Follow You 16
"มิน"
เสียงใครบางคนเรียกชื่อผมอยู่ห่างไกล มันเลือนรางจนเหมือนเสียงกระซิบ ผมพลิกตัวซุกหน้าลงกับหมอนใบโตแล้วขดตัวเข้าใต้ผ้าห่มทั้งๆที่ยังหลับตา อากาศกำลังสบายขอนอนต่ออีกสักหน่อยเถอะ
"มิน!"
เสียงเรียกชื่อผมดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ระดับเสียงมากขึ้นกว่าเก่าเหมือนคนแรกขยับเข้ามาใกล้กันอีกนิด แต่ผมเลือกที่จะไม่สนใจแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง
"ถ้าไม่ตื่นเราถีบนะ!!"
ผมสะดุ้งตกใจลืมตาตื่นในทันทีก่อนจะถีบผ้าห่มออกจากตัวแล้วลุกขึ้นนั่ง ดวงตาสอดส่ายหาคนต้นเสียงก่อนจะส่งยิ้มแหยไปให้ ฟองยืดกอดอกทำหน้าบึ้งอยู่ข้างเตียงนั่นเอง
"ตื่นแล้วๆครับ"
ผมว่าก่อนจะยกมือขึ้นขยี้หัวไปมา ติดเป็นนิสัยตั้งแต่เด็กจนโตว่าตอนตื่นต้องขยี้หัวตัวเอง ฟองมองมาแล้วถอนหายใจเบาๆแล้วพยักหน้ารับ
"ทำไมปลุกยากปลุกเย็นแบบนี้"
ฟองนั่งลงที่ว่างข้างๆก่อนจะส่งมือถือมาให้ ผมมองด้วยความงงแล้วรับมันเอามาถือไว้
"เอามาให้ทำไม?"
"บีทโทรมาเป็นสิบสายแล้ว"
"อ้าวเหรอ จริงๆฟองรับให้มินเลยก็ได้นะ"
ผมว่าก่อนจะก้มลงกดมือถือ หางตาผมเหลือบเห็นฟองส่ายหน้าเบาๆ
"ไม่เอาอ่ะ มือถือมันของส่วนตัวนะ"
ฟองลุกขึ้นยืนแล้วบิดขี้เกียจเบาๆ ตอนที่เขายืดแขนทั้งสองข้างขึ้นเสื้อยืดสีขาวดันเปิดโชว์รอบเอวบาง ผมเผลอมองจนฟองจับได้
"มองอะไร?"
ดวงตาเล็กๆหันมามองกันอย่างคาดคั้น ผมส่ายหน้ารัวแล้วหันหนีสายตาของเขาก่อนจะตั้งหน้าตั้งตากดมือถือทั้งๆที่มันไม่มีอะไรเลย
"เปล่าๆ แต่เรื่องมือถือมินไม่ว่าอะไรนะ สำหรับฟองแล้วมินไม่มีความลับอะไร"
ผมกดเข้าโปรแกรมไลน์ก่อนจะพิมพ์ข้อความไปถามไอ้บีทว่ามีธุระอะไรถึงกระหน่ำโทรขนาดนั้น เพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ผมเลยนอนตื่นสายกว่าปกติอยู่มาก
"รอให้เป็นมากกว่าเพื่อนแล้วค่อยมาพูดแบบนี้นะ"
ฟองย่นจมูกใส่ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนไป ปล่อยให้ผมอมยิ้มกับประโยคที่ฟองพูดออกมา เป็นมากกว่าเพื่อนนี่ก็ต้องเป็นแฟนสินะ พูดแบบนั้นผมถือว่าให้ความหวังกันนะเอ้อ แต่สิ่งที่เริ่มทำให้ผมหงุดหงิดคือไอ้เบนซินวิ่งมาดักหน้าฟองแล้วส่ายหางไปมาอย่างร่าเริง ก่อนจะใช้หัวถูไถขาฟอง ออดอ้อนให้เล่นด้วยกัน เป็นหมาที่โคตรน่าหมั่นไส้เลย
ผมพับผ้าห่มเรียบร้อยแล้วเดินตามฟองออกไป ภาพที่เห็นคือคนตัวเล็กกำลังพยายามลากไอ้เบนซินลงอ่าง สงสัยคงคิดจะอาบน้ำให้ไอ้เบนซินแหงๆ ผมต้องเป็นพ่อที่ดีเข้าไปแจมด้วยแล้วล่ะ
"ทำอะไรครับ?"
ผมเท้าแขนกับวงกบประตูแล้วมองทั้งคนทั้งหมาฟัดกันอยู่ในอ่างอาบน้ำ ตอนแรกฟองก็เป็นต่อล็อคตัวไอ้เบนซินได้ แต่ไปไงมาไงไม่รู้กลายเป็นไอ้เบนซินขึ้นไปนอนสบายบนตัวฟองซะอย่างนั้น ตอนนี้ผมกำลังคิดว่าที่ตรงนั้นควรเป็นผมมากกว่า...
"จะอาบน้ำให้เบนซิน มินมาช่วยจับมันหน่อยดิ ตัวหนักชะมัดเลย"
ฟองบ่นกระปอดกระแปดแล้วกอดรวบตัวไอ้เบนซินไว้ ผมหลุดขำนิดหน่อยก่อนจะเดินไปดึงไอ้หมาหล่อให้ลงจากตัวฟอง ที่มันดื้อแบบนี้ก็เพราะมันคิดว่าฟองกำลังเล่นด้วยนี่ล่ะ
"มันคิดว่าฟองเล่นด้วยน่ะเลยไม่ยอมอยู่นิ่งๆ"
ผมอธิบายให้ฟองเข้าใจก่อนจะใช้มือขยี้หัวไอ้เบนซินเล่น ฟองร้องอ๋อเบาๆก่อนจะดันตัวลุกขึ้นแล้วก้าวออกมาจากอ่างลงมานั่งคุกเข่าข้างๆผม
"แล้วทำไงให้เบนซินอยู่นิ่งๆ?"
ฟองหันมามองผมด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น ผมอดไม่ได้ที่จะมองใบหน้าของฟองนานๆ... มองยังไงก็หล่อ น่ารัก มองยังไงก็รักว่ะ
"มิน..จ้องมากเกินไปแล้ว"
ฟองว่าก่อนจะหลบส่ายตาแล้วส่งมือมาดันหน้าผมให้หันกลับไปมองด้านหน้า มือนิ่มๆที่สัมผัสลงบนแก้มทำให้ผมไม่อยากให้เขายกมือออกเลย โคตรจะฟิน แถมยังมีกลิ่นหอมด้วย
"หน้าฟองมันน่ามองนี่หว่า"
ผมพึมพำเบาๆก่อนจะคว้าขวดแชมพูสุนัขที่อยู่ใต้อ่างล้างหน้าออกมา เหมือนจะเห็นฟองขมวดคิ้วยุ่งอยู่แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรก่อนจะคว้าฝักบัวแล้วเปิดน้ำใส่ไอ้เบนซิน มันนั่งนิ่งหลับตาพริ้มรอรับสายน้ำเย็นๆ นี่ล่ะวิธีที่จะทำให้มันอยู่นิ่ง
"เราหล่ออ่ะดิ"
ฟองพูดก่อนจะคลายคิ้วที่ขมวดออกแล้วยักคิ้วกวนๆมาให้กัน จะกี่ครั้งผมก็ไม่เคยปฏิเสธหรอกนะว่าเขาหล่อ.. แต่ก็มีมุมน่ารักด้วยนะ บางทีอาจจะมากกว่ามุมหล่อซะอีก
"อือ แต่หล่อสู้เราไม่ได้หรอก"
ผมหันไปยักคิ้วให้คนด้านข้างก่อนจะส่งฝักบัวที่ปิดน้ำเรียบร้อยแล้วไปให้ ส่วนผมเทแชมพูลงบนฝ่ามือแล้วขยี้ลงบนตัวไอ้เบนซิน
"หลงตัวเองจริงๆเลย"
ฟองว่าก่อนจะขำออกมาเบาๆแล้ววางฝักบัวลงก่อนจะเอื้อมมือมาละเลงฟองเล่นบนตัวไอ้เบนซิน
"ก็บอกแล้วว่าไม่อยากหลงตัวเอง"
ผมพูดก่อนจะวางมือลงบนมือฟองที่กำลังลูบฟองไปทั่วตัวไอ้หมาหล่อ เขาชะงักมือแล้วเงยหน้าขึ้นสบตากัน
"ประโยคต่อไปไม่ต้องพูดออกมานะ"
ฟองเบ้ปากใส่ก่อนจะขยับมือออกจากกัน ผมถึงกับหลุดหัวเราะออกมา... โธ่ รู้ทันกันแบบนี้ก็แย่น่ะสิครับ
"ถ้าไม่อยากให้พูดก็หลงสักทีสิครับ"
ผมพูดก่อนจะระบายยิ้มหวานส่งไปให้ ฟองมองหน้าผมก่อนจะเบนสายตาไปสนใจไอ้เบนซินแทน ใบหน้าของเขาไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาแต่อย่างใด ว้า.. ไม่เขินอีกแล้ว
"อาบน้ำเบนซินเหอะ"
แล้วเรื่องก็จบลงเพราะการตัดบทของฟอง ผมไม่เร่งรัดอะไรหรอก เพราะการที่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ก็ทำให้คนจีบแบบผมมีความหวังไปเจ็ดสิบเปอร์เซ็นแล้วล่ะ
หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันอีกเพราะตั้งใจอาบน้ำไอ้หมาหล่อ พอจัดการเช็ดตัวให้มันเรียบร้อย ฟองเลยอาสาเป็นคนเป่าขนมันให้แห้งเอง ส่วนผมก็ล้างห้องน้ำแล้วจัดการอาบน้ำให้ตัวเองซะเลย
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับเสื้อยืดสีเขียวขี้ม้าและกางเกงขาสั้นเท่าเข่า ภาพตรงหน้าคือฟองกำลังทำหน้าบูดแล้วถือไดร์เป่าผมจ่อหัวไอ้เบนซินอยู่ เสียงบ่นเบาๆลอยมาทำให้ผมต้องอมยิ้ม
"ขนหนานะเรา เป่าเท่าไหร่ก็ไม่แห้งสักที"
ฟองบ่นแต่ใบหน้าเขากลับยิ้มอย่างมีความสุขนั่นทำให้คนมองอย่างผมยิ้มตามไปด้วย พอสบโอกาสผมก็เลยเดินไปนั่งลงบนพื้นข้างๆกัน ฟองหันมามองผมเล็กน้อยก่อนจะกลับไปสนใจไอ้เบนซินต่อ
"เสียงมือถือมินดังอีกแล้วล่ะ"
"อ้อ โอเค"
ผมเอื้อมขยับตัวไปหยิบมือถือของตัวเองที่ตั้งทิ้งไว้บนโต๊ะกาแฟ สายโทรเข้าล่าสุดที่เจอคือไอ้บีทเจ้าเดิม สงสัยตอนที่ผมส่งไลน์ไปถามมันแล้วมันตอบกลับมาผมก็หายตัวไปเลย... ก็ไปปฏิบัติพ่อแม่ลูกอยู่นี่ครับ เวลาครอบครัวน่ะ
"ไอ้บีทโทรมา"
ผมบอกฟอง รายนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วเลิกคิ้วมองกัน..ก่อนจะปิดไดร์แล้งถามคำถามผมออกมา
"ไม่โทรกลับเหรอ เหมือนบีทจะมีธุระสำคัญนะ"
"กำลังจะโทรๆ"
ผมตอบแล้วกดมือถือโทรออกหาไอ้บีทไม่นานมันก็รับสาย
'เชี่ยยยย อะไรของมึงเนี่ย ติดต่อยากชิบหาย'
คำแรกที่มันทักทายกันทำให้ผมอยากจะมุดมือถือไปต่อยปากมันจริงๆ ด่ากันแต่เช้าวันนี้ผมคงเจอแต่เรื่องโชคร้าย
"อะไรของมึง มาถึงก็ด่ากูเลยนะ"
ผมกรอกเสียงลงไปแต่สายตากลับโฟกัสฟองที่เอาแต่เล่นกับไอ้หมาตัวใหญ่ ตอนนี้อยากคุยธุระให้จบๆแล้วไปร่วมวงบ้าง
'โทรไปก็ไม่รับ ไลน์มากูไลน์กลับแม่งก็ไม่ยอมอ่าน'
"กูเพิ่งตื่นแล้วไปอาบน้ำหมา"
'เออๆ แล้วฟองอ่ะอยู่ป่ะ?'
"อะไร อยู่ๆมาถามหาฟอง"
ผมว่าก่อนที่ฟองจะหันมามองแล้วเลิกคิ้ว ผมเลยโบกมือไปมาแล้วยิ้มส่งไปให้ ฟองพยักหน้ารับแล้วกลับไปเล่นกับไอ้เบนซินต่อ
'อย่ามาหวง กูแค่จะชวนมึงกับฟองไปกินเหล้าคืนนี้ ไปป่ะ?'
"อ๋อ รอแป็ป กูถามฟองก่อน"
'เออๆ'
แล้วผมก็ขยับมือถือให้ไกลจากปากก่อนจะเรียกชื่อคนที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
"ฟองครับ"
ฟองเงยหน้าขึ้นมามองกันผมเลยพูดต่อ
"ไอ้บีทมันชวนไปกินเหล้าคืนนี้ ฟองจะไปป่ะ?"
ฟองมองผมด้วยสีหน้างงงวยก่อนจะชี้มือเข้าหาตัวเอง
"ชวนเราเหรอ?"
"ใช่ๆ ชวนมินกับฟอง"
"อ๋อ เราขี้เกียจอ่ะ"
"อ่า ไม่ไปเหรอ?"
"ขอคิดดูก่อนแล้วกันนะ"
"โอเคๆ"
ผมส่งยิ้มให้ก่อนจะขยับมือถือเข้ามาแนบหูอีกครั้ง
"โหลๆ ไอ้บีท ฟองขอคิดดูก่อน"
'โอเคๆ แล้วมึงอ่ะ ไปป่ะ หรือว่าต้องรอคำตอบฟอง?'
"เออ ตามนั้นเลยมึง"
'แหมมมมม ไอ้คนติดเมีย'
"เมียพ่อง ไม่ใช่เว้ย"
ผมพูดเสียงเบาลงมาก เพราะไม่อยากให้ฟองได้ยิน พวกเพื่อนผมก็แม่ง...จะชงอะไรหนักขนาดนั้น แฟนยังไม่ได้เป็นจะให้จับทำเมียเลยมันก็ยังไงๆอยู่นะ
'อยู่ด้วยกันขนาดนั้นมึงจะปล่อยให้รอดเหรอวะ?'
"ค่อยเป็นค่อยไปไหมล่ะมึง"
ผมเบ้ปากก่อนจะเป่าลมใส่มือถือ หมั่นไส้แม่งแกล้งให้หูแตกซะเลย
'ไอ้เชี่ยย พายุลมปากเข้ารึไง เออ พ่อสุภาพบุรุษ! แค่นี้นะ คำตอบว่าไงก็บอกกูด้วย บาย'
"เออ บาย"
ผมวางมือถือลงบนโต๊ะเหมือนเดิมแล้วขยับไปใกล้ฟองอีก ก่อนจะใช้สายตาอ้อนๆมองไปที่เขา ฟองปล่อยตัวไอ้เบนซินที่พยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดไปแล้วหันมาสนใจผมแทน
"มามองกันแบบนี้จะเอาอะไร?"
ฟองจ้องมาส่วนผมก็ยกฝ่ามือขึ้นลูบท้องตัวเองไปมา .... หิวแล้วครับ
"หิวข้าว"
"เอ้อ ลืมเลย! รอเดี๋ยวนะเราไปทำให้"
ฟองลุกลี้ลุกลนจะลุกขึ้น แต่ผมก็คว้าข้อมือเขาเอาไว้ให้นั่งลงที่เดิม
"ไม่ต้องๆ เดี๋ยวออกไปกินข้างนอกเลยก็ได้"
"จะเลี้ยงเหรอ?"
ฟองถามผมก่อนจะยิ้มทะเล้นมาให้ เจ้าตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วก้มหน้ามามองกัน
"ถ้ายอมให้เลี้ยงก็จะเลี้ยงนะ"
ผมตอบก่อนจะยิ้มหวานส่งไป ฟองย่นจมูกใส่ก่อนจะส่ายหน้าแล้วส่งมือมาให้กัน.. ส่งมาทำไมเนี่ย
"ไม่ต้องเลี้ยง ลุกขึ้นมาเลย"
อ๋อ ยื่นมือมาให้ผมจับนี่เอง คนอะไรทำไมน่ารักขนาดนี้ ชักอยากจะเร่งรัดให้รับความรู้สึกของผมไปแล้วล่ะสิ ผมจับมือฟองแล้วลุกขึ้นแต่ขอเนียนจับต่ออีกหน่อยเถอะ นุ่มดี
"ลุกแล้วก็ปล่อยมือดิ"
ฟองมองหน้าผมสลับกับมือตัวเอง ผมยิ้มให้แต่ยังไม่ยอมปล่อยมือออกทำฟองยกมืออีกข้างมาดีดหน้าผากกันซะอย่างนั้น ผมเบิกตาโตก่อนจะยกมืออีกข้างขึ้นลูบหน้าผากตัวเอง ยังไงๆก็ยืนยันว่าจะไม่ปล่อยมือข้างนี้
"ทำไมต้องทำร้ายกันด้วย"
ผมว่าเสียงอ่อยพร้อมกับทำหน้าเศร้า ฟองมองผมด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายแต่สักพักก็หลุดยิ้มจนได้ ผมเกือบจะใจเสียแล้วไหมล่ะ
"มินอยากเนียนก่อนเองนี่"
"ก็มือฟองนุ่ม"
ว่าแล้วผมก็ยกมือข้างที่จับมือฟองให้แนบกับแก้มแล้วถูไถไปมาเบาๆบนหลังมือเขา ดวงตาของผมจ้องมองหน้าฟองที่ตอนนี้เริ่มกลายเป็นสีชมพูไปแล้ว ปากบางเม้มเข้าหากันแน่นเพราะกำลังกลั้นยิ้มอยู่ ทำไมต้องน่ารัก... นี่ก็รักจนไปไหนไม่ได้แล้วนะ
"ไม่ต้องมาปากหวาน เราไม่ใช่ผู้หญิงนะเว้ย"
ฟองดึงมือออกแล้วหันหนีไปอีกทางก่อนจะเดินนำผมไปที่ประตูห้อง ผมรีบเดินตามไปติดๆจนทันคนที่ใส่รองเท้าอยู่
"ขอโทษ ก็มินไม่เคยจีบใคร"
ผมขอโทษเขาเสียงเบา ฟองคงรู้สึกแย่ไม่น้อยที่ผมจีบเขาด้วยวิธีการจีบผู้หญิงที่เห็นได้เกลื่อนกลาด แต่การจีบผู้ชายมันต้องทำยังไงล่ะวะผมไม่เคยศึกษามาซะด้วยสิ
"ทำหน้าเครียดอีกแล้ว"
ฟองหันมาก่อนจะใช้นิ้วจิ้มลงตรงหัวคิ้วของผมแล้วออกแรงนวดมันให้คลายออกเบาๆ สายตาของฟองไม่ได้บ่งบอกถึงความเครียดแต่อย่างใด มันกลับดูอ่อนโยนด้วยซ้ำ ผมก็ไม่รู้ตัวหรอกว่าไปขมวดคิ้วตีหน้าเครียดตอนไหนจนฟองทักกันขึ้นมานี่ล่ะ
"กลัวฟองรู้สึกไม่ดี"
ผมช้อนสายตามองเขา มือนุ่มนั่นเลื่อนมาประคองแก้มด้านหนึ่งของผมแล้วลูบเบาๆ
"ถ้าเป็นแบบนั้นเราก็พูดกับมินตรงๆไปแล้ว อย่าคิดมากดิ"
ฟองดึงแก้มผมก่อนจะผละมืออกแล้วส่งรอยยิ้มบางมาให้ เขาหันไปเปิดประตูแล้วก้าวออกไปยืนรอผมด้านหน้าห้อง ผมยิ้มตอบกลับก่อนจะคว้ารองเท้ามาใส่แล้วออกไปกับเขา
ตอนนี้ผมอยู่ร้านเหล้าใกล้ๆกับคอนโด ซึ่งฟองก็ตกลงมาด้วยกันจนได้เพราะอะไรผมก็ไม่รู้ ตอนกลับจากออกไปกินข้าวเช้าควบเที่ยงผมถามฟองอีกรอบเขาก็บอกว่าไม่อยากไป แต่พอผมแต่งตัวอะไรเรียบร้อยแล้วมานั่งรอเวลา เขาก็บอกว่าเปลี่ยนใจแล้วออกมาด้วยกันซะอย่างนั้น ผมก็ไม่ได้ถามอะไร ดีซะอีกที่ไม่ต้องปล่อยฟองอยู่กับไอ้เบนซิน ไม่รู้จะรักจะหลงอะไรกันขนาดนั้น
ตอนที่ผมเดินเข้ามาทุกคนรออยู่ก่อนแล้วไม่ว่าจะเป็น ไอ้บีท ไอ้แทม ไอ้โฟร์ท หรือแม้แต่ ไอ้ปินกับไอ้ฝุ่นก็มาด้วย จริงๆแล้วโซฟามันมีสองตัวใหญ่ ข้างหนึ่งจุได้ประมาณสามสี่คนแบบสบายๆ พวกมันก็นั่งแบ่งข้างกันดิบดี ฝั่งซ้ายของโต๊ะ มีไอ้บีท ไอ้แทม ไอ้โฟร์ท ส่วนฝั่งขวามีไอ้ปินกับไอ้ฝุ่น และมีโซฟาตัวเล็กขนาดหนึ่งคนนั่งตรงหัวท้ายโต๊ะอีก แต่พอพวกมันเห็นผมเดินมากับฟอง ไอ้ปินย้ายตัวเองไปนั่งโซฟาหัวโต๊ะ ส่วนไอ้ฝุ่นย้ายไปนั่งโซฟาท้ายโต๊ะซะอย่างนั้น ไม่ค่อยจะสร้างสถานการณ์อะไรเลย... ต่อหน้าต่อตากันด้วย
"เชิญครับ คู่ข้าวใหม่ปลามัน"
ไอ้ปินพูดด้วยสีหน้าระรื่นจนฟองตบกบาลมันไป แล้วทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟา ผมหลุดขำก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบ้าง โซฟามันกว้างไปเลยทำให้เรานั่งห่างกันพอสมควร
"ข้าวใหม่ปลามันอะไรของมึง อย่ามามั่ว"
เป็นฟองที่พูดออกไป ส่วนผมเหรอ นั่งฟังอย่างเดียวครับ ไม่อยากไปขัดอารมณ์ระหว่างเพื่อนกันเท่าไหร่
"แหมๆ หน้าแดงแล้วมึง เขินอ่ะดิ๊"
ไอ้ปินแหย่เพื่อนตัวเองก่อนจะต้องหลบตัวหวืดเพราะฟองส่งหมัดไปหามัน คนพลาดเลยได้แต่จิ๊ปากเบาๆ
"หน้าแดงอะไรของมึง มั่วอีกละ มืดขนาดนี้จะเห็นได้ไง"
ฟองปัดมือไปมา ผมที่รับแก้วเหล้ามาจากไอ้โฟร์ททั้งสองมือเลยยื่นให้ฟองไป
"เอานี่ ไอ้โฟร์ทชงให้แล้ว"
ฟองหันมามองกันก่อนจะรับแก้วไปแล้วหันไปขอบคุณไอ้โฟร์ท
"ขอบคุณนะโฟร์ท"
"ไม่เป็นไรครับเพื่อนสะใภ้"
ไอ้โฟร์ทยิ้มแฉ่ง แต่ฟองนี่สิทำหน้าไม่ถูกกันเลยทีเดียวจนต้องยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มแล้วเบนหน้าออกไปมองทางอื่น ไอ้โฟร์ทหันมายักคิ้วให้ก่อนที่ผมจะชูนิ้วโป้งให้มัน ทำดีมากครับ นานๆทีที่ฟองเขาจะเขินเวลาโดนคนอื่นแซว
"แล้วนี่แอร์ไม่มาเหรอ?"
ผมหันไปคุยกับไอ้โฟร์ทปล่อยให้ฟองอยู่กับบรรดาเพื่อนๆของเขาไป เพื่อนผมมันหันขวับขึ้นมาจากจานกับแกล้มกันเลยทีเดียว ก็เพราะช่วงนี้ผมเห็นอะไรๆก็แอร์ ไม่ให้ถามถึงสิแปลก
"ถามทำไม?"
เสียงแข็งมาเชียวครับ แต่ผมไม่ใส่ใจหรอก คนอยากรู้ก็ต้องถามไม่ใช่รึไง
"ก็กูอยากรู้ว่าน้องเขยจะมารึเปล่า"
ผมพูดก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมาจิบ ไอ้โฟร์ทถึงกับหยุดมือที่ตักกับแกล้มเข้าปากทันที ถ้าไฟสว่างสักหน่อยคงได้เห็นคนหน้าแดงล่ะครับ
"น้องเขยบ้าบออะไรของมึง เพ้อเจ้อ"
มันว่าเสียงอ้อมแอ้มก่อนจะโดนไอ้บีทที่นั่งอยู่ข้างๆล็อคคอไว้ ไอ้โฟร์ทดิ้นไปมาแต่สุดท้ายก็ยอมแพ้คนข้างๆ
"มึงพูดว่าเพ้อเจ้อกลบเกลื่อนความเขินอีกแล้วสิน้า"
"มึงมันขี้มโน!"
ไอ้โฟร์ทตะโกนก่อนจะอ้าปากงับลงบนแขนไอ้บีท รายนั้นรีบปล่อยทันทีด้วยความตกใจ
"เจ็บนะมึง!"
"สมควร"
"เดี๋ยวกูจะฟ้องแอร์ว่ามึงทำร้ายกู"
ไอ้บีททำหน้าบึ้งใส่ แต่โฟร์ทมันไม่แคร์ก่อนจะพูดหน้าตาย
"ฟ้องไปดิ แล้วคอยดูว่าแอร์จะอยู่ข้างใคร"
มันยักคิ้วกวนๆส่งไปให้ไอ้บีทอีกรอบ
"เอ้อ ใส่สิ๊ คนเขารักเขาหลงของเขานี่!!"
ไม่วายจะว่าประชดไอ้โฟร์ทแถมยังพาดพิงคนที่ยังมาไม่ถึงอีกด้วย
ผมเลิกสนใจที่มันสองคนเถียงกันแล้วมองเลยไปที่ไอ้แทม... ถึงว่าทำไมมันนั่งเงียบผิดปกติ บ้าเล่นเกมอยู่นี่เอง มาร้านเหล้าก็ยังเล่นเกมอีก
"แทม มึงติดเกมขนาดนั้นเลยเหรอวะ?"
ผมขยับตีวยื่นหน้าข้ามโต๊ะไปดูหน้าจอมือถือ มันเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมแว็บหนึ่งก่อนจะพยักหน้าเบาๆแล้วกลับไปสนใจเกมต่อ
"กำลังตีบอส"
คำตอบสั้นๆแต่มีความหมายยิ่งใหญ่ ผมพยักหน้าเข้าใจแล้วไม่อยากทำมันให้เสียสมาธิ ถ้ามันแพ้บอสเมื่อไหร่งานจะเข้าผมทันที ผมกลับมานั่งเหมือนเดิมแต่เนียนเข้าไปใกล้ฟองอีกหน่อย จริงๆเราก็ไม่ได้นั่งกันคนละฝั่งโซฟาหรอก นั่งกันกลางๆโซฟานี่ล่ะ ระยะในตอนนี้ก็พอให้ผมกอดไหล่ฟองสบายๆ ว่าแล้วผมก็วางแขนข้างหนึ่งไว้บนพนักพิงคล้ายโอบกอดอีกคนไว้กลายๆ จังหวะนั้นฟองก็หันมาเห็นกันพอดีแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมยังตักกับแกล้มมาจ่อปากกันอีก
"กินกับแกล้มบ้าง กินแต่เหล้าเดี๋ยวก็เมาตาย"
"เป็นห่วงเหรอครับ?"
ผมส่งสายตาหวานๆไปให้แล้วงับช้อนกินกับแกล้มที่ส่งมาให้กัน ฟองป้อนผมเสร็จก็รีบหันกลับไป ทำให้ผมที่กำลังเคี้ยวอาหารแทบจะกลั้นยิ้มไม่อยู่
"ห่วงอะไร ขี้เกียจแบกคนเมาหรอก"
คนเรานี่เฉไฉเก่งเนอะครับ แต่ผมไม่แซวเขาหรอกเดี๋ยวจะไม่ยอมทำตัวน่ารักๆแบบนี้กับผมอีก เพื่อนผมมันก็รู้งานนะนั่งเงียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
นั่งไปนั่งมาผมก็รู้สึกปวดห้องน้ำเลยขอตัวไปเข้าพอเดินกลับมาเท่านั้นล่ะ สาวสวยที่ไหนไม่รู้ยืนค้ำหัวคุยกับฟองอยู่ ผมมองอยู่สักพักก้อนจะเดินเข้าไปทิ้งตัวลงข้างฟอง ผู้หญิงคนนั้นเหลือบมองผมนิดหน่อยก่อนจะยิ้มหวานส่งมาให้ สรุปว่าเขามาอ่อยฟองหรือผมกันแน่ครับ
"ขอนั่งด้วยได้ไหมคะ?"
เสียงหวานเอ่ยถามฟอง ซึ่งผมก็ทำเป็นไม่สนใจแล้วส่งแก้วเหล้าไปให้ไอ้โฟร์ทชงใหม่ ไอ้แทมที่เลิกเล่นเกมแล้วแอบมองไปทางฟองอยู่เหมือนกับทุกๆคนบนโต๊ะ
"ก็ได้นะครับ แต่เพื่อนคุณเขาจะไม่ว่าเอาเหรอ?"
"ไม่ว่าหรอกคะ งั้นขอนั่งด้วยน้า"
พูดจบเธอก็ไม่ได้รอให้ผมหรือฟองขยับที่ว่างให้ เธอเบียดตัวลงนั่งแทบจะเกยบนตักฟองอยู่แล้ว ผมเหลือบมองเธอก่อนจะขยับตัวออกแล้วดึงแขนฟองเบาๆให้ขยับตามมา ฟองเห็นแบบนั้นเลยรีบขยับตามผม สีหน้าของเธอดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่แต่ก็กลบเกลื่อนด้วยรอยยิ้ม
"หนุ่มๆมาที่นี่กันบ่อยเหรอ?"
เงียบทั้งโต๊ะ ไม่มีสัญญาณตอบรับ กลุ่มผมไม่ค่อยจะชอบสาวๆที่เข้ามาหาในร้านเหล้าเท่าไหร่ แล้วการแต่งตัววับๆแวมๆของเธออีกด้วย มันดูไม่ดีงาม
"เอ่อ..."
เธอถึงกับหน้าเสียแต่ก็ยังแกล้งปั้นยิ้มอยู่เหมือนเดิมก่อนจะขยับตัวมาชิดฟองอีกครั้ง แต่อย่าหวังครับว่าจะได้เอาอกตูมๆนั่นมาเบียดไหล่ของฟอง เพราะผมไวกว่าเลยเอื้อมมือไปกอดไหล่ฟองไว้เรียบร้อยแล้ว คราวนี้เธอชักสีหน้าว่าไม่พอใจอย่างชัดเจน
"ต้องกอดไหล่กันด้วยเหรอคะเนี่ย?"
เธอจีบปากจีบคอถาม ฟองไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกไปแต่ก็ยอมให้ผมกอดอยู่แบบนั้น จริงๆตอนนี้ฟองแทบจะขึ้นนั่งบนตักผมอยู่แล้ว
"ก็เรารักกันนี่ครับ กอดไหล่แค่นี้ธรรมดามาก"
ผมตอบไปก่อนจะยกยิ้มมุมปาก ฟองเหลือบมามองกันก่อนจะหลุดขำออกมาเบาๆ มือนุ่มนั่นเอื้อมไปหยิบถั่วลิสงอบเกลือแล้วส่งมาจ่อปากกัน... เดี๋ยวนะ คือฟองกำลังจะแสดงบทบาทอะไรให้เธอดูล่ะเนี่ย ตามไม่ทันเลยครับ
"กินสิครับมิน"
ผมถึงกับอึ้งไปเลย เพราะฟองยิ้มหวานให้แถมยังพูดเพราะกว่าปกติอีก ผมอ้าปากงับช้าๆแต่ปากกลับสัมผัสเข้ากับนิ้วฟอง ตอนนี้เหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นปลาบไปตามตัว ฟองรีบเก็บมือกลับพร้อมกับก้มหน้าลง
"นี่ทั้งสองคนเอ่อ... เป็นอะไรกันคะ?"
สีหน้าเธอดูจะตกใจมากกับการกระทำของผมกับฟองเมื่อสักครู่ แต่ผมไม่ได้แคร์อะไรหรอก จ้องจะกินฟองกับผมตาเป็นมันขนาดนั้น.. น่ากลัวจริงๆ
"คู่ข้าวใหม่ปลามันครับ ไม่ต้องอ่อยให้เสียเวลา"
ไม่ใช่ทั้งผมและฟองที่เป็นคนตอบ เป็นไอ้แทมที่นั่งดูสถานการณ์เงียบๆมาโดยตลอดนั่นเอง
"เอ่อ... ขอตัวนะคะ"
แล้วเธอก็ลุกขึ้นไปเฉยๆปล่อยให้พวกผมขำออกมากันทั้งโต๊ะ สีหน้าเหวอๆของเธอมันตลกจริงๆนะเออ
"ปล่อยได้แล้วมั้ง"
เสียงของฟองดังแทรกขึ้น ใบหน้าหวานๆที่อยู่ห่างกันไม่มากทำให้ผมใจเต้นรัว อยากกดจมูกลงบนแก้มใสๆแล้วสูดดมความหอมเข้าปอดชะมัด แต่ทำไมได้คนเยอะ
"ไม่อยากปล่อยครับ"
ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ดวงตาจดจ้องอยู่ที่ใบหน้าด้านข้างของฟอง เจ้าตัวหันมาสบตากันก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น
"ทำไม?"
"กลัวว่าจะมีสาวๆเข้ามานั่งเบียดฟองอีกน่ะสิ"
"ไม่มีหรอกน่า"
"ฟองเสน่ห์แรงเกินไป มินหวงนะ"
ผมพูดพร้อมกับจ้องลึกไปในดวงตาคู่นั้น ใบหน้าของเราขยับเข้าหากันเรื่อยๆ รู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดหน้ากัน เสียงหัวใจของผมในตอนนี้ดังกว่าเสียงเพลงในร้านซะอีก
"ทำไมขี้หวงจังนะ"
ดวงตาเล็กๆนั่นเบนหลบกัน เสียงเบาๆที่เอ่ยออกมาแต่มันกลับชัดเจนในโสตประสาทการรับรู้ของผม ผมเลื่อนหน้าไปกระซิบข้างหูของเขาถึงเหตุผลที่เป็นคนขี้หวงแบบนี้
"เพราะมินมีฟองคนเดียว จะไม่ให้หวงได้ยังไงกันครับ"
"หยุดพูดแล้วกินเหล้าไปเลย!"
ฟองเหวเสียงดังก่อนจะผลักอกกันแล้วหยิบแก้วเหล้ามาส่งให้เกือบกระแทกหน้าผม ผมกลั้นยิ้มแล้วรับแก้วมาดื่มอย่างเลี่ยงไม่ได้ จนไอ้พวกเพื่อนๆที่คงเห็นเหตุการณ์มานานเอ่ยแซว
"พวกมึงจะสวีทกันก็เกรงใจพวกกูบ้างเถอะ กลับห้องแล้วค่อยจู๋จี๋กันนะ"
ไอ้ฝุ่นพูดพร้อมกับเบ้ปาก ฟองหันไปมองแล้วถลึงตาใส่เพื่อน
"สวีทบ้านมึงสิ!"
"จะไปสวีทกันที่บ้านกูเหรอ? ได้ๆ มีห้องว่างนะ"
ไอ้ฝุ่นยังคงพูดกวนฟองอยู่ ผมลอบมองปฏิกิริยาของฟองแล้วเผลอยิ้มออกมา แม้แต่ตอนกำลังโมโหยังน่ารัก
"พ่องงงงงงงง"
แล้วฟองก็ปล่อยกระสุนถั่วลิสงอบเกลือในมือใส่ไอ้ฝุ่นไม่ยั้ง ทั้งโต๊ะหัวเราะครืนด้วยความเฮฮา ค่ำคืนนี้อีกยาวไกล ความสุขที่ได้รับมาในตอนนี้ก็อยากให้มันยาวนานตลอดไปเช่นกัน
----------------------------------------------
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
