ตอนพิเศษที่ 1
ตั้งแต่ใช้ชีวิตมาเริ่มจากช่วงวัยรุ่นจนโตเป็นผู้ใหญ่ ผมก็ไม่เคยคิดหรอกว่าตัวเองจะต้องมาเรียนรู้ชีวิตเพื่อดูแลใครสักคน ผมไม่เคยคิดจะมีคู่ชีวิตเหมือนอย่างคนอื่น ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชาย คิดว่าอยากจะมีแฟนที่ไม่ผูกมัดไปเรื่อยๆ ทำงานเก็บเงินซื้อบ้านหลังเล็กๆสักหลังในต่างจังหวัดที่ไม่วุ่นวาย มีรถสักคันในบั่นปลายที่เกษียณตัวเองออกจากงานแล้ว ก็แค่นั้น ไม่เคยคิดเลยว่าต้องมาดูแลใครสักคนแบบนี้
" ฟาน ตื่นได้แล้วนะ " ผมนั่งลงบนเตียงก่อนจะก้มลงไปปลุกอีกคนที่ยังคงหลับสนิทอยู่แม้ตอนนี้เวลาจะเดินทางเข้าสู่ช่วงเที่ยงวันแล้วก็ตาม
" อื้ออ " เค้าครางตอบรับผมแต่ถึงอย่างงั้นก็พลิกตัวเองหนีหันกลับไปนอนอีกฝั่งอยู่ดี เผลอยิ้มออกมาจางๆกับท่าทางแบบนั้นเอื้อมมือไปดึงผ้าห่มลงก่อนจะเอื้อมมือไปเขย่าแขนอีกฝ่ายเบาๆ
“ ฟาน ลุกขึ้นมาอาบน้ำกินข้าวได้แล้วจะได้ทำแผลอีก " นี่คือชีวิตหลังจากที่ฟานออกจากโรงพยาบาลของผม แพลนเที่ยวฮอกไกโดที่ตั้งใจไว้ล้มลงไม่เป็นท่าและสุดท้ายก็ต้องเอาวันลายาวเหยียดที่ขอไว้มาอยู่กับบ้านและดูแลเด็กผู้ชายที่ตัวใหญ่กว่าผมแต่สุดแสนจะดื้อยิ่งกว่าเด็กตัวเล็กๆเสียอีก
“ อื้อ "
“ นี่!!” ผมเริ่มขึ้นเสียงสูง มือที่ฟาดลงบนไหล่อีกคนฟานก็ลืมตาขึ้นมาก่อนจะหมุนตัวเองมาหนุนตักผม " ยังอีก ยังไม่ตื่นอีก นี่นายจะนอนไปถึงเมื่อไหร่ นี่จะบ่ายแล้วนะ ยังจะนอนอยู่อีก"
“ ก็คนมันง่วง " ฟานบอกก่อนจะซุกที่ท้องผม " เมื่อคืนนอนดึก "
“ เราเข้านอนพร้อมกันฟาน "
“ กินยาเข้าไปเลยแฮงค์ "
“ ยานายไม่ได้ทำให้ง่วงสักหน่อย " เอื้อมมือไปบีบแก้มก่อนจะยกใบหน้าคมนั้นขึ้นมาดู เค้าที่ยังคงหลับตาผมผ่อนลมหายใจออกมาเพราะความขี้เซาแบบเด็กๆของเค้า " ตื่นได้แล้วนะ ข้าวเช้าก็ยังไม่ได้กิน เพราะงั้นก็ตื่นมาอาบน้ำแล้วกินข้าวเที่ยงได้แล้วนะ " ก้มลงจูบที่ริมฝีปากของอีกคนฟานที่เผลอยิ้มออกมาเค้าลืมตา
“ ตื่นเต็มตาเลย "
“ งั้นก็ดี ตื่นได้แล้ว ฉันจะได้หาอะไรให้นายกิน "
“ ไม่เอาอาหารเดลิเวอรี่แล้วนะ " อีกคนพูดขัด " ไม่ว่าจะเป็นแม็ค เคเอฟซี ฟิซซ่า ไก่เกาหลี หรืออาหารญี่ปุ่นอะไร ไม่เอาแล้วนะ ขอเป็นอย่างอื่น "
“ แล้วอยากจะกินอะไร " ผมถามอีกคนก็คิด
“ สเต็กสันคอหมู ใส่บล๊อคโคลี่แล้วก็แครอท ราดด้วยน้ำซอสเห็ด " ใบหน้าของผมนิ่งตอนได้ฟังเมนูยาวเหยียดที่อีกคนพูดออกมา
“ คือถามจริงๆเถอะ นายคิดว่าฉันทำเมนูพวกนั้นเป็นเหรอ "
“ ก็หัดสิ "
“ พูดเหมือนว่า นั่งดูยูทูปแล้วจะทำออกมาอร่อยเลย " ฟานหลุดยิ้มออกมาตอนที่ผมพูดออกมาแบบนั้น ก็ยอมรับแหละว่าตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ชีวิตเราต้องพึ่งอาหารเดลิเวรี่กันแทบทุกวัน เพราะด้วยความขี้เกียจของผมที่ไม่ชอบออกไปเบียดเสียดผู้คนในช่วงวันหยุด ก็เลยตัดสินใจซื้ออาหารสดมาไว้ในตู้เย็นตั้งแต่วันที่กลับจากโรงพยาบาลมาถึงบ้าน
ตอนแรกก็จินตนาการไว้ว่า กับข้าวง่ายๆก็คงทำได้แหละน่าดูจากในยูทูปคนทำมันก็ทำกันง่ายๆนี่หว่าแต่ที่ไหนได้ ผมล้มเลิกตั้งแต่มื้อแรกที่ทำ ไข่ดาวให้เค้ากิน เพราะมันไหม้จะแทบจะกินไม่ได้ หนำซ้ำข้าวที่หุงยังเปียกอีก
หลังจากนั้นก็เลยตัดสินใจสั่งอาหารเดลิเวรี่มากินแทน แต่นั่นแหละกินมาตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลจนถึงตอนนี้ มันก็มีบ้างที่เริ่มเบื่อ
“ ในตู้เย็นก็มีของเยอะแยะ เอาออกมาทำสิ ฉันอยากจะกินอาหารฝีมือนายอะ " ฟานบอกยิ้มๆก่อนจะกอดเอวผมอ้อนๆ " อาหารที่มีประโยชน์เหมาะกับคนป่วยที่ทำออกมาจากในแฟนคนสวยของฉัน "
“ จำไข่ดาวไหม้เมื่อต้นอาทิตย์ไม่ได้แล้วรึไงนายน่ะ " พอผมบอกอีกคนก็ยิ้มก่อนจะหัวเราะ " ยังจะมาหัวเราะ ฉันทำกับข้าวไม่เป็น นายจะให้ฉันทำยังไงเล่า " ผมก้มหน้าลงก็เข้าใจแหละว่าอาหารเดลิเวอรี่พวกนั้นมันไม่มีประโยชน์ต่อคนป่วยเท่าไหร่ แต่จะให้ทำยังไงได้ก็ผมทำอาหารไม่เป็นจริงๆ " หรือว่าเราจะออกไปกินข้าวข้างนอก "
“ คนเยอะนะ จะไปเหรอ " เค้าถามผมก็ถอนหายใจออกมาอีก ฟานยิ้มออกมาก่อนจะลูกหัวผม
“ งั้นอาบน้ำก่อน บางทีนายอาบน้ำไปแล้วอาจจะเปลี่ยนใจอยากจะกินข้าวยำไก่แซ่บของเคเอฟซีขึ้นมาก็ได้ "
“ ไม่เห็นจะรู้สึกแบบนั้นเลย " ฟานบอกผมก็พยุงอีกคนขึ้นจากเตียงเข้าไปในห้องน้ำ จัดการให้ฟานนั่งลงที่ของอ่างผมก็ติดพาสเตอร์แบบกันน้ำที่แผลของเค้าทั้งสามจุดเรียบร้อย
“ นี่ไก่เคเอฟซี่มันกรอบมันเลยนะ เวลาร้อนๆกัดแล้วแบบอั้ม น่ากินอะ คิดถึงกลิ่นมันสิ "
“ เมื่อวานก็เพิ่งกินไป " ฟานบอก " อมน้ำมันจะตายไป แป้งก็เยอะ "
“ งั้นแฮมเบอเกอร์แม็ค ที่เพิ่งออกใหม่ไง น่ากินมากเลยนะ หมูอะไรน้าาา "
“ ไม่อยากกินอะ " ฟานตอบกลับผมก็ถอนหายใจก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบแปรงสีฟันแล้วบีบยาสีฟันส่งมาให้
“ หรือว่าอาหารญี่ปุ่น นายชอบนี่ "
“ นั่นก็ไม่ได้อยากจะกิน เบื่อเหมือนกัน " ร่างสูงแปรงฟันของตัวเองฆ่าเวลารอพาสเตอร์ปิดสนิท ผมถอนหายใจออกมาฟานก็หลุดหัวเราะ " ลำบากจังน๊า ทำกับข้าวไม่เป็นเนี้ย น่าสงสารแฟนจังเลย "
“ พูดมาก " ผมกัดฟันบอกก่อนจะถอนหายใจ " ฉันก็อยากจะทำให้นายนะ แต่มันทำไม่เป็นจริงๆนี่น่า "
“ งั้นเอาแบบนี้มั้ย ฉันทำเองแต่นายเป็นลูกมือช่วยฉันก็แล้วกัน " เค้าก้มหน้าลงมามองผมก่อนจะเอ่ยบอก " ข้าวปลาแซลม่อนย่างกับแกงจืดผักร้อนๆ อยากจะกินมั้ยละ "
“ ฟานจะทำเหรอ " ผมถามอีกคนก็พยักหน้า " แต่นายเจ็บขานะจะยืนทำนานๆไหวเหรอ "
“ ไหวสิ นายเถอะ อยากจะกินรึเปล่าละ แต่ไม่มีข้าวห้าสีหรอกนะ มีแค่ข้าวเปล่านี่แหละ " เค้าแซวผม กับคำพูดครั้งแรกที่ผมเคยบอกเค้าไว้ตอนที่เค้าคิดจะทำอาหารให้ผมกิน ผมหลุดยิ้มออกมาตอนนึกถึงครั้งแรกที่เราไปซื้อของเข้าบ้านด้วยกันก่อนจะพยักหน้ารับ
“ สนใจสิ ฉันอยากจะกินกับข้าวฝีมือนายอยู่แล้ว " หยิบแปรงสีฟันแล้วนั่งลงแปรงฟันอยู่ข้างๆเค้า เราแปรงฟันไปพร้อมๆกันก่อนที่ผมจะเอื้อมมือไปเช็ดคราบฟองยาสีฟันที่ไหลออกมาใต้คางเค้าให้เค้า ไม่รู้ทำไมแต่รู้สึกโล่งอกแล้วก็ดีใจอย่างบอกไม่ถูก อย่างแรกเลยคือ จะได้กินอาหารฝีมือฟานที่อยากจะกินมานาน และอย่างที่สองก็คือ ฟานจะได้กินอาหารที่มีประโยชน์กับเค้าสักทีไม่ต้องกินอาหารจานด่วนเดลิเวลี่อีกแล้ว
“ แต่นายต้องช่วยฉันนะ " ร่างสูงบอกผมก็พยักหน้ารับ
“ ครับผม จะช่วยเต็มที่ครับ "
“ หึ..เอาจริงๆนะ การที่นายมั่นใจแบบนี้ฉันชักจะไม่มั่นใจแล้วสิว่าช่วยให้เสร็จเร็ว หรือป่วนให้มันช้าลง " อีกคนหัวเราะ " ทอดไข่ยังไหม้เลย "
" ก็คนมันไม่เคยทำนี่หว่า " ผมยู่หน้าใส่อีกคน มือหนาก็เอื้อมมากอดคอไว้ “ แต่ถ้านายสอนฉัน ฉันคงเรียนรู้เร็วอยู่แล้วเพราะนายเก่ง "
" มันอยู่ที่คนถูกสอนจะหัวเร็วรึเปล่าตังหาก "
" นั่นก็ต้องเร็วอยู่แล้ว เพราะฉันฉลาดแหละ จะบอกให้ " ผมหันไปหาเค้าก่อนจะยิ้มแล้วลุกขึ้นไปบ้วนปากล้างแปรงก่อนจะหยิบแก้วแล้วใส่น้ำมาให้อีกคนได้ล้างปาก " อะ ล้างปากนะ แล้วก็อาบน้ำซะ จะได้ลุกขึ้นมาทำกับข้าวให้ฉันกิน "
“ ครับผม " เค้าขานรับก่อนจะจัดการบ้วนปากแล้วส่งแก้วน้ำเปล่ามาให้ ผมที่เดินเอาแปรงกลับไปล้างแล้วจัดการคว่ำแก้วไว้อีกฝ่ายก็พูดขึ้น " จะว่าไปฉันอยากจะให้นายเช็ดตัวให้อีกจัง " ผมหันกลับไปมองเหล่อีกคนก็ที่หยุดยิ้มออกมา
" เลิกคิดอะไร หื่นๆแบบนั้นกับฉันสักทีเถอะน่า " มันยังคงเป็นเหตุการณ์ที่ผมจำได้ดีเพราะเกิดขึ้นเมื่อตอนที่ออกจากโรงพยาบาลวันแรกๆ
วันนั้นจำได้ว่ามันเป็นวันที่โคตรวุ่นวายสำหรับผมทั้งๆที่ทุกอย่างก็ถูกเตรียมไว้แล้วแต่ก็ยังวุ่นวาย พอรู้ว่าวันนี้ฟานจะกลับบ้านได้ สิ่งที่ผมทำคือวันนั้นทั้งวันก็ขอกลับมาจัดห้องให้เรียบร้อย ไปห้างซื้อผัก ผลไม้ ที่สามารถประกอบอาหารได้ พวกของบำรุงต่างๆ ชนิดที่ว่า เนื้อ นม ไข่ เตรียมไว้พร้อม แต่พอเอาเข้าจริงๆพอฟานกลับมาทุกอย่างก็วุ่นวายอยู่ดีเพราะ คนอย่างผม ไม่เคยดูแลใคร
" ฉันว่านายยังไม่ต้องอาบน้ำดีกว่า " ผมบอกคนที่นั่งอยู่บนเตียงในห้องนอน ฟานก็ขมวดคิ้ว
“ ทำไมละ ฉันอาบน้ำได้นะ นายซื้อพาสเตอร์กันน้ำมาแล้วใช่มั้ยละ เอามันมาติดฉันก็อาบน้ำได้ปกติ แล้ว อย่าถูตัวตรงที่มีพาสเตอร์ติดอยู่ แค่นั้นก็เรียบร้อยแล้ว " ถึงฟานจะบอกแบบนั้น แต่ผมก็ยังไม่มั่นใจประสิทธิภาพของไอ้พาสเตอร์กันน้ำนี่สักเท่าไหร่อยู่ดี " ทำไม "
“ อย่าเลย เดี๋ยวไว้ฉันลองแล้วนายค่อยใช้ละกัน ตอนนี้เช็ดตัวไปก่อน ถ้าเกิดว่าพาสเตอร์มันโอเค ก็ค่อยติดตอนอาบน้ำคืนนี้ "
“ งั้นนายเช็ดตัวให้ฉันนะ " คำพูดที่ทำให้ผมนิ่งก่อนจะพยักหน้ารับไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกว่าแก้มมันแดงๆพิกล
“ มัน..มันก็คงต้องเป็นแบบนั้น ปกติพยาบาลเช็ดให้ ตอนนี้นายมาอยู่บ้านมันก็ต้องเป็นหน้าที่ฉันแล้วน่ะสินะ "
“ โอเค งั้นฉันรอ "
“ อะ อื้อ " ผมเข้าไปในห้องน้ำ จัดการเอาอายไลน์เนอร์อันเก่าๆของตัวเองขึ้นมาวาดที่มือไว้จนหนาทำให้มันเหมือนแผลเย็บ ก่อนจะปิดพาสเตอร์กันน้ำทับไว้เพื่อให้แน่ใจว่าถ้าฟานใช้น้ำมันจะไม่เข้าแผลเป็นอันเด็ดขาด เตรียมน้ำอุ่นใส่กะละมังใบเล็กๆ พร้อมกับขนหนูผืนพอดีมือ
เดินออกจากห้องน้ำก่อนจะสะดุ้งทันทีกับร่างหนาที่เปลือยท่อนบนของตัวเองไว้รอผมอยู่แล้ว " เป็นอะไร " ฟานถามผมก็ส่ายหน้า
“ เปล่า " ผมบอกก่อนจะวางกะละมังไว้ที่หัวเตียง แก้มแดงๆของผมก้มหน้าลง
“ เปล่า แล้วทำไมหน้าแดง "
“ ก็อยู่ๆนายเล่นถอดเสื้อรออยู่แล้วนี่! " ผมขึ้นเสียงกลบเกลื่อนความรู้สึกของตัวเองไม่ให้อีกคนรู้ เอาจริงๆไม่ได้เห็นอีกคนถอดเสื้อผ้าให้เห็นมาสักพักแล้ว เพราะเราไม่ได้มีอะไรกันมานาน แล้วยิ่งรูปร่างของอีกคนเป็นอะไรที่ผมชอบ ผมก็ยิ่งเขิน เขินที่จะได้เห็นมันแล้วก็เขินที่จะได้.. สัมผัสมัน
“ แปลกยังไงวะ เขินก็บอกมาตรงๆดีกว่า "
“ ไม่ได้เขินเว้ย ฉันจะเขินทำไม ฉันไม่ใช่ อื้ออ ไม่เคยเห็นของนายโป๊สักหน่อย "
“ อ่านะ " ฟานพยักหน้ารับผมก็ถอนหายใจออกมา " โอเค ไม่เขินก็ไม่เขิน งั้นก็เริ่มเช็ดกันเลย " ผมดึงตัวเองนั่งลงบนเตียงข้างๆ บิดน้ำในกะลังมังที่คิดว่าอุ่นพอดีก่อนจะเริ่มเช็ดที่แขนเค้า ร่างสูงสะดุ้งน้อยๆ
“ น้ำร้อนไปเหรอ "
“ เปล่าอะ " เค้าตอบ ผมก็เช็ดไปเรื่อยๆทั้งกล้ามแขนแล้วก็ลอนหน้าท้องก้มหน้าก้มตาเช็ดด้วยหน้าแดงๆแบบที่ชนิดที่ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามองเค้า " ฉันว่านายเช็ดผิดนะ "
“ ห๊า ? ยังไง ผิดยังไง " เงยหน้าขึ้นถามอีกคนก็ยกยิ้มก่อนจะเอื้อมมือมาหยิกแก้มผม
“ นายเช็ดตัวฉันก่อนแล้วค่อยมาเช็ดหน้าให้ฉันหรอกเหรอ มันต้องเช็ดหน้าก่อนมั้ยละ หน้ามันต้องได้รับความสะอาดสูงสุดปะ เพราะมันไม่งั้นจะเป็นสิวได้ "
“ แต่หน้ามันก็ล้างด้วยตัวเองได้นี่น่า ปกติพยาบาลมาเช็ดตัว เค้าก็ไม่ได้เช็ดหน้าให้นี่ นายอย่ามาเรื่องมากนักเลยน่า เดี๋ยวฉันต้องไปทำกับข้าวให้นายกินอีกนะ "
“ จะทำกับข้าวให้ฉันกินด้วย " ฟานบอกแบบไม่เชื่อสายตาเท่าไหร่ " มหัศจรรย์ใจ "
“ ชิส์ เงียบๆไปเลยน่า เช็ดต่อละนะ "
“ ครับๆ ดุจริงเลยว่ะ พยาบาลคนนี้ " เค้าพยักหน้ารับผมก็เช็ดต่อ แผ่นหลังกว้างที่ถูกเช็ดจนสะอาดผมเอาน้ำจุ่มแล้วก็บิดอีกครั้ง ฟานนอนลงบนเตียงเหมือนรู้ว่าผมต้องเช็ดส่วนล่างให้เค้าแล้ว " ปลดกางเกงผมได้เลยครับ "
“ นายเองมือก็ไม่ได้เจ็บถอดเองไม่ได้รึไง " ผมบ่นก่อนจะสูดลมหายใจเข้าไปเต็มปอดแล้วปลดกระดุมกางเกงให้เค้ารู้สึกหายใจไม่สะดวกยังไงไม่รู้ ร้อนรุ่มไปหมด
มือที่เกร็งแปลกๆเอื้อมไปรูดซิบลงไปก่อนจะดึงกางเกงลงให้พ้นข้อขา มือที่กำลังเอื้อมไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ด ฟานก็จับมือผม
“ เดี๋ยวสิ ไม่ถอดกางเกงในออกก่อนละ "
“ ต้อง.. ต้องถอดด้วยเหรอ เดี่ยวนายไปเข้าห้องน้ำ ก็ล้างมันเองสิ " แก้มแดงๆของผมสบตาเค้าไม่ได้เลยในตอนนี้ ฟานที่พยายามจ้องตา " นายเช็ดให้หน่อยสิ ยังไงก็เช็ดตัวให้แล้วอะ " ผมไม่ตอบอะไรตอนที่ดึงกางเกงในอีกฝ่ายลงฟานก็จ้องหน้าผมยิ้มๆ
“ นายจะจ้องหน้าฉันทำไม "
“ แล้วจ้องไม่ได้เหรอ " เบือนหน้าหนีคนที่เอาแต่แกล้งอยู่แบบนั้นด้วยหันมาสนใจผ้าขนหนูผืนเล็กๆในอ่าง ผมบิดมันก่อนจะเช็ดไปที่ขาแล้วก็ขอบขาด้านใน ฟานที่นอนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ " เช็ดให้สะอาดนะครับ คุณพยาบาล "
“ รู้แล้วน่า " ผมบอกก่อนจะยกขาข้างนึงของเค้าขึ้นตั้งชัน เช็ดที่ขอบข้างด้านในใกล้จุดนั้นเบาๆคนที่นอนนิ่งก็เริ่มหายใจไม่ค่อยสะดวกอาจเพราะมือของผมมันโดนส่วนนั้นที่ตั้งนิ่งอยู่ " เป็นอะไร "
“ ก็เปล่าหรอก " เค้าบอกยิ้มๆก่อนจะส่ายหน้า " นายเช็ดเถอะ ฉันกำลังฟิน "
“ ไอ้บ้า " ผมดึงมือตัวเองถอยห่างเปลี่ยนไปเช็ดที่ขาด้านล่าง ก่อนจะเลื่อนมาเช็ดขาอีกข้าง ผมชันขาเค้าขึ้นเหมือนเดิม เอื้อมมือไปเช็ดขาข้างใน แต่เช็ดไม่นานส่วนที่นอนนิ่งอยู่ก็เคลื่อนไหวขึ้นมาช้าๆ " ไอ้ฟาน!! ไอ้หื่น! คิดอะไรอยู่!! ห๊า!! ” หน้าแดงๆของผมตะหวาดอีกคนที่ก็หลุดยิ้มออกมา มือเค้าเอื้อมมาปิดส่วนกลางของตัวเองไว้ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง
“ โทษๆ โทษที "
“ ไม่เช็ดตัวให้เล่า!” ผมโยนผ้าขนหนูใส่อีกฝ่ายที่ก็เอื้อมมือมาปิดส่วนกลางของตัวเองที่ก็ยังคงขยายขึ้นไว้ " คิดอะไรของนายอะ "
“ โทษที " เค้าบอกเสียงอ่อน " ก็แหมม นิดนึงเองแฟนเช็ดตัวให้นี่หว่า ไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวกันก็นาน มันเจอคนเคยๆมันก็ต้องตื่นเป็นธรรมดาสิ "
“ คนเคยๆอะไรของนาย นี่ถามจริงๆเถอะ ตอนพยาบาลเช็ดตัวให้นายเป็นแบบนี้รึเปล่า "
“ ไม่เป็น จะเป็นได้ไงเล่า " ผมเหล่มองอีกคนก็ที่ก็ถอนหายใจออกมา
“ แล้วทำไมพอฉันเช็ดให้มันถึงโด่ขึ้นมา "
“ ยังจะถามอีก ก็แฟนเช็ดให้อะ " ฟานบอกก่อนจะเหลือบมองทางอื่น " แล้วฉันก็จินตนาการเพิ่มด้วย... นิดนึง "
“ ไม่นิดมั้ง " ผมบอกอีกคนก็ยิ้มแห้งๆ " ไม่ต้องมายิ้ม คิดอะไรของนายไม่เช็ดให้เล่า " ทำท่าจะลุกหนีแต่ฟานก็คว้าตัวผมเข้ามากอดไว้ก่อน แผ่นหลังของผมชิดกับหน้าอกของเค้าใบหน้าคมที่เอาคางมาค้ำที่ไหล่เชิงอ้อนกัน
“ ขอโทษ ฉันก็ต้องคิดแฟนฉันบ้างสิ แถมเราไม่ได้มีอะไรกันมาตั้งนานแล้ว จับนิดจับหน่อยมันก็ต้องตื่นง่ายเป็นธรรมดา "
“ ไม่ใช่ว่านายกำลังคิดว่า นายกำลังทำเรื่องอย่างว่ากับฉันอยู่ หรือว่าฉันกำลังทำเรื่องอย่างว่าให้ฉันอยู่รึไง " เหลือบมองอีกคนที่ก็ยิ้มแห้งๆออกมาแต่ไม่ตอบ " คิดอยู่จริงๆสินะ "
“ ไม่ๆ " เค้าปฎิเสธพัลวัล " อยากรู้มั้ยว่าคิดว่าอะไร "
“ ไม่อะ " ผมตอบอีกคนก็หัวเราะ
“ น่า อยากรู้หน่อยสิ ฉันอยากจะเล่าให้ฟัง " ฟานกระซิบลงข้างหูผม " คิดว่านายกำลังสำเร็จความใคร่ให้ฉันแหละ .. ด้วยปาก "
“ ไอ้เด็กทุเรศ! ไม่เอาอะ " ดึงตัวเองออกตอนที่อีกคนพูดแบบนั้น ผมหยิบผ้าขนหนูใส่ลงไปในอ่าง " ฉันไม่เคยคิดจะทำอะไรแบบนั้น แล้วก็ไม่คิดจะทำด้วย "
“ จริงอะ " คำพูดที่ดูไม่เชื่อกัน ทำให้ผมหันไปมองอีกคนที่ก็เหลือบมองไปทางอื่น
“ พูดแบบนี้หมายความว่าไง "
“ เปล่า แต่ฉันไม่คิดว่านายจะไม่เคยทำหรอกนะ " ปากที่กำลังจะอ้าเถียง อีกฝ่ายก็ขัดขึ้นมา " นายเคยทำให้ฉันนะ ตอนเมา "
" ไม่จริงอะ " ผมส่ายหน้าปฎิเสธ เอาเถอะ .. ถึงจะชอบเมาแบบไม่ค่อยได้สติ เซ็กส์จัดแถมกล้าได้กล้าเสียแต่ก็คงไม่กล้ามากถึงขั้นทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบหรอกมั้ง " นายอย่ามาโกหกฉันเลย ฉันไม่เชื่อหรอก "
" ฉันเคยโกหกนายเรื่องแบบนี้เหรอ " อีกคนถามผมก็ไม่ตอบ " ไว้ครั้งหน้านายเมา ฉันจะถ่ายคลิปไว้ให้นายดู "
" อย่าเชียวนะเว้ย " ผมขู่ฟานก็หัวเราะ
" แล้วก็บอกว่าไม่เชื่อ " ผมส่ายหน้าหนีขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงกับเค้าที่ดูท่าทางมั่นใจจนผมเองก็เริ่มจนไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ก็เพราะตอนเมาคนเรามันไม่มีสติ มั่นหน้ามากเดี๋ยวความจริงออกมาแล้วจะอาย " นี่คีย์ "
" หื้ม ? “ หันไปมองอีกคนก็เม้มริมฝีปากเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง ความต้องการที่ไม่ต้องเดาผมเองก็รู้อยู่แล้ว " ไม่เอาอะ ไม่มีทางทำให้หรอก ไม่ต้องคิดจะพูดมันออกมาเลยนะ "
" แค่มือก็ไม่ได้เหรอ "
" ทำเองสิ " ผมบอกอีกคนก็ถอนหายใจ
" เหมือนกันที่ไหนละ อีกอย่างมือข้างที่ถนัดของฉันมันโดนยิงมา มืออีกข้างมันควบไม่โอเค "
" งั้นก็อดทนจนกว่าจะหาย " ยักคิ้วบอกเค้า " หรือว่าอยากจะให้ฉันสั่งโดนัทให้ก่อนมั้ย "
“ ทำไมใจร้าย" เค้าบ่นเบาๆผมก็เดินเอากะละมังไปเทน้ำทิ้งก่อนจะเดินหยิบเสื้อผ้ามายื่นให้
“ ฉันจะออกไปทำกับข้าวให้นายกิน นายจะนั่งอยู่ในห้องนี้ก่อนก็ได้นะ ทำให้เสร็จแล้วค่อยออกไป "
“ ไม่เอาอะ ไม่ให้ไป " เค้าคว้าเอวผมไว้ก่อนจะดึงเข้ามาใกล้ " อยู่กับฉันทำให้ฉันก่อนนะ คีย์นะ นะครับนะ "
“ ไม่ ฉันจะไม่ตามใจนาย " ยกมือขึ้นปิดหูของตัวเองอีกฝ่ายก็ยังคงอ้อนกัน
“ คีย์ "
“ ไม่ "
“ คิดว่าเป็นของขวัญหลังจากที่ฉันออกจากโรงพยาบาล "
“ ไม่ มันควรเป็นอย่างอื่น เช่น ของเล่น หรืออย่างอื่น ไม่ใช่อะไรแบบนี้ "
“ แต่ฉันไม่ได้อยากจะได้ของแบบนั้น ฉันอยากจะได้ความรักจากนาย "
“ อันนั้นก็ให้ไปแล้ว " ผมบอกก่อนจะหันมองหน้าเค้า " ฉันให้นายไปแล้ว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกันสักหน่อย " เหลือบมองส่วนกลางของเค้าที่ยังคงโด่ขึ้นมาเพราะความต้องการที่ยังคงไม่ลดละ ฟานเป็นคนทีความต้องการสูงเรื่องนั้นผมรู้ดี เพราะเมื่อก่อนตอนมีอะไรกันเด็กนี่ไม่เคยหยุดที่รอบเดียว มันต้องมีรอบพิเศษของพิเศษ ทำจนกว่าจะหมดแรงและหนำใจกันไปข้าง ส่วนผมเองก็พวกตามใจเค้าเสมอกับเรื่องแบบนี้ ก็ยอมรับว่าชอบ กับการถูกสัมผัสแล้วเติมรักให้กัน
แต่ตอนนี้คือมันไม่ใช่ ถึงผมจะชอบแต่ไม่ได้หมายความว่าจะกล้าทำอะไรแบบนั้นได้ ไอ้ที่ว่าคุกเข่าลงเอาปาก หรือมือโมกให้เค้า อะไรแบบนั้น คนอย่างผมทำไม่ได้ เป็นพวกชอบให้ทำให้มากกว่า จะเป็นฝ่ายทำให้อีกฝ่ายมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
“ หรือว่านายยังคิดถึงเรื่องนั้นอยู่ " คำถามที่ถูกตั้งขึ้นมา ฟานปล่อยมือออกจากเอวผมทันทีเหมือนคิดขึ้นมาได้ว่าไม่ควรพูดเซ้าซี้กับผมเกี่ยวกับเรื่องอย่างว่าพวกนั้น เพราะผมอาจจะคิดถึงความทรงจำร้ายๆ ใบหน้าที่เปลี่ยนสีของเค้าเหมือนว่าเค้ากำลังเอ่ยโทษตัวเองอีกแล้วที่ทำให้ผมคิดถึงเรื่องวันนั้น " โทษที ฉันขอโทษ งั้นนายออกไปเถอะ ฉันจะแต่งตัวแล้วเดี๋ยวจะตามออกไป "
“ ฉันไม่ได้คิดถึงอะไรพวกนั้นหรอก " ผมเบือนหน้าหนีบอกเค้า " แต่ฉันไม่ใช่คนหน้าด้าน หน้าทนที่จะให้แฟนตัวเองมานั่งจ้องตอนที่ฉันกำลังทำเรื่องแบบนั้นให้ แล้วไม่รู้สึกเขินอายอะไรมันก็แค่นั้น " แล้วสุดท้ายก็กลายเป็นว่าผมจะใจอ่อนลงให้ทันทีพออีกฝ่ายคิดแบบนั้น
ผมแค่ไม่อยากจะให้เค้าเข้าใจผิด ผมไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นแต่ที่คิดคือกำลังคิดถึงว่า มันน่าอายตังหากที่จะทำเรื่องแบบนั้นให้เค้า ช่วงเวลาที่ฟานมองผมที่กำลังทำเรื่องแบบนั้นให้คงอยากจะแทรกแผ่นดินหนีไปไกลๆหลังจากทำแบบนั้นเสร็จแล้วต้องมามองหน้ากัน
" งั้นถ้าฉันไม่มอง นายจะทำให้งั้นสิ " อีกฝ่ายยิ้มออกมาผมก็ไม่ตอบอะไร " งั้นฉันจะเอาผ้าปิดตาฉันไว้ นายทำให้หน่อยสิ "
" ทำไมต้องเป็นฉันด้วย นายทำเองไม่ได้รึไงเล่า " ผมเบือนหน้าหนีก่อนที่ฟานจะดึงตัวเองเข้ามาใกล้ เค้าที่หอมแก้มผม
" มือนายกับมือฉันมันไม่เหมือนกันหรอกนะ ยังไงซะ เวลาที่มือนุ่มๆของนายมาจับของของฉัน มันต้องได้ฟิวที่ดีกว่าอยู่แล้ว นะ ถือว่าช่วยฉันหน่อยเถอะ ฉันน่ะ คิดถึงนายจะแย่แล้ว " ถอนหายใจออกมาผมนิ่งอยู่นานก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวแล้วโยนผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่ให้เค้า
" ปิดตาไว้แล้วอย่าให้ฉันรู้ว่านายแอบมองละ ต่อให้จะเสร็จฉันก็จะไม่ทำต่อ "
" โอเค " ฟานหยิบผ้าขึ้นมาจะพับแต่ท่าทางที่ดูเงอะงะเพราะแขนที่เจ็บ ทำให้ผมคว้ามันมันพับแทนก่อนจะปิดตาให้เค้า
" เดี้ยงขนาดนี้ยังจะเซ็กส์จัดอีก ไอ้หื่นเอ้ย " ปิดตาอีกคนไว้ด้วยผ้า ผมส่ายมือไปมาตรงหน้าอีกคนทดสอบการมองเห็น " ฟานนี่กี่นิ้ว "
“ สาม " ผิด .. ผมพูดในใจก่อนจะเปลี่ยนนิ้ว
“ ไม่ใช่ว่านายเห็นแล้ว ไม่บอกความจริงกับฉันนะ " เหล่มองเค้าที่หลุดหัวเราะออกมา
“ คิดมาได้ยังไงคนเรา "
“ นี่ละกี่นิ้ว "
“ สอง " นี่ก็ผิดอีก ผ่อนลมหายใจออกมาก่อนจะมองไปที่ส่วนกลางของเค้าขยับร่างให้อีกฝ่ายมานั่งอยู่ที่ขอบเตียง มือหนายกขึ้นปิดตาตัวเองตอนที่ผมจับมัน
“ เป็นอะไรปิดตาทำไม นายก็มองไม่เห็นอยู่แล้วนะตอนนี้ "
“ ก็แบบนี้มันตื่นเต้นยิ่งกว่ามองเห็นอีกอะ ต้องเสร็จเร็วแน่เลย " เค้าบอก ผมก็เม้มริมฝีปากก่อนจะขยับมือตัวเองขึ้นลงเป็นจังหวะ
มองดูส่วนกลางที่ขยายตามมือของผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะเคยอมมันมาแล้ว หรือว่าฟานจะโกหกวะ ผมคิดทบทวนกับตัวเองอยู่แบบนั้นด้วยความสงสัย แต่เคยสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำเรื่องแบบนั้นให้ใคร มันก็ต้องไม่เคยสิวะ เอ๊ะ หรือว่าเคยเพราะเมา ผ่อนลมหายใจสับสนของตัวเองออกมา สำหรับผมเพราะไม่ชอบกลิ่นของมันก็เลยไม่คิดจะทำให้ใคร
รู้สึกว่ามันคงเหม็นอับเพราะผมเคยมีเพื่อนที่เล่าให้ฟังว่ากลิ่นมันสุดจะทนส่วนน้ำนั่นก็ด้วย ถ้าเข้ามาในปากได้ชิมแล้วจะรู้สึกว่าเป็นรสที่แปลกจนแทบจะกินข้าวไม่ลง เพราะแบบนั้นก็เลยไม่เคยที่จะลองทำให้ใครทั้งนั้น ไม่อยากจะมีประสบการณ์ประหลาดๆพวกนั้น ผมเหลือบมองฟานที่กำลังปิดตาอยู่ แต่ถ้าแค่ดมก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง อยากรู้กลิ่นมันเป็นไง
ผมก้มลงดมอยู่สักพัก น่าแปลกที่มันไม่มีกลิ่นอะไร มันไม่ได้อับแต่ก็ไม่ได้หอม ' หรือว่าจะเพิ่งเช็ดตัวไป ' ผมคิดก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาตอนที่น้ำของความต้องการของอีกฝ่ายซึมออกมาเบาๆ เหมือนเป็นสัญลักษณ์ให้ผมเร่งมือที่กำส่วนกลางนั้นไว้แน่นเพื่อให้เค้าปลดปล่อยความต้องการออกมา
" อื้ออออ " เสียงทุ้มหลุดออกจากลำคอของเค้า มือหนาที่จิกเข้ากับผ้าปูเตียงที่เค้านั่งอยู่ก่อนจะปลดปล่อยความต้องการออกมาจนเลอะมือของผมทั้งหมด ความต้องการที่ค่อนข้างมากกว่าปกติคิดสภาพว่าถ้าเรามีอะไรกัน น้ำจำนวนนี้ก้ตองเข้าไปในร่างกายของผม ผมก็กลืนน้ำลายตัวเองเสียเฮือกใหญ่ก่อจะส่ายหน้าไปมา
“ เสร็จแล้ว " ลุกขึ้นมาจากพื้นวิ่งเข้าไปในห้องน้ำจัดการล้างมือเรียบร้อยก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดมันเช็ดคราบที่เปื้อนอยู่บนตัวเค้าให้
“ คีย์ " มือหนาเอื้อมมือมาประคองแก้มของผมทั้งๆที่เค้ากำลังปิดตาอยู่ นิ้วโป้งเกลี่ยเบาๆที่ริมฝีปากราวกับกำลังจะหาว่ามันอยู่ตรงไหน ฟานที่ก้มลงมาใกล้แล้วจูบมันเบาๆ ก่อนจะผละออก " ขอบคุณนะที่ทำให้ "
" มันก็หน้าที่ของฉัน เหมือนกันอะ " ผมผ่อนลมหายใจ รู้สึกว่ามันเป็นแบบนั้นแหละมั้งสำหรับตอนนี้ เพราะเราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
สำหรับผม การประคับประคองความรัก มันมีหลายๆอย่าง แล้วผม ก็คงต้องเรียนรู้มันไป
..................................................
หัวข้อ: ก็บอกว่าไม่ชอบเด็กไง{ตอนพิเศษที่ 2 UP - 10.2.60}หน้า 42 (จบเรื่อง+รวมเล่ม) (อ่าน 323454 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก