- ตอนจบ -
ไม่อยากนับว่าผมกับฟองคบกันมานานแค่ไหน ตอนนี้เราทั้งสองคนเรียนจบแล้วและกำลังอยู่ในงานรับปริญญาที่แสนวุ่นวาย ญาติสนิทมิตรสหายต่างเดินทางมาร่วมแสดงความยินดีและถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก
ผมแยกไปอยู่กับครอบครัว ส่วนฟองก็เช่นกัน กว่าจะกลับมาเจอกันก็ตอนที่ใบหน้าชื้นเหงื่อนั่นล่ะ
"เป็นไงบ้างมิน สาวๆมาหาเยอะนี่"
ฟองถามก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อเห็นผมเบะปากให้กับคำพูดของเขา ผมแทบจะปลีกตัวหนีไม่ได้ตอนที่สาวๆพวกนั้นรุมถ่ายรูป เห็นฟองยืนอยู่แค่เอื้อมแล้วหงุดหงิดฉิบหายที่เดินไปหาไม่ได้
"จะบ้าตาย นี่คนนะไม่ใช่ขี้ ตอมกันเยอะเหลือเกิน"
ผมบ่นกระปอดกระแปดแล้วยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อที่ไหลตามหน้า แต่ฟองขัดก่อนจะดึงมือผมไว้แล้วใช้กระดาษทิชชู่ซับให้เบาๆ ท่าทางตั้งใจของเขาทำให้ผมเผลอยิ้มออกมา ก็เป็นซะแบบนี้ ไม่ให้รักยังไงไหวล่ะคนเรา
"บ่นอะไรเยอะแยะ เรายังไม่บ่นเลย"
ฟองยิ้มให้กันก่อนจะแอบดึงแก้มผมจนปวดไปหมด แฟนผมน่ะไม่บ่นหรอกตอนมีสาวๆมาล้อม เป็นปกติของคนดังอยู่แล้วคงจะชินตามประสาเขานั่นล่ะ
"ก็มินไม่ชอบนี่หว่า ถ้าเป็นฟองมาขอถ่ายรูปแทนผู้หญิงพวกนั้นจะยินดีมาก"
ผมว่าก่อนจะฉีกยิ้มกว้างให้ ฟองย่นจมูกใส่แล้วผลักอกกันเบาๆ
"พอเลย แล้วนี่จะไปฉลองที่ไหนต่อรึเปล่า?"
"ไม่รู้ดิ ยังไม่ได้คุยกันกับที่บ้าน แต่ละคนสนใจถ่ายรูปกันอย่างเดียว"
ผมมองไปทางพ่อแม่และน้องสาวกำลังช่วยขนของขวัญไปเก็บที่รถแล้วส่ายหน้าช้าๆ ตื่นเต้นยิ่งกว่าคนเรียนจบเองแบบผมอีกมั้งนั่น
"งั้นไปกับที่บ้านเราปะ ที่ร้านอาหาร ××× แม่กับพ่อฝากมาชวนด้วย"
ฟองพูดแล้วคลี่ยิ้มออกมา ในอ้อมแขนกอดตุ๊กตากระต่ายเอาไว้แน่น ผมล่ะสงสัยจริงๆว่าใครให้มา
"เดี๋ยวมินถามที่บ้านให้แล้วจะโทรไปบอกนะ แล้วนี่ใครให้มา?"
ผมชี้ไปที่ตุ๊กตาใยอ้อมแขนของเขา ฟองเงยมองหน้ากันก่อนจะร้องอ๋อออกมาเบาๆแล้วยิ้มทะเล้น... ผมรู้สึกถึงลางสังหรณ์แปลกๆว่ะ ไม่น่าอยากรู้เลยไงกู
"ให้ทาย"
"โห... มินจะเอาปัญญาที่ไหนไปทาย คนให้ของขวัญฟองตั้งเยอะแยะ"
ผมว่าก่อนจะเบ้ปากใส่ ไอ้หวงมันก็หวงอยู่นะ แต่อย่างที่บอก โดนรุมอย่างกับขี้ จะขยับไปไหนก็ถูกปิดทางไว้หมด ถ้าเมื่อกี้ไม่บอกว่าปวดท้องเข้าห้องน้ำคงฝ่าวงล้อมออกมาไม่ได้
"ทำหน้าแบบนั้นเกิดอาการหวงขึ้นมาอีกล่ะสินะ"
ฟองว่าก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ มีแฟนรู้ทันนี่ไม่ดีเสมอไปนะ คิดอะไรทำอะไรบางครั้งโดนดักคอซะหมด อย่างเช่นหลอกล่อเพื่อลวนลามเนี่ย พลาดมาหลายครั้งแล้ว เฮ้อ
"แฟนทั้งคน ไม่หวงดิแปลก แล้วตกลงว่าใครให้มาล่ะครับ?"
ผมถามย้ำอีกครั้งก่อนจะจับข้อมือฟองให้เดินหลบเดินมาอยู่ใต้ร่มของต้นไม้ใหญ่ จริงๆแล้วมีหลายคนตั้งท่าจะเข้ามาขอถ่ายรูปแต่ผมคงแผ่รัศมีอึมครึมจนพวกเธอล่าถอยไปเอง
"อะๆ แว๊บแรกคิดว่าใครให้เรามาล่ะ"
มีถามกลับอีกแล้ว... ทำไมตอบยากตอบเย็นจังวะคนเรา คิดจะแกล้งอะไรกันอีกครับแฟน
"พี่อิฐ?"
ผมตอบออกไปด้วยเสียงต่ำกว่าปกติ เพราะพี่อิฐคือคนแรกที่จะทำให้ผมรู้สึกงุ่นง่านในหัวใจได้มากขนาดนี้ ไม่รู้ว่าปัจจุบันจะเลิกชอบฟองไปรึยังด้วย
"โห... คิดว่าเป็นอดีตศัตรูหัวใจของตัวเองเลยเหรอ?"
ฟองทำน้ำเสียงเหมือนตื่นเต้น ดูก็รู้ว่ากำลังแกล้งกันอย่างสนุกสนาน ผมนึกมันเขี้ยวเลยยกมือขึ้นบีบแก้มคนตรงหน้าไปหนึ่งที ฟองมุ่ยหน้าแล้วปัดมือผมทิ้ง
"เจ็บนะ"
"ก็แกล้งกันดีนักนี่ ตกลงใครให้มาครับ บอกมาได้แล้ว"
"ก็พี่อิฐนั่นล่ะครับ มินไม่หึงเนอะ เขาเพิ่งเอามาให้เมื่อกี้เลยยังไม่ได้เอาไปเก็บเฉยๆ"
ฟองอธิบายทุกอย่างออกมาจนกระจ่างทำให้ผมถอนหายใจออกไปอย่างโล่งอก แต่ก็ยังติดใจสงสัยว่าเขาเลิกชอบฟองไปแล้วรึยัง ถ้าถามฟองไปจะตอบได้รึเปล่านะ
"โอเค ไม่หึงก็ได้ครับ แล้วเขายังชอบฟองอยู่รึเปล่า?"
ผมจ้องดวงตากลมเรียวรีนั่น ฟองไม่ได้เบนสายตาหลบกันแต่กลับมาจ้องมา
"ไม่น่าถามเลยมิน คำตอบคงทำให้มินอารมณ์ไม่ดี"
"หมายความว่า?"
"ก็... พี่อิฐยังรอเราอยู่ เราก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว เหนื่อย"
ฟองว่าก่อนจะทำหน้าเหนื่อยๆ ผมถอนหายใจเบาๆก่อนจะยกมือวางบนหัวเขาแล้วออกแรงขยี้ไปมาเบาๆ
"ช่างเขาเถอะ ความรักมันห้ามกันไม่ได้ เขาอยากรักก็ปล่อยเขาไป"
ผมพูดปลอบฟองทั้งๆที่ตัวเองก็รู้สึกหน่วงๆ ไม่มีใครที่พอใจให้คนอื่นมารักแฟนตัวเองในทำนองชู้สาวหรอก ไม่ใช่เพราะกลัวแฟนตัวเองจะไขว่เขว แต่กลัวใจของคนที่มาชอบมากกว่า
"พูดดี แต่ไม่หึงเลยเหรอ?"
ซึ้งกันได้ไม่เท่าไหร่ โดนเอาคืนซะอย่างนั้น ฟองหัวเราะร่วนก่อนใส่กันจนผมนึกอยากจะจูบปิดปาก แต่ทำไม่ได้เพราะคนเยอะนี่ล่ะ ขัดใจจริงๆเลย
"หึงดิ แต่ไม่แสดงออก แยกย้ายกันกลับบ้านเถอะ คงรอกันนานแล้ว"
ผมบอกฟองก่อนจะแยกย้ายกลับบ้านกันไปอยู่กับครอบครัวของตัวเอง
งานเลี้ยงฉลองรับปริญญาของผมกับฟองถูกจัดในร้านอาหารแห่งหนึ่งพร้อมๆกันหลังจากที่พ่อแม่ของพวกเราตกลงกันได้ การสังสรรค์ผ่านไปอย่างมีความสุขและเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ เกือบเที่ยงคืนที่พวกเราแยกย้ายกันกลับบ้าน.. เอ้ะ ไม่ใช่ดิ ผมกับฟองกลับมาคอนโดต่างหาก ร่วมมือกันหนีมาฉลองวันครบรอบด้วย
"แม่ต้องบ่นหูชาแน่ๆ"
ฟองบ่นพึมพำอยู่ข้างๆกันในขณะที่เราอยู่ในรถคันเก่งของผมซึ่งได้เป็นของขวัญรับปริญญาสดๆร้อนๆ อืม... Benz มันนุ่มแบบนี้นี่เอง
"กลัวว่าพี่ฟางจะบ่นมากกว่าใคร"
ผมพูดติดตลกเมื่อคิดถึงหน้าพี่ฟางตอนที่เราบอกว่าจะกลับคอนโด ใบหน้าหล่อๆนั่นงอง้ำแล้วเอาแต่แยกเขี้ยวใส่กัน ทำนองว่า 'พวกแกตะหนีไปสวีทวันครบรอบใช่ไหม อิจฉานะเว้ย' อะไรประมาณนั้น ก็ไอ้แฟนของคุณพี่ที่รักนักรักหนาอย่างพี่เฟียไปทัวร์แคนาดายังไม่กลับน่ะสิ
"ไม่ต้องห่วงเลย ไลน์มาด่าเรากระจายแล้ว"
ฟองบุ้ยปากแล้วยื่นมือถือที่มีแจ้งเตือนจากแอพพลิเคชั่นไลน์เกือบ 100 ข้อความมาให้ดู ล้วนมาจากพี่ฟางทั้งหมด อะไรจะขยันพิมพ์ขนาดนั้น นับถือมาก
"โห คนจริงว่ะ"
ผมว่าก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ ฟองหันมามองกันแล้วหัวเราะตามมาติดๆ กว่าจะถึงคอนโดก็ปาเข้าไปเกือบตีหนึ่งแล้วนั่นก็แสดงว่าวันครบรอบได้ล่วงเลยมาหนึ่งชั่วโมงแล้ว เฮ้อ ไม่ทันทำอะไรอยู่ดี
"โคตรเหนื่อยเลยฟอง"
ผมทิ้งตัวลงนอนข้างๆฟองที่เล่นมือถืออยู่ กลิ่นหอมสบู่อ่อนๆจากตัวเขาทำให้ผมกดจมูกฝังลงบนซอกคออย่างมันเขี้ยว เขาละสายตาออกจากมือถือก่อนจะลุกขึ้นมานอนทับตัวผมเต็มๆ แกล้งกันอีกแล้ว
"เหนื่อยมากเลยเหรอ แต่เรายังไม่ให้มินนอนนะ"
ฟองบอกเสียงใสก่อนจะวางมือถือไว้บนหัวเตียงแล้วกลิ้งลงไปนอนตะแคงมองหน้ากัน ผมหันไปเผชิญหน้าด้วยแล้วรวบเอวสอบมากอดไว้
"จะชวนมินทำอะไรล่ะถึงไม่ยอมให้นอนกันแบบนี้"
ผมถามกลับไปก่อนจะกดจมูกลงบนหน้าผากมนซ้ำๆจนฟองหดคอหนี
"เราคบกันมานานเท่าไหร่แล้ว?"
คำถามง่ายๆที่ใครๆต้องจำได้อยู่แล้วเพราะเป็นระยะเวลาที่ตัวเองกับคนรักบ่มเพาะด้วยกันมา ผมยิ้มแล้วยกมือขึ้นเกลี่ยแก้มนุ่มเล่นก่อนจะตอบออกไป
"ก็ประมาณ... สามปีมั้ง"
"ทำไมต้องมั้งอะ"
"มั้งไม่ได้เหรอ?"
"กวนแล้วมิน"
ฟองบุ้ยปากใส่แล้วเอื้อมมือมาดึงปากเป็นการลงโทษ แต่ผมก็อ้าปากงับมือขาวๆนั่นไว้ไม่ยอมปล่อย ส่งผลให้ฟองยิ่งหน้ายุ่งไปกันใหญ่
"ก็แกล้งเล่นน่า แล้วถามทำไมครับ?"
"ปีนี้อยากได้อะไรเป็นพิเศษรึเปล่า?"
ฟองไม่ได้ตอบแต่ถามกลับมาซะงั้น ผมเลิกคิ้วมองก่อนจะทำหน้าครุ่นคิด ไม่รู้ว่าตัวเองอยากได้อะไรนะ เพราะที่มีอยู่ก็พอแล้ว
"หึ มินคิดไม่ออกล่ะ ฟองมีอะไรอยากให้มินปะ?"
ผมถามกลับก่อนจะกอดเอวเขาเอาไว้หลวมๆ จริงๆไอ้ที่อยากได้น่ะมี แต่รอฟองพร้อมอาจจะดีกว่า ก็ผมมันคนดีนี่ หึหึ
"ใครจะไปอยากให้อะไรกับมินล่ะ"
ฟองยักคิ้วกวนๆให้ก่อนจะดึงมือที่พาดเอวของตัวเองออก เนี่ย แค่กอดยังไม่ให้กอด ไอ้สิ่งที่ผมอยากได้ก็พับเก็บไปเถอะน่า
"โห ใจร้ายว่ะแฟน ไม่คิดจะให้อะไรกันจริงๆเหรอ?"
ผมแกล้งทำเสียงเศร้าใส่ ทั้งๆที่จริงแล้วไม่ได้คิดมากอะไรเรื่องนี้อยู่แล้ว แค่เขายอมตอบรับและรักผมกลับก็มากมายและมีค่าเกินกว่าอะไรทั้งหมดทั้งมวล
"เอาแต่ถามเรา มินล่ะไม่มีอะไรให้เราเหรอ?"
ฟองถามกลับมาบ้างทำให้ผมนิ่งไป... เอาจริงๆก็มัวแต่เตรียมตัวเรื่องงานรับปริญญาจนไม่มีเวลาไปซื้อของขวัญครบรอบให้ ตอนนี้มีสิ่งเดียวจะให้ล่ะวะ แต่ไม่รู้ฟองจะเอาไหม
"มีตัวมินน่ะ ฟองจะเอาไหมล่ะ?"
ผมถามแล้วทำหน้ากรุ้มกริ่มใส่ ฟองย่นจมูกแล้วขยับเข้ามาจุ๊บปากผมเบาๆแต่ไม่ได้ตอบคำถามที่ชัดเจนมา แบบนี้เรียกว่าตกลงได้ปะวะ นี่ถวายตัวให้เลยนะเว้ย หึหึ
"ทำแบบนี้หมายความว่าไงครับ หื้ม?"
ผมถามก่อนจะขยับไปชิดจนหน้าผากของเราจรดกัน ลมหายใจอุ่นๆเป่ารดใบหน้าอีกคนสลับกันไปมา ไม่รู้ว่าอากาศร้อนขึ้นหรืออุณหภูมิร่างกายสูงขึ้นกันแน่นะ ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่
"ก็... เอามาดิตัวมินอะ เราพร้อมแล้ว"
ฟองตอบเสียงเบา ใบหน้าหวานๆก้มลงมองหน้าอกผมโดยไม่ยอมสบตากัน แทบอยากจะแหกปากให้ลั่นคอนโดว่าดีใจฉิบหาย แต่ต้องกลั้นไว้เดี๋ยวโดนคนข้างห้องด่าเอา
"ยั่วกันใช่ไหมเนี่ย?"
ผมถามก่อนจะกดจูบลงบนกระหม่อมของเขาแล้วใช้แขนตวัดกอดรอบเอวฟองไว้ก่อนจะลูบไล้ไปมาอย่างย่ามใจ
"อือ... ยั่วไม่เป็นหรอก จะทำก็ทำ แต่อย่าบ่นว่าเราจืดชืดนะ จะกระทืบให้ม้ามแตกเลย"
ฟองว่าเสียงดุๆจนผมเผลอหัวเราะออกมา ดุยังไงทำไมถึงน่ารักได้ขนาดนี้ ไม่ต้องยั่วก็ได้ แค่ทำตัวปกติผมก็แทบห้ามใจไม่ไหวอยู่แล้วเนี่ย
"ดุจังเลย"
ผมว่าก่อนจะกดจูบลงบนริมฝีปากบางแล้วค่อยๆบดขยี้ลงไปอย่างเนิบนาบ ค่อยเป็นค่อยไปดูจะเหมาะกว่าสำหรับครั้งแรกของกันและกัน... ถ้าเกิดเผลอรุนแรงไปอาจจะโดนงดเรื่องบนเตียงไปเลยก็ได้ ไม่ค่อยอยากเสี่ยงอะไรนักหรอก
"พูดมากจังเลยนะมิน"
ฟองว่าก่อนจะกระชากเสื้อผมจนกระดุมหลุด นี่จะเหมารวมว่าฟองชอบความรุนแรงได้ไหม ผมจะได้ใส่ไม่ยั้ง...
"โอะ... รุนแรง"
ผมว่าก่อนจะแกล้งบีบสะโพกมนแรงๆ ฟองสะดุ้งแล้วมองผมตาขวางแล้วขึ้นมานั่งทับผมกลางลำตัวก่อนจะลงมือทำอะไรต่อมิอะไรด้วยตัวเองไปซะหมด... เพิ่งรู้นะว่าแฟนตัวเองจะร้อนแรงได้ขนาดนี้ หึหึ ออนท็อปตั้งแต่ครั้งแรก
ยามเช้าเคลื่อนผ่านเข้ามาแต่ผมกับฟองยังไม่พร้อมจะขยับกายออกจากผ้าห่มเลยสักนิด ความเหนื่อยล้ายังคงมีหลงเหลือจากเรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมา แต่ถึงจะได้ผลลัพธ์แบบนั้นแต่มันทำให้เราทั้งคู่มีความสุข
ผมนอนมองใบหน้าหวานยามหลับแล้วเผลอยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ไม่รู้จริงๆว่ารักคนๆนี้ไปมากเท่าไหร่ แต่ที่รู้และมั่นใจคือจะไม่มีวันปล่อยมือเขาเป็นอันขาด ไม่ว่าจะเจอปัญหาหรืออุปสรรคที่เพียงใด ผมก็พร้อมจะเดินไปกับฟองในทุกสถานการณ์
"อือ มองอะไรขนาดนั้น?"
ดวงตารีเล็กปรือขึ้นมองกันแล้วหาวหวอดใส่ ผมหลุดหัวเราะออกมาแล้วกดจูบลงบนหน้าผากของเขาแสดงความเอ็นดู ฟองนิ่วหน้าเล็กน้อยเมื่อเผลอขยับตัวแรงไป
"เจ็บชะมัดเลยมิน แบบนี้ต้องงดเรื่องบนเตียงยาวๆละ"
ฟองว่าก่อนจะเบะปากใส่ มือเรียวยกขึ้นตบแก้มผมแปะๆ
"งดจริงอะ... ?"
ผมถามก่อนจะทำหน้าหงอยลง ไอ้งดอะงดได้ แต่แบบ...จะงดไปนานอีกนานแค่ไหนกันล่ะชีวิต
"จริงดิ เจ็บจะตาย"
ฟองบุ้ยปากก่อนจะมุดหน้าเข้าหาอกของผม ไม่รู้ว่าเขินเรื่องเมื่อคืนหรือไม่อยากให้ผมอ้อน... อาจจะกลัวใจอ่อนล่ะมั้ง
"งดนานเท่าไหร่..?"
ผมถามเสียงเบาหวิว แค่อยากแกล้งหรอก ไม่มีอะไรจริงๆ
"นานเท่าที่เราอยากงด เลิกถามได้แล้วน่า ง่วง"
ผมหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อฟองยืดตัวขึ้นมาจุ๊บปลายคางกันเบาๆก่อนจะมุดหน้าลงกับอกผมเหมือนเดิม ไอ้เรื่องงดไม่งดนี่ช่างมันเถอะครับ ยังไงๆเราก็อยู่ด้วยกันทุกวันล่ะน้า ~
"ครับ รักฟองนะ"
"อือ เหมือนกัน"
--------------------------------------------------------
จบแล้วนะ จบแล้ว จุดพลุกันโหน่ย 55555555555
หายไปนานเลยเพราะพล็อตตัน ฮือๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
