Boy Friends: 18 ติวสุดพิเศษ
ผมเคยคิดว่าถ้าไม่มีสองพี่น้องนั้นอยู่ ชีวิตผมจะสงบสุขขึ้น แต่ผมคิดผิด เพราะตอนนี้ผมกำลังถูกคนอื่นลวนลามอยู่
มันคงเป็นเวรเป็นกรรมของผมแน่ ๆ ที่ต้องมาพบเจอแต่เรื่องแบบนี้
“พอเถอะชุน…”
ผมร้องขอ หลังแนบผนังรถเมล์ สองมือพยายามผลักอกมันออก
“อยู่เฉย ๆ เถอะน่า”
มันกระซิบบอก บีบสองแก้มก้นผมแรง ล้วงมือผ่านกางเกงเข้ามาภายใน กรีดปลายนิ้วขึ้นลงผ่านร่อง สอดลึกเข้ามาสะกิดปุ่มเสียวผมเบา ๆ ผมเผลอครางแผ่วตอบรับ
อยากห้ามมากกว่านี้ แต่ขืนผมดิ้นรน คนอื่นต้องรู้แน่ ๆ สุดท้ายผมต้องยอมให้มันลวนลามอยู่แบบนั้นกระทั่งถึงโรงเรียน
เป็นงานอดิเรกที่ทุเรศจริง ๆ
พวกไอ้ชินพากันกลับมาแล้วครับ ตั้งแต่เมื่อวาน แต่วันนี้ไม่ได้เข้าเรียนเพราะต้องไปทำธุระต่อ พวกมันบอกจะติวให้ผมวันนี้วันแรก เลิกเรียนแล้วให้กลับไปรอที่บ้านได้เลย
พอโรงเรียนเลิก ผมก็ตรงดิ่งไปบ้านนั้นทันที แม่บ้านเป็นคนออกมาเปิดประตูให้ ผมมาที่นี่บ่อย เลยสามารถเข้านอกออกในได้ตลอด แต่ผมจะมาเฉพาะตอนที่ไอ้ชินอยู่เท่านั้นแหละ
ผมถอดร้องเท้าวางไว้ เดินขึ้นห้องไอ้ชินไป
ห้องมันกว่าครึ่งมีแต่อุปกรณ์เกี่ยวกับบาส เกม แล้วก็หนังสือที่ไม่เกี่ยวกับหนังสือเรียนเลย(กว่าครึ่งเป็นหนังสือโป๊ครับ) และตอนนี้บนโต๊ะมันมีหนังสือแปลกตาเพิ่มขึ้นมาใหม่ ผมเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ เห็นเป็นหนังสือสำหรับใช้ติวทั้งหมดเลย
ได้ยินพวกมันพูดอยู่เหมือนกันว่าหาซื้อหนังสือสำหรับติวให้ผมโดยเฉพาะด้วย
โห ลงทุนกันจัง
แต่ว่า…
มันไม่คุ้มกับสิ่งที่พวกมันทำกับผมหรอก นี่ถ้าเก็บค่าตัวจากพวกมันได้จริง ๆ ป่านนี้ผมคงรวยเละ
แค่เห็นจำนวนหนังสือผมก็ท้อแล้ว แต่เอาวะ สู้ ๆ เพื่ออนาคตที่ดี
ผมวางกระเป๋าไว้ที่พื้น ลากเก้าอี้มานั่ง หยิบหนังสือเล่มบนสุดมาเปิดดู แต่อ่านไปได้แค่หน้าเดียวผมก็ปิดหนังสือลง
มึนครับ
มีแต่ตัวเลข หัวช้าแบบผมเนี่ยนะ จะสอบติดอันดับกับเขา จากหัวคงไม่ไหว จากท้ายน่าจะได้ลุ้นกว่า
ผมถอนหายใจแรง วางหนังสือลงที่เดิม ได้ยินเสียงลูกบิดดังเบา ๆ ผมหันไปมอง เห็นไอ้ชินเดินเข้ามาตามติดด้วยพี่เชน
“กลับมากันแล้วเหรอ”
ผมถาม พวกมันพากันพยักหน้ารับ ผมหยิบหนังสือที่เพิ่งวางลงเมื่อกี้ขึ้นมาโชว์ให้พวกมันดู
“อ่านไม่รู้เรื่องเลย”
“ไม่ต้องห่วงหรอก มีพวกกูติวให้ รับรองทำได้แน่ ๆ”
ผมพยักหน้ารับ
“แล้วนี่กินไรกันมายัง”
ผมถามอีกทีด้วยความเป็นห่วง ถ้ายังไม่ได้กินจะได้ให้พวกมันหาไรกินกันก่อนเริ่มสอนผม
“กินแล้ว แล้วมึงอ่ะ”
“กินแล้วเหมือนกัน” ผมตอบยิ้ม ๆ
“งั้นเริ่มเรียนกันเลยละกัน”
พวกมันตกลงกันว่าจะสอนผมกันคนละสองชั่วโมง แต่อาจมีบางชั่วโมงที่จะสอนพร้อมกัน ผมเริ่มเรียนกับไอ้ชินก่อน ระหว่างนี้พี่เชนก็ไปทำงานของตัวเองรวมถึงอาบน้ำด้วย
ผมนั่งเก้าอี้ไอ้ชิน ส่วนมันลากเก้าอี้สำรองมานั่งสอน ช่วงแรกก็นั่งสอนดี ๆ อยู่หรอก แต่สักพักรู้สึกว่ามือไม้มันเริ่มไม่อยู่สุข ลูบ ๆ คลำ ๆ อยู่นั่นแหละ
“ชิน อย่าจับ กูไม่มีสมาธิ” ผมปราม ปัดมือมันออก
“กูกำลังฝึกสมาธิมึงอยู่นี่ไง ถ้ามึงสนใจ แปลว่าสมาธิมึงยังไม่นิ่งพอ”
มันให้เหตุผลด้วยน้ำเสียงจริงจัง
ผมจะเชื่อดีไหมเนี่ย
“แต่…”
“แต่แบบนี้น่าจะดีกว่า”
มันตัดบทผม หยิบหนังสือที่กำลังสอนไปวางไว้บนเตียง ลากผมลงไปนอนคว่ำ แล้วมันก็ตามลงมานอนทับ น้องมันทิ่มก้นผมเต็ม ๆ
“ชิน! มึงสัญญากับกูแล้วนะว่าจะสอนให้กูเก่งภายในสิบวัน ถ้ามัวแต่ทำ แล้วกูจะทำข้อสอบได้ไหม”
ผมหันไปโวยวาย พยายามจะดันมันออก แต่ไม่หลุด
“เชื่อมือพวกกูเถอะน่า”
มันหยิบหมอนมาให้ผมหนุนอก
“ชิน แต่แบบนี้กูเรียนไม่ถนัด อยากนั่งมากกว่า”
“แต่กูเมื่อยแล้ว อยากนอนสอนมากกว่า”
“ไม่เอา”
“อย่าพูดมากน่า เสียเวลามาหลายนาทีแล้วนะ รีบเรียนกันดีกว่า”
มันจิ้มหนังสือให้ผมหันไปสนใจ
“แต่…”
“ไม่ต้องมาแต่ สมองปลาทองแบบมึง ให้เรียนแบบปกติคงใช้เวลาเป็นปี ทำแบบนี้แหละ จะได้จำได้เร็ว ๆ กูกับพี่เชนเก็งข้อสอบหลัก ๆ ไว้ให้แล้ว ทำให้ได้สักครึ่ง รับรองหนึ่งในสิบเป็นของมึงแน่ ๆ”
หนึ่งในสิบเชียวเหรอ
“มึงพูดจริงนะ”
มันพยักหน้า จิ้มหนังสือแรง ๆ อีกที
เอาน่าเอ้ หนึ่งในสิบเชียวนะ ดีกว่ามานั่งงมอ่านเอง ผมหันกลับมาสนใจเรียนตามสิ่งที่มันสอนอีกที
พอใกล้หมดชั่วโมง มันก็ให้ผมทบทวนและทำแบบทดสอบที่มันทำเตรียมไว้ให้
“อ๊ะ!” ผมเผลอครางเบา ๆ รู้สึกหวิวแปลก ๆ ที่ด้านหลัง พอหันไปมอง ก็เห็นไอ้ชินกำลังแทรกน้องมันเข้ามาอยู่
“จะทำอะไรชิน!”
ผมรีบดันมันออก แต่ไม่หลุด จนในที่สุดมันก็ดันเข้ามาได้จนหมด ความหวิวตีตื้นขึ้นมาเบา ๆ
“ชิน…”
ผมครางเรียก ชักอยากเลิกเรียนแล้วทำขึ้นมาตงิด ๆ
“อ่านหนังสือไปสิ อย่ามาสนใจ”
“ไม่ให้สนใจได้ไงเล่า เล่นใส่เข้ามาแบบนี้”
“ทดสอบไง ว่ามึงจะอดทนได้ดีแค่ไหน ยิ่งมึงอดทนได้มากเท่าไหร่ มึงจะยิ่งทำข้อสอบได้ดีมากขึ้นเท่านั้น เชื่อกู”
แล้วกูจะเชื่อมึงได้ไหมชิน ปลิ้นปล้อนกะล่อนตอแหลแบบนี้
อยากเถียงครับ แต่เถียงไปก็กะล่อนไม่สู้มันอยู่ดี ผมเลยต้องข่มใจหันมาทำแบบทดสอบดี ๆ อีกที
“เข้าใจเล่นดีนี่ชิน”
ได้ยินเสียงทักมาจากทางหน้าประตู ผมหันไปมอง เห็นพี่เชนเดินหน้าหล่อเข้ามา อาบน้ำเรียบร้อยแล้วด้วย ผมเหลือบมองเวลา อีกสิบนาทีก็ครบชั่วโมงแล้ว
“ตามสบายนะ ครบชั่วโมงเมื่อไหร่เอ้จะเป็นของพี่ทันที”
พอพี่เชนพูดจบ ไอ้ชินก็รีบลุกขึ้น จับผมยกตามให้อยู่ในท่าคลานสี่ขา ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดท้วงอะไร มันก็จัดการซัดน้องมันใส่ผมแรง ผมครางรับ ไอ้ที่เรียนเข้าไปเมื่อกี้ กระเด็นหายหมดเลย
นี่ตกลงพวกมันจะช่วยผมติวจริง ๆ หรือแค่หลอกมาฟันกันแน่นะ
ไม่มีเวลาหาคำตอบครับ เพราะตอนนี้ ผมทำได้แค่แนบหน้ากับที่นอน ครางรับตามจังหวะเท่านั้น
สิบนาทีผ่านไป ผมก็มาอยู่ในชุดนักเรียนเรียบร้อยอีกครั้ง มานั่งเรียนกับพี่เชนที่ห้องพี่มันเอง ระหว่างนี้ ไอ้ชินก็ไปอาบน้ำและทำรายงานของมันเองที่ผมเอามาให้ บางส่วนผมทำให้มันบ้างแล้ว
พี่เชนสอนดีครับ ไม่มีการมาแตะอั๋งให้เสียสมาธิ แต่โหดไปหน่อย ดุจนผมแอบกลัว ไม่กี่อึดใจก็ผ่านไปได้อีกสองชั่วโมง
พี่เชนให้ผมอาบน้ำ(ในห้องพี่แกนั่นแหละ) จะได้ผ่อนคลายคลายความเมื่อยล้า แล้วให้ไปหาที่ห้องญี่ปุ่น
ห้องที่ว่า เป็นห้องที่ออกแบบและตกแต่งในสไตล์ญี่ปุ่นครับ โต๊ะเรียนก็เป็นแบบโต๊ะญี่ปุ่น พอดีคุณพ่อชอบอะไรที่เกี่ยวกับญี่ปุ่นน่ะ(เมียแกคนหนึ่งก็เป็นคนญี่ปุ่นด้วยเหมือนกัน แต่เลิกกันนานแล้ว) ผมใส่เสื้อยืดตัวย้วยของไอ้ชินบวกกางเกงขาสั้นที่พี่เชนซื้อให้ เดินไปที่ห้องญี่ปุ่น ผมชอบนะห้องนี้ บรรยากาศดีจริง ๆ
ไอ้ชินยังไม่มา สงสัยจะยังทำรายงานไม่เสร็จ ผมนั่งเรียนกับพี่เชนจนจบไปอีกวิชา ผมปิดหนังสือ บิดขี้เกียจเพื่อผ่อนคลาย ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ออกมาอีกที เห็นพี่เชนกวักมือเรียกไหว ๆ
“มานั่งตรงนี้สิ”
ผมเดินเข้าไปหา ก้มมอง’ตรงนี้’ของพี่มัน ผมอ้าปากค้างทันทีที่เห็น เพราะตรงนี้ที่ว่ามันคือตักใหญ่ของพี่มันเองและมีของแถมเป็นมังกรตัวใหญ่พร้อมรบตั้งโด่อยู่ตรงกลาง
“จะบ้ารึไงพี่เชน ผมมาเรียน”
“มานั่งเรียนตรงนี้”
พี่มันสั่ง ผมส่ายหัวไม่ยอม พี่มันขมวดคิ้วแสดงสีหน้าไม่พอใจใส่
“มา!”
ก่อนเรียกเสียงดุ ผมเม้มปากแน่น โหดอย่างกับมาเฟีย ทำไมไม่ไปเกิดที่จีนหรือญี่ปุ่นเลยวะ
ผมจำต้องทิ้งตัวลงนั่งบนตัก ไม่ได้นั่งทับน้องพี่มันครับ ให้สิ่งนั้นตั้งโด่อยู่ด้านหลังนั่นแหละ
“ถอดกางเกงออกก่อนสิ แล้วใส่มันลงไป”
“พี่เชน”
ผมเอี้ยวหน้ามอง พี่มันมองกลับดุ ๆ เหมือนเดิม
“โรคจิต”
ผมด่า พี่มันยกยิ้ม
“ก็รู้อยู่แล้วนี่”
ผมจิ๊ปาก ด่าอะไรไปก็ไม่เคยสะทกสะท้าน ผมลุกขึ้นถอดกางเกง กำลังจะนั่งแต่พี่มันเบรกเอาไว้ก่อน
“เสื้อด้วยสิ”
“พี่เชน” ผมครางเรียก
“ถอด” พี่มันบอกเสียงเข้ม
“มันหนาว”
“เดี๋ยวพี่ลดแอร์ให้”
พูดจบพี่มันก็หยิบรีโมตมาปรับลดแอร์ให้ผมจริง ๆ เถียงไม่ได้ครับ ผมจำต้องเลิกถอดเสื้อออกจากหัวด้วย
“ผู้ชายด้วยกันมันน่าพิศวาสตรงไหน” ผมแอบบ่น
“ก็ตรงที่นายไม่เหมือนผู้ชายทั่วไปยังไงล่ะ”
“ตรงไหน รูปร่างหน้าตาผมก็เป็นผู้ชายทุกอย่าง” ผมก้มมองตัวเอง
“อยากรู้ไหมล่ะ”
พี่มันถาม ผมพยักหน้า
“ก็ตรงนี้ไง”
พูดจบพี่มันก็บีบหัวนมผมแรง ผมครางออกมาอัตโนมัติเลย
“นี่แหละที่ไม่เหมือน”
พี่มันหัวเราะหึ ๆ ผมมองคนตรงหน้าเคือง ๆ ลูบหัวนมตัวเองเบา ๆ
“เอาละ มานั่งได้แล้ว อย่าลีลา นี่พวกพี่ต้องสละเวลาอันมีค่ามาติวให้เชียวนะ ขอค่าตอบแทนนิด ๆ หน่อย ไม่สึกหรอก”
“ไม่สึกของพี่ แต่สึกของผม”
“เร็วน่าเอ้!”
พี่มันเร่ง ผมจำต้องค่อย ๆ หย่อนตัวลงไปนั่งกินน้องพี่มัน หันหน้าเข้าหาโต๊ะเรียน
สยิวครับ กว่าจะใส่เข้ามาได้หมด
“ของตัวเองก็ใช่จะเล็ก ๆ” ผมแอบบ่นต่อ
“อืม พูดมากน่า เพราะความใหญ่นี่แหละที่สร้างความสุขให้นายมาแล้ว เอาละ เริ่มติวกันดีกว่า”
แล้วพี่มันก็เริ่มต้นสอนอีกที ติวกันไปได้สักพัก ไอ้ชินก็เดินเข้ามา
“ไอเดียดีเหมือนกันนี่” มันทิ้งตัวลงนั่งฝั่งตรงข้าม อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้วครับ
“รายงานเสร็จแล้วเหรอ”
ผมถาม มันพยักหน้า ผมละความสนใจจากมันมานั่งทำแบบทดสอบของพี่เชนต่อ น้องพี่เชนกระตุกเบา ๆ รายนี้ก็เก่งนะ ทำให้ตั้งได้ตลอดแบบนี้
พอเสร็จ ผมก็บิดขี้เกียจหันไปมองนาฬิกา
“โห สี่ทุ่มกว่าแล้ว ผมกลับก่อนดีกว่าพวกพี่จะได้พักผ่อนกัน ขอบคุณสำหรับวันนี้นะ มึงด้วย”
ผมบอกรวดเดียวจบ ปิดหนังสือ กำลังจะลุก แต่ถูกจับเอวไว้
“ใครบอกให้เลิก นี่ยังไม่ถึงครึ่งทางเลย”
“แต่ผมง่วงแล้ว กว่าจะกลับถึงบ้านอีก”
“แล้วใครจะให้นายกลับ สิบวันนี้นายต้องอยู่ค้างที่นี่แหละ”
พี่เชนพยักหน้าใส่ไอ้ชิน มันพยักหน้ารับ ลุกเดินหายไป ก่อนกลับมาพร้อมกับน้ำอะไรบางอย่างในแก้ว สีเหมือนน้ำลูกพรุน
“อะไร”
ผมถามแบบไม่ไว้ใจ
“กินไปเถอะ จะได้ตื่นเต็มตาติวหนังสือได้เยอะขึ้น”
ผมกล้า ๆ กลัว ๆ จ้องมองสิ่งนั้น
เอาวะ เพื่อการเรียน ผมกรอกน้ำสีแดงรวดเดียวเข้าปากจนหมด ไม่เกินสองนาที หัวก็พากันโล่ง ความง่วงหายไปเป็นปลิดทิ้งเลย
“น้ำอะไร หัวโล่งดีจัง”
“เครื่องดื่มบำรุงสมองน่ะ เอามาจากญี่ปุ่น ไม่มีในไทยหรอก” โห คิดว่าน้ำลูกพรุนซะอีก จะได้ซื้อมากินเองบ้าง
พอหัวโล่ง ผมก็มานั่งเรียนต่อ จนผ่านไปได้อีกหนึ่งชั่วโมง
“พักเบรกสามสิบนาที”
ผมยิ้มทันทีที่พี่เชนบอก กำลังจะลุก แต่ถูกผลักจนหน้าทิ่มแนบไปกับโต๊ะ ผมหันไปมองคนทำ พี่เชนอยู่ในท่าคุกเข่าแล้ว
“รีแล็คไทม์”
พูดจบพี่มันก็จัดการสวนน้องพี่มันใส่ผมทันที ผมครางรับ จับขอบโต๊ะแน่น
“พะ พี่เชน อะ อืม”
ตัวผมโยกไหวไปตามแรงส่ง ไอ้ชินที่นั่งมองอยู่ รีบลากโต๊ะไปวางไว้ข้าง ๆ คุกเข่าจ่อน้องมันไว้ใกล้ปาก ผมรีบเบี่ยงหน้าหนี
“อมเลย ถ้าไม่อม กูใส่พร้อมพี่เชนนะ”
ผมตาโต รีบอ้าปากอมให้มันทันที ผมอมไปครางรับแรงจากคนด้านหลังไป ไม่นานพี่เชนก็ไปถึงปลายทาง
ผมหอบแฮก ค่อย ๆ ถอนปากออกจากน้องไอ้ชินพอ ๆ กับถอนตัวออกมาจากน้องพี่เชน กระเถิบหนีไปชิดกำแพง
ไอ้ชินคุกเข่าชักน้องมันอยู่ที่เดิม ของมันยังไม่เสร็จ ผมรู้ชะตากรรมตัวเองดี แต่ก็ไม่อยากจะยอมรับ ผมขยับไปด้านหลังมากขึ้น มันมองผมนิ่ง ๆ แต่ผมมองมันกลับตาขวาง ใช้สายตาห้ามปรามไม่ให้มันเข้ามาใกล้
“อยากลองเข้าไปพร้อมกันจังแฮะ”
ผมตาโต รีบส่ายหัวไปมาแรง
“เลิกคิดไปได้เลย แค่คนเดียว ของกูก็แหกแล้ว”
“ไม่แหกหรอก”
พี่เชนค้าน ผมส่ายหัวหนักกว่าเดิม รีบลุกหวังคว้าเสื้อผ้ามาใส่ แต่ถูกไอ้ชินรวบกอดไว้
“ปล่อยนะชิน เลิกเล่นบ้า ๆ ได้แล้ว!”
“ไม่ได้เล่น แต่จะทำจริง ๆ”
ฟังแล้วอึ้งครับ ผมมองมันกลับตาขวาง
“ถ้ามึงทำจริง ๆ กูจะเลิกเป็นเพื่อนกับมึง”
ผมขู่ด้วยน้ำเสียงจริงจัง มันไม่สนใจฟัง หันไปหาพี่เชน
“พี่จะอยู่ข้างบนหรือข้างล่าง”
“ชิน!!”
ผมตะโกนเรียกสติ
“ข้างบนละกัน พี่ถนัดมากกว่า” พี่เชนตอบรับ ไม่สนใจผมพอกัน
“อย่านะ!”
ผมตะโกนห้ามคนทั้งคู่ พยายามจะขืนตัวออก แต่มันไม่ปล่อย พอสู้แบบเดิมไม่ได้ ผมลองใช้วิธีใหม่ก้มงับแขนมันสุดแรง ไอ้ชินร้องโอ๊ยรีบชักแขนออก เหวี่ยงผมลงไปนอนขลุกอยู่บนเตียง
ผมขยับหวังลุกหนี แต่ก็ช้ากว่ามันที่ตามขึ้นมาคร่อม มันจับขาผมแยกออกกว้าง กดแทรกน้องมันเข้ามาทันที
ผมอ้าปากค้าง ก่อนผวาเฮือกตอนมันชักน้องออกและสอดใส่เข้ามาใหม่ เปลี่ยนจังหวะจากเชื่องช้าเป็นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ความโกรธที่มีถูกแทนที่ด้วยความเสียวซ่าน
“ชะ ชิน”
ผมครางเรียก บีบสองแขนมันแน่น เชิดหน้าครางออกมาเบา ๆ มันไหวกายรุนแรงขึ้น ยิ่งทำผมยิ่งรู้สึกดี มองหน้ามันตาเชื่อม
“อืม ชิน”
มันรีบจับผมขึ้นไปนั่งออนท๊อปจับเอวผมโยกเบา ๆ สลับกับเด้งสะโพกขึ้นลงเป็นจังหวะ ผมลอยสะโพกไว้กลางอากาศให้มันทำได้ถนัดถนี่ ยิ่งมันทำรุนแรงแค่ไหน ความต้องการผมยิ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ ผมบีบสองแขนมันแน่น แต่อยู่ ๆ มันก็หยุดตัวลง
“น่าจะพร้อมแล้วล่ะ”
ผมมองหน้ามันงง ๆ ก่อนหายงงตอนพี่เชนขึ้นมาขนาบด้านหลัง ผมรีบหันไปมอง
“อย่านะพี่เชน!”
ผมพยายามจะยกตัวหนี แต่ไอ้ชินรวบจับเอวไว้
“ปล่อยกูชิน!”
ผมหันมาห้าม พยายามยื้อตัวออก พี่เชนจับน้องตัวเองค่อย ๆ สอดใส่เข้ามา ผมขัดขืนรุนแรงยิ่งกว่าเดิม แค่ของไอ้ชินคนเดียวก็คับจะแย่อยู่แล้ว ขืนพี่เชนเข้ามาด้วยอีกคน ของผมต้องแหกแน่ ๆ
“ผ่อนคลายหน่อยเอ้ พี่เข้าไม่ได้”
ก็เพราะผมไม่อยากให้พี่เข้ามาไง ผมไม่ยอมแพ้รัดทางเข้าแน่น
“เบาเอ้ กูเจ็บ”
คนด้านล่างเริ่มโวยวาย
แต่กูเจ็บกว่ามึงอีก
ผมไม่ยอมแพ้ รัดทางเข้าแน่นขึ้น ไอ้ชินเบ้หน้ากัดกรามกรอด
“เอ้”
มันร้องเตือน ผมไม่สน รัดแน่นขึ้นไปอีก
พอผมไม่ฟัง มันรีบยกหน้าขึ้นมางับหัวนมผมแรง ผมผวาเฮือก เผลอคลายแรงรัดลง มันเลื่อนมางับอีกข้าง ตวัดไล้เลีย ผมครางรับ คลายแรงด้านหลังมากกว่าเดิม
“ชะ ชิน”
ผมครางเรียกหวังให้มันหยุด มันงับแรงอีกที ผมเชิดหน้า ครางออกมาเสียงดัง พี่เชนอาศัยจังหวะนั้นยัดน้องตัวเองเข้ามา
เจ็บครับ
ผมอ้าปากค้าง น้ำตาผมร่วงเผาะทันที
“พี่เชน…ผมเจ็บ”
ผมครางบอกคนด้านหลัง จะรัดห้ามแบบตอนแรกก็ทำไม่ได้แล้ว
“ผ่อนคลายหน่อยเอ้”
พี่เชนแนะ ผมพยายามทำตาม แต่ยิ่งพี่มันกดลึกเข้ามามากเท่าไหร่ ผมยิ่งเจ็บมากเท่านั้น น้ำตาผมร่วงหนักยิ่งกว่าเดิม
“เจ็บ…”
ผมครางบอกอีกที น้ำตาร่วงราวเขื่อนแตก
“ไม่ไหว เข้าไม่ได้”
จนในที่สุดเป็นพี่เชนเองที่ยอมแพ้ พี่มันรีบดึงตัวเองออก ไอ้ชินทำตามบ้าง ผมนอนนิ่งอยู่กับที่ ไม่มีแรงแม้แต่จะลุกหนี
ไอ้ชินลุกขึ้นนั่ง จับผมนั่งตามบนตัก โอบกอดผมไว้หลวม ๆ น้ำตาผมเปียกไปทั่วทั้งแผงอกมันเลย
เจ็บครับ เสียใจด้วย ที่ถูกทำเหมือนผมไม่มีความรู้สึกแบบนี้
“ไม่เป็นไรนะ พวกเราแค่อยากลอง”
มันรีบปลอบใจ ลูบหัวลูบหลังผมเบา ๆ ผมยังร้องไห้อยู่
“อย่าร้องเลยนะ พวกเราไม่ทำแล้ว”
มันลูบหัวผมมากขึ้นสลับกับกอดแน่น โยกตัวเบา ๆ เหมือนพ่อโอบกอดลูกน้อย น้ำตาผมยังร่วงอยู่
“หยุดร้องเถอะนะ พวกกูไม่ทำอะไรมึงแล้ว” มันปลอบต่อ จูบซับหน้าผากผมเบา ๆ ที
น้ำตาผมยังร่วงหล่น แต่ยิ่งมันอ่อนโยนมากเท่าไหร่ ผมยิ่งใจอ่อนมากขึ้นเท่านั้น น้ำตาผมไหลน้อยลง จนในที่สุดมันก็หยุดไหล
มันยิ้มนิด ๆ เกลี่ยเช็ดน้ำตาที่ยังคั่งค้างออกจากแก้ม ซับจูบด้วยปากอีกทีจนผมรู้สึกอบอุ่นไปทั้งหัวใจ
“ไม่เป็นไรนะ”
มันถามอีกรอบด้วยน้ำเสียอ่อนโยน ผมพยักหน้ารับนิด ๆ
“ขอโทษนะ”
มันบอกเสียงเบา ผมพยักหน้ารับอีกที มันยิ้ม จับผมพลิกลงไปนอนหงายกับที่นอนแรง ผมตาโตจ้องหน้ามันตื่น ๆ
“ถ้าไม่เป็นไรแล้ว กูจะได้ทำต่อ”
ผมอ้าปากค้าง ก่อนผวาเฮือกตอนมันแทรกน้องมันเข้ามาใหม่
อยากด่าครับ แต่ด่าไม่ออก
ไอ้เลว กูรึอุตส่าห์ร้องไห้เป็นเผาเต่า แทนที่จะเห็นใจ แต่ผมก็ลืมไปว่าคนพวกนี้เห็นแก่ตัวขนาดไหน
มันโยกไหวรุนแรง ไม่สนเลยสักนิดว่าผมกำลังเจ็บอยู่ เจ็บครับ แต่ก็เสียวในเวลาเดียวกัน ผมบีบแขนมันแน่นระบายทั้งสองความรู้สึกออกมา มันกระแทกแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนผมแทบทนไม่ไหว
“ชะ ชิน ซี้ด อ๊า เบา ๆ”
“เสียงมึงนี่ ฟังทีไร ทำเอากูตะบะแตกทุกที”
แทนที่มันจะเบาให้ กลับกระแทกรุนแรงยิ่งกว่าเดิมอีก ผมครางเสียงดังตอบรับ ไม่เจ็บแล้วล่ะครับ
“ชิน จับเอ้นั่งตักที”
พี่เชนสั่ง ไอ้ชินหยุดโยกทันที ลุกขึ้นนั่ง จับผมนั่งคร่อมบนตักทั้งที่น้องมันยังอยู่ข้างใน
พี่เชนเข้าประชิดด้านหลัง สอดแขนเข้ามากอด ลูบไล้มือหนึ่งไว้แถว ๆ หน้าท้อง อีกข้างเกลี่ยหัวนมผมเบา ๆ ซุกปากกับซอกคอโหมไซ้สลับกับงับติ่งหู ผมครางรับ บีบสองมือของพี่มันแน่น
ถึงเมื่อกี้ผมจะโกรธพี่มันขนาดไหน แต่โดนสัมผัสทีไร ใจอ่อนทุกที
ตกลง 10 วันของการเรียน ผมแทบเดาไม่ออกว่าผมจะฉลาดขึ้นหรือว่าโง่ลง เพราะวัน ๆ มีแต่อ่านหนังสือ จดจำสูตรแปลก ๆ แล้วก็เซ็กซ์
กระทั่งวันสอบมาถึง
ถามว่าผมทำข้อสอบได้ไหม ตอบได้คำเดียวว่าไม่รู้ครับ บางข้อก็ได้บางก็ไม่ บางข้อก็มึน ตอบไรไปผมยังไม่รู้เลย
หลังจากนั้นไม่กี่วัน ผลสอบก็ออก
นักเรียนหลายคนรีบวิ่งไปหน้าบอร์ดทันที คนเยอะครับ ผมรอจนคนซาถึงได้เดินเข้าไปเช็คบ้าง
บนบอร์ดนี้จะมีคนที่สอบได้ตั้งแต่อันดับ1-100 ผมไม่หวังด้านบน ๆ อยู่เลยไล่จากด้านล่างขึ้นไป จาก 100 ไปที่ 50 ก็ยังไม่เห็นชื่อตัวเอง
หรือว่าไม่ติดหนึ่งในร้อยฮึ?
ผมลองไล่ขึ้นไปเรื่อย ๆ พ้นจาก 30 ก็ไม่มี 20 ก็ไม่เห็น ผมค่อย ๆ ลดมือลง หันหลังเตรียมจะเดินกลับ แต่หันไปปะทะกับอกกว้าง ๆ ของใครเข้าก่อน ผมเงยหน้ามอง
“ชิน”
สงสัยมันเพิ่งซ้อมเสร็จ เหงื่อซกเลย ผมแอบจินตนาการไปถึงบางช่วงเวลาที่มันเหงื่อเยอะแบบนี้โดยไม่ได้เล่นบาส
สงสัยช่วงนี้ ผมจะชินหรือเปล่า
“ไม่เห็นติดสักอันดับ สงสัยกูจะโง่จริง ๆ นั่นแหละ”
ผมบอกมันเสียงหงอย มันไล่สายตาบนบอร์ด ผมยืนหงอยรอมัน
“ใครได้อันดับหนึ่ง”
มันถาม ผมส่ายหน้าไปมา
“ไม่รู้ ไม่ได้มอง”
“ก็หันไปมองดิ”
ผมถอนหายใจ หันไปมองแบบเหนื่อย ๆ ขมวดคิ้วทันทีที่เห็นรายชื่อนั้น
อันดับ 1 นายชินกฤต วีระตระกูล ห้อง B
“….”
ผมอ่านทวนอีกที กระพริบตาปริบ ๆ หันไปมองมัน
“ชินมึงได้ที่หนึ่งของชั้นปีละ”
ผมบอกมันด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ดีใจไม่แพ้ได้อันดับเองเลย
จริงสินะ ปกติมันสมองดีจะตาย แต่แค่ไม่ตั้งใจเรียนเท่านั้นเอง เลยไม่เคยอันดับกับเขาสักที
“เพราะติวให้มึงนั่นแหละ กูเลยพลอยทำคะแนนได้ดีไปด้วย”
ผมฉีกยิ้ม
“ก็ดีเนอะ อย่างน้อย การติวให้กูก็ทำให้มึงตั้งใจเรียนขึ้นเยอะ ตอนแรกคิดว่าจะเสียเปล่าซะอีก ดีใจจัง”
ผมบอกมันยิ้ม ๆ มันมองผมนิดหนึ่ง ก่อนกางห้านิ้วใส่กลางหัวผม จับหมุนเป็นลูกข่างพลิกหันไปอีกด้าน
“ไล่ลงไปเรื่อย ๆ ดิ”
“ทำไม”
ผมถามในขณะที่สายตาก็ไล่ตามอย่างที่มันบอก ต่ำลงมาเรื่อย ๆ จากสองมาสาม ลงมาที่สี่ ห้า หก เจ็ด และมาหยุดอยู่ที่อันดับแปด
ผมยืนอึ้ง อ้าปากค้าง ก่อนรีบหันไปหามัน
“ชะ ชะชินกูได้อันดับ 8 ด้วย!”
“อืม ฝีมือซะอย่างบอกแล้วว่าต้องติดหนึ่งในสิบก็ต้องติดสิ”
“โห สุดยอดเลย”
ผมหันกลับไปมองอีกทีเพื่อความแน่ใจ พยายามสะกดชื่อตัวเองช้า ๆ ชัด ๆ อีกที
“หือ เพิ่งสังเกต หมอนั่นก็มาเรียนที่นี่ด้วยเหรอ ทำไมไม่มาทักทายกันบ้างนะ ได้ที่สองด้วย โหเก่งไม่เบาเลยแฮะ”
มันบ่นอะไรสักอย่าง ผมมองตาม
อันดับ 2 เป็นนายชุนเป ยากาชิมะ ห้อง A
เดี๋ยวนะ ชุนเป…ชุน
ไม่มั้ง
อย่าบอกนะว่าหมอนั่น...
“ทำไม รู้จักเหรอ”
ผมถามกล้า ๆ กลัว ๆ
“อ้าว นี่กูยังไมได้บอกเหรอ ว่าพ่อมีลูกกับเมียคนญี่ปุ่นด้วยชื่อชุน ตอนเด็ก ๆ ก็สนิทกันดีอยู่หรอก แต่โตมาทางนั้นก็เลิกติดต่อขึ้นมาดื้อ ๆ พวกกูก็มัวแต่ยุ่งกับกิจกรรมเลยไม่ได้สนใจติดต่อกลับ ไม่รู้ย้ายมาเรียนที่ไทยตั้งแต่เมื่อไหร่”
“เหรอ”
ผมแอบภาวนาอยู่ในใจ ขออย่าให้เป็นชุนเดียวกับชุนโรคจิตที่ผมรู้จักเลย ไม่งั้นแย่แน่ ๆ
To Be Con..
เดาสาดจนหน้าจอคอมแดงเถือกเลย -,.-
#อย่าเอาสาระกับนิยายเรื่องนี้ ไม่มี๊ เน้นหื่นอย่างเดียว #เรื่องนี้ 3P ไม่ใช่ 4P #จริงๆ ไม่ชอบให้เอ้กินไส้กรอกสองอัน แต่บั๊บเราห้ามนิ้วตัวเองไม่ได้ >////<
แจ้งข่าวนิด ๆ วันที่ 1 ต.ค นี้มีงานตลาดฟิคนะคะ ไปสอยหนังสือเรื่องนี้กันได้ที่งานน้า บูธ A8 (เอาไปจำนวนจำกัด รีบกันนิด ^^)
ส่วนใครต้องการสั่งไปรษณีย์หรือชอบแบบอีบุ๊กก็ตามลิงค์ค่ะ ^^>>
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54068.msg3389162#msg3389162 
หัวข้อ: Boy friends (3P) -.,- EP.24 หนีไม่พ้น [P.13] [21-10-2016] (ตอนจบ) (อ่าน 224712 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก