Boy Friends 08
บนรถ
“เฮ้อ! ไม่ได้อีกละ”
ผมขยำกระดาษรับสมัครงานเป็นก้อนกลม ๆ โยนมันลงถังขยะข้างทาง
อาทิตย์นี้ก็เป็นอีกวันที่ผมมาเดินต๊อกต๋อยหางานพิเศษทำ สมัครไปก็หลายที่แล้ว แต่ไม่มีที่ไหนตอบรับเลย
ที่ผมอยากทำงานพิเศษ เพราะอยากได้จักรยานสักคันเอาไว้ปั่นไปโรงเรียน ถ้าให้แม่ซื้อให้ คงได้แค่จักรยานแม่บ้านแน่ ๆ แต่ถ้าแพงกว่านั้นเงินแม่คงไม่พอ
ผมพ่นลมหายใจออกแรงใส่อากาศ กวาดมองไปรอบ ๆ เผื่อมีที่ไหนแปะป้ายประกาศรับสมัครงานอีก
แต่ก็ว่างเปล่า
“เอ้!”
ได้ยินเสียงเรียกเบา ๆ ดังมาจากทางด้านหลัง ผมหันไปมอง
“อ้าว พี่เชน”
พี่มันยิ้มนิด ๆ เดินหล่อเข้ามาใกล้
“มาทำอะไรแถวนี้เนี่ยพี่”
“มาเดินเล่น”
พี่มันพยักหน้าไปแถว ๆ ร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดังด้านหลัง ผมมองตามพยักหน้าเข้าใจ
“แล้วนายล่ะ”
“มาหางานพิเศษทำ”
พี่มันเลิกคิ้วขึ้นสูง ผมยิ้มแหยง
“อยากได้จักรยานสักคันน่ะ เอาไว้ปั่นไปโรงเรียน ขี้เกียจโหนรถเมล์แล้ว แต่สมัครไปที่ไหนก็ไม่มีคนรับเลย ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน”
“อืม...เหรอ” พี่มันทำท่าคิด “งั้นรอเดี๋ยวนะ” ก่อนล้วงหยิบมือถือขึ้นมากด ๆ เอาแนบหู สักพักก็กรอกเสียงลงไป พี่มันเดินเลี่ยงไปคุยทางอื่น ก่อนเดินกลับมาอีกครั้ง
“พี่ลองคุยกับเพื่อนรุ่นพี่พี่ให้ละ จำได้ลาง ๆ ว่ามันกำลังหาเด็กไปทำงานพิเศษด้วยอยู่ สนไหมล่ะ”
ผมตาวาวทันที
“จริงเหรอพี่ ที่ไหน”
“ก็แถว ๆ นี้แหละ เป็นร้านกาแฟเล็ก ๆ มีเจ้าของดูแลคนเดียว”
ผมฉีกยิ้มกว้าง
“ได้เลยพี่ งานอะไรผมทำได้หมดแหละ”
พี่มันยิ้มนิด ๆ พยักหน้ารับ
ไม่เกินสามชั่วโมงหลังจากนั้น ผมก็มายืนอยู่ในร้านกาแฟ ในสภาพชุดเดิม แต่มีออฟชั่นเสริมเป็นผ้ากันเปื้อนสีน้ำเงินเข้ม
งานไม่ยากครับ ใช้เวลาแค่ชั่วโมงกว่า ๆ ผมก็เรียนรู้ทุกอย่างได้หมดแล้ว ทั้งวิธีการดูแลร้านตั้งแต่หน้าร้านยันหลังร้าน การเงิน การต้อนรับลูกค้า แต่ยังไม่ได้ชงเครื่องดื่มเท่านั้นแหละ เพราะอันนี้ต้องใช้ระยะเวลาในการเรียนรู้พอควร ซึ่งพี่เจ้าของร้านบอกว่าจะค่อย ๆ สอนให้ทีละสเต็ป
ที่นี่เป็นร้านกาแฟขนาดเล็ก ตั้งอยู่ใกล้โรงเรียนคุณหนูหลายแห่ง รูปร่างภายนอกคล้ายบ้านหลังเล็ก ๆ รอบด้านทึบ มีด้านหน้าเป็นกระจก มีที่นั่งไม่มาก เน้นวอล์คอิน มีตู้เค้กอยู่ด้านหน้า ซึ่งจะมีพนักงานนำมาส่งทุกวัน ถ้าวันไหนของหมดก็โทรสั่งเอา ง่าย ๆ ไม่ต้องมานั่งทำเองให้ยุ่งยาก
“45 บาทครับ” ผมบอกราคาค่ากาแฟด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม สาว ๆ แถวนี้น่ารักใช้ได้เลย ผมชอบผู้หญิงถักเปียครับ น่ารักดี สาวน้อยมองผมกลับยิ้ม ๆ ล้วงหยิบเงินมาจ่าย
ดีไม่ดี นี่ที่นี่อาจเป็นจุดเริ่มต้นให้ผมหาแฟนได้ก็ได้นะ
งานไม่หนักครับ ทำไปทำมาชักชอบ เจ้าของร้านใจดี แต่นิสัยแปลกสักหน่อย เป็นคนสวยมาก แต่ผมเดาไม่ออกว่าแกเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย คือทั้งรูปร่างหน้าตาและน้ำเสียงมันเป็นได้หมดทั้งผู้หญิงหรือกะเทยเท่ หรืออาจเป็นผู้ชายแท้ ๆ แต่อาร์ตตัวพ่อก็ได้
ผมเดาไม่ออก และไม่กล้าถามด้วย ไว้ค่อยไปสืบอีกทีทีหลัง
วันแรกถือว่าผ่านไปได้ด้วยดี เขาให้ผมทำงานวันละสี่ชั่วโมง หลังเลิกเรียน เสาร์อาทิตย์ก็ทำเต็มวัน ไม่มีลูกค้าก็เอาการบ้านหรือหนังสือมานั่งอ่านได้ เขาไม่ห้าม เวลาเปิดปิดร้านไม่แน่นอน อันนี้ขึ้นอยู่กับอารมณ์เจ้าของร้าน (อันนี้แกบอกมา)
วันนี้แกให้ผมกลับเร็วครับ ค่อยมาใหม่พรุ่งนี้ ผมบอกลา ก้าวออกจากร้านมา รู้สึกภูมิใจแฮะ ที่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักที
ผมเดินทอดน่องตามทางไปเรื่อย ๆ เพื่อไปยืนรอรถเมล์ที่ป้าย กำลังเดินคิดอะไรเพลิน ๆ ก็ต้องสะดุ้งโหยงเพราะเสียงบีบแตรด้านหลัง ผมหันไปมอง เห็นรถสีดำสนิทป้ายแดงสุดหรูวิ่งมาจอดเทียบอยู่ด้านข้าง
คันนี้กี่ล้านวะเนี่ย ติดฟิล์มซะดำมืดเลย
ผมยืนคอยให้เขาลดกระจกลง คงจะมาถามทาง สักพักกระจกฟิล์มดำนั้นก็ค่อย ๆ เคลื่อนที่ต่ำลงเรื่อย ๆ จนเห็นโครงหน้าคนขับตัดกับแสงไฟที่สะท้อนกลับมา
เห็นไม่ชัดครับ รู้แต่ว่าน่าจะเป็นผู้ชาย ใส่แว่นดำด้วย พวกไฮโซนี่แต่งตัวไม่ดูเวล่ำเวลาเลยเนอะ มืดขนาดนี้ยังมาใส่แว่นดำทำเท่อีก
ผมก้มหน้านิด ๆ มองให้ดี ๆ อีกที คนคนนั้นหันมามอง
“อ้าว พี่เชน”
พี่มันฉีกยิ้มหล่อเหลาให้
“โธ่ คิดว่าเป็นมาเฟียที่ไหนหลงมาซะอีก รถใครเนี่ยสวยจัง”
“รถพี่เอง เพิ่งถอยมาเมื่อตะกี้”
ถุย! ชีวิต
ทำไมผมไม่เกิดมาในตระกูลร่ำรวยแบบนี้บ้างนะ กว่าผมจะหาเงินซื้อจักรยานดี ๆ ได้สักคัน ต้องยืนทำงานจนขาแข็ง ในขณะที่พี่มัน ใช้เวลาไม่ถึงสี่ชั่วโมง ถอยรถหรูออกมาได้แล้ว
“แล้วรถคันเก่าล่ะ”
“ให้คนอื่นไปแล้ว”
ผมอ้าปากค้าง แล้วทำไมพี่ไม่ให้โผ้มมม!!
อยากพูดแบบนี้ครับ แต่ไม่กล้า
พี่เชนอมยิ้มขำ
“พี่ล้อเล่น พี่เอาคันเก่าไปเทิร์นน่ะ แล้วเปลี่ยนเป็นคันนี้แทน เบื่อแล้ว”
ผมหุบปากลงฉับ
ให้ตายสิ พี่น้องคู่นี้กวนประสาทจริง ๆ
“ขึ้นมาสิ”
พี่มันชวน ผมยืนลังเลไม่ถึงครึ่งอึดใจก็รีบเปิดประตูรถขึ้นไปเอาก้นแปะเบาะทันที
“โหย นุ่มเป็นบ้าเลย”
ผมขยุกขยิกก้นไปมา หวังเอาแก้มก้น(ที่ถูกตำมาหลายที) ซึมซับกับเบาะ กวาดมองไปรอบ ๆ เพื่อสำรวจ
“ชอบก็ดี งั้นเราไปนั่งรถเล่นกันดีกว่า จะได้ลองรถด้วยไปในตัว”
ผมพยักหน้ารับ
“นิ่มจริง ๆ คันเก่ายังไม่นิ่มขนาดนี้เลย”
ผมยังชมไม่หยุด นี่ถ้าแกะเอากระจกหน้ารถไปขายคงได้หลายตัง
“ของแพงก็งี้แหละ”
ผมพยักหน้าเห็นด้วย
พี่เชนขับรถออกนอกชานเมืองไปเรื่อย ๆ ยิ่งออกห่างจากกรุงเทพมากเท่าไหร่ สองข้างทางยิ่งเต็มไปด้วยต้นไม้มากขึ้นเท่านั้น แต่บรรยากาศยิ่งดีครับ ฟิล์มรถพี่มันข้างนอกมืดตึบก็จริง แต่ข้างในกลับเห็นข้างนอกได้สว่างโร่เลย ฟิล์มยี่ห้อไรวะ มีรถจะได้ซื้อมาติดบ้าง
“นี่เอ้”
ได้ยินเสียงเรียกเบา ๆ ผมหันไปมอง
“ครับ”
ตาพี่มันยังมองถนนอยู่ ก่อนหันมามองผมนิดหนึ่ง แล้วหันกลับไปมองถนนต่อ
“ทำให้พี่หน่อยสิ”
“หะ!!”
เมื่อกี้นี้พี่มันพูดว่าอะไรนะ ผมฟังไม่ถนัด
“พี่บอกว่า ทำให้พี่หน่อย”
“ทำอะไร” ผมถามอีกที
พี่มันหันมายิ้มให้นิดหนึ่งภายใต้แว่นตาสีดำสนิทอันเดิม
“เล่นน้องพี่บนรถให้หน่อย”
ผมอ้าปากค้างไปกับสิ่งที่ได้ยิน
“โรคจิตน่าพี่”
“ทำไปเถอะน่า”
“ไม่ละ”
ผมหันกลับมานั่งดี ๆ เหมือนเดิม
เรื่องไรจะทำ
“ถ้าไม่ทำ งั้น…”
อยู่ ๆ รถที่วิ่งในระดับ 60 กิโลเมตรต่อชั่วโมงก็วิ่งเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนตอนนี้มันวิ่งไปแตะ 140 แล้ว
“พี่เชนจะบ้ารึไง! เบาลงหน่อย!”
ผมรีบร้องเตือน ตาโตมองตรงไปด้านหน้า หลังแนบติดเบาะด้วยความหวาดกลัว
“จะทำไม่ทำ” พี่มันขู่อีกรอบ
“พี่เชน!!”
ผมท้วงเสียงดังกว่าเดิม แต่แทนที่พี่มันจะหยุด กลับเร่งความเร็วมากขึ้นไปอีกจนเกือบจะแตะ 180 แถมยังขับปาดซ้ายปาดขวาจนกลัวว่าจะจิ้มตูดรถใครเข้าสักคนเข้า ผมรีบตกปากรับคำทันที
พี่มันค่อย ๆ ผ่อนจังหวะช้าลงเรื่อย ๆ จนรถกลับมาวิ่งที่ระดับ 60 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเหมือนเดิม ผมกลัวจนมือสั่นไปหมด
“งั้นก็จัดการซะ” พี่มันสั่งต่อ
“โรคจิต”
ผมหันไปด่า พี่มันเพียงแค่ยกยิ้มรับคำเท่านั้น ผมนั่งทำใจสักพัก ก่อนดึงสายเบลท์ให้มันหลวม ๆ ไม่กล้าถอดครับ เผื่อพี่มันเกิดคึกอยากเร่งความเร็วขึ้นมาอีก อย่างน้อยผมจะได้ปลอดภัย ผมโน้มตัวไปหาพี่มัน คลายหัวเข็มขัด ปลดกระดุมรูดซิบลงจนเห็นกางเกงในยี่ห้อดังสีดำคลุมบางส่วนอยู่
ผมเงยหน้ามองเจ้าของมันอีกที หน้าตาก็ไม่น่าจะเป็นคนลามกได้นะ คนเรานี่ดูกันแค่ภายนอกไม่ได้เลยจริง ๆ ผมพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ คงเป็นเวรเป็นกรรมของผมแน่ ๆ ถึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
ผมค่อย ๆ ดึงน้องพี่มันออกมาจากกางเกงใน น้องพี่มันกระดกทักทายผมเบา ๆ ให้รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่ ไม่ได้หัวใจวายตายเพราะเจ้าของมันขับรถเร็วเมื่อกี้
ผมจับมันขยับขึ้นลงเบา ๆ เหมือน ๆ กับที่ผมเคยช่วยตัวเองนั่นแหละ จนน้องพี่มันที่กึ่งหลับกึ่งตื่นก็งัวเงียขึ้นมาทำหน้าเริงร่า แข็งโป๊กจนแทบจะทิ่มหน้าผม ผมก็นวด ๆ คลึง ๆ ไปมา
“ใช้ปากด้วยสิ”
ผมเงยหน้ามอง ส่ายหัวไปมา
“ไม่ดีกว่า ผมทำไม่เป็น”
“หือ? นี่ยังไม่เคยทำให้ชินหรอกเหรอ”
ผมส่ายหัวพรืด เผื่อพี่มันจะเลิกสนใจคนไร้เดียงสาแบบผม
“ดี งั้นแปลว่าพี่จะเป็นคนแรกที่นายอมให้สินะ”
พูดจบพี่มันก็จับหัวผมกดลงไปอมน้องพี่มันทันที ผมตาโต พยายามดึงหัวออก แต่พี่มันกดแน่น
“ถ้าไม่ยอมดี ๆ พี่จะขับรถเร็วนะ”
ผมรีบพยักหน้ารับ ยังไม่อยากตายตอนนี้ครับ ผมหยุดดิ้นรน อมน้องพี่มันไว้ในปากนิ่ง ๆ
ว่าแต่ เขาทำกันยังไงวะ
ผมลองนึก ๆ ถึงหนังเอวีที่เคยดู คิดภาพตาม ก่อนค่อย ๆ ขยับตามสิ่งที่คิดว่าน่าจะใช่ คนไม่เคยครับ มันเลยดูเงอะ ๆ งะ ๆ กล้า ๆ กลัว ๆ ผมก้ม ๆ เงย ๆ อมท่อนเนื้อรูดขึ้นรูดลง ใช้ทฤษฎีเหมือนการชักว่าวนั่นแหละ
ไม่ง่ายเลยครับ เพราะขนาดของพี่มันใหญ่มาก อมนานเริ่มเมื่อยปาก หายใจไม่ค่อยออกด้วย น้ำลายเยิ้มไปหมด
เข้าไปในตัวกูได้ไงวะ
ผมถอนปากออกมาพัก ขืนทำแบบเดิมตลอดมีหวังกรามค้างแน่ ๆ ผมนิ่งคิด ก่อนนึกได้ว่าเขาบอกให้ทำเหมือนกินไอติมแบบกลม ๆ สักแท่ง ผมเลยตวัดปลายลิ้นเลียไปแผล็บหนึ่ง
ได้ยินเสียงครางเบา ๆ ออกมาจากพี่มัน
เฮ้ย กูมาถูกทางแล้ว!
ผมตวัดเลียแบบเดิมอีกรอบ ลากไล้ไปตรงเส้นเอ็น ผมรู้ครับว่าผู้ชายเซ้นท์ซิทีฟตรงนี้ ผมเลยย้ำลิ้นลงตรงนั้นเยอะหน่อย สลับกับบีบนวด อมบ้างเป็นบางที พี่เชนครางใหญ่ ผมอมปลายยอดพี่มันไว้ ตวัดลงลิ้นกวาดเช็ดไปรอบ ๆ
“เก่งมาก ดี อย่างนั้นแหละ”
พี่มันลูบหัวผมเบา ๆ อย่างชื่นชม แต่ถ้าผมทำผิดวิธีพี่มันจะเบรกหน้าผมไว้แล้วค่อย ๆ สอนให้ผมทำให้ถูกวิธีอีกที
บทเรียนนี้ ผมจะเอาไปหากินที่อื่นได้ไหมเนี่ย = =
“จูบมันหน่อยสิ”
พี่มันร้องขอ ผมก็ทำตาม ค่อย ๆ พรมจูบน้องพี่มันเบา ๆ ได้กลิ่นฟีโรโมนจากน้องพี่มันลอยคลุ้ง กระตุ้นอารมณ์ผมขึ้นมานิด ๆ
“อืมอย่างนั้นแหละดี”
ไม่รู้เพราะผมกำลังเกิดอารมณ์หรือเปล่า ถึงได้รู้สึกว่าเสียงพี่เชนเซ็กซี่ขึ้น มือพี่มันลูบไล้เบา ๆ อยู่แถว ๆ หน้า บางครั้งก็เกลี่ยต้นคอ ขยุ้มเส้นผมผมบ้าง ยิ่งทำผมยิ่งหวิว
“อ๊า ดีมากเอ้”
น้ำเสียงพี่มันเร่งเร้าให้ผมขยับปากเร็วขึ้นกลาย ๆ จนในที่สุด พี่มันก็กดหัวผมแน่น ให้รับน้ำจากพี่มันเต็ม ๆ ผมรีบขืนดึงปากออกมาไอโขลก ปาดเช็ดหยาดน้ำที่ไหลเลอะไปทั่วทั้งมือและปากออก
พี่มันหมุนพวงมาลัยพารถไปจอดข้างทาง แถวนี้เงียบให้ตาย พี่มันปรับเบาะตัวเองลงจนราบเป็นเตียง น้องพี่มันยังตั้งโด่ เคลือบหยาดน้ำเอาไว้นิด ๆ บางส่วนก็ยังพากันไหลออกมาอยู่
เห็นแล้วแอบหวิวครับ ผมไม่ได้หื่นนะ แต่มันแบบยั่วสายตาดีพิลึก
พอปรับได้ที่ พี่เชนก็หันมามอง
“ขึ้นมาสิ”
ผมส่ายหัวพรืด
“ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวใครขับรถมาเห็น”
“ไม่มีใครสนใจหรอกน่า ขึ้นมาเถอะ”
“ไม่เอา”
“อย่าดื้อน่า ของนายเองก็ตั้งแล้วนี่”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมกลับบ้านไปช่วยตัวเองเอา”
“เอ้!!”
พี่มันเรียกเสียงดุจนผมสะดุ้ง ดวงตาฉายแววเอาเรื่อง
ผมกัดฟัน จำต้องขยับถอดกางเกงออก ลุกอย่างทุลักทุเลไปนั่งคร่อมพี่มันไว้ พอฐานตรง ผมก็ค่อย ๆ กดร่างตัวเองลงไป ต้องค่อย ๆ ครับ ดีว่าพี่มันช่วย ไม่นานร่างผมกับพี่เชนก็เชื่อมกันได้แนบสนิท
“เก่งมาก” พี่มันชม “อยู่เฉย ๆ นะ เดี๋ยวที่เหลือพี่จัดการเอง”
พูดจบพี่มันก็จัดการขยับสะโพกกระเด้งชักเนื้อเข้าออกเบา ๆ ผมครางออกมาทันที
“พี่เชน...ซี้ด อ๊า เสียว”
ผมระบายออกมาตามความรู้สึก พี่มันยิ้ม
“รู้สึกดีแล้วใช่ไหม พี่จะทำให้นายรู้สึกดีนาน ๆ เลย”
พี่มันกระดกสะโพกชักน้องพี่มันไปเรื่อย ๆ ไม่ได้เร่งรีบแต่สุขสมใช่ย่อย ผมครางสะท้าน หลับตาลงซึมซับเอาทุกอารมณ์ไว้ในอก
“อ๊า ดีพี่เชน”
“ชอบใช่ไหม”
“อืมดี พี่เชน เร็วอีกนิดได้ไหม อยากไปแล้ว”
“อีกนิดน่าเอ้ พี่อยากอยู่แบบนี้นาน ๆ ข้างในนายรัดพี่ใหญ่เลย”
พี่มันชม คราวนี้พี่มันยกสะโพกผมไว้กลางอากาศ จับสองแก้มก้นผมแยกออกจากกันกว้าง บีบแน่น กระแทกน้องมันมาแรงขึ้น
ยิ่งทำแรงเท่าไหร่ ผมยิ่งเสียว
“พี่เชน…”
ผมรัดน้องพี่มันแน่น
“อย่ารัดเอ้ เดี๋ยวพี่เสร็จเร็ว”
“ผมไม่ไหวแล้ว”
“งั้นเดี๋ยวพี่พาไปสักรอบก่อนละกัน”
พูดจบ พี่มันก็จัดการกระเด้งสะโพกรัว ๆ เร็ว ๆ จนผมค่อย ๆ วิ่งขึ้นไปแตะเส้นชัย
“อ๊า พี่เชน”
และแล้ว ผมก็มาถึงฝั่งฝัน ผมหอบแฮก ซบหน้ากับอกพี่มัน พี่เชนยังไม่เสร็จครับ สงสัยเพราะเสร็จไปแล้วรอบหนึ่ง หรือไม่พี่มันก็อดทนไว้
“มานี่”
พี่มันเปิดประตู อุ้มผมลงจากรถ ผมทำหน้าตื่นเพราะกลัวคนขับรถมาเห็น
“จะทำอะไร”
“ทำให้นายมีความสุขไง”
พี่มันพาผมไปยืนข้างประตูรถด้านที่ผมนั่ง หลบรถที่วิ่งผ่านไปผ่านมา ดีกว่าพี่มันจอดรถชิดขอบถนนมาก แถวนี้ต้นไม้บังด้วย คงคะเนไว้แล้ว จับน้องยัดเข้าไปใหม่ พอเข้าได้ก็ยกสองขาผมพาดแขน จนผมลอยอยู่เหนืออากาศ แล้วก็เริ่มต้นขยับสะโพกอีกครั้ง
ผมนี่ซี้ดปากทันทีที่พี่เชนเริ่มทำ
“อ๊า พะ พี่เชน อืมดีจัง”
มันลึกครับ แต่ทุกจังหวะ ทำเอาผมแทบสติหลุด
“ดีแล้วที่ชอบ”
พี่เชนจับผมขย่มขึ้นลงให้ส่วนนั้นเข้าออกเป็นจังหวะ จากเบา ๆ เป็นเร็ว ๆ และกลับมาช้าเหมือนเดิม ส่วนผมทำได้แค่โอบรอบลำคอแกร่งไว้ ไหวกายไปตามจังหวะการนำของพี่มันเท่านั้น
“อ๊า พี่เชน อืมดี”
ผมชมพี่มันไปเสียงพร่า ยิ่งชมผมว่าพี่มันยิ่งทำขึ้นดีนะ พี่เชนทำอยู่นานมาก จนในที่สุด พี่มันคงหมดความอดทน ถึงได้ขยับเร็วขึ้นจนพาผมไปถึงฝั่งฝันอีกครั้ง
ผมหอบแฮกซบหน้ากับอกกว้าง
“ของนายนี่สุดยอดจริง ๆ เอ้”
“ของพี่ก็สุดยอดเหมือนกัน”
ผมชมกลับบ้างอย่างอ่อนแรง พี่มันค่อย ๆ วางผมลงพื้นอย่างเดิม
“ชอบของพี่มากกว่าของชินแล้วใช่ไหม”
ผมทำท่าคิด จะว่าไปแล้วของชินก็ดีเหมือนกัน
“ไม่ละ ก็แค่เซ็กซ์กับใครก็ได้”
ผมตอบกลับไม่ใส่ใจ คนตัวสูงหน้าตึงขึ้นมาทันที
“พี่จะทำให้นายเลือกพี่ให้ได้ คอยดู”
“ผมว่าเรากลับกันดีกว่า”
ผมตัดบท เปิดประตูเข้าไปคว้ากางเกงมาสวม ขึ้นไปนั่งรอพี่มันดี ๆ บนรถ
To Be Con...
หึ ๆ ยังสติลหื่นอยู่
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเข้ามาคอมเม้นท์นะคะ
ดีใจมาก ขอกอดที
ตอนหน้า 3P ของจริงแล้วค่ะ ในชื่อตอน #3P รออ่านน้า
[ปล้ำน้องเอ้: เรื่องนี้มีเป็นอีบุ๊กและหนังสือแล้วนะคะ อีบุ๊กมีที่เมพ หนังสือหลังไมค์ค่ะ ^^ เนื้อหามี 24 ตอนจบ จะลงที่นี่จนครบเลย แต่พวกตอนพิเศษอีก 9 ตอนจะมีเฉพาะในหนังสือและอีบุ๊กเท่านั้น-จะเปิดจองหนังสือเป็นทางการอีกทีหลังนิยายใกล้ๆ จบ]
แล้วเจอกัน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
