ตอนที่ 45 ครอบครัวเหมาซุกหน้าลงกับหมอน รู้สึกเกียจคร้านเกินกว่าจะขยับตัว รอบข้างเงียบเชียบเขาจึงคาดเดาว่ายังไม่มีใครตื่น
นอนต่ออีกนิดคงไม่เป็นไร ว่าแต่ทำไมหมอนของเขามันถึงแข็งนัก ขยับได้ด้วย
ขยับได้! เมื่อสติสัมปชัญญะกลับมาเต็มร้อย เหมารีบผงกหัวขึ้นเพื่อมองสิ่งที่เขานอนซบอยู่ ชัดเจนว่าสิ่งที่เห็นคือ
เสื้อนอนสีขาวสะอาดของใครบางคน เหมากลืนน้ำลายลงคอก่อนเลื่อนสายตาจากอกขึ้นไปยังใบหน้าเจ้าของเสื้อ
“อรุณสวัสดิ์ครับ” อย่างเดียวที่เหมานึกออกเมื่อโดนหมอนขยับได้จ้องเขม็งมา คือฉีกยิ้มส่งให้และกล่าวอรุณสวัสดิ์
“กว่าจะตื่นได้ทำไมถึงนอนดิ้นแบบนี้”
“ผมนอนดิ้นเหรอครับ” เหมาเกือบยกมือขึ้นทาบอกประกอบท่าตกใจ แต่กลัวโดนหาว่าแกล้งทำจึงหยุด
“ผมไม่ใช่คนนอนดิ้นครับ” เขานอนห้องเดียวกับหมอกมาตลอดไม่เห็นเคยโดนน้องบ่น
“ไม่ดิ้นแล้วนี่อะไร” อะไร? เหมามองตามมือของธันวาที่ชี้ไปทางปลายเท้า
“ขาใครนั่นทำน่าเกลียด ไปพาดบนขาคุณธันได้ยังไง” เหมายกขาออก เงยหน้าขึ้นมองธันวาด้วยสายตาประจบประแจง
“ขาใครก็ไม่รู้ครับผมจัดการให้แล้ว คุณธันไม่ต้องเป็นห่วง..โอ้ย! โอ้ย!” เหมาร้องลั่นเมื่อโดนธันวาเอื้อมมือมาบิดแก้ม
“คุณธันหยิกผมทำไม” คนพูดปากยื่นปากยาวมือลูบแก้มตัวเองป้อยๆ
“ใครหยิก มือใครไม่รู้ไม่ใช่มือฉัน”
“คุณธันใจร้าย” เหมาทำเสียงตัดพ้อ หยิกแก้มเขาเสียแรงขึ้นรอยแดงหรือเปล่าก็ไม่รู้
“ถ้าฉันใจร้ายจะเป็นหมอนข้างให้นายทั้งคืนไหม” เหมาตาเบิกโต เขาลืมไปว่าตัวเองติดหมอนข้างขนาดไหน ต้องได้นอน
กอดถึงจะหลับสนิท แต่เมื่อคืนเนื่องจากได้เบียร์ไปหลายกระป๋อง เมื่อหมอกเสนอตัวนอนโซฟาให้ เหมาจึงสลบบนเตียงทันที
หลังอาบน้ำเรียบร้อย
“คุณธันไม่ปลุกผมล่ะครับ” เหมาถือว่ามีความผิดร่วมกัน ไม่ปลุกเขาเองนี่นาช่วยไมได้
“คิดว่าไม่ปลุกเหรอ”
“อ่า..” เหมาถึงกับไม่กล้าซักต่อ พูดแบบนี้แปลว่าเขาไม่ยอมตื่นเอง
“ฉันจับนายพลิกกลับไปนอนฝั่งตัวเองไม่รู้กี่หน พอเคลิ้มๆ จะหลับก็กลับมาอีกแล้ว ขาแทบจะพาดขึ้นหน้าฉัน”
ธันวายอมรับว่าเขาโกหกออกไปคำโต เพราะนอกจากจะไม่ผลักแล้วเขายังนอนกอดเด็กแสบไว้อีกด้วย
“อันนั้นก็เกินไปครับ ผมไม่ได้นอนดิ้นจะได้เอาขาฟาดหน้าคุณธัน ผมติดหมอนข้างอย่างมากก็กอดกับก่าย”
“เด็กอะไรนอนซนชะมัด อยู่บ้านนอนกอดหมอกทุกคืนไหม”
“กอดหมอนข้างสิครับ ผมมีทั้งหมอนข้างทั้งตุ๊กตาจะกอดหมอกทำไมฟ้าได้ผ่าตาย อ๊ะ!..คุณธันทำอะไรครับ”
เหมาย่นหน้าหนีเมื่อธันวายกมือขึ้นมาอังใต้จมูกเขา
“ยังหายใจดีไม่เห็นตาย”
“ก็นี่คุณธันไม่ใช่หมอก” เรื่องแค่นี้เหมาเอาตัวรอดได้สบาย
“อืม แปลว่าถ้าเป็นฉันกอดได้จูบได้ใช่ไหม?” ไม่บ่อยครั้งที่เหมาจะจนแต้ม แต่ครั้งนี้เขาเอาแต่ใจเต้นรัวคิดคำพูดไม่ออก
“คุณธัน” เหมาเรียกอีกฝ่ายด้วยเสียงคล้ายคนกำลังละเมอ
“ทำไมผมถึงใจเต้นเร็ว” เหมาจับมือธันวามาวางทาบทับบนอกใกล้กับตำแหน่งของหัวใจ
“นายสนใจฉัน” ธันวาโมเมทันที เขาอาศัยความอ่อนหัดและความซื่อของเหมาให้เป็นประโยชน์
“แล้วคุณธันสนใจผมไหม” เหมายกมือขึ้นวางทับบนอกของธันวาบ้าง แต่กลับพบว่าหัวใจของธันวาเต้นเป็นปกติดี
“ไม่ยุติธรรมเลย” เหมาบ่นอุบเมื่ออีกฝ่ายไม่เป็นเหมือนเขา เหมาไม่ได้โง่จนไม่รู้ว่าหัวใจเต้นเร็วคืออะไรแต่ที่เขาต้องถาม
เพราะธันวาเป็นผู้ชาย เขาจึงไม่มั่นใจนักว่ากับผู้ชายมันแปลว่าอะไร
“เด็กเอ๋ยเด็ก เวลาอยู่กับคนที่ชอบนายใจเต้นเร็วตลอดเวลาไหม ถ้าอยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืนไม่ต้องหามส่งโรงพยาบาลเลยเหรอ
ถ้านายอยากรู้ว่าฉันใจเต้นเร็วเหมือนนายไหมต้องทำแบบนี้” ธันวาดึงเหมาเข้ามาชิด ประกบริมฝึปากลงไปบดเคล้ากับ
ปากได้รูปของอีกฝ่าย ย้ำซ้ำๆ ลงไป จนร่างที่อยู่ในอ้อมแขนอ่อนระทวย
“ทีนี้เต้นเร็วพอหรือยัง” เสียงกระซิบข้างหูทำเอาเหมาหน้าแดงเรื่อ
“พะ..พอแล้ว..ครับ” อยู่กับธันวาเหมารู้สึกตัวเองไม่เหมือนเดิม เขาคิดอะไรไม่ค่อยออก พูดจาติดๆ ขัดๆ แถมหน้าก็เอาแต่
ขึ้นสี ขืนใครเห็นเขาเป็นแบบนี้ต้องโดนหัวเราะเยาะแน่ๆ
ใครเห็น? ฉิบแล้ว!! เหมาหันขวับไปทางโซฟา แต่มันว่างเปล่า มีเพียงผ้าห่มที่ถูกพับไว้อย่างดีวางบนหมอนใบใหญ่
“หมอกตื่นไปถ่ายรูปพระอาทิตย์ขึ้นตั้งแต่ยังไม่หกโมงเช้า”
“หมอกชอบถ่ายรูป” เหมาอยากตบปากตัวเอง พูดอะไรไร้สาระธันวารู้อยู่แล้วไม่ต้องไปบอกหรอก แต่เขาก็ไม่รู้จะพูดอะไร
ต่อ สถานการณ์เข้าขั้นคับขันมันตื่นเต้นไปหมด
“แล้วนายล่ะชอบอะไร”
“ซักประวัติผมหรือครับ”
“เรียกว่าทำความรู้จักดีไหม ฉันอยากรู้ว่านายชอบอะไรไม่ชอบอะไร”
“ผมชอบจูบของคุณธัน” เหมามองปากสวยเกินชายของธันวา เขาชอบมองมันมาตั้งนานแล้วถึงได้แซว แต่ไม่คิดว่า
เจ้าของปากสวยจะจูบเก่งขนาดนี้
“นายนี่มันแสบจริงๆ “ ธันวาพูดแค่นั้นก่อนดึงเหมาเข้ามาจูบอีกครั้ง เด็กแสบไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง เขินอายอยู่ดีๆ
ก็โพล่งคำตอบนี้ออกมาหน้าตาเฉย ขัดกันจนอธิบายไม่ได้ แต่เพราะเหมาเป็นแบบนี้ถึงดึงดูดเขาให้เข้าหา
“หมาว หมาว เปิดหน่อย เปิดห้ายพี่ทะเลหน่อย” เสียงเคาะประตูปังๆ ทำเอาเหมาสะดุ้งเฮือกรีบผละหน้าออก
“ไปเปิดประตูสิ” คนมีสติมากกว่าเพียงแค่ปล่อยมือที่กอดอยู่ออก ขโมยหอมแก้มเขาอีกครั้งพร้อมสั่งเสียงเรียบ
“มาแล้วครับ” เหมาเปิดประตูห้องให้ลูกพี่ทะเลกับหมอกเดินเข้ามา
“พี่อุ่นให้ขึ้นมาตามครับ อาหารเช้าเสร็จแล้ว”
“ขอสามสิบนาทีจะรีบอาบน้ำ ถ้าใครหิวบอกให้ทานไปก่อนเลยไม่ต้องรอ”
“ได้ครับคุณธัน”
“เหมาอาบในห้องนี้ฉันจะไปอาบห้องพี่ทินเอง” ธันวาเดินไปหยิบข้าวของ เขาเองก็ลืมดูเวลามัวแต่เพลินอยู่กับสิ่งล่อตาล่อใจ
“หมาวไม่ฉะบายเหยอ ทำมายหน้าแดง” ธันวาชะงักเท้าที่ก้าวเกือบพ้นประตูห้อง เขาชะลอเพื่อฟังว่าเด็กแสบจะตอบว่าอย่างไร
“เหมาเป็นไข้ครับ” หลอกเด็กก็ต้องมุกนี้สินะ ธันวาเดินต่อเพราะหมดความสนใจแล้ว
“กินยาเยย เป็นไข้ต้องกินยา”
“ไข้นี้ไม่ต้องกินครับลูกพี่ เพราะเหมาเป็นไข้ใจ” ก่อนประตูจะปิดลงเสียงตัวแสบที่ลอดออกมาทำเอาธันวายิ้มกว้างโดย
ไม่รู้ตัว ไข้ใจงั้นเหรอ เห็นทีต้องรีบรักษาให้แล้ว
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“แด๊ด พี่ทะเลจากินคุนกุ้ง” ลูกหมูทะเลชี้มือไปทางกุ้งตัวโต
เช้านี้ไออุ่นกับหมอกช่วยกันทำข้าวต้มทรงเครื่อง พวกเขาจัดปลาหมึก กุ้ง หมู ขิง ต้นหอม พริกไทย ใส่ชามแยกวางไว้กลาง
โต๊ะ ใครอยากทานข้าวต้มอะไรก็เลือกตักใส่ได้เลย
“ทานหมูดีกว่าครับ เมื่อคืนทะเลทานกุ้งเยอะแล้ว” ทินภัทรเลือกตักหมูใส่ถ้วยข้าวต้มใบเล็กให้ลูกชาย ในระหว่างที่ไออุ่น
วุ่นกับการตักข้าวต้มเปล่าเพื่อเตรียมเสิร์ฟให้กับทุกคน
“แด๊ดก๊ะทานกุ้งเยอะแย้ว” ลูกหมูทะเลตาวาวเมื่อเห็นแด๊ดตักกุ้งใส่ชามของตนเอง
“พ่อตัวโตกว่าทะเลครับทานได้เยอะกว่าสองเท่า”
“แด๊ดโตแล้วทานเยอะทำมาย” ลูกหมูทะเลเอียงคอมองแด๊ดทำหน้างง
“เพราะโตแล้วไงครับพ่อถึงต้องทานเยอะๆ เพื่อให้เพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย” ทินภัทรอธิบายให้ลูกชายฟัง
“ม่ายฉิ อายอุ่นบอกพี่ทะเลกินเยอะๆ จาได้โตไวๆ แด๊ดก๊ะโตแล้วนี่คับ โตอีกเหยอ”
ทินภัทรหันไปมองศรีภรรยาที่ยังง่วนอยู่หน้าเตามีหมอกเป็นลูกมือ
“อุ่นครับมาตอบคำถามลูกที” ไออุ่นวางทัพพีลง เขาหันไปมองคนรักเห็นทำหน้าท้อแท้จึงเดินเข้าไปหา
“อะไรครับ”
“แด๊ดม่ายห้ายพี่ทะเลกินกุ้ง” เมื่ออาคนโปรดเดินมาหาลูกหมูทะเลชิงฟ้องก่อน
“พี่ทะเลเด็กดี อายอุ่นบอกกินเยอะๆ จาโตไวๆ พี่ทะเลเยยจากินเยอะๆ “
“เห็นไหมอุ่นไม่รู้หัวหมอเหมือนใคร” ทินภัทรส่ายหน้า สงสัยเขาต้องเอาลูกชายไปวัดไอคิวบ้างแล้วท่าทางจะเกินร้อยห้าสิบ
ขึ้นไปฉลาดเหลือเกิน
“ไม่เหมือนพ่อจะเหมือนใครล่ะครับ”
“ช่าย พี่ทะเลเหมือนแด๊ด”
“ชอบใจนะเจ้าลูกหมู เดี๋ยวนี้อาหลานช่วยกันรุมพ่อตลอดไม่มีใครรักพ่อเลย” ทินภัทรบ่นลูกแต่สายตาอ้อนไออุ่น
“คิกคิก แด๊ดตกกาป๋อง”
“แพ้ลูกแต่เช้าเลยนะคะพี่ทิน” ญาดาลงนั่งฝั่งตรงข้ามกับทินภัทร ตามด้วยชลธรที่เดินลงมาพร้อมกัน
“ข้าวต้มครับ” หมอกเดินถือถาดใส่ชามข้าวต้มมาเสิร์ฟ เขาวางให้ทั้งสองคนก่อนจัดการของตัวเอง
“ขอบใจหมอก พี่เสือทำไมนั่งเงียบล่ะคะ” ญาดาทักคนที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตากินข้าวไม่พูดไม่จา
“ลุงเขากลัวเข้าตัวครับพี่ฟ้า” รเมศเป็นคนตอบเสียเอง ดูเหมือนลุงของเขาจะกลัวหลานจริงจัง
“นั่นแหนะเมื่อคืนทำอะไรมาคะพี่เสือ ถึงต้องกลัว”
“เปล่า ไม่ได้ทำอะไร” เสือรีบปฏิเสธจนมีพิรุธ ยิ่งใส่เสื้อปิดคอยิ่งมีพิรุธเข้าไปใหญ่
“โหเฮียแต่งตัวจัดเต็มมาก” ไม่ใช่แค่ญาดาที่สังเกตเห็น แม้แต่เหมาที่เดินตามธันวาลงมาเป็นคนสุดท้ายยังต้องทัก
“มาเที่ยวทั้งทีมันก็ต้องหล่อบ้างสิวะ”
“อ๋อ..ฮ้าว...มีใครง่วงไหมครับ เมื่อคืนเหมานอนไม่ค่อยหลับได้ยินแต่เสียงแปลกๆ” เหมายกมือบิดขี้เกียจแกล้งหาวเสียงดัง
ทำเอาเสือหน้าเสียหันไปจ้องหน้ารเมศอย่างกินเลือดกินเนื้อ
“หึหึ” รเมศหัวเราะขำคนรัก ลุงขี้โมโหของเขาเป็นพวกยั่วขึ้นง่าย ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าที่ทำอยู่เป็นการยอมรับในทีถึงสิ่งที่คนอื่น
คาดเดา แต่เขาจะไม่บอกหรอกเดี๋ยวโมโหแล้วพาล เขาจะอดเปล่าๆ
“แล้วพี่เสือใส่เชิ้ตแขนยาวขนาดนั้นไม่ร้อนเหรอคะ ฟ้าร้อนจัง” ญาดายกมือซ้ายโบกไปมา
“เจ๊ แอร์ออกเย็นใกล้วัยทองหรือเปล่า”
“วัยทองบ้านแกสิเหมา แอร์เย็นแล้วร้อนไม่ได้เหรอ” ญาดายังโบกมือไปมา
“ฟ้า แหวนนั่น!” ไออุ่นเป็นคนสังเกตเห็นคนแรก ว่าบนนิ้วนางข้างซ้ายของเพื่อนมีแหวนเพชรเม็ดใหญ่สวมอยู่
“คุณธรขอเจ๊ฟ้าแล้วเหรอครับ ตอนไหนยังไง โหยขี้โกงขอกันสองคนในห้องเหมาอดเห็นเลย” เหมาโวยวายด้วยความ
เสียดายที่ไม่ได้เป็นสักขีพยาน
“อืม ขอเมื่อคืนฟ้าตกลงเรียบร้อย” ชลธรเล่าหน้าบาน เขามีความสุขมากที่ญาดาตอบตกลงแต่งงานกับเขาอย่างเป็น
ทางการเสียที
“เล่าเลยเจ๊เหมาอยากรู้ คุณธรโรแมนติกแค่ไหนเจ๊ถึงยอม” เป็นทีรู้กันว่าชลธรถูกปฏิเสธครั้งแรกนั้นเพราะเป็นการขอ
แต่งงานที่ไม่โรแมนติกเอาเสียเลย
“โรแมนติกมาก” ญาดาลกเสียงยาวแต่ไม่ยอมเล่าออกมาง่ายๆ
“เล่นตัวจริงจะเล่าไม่เล่า” เสือพลอยอยากรู้ไปด้วย สงสัยอยู่กับลูกน้องมากชักติดความอยากรู้อยากเห็นมา
“ก็ไม่มีอะไรมาก ฟ้าอาบน้ำออกมาก็เจอของวางกองอยู่เต็มเตียง มีโฉนดบ้านหลังนี้ บัตรเสริมไม่จำกัดวงเงิน ตั๋วไปปารีส
กระเป๋าที่อยากได้ รองเท้ารุ่นที่ไม่มีขายแล้ว กับแหวนเพชรเม็ดโตที่ใส่อยู่นี่ไง”
“ไม่มีแสงเทียน ไม่มีดอกไม้ ไม่มีใต้ดวงดาว” เหมาถามย้ำให้แน่ใจ
“ไม่มี”
“ไหนเจ๊บอกว่าต้องโรแมนติกที่สุดถึงจะยอมแต่งไง ไม่เห็นจะโรแมนติกสักนิด” เหมาฟังยังไงก็ห่างไกลจากคำว่าโรแมนติก
“ทำไมจะไม่โรแมนติก โรแมนติกออกจะตาย”
“อันนี้เขาเรียกว่างกเจ๊ไม่ได้เรียกโรมแมนติก” เหมายังยืนยันนั่งยันและพร้อมจะลงไปนอนยัน
“ไม่เคยได้ยินเหรอว่าเงินคือทุกอย่างเพราะฉะนั้นเงินคือความโรแมนติก”
“อื้อหือ คับเจ๊ยอมแล้วครับ ชัดเจนมาก” ญาดายักคิ้วให้เหมา เธอพูดให้มันสนุกไปอย่างนั้นเอง การจดจำรายละเอียดต่างๆ
ของเธอได้ต่างหากคือความโรแมนติกที่เธอได้รับ ชลธรแสดงให้เห็นว่าตลอดเวลาที่ทำงานด้วยกันมา เขาใส่ใจเธอและรับฟัง
สิ่งที่เธอพูดจึงจำได้ว่าเธอชอบอะไรไม่ชอบอะไร อย่างรองเท้ารุ่นนี้เธอเคยบ่นไว้นานแล้วว่าหาซื้อไม่ได้ ตั๋วไปปารีสก็เหมือนกัน
เธอเคยพูดไว้ว่าถ้าแต่งงานอยากไปฮันนีมูนที่ปารีส พูดไว้นานจนเธอเองยังลืมแต่ชลธรกลับจำได้ ส่วนบ้านพักตากอากาศ
ริมทะเลหลังนี้ชลธรซื้อเพราะเธอบ่นไม่ชอบภูเขา และของเล็กๆ น้อยๆ ที่มีค่ากว่าบัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินที่เธอได้รับแต่ไม่ได้
เล่าออกมา เช่นตุ๊กตาที่เธออยากได้แต่ไม่กล้าซื้อเพราะอายเด็ก หนังที่เธออยากดูแต่พลาด และอื่นๆ อีกมากมาย มันทำให้เธอ
มีความสุขรู้สึกตัวเองมีค่าและเป็นคนสำคัญของชลธร แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับเธอ
“มันต้องมีอะไรหมกเม็ดไว้แน่เลยใช่ไหมฟ้า” เสือคาดเดา แค่นี้ไม่น่าซื้อใจญาดาได้
“ไม่บอกแต่จะแต่งแล้วจ้า” ญาดาโชว์แหวนไปรอบๆ เพือให้เห็นกันอีกครั้ง
“ยินดีด้วยครับพี่ฟ้า” หมอกแสดงความยินดีเป็นคนแรก
“ได้ข่าวว่ารู้วันแต่งแล้ว สถานที่ก็ไปดูมาแล้ว เหมาต้องตื่นเต้นด้วยไหมเจ๊” แต่พี่ชายยังคงกัดญาดาไม่เลิก
“เหมาอย่าไปแซวฟ้า ฟ้าไม่ได้ตกลงเสียหน่อย ถึงเตรียมทุกอย่างแต่ก็ไม่ยอมไปดูชุด กลัวว่าไปดูแล้วคุณธรจะไม่ยอมขอ”
“แหมๆ ตั้งแต่มีครอบครัวนี่ร้ายขึ้นนะอุ่น กัดเพื่อนเหรอ”
“ทำมายผู้ใหญ่ชอบกัดกาน” เสียงเล็กๆ ที่เงียบไปนานจนผู้ใหญ่ลืมไปว่านั่งอยู่ด้วยแทรกขึ้นมา
“แด๊ดก๊ะชอบกัดอายอุ่น อายอุ่นก๊ะชอบกัดอาฟ้าเหยอ”
“อุ่นนนน ฮ่าๆ” ญาดาหัวเราะแบบฉุดไม่อยู่ พอๆ กับเสือและเหมา ส่วนทินภัทรพยายามกลั้นยิ้มเพราะกลัวโดนคนรักทำ
โทษไม่ให้พาไปสวนสัตว์
“ทะเลรู้ได้ไงลูก” ญาดาพูดไปหัวเราะไปเพราะยังหยุดไม่ได้
“พี่ทะเลเห็น ลุงเฉือโดนอาโลมจุ๊บม่ายกัด แต่อายอุ่นโดนแด๊ดกัด” ไออุ่นแทบจะมุดลงใต้โต๊ะ โธ่อย่างนี้คนอื่นจะคิดยังไง ว่า
ทินภัทรจูบเขาร้อนแรงแค่ไหน ทะเลถึงเห็นเป็นกัดไม่ใช่จูบ
“ฮ่าๆ ข้าวต้มอร่อยดีนะอุ่น มีใครเอาเพิ่มไหม” เสือหยิบชามตัวเองลุกขึ้น เขาหัวเราะได้แห้งแล้งมาก เหมาอยากทักว่าจะไป
ตักทำไมของเดิมยังไม่หมด แต่คิดว่าขืนทักคราวนี้อาจโดนเตะได้จึงเงียบปากไว้
“พ่อไม่ได้กัดครับทะเล พ่อแค่หยอกอาอุ่นเล่น”
“หยอกเล่น” ลูกหมูทะเลทวนคำ
“ใช่ครับเหมือนเวลาพ่อชอบฟัดทะเลไง แบบนั้นเรียกว่าหยอกเล่นเหมือนกัน”
“อายอุ่นน่าฟัด”
“หึ” ญาดาว่าเธอกลั้นหัวเราะดีแล้วยังหลุดพรวดออกมา ไม่มีใครเหมาะกับครอบครัวนี้เท่าเพื่อนของเธอ ดูน่ารักน่าชัง
แค่เห็นยังมีความสุขตาม”
“ทำหัวเราะไปเถอะฟ้า เดี๋ยวน้องทรายคลอดออกมาบ้างจะรู้”
“ไม่หรอก เจ้าหญิงของพี่น่ารักเรียบร้อย อุ่นไม่ต้องห่วง” ชลธรชิงตอบเมื่อไออุ่นพูดถึงลูกสาวสุดที่รักของเขา
“ไปทำใครท้องมาคะ?”
“หือ? “ มุกนี้ของญาดาชลธรตามไม่ทัน จะว่าญาดาพูดถึงตัวเองก็ไม่น่าจะใช่
“ก็ที่บอกน่ารักเรียบร้อย ลูกฟ้าต้องเปรี้ยวจี๊ดเหมือนแม่ค่ะ”
“เอ่อ..อุ่นครับอย่าหาว่าผมรบกวนเลยนะ แต่ฝากเลี้ยงน้องทรายที่ร้านอีกสักคนได้ไหมครับ”
“คุณธรพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไงคะ หาว่าฟ้าเลี้ยงลูกไม่ดีเหรอ” ญาดาส่งค้อนให้ว่าที่สามี
“ไม่ใช่ๆ พี่กลัวฟ้าเหนื่อยไงครับ เลยขอให้อุ่นช่วยอีกคน” ชลธรรีบปฏิเสธ อนาคตเขาต้องรับมือกับสองสาวแสบหรือนี่
“งั้นก็แล้วไปค่ะ” ญาดาลงเสียงหนักมองหน้าคาดโทษเอาไว้ อยากได้ลูกสาวเรียบร้อยกลัวกรรมตามทันล่ะสิ เจ้าชู้ไว้เยอะดีนัก
“น้องซายของพี่ทะเล” ลูกหมูทะเลมองคนโน้นทีคนนี้ที กลัวผู้ใหญ่จะลืมเลยต้องบอกซ้ำ
“อ้าวอาฟ้าไม่ใช่แฟนลูกหมูแล้วเหรอครับ” แฟนคนล่าสุดข้องใจจนต้องถามเมื่ออยู่ๆ ก็คล้ายจะถูกปลดระวาง
“ม่ายช่าย”
“เจ๊โดนลูกพี่เบื่อแล้ว ฮ่าๆ”
“ปากๆ” ญาดาชี้หน้าเพื่อนร่วมบ้านคนพี่
“ม่าย ม่าย” ลูกหมูทะเลโบกไม้โบกมือกลัวอาฟ้าน้อยใจ
“พี่ทะเลม่ายเบื่อ”
“ไม่เบื่อแล้วทำไมไม่ใช่แฟนครับ” ธันวาชอบความฉลาดของทะเล เขาฟังเด็กชายคุยได้ไม่เบื่อ
“ลุงทอนแลกกาชอคแลต พี่ทะเลใจดี ห้าย” ลูกหมูตอบตาแป๋ว แต่คนอื่นๆหันไปมองชลธรเป็นตาเดียว โดยเฉพาะ
ตาเขียวปั๊ดของญาดา
“ก็ฟ้าเป็นแฟนผมนี่” ชลธรเชื่อแล้วว่าไม่ควรวางใจลูกหมูทะเล ก่อนนี้เขาขำเวลาใครๆ พากันเล่าความแสบของหลานชาย
ตัวน้อยให้ฟัง พอเจอเข้ากับตัวถึงรู้ว่าขนลุกขนพองใช้ได้ ดีว่าเรื่องของเขาแค่แซวกันขำๆ ถ้าเป็นความลับจริงๆ คงจืดกว่านี้
“ทะเลหนอทะเล อาฟ้ามีค่าเท่ากับช็อคโกแลตเองเหรอครับ” ญาดาแกล้งทำเสียงน้อยใจเมื่อถูกยกให้ชลธรแลกกับช็อคโกแลต
“พี่ทะเลชอบกินชอคแลตที่ฉุด พี่ทะเลก๊ะรักอาฟ้าที่ฉุดงาย” ลูกหมูทะเลยิ้มกว้างเอาใจอาฟ้าสุดๆ
“คุณธรฟ้าไม่แต่งกับคุณธรแล้ว พี่ทินค่ะฟ้ารอเจ้าลูกหมูโตนะจะแต่งด้วย”
“เจ๊ เจ๊อยากให้เพื่อนสามีเรียกว่ายายเหรอ โอ๊ย” เหมาหันขวับไปมองคนที่บีบขาเขา ก่อนจะเงียบเสียงลงเมื่อโดนสายตาดุๆ
ของธันวามองมา
“หยุด” ไออุ่นยกมือห้ามญาดา เมื่อเห็นว่ามวยเริ่มเปลี่ยนคู่
“ทานข้าวต้มให้เสร็จจะได้ออกไปเที่ยวกัน”
“ฝากไว้ก่อน” ญาดาพูดแบบไม่มีเสียงไปทางลูกน้องตัวแสบ ก่อนก้มหน้าก้มตาทานข้าวต้มให้หมด โดยมีชลธรคอยตักโน้น
ตักนี้ให้ไม่ขาด
“แล้วอุ่นอยากไปเที่ยวไหน” ทินภัทรถามคนรัก เขาทานเสร็จแล้วเพราะเริ่มทานก่อนเป็นคนแรก
“หมอกอยากไปไหน” ไออุ่นให้ความสนใจกับหมอกเป็นพิเศษ เพราะลูกน้องคนนี้มีนิสัยขี้เกรงใจและเป็นคนไม่ค่อยพูด
เขาจึงต้องคอยถาม
“ที่ไหนก็ได้ครับ” หมอกชอบถ่ายรูป โดยเฉพาะรูปของเด็กชายทะเลแค่มีกล้องอยู่ในมือเขาก็มีความสุขแล้ว
“เหมาอยากไปไหน” ถามน้องชายแล้วไม่ถามพี่ก็กระไรอยู่ ไออุ่นจึงหันไปถามเหมาบ้าง
“ที่ไหนก็ได้เหมือนกันครับ แค่ไปด้วยกันแบบนี้ก็สนุกแล้ว”
“ใช่” ไออุ่นพยักหน้าเห็นด้วยกับเหมา เขาหันไปส่งยิ้มกว้างให้ทินภัทรก่อนตอบคำถามที่อีกคนรออยู่
“ที่ไหนก็ได้ครับพี่ทิน ผมชอบทุกที่ที่ครอบครัวเราทั้งหมดนี่ไปด้วยกัน”
“ปายฉวนฉาหนุก เล่นน้ำป๋อมแป๋ม ปายที่หนายก๊ะด้ายม่ายฉาหนุก” ลูกหมูทะเลยกมือขึ้นเสนอสุดแขน
“ฮ่าๆ พาไปเถอะค่ะพี่ทิน อยากไปจนนั่งไม่ติดแล้วนั่น” ญาดาแซวลูกหมูตัวกลมที่นั่งดุ๊กดิ๊กไปมาบนเก้าอี้
“เย้ๆ” เด็กชายทะเลยิ้มแป้นแล้น เขามองไปรอบโต๊ะ แด๊ด อาอุ่น อาธัน เหมา อาฟ้า น้องทราย ลุงธร อาโรม ลุงเสือ หมอก
“อาฟ้าจายดี พี่ทะเลลักทุกคน” อาอุ่นบอกว่านี่คือครอบครัว เขารักครอบครัวของเขา
“พี่ทะเลมีความฉุกที่ฉุดเยย”
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
**ตอนหน้าจบแล้วนะคะ ^^
**ขออนุญาตอัพเดทนะคะ STALKER แอบ.หลง.รัก สามารถสั่งทางไปรษณีย์ได้แล้วนะคะ รายละเอียดตามลิ้งค์ค่ะ
แจ้งข่าว STALKER แอบ.หลง.รัก Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1222309 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก