ตอนที่10 "บ้านปัน"
สวัสดีครับคุณผู้ชม หลังจากที่ผมนอนผ่านเมื่อคืนมาได้แล้ว วันนี้ผมจะออกเดินทางไปบ้านปันครับ มันเป็นเด็กหอซึ่งบ้านมันอยู่ ชลบุรี จะกลับบ้านเสาร์อาทิตย์ และวันนี้เป็นวันเสาร์ครับผมจะกลับพร้อมมัน และเหล่าสรรพวิญญาณ เพื่อนๆในกลุ่มผมทั้งหลาย ซึ่งมันขอติดตามไปด้วยครับ ดีเหมือนกันจะได้ไม่เกร็งมากเวลาอยู๋กับปันสองต่อสอง ผมกับเพื่อนเคยไปบ้านปันมาแล้วครับสมัยที่ปันมันลำบากมากๆ แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไป ธุรกิจที่บ้านมันไปได้ดี ครอบครัวปันซื้อบ้านหลังใหม่ซึ่งผมกับเพื่อนๆ จะได้ไปครั้งแรกแต่สำหรับผมแล้วไม่ได้ตื่นเต้นว่าบ้านมันจะหลังเล็กหรือใหญ่ แต่เป็นเรื่องอื่นตั้งหากที่ผมกังวล
"เครียดอะไรจิ" ปันถามผมที่หอพักมัน เรามานั่งรอรถมันรับ
"เปล่า" :seng2ped:ผมตอบกลับไป จบบทสนทนาก็ไม่ได้คุยอะไรต่อ ดูๆไปวันนี้มีแค่ผมคนเดียวที่ดูไม่สนุก ไอ้ดิว ไอ้โบท ไอ้ภูมิ ดูตื่นตัวตื่นเต้นจนเกินงามเอามากๆ พวกมันขนเสื้อผ้าข้าวของที่มันคิดว่าจำเป็นแพ็คใส่กระเป๋าเตรียมพร้อมเลยทีเดียว ส่วนผมนั่งเฉยๆ มองวิวอะไรไปเรื่อยเปื่อย ปันเองก็นั่งอ่านหนังสือ(ฟิสิกส์) ซึ่งมันเป็นปกติของมันอยู่แล้ว
"ไอ้จิ เมื่อกลางวันพี่คิวเข้าขอไลน์มึงจากกูอ่ะ " ไอ้ดิวพูดขึ้น
"พี่คิว? รองประธานนักเรียนฝ่ายปกครองอ่ะนะ แล้วมึงให้ไปป่ะ" ผมถามมัน พลางหยิบมือถือขึ้นมาเปิดเน็ตดู แลดูผมไม่แรดเลย
"ให้ดิกูรู้ว่ามึงชอบคนหล่อๆ" ไอ้ดิวบอก
"เค้าชอบกูแน่เลย ไม่งั้นจะขอทำไมใช่ป๊ะะะะ" ผมพยายามเน้นคำว่า ป๊ะ นะครับคืออยากแกล้งๆ ไอ้ปันที่ตอนนี้ก็ยังนั่งเป็นรูปปั้นจ้องที่หนังสืออยู่ แต่กูรู้นะไอ้ปันว่าหูมึงอ่ะ ตั้งใจฟัง ซึ่งผมไม่ได้ตื่นเต้นอะไรเยที่พี่คิวมาขอไลน์ เพราะผมต้องซ้อมวิชาชีวะ กับแกอยู่แล้ว
"งานแรดก็มา" ไอ้ภูมิกับไอ้โบท พูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
ถามว่าผมจะเจ็บไหมกับคำด่าแค่นี้ บอกเลยขี้ดินประสิวมาก ผมขอแกล้งๆไอ้ปัน แก้เซ็งระหว่างรอรถซะหน่อยนะครับ
"หู้วววววววว รูปในไลน์ล้ออออออออออหล่ออออออออออออ" ผมพยายามใส่ความแรดขั้นสิบ
"ตัวก็ซู้งงงงงงงงงงงงงงงงงสูงงงงงงงงงงงง" ผมแก้มันต่อ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเลยเขยิบเข้าไปใกล้ๆ ไอ้ปัน เอาขาเข้าไปก่ายเอวมันแล้วเอามือคล้องคอมัน เหมือนลูกลิงปัญญาอ่อน อย่าเขาใจผิดว่าผมแรดนะ ผมกับมันเป็นเพื่อนกันมาก่อนไง
''หรอ แล้วกูหล่ะ"ไอ้ปันตอบมา สำเร็จละฮ่ะ ท่านผู้ชม yes! ผมทำท่า ชูกำปั้น yes! แสดงถึงความสำเร็จใส่พวกไอ้ดิว มันทำปากพูดออกมาแบบไม่มีเสียงว่า "แรด" แล้วเบะปากมาให้ผม มีหรือผมจะสนเชอะ
"ไม่รู้สิปัน แล้วแต่จะคิด" ผมทำท่าทางพูดแบบเชิดๆ แกล้งๆมัน มันวางหนังสือลงหันหน้ามาทางผม
"แต่กูไม่ปล่อยมึงไป" มันพูดออกมา
ผมเอาปากไปใกล้ๆหูมันแลัว "แหวะ จะอ้วก" พูดเสร็จผมมองหน้ามันแล้วเบะปากนิดๆ เอาแขนนขาที่ก่ายมันอยู่ออกมาจากตัวมันพอดิบพอดีได้ยินเสียงไอ้ภูมิกระโดดโลดเต้นกับผองเพื่อน ว่ารถมาแล้วๆๆๆๆๆ ผมเห็นแล้วสมเพช เป็นอย่างมาก
รถตู้ยี่ห้อดังสีดำสนิท กระจกทึบแสง จอดเทียบหน้าหอ พวกผมจัดแจงเอาของใส่รถ
"มานั่งกับกูข้างหลังจิ" ไอ้ปันดันตัวผมเข้าไปเบาะแถวหลังสุด แอร์เย็นเฉียบปะทะหน้าผมจังๆ ส่วนพวกผองเพื่อนก็นั่เบาะด้านหน้าตามอัธยาศัย ไอ้ดิวนั่งข้างคนขับ ไอ้ภูมิไอ้โบทนั่ง เบาะข้างหน้าผม
"ลุงครับไปได้เลย" เป็นไอ้ปันที่บอกลุงคนขับ รถค่อยๆเคลื่อนออกจากหอพักของโรงเรียน
"จะแวะที่ไหนหรือเปล่า" ปันถามผม
ผมเพียงแค่ส่ายหน้าให้มัน เป็นเชิงตอบแล้วเอนหลังพิงเบาะ ตามองถนน มองตึกอะไรตามประสาผม สักพักไม่นานปันเอื้อมไปเอาผ้าห่มให้ผม ผมยิ้มให้เชิงขอบคุณที่รู้ใจ เพราะผมหนาว ในใจผมกลับหนาวกว่าผมพยายามคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อพ่อแม่ปันรู้เรื่องทั้งหมด มือของผมค่อยๆอุ่นขึ้นเรื่อยๆ เมื่อมีอีกมือหนึ่งคอยกุมไว้ใต้ผ้าห่มมันอุ่นไปถึงใจเลยทีเดียวคุณผู้ชมครับ
ผ่านไปนานพอสมคววร ท้องฟ้ามืดสนิทแล้ว รถค่อยเคลื่อนตัวช้าลงที่หน้าประตูบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง และจอดสนิทหน้าบ้านหลังนี้ใหญ่จริงอะไรจริงอลังการงานอิตาลีมากฮ่ะผู้ชม
ป้าแม่บ้านและคนอื่่นๆ กุลีกุจอกันมาที่รถ
"สวัสดีครับป้า" ไอ้ปันกล่าวทักทายป้าแม่บ้านอย่างนอบน้อม ผมและพวกเพื่อนๆก็สวัสดีทุกคนที่อยู่ตรงนั้นตามๆกัน
"ไปกินข้าวเลยลูกเสร็จแล้ว คุณตรี คุณทิพย์ อยู่ในห้องรับแขกนะลูก" ป้าคิดพูดเสร็จเราก็มุ่งหน้าไปที่ห้องรับแขก ทักทายผู้ใหญ่สักหน่อยครับ
"อ้าววว ตาปันมาแล้วหรอลูกมีเพื่อนๆด้วย ยินดีต้อนรับนะลูก" แม่ของปันพูดทักทายพวกเรา ดูแล้วเป็นคนใจดีมากแน่ๆ
"กินข้าวๆ กันก่อนตาปัน บอกเพื่อนๆด้วย" เป็นทางฝั่งของพ่อปันพูดขึ้น หน้าตาถอดแบบกันมาเลยพ่อลูก
ไอ้ดิว ไอ้ภูมิ ไอ้โบท กระริกกระรี้ จนเกินงามเป็นอย่างมาก ผมล่ะอายแทนเลย ส่วนปันก็ขอตัวไปห้องก่อน มันคงจะไปเก็บของอะไรมันมั้งครับ
"กินเลยลูกไม่ต้องรอตาปันหรอก เดี๊ยวรายนั้นก็มาจ๊ะ" แม่ปันบอกอย่างสบาย
"ครับบบบ" ไอ้ดิว ไอ้ภูมิ ไอ้โบท ลงมือกินอย่างผู้หิวโหย ผมทนเห็นภาพไม่ได้เลยเอามือหยิกขาไอ้ภูมิสักหน่อย
"เบาๆหน่อย ไอ้ห่า" ผมบอกไอ้ภูมิ
"ฮ่าๆๆ กินเยอะๆเลยลูก ไม่ต้องเกรงใจแม่" แม่ปันบอก ไม่นานไอ้ปันก็ลงมาจากห้อง มานั่งร่วมโต๊ะ
"ไหนตาปันแม่ขอดูรูป แฟนหนูหน่อยสิว่าสวยขนาดไหน" แม่ปันเปิดประเด็น ทำเอาพวกไอ้ภูมิหันมองหน้าผม ผมเองก็เกร็งๆ สะกิดเตือนไอ้ปัน ไม่ให้มันพูดอะไรวู่วาม
"ม๊า ครับ กินข้าวก่อนเถอะ อีกอย่างผมเขินพวกมันด้วย" ไอ้ปันตอบอย่างเลี่ยงประเด็น
"เจ้าปัน ถ้าไม่ดีเหมือนน้องแพรวลูกเพื่อนป๊า ไม่ต้องไม่คบนะ 555555" พ่อของปันพูดขึ้น
ผมที่กินข้าวอยู่มีหันไปมองหน้าไอ้ปันนิดๆ
น้องแพรวไหน อย่าให้รู้นะมึงไอ้ปัน
"โถป๊า ผมกับแพรว เนี่ยนะเราเป็นพี่น้องกันมาตั้งแต่เล็กแล้ว" ไอ้ปันตอบไป
"เห็นไอ้กีร์ เพื่อนป๊าบอกว่า เจ้าแพรวมันชอบๆ เราอยู่นะตาปัน" พ่อปันพูดขึ้น
"ป๊า! ก็ไปเชื่อลุงกีร์ ได้ยังไงหล่ะลุงแกชอบแกล้งผมจะตาย" ไอ้ปันบอก
ผมคิดว่าไม่ใช่เรื่องอะไรที่จะต้องไปทำหน้าไม่พอใจอะไรกับบทสนทนานั้น เลยนั่งกินข้าวชิวๆ ตามประสาของผมไป
"ไอ้จิๆ มึงโดนแย่งผัวเหมือนในละครแน่" ไอ้ดิวปากหมากระซิบผม
"พ่อมึงสิ!" ผมพูดขอบคุณมันไป
"แล้วนี่ จิ ดิว โบท ภูมิ สบายดีนะลูก " แม่ปันพูดกับพวกผม
"ครับสบายดีครับ" ผมตอบกลับไปพวกมันก็ยิ้มๆให้แม่ปัน
"มาที่นี่บ่อยๆ นะลูก ตาปันอยู่นี่ก็ไม่ได้ออกไปไหน เหงาจะแย่ถ้าพวกหนูอยากมาเมื่อไหร่ก็ตามสบายนะลูก" แม่ของปันบอกพวกผม พวกเรายิ้มให้พร้อมพยักหัวรับอย่างเป็นมารยาท
หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จพวกเราก็ขึ้นไปดูห้องที่จะนอน ตอนแรกเราทั้งหมดจะนอนด้วยกัน แต่ไอ้ดิวไอ้กระซิบกระซาบ อะไรสักอย่างมันสามตัวเลยแยกไปนอนอีกห้องหนึ่ง ส่วนผมกับปันก็นอนห้องไอ้ปัน ภายในห้องปันก็จะใหญ่หน่อย มีเตียง เฟอร์นิเจอร์ต่างๆ ตู้หนังสือขนาดใหญ่และโต๊ะทำงานดูดี
"ปัน มึงนอนบนเตียงไปนะกูนอนข้างล่างเอง" ผมบอกไป
"ทำไม" ปันถามกลับมา พร้อมกับมองหน้าผมงงๆ
"มันแปลกๆว่ะมึง" ผมบอกไป
''แปลกยังไง" มันถามผม
"แปลกแบบจึ๊กกือดิ๊วๆๆ " ผมพยายามบอกมันด้วยภาษาศาสตร์ชั้นสูง
"-*-" หน้ามัน
"ไม่ใช่ว่ามึงกลัวกูใช่ไหม" มันถามผมแล้วยิ้มๆ
"นี่! ตาปันแกชักจะยังไงๆแล้วนะ" ผมพูดเลียนแบบเสียงแม่มัน แล้วตีตูดไปทีนึง
"กูจะฟ้องม๊า" มันขู่ผม
"กลัวจัง" ผมตอบแบบจริงจัง
"ตกลงนะ กูนอนข้างล่างเอง มันไม่ดีนะนอนข้างบนด้วยกัน ถ้าไม่ให้กูจะไปนอนกับพวกไอ้ดิว" ผมบอกมันไป
"ก็ได้ กูจะตามมึงไปนอนข้างล่าง" ปันบอกผม
'สึด" ผมสบถเพียงในใจ
ผมเดินสำรวจห้องมันไประหว่างที่ไอ้ปันยังนั่งอึนๆอยู่ รูปมันตอนเด็กๆนี่ดูน่ารัก ไฮโซ ดูแพงมากครับ ผมสำรวจไปเรื่อยๆก็ไปสะดุดกับภาพๆนึง ที่เป็นเด็กผู้ชายคนนึงนั่งเล่นทรายอยู่ริมทะเลพร้อมกับเด็กผู้หญิงน่ารักๆคนนึงกำลังกอดคอเด็กผู้ชายอยู่ คงไม่ต้องเดาก็พอรู้ว่าเด็กผู้ชายคนนั้นคือ 'ปัน' ส่วนเด็กผู้หญิงคนนี้ก็คือ
"ปัน นี่น้องแพรวอะไรนั่นใช่ไหม" ผมยื่นรูปไปให้ไอ้ปันดู
มันพยักหน้าบอกผมว่าใช่
"อย่าคิดมากเลย ไม่มีอะไรหรอก" ปันบอกกับผม
"กูแค่ถามเฉยๆ ยังไม่ได้ดราม่าหอยอะไรเลย" ผมตอบมันกลับไป แล้วหันหน้ามาดูที่รูปต่อไป มันไม่ได้มีแค่รูปๆเดียวสำหรับเด็กผู้หญิงคนนี้แต่ผมยังเจออีกหลายรูป หลายสถานที่ที่ไอ้ปันไปกับยัยแพรวอะไรนั่น ในตอนแรกผมคงประเมินผิดไปว่าแพรว แค่อาจจะเป็นแค่ศัตรูกระโหลกกะลา แต่ไม่ใช่ผมกำลังอาจจะเจอกับความทรงจำดีๆ ของไอ้ปันตั้งแต่เด็กๆ และที่สำคัญเธอเป็น "ผู้หญิง"
ผมเลือกที่จะเปิดผ่านไม่ได้ถามอะไรปันต่อ แต่กว่าจะผ่านรูปน้องแพรวอะไรนั่นได้ ต้องยอมรับเลยว่าเยอะจริงๆ
"ปันมีรูปมึงตอนแก้ผ้าป่ะ" ผมแกล้งถามมัน
"ตอนโตก็มีนะจะดูไหมครับ" มันพูดด้วยสายตาเจ้าเลห์ พลางจับที่กางเกงมันคล้ายๆว่าจะถอด
"มึงนี่จังไรคนนะปันรู้ตัวป่ะ" ผมชมมัน
"หรอๆๆๆ มึงก่อนมั้งครับ" มันพูดยักคิ้วหลิ่วตา แล้วเขยิบมากอดคอผม
'' ปล่อย ปล่อยเดี๊ยวนี้ อยู่กันสองคนทำแบบนี้ถ้าอารมณ์พาไปหล่ะ " ผมสั่งสอนมัน
"มึงนี่ติ๊งต๊องมากรู้มั้งจิ" มันชมผม
<<<< หน้ามันตอนนี้ครับ
ผมไม่ได้สนใจอะไรไอ้ปันต่อ ยังคงตามหารูปมันตอนเด็กๆต่อไป มันก็เอนหลังนอนลงกับเตียงเอามือก่ายหน้าผาก วางแว่นไว้หัวเตียง เหยียดขาตรง ตามองทีวีประมาณว่าเป็นข่าวการเมือง
10 นาทีผ่านไป........................................................................
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เจอแล้วๆๆ จู๋มึงเล็กหว่ะ" ผมหยิบรูปที่เจอหันไปล้อมัน ไอ้ปันหันหน้ามาทำหน้าเอือมๆใส่ผม
"กิ๊วๆๆๆๆๆ กระดิกไปกระดิกมา กุ๊กกิ๊กๆ" ผมเอานิ้วเขี่ยที่หนอนน้อยไอ้ปันที่รูปของมัน
"ใครๆก็เล็กป่ะวะ ตอนเด็กๆอ่ะ มานี่!!!!!!!!!!!!" มันคงอายมั้ง พูดเสร็จมันเอื้อมตัวมาล็อคคอผม
"อย่านะๆๆๆ อย่าทำหนูนะ" ผมทำเสียงแรดๆ นิดๆ พยายามขัดขืนมัน ผมพยายามจริงๆนะสาบานได้
หน้าไอ้ปันยิ่งเอือมขึ้นเรื่อยๆ
"มึงเสร็จกูแน่ไอ้จิ มานี่!!!!!!!!!!!!!!!" มันไม่ยอมเอื้อมสุดตัวจะมาจับผม ผมพลาดท่าโดนมันจับล็อคลากลงไปนอนหงายข้างๆมัน
"ฮ่าๆๆ ไม่เอาไอ้ปัน อย่าเล่นดิ ไม่เอาฮ่าๆๆๆๆ ปล่อยก่อนกูยอมเเล้วปัน" ผมเว้าวอนทำตาน่าสงสารใส่มัน มันหลงกลคลายมือออกนิดๆ ผมได้จังหวะ ถีบตัวลุกพรวดขึ้นยืนห่างๆเตียง
"ไอ้ปันขี้โง่ ๆๆๆๆๆๆๆ" ผมยืนได้ก็ล้อมัน ทำท่ากวนตีนๆ
"-*-" หน้ามัน
"แน่จริงก็จับให้ได้ กระแซะกระแซะกระแซะ เข้ามาสิ" ผมทำท่าเต้นกวนตีนมัน
มันล้มตัวลงนอนหันหลังให้ไม่สนใจผมต่อ อย่างนี้เขาเรียกว่างอนชัวร์ สู้ไม่ได้ก็งอนเหมือนเด็กไอ้อ่อน
"ปัน ปัน ไอ้ปันขี้แพ้ กิ๊วๆๆ" ผมล้อมัน เขยิบไปใกล้ๆมันเอานิ้วจี้ที่เอวมัน
"แฮร่" มันหันมาจะจับผม ทำเอาผมตกใจสะดุ้งถอยหลังทัน มันเสียฟอร์มที่จะจับผมแต่จับไม่ได้ น่าสงสารมึงจริงๆไอ้ปัน คราวนี้มันงอนผมจริงจังครับท่านผู้ชม หันหลังให้ผมอีกครั้ง
คราวนี้ผมไม่ไว้ใจมันแล้วคุณผู้ชมไอ้ปันมันร้ายเงียบ ผมเดินไปหยิบไม้กวาดแล้วจับที่ด้ามไม้กวาด เอาปลายแหย่ที่ตูดไอ้ปัน
"กิ๊วๆๆๆๆๆ" ผมแกล้งมันไปปากล้อมันไป
มันสะดุ้งตัว หันมาจับที่ด้ามไม้กวาดฉุดกระชากลากดึงไม้กวาดกับผม
"ฮ่าๆๆๆ เอามา ฮ่าๆๆๆๆ" ผมไม่ยอมแพ้มันหรอก
"ฮ่าๆๆๆ มานี่!!!!!" ไอ้ปันก็ไม่ยอมผมเช่นกัน
สุดท้าย
.
.
.
ผมพลาดท่าถลำตัวล้ำเส้นเข้าไปในรัศมีมัน เพราะมันใช้แรงที่ถูกต้อง ตามกฏของนิวตัน มันคว้าตัวผมจนอยู่หมัด คราวนี้แน่นจริงๆครับท่านผู้ชม
"คราวนี้หล่ะไอ้จิ กูไม่เชื่ออะไรมึงอีกแล้ว" มันพูดหลังจากที่จับผมให้อยู่ใต้ร่างมันได้
"อย่าปล้ำชั้นนะๆ ฮ่าๆๆๆ" ผมยังคงกวนตีนมันไม่เลิกโดยลืมคิดไปว่ามันเจ้าเลห์แค่ไหน
"มึงไม่รอดไอ้จิ คราวนี้ไม่รอดจริงๆ ใครก็ช่วยมึงไม่ได้!!!!!!!!" มันเทียวเล่นเทียวจริง จับผมขึงขา แขน
''อย่านะ ท่านขุนอย่าทำบ่าว" ผมยังคงประมาทในชีวิตนมาใกล้ๆผมแล้วจุ๊บที่ปาก แต่ผมกัดปากมันได้ทัน
"โอ๊ย!!!!!!!!!!! ไอ้จิมึงทำขนาดนี้เลยหรอ กูแค่จะแกล้งมึงเล่นๆแล้วจะปล่อย แต่มึงเล่นอย่างนี้เลยหรอ มึงจำไว้มึงทำตัวมึงเองนะ" ไอ้ปันพูด คราวนี้หน้ามันดูจริงจังมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
"ขอโทษปันกูขอโทษ กูจะไม่เล่นแล้วจริงๆ กูสาบานได้" ผมส่งเสียงน่าสงสารพร้อมกับสายตาที่เว้าวอนปานจะขอชีวิต
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ สายไปแล้วไอ้จิ มึงเสร็จแน่" มันยกฟ้องคำร้องของผม หลังจากที่มันพิพากษาจบ ก็ไซร้คอผมอย่างแรงๆ แต่มันเสียวฮะผู้ชม
"ฮ่าๆๆๆ ฮือๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ ปันก็ขอโทษกูยอมแล้ว กูขอโทษจริงๆ กราบตีนก็ได้" ผมเริ่มกลัวมันจริงจัง เพราะคราวนี้ เจน สัมผัสได้ว่ามันจะเอาผมจริงๆ
มันไม่ฟังอะไรผมแล้ว ไซร้ผมท่าเดียว ผมเห็นสมควรว่าจวนตัวแล้วเลยงัดไม้ตาย
"ไม่ปัน ไม่ใช่ตอนนี้ ถ้ามึงทำอะไรกูกูจะไม่นอนกับมึง" ผมขู่มัน
ได้ผลครับท่านผู้ชม มันหยุดชะงักทันที แล้วค่อยๆเคลื่อนตัวมันออกจากตัวผม ลงไปนอนหงายข้างๆผม เราสองคนหอบทั้งคู่
"มึงอย่าไปไหนนะ อยู่กับกู" มันพูดขึ้น ดราม่าซะงั้นมึง ผมไม่ทราบว่าคำพูดของผมไปกระตุกต่อมดราม่าอะไรของมัน
"มึงคิดอะไรอยู่วะเนี่ย อย่าคิดมากดิ " ผมหันหน้าไปบอกมัน
"เปล่าไม่ได้คิดมาก" มันตอบผม แล้วเอามือก่ายหน้าผาก ผมว่าบรรยากาศมันชักเหงาๆ เศร้าๆ แล้วฮะผมต้องหาอะไรแก้สถาณการณ์ซะหน่อย
"เออ ปันได้เวลากินยาแล้ว เดี๊ยวกูลุกไปเอามาให้นะ" ผมพูดเสร็จก็เดินไปที่กระเป๋ายามัน แล้วก็หยิบน้ำในตู้เย็น
"อ่ะนี่ กินซะ" ผมพูดพร้อมกับส่งยาให้ปัน ปันรับยาแล้วเอาเข้าปากดื่มน้ำตาม
"ปันวันนี้มึงอย่าพึ่งบอกอะไรแม่มึงนะ กูขอร้อง" ผมบอกมัน
"อืมได้" มันหันหน้ามาตอบผมแล้วยิ้มให้ ผมรู้สึกดีขึ้นเพราะมันยิ้มได้แล้ว
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงระรัวจากการเคาะประตูห้องของ ไอ้ดิว ไอ้ภูมิ ไอ้โบท
"เข้ามาเลย ไม่ได้ล็อค" ไอ้ปันตะโกนบอกไป
พวกมันเปิดประตูเข้ามาได้ ก็มาใกล้ๆที่เตียง
"ปกติไม่เห็นพวกมึงจะมีมารยาท แล้วคราวนี้ทำไมเคาะประตูวะ" ผมชมพวกมัน
"ก็เผื่อมึงกำลังเอากันอยู่พวกกูจะได้ไม่กวน" ไอ้ดิวตอบ
"กูไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก" ผมตอบพวกมัน
"หรอไอ้จิ เออไอ้ปันพวกกูลืมเอาผ้าเช็ดตัวมาอ่ะทำไงดี" ไอ้ดิวพูด
"มึงไปบอก ป้าแม่บ้านได้เลยเดี๊ยวแกจัดการให้" ไอ้ปันตอบ
"เออๆ" ไอ้ดิวตอบ
"ห้องนอนพวกกูใช้ได้เลยว่ะ แจ่มโคตร กูกระโดดที่เตียงแม่งเด้งชิบหาย" ไอ้ภูมิพูด
"ให้มันสำรวมหน่อย ดีออก" ผมชมมัน
ผมกับพวกเพื่อนๆ นั่งเล่นอะไรไปเรื่อยเปื่อย ไม่นานพวกมันก็ขอกลับห้องเพราะพวกมันยังไม่ได้อาบน้ำกันน
"ไปอาบน้ำจิ" ไอ้ปันบอกผม ตอนนี้ผมนอนกลิ้งส่ายตูดอยู่บนเตียง
"มึงก็อาบก่อนสิ" ผมบอกมัน
"เรื่องมาก" ไอ้ปันพูดเสร็จ มันก็ลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า มันถอดแว่นออก แล้วถอดเสื้อ โหมีซิกแพตด้วย ขาวๆๆๆมาก เลยตัวแล้วมันก็นุ่งผ้าเช็ดตัวเดินมาที่ผม
"ทีให้ดูก็เล่นตัว มาแอบมองอย่านี้ไม่ดีนะครับ" ไอ้ปันพูดเสร็จก็เดินเข้าห้องน้ำไป ผมลุกขึ้นจากเตียงไปยืนที่ระเบียงห้อง บรรยากาศดีจริงๆ ครับที่ชลบุรีตอนกลางคืนอย่างนี้ลมทะเลพัดมาดีจริงๆ ผ่านไปสักพักไอ้ปันก็คงใกล้เสร็จแล้วล่ะ ผมจัดแจงเตรียมเสื้อผ้า สบู่ เครื่องประทินผิวต่างๆของผมให้พร้อม แล้วไปรอที่เตียงเปิดดูทีวีไปมา ไม่นานไอ้ปันก็ออกมา มันนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมา ผมก็เข้าห้องน้ำต่อจากมันเลย
"หูย กระจกห้องน้ำงานดีจัง" ผมชม สำรวจห้องน้ำนู่นนี่ไปเรื่อยๆ เสร็จแล้วก็เปิดฝักบัวอาบน้ำ
................................... ผ่านไป 15 นาที..................................................................................
ตอนนี้ผมอาบน้ำเสร็จแล้วครับ ผมจัดแจงเช็ดเนื้อเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำนี่แหละ ใครมันจะชอบโชว์อย่างไอ้ปันมันหล่ะ
คืนนี้ผมใช้บริการชุดนอนลายเบ็นเท็นตัวโปรด
ตอนนี้ไอ้ปัน ก็นอนดูข่าวอะไรของมันไป ส่วนผมก็เช็ดผมทาครีมอะไรไป
"จิ" ไอ้ปันเรียกผม ผมที่นั่งทาครีมอยู่หน้ากระจก ก็หันไปมองมันผ่านกระจกโดยไม่ได้หันหน้าไป
"ว่า" ผมถามมันไป
"พรุ่งนี้ไปเที่ยวทะเลกัน" ไอ้ปันบอก
"อืม" ผมตอบมันกลับไป
หลังจากนั้นผมก็จัดแจงปูที่นอนด้านล่างเตียง โดยที่ไอ้ปันก็บ่นพึมพำๆ ไปเรื่อยๆ ผมไม่ได้สนใจอะไรจนปูที่นอนเสร็จ ผมก็ล้มตัวลงนอน
"สบายจังเลยยยยยยยยยยยย" ผมพูดหลังจากที่นอนลงกับที่นอน
"กูปิดทีวีแล้วนะจิ จะดูอะไรไหม" ปันถามผม
"ไม่อ่ะ ปิดเลย" ผมบอกมัน ทันทีทันใดแสงเดียวจากทีวีปิดลง ห้องมืดสนิท ได้ยินเพียงแค่เสียงแอร์ดังอยู่ ไอ้ปันเขยิบมาริมเตียงใกล้ผม ผมเห็นทุกอย่างเพราะตาปรับแสงได้แล้ว มันค่อยๆเอามือวางทอดลงมาจากเตียง ผมก็เอามือผมไปจับที่มือมัน
"จิ" ปันเรียกผม
"หืม" ผมขาน
"ทำไมถึงเป็นแฟนกับกูอ่ะ"มันถามผม
"อืมมมมมมมมมม ทำไมนะหรอ มึงหล่อมั้ง"ผมตอบมัน ไอ้เชี่ยย เขินแทบบ้า
"แค่เนี๊ยนะ" มันถามผม
"ก็จริงอ่ะ เอาแบบตรงๆนะมึงตรงเสป็คกูเลยอ่ะ แล้วที่สำคัญมึงดูเป็นผู้ใหญ่มีเหตุผล" ผมมตอบไป มันยิ้ม
"แล้วมึงรู้ไหมทำไมกูถึงขอมึงเป็นแฟน" มันถามผม
"เออ อยากรู้เหมือนกัน" ผมตอบ
"มึงไม่เหมือนใครดี"มันพูด
"แต่มึงเป็นผู้ชายนะปัน"ผมถามมันกลับไป
"ไม่เห็นเป็นอะไรหนิ"มันบอก
"ปัน สมมติว่ามึงจำเป็นต้องมีใครเพื่อครอบครัวมึง มึงอย่ามาลำบากใจเพราะกูเลยนะ กูให้อิสระมึงเสมอ" ผมบอกมันไป มันกระชับมือของผมแน่นยิ่งขึ้น
"แบบนี้ไงมึงไม่เหมือนใคร ไม่เหมือนจริงๆ แต่ถึงยังไงกูก็ไม่ยอมปล่อยมึงไปหรอกไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น "มันบอกผม
ผมไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะกำลังคิดบางอย่างในใจ
"กูรักมึงมากกว่าที่มึงคิดนะจิ" มันบอกผม
ผมไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่กระชับมือมันให้แน่นขึ้นเป็นเชิงรับรู้
"รักเท่าไหน" ผมถาม
"รักเท่าฟ้าเลย" มันตอบพร้อมกับทำท่าปัญญาอ่อนเหมือนเด็ก
"ฟ้าไหนอีก ฟ้าคนไหน" ผมแกล้งๆมัน
"กวนตีน" มันตอบ
"มึงไม่อยากรู้หรอว่ากูรักมึงไหม" ผมถามมันบ้าง มันหันหน้ามาหาผมแล้วหันกลับไปนอนหงาย
"กูกลัวคำตอบของมึง มึงชอบมีความคิดอะไรแปลกๆ กูดูแลมึงได้ให้มึงสบายได้ มึงรู้แค่ว่ากูรักมึงก็พอ"มันบอกกับผม
ผมก็กลัวที่จะตอบเหมือนกัน เพราะผมเป็นอย่างที่มันบอกจริงๆ ผมรักมันนะ รักมากถึงขนาดปล่อยมันให้คนที่ดีกว่าผมได้เลย
มันโน้มตัวลงไปจุ๊บที่ปากผม กระซิบข้างหูผม
'ฝันดี'
ค่ำคืนนี้ผมคงนอนหลับสบายแล้วท่านผู้ชม บายครับ
โปรดติดตามตอนต่อไป
โพลล์
หัวข้อ: นี่แหละ "ชีวิตเกย์ ชีวิตกู" ตอนที่ 22 " สุขสันต์วันเปิดซิง ” 12:48 (อ่าน 17577 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก