{CH11 ข้อตกลงของฝรั่งและลิง}
“ไอ้พี่เมอร์ ฮืออออออออ อย่าแกล้งเด้!!!!!”
เสียงของไอ้ปาล์มตะโกนมาจากชั้นล่างทำให้ผมที่นั่งทำงานอยู่เงยหน้ามองนาฬิกา … อ่า บ่ายสองแล้วสิ มันนี้กลับมาจากเรียนตรงเวลาชะมัด เมื่อเช้าผมเพิ่งไปส่งไอ้ลิงน้อยที่มหาลัยมาดีใจยกใหญ่เลยครับ แล้วก็เลยไปดูน้องปังที่มันนี้ก็ยังคงตั้งอกตั้งใจเรียนและไอ้ห่าเสาร์ที่ตั้งอกตั้งใจแกล้งน้องผมเหลือเกิน ก่อนจะกลับมาบ้านในเวลาเที่ยงกว่านั่งทำงานจนได้ปาล์มกลับมาจากมหาลัยนั้นแหละ เพราะมันไม่ได้เอามอเตอร์ไซค์ไปผมจึงให้มันนั่งแท็กซี่กลับมาแถมพ็อกเก็ตมั่นนี่ให้มันเป็นของขวัญลิง หึหึ มันกระโดดโลดเต้นเหมือนกับไม่เคยขึ้นแท็กซี่อย่างงั้นแหละครับ ถ้าเป็นเด็กคนอื่นอาจจะอิดออดไม่เอาเงินแต่ไอ้ลิงนี้ตะครุบทีมือผมแทบขาด ผมชอบมันตรงนี้แหละ จริงใจดีฉิบหาย อีกอย่างหน้าอย่างมันหลอกใครไม่เป็นหรอกครับ และมันก็ไม่เคยร้องขอถ้าหากผมไม่ได้ให้ … สายเปย์ก็มาวะ! ฮ่าๆๆๆ
ตึกๆๆๆๆ ผ่าง!!!!! “มึงนี้วิ่งขึ้นบันไดกับเปิดประตูให้เบาๆ หน่อย บ้านกูจะพัง!” ผมหันไปทำดุมันแม่งวิ่งอย่างกับไล่ควายหายไอ้เวร
“เฮียจ๋าเฮียแต่งตัวเร็วๆ นี้น้องอยากดูลิงงงงงงง เจี๊ยกๆๆๆๆ” ผมหัวเราะไอ้ลิงที่ออดอ้อนแทนตัวเองว่าน้องแถมยังเอาหน้ามาถูแขนผมอีก มันแต่งตัวหล่อเลยครับวันนี้ เสื้อสีชมพูกับกางเกงสามส่วนหมวกอีกใบ อีกนิดก็จะเป็นเด็กก่อสร้างหรือไม่ก็ขนอ้อยแรงงานต่างชาติแล้วไอ้หนูถ้าไม่ติดว่ามันหน้ารักละนะ หึหึ
“เฮียอ่าช้า มานี้ผมใส่ให้”
“พอเลยยยยยยยย ลงไปรอกูด้านล่างไป” ผมดันหัวไอ้ลิงให้ออกห่าง แหม เอะอะถึงเนื้อถึงตัวตลอด
“ไม่เอาเดี๋ยวพี่เมอร์แกล้ง” มันย่นหน้า จนผมหัวเราะและหันมาสวมเสื้อยืดสีเทาต่อ วันนี้ต้องพาลิงไปปล่อยสวนสัตว์ตามที่มันร้องขอเอาไว้ หึหึ เมื่อคืนโดนจูบไปทีมึนเลยครับ โวยวายจะกลับไปนอนบ้านแต่พอผมปล่อยให้ไปก็มานั่งหน้างออยู่บนเตียงผมแล้ว ไอ้ลิงเอ้ย คิดจะเล่นตัวก็เล่นตัวให้สุดสิวะ ครึ่งๆ กลางๆ เป็นลิงหลอกฝรั่งอยู่นั้นแหละ
ผลุบ! “งื้ออออออ” ไอ้ลิงกระโดดเกาะคอผมอีกแล้วครับ เชี้ย ขามึงอะไม่ต้องเกี่ยวเอวก็ก็ได้มั่ง! ตัวมึงไม่ใช่เล็กๆ นะว้อยยยยยยย
“ไอ้ลิง! … เป็นอะไรวะ” ตอนแรกก็อยากจะดุหรอกนะ แต่พอเอี้ยวตัวไปเห็นมันผลุบหน้าลงกับไหล่ผมแล้วก็อดสงสารไม่ได้ นี้มันไม่มีญาติที่ไหนเลยหรือไง พ่อแม่ละ ? จะว่าไปผมก็ไม่เคยถามเรื่องนี้กับมันเลยนี้หว่า
“อีก 12 วันเฮียก็ต้องกลับอีกแล้ว … เหรอฮะ”
“เออ ก็ต้องกลับไปทำงาน”
“แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ม๊ายอ๊าววววววววววววววววว ไม่อยากให้เฮียไป งื้อๆ”
“โอ้ยไอ้ปาล์มอย่ากัด … ไปโน้นกับกูไหมล่ะ?” ไม่ได้ล้อเล่นนะว้อยกูจริงจัง ถึงตอนนี้กูยังจะบอกไม่ได้ว่ากูรักมัน แต่ก็ก็รู้สึกดีสงสารไม่อยากให้มันวิ่งหาความอบอุ่นกับคนอื่นแบบที่ทำกับกู … ไหนๆ ก็สายเปย์แล้วรับเด็กอีกสักคนมาเลี้ยงมันจะเป็นอะไรไป ไม่ได้รวยมากแต่ก็พอเลี้ยงลิงให้สบายได้ กร๊ากกกกกกกกก
“ไม่เอาเวลาเฮียเบื่อขี้หน้าผมแล้วผมกลับบ้านไม่ถูก” มันง๊องแง๊ง แต่เป็นคำง๊องแง๊งที่น่ารักที่สุดเท่าที่กูเคยได้ยินมา
“หึหึ หน้าอย่างมึงกูไม่รู้ว่าจะเบื่อลงไหม” พูดเสร็จไอ้แก่หื่นอย่างผมก็ไม่วายหอมขมับมันไปอีกที เท่านั้นแหละครับมันส่ายหน้ามุดหลังผมไปมาอย่างเขินๆ ก่อนจะยอมลงไปยืนที่พื้นตามเดิม
“เขิน ?”
“เปล่านะ เฮียอะมัวแต่แกล้งผม ไปเที่ยวกันเถอะ งื้อๆๆๆๆ” มันเต้นซอยเท้าเหมือนเด็กๆ ไม่เขินเลยแต่หน้าแดงเป็นตูดลิง ผมบอกแล้วผมไม่รู้ว่าจะเบื่อมันไหมเพราะมันมักมีอะไรสนุกๆ ให้ผมติดตามเสมอ
“ไปไหนกันไอไปด้วยสิ” พอลงงจากบันไดมาไอ้เมอร์ก็เสนอหน้ามาแกล้งไอ้ปาล์มที่แอบอยู่ด้านหลังผมขู่ฟ่อๆ ดูหน้าก็รู้ว่าไอ้เพื่อนผมมันไม่ได้อยากไปสวนสัตว์หรอ แค่ชอบแกล้งไอ้ปาล์มเท่านั้นเอง เดี๋ยวมึงก็โดนมันกัดหรอกแกล้งมันมากๆ น่ะ
“ไม่เอาไม่ให้ไป งื้ออออออออ ไม่เอาปาล์มไม่ชอบจิ้งจก!!!!” ไอ้ปาล์มตะโกนลั่นพอไอ้เมอร์ชูมือที่กำเอาไว้ให้ดู โอ้ยยยยยยยยยย มึงไปเอาจิ้งจกมาจากไหน !
“มึงอย่าแกล้งมันเยอะเดี๋ยวกูถีบ”
โครม! “โอ้ยถ้าจะถีบเลยก็ไม่ต้องขู่ หลังกูจะเดาะ!” ไม่ต้องพูดอะไรอีกเพราะไอ้เมอร์เซไปติดผนังอีกข้างแล้ว แกล้งมันดีนักนี้มึงแล้วไหนจิ้งจกมึงก็เห็นแต่หางจิ้งจอกของมึงเนี้ย!
“คิกๆ สม”
ถ้าจะซ่าไปล้อเลียนขนาดนี้ก็ออกไปจากหลังกูเถอะ หึ ผมกับไอ้ปาล์มขึ้นรถได้มันก็ทำท่าจะหลับผมเลยให้มันจิ้ม GPS เอาไว้ว่าจะไปที่ไหนเพราะผมไม่ถนัดถนนในไทยนักและปล่อยให้มันหลับไป มันคงเพลียน่ะครับเรียนมาทั้งวันและต้องใช้พลังงานเที่ยวอีก หึหึ เด็กอะเนอะ ต้องพักผ่อนเยอะๆ
“เฮียปาล์มหิว” ผมเหลือบมองไอ้แสบที่หลับไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงขยี้ตาเหมือนเด็กๆ ตื่นขึ้นมาก็ถามหาของกิน สวนสัตว์มันก็อยู่ไม่ไกลหรอกครับแต่รถติด มันอ้อนผมอยู่สักพัก ผมก็เลิกแกล้งเลี้ยวเข้าร้านอาหารไทยที่ค่อนข้างหรูระดับหนึ่งที่อยู่ข้างทางให้มัน
“ฝรั่งจ๋ามันแพงไปไหนเนี้ย” มันพูดขึ้นทำท่าด่อมๆมองๆเข้าไปในร้านผมหัวเราะก่อนจะลากมันเดินเข้าร้านไปก่อนที่พนักงานเขาจะนึกว่าพาลิงมาด้วย ไม่ได้กินบ่อยสักหน่อยนานๆ ทีจะพามามันก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนหรอก
“อ่ะ มีน้ำพริกปลาทูด้วย คิกๆ” แค่น้ำพริกปลาทูก็มีความสุข หึหึ ผมลอบมองไอ้ลิงน้อยที่หัวเราะคิกคักในเมนูอาหาร ไฝเม็ดเล็กๆ ของมันที่ขยับขึ้นขยับลงตามรูปปากที่พูดไม่หยุด ทำให้ผมนึกอยากจะแกล้งอยากจะอำมันตลอดเวลา
“ไม่กินกล้วยหรอ” ผมชี้ไปที่เมนูกล้วยปั่น มันคิดแปปนึงก่อนจะแยกเขี้ยวยิ้มตาหยีให้ผม
“เจี๊ยกกกกกกกกกก!”
“เบาๆสิไอ้ปาล์ม” ไอ้ห่าเดี๋ยวปั๊ดชกปาก แม่งร้องเป็นลิงเลย หึหึ สมควรชินใช่ไหมเพราะยังไงมันก็เปลี่ยนนิสัยขี้เล่นไม่คิดถ้าคิดหลังของมันไม่ได้อยู่แล้ว หึหึ แต่มันก็ดูจริงใจไม่เสแสร้งดี วันดีคืนดีใครเขาเอาไม้มาเคาะหัวมันภาพนั้นกูคงขำแทบตายแน่ๆ
“เฮียฮะ ผมเอาข้าวปลาทูกับแกงส้มได้ไหม”
“อื้อ งั้นสั่งมาเป็นกับข้าว เอาชะอมไข่กับน้ำพริกและหมูย่างมาอย่างละที่นะครับ”
ผมสั่งเสร็จก็ส่งเมนูคืนให้บริกรสาว และหันมาทันสังเกตเห็นว่าไอ้ลิงมันย่นปากใส่ผม พอสบตาปุ๊บก็เชิดคอมองไปที่อื่น หึ ดูปฏิกิริยาแล้วมันแปลกๆ นะเนี้ย ผมก็อายุเท่านี้แล้วนะครับทำไมจะดูไม่ออก ยิ่งเป็นไอ้ลิงงี่เง่าที่แสดงออกชัดเจนขนาดนี้ เอาเถอะยังไม่พูดดีกว่า อยากรู้ว่ามันจะทำยังไงกับความรู้สึกตัวเองต่อไป
“คนเมื่อกี้เขาสวยดีเนอะ”
เคร้ง หึ มือไม้อ่อนถึงกับซ้อมที่จิ้มปากตัวเองอยู่หล่น ผมมองไอ้ปาล์มที่มุดโต๊ะจะก้มไปเก็บช้อนและเกือบหมดขำ เลยรีบโบกมือให้บริกรใกล้ๆ รีบมาเปลี่ยนช้อนให้มัน ก่อนที่จะมุดลงไปใต้ดิน
“นี้ครับคุณลูกค้า” ไอ้หน้าหล่อรีบถลาเข้ามาหาไอ้ปาล์มพร้อมซ้อมคันใหม่โดยที่ไอ้ลิงโผล่หัวขึ้นมาเอ๋อๆ รับซ้อมไปถือเอาไว้มองผมนิดๆ อย่างแง่งอนก่อนจะหันไปยิ้มกว้างให้กับไอ้หน้าหล่อที่แทบจะขี่เมฆมาบริการ
“อ่ะ ขอบคุณครับ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมชื่อดิวนะครับ” เยอะ เยอะไปแล้ว !
“อะ แฮ่ม!!!!!”
“ก้างปลาติดคอเหรอลุง” ก้างพ่อง อาหารยังไม่มาเสริฟเลยไอ้สาด! ไอ้หมอนั้นยิ้มให้ไอ้ปาล์มนิดๆ ก่อนจะเดินไปรับออเดอร์โต๊ะอื่น หึ เก่งนักนะเรื่องเอาคืนน่ะ สรุปคือมึงรู้ทันแต่แกล้งมึน หรือไม่รู้เรื่องแต่บังเอิญฉลาดฉับพลันหือไอ้ลิงน้อย
“โธ่ ถ้าจะกินแบบนี้ปาล์มทำให้กินก็ได้”
พออิ่มพุงปลิ้นก็พากันเดินกลับมาที่รถพร้อมบิลค่าอาหารที่ค่อนข้างแพงอยู่เพราะรอบสองต่างคนต่างสั่งซะเหมือนกับอดอยากมานาน อาหารไทยผมกินบ่อยครับเพราะแม่ทำให้กินแต่วัตถุดิบก็แตกต่างจากที่ไทยมาก เลยทำให้เมนูอาหารไทยที่ประเทศต้นตำหรับอร่อยเป็นพิเศษ เห็นทีต้องซื้อวัตถุดิบกลับไปฝากแม่ซะแล้ว
“เพิ่งจะมาบ่นตอนกินเสร็จให้มันได้อะไรขึ้นมา” ผมถาม ถ้าให้มันทำคงกินไม่ได้นั้นแหละครับ หึหึ ลิงมันจะทำอะไรเป็นนอกจาก กิน นอน เล่นซนไปวันๆ
“เฮียรีบไปเหอะบ่าย 3 แล้วนะ สวนสัตว์มันปิด 6 โมงอ่ะ แงงงงงงง”
“เออๆ มึงจะดูสักกี่ชั่วโมงไอ้ปาล์ม” ผมถามมันขำๆ พอผมพูดแบบนั้นมันก็ย่นหน้าอีก หึ ขยันไม่พอใจอะไรนักหนา
“ปัญญาอ่อนเหรอ”
“เฮียนั้นแหละ” มันกอดอกหันไปมองนอกกระจกผมหัวเราะนิดๆ อย่างไม่ถือสาก่อนจะสตาร์ทเครื่องเพื่อพาลิงไปกลับเข้าฝูง
“ที่อยากมาไม่ใช่อยากดูลิงแต่อยากอยู่กับกูนานๆ หรือเปล่า”
“… หน้าด้านถามอะไรแบบนั้น” มันหันมาแว๊ดใส่ผมยกใหญ่ ฮ่าๆๆๆๆ หน้ามึงแดงแล้วไอ้หนู
“กูบอกแล้วไงว่ายังให้คำตอบกับมึงไม่ได้ว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้คืออะไร กูไม่ใช่เกย์ มึงก็ไม่ใช่ เพราะแบบนั้นไม่ต้องรีบร้อน ปล่อยให้มันเป็นไปแบบนี้และถ้าวันไหนความรู้สึกมันชัดเจนทั้งสองฝ่าย ค่อยว่ากัน”
ผมพูดกับมันตรงๆ ภาษาคนนี้แหละ ให้มันเข้าใจจะได้ไม่ต้องไปหาคำตอบเอง ผมเองก็ชัดเจนพอถ้ามันใช้และผมชอบผมจริงๆ มันก็จะเป็นไอ้ลิงตัวเดียวที่ผมจะหนีบมันไปจนแก่จนเฒ่าแต่เรื่องนี้ผมคงตัดสินคนเดียวไม่ได้หรอกครับ ต้องรอดูสถานการณ์เบื้องหน้าและความรู้สึกของไอ้ปาล์มด้วย มันอาจจะแค่หลงผมเพราะผมเป็นที่พึ่งของมันได้ในยามที่มันไม่มีใคร แต่เพราะเราเป็นผู้ชาย เส้นบางๆ จึงกั้นเราสองคนเอาไว้ … มันไม่ง่าย มันไม่ใช่นิยายโลกสวยที่จะแต่คนสนับสนุนให้ผู้ชายรักกัน … ผมอยู่บนโลกนี้มานาน นานจนเห็นหน้ากากของมนุษย์ที่สวมทับอยู่หลายชั้น …
“เฮีย และถ้าถึงตอนนั้นผมชอบเฮียแต่เฮียไม่ชอบผมล่ะ” ผมทำหน้าตาเจี๋ยมเจี้ยมใส่ผม ทั้งๆ ที่หน้ามันยังแดงอยู่นั้นละครับ
“ก็เทสิจะไม่ยากอะไร”
“เฮียแม่ง! งั้นก็ไม่ต้องรอถึงตอนนั้นหรอก ผมก็ไม่ชอบเฮียเหมือนกัน!!!!”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ มึงนี้เป็นเอามากจริงๆ ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องรีบ หรือมึงรีบอยากเป็นเมียกูไวๆ”ผมวางมือบนหัวเล็กๆ ของมันโคลงไปมาจนหัวมันกลิ้งเหมือนตุ๊กตาล้มลุก ก่อนจะเอื้อมตัวไปกระซิบหูมันเบาๆ หึหึ ขนลุกเกรียวเชียวนะมึง น่ารักฉิบหาย
“เฮียนั้นแหละต้องเป็นเมียผม!”
“ถุ้ย ดูสารรูปมึงด้วย”
“อ่ะ! พูดอย่างเดียวก็ได้ทำไมต้องบีบตูด ฮือออออออออออ ไอ้เฮียคนหื่น!!!” หึหึ ก็กูหมั่นไส้อะ!
“มึงออกเสียงให้มันดีๆ จากเฮียจะกลายเป็นเหี้ยแล้วว้อย!” มันหัวเราะหน้าดำหน้าแดงก่อนจะดึงมือผมที่มันจับได้ว่าผมแอบบีบตูดมันไปกุมแก้มเบาๆ หึหึ สกปรกไหมไอ้ลิงน้อย แต่ก็นะตูดก็ตูดมึงมือก็มือกู มันคงไม่สกปรกหรอกเนอะ
“เฮียบอกยังไงปาล์มก็เชื่อแบบนั้นแหละฮะ” แหม ทำเป็นออดเป็นอ้อน หึหึ
“เออ เชื่อฟังก็ดี แต่ระหว่างนี้กูมีเมียบ้างได้ไหม” ผมแกล้งเหย้า
“ก็ลองดูสิ ผมจะกันให้ตัวเขียวเลย! ถ้าจะมีก็ตอบผมมาก่อน!!!”
“ก็กูกั๊กอะ!” มันหน้าเสีย ก่อนจะก้มมองมือตัวเองที่เล่นนิ้วผมอยู่ … อย่าโมโหหักข้อมือกูนะ
“ถ้าเฮียคิดจะจริงจังกับเขาแล้วผมจะทำยังไงละ …” ผมเหลือบมองมันนิดๆ … นี้มึงเข้าใจคำว่าพูดเล่นต่างกับพูดเล่นยังไงไหม … ตั้งแต่มีมันผมเอากับหญิงคนไหนไม่ลงอีกเลย ก็มันรู้สึกไม่ใช่และเบื่อๆเอียนๆกับเครื่องสำอางกับน้ำหอมแล้วนี้หว่า …
“ฉะนั้น มือจงหักและพิการไปซะปาล์มดูแลเอง!!!!”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ไอ้ปาล์มเดี๋ยวรถคว่ำ!!!!”
.
.
.
ทู๊กโค้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ให้ทายตอนนี้ปาล์มอยู่ไหน สวนสัตว์ไงสวนสัตว์ที่ผมไม่ได้มานาน กี่ปีแล้วเนี้ยจำไม่ได้แล้วอะ ตั้งแต่พ่อเลิกกับแม่ผมไป ผมก็ไม่เคยมาอีกเลย ฮือออ เป็นปมในใจผมเลยนะ และมันนี้ หึหึ ปาล์มก็กลับมาอย่างสมศักดิ์ศรีควงฝรั่งจ๋าจอมคิดมากมาด้วย ฮิฮิ เมื่อเช้าผมไม่เป็นอันเรียนเลยครับก็แหม ก็ผมตื่นเต้นนี้หน่า30 เปอร์เซ็นต์ ได้มาสวนสัตว์อีก 70 ผมดีใจที่เฮียมาด้วย งื้อๆ โปรดเมตตาเด็กขาดความอบอุ่นอย่างปาล์มได้ไหม กระซิก T^T
“เจี๊ยกๆ เฮียจ๋าไปดูลิงกัน” ผมชี้ไปที่กรงลิงขณะที่เฮียเดินหล่อในเสื้อยืดสีเทากับกางเกงยีนต์สามส่วน ชิ แล้วแว่นกันแดดนั้นมันอะไร ดูผมสิชุดนักศึกษาเนี้ยนะ ฮืออออออออออ ไม่หล่อเลย
“แดดร้อนใส่ไว้ซะ” หมวกลิงมีหน้าลิงกับมือยาวๆของมันดูเกะกะถูกสวมอยู่บนหัวผม … เด็กโข่งไหม ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ … แต่มันก็เป็นของขวัญชิ้นแรกของผมที่เฮียให้น๊า ใส่กะด๊ะ เดี๋ยวคนแก่จะน้อยใจ ฮิฮิ
ผลั๊ก! “ขอโทษครับ เจ็บตรงไหนไหม” ไม่เจ็บเลย ชนผมล้มขนาดนี้ ผมที่นั่งจุมปุ๊กอยู่ที่พื้นเงยหน้ามองไอ้คนที่ชนผมอย่างไม่พอใจ พี่ล่ำอะตัวผมแค่นี้ทำไมต้องทำร้ายหนักขนาดนี้ด้วย!
“ลุกขึ้นก่อนนะน้อง”
“ไม่ต้องก็ได้ครับ อ่ะ!” ไอ้พี่ล่ำหน้าหล่อไม่ฟังผมพยุงปาล์มลุกขึ้นเหมือนเป็นผู้หญิงเลย นี้ๆ ผมน่ะอกสามศอกมีไอดอลเป็นเฮียกบหนุมานนะไม่อ่อนแอขนาดนั้นหรอก เจี๊ยกๆ
“มาคนเดียวเหรอครับทำไมมายืนอยู่คนเดียว” เขาถามพร้อมกับก้มเก็บหมวกมาสวมให้ผม โดยมีไอ้เฮียฝรั่งจ๋ายืนกอดอกมองเงียบๆ อะไรกันอะ รังสีออร่าประหลาดๆ นี้ …
“ว่าแต่ชื่ออะไรครับ” พี่ล่ำคงอยากที่จะเป็นเพื่อนกับผมแหละมั่งครับ งี้แหละคนมันหล่อไงเลยมีแต่คนอยากเข้าใกล้
“สักทีเถอะมึงอะ” ง่า! ทำไมต้องกระชากผมด้วยอะ ผมตะโกนบ๊ายบายพี่ล่ำที่ยืนโบกมือให้ผม พอหันกลับมามองเฮียก็ต้องหดคอหนีเพราะเฮียมองปาล์มเหมือนปาล์มทำอะไรผิดอย่างงั้นอะ
“นี้เวลากูไม่อยู่มีคนเข้ามาแบบนี้เยอะไหม”
“ก็เรื่อยๆ อะ ก็ปาล์มเฟรนลี่ไงคนเลยเข้ามาคุยด้วยเยอะ แต่ถ้ามาไม่ดีปาล์มก็จัดการโบกไปแบบนี้เลย!”
เฮียเหยียดยิ้มกับท่าโบกของผม ก่อนจะกอดคอผมเข้าไปเดินข้างๆ ฮิฮิ เฮียน่ะไอดอลผมเลย ผมอาจจะเป็นคนไม่คิดหน้าคิดหลัง และผมอาจจะทำตามใจตัวเองไปสักนิดต่างจากเฮียที่คิดถึงผลที่จะตามมาข้างหลังก็อยากทีเฮียบอกนั้นแหละครับ ค่อยๆเป็นค่อยๆ ไปข้างหน้าจะเป็นยังไงก็ตามแต่เรามีความสุขกันทั้งคู่ก็พอ
“ไอ้ปาล์ม!”
“ใครอีกวะ! รู้สึกมึงนี้คนรู้จักเยอะฉิบหาย”เฮียบ่น แต่ผมไม่สนใจหันไปมองตามเสียง อ่ะ! ไอ้น้ำนี้ มันมาทำอะไรที่นี้อะ!
“เฮียเพื่อผมอะเพื่อนผม” ผมชี้ให้เฮียดูไอ้น้ำที่วิ่งยิ้มมาแต่ไกลในชุดเจ้าหน้าที่สวนสัตว์ สาด เพิ่งแยกกับกูเมื่อกี้เองนะไอ้น้ำทำไมมึงมาโผล่ะนี้ได้อะ
“เออรู้แล้ว!” เฮียพูดยิ้มๆ จังหวะเดียวกับที่ไอ้น้ำเข้าประชิดตัวผมพอดิบพอดี
“เฮียสวัสดีครับ ไอ้ปาล์มมึงมาทำไรที่นี้วะ”
“มาดูลิง ฮิฮิ มึงอะไม่เห็นบอกกูเลยว่ามาทำงานพิเศษที่นี้” ผมว่าและโบกหัวมันไปหนึ่งที ดีจังที่กรรไกรไม่อยู่ในมือมันไม่งั้นผมต้องหูขาดแน่ๆ ฮิฮิ
“กูทำมาได้สองอาทิตย์กว่าแล้ว เวลาว่างหลังเลิกเรียนกับการซ้อมโขน”
“มึงทำคนเดียวเหรอ ? กูทำด้วยดิ”
“ทำกับเพื่อนกูมึงไม่รู้จักหรอก อย่าเลยมึงอะจะแย่งกล้วยลิงกิน” ผมย่นหน้าแต่เฮียหัวเราะอะ ! ผมไม่แย่งลิงกินสักหน่อย ผมก็มีเงินซื้อนะ แงงงงง
“ไอ้ไข่ทำด้วยปะ” ผมชะเง้อมองหาไอ้ไข่ ปรากฏว่าไม่เห็นเพราะไอ้ไข่มันชอบหางานทำอะครับ แต่รอบนี้ไม่ยักจะเห็นแหะ
“แค่นั้นคิวมันก็แน่นแล้วมึง กูต้องไปทำงานแล้วนะ อะ! ไอ้อั่งเปา!!!!” ไอ้น้ำแหกปากเสร็จก็วิ่งไป … คือไอ้ห่าที่เดินผ่านไปเมื่อกี้มันคือคนเดียวกับที่ไอ้น้ำบอกไปสอนพิเศษน้องมันนี้หว่า เฮ้ยยยยยยยยยยย สรุปเพื่อนผมจะมีผัวจริงๆ ใช่ไหม
“เอ๋ออยู่นั้นแหละ จะดูไหมลิงอะเดี๋ยวสวนสัตว์ปิดก็มาโวยวายกูอีก”
“เฮียๆ ผมขอตามไอ้น้ำไปก่อน”
“เรื่องของมันน่า มึงเอาชีวิตมึงให้รอดก่อน” แล้วผมก็ถูกเฮียลากเอาจริงๆ ไอ้น้ำนะไอ้น้ำยังอาจมีผัวไม่บอกเพื่อน หึหึ น้อง
ปาล์มจะต้องรู้เรื่องนี้ให้ด๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“อดดูโชว์แมวน้ำเลย เรามาช้าไป” ผมยื่นมือไปรับไอติมจากฝรั่งจ๋าที่ทำตัวน่ารักให้ผมนั่งพักส่วนเจ้าตัวไปซื้อไอติมตักมาให้ผมกิน ฮิฮิ รสช็อกโกแลตด้วยน๊า รู้ตัวอีกทีก็ 6 โมงเย็นสวนสัตว์จะปิดแล้วครับ
“ก็มึงมัวแต่วุ่นวายกับลิงอยู่นั้นแหละ”
ก็ลิงน่ารักนี้ผมได้รูปน้องบอย ลิงน้อยน่ารักจอมซนมาตั้งหลายรูปแหนะ แต่น้องเอาแต่จิกหัวผมหนังหัวแทบหลุดแหนะ อย่าหวังว่าเฮียจะช่วยปาล์มเลยครับ รายนี้เอาแต่หัวเราะอย่างเดียว ชิชะ ฝรั่งแช่บ๋วย แต่ผมมีความสุขมากเลยนะที่เฮียพาผมมาวันนี้อะ ปาล์มจะเอารูปอัพเฟชบุ๊กด้วย คิกๆ ทุกคนต้องอิจฉาผมแน่ๆ ที่ได้มาสวนสัตว์กับเฮีย
“เฮียจ๋า นี้ใครเหรอ”
ผมถามและยื่นโทรศัพท์ไปให้เฮียฝรั่งที่นั่งอยู่ข้างๆ ผู้หญิงคนนี้ชอบมาเม้นส์รูปผมกับเฮียเป็นภาษาอังกฤษซึ่งผมไม่ค่อยเข้าใจ พอใช้โปรแกรมแปลภาษาก็แปลออกมาแบบประหลาดๆ ฮืออ ตอนเด็กน่าจะตั้งใจเรียนภาษา ถ้าเฮียพูดภาษาไทยไม่ได้ผมต้องแย่แน่ๆ
“แอนนี่ พนักงานที่บริษัทเดียวกัน”
“หึ ผู้หญิง” ผมเหยียดยิ้มก่อนจะแย่งโทรศัพท์คืนมา ไม่ได้งอนไม่ได้งอแงแค่หมั่นไส้ ชิ! ผมไม่เห็นมีผู้หญิงเข้ามาบ้างอะ!
“พี่คะ” ป๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มาไวแท้ ผมเงยหน้ายิ้มให้น้องสาวคนสวยที่ขาวหมวยน่ารัก ฮี้ฮี้ ถึงจะหมวยน่ารักสู้ไอ้น้ำไม่ได้แต่ก็ผู้หญิงละนะ
“เอ่อคือ พี่ชายหนูให้มาขอเบอร์น่ะคะ (พรู๊ด)ไม่ทราบว่าพี่ …” ผมหันขวับไปมองเฮียที่หัวเราะจนน้ำที่เพิ่งยกกินเข้าไปพุ่งออกมา แงงงงงงง น้องจ๋าพี่มีผู้ชายคนเดียวเป็นไอดอลคือเฮียนะ นอกนั้นพี่ก็ยังชอบผู้หญิงอยู่!
“งื้อออออออออออออออ เฮียดูดิดู๊ ทำไมผมต้องเจอแต่แบบนี้” ผมหันไปโวยวายกับเฮียไม่ได้สนใจน้องผู้หญิงคนนั้นอีก ฮึก ชีวิตปาล์มช่างอาภัพนัก …
.
.
.
“เลิกขุดได้แล้ว บ้านกูไม่มีมันให้มึงขุดหรอกนะ”
ผมมองไอ้ปาล์มที่ขุดดินหลังบ้านผมอย่างน้อยอกน้อยใจในโชคชะตาของมัน เชี้ย อย่างพีควันนี้มีแต่ผู้ชายจับจ้องมัน หึหึ ที่เขาบอกว่าถ้ามีเจ้าของจับจองแล้วเสน่ห์จะแรงขึ้น แต่บังเอิ๊ญผมเป็นผู้ชายไง ไอ้ปาล์มเลยมีเสน่ห์กับเพศเดียวกันแทน มันเลยต้องมาขุดมันอย่างที่เห็น เด็กห่าอะไรคิดมาแล้ววิ่งหาจอบมาขุดมัน กูเพลียใจ
“เฮียแม่งไม่เข้าใจผมหรอก”
“จะสองทุ่มแล้วข้าวก็เสร็จแล้วจะแดกไหม ไม่รีบไอ้เมอร์ขโมยหมดนะ”
เคร้ง! “เฮียเมอร์ไม่มีสิทธิ์กินของปาล์มนะ”
“ล้างมือด้วยนะว้อย” ผมตะโกนบอกไอ้ปาล์มที่ทิ้งจอบวิ่งเข้าไปบ้านไปทะเลาะกับไอ้เมอร์ หึหึ ดีจริงๆ ยังไงนิสัยมันก็ยังตะกละเหมือนเดิม
มื้อเย็นผ่านไป ไอ้ปาล์มก็ยังไม่กลับบ้านมันที่อยู่ข้างๆ แต่เลือกที่จะวิ่งขึ้นมาบนห้องผมอาบน้ำด้วยความไวแสงและทิ้งตัวลงนอนเหมือนเด็กๆ ขณะที่ผมนั่งทำงานมองมันอยู่ไม่ห่าง หึ มันยังนอยส์เรื่องวันนี้ไม่เลิกน่ะครับ เห็นแบบนี้มันก็เป็นเด็กคิดมากคนหนึ่งนั้นแหละ เฮ้อ …
ผลุบ “อื้อ จะกอดปาล์มทำไม” มันโวยวายเมื่อผมยอมปิดคอมทิ้งงานเพื่อมานอนกอดมัน …
“กอดไม่ได้เหรองั้นกูไม่กอดนะ” ผมยกมือออกแต่ไอ้ปาล์มก็ชิงจับแขนผมและซุกหน้าในอกผม หึหึ ขี้อ้อนขนาดนี้น่ะเหรอจะมีเมีย … มีผัวดีกว่านะน้องปาล์ม
“กูถามอะไรได้ไหม”
“อะไรอะ”
“พ่อแม่มึงละ ?”
“… ถ้าผมพูดไปเฮียต้องสงสารแทนที่จะรักผมแน่ๆ” มันเงยหน้ามองผมตาใสระริกนิดๆ
“กูไม่โง่ขนาดนั้นหรอก … บอกกูได้ไหมวะ ทำไมเหมือนมึงอยู่คนเดียว”
“แม่ผมหนีพ่อไปตอนผมยังเด็ก พ่อผมเป็นตำรวจไม่ค่อยกลับบ้านและผมเป็นลูกคนเดียวไม่มีญาติที่ไหนอีก หรือมีแต่ผมก็ไม่รู้ … มันก็แค่นั้นแหละ” ผมพูดเบาๆ และซุกหน้าเข้ากับอกผม เหมือนจะหนีอะไรสักหน่อย ผมเลือกที่จะกอดมันเอาไว้แน่น … มึงคงเหงามากสินะไอ้ปาล์ม …
“กูก็คิดมาตลอดว่ากูลูกคนเดียว เพิ่งรู้ว่ามีน้องก็เมื่อไม่นานมานี้ ครอบครัวกูทำผิดกับเจ้าปังไว้เยอะ กูต้องการชดใช้ แต่มันยังไม่ใช่เวลาในตอนนี้ … พรุ่งนี้มึงไม่มีเรียนกูจะพามึงไปหาปังด้วย ไปกับกูไหม ?” ไอ้ลิงเงยหน้ามองผม ก่อนจะยิ้มหวานไม่ถามอะไรอีก ซุกหน้าลงกับอกผมอยู่แบบนั้นจนหลับไปด้วยกันบนเตียงหนา … นอกจากแม่ น้องปัง ก็มีมึงนี้แหละไอ้ปาล์มที่กูรู้สึกพิเศษมากกว่าใคร …
.
.
.
ผมยัดไอ้ลิงที่อยู่ในชุดนอนนั่งหลับนกอยู่เข้ารถก่อนจะพามันมาเส้นทางที่น้องผมใช้ไปโรงเรียนประจำในเวลา 7 โมงครึ่ง กว่าจะปลุกมันได้ก็ยากเอาการครับเพราะมันไม่อยากจะตื่นเอาซะเลยลิงมันก็ยังเด็กละนะ อยากนอนอยากเล่นไปตามภาษา แต่ถ้ามันหลับขณะมาแอบดูคนอื่นมันจะมีประโยชน์อะไรวะ!!!!
“ตื่น!!!” ไอ้ตัวแสบสะดุ้งเฮือกก่อนจะมองผมตาโปน หึหึ
“ทำไมอยู่ในรถล่ะ!”
“ละเมอหรอไอ้เวรคิดว่าเด็กมัธยมมันจะเข้าเรียนสักกี่โมง” ไอ้ปาล์มย่นจมูกบ่นอะไรงุบงิบๆ ก่อนจะคว้าเอาขวดน้ำหลังรถผมลงไปเปิดล้างหน้าข้างต้นไม้ที่เป็นสวนสาธารณะ ช่างเป็นเด็กที่อยู่ง่ายกินง่ายแท้!
“ไอ้ปาล์มหลบน้องมาแล้ว” ผมเปิดกระจกด้านคนขับพูดกับมันเมื่อเห็นว่าเจ้าอ้วนน้องผมเดินมาแต่ไกล ไอ้ปาล์มทำตามก้มลงต่ำชะเง้อออกไปมองเจ้าปังเล็กน้อย วันนี้ก็เช่นเคยที่น้องผมยังก้มหน้ามองพื้นและเดินดุ๊กๆ เหมือนพยายามจะไม่สนใจรอบ
ข้าง … เด็กคนนี้ไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลยครับ …
“น้องเฮียน่ารักอะ นี้ขนาดดำและอ้วนนะ ถ้าผอมขึ้นมาต้องหล่อแน่ๆ” มันโผล่หน้ามากระซิบผม แน่นอนครับน้องผมมันน่ารักอยู่แล้ว
“เอาละขึ้นรถได้แล้วจะได้ตามกันต่อ” ผมว่าเมื่อเจ้าปังเดินไปแล้ว แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าไอ้เสาร์วิ่งหน้าตั้งไปดักหน้าเจ้าปังเอาไว้อย่างหาเรื่อง ! คือมึงตั้งใจวิ่งมาแต่ไกลเพราะจะแกล้งน้องผมเนี้ยนะ! สารเลว!!!!
“เฮียน้อยเฮียโดนแกล้งอะ”
“เชี้ยเสาร์!” ผมทำท่าจะลงจากรถแต่ไอ้ปาล์มห้ามไว้ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์
“เฮียจะให้น้องเห็นเฮียไม่ได้ใช่ไหม งั้นปาล์มจัดการเอง ฮิฮิ” ไอ้ปาล์มหัวเราะก่อนจะให้ผมหยิบหมวดลิงที่มีแขนยาวออกมาดูเกะกะ ไปสวมและเอาแขนทั้งสองข้างปิดตรงจมูกตัวเองไว้ … เคยเห็นเด็กปัญญาอ่อนที่ใส่ชุดนอนแขนขายาวลายกล้วยกับวิธีการใส่หมวกที่ประหลาดไหมครับ …
“คอยดูน้องปาล์มอยู่ตรงนี้นะฝรั่งจ๋า” ไอ้ปาล์มวิ่งเข้าไปหาน้องผม พร้อมกับขวดน้ำที่มันเอาลงไปล้างหน้าด้วยหาเจ้าปังที่ถูกไอ้เสาร์ล็อกคออยู่ ก่อนจะเอาขวดตีไอ้เสาร์ระรัว จนมันตกใจเผลอปล่อยน้องผม และไอ้ปังก็เสตปเดิมครับ พอหลุดได้ก็วิ่งไม่คิดหน้าคิดหลังหายไปทันที
“โอ้ย พอแล้ว มึงบ้าไง๊!!!!!!” ไอ้เสาร์ตะโกนลั่นปัดขวดพัลวันผมอดหัวเราะไม่ได้ที่ไอ้ปาล์มแกล้งบ้าช่วยน้องผมแบบนั้น มันคงไมได้เจ็บแต่รำคาญมากกว่าครับ
“มึงสิบ้ารังแกคนอื่น! นี้ๆๆๆๆๆๆ บอกไว้ก่อนนะ ถ้ารังแกน้องปังอีก มึงโดนหนักกว่าแน่!” พอทำเก๊กเสร็จก็วิ่งหน้าตั้งกลัวไอ้เสาร์ชกวิ่งมาขึ้นรถก่อนจะให้ผมเหยียบคันเร่งออกมาทันที ฮ่าๆๆๆๆๆ โอ้ย กูละเชื่อมันแล้วว่ามันลิงจริงๆ !
“คิกๆ เฮียดูหน้ามันดิ งื้ออออออ!” มันตกใจอุทานออกมาเมื่อผมก้มลงไปจูบมันเบาๆ
“ขอบคุณครับ” ผมกระซิบบอกเจ้าปาล์มที่ยังเพยอปากรออยู่อย่าง งง ๆ เด็กมันทำดีก็ต้องให้รางวัล …
============================
ทำไมถึงถึงเนื้อถึงตัวกันตลอดเวลา งือออออออออออออออออ
ฮ่าๆๆๆ ตอนหน้าตอนของน้ำนะคะ ใครลุ้นว่าเมอร์จะมีคู่ไหม ต้องติดตาม
เจอกันค่า
ฝากเพจนะ
ห้องเก็บนิยาย pa_pa
หัวข้อ: (อลันXปาล์ม)┏ Mask Boyฝรั่งจ๋ากับลิงน้อยข้างบ้าน┓{CH 20จากลาและให้อภัย} (อ่าน 30221 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก