Boy Friends: 15
ทดสอบของเล่น
ผมตื่นขึ้นมานั่งหัวฟูอยู่บนที่นอนของตัวเอง รู้สึกสมองเบลอ ๆ ยังไงบอกไม่ถูก
ว่าแต่เมื่อวาน เกิดอะไรขึ้น?
ใช่! ผมถูกลวนลาม ถูกมอมยา แล้วก็ถูกลากไปปล้ำในห้องน้ำ!
ผมพยายามนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด รวมถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อจากนั้นด้วย
หรือว่าความฝัน?
แล้วผมกลับมาได้ยังไง?
ก้มมองตัวเอง ตอนนี้ผมอยู่ในชุดนอนตัวเก่งแล้ว พยายามนึกทบทวนอีกที แต่คิดไม่ออกครับ
ช่างเถอะ สงสัยจะฝันไปจริง ๆ
ผมเกาหัวตัวเองแกรก ๆ ลุกออกจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำ ไม่ถึงยี่สิบนาที ก็ออกมายืนอยู่ในชุดนักเรียนเต็มยศเรียบร้อย ผมคว้ากระเป๋าก้าวฉับ ๆ ออกจากห้องไป
“ตื่นแล้วเหรอลูก” แม่ทักทันทีที่เห็นผม “เชนกับชินมารับแน่ะ แหมรักกันดีจังเลยนะ แม่ละปลื้มแทน”
แม่บอกด้วยน้ำเสียงปลาบปลื้ม ผมมองสองเพื่อนไปมา
แม่ ถ้าแม่รู้ว่าที่พวกมันมารับผมเพราะหวังผลประโยชน์อะไรบางอย่าง บางทีแม่อาจเปลี่ยนใจก็ได้
ผมพยักหน้าทักทายพวกมันหงึกเดียว ทิ้งตัวลงนั่ง กวาดมองไปทั่วทั้งโต๊ะ ของกินเต็มไปหมดเลย สงสัยแม่จะทำเผื่อสองคนนี้ด้วย ไม่รู้มาถึงกันตั้งแต่เมื่อไหร่
“อุ้ย สายแล้ว! งั้นแม่ไปทำงานก่อนนะ ตั้งใจเรียนกันนะจ้ะหนุ่ม ๆ”
แม่รีบถอดผ้ากันเปื้อนออก คว้ากระเป๋าถือเดินลิ่ว ๆ ออกจากบ้านไป ผมมองตามจนลับสายตา ก่อนหันกลับมานั่งกินข้าวดี ๆ พอ ๆ กับไอ้โย่งสองตัวตรงหน้านี่แหละ พวกมันไม่พูดอะไร ผมเองก็ขี้เกียจพูดด้วยเหมือนกัน รู้สึกเพลีย ๆ ด้วย
พออิ่มก็จัดการเก็บกวาดข้าวของบนโต๊ะ ส่วนพวกมัน พออิ่มก็พากันสะบัดตูดแยกกันไปคนละทางสองทาง ผมไม่คิดจะต่อว่า เพราะถึงดยังไงพวกมันก็เป็นลูกคุณหนูละนะ
ผมอยู่กับแม่สองคน ส่วนพ่อเสียไปนานแล้ว แม่เลี้ยงผมมาคนเดียว ไม่คิดจะมีแฟนใหม่ด้วย เพราะกลัวผมมีปัญหากับพ่อเลี้ยง เพราะแม่ทำเพื่อผมขนาดนี้แหละ ผมถึงได้เป็นเด็กดี ขยันเรียน จะได้มีอนาคตดี ๆ มาแบ่งเบาภาระให้แม่ได้บ้าง อยู่บ้านก็ช่วยแม่ทำงานบ้านเท่าที่จะทำได้ แม่จะได้ไม่ต้องเหนื่อยเยอะ
ผมสะบัดมือหลังจากล้างจานเสร็จ พอหันหลังก็ต้องสะดุ้งโหยง เพราะพี่เชนมายืนอยู่ด้านหลังแล้ว
“พี่เชน ตกใจหมดเลย”
ผมเขยิบออกไปยืนอยู่ห่าง ๆ พี่เชนมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ใส่ผ้ากันเปื้อนแบบนี้ก็ดูดีไปอีกแบบแฮะ”
พี่มันเกาคางพิจารณา
“คิดเหมือนกัน”
ไอ้ชินที่ยืนอยู่ไม่ห่างพูดสมทบ พวกมันสองคนหันไปสบตากัน แล้วหลังจากนั้นไม่ถึงนาที ผมก็เหลือแค่ผ้ากันเปื้อนเอาไว้ห่มเนื้อเท่านั้น
“พวกมึงจะเล่นบ้าอะไรกันอีก สายแล้ว กูจะรีบไปโรงเรียน”
ผมเดินไปหวังจะหยิบชุดนักเรียนมาใส่ แต่ไอ้ชินใช้เท้าเขี่ยมันไปไกล ผมจะตามไปเก็บ แต่พี่เชนฉุดข้อมือผมไว้
“ปล่อยนะพี่เชน ผมไม่ใช่อ๊ะ อืม”
พูดยังไม่ทันจบก็ต้องครางฮือเพราะพี่มันดึงผมเข้าไปชิดแล้วบีบสองแก้มก้นผมแรง ตามด้วยขยำอีกหลาย ๆ ทีจนผมรู้สึกหวิวไหว
ผมกลืนน้ำลายลงคอ ปรือตามองกลับ คือจริง ๆ หวังจะมองแบบหาเรื่องนั่นแหละ แต่มันหวิวครับ
พี่เชนยกยิ้ม
“ชิน ไปเอาของที่เราซื้อมาเมื่อวานออกมาซิ”
พี่มันสั่ง ไอ้ชินครางรับ เดินหายออกจากบ้านไป ก่อนกลับเข้ามาอีกครั้ง พร้อมกระเป๋าหนังสีดำใบใหญ่ มันวางกระเป๋าลงบนเคาน์เตอร์ทำอาหาร รูดซิป เปิดกระเป๋าออกกว้าง ล้วงหยิบอะไรบางอย่างออกมาวางเรียงกันไว้ สิ่งที่เห็นทำเอาผมตาโตเท่าไข่ห่านเลย
“จะเล่นบ้าอะไรกัน! ปล่อยนะ! ผมจะไปโรงเรียน”
ผมรีบสะบัดตัวหนี แต่พี่เชนยึดจับเอาไว้แน่น
“เอาน่า ไปสายแค่ชั่วโมงสองชั่วโมงไม่เป็นไรหรอก”
ไอ้ชินมันบอก
“ไม่เป็นของมึง แต่เป็นของกู กูไม่ได้เรียนเก่งแบบมึงนะ”
“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพี่ติวให้ เอาให้สอบติดหนึ่งในห้าสิบอันดับแรกเลย”
ผมหยุดดิ้น เงยหน้ามองพี่เชนตาวาว
“พี่พูดจริงหรือเปล่า”
“จริง แต่นายต้องยอมให้พี่ทดสอบอุปกรณ์พวกนี้ก่อนนะ”
ผมหันไปมองอุปกรณ์มากมายนั้นสลับกับคนเป็นเจ้าของ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมเอาความรู้เท่าหางอึ่งของผมสอบก็ได้” ผมหันหลังเตรียมจะเดินหนีแต่ถูกไอ้ชินจับไว้ แล้วข้อมือผมก็ถูกคล้องด้วยกุญแจมือ
“นี่ชินปล่อย มึงจะบ้าตามพี่เชนไปแล้วรึไง ปล่อย!”
“ถ้ากูเทรนให้ รับรองมึงติดหนึ่งในยี่สิบแน่”
ผมชะงักกึกอีกรอบ หนึ่งในยี่สิบเลยเหรอ ผมเริ่มลังเล แค่ยอมให้ทดสอบอุปกรณ์นิด ๆ หน่อย ๆ ก็ติดหนึ่งในยี่สิบแล้ว และนั่นก็หมายถึงโอกาสในการเข้ามหา’ลัยดี ๆ ก็ตามมาด้วย
ผมนิ่งคิด ก่อนเงยหน้ามองพวกมันไปมา
“ก็ได้ แต่ถอดไอ้นี่ออกก่อน”
ผมยื่นสองมือไปด้านหน้า
“ไม่ดีกว่า นั่นเป็นหนึ่งในอุปกรณ์ที่จะทดสอบ ใส่ไว้งั้นแหละ”
อยากค้านครับ แต่ผมเลือกที่จะปิดปากเงียบ อดทนหน่อยละกัน เพื่อเกรดดี ๆ
ผมยืนอยู่เฉย ๆ ก่อนถูกไอ้ชินอุ้มไปนั่งไว้บนโต๊ะกินข้าวที่ถูกดึงผ้าปูโต๊ะทิ้งแทนที่ด้วยผ้ากำมะหยี่สีแดงสดผืนใหญ่
“นายเหมาะกับสีแดงจริง ๆ ยิ่งใส่ชุดนี้ยิ่งเซ็กซี่”
พี่เชนชม
“จะทำอะไรก็รีบ ๆ ทำไปเถอะน่า”
ผมเร่ง
พี่เชนหันไปพยักหน้าให้สัญญาณ ไอ้ชินวาดมือไปบนอุปกรณ์เหล่านั้น ก่อนเลือกหยิบมาชิ้นหนึ่ง ลักษณะคล้าย ๆ ลูกบอลขนาดเล็กเท่าลูกแก้วสีฟ้าอ่อน มีเชือกเชื่อมกันไว้กับลูกบอลอีกประมาณเกือบสิบลูก มันให้ผมนอนลง ชันเข่าขึ้นสองข้าง กางขาออกนิด ๆ ผมนอนตื่นเต้น ถามตัวเองในใจว่ามันจะทำอะไรกับอุปกรณ์ชิ้นนั้น
คำตอบมาแล้วครับ
ผมสะดุ้งเฮือกตอนมันค่อย ๆ ยัดสิ่งนั้นเข้ามาภายใน อันแรกไม่เท่าไหร่ แต่พออันที่สามสี่ห้า ความอึดอัดเริ่มเข้ามาแทนที่
ผมพยายามอดทน พอจบอุปกรณ์อันแรกก็ต่อด้วยอุปกรณ์อีกมากมายหลายชิ้นที่ทำเอาผมเสร็จแล้วเสร็จอีกไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ
“พะ พอแล้วชิน พี่เชนผมไม่ไหวแล้ว”
ผมโรยแรงร้องขอ ผ่านมานานแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้ แต่ผมไม่ไหวแล้วจริง ๆ
“อืมได้”
ไอ้ชินรับปาก ค่อย ๆ ดึงอุปกรณ์ของมันออก ผมผ่อนลมหายใจโล่งอก
จบกันสักที
กำลังจะลุกแต่อยู่ ๆ ไอ้ชินก็ใส่น้องมันเข้ามาแทนที่ ผมร้องเสียงหลงทันทีเพราะไม่ทันได้ตั้งตัว
“ชิน ยะ หยุดนะ”
ผมรีบร้องขอ
“โทษทีนะเอ้ แต่กูไม่ไหวแล้ว ขอสักครั้งละกัน”
พูดจบมันก็จัดการรัวสะโพกใส่ผมแรง ๆ ผมครางไร้จังหวะตอบรับ
“เร็ว ๆ นะชิน พี่จะได้ต่อ”
ผมแทบบ้า อยากห้าม แต่สองคนนี้คงไม่ฟังแน่ ๆ
“จริง ๆ อยากเข้าไปพร้อมกันเลย แต่ของเอ้ทั้งเล็กทั้งแคบ ไม่เหมือนผู้หญิงบางคน”
“พี่เคยควบด้วยเหรอ กับใคร”
ไอ้ชินมันหันไปถามทั้งที่ยังกระหน่ำท่อนล่างใส่ผมอยู่
“กับเพื่อนน่ะ แต่ของผู้หญิงใหญ่กว่าของเอ้เยอะ รายนี้ขืนเราเข้าไปพร้อมกันคงแหกหมดแน่”
ขอบคุณสำหรับความเห็นใจเล็ก ๆ
“เพราะงั้นเอากันคนละที นายเสร็จเมื่อไหร่พี่จะต่อ”
ผมขอคืนคำพูด
ผมนอนหอบหายใจไร้จังหวะ ปากก็ครางสะท้าน แหงนหน้าไหวกายตอบรับตามแรงส่งจากเพื่อนสนิท สวรรค์ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ผมงอขาเข้าหาตัวก้มมองหน้ามัน
“ชิน~”
ผมครางเรียก
“อ๊า ไม่ไหวแล้ว”
มันเร่งจังหวะเร็วขึ้นไปอีก จนในที่สุด มันก็ปลดปล่อยลากผมตามไปด้วยติด ๆ
ผมนอนหอบหายใจรวยระริน ไอ้ชินค่อย ๆ ถอนน้องมันออก ผมนอนหมดแรงพังพาบ พี่เชนก้าวเข้ามาแทนที่ทันที แต่ยังไม่สอดใส่ ยืนแทรกตรงกลางระหว่างขาผม ปลดกุญแจมือออกให้ ก่อนจับสองมือผมไปคล้องคอตัวเองไว้
“กอดคอพี่ไว้นะเอ้”
พี่มันบอก ค่อย ๆ ช้อนอุ้มผมลุกขึ้น เดินไปทิ้งตัวลงนั่งยังเก้าอี้กินข้าว จับผมนั่งคร่อมบนตัก
“พอเถอะพี่เชน ผมไม่ไหวแล้วนะ”
ผมร้องขออย่างโรยแรง
“อืม ขอพี่สักครั้งนะเอ้ แล้วพี่จะนุ่มนวลให้”
พูดจบพี่มันก็ค่อย ๆ จับผมยกขึ้น กลืนกินความพร้อมของตัวเอง ผมพยายามอดทนต่อความอึดอัดนั้น ขยุ้มเส้นผมกับแผ่นหลังของพี่มันแน่น ผ่อนคลายร่างกายจวบจนความแข็งขืนเข้ามาได้จนหมด
พี่เชนโอบกอดรอบเอวผมไว้หลวม ๆ พอเห็นว่าผมผ่อนคลายได้ที่ถึงได้เริ่มต้นขยับตัวผมให้โยกไหวกลืนกินตัวเองเบา ๆ พี่มันทำช้า ๆ ไม่เร่งรีบแต่ก็เสียวซ่านได้ใจ มันรู้สึกดีเอามาก ๆ จนผมเผลอขยุ้มแผ่นหลังกว้างแรงยิ่งกว่าเดิมเพื่อระบายอารมณ์
ผมแหงนหน้าจ้องกลับดวงตาคมที่กำลังจ้องมองผมอยู่เหมือนกัน ถึงพี่เชนจะทำหน้านิ่ง ๆ แต่ทำไมไม่รู้ ผมถึงได้รู้สึกว่าพี่มันดูเซ็กซี่เอามาก ๆ
“พี่เชน…”
ผมครางเรียกด้วยน้ำเสียงปนอ้อนนิด ๆ เจอพี่เชนเวอร์ชั่นนี้ทีไร ผมอยากอ้อนทุกที
“อืม พี่เชน”
ผมครางเรียกอีกรอบ ขยุ้มขยำแผ่นหลังพี่มันไปมา
“ทำไมเรียกพี่เชนซะหวานหยดขนาดนั้น หัดเรียกกูหวาน ๆ แบบนั้นบ้างสิ”
ไอ้ชินมันบอกเคือง ๆ ผมไม่ได้หันไปมอง แต่พี่เชนละสายตาจากผมหันไปมองแทน พี่เชนยกยิ้มนิด ๆ
“ก็นายไม่เคยอ่อนโยนกับเอ้เขาเลยนี่ ยิ่งอ่อนโยนเอ้ยิ่งอ่อนหวาน ไม่รู้รึไง”
พูดจบพี่มันก็กระชับกอดผมแน่นขึ้น ลูบไล้ฝ่ามือขึ้นลงแถว ๆ กลางหลังจนถึงบั้นเอว มันสยิวครับ ผมแหงนหน้าปรือตามองกลับ พี่มันคลี่ยิ้มนิด ๆ เกลี่ยริมฝีปากไว้เหนือผิวแก้มผมแผ่วเบา ผมรีบเคลื่อนหน้าเข้าหาปากร้อนนั้นทันที ก่อนที่ปากนั้นจะมาแนบสนิทกับริมฝีปากของผม พี่เชนเคลื่อนไหวด้วยจังหวะนุ่มนวล ไม่นานก็ถอนปากออก
“พี่เชน”
ผมครางเรียกอย่างเสียดาย ไม่อยากให้หยุดครับ อยากจูบต่อ พี่เชนเผยรอยยิ้มนิด ๆ หันไปยักคิ้วใส่ไอ้ชินที ได้ยินเสียงจิ๊ปากอย่างไม่พอใจจากคนที่ยืนอยู่
ผมไม่ได้สนใจไอ้ชิน ปล่อยอารมณ์ให้พลิ้วไปกับทุกจังหวะการนำของพี่เชน ถึงจะเชื่องช้าแต่มันก็ทำให้อารมณ์ผมค่อย ๆ พุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ ผมขยับร่างกายเข้าหาพี่เชนมากขึ้น โอบกอดพี่มันแน่นขึ้น เปลี่ยนจังหวะการครางไปเป็นอีกแบบ
“จะไปแล้วเหรอ งั้นไปพร้อมกันเลยนะ”
พี่มันคาดเดาเอาได้อย่างชาญฉลาด ผมไม่ได้ตอบแต่ครางรับตามจังหวะการนำที่รุนแรงมากขึ้น ไม่นานร่างกายผมก็พุ่งไปถึงจุดสูงจุด ก่อนสติผมจะถูกดีดผึงให้จางหายไปกับอากาศ
To be Con...
หัวข้อ: Boy friends (3P) -.,- EP.24 หนีไม่พ้น [P.13] [21-10-2016] (ตอนจบ) (อ่าน 224729 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก