หัวข้อ: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31

[pe-ar]

  ฝึกไว้ มัดใจ ป๋าไง

[2pmui]

อิหนูฝึกไว้ๆ ปั๋วรักปั๋วหลง
สนิทกับหลงนี่กำไรล้วนๆนะ

[klaew]

ป๋ารีบมาเถอะ ก่อนหนูมิทจะโดนหลงกล่อมเกลาให้เป็นนักฆ่าจริงๆ ToT

[ormn]

 

[พันธุ์ไทย]

  รอคอยต่อไปอีหนูขอป๋า

[Aumy8059yaoi]

เพิ่งหลงเข้ามาค่าาาาาาาาาา
ชอบมากกกกกกกกกก อิหนูน่ารัก
รอมาต่อนะค๊าาาาาาาาา
 

[A_Narciso]

วิชาตัวอ่อน มัดใจป๋า

[Celestia]

ชอบมาเฟียแก๊งนี้ สัมผัสได้ถึงความน่ารัก 555555

[mink2538]

เป็นเมียป๋าต้องอดทนนะหนู 555555

[Silver Fish]

รอบที่28 สถานะ

   พอตัดสินใจเป็นลูกศิษย์จำเป็นให้หลง กิจวัตรประจำวันหลังจากนั้นก็ไม่น่าเบื่ออีกต่อไป ตื่นเช้ามากินข้าวพักท้องฟังหลงสอนภาคทฤษฎี พอย่อยก็เริ่มการวอร์มร่างกายดัดตัวตามประสาแล้วฝึกภาคปฏิบัติแบบตัวต่อตัวกับหลงหลังมื้อเที่ยง คงเพราะหลงเป็นคนสบายๆ แถมยังอารมณ์ดีอยู่เนืองนิตย์ การสอนเลยไม่น่าเบื่อหรือรู้สึกกดดันแม้หลงกำลังอธิบายเรื่องการฆ่าคนอย่างไรให้ตายชัวร์ก็ตาม

   ถึงงั้นก็ใช่จะฝึกตลอด หลงบอกว่าผมมาพักผ่อน ไม่ได้เตรียมตัวเข้าแก๊ง ว่างๆ ถ้าไม่จิ๊กหนังสือลูคัสมาให้ผมนอนอ่านเล่น ก็จะลากผมไปเที่ยวในเมืองมอสโก เรียกได้ว่าพยายามหาอะไรให้ผมทำตลอด จะได้ไม่เบื่อกับการรอป๋าอยู่เฉยๆ

   เนื่องจากป๋ากำลังวุ่นกับการทำความสะอาดแก๊ง หลังปล่อยปะละเลยมานาน พวกเราเลยแทบไม่ได้ติดต่อกันเลย ลึกๆ ผมก็แอบเหงานิดๆ นะ ยิ่งเวลาเห็นหลงกับลูคัสสวีทกันแบบไม่เกรงใจผู้ร่วมอาศัยอย่างผม มันพาลให้นึกถึงป๋าอยู่ตลอดเลย

   อย่างตอนนี้...

   ท่านประธานบริษัทใหญ่ในเครือมิไรฮอฟ สลัดมาดเดิมทิ้งกลายเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่กำลังอยู่ในห้วงความรักจนน่าหมั่นไส้ ผู้ชายหยาบกระด้างแบบลูคัสกับนักฆ่าอย่างหลง เวลาทั้งคู่อยู่ด้วยกันกับมีบรรยากาศละมุนจนน่าเหลือเชื่อ แล้วที่สำคัญยังโรแมนติกกันแบบสุดๆ

   ผมละสายตาจากการอ่านมานั่งเท้าคางมองผู้ชายสองคนที่กำลังใช้พื้นที่ว่างในการเต้นรำคลอเสียงดนตรีแสนหวาน ลูคัสรับบทเป็นฝ่ายชาย ประคองมือโอบเอวขยับขานำไปตามจังหวะ ส่วนหลงรับบทเป็นฝ่ายหญิง ถึงอย่างนั้นก็ดูสมชาย ไม่มีจริตจะก้านหรืออ้อนแอ้นแบบผู้หญิง เป็นการปล่อยร่างกายไปตามบทเพลง ไม่เคร่งครัดว่าเต้นถูกหรือผิด แค่นึกอยากเต้นก็เต้นและปรับตัวไปพร้อมกัน พลางสบตามองลึกซึ้งราวกับว่าที่แห่งนี้มีเพียงพวกเขาเท่านั้น

   บทจะหวานก็หวานเลี่ยน พอถึงจังหวะเร่งเร้าก็ร้อนแรงจนอดหน้าแดงไม่ได้ สองร่างแนบชิดเสียดสี ยามเคลื่อนไหวบิดตัวเผยให้เห็นสัดส่วนน่ามอง หลงเป็นผู้ชายที่หุ่นไม่หนาหรือบางจนเกินไป แถมยังได้ตรงตัวอ่อนเอนหลังให้คู่เต้นประคองแล้วยกขาเกี่ยวเอวลูคัสด้วยท่วงท่าร้ายกาจ เสริมด้วยรอยยิ้มกับแววตาท้าทายและล่อลวงอยู่ในที

   เต้นกันอยู่ดีๆ เริ่มจะหลุดทีละชิ้นสองชิ้น ผมลูบหน้าพรืดหอบหนังสือสองสามเล่มหายหัวเข้าห้องนอนและไม่คิดออกมาอีกเลยจนกว่าจะเช้า

   เฮ้อออ พวกมิไรฮอฟนี่น้า...ช่างเปิดเผยซะจนเปิดเปลือย ทั้งลูคัสและลูเซียสเลย!

   เมื่อมั่นใจว่าสงครามสวาทเมื่อคืนน่าจะจบไปแล้ว เช้านี้ผมถึงออกมาหาของกินตามปกติ เห็นหลงนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว ก้มๆ เงยๆ เก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจาย บางส่วนยังดีพาดแถวโซฟา แต่พวกซับในนี่ดิ มันไปอยู่ตรงทีวีได้ไง!

   ขณะที่ผมกำลังยืนนิ่งอย่างคนทำตัวไม่ถูก ลังเลอยู่ว่าจะเข้าไปช่วยเก็บหรือถอยหลังกลับห้องดี หลงที่หันมาเห็นพอดี ก็ทักขึ้นมาซะก่อน

   “อ้าวคุณหนู วันนี้ตื่นสายนะ อาหารเช้าลุคทำเผื่อไว้แล้วอยู่บนโต๊ะ” ลุคคือชื่อเล่นของลูคัส เห็นว่าให้เฉพาะคนในครอบครัวกับคนรักเรียกเท่านั้น ของป๋าเองก็มีนะ รู้สึกว่าจะชื่อลูซมั้ง แต่ไม่ค่อยมีใครเรียก ทุกคนติดเรียกชื่อเต็มกับนามสกุลมากกว่า

   “สงสัยเมื่อคืนอ่านหนังสือดึกไปหน่อย ว่าแต่...นี่คงไม่ได้ต่อกันรอบเช้าใช่มั้ย” ว่าพลางหยิบกางเกงนอนที่คาดว่าน่าจะเป็นของลูคัสส่งให้หลงโยนลงตะกร้า

    “คุณหนูคิดว่าไงล่ะ” ถามว่าหลงอายมั้ย? ไม่! แล้วยังหันมายักคิ้วถามผมตาพราวระยับอีกนะ

   “ถือว่าผมไม่ได้พูดอะไรแล้วกัน” ตัดบทมันซะเลย ผมบ่นหลงไม่ได้เพราะตัวเองก็เป็น ไม่เชื่อถามพี่อาคมกับไนท์ได้ สองผู้โชคร้ายเปิดเข้ามาเจอช็อตเด็ดทุกที

   ระหว่างช่วยหลงเก็บซากอารยะธรรม เรือนร่างของหลงที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวติดเอวทำให้ผมเอะใจ ไม่ใช่เพราะรอยจูบสีกุหลาบนะ แต่เป็นผิวสะอาดไม่มีรอยสักอย่างที่พวกมาเฟียชอบทำ ขนาดแผลเป็นยังเห็นน้อยมาก ไฝอะไรก็ไม่มี ซึ่งมันน่าแปลกมาก ผมคงจะแสดงความข้องใจออกทางสีหน้ามากไปหน่อย หลงก้มมองรูปร่างตัวเองแล้วถาม

   “มีอะไรรึเปล่า หรือว่ารูปร่างฉันมันไม่ดี?”

   ผมส่ายหัว “ไม่หรอก พี่หลงรูปร่างดีเลยล่ะ ผมแค่สงสัยว่าพี่หลงไม่สักเหรอ นึกว่าพวกมาเฟียจะสักทุกคนซะอีก” ตอบพลางหย่อนเสื้อชิ้นสุดท้ายใส่ตะกร้า

   “อ่อ เรื่องนี้นี่เอง ที่คุณหนูเข้าใจนั่นไม่ผิด คนในแก๊งส่วนใหญ่ก็สักกันหมด แม้จะไม่เยอะเท่าสมัยก่อนแต่ก็สักกันแทบทุกคน ขนาดลุงยังสักเลย แต่เป็นยันต์ของไทยนะ”

   “แล้วทำไมหลงไม่สักล่ะ ไม่ชอบ?” กรณีของผมเคยสนใจนะ แต่ป๋าไม่อนุมัติ บอกว่าเสียดายผิว ทั้งที่ตัวเองสักเต็มหลังแท้ๆ

   “อืมม บอกคุณหนูไว้ก็ดี การเป็นนักฆ่า นอกจากเรื่องฝีมือแล้ว สิ่งสำคัญอีกอย่างคือการไม่ทำตัวเป็นจุดเด่น หรือมีอัตลักษณ์ที่จดจำได้ง่าย เพราะมันจะนำภัยมาสู่ตัว…เอาล่ะ คุณหนูไปกินข้าวเช้าซะนะ ฉันขอไปสักผ้าก่อน ขอบคุณที่ช่วยเก็บ” มือหยาบกร้านยื่นมาขยี้หัวผมก่อนเดินเข้าห้องซักล้างไป

   ผมพอเข้าใจนะ ถ้ามีจุดเด่นให้คนสังเกตเห็นหรือจดจำได้ คงทำงานลำบากตั้งแต่เริ่มยันจบ มีหวังเหยื่อได้รู้ตัวก่อนพอดีว่ามีนักฆ่าอยู่ในบริเวณเดียวกัน คิดพลางนั่งทานซุปบีทรูท(Borscht)เป็นมื้อเช้า มันคือส่วนผสมระหว่างบีทรูทกับกำหล่ำปลีสีแดงสวย มีขนมปังข้าวไรย์เป็นเครื่องเคียงราดด้วยชีส ทานง่าย อยู่ท้อง เหมาะกับวันที่อากาศหนาวเช่นวันนี้

   ปล่อยเรื่องอาหารไปก่อนดีกว่า ตอนนี้ผมกำลังลังเลว่าจะให้หลงพาไปหาแม่ดีมั้ย เพราะป๋ายังไม่มีวี่แววว่าจะเคลียร์ธุระเสร็จเร็วๆ นี้ มหา’ลัยเองก็ปิดแค่ไม่กี่อาทิตย์ นี่หมดเวลาไปเกือบหนึ่งอาทิตย์แล้วด้วย ช่วงเวลาที่กำลังกลุ้มใจ ใครมันจะรู้ว่าจะมีเซอร์ไพรส์…

   วันนี้หลงไม่ฝึกหรือพาไปไหนทั้งนั้น เอาแต่บอกให้ผมเก็บแรงไว้ อ่านหนังสือหรือเล่นมือถืออยู่เฉยๆ ไป ผมเริ่มตะหงิดใจว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ แต่มั่นใจว่ามันคงไม่ใช่เรื่องร้ายๆ ไม่งั้นหลงคงไม่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้ผมทั้งวัน

   พอกลางคืนผมเข้านอนตามปกติ ที่ไม่ปกติคือช่วงเวลากึ่งหลับกึ่งตื่น รู้สึกเหมือนมีใครบางคนเปิดประตูเข้ามา ผลจากการสอนสั่งของไนท์และหลงให้ระวังตัวอยู่เสมอ ผมเลยคิดจะลุกขึ้นดูว่าใคร แต่พออีกฝ่ายเคลื่อนกายเข้ามาใกล้พร้อมเตียงที่ยวบลงตามน้ำหนักและกลิ่นเฉพาะที่ผมจำได้ไม่ลืม ผมก็ปล่อยเลยตามเลย ไม่คิดลุกขึ้นให้เสียเวลา อาศัยการยื่นแขนไปโอบรอบคอแกร่งปรือตามองแขกไม่ได้รับเชิญอย่างง่วนงุน

   “ป๋า...” เสียงพร่าของคนง่วงนอน นอกจากจะไม่ฟังดูแย่แล้วยังปลุกอารมณ์บางอย่างขึ้นมา

   คนถูกเรียกดึงแขนอีกฝ่ายออกพลางถอดเสื้อนอกโยนทิ้งไปอีกทาง มือหนาปลดกระดุมอย่างรวดเร็วรวมถึงเข็มขัดที่ปลดดึงออกจนเกิดเสียงดังฟืด ร่างด้านใต้เองก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ร่างเพรียวยกสะโพกขึ้นให้ลูเซียสดึงกางเกงนอนกับซับในออกได้อย่างง่ายดาย

   ท่อนล่างเปลือยเปล่า สัมผัสลมเย็นของแอร์แค่เพียงชั่วครู่ ร่างหนาก็ขยับเข้ามาทาบทับเป็นกำบัง ใบหน้าคมเข้มแฝงความดิบร้ายโน้มลงขบลำคอขาวอย่างกระหาย ก่อนจะลากลิ้นสูดกลิ่นหอมมาจนถึงแผงอกที่โดนถลกขึ้นจนถึงคอ ปากร้อนครอบดูดยอดอกขบกัดอย่างนึกมันเขี้ยวจนคนโดนปลุกเร้าหลุดเสียงครางหวิว

   คนใจร้อนที่เครื่องกำลังติดไม่คิดเสียเวลา ขณะเล้าโลมสลับจูบแลกลิ้น นิ้วยาวก็ถูกส่งไปทักทายเบื้องล่าง บีบเจลถูวนจนเริ่มคลายแล้วสอดนิ้วเข้าไปขยับขยายเพื่อเตรียมพร้อม มืออีกข้างที่ว่างนวดขยำสะโพกสวยจนขึ้นรอยมือ เพียงไม่นานความอึดอัดก็เข้ามาแทนที่

   ผมแยกขาออกโอบสะเอวป๋าอย่างรู้งาน กระทั่งส่วนนั้นเข้ามาจนหมด เกิดความรู้สึกแปลกไปจากทุกที จนอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงห้าม ใช้มือยันกล้ามอกแน่นๆ ของลูเซียสที่อยู่ในสภาพหลุดลุ่ย

   “เดี๋ยวป๋า มัน...อะ”

   อีกคนฟังที่ไหน พอได้ที่ก็เริ่มขยับอย่างเอาแต่ใจ เบื้องล่างสอดลึกเสียดสีจนร้อนระอุ ฝ่ายรองรับได้แต่หอบหายใจครางอย่างสิ้นท่า พยายามปรับลมหายใจให้ทันเกมที่เร่าร้อนขึ้นทุกที ปกติลูเซียสก็เป็นคนใจร้อนกับเรื่องอย่างว่าอยู่แล้ว มาคราวนี้มันแฝงความดิบร้ายต่างจากเวลาที่อารมณ์ไม่ดี เหมือนราชสีห์ที่กำลังคึกจัด ส่งแรงไม่ยั้งจนตัวโยกไหว

   เสร็จรอบเดียวยังไม่หนำใจคนทำ ดึงแขนให้โอบรอบคอนั่งคร่อมอยู่บนตักพลางขยับต่อทันทีแบบไม่เว้นช่วง ผมซบใบหน้ากับลำคอแกร่ง เพราะความแนบชิดทำให้ได้กลิ่นอย่างอื่นนอกจากกลิ่นเหล้าผสมซิการ์อย่างทุกที มันเจือด้วยกลิ่นดินปืนกับกลิ่นสนิม

   ไม่ทันได้คิดอะไรต่อ ภายในถูกกระทุ้งจุดวาบหวานจนสะท้านเฮือก แทบระทวยอยู่คาตัก คมเล็บเผลอจิกข่วนแผ่นหลังกว้างเป็นทางยาว นอกจากคนถูกทำร้ายจะไม่โกรธแล้วยังหัวเราะเสียงทุ้มต่ำในคออย่างชอบใจ ที่อีหนูผู้ทันเกม งานนี้รวนหนักจนตามไม่ทัน ราวกับเด็กน้อยไม่ประสาในเรื่องคาวโลกีย์

   “ฉันเพิ่งเสร็จงานมา เธอผิดเองนะที่ยั่ว ยอมรับกรรมไปซะเถอะ” เอ่ยเสียงหยอกเย้าชิดริมหู ไล้ลิ้นดูดปลายติ่งให้ขนลุกซู่ ตามด้วยซุกไซร้ลำคอดูดสลับกัดไม่ว่างเว้น ขณะที่เบื้องล่างยังคงไม่หยุดการกระทำและมีทีท่าว่าจะเพิ่มความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ

   คืนนั้นผมได้รู้นิสัยป๋าเพิ่มอีกหนึ่งอย่าง เมื่อไหร่ที่ลูเซียสออกภาคสนาม หรือเพิ่งเสร็จจากการลงมือเก็บกวาดด้วยตัวเอง จะคึกเพราะผลจากอะดรีนาลีนที่หลั่งออกมามากเป็นพิเศษ แต่รู้ไปก็เท่านั้น สุดท้ายก็ไม่อาจหนีพ้นต่อโชคชะตาอยู่ดี แถมปฏิเสธไม่ได้ด้วยว่ารู้สึกท้าทาย สมใจกับช่วงเวลาแบบนี้ ถึงจะนอนเดี้ยงในภายหลังก็ตาม…

   ผมตื่นอีกครั้งในห้องที่เปลี่ยนไป มองเพดานสวยหรูตาปริบๆ ก่อนจะเบนสายตามายังร่างที่เอนหลังกดแท็บเล็ตอยู่ด้านข้าง ดวงตาสีน้ำเงินสวยของลูเซียสปรายมองอีหนูที่ดูเหมือนจะยังไม่ตื่นดี มุมปากยกยิ้มอย่างเอ็นดู

   “ตื่นแล้วเหรอ” ถามพลางใช้มือเสยผมเปิดหน้าผากเพื่อจูบหนักๆ แทนรางวัลที่เมื่อคืนอีหนูทำหน้าที่ได้ดี ถือเป็นผู้เสียสละอย่างแท้จริง

   “ป๋า” ไม่ตอบแต่กลับเรียกแทนพลางขยับหัวถูไถกับฝ่ามืออุ่นอย่างออดอ้อน ดีใจที่ได้เจอ เหมือนตัวเองได้กลับมาอยู่ในสถานที่ที่ปลอดภัยอีกครั้ง
 
   ผมเพิ่งจะรู้ตัวก็ตอนนี้เอง ถึงผมจะทำตัวเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ภายในใจรู้ดีว่ารู้สึกยังไง มันทั้งเหงาและเคว้งหน่อยๆ เพราะคนที่ไม่เคยมีที่พึ่ง พอได้มีแล้วก็เกิดอาการขาดไม่ได้ กลายเป็นจิ้งจอกในอุ้งเท้าราชสีห์ ไม่อาจโลดแล่นอยู่โลกภายนอกได้อีกต่อไป

   “มีอะไร” หลังมือไล้ข้างแก้ม ไม่ได้มีเพียงจิ้งจอกตัวแสบที่รู้สึกยินดี ราชสีห์เองก็เช่นกัน น้ำเสียงกับการกระทำเลยอ่อนโยนเป็นพิเศษ

   “ป๋า~ เมื่อคืนมันไม่เหมือนทุกทีน้า...ป๋าเอามุกออกแล้วเหรอ ทำไมล่ะ?” จิ้งจอกถามตาใส ลูเซียสวางแท๊บเลตเปลี่ยนมาโอบอีหนูแทน

   “ใช่ ส่วนเพราะอะไรเธอไม่จำเป็นต้องรู้ ไม่คิดจะถามหน่อยรึไงว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน”

   ผมส่ายหัวเอนซบอกป๋า “ไม่ล่ะ ขอแค่มีป๋าอยู่ที่ไหนผมก็โอเค” วาจาน่ารักได้ค่าตอบแทนเป็นจูบดูดดื่ม หากไม่ติดว่าอีหนูในอ้อมแขนยังร้าวอยู่ ป๋าคงไม่พลาดที่จะฟัดให้จมเตียงอีกรอบ

   “อย่าท้าทายความอดทนของฉันนัก...ไหนๆ เธอก็ตื่นเต็มตาแล้วมาคุยเรื่องสถานะของเธอตอนนี้ดีกว่า จะได้วางตัวถูก” ลูเซียสอุ้มผมไปนอนเกยบนตัวอย่างทุกที่ วงแขนแกร่งโอบเอว แนบชิดไปทุกสัดส่วน ถ้าไม่ติดชุดคลุมอาบน้ำของป๋ากับชุดนอนของผมล่ะนะ

   ส่วนเรื่องที่ลูเซียสบอกไม่ต่างจากที่คิดเท่าไหร่นัก ป๋าบอกว่าตอนนี้พวกเราอยู่บ้านพักตากอากาศในมอสโก และป๋าจะไม่พาผมเข้าบ้านใหญ่ด้วย แม้จะมีนามสกุลห้อยท้ายว่ามิไรฮอฟ แต่สถานะของผมคือลูกบุญธรรมของป๋าเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง หรือส่วนได้ส่วนเสียกับตระกูลนี้ ทั้งหมดก็เพื่อความปลอดภัยของผมเอง

   ดังนั้นผมแค่ทำตัวตามปกติและอยู่กับคนของป๋าก็พอ นอกเหนือจากนั้นไม่ต้องสนใจ ลึกๆ ผมรู้นะว่าตัวเองไม่คู่ควรกับตระกูลที่มีประวัติมายาวนานแถมอำนาจล้นมือขนาดนี้ และผมก็ไม่หวังด้วยเพราะตอนนี้ก็ได้เกินจากที่หวังไปไกลมากแล้ว มีสถานที่ให้กลับ มีคนให้อ้อน มีเงินให้ใช้ ปลอดภัยจากพ่อ ที่สำคัญคือแม่ได้รับการรักษาอย่างถูกต้อง ไม่มีอะไรให้กังวลอีก

   เว้นอยู่อย่างที่ผมไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่

   “ป๋า อย่ากีดกันผมออกจากแก๊งป๋าได้มั้ย”

   “ทำไม? โลกแบบนี้เธอไม่ควรก้าวเข้ามา แค่ที่เป็นอยู่ก็มากพอแล้ว ตั้งใจเรียนให้จบเลือกงานที่อยากทำและอยู่ข้างฉันก็พอ” น้ำเสียงหนักแน่นอย่างคนตัดสินใจแล้วและไม่ให้ผมปฏิเสธ ที่ผ่านมาผมเลิกดื้อกับป๋าแล้ว แต่งานนี้ต้องงัดออกมาใช้หน่อย มิทก็คือมิทนะทุกคน

   “ถ้าผมบอกว่าอยากทำงานกับป๋าล่ะ ผมอยากช่วย อยากแบ่งเบาสักนิดก็ยังดี” บอกตรงๆ เลยว่าตอนนี้ผมพลีทั้งกายทั้งใจให้ป๋าเรียบร้อย ไม่เว้นกระทั่งชีวิตของตัวเอง เพราะถ้าไม่มีป๋า อนาคตของผมคงมืดมนกว่าที่เป็นอยู่ ถึงจะบอกว่ามองโลกในแง่ดี มุ่งตรงไปข้างหน้า แต่ความจริงก็คือความจริงอยู่วันยังค่ำ ลำพังตัวผมทำงานไซด์ไลน์ ต่อให้เรียนจบมาหาเงินก็คงพอแค่ยื้อเวลารักษาแม่และใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีอิสระ ไม่มีสิทธิ์เลือกอนาคตของตัวเองมากนัก

   “ไม่จำเป็น คนของฉันเยอะพอ” ป๋าตอบแบบไร้เยื่อใย ผมไม่กล้าดื้อต่อ พยักหน้ารับแบบจำยอม แต่ในหัวไม่คิดปล่อยไปง่ายๆ ตอนนี้ยังไม่มีโอกาส แต่อนาคตยังมี ตัวผมมันไม่ได้สะอาดมาตั้งแต่ต้น ต่อให้พยายามทำตัวสวยหรูแค่ไหนก็ยังหนีความจริงในอดีตไม่พ้นอยู่ดี สู้ทำในสิ่งที่อยากซะยังดีกว่า

   แน่นอนว่าลูเซียสย่อมมองออก แต่ยังมีเรื่องอื่นให้ทำอีกมาก ไม่เสียเวลามาไล่บี้ ปล่อยไปก่อนแล้วกัน นี่ถ้าไนท์อยู่คงมองแรงใส่และบอกว่านับวันบอสใหญ่ยิ่งหลงเด็ก ตามใจมากขึ้นทุกที อีกหน่อยเปลี่ยนหัวหน้าแก๊งก็คงไม่ต้องแปลกใจ ถ้าป๋ายอมให้อีหนูมาเสี่ยงล่ะนะ

   “ฉันสั่งให้อาคมจัดโต๊ะไว้ กินข้าวแล้วกินยาซะ รักษาร่างกายให้ดีแล้วฉันจะพาเธอไปหาแม่...” ป๋าพูดพลางอุ้มผมขึ้นจากเตียง ”ยังมีอีกที่ ที่ฉันอยากพาเธอไปด้วย” ท้ายประโยคแววตาของป๋าอ่อนลง ยามนึกถึงใครอีกคน เป็นสีหน้าที่ผมเคยเห็นเมื่อนานมาแล้ว

   คนสำคัญของลูเซียส มิไรฮอฟ...

[lunarinthesky]

  คิดถึงป๋า

[Jibbubu]

ป๋าพึ่งจะมานะ หายไปนานเชียวมาถึงก็จัดหนักน้องเลยนะคะป๋า

[nolirin]

คิดถึงป๋าๆก็มา

[tonnum18]

คิดถึงน้องมิท ในที่สุดก็สมใจอยาก ได้อ่านแล้ว

[่jum]

 

[mooping-7]

เจอหน้าปุ๊บก็จัดหนักเลยนะป๋า

[Ice_Iris]

นานมาที

แต่ก็รอขอรับ

[pigarea]

หวานชื่น

[2pmui]

ป๋าหื่นเสมอต้นเสมอปลาย

[fahsai]

หายคิดถึงมั้ยอิหนูของป๋า ป๋าจัดเต็มมาก

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ป๋า มิท 
เจอปั๊บ กอดปึ๊บ
ก็ไม่เจอกันหลายวันและ

คู่ลูคัส หลง 
ก็เร่าร้อน โรแมนติค ไม่อายมิทซะด้วย
       
 

[JustWait]

 

[Aumy8059yaoi]

สถานะคือลูกบุญธรรม แล้วเป็นเมียด้วยใช่มั๊ยค่ะ??
คือเราตะหงิดอยู่ตรงที่ว่าป๋ารักมิทแบบคนรักรึป่าว???
คำว่าหลงเด็กของป๋านี่จะไม่มีเมียแต่งที่ไม่ใช่มิทใช่มั๊ยคะ????
บางทีเราก็กลัวแทนมิททั้งๆที่มิทได้ขนาดนี้ก็อย่างที่บอกว่าดีมากๆๆๆๆแล้ว
แต่ยังไงด้านความรู้สึกถ้าวันไหนอิป๋าไปเจอคนอื่นหรือแต่งงานอิหนูมิทจะเจ็บแค่ไหนนิ

อ๊ากกกกกกกก เค้าเบื่อความมโนคิดแต่แง่ร้ายของตัวเองจุง

[fay 13]

 

[twinmonkey0311]

 

[ShadeoftheMoon]

ตื่นเต้น ตื่นเต้น รออ่านตอนต่อไป ใครคือคนสำคัญของลูเซียส กันน้า

[route rover]

อีหนูมิท ช่างอ้อนจริงๆ

[Ryu7801]

เจอปุ๊บเสร็จป๋าปั๊บ

[mystery Y]

ป๋ากลับมาแล้ว~

[klaew]

ฟ้าไม่เป็นสีฟ้าสินะหนูมิท