วนะ
มันเหมือนว่า เราอยากจะกินผลไม้ลูกนึงที่อยู่สูงมาก เรามอง ปีนไปเอาก็ไม่ได้ แม่งของป้าข้างบ้าน
จนวันนึง เราก็ได้ผลไม้เมืองนอกมาลูกนึง แม่งแพงมาก แต่อยู่ๆไอ้ผลไม้ลูกที่เล็งมาตลอด คันตกลงมาในรั้วบ้านเรา
อยากกินนะ ก็มองมานานแล้ว แต่ถ้ากินผ้าข้างบ้านต้องจัดการแน่ แล้วไอ้ผลไม้ลูกแพงๆที่เราได้มานี่ละ
มันกลืนไม่เข้าคายไม่ออก รู้ผิดชอบชั่วดีทุกอย่างแหละ
แต่นั่นแหละ นั่นแหละนะ..

เจอกันตอนหน้า มีคนสงสัยว่า ถ้าฟานรู้ ฟานจะเป็นยังไง
รออ่านค่ะ รับรองเลยว่า... #ยิ้มอ่อน
ฝากแท็ก #ฟานคีย์ ในทวิตด้วยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า 

[mareya.no7]

คีย์ นายไม่ใช่คนใจง่ายนะ แต่นายเป็นคนง่ายไปหมดตังหาก เราไม่รู้จะด่าอะไรดีเพราะนายมันเกินจุดนั้นไปแล้ว รู้แต่ว่าคนอย่างนายโสเภณีที่มีรักเดียวยังมีค่ามากกว่า ทำอะไรก็ขอให้ได้อย่างนั้น นายไม่เหมาะเป็นนายเอกเลย และดีใจด้วยนายเป็นหนึ่งในนายเอกที่เราเกลียดมากที่สุด เจ็บให้มากๆ นะ เราจะรอสมเพช

[loyal_mook]

คืออยากถีบหน้าหัวหน้าว่ะ ยังดีที่คีย์พอจะคิดได้บ้างนะ
อยากให้ฟานรู้เหมือนกัน อยากอ่านในมุมฟานบ้าง มีความสงสาร

คนเขียนสู้ๆ เขียนดีมากเลย เราโคตรอิน 

[่jjay]

อ่านแล้วสงสารฟานจังเลย 

[Yunatsu]

 
ไม่เห็นดีขึ้นเลย
แง้ๆๆๆๆๆๆ

ฟานต้องรู้สึกอะไรแปลกๆแน่เลย
เขาเลยบอกรักเยอะขนาดนี้ๆๆๆๆ

หนมมมมาต่อพรุ่งนี้นะขออออออ

[Supparang-k]

อยากเห็นฟานเจ็บ แต่เป็นเจ็บแล้วจำ ทำให้คนที่ไม่เห็นค่าของฟานได้รู้ว่าเขาพลาดสิ่งที่ดีขนาดนี้ไป  คนที่ลังเลให้คนอื่นทั้งที่กำลังเปิดใจให้คนหนึ่งอยู่มันสมควรได้รับบทเรียนค่ะ  รักและหวงฟานมาก ถ้าเสียใจเมื่อไหร่ยินดีมอบอกแบนๆนี่ให้ฟานซบเสมอ  งื้อออ..

[ZaRa]

คือว่านะ เอาจริงๆ อ่านแบบข้ามๆ มากเลย รอให้หายหน่วงก่อนค่อยอ่านแบบละเอียด เรามันพวกใจไม่แข็งแรงพอ นี่ขนาดอ่านผ่านๆ เรายังนอยด์ขนาดนี้เลย คือแบบ ปกติเราจะรับไม่ได้และไม่อ่านนิยาย bad end เลยนะ แต่เรื่องนี้ถ้าสุดท้ายฟานได่เจอคนอื่นที่เขารักฟานจริง และไม่ทำให้ฟานเสียใจอย่างคีย์ เราโอเค

[minmin96]

ขอข้ามอีกคน..แบบรู้ทั้งรู้ว่า หน.มีเมีย..มีลูก..มีกิ๊ก..ส่วนตัวเองก้อมีผัว!!!
พูดง่ายๆ...คืออิคีย์มัน "ร่าน" ไม่รู้ผิดชอบชั่วดี..คือชั้นอยาก..ชั้นเสี้ยน.ชั้นจะเอา!!
คนประเภทนี้มีเยอะแล้วในสังคม..ไม่คู่ควรกับการเสียเวลาด่าหรือติดตาม..ลาก่อน~

[gintama66]

ถ้าคีย์ยังลังเลกับความรู้สึกของตัวเองขนาดนี้. ก็ปล่อยฟานไปเถอะค่ะ
 
เราจะไม่เชียร์นายเลยคีย์ ไปอยู่กับหัวหน้าจอมวางแผนเถอะ ความผู้ใหญ่ที่นายอยากได้นักหนาไง

ปล่อยฟานให้ไปเจอคนอื่นที่ดีกว่านายเหอะ. แล้วไม่ต้องมาคร่ำครวญคิดถึงฟานเหมือนตามนั้นที่ฟานคิดกิจกรรมที่ ม ล่ะ

 

[❣☾月亮☽❣]

เราเข้าใจเหตุผลนะคะ คนเขียนก็สื่อดีจนอิน
เราสงสารทั้งเด็กตาดำๆที่ขาดพ่อและฟานน้อย
ฟานเจอคนที่บ้านทำร้ายมามากแล้ว เราไม่คิดว่าฟานจะรับไหวถ้าโดนทรยศ
อย่างไรก็ตาม ลิปพูดถูกและเราก็ไม่เคยมองหัวหน้าผิดด้วย คนเลวยังไงก็อย่างงั้น ไม่เคยพอ ถ้าคีย์ยังทำตัวไร้เดียงสาอีกจะเลิกอ่านละ หมั่นไส้แรง
เราขอเหอะนะอย่าให้ฟานต้องมาทนเจ็บเพราะความเลวของคนอื่นอีกเลย จะเรียนต่อยังไงกะใจคงไม่มี

[LovEYouOnLy]

เชื่อว่าถ้าฟานรู้ ก็คงบอกได้แค่ว่า "ไม่เป็นไรหรอกครับ ก็ผมรักคุณไปหมดแล้วทั้งใจ"

"คุณไม่ต้องรู้สึกผิดหรอก" มันต้องมีบ้างล่ะหว้าและต้องมีคนเสียใจสุดๆ ก็คงเป็นฟานอยู่ดี

[blove]

  หึหึหึ!!!กร๊ากกกกกก โอ๊ยยยยยกูขำ 555555555 ไม่ไหวจะย้ำกับตัวเองแล้วไง เลยมาบอกให้เขาย้ำ ให้เขาทำซ้ำๆเพื่อให้ตอกย้ำว่าตัวเองตอนนี้อยู่กับใคร ควรจะอยู่จุดไหน ช่วยดึงสติไว้ที (ทางกาย) อึดอัดใจดีไหมละ แล้วก็นะที่ไม่รู้จักพอสักที จูบหรือเอาเท่าไหร่ก็ไม่เต็มอิ่มเพราะมัน........ไง 55555 ใจโหยหาไปถึงคนในสเปค แต่กายอยู่กับคนที่เพราะว่าทำดีทุ่มเทให้ หึหึ!!ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว #นอกใจแพร่บ 5555 //ฟาน ฉันคิดว่าแกไม่โง่นะ ใช่ป่ะ ที่พร่ำบอกว่ารักไปนั้น เพราะเซ็กซ์ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิม แกรู้สึกเหมือนฉันม่ะ มันอัดอวนไปด้วย.....หึหึหึ!!*แสยะยิ้ม* 555 //ส่วนตัวคิดว่าสิ่งที่คีย์เป็นตอนนี้ #ชั่ววูบ เออคิดแบบนี้จริง ละในอารมณ์ชั่ววูบตอนนี้อะขอให้คีย์สมปรารถนา #ใจกาย สักครั้งเถอะ พลีสสสส!! // หลังจากสมปรารถนากายใจแล้ว คีย์จะแสดงอาการออกมาชัดเลยเพราะรู้สึก.............ที่มีกับฟาน เพราะในตอนนี้คีย์ยังออกอาการ  คีย์เลือกที่จะ....หรือฟานจะจับ....... ก็ค่อยมาพูดอีกที ขึ้นอยู่กับไรท์ค่ะ5555 แต่ถ้าฟานคิดว่าเริ่มแปลก มันแปลกไป ละดันไปเห็นกับตาอีก หึหึหึ!! ......เพราะแกรักเขามากมายเกินไปจริงๆ .............เอาสิคีย์ วันไนท์แสตนท์ไปเติมเต็มให้อิ่มใจกาย อยากรู้ไม่ใช่หรอว่าเขาจะเสียใจจะยังรักกันอยู่ไหม นี้ก็อยากรู้เหมือนกัน มากเลยด้วย หึหึหึ!!*กดยิ้มมุมปาก*// ให้ตายสิ ตรูอิน ตรูคิดตาม ตรูคิดไว้แล้วว่า จะดั่งใจไหม 5555555 //เคยผ่านช่วงที่คิดถึงและโหยหากันมาแล้ว แน่ชัดว่าคีย์รักฟาน แต่มาหวั่นไหวคนึงหาพามามโนกับหัวหน้าแบบนี้ #ชั่ววูบ แล้วหลังจากที่ชั่ววูบวูบนึงผ่านไป จะ................ ละถึงตอนนั้นนะ ถ้าเหตุผลไม่มากพอสำหรับฉัน ฉันจะไม่............ จริงๆ ฟานแกก็ด้วย.......................... //โว้ยยยยสนุกกกกกกกกก ชอบบบบบบ อ่านตอนนี้จบกลั้นใจรอตอนต่อไปจริงค่ะ อิน 55555 ขอบคุณที่มาอัพค่ะ   

[tkaekaa]

  สงสารฟาน แต่ก็เข้าใจคีย์นะ คือการมีคนเข้ามาในขณะที่ยังคาค้างกับความรู้สึกของตัวเองมันต้องหวั่นไหว สับสนบ้าง ที่สำคัญการเริ่มต้นรู้ใจตัวเองมันต้องมีข้อพิสูจน์ หุหุ ความรักมันไม่ง่ายนะสำหรับบางคน แต่คีย์อย่าสับสนนานนะ สงสารฟาน

[me12inzy]

ขอให้โดนมอมเหล้าหลอกเย.ไปเลย ไปสมสู่กับอีคนดีของหล่อนซะให้สมใจ  ไม่ต้องมาเอากับฟานหรอก ถ้าใจมันยังกระสันอยากได้อยากโดนคนนั้นอะ รังเกียจคนแบบนี้จริงๆ นี่พยายามจะไม่ด่าแรงละนะ ไม่งั้นกลายร่างเป็นปันปันละ  ก.หรี่
ใช่เนาะ ก็มีของตายอยู่ในมือ จะทำอะไรก็ได้ ต่อให้หล่อนทำเหี้ยขนาดไหนคงจะคิดว่าฟานคงจะทน
โทษนะ ขอให้ฟานพอ ถ้าอีนี่มันระริกระรี้จนจับได้ พอกับมันสักที ดีใจด้วยนะนังคีย์ หล่อนเป็นนายเอกไม่กี่คนที่นี่จะเกลียด โลเลหลายใจ สำส่อนอวอร์ด เอาไปเลย

รู้สึกขยะแขยงที่โดนจูบละมาจูบฟานต่ออะ สกปรก โสโครกกันทั้งสองคน
ถ้าเค้าเอาหล่อนจริงเค้าหย่าลูกหย่าเมียมาหาหล่อนนานละค้าาา. โตขนาดนี้แก่จนป่านนี้อยู่มายังไงไม่รู้เล่ห์เหลี่ยมผู้ชายวะ สมควรโง่อยู่ สาวน้อยจริงๆ

ขอให้หล่อนไม่เหลือใคร

[alien.aiiwz]

ฟานมันเหมือนของตายไง
รักคีย์มากๆ เหมือนยอมได้ทุกอย่าง
สงสัยคีย์ต้องโดนหักดิบอีกสักรอบล่ะมั้งเนี้ย
รู้ว่ามีอยู่ก็สายไปไรงี้
เดาว่าฟานต้องไปเจอตอนกินข้าวกับหัวหน้าแน่เลย
อร้ายยย อดใจรอไม่ไหวแล้ว
ฮืออออออ
มาต่อไวๆ นะค๊า