หัวข้อ: .❤.รักครั้งแรก -- ตอนพิเศษ 4 -- 14.08.59

[Jindkyp]

chapter 11



วันนั้นตอนเที่ยงๆกัณณ์ได้ยินพี่ในแผนกเม้าท์กันก็ขึ้นมาหาผม ดูแผลนิดหน่อยเมื่อเห็นว่าเป็นแผลเล็กๆ มันก็ไม่ได้สนใจอะไร สนใจแต่ว่าทำไมผมถึงได้แผลมากกว่า

ผมก็เล่าเรื่องของคุณตูนให้มันฟัง กัณณ์ดูหัวเสียกับนิสัยของเธอสุดๆ แต่ผมว่าเป็นใครๆก็หัวเสียนะนิสัยแบบนั้น

พอตกกลางคืนพี่ทิศก็โทรมาหาเขา พี่ทิศกำชับให้เขาล้างแผลแล้วใส่ยาใหม่อีกรอบแต่เขาก็เห็นว่ามันเป็นแผลเล็กๆ ไม่นานก็คงหายเองเลยเถียงกันไปเถียงกันมา จนสุดท้ายเขารับปากว่าจะทำแผลใหม่ อีกคนจึงพอใจแล้วค่อยวางสายไป

"มึงกับพี่ทิศเป็นไรกันว่ะ?" กัณณ์ส่งเสียงถามผมขึ้นท่ามกลางความมืดในห้องนอน

"เจ้านาย รุ่นพี่รุ่นน้องกันไง"

"เจ้านาย? รุ่นพี่รุ่นน้อง?"

"อือ"

"ไอ้ควาย! พี่ทิศดูแลมึงอย่างกับแม่ลูกอ่อน ยังจะเจ้านายพี่น้องกันอีกเหรอ กูเคยบอกมึงแล้วว่าพี่ทิศแม่งแปลก พี่แกเล็งมึงอยู่แน่ๆ"

"มึงคิดตามกูนะ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันพี่เขาก็รู้จักชื่อมึงแล้ว พอมึงมาสมัครงานพี่เค้าก็รับมึงเลย รับมึงให้นั่งทำหน้าห้องเขาเลยอันนี้ไม่แฟร์กับกู กูเคือง! อาสามารับมาส่งมึงอีก อันนี้ดีเพราะกูได้ประหยัดเงินด้วย ไหนพอเสาร์อาทิตย์ยังพามึงไปนั่งเล่นที่บ้านเค้าอีก"

"กูว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ มึงค่อยลองสังเกตพี่แกดู"

เขาคิดตามที่กัณณ์บอกเรื่อยๆก็ฉุกใจกับพฤติกรรมของพี่ทิศ ที่ผ่านมาเขาคิดแค่ว่าอีกคนเอ็นดูเขา เอ็นดูเขามากกว่าคนอื่นแต่ไม่คิดว่าพี่ทิศจะชอบเขาเพราะ หนึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าพี่ทิศปฏิบัติกับรุ่นน้องคนอื่นยังไงเลยไม่รู้ว่าตัวเองนั้นพิเศษขนาดนั้น สองเขาเป็นผู้ชายที่ยังชอบมองของสวยๆงามๆอยู่และคิดว่าพี่ทิศก็เป็นเช่นกัน สามเขากับพี่ทิศต่างกันมาคนหนึ่งสมบูรณ์ทั้งรูปร่าง หน้าตา ฐานะ การศึกษาแต่เขารูปร่างธรรมดา หน้าตาธรรมดาไปอีก ฐานะจัดอยู่ว่าค่อนข้างลำบาก คงมีแต่การศึกษาที่พอกับเทียบเคียงกันได้

แต่พอเขาคิดตามที่กัณณ์พูดมันก็ดูพิเศษอยู่แต่ก็ไม่ได้ชัดเจนว่าชอบขนาดนั้น เขานอนคิดไปมาจนเอามือก่ายหน้าผากอย่างคนคิดไม่ตก

"มึง หลับแล้วเหรอ?"

"ยัง"

"แล้วมึงจะเงียบทำไม ไม่ตอบกุกลับกูเหรอ?"

"กำลังคิดอยู่"

"เออ คิดให้มากๆเลยนะ ยังมีอะไรที่ไม่ได้เล่าให้ฟังอีกไหม?"

เขาลังเลใจอยู่ว่าจะเล่าเรื่องตอนพี่ทิศกอดเขาแล้วเขาเผลอจุ๊บมือพี่ทิศให้อีกคนฟังดีไหม

"เล่ามา ไม่ต้องเงียบ เงียบแบบนี้มีแน่ๆ คิดจะปิดกูเหรอ"

"ไม่เล่าได้ไหมดึกแล้วนอนก่อนเถอะเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย"

"ไม่ได้! เล่ามาเลย กูเคยบอกมึงแล้วว่าถ้ามีอะไรแปลกๆให้บอกกูยังจะปิดกูอีกนะ"

"ก็เห็นว่าไม่สำคัญไง"

"เออตรงนั้นแหละสำคัญที่สุด ไอ้สัดคิดปิดกูเหรอ"

"เปล่า" เขาตอบเสียงอ่อยๆ

"ไม่ต้องมาทำเสียงงั้น กูไม่ใจอ่อนเล่ามา" ก็ไม่แน่ใจหรอกว่ากัณณ์มันเป็นห่วงหรือมันอยากรู้เรื่องของเขากันแน่ แต่เขาก็ดีใจที่มันดูเหมือนจะใส่ใจกับเขามากขนาดนี้

"เล่ามา! อย่าลีลานะมึง"

"กำลังจะเล่า"

เมื่ออีกคนกดดันมากๆเขาเลยเล่าเรื่องตอนพี่ทิศทำแผลให้เขาออกไป

"ชัด ชัดเลย ไอ้ควาย!" มันพูดขึ้นทันทีที่เขาเล่าจบ ตอนคิดอยู่คนเดียวมันไม่เขินหรอกแต่พอเปิดปากเล่าให้คนอื่นฟังเขาก็เขินขึ้นมาเหมือนกัน

"พี่เขาทำขนาดนี้แล้วมึงยังไม่รู้เหรอ?"

"ก็มะ ไม่นะ" เขาตอบอ้อมๆแอ้มๆ

"กูหนักใจจริงๆ ไม่รู้จะสงสารเสือหรือหรือเหยื่ออย่างมึงดี"

"เสือ? เหยื่อ? อะไร?"

"นั้นไง กูว่าเสือน่าเป็นห่วงมากกว่าเจอเหยื่อโง่ๆแบบมึงเนี่ย"

"........"

"มึงนี่มัน! ขอบคุณบุญที่มึงทำซะนะที่ช่วยให้มึงรอดมาถึงตอนนี้เนี่ย!" กัณณ์ว่าเสียงขึงขัง

"พี่ทิศ แม่งน่าสงสาร"

"พี่ทิศคือเสือ แล้วเราคือเหยื่อ?" ถามอีกทีเพื่อความแน่ใจว่าตนนั้นเข้าใจถูก

"เออ ขอด่าอีกทีก่อนนอน ไอ้ซื่อบื้อ! ฝันดีมึงนอนได้แล้ว"

"อือ ฝันดี"

จะฝันดีได้ไงมาทำให้เขาคิดมากเรื่องพี่ทิศแบบนี้แล้วเขาจะหลับลงไหมคืนนี้หน่ะ

แน่นอนว่าตอนเช้าเขาตื่นสายกว่าปกติแต่ก็ยังพอจะอาบน้ำแต่งตัวทัน เมื่อคืนนินไม่แน่ใจว่าตนหลับไปตอนไหนแต่คงดึกเอาการอยู่ สังเกตได้จากคนที่ตื่นก่อนกัณณ์อย่างเขา วันนี้กลับตื่นสายกว่า ขอบตาดำตาก็ลึกโบ๋แบบนี้ เขาที่ส่องกระจกอยู่เห็นสภาพตัวเองก็ตวัดสายตาไม่จ้องกัณณ์ที่เดินอารมณ์ดีกินซีเรียลกับนมเป็นอาหารเช้าอย่างเคืองๆ

"อะไรของมึง มองแบบนั้นหมายความว่าไง?"

"....." เขาไม่ตอบแต่กลับชี้ไปที่ตาตัวเองแทน

"แหมๆ แค่ขอบตาดำนิดเดียวทำมาเคือง อ่ะกุแบ่งให้กิน" กัณณ์เดินมาหาเขาพร้อมป้อนซีเรียลให้หนึ่งคำ เช้านี้เขาคงไม่ได้ทานข้าวเช้าแน่ๆเพราะอีกไม่นานพี่ทิศก็มารับแล้ว

"มึง สัปดาห์นี้นะพอเที่ยงแล้วมึงรีบเก็บกระเป๋าแล้วลงมาหากู ไปกินเที่ยงกับกูเค๊?"

"แต่ถ้าพี่ทิศชวน......"

"มึงก็บอกไปว่ามาทานกับกูนี้แหละ"

"อืม ก็ได้" ผมก็ไม่รู้หรอกว่ากัณณ์มันตั้งใจจะทำอะไรแต่จะให้กินเที่ยงกับใครผมก็ไม่ขัดอยู่แล้ว

พอได้เวลา เขาทั้งคู่ก็ลงมารอพี่ทิศที่หน้าหอเหมือนเดิมทุกวัน แต่วันนี้แปลกไปนิดหน่อยเมื่อกัณณ์มันลากให้ผมขึ้นไปข้างหลังแทนส่วนมันนั่งหน้าคู่กับพี่ทิศไป

"พี่ หวัดดีครับ" กัณณ์ทักคนขับอย่างพี่ทิศเหมือนเดิมทุกวัน

"สวัสดีครับ" เขาก็ทักด้วย

พี่ทิศเหลือบตามองเขาผ่านกระจกมองหลัง ขมวดคิ้วเป็นปมแล้วเหลือบสายตาไปมองกัณณ์ที่นั่งข้างคนขับฮัมเพลงสบายอารมณ์อยู่สลับไปมาทำนองถามว่า ทำไมวันนี้เขาไปนั่งหลังแล้วให้เพื่อนมานั่งหน้าแทน เขาก็ส่ายหน้าตอบพร้อมชี้ไปที่คนนั่งหน้าเพื่อบอกว่าตนก็ไม่รู้เหมือนกัน

คนขับรูปหล่อก็เปลี่ยนเกียร์ เปิดไฟเลี้ยวแล้วค่อยๆขับรถออกไป

"ทำไมวันนี้อยู่ๆถึงสลับที่นั่งกันล่ะ" ทศทิศถามอย่างอดสงสัยไม่ได้

"ผมอยากนั่งหน้านะพี่ นินมึงนั่งหลังได้ใช่ไหม งั้นสัปดาห์นี้กูของนั่งหน้านะ" ไม่ต้องรอให้เขาตอบ กัณณ์มันถามเองตอบเองเสร็จเรียบร้อย

"ผมนั่งได้ใช่ไหมพี่?" กัณณ์หันไปถามคนขับที่มีศักดิ์เป็นถึงเจ้านายด้วยสายตาเจ้าเล่ห์แพรวพราว

"อืม" ถามมาขนาดนั้นจะให้ตอบไม่ได้ได้ไงกัณณ์

ตลอดทางพี่ทิศเหลือบมองเขาอยู่ตลอด ทำให้เขาหวนคิดตามที่คุยกับกัณณ์เมื่อคืน

"นิน เป็นอะไรรึเปล่า? ปวดหัวหรือเจ็บแผล?" พี่ทิศถามเขาทันทีที่เขายกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเองเพื่อกลบความคิดที่ฟุ่งซ่านอยู่ในหัว

"ไม่มีอะไรหรอกพี่ พอดีเมื่อคืนผมไป"กระแทก"เข้าจุดมันพอดี มันเลยเป็นอย่างที่เห็น" กัณณ์ชิงตอบเข้าพร้อมยักคิ้วหลิ่วตามามองเขาอีก

นินที่เห็นอย่างนั้นก็รีบหันหน้าไปมองนองรถแทน ทิ้งให้ทศทิศจ้องมาอย่างต้องการคำตอบกับคำพูดแปลกๆของเพื่อนชายคนสนิท

จังหวะที่รอรถเลี้ยวเข้าที่จอดรถในตึก ทศทิศก็หันหน้ามามองเขาก่อนกวาดสายตาสำรวจเขาจนทั่วแล้วค่อยมาชะงักที่ขอบตาดำเหมือนคนไม่ได้นอนอย่างนั้น แต่ไม่ทันที่จะได้ถามอะไร เพื่อนเขาก็เอื้อมมือมาปิดตาทศทิศเสียก่อน

"อย่ามองนินแบบนั้นสิพี่ ผมหวงนะ" มันจะหวงอะไรของมันกัน

"ทำไม" พี่ทิศที่หันไปมองหน้ากัณณ์แล้วถามอย่างเอาเรื่องขึ้นมาทันที

"อ้าวพี่ ก็คนนอนด้วยกันทุกวัน หวงห่วงกันเป็นธรรมดา" กัณณ์มันก็ตอบยียวนอีกคนไป

"กัณณ์!" ร่างสูงที่ได้ยินคำตอบไม่เข้าหูก็หันไปตวาดคนตอบลั่นรถ

"พี่ทิศครับ คือ...." นินจะเข้าไปขัดเมื่อเห็นว่าพี่ทิศเริ่มหัวเสียกับการยียวนของเพื่อนตนทันที

"ไม่เป็นไรนิน กูไม่ถือ มึงนั่งเงียบๆไปเถอะ" กัณณ์หันมาบอกเขาพร้อมจ้องหน้าเขาเขม็งราวกับไม่ให้เขาพูดอะไรต่อ

ทศทิศหายใจฟืดฟาดอยู่สองสามทีแล้วค่อยกลับมาเป็นปกติ รถขับวนอยู่ไม่นานก็ได้ก็ได้ที่จอด เขาทั้ง 3 คนลงจากรถ พี่ทิศเงียบไม่พูดอะไรต่อจากนั้นอีกเลย นินที่เห็นร่างสูงเงียบไปเหลือบมองคนตัวสูงเป็นระยะๆ

ก็ตั้งใจจะเข้าไปชวนคุยแก้ข้อสงสัยหรอกนะ แต่ติดที่กัณณ์มันดึงมือเขาไว้แล้วส่ายหน้าไปมาห้ามไม่ให้เขาเข้าไปคุยกับอีกคนที่เดินนำหน้าอยู่


"อย่าลืมที่ตกลงกันไว้นะ" กัณณ์หันมาบอกเขาก่อนเดินออกจากลิฟต์

"ตกลงอะไรกัน?" ทศทิศที่ได้ยินถามเขาทันทีที่บานประตูลิฟต์ปิดลง

"อะ เอ่อ ตกลงกันว่าตอนเที่ยงจะไปกินข้าวด้วยกันนะครับ"

"ที่ไหน?" ก็รู้นะว่าโกรธที่กัณณ์ไปกวนแต่ไม่ต้องเอามาลงกับเขาได้ไหม

"ยังไม่รู้ครับ แต่คงใกล้ๆ"

"แล้วทำไมนินไม่กินกับพี่? โกรธเรื่องตูนเหรอ?" ร่างสูงถามขณะที่เดินไปยังห้องทำงาน

"ไม่ได้โกรธ แต่นัดกับกัณณ์ไว้แล้วก็เลย......"

"อืม ไปทำงานเถอะ" พี่ทิศตอบกลับแล้วก็เดินเข้าห้องไปส่วนเขาก็ทักพี่ทรายแล้วนั่งทำงานของตนไปเรื่อยๆถึงแม้ว่าในใจจะกลัวว่าพี่ทิศจะโกรธเขาอยู่รึเปล่า.........


GUN Talk:
ไอ้ผมก็ว่ามันแปลกๆอยู่แล้วตั้งแต่แรก แต่นินมันทั้งซื่อทั้งบื้อ ไม่คิดห่าอะไรทั้งนั้น เหลือเชื่อว่าตัวเองจะคบคนซื่อได้ขนาดนี้ พี่ทิศจีบมันอยู่แท้ๆแต่มันก็ยังไม่รู้เรื่องอะไร

ผมไม่แปลกใจหรอกถ้าจะมีผู้ชายมาจีบมัน ยุคสมัยนี้แล้วแถมหน้านินมันยังออกแบ๊วๆหวานๆอีก ตอนเจอมันตอนปี 1  ก็คิดว่ามันเป็น แต่พอคบมันมาเรื่อยๆก็รู้ว่ามันแบ๊วแค่หน้า มันเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา แต่มันเป็นผู้ฟังที่ดีเพราะถึงแม้ผมกับเข็มคุยกันเป็นสิบเรื่องถ้ามันไม่เหม่ออยู่ ลองถามมันมันก็ตอบได้ว่าคุยเรื่องอะไร 

วันๆมันเรียนกับทำงาน 2 อย่าง ลองมันไปทำกิจกรรมสิ มันดังทั่วมหาลัยแน่ๆ

เรื่องส่วนตัวของมันผมก็ไม่ค่อยรู้หรอก รู้แค่ว่ามันอยู่คนเดียวตั้งแต่มอปลายแล้ว ญาติมันอยู่ทางใต้นานๆถึงมันจะลงไปเยี่ยมสักที แต่นิสัยมันดีเลยคบกันยาว

ทั้งผมและดอกเข็มก็เป็นห่วงมัน ไม่รู้ว่าที่มันเหม่อบ่อยๆเป็นเพราะอะไร แต่คิดว่ามันคงคึดถึงอะไรบางอย่างแน่ๆ อยากจะถามอยู่หรอกนะแต่เห็นมันทำหน้าเศร้าๆแล้วไม่อยากขุดขึ้นมาเลยได้แต่อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆแบบนี้

พอได้ทำงานที่เดียวกัน ผมเลยช่วยมันมาอยู่ด้วยกันซะเลย แต่พอรู้เรื่องพี่ทิศเจ้านายผมคิดจะจีบมันผมเลยหมั่นไส้พี่มัน ทำมาตีเนียนคิดว่าเอ็นดูรุ่นน้องที่ไหนได้อยากได้เอ็นน้องมากกว่า !!

ดีนะนินมันมาบอกผมก่อน(ถึงผมจะบังคับมันก็เถอะ)

ตอนเช้า ผมที่รู้เรื่องหมดแล้วจึงปิ๊งไอเดียขึ้นมาก็ไม่ได้จะขัดขวางอะไรหรอกแค่อยากแกล้งพี่มันเล่นเท่านั้นก็เลยสลับที่นั่งกัน

พี่ทิศทำหน้ายุ่งเลย

ก๊ากกกๆ

พอผมพูดสองแง่สองงามออกมาก็โกรธเข้าไปอีก
 
เออดีจะได้หึงให้อกแตกตายไปเลย

ก่อนออกจากลิฟต์ก็ทิ้งระเบิดปิงปองลูกเล็กไว้ เชื่อขนมกินได้เลยว่าพี่ทิศต้องถามนินแน่นอน

 ฮ่าาาาๆ

กล้าท้าเลยตอนเที่ยงวันนี้พี่ทิศตามผมกับนินมาแน่ !! คิคิ....


------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

มาคุยกันเถอะ
สวัสดีค้าาา มาแล้ว
ขอบคุณ คุณ angelnan คุณ oaw_eang คุณ kong6336 คุณ magarons มากนะคะที่ชี้ข้อบกพร่องของเรา
เราจะค่อยๆพัฒนาการเขียนขึ้นไปค่ะ
ใครที่เห็นข้อผิดพลาดอีกก็ช่วยบอกมาเลย เราก็ยินดีรับฟังน้าา >3<
สุดท้ายขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ คนที่เข้ามาเม้นท์ด้วยขอบคุณมากๆเลยค่ะ
 
 

[MayA@TK]

ลุ้นๆพี่ทิศจะตามมาไหม

 

[k00_eng^^]

พี่ทิศโดนแกล้งแล้วอ่ะ

[Yara]

จะแกล้งพี่ทิศ แต่จะกลายเป็นน้องนินโดนลูกหลงแทนซะรึป่าว

[DeJavu~ ★]

ขอให้กัณมีคู่ เราชอบแมนๆ อ่า คู่กับภพยิ่งดี แบบ กล้ามชนกล้าม
นิยายดูมีสีสันขึ้นเยอะเลยคะ
ค่อยๆปรับไปเนอะ
ไงก้อจะตามอ่านต่อนะคะ
เป็นกำลังใจให้คะ

[stickyyrice]

ตามค่ะ ชอบงานละมุน งานเบาๆ

[Jindkyp]

chapter 12



ทศทิศออกมาจากห้องทำงานตั้งแต่ยังไม่เที่ยงเดินไปคุยกับพี่ทรายบ้างเดิน เดินไปส่วนกลางชงกาแฟมาดื่มแล้วเดินวนไปวนมาอยู่แต่หน้าห้องพักใหญ่ แต่ไม่ยอมกลับเขาไปให้ห้องของตน

เขาลอบมองอีกคนที่เดินผ่านหน้าโต๊ะเขาไปมาอยู่หลายครั้งแต่ไม่มีที่ท่าว่าจะเข้ามาคุยหรืออะไรเลย

พี่ทิศทำแค่เหลือบตามองเขาตอนที่เดินผ่านแล้วเมินใส่เขาอย่างนั้น เขาเองที่กลัวว่าอีกคนจะโกรธเลยลอบสังเกตอาการของพี่ทิศอยู่ตลอด

"พี่ทราย วันนี้ไปทานเที่ยงที่ไหน?" ทศทิศถามเลขคนเก่งประจำตัว

"พี่ทานข้าวห่อค่ะที่ส่วนกลาง แฟนคดมาให้ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ" พี่ทรายตอบยิ้มๆ

"เปล่าครับ วันนี้ผมต้องทานข้าวคนเดียวเลยมาหาเพื่อนทาน"

"อ้าว ไม่ไปทานกับน้องนินแล้วเหรอคะ" เขานั่งบทสนทนาอยู่ก็อดสุดุ้งไม่ได้เมื่อพี่ทรายที่ไม่รู้เรื่องอะไรกล่าวถึงชื่อเขา

"ไม่ครับ วันนี้เขานัดกับเพื่อน" พี่ทิศพูดเสียงดัง เขาเลยเงยหน้าหันไปมองก็เห็นอีกคนยืนจ้องเขาอยู่แล้ว

"อ่า...งั้นทานกับพี่ไหม?" พี่ทรายชวน

"พี่ทานเถอะ ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวค่อยรอทานมื้อเย็นทีเดียว"

นั้นไงทานข้าวไม่ตรงเวลาเดี๋ยวก็ปวดท้องหรอกเขานั่งก้มหน้าทำงานแล้วคิดอยู่ในใจ

"ไม่ดีมั้งค่ะ เดี๋ยวบ่ายก็ต้องประชุมกับฝ่ายจัดซื้ออีก พี่ว่าเดี๋ยวคุณทิศจะไม่ไหวเอานะคะ" เลขาอย่างพี่ทรายแย้ง

"งั้นเอางี้ดีไหมคะ นิน พาคุณทิศไปทานด้วยได้ไหม?" พี่ทรายเสนอไอเดีย

"คือ....." ตัวเขาไม่มีปัญหาอยู่แล้วแต่กลัวว่าจะไตีกับกัณณ์นะสิ

"ไม่ต้องหรอกพี่ทราย เขาดูลำบากใจ" เจ้านายเข้าขัดขึ้นเมื่อเห็นว่าเขาทำท่าลังเลใจ

"ไม่ได้ลำบากใจครับ งั้นพี่ทิศไปทานกับพวกผมก็ได้" เขารับคำ

"ดีเลย งั้นลงไปทานกันก่อนก็ได้ค่ะ อีกไม่นานก็พักแล้ว" พี่ทรายบอก

"ครับ ขอบคุณมากนะครับพี่ทราย งั้นผมลงไปทานข้าวก่อนนะ" คนตัวสูงตอบแล้วหันหน้ามาบอกเขา

"เก็บของสิ"

"ครับ" เขาหยิบกระเป๋าขึ้นมากวาดของจำเป็นลงกระเป๋าแล้วลุกขึ้นเดินตามเจ้านาย

"พี่ทิศต้องไปหากัณณ์ที่แผนกนะนัดกันไว้ที่นั้นอ่ะ" เขาบอกเมื่ออีกคนเอื้อมมือไปกดลิฟต์ชั้น 1 เรียบร้อยแล้ว

"ทำไมต้องไปรอรับ เดี๋ยวก็เจอกันแล้ว ไปรอข้างล่างก็เหมือนกันนั้นแหละ!"

เขาเงียบไม่ตอบกลับอะไร ไม่นานลิฟต์ก็ถึงชั้นที่หมาย เมื่ออกจากลิฟต์เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหากัณณ์ทันทีแล้ว

>>ฮัลโหล เสร็จรึยัง?<<

>>อ้าวหรอ อีกนานรึเปล่า?<<

>>เปล่าก็ยังไม่ได้หิวขนาดนั้น รอได้<<

>>อื้มๆ เอ่อรอยู่ที่ชั้น 1 นะเดินตรงมาใกล้ๆประตูทางออกเดี๋ยวก็เจอเอง<<

>>อ่าๆ แต่รีบๆหน่อยก็ดีนะ แหะๆ<<

แล้วเขาก็กดวางสายไป กัณณ์มันเหลืองานค้างอยู่นิดหน่อยเลยอยากจะทำให้เสร็จ มันเลยบอกให้เขารอสักแปบ ตัวเขารอหน่ะไม่เท่าไรแต่คนข้างๆนี้สิ เขาเลยตัดสินใจบอกคนตัวโตที่ยืนหน้านิ่งอยู่ข้างๆ

"พี่ทิศ รอกัณณ์แปบนะ มันยังทำงานไม่เสร็จเลย" ไม่รู้ว่าจะยิ่งโกรธเพื่อนเขารึเปล่าที่ต้องมารอเพื่อนเขาแบบนี้

"นี้ถ้านินไปกินกับพี่เหมือนวันก่อนก็ไม่ต้องมาหิ้วท้องรออยู่แบบนี้หรอก"

"ขอโทษครับ แค่สัปดาห์นี้ผมนัดกับกัณณ์ไว้แล้ว ทั้งสัปดาห์เลย"เขาตอบเสียงอ่อย

"ทั้งสัปดาห์?"อีกคนทวนคำพูด

"ครับ พี่หิวแล้วเหรอเอางี้ไหมระหว่างรอกัณณ์พี่ไปทานที่ร้าน MMM ก่อนไหมครับเดี๋ยวผมเข้าไปนั่งเป็นเพื่อน" เขาเสนอเมื่อเห็นพี่ทิศหน้ายักษ์กว่าเดิม

"ไม่ต้อง! จะรอ! จะไปกินกันสองต่อสองรึไง?!" พี่ทิศถามเสียงห้วน

"ก็ไม่อยากให้พี่รอหนิ ผมรู้พี่โมโหหิวแล้ว แล้วอีกอย่างร้านที่ผมจะไปกินกันมันเป็นร้านอาหารตามสั่งแถวนี้นะครับ"

"ไม่ได้โมโหหิว หงุดหงิดเรื่องอื่นอยู่"

"หงุดหงิดเรื่องผมเหรอ?"เขาถามเสียงอ้อมแอ้ม

"..........." เขาถามแต่อีกคนไม่ตอบ

ชัดเลย หงุดหงิดเรื่องเขาแน่ๆ แต่จะมาโกรธทำไม เขากับกัณณ์ก็เพื่อนกัณณ์ถึงวันนี้กัณณ์มันพูดแปลกช่วยให้คิดลึกอยู่หลายรอบก็เถอะ

"กูว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ มึงค่อยลองสังเกตพี่แกดู"เสียงของกัณณ์ที่คุยกันเมื่อคืนแวบเข้ามาในหัวทันที

"พี่หงุดหงิดผมเรื่องอะไรอ่ะ?" เขาถาม

"ถ้าผมทำอะไรที่ผิดไปก็ขอโทษด้วยนะครับ" เขาพูดพร้อมยกมือไหว้ก้มหัวขอโทษอีกฝ่ายอย่างจริงจัง

"เฮ้อออออ นินไม่ได้ทำผิดอะไร ไม่ต้องมาขอโทษพี่ พี่แค่บ้าไปเอง" พี่ทิศยกมือขึ้นมาวางบนหัวเขาแล้วขยี้ผมนุ่มเบาๆแล้วค่อยเอามือลง

"นินพี่ถามตรงๆเลยนะ นินกับกัณณ์คบกันอยู่รึเปล่า?"

เขาหน้าเหวอเลยทันทีกับคำถามชวนขำแบบนี้แต่ยังไม่ทันตอบอะไรท่อนแขนผิวสีแทนของใครบางคนก็มากอดคอเขาไว้ซะก่อน

 

GUN Talk:

โอโห้ นี่ผมมาทันประโยคเด็ดพอดี แถมโชคช่วยไอ้เอ๋อนินมันยังไม่ได้ตอบอะไรไป มัวแต่ทำหน้าเหวอตะลึงกับคำถามอยู่ผมเลยฉวยโอกาสนั้นซะเลย

วาดแขนไปกอดของนินมันแล้วดึงให้มันเอียงเซเข้ามาหาตัว ก่อนจะหันไปทักพ่อหนุ่มทศทิศที่เริ่มตีหน้าเอาเรื่องมองแขนผมที่คล้องอยู่ที่คอไอ้เอ๋อ

"พี่อยากรู้ทำไมอ่ะ?"

"กัณณ์ พี่ถามนินนะให้นินตอบ" นี้ลอกด่ากูว่าขี้เสือกป่ะว้า ช่างมันไม่สนใจ ฮ่าาาา

"ผมกับมันก็เหมือนคนๆเดียวกันอะพี่ มีอะไรก็แชร์กันใช่ไหมจ๊ะ?" ผมหันไปถามนินที่เริ่มขมวดคิ้วไม่สบายใจเมื่อเห็นผมกับพี่ทิศเริ่มวางมวยกัน

แต่ผมก็พูดรื่องจริงนะ เราแชร์กันหมดอ่ะทั้งแต่ที่อยู่ยันของใช้

"กัณณ์อย่ากวนพี่ทิศสิ" นี้ก็นะ ไปแตะพี่ทิศเขาหน่อยเลยไม่ได้ ควายน้อยของผมเอ็นดูจริงๆ

"เงียบไปเถอะมึง เดี๋ยวกูจัดการเอง" ผมก้มไปกระซิบบอกมัน

"กัณณ์! ทำอะไร?!" เอ้าเห้ยๆ ยังไม่ได้ทำไรเลย คิดว่าหอมแก้มมันรึไง ถึงมันหน้าแบ๊วแต่ผมก็ยังชอบผู้หญิงอยู่นะ หอมแก้มมันไม่ลงหรอก

"พี่ทิศครับ ผมว่าไปกินข้าวกันดีกว่านะ" คนกลางอย่างนินก็รีบเอ่ยตัดปัญหาชวนอีกคนไปกินข้าว

นั้นไง ๆ! ผมบอกแล้วว่าไงพี่ทิศมันต้องตามมาอยู่ดี เหอะๆแววตาพี่แกบ่งบอกหมดเลยว่าคิดไรอยู่ อยากให้ผมเอาแขนออกจากคอหน้าแบ๊วเหรอ? ไม่ทำโว๊ย!

ฮ่าาา สะใจ กิ๊วๆยืนตีหน้ายักษ์แล้วนั้น

ผมหันไปยักคิ้วให้พี่แกทีนึง หน้าพี่แกนี้สั่นระริกเลย งานนี้แม่งสงสารพี่แกว่ะถ้ามีคนมาจีบนินแบบถึงเนื้อถึงตัวพี่แกไม่คลั่งเหรอ
 
"อ้าว พี่ไปด้วยเหรอผมคิดว่ามายืนคุยกับนินเฉยๆ" ผมถามเสียงใส

"ไปด้วย! ไปได้กันยังนิน พี่หิว!" ตอบผมมาซะเสียงขุ่นเลย

"ครับพี่ๆ กัณณ์เอาแขนออกก่อนสิ เดินลำบากนะ" นินมันหันมาทำหน้าไม่พอใจผมที่ผมไปกวนประสาทพี่มันแล้วยังเอาแขนพาดคอมันอีก

"เออ ก็ได้ๆ เดี๋ยวกลับห้องมึงโดนหนักแน่" ผมพูดแล้วชี้หน้ามัน นินมันส่ายหัวเบาๆราวกับเอือมระอานิสัยผม แต่คนตัวสูงอีกคนนะสิ สงสัยคิดไปไกลจนกู่ไม่กลับแล้วเพราะทำหน้าพึลึกพิลั่นเหมือนจะมากินหัวผมให้ได้

ผมล่ะนับถือความอดทนพี่แกจริงๆที่ไม่ระเบิดออกมาเมื่อฟังผมพูดสองแง่สองงามแบบนี้ เดี๋ยวถ้ามีโอกาสต้องจับมาสอบสวนหน่อยว่าคิดจะทำอะไรเพื่อนผมกันแน่

แต่สงสัยความอดทนพี่แกคงใกล้จะถึงขีดสุด แขนแกร่งของพี่ทิศเลยจับมือนินแล้วดึงให้ไอ้เอ๋อมันเดินเคียงข้างพี่แกไปทิ้งให้ผมเดินตามหลังดูฉากคนจูงมือกันไป.....


พอออกจากตึก เดินไปตามริมถนนฟุตบาทแล้วเลี้ยวเข้าซอยเดินตรงไปอีกไม่ไกลก็เจอร้านอาหารตามสั่งอร่อยเด็ด ผมเจอร้านนี้เพราะมากินกับพี่ที่แผนก ปรากฏว่าถูกใจมากตั้งใจว่าจะชวนนินมันมาทานตั้งนานแล้ว

แต่มันบอกว่าตอนเที่ยง ปกติมันจะทานกับพี่ทิศ ผมตอนนั้นที่ยังไม่รู้ตื้นลึกหนาบางก็ปล่อยมันไปคิดว่ามันจะได้สังคมใหม่ๆเพิ่มขึ้นแต่ที่ไหนได้พี่มันกั๊กเพื่อนผมไว้นี้เอง

"กัณณ์หาร้านที่มีแอร์ได้ไหม? เราว่าพี่ทิศน่าจะทะ ทา...."

"พี่ทานได้นิน เข้าไปเถอะ" แหม! เป็นห่วงเป็นใยกันเหลือเกิน กลับห้องกูจะตบกะโหลกเพื่อนเอ๋อให้

พี่ทิศแคร์มัน มันแคร์พี่ทิศขนาดนี้ยังจะไม่รู้เรื่องอีก

"เออ มึงไม่ต้องกังวลหรอกพี่เขาทานได้เนอะพี่เนอะ" ผมหันไปเออออหอหมกกับพี่ทิศทันที

"อืม นินมานั่งข้างพี่มา" พอถึงโต๊ะ พี่แกก็ลากเพื่อนผมไปนั่งข้างๆเฉย

จริงๆแบบนี้ไม่ต้องเอ่ยชวนมันก็ได้นะพี่

"รับอะไรดีค้า"แม่ค้าเดินมารับรายการันทีที่พวกผมนั่งเสร็จ

"ผมเอาข้าวราดพริกแกงหมูกรอบ ไข่ดาวพิเศษ 1" ผมสั่ง

"เอาผัดบล็อคโคลี่กุ้งครับ" น้องนินเด็กน้อยสั่ง แล้วหันไปถามอีกคนที่ไม่รู้จะกินอะไร

"พี่ทิศกินอะไรดีครับ?"

"สั่งให้พี่หน่อยสิ" นินมันก็พยักหน้ารับงึกงัก

"อ่าาา....งั้นเอาเต้าหู้หมูสับราดข้าวครับ" มันสั่ง

"ขอบคุณนะ" ไม่ต้องมาทำตาแพรวพราวแวววาวระยิบระยับใส่เพื่อนผมเลย! นินมันบื้อยิ้มหวานตอบเขาไปเฉยๆ บรรยากาศนี้ชมพู๊ชมพูประกายม่วงเลยนะ

หมั่นไส้โว๊ยยยยยย!

พี่ทิศหันมามองหน้าผมนิดแล้วๆยกยิ้ม สงสัยคิดว่าตัวเองชนะ

ฮ่าๆๆ

"เดี๋ยวผมไปเอาน้ำให้นะครับ พี่ทิศกินน้ำเปล่านะครับ " นินมันอาสา

"อืม" คนตัวสูงตอบกลับ ผมทำมือชี้ๆไปด้านหลังของมันทำนองว่าต้องไปเอาน้ำตรงนู้น นินมันก็ลุกขึ้นไปเอาน้ำที่ด้านในของร้าน
 
"กัณณ์" มาแล้วครับเสียงเย็นๆ ลำเอียงโคตรตอนคุยกับเพื่อนผมนี้เสียงนุ่มกิงก่องแก้วมาก

"ครับพี่" เอาเถอะผมไม่ถือ ตอบกลับชิวๆเลย

"เป็นอะไรกับนิน?" ถามตรงๆแมนๆแบบนี้กินใจไอ้กัณณ์มากหลือเกิน

"ก็เป็นคนที่อยู่ห้องเดียวกัน นอนด้วยกันอะไรแบบนี้ครับ"

"อย่ากวนพี่นะกัณณ์" ขู่กันจริงเหรอว่ะ ตามองจ้องมาแม่งน่ากลัว

"งั้นพี่ตอบผมก่อน พี่คิดอะไรกับมัน?" เอาว่ะ ทำเข้มเข้าสู้เพื่อนทั้งคน

"ไม่ใช่เรื่องที่พี่ต้องบอก"

"งั้นผมก็ไม่บอกพี่เหมือนกัน" จะต่อยกูไหมว่ะ อย่ามองแบบนั้นกลัวนะเว้ย ทำใจดีสู้เสืออยู่

"จะถามอีกครั้ง เป็นอะไรกับนิน?" เสียงงี้เข้มสุดๆ ดูจากหน้าถ้าลุกขึ้นมาต่อยผมได้คงลุกแล้ว
 
"เพื่อนสนิทครับ.........." ผมเห็นนินมันเดินกลับมาพอดีเลยตั้งใจทิ้งระเบิดไว้อีกลูก เพราะแน่ใจว่าพี่มันไม่ลุกขึ้นมาต่อยผมชัวร์

"เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อครับ" แม่ง เชื่อไหมครับ พอผมพูดจบพี่ทิศลุกขึ้นเอื้อมมือมากระชากคอเสื้อผม ง้างหมัดเลย นินที่เดินถือน้ำมามันเห็นเข้าก็ปรี่เข้ามา

"พี่ทิศ! มีอะไรกันครับใจเย็นๆก่อน"

"กัณณ์ไปกวนอะไรพี่ทิศ"  นินมันถามเสียงแข็งเชียว คนในร้านก็หันมามองรอลุ้นว่าจะมีเรื่องกันรึเปล่า แต่โชคดีครับพอนินเข้ามาพี่มันเลยปล่อยเสื้อผมเอา หมัดลงแล้วนั่งลงตามเดิม

ถึงผมนั่งอยู่ฝั่งตรงแต่ก็เห็นนะว่านินมันนั่งจับมือจับแขนพี่ทิศไว้ ลูบขึ้นลูบลงให้คลายอารมณ์ใหญ่เลย สงสัยงานนี้พี่แกอาจจะไม่เหนื่อยมากอย่างที่คิดก็ได้ครับ.....


------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

มาคุยกันเถอะ
สวัสดีค้า มาแล้วววว
ตอนนี้กัณณ์ทอร์คไปเกือบครึ่งเลย 555
จริงๆเราก็อยากแต่งคู่รองนะคะ แต่กลัวตัวเองฝีมือยังไม่พอ
เดี๋ยวพอแต่งสองคู่แล้วคนอ่านจะงงเอา ขอฝึกฝนอีกนิดนะคะหรือจะลองเปิดคู่รองดี 5555
สุดท้ายขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ คนที่เข้ามาเม้นท์ด้วยขอบคุณมากๆเลยค่ะ
 
 

[MayA@TK]

กัณณ์ เอ๊ย เกือบได้กินกำปั้นแทนข้าวซะแล้ว

 

[Roman chibi]

เชียร์พี่ทิศ สู้ๆ

[JUST_M]

พี่ทิศใจเย็นๆๆ


ยุขึ้นง่ายๆ อุตส่าห์เนียนมาตั้งนาน

 

[angelnan]

เชียร์กัน ถึงแม่จะเป็นไปไม่ได้ ที่ไม่เชียร์ทิศคือ ทิศ ไม่ชัดเจน แค่แสดงออกว่าหึง หวง แต่ ไม่จัดการ กับอีตูนปัญหาใหญ่ให้เด็ดขาด ถ้าชอบนินจิงๆๆ ควรจะทำอะไรให้ชัดเจน ไม่ปล่อยให้คาราคาซังแบบนี้ นินก้ออย่าหลงละเริ่งไปละ ไว้หอร์มบ้าง แลจะแสดงออกว่าห่วง แบบไม่รู้ตัวมากเกินไปแล้ว

[Yara]

กัณฑ์กระตุ้นไปขนาดนี้ พี่ทิศก็แสดงความรู้สึกจริงๆได้แล้วนะ เพราะถ้ายังแค่แหย่อยู่แบบนี้น้องนินก็คงไม่รู้ตัวหรอก

[mareya.no7]

เพื่อนเป็นห่วงไดแต่ใช่ว่าต้องมากไปเรามองว่ามันล้นน่ะ นายเอกไม่น่าจะไม่ทันคนนะ แต่ก็อย่างว่าแหละ รีบทำไรให้ชัดเจนทีเถอะคุณทศทิศ

[panitanun]

ทำไมขำ55555555555
กันต์เราชอบเธอ5555555

[kong6336]

กัณณ์เราชอบนาย55555

หาคู่ให้กัณณ์ที

[warin]

เรื่องหน้าของกัณฑ์เป็นพระเอกนะจ๊ะ  อิอิ
พี่ทศทิศสมหวังไวๆ  นะจ๊ะ  หนูนินแบ๊วขนาดนี้

[Jindkyp]

chapter 13



ผมเดินไปเอาน้ำแปบเดี๋ยว พอเดินกลับมาอีกที ก็เห็นพี่ทิศกระชากคอเสื้อ ง้างหมัดเตรียมพุ่งใส่หากัณณ์แล้ว

ผมคิดว่ากัณณ์มันคงไปกวนประสาทพี่ทิศแน่ๆเพราะตั้งแต่เช้าแล้วที่กัณณ์ยียวนกวนพี่ทิศอยู่ ไม่งั้นพี่ทิศคงไม่ลุกขึ้นมาท้าตีแบบนี้ แต่ยังไม่รู้เรื่องว่าทะเลาะกันเรื่องอะไร

พอเขาถามว่ากัณณ์ไปกวนอะไรพี่ทิศมันก็ไม่ตอบ มองผมแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ส่ายหัวไปมาเป็นเชิงปฏิเสธที่จะไม่ตอบ

รึว่าเรื่องที่คุยกันเมื่อคืน ถ้าเป็นเพราะเรื่องที่คุยกันเมื่อคืน กลับห้องไปผมคงต้องเคลียร์กับมันหน่อยแล้ว

ผมหันไปมองร่างสูงที่พยายามนั่งสงบสติอารมณ์อยู่ ผมเลยเปลี่ยนประเด็นมาเรื่องข้าวที่แม่ค้าเอามาเสริฟพอดี คงอยากให้รีบๆทานให้เสร็จๆก่อนจะตีกันมั้ง

"มาทานกันดีกว่าครับนี้ อ่ะนี้ของพี่" ผมส่งข้าวราดเต้าหู้หมูสับให้คนข้างๆ

แล้วค่อยหันมาหยิบจานของตัวเอง ส่วนกัณณ์มันก็รับข้าวของมันไปนั่งกินหน้าตาเฉย ตลอดเวลาบนโต๊ะอาหารไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมา เขาเองก็อึดอัดไม่น้อยอยู่เหมือนกันเลยรีบกินๆให้เสร็จๆ จะได้แยกย้ายกันไปทำงานต่อ

เขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะขอโทษพี่ทิศแทนกัณณ์แล้วค่อยไปคุยกับกัณณ์ให้รู้เรื่องเพราะผมเองก็อยากรู้ว่ามันไปกวนประสาทพี่เขาทำไมทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ก็เห็นคุยกันได้ดี ถ้ามันทำไม่เข้าท่าเขาจะให้มันมาขอโทษพี่ทิศด้วยตัวเอง

หวังว่าถ้าทำแบบนั้นแล้วพี่ทิศกับกัณณ์คงกลับมาคุยกันได้เหมือนเดิมนะ

พอทานข้าวกันเสร็จทศทิศก็วางเงินไว้ร้อยหนึ่งแล้วจูงมือเขาเดินออกมาจากร้านเลย โดนไม่ได้หันไปมองหน้ากัณณ์ด้วยซ้ำ นินเองก็แทบจะลุกขึ้นเดินตามอีกคนไม่ทันยังดีที่มือคว้ากระเป๋าคู่ใจมาได้ เขาหันหน้าไปบอกกัณณ์ว่าเจอกันแบบไร้เสียง กัณณ์มันก็พยักหน้ารับแล้วโบกมือไล่กลายๆ

พอเดินมาถึงบริษัทพี่ทิศก็ยังไม่ยอมพูดอะไรเขาเลยตัดสินใจเอ่ยปากก่อน

"คือ...พี่ทิศครับ มีเรื่องอะไรกันเหรอ?"

"........." ไม่ตอบอีก สงสัยต้องไปถามจากกัณณ์แล้ว

"นิน ตอนนี้แชร์ห้องอยู่กับกัณณ์ใช่ไหม?" อยู่ๆคนที่เดินตีหน้าครึมมาตลอดก็ถามเขา

"ครับ ทำไมเหรอ มีอะไรรึเปล่า?"

"สนใจย้ายออกไหม? มาอยู่คอนโดพี่แทนเอาไหม?"

"หาา..นี้มันเรื่องอะไรกันครับ พี่ไม่พอใจกัณณ์มันขนาดนั้นเลยเหรอ ผมขอโทษแทนมันด้วยจริงๆ มันเป็นคนพูดมากแต่ไม่ใช่คนไม่ดีนะครับ"

"แล้วสนใจรึเปล่า ย้ายมาไหม? ไกลจากที่เดิมหน่อยแต่เดี๋ยวพี่ไปรับไปส่งเอง"

"ขอบคุณมากนะครับ แต่ผมไม่ย้ายดีกว่าคือมันไม่สะดวกแถมยังรบกวนพี่ด้วย"

"ไม่รบกวนอะไร ย้ายเถอะไปอยู่เป็นเพื่อนพี่ไง"

"พี่ไม่ได้อยู่บ้านเหรอครับ?" บ้านก็อยู่ไม่ไกลหนิ

"ก็บางวันนอนบ้าน บางวันก็นอนคอนโด"

"อ่อครับ แต่ไม่ย้ายดีกว่า ผมไม่มีเงินขนาดเช่าคอนโดอยู่หรอก"

"ไม่ต้องจ่ายมาอยู่ฟรีเลย เอาไหม? พี่ว่าย้ายมาดีกว่านะ" พี่ทิศยังคงตื้อไม่ยอมหยุด

"ยิ่งให้อยู่ฟรีๆ ผมไม่ย้ายหรอกครับ เกรงใจจะแย่"

"โอเคงั้นพี่ให้เราเช่าถูกกว่าห้องเดิมครึ่งนึง แบบนี้ย้ายได้ยัง?"

"พี่อยากให้ผมย้ายขนาดนี้เลยเหรอ? กัณณ์มันกวนอะไรพี่กันแน่" เขาเริ่มงงแล้วนะ ทำไมพี่ทิศถึงจะให้เขาย้ายห้องอยู่ได้

"อืม แล้วจะยอมย้ายไหมล่ะ?"

"ขอบคุณนะครับ แต่ไม่ดีกว่า" เขาตอบปฏิเสธไปอีกรอบ

"ถ้าอยากย้ายหอเมื่อไรรีบบอกพี่เลยเข้าใจนะ" เขาพยักหน้าตอบ แล้วค่อยแยกย้ายกันไปทำงาน


ช่วงเลิกงานผมนั่งเก็บเอกสารเข้าแฟ้ม เรียงงานที่ค้างไว้คราวๆพรุ่งนี้จะได้ไม่งงว่าต้องทำอะไรต่อ แล้วค่อยเก็บของลงกระเป๋า

"พี่ทรายครับ มีงานอะไรยังไม่เสร็จอีกเหรอ ให้ผมช่วยไหมครับ?" เขาที่หันไปเห็นพี่ทรายยังพิมพ์อะไรอยู่ก็ถามขึ้น

"ไม่มีอะไรจ๊ะ เสร็จแล้วลูกแต่นี้พี่สรุปงานพรุ่งนี้ไว้ก่อนหน่ะ จะได้เตรียมตัวถูก"

"อ่อครับ" เขาตอบรับพร้อมส่งยิ้มชื่นชมความขยันของเลขาร่างท้วมตรงหน้า

"หนูรอคุณทิศอยู่เหรอ?"

"ครับ" เขาตอบเพราะทุกวันเขาต้องนั่งรอให้อีกคนออกมาจากห้องแล้วค่อยลงไปข้างล่างพร้อมกัน


Rrrrrr rr  r

>>ฮัลโหล ว่าไงนี่เลิกงานแล้วนะรอพี่ทิศอยู่<<

>>อ้าวเหรอ ไปไหนอ่ะ?<<

>>ไม่ต้อง ไม่เอาอะไรไปเถอะกัณณ์<<

>>อืมๆ ได้ๆ<<

>>เคๆ งั้นแค่นี้แหละ บาย<<

กัณณ์มันโทรมาบอกว่าวันนี้ให้เขากลับกับพี่ทิศสองคน เพราะมันจะไปทำธุระที่ห้างนิดหน่อยแล้วค่อยไปเจอกันที่ห้องเลยแต่มันบอกให้ผมรอเปิดประตูให้มันด้วยเพราะมันไม่ได้เอากุญแจไป

"อ้าวพี่ทิศ ออกมาเมื่อไรครับ?"

"ตอนเราคุยโทรศัพท์กับเพื่อน"

"งั้นไปเลยไหมครับ พี่เสร็จแล้วใช่ไหม? วันนี้กัณณ์มันไม่ได้กลับด้วยนะ มันไปทำธุระ" เขาเอ่ยปากบอกคนร่างสูงที่เดินนำหน้าไปกดลิฟต์อยู่

"เออ ดีแล้ว" เสียงทุ่มตอบกลับอู้อี้

"พี่ว่าอะไรนะ?"

"เปล่า ไปกันเถอะ" พี่ทิศชวนเขาเข้าลิฟต์เมื่อลิฟต์มาถึง


การจราจรตอนเย็นเวลาเลิกงงานแบบนนี้ไม่ต้องพูดถึง รถติดยิ่งกว่าอะไร เขานั่งมองรถที่ค่อยๆเคลื่อนตัวกันอย่างช้าๆ อย่างสบายอารมณ์ยิ่งในรถเปิดเพลงแนวที่เขาชอบคลออยู่เบาๆ เขาจึงอดไม่ได้ที่จะฮัมเพลงไปเรื่อยๆ โยกหัวตามเบาๆ

"สบายอารมณ์จังเลยนะเราหน่ะ" คนขับรถรูปหล่อทัก

"หื้ม ก็ครับ" เขายิ้มตอบกลับไป   

"รีบกลับรึเปล่า?"

"ก็ไม่ครับ"

"งั้นไปทำธุระเป็นเพิ่อนพี่หน่อยสิ"

"ได้ครับ"   


รถคันหรูขับไปทางเดียวกับหอพักเขาแต่ขับเลยไปอีก แล้วค่อยหักเลี้ยวเข้าไปเมื่อถึงที่หมาย คราวนี้รถหรูไม่ต้องขับวนหาที่จอดนาน เมื่อขับมาถึงที่จอดที่มีแผงกั้นเหล็กติดระบุป้ายทะเบียนรถไว้ รปภ.ที่ค่อยดูแลอยู่มองป้ายทะเบียนเล็กน้อยเพื่อเช็คความถูกต้องแล้วค่อยเลื่อนแผงกั้นเหล็อกออกแล้วโบกรถให้เข้าจอด เมื่อรถหยุดนิ่งแล้วพี่ทิศดับเครื่อง ลงจากรถแล้วพูดคุยกับรปภ.อย่างเป็นกันเอง เขาที่ลงมาจากรถก็สำรวจดูที่แปลกใหม่แห่งนี้

"พี่ทิศมาหาใครเหรอ?"

"ไม่ได้มาหาใคร พานินมาดูห้องไง" อีกคนที่เดินอยู่ข้างๆตอบ

ส่วนเขาก็ค่อยๆมองสถานที่หรูตรงหน้านี้

"ห้องพี่ที่ว่านะเหรอ?" โอโห้ มีห้องหรูแบบนี้ก็ไม่อยู่ ยังให้เขามาอยู่ฟรีๆอีก

แต่ถ้าเขาเองมีครอบครัวที่อบอุ่นแบบพี่ทิศเขาก็กลับไปนอนบ้านนะ

พี่ทิศพาผมขึ้นมาบนห้องที่อยู่ชั้นเกือบๆบนสุด เรื่องวิวไม่ต้องพูดถึงสวยอย่าบอกใครขนาดนี้เวลาใกล้ค่ำนะ ถ้าตอนค่ำต้องสวยกว่านี้แน่ๆ ผมที่เมื่อประตูห้องเปิดก็เดินตรงดิ่งไปเกาะกระจกดูวิวเลยทันที

"ชอบห้องพี่ไหม?" เขาพยักหน้ารัวๆ แต่ตาก็ยังมองไปยังวิวเบื้องหน้า

"แล้วทำไมไม่ย้ายมาล่ะ?"

"ย้ายไม่ได้ ไม่มีเงิน" เขาตอบอย่างคนที่ยังล่องลอยชมภาพมุมสูงอยู่

"บอกแล้วไงว่ามาอยู่ฟรีก็ได้" เขาที่รู้สึกหวิวแถมต้นคอก็หหันกลับมาหาสาเหตุ

กึก !

พอนินหันกลับไปก็เจอทศทิศที่ยืนอยู่ใกล้ หายใจรอต้นคออยู่ให้เขาใจสั่นเล่นๆ เขามองหน้าอีกคนที่อยู่ใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย

ตึกตัก ตึกตัก ๆ ๆ

หัวใจเขาเต้นแรงเข้าไปอีกเมื่อมือหนาเอื้อมมาโอบรอบเอวเขาไว้

"พ...พี่ทิศ" เขาเรียกอีกคนเพื่อนคนตรงหน้าไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไร

ก็ในเมื่อมือหนาที่คล้องรอบเอวเขาอยู่ กำลังลูบไล้ช่วงเอวเบาอยู่เบาๆ

"พ...พี่ทิศ ทำอะไร" เขาใช้แขนดันตัวหนาให้ออกห่างจากตัวเองอีกหน่อยเมื่อเห็นอีกคนค่อยๆโน้มตัวลงมาเรื่อยๆ

"ท...โทษที นินรออยู่นี้ก่อนนะเดี๋ยวพี่มา" ทศทิศว่าเสร็จก็รีบสาวเท้าเดินหายเข้าไปอีกห้อง ปล่อยใจเขายืนใจเต้นระรัว จับหน้าอกอยู่คนเดียวท่ามกลางแสงพระอาทิตย์ที่ค่อยๆลาลับขอบฟ้าไป

เขาเดินมานั่งรอเจ้าของห้องที่เดินหายไปตั้งแต่เมื่อกี้ที่โซฟาเบดตัวใหญ่เนื้อนุ่ม เสียงเต้นในอกยังไม่จางหายไปเท่าไร เขาทิ้งตัวลงนอนเมื่อรู้สึกว่าหัวใจตัวเองจะเต้นหนักหน่วงไปหน่อย

พอคิดถึงหน้าพี่ทิศที่อยู่ใกล้ระดับนั้นเขาก็เขินขึ้นมาจนต้องเอาหน้าซุกกับหมอนปิดบังความอายไป.......


------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

มาคุยกันเถอะ
สวัสดีค่ะ มาแล้ววว ว
ตอนนี้พาเขากันเข้าห้อง จะเกิดอะไรต่อไปก็รอติดตามกันนะคะ 5555
ใครพบเจอข้อผิดพลาดตรงไหนบอกได้นะคะ
สุดท้ายขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ คนที่เข้ามาเม้นท์ด้วยขอบคุณมากๆเลยค่ะ
 
 

[MayA@TK]

พี่ทิศก็ชวนแต่น้องย้ายห้องตลอดๆๆ

 

[panitanun]

พี่ทิศรีบไปไหนคะกลับมาก่อนค่ะ555555

[Yara]

น้องนิน อย่าไปเผลอหลับในคอนโดพี่ทิศเชียว เผลอๆจะโดนเสือจับกินนะเฮ้ย!!

[Khan_htt]

สงสารพี่ทิศน้องนินก็ไม่รู้อะไรเลย555555555

[whistle]

อยากรู้ว่าทิศไปชอบน้องนินตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ

[ketekitty]

พี่ทิศ แกมันร้าย 555

[BAKA]

หวายยยยยยย พี่ทิศรุกแรงขนาดนี้ น้องนินยังไม่รู้ตัวอีกหรือเนี่ย?

สงสารเสือจริงๆด้วย ฮาาาาาา

[warin]

 

[maemix]

เจ็บตัวกันไป แต่คนทำแผลดูแลดี๊ดี

[dukdikdukdik]

มีความน่ารัก พี่ทิศรุกหนัก ๆ เลยค่ะ น้องเค้าซื่อ 555+ 

[Sweettemp]

เสืออย่างพี่ทิศนี่น่าสงสารนะ 

[Jindkyp]

chapter 14



Thottit talk:

Rrrr r  r 

เสียงเรียกเข้าที่ดังอยู่นอกห้องนอนทำให้ผมต้องรีบเดินออกจากห้องน้ำในห้องนอน ออกไปดูว่าทำไมเจ้าของโทรศัพท์ถึงยังไม่ยอมรับสายเสียที ปล่อยให้เรียกอยู่อย่างนั้น

พอเดินออกมาที่โซฟาก็เห็นน้องนอนหน้าซุกหมอนอยู่แล้ว ชะโงกหน้าไปดูหน่อยก็เห็นเจ้าตัวนอนหลับตาพริ้ม  มุมปากอมยิ้มเล็กๆหลับไปทั้งอย่างนั้นอยู่

ผมเลยถือวิสาสะล้วงมือไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าสะพายน้องที่ว่าอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟาขึ้นมาดูทันทีว่าใครโทรมา

กัณณ์

ไอ้เด็กเจ้าปัญหานี้อีกแล้ว ทำมาตีซี้กับน้องทั้งๆที่ตัวเองก็คิดไม่ซื่อ เหอะ !

มันกวนผมตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วพูดจาน่าชวนปากแตกมาก ผมตัดสินใจกดรับสาย ไม่อยากให้เสียงเรียกเข้ารบกวนคนที่นอนหลับสบายอยู่

>>.........<< ผมกดรับแต่ผมไม่กรอกเสียงอะไรลงไป เดี๋ยวอีกฝ่ายจะรู้ก่อนว่าไม่ใช่น้องที่เป็นคนรับสาย

>>สัดอยู่ไหนเนื่ย กูรออยู่หน้าห้องก๊อกๆเรียกจนมือจะหักแล้ว หลับอยู่รึไง ตื่นโว๊ยยย<< อีกคนยังโวยวายมาไม่หยุด

>>นินไม่ได้อยู่ห้อง<<
 
>>อ้าวแล้วมึงไปไหน?<< ประสาทกลับ ยังไม่รู้อีกรึไงว่าผมไม่ใช่น้อง

>>เดี๋ยวๆ มึงเป็นใครเนี่ย? นินมันอยู่ไหน?<< มันโวยวายไม่เลิกแต่เริ่มสงสัยว่าใครพูดแล้ว

>>พี่ทิศเหรอ? พี่เอามันไปไว้ไหนเนี่ย ผมเข้าห้องไม่ได้นะ เอากุญแจมาให้ผมก่อนแล้วค่อยเอามันไปไหนก็ไป<<

สรุปกัณณ์มันเป็นอะไรกับน้องกันแน่? ทีเมื่อเช้าพูดอย่างกับหวงน้องมันนักหนาแต่พอเย็นกลับพูดงี้ หมายความว่าไง?

>>ปกตินินหลับนานรึเปล่า?<<

>>ถามอะไรของพี่ จะเข้าห้องเอาสายไปให้มันเร็ว<<

>>ตอบมาก่อน<<

>>มันก็หลับแบบนี้ประจำ เลิกงงานมาก็กลับมานอนแต่ตื่นตอนเกือบสองทุ่มนู้นแหละ<<

อืมอีกชั่วโมงกว่าๆ หวังว่าคงกลับมาก่อนน้องตื่นนะ

>>กัณณ์ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย ออกมารอหน้าหอเดี๋ยวพี่ไป<<

>>อือ รีบๆมานะพี่ ยุงกัดตัวลายแล้ว<<

ผมกดวางสายไปโดยไม่ใส่ใจกับเสียงโวยวายของมัน ผมเดินไปจัดท่าให้น้องนอนสบายๆแล้วเดินไปเอาผ้าห่มในห้องนอนมาคลุมให้ก่อนออกจากห้องไปเคลียร์กับไอ้เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ......     


จากคอนโดผมไปหอน้องใช้เวลาประมาณ 20 นาทีได้ถ้ารถไม่ติด แต่ยิ่งช่วงค่ำเวลานี้ผู้คนมากมายต่างใช้รถใช้ถนนกันทั้งนั้น คงติดอีกนานแต่ผมไม่สนหรอกปล่อยให้กัณณ์มันนั่งตบยุงรอไปอย่างนั้น

ผมนั่งเคาะนิ้วกับพวงมาลัยรถไปเรื่อย หวนคิดถึงวันแรกที่ผมได้เรียกชื่อน้องอีกครั้งทั้งที่ไม่ได้เรียกมานานแสนนานแล้ว

วันนั้นผมไปทำธุระแทนพ่อที่มหาลัยนิดหน่อย บริษัท XXXของผมทำเกี่ยวกับการนำเข้าและจำหน่ายพวกอุปกรณ์เทคโนโลยีใหม่ๆทางวิทยาศาสตร์ รวมทั้งการติดตั้งเครื่องมือ การตรวจซ่อมบำรุงสภาพพวกเครื่องมือเครื่องไม้นั้นทั้งหมด ก็ครบวงจรเลยทีเดียว

แต่วันนั้นผมเห็นเพื่อนน้องสองคน กัณณ์และผู้หญิงอีกคนกำลังเปิดท้ายรถ หยิบกล่องของขวัญท่าทางรีบกันเหลือเกิน
ผมก็เอะใจเลยลองเช็คบันทึกในโทรศัพท์ดู วันนี้วันเกิดน้อง ผมเองเลยรีบเดินไปที่คณะถามเด็กปี 4 ที่นั่งอยู่ใต้อาคารว่าวันนี้พวกเขาประชุมกันที่ไหน พอเขาได้คำตอบก็รีบวิ่งไปยังห้องประชุมกลัวเหมือนกันว่าน้องจะไม่อยู่แล้วแต่ขอขึ้นไปดูหน่อยดีกว่า

พอผมขึ้นไปที่ห้องประชุมก็เจอใครบางคนนอนฟุบหน้าอยู่คนเดียวไม่เจอน้องแล้ว ผมคิดว่าเพื่อนคงแกล้งเขาเลยตั้งใจจะไปปลุก แต่หน้าที่เงยขึ้นมาทำเอาผมไปไม่เป็นเหมือนกัน

ผมชะงักค้างอยู่มือวางบนไหล่น้องอยู่อย่างนั้น น้องก็ขอโทษผม แต่จ้องหน้าน้องอยู่ได้ไม่นานกัณณ์และน้องผู้หญิงก็มาเซอร์ไพร์สน้อง ผมจับแขนน้องไว้อีกครั้งก่อนจะอวยพรน้องแล้วเรียกชื่อน้องออกไป

ตอนนั้นมันดีใจมากครับ เหมือนว่าสิ่งสำคัญที่หายไปนานมาอยู่ตรงหน้า ดีใจตื่นเต้นจนได้แต่ยืนมองหลังน้องที่รีบเดินออกไป

ผมคิดอย่างแน่วแน่ว่าจะไม่ปล่อยเวลาให้สูญเปล่าเหมือนที่ผ่านมาแล้วอีกแล้ว ผมตั้งใจจะเรียกตัวน้องไปสัมภาษณ์ ยื่นงานสักตำแหน่งให้ น้องจะได้อยู่ใกล้กับผมมากขึ้น แต่เหมือนโชคช่วยน้องกลับยื่นใบสมัครเข้ามา พี่น้อยหัวหน้าฝ่ายบุคคลที่เจอกันในลิฟต์บอกผมว่าปีนี้มีรุ่นน้องคณะผมมาสมัครด้วย ผมเลยบอกว่าขอดูใบสมัครงานของเด็กใหม่หน่อย

สุดท้ายผมก็เจอใบสมัครน้อง มีรูปนักศึกษาติดมาด้วยผมแกะรูปนั้นเก็บไว้ในกระเป๋าตังเรียบร้อย น่ารักอย่าบอกใครเลย ฮ่าาาา

ตอนโทรนัดสัมภาษณ์ ผมก็อยากคุยกับน้องอีกนะแต่ไม่รู้จะเอาเรื่องไหนมาอ้างเลยได้แต่รอวันรุ่งขึ้นที่จะได้พบน้อง ผมมาก่อนเวลานัดเกือบ 30 นาทีไม่รู้จะตื่นเต้นอะไรมากมาย เลยสั่งอาหารมาทานคิดว่าคงเสร็จก่อนน้องมาแต่ปรากฏว่าน้องมาถึงก่อน ผมเลยนั่งตีหน้าครึมวางท่าผู้ใหญ่ทานข้าวให้จนเสร็จ แต่เหมือนคนตรงหน้ายังไม่ได้ทานอะไรเลยสั่งให้อีกชุด น้องนั่งทานไปยิ้มไป ผมเห็นแบบนั้นก็ได้แต่นั่งพอใจอยู่เงียบๆ

ผมขับรถไปทำงานตอนเช้าตามปกติแต่ก็เจอน้องกับกัณณ์ที่ป้ายรถเมลล์เสียก่อน ไม่ต้องคิดครับ จอดรถให้น้องขึ้นมาเลย ผมเลยรู้จักเจ้าเพื่อนตัวดีของน้องไปโดยปริยาย ผมให้น้องมานั่งทำงานหน้าห้องจะได้เจอกันบ่อยๆ ผมได้มีแรงทำงานด้วย คิดแล้วเขิน

พอวันหยุดผมลองขับรถไปที่หอน้องเจอน้องเซอร์ไพร์สด้วยการบอกว่าอยู่คนเดียวพร้อมชุดผ้าเสื้อย้วยๆกับกางเกงขาสั้น ใจผมมันสั่นเต้นไหวอย่างรุนแรงแบบนี้คงไม่ปลอดภัยต่อน้องแน่ๆ ผมเลยไล่ให้ไปอาบน้ำแล้วชวนไปที่บ้านผมแทน

ผมอยากให้น้องรู้ว่าผมชอบทานอะไร วันหยุดผมทำอะไรและในทางกลับกัน ผมเองก็อยากรู้จักน้องมากขึ้นด้วย น้องกินเก่งชอบนอนและน้องยังทนกับเรื่องเศร้าๆนั้นอยู่ สามอย่างนี้คือสิ่งที่ผมได้รู้ในวันนั้น

ตอนที่ได้ยินเสียงพี่ทรายร้องขึ้นหลังจากออกจาลิฟต์ผมที่หันไปเห็นตูนกำลังตีน้องอยู่ ใจผมกลัวน้องจะได้แผลเลยรีบไปดึกแขนตูนให้ออกห่างจากน้อง น้องได้แผลจริงๆ เลือดซิบมั้งที่หน้าและที่มือทำเอาผมใจไม่ได้ดี พาน้องไปทำแผลแต่น้องดันพูดจานั่งรักขึ้นมา มันอดไม่ได้ครับ เลยกอดน้องหมับเข้าให้

อีกฝ่ายแทนที่จะรู้ตัวกลับกอดผมตอบขึ้นมาอย่างนั้น จะบ้ายตายคูณสองเมื่อน้องยังไม่เลิกพูดจาน่ารักไม่เลิก ผมปิดปากน้องคิดว่าน้องจะได้หยุดพูดแต่ผิดจังหวะหน่อยกลายเป็นน้องจุ๊บมือผมเบาๆอีก โอ๊ยย จะบ้าเลยครับ

ผมนั่งคิดเรืื่องที่ผ่านมาอยู่บนรถคนเดียวอดเอามือขึ้นมาแนบที่ปากไม่ได้ ผมเหมือนคนโรคจิตที่พอคิดถึงเรื่องนี้ที่ไรต้องจุ๊บมือตัวเองทุกครั้ง

ผมเปลี่ยนเกียร์ รถเคลื่อนได้ไม่เท่าไรก็หยุดอีก ผมเลยมีโอกาสนั่งเพ้อถึงน้องต่อ แต่วันนี้กลับมืเรื่องให้ขุ่นใจเมื่อเพื่อนตัวดีของน้องที่ชื่อกัณณ์ มันพูดจาเหมือนได้น้องแล้วผมอยากจะต่อยมันให้ปากแตก พูดแบบนี้ได้ไง!!

ผมโมโหเป็นฟืนเป็นไฟแต่พอน้องเข้ามาขัด ทำท่าเหมือนอยู่ข้างผม เป็นห่วงผม ผมก็รู้สึกดีขึ้นเยอะ แต่นี้ก็ตั้งใจจะไปเคลียร์กับเด็กกัณณ์นั้นให้รู้เรื่อง มันจะได้ไม่มายุ่งกับน้องอีก!

ยิ่งอยู่ห้องเดียวกันด้วย ผมบอกตรงๆว่าหึง หวง ห่วงเลือดตาแทบกระเด็น ถ้าไปคุยกับมันแล้วยังไม่รู้เรื่องผมจะบังคับให้น้องย้ายมาอยู่กับผมให้ได้ !!


ผมเหยียบคันเร่งเคลื่อนรถออกตัวอีกครั้งเมื่อเห็นว่าทางข้างหน้าโล่ง รถหรูค่อยๆเคลื่อนไปข้างหน้าเรื่อยๆไม่นานผมก็ถึงหอน้อง

ไอ้น้องกัณณ์นั่งหน้ายุ่งตียุงอยู่หน้าหอ เห็นแล้วก็สมน้ำหน้าเลยบีบแตร๋เรียกมัน พอมันเห็นรถผมเท่านั้นมันก็เดินมาก๊อกๆ กระจกข้างคนขับ ผมเลื่อนกระจกลงแล้วบอกมันว่า

"ขึ้นมาพี่มีเรื่องจะคุย"

"ไม่เอา รีบขึ้นห้องยุ่งกัดจะตายแล้ว"

"กัณณ์ พี่จะคุยเรื่องนิน" ผมตอบเสียงเข้ม

"ครับๆ ก็ได้ๆ อย่าพาผมไปฆ่าหมกป่าก็พอ" แล้วมันก็พึมพำด่าผมต่อ คิดว่าไม่ได้ยินรึไงว่ะ

พอมันขึ้นรถเรียบร้อย ผมก็ขับไปจอดร้านอาหารติดกระจกแถวๆนั้น แล้วบอกให้มันลง ผมกับมันเดินมานั่งที่โต๊ะ ผมสั่งอาหารสองสามอย่างพร้อมของหวานใส่กล่องกลับบ้าน ระหว่างที่รออาหารเจ้าเด็กพูดมากก็ทักขึ้น

"พี่จะไม่เลี้ยงข้าวผมหน่อยเหรอ?"

"ไม่ พี่มาซื้อข้าวจะไปกินกับนิน คืนนี้นินไม่กลับหอ อะ นี้กุญแจห้องเอาไป"

"แล้วพี่จะเอามันไปนอนที่ไหน? ไม่ยอมนะโว๊ยยยย"  มันขึ้นเสียงใส่ผม

"เรื่องของพี่ กัณณ์บอกมาตรงๆว่าเป็นอะไรกับนิน"

"อย่ามาทำเเสียงขู่งี้นะ" อีกคนโวย

"งั้นก็บอกมา เร็วๆ"

"พี่ผมถามก่อนตรงๆเลย จีบนินมันอยู่ใช่ไหม? ตอบความจริงมา" มันทำท่าเหมือนตำรวจที่สอบสวนผู้ร้ายอยู่อย่างงั้น

"เออ จริงจังด้วย"

"ไม่ได้คิดจะคบมันเล่นๆแน่นะ" สรุปผมมาถามมันหรือมันมาถามผมกันแน่

"เออ ไม่ได้คิด"

"แล้ว วะ....."

"กัณณ์ยังไม่ได้ตอบคำถามพี่เลยนะ" ผมถามเสียงห้วนๆ

"พี่ก็ ผมก็เป็นเพื่อนมันไง เพื่อนมันเฉยๆ ไม่คิดว่าพี่จะแหย่ง่ายขนาดนี้นะ คิคิ" มันว่าเสียงใสพร้อมหัวเราะคิกคัก

"แล้วที่พูดสองแง่สองงาม? เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ?"

"หมั่นไส้พี่ไง แกล้งเล่นหรอก ผมไม่ได้จะขัดขวางพี่กับมันหรอกนะแต่พี่ไปเคลียร์ตัวเองก่อนดีกว่า"

"เคลียร์ตัวเอง?" ผมก็ไม่ได้คบใครอยู่นะ

"ใช่ ถ้าพี่มีคู่ขา ขานอนขาจรอะไรของพี่ก็ไปจบกับคนพวกนั้นก่อนจะมาคบกับเพื่อนผม นินเป็นคนดีมากนะพี่ อย่าทำมันเสียใจเลย"

"พี่ไม่มีคู่ขาอะไรทั้งนั้น" ผมว่าจริงจัง ถ้าสมัยเรียนอ่ะมีแต่พอมาทำงานแล้วก็มุ่งแต่กับงาน

"แล้วคุณตูนที่เข้ามาทำร้ายนินอ่ะ ครั้งแรกยังเป็นแบบนี้ครั้งต่อไปถ้าเจอกันจะมีเรื่องอะไรอีกรึเปล่าก็ไม่รู้" สงสัยนินจะเล่าให้กัณณ์ฟังหมดแล้วหรือไม่มันก็ไปเค้นมากจานิน แต่ผมว่าเป็นอย่างหลังมากกว่า

"ตูนเค้าเป็นเพื่อนพี่เฉยๆ รู้จักกันตามประสาครอบครัวที่ทำธุระกิจด้วยกัน"

"แต่เค้าบอกว่าเป็นแฟนพี่ พี่ต้องชัดเจนกว่านี้ถ้าจะคบกับนิน นินมันไม่มานั่งพูดหรอกนะว่ามันหึงหรือไม่พอใจ มันหน่ะเก็บเงียบพี่ต้องสังเกตเอาเอง"

"นี้ไงก็ชัดเจนอยู่จะพานินไปอยู่ด้วยแล้วไง เห้อออ ส่วนเรื่องตูนเดี๋ยวพี่จัดการเอง"

"เห้ยย ๆ ไม่ได้ๆ มันต้องอยู่กับผมดิพี่ เดี๋ยวไม่มีใครหารค่าห้อง"

"เดี๋ยวพี่ช่วยจ่ายเอง"

"แหมๆ ทำใจเสี่ยซะด้วย"

พอผมรู้ว่ากัณณ์มันไม่ได้คิดอะไรกับน้องผมก็เบาใจ คุยกับมันได้มากขึ้นจริงๆตอนแรกก็สนิทกับมันนะ มันเป็นเด็กพูดมาก ดูอย่างตอนนี้สิพอผมรับปากว่าจะจัดการเรื่องตูนให้มันก็นั่งจ้อมาไม่อยู่

มันเล่าให้ผมฟังว่านินเป็นคนแบบไหน อยู่กินยังไงเท่าที่มันรู้ ก็ดีเหมือนกันผมได้รู้เรื่องน้องเยอะขึ้น พอคิดถึงน้องใจมันก็ฉุกคิดว่าไม่รู้ว่าน้องจะตื่นรึยัง จะตกใจรึเปล่าที่ตื่นมาไม่เจอใครแบบนี้

ผมขับมาส่งกัณณ์ที่หอ ก่อนที่มันจะเดินขึ้นห้องไปมันหันมาบอกว่า

"แต่ยังไงสัปดาห์นี้นินก็ต้องไปกินเที่ยงกับผมนะพี่" เหอะๆ ยอมใจเลยกับไอ้เด็กคนนี้ ไปกินกันเถอะผมไม่ว่าหรอกเพราะไงผมก็ไปด้วย ผมเปลี่ยนเกียร์แล้วเหยียบคันเร่งมุ่งหน้าไปยังคอนโดที่น้องกำลังนอนรอผมอยู่อย่างสบายอารมณ์.......


------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาคุยกันเถอะ
ฮิ้ววว ว สวัสดีค้า มาแล้ว
ตอนนี้ทศทิศทอร์คแล้วนะคะ >3<
ตอนนี้นินยังปลอดภัยหายห่วง แต่ตอนต่อไปก็ไปแน่ แฮร่ๆ
ใครพบเจอข้อผิดพลาดตรงไหนบอกได้นะคะ
สุดท้ายขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ คนที่เข้ามาเม้นท์ด้วยขอบคุณมากๆเลยค่ะ
 

 
 
   

[Fahsaizzz]

นินน่ารักกกกกมากกกกๆเลยยยยยย  พี่ทิศแสดงออกขนาดนี้
รู้ตัวได้แล้วววว อิอิ