หัวข้อ: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31

[greensnake]

แล้วก็ผ่านไปได้ด้วยดี มันน่าตีอเล็กเซย์นัก สนุกอยู่คนเดียว
หวังว่าจะไม่มีใครกล้ามาทำอย่างนี้กับเด็กป๋าอีกนะคะ
ถือเป็นการปลอบขวัญที่ดีกับการตามใจมิทรี่ทุกอย่าง
ต่อไปก็ต้องขยันทำกายภาพนะหนูมิท จะได้วิ่งเล่นได้อีก
แต่ยังนึกสภาพการฝึกกับไนท์ไม่ออกเลย สงสัยจะสนุกน่าดู
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[arij-iris]

ป๋านี่สายเปย์ สายหื่นของแท้

[GUNPLAPLASTIC]

เพิ่งมาเจอเรื่องนี้สนุกมากเลยค่ะ ฮื้อออ
รอตอนต่อไปนะคะ

[Ujeen]

เคืองอเล็กอะ ถ้าหนูมิทเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆนี่จะทำไงมิทราบ
รอตอนต่อไปนะคะ

[.hnk]

รอต่อจ้าา

[Yara]

ขอให้มิทหายเร็วๆ กลับมาซ่าได้เหมือนเดิมไวๆนะคะ

[LadySaiKim]

อีหนูของป๋า หายเร็วๆน้าา

[Apple_matinie]

ชอบเรื่องนี้มากนี้พูดเลยยย

[ทิวสนที]

ตามๆมีความสนใจตัวละครที่เป็นมือขวา

[arij-iris]

ป๋าสายเปย์จริงๆ ตามใจทุกอย่างสุดๆ

[Dezzerr]

โอยยยย เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ สนุกมากเลยค่ะ อ่านรวดเดียวยันเช้าเลย 

[aimjungna]

มิทรี่น่ารักป๋าก็เอาแต่ใจสุด ๆ
เป็นกำลังใจให้รนะคะ *0*

[Chk~a]

มารอตอนต่อไปค่ะ
ป๋ากำลังหลงอิหนูแล้ว อิหนูก้เปิดใจให้ป๋าด้วยนะ

[Silver Fish]

รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!?

   ผมคิดว่าเรื่องอาการบาดเจ็บของตัวเองเซอร์ไพรส์แล้วนะ แต่ก็ยังไม่เท่ากับเรื่องของไนท์...

   รถสีดำเงาวับบ่งบอกยี่ห้อเจ้าของแล่นจอดในลาน พร้อมกับเหล่าการ์ดกรูออกมายืนล้อมรอบ ไมค์รับหน้าที่ยกรถเข็นกางรอ ป๋าลงจอดรถเป็นรายถัดมา ก่อนโน้มตัวอุ้มลูกบุญธรรมมานั่งบนรถเข็นพร้อมกับเป็นคนเข็นด้วยตัวเอง บรรดาลูกน้องที่อยู่เฝ้าตึกเป็นเพื่อนไนท์ส่งเสียงต้อนรับบอสใหญ่กับคุณหนู

   ผมกวาดตามองการ์ดคุ้นหน้าแล้วหยุดชะงักตรงคนที่ยืนอยู่ข้างไนท์ หนุ่มร่างเล็กผิวขาว ใบหน้าบ่งบอกว่าเป็นคนเอเชีย เรือนผมสีดำระคอ ดวงตาฉายแววโศกปนประหม่า สวมเสื้อยืดตัวหลวมกับกางเกงยาวมิดชิดช่างไม่เหมาะกับอากาศในเมืองไทย ลูเซียสคงสงสัยเรื่องเดียวกันกับผม แต่ตอนนี้ไม่ใช่จังหวะที่จะมาพูดอะไรมาก บอสใหญ่เลยพยักหน้ารับลูกน้องแล้วพาผมเข้าไปตากแอร์ในห้องด้านใน

   ไนท์เข้าใจว่าลูเซียสต้องการอะไร เขายกมือโอบบ่าร่างบางข้างกายพาเข้าไปด้วยกัน ตามหลังมาด้วยไมค์ ส่วนหลงถูกป๋าสั่งให้ขึ้นเครื่องกลับรัสเซียไปแล้ว เพราะดูเหมือนว่าทางนั้นต้องการตัวหลงไปช่วยงานกะทันหัน ตอนนี้เลยเหลือแค่พวกเรากับสมาชิกใหม่หนึ่งคน

   พี่อาคมสั่งลูกน้องปิดท้ายก่อนปล่อยให้แยกย้ายไปพักผ่อนแล้วตามเข้ามาสมทบพวกเราในห้องเป็นคนสุดท้าย

   ทันทีที่ประตูปิดลงลูเซียสไม่ถาม เอาแต่จ้องหนุ่มร่างบางตรงข้ามกับผมที่จ้องไนท์เขม็ง แววตาฉายประกายระริกระรี้อย่างไม่ปิดบัง ทุกคนจำได้รึเปล่า ช่วงที่ผมเกิดเรื่องโดนยิงที่ขา ช่วงนั้นไนท์ชอบหายตัวบ่อยๆ เห็นว่าติดใครบางคนอยู่และดูเหมือนคนที่ว่าจะมายืนต่อหน้าผมแล้ว

   “มีอะไรจะพูดก็พูดมา”

   ลูเซียสละสายตาจากคนแปลกหน้าไปยังไนท์ บอสใหญ่ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาโดยมีผมอยู่ด้านข้างอาคมกับไมค์เยื้องไปด้านหลัง ตรงข้ามคือคุณรองหัวหน้ากับสมาชิกใหม่

   “คนนี้ชื่อโทริ นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาเป็นคนรักของฉันและจะมาอยู่ที่นี่ด้วย”

   “ฉันมั่นใจว่าไม่ได้มีแค่นั้น ถ้าจะอยู่ที่นี่ก็เล่ามา ฉันไม่อยากเลี้ยงคนที่มีปัญหาไว้ใกล้ตัว” น้ำเสียงเรียบเรื่อยแฝงอำนาจของลูเซียสทำเอาคนที่ชื่อโทริสะดุ้ง พอคนรักตัวเองดูตกใจจนตัวหดเหลือสองนิ้ว ไนท์ยื่นมือไปลูบมือปลอบ กำลังจะช่วยพูดแต่ถูกเจ้าตัวขัดซะก่อน

   “ผมเล่าเองครับ”

   ภาษาอังกฤษสำเนียงแปร่งๆ ดังออกมาจากริมฝีปากบาง ฟังดูนุ่มนวลไพเราะทำให้ผมยิ่งสนใจมากกว่าเดิม โทริจับมือไนท์แน่นเหมือนต้องการเพิ่มกำลังใจให้ตัวเอง ต่อหน้าบอสใหญ่ผู้องอาจคนนี้ จะหวั่นเกรงจนตัวลีบก็ไม่แปลก นี่ยังดีที่ยอมเปิดปากพูดบ้าง แม้จะยังดูขลาดๆ อยู่บ้างก็ตาม

   หลังจากนี้เป็นเรื่องเล่าจากปากของโทริ ผมขอสรุปเลยแล้วกัน โทริเป็นหนุ่มชาวญี่ปุ่น หนีปัญหาบางอย่างมาอยู่ในประเทศไทย ยึดอาชีพเป็นครูสอนภาษาญี่ปุ่นเป็นหลัก อาศัยอยู่ห้องเช่าระดับกลางมาหลายเดือนแล้ว

   สาเหตุที่เจอกับไนท์ได้ เป็นเพราะไนท์ต้องตามสืบเรื่องของเสี่ยอย่างลับๆ เลยไปอาศัยอยู่ห้องที่ซื้อทิ้งไว้ชั่วคราวเพื่อความสะดวกในการเคลื่อนไหว แล้วไอ้ห้องที่ว่าดันเป็นห้องติดกับโทริ ทั้งคู่เลยรู้จักกัน มิน่าล่ะ ตั้งแต่ช่วงนั้นผมถึงไม่ค่อยเจอหน้าไนท์ แล้วแบบนี้เรื่องที่พี่อาคมไปสืบตอนอยู่ที่ญี่ปุ่น คงไม่ใช่เรื่องของโทริคนนี้หรอกนะ

   ดูท่าผมจะแสดงอาการสนใจจนออกนอกหน้ามากไปหน่อย ทุกคนเลยพร้อมใจกันหันมามองผมเป็นตาเดียว มองทำไม? ผมยิ้มไม่รู้สึกรู้สา

   “ไมค์ พามิทไปพัก”

   ผมอ้าปากค้างกับคำสั่งของลูเซียส ไมค์รับคำตรงดิ่งมาเข็นผมออกจากห้องนั้นทันที ได้ยินเสียงไนท์หัวเราะไล่หลัง
   
   “เจ้าหนูชอบเสือก กลับไปกินนมนอนไป”

   ทำอะไรไม่ได้นอกจากเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันจ้องไนท์ตาวาว ไม่เจอกันพักใหญ่ นิสัยยังแย่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยน เอาเถอะ ไม่อยากให้ผมรู้รายละเอียดก็ตามใจ เอาไว้ผมตะลอมถามป๋าที่หลังก็ได้ คิดได้ดังนั้นค่อยผ่อนคลายกลับมาพักผ่อนที่ห้องอย่างสุขกายสบายใจ

   ไมค์ส่ายหัวเอือมๆ กับท่าทางของผม

   “คุณหนูเลิกสนใจเรื่องคนอื่น หันมาสนใจเรื่องของตัวเองก่อนดีกว่า ผมมีข่าวดีจะบอก”

   “บอกมาเลย ไม่ต้องอมพะนำ ขี้เกียจลุ้น” ว่าพลางลุกขึ้นยืนย้ายตัวเองไปนอนบนเตียงนุ่ม ขาผมลุกเดินเหินเองได้แล้ว แค่ยังเจ็บชวนนิ่วหน้าเฉยๆ ผมเลยพยายามหาโอกาสใช้ขาเดินเองให้มากที่สุด แม้จะโดนไมค์บ่นก็ตาม

   “ถ้ายังดื้อแบบนี้ ข่าวดีคงกลายเป็นข่าวร้าย” ผมมองเร่ง ไมค์จำต้องกลืนคำบ่นลงคอ “ไม่ต้องจ้องแบบนั้น ข่าวดีคือคุณหนูไม่ต้องใช้รถเข็นแล้ว”

   ผมกำลังจะร้องเย้ พลันชะงักกับคำต่อมา

   “แต่...คุณหนูต้องใช้ไม้ค้ำและทำกายภาพบำบัดตามเดิมจนกว่าจะหาย ส่วนเรื่องมหา’ลัย คุณหนูสามารถกลับไปเรียนได้ตอนเทอมหน้า เพราะท่านพ่อแจ้งดรอปเรียนให้คุณหนูแล้วหนึ่งเทอม” ไมค์ชี้ไปยังไม้ค้ำที่วางไว้ตรงหัวเตียง

   ผมผ่อนลมหายใจ “ก็ยังดี อย่างน้อยๆ ก็หลุดพ้นจากรถเข็นสักที” ผมคว้าไม้ค้ำจ้ำออกจากห้องไปหาเดฟในครัวโดยไม่สนใจเสียงดุไล่หลังของไมค์

   เสียงเอะอะจากอีหนูของป๋าช่วยบรรเทาบรรยากาศอึมครึมในห้องคุยงานเป็นอย่างดี ลูเซียสที่ทำหน้าเคร่งจนถึงเมื่อครู่ยังหลุดยิ้มที่มุมปาก ไนท์ลอบขอบคุณเจ้าหนูในใจ ทางโทริก็ดูจะหายใจหายคอได้สะดวกขึ้นมาบ้าง ก่อนจะเกร็งตัวแข็งทื่ออีกรอบยามลูเซียสเปิดปากพูด

   “สรุปว่า เธอเคยเป็นเด็กของพวกมีอิทธิพลมาก่อน แต่ได้คนรู้จักช่วยถึงหลุดพ้นออกมาใช้ชีวิตในไทยจนเจอไนท์ และตอนนี้พวกนั้นคิดจะพาตัวเธอกลับไปสินะ”

   “ครับ...” โทริเอ่ยเสียงค่อย ลูเซียสมองด้วยสายตาไม่ชอบใจนัก คนรักของเพื่อนสนิทดันเป็นพวกที่บอสใหญ่ไม่ชอบที่สุด ไร้ความมั่นใจ ไม่มีความเด็ดขาด อ่อนแอ สู้อีหนูของเขาก็ไม่ได้

   ใช่ว่าไนท์จะมองความคิดบอสไม่ออก ทำงานร่วมกันมาตั้งแต่สมัยก่อตั้งแก๊งใหม่ๆ เรื่องที่ชอบสิ่งที่เกลียดทำไมจะไม่รู้ แต่ก็เพราะรู้ใจกันแบบนี้ ไนท์ถึงตัดสินใจพาโทริมาอยู่ด้วย คิดจะอาศัยชื่อลูเซียสคุ้มครองระหว่างที่ตัวเองออกไปเก็บกวาดขยะ

   “ขอแค่ช่วงเวลานี้เท่านั้น เมื่อทุกอย่างจบลง ถ้านายไม่ชอบใจ ฉันจะพาโทริไปอยู่ข้างนอกเอง” ไนท์กล่าวหนักแน่นอย่างคนที่ตัดสินใจแล้ว ลูเซียสหรี่ตาเอนหลังพิงพนัก วางศอกเท้าคางมอง

   “นายกำลังขอร้องฉัน?”

   ยากนักที่คนอย่างไนท์จะก้มหัวขอร้องคนอื่น ลูเซียสยังจำได้ดีถึงท่าทางหยิ่งทะนงไม่เห็นหัวใครของไนท์ตอนเจอกันครั้งแรก

   ได้ยินเช่นนั้น ไนท์หยุดนิ่งไปชั่วขณะ โทริมองด้วยสายตาเป็นห่วง มือเล็กแตะบนหลังมือใหญ่แผ่วเบาราวกับกำลังโทษตัวเองที่ทำให้คนรักต้องลำบาก ช่างอ่อนแอ...ไร้ประโยชน์จนทนดูต่อไปไม่ได้ ลูเซียสต้องเบี่ยงสายตามองเพื่อนตัวเองแทน ไม่เข้าใจจริงๆ ระดับอย่างไนท์ทำไมถึงชอบคนอย่างนี้ได้

   หลังเงียบไปสักพัก ในที่สุดไนท์ก็ยอมเปิดปาก “ใช่...ฉันขอร้องนาย” แผ่นหลังตั้งตรง แววตาฉายความมุ่งมั่นดุดัน ลูเซียสหัวเราะเสียงต่ำในคอ

   “นั่นคือท่าทางของคนที่กำลังขอร้องคนอื่น?”

   “อย่าเข้าใจผิด ฉันขอร้องนายก็จริง แต่ไม่ใช่การกระทำที่ไร้ศักดิ์ศรี นายคงไม่ได้ลืมใช่ไหม ตลอดหลายสิบปีมานี้ ใครเป็นคนช่วยเหลือนาย” ดวงตาคมกริบ เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ โฉมหน้าที่แท้จริงของอัศวินทั้งเจ้าเล่ห์และชั่วร้าย

   “คิดจะทวงบุญคุณหรือไง”

   “ฉันไม่ใช่พวกชั้นต่ำพันธุ์นั้น มันคือการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม นายช่วยฉัน ฉันก็จะทำงานให้นายต่อไป” ไนท์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

   แม้ลูเซียสจะไม่ชอบใจโทริ แต่เขาไม่ใช่คนที่จะพูดจาดูถูกคนรักของเพื่อน อีกอย่างสิ่งที่ไนท์ขอมันเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อยหากเทียบกับผลประโยชน์ที่ไนท์เคยทำตลอดมา ที่สำคัญเจ้าตัวบอกว่าจะจัดการเองลูเซียสไม่ได้เดือดร้อนอะไร

   “ถึงในฐานะบอสฉันไม่เห็นด้วย...แต่ในฐานะเพื่อนนายอยากจะทำอะไรก็ทำ แค่อย่าให้มีผลกระทบกับงานหลักก็พอ” ท้ายประโยคลูเซียสปรายตามองอาคมที่ยื่นมือช่วยเหลือไนท์ลับหลัง อาคมเข้าใจจึงโค้งกายรับคำกล่าวนั้นอย่างนอบน้อม

   “ส่วนเรื่องจะย้ายออกหรือไม่ พวกเราค่อยคุยกันอีกที อย่าลืมว่าคนที่จะอยู่ตึกฉันได้ต้องทำตัวให้มีประโยชน์”

   “เหมือนเจ้าหนูนั่นมีหน้าที่บนเตียงใช่ไหม” บรรยากาศตึงเครียดผ่านพ้นไป สองสหายผ่อนคลายกลับมาคุยหยอกล้อกันได้

   “ใช่ ทำหน้าที่ได้ดีมากซะด้วย ฉันคิดอยู่ว่าจะให้รางวัลอะไรดี” ลูเซียสแสยะยิ้มตอบหน้าด้านๆ

   “รางวัลอะไรก็ช่าง ช่วยจำไว้ด้วยว่าเด็กนั่นต้องฝึกการต่อสู้กับฉัน ส่วนโทริ...ฉันตั้งใจจะให้เขาช่วยงานเอกสาร” พูดพลางส่งตาหวานเชื่อมให้คนรักตัวเอง ผิดกับลูเซียสที่ขมวดคิ้วฉับพูดตรงแบบไม่ไว้หน้า

   “ฉันไม่คิดว่าเขาจะทำได้”

   ไนท์ไม่ถือสาอะไรเพราะเจ้าตัวมั่นใจในฝีมือคนรักตัวเองเต็มเปี่ยม

   “โทริเคยมีประสบการณ์ทำงานด้านเอกสารมาก่อนตั้งแต่สมัยอยู่ญี่ปุ่น ฉันทดสอบดูแล้วเขามีฝีมือจริงๆ อีกอย่างปกติฉันทำงานอยู่คนเดียวหัวหมุนจะแย่ ยังมีบอสเวรบางตัวชอบอู้งานไปกกเด็กอีก การที่ฉันจะหาผู้ช่วยสักคนคงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมั้ง” อธิบายพร้อมเหน็บแนม คงไม่มีใครอาจหาญเท่าไนท์อีกแล้ว สิ่งที่ไนท์พูดมีเหตุผลอยู่เหมือนกัน ตัวลูเซียสเองก็มั่นใจในสายตาของไนท์ เจ้าตัวคงไม่คิดเอาเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวมาปนกัน

   บอสใหญ่ชั่งน้ำหนักในใจ โทริมีประวัติไม่น่าไว้ใจ ในขณะเดียวก็ไร้ที่ไปและดูเหมือนจะหลงไนท์แบบโงหัวไม่ขึ้น

   “ถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันจะเป็นคนรับผิดชอบเอง” ไนท์ประกาศ ได้ยินดังนั้นลูเซียสตอบตกลงทันที ในเมื่อรองหัวหน้าคนนี้คิดถึงตัวเองเป็นหลัก ถึงขั้นเอาตัวเองเป็นประกันแบบนี้ไม่มีอะไรน่าห่วงแล้ว จะน่าเห็นใจก็แต่นกน้อยผู้ไม่รู้อะไรเลย

   ไม่ว่าไนท์จะรักจริงหรือไม่ ก็ไม่ใช่กงการอะไรของลูเซียส พอคุยกับเสร็จก็ยกมือไล่ทุกคนออกไปเปิดโอกาสให้มิทใช้ไม้ค้ำพาตัวเองเข้ามาพร้อมเดฟและอาหารเต็มรถเข็น

   บอสใหญ่จ้องขาอีหนูเขม็ง คนโดนจ้องทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้บอกให้เดฟจัดโต๊ะ

   “อย่าเอาแต่เครียดสิ ผมช่วยเดฟทำของโปรดมาให้ป๋า กินอาหารรสชาติไม่ถูกปากหลายวันมากินของอร่อยๆ กันดีกว่า”

   เดฟขัดคอคนที่กำลังบรรยายอาหารอย่างออกรสออกชาติ

   “อะแฮ่ม ได้ข่าวว่าทั้งหมดนั่นผมทำคนเดียว ส่วนคุณหนูมีหน้าที่ป่วนในครัวเฉยๆ ไม่ใช่หรือครับ นอกจากจะไม่ช่วยแล้วยังทำให้อาหารเสร็จช้าอีก”

   “ฉันช่วยเป็นกำลังใจให้ไง! แถมเป็นคนสั่งให้นายทำด้วยนะ ใส่แรงใจไปเพียบรับรองอร่อยเหาะ ป๋ามากินเร็วเดี๋ยวเย็นซะก่อน”

   กลิ้งกลอกลื่นไหลจนน่าตี ยิ้มกว้างนั่งประจำที่ถือช้อนส้อมพร้อม ไม่รู้ว่าใครอยากกินกันแน่ ลูเซียสส่งสายตาให้เดฟออกไปรอเก็บจานด้านนอกแล้วเดินไปอุ้มอีหนูมานั่งตักตัวเอง

   “อยากดูแลฉันไม่ใช่เหรอ ปอนฉันสิเร็วๆ เข้า” เจ้าแสบรุ่นเล็กโดนรุ่นใหญ่เอาคืนจนไปไม่เป็น ได้แต่จำยอมทำตามคำสั่งแอบเนียนตักเข้าปากตัวเองซะส่วนใหญ่ ลูเซียสทั้งขำทั้งหน่าย ยอมปล่อยให้ไปนั่งที่เดิมแล้วกินใครกินมัน พอหมดค่อยเรียกเดฟมาเก็บจานพร้อมเสิร์ฟของหวาน

   กิจกรรมหลังจากนั้นก็แสนจะปกติธรรมดา ลูเซียสที่ทิ้งงานไปนานต้องกลับไปจมเอกสารกองโตปล่อยอีหนูนั่งเล่น นอนเล่นในห้อง เรื่องของฝากพี่อาคมแวะเอาไปให้ที่มหา’ลัยเพราะผมไม่สะดวกเอาไปแจกจ่าย พวกนั้นก็โทรมาขอบคุณไม่ก็ส่งข้อความในโซเชียล

   ผมสบายใจอยู่ไม่ถึงวัน ปีศาจตัวร้ายก็มารบกวนเวลาพักผ่อนอันแสนสงบสุข ไนท์บุกมาถึงห้องพร้อมวางหนังสือตั้งหนึ่งตรงหน้า เหล่ตามองผ่านๆ มีทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ ลามไปถึงภาษารัสเซีย ผมเงยหน้ามองอย่างไม่เข้าใจ

   “คนอื่นเขาทำงานจนหัวหมุน คิดจะนอนสบายคนเดียวรึไง ฝันไปเถอะเจ้าหนู นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอต้องเรียนภาษาอังกฤษและภาษารัสเซียเพิ่ม พอใช้สองภาษานี้จนคล่องฉันจะให้เลือกเองว่าจะเรียนภาษาอะไรต่อ อ่อ มีเรื่องฝึกต่อสู้ด้วยสินะ ตอนนี้ขาเธอยังไม่หายดี ฉันจะให้เรียนทฤษฎีไปพลางๆ เริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป ไว้ฉันจะเอาตารางเรียนมาให้เธออีกที ตอนนี้อ่านพวกนี้ไปก่อน”

   หลังเดินวนไปวนมาร่ายสิ่งที่ผมต้องเรียนเสร็จก็สะบัดก้นจากไป ทิ้งให้ผมนั่งจ้องกองหนังสือตาแทบถล่นออกมานอกเบ้า นรกยังไม่จบเพียงเท่านั้น ผ่านไปไม่ถึงห้านาที เดฟเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม

   “คุณหนู ดีใจด้วยนะครับ หลังจากนี้คุณต้องเรียนเรื่องมารยาทในสังคมกับผม อะๆ ปฏิเสธไม่ได้ครับ เพราะเป็นคำสั่งของบอส ผมแวะมาบอกให้เตรียมใจก่อน พรุ่งนี้ค่อยเจอกันนะครับ” แล้วก็สะบัดก้นจากไปอีกคน ผมทิ้งตัวลงนอนแล้วแหกปากแบบไม่กลัวว่าจะรบกวนคนอื่น

   “อ๊ากกกก ปล่อยฉันกลับไปเรียนซะยังจะดีกว่า เจ้าพวกปีศาจร้าย!!”

   เสียงโหยหวนนั้นดังไปถึงห้องทำงานลูเซียส ปากกาในมือหยุดไปชั่วครู่ หัวเราะในคอสองสามทีแล้วก้มหน้าอ่านเอกสารต่อโดยมีอาคมเป็นผู้ช่วยอยู่ด้านข้างแทนไนท์ที่มีงานหลายอย่างต้องไปจัดการ ส่วนโทริทำงานเอกสารง่ายๆ ในห้องทำงานของไนท์ เรียกได้ว่าตอนนี้ไม่มีใครว่างเลยสักคน

   นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเหมือนกับตกนรกทั้งเป็น ตารางเรียน+ฝึกแน่นเอี๊ยดตลอดอาทิตย์ โดนตีจนตัวช้ำจากการฝึกมารยาทกับเดฟ

   ทางไนท์แบ่งการสอนเป็นสองประเภท อย่างแรกคือการสอนเกี่ยวกับอาวุธจำพวกปืน ไม่ได้เอะอะเดินเข้าสนามยิงปืนแล้วกราดกระสุนตามใจชอบแบบในหนัง ไนท์สอนตั้งแต่ขั้นพื้นฐานให้รู้จักปืนแต่ละประเภท ความสามารถของมัน ชนิดของมัน รวมถึงประวัติความเป็นมาอีกเล็กน้อย

   เพราะปืนแต่ละชนิดไม่เหมือนกันรวมถึงกระสุนด้วย ความแรง ความเร็ว ความสามารถในการทะลุทะลวงใส่ร่างเป้าหมาย อาวุธชนิดไหนสามารถเจาะผ่านเสื้อเกราะได้ ชนิดไหนมีวิถีการยิงยังไง เรียกได้ว่าละเอียดมาก ผมใช้เวลาเกือบเดือนกว่าจะเข้าใจเรื่องพวกนี้ ที่สำคัญยังรู้แจ้งแค่สองชนิด!

   พอผ่านช่วงนี้ไปได้ บทเรียนต่อไปของผมคือการทำความคุ้นเคยกับปืนของจริง ไนท์เอาปืนพกมาให้ผมหนึ่งกระบอก เขาสอนว่าปืนมีส่วนประกอบอะไรบ้าง พร้อมๆ กับวิธีการแยกชิ้นส่วนและการประกอบให้เหมือนเดิมด้วย หลังจากผมทำได้ เขาก็เริ่มจับเวลา ถ้าผมทำได้ช้ากว่าที่ควร ไนท์จะเพิ่มเวลาเรียนภาคทฤษฎีเข้าไปอย่างกับจงใจให้หัวผมระเบิดตาย

   อย่างที่สองคือการต่อสู้ระยะประชิด ตอนนี้ผมยังไม่สามารถฝึกอะไรได้มาก ส่วนใหญ่จึงเป็นการเรียนภาคทฤษฎีและทำกายภาพกับไมค์มากกว่า ระหว่างนั้นไนท์ก็เอาสารพัดมีดพกกับพวกสนับมาให้ผมจับเล่นท่ามกลางเสียงทอดถอนหายใจของพี่อาคม

   ส่วนเรื่องภาษา ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายของผมที่คนสอนเป็นลูเซียส ป๋าคนนี้มีวิธีสอนภาษาได้ชวนกระอักเลือดมาก สอนไปพร้อมสัมผัส เริ่มจากการทวนคำศัพท์ง่ายๆ แล้วเพิ่มเป็นประโยค มันน่าเศร้าตรงนี้แหละ ประโยคที่ผมใช้ได้อย่างคล่องแคล่วช่วงแรกส่วนใหญ่มีแต่เรื่องใต้สะดือทั้งสิ้น

   ถามหน่อยเถอะ! จะมีคนสอนภาษาหน้าไหนอีกทำไปด้วยให้ผมพูดภาษารัสเซียไม่ก็อังกฤษไปด้วย หากพูดไม่ถูกต้องก็จะทรมานผมต่อไป พอพูดถูกค่อยได้รางวัลชวนกลั้นใจตาย ต้องขอบคุณสวรรค์ที่ผมมีพื้นฐานสองภาษานี้พอสมควร รวมถึงทุกคนในตึกพร้อมใจกันไม่พูดภาษาไทย คอร์สการเรียนของป๋าจึงจบลงภายในไม่กี่เดือน โดยมีป๋าทอดถอนหายใจด้วยความเสียดาย

   พอถามถึงภาษาต่อไป ป๋ารีบเสนอตัวทันทีทั้งที่งานกองท่วมหัว ไนท์เลยขัดคอบอกให้ผมพักเรื่องเรียนภาษาไปก่อนก็ได้ ทุ่มเทกับการเรียนอย่างอื่นแทนเพราะช่วงที่ผ่านมาผมทำได้ดี

   ผมดีใจไม่เท่าไหร่ ไนท์ก็เสริมมาอีกประโยค

   “ขาเธอหายดีแล้ว คงถึงเวลาเรียนการต่อสู้แบบจริงจังสักที ดีใจด้วยนะ ในที่สุดก็ได้ใช้อาวุธอย่างที่เธอฝัน” มือหนาตบไหล่ผมหนักๆ

   บัดซบเอ๊ย! ผมขอกลับไปเรียนภาษากับป๋าตอนนี้ทันไหม ฮือๆ ...

[BAKA]

ฮาาาา มิทผู้น่าสงสาร เสียเปรียบทุกทางสินะ ดูเหมือนเป็นการเอาคืนเล็กๆน้อยๆของทุกคนสินะ กร๊ากกกกก

[bojaemyboo]

สู้ๆนะมิท เด็กน้อย

[lnudeel]

โถววว~ สงสารอีหนูมันหน่อยยย~

[Chk~a]

ป๋าหลงหัวปักหัวปำ

[Yara]

สู้ๆนะมิท เราว่า มิทเหมาะกับป๋าที่สุดแล้วล่ะ 555

[arij-iris]

ควรสงสารมิทดีมั้ยเนี่ย ว่าแต่เรียนภาษากับป๋านี่ ป๋าได้กำไรเห็นๆเลยนะ หึๆๆๆ

[double9JH]

สู้ๆนะมิท ป๋าเอาเปรียบมิทตลอดเลยนะ 555

[LadySaiKim]

ขอให้รอดปลอดภัยครบสามสิบสองน้ะมิทททท

[♥►MAGNOLIA◄♥]

หืมมม....ป๋า เสนอตัวสอนภาษามิท
มีแต่เรื่องใต้สะดือทั้งน้านนน
สอนไปสัมผัสไป มิน่าเรียนรัสเซียเสร็จ
ขอสอนภาษาอื่นอีก 
     
 

[Ryu7801]

อีหนูสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[ShadeoftheMoon]

แฮ่!! เขาอยากดูตอนมิทเรียนภาษา 

[Min*Jee]

น้องมิททททท น่าเห็นใจเหลือเกิน พยายามเข้าน้าาาา

[iceman555]

 

[twinmonkey0311]

ต่อไปมิทก็จะกลายเป็นหนุ่มที่เพียบพร้อมรอบด้าน

[B52]

 

[ทิวสนที]

สู้เขาเข้าอีหนู