หัวข้อ: Tiger’s Love...รักร้ายนายเพลย์บอย Yaoi (Boy’s Love) 18+อัพตอน20 (16/09/59) End

[Jang_B2UTY]

Tiger’s Love 7

( Max x Jeen )

 

 

        ตากลมค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อแสงแดดจากภายนอกสาดส่องมากระทบเปลือกตา เมื่อขยับตัวจีนก็ต้องร้องออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บแล่นมาจากช่องทางด้านหลัง จีนพยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นขณะที่ตากลมก็กวาดหาเสื้อผ้าของตัวเองที่กระจัดกระจายไปไหนต่อไหนบ้างก็ไม่รู้



          “มึงจะไปไหน” แม็กซ์ที่พึ่งตื่นถามขึ้นทันที



          “จีนจะกลับ” จีนตอบโดยที่ไม่ได้หันไปมองแม็กซ์ มือบางเอื้อมหยิบชั้นในและกางเกงมาใส่ แม้ว่าจะยากลำบากเพราะเจ็บที่ช่องทางด้านหลังก็ตาม



          “เดี๋ยวกูไปส่ง” แม็กซ์ว่าก่อนจะลุกออกจากเตียงด้วยสภาพเปลือยเปล่าทำให้จีนที่แอบเหล่หันมามองหน้าแดงขึ้นมาทันที ทั้งๆที่เมื่อคืนเขาก็เห็นอีกคนทุกสัดส่วนแล้วแต่ทำไมยังรู้สึกเขินๆขึ้นมาแปลกๆ...หลังจากที่ใส่เสื้อผ้ากันเสร็จ แม็กซ์ก็ขับรถมาส่งจีนทันที บรรยากาศบนรถเงียบและอึมครึมตลอดทางจนมาถึงคอนโดของจีน



          “เดี๋ยว” แม็กซ์เรียกอีกคนเอาไว้ จีนที่กำลังจะลงจากรถจึงชะงัก



          “เรื่องเมื่อคืน...”



          “พี่แม็กซ์ไม่ต้องสนใจมันหรอก จีนเองก็จะไม่สนใจมันเหมือนกัน” จีนพูดแทรกขึ้นมา แม็กซ์ขมวดคิ้วทันที



          “พูดเชี่ยอะไรของมึง” จีนหันหน้ามามองแม็กซ์

 

         “ก็อย่างที่จีนบอก เรื่องเมื่อคืนจีนเป็นคนยั่วพี่แม็กซ์เอง ตีนเป็นฝ่ายทำตัวไร้ค่าเอง” จีนว่าเสียงเรียบบวกกับใบหน้าที่เรียบนิ่ง



          “มึงจะประชดประชันทำไม” แม็กซ์ว่าเสียงดุ



          “จีนไม่ได้ประชดประชัน จีนพูดความจริง จีนมันก็แบบนี้แหละ อ่อยคนอื่นไปเรื่อย พี่แม็กซ์ไม่ต้องมาสนใจหรือรู้สึกอะไรกับเรื่องเมื่อคืนหรอก ต่างคนต่างอยู่เถอะ” พูดไปก็รู้สึกเจ็บจี๊ดในอกไป  ทั้งๆที่เรื่องเมื่อคืนก็ทำให้จีนเจ็บปวดไม่น้อย เมื่อคิดว่าตัวเองทำเรื่องน่ารังเกียจลงไป ยั่วคนที่เขาไม่ได้คิดอะไรกับตัวเอง แม้ว่าเมื่อคืนเขากับพี่แม็กซ์จะมีอะไรกันแต่แล้วยังไง...อีกคนก็ไม่ได้รู้สึกอะไรอยู่ดี บางทีสิ่งที่พี่ไทเกอร์บอกมันอาจจะไม่จริงก็ได้



          “แล้วกูบอกตอนไหนว่ากูสนใจหรือรู้สึกอะไร!” แม็กซ์ว่าเสียงดังอย่างโมโหกับคำพูดเมื่อครู่ของร่างบาง



          “ก็ดี” จีนตอบสั้นๆก่อนจะเปิดประตูลงจากรถไป ร่างบางพาตัวเองขึ้นคอนโดไปทันทีโดมีสายตาคมที่มองตามหลังมาตลอด



          “แม่งเอ๊ย!!” แม็กซ์สบถเสียงดังอย่างหงุดหงิด หงุดหงิดอีกคนที่พูดจาประชดประชันผลักไสไล่ส่ง หงุดหงิดตัวเองที่ควบคุมตัวเองไม่เคยได้จนเผลอปากร้ายออกไป...พอขึ้นมาบนห้องจีนก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงกว้างทันที ตากลมหน่วงคลอไปด้วยน้ำตาก่อนที่ธารน้ำตาใสๆจะไหลลงมาอย่างห้ามไม่ได้



          “ฮึก” จีนสะอึกสะอื้น ไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้ทำไม รู้แค่ว่าตอนนี้ในอกมันเจ็บแน่นไปหมด เจ็บเหมือนจะหายใจไม่ออก มันต่างกว่าตอนที่พี่ไทเกอร์บอกเลิกกันเยอะ มันเหมือนกับว่าร่างกายกำลังจะหมดแรง...หลายวันผ่านไป...จีนมาเรียนอย่างปกติทุกวันแต่ที่ไม่ปกติคือใบหน้าขาวใสไม่ร่าเริงเหมือนเก่า มันเต็มไปด้วยความเศร้าหมองทำให้เพื่อนสนิทอย่างปอทนไม่ไหวจึงต้องถามขึ้น



          “มึงเป็นอะไรกันแน่วะ หยุดทำหน้าเหมือนจะร้องไห้สักที!” ปอพูดขึ้นขณะที่กำลังนั่งรอเรียนอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าคณะ



          “เปล่า” จีนตอบสั้นๆ



          “เปล่าเชี่ยอะไร หรือว่ามึงยังลืมพี่ไทเกอร์ไม่ได้? เรื่องมันก็ผ่านมาแล้วป่ะวะ” ปอขมวดคิ้วอย่างนึกหงุดหงิด



          “ไม่ใช่...ไม่เกี่ยวกับพี่ไทเกอร์” จีนตอบเสียงแผ่วก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะ ปอถอนหายใจออกมากับท่าทางของเพื่อนสนิท



          “แล้วเกี่ยวกับใครวะ แม่ง ท่าทางของมึงอย่างกับคนอกหัก” จีนสะดุ้งทันทีกับคำพูดของปอ อกหักงั้นเหรอ?



          “จริงดิ? มึงอกหักจริงดิ!” ปอถามเสียงดังเมื่อเห็นปฏิกิริยาของจีน



          “อกหักเชี่ยไร กูอกหักมาแล้วเหอะ” จีนเถียงแต่ตากลมก็สั่นระริก



          “มึงเคยโกหกกูได้หรือไง บอกมาเดี๋ยวนี้ว่ามึงอกหักจากใคร!” ปอถามเสียงเข้ม



          “กะ...กู...” จีนกัดปากแต่ก่อนที่จะได้พูดอะไรออกมาตาเรียวก็เผลอเหลือบไปเห็นร่างสูงของใครคนหนึ่งที่กำลังเดินผ่านมาและข้างกายของคนๆนั้นก็มีผู้หญิงหน้าตาคนหนึ่งเดินมาด้วย ถ้าจีนจำไม่ผิดผู้หญิงคนนั้นคือดาวคณะสาธารณสุขปีเขา



          “หึๆ กูว่ากูรู้ละ” ปอพูดขึ้นทำให้จีนละสายตาจากอีกคนแล้วหันมามองเพื่อนสนิททันที



          “รู้อะไรของมึง”



          “มึงชอบพี่แม็กซ์” จีนชะงักทันทีกับคำตอบที่ออกมาจากปากของปอ



          “กะ...กูเปล่า”



          “ปฏิเสธให้เต็มเสียงหน่อย เฮอะ แค่เห็นเขามากับสาวหน้ามึงก็เศร้าชิบหายเลย” ปอว่าตามที่เห็น ซึ่งออกจะแปลกใจไม่ใช่น้อยที่พึ่งมารู้ว่าเพื่อนสนิทตัวเองชอบเพื่อนสนิทของคนที่เคยคบ



          “เฮ้อ กูไม่รู้” จีนถอนใจออกมาก่อนจะฟุบลงที่โต๊ะอีกครั้ง ในหัวตอนนี้ของเขาเต็มไปด้วยภาพของใครอีกคนเต็มไปหมด ใครอีกคนที่เผลอเข้ามาอยู่ในหัวของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ทั้งๆที่อีกคนชอบพูดจาทำร้ายจิตใจเขาก็ตาม



          “เรื่องมันเป็นยังไงวะ นี่กูอยากรู้จริงจังนะเนี่ย มึงกับพี่แม็กซ์กัดกันจะตาย” ปอถามด้วยความสงสัย



          “กูไม่รู้หรอกแต่รู้อีกที...” จีนเงียบไปครู่หนึ่ง



          “...กูก็มองแต่พี่เขาแทนที่จะเป็นพี่ไทเกอร์แล้วว่ะ”...หลังจากที่เดินผ่านอีกคนไปได้ไม่ไกล แม็กซ์ก็เหลือหันหลังกลับไปมองร่างบางที่พึ่งเดินผ่านมาเมื่อกี้ทันที ตั้งแต่วันนั้นแม็กซ์ก็ไม่ได้เจอจีนอีก ถ้าวันนี้ไม่มารับลูกพี่ลูกน้องที่คณะใกล้เคียงก็คงไม่มีโอกาสได้เจออีกคน หลายวันที่ผ่านมาในหัวของแม็กซ์ยังคงมีหน้าของอีกคนลอยเข้ามาไม่หยุดหย่อน แม็กซ์พอจะรู้ว่าตัวเองกำลังเป็นอะไรแต่แม่งก็อดที่จะแปลกใจกับตัวเองไม่ได้ว่าทำไมอยู่ๆถึงเป็นอีกคน หลังจากที่ส่งลูกพี่ลูกน้องที่บ้านเสร็จแม็กซ์ก็กลับคอนโดเพราะเลิกเรียนเร็วและคืนนี้ไม่ได้ออกไปไหน ช่วงนี้เรียนหนัก โปรเจ็คเยอะ พอมีเวลาว่างก็จะนอนพักมากกว่าออกไปเที่ยวแบบแต่ก่อน แม็กซ์ทิ้งตัวลงเตียงนอนขนาดคิงไซส์ของตัวเองและก็เหมือนทุกวันที่เขาจะนึกถึงร่างบางที่เขาเคยพามานอนกกกอดที่นี่ แม้ว่าจะผ่านมาแล้วหลายวันแต่ทำไมแม็กซ์ถึงยังรู้สึกราวกับว่าเมื่อวาน แม็กซ์ถอนใจออกมาก่อนจะหยิบบุหรี่ออกมาจุดสูบที่ระเบียงคลายความเครียด



          “กูจะเอายังไงกับมึงดี” แม็กซ์พึมพำกับตัวเองก่อนจะพ่นควันบุหรี่ออกมา...ทางด้านของจีน หลังจากที่เรียนเสร็จปอก็ชวนจีนมานั่งที่คอฟฟี่ช็อปหน้ามหาวิทยาลัยแม้ว่าจีนจะอ้อนวอนขอกลับคอนโดก็ตาม แต่ปอหรือจะยอมปล่อยให้เพื่อนกลับไปฟุ้งซ่านคนเดียว



          “คอนโดมันมีอะไรนักวะ แต่ก่อนไม่เห็นชอบอยู่” ปอพูดขึ้นอย่างแขวะๆเพื่อนสนิท



          “ก็กูเหนื่อย กูง่วง” จีนอ้างไปเรื่อย



          “เฮอะ มึงรู้มั้ยว่าพักนี้มึงเปลี่ยนไปมาก” ปอว่าตามที่สังเกตเห็น ช่วงนี้พอเรียนเสร็จจีนก็จะกลับคอนโดทันที ไม่ได้ออกไปเที่ยวแบบแต่ก่อน



          “กูไม่ได้เปลี่ยนแต่กูแค่เหนื่อยๆไง ช่วงนี้งานเยะ เรียนหนักจะตาย” ปอเบ้ปากใส่ข้อแก้ตัวของเพื่อน



          “กูจะพยายามเชื่อ แต่ว่า...เรื่องเมื่อบ่ายกูยังไม่จบ มึงจะเอาไงเรื่องพี่แม็กซ์” ปอถามอย่างคาดคั้น ยิ่งเมื่อได้เห็นสายตาที่เพื่อนสนิทมองไปที่อีกคน ปอยิ่งรู้สึกว่าความรู้สึกของจีนในครั้งนี้มันอาจจะเรียกว่ารักจริงๆก็ได้



          “ก็ไม่เอายังไง” จีนตอบก่อนจะดูดชานมเข้าปาก



          “มึงจะให้เขาเอาฟรีไม่ได้นะ!” ปอว่าเสียงดัง ทำเอาจีนตาโตทันที



          “เชี่ย เบาๆดิวะ มึงจะประจานกูไมเนี่ย” จีนเอ็ดใส่เพื่อนสนิท



          “โทษๆ กูใส่ฟีลลิ่งเยอะไปหน่อย แต่มึงจะปล่อยไม่ได้นะเว้ย กูไม่ยอม” ปวอว่าหน้าตาจริงจัง



          “แล้วมึงจะให้กูทำไง พี่เขาไม่ได้...” จีนเงียบ

 

         “ไม่ได้อะไร? ไม่ได้รู้สึกเหมือนมึงงั้นเหรอ?” จีนพยักหน้า



          “ถ้าไม่รู้สึกเขาไม่เอามึงหรอก มึงเคยบอกกูไม่ใช่เหรอพี่เขาเป็นชายแท้ ไม่แดกเกย์” ปอว่าออกมา



          “บางทีเขาอาจจะแค่สนอง ในเมื่อกูเสนอ” จีนว่าเสียงแผ่ว ยิ่งคิดถึงเรื่องคืนนั้นทีไรก็ยิ่งอดที่จะรู้สึกไม่ดีขึ้นมาไม่ได้



          “งั้นมึงต้องพิสูจน์” ปอว่าพร้อมยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์



          “พิสูจน์อะไรวะ?”



          “หึๆ เดี๋ยวกูจะบอกมึงเอง” หลังจากที่แยกย้ายกับปอจีนก็กลับคอนโดทันที พอกลับมาถึงคอนโดจีนก็กดเปิดโน้ตบุ๊คก่อนจะเปิดเพลงฟังเหมือนทุกวัน มือบางกดพิมพ์เข้ากับแป้นพิมพ์โดยใช้เวลาไม่นานสเตตัสล่าสุดในเฟสบุ๊คของจีนก็ถูกอัพเดต



        ‘เดินหน้าหรือถอยหลัง’

จีนถอนหายใจออกมาหลังจากที่ขึ้นสเตตัสแบบนั้น ยอดกดไลค์เพิ่มขึ้นตามจำนวนวินาทีเพราะจีนเองก็เป็นคนดังในคณะและมหาวิทยาลัยไม่ใช่น้อยก่อนที่สัญญาณแจ้งเตือนจากเฟสบุ๊คซึ่งเป็นชื่อของคนที่คุ้นเคยกันดี



Por Por MM : เดินหน้าดิ มึงถอยกูด่า

จีนหัวเราะนิดๆกับประโยคของเพื่อนสนิทแต่ไม่ทันที่จะได้กดตอบ สัญญาณแจ้งเตือนจากเฟสบุ๊คก็ดังขึ้นอีกครั้ง



Maximum Max likes your post

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ง้อวววววว คู่นี้ดราม่าไม่นานค่ะ รอแค่ทั้งคู่รู้ใจและเปิดใจกันเท่านั้น แต่ใครจะเปิดใจก่อนต้องติดตามนะคะ

___จางบิวตี้___

[dena]

อร้ายยยยยยย อยากอ่านต่อ แผนของปอคืออันรัยยยยยยยยย

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

ต่อเลยค่ะน้องจีน

[Wut_Sv]

รอวันที่ทั้งคู่เปิดใจรับฟังและพูดกันให้รู้เรื่อง

[viewier]

ทำไมตัดแบบนี้ อยากรู้แล้ววว ปอจะให้จีนทำไรอะ

[cchompoo]

พี่แม็กซ์จะปากแข็งอะไรเบอร์นี้  สงสารจีน

[iceman555]

 

[lizzii]

พี่แม็กซ์มาด่วนๆ เลย

[little_munoi]

โอ๊ยยย ตายแล้ว ...
ติดนัวเนียมากๆๆๆๆ
รักจีนขึ้นมาตะหงิดตะหงิด
แล้วก้อ แอล อย่าให้ประวัติศาสตร์ ซ้ำรอย
รู้ไม๊ ว่าsecond change ไม่ได้มีมาบ่อยๆ

[HISY]

งานนี้เชื่อมือปอได้เลย

[Jang_B2UTY]

Tiger 15

 

 

     “มาแล้วเหรอ” แอลทักไทเกอร์ขึ้นเมื่อเห็นว่าร่างสูงเดินเข้ามาในบ้าน



          “ทำไมตาบวมๆ” ไทเกอร์ถามขึ้นเมื่อสังเกตเห็นว่าร่างบางมีดวงตาบวมๆแดงๆเหมือนผ่านการร้องไห้มา



          “บวมเหรอ? สงสัยเพราะทำอาหารมั้ง พริกเข้าตาน่ะ” แอลว่าพร้อมพยายามยิ้มออกมาเพื่อไม่ให้อีกคนสงสัยแต่แอลคงไม่รู้ว่าตัวเองโกหกไม่เนียนเอาเสียเลย แม้ว่าจะรู้ว่าอีกคนโกหกแต่ไทเกอร์ก็ไม่ได้ซักไซ้อะไร



          “เอ่อ...นี่ๆ เราทำของโปรดของไทเกอร์ไว้ให้” แอลว่าก่อนจะเดินไปถือจานข้าวผัดต้มยำกุ้งของโปรดอีกคนออกมาจากในครัวพร้อมรอยยิ้ม ไทเกอร์มองนิดๆก่อนจะยกยิ้มมุมปากที่อีกคำจำได้ว่าเขาชอบอะไร แบบไหน



          “กูบอกแล้วไงว่าไม่ต้องทำ” ไทเกอร์ว่า เพราะตอนที่เขาโทรมาแค่บอกว่าจะเข้ามาหาเฉยๆ



          “ก็เราอยากทำให้ ไทเกอร์ไม่ชอบเหรอ?” แอลถามเสียงแผ่ว ใบหน้าใสเศร้าลงทันที



          “ใครบอกไม่ชอบ  มึงทำอะไรกูก็ชอบหมดนั่นแหละ” แอลเผยยิ้มทันทีกับคำพูดของอีกคนก่อนจะนั่งมองร่างสูงตักข้าวผัดเข้าปากอย่างลุ้นๆว่าฝีมือของเขาถูกปากอีกคนหรือเปล่า



          “เป็นยังไงบ้าง” แอลถามอย่างตื่นเต้น



          “คิดว่าไงล่ะ?” ไทเกอร์แกล้งถามกลับ



          “ก็คิดว่า...คงอร่อยมั้ง” แอลตอบตามที่ใจคิด เขาไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะแต่จากที่เรียนทำอาหารมาเขาคิดว่าฝีมือของเขาพัฒนาขึ้นมากจากเมื่อก่อน



          “งั้นมานั่งนี่” ไทเกอร์ว่าพร้อมตบหน้าตักตัวเอง แอลหน้าขึ้นสีทันทีกับคำชวนของอีกคน



          “เอ่อ...”



          “กลัวอะไร มากกว่านี้ก็ทำมาแล้ว” ไทเกอร์พูดหน้าตายแต่คำพูดองร่างสูงกลับทำให้ร่างบางหน้าแดงจัดยันใบหู



          “งื้อออ ไทเกอร์ชอบพูดแบบนี้ตลอดเลย”



          “หึๆ ไม่อยากให้พูดก็มานั่งนี่เร็วๆ” ไทเกอร์ตบหน้าตักตัวเองอีกครั้ง แอลจึงยอมลุกจากเก้าอี้ก่อนจะเดินมานั่งลงที่หน้าตักอีกคนทันที



          “นั่งแล้ว” แอลว่าหน้าแดงก่ำ



          “หึๆ ป้อนกูหน่อยดิ เมื่อกี้กินเองไม่ค่อยรับรู้รสเท่าไหร่เลย” ไทเกอร์ยังคงแกล้งอีกคนต่อ แอลกัดปากอย่างขวยเขินก่อนจะยอมตักข้าวใส่ช้อนแล้วป้อนอีกคน ไทเกอร์อ้าปากรับอย่างว่าง่ายก่อนจะเคี้ยวข้าวในปากพร้อมกับมองคนบนหน้าตักอย่างหวานซึ้งจนแอลสัมผัสได้



          “สรุปรอร่อยมั้ย?” แอลถามอีกครั้ง



          “อร่อย...” ไทเกอร์ว่าออกมา แอลยิ้มกว้างด้วยความดีใจแต่ก็ยิ้มกว้างไม่ได้นานใบหน้าใสก็ต้องขึ้นสีอีกครั้งเพราะประโยคต่อมาของอีกคน



          “...แต่มึงอร่อยกว่าและกู...” ไทเกอร์ยื่นหน้าไปชิดหูบาง



          “...อยากกินมึงมากกว่าข้าวแล้วว่ะ” สิ้นเสียงทุ้มปากหนาก็ประกบเข้ากับปากบางของคนบนหน้าตักทันทีโดยที่แอลไม่ทันได้ตั้งตัว รสจูบที่หอมหวานปะปนไปด้วยคความร้อนแรงทำให้แอลอ่อนระทวยในอ้อมแขนอีกคน ร่างบางถูกร่างสูงอุ้มขึ้นท่าเจ้าสาวก่อนที่ไทเกอร์จะพาแอลมาที่โวฟาแล้วขึ้นคร่อมทันที



          “อื้อออ....ไทเกอร์” แอลดันอีกคนออกเมื่อปากหนากำลังซุกไซ้ซอกคอขาว



          “ทำไม?” ไทเกอร์ขมวดคิ้ว



          “คะ...คือ...” แอลหน้าขึ้นสีจัด



          “ไม่อยากทำ?” ไทเกอร์เลิกคิ้วถาม



          “มะ...ไม่ใช่...แต่นี่มันโซฟากลางบ้าน งื้ออออ” แอลตอบไปก็เขินอายไป ไทเกอร์หัวเราะในลำคอกับคำตอบของอีกคนก่อนจะรวบอีกคนอุ้มท่าเจ้าสาวอีกครั้ง



          “งั้นบอกทางไปห้องนอนมึงมาสิ”...ร่างบางถูกวางบนเตียงนอนอย่างแผ่วเบาก่อนที่ร่างสูงจะขึ้นคร่อมทันที แอลหน้าขึ้นสีระเรื่อเมื่อรับรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขาทั้งคู่ ไทเกอร์กระตุกยิ้มกับท่าทางเขินอายของอีกคน ปากหนาประกบเข้ากับริมฝีปากบางอีกครั้ง แอลก็เปิดปากให้อีกคนเมาเชยชิมความหวานภายในอย่างเต็มใจ จากจูบที่อ่อนหวานเริ่มร้อนแรงขึ้นจนได้ยินเสียงแตกซ่านของน้ำลาย แม้จะดูหยาบโลนแต่ก็สร้างความเสียวซ่านให้คนทั้งคู่ไม่น้อย



          “อ๊ะ...อื้อออ” แอลครางออกมาเมื่อริมฝีปากหน้าเปลี่ยนเป้าหมายจากริมฝีปากของเขามาเป็นซอกคอขาวแทน ปากหนาซุกไซ้และดูดเม้มซอกคอของอีกคนจนเกิดรอยบวกกับมือหนาที่ลูบไล้ไปทั่วกายบาง แอลเชิดหน้าขึ้นด้วยแรงอารมณ์ หัวสมองขาวโพลนไปหมดกว่าจะรู้ตัวอีกทีร่างกายของเขาและร่างสูงก็เปลือยเปล่าทั้งคู่แล้ว



          “อ๊ะ...อ๊ะ...” แอลครางออกมาเมื่อริมฝีปากหนาสัมผัสเข้าที่ยอดอก ไทเกอร์ยกยิ้มอย่างพึงพอใจที่สามารถเรียกเสียงหวานจากอีกคนได้ ลิ้นหนาตะหวัดเลียที่ยอดอกของอีกคนอีกครั้งจนแอลต้องแอ่นตัวขึ้นด้วยความความเสียวซ่า



          “อ๊ะ...สะ...เสียว” แอลว่าออกมา



          “หึๆ แล้วชอบมั้ย” ไทเกอร์ถามเสียงพร่า



          “อื้อออ...ชอบ” แอลว่าหน้าแดงก่ำ



          “อ๊ะ...อื้อ...อ๊ะ...” แอลสะดุ้งทันทีที่ไทเกอร์สอดนิ้วเข้ามาที่ช่องทางด้านหลังโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว



          “อย่าเกร็ง มึงจะได้ไม่เจ็บ” ไทเกอร์ว่า แอลพยายามลดความเกร็งลงทำให้ไทเกอร์สามารถสอดนิ้วที่สองและสามใส่เข้ามาได้ตามลำดับ นิ้วเรียวขยับเข้าออกเป็นจังหวะมีเผลอไปโดนเข้ากับตุ่มเสียวภายในทำให้แอลครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ยิ่งเสียงหวานที่ครางออกมา ยิ่งใบหน้าหวานที่ขึ้นสีด้วยแรงอารมณ์ ทำให้ไทเกอร์ตื่นตัวอย่างถึงที่สุด ร่างสูงถอนนิ้วออกมาก่อนจะแทนที่ด้วยแก่นกายที่ตื่นตัวเข้าไปทันที



          “อ๊า!!”



          “อึก...อย่าเกร็ง” ไทเกอร์ว่าออกมาด้วยความยากลำบากเมื่อเขาพยายามสอดใส่แก่นกายเข้าไปจนสุดแต่ไม่สามารถทำได้เนื่องจากอีกคนเกร็งตัว



          “จะ...เจ็บ” แอลว่าน้ำตาคลอ



          “กูจะอ่อนโยนกับมึง แต่มึงอย่างเกร็งเข้าใจมั้ย” ไทเกอร์ว่าเสียงนุ่ม มือหนาลูบหัวบางเบาๆอย่างอ่อนโยน แอลหัวใจอุ่นซ่านไปด้วยความอ่อนโยนของอีกคน ใบหน้าหวานพยักหน้ารับก่อนจะพยายามลดความเกร็งตัวทำให้ไทเกอร์สามารถสอดใส่เข้าไปจนหมด



          “อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...อ๊า...อ๊ะ...อ๊ะ...อื้อ...อ๊า” เสียงหวานครางเป็นจังหวะ มือบางกำผ้าปูที่นอนแน่นเพื่อระบายความเสียว ไทเกอร์ขยับสะโพกเร็วและรัวขึ้นเมื่อร่างบางใต้ร่างปรับตัวได้ เสียงเตียงนอนกระแทกผนังดังลั่นแต่ไม่ได้ทำให้ไทเกอร์ถ่อมแรงเลยสักนิด



          “อื้มมมม” ไทเกอร์อดที่จะครางในลำคอออกมาไม่ได้เพราะความเสียวซ่าน ร่างกายของอีกคนหอมหวานไม่มีเปลี่ยน ไม่ว่าจะเป็นตอนนี้ เมื่อก่อนหรือว่าเมื่อไหร่ก็ตาม



          “อื้ออ...ทะ...ไทเกอร์...อ๊ะ...อ๊า” แอลครางไม่ขาดปาก มือบางเปลี่ยนจากกำผ้าปูที่นอนมาเป็นโน้มคออีกคนให้ลงมาประกบจูบ ไทเกอร์ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใดเมื่อปากหนาสัมผัสกับปากบาง ลิ้นหนาก็สอดแทรกเข้ามาเชยชิมความหวานทันทีราวกับคนอดยากปากแห้งมานานทั้งๆที่เขากับอีกคนก็จูบกันบ่อย เสียงหวานครางกระเส่าไม่หยุดกว่าที่กิจกรรมรักจะสิ้นสุดลงก็กินเวลาไปเกือบสามชั่วโมง...ไทเกอร์นอนตะแคงมองร่างบางที่นอนหลับอยู่ข้างกาย มือหนาเกลี่ยที่ข้างแก้มอีกคนเบาๆ



          “มึงปิดบังอะไรกูอยู่กันแน่” ไทเกอร์พึมพำออกมา ตาคมมองไปที่ใบหน้าหวานอย่างต้องการหาคำตอบ อย่างที่บอกแอลโกหกไม่เก่งและไม่เคยโกหกเขาได้ เรื่องเมื่อสามปีก่อนก็เช่นกัน เขาไม่เคยเชื่อว่าแอลบอกเลิกเพราะหมดรักแต่ตอนนั้นเขาโกรธที่อีกคนไม่เชื่อมั่นในรักของเขาเลยทิ้งเขาไป และตอนนี้เขาก็เริ่มมีลางสังหรณ์อีกครั้ง เขากำลังกลัว กลัวว่าอีกคนจะทิ้งเขาไปอีกครั้ง...แอลตื่นขึ้นมาก็พบว่าบรรยากาศภายนอกเริ่มมืดแล้ว ตากลมเหลือบไปมองนาฬิกาที่ฝาฝนังก็ปรากฏว่าตอนนี้หนึ่งทุ่มแล้ว แอลพยุงตัวเองลุกใส่เสื้อผ้าก่อนจะเดินลงไปที่ชั้นล่างของบ้านทันที



          “อ้าว ตื่นแล้วเหรอ” ผู้เป็นป้าทักแอลขึ้น



          “เอ่อ...ไทเกอร์ล่ะครับป้า” แอลถามหาอีกคนทันทีเพราะตั้งแต่ตื่นมาเขาก็ไม่เจออีกคนเลย



          “กลับไปแล้วล่ะ เห็นว่าพี่ชายเรียกตัวน่ะ” แอลได้ยินอย่างนั้นก็หน้างอนิดๆ ไปแล้วทำไมไม่ปลุกกันเลยหรือไม่อย่างน้อยก็ควรทิ้งดพสต์อิทไว้ไม่ใช่หรือไง



          “ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ งอนไทเกอร์หรือไง” ผู้เป็นป้าว่าอย่างแซวๆ



          “เปล่าสักหน่อยครับ ว่าแต่ป้ากับยายทานอะไรมาหรือยังครับ ให้แอลทำให้ทานมั้ยครับ” แอลเปลี่ยนเรื่องทันทีเพราะอายผู้เป็นป้านิดๆที่ถูกแซว



          “กินกันมาแล้วล่ะ” ผู้เป็นป้าตอบยิ้มๆ แอลพยักหน้ารับก่อนจะทำท่าเดินไปหายายแต่ผู้เป็นป้าก็เรียกขึ้นก่อน



          “แอล...แม่โทรมาใช่มั้ย” แอลชะงักทันทีกับคำพูดของผู้เป็นป้า



          “ป้าอิงรู้”



          “อืม...แม่เราเขาก็โทรมาหาป้า บอกว่าจะมารับแอลกลับไป” อิงฟ้าว่าตามที่ได้คุยโทรศัพท์กับน้องสาว แอลหน้าเศร้าลงทันที



          “ไม่อยากกลับไปสินะ” อิงฟ้าว่าอย่างรู้ทันผู้เป็นหลาน



          “แอล...”



          “ทำไมไม่บอกแม่ล่ะว่ากลับมาคบกับไทเกอร์” ผู้เป็นป้าถามพร้อมขมวดคิ้ว



          “แอลกลัวแม่จะลำบากใจครับป้า แอล...” แอลกัดปากพร้อมนัยน์ตาสั่นระริก



          “เฮ้อ...เราก็เป็นซะแบบนี้ แคร์ความรู้สึกคนอื่นมากกว่าตัวเอง แล้วไทเกอร์ล่ะ ไทเกอร์รู้เรื่องนี้หรือยัง” แอลส่ายหน้าเป็นคำตอบ



          “แอลต้องบอกไทเกอร์นะ อย่าปิดบังเขาเหมือนสามปีก่อน” ผู้เป็นป้าว่าต่อ



          “แต่แอลกลัว...กลัวไทเกอร์จะโกรธ ฮึก กลัวว่าไทเกอร์จะเกลียดแอล” แอลว่าทั้งน้ำตา



          “ป้าเชื่อว่าไทเกอร์จะเข้าใจ เขารักแอลมากพอๆกับที่แอลรักเขา ไทเกอร์จะรอแอลได้” ผู้เป็นป้าว่าอย่างปลอบโยนพร้อมดึงหลานชายเข้ามากอด



          “ฮึก ครับ...ฮึก ครั้งนี้แอลจะขอเห็นแก่ตัว ฮึก...แอลจะขอให้เขารอ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ดราม่ากันต่อไปปปปปป 55555 ใครไม่ชอบแนวนี้แนะนำให้ลีฟออกไปเลยนะคะจะได้ไม่ต้องมาคอมเม้นด่ากันเพราะอารมณ์เสีย 555555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ใกล้จบแล้ววววววววว

___จางบิวตี้___

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

โอยมีแววดราม่าาา น้องแอลต้องเข้มแข็งมากๆนะ

[cchompoo]

บอกนะแอล อย่าให้เป็นแบบสามปีก่อนนะแอล   

[Wut_Sv]

บอกซะให้เคลียร์นะแอล อย่าให้ต้องเกิดเรื่องเดิมซ้ำสอง

[Yara]

เชื่อใจไทเกอร์หน่อยเถอะ ถ้าบอกไปเชื่อว่า ไทเกอร์ต้องหาทางออกได้แน่

[little_munoi]

บอกไทเกอร์เถอะนะ ชั้นกลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอย

[lizzii]

เเอลต้องบอกไทเกอร์นะ ไงงั้นดราม่าอีกแน่ๆ

ปล.ตัวเองเว้นระยะระหว่างบรรทัดสุดท้ายของเรื่องกับ talk ท้ายเรื่องเยอะไปไหมอ่าาาา
อ่านในมือถือมันกว้างมากเลยง่ะ

[HISY]

ไปบอกไปคุยให้รู้เรื่อง คนอ่านมันลุ้นนนน

[iceman555]

 

[Jang_B2UTY]

Tiger 16

 

 

          ....หลายวันผ่านไป...แอลรู้สึกว่าช่วงนี้ตัวเองมีความสุขมาก เป็นความสุขที่มีไทเกอร์อยู่ข้างๆ ไปเรียนพร้อมกัน กลับบ้านพร้อมกัน ไปกินข้าว ดูหนังหรือแม้แต่บางครั้งแอลก้ไปนอนที่คอนโดไทเกอร์ แอลไม่อยากจะคิดว่าถ้าวันหนึ่งความสุขเหล่านี้มันหายไปเขาจะทำยังไง แอลยังไม่ได้คุยกับไทเกอร์เรื่องที่แม่โทรมา แอลยังไม่พร้อม เขาแอบกลัว...กลัวว่าไทเกอร์จะไม่เข้าใจ อย่างที่รู้ๆกันว่าเขาพึ่งคืนดีกับไทเกอร์ เขาไม่อยากทำหรือพูดอะไรให้อีกคนเสียใจอีกครั้ง เขากลัวว่าเขาจะไม่ได้โอกาสครั้งที่สามจากไทเกอร์



          “คิดอะไรอยู่” ไทเกอร์ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าแอลเงียบไปขณะที่กำลังกินข้าวเช้าด้วยกัน วันนี้วันเสาร์เป็นวันหยุดทำให้เมื่อคืนแอลสามารถมาค้างที่ห้องของไทเกอร์ได้



          “เรื่อยเปื่อยน่ะ” แอลว่าพร้อมรอยยิ้มแห้งๆก่อนจะห้มหน้าตักข้าวต่อ



          “ไม่คิดจะบอกอะไรกูหน่อยหรือไง” แอลชะงักทันทีกับคำพูดของไทเกอร์



          “ไทเกอร์หมายถึงอะไรเรา...”



          “เรื่องที่มึงจะกลับไปอยู่กับแม่”



เคร้ง

มือบางปล่อยช้อนลงจานทันทีด้วยความตกใจกับคำพูดของร่างสูง



          “ไทเกอร์...คือ...” แอลเสียงสั่นบวกกับตากลมสั่นระริกด้วยอาการกลืนไม่เข้าคายไม่ออก



          “มึงคิดจะไม่บอกกูหน่อยหรือไง อย่างน้อยก็บอกลา?” ไทเกอร์เลิกคิ้วถามพร้อมกับน้ำเสียงเรียบนิ่งที่แอลไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ของอีกคนได้ แอลนั่งนิ่งกัดปากไม่พูดอะไรออกมา ไทเกอร์ถอนหายใจออกมาก่อนจะลุกออกจากโต๊ะกินข้าวแล้วหยิบบุหรี่ไปที่ระเบียงทันที เห็นดังนั้นแอลจึงรีบลุกตามไปทันที



          “ไหนว่าจะไม่สูบแล้วไง” แอลว่าพร้อมคว้าบุหรี่ในมืออีกคนเอาไว้



          “กูสูบเมื่อกูเครียด” ไทเกอร์ว่าพร้อมจับมือแอลที่จับบุหรี่ออก แอลยอมให้อีกคนจุดไฟสูบก่อนที่บรรยากาศระหว่างคนทั้งคู่จะตกอยู่ในความเงียบ ไทเกรอ์พ่นควันสีขาวออกจากปากพร้อมกับตาคมที่มองตรงไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย



          “ขอโทษ” แอลพูดออกมาเสียงแผ่วเบา



          “กูเกลียดคำนี้ของมึงชิบหาย” ไทเกอร์ว่าออกมาก่อนจะพ่นควันออกมาอีกครั้ง แอลยืนนิ่งไม่พูดอะไรเพราะรู้ดีว่าอีกคนกำลังไม่พอใจตัวเองอีกครั้ง แอลไม่สามารถสรรหาคำพูดดีๆมาได้เลย นอกจากคำว่าขอโทษ...ขอโทษจริงๆ



          “มึงคิดจะไปไม่บอกกูหรือไง” ไทเกอร์เป็นฝ่ายถามขึ้นเมื่อเห็นว่าแอลเงียบ



          “เปล่านะ...เราจะบอกไทเกอร์” แอลรีบตอบออกมาทันที



          “เมื่อไหร่? ถ้ากูไม่รู้เอง มึงจะบอกกูเมื่อไหร่?” ไทเกอร์พยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้ดูตะคอกใส่อีกคนแม้ว่าเขาอยากจะทำแค่ไหนก็ตาม แอลคงไม่สังเกตว่าตลอดหลายวันที่ผ่านมาเขาสังเกตอีกคนแค่ไหน แอลมีทีท่าเหม่อลอยเหมือนมีอะไรอยู่ในใจจนเขาทนไม่ไหวจึงต้องโทรหาป้าอิงฟ้าจึงได้รู้ว่าแอลกำลังคิดมากเรื่องที่แม่จะมาพากลับไปอยู่ที่ฝรั่งเศส บอกเลยว่าตอนที่รู้เรื่องเขาโกรธอีกคนมากที่คิดจะหนีไปโดยที่ไม่บอกกันอีกครั้ง ที่อีกคนทำท่าจะดูถูกความรักของเขาอีกครั้งแต่พอเห็นใบหน้าใสที่เต็มไปด้วยความเครียด ใบหน้าของอีกคนหม่นหมองไปมากและชอบทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ทุกครั้ง บางครั้งยิ้มก็ยิ้มแค่ปากแต่แววตาไม่ได้ยิ้มไปด้วยเลย มันก็ทำให้เขาโกรธไม่ลง



          “เรา...ฮึก...เราไม่รู้จะบอกไทเกอร์ยังไง เรากลัว ฮึก...เรากลัวไทเกอร์จะโกรธ เรากลัวไปหมด ฮึก...” แอลร้องไห้ออกมาเพราะความอัดอั้นตันใจที่เก็บไว้หลายวัน เขาไม่เคยนอนหลับสนิทได้สักวันเพราะทุกวันมันเต็มไปด้วยความเครียด



          “มึงแม่ง...เมื่อไหร่จะเลิกเก็บเรื่องทุกอย่างไว้กับตัวเองสักทีวะ ตอนนี้มึงกับกูเป็นอะไรกัน ไม่รู้หรือไง” ไทเกอร์ทิ้งบุหรี่ในมือก่อนจะจับไหล่แอลให้อีกคนมาประชันหน้า แอลหลับตาไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามองอีกคนจนไทเกอร์ต้องเชยคางอีกคนให้เงยขึ้นมา



          “เรา...”



          “แค่มึงบอก กูก็พร้อมจะเข้าใจ” ไทเกอร์ว่าต่อ แอลมองอีกคนด้วยนัยน์ตาสั่นระริกทันที



          “ฮึก...ไทเกอร์...รอ...รอเราได้มั้ย” แอลว่าออกมาบ้าง ตากลมมองอีกคนอย่างเว้าวอนทั้งน้ำตา ไทเกอร์นิ่งไปสักแปบก่อนจะพยักหน้ารับ แอลเผยยิ้มทั้งน้ำตาทันที



          “จริงๆนะ รอเรานะ ฮึก”



          “อืม...นานแค่ไหนก็จะรอ” สิ้นเสียงทุ้มปากหนาก็ประกบลงที่ปากบางทันที แอลเปิดปากให้อีกคนเข้ามาเชยชิมความหวานในโพรงปากด้วยความเต็มใจ มือบางโอบรอบคอร่างสูงเอาไว้พร้อมกับจูบตอบอีกคนไปด้วยความอ่อนโยน



          “เลิกร้องไห้ เลิกทำหน้าเศร้า กูไม่ชอบที่มึงเป็นแบบนี้” ไทเกอร์ว่าหลังจากถอนจูบ นิ้วเรียวเกลี่ยคราบน้ำตาบนใบหน้าหวานอย่างอ่อนโยน แอลพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม



          “อื้ม”...วันนี้เป็นวันหยุดป้าอิงก็พายายไปทำกายภาพบำบัดที่โรงพยาบาลทำให้แอลอยู่บ้านคนเดียว แอลเลยชวนไทเกอร์มานั่งเล่นที่บ้านโดยเขาจะเข้าครัวทำขนมอร่อยๆให้อีกคนกิน



          “น่ากินมั้ย” แอลถามขึ้นพร้อมกับถือพายผลไม้ที่ตัวเองตั้งใจทำตั้งแต่เช้าออกมาจากเตาอบมาให้ไทเกอร์ที่นั่งอยู่ที่ห้องรับแขกดู



          “อืม” ไทเกอร์ตอบรับสั้นๆ แอลทำหน้างอทันที



          “ทำไมตอบแค่นี้ล่ะ” ไทเกอร์เลิกคิ้ว



          “แล้วจะให้กูตอบยังไง?”



          “ต้องบอกว่าน่ากินมากๆสิ” แอลว่าพร้อมยู่ปากใส่อีกคนอย่างน่ารัก ไทเกอร์กระตุกยิ้มกับท่าทางน่ารักๆของอีกคน



          “เออ น่ากินมากๆ” แอลยิ้มกว้างทันทีกับคำตอบที่ถูกใจของอีกคน



          “โอเค งั้นเดี๋ยวไปเอาใส่จานมาให้นะ” แอลว่าอย่างกระตือรือร้อนก่อนจะวิ่งเข้าไปในครัวอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันมองว่าพื้นมีรอยน้ำอยู่ทำให้...



ตุบ



          “โอ๊ยยย!” แอลร้องลั่นทันทีหลังจากที่ร่างบางล้มลงไปกองกับพื้น โดยที่ถาดพายผลไม้ในมือคว่ำจนไม่เหลือซาก



          “เจ็บหรือเปล่า” ไทเกอร์รับปรี่เข้ามาหาอีกคนทันที



          “เจ็บแต่ว่าพาย...” แอลมองพายผลไม้ด้วยแววตาเศร้าสร้อย เขาอุตส่าห์ตั้งใจทำตั้งนานเลยนะ



          “ช่างมันเถอะน่ะ ไหนดูเข่าดิ๊” ไทเกอร์ว่าก่อนจะจับอีกคนให้นั่งดีๆพร้อมกับดูที่หัวเข่าของอีกคนที่ตอนนี้ขึ้นรอยเขียวช้ำ



          “ลุกไหวมั้ย” แอลพยักหน้ารับก่อนจะพยายามลุกขึ้นแต่ก็ไม่สามารถลุกได้เมื่อหัวเข่ามันเจ็บมาก



          “อ๊ะ...ไทเกอร์” แอลร้องออกมาทันทีที่อีกคนช้อนตัวเขาขึ้นอุ้มท่าเจ้าสาวก่อนจะพามานั่งที่โซฟาก่อนที่ร่างสูงจะเดินไปหยิบกล่องยาที่ตู้ยาสามัญประจำบ้านและไปเอาน้ำแข็งใส่ผ้าขนหนูเพื่อมาประคบให้อีกคนมาทันที



          “เดี๋ยวเราทำเอง” แอลว่าพร้อมกับพยายามแย่งผ้าห่อน้ำแข็งจากอีกคน



          “เดี๋ยวกูทำให้” ไทเกอร์ว่าพร้อมกับเอาผ้าห่อน้ำแข็งประคบที่หัวเข่าอีกคนอย่างแผ่วเบา แอลมองอีกคนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาประคบแผลให้เขาด้วยรอยยิ้ม แอลรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่อยู่กับไทเกอร์ ไม่ว่าจะเป็นตอนนี้หรือสามปีก่อน เขาไม่รู้ว่าความสุขเหล่านี้จะถูกพลัดพรากไปอีกครั้งเมื่อไหร่แต่เมื่อไทเกอร์ยืนยันว่าจะรอ เขาเองก็จะเชื่อมั่นใจรักของเรา



          “มองอะไร” ไทเกอร์เงยหน้าขึ้นมาถาม



          “มองไทเกอร์ไง” แอลว่ายิ้มๆ



          “หึๆ กูหล่อหรือไง?” ไทเกอร์เลิกคิ้ว แอลพยักหน้ารับพร้อมใบหน้าใสที่ขึ้นสีระเรื่อ ไทเกอร์ยิ้มตอบซึ่งเป็นรอยยิ้มหวานในรอบสามปีที่แอลได้เห็นมัน แอลหัวใจเต้นรัวด้วยความดีใจ



          “เสร็จละ” ไทเกอร์ว่าหลังจากที่ประคบเย็นทายาให้อีกคนเสร็จ ร่างสูงเดินเอากล่องยาไปเก็บและเอาผ้าไปซักตากก่อนจะเดินกลับมาที่ห้องรับแขก



          “จะลุกไปไหน” ไทเกอร์ถามเสียงเข้มทันทีที่เห็นว่าแอลทำท่าจะลุกขึ้นจากโซฟา แอลสะดุ้งก่อนจะหันมาทำหน้าเจื่อนใส่ไทเกอร์



          “เอ่อ...คือ...”



          “ขาเดี้ยงแล้วไม่เจียมตัว” ไทเกอร์ว่าดุๆก่อนจะเดินเข้ามานั่งข้างๆอีกคน



          “เราแค่จะไปเอาพายอีกถาด” แอลว่า ความจริงเขาอบพายไว้สองถาด แต่ถาดแรกรูปทรงมันแปลกๆเลยอบใหม่ซึ่งก็คืออันที่ล่วงพื้นนั่นแหละ



          “ไม่ต้องเลย นั่งเฉยๆเถอะ” แอลหันมายู่หน้าใส่ไทเกอร์



          “ทำไมชอบทำปากงี้วะ” ไทเกอร์ถามอย่างขำๆพร้อมกับบีบปากอีกคนเบาๆ



          “อื้ออออ อย่าแกล้งสิ” แอลว่าพร้อมดึงมือหนาออก ไทเกอร์หัวเราะร่าทันทีที่ได้แกล้งอีกคนซึ่งรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของอีกคนก็ทำให้แอลหัวใจเต้นรัวอีกครั้ง นานแค่ไหนแล้วนะที่เขาไม่ได้เห็นรอยยิ้มที่ออกมาจากใจของอีกคนแบบนี้ นานแค่ไหนแล้วนะที่เขาพรากสิ่งที่สวยงามแบบนี้ไปจากอีกคน



          “มองไร?” ไทเกอร์ถามอีกครั้งเพราะเห็นว่าตากลมกำลังมองมาที่เขา



          “มองแฟน” แอลตอบสั้นๆด้วยรอยยิ้ม ไทเกอร์กระตุกยิ้มก่อนจะยกตัวคนข้างกายขึ้นมานั่งบนหน้าตักท่ามกลางความตกใจของแอลทันที



          “ทะ...ทำอะไรน่ะ”



          “อยากจูบ” ไทเกอร์ว่าสั้นๆก่อนที่ปากหนาจะประกบเข้ากับริมฝีปากบางทันที แอลหลับตาพริ้มตอบรับจูบของอีกคนทันที มือบางโอบรอบคออีกคนพร้อมกับจูบตอบกลับไป รสจูบที่หอมหวานดำเนินไปท่ามกลางความอบอุ่นใจของคนทั้งคู่ก่อนที่...



          “ทำอะไรกันน่ะ!” แอลรีบผละออกจากไทเกอร์ทันทีก่อนที่ตากลมจะเบิกกว้าง



          “แม่...”



          “แอล...ไทเกอร์”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ชอบตัดฉับๆๆๆ 555555 มีความต้องโดนคนอ่านด่าแน่ๆ 555555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ใกล้จะจบแล้วววววววววว

___จางบิวตี้___

[Wut_Sv]

กำลังหวานเลย คุณแม่สายป่วนก็มาซะงั้น

[boonpa]

  จะซึ้งเข้าหน่อยเรื่องยุ่งมาอีกแระ

[iceman555]

 

[viewier]

คุณแม่คะ คุณแม่อย่าแยกเค้าออกจากกันเลยนะคะ
ที่ผ่านมาก็ห่างกันไปนานแล้ว ไม่ใช่อะไรอะ
แม่มาก็กลัวแม่ไว้ก่อน เดี๋ยวแม่จับแยก ซวยเลยนะ
กว่าจะกลับมาคบกันได้

[cchompoo]

แม่คงไม่ขัดขว้างหรอกใช่ม้า

[Yara]

คุณแม่มาพอดี ไทเกอร์เคลียร์กับแม่หน่อย เผื่อแม่จะยอมให้แอลอยู่ที่ไทยต่อ

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

เค้าจูบกันค่ะแม่
โอยยยยย หวานกำลังดีเลยค่ะ อย่าเพิ่งดราม่าน้า TT

[little_munoi]

ตะลึงตึงๆๆๆๆๆ
ตายล่ะ แม่มา .. งานงอก!!

[ราตรีสีน้ำเงิน]

[Papangtha]

ขุ่นแมมมมม่