Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]  (อ่าน 184222 ครั้ง)

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
ให้แล้วมาขอคืนแบบนี้นิสัยเด็กมากอะทัศน์ อยากให้ไทม์ไปจากบ้านนี้เร็วๆจัง

ออฟไลน์ cbqx

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 95
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
น้ำตาไหล สงสารไทม์
คือเราเป็นคนนึงที่น้ำตาไหลได้ง่ายๆกับเรื่องครอบครัว เราเป็นลูกคนกลางอะ เราก็คิดตลอดเลยนะว่าพ่อแม่รักเราน้อยกว่าพี่กับน้องแต่มันไม่ได้เลวร้ายเหมือนไทม์อะ ไทม์น่าสงสารมากกกก เราว่าไทม์ไม่ใช่ลูกแท้ๆแน่ๆเลยอันนี้ไม่ใช่ว่าแม่รักไทม์น้อยกว่าพี่ทัศน์ แม่ไม่ได้รักไทม์เลยต่างหาก เราว่าถ้ารักน้อยอย่างน้อยก็น่าจะเลี้ยงด้วยเงินแต่ไม่ให้ความรักงี้ อันนี้เงินก็ได้เแค่นั้นความรักยิ่งไม่ได้เลยแสดงว่าไม่ใช่ลูกแท้ๆแน่ แต่มันก็ไม่แน่ละนะ555555555 พี่ทัศน์อะเหมือนโดนแม่ครอบกะลาไว้ไม่ให้เห็นความจริงคือได้รู้ความจริงบางเรื่องก็ตอนถามน้องเอง ส่วนพี่อิฐอบอุ่นมากอะไรจะใจดีขนาดนี้ถ้าเราเป็นไทม์เราคบกับพี่แกละนะ คนที่ใจดีปฏิบัติต่อเราราวกับว่าเราเป็นเจ้าหญิงเดินเข้ามาในชีวิตที่ไม่เคยโดนทำแบบนี้ใส่ มันโคตรอุ่นหัวใจอะ เราจะไม่สนใจเรื่องเพศด้วยซ้ำ แต่ก็นั่นนแหละ ไทม์ไม่ใช่เรา55555555 เม้นนี้คำพูดลิเกจัง มาต่อเร็วๆนะคะ รออยู่ สนุกมากกกกกก

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2922
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
คือนอกจากปากเสีย นิสัยแย่ แถมเหมือนเด็กอีกนะ พี่ทัศน์ :katai4:

ออฟไลน์ threetanz

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 766
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-1
น้องไทม์น่าสงสารมากเลยค่ะ

สู้ๆ ต่อไปน้าา

ออนไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
เฮ้อ  :เฮ้อ:  ไอ้พี่ตัวร้าย
ให้ของแล้วเอาคืน มะรืนนี้ตาย
กินยาถ่ายตายไวๆ หามผีเข้าวัด จุดประทัดโป้งป้าง
ไอ้พี่ทัศน์ นิสัยเลว อิจฉา ที่ไทม์ดีกับคนอื่น
หรือหึงหว่า  :katai1: :katai1: :katai1:
รอ  :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ memew

  • ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้าาา
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 456
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +382/-10
    • :: Memew แฟนเพจ :
BROTHER CH.08



ผมเปิดเพลงจากโน้ตบุ๊กเบา ๆ ขณะนั่งทำอาร์ตเวิร์คบนโต๊ะในสวนหลังเลิกเรียน วันนี้มีชั่วโมงว่างชั่วโมงหนึ่ง พอดีอาจารย์ไม่เข้า พวกเราเลยเปรม

“นี่ไทม์ วันเสาร์นี้ไปทำบุญกับพี่อิฐเหรอ”

“อืม” ผมครางรับ เงยหน้ามองเพื่อน “นี่แนนกับพี่อิฐคุยกันบ่อยเหรอ”

แนนหน้าแดงนิด ๆ

“ไม่มีอะไรหรอก พอดีแนนโทรไปปรึกษาพี่อิฐเรื่องเรียนบ่อย ๆ น่ะ เลยคุยกันมากขึ้น”

ผมยิ้ม พยักหน้า ก้มทำอาร์ตเวิร์คต่อ

“นี่…”
แนนเรียกเบา ๆ 

“อะไร”
ผมถามโดยไม่เงยหน้ามอง

“นี่…น…น”
แนนทำเสียงยืดเสียงยาว ผมอมยิ้มทำเป็นไม่สนใจเหมือนเดิม

“ชิ!”
แนนลุกยืน ทำท่าจะเดินหนี ผมเงยหน้ามอง

“อยากให้ชวนไปด้วยใช่ไหม”
ผมพูดอย่างรู้ทัน แนนหันกลับมามองงอน ๆ

“ไม่อยากชวนก็ไม่ต้องชวน”

ผมอมยิ้ม

“แนนคิดว่าแนนเป็นใคร”
ผมสวนกลับ แนนหน้าง้ำยิ่งกว่าเดิม

“ใช่ซี้ แนนมันแค่เพื่อนนี่ ไม่สำคัญเท่าว่าที่แฟนหนุ่มหรอก”

งอนเลเวลสี่เลยแฮะ ผมอมยิ้ม

“เพราะเป็นเพื่อนไง ถ้าไม่ไปมีเฮ”
ผมใช้ปากกาชี้หน้า คนที่กำลังงอนอยู่ปรับสีหน้าแทบไม่ทัน ตีแขนผมเพี้ยะ

“เล่นอะไรก็ไม่รู้ ดูสิ งอนไทม์ไปตั้งเยอะแน่ะ”

“ก็จะได้รู้ไว้ไงว่าแนนน่ะ ขี้งอน”

“ไทม์ง่ะ แนนไม่อยากเป็นคนขี้งอนน้า”

ผมหัวเราะหึ ๆ

“เขาบอกว่า ยิ่งเราไม่อยากเป็นอะไร เราจะยิ่งเป็นแบบนั้นนะ”

แนนทำแก้มป่อง ๆ ผมกระแซะตัวแนนที่ยืนอยู่เบา ๆ

“นี่ ไม่คิดจะช่วยกันทำมาหากินบ้างรึไงหะ”

“ก็ได้”
แนนกึ่งยิ้มกึ่งงอนทิ้งตัวลงมานั่งเหมือนเดิม

คนเขียนหลักเป็นผม เพราะลายมือสวยกว่า แต่เรื่องการออกแบบคำพูด แนนเก่งกว่า

“ไทม์ นั่นรถพี่ทัศน์หรือเปล่า”

ผมเงยหน้ามองรถเบนซ์คันหรูที่วิ่งเข้ามาจอดหน้าโรงเรียน เป็นรถพี่ทัศน์จริง ๆ ด้วย

“นี่ พี่เขามารับไทม์หรือเปล่า”

“เอาไว้ให้ฟ้ากลายเป็นสีชมพูก่อนเถอะ”
แล้วก็จริงอย่างที่ผมคาด เพราะพี่ทัศน์มารับเด็กมอหกที่ถือว่าเป็นดาวโรงเรียนของเรา

“โห พี่ทัศน์สอยของสูงแฮะ”

ผมยิ้ม ก้มลงไปทำอาร์ตเวิร์คต่อ

“ไทม์ พี่ทัศน์เดินมาทางนี้แล้ว”

“อืม”
ผมไม่ได้สนใจสิ่งที่แนนพูด เพราะมัวใช้สมาธิกับการวาดรูปอยู่

“ไทม์”

“หือ”
ผมครางรับ แต่ไม่ได้ละสายตาไปจากกระดาษ

“ไทม์”

“อะไร ว่ามาสิ กำลังใช้สมาธิอยู่”

“เอ่อ…สวัสดีค่ะพี่ทัศน์”
เสียงทักแบบนั้นทำเอาผมรีบละสายตาจากกระดาษหันไปมองทันที เพราะรีบหันไปหน่อยไม่ทันระวัง ปากกาที่ถือไว้ในมือขีดเสื้อของคนที่ยืนอยู่ด้านหลังเข้าเต็ม ๆ เป็นทางยาว มันเห็นได้ชัดเลยเพราะเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาว ผมอ้าปากค้าง ค่อย ๆ เงยหน้ามองเจ้าของเสื้อที่กำลังก้มมองผมอยู่เหมือนกัน

หน้าพี่ทัศน์ยังคงหล่อเหลาอยู่เหมือนเดิม แต่ทว่าดวงตาไม่ต่างกับราชสีห์ที่พร้อมจะสังหารหนูตัวเล็ก ๆ ที่บังอาจเดินผ่านมารบกวน

“พะ พี่ทัศน์”
พอตั้งสติได้ ผมรีบวางปากกา ดีดตัวลุกยืน ลากแขนพี่ทัศน์ให้เดินไปทางห้องน้ำหลังตึกด้วยกัน

“ถอดเสื้อก่อนพี่ทัศน์”
ผมรีบสั่ง แต่เขาไม่ทำตาม ยืนทำหน้าถมึงทึงเหมือนคนถ่ายไม่ออก ผมตัดปัญหาด้วยการปลดกระดุมเสื้อพี่ออกด้วยตัวเองเลย พี่ทัศน์มองผมอึ้ง ๆ แต่ผมไม่สนใจ คลี่ถอดเสื้อออกจากตัวให้

ต้องรีบครับ เพราะถ้าปล่อยไว้นาน ๆ อาจล้างไม่ออก เสื้อยิ่งแพง ๆ อยู่ด้วย ผมปล่อยให้พี่ทัศน์ยืนเท่เปลือยท่อนบนอยู่อย่างนั้น รีบนำเสื้อมาล้างน้ำตรงจุดที่เปื้อน แต่ล้างยังไงก็ล้างไม่ออก

ผมทิ้งพี่ไว้ วิ่งลิ่วไปซื้อสบู่ขนาดเล็กที่ร้านค้าสวัสดิการมาถูจนมันออกหมด ผมยิ้ม พอล้างสะอาดก็สะบัด ๆ จนมันหมาด

“ต้องเป่าให้แห้งก่อน”
ผมพาเขาเดินกลับไปยังร้านค้าสวัสดิการเพื่อไปขอยืมไดร์มาเป่าแห้ง ดีว่าผมพอรู้จักกับพี่เขาบ้าง ผมยืนเป่าโดยมีพี่ทัศน์ยืนเท่เปลือยท่อนบนให้สาว ๆ น้ำลายไหลเล่น 

“เอ่อ พี่ทัศน์หรือเปล่าคะ ที่ลงนิตยสารหนุ่มฮอต”
มีน้องสามคนเดินเข้ามาถามด้วยสีหน้าตื่นเต้น

“จำผิดแล้วล่ะ”
พี่ทัศน์บอกแค่นั้นเสหน้าไม่พอใจนิด ๆ ไปทางอื่น พวกน้อง ๆ หน้าจ๋อย ขอโทษขอโพยเดินจากไป ผมมองตามนิด ๆ

คิดผิดแล้วน้องที่มาชอบพี่ทัศน์ เพราะนอกจากผู้หญิงที่หวังฟันแล้ว พี่มันไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตหรอก

“แห้งแล้ว ขอบคุณครับพี่จอย”
ดีนะที่เป็นเสื้อแบบไม่ต้องรีด

“ไม่เป็นไรจ้า แหม ไม่ยักกะรู้ว่าแฟนไทม์หล่อขนาดนี้ เหมือนนายแบบเลย”

ผมมองหน้าคนพูดอึ้ง ๆ

“ไม่ใช่หรอกครับ”

“ไม่ต้องปิดบังพี่หรอกน่า พี่เข้าใจ”
พี่จอยขยิบตาให้นิดหนึ่ง ผมอยากอธิบายต่อว่าไม่ใช่ แต่ก็ไม่อยากพูดอะไรมากต่อหน้าพี่ทัศน์ หันมายื่นเสื้อคืนให้คนด้านหลัง 

พี่ทัศน์รับเสื้อไปใส่ช้า ๆ แต่ดูมันจะช้าเกินไปจนผมอดรนทนไม่ไหว รีบเขยิบเข้าไปติดกระดุมให้แทน พี่ทัศน์ชะงัก แต่ก็ยอมให้ผมทำดี ๆ ผมเงยหน้ามอง พี่มันมองตอบเหมือนกัน ผมรีบหลุบเปลือกตาหลบหนี

รู้สึกใจเต้นแปลก ๆ ยังไงพิกล

ผมพยายามไม่สนใจเสียงหัวใจที่กำลังเต้นในจังหวะแปลก ๆ ตอนนี้ พอติดกระดุมเสร็จก็ดึงมือพี่มันออกไปจากจุดนั้น

[ต่อ 40%]


“พี่ทัศน์ไปไหนมาคะ รอนานแล้วนะ แล้วคนนี้ใคร”

ผมปล่อยมือพี่ทัศน์ทันที เดินเลยไปหาแนนที่นั่งเขียนอาร์ตเวิร์คอยู่ พี่มันไม่ตอบ โอบไหล่เชอร์รี่พาเดินกลับไปที่รถ

“โห พี่ทัศน์นี่สุดยอดเลยเนอะ นิ่งได้ใจเลย ขนลุกเลยอะ”

ผมยิ้ม นั่งลงทำงานต่อ วันนี้พี่ทัศน์คงไม่กลับบ้านแน่ ๆ

“นี่คิดว่าสองคนนี้เขาคบกันหรือเปล่า”

ผมส่ายหน้า

“พี่มันไม่เคยคบใครจริงจังหรอก ที่คบหวังฟันทั้งนั้นแหละ”

“ไม่หรอกมั้ง คนนี้เขาอาจจริงใจก็ได้นะ”

“มาพนันกันไหม ถ้าเลิกในหนึ่งเดือนพันหนึ่ง”

“โห ไม่เอาอ่ะ งี้ไทม์ก็ได้เปรียบน่ะสิ”

“ไม่แน่จริงนี่น่า”

“ไม่เอา ๆ เรารีบทำกันดีกว่า”

ผมพยักหน้า ลอบมองไปยังพื้นที่ว่างเปล่าที่ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้เคยมีรถของใครบางคนจอดอยู่
 







“พรุ่งนี้ผมจะไปต่างจังหวัดนะ”

พี่ทัศน์เงยหน้ามอง ถามเสียงเครียด

“ไปไหน”

“อยุธยา ไปทำบุญ”

“วัดแถวนี้ก็มี ทำไมต้องไปต่างจังหวัด”

“พี่อิฐชวน”

“หึ ร่านไปกับผู้ชายต่างจังหวัด”

ผมถอนใจเบา ๆ

“ผมเป็นผู้ชายนะพี่ทัศน์ ไปกับผู้ชายด้วยกันมันดูร่านตรงไหน แนนก็ไปด้วย”
ผมพูดแค่นั้นหันหลังเตรียมจะเดินขึ้นห้อง แต่พี่ทัศน์ฉุดไว้

“นายทำเสื้อฉันเสีย เอาค่าเสียหายมา”

ผมเม้มปากแน่น

“มันไม่ได้เสียนี่น่า”

“หึ ฉันไม่อยากใส่เสื้อผ้าที่มีรอย แม้จะนิดหน่อยก็เถอะ”

ผมถอนใจเบา ๆ พยายามบิดข้อมือออก แต่มันไม่หลุด

“ได้ ตัวละเท่าไหร่ล่ะ ถ้าแพงมาก ขอผ่อนได้ไหม”
ผมต่อรอง พี่ทัศน์กระตุกยิ้ม

“หึ มีแหล่งสูบเงินใหม่แล้วรึไง”

“ถามจริงเหอะ ในหัวพี่คิดได้แต่เรื่องพวกนี้รึไง ผมทำงานบริสุทธิ์ ผมมีปัญญาหาเงินเลี้ยงตัวเองได้”

“หึ งี้แหละ พวกอกตัญญู พอโตแล้วก็ทำปีกกล้าขาแข็ง ยิ่งพอมีผู้ชายมาซับพอร์ตก็ลืมบุญคุณคน”

เพี้ยะ!!

สิ้นเสียงจากฝ่ามือผมที่ตกกระทบใบหน้าคมคาย ดวงตาที่เคยฉายแววดูถูกวาวโรจน์ขึ้นมาทันทีจนผมเสียววูบไปทั่วทั้งสันหลัง

“จะว่ายังไงผมก็ว่าได้ แต่ผมไม่เคยลืมบุญคุณใคร”
รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างคลออยู่ที่ดวงตา

“ใช่ ไม่ลืมบุญคุณใคร กระทั่งยอมอ้าขาตอบแทนคุณเงินคนด้วยใช่ไหมล่ะ”

เพี้ยะ!!!

แรงตบครั้งนี้หนักกว่าครั้งแรกมาก พร้อม ๆ กับน้ำตาที่ร่วงลงมาแต้มแก้ม ผมหันหลังเดินขึ้นบันได ปาดน้ำตาลวก ๆ กำลังจะเดินเข้าห้อง แต่ถูกรั้งข้อมือไว้แรงจนผมต้องหันไปมอง

“ปล่อย! ผมคิดมาตลอดว่ามีพี่ชาย แต่ผมคงคิดผิด ความคิดพี่มันต่ำยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานบางตัวซะอีก”

“หึ แล้วรู้ไหมว่าสัตว์เดรัจฉานน่ะมันทำได้ทุกอย่างโดยไม่เกรงกลัวความผิดอะไรหรอกนะ โดยเฉพาะเวลาที่มีใครมาทำให้มันโกรธ”
แล้วพี่ทัศน์ก็ดันผมติดกำแพงด้านหลัง กดจูบลงมาเต็มแรง ผมตาโต ช็อกค้างเพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำเรื่องแบบนี้กับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องชายอย่างผม

ผมพยายามดิ้นรน แต่ถูกเบียดจนแทบไร้อากาศให้ถ่ายเท ผมทำได้แค่ครางห้ามในลำคอ เขาบดเบียดหนักขึ้นซ้ำยังแทรกลิ้นเข้ามาอีก

ไม่นะ นี่พี่ทัศน์คิดจะทำอะไร!!

จากแรงมากมายที่เคยดิ้นรนต่อสู้ ผมเริ่มอ่อนแรงแหงนหน้าตามแรงเบียดหนัก หนำซ้ำยังตอบสนองการชักนำอันเชี่ยวชาญนั้นอีกด้วย

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ในที่สุดพี่ทัศน์ก็ปล่อยให้ผมเป็นอิสระ

“หึ เป็นไงรสชาติของพี่ชาย เทียบเคียงไอ้อิฐได้ไหม”

ผมขยับมือหวังตบอีกรอบ แต่พี่มันรั้งเอาไว้ได้ทัน

“ทำตัวให้มันดี ๆ หน่อย”

“ผมไม่เคยทำอะไรผิด”

“หึ นายมันผิด ผิดตั้งแต่เลือกที่จะเกิดมาแล้วไทม์”
แล้วพี่ทัศน์ก็ปล่อยผมออก หันหลังเดินเข้าห้องไป ผมทรุดกายนั่งลงกับพื้น หวั่นไหวไปกับสิ่งที่เกิดขึ้น

นี่มันอะไรกัน
 





ผมตื่นแต่เช้าแต่งตัวเพราะต้องออกไปรอพี่อิฐที่หน้าปากซอย เมื่อคืนนอนไม่หลับ พอหลับตาลงทีไรก็คิดถึงแต่รสจูบที่พี่ทัศน์มอบให้

ผมไม่ได้อยากตื่นเต้นหรือรู้สึกแบบนี้ และผมก็รู้ว่าพี่ทัศน์ทำไปเพราะอะไร เขาแค่ต้องการแกล้งผมเท่านั้น

“ไทม์!”
แนนโบกมือไหว ๆ ออกมาจากรถพี่อิฐ ผมเดินกึ่งวิ่งไปสมทบ ยังไม่ทันถึงก็มีรถวิ่งมาจอดต่อจากรถพี่อิฐ หัวใจผมหล่นไปอยู่แทบเท้า แต่ก็ทำเป็นไม่สนใจ เดินตรงไปที่รถของพี่อิฐต่อ

ผมเบรกกึก เมื่อได้ยินเสียงมือถือดัง ผมหยิบมันขึ้นมาดู เงยหน้ามองไปยังคนที่นั่งเท่อยู่ในรถ กดรับ

“ขึ้นรถ”

“ก็กำลังจะขึ้น”
ผมกำลังจะเปิดประตูรถพี่อิฐ

“ไม่ใช่รถคันนั้น คันนี้”

มือผมค้างไว้กับที่

“ไม่จำเป็น ผมจะไปกับเพื่อน”

“หึ เพื่อนหรือคู่ขากันแน่ ถ้าไม่อยากให้คนอื่นนินทาว่านั่งรถไปกับคู่ขาก็มาขึ้นรถ”

ผมเม้มปากแน่น แนนทำหน้าแปลก ๆ มองผมใหญ่

“มีอะไรหรือเปล่า แล้วนั่นรถพี่ทัศน์ไม่ใช่เหรอ พี่ทัศน์จะไปด้วยเหรอ”

“อืม แนนนั่งไปกับพี่อิฐสองคนนะ ไทม์จะนั่งไปกับพี่ทัศน์”

แนนพยักหน้าเข้าใจ ผมก้มมองพี่อิฐที่ทำหน้าแปลกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น

“พี่อิฐ พี่นั่งไปกับแนนนะครับ ผมจะนั่งไปกับพี่ทัศน์ พอดีแกมีเรื่องจะคุยกับผมน่ะครับ”

“ไม่เห็นมันบอกพี่สักคำว่าจะไปด้วย”

ผมได้แต่ยิ้มแหะ ๆ ก้มหัวขอโทษ แนนมองผมด้วยสายตาเป็นห่วง ผมจำต้องเดินไปที่รถคันหรู เปิดประตูรถออกก้มมองคนขับ

“แน่ใจแล้วเหรอ ที่จะให้ไทม์นั่ง”

“กลับมาค่อยล้างกลิ่นคาวให้สะอาดอีกทีก็ได้”

ผมกำมือแน่น ทิ้งตัวลงนั่ง แต่ก่อนเคยหวังไว้ว่าจะได้นั่งเคียงไปกับพี่แบบนี้ แต่มาวันนี้กลับไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิด เพราะเจ้าของรถเขาไม่อยากให้นั่งไปด้วย

ผมนั่งเงียบพอ ๆ กับคนขับ เพิ่งรู้ว่ารถคันนี้เงียบสุด ๆ พี่ทัศน์กดเปิดเพลง ฟังไปฟังมามันก็เพลินดี เพลินจนผมเผลอหลับ
 



ตื่นอีกทีเพราะรู้สึกว่ารถจอดสนิทแล้ว ผมมองไปรอบ ๆ เห็นรถพี่อิฐจอดอยู่ไม่ห่าง กำลังขนของลงจากรถกันอยู่ หันไปมองคนขับข้าง ๆ ซึ่งพี่ทัศน์กำลังมองผมอยู่เหมือนกัน

“หึ วันนี้ต้องใช้งานหนักซินะ ถึงได้นอนออมแรงไว้ขนาดนี้”

ผมถอนหายใจเบา ๆ จ้องหน้าพี่ทัศน์ตรง ๆ

“พี่นี่มีความคิดสวนทางกับหน้าตาจริง ๆ”
พูดจบความเจ็บก็พุ่งตรงมาที่ปลายคาง พี่ทัศน์บีบแน่นจนเหมือนกระดูกจะแตก

“ปากดี เก็บปากไว้ทำอย่างอื่นดีกว่ามั้ง”

ผมมองตาพี่ทัศน์หวั่น ๆ พยายามดันตัวออก พี่อิฐเดินใกล้เข้ามา ผมเหลือบมองก่อนริมฝีปากผมจะถูกครอบครองอีกครั้ง

ผมตาโต ถึงรถจะติดฟิล์มดำ แต่พี่อิฐอาจมองเห็นก็ได้ ผมรีบผลักตัวเองออก พี่ทัศน์ดันลิ้นเข้ามา เลาะไปทั่วร่องฟัน ก่อนค่อย ๆ ปล่อยออก

ได้ยินเสียงเคาะกระจก ผมหายใจหอบด้วยความตระหนกหันไปมอง กระจกถูกเลื่อนลงจากมือของคนที่โหมจูบผมเมื่อกี้

“คุยธุระกันเสร็จยังครับไทม์ พี่คิดถึงไทม์จัง”
มาถึงก็หยอดคำหวานเลย

“จะอ้วกว่ะอิฐ”

พี่อิฐทำหน้าไม่ยี่หระ เปิดประตูให้ ผมรีบก้าวลงจากรถทันที

“หาอะไรกินกันก่อนละกันเนอะ”
พี่อิฐชวน ผมพยักหน้า แล้วแนนก็เดินเข้ามารวมกลุ่ม พอ ๆ กับพี่ทัศน์ที่ล็อกรถและลงมาสมทบเหมือนกัน

มื้อนั้นผมแทบทานข้าวไม่ลง เพราะหวาดกลัวไปกับทุกการกระทำจากพี่ชาย กังวลแทนเพื่อนด้วย

“นี่ไทม์ ไทม์ว่าที่ไอ้ทัศน์มันขอตามมาด้วยเพื่อจีบแนนหรือเปล่า”
พี่อิฐกระซิบข้างหูให้ได้ยินกันสองคน ผมทำท่าอึดอัด

“ไม่รู้ครับ”

พี่อิฐยิ้ม ตักอาหารมาวางไว้บนจานให้ 

ผมยกเลิกการไปทำความสะอาดคอนโดพี่อิฐแล้ว โดยให้เหตุผลว่าช่วงนี้การบ้านเยอะมาก พี่เขาก็ไม่ว่าอะไร แต่เหตุผลจริง ๆ แล้วคือพี่อิฐออกตัวว่าจะจีบผมโต้ง ๆ ขนาดนั้น ขืนไปทำความสะอาด เกิดอะไรขึ้นคงช่วยเหลือตัวเองไม่ทัน

ผมไว้ใจพี่อิฐแน่ ๆ แต่ป้องกันตัวเองไว้สักหน่อยก็น่าจะดีกว่า

หลังจากมื้อเช้า เราก็ไปหาซื้อเครื่องสังฆทานเพิ่มแล้วไปทำบุญกันต่อ ปกติที่บ้านไม่ค่อยเข้าวัดกันหรอก ยกเว้นผม พี่นี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เข้าแต่ผับหรือโรงแรมเป็นกิจวัตรมากกว่า

ผมยังคิดอยู่เลยว่าพี่เคยเข้าวัดกับเขาบ้างหรือเปล่า และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เห็นด้วย ก็ยังดีที่พนมมือเป็น เรากรวดน้ำรับศีลรับพรกันตามปกติ ตลอดระยะเวลาที่ทำเห็นแนนหน้าแดงตลอด

“แนนเป็นอะไร หน้าแดงจัง”
ผมถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง แนนยิ่งหน้าแดงเข้าไปใหญ่ กุมแก้มตัวเอง

“ดะ แดงเหรอ”

“อืม แดงแป๊ดเลย เป็นไข้หรือเปล่า”

“ปะ เปล่า”

พี่อิฐเดินเข้ามากระซิบ

“พี่ว่าเพื่อนเรากำลังเขินไอ้ทัศน์มากกว่า”

ผมเลิกคิ้วสูง

ไม่มั้ง?

แต่ก็ไม่คิดจะค้าน พยักหน้าหงึกเดียว แล้วพวกเราก็เดินไปหลังวัดเพื่อปล่อยนกปล่อยปลา

“ที่วัดก็ยังไม่เว้นทำประเจิดประเจ้อนะ”
พี่ทัศน์เข้ามากระซิบข้างหู ตอนนี้พี่อิฐกำลังวิ่งไปช่วยแนนหิ้วกรงนกมาให้อยู่ ส่วนผมยืนถ่ายรูป ผมหันไปมอง

“คนที่คิดอุบาทว์ในวัดต่างหากที่สมควรจะสำนึก”
ผมเตรียมจะเดินไปหาเพื่อน แต่ถูกฉุดไว้

“คนชั่วทำความดีขนาดไหนมันก็ไม่ล้างความชั่วออกไปจากจิตใจได้หรอก”

ผมหันไปมอง

“เหมือนพี่ใช่ไหมล่ะ”
ผมแกะมือออก เดินลิ่ว ๆ ไปหาเพื่อนทันที

“เอานี่ นกเก้าตัว ชีวิตจะได้เจริญก้าวหน้า”
แนนบอกยิ้ม ๆ แล้วแนนก็แจกนกคนละเก้าตัวกับทุกคน

ผมไม่ได้สนใจคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อธิษฐานขอพร ขอให้ชีวิตมีแต่ความสุขและมีอิสระ ผมเปิดกรงปล่อยพวกมันขึ้นสู่ท้องฟ้า ขอให้มันไม่ถูกจับเข้ามาอยู่ในกรงอีกรอบ หลังจากนั้น พวกเราก็ไปเดินเล่นกันต่อ ผมพกกล้องตัวเก่งมาด้วย เผื่อได้ภาพสวย ๆ ไปทำโปสการ์ด

“นี่ ๆ ไทม์ เอามุมนี้สิสวยนะ”
แนนชี้บอก ผมรีบก้มลงถ่ายตาม

“อืม สวยจริง ๆ แนนนี่ตาถึงจัง”

แนนยิ้มแป้น

“ถ่ายแต่ธรรมชาติไม่ถ่ายคนบ้างรึไงครับ พี่อยากถ่ายรูปกับไทม์บ้าง มะทัศน์ถ่ายให้หน่อย”
พี่อิฐดึงกล้องจากมือผมไปยื่นให้เพื่อน แต่พี่ทัศน์ยืนนิ่ง แนนเลยเข้ามารับกล้องแทน

“ให้แนนถ่ายให้ดีกว่าค่ะ ศิษย์อาจารย์ไทม์อยากลองถ่ายบ้าง”
แนนพูดติดตลกพาเอาบรรยากาศดีขึ้นเป็นกอง

พี่อิฐยืนอยู่ข้าง ๆ เนื้อตัวแนบชิดเป็นพิเศษ

“ขออีกภาพ”
คราวนี้พี่อิฐโอบไหล่ผมไว้เลย แอบอึดอัดนิดหน่อย เหลือบไปเห็นสายตาไม่พอใจของใครบางคน พี่อิฐคงไม่เห็น ฉีกยิ้มกว้างแอ็คท่าตามที่แนนบอกอยู่

“เรียบร้อย”

แล้วพวกเราก็ถ่ายรูปกันไปอีกหลายเซต เหงื่อไคลไหลย้อยจนต้องหาน้ำมาดื่มกันหลายขวด

ทริปนี้มันจะสนุกกว่านี้ ถ้าไม่มีผู้ชายหน้าตายมายืนผิดที่ผิดทางแบบนี้ แต่พี่อิฐก็ดูจะไม่ใส่ใจหรือรู้นิสัยเพื่อนตัวเองดี เฮียแกเฮฮาได้ตลอดจนผมก็ลืม ๆ สีหน้าบูด ๆ ของพี่ไปเลย


 _____B.T._____

เปลือกทุเรียนขายดีมากกก #นั่งนับเงิน ตอนหน้า เตรียมเปลือกทุเรียนไว้หลาย ๆ เข่ง
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-07-2016 21:02:43 โดย memew »

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2922
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
อ่านกี่ทีๆก็หมั่นไส้ไอ้พี่ทัศน์มันทุกทีไป :katai1:

ออฟไลน์ mkianit

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 301
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-3

ออฟไลน์ donut4top

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 396
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
ซื้อเปลือกทุเรียนหน่อยค่ะ ทุ่มไม่อั้น หมันไส้มันเหลือเกิน :katai1:

ออฟไลน์ Pam_ban

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1086
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +109/-2
รู้สึกว่ายิ่งพี่อิฐทำดีกับน้องไทม์มากเท่าไร พี่ทัศน์ก็จะทำตัวแย่กับไทม์มากเท่านั้น 


ปล.ขอเปลือกทุเรียนไว้สักกิโลรอไว้เลยค่ะ  o18


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Shonteen

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 501
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2
เดียวนะยะหล่อน หล่อนเอาเสื้อไปซักแห้ง นี้หล่อนทิ้งผู้ไว้เป็นชั่วโมงสองชั่วโมงนะยะให้ยืนเปลือย แทนที่จะไล่ไปรอในรถ หล่อนช่วยคิดถึงหน้าป้าคนนี้ที่นั่งอ่านชีวิตหล่อนด้วยนะยะ. ป้ายะไม่ทน ป้าจะเดินเข้าไปลากผู้บองหล่อนเข้ารถยะ

ออฟไลน์ Shonteen

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 501
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2
ป้าพอมีฝีมือฉีกทุเรียนคะ ป้าจะฉีกแล้วเหวี่ยงฟาดตบแรงๆ ขอทีเดียวพอ

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
นี่คิดจะอัพเวลเลวอีกเหรอทัศน์ โหหห

ออฟไลน์ Pam_ban

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1086
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +109/-2
ขอเปลือกทุเรียนสัก 5. กิโลนะคะ เอามาขว้างพี่อิฐโทษฐานขัดจังหวะ  :laugh: แต่เราอาจโดนแฟนคลับพี่อิฐปากลับมาได้  :z6:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

ออฟไลน์ haemin

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 318
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
เหมาเปลือกทุเรียนสักสิบคันรถ  :katai1:

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11

ออฟไลน์ Roman chibi

  • Death is not the end. Death can never be the end. Death is the road. Life is the traveller. The soul is the guide.
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +58/-3

ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4198
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2922
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
รู้สึกเปลือกทุเรียนจะขาดแคลนนะคะ มองจากเม้นบนๆแล้ว

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
ทัศน์นิสัยเสียมากนะ นิสัยเด็กด้วยไม่น่าเรียนมหาลัยเลยนะน่าจะกลับไปอยูประถมใหม่

ออฟไลน์ choinudee

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 113
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
บอกเลยว่าโกรธทัศน์มากๆ อีกนิดนึงจะเกลียดละ

น้ำตาไหลพรากมาก ชีวิตโคตรรันทด

อดทนไว้นะไทม์ สู้ๆ

ออฟไลน์ dukdikdukdik

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2521
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +233/-3
เอาใจช่วยน้องไทม์นะคะ

ออนไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
อิฐ เป็นตัวกระตุ้นทัศน์อย่างแรง
ทัศน์ เพื่อเข้าถึงไทม์ ใช้ความปากหมาเชือดเฉือน
ทั้งอิจฉา ริษยา และอยากเข้าหาใกล้ชิดไทม์
แนน หลงรูปทัศน์แล้วมั้ง
รอ  :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ threetanz

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 766
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-1
สนุกมากเลยค่ะ น้องไทม์น่ารักกกก มาต่อไวไวนะคะ

ออฟไลน์ memew

  • ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้าาา
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 456
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +382/-10
    • :: Memew แฟนเพจ :
BROTHER CH.09 [100%]



พวกเราอยู่เที่ยวกันจนเย็นถึงได้พากันกลับ ตอนแรกผมจะกลับกับพี่อิฐ แต่พี่ทัศน์บังคับให้กลับด้วยกัน จะขัดขืนมากก็ไม่ได้ เพราะเดี๋ยวพี่อิฐสงสัยเอา

ผมเดินตามหลังพี่ทัศน์ไปที่รถ หันกลับไปมองสองคนด้านหลัง แนนมองมาด้วยสีหน้าเสียดายไม่ต่างกับพี่อิฐที่มองมาตาละห้อย

“พี่ทัศน์ ผมอยากกลับกับเพื่อน”
ผมหันไปร้องขออีกรอบ

“กับเพื่อนหรือกับผัวกันแน่ ขึ้นรถ” เขาบังคับ ผมถอนหายใจแรง ไม่ต่อล้อต่อเถียงอะไรอีก เปิดประตูก้าวขึ้นไปนั่ง แล้วนั่งเงียบอย่างนั้นมาตลอดทั้งเส้นทาง

“หึ ผิดหวังล่ะสิ ที่ไม่ได้ใช้แรงคืนนี้ แต่ถ้าอยากจริง ๆ…”
พี่มันหันมาเลียริมฝีปากตัวเองเบา ๆ ผมขนลุกซู่

“คิดอะไรของพี่ เราเป็นผู้ชายแถมยังเป็นพี่น้องกันอีก”

“หึ คนที่คิดอะไรคือนายต่างหาก นายคิดว่าฉันกำลังคิดอะไร รู้ดีจริง หรือว่ากำลังคิดอยู่”

ผมกำหมัดแน่นกับลีลายั่วปากแตกของอีกคน

“เงียบทำไม เมื่อกี้ยังปากดีอยู่เลยนี่”

แต่ผมไม่ตอบอะไร

“อืม อยากเก็บเสียงไว้ครางมากกว่ารึไง”

“พี่ทัศน์!!”
ผมตะโกนปรามลั่น

“หึ ก็มีปากนี่นา”

“จอดรถเลยดีกว่า ผมจะกลับรถทัวร์เอง”

พี่ทัศน์ยักไหล่

“อย่ามาหัวหมอ ถ้าฉันปล่อย นายก็โทรเรียกให้ไอ้อิฐมารับน่ะสิ”

“คนที่คิดเรื่องเจ้าเล่ห์พรรค์นี้ได้ก็มีแค่คนเจ้าเล่ห์เท่านั้นแหละ ในหัวคิดได้แต่เรื่องอกุศล”

“นอกจากจะร่านแล้วยังปากจัดอีกต่างหาก”

“ต่างกันตรงไหนล่ะ”
ผมเถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้

“งั้นก็เถียงให้ถึงที่สุด อย่าเพิ่งยอมแพ้ก่อนละกัน”
แล้วผมก็ต้องนั่งกัดกับพี่ทัศน์มาตลอดทั้งเส้นทาง กลับถึงบ้านได้ผมแทบจะกระโดดเข้าห้อง ปิดประตูเงียบไม่สนใจคนที่เดินอารมณ์ดีเข้าห้องตัวเองไป
 



“นี่ไทม์ แนนว่าพี่ทัศน์เขาแปลก ๆ นะ”

“แปลกยังไง”

“ก็เหมือน ๆ เขาจะหวงไทม์ ไม่รู้สิเดา ๆ เอา”

“หึ หวงหรือห่วงว่าเราจะทำเขาเสียชื่อเสียงกันแน่”

“นี่ แต่ไทม์ก็ได้นั่งรถพี่เขาแล้วนะ”

“ไม่ดีใจสักนิด แนนไม่มาเป็นไทม์ล่ะ อยากกระโดดเอาหัวโขกกระจกแตกแล้วออกมาเดินกลับเอง”

แนนหัวเราะร่วนในขณะที่ผมยืนหน้าง้ำงอ

“คิดในแง่ดีสิ อย่างน้อยไทม์ก็ได้นั่งรถพี่ทัศน์แล้วนะ”
แนนให้กำลังใจ ผมยิ้มบ้าง แต่ลึก ๆ กำลังกังวลกับความคิดพี่ขึ้นทุกวัน

หรือว่าผมจะออกจากบ้านหลังนั้นเลยดีนะ ผมกำลังกลัว…กลัวว่าพี่คงไม่ใช่แค่ล้อเล่น ห่วงความปลอดภัยของตัวเองน่ะ ถึงผมจะชอบเขาขนาดไหน ยังไงก็เป็นพี่ เป็นผู้ชายด้วย

แถมตัวจริงยังเลวสุด ๆ อีกต่างหาก

“ไทม์ ๆ พี่ทัศน์ได้ลงนิตยสารอีกแล้ว ดูสิ”

ผมตาวาวรีบหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาดูทันที

โอ้โห เซ็กซี่เป็นบ้า

จริง ๆ ไม่ได้มีพี่ทัศน์คนเดียว ถ่ายคู่กับนายแบบอีกคนซึ่งผมไม่รู้จัก ผมรีบล้วงหยิบเงินมาจ่ายทันที       

“ชิ ทำเป็นบ่น ที่แท้ก็เป็นพวกเห่อพี่”

“ก็พี่ในหนังสือไม่ร้ายเท่าตัวจริงนี่นา”

“เทพบุตรซาตานว่างั้น”

“คงประมาณนั้นแหละ”

“ถ้าพี่ทัศน์ไม่ใช่พี่ชายของไทม์ ก็อยากจะเชียร์แหละน้า คนอะไรหล้อหล่อ”

“ไทม์เป็นผู้ชายแนน หรือต่อให้ไทม์เป็นพวกชอบพอเพศเดียวกันได้จริง นิสัยแบบนั้นไม่เอาหรอก เป็นพี่ยังป่วนขนาดนี้ เป็นแฟนคงได้ผูกคอตายวันละหลาย ๆ รอบ ยกให้เอาไหม แถมข้าวสารอีกสิบกระสอบ”

แนนยู่หน้า

“ไม่อยากได้เหมือนกัน”

ผมหัวเราะหึ ๆ พากันกลับบ้าน
 




“แสนดี!!!!”

พอเปิดประตูรั้วได้ ผมรีบวิ่งเข้าไปหาแสนดีที่ถูกล่ามตากแดดไว้กลางสวนทันที

“มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเนี่ย”

ผมรีบแก้ปมเชือก จับเนื้อตัวมันดูว่ามีบาดแผลอะไรตรงไหนไหม ปกติมันเป็นแมวที่รักสงบจะตาย ถ้าไม่นอนอยู่ในห้องก็เดินเล่นอยู่แถว ๆ กำแพง

ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ ผมมองไปยังรถเบนซ์ที่จอดอยู่

“พี่ทัศน์” ผมรีบตรงดิ่งเข้าบ้านทันที “พี่ใช่ไหม ที่เอาเจ้าแสนดีไปมัดไว้นอกบ้าน”

“ใช่ พอดีเกดเขาแพ้ขนสัตว์”

“แล้วทำไมไม่ไปทำกันในห้อง มัดมันไว้แบบนั้นเป็นการทรมานสัตว์ชัด ๆ แมวนะไม่ใช่หมา”

“เรื่องของมัน”

“เลวที่สุด”

พี่ทัศน์ยักคิ้ว ยกแก้วเหล้าดื่ม เสื้อยังไม่ได้ติดกระดุมพอ ๆ กับเข็มขัดที่หลุดและซิปที่ยังไม่ได้รูดจนเห็นขอบกางเกงในชัดเจน ผมรีบหอบของพาแสนดีเดินขึ้นห้อง แสนดีดิ้นแรงจนของที่ถือมาด้วยหลุดมือ อย่างอื่นไม่เท่าไหร่ ห่วงสุดก็กล้องนี่แหละ ผมรีบก้มหยิบมาเช็กด้วยความตกใจ

“หึ ทำเป็นเหนียม ขาดผู้ชายไม่ได้ขนาดซื้อหนังสือมาไว้ดูเลยรึไงไอ้หมอนี่ก็ดูลีลาน่าจะดี”
พี่ทัศน์หยิบนิตยสารเล่มที่ผมซื้อมาขึ้นดู เล่มที่พี่ถ่ายคู่กับใครอีกคนนั่นแหละ

ผมรู้สึกวูบวาบ กลัวโดนจับได้ว่าเอามาเพราะเขา พี่ทัศน์โยนนิตยสารกลับมาตรงหน้า ผมรีบรวบเก็บลงกระเป๋า

“หึ ไม่ต้องห่วง ฉันไม่บอกแม่หรอกว่านายน่ะชอบดูรูปผู้ชายโป๊”

ผมตาโต ภาพไม่ได้โป๊สักหน่อย แค่เซ็กซี่เฉย ๆ เพราะแต่ละคนไม่ได้ใส่เสื้อ ส่วนกางเกงก็เป็นแบบเอวต่ำจนเห็นขอบกางเกงลิง ผมรีบเก็บของมาถือ อุ้มแสนดีไว้ในอ้อมแขนอีกรอบ เดินลิ่ว ๆ ขึ้นห้องไป
 

“ไม่เป็นไรนะแสนดี โธ่ พี่ขอโทษ ไม่รู้ว่าไอ้พี่บ้านั่นมันจะเล่นอะไรพิลึกแบบนี้ ครั้งหน้าอยู่ที่ห้องนะ อย่าออกไปเดินเพ่นพ่านข้างล่างอีก”
ผมสั่ง ยิ้มแล้วลูบหัวมัน หยิบอาหารแมวมาเทใส่ชาม เติมน้ำ วางของเล่นไว้ให้ เดินเข้าห้องน้ำไป

วันนี้ไม่มีอารมณ์ทำกับข้าวให้พี่ทัศน์กินแล้ว หากินเองละกัน ข้อหาทำร้ายแสนดี

ผมเดินออกมาจากห้องน้ำในชุดเสื้อยืดแขนยาวกางเกงขาสั้น (แหะ ๆ ติดจนได้) อันนี้ไปได้มาตอนเดินเล่นกับแนน ใส่แล้วสบายดี ผมขยี้หัวด้วยผ้าเช็ดตัวเบา ๆ

“อิ่มรึยังแสนดี”
ผมถามโดยไม่มอง ก่อนสะดุ้งโหยงเพราะมีใครบางคนอยู่ในห้องด้วย ผมเผลอทำผ้าเช็ดตัวตกพื้น

“พี่ทัศน์ เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่”

“มาเมื่อเห็น”
พี่มันพูดกวน ๆ ผมมองซ้ายมองขวาหาเจ้าแสนดี

“แสนดีอยู่ไหน”
ผมก้ม ๆ เงย ๆ มองหา

ใต้เตียงก็ไม่มี

“แสนดี”
ประตูห้องเปิดอ้าไว้ หัวใจผมเบาหวิว รีบวิ่งออกจากห้องไปตามหาทันที ร้องเรียกยังไงก็ไม่ร้องตอบ

ไปไหนของมัน

ปกติก็เป็นแมวไม่ชอบร้องอยู่แล้วด้วย ผมเริ่มใจไม่ดี วิ่งกลับเข้าห้องไปหาคนที่นั่งไขว่ห้างกอดอกอยู่ข้างเตียง

“พี่ทัศน์ พี่เอาแสนดีไปไว้ไหน”

“แสนดีอะไร”
พี่มันยักไหล่ทำเป็นไม่รู้เรื่อง

“อย่าล้อเล่นนะ เอาแสนดีคืนมา”

“ไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย”

“พี่ทัศน์!!”

จริงสิ…

ยังมีอีกห้องที่ผมยังไม่ได้เข้าไปเช็กดูเลยนี่

ผมวิ่งออกจากห้องตัวเองตรงไปยังห้องของพี่ทัศน์ทันทีโดยไม่ขออนุญาตก่อน ยกเว้นเวลาทำความสะอาดแล้ว เวลาอื่นพี่ไม่ให้ผมเข้าไปหรอก

เห็นปลอกคอแสนดีวางอยู่บนพื้น ผมรีบเข้าไปหยิบ มุดหาทุกซอกทุกมุม เผื่อพี่ทัศน์จับมัดหรือล่ามซ่อนไว้ที่ไหน บอกตามตรงว่าเดาความคิดพี่ไม่ออกจริง ๆ

“เข้าห้องคนอื่นโดยไม่ขออนุญาตก่อน”

ผมสะดุ้งเฮือก หันไปมอง

“พี่ทัศน์ พี่เอาแสนดีไปไว้ไหน ปล่อยมันออกมานะ”
ผมถามเหมือนจะร้องไห้

“ไม่รู้”
พี่ทัศน์ทำไม่รู้ไม่ชี้ต่อ ผมกำลังจะก้าวออกจากห้อง แต่ถูกฉุดข้อมือไว้ ผมพยายามสะบัดออก แต่เขารั้งกลับ

“อยากรู้ไหมว่ามันอยู่ไหน”
พี่ทัศน์พูดช้า ๆ

“อยู่ไหน”
ผมถามหน้าตื่น พี่ทัศน์ยิ้มพราว

“จะเอาอะไรก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนสิ”

“เอาแสนดีคืนมา”

“หึ ได้ แต่หลังจากบริการฉันแล้วนะ พอดีเกดเขารีบกลับก่อน ยังกินไม่อิ่มเลย”
ผมตาโตจ้องหน้าพี่ทัศน์ตื่น ๆ

“คิดอะไรบ้า ๆ ผมเป็นผู้ชายนะ เป็นน้องพี่ด้วย”

“หึ ฉันไม่คิดมากหรอก อ้าขาให้ผู้ชายคนไหนมันก็เหมือน ๆ กันนั่นแหละ”

ผมฟาดมือใส่ใบหน้าคมคายสุดแรงจนหน้าพี่ทัศน์หันไปตามแรงมือก่อนหันกลับมาช้า ๆ มุมปากได้รูปกระตุกยกยิ้ม

“หึ ชอบแนวซาดิสม์ก็บอกสิ จะได้จัดให้”

พูดจบเขาก็จับผมเหวี่ยงลงบนที่นอนแรง ผมรีบพยุงตัวลุก หันไปมอง เห็นคนตัวสูงยืนอยู่ปลายเตียง ยกยิ้มนิด ๆ สองมือค่อย ๆ คลี่ปลดกระดุมเสื้อออกจากกันช้า ๆ

หัวใจผมหล่นวูบไปอยู่แทบเท้า

“พี่ทัศน์อย่าล้อเล่นแบบนี้นะ”
ผมกระถดถอยไปทางหัวเตียง ครึ่งหวาดครึ่งตั้งรับ เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำจริง ๆ

กระทั่งเสื้อที่คนตัวสูงสวมอยู่หลุดปลิวหายไป และมือนั้นกำลังเลื่อนต่ำลงไปที่ขอบกางเกง ผมไม่รอให้สิ่งที่คาดคิดไว้เกิดขึ้น รีบโดดลงจากเตียงวิ่งลิ่วหวังออกจากห้อง แต่เขาเกี่ยวเอวผมไว้ ผลักลงไปนอนราบบนเตียงเหมือนเดิม ตามมาติด ๆ ด้วยร่างสูงใหญ่ของตัวเอง

“พี่ทัศน์!!”
ผมท้วงหน้าตื่น สองมือผลักอกกว้างออกห่าง พี่มันไม่ฟัง กระชากเสื้อออกจากตัวผม ตามไปติด ๆ ด้วยกางเกง

มานาทีนี้ ผมรู้แล้วล่ะว่าเขาเอาจริงแน่ ๆ

“พี่ทัศน์!!”
ผมตะโกนเตือนสติ ก่อนสะดุ้งเฮือกเพราะอีกคนก้มหน้าลงมาซุกซอกคอ ริมฝีปากนั้นร้อนผ่าวราวกับเปลวเพลิง

ไม่นะ!

“พี่ทัศน์ หยุด นี่พี่เมาแล้วนะ!!”
ผมทั้งทุบทั้งผลักอกอีกคนแรง 

“หุบปากแล้วอ้าแต่ขาก็พอ!!”
พูดจบเขาก็จับขาผมแยกกว้าง ดึงผมเข้าไปชิด ใจผมหายวูบ

“พี่ทัศน์!!” ผมตะโกนลั่นเมื่ออีกฝ่ายจับบางสิ่งฝืนแทรกเข้ามา “อย่าทำ!” แต่เขาไม่ฟัง ฝืนบังคับอยู่อย่างนั้น ผมทุบอีกคนแรงขึ้น เนื้อตัวเกร็งไปหมด น้ำตาพากันไหลพรากจากความเจ็บปวดที่บังเกิด ยิ่งดิ้นคนด้านบนยิ่งรุกหนัก

เหมือนร่างกายถูกจับแยกออกเป็นชิ้น ๆ ได้กลิ่นคาวเลือดจาง ๆ ลอยมาแตะจมูก ไม่นานบางสิ่งของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายก็หลอมรวมมาเป็นหนึ่งเดียวกับผม

ผมเลิกขัดขืน เพราะยิ่งทำมันยิ่งเจ็บปวด สิ่งที่ผมทำได้คือผ่อนคลายร่างกายแล้วเฝ้าภาวนาให้สิ่งที่เกิดขึ้น เป็นเพียงความฝันเท่านั้น




 
ผมไม่รู้ว่าช่วงเวลาแห่งความทรมานมันยาวนานแค่ไหน ผมรู้แค่ว่าทั้งร่างกายและหัวใจผมกำลังร้าวรานไปกับการกระทำราวกับสัตว์เดรัจฉานของพี่ชายตัวเอง ผมนอนน้ำตาไหลพรากยันตัวลุก แต่ยังไม่ทันจะทรงตัวได้ ก็ถูกฉุดให้ลงไปนอนราบกับที่นอนอีกรอบ

มองเห็นแวววูบไหวจากดวงตาคู่นั้น แต่เพียงเสี้ยวเดียวเท่านั้น

“นี่นายยังไม่เคยนอนกับใครใช่ไหม”
น้ำเสียงคนถามดูแหบแห้งยังไงพิกล แน่ล่ะ เสือดสาดเต็มที่นอนขนาดนั้น ดูไม่ออกก็โง่แล้ว

ผมไม่ตอบ ใช้แรงอันน้อยนิดที่มีผลักอกเขาออก ขยับร่างกายอันปวดร้าว คว้าหยิบเสื้อผ้ามาสวม หันหลังเดินออกจากห้องไป

เสียใจกับสิ่งที่พี่ทำ

เสียใจไปกับทุกอย่าง

ผมเดินไร้แรงกลับเข้าห้อง ทันทีที่ปิดประตูลง ผมทิ้งตัวลงนั่งที่พื้นกอดเข่าแน่น

“เมี๊ยว”
ได้ยินเสียงร้องเบา ๆ ผมเงยหน้ามองไปรอบ ๆ 

“เมี๊ยว”
ได้ยินเสียงร้องอีกรอบ ผมรีบลุกตรงไปยังถังขยะที่ถูกปิดฝาไว้ทันที

“แสนดี!”
พอเปิดออก ถึงได้เห็นว่ามันนั่งงัวเงียอยู่ในนั้น

“ให้ตายสิ นอนอยู่ในนี้ทำไมไม่ร้องบอกกันบ้าง”
ผมอุ้มมันขึ้นมากอด ตอนนี้มันไม่มีปลอกคอแล้ว ผมไม่ได้หยิบติดมือออกมาด้วย

“แสนดี พี่จะทำยังไงดี”
ผมซบหน้ากับตัวมัน เห็นมันทำท่าอึดอัด ผมใช้ขนมันเป็นที่ซับน้ำตา มันดิ้นจนเลิกดิ้น ผมนั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้นกระทั่งผล็อยหลับไป ตื่นขึ้นมาอีกทีก็กลางดึกแล้ว แสนดีหลบขึ้นไปนอนอยู่บนเตียง ผมลุกขึ้น เดินไร้แรงไปอาบน้ำหวังชำระล้างคราบคาวของพี่ทัศน์ออก

แต่ล้างเท่าไหร่ก็ล้างออกไม่หมด

คราบของคนโสมม
 



ผมตื่นเช้ามากกว่าปกติ พาร่างกายเจ็บ ๆ มาทำอาหารเช้าไว้ให้พี่ทัศน์ทาน หายากินแล้วเดินทางไปโรงเรียนตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ส่องแสง ไม่อยากเจอหน้าพี่ทัศน์ พอเลิกเรียนก็ตรงไปที่อู่ทันทีเพื่อทำงาน

เจ็บครับ แต่ผมต้องทนให้ไหว

“เฮ้อ~ เจ้าเสกก็มาลาออกกะทันหัน คนไม่พอเลย”
พี่โจอี้บ่น ๆ

“หาสิพี่”

“หาอยู่ แต่คนฝีมือดี ๆ ไม่ได้หากันง่าย ๆ น่า”

“ให้ผมช่วยไหม แต่คงได้เฉพาะหลังเลิกเรียน”

“ไหวรึเรา”

“ก็ทำเท่าที่ทำได้ อีกอย่าง ผมไม่อยากกลับบ้านเร็วช่วงนี้”

“อืมได้สิ ว่าแต่ทำไมวันนี้ดูหน้าซีด ๆ”

“ก็ปกติ”
ผมมุสาไป เพราะไม่อยากให้พี่โจอี้เป็นห่วง คนไม่คิดอะไรมากอย่างพี่โจอี้พยักหน้า วันนี้ผมเลยได้เรียนรู้เทคนิคการดูรถ ซ่อมรถ แล้วก็แต่งรถจากพี่โจอี้เพิ่ม

สนุกดีนะ จริง ๆ ไม่อยากกลับบ้านเลย แต่เป็นห่วงเจ้าแสนดี ไม่รู้จะโดนทัศน์แกล้งอะไรอีกหรือเปล่า พอสี่ทุ่มผมก็ขอลากลับ

ไฟในบ้านมืดสนิท รถพี่ทัศน์ยังอยู่ แปลว่ากลับมาแล้วและคงเข้านอนแล้วด้วย ผมเดินเข้าบ้านให้เงียบที่สุด ไม่อยากให้พี่ทัศน์รู้

ก่อนสะดุ้งโหยงเพราะมีมือปริศนามาจับข้อมือไว้

“ทำไมกลับบ้านดึก ๆ ดื่น ๆ หึ ออกไปล่าเหยื่อมารึไง”
ได้กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยคลุ้ง ผมบิดข้อมือออก แต่พี่ทัศน์รวบจับไว้ ลากลงไปนอนบนโซฟา

“อืม วันนี้ได้แขกกี่คน ใช้เทคนิคอะไรถึงได้ทำให้ร่างกายเหมือนพวกเวอร์จิ้นได้ ไอ้ฉันก็หลงนึกว่าได้แอ้มของสดซะแล้ว”

“พี่ทัศน์ ปล่อย! พี่เมาแล้วนะ”

“อืม พูดมากน่า”
แล้วเขาก็ปิดปากลงมา ผมพยายามดิ้นรน แต่ยิ่งดิ้นอีกคนยิ่งกดร่างผมจมกับโซฟามากขึ้น

“เจ็บพี่ทัศน์”
ผมท้วงเมื่อถูกรุกหนัก ผมอยากมีเรี่ยวแรงมากกว่านี้ในการขัดขืน แต่ดูเหมือนหนทางนั้นจะริบหรี่เต็มทน

ความเจ็บจากคืนวานยังไม่หาย วันนี้ผมต้องเจอความเจ็บแบบเดิมซ้ำ ๆ กระทั่งอีกคนสิ้นไร้กำลังลง
 

ผมค่อย ๆ ดันตัวลุกออกมาจากอ้อมแขนแกร่งของคนที่นอนไร้สติ คว้าชุดนักเรียน ถือกระเป๋าลากสังขารอันบอบช้ำเดินขึ้นห้อง

แสนดีเดินมาคลอเคลียที่ขา แต่ผมไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะพูดกับมัน ไม่มีแรงแม้กระทั่งจะลุกไปล้างคราบความใคร่ที่อีกคนทิ้งไว้กับผม ทิ้งตัวลงนอนบนเตียง

สติสุดท้ายก่อนจะดับสิ้น ผมถามตัวเองเบา ๆ

ทำยังไง ผมถึงจะหลุดพ้นจากพี่ทัศน์ได้


[80%]

ผมตื่นขึ้นมาในสภาพซอมบี้ แต่พยายามฝืนทำตัวให้ปกติที่สุด แต่งชุดนักเรียน จับแสนดียัดใส่ตะกร้า ย่องเงียบลงไปข้างล่าง พี่ยังนอนอยู่บนโซฟา ผมไม่สนใจปลุก เดินออกจากบ้านไป

“ว้าย แสนดี คิดถึงจัง”
แนนรีบเข้ามาทักทายทันที มันหาวหวอด แตะมือทักทายนิดหน่อยแล้วหลับต่อ แนนอมลมใส่แมว

“น่าน้อยใจจัง ทักกันแค่เนี้ย” 

ผมนั่งขำเนือย ๆ

“โอเคไหมไทม์ ทำไมหน้าซีดจัง ไม่สบายหรือเปล่า”
แนนอังมือกับหน้าผากผมเบา ๆ เมื่อเช้าเหมือนจะมีไข้นิด ๆ แต่ผมกินยาดักไว้แล้ว

“ไม่เป็นไร แค่มีเรื่องให้คิดนิดหน่อย”

“เรื่องพี่ทัศน์?”

ผมไม่ได้ตอบอะไร

“แนน คืนนี้ขอไปนอนค้างด้วยได้ไหม”

แนนมองตาผม แต่ผมไม่ได้เล่าอะไรให้ฟัง

“เอาสิ ได้อยู่แล้ว เพราะงี้ถึงได้เอาแสนดีมาด้วยใช่ไหม”

ผมพยักหน้า แล้วแนนก็ปล่อยให้ผมนั่งคิดคนเดียวเงียบ ๆ หันไปเล่นกับแสนดีต่อ

ระหว่างเรียน ผมฝากแสนดีไว้กับพี่จอยที่ร้านค้าสวัสดิการ แสนดีเป็นแมวเลี้ยงง่าย กินอาหารแค่สองมื้อก็จบแล้ว

พอตกเย็น ผมก็ไปนอนกับแนน (แต่แยกห้องครับ)

“นี่ บอกได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ไม่มีอะไรหรอก ทะเลาะกับพี่แรงน่ะ”

“ปกติทะเลาะกันแรงขนาดไหน ไทม์ไม่เคยหมดความอดทนง่าย ๆ ถึงขนาดหนีออกจากบ้านแบบนี้นี่นา”

“ก็ครั้งนี้ทะเลาะกันแรงกว่าทุกทีน่ะ”
ผมให้เหตุผล แนนพยายามค้นหาความจริง ก่อนถอนหายใจเบา ๆ

“เอาเถอะ อยากเล่าก็เล่า รอฟังได้เสมอ เนอะแสนดีเนอะ”

เกี่ยวไรกับแสนดีเนี่ย = =

เรานั่งทำอาร์ตเวิร์คด้วยกันและเข้านอนตอนสี่ทุ่ม ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน กระทั่งได้ยินเสียงมือถือที่ตั้งระบบสั่นไว้ดังเบา ๆ ผมเอื้อมหยิบดู เห็นเป็นเบอร์ของคนที่ผมไม่อยากเจอเป็นที่สุด ผมเลือกที่จะเมินมัน วางไว้ใต้หมอน ให้มันสั่นเงียบ ๆ อย่างนั้น

แต่มันไม่ยอมหยุดสักทีจนผมตัดสินใจกดปิด และล้มตัวลงนอนอีกครั้ง

บางทีเวลาที่ผมได้วางเอาไว้ อาจมาถึงเร็วกว่าที่คิดก็ได้ ผมคงต้องเป็นผู้ใหญ่เร็ว ๆ ซะแล้ว
 





บางทีการไม่ต้องมานั่งดูแลคนอื่นนี่ก็ดีเหมือนกันนะ ผมไปเรียนตามปกติ พี่อิฐโทรมานัดทานข้าวเย็นด้วย แต่ผมตอบปฏิเสธ

ไม่มีอารมณ์และเรี่ยวแรงไปรื่นเริงกับใครตอนนี้

และอีกอย่าง ผมรู้สึกผิดด้วย

ร่างกายผมไม่บริสุทธิ์แล้ว จริง ๆ ผมเป็นผู้ชายไม่ควรคิดมากกับเรื่องพวกนี้ แต่ผมรู้สึกผิดจริง ๆ
วันนี้ผมตัดสินใจนอนกับแนนอีกวัน ทันทีที่เปิดเครื่อง พี่ทัศน์ก็โทรเข้ามาทันที แต่ผมไม่คิดจะรับอยู่แล้ว
 
ผมนั่งเหม่ออยู่ในห้องเรียนกระทั่งเลิกเรียน ท้องฟ้าปลอดโปร่งดีแฮะ

“นี่ รีบกลับกันเถอะ”
แนนชวน ผมพยักหน้า เดินออกจากห้องเรียนตรงไปหน้าโรงเรียน แต่ต้องชะงัก เพราะมีใครบางคนมายืนเท่พิงรถไว้ ทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียว เพราะออร่าโดดเด่นสะดุดตา ผมไม่สนใจ เดินตรงไปกับแนน

แต่ไปได้ไม่ไกลก็ถูกฉุดข้อมือไว้

“ทำไมไม่กลับบ้าน”

“เรื่องของผม”

“หึ”
พี่ทัศน์คงอยากต่อว่าอะไรผม แต่เห็นว่าแนนอยู่เลยเงียบเสียงไป

“กลับบ้าน”
แล้วพี่ทัศน์ก็ลากผมไปยัดใส่รถ ผมทำท่าจะก้าวลงจากรถอีกรอบ แต่ถูกกดไหล่ไว้

“ถ้าไม่อยากให้ฉันจูบประจานนายต่อหน้าผู้คนก็นั่งนิ่ง ๆ”

ผมมองพี่ทัศน์อึ้ง ๆ แล้วเขาก็เดินอ้อมไปฝั่งคนขับ สตาร์ทเครื่อง พุ่งตัวรถไปด้านหน้าแรง ไม่นานก็กลับถึงบ้าน เขาลากผมลงจากรถ ก้าวแถก ๆ ไปจนถึงห้องรับแขก ผมรีบสะบัดมือนั้นออก

“มีอะไรก็ว่ามาผมจะไปค้างบ้านเพื่อน”

“เพื่อนหรือผัว”

“จะใครก็ช่าง มีอะไรก็ว่ามา”
ผมตอบกลับเสียงแข็ง พี่ทัศน์กระตุกยิ้ม

“นี่ ที่ให้ไปยังไม่พออีกรึไง”
พี่ทัศน์ลูบแก้มผมเบา ๆ จนผมรู้สึกหวิวแปลก ๆ ผมรีบปัดมือใหญ่นั้นออก

“คนที่คิดแต่เรื่องต่ำ ๆ ก็มีแต่พี่นั่นแหละ ผมไม่อยากอยู่ร่วมชายคากับสัตว์เดรัจฉานอย่างพี่”

“หึ คำก็สัตว์เดรัจฉาน สองคำก็สัตว์เดรัจฉาน แต่นายคงลืมไปแล้วมั้งว่าได้สัตว์เดรัจฉานอย่างฉันเป็นผัว”
เร็วเท่าความคิด ผมวาดมือกลางอากาศหวังฟาดใส่หน้าพี่ทัศน์ แต่พี่มันคว้ารับไว้ได้

“ทนไม่ได้รึไง รึคนเดียวมันไม่พอ”
ผมวาดมืออีกข้างใส่ แต่ก็ถูกรั้งจับไว้ได้เหมือนกัน ผมมองพี่มันอาฆาต ก่อนเขาจะรวบจับสองข้อมือผมไพล่รวมกันไว้ด้านหลัง

“ปล่อย!!”
ผมพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากพันธนาการ พี่ทัศน์ยกยิ้ม จ้องตาผมไม่เคลื่อนไปไหน ยกมือขึ้นเกลี่ยผิวแก้มผมแผ่วเบาจนผมรู้สึกร้อนวูบไปกับสัมผัสนั้น

“ไม่ต้องห่วง รอบนี้ฉันจะอ่อนโยนให้”
พูดจบเขาก็ขยุ้มจับท้ายทอยผมไว้ ดันให้แหงนหน้าขึ้นแล้วกดจูบลงมา ผมพยายามดิ้นรน แต่ถูกวงแขนใหญ่กอดรัดไว้จนแทบขยับไม่ได้ หัวถูกตรึงแน่น เรียวลิ้นร้อนแทรกเข้ามาภายใน กระตุ้นเร้าจนร่างกายผมรู้สึกปั่นป่วนไปหมด บางสิ่งของคนตัวสูงตื่นเร็วจนน่าใจหาย

“อย่า…”
ผมครางห้ามทันทีที่อีกคนถอนริมฝีปากออก คนตัวสูงไม่ได้ทำตามแม้แต่น้อย มือยังตรึงอยู่ที่ท้ายทอยเลือนปากต่ำลงไปยังซอกคอ เรี่ยวแรงผมหดหายลงไปเรื่อย ๆ สวนทางกับความต้องการที่มีมากขึ้น

ผมไม่ควรจะรู้สึกแบบนี้ เพราะอีกฝ่ายคือพี่ชาย

แต่ผมบังคับตัวเองไม่ได้

“อย่า…”
ผมครางห้ามอีกครั้งเมื่อร่างสูงโน้มผมลงนอนบนโซฟา เขาปล่อยสองแขนผมให้เป็นอิสระ เลื่อนมือมาปลดกระดุมเสื้อผมออกแผ่วเบา ผมพยายามหยุดมือนั้นไว้ แต่มันดูไม่มีประโยชน์เลยเมื่ออีกคนเลื่อนปากขึ้นมาจูบผมอีกรอบ

สมองผมขาวโพลนไปหมด น้ำตาพากันร่วงริน สาบเสื้อแยกออกจากกัน และไม่นานหลังจากนั้นมันก็ถูกจับพรากจากตัวผม ตามไปติด ๆ ด้วยกางเกง 

“พี่ทัศน์ ขอร้อง อย่าทำ…”
ผมสะอื้นฮักร้องขอ มือไล่ตามมืออีกคนเพื่อหยุดสิ่งที่เขากำลังจะทำ พี่ทัศน์ไม่พูดอะไร ลูบไล้ผิวเนื้อเปลือยเปล่าของผม ปากซุกซอกคอเลื่อนต่ำลงไปครอบครองยอดอกผมไว้ ผมครางออกมาทันที มือที่กางกั้นแปรเปลี่ยนมาเป็นขยุ้มหัวคนด้านบนแรง พี่ทัศน์ตวัดปลายลิ้นกลั่นแกล้ง ฝ่ามือฟ้อนเฟ้นไปทั่วผิวเนื้อผม

“หยุด…”
เสียงห้ามผมออกมาได้ดังสุดไม่เกินเสียงกระซิบเท่านั้น พี่ทัศน์ยกตัวขึ้น ใบหน้านั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยแรงปรารถนา เขาถลกเสื้อออกทางหัวตามติดด้วยอาภรณ์เบื้องล่าง

ผมน้ำตาริน ส่ายหน้าไปมาหวังให้เขาหยุดความคิดนั้นลง พี่ทัศน์ไม่พูดอะไร ก้มลงมาปิดเสียงห้ามผมอีกครั้ง ขยับยกตัวขึ้นแล้วค่อย ๆ จับร่างผมเชื่อมประสาน

อย่าถามความรู้สึกของผมในตอนนี้…เพราะหัวใจผมมันแตกสลายไปแล้วไปกับการกระทำของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชาย

ผมไม่พูดไม่ปรามอะไรอีก มันสายไปซะแล้วสำหรับครั้งนี้ ผมหลับตา เอียงหน้าแนบโซฟาหวังปิดกั้นไม่ให้ตัวเองรับรู้อะไรอีก

แต่ถึงแม้ดวงตาจะปิดสนิท หูผมก็ยังได้ยินเสียงครางทุ้ม ๆ ของคนตัวสูงได้ชัดเจน น้ำเสียงแบบนั้นแทบเผาไหม้สติด้านดีผมให้แตกดับ เนื้อตัวร้อนผ่าวไปหมด ผมกัดฟัน ยกสองมือปิดหูแน่น

ไม่อยากรับรู้ไม่รับฟังอะไรอีก

ร่างกายผมขยับเคลื่อนไหวไปตามการชักนำของผู้มีพลังเหนือกว่า ผมฝืนบังคับไม่ให้ตัวเองรู้สึกดีไปกับรสสวาทอันผิดประเวณีนี้ เฝ้าภาวนาให้มันสิ้นสุดลงเร็ว ๆ

พี่ทัศน์ดึงมือผมออกทั้งสองข้าง จับมันตรึงไว้เหนือหัว ได้ยินเสียงหอบหายใจและเสียงครางทุ้ม ๆ ของอีกฝ่ายได้ชัดเจน ผมพยายามจะดึงมือกลับ แต่พี่ทัศน์ไม่คืนอิสระให้ หนำซ้ำยังจับคางผมบังคับให้ตั้งตรง แล้วกดจูบลงมาอีก

รสจูบแบบนั้นทำเอาผมต้องค่อย ๆ ลืมตามอง และสุดท้ายผมต้องยอมจำนนท์ต่ออีกฝ่าย เลิกฝืน เลิกขัดขืน เลิกอดทน

ผมครางออกมาทันทีที่พี่ทัศน์ถอนริมฝีปากออก และดูเหมือนเขาจะชื่นชอบความพ่ายแพ้นี้ของผมน่าดู พี่ทัศน์คำรามอย่างถูกใจในลำคอ ก้มหน้าซุกซอกคอผมอย่างสัตว์ร้ายกระหายเหยื่อ

ผมครางพร่า น้ำตายังคงร่วงริน ผมหลับตาลงแหงนหน้า ปล่อยร่างกายให้เคลื่อนไหวไปตามการชักนำของอีกคนจนถึงปลายทาง

จบสิ้นกันแล้ว ความเป็นมนุษย์ของผม


To Be Con...
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26-07-2016 20:10:43 โดย memew »

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
ทัศน์มันเกินบรรยายจริงๆ  :ruready

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2922
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
ปาไข่เน่าใส่ดีกว่านะคะ นิสัยแบบนี้  :fire: :fire:

ออนไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
ไอ้พี่ทัศน์ บ้า รังแก ทรมาน สัตว์ :z6:
แล้วมาคิดหื่นกับน้อง ทั้งที่เพิ่งอยู่กับคู่ขาตัวเอง :m16:
รอ  :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4198
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด