[ต่อจากด้านบน]“นึกใจดีอะไรคะคุณธัน จู่ๆ ก็จะเลี้ยงพวกเรา” ญาดาแซวธันวาเมื่ออีกฝ่ายประกาศว่าจะขอเลี้ยงมื้อเย็นแบบจัดหนัก
จัดเต็มทุกคน โดยการสั่งโรงแรมหรูมาจัดอาหารชุดใหญ่ให้ที่ร้านหลังเลิกงาน เสือจึงสนองความประสงค์ด้วยการจะปิด
ร้านเร็วขึ้นเพราะไม่อย่างนั้นต้องทานหลังทุ่มนึงจะหิวกันพอดี ญาดาอยากถามว่าชลธรไม่มาด้วยหรือแต่ก็ปากหนักเกินกว่า
จะถามออกไป
“พอดีผมปิดโปรเจ็คใหญ่ได้ครับเลยอยากฉลองแต่ไม่อยากนัดเพื่อนออกไปแฮ้งเอ้าท์ข้างนอก พรุ่งนี้มีงานเช้าดื่มมากไม่ดี”
เหมามองหน้าคนตอบอย่างทึ่งๆ เล่นได้เนียนมาก มาดสุขุมยิ้มนิดๆ มุมปาก ใครจะไม่หลงกลวะ สงสัยต้องคืนคำเสียแล้ว
ว่าไม่ได้แหะคุณธันนี่
“ถูกต้องแล้วค่ะ สงเคราะห์ลูกนกลูกกาที่นี่ดีแล้ว เพื่อน้องผู้หิวโหยใช่ไหมเหมา”
“ใช่ครับเจ๊ บุญปากเหมาสุดๆ อดอยากมาหลายวัน”
“น้อยๆ หน่อยย่ะ ฉันออกจะเลี้ยงดูดี” ญาดารีบออกตัวเดี๋ยวธันวาเข้าใจผิดหาว่าเธอดูแลผู้ร่วมบ้านไม่ดี
“พี่เหมาตะกละครับพี่ฟ้า อย่าไปถือเลย”
“อ้าวๆ หมอกพูดอย่างนี้ได้ยังไง นี่พี่นี่เชื้อนะ”
“เชื้ออะไรหมอก” ธันวาแซวขำๆ เมื่อเห็นเหมาโวยวาย หันไปเขกหัวน้องชายเสียดัง
“คุณธันอยากรู้ต้องลองมาติดครับ” ธันวารู้ว่าอีกฝ่ายล้อเล่นด้วยความคะนอง แต่ทำไมตาเจ้ากรรมของเขาถึงมองไปที่ปาก
ช่างเจรจานั่น หรือจะลองติดดูสักทีว่าเชื้ออะไร
“คุณธัน!”
“หือ?” ธันวามัวแต่คิดอย่างอื่น จึงมองคนเรียกด้วยสายตางงๆ ว่าเรียกเขาทำไม
“เป็นอะไรครับ นิ่งไปเลย กลัวผมทำจริงใช่ไหมล่า ป๊อดอะ”
“พอๆ เจ้าเหมา พอไม่มีใครห้ามเดี๋ยวนี้ลามปามใหญ่ ขอโทษคุณธันซะ” เสือเห็นว่าไม่ควรปล่อยไว้มันดูเกินงาม เขาไม่
อยากให้ธันวาว่าเอาได้
“เฮียอะ” เหมาทำหน้ากระเง้ากระงอดใส่เจ้านาย ก่อนยกมือขึ้นไหว้เกือบท่วมหัว
“ขอโทษครับคุณธัน ผมมันปากพล่อยไปหน่อย อย่าถือสาเลยนะครับ”
“ไม่เป็นไรเหมา ไม่เป็นไรครับคุณเสือ ไม่ต้องขอโทษ ผมชอบ ตลกดี”
“ว้าย! ว้าย!! คุณธันชอบเค้าอ้า” เหมากัดนิ้วชี้พร้อมกับเหวี่ยงตัวไปมา ทำท่าเขินอายได้อุบาทมากในสายตาของเสือ
“เหมาลูกค้าเข้า” ไออุ่นนึกดีใจที่มีลูกค้าเดินเข้าร้านมา ตอนนี้เขารู้สึกปวดหัวกับความล้นของลูกน้อง ที่ล้นแบบไม่มี
ขีดจำกัด ยิ่งโดนชมยิ่งเล่นใหญ่
“ครับ ไปแล้วครับ” เหมาเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์โดยมีหมอกเดินตามไปด้วยโดยไม่ต้องบอก เฮ้อพี่น้องสองคนนี้ช่าง
แตกต่างกันจริงๆ ไออุ่นได้แต่ส่ายหัว
“อาทานชอบยูกน้องหมาวเยอ” เมื่อลูกน้องไปแล้วก็ใช่ว่าจะหมดเรื่อง ลูกพี่ทะเลตั้งตัวเป็นทนายซักฟอกเสียเอง
“คือ..” ธันวานึกว่ารอดแล้ว เขาไม่รู้จะตอบอย่างไร ถ้าเป็นปกติเขาคงเล่นด้วยไปแล้ว อาจจะตอบว่าแน่นอน หรือชอบครับ
แต่ตอนนี้กลับไม่กล้าพูดคำนั้นออกไป
“พี่ทะเลกะชอบหมาว หมาวน่าลัก” ไออุ่นอดขำไม่ได้ช่างเป็นลูกพี่ที่อวยลูกน้องตลอดเวลา ใครพูดถึงเหมาไม่ได้เลย
เด็กชายทะเลต้องชมตลอด
“แบ่งกาน”
“ฮ่าๆๆ เจ้าลูกหมู สรุปคือกลัวโดนแย่งเพื่อนเล่นใช่ไหมหึ รีบบอกเลยนะว่าตัวเองก็ชอบ ต้องแบ่งกัน”
ญาดาหัวเราะชอบอกชอบใจในความหัวหมอของลูกหมูทะเล ฟังตั้งนานทีแท้ก็กลัวธันวาแย่งเอาเพื่อนเล่นไป
“คิกคิก” ลูกหมูทะเลหัวเราะกลบเกลื่อน ทำเอาผู้ใหญ่ฮากันทั้งโต๊ะ เด็กหนอเด็ก
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“ฟ้าออกมาเถอะ” ไออุ่นเปิดประตูห้องทำงาน เรียกเพื่อนให้ออกมาหน้าร้าน
“คนของโรงแรมจัดอาหารเสร็จแล้วเหรออุ่น” ญาดายังง่วงอยู่กับโปรแกรมลงยอดขายที่เธอไม่คุ้นเคยมากนัก จึงต้องใช้
เวลาศึกษาให้ชำนาญ
“เสร็จแล้ว”
“ได้ๆ แป๊บเดียวเดี๋ยวฟ้าตามออกไปเกือบเสร็จแล้ว”
“อืม แต่อย่านานนะ”
“หิวกันแล้วสิ งั้นอุ่นบอกให้ทานก่อนเลย ขออีกไม่เกินสิบนาทีเดี๋ยวฟ้าตามออกไป” ญาดาไม่ได้เงยหน้าจากจอคอมขึ้นมา
มองหน้าเพื่อน เธอจึงไม่เห็นพิรุธในตาของไออุ่น
ผ่านไปสิบกว่านาทีเสียงเปิดประตูดังเบาๆ ทำให้ญาดาต้องรีบตะโกนบอก ก่อนเพื่อนจะถึงตัว
“เสร็จแล้วๆ “ เธอรีบเซฟไฟล์และปิดคอม แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมาคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าเธอกลับเป็น...
“คุณหญิงประภา! สวัสดีค่ะ” ญาดาตกใจจนสะดุ้ง เธอรีบลุกขึ้นยืนยกมื้อไหว้แทบไม่ทัน
“สวัสดีจ้ะหนูฟ้า ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” เสียงของคุณหญิงยังนุ่มนวลไพเราะและเป็นกันเองกับเธอเหมือนเดิม
“ค่ะ คุณหญิงสบายดีนะคะ”
“สบายดีแล้วหนูล่ะจ้ะ สบายดีหรือเปล่า”
“สะ..สบายดีค่ะ” ญาดาอึกอักรู้สึกเหมือนเธอกำลังโกหกผู้ใหญ่อยู่
“คุณหญิงมาทานเลี้ยงกับคุณธันใช่ไหมคะ” ญาดาเข้าใจเอาเองว่าธันวาคงชวนแม่มาร่วมฉลองความสำเร็จด้วย
มิน่าล่ะถึงเลือกสั่งอาหารจากโรงแรมหรูมาเสียมากมาย ว่าแต่คุณหญิงเข้ามาทำอะไรในห้องทำงาน หรือมาเข้าห้องน้ำ
แต่เปิดผิดห้อง
“คุณหญิงคะ...” ญาดากำลังจะถามแต่ถูกคุณหญิงประภาพูดขัดขึ้นมาเสียก่อน
“นั่งก่อนสิหนูฟ้า ไหนๆ ก็เจอกันแล้ว คุยกันหน่อย”
“ค่ะคุณหญิงเชิญนั่งค่ะ” ญาดาผายมือไปทางเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน เธอชักใจคอไม่ดี ไม่แน่ใจว่าคุณหญิงจะคุยเรื่องอะไร
“แม่จะไม่อ้อมค้อมล่ะนะ หนูฟ้าท้องใช่ไหมลูก” ญาดาหน้าซีดเผือดเมื่อคุณหญิงประภาเข้าประเด็นโดยไม่เปิดโอกาสให้เธอ
ได้ทำใจเลยสักนิด
“ฟ้า..คือ..ฟ้า”
“ไม่เป็นไรจ้ะหนูฟ้า วันนี้ตาธรไปสารภาพกับแม่หมดแล้ว” ญาดามัวแต่ตกใจจนลืมสังเกตว่าคุณหญิงเปลี่ยนสรรพนาม
แทนตัวเองกับเธอ
“ลูกคนนี้แย่มาก แม่ไม่รู้จะขอโทษหนูฟ้ายังไง นี่สิ้นท่าแล้วถึงจะมาเล่าให้แม่ฟัง พอดุก็บอกว่าไม่อยากให้แม่มารบกวนหนูฟ้า”
“คือ..ฟ้า..” ญาดาพูดอะไรไม่ออกจริงๆ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้ควรทำอย่างไร
“แม่รู้ว่าหนูฟ้าโกรธตาธรที่ทำเรื่องอย่างนั้น แม่เองฟังทีแรกก็ยังรับไม่ได้ ไม่อยากเชื่อว่าเป็นลูกของตัวเอง ทำได้ยังไง
เมาแล้วไปรังแกหนูฟ้า แม่อยากตีให้หัวแบะแต่ก็กลัวหลานจะไม่มีพ่อ เลยต้องรีบให้พามาหาหนูที่นี่แทน” ญาดาเบิกตากว้าง
เมื่อได้ยินสิ่งที่คุณหญิงประภาพูด ชลธรไปบอกคุณหญิงแบบนั้นหรือ? บอกว่ารังแกเธอ
“หนูฟ้า” คุณหญิงประภาเอื้อมมือข้ามโต๊ะมากุมมือของญาดาเอาไว้
“คะคุณหญิง”
“ไม่เอา คุณหญิงคุณเหญิงอะไรกัน เรียกแม่สิจ้ะ ต่อไปนี้หนูฟ้าก็เหมือนลูกสาวแม่คนนึง”
“ฟ้า..”
“หนูฟ้าให้อภัยพี่เขาได้ไหมจ้ะ ถือว่าเห็นแก่ลูกในท้อง ถ้าไม่ถึงกับเกลียดพี่เขาก็ให้โอกาสพี่เขาสักครั้ง ได้ไหมลูก” เจอแบบ
นี้เข้าไปญาดาก็พูดอะไรไม่ออก ใครจะกล้าปฏิเสธคุณหญิงผู้อบอุ่นและอ่อนโยนคนนี้ได้ลงคอ
“ถ้าหนูฟ้ายอมให้โอกาสพี่เขา แม่จะเอาหุ้นทั้งหมดของเจ้าธรมายกให้หนูฟ้ากับหลานคนละครึ่ง ให้เจ้าธรเป็นแค่คนทำงาน
ให้ก็พอ แม่พูดแบบนี้หนูฟ้าอย่าเข้าใจผิดว่าแม่เอาเรื่องเงินเรื่องทองมาเป็นข้อแลกเปลี่ยนกับหลาน มันไม่ใช่นะลูก แม่แค่
อยากให้หนูฟ้ารู้ว่าแม่จะรักหนูฟ้าเหมือนลูก จะดูแลหนูอย่างดี จะไม่ให้หนูเสื่อมเสียเกียรติหรือน้อยหน้าผู้หญิงคนไหนเป็นอันขาด”
ญาดาก้มหน้าลง มองท้องตัวเองก่อนมองมือคุณหญิงประภาที่กุมมือเธอเอาไว้ ในหัวคิดทบทวนสิ่งที่คุณหญิงพูดทั้งหมด
เธอควรทำอย่างไรดี ใจนึงก็อยากดื้อดึงปฏิเสธออกไปแต่อีกใจนึงก็คิดถึงเหตุผลที่ควรตกลง ลูกของเธอจะมีพ่อ เธอจะได้อยู่
กับคนที่เธอชอบ ที่สำคัญเธอจะมีหลักประกันในชีวิต เงินไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่สิทธิ์ของลูกเธอ เธอควรมองข้ามหรือ
“นะจ้ะหนูฟ้าถือว่าแม่ขอร้อง เห็นแก่แม่สักครั้งได้ไหม ตาธรเองรักหนูฟ้ามากนะนี่มาสารภาพกับแม่เอง”
“คุณธรพูดแบบนั้นหรือคะ” ญาดาทำตาโตจนคุณหญิงแปลกใจ
“ใช่จ้ะ ทำไมหรือจ๊ะ อย่าบอกว่าตาธรไม่เคยบอกหนูฟ้านะ” ญาดารีบพยักหน้ารัวๆ เธอไม่เคยได้ยินเลยสักครั้ง
“ตายจริงลูกชายฉัน! ทำไมถึงโง่แบบนี้ มิน่าล่ะหนูฟ้าถึงไม่ตกลงด้วย”
“ใช่ค่ะ ไม่เคยบอกฟ้าสักครั้งใครจะไปอยากอยู่ด้วย” ญาดาเผลอทำเสียงกระเง้ากระงอด คุณหญิงประภายิ้มให้กับความน่ารัก
น่าชังของว่าที่ลูกสะใภ้
“เดี๋ยวแม่จัดการให้เองจะแกล้งเสียให้เข็ด เอาเป็นแยกห้องกันอยู่ดีไหม เดี๋ยวแม่ทำห้องให้หนูใหม่เอาให้ใหญ่เอาให้สวยเลย”
“ไม่เอาครับ” เสียงตะโกนดังมาจากหน้าประตูห้อง ญาดาหันไปมองถึงเห็นว่าประตูไม่ได้ปิด มันแง้มเอาไว้นิดนึง
“ตายแล้วตาธรทำไมทำตัวอย่างนี้ มาแอบฟังได้ยังไง” คุณหญิงประภาดุลูกชายที่ค่อยๆ โผล่หน้าออกมาจากหลังประตู
“ก็ผมกลัวคุณแม่พูดไม่สำเร็จนี่ครับ คนมันลุ้นทำไงได้”
“ดูนะดู ยังจะลอยหน้าลอยตาพูดอีก” คุณหญิงตีแขนลูกชายแรงๆ เมื่อชลธรเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างเก้าอี้ที่นั่ง
“ทำห้องใหม่ก็ดีครับแม่ เอาให้ใหญ่ขึ้นฟ้าไปอยู่ด้วยจะได้ไม่อึดอัด ส่วนห้องผมก็เปลี่ยนเป็นห้องของลูกไป”
ชลธรจัดการโมเมเองเสร็จสรรพ
“เดี๋ยวย่ะ หนูฟ้าเขายังไม่ได้ตกลงกับแม่เลยนะ” คุณหญิงประภานึกหมั่นไส้ลูกชาย ตอนไปหาเธอหน้าอย่างกับคนจะเป็น
จะตายตอนนี้ล่ะทำเป็นยิ้มแป้น
“ตกลงแล้วครับผมได้ยิน นี่ข้างนอกก็เตรียมฉลองกันอยู่ ใช่ไหมครับฟ้า” ชลธรทำเสียงอ้อนแต่ขาไม่ยอมขยับห่างมารดา
มีโล่กันไว้ก่อนมีชัยไปกว่าครึ่ง
“ไม่ต้องมาอาศัยแม่ โดยเสียบ้างก็ดีตาธร แม่จะออกไปรอพ่อที่ข้างนอก คุยกันเสียให้รู้เรื่อง หนูฟ้าตามสบายเลยนะลูก
จะลงไม้ลงมือก็ตามใจ ถ้าต้องเรียกรถโรงพยาบาลหรือปอเต๊กตึ๊งก็บอกมา แม่จะจัดการให้”
“โธ่แม่ครับ พูดอะไรแบบนั้นไม่ให้กำลังใจผมเลย” ชลธรโอดครวญเมื่อแม่ของเขาเลือกข้างแล้วเห็นๆ
“เสียใจย่ะฉันกำลังหลงลูกสาวคนใหม่ ใครรู้ตัวว่าตกกระป๋องก็เจียมตัวหน่อย” คุณหญิงประภาหยิกเอวลูกชายแรงๆ
จนร้องโอดโอย ก่อนส่งยิ้มปลอบใจให้ลูกสาวคนใหม่ ให้คุยกันเองก็ดีเหมือนกันจะได้เข้าใจกันเสียที
“แม่ผมใจร้ายชะมัด ไม่เหมือนฟ้าเลยใจดีที่สุด” ชลธรเดินเข้าไปใกล้นางพญาที่นั่งหน้าเชิดหลังตรง เขาแอบกลืนน้ำลายลงคอ
แต่ถึงตอนนี้แล้วต้องทำหน้าด้านเข้าไว้
“พรุ่งนี้เราไปจดทะเบียนกันไว้ก่อนนะครับ แล้วไปหาพ่อกับแม่ของฟ้ากัน แล้วผมจะพาคุณพ่อคุณแม่ไปหาท่านอีกที
ส่วนเรื่องงานแต่งเคุณแม่บอกว่าจะรีบหาฤกษ์ให้ ฟ้าอยากจัดที่ไหน จัดแบบไหน งบเท่าไหร่แล้วแต่ฟ้าเลยผมตามใจทุกอย่าง”
ชลธรรวบรัดเสร็จสรรพ ยอมรับว่าเขาอาศัยความเกรงใจที่ญาดามีให้แก่แม่ของเขาเป็นตัวช่วย
“คุณธรอยากพูดอะไรก็ตามใจค่ะ อยากทำอะไรก็ทำไม่เกี่ยวกับฟ้า”
“โธ่จะไม่เกี่ยวกับฟ้าได้ยังไงล่ะครับ” ชลธรคุกเข่าลงกับพื้น เขาหมุนเก้าอี้ของญาดาให้หันมาเผชิญหน้า ก่อนกอดเข้าที่เอว
เอาหน้าซบลงบนท้องที่นูนขึ้นมาบ้างแล้วของญาดา
“ให้โอกาสพี่นะครับ แต่งงานกับพี่ได้ไหม”
“หึ” เสียงหัวเราะในลำคอของญาดาทำให้ชลธรต้องรีบเงยหน้าขึ้นมอง ญาดาเบือนหน้าไปทางอื่นไม่มองหน้าเขา
“ฟ้าพี่ขอโอกาสจากฟ้าไม่ใช่ในฐานะพ่อแต่ในฐานะผู้ชายคนนึงที่ขอผู้หญิงที่เขารักแต่งงาน เขาอยากมีโอกาสได้ดูแลเธอ
อยู่ใกล้เธอ อยากขอโอกาสที่จะกลับมามีความสุขอีกครั้ง หลังจากเขาทำมันหายไปตั้งแต่วันที่เขาเสียผู้หญิงคนนี้ไป
เขาไม่มีคำแก้ตัว มีแต่ก้มหน้ายอมรับผิดและวอนขอโอกาสสักครั้ง ขอโอกาสพิสูจน์ว่าเขาก็รักเธอมากกว่าใคร เขาจะมีเธอ
คนเดียวและจะภักดีกับเธอตลอดไป”
“ฟ้าครับ ให้โอกาสพี่สักครั้งได้ไหม” ญาดามองสายตาอ้อนวอนของขลธร
เธอไม่ได้เชื่อหรือไม่เชื่อสิ่งที่ชลธรพูด คนเราไม่ควรเชื่อที่คำพูดแต่ควรเชื่อที่การกระทำ กับเวลาที่ผ่านมาชลธรได้แสดงให้
เธอเห็นแล้วว่าเขาสนใจเธอ แคร์เธอ ห่วงใยเธอ แต่จะนานแค่ไหนเวลาเท่านั้นที่จะเป็นตัวพิสูจน์
วันนี้สิ่งที่เธอได้คือ..คำว่ารักจากปากของชลธร ความมั่นใจในอนาคตจากคุณหญิงประภา คำว่าดีใจ..จากใจของเธอเอง
เท่านี้มันควรเพียงพอแล้วใช่ไหมสำหรับการตัดสินใจ
“นะครับฟ้า แต่งงานกับพี่นะ”
“ไม่มีทาง” ญาดาสะบัดตัวลุกขึ้นยืน เธอเดินเบี่ยงออกห่างจากชลธร มือกอดอกเอาไว้แน่น
“ฟ้า!!” น้ำเสียงของงชลธรอ่อนแรงจนแม้แต่ญาดายังรู้สึกได้
“ไม่ค่ะ ฟ้าไม่แต่งกับคุณธร” ญาดายังยืนยันหนักแน่นด้วยเสียงเรียบเย็น ถึงจะนึกสงสารชลธรอยู่บ้างในใจ
“พี่..” ชลธรคอตก เขาหมดหนทางแล้วจริงๆ ใช่ไหม ญาดาไม่ต้องการเขาแม้แต่น้อย
“ขอแต่งงานอะไรไม่โรแมนติกสักนิด แหวนก็ไม่มีซักวง ไม่ต้องมาขอความเห็นใจจากฟ้าเลยนะคะ ไม่แต่งค่ะ”
“ฟ้า!” ชลธรไม่รู้ตัวเลยว่าเขาเข้าถึงตัวญาดาได้อย่างไร รู้อีกทีเขาก็กอดญาดาไว้แน่น กอดยกขึ้นสูงแล้วเหวี่ยงไปรอบๆ ห้อง
“คุณธร ปล่อยฟ้าค่ะ ปล่อย ฟ้าเวียนหัว” ญาดาอุทานลั่น เธอตกใจจริงๆ ไม่ได้แกล้ง
“ขอบคุณฟ้านะครับ ขอบคุณมาก พี่รักฟ้าที่สุด” ชลธรรีบวางญาดาลงแต่ก็ไม่ยอมปล่อยง่ายๆ เขาทั้งกอดทั้งหอมไปทั่วหน้า
ดีใจยิ่งกว่าเรื่องไหนๆ ที่เคยเกิดขึ้นในชีวิต
“ฟ้ายังไม่ได้ตกลงเสียหน่อย” ญาดาทำปากยื่น มันดูน่าเอ็นดูมากสำหรับชลธรจนต้องขอขโมยจูบเสียหนึ่งที
“ไม่ตกลงพี่ก็ไม่สนแล้ว จะจับผูกติดให้แน่นเลย”
“บ้า!” ญาดาหน้าแดง เมื่ออีกฝ่ายทำหน้ากรุ่มกริ่มใส่เธอ
“โห ไม่เจ๋งเลย”
“เบาๆ ไอ้เหมา”
“คุณธรนี่ต้องจับมาเอาคคอร์สจีบหญิงใหม่ ไมเอาไหนสักนิด ดอกม้งดอกไม้ก็ไม่เตรียมา โอ๊ะ!!..”
ญาดาดึงประตูให้กว้างขึ้น ร่างสองร่างที่พิงประตูอยู่จึงร่วงลงสู่พื้นเพราะไม่ทันตั้งตัว
“อ้าวเจ๊ ว่าจะมาตามลูกพี่ทะเลหิวแล้ว” เหมาผู้ไหลลื่นย่อมใช้ลูกพี่เป็นข้ออ้าง
“งั้นหรือ? พี่เสือล่ะคะ?”
“พี่มาตามเหมาไปยกเครื่องดื่ม”
“อ๋อ ฟ้านึกว่ามาแอบฟัง”
“ไม่มี้ ใครแอบฟังอะไร” เสือขึ้นเสียงเสียสูง รู้สึกเสียใจที่ไม่น่าปล่อยให้เหมาชักจูงให้มาแอบฟังได้เลย เสียผู้ใหญ่ก็งานนี้
“ดีเลยครับคุณเสือผมจะได้มีพยานเดี๋ยวคนงอแงโกงผมอีก” ชลธรกอดเอวญาดาไว้แนบชิด ตอนนี้เขาเป็นผู้ชายที่มี
ความสุขที่สุดในโลก
“โกงอะไรคะ ไหนมีใครได้ยินไหมว่าฟ้าบอกว่าตกลง”
“ไม่มี เหมาไม่ได้ยิน เจ๊บอกแต่ว่าคุณธรขอแต่งงานไม่โรแมนติก” เหมานึกสนุกอยากแกล้งชลธรเล่นเพราะเห็นว่าแฮปปี้
กันดีแล้ว
“อ๋ออออ ตกลงแอบฟังใช่ไหม”
“หา!! เอ่อ..เฮีย เฮียจะให้ยกอะไรนะ ไวน์ที่แช่อยู่ในตู้หรือเปล่าผมไปยกให้เดี๋ยวนี้เลย” เหมาวิงแจ้นออกจากที่เกิดเหตุ
อย่างรวดเร็ว เจ๊ฟ้านะเจ๊ฟ้าหลอกเหมาได้ลงคอ
“พี่ไม่ได้ตอบนะ” เสือรีบยกมือขึ้นทั้งสองข้างเพื่อบอกว่าเขาไม่เกี่ยว
“พี่มาตามเหมา ตามแล้วก็จะไปรวมกลุ่มกับคนอื่นแล้ว ฟ้ากับคุณธรก็ตามมาเร็วๆ นะ คุณพ่อคุณธรมาถึงแล้ว”
เสือก็ใช่ว่าจะไวน้อยกว่าลูกน้อง หาช่องให้ตัวเองได้ก็เผ่นแน่บ
“มีพยานตั้งสองคน ฟ้าเบี้ยวพี่ไม่ได้แล้ว” ชลธรหมุนญาดาเข้าหาตัว เขาสอดสองมือไปกอดไว้รอบเอวคนรัก
“พยานก็บอกอยู่เห็นๆ ค่ะว่าไม่ได้ยินฟ้าตกลง ไปหาวิธีมาขอใหม่ก่อนเถอะ ถูกใจแล้วจะตอบ”
“ได้เลยครับ”
ชลธรถือโอกาสแอบจูบกระหม่อมของญาดาอีกที ก่อนจะโอบเอวพาเดินออกมาหาทุกคนที่มารวมตัวกันอยู่ที่นี่
เพื่อพวกเขาทั้งสองคน
รอก่อนเถอะ ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้หนุ่มคนนั้นอย่างเขาหรือจะพลาดขนาดนี้ นี่เพราะมัวแต่กังวลอยู่หรอก จึงลืมหมดทุกสิ่งทุกอย่าง
โรแมนติกกว่าชลธรก็ต้องโรมิโอแล้วล่ะ เขาบอกได้เลย
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
**ตอนหน้าตามว่าที่ลูกสะใภ้(ไออุ่น)เข้าบ้านสามีกัน
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1222695 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก