Boy Friends: 24 หนีไม่พ้น [ตอนจบ]
หลังจากวันที่ผมสารภาพรักพวกนั้นไป ผมก็กลับมาใช้ชีวิตเหมือนเดิม พวกมันก็กลับมากระทำชำเราผมเหมือนเดิมด้วย แถมยังชอบมาบังคับให้ผมบอกรักด้วย
โรคจิตกันจริง ๆ คนยิ่งอยากตัดใจอยู่
เฮ้อ ผมก็ลืมไปว่าสองคนนี้ไม่ค่อยจะเหมือนใคร แต่เอาเถอะ อีกพักพวกนั้นคงเบื่อกันไปเองนั่นแหละ ส่วนผมก็คงจะตัดใจได้สักวัน
ผมยืนพ่นลมหายใจใส่อากาศ มองวิวจากหน้าต่างกระจกใสไป
แต่แปลกแฮะ ช่วงนี้ชุนหายไปเลย
“คิดอะไรอยู่”
ผมสะดุ้งโหย่งหันไปมองเจ้าของเสียงนั้น
“โธ่ พี่เชน ตกใจหมด”
“แล้วคิดอะไรอยู่”
พี่มันถามอีกที ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า แต่ช่วงนี้มีความรู้สึกว่าพี่มันจะดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ไอ้ชินก็ด้วย แต่ไม่เท่าพี่เชน
“เปล่า ก็แค่แปลกใจว่าช่วงนี้ไม่เห็นชุนเลย ปกติต้องโผล่มาลวนลามผมตลอด”
พี่มันกระตุกยิ้ม “พี่ส่งมันกลับไปญี่ปุ่นแล้ว”
ผมอ้าปากค้าง
“รึไม่ดี”
“ดีสิ ไม่ได้อยากถูกลวนลามอยู่แล้ว”
“แล้วถ้าคนลวนลามเป็นพี่ล่ะ”
ไม่ถามเปล่า พี่มันยังทดสอบด้วยการบีบสะโพกผมเบา ๆ อีกต่างหาก ผมผวาเฮือก เชิดหน้าขึ้นนิด ๆ ครางออกมาเบา ๆ พี่มันยิ้ม บีบแรงขึ้นอีก ความหวิวโหมขึ้นมามากขึ้น จนผมต้องหาหลักยึดเป็นแขน พี่มัน พี่เชนนวดคลึงไม่หยุดจนผมชักจะสงบอารมณ์ไม่ไหว
“พี่เชน อย่า…”
ผมครางห้าม ร้องขอพี่มันทางสายตา
“รู้ตัวรึเปล่าว่าตัวเองดูยั่วยวนขึ้น”
“ตะ ตรงไหน”
ผมถาม สติด้านดีเริ่มหดหาย ร่างกายร้อนระอุมากขึ้นเรื่อย ๆ ผมมองกลับพี่มันหวิว ๆ ด้วยความอยากรู้
“นายนี่มัน…”
พี่เชนเปลี่ยนจากบีบสะโพกมาเป็นล้วงมือเข้าไปในกางเกงแทน กดแทรกนิ้วเข้าไปภายใน ผมเชิดหน้าครางหวิวตอบรับทันที แล้วน้องของคนตรงหน้าก็เด้งดึ๋งขึ้นมาชนหน้าท้องผม เกิดอารมณ์เกินห้าสิบเปอร์แล้วล่ะครับ
“ได้ยินเสียงเอ้ครางมาแต่ไกลเลย”
ได้ยินเสียงทักของไอ้ชิน ผมหันไปมอง เห็นมันกำลังเดินเข้ามา
“กะ กลับมาแล้วเหรอ”
ผมทักอย่างเคยชิน มันพยักหน้า พี่เชนถอนนิ้วออก ผมหันมามองด้วยความเสียดาย อยากให้พี่มันทำต่อ ผมมองพี่มันอ้อน ๆ
“ให้ตายสิ ทำไมน่ารักขนาด”
หะ หา? อะไรนะ ยังไม่ทันได้พูดได้ถามอะไร พี่เชนก็จับผมปลดเสื้อผ้าออกจนหมดแล้ว ผมยืนใจเต้น รู้ว่าอีกไม่กี่วินาทีหลังจากนี้ ผมจะได้ลิ้มลองความสุขที่พี่มันจะปรนเปรอให้ พี่เชนจับขาผมยกพาดสะโพก ค่อย ๆ สอดน้องตัวเองเข้ามา
“ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ขอด้วยคนสิ”
ไอ้ชินมันเดินมาขนาบด้านหลัง ค่อย ๆ จับน้องมันสอดใส่เข้ามา
ผมรีบหันไปมอง
“จะทำอะไรน่ะชิน อย่านะ เข้าไม่ได้” ผมรีบห้าม มันไม่สนใจใส่เข้ามาได้จนถึงครึ่งทาง “ไม่ได้ชิน” ผมครางบอกมันด้วยความกลัวเจ็บ
“ได้สิ พวกเราเคยเข้าไปกันแล้ว”
“ตะ ตอนไหน”
ผมถามด้วยความแปลกใจ มันเข้ามาได้ลึกข้น ไม่ได้เจ็บเหมือนครั้งแรกด้วย
“ก็ตอนไปเที่ยวทะเลด้วยกันไง พวกเราคือคนที่เข้าไปข่มขืนมึงไง”
“ดะ เดี๋ยว”
กำลังประมวลคำพูดเพื่อหาคำยืนยัน แต่ต้องเปลี่ยนเป็นครางแทนเพราะคนทั้งคู่เริ่มขยับ
“อึดอัด” ผมบ่น
“อดทนหน่อย อีกเดี๋ยวก็โอแล้ว”
พี่เชนปลอบเสียงนุ่ม
พวกมันไม่ได้รุนแรง แต่ทำอย่างอ่อนโยนจนผมหลงลืมความหวาดกลัว เลิกขัดขืน หันมาครางรับตามจังหวะที่พวกมันส่งมา
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมกำลังทรมานอยู่กลางห้อง ตอนนี้ผมนอนคว่ำหน้ากอดหมอนแน่นอยู่บนที่นอน สะโพกถูกยกสูงไว้เหนืออากาศ และมีใครบางคนกำลังสอดปลายลิ้นเข้ามาในช่องทางอุ่น ๆ ของผมอยู่
“พอแล้วชิน”
ผมครางห้าม มันทรมานครับ
“อือ อดทนหน่อย”
มันถอนลิ้นออกมาบอก แล้วแทรกเข้าไปใหม่ ผมบีบหมอนแน่น หลบหนีลิ้นที่ทะแยงเล่นนั้น
สักพักมันก็ถอดลิ้นออก แทนที่ด้วยนิ้วมือ กระตุ้นต่อมเสียวผมจนสติแทบหลุด
“ร่างกายมึงนี่สุดยอดจริง ๆ”
มันถอนนิ้วออก ก่อนแทนที่ด้วยบางสิ่งที่ใหญ่กว่า
“อ๊ะ อ๊า~ชิน”
“อืม รัดแน่นจริง ๆ”
มันบีบสะโพกผมแน่น ค่อย ๆ ถอนน้องมันออกแล้วใส่เข้ามาใหม่ มันทำแบบช้า ๆ เน้นความเพลิดเพลินมากกว่าโหมแรงเร่งรีบ
“กลับมาแล้ว”
พี่เชนเปิดประตูเข้ามาภายในห้อง ผมหันไปมอง
“พี่เชน…”
“อือ เสียงนายนี่ฟังทีไรของพี่ตื่นทุกที”
พูดจบ พี่มันก็รีบถอดเข็มขัด พาน้องพี่มันขึ้นเตียงมาคุกเข่าอยู่ด้านหน้า ผมรู้หน้าที่ตัวเองดีครับ รีบยื่นลิ้นออกมาไล้ ลากวนเบา ๆ ก่อนกลืนกินเข้าไปในปาก
“อืม เก่งมาก”
พี่มันชม จับคางผมให้เงยขึ้น แม้จะมีท่อนเนื้อของพี่มันอยู่ ผมไล้ท่อนเนื้อพี่มันช้า ๆ เพราะรู้ว่าพี่มันต้องการมองภาพเพื่อสร้างอารมณ์ด้วยเหมือนกัน (ธรรมชาติผู้ชายครับ) ตอนนี้เทคนิคไหนที่พี่มันเคยสอน ผมงัดมาใช้หมด ไอ้ชินผ่อนจังหวะให้ช้าลงเหมือนกัน
ไม่นานพี่เชนก็ปล่อย หลังจากนั้น ชินก็เร่งเครื่องเร็วขึ้น จนพาผมไปถึงปลายทางเช่นกัน
“หิวล่ะ”
ไอ้ชินมันบ่นหลังจากเกมสวาทครั้งสุดท้ายสิ้นสุดลง
“อืม เหมือนกัน”
พี่เชนพยักหน้า พวกมันทั้งคู่ลุกขึ้นแต่งตัว ทิ้งให้ผมนอนหงายหมดแรงพังพาบอยู่ที่เดิม
“ไปกินที่ไหนดี” ไอ้ชินมันถาม
“นอกเมืองไหม เปลี่ยนบรรยากาศ”
“ก็ดีเหมือนกัน แล้วมึงล่ะเอ้ อยากไปกินที่ไหน” มันหันมาถามผมในที่สุด
หิวครับ แต่ไม่มีแรงเหลือแล้วจริง ๆ
“ไม่ไหว พวกมึงไปกันเถอะ แต่ก่อนไปสั่งพิซซ่าให้กูหน่อยก็ดี” ผมขอ ก่อนค่อย ๆ ปิดเปลือกตาลง
“เป็นไอเดียที่ดีแฮะ”
“อืม นั่นน่ะสิ”
ผมค่อย ๆ ลืมตามอง ก่อนตาโต เพราะพวกมันกลับมาอยู่ในชุดวันเกิดอีกแล้ว พวกมันยิ้ม
“จะได้กินของหวานระหว่างรอพิซซ่า”
“นี่ จะไปไหนก็รีบไปกันเลยนะ!” ผมรีบห้าม เขยิบตัวหนีอัตโนมัติ แต่ไม่ทันแล้วครับ พวกมันกระโดดขึ้นเตียงกันมาแล้ว
แล้วหลังจากนั้น ผมก็กลายเป็นอาหารให้พวกมันกินจนพิซซ่ามานั่นแหละ
The End
จบแล้วค่ะ ^^ ทำไมจบแบบนี้ หลายคนอาจสงสัย คือจริง ๆ ตอนที่แต่งก็ให้จบแบบนี้จริง ๆ = = (คือทุกคนก็พอจะเดากันออกแล้วว่าพวกเขารู้สึกยังไงกับนายเอก ไม่พูดไม่ได้แปลว่าไม่รู้สึก) จริง ๆ แพลนไว้ว่าจะเขียนภาคสองต่อ แต่ยังไม่ได้เขียน เพราะงั้นเนื้อหาต่อจากนี้ส่วนใหญ่จะเป็นตอนพิเศษมากกว่า (ในหนังสือมีตอนพิเศษ 10 ตอน แบ่งกันเล่าตั้งแต่ชิน พี่เชน และเอ้ รวมถึงมีตอนพิเศษของเอริค ริคกี้และว่าง ) ซึ่งคู่หลังนี่ดูจะฮอตฮิตไม่เบาเหมือนกัน
v
v
v
สามารถสั่งซื้อหนังสือ & e-book ไปสะสมได้นะคร้าบบ รายละเอียด>>
https://goo.gl/7qmOQ7รวมเนื้อหาทั้งหมด 24 ตอนจบ+ตอนพิเศษอีก 10 ตอน ความหื่นจัดเต็ม -,.- สลับกันเล่าทั้งชิน เชน และเอ้ รวมถึงมีตอนพิเศษของอีริค ริกกี้และว่างด้วย (คนเขียนชอบมากกกกกก >////<)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
