คน เห็น แก่ ตัว
โอบศักดิ์ตื่นแล้ว แม้อาการเมาค้างยังออกอาการให้เห็นอยู่นิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคของเขาในการคิดที่จะแกล้งคนที่นอนหันหลังให้เขาอยู่นี่เลย เขาพลิกตัวนอนตะแคงข้างแล้วเอาแขนมาค้ำหัวตัวเองไว้ สายตาเริ่มไล่มองตั้งแต่กลุ่มผมลงมายันไหล่เปลือยขาวๆที่โผล่พ้นผ้าห่มผืนบางๆออกมา
ทั้งผมและน้องตอนนี้ท่อนบนเปลือยทั้งคู่ ของผมนี่น่าจะเพราะน้องเหม็นกลิ่นเหล้ากลิ่นเบียร์แน่ๆ แต่น้องที่ถอดเสื้อนอนนี่โอบศักดิ์รู้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วว่าน้องขี้ร้อน แม้เจ้าตัวจะขี้ร้อนแต่กลับขาดผ้าห่มไม่ได้ซะงั้น ผ้าผืนบางๆจึงพันรอบตัวน้องให้เห็นอยู่แบบนี้
เขายื่นมือไปดันหน้าอกน้องให้เข้ามาหาตัวเขา กลิ่นกายอ่อนๆที่เคยได้กลิ่นเมื่อนานมาแล้วไหลกลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง อดไม่ได้ที่จะกดปลายจมูกลงบนกลุ่มผมเบาๆและไล่ริมฝีปากลงมาตามต้นคอขาวๆ
“อืออ” น้องเริ่มครางเมื่อเขาส่งนิ้วไปขยี้ยอดอกนั่นเบาๆ คลึงและเขี่ยไปมา รสสัมผัสที่เขาไม่ได้แตะต้องมานานทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นเหมือนเป็นครั้งแรกที่เคยเปิดซิงน้องเลยละ...ไม่เกี่ยว
กดจมูกไปตามไหล่ลาดเนียน พลางเลื่อนมือที่เคยขยี้ยอดอกไล้ไปตามเอวคอดอย่างคนหุ่นผอมๆ ก่อนที่จะผลุบมือตัวเองหายเข้าไปในกางเกงนอนขายาวที่ใส่สบาย ล้วงง่าย ทำอะไรก็สะดวก
มือหยาบกร้านของเขาเมินเฉยต่อน้องกานต์น้อยที่หลับอยู่แต่หันมาสนใจแก้มก้นแน่นๆที่วางมือลงไปก็ต้องบีบเล่นเหมือนทุกที กานต์กมลเป็นคนผอมแห้งแต่ก้นกลับใหญ่อวบแน่น จนเขาในสมัยหนุ่มต้องหันไปมองสะโพกอวบอัดนั่นอย่างสนใจ เมื่อเห็นคนตัวผอมเดินผ่าน
โอบศักดิ์ไม่เคยเหลียวมองผู้ชายคนไหนจนคอแทบหักขนาดนี้มาก่อนไม่ว่าจะหล่อหรือสวยแค่ไหน จนกระทั่งเจอกับกานต์กุล ยังจำวันที่น้องเดินผ่านเขาเพื่อขึ้นห้องตัวเองได้ จำได้ว่าวันนั้นเขาก็มากินเหล้ากับไอ้กันต์ที่บ้านมันนั่นแหละ แอบเห็นด้วยว่าน้องแอบเบะปากใส่เขา นักศึกษาชายตัวผอมที่ในมือหอบหนังสือเต็มแขน เจ้าตัวสวมแว่นตาทรงสี่เหลี่ยม ซึ่งนั่นยิ่งทำให้หน้าตาจืดๆนั่นจืดสนิทยิ่งกว่าเดิม
ไม่รู้ว่าเพราะหนังสือมันหนักหรือเจ้าตัวไม่มีแรง มันถึงได้หล่นตุ้บลงก่อนจะถึงบันได และเขาที่สายตายังมองน้องอยู่นั้น ก็ได้เห็นสะโพกกลมกลึงนั่นเป็นครั้งแรกเมื่อน้องก้มหยิบหนังสือที่นอนแอ้งแม้งอยู่แทบเท้าน้อง
“กันต์ น้องมึงมีแฟนยังวะ”
“ไม่มี ทำไมวะ”
“เปล่า เห็นหน้าน้องมึงจืดๆแบบนี้กูคิดไม่ออกว่าจะเอาสาวยังไง” ในสมัยนั้นชายรักชายมันยังไม่เปิดเผยเหมือนตอนนี้เขาจึงทำได้แค่เลียบถามเอาจากเพื่อนเท่านั้นแหละ แถมตอนนั้นเขามีโอบลมแล้วด้วย อายุได้สักสามขวบแล้วด้วยซ้ำ แต่ความเจ้าชู้ของเขามันไม่มีสิ้นสุด ความอยากรู้อยากลองทำให้เขาแอบดอดมาหาน้องบ้าง
ตามตื้อน้องอยู่นานจนเขาแปลกใจว่าทำไมถึงตื้อน้องนานขนาดนี้ เพราะโอบศักดิ์ไม่ใช่คนใจเย็นเสียหน่อย สิ่งที่ทำให้เขาตามตื้อต่อคือการที่น้องเหมือนมีใจให้เขา แต่เจ้าตัวกลับไม่กล้าทำอะไรให้มันชัดเจนเสียอย่างงั้น ราวกับมีกำแพงบางอย่างปิดกั้นน้องเอาไว้ ให้น้องอยู่กับเขาในสถานะเพียงแค่นี้ พี่และน้อง
ทั้งๆที่ความสัมพันธ์ทางกายของเขาและน้องก้าวกระโดดไปไกลเหลือเกิน
“พี่โอบ กานต์รู้เรื่องที่บ้านของพี่อยู่นะ”
“บอกตามตรงว่าบางทีกานต์ก็รับไม่ได้ ที่พี่เคยแอบนอกใจภรรยาของพี่มาหาคุณแม่บุญชู กานต์กลัวพี่ทำแบบนั้นกับกานต์บ้าง”
“เพราะกานต์ก็มีลูกให้พี่ไม่ได้เหมือนกับภรรยาของพี่นั่นแหละ”
โอบศักดิ์ไม่เคยรู้เลย
ไม่เคยรู้เลยว่านิสัยชั่วๆของเขาจะทำให้ทุกคนเจ็บปวดและหวาดกลัวถึงเพียงนี้
ภรรยาของเขาคือคนที่พ่อหามาให้ เธอเป็นคนสวย เก่ง ฉลาด เธออายุมากกว่าเขาสองสามปีได้ รู้จักกันบ้างตามประสาคนคุ้นเคยเห็นหน้า เขาไม่ได้ขัดข้องอะไรกับการที่พ่อหาผู้หญิงมาให้แบบนี้ เพราะคิดไปเองว่าต่างคนต่างไม่จริงจัง เธอไม่เคยว่าปรามเขาเมื่อเขาเกี่ยวพันกับใครอื่น เพราะคิดเอาเองว่าเธอคงไม่จริงจังกับสถานะนี้เช่นเดียวกันกับเขา แต่เขาคิดผิด
นับตั้งแต่ที่เขามีข่าวดีว่าคุณแม่บุญชูอุ้มท้องลูกของเขานั้น หลังจากคลอดเสร็จไม่นานคุณแม่บุญชูก็เสียชีวิตลง และเขาก็ได้รู้ว่าเป็นเพราะเธอ
ภรรยาของเขาเอง“โอบบีบให้พี่ต้องทำแบบนี้เองนะ”
“พี่ไม่เคยยุ่งเรื่องของโอบ ว่าจะไปมั่วกับใครที่ไหน!!!”
“แต่โอบไม่ควรมีลูกกับคนอื่นแล้วทำหน้าระรื่นแบบนี้!!! รู้ว่าพี่ท้องไม่ได้ โอบควรเห็นใจพี่บ้าง!!!”เธอจริงจังกับเขาเหลือเกิน หากแต่เธอไม่เคยห้ามปรามเขาว่าควรปฏิบัติต่อเธออย่างไร เธอสามารถอดทนได้กับเขาเรื่องหญิงอื่นเพราะเขาไม่เคยเกี่ยวพันกันนาน จนกระทั่งเขามีลูกกับหัวหน้าแม่บ้านของไร่
หากเขาคิดถึงจิตใจคนอื่นสักนิด เรื่องเลวร้ายอาจคงไม่เกิดขึ้น
เพราะแบบนั้นเขาถึงได้หนีจากน้องมา มาอยู่ดูแลลูก กลับมาทำหน้าที่พ่อที่ดี เป็นนายหัวที่ดี และได้แต่หวังว่าน้องจะเจอคนที่ดีสำหรับตัวน้องเอง เขาได้ทำชีวิตของผู้หญิงสองคนพังพินาศมามากพอแล้ว
ในตอนที่เขาหนีจากน้องมา น้องร้องไห้จนเขาทำอะไรไม่ถูกแล้วซักอย่าง และน้องคงไม่ได้เล่าเรื่องของเขากับน้องให้ไอ้กันต์ฟังแน่ๆ เพราะไม่งั้นไอ้กันต์คงเอาปืนมาไล่ยิงเขาแล้ว (มารู้ทีหลังว่าน้องบอกแค่ว่าชอบเขาเลยเสียใจร้องไห้เฉยๆ ไอ้กันต์ทำไรไม่ได้เพราะคิดว่าน้องแอบชอบเขาข้างเดียว)
และเขาก็ได้ทำความผิดอีกครั้ง
น้องติดยา
น้องติดยาเพราะเขา
เพราะเขาแน่ๆ
เขากลับไปหาน้องอีกครั้ง เขาต้องช่วยน้อง สภาพร่างกายน้องย่ำแย่พอๆกับสภาพจิตใจที่โดนเขาขยี้ โอบศักดิ์เป็นคนบาปหนาเหลือเกิน เขาเห็นแก่ตัวเกินไป
เขาทุ่มแรงกายทุ่มแรงใจเพื่อช่วยฉุดน้องที่เดินทางผิด ช่วยให้น้องกลับมาเป็นเด็กดีอีกครั้ง เขาไม่ควรทำร้ายน้องไปมากกว่านี้ สิ่งที่เขาทำให้น้องได้คงมีแค่นั้น มอบกายและใจให้น้องไปทั้งหมดที่มี
เราต่างแยกย้ายกันไปใช้ชีวิตกันคนละทาง กลับไปดูแลภาระหน้าที่ของตนเองที่ควรจะทำตั้งแต่แรก เขามีลูกและไร่ที่ต้องดูแล น้องมีการเรียนที่รอน้องไปเรียนรู้อยู่และทำตามความฝันของตัวเอง ชีวิตดำเนินต่อไป ตัวห่างไกลแต่ใจยังคงรักและหวงแหนเสมอ
มันมีบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้เรากลับมาเจอกันอีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นเพราะความตั้งใจของเขาเองหรืออะไรลิขิตมาก็ตาม เขาจะทำให้ช่วงชีวิตนี้เราสองคนไม่ต้องแยกจากกันอีก ไม่จำเป็นแล้ว เพราะเขาไม่รู้แล้วว่าเขาจะสามารถอยู่ได้อีกนานแค่ไหน
กลับมาที่ปัจจุบันเถอะ
ตอนนี้คือน้องกำลังนอนสะอื้นจนเขาได้ยินเสียงแล้ว นิ้วชี้ที่กำลังเขี่ยก้นน้องอยู่ก็ยังเขี่ยต่อไป ทำไมเขาต้องหยุดกันละ
“อึกก พี่โอบจะทำอะไรกานต์” ถึงน้องจะพูดอย่างนั้นแต่น้องก็ไม่ได้ห้ามเขาที่ตอนนี้ดันนิ้วตัวเองจนผลุบเข้าไปข้างในแล้ว
“ร้องไห้ทำไม”
“คิดถึง”
“คิดถึงเหมือนกัน”
“พี่บอกไอ้กันต์เรื่องของเราแล้วนะ”
“บะ..บอกแล้วเหรอ”
“มันบอกว่าให้พี่จีบกานต์ได้ หึหึ พี่ว่าระดับนี้พี่คงไม่ต้องจีบกานต์ใหม่แล้วละมั้ง” เขาจงใจเป่าลมหายใจรดใบหูน้องให้น้องโอนอ่อนตามเขาไป เขารู้ว่านี่คือจุดอ่อนของน้อง นิ้วที่สอดเข้าไปในก้นยังคงขยับเข้าออกเบาๆ และเมื่อเห็นว่าน้องหลับตาพริ้มเขาก็ยิ่งได้ใจ
“ขมิบหน่อยค่ะที่รัก” เขาว่าเมื่อนิ้วที่สามสอดใส่เข้าไปในโพรงอุ่นๆนั่น งอนิ้วไปมาคว้านไปทั่วจนน้องครางเบาๆในลำคอ แอบเห็นแล้วว่ามือขาวๆนั่นเริ่มจิกลงบนที่นอนแล้ว
“กานต์เล่นกับของเล่นเยอะเกินไปหรือเปล่าคะ มันถึงได้เข้าง่ายแบบนี้”
ตอนพิเศษที่นั่นแหละจบ
กว่าจะเข็นจบตอนนี้เราเหนื่อยมากก ฮื่ออออ บอกตามตรงว่าเราด้นสดหมดเลย เขียนแล้วก็นึกได้ว่าข้ามไทม์ไลน์ที่เราเคยบอกไว้เมื่อตอนที่แล้ว แก้ไปสามรอบได้ เหนื่อยสุดค่ะ 555555555555 ตาลุงโอบศักดิ์ของเราคือผู้ชายเจ้าชู้และมักมากที่สุดในโลกค่ะ แต่อย่าเกลียดลุงเลย ลุงแก่แล้วว 
ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ที่อยู่มานานขนาดนี้เพราะความผูกพันธ์ล้วนๆเลยค่ะ สำหรับเราอะไรก็ทำให้เราลืมใครสักคนจริงๆจังๆไม่ได้เนี่ย เพราะช่วงชีวิตของเราเคยมีเขาอยู่ในนั้น ทำให้เราเป็นเราในทุกวันนี้ มันทำให้เราไม่อยากลืมและไม่คิดจะลืมด้วย อย่างเราถ้าชอบฝน เราก็ต้องแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเสียงฟ้าร้องบ้าง ส่วนร้ายๆของเขาเราก็ทำเป็นลืมๆและนึกแต่สิ่งดีๆไว้ 
พี่กันต์เป็นพี่ชายที่ดีนะคะ เรารักเขามาก แต่ทั้งกานต์ทั้งตาลุงโอบ ชอบทำให้พี่เขาเป็นผู้ชายเด๋อๆไม่รู้เรื่องอะไรเลย 5555 โกรธแทนแล้ว 
เราลองนั่งเทียบบัญญัติไตรยางค์อายุของโอบศักดิ์และกานต์กุลดูแล้ว เอาเป็นว่า อย่านั่งเทียบเลยละกัน 55555555555555555 นี่เอามือลูบหน้าเลยค่ะ
ปล.ความแซ่บรอตอนหน้านะคะ จะไปศึกษามาอย่างดีค่ะ สัญญา 55555555555555555 
หัวข้อ: (เรื่องสั้น) คุณ พ่อ เลี้ยง ตอนพิเศษ (24/09/59) *จบแล้ว* (อ่าน 27900 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก