ตอนที่ 3 : ทั้งที่รู้ไออุ่นมองเบอร์โทรไม่ขึ้นชื่อบนหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองก่อนกดรับสาย
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีครับอุ่น พี่ทินนะ”
“พี่ทิน?” ไออุ่นแปลกใจที่ทินภัทรโทรมาหา แต่ไม่แปลกใจที่รู้เบอร์ เพราะทั้งญาดา คุณธร คุณธัน ต่างมีเบอร์ของเขาทุกคน
“ขอโทษที่พี่ขอเบอร์อุ่นมาโดยพลการ ไม่ได้ขอโดยตรงกับตัว พอดีพี่มีเรื่องอยากรบกวนอุ่นให้ช่วย เลยขอเบอร์จากฟ้ามา”
“อ๋อครับ ไม่เป็นไรครับ พี่ทินมีอะไรให้ผมช่วยบอกมาได้เลยครับ”
“อุ่นยุ่งอยู่หรือเปล่า” น้ำเสียงเกรงใจของปลายสายทำให้ไออุ่นเผลอยยิ้มออกมา
“ไม่ยุ่งครับ”
“ถ้าอย่างนั้นพี่ฝากอุ่นดูทะเลให้พี่สักชั่วโมงได้ไหม วันนี้พี่เข้าออฟฟิศธรแต่ลูกหมูโยเยแต่เช้าพี่เลยต้องพามาด้วย”
“ได้สิครับ”
“ขอบคุณมาก ถ้าไม่ได้อุ่นพี่แย่แน่ จะสองชั่วโมงแล้วพี่ยังไม่ได้งานสักชิ้น” น้ำเสียงหมดแรงของคนเป็นพ่อทำให้ไออุ่น
จินตนาการถึงความแสบของลูกหมูทะเลได้ไม่ยาก
“พี่ทินจะฝากผมดูให้ตลอดวันก็ได้นะครับ จะได้ทำงานได้เต็มที่ จะกลับค่อยมารับ”
“ไม่เป็นไรรบกวนอุ่นเกินไป พี่โทรให้น้องชายมารับกลับไปส่งให้แม่พี่แล้ว ชั่วโมงกว่าๆ น่าจะมาถึง”
“โอเคครับ งั้นให้ผมขึ้นไปรับไหมครับ พี่ทินจะได้ไม่ต้องลงมาเอง ผมว่างอยู่พอดีที่ร้านคนไม่มาก”
“อุ่น..อุ่นรู้ตัวไหมว่าอุ่นน่ารักที่สุด”
“ฮ่าๆๆ ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ” ไออุ่นหัวเราะแก้เขิน รู้อยู่เต็มอกว่าทินภัทรชมไปตามมารยาท แต่ใจกลับพองโตจนคับอก
“พี่ไม่ได้พูดเล่นนะ อุ่นเป็นน้องที่น่ารักที่สุด”
“......... “ “ขอบคุณครับ เอ่อ..งั้นผมวางสายเลยนะครับจะได้รีบขึ้นไป”
“ครับ เดี๋ยวเจอกัน”
ไออุ่นกดวางสาย บันทึกเบอร์โทรศัพท์เอาไว้ในตัวเครื่อง ก่อนถอนหายใจออกมายาวๆ จนเสือที่เดินป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ
อดไม่ได้ที่จะทักขึ้นมา
“คุณทินเหรอ”
“ครับ”
“ฝากเลี้ยงทะเล?” เสือคาดเดาจากคำพูดที่ได้ยินระหว่างที่ไออุ่นยังสนทนากับปลายสาย
“ครับ”
“เฮ้ออุ่น อยู่ๆ จะเปลี่ยนอาชีพมาเป็นพี่เลี้ยงเด็ก คิดดีแล้วเหรอ” เสือทราบอยู่ก่อนแล้วเพราะไออุ่นมาขออนุญาต
เขาไว้ล่วงหน้าว่าอาจพาทะเลมาดูแลที่ร้านบ้างเป็นบางวัน ซึ่งเขาก็อนุญาตแต่โดยดี เสือชอบเด็กชายทะเล
แต่ไม่ชอบความยุ่งยากที่จะตามมา
“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับพี่เสือ ช่วยได้ก็ช่วยกันไป”
“ขอให้แค่ช่วยจริงเถอะ เอาดีๆ นะอุ่น ดูแลตัวเองด้วย” เสือเตือนด้วยความเป็นห่วง
“โธ่พี่เสือเห็นผมเป็นยังไงครับ ผมรักพี่ทินก็จริง แต่ผมก็รักตัวเองนะพี่ ถ้ามันทำร้ายตัวเองเกินไปผมถอยอยู่แล้ว”
“เอาเถอะถ้าคิดได้อย่างนี้จริง พี่ก็หายห่วง”
“ผมไปก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวพี่ทินรอ”
“อืมไปเถอะ”
+++++++++++++++++++++++++++++++
“ว่ายังไงลูกหมูทะเล” เสือทักทายเด็กชายตัวอ้วนกลมที่อยู่ในอ้อมแขนของไออุ่น
“ดีคับพี่เฉือ” เด็กชายยกมือป้อมๆ ขึ้นไหว้โดยไม่ต้องให้ผู้ใหญ่บอก
“เรียกลุงเสือดีกว่า ลุงเข็ดกับคำว่าพี่แล้ว” เสือเอื้อมมือไปรับลูกหมูน้อยมาอุ้มไว้เสียเอง
“พี่เฉือ” ลูกหมูยังยืนยันหนักแน่น ก่อนชี้มือไปทางตู้เค้กที่ตั้งอยู่
“พี่เฉือ พี่ทะเลกินช็อคแลต”
“ทำไมเด็กนี่ถึงจำแม่นนักนะ ฉลาดเกินไปแล้ว” เสือหันไปพูดกับไออุ่นที่เดินตามมาข้างๆ
“พี่เฉือปากเฉีย”
“เฮ้ย!!” ไม่ใช่แค่เสือที่ตกใจ ไออุ่นก็ถึงกับชะงักไปเช่นกัน
“ทะเล ทะเลพูดว่าอะไรนะครับ”
“พี่เฉือปากเฉีย” เด็กชายยังทวนคำพูดเดิมซ้ำด้วยดวงตากลมใส
“ทะเลไปเอามาจากไหนครับ พูดประโยคนี้กับผู้ใหญ่ไม่ได้นะครับ ไม่ใช่สิ พูดกับใครก็ไม่ได้ครับ ห้ามจำเด็ดขาด”
ไออุ่นรีบบอกเด็กชาย
“พูดด้าย แววพูด” เสือกับไออุ่นไม่รู้ว่าแววคือใคร แต่ถ้าให้เดาคงเป็นคนรับใช้ที่บ้านของทินภัทร
“ทะเลฟังอาอุ่นนะครับ คำนี้ไม่สุภาพเราไม่พูดกัน ต่อไปทะเลอย่าพูดกับใครอีกนะครับ”
“ไม่ฉุพาบคืออายัย” ถึงคราวที่ไออุ่นตอบไม่ถูกบ้าง เขาคิดไม่ทันเหมือนกันว่าจะต้องอธิบายให้เด็กน้อยฟังยังไง
“ไม่สุภาพ ก็คือทะเลพูดแล้วลุงเสือเสียใจร้องไห้ฮือๆ เลย” เสือแกล้งทำหน้าย่นคล้ายกำลังจะร้องไห้ออกมา
“โอ๋โอ๋ ไม่เฉียใจ ทะเลขอโทด” เด็กชายทะเลรีบประคองหน้าของเสือไว้ในมือ ก่อนรัวจูบไปบนหน้าผากของเสือ
จนน้ำลายเลอะเต็มไปหมด
“ฮ่าๆๆ ลุงเสือรู้แล้ว พอแล้วทะเล มาลุงเสือให้เลือกเค้กได้หนึ่งชิ้น แต่ต้องเรียกลุงเสือนะ”
“ยักลุงเฉือ” เด็กชายปิดท้ายด้วยจูบเลอะๆ อีกหนึ่งที ก่อนยิ้มแฉ่งชี้เค้กชิ้นที่ถูกใจในตู้
เสือปล่อยทะเลลงนั่งที่โซฟามุมห้อง ไออุ่นช่วยเหมาคิดเงินให้ลูกค้า ก่อนเดินตามมานั่งด้วย
“คงต้องคุยกับพ่อของเด็กเรื่องนี้ เด็กยังอยู่ในวัยจำ วัยอยากเลียนแบบผู้ใหญ่ ถ้าไม่ระวังจะแก้ไม่ทัน”
ไออุ่นไม่เรียกชื่อออกมาเพราะไม่อยากให้เด็กชายรู้เรื่อง
“นั่นสิ พ่อเลี้ยงเดี่ยวคงลำบากหน่อย รู้เรื่อง...ของเด็กไหม”
“ไม่ทราบครับ รู้แค่ว่าแต่งแล้วหย่าแล้ว เป็นคนไทยตอนนี้ยังอยู่ที่โน้น” ไออุ่นเล่าเท่าที่ทราบมาจากญาดา
“คิดแล้วก็น่าสงสารนะอายุแค่นี้เอง” ไออุ่นรีบยกนิ้วแตะปากให้เสือเลิกพูด เมื่อเห็นเด็กชายทะเลมองมาอย่างสนใจ
“ไหนคนเก่ง บอกอาอุ่นหน่อยสิครับ อร่อยไหม”
“หย่อยคับ” เด็กชายยิ้มแป้นตอบอย่างอารมณ์ดี ไม่มีเค้าว่าจะงอแงหรือโยเยตามที่ทินภัทรบอก ทำให้ไออุ่นเกิดความสงสัย
ว่าสองชั่วโมงที่อยู่กับทินภัทรบนออฟฟิศเกิดอะไรขึ้น
“ทะเลครับ วันนี้ทะเลเจออาฟ้าไหม” เด็กชายทะเลหุบยิ้มทันที เม้มปากแน่นไม่ยอมตอบ
“ทะเลบอกอาอุ่นได้ไหมครับ ทำไมทะเลไม่ชอบอาฟ้า”
“อาฟ้าม่ายชอบพี่ทะเล”
“ทำไมทะเลคิดแบบนั้นครับ” ไออุ่นค่อยๆ ตะล่อมถามเขาอยากให้เด็กชายเข้ากับเพื่อนได้
“อาฟ้าบอกพี่ทะเลอยู่บ้าน”
ไออุ่นถอนใจออกมาเบาๆ ดึงศีรษะเด็กน้อยเข้ามากอด เขารู้ว่าญาดาคงไม่ได้ตั้งใจทำร้ายจิตใจทะเล
อาจจะพูดกับทินภัทรโดยไม่คิดว่าเด็กวัยแค่นี้จะฟังรู้เรื่อง
“ทะเลฟังอาอุ่นนะครับ...”
“อุ่นอย่า” เสือรีบห้ามเมื่อเดาได้ว่าไออุ่นกำลังคิดจะแก้ตัวแทนญาดา
“แค่เล่าให้เพื่อนเราหรือพ่อของเด็กฟังก็พอ ให้เขาจัดการแก้ปัญหากันเอง อย่าไปตัดสินใจแทน ...ช่างจำอุ่นก็รู้
พูดไปแล้วผิดขึ้นมาจะแก้ยาก”
“ครับ” ไออุ่นเห็นด้วยกับเสือ เขาลืมคิดไปว่าเขาไม่ใช่ญาดา เกิดเพื่อนของเขาอยากยืนยันแบบนั้นกับทินภัทร
ว่าไม่อยากไปไหนมาไหนโดยมีทะเลไปด้วย เขาก็ไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งกับการตัดสินใจของเพื่อน
แต่อย่างหนึ่งที่เขามั่นใจคือญาดาอาจไม่อยากดูแลเด็กแต่ไม่ได้เกลียดทะเลแน่ๆ
“ทะเลครับ อาฟ้าชอบทะเลนะครับ อาฟ้าแค่เล่นกับเด็กไม่เก่งเท่านั้นเอง” ไออุ่นไม่ได้พูดเพื่อให้เพื่อนดูดี แต่เขาไม่อยาก
ให้เด็กชายทะเลเศร้า หรือฝังใจว่ามีคนไม่ชอบแก
“ใช่ ทะเลอยากเล่นเอาไว้รอมาเล่นกับลุงเสือดีกว่า มาคราวหน้าลุงเสือจะเตรียมของเล่นไว้ให้เยอะแยะเลย ดีไหม”
“ดีคับ” ลูกหมูตาวาว
“พุ่งนี้ พุ่งนี้” ไออุ่นหลุดหัวเราะออกมาเมื่อเห็นเสือทำหน้าเหวอ เขารู้ทันทีว่าเพราะอะไร นั่นเพราะเสือยังไม่มีของเล่นที่ว่า
“มาพรุ่งนี้เลยเหรอครับ” เสือถามย้ำเพื่อนเล่นตัวน้อยใหม่อีกที
“มาพุ่งนี้”
“ครับคุณลูกหมู พรุ่งนี้ก็พรุ่งนี้ครับ มาเล่นกัน” เย็นนี้ไออุ่นคงได้เห็นใครบางคนวิ่งหน้าเริ่ดไปซื้อของเล่นในห้าง เยอะๆ เสียด้วยสิ
“อุ่นดูลูกหมูไปนะ พี่ไปช่วยเหมาเอง”
“ครับ”
+++++++++++++++++++++++++++++++
“โอ๊ะ!!” เสืออุทานออกมา เมื่อถูกประตูร้านชนเข้ากับแผ่นหลังของเขาอย่างจัง เล่นเอาเจ๊บแปลบไปทั่วร่าง
เขาหันกลับไปมองคนที่ทำร้ายร่างกาย ประตูกระจกใสแจ๋วทำไมถึงไม่คิดจะมองเข้ามาก่อน
หน้าตาก็ดีแต่ไม่มีมารยาทเอาเสียเลย
“จะยืนขวางอีกนานไหม” เสียงห้วนๆ จากใบหน้าไม่รับแขก ภายใต้แว่นกันแดดสีเข้ม ทำเอาเสือเลือดขึ้นหน้า
ถ้าไม่ติดว่าเป็นลูกค้าเขาคงตอกกลับไปแล้ว
“เชิญ” เสือหลบให้ แต่ใช้น้ำเสียงห้วนพอกันเพื่อให้รู้ว่าเขาเองก็ไม่พอใจ
ชายหนุ่มร่างสูงหุ่นราวกับรูปปั้นกรีก (ที่ผู้ชายคนไหนก็ต้องอิจฉา) กวาดสายตาไปรอบๆ ร้าน ไม่มีทีท่าว่าจะเดินไปสั่งเครื่องดื่ม
ที่เคาน์เตอร์ หรือเดินไปที่ชั้นหนังสือ เสือกวาดสายตาตาม แอบคิดว่าหรือหมอนี่นัดใครเอาไว้
หน้าตาก็ดี (เท่าที่มองเห็น) แต่นิสัยแย่มาก ไม่น่าจะมีคนคบ เสือแอบนินทาชายหนุ่มในใจ เขากะอายุคราวๆ คงไม่เกิน
ยี่สิบถึงยี่สิบสองปี
“ทะเล”
“อะ..อาโลม อาโลม” ลูกหมูน้อยรีบยืนขึ้นบนโซฟา ยื่นแขนสองข้างมาข้างหน้า รอให้ชายหนุ่มเดินเข้าไปหา
อย่าบอกนะว่านี่คือลูกพี่ลูกน้องของทินภัทรที่จะมารับลูกหมูทะเล
“พี่เสือ” เสือสะดุ้งเฮือกเมื่อมีเสียงเบาๆ ดังอยู่ข้างหลัง คนกำลังคิดอะไรเพลินๆ
“อะไรไอ้เหมา มาไม่ให้สุ้มให้เสียง”
“เหมาขอถ่ายรูปกับลูกค้าได้หรือเปล่าครับ”
“ถ่ายกับลูกค้า?”
“ก็นั่นไง” เหมาชี้ไปยังชายหนุ่มที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่
“ใครวะ”
“โธ่ พี่เสือไปมุดอยู่ไหนมา นั่นโรม รเมศ นายแบบลูกครึ่งไทยอิตาลี ตอนนี้กำลังดังมากทั้งงานเดินแบบ ถ่ายปกนิตยสาร
งานโฆษณา เห็นบอกมีคนพยายามจีบให้เล่นละครเล่นหนังแต่เจ้าตัวไม่เอาด้วย”
“แล้วไง นายแบบผู้ชาย ใครสน”
“เหมานี่ไงสน นะพี่เสือนะ ขอแหกกฎวันนึง นานๆ มีคนดังแวะมาที”
“โน้น ไปประจำเคาน์เตอร์โน้น พูดมากเดี๋ยวพ่อไล่ออกวันนี้เลย”
“เหอะ พี่เสือไม่กล้าหรอก ผมไม่อยู่เสียคน พี่เสือกับพี่อุ่นตาย”
“ไอ้เหมา!!”
“คร้าบๆ ว่าแต่พี่เสือไม่คิดจะถ่ายรูปคุณโรมติดร้านเหรอ โฆษณาไง”
“จะไปดีๆ หรือจะให้เตะไป”
“เชอะ ไปก็ได้คนอุตส่าห์หวังดี” แล้วคุณชายเหมาก็(แกล้ง)เดินสะบัดสะบิ้งกลับไปทำงาน
“พี่เสือ” ไออุ่นกวักมือเรียกเขา เสือเดินเข้าไปหาอย่างเสียไม่ได้
“อะไรอุ่น”
“มารู้จักกับน้องพี่ทินหน่อยครับ โรมนี่พี่เสือเป็นเพื่อนรุ่นพี่กับเป็นหุ้นส่วนร้านของพี่ ส่วนนี่โรมเป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่ทินครับ”
ไอ้เด็กเวรนี่ไม่แม้แต่จะถอดแว่นกันแดดออก ยกมือไหว้เขายังไม่มี มีแต่รอยยิ้มมุมปาก คิดว่าหล่อนักหรือไงวะ
“ลุงเฉือ” ลูกหมูทะเลอยากมีส่วนรวม ชี้มือมาทางเสือราวกับอยากเป็นคนแนะนำเสียเอง
“สวัสดีครับลุงเสือ” อื้อหือความร้อนพุ่งปรี๊ดขึ้นหัว เสือบอกได้คำเดียวว่าโคตรเกลียดไอ้เด็กเวรนี่
“สวัสดี แต่พี่ก็พอ”
“ไม่ได้สิครับ เดี๋ยวหาว่าผมไม่เคารพผู้ใหญ่ ใช่ไหมลูกหมู ลุงเสือใช่ไหม”
“ลุงเฉือ ลุงเฉือ” ทำไมเสือจะไม่รู้ว่าไอ้เด็กเปรตนี้ตั้งใจกวนเขา ดูท่าจะไม่พอใจท่าทางที่เขาแสดงออกเมื่อกี้
มันก็พอกันล่ะวะ เขาก็ไม่ชอบท่าทางไม่มีมารยาทไม่รู้จักขอโทษคนอื่นของไอ้เด็กนี่เหมือนกัน
“โรมจะทานอะไรก่อนไหม” ไออุ่นเห็นท่าไม่ดี จึงชวนโรมคุยเสียเอง
“ไม่ล่ะครับพี่อุ่น ผมมีงานตอนบ่ายจะพาทะเลไปส่งให้คุณป้าแล้วจะกลับเลย”
“ดี ไม่เปลือง” เสือพูดเบาๆ กับตัวเองแต่รเมศดันได้ยิน
“ผมชอบร้านพี่อุ่นนะสวยดี เจ้าของร้านก็มารยาทดี” รเมศพูดกับไออุ่น แต่หันไปยิ้มให้เสือเมื่อจบประโยค
“ดาราสมัยนี้ไม่ค่อยมีมารยาท” เสือพูดลอยๆ เขาไม่ได้ระบุเสียหน่อยว่าใคร
“นั่นสิครับ ร่วมงานด้วยแล้วบางทีก็ปวดหัว ดีที่ผมเป็นแค่นายแบบ” น้ำเสียงกวนๆ ของรเมศทำเอาเสือแทบนั่งไม่ติด
เขาเริ่มเกลียดเด็กนี่เข้ากระดูกดำ
“อายอุ่น ง่วง” มือป้อมๆ ยกขึ้นขยี้ตาตัวเอง ทำให้สายตาทุกคู่หันไปสนใจเด็กชายทะเลแทน
“งั้นผมกลับเลยดีกว่าครับ ทะเลเดี๋ยวไปนอนในรถอา มาครับ”
“อื้อ” ลูกหมูทะเลชูสองแขนให้รเมศ ก่อนซบลงกับบ่ากว้างของคนเป็นอา
“ยินดีที่ได้รู้จักครับพี่อุ่น ลุงเสือ ไว้โอกาสหน้าเจอกันใหม่”
“ยินดีเช่นกันครับ ว่างๆ ก็แวะมานะโรม”
“ครับ”
“พี่เสือ” ไออุ่นใช้ศอกกระทุ้งคนที่ลุกขึ้นมายืนส่งข้างๆ แต่ไม่ยอมพูดอะไร
“ทะเลพรุ่งนี้เจอกันนะ”
“คับ ดีครับ” เสือเลือกที่จะพูดกับเด็กน้อยแทนคนที่อุ้มอยู่ ดีเท่าไหร่แล้วเขาไม่พูดว่าดีใจที่ไปได้เสียที
“สวัสดีครับทะเล” ไออุ่นหอมแก้มเด็กน้อยเบาๆ ก่อนยกมือโบกให้ รอจนรเมศเดินออกจากประตูร้านไปจึงหันมาเล่นงาน
รุ่นพี่ของตัวเอง
“พี่เสือ ทำไมไม่มีมารยาทแบบนั้นครับ พูดแต่ละอย่าง”
“ไอ้เด็กนั่นมันผลักประตูร้านชนพี่ดังโครม ไม่ขอโทษสักคำ ใครไม่มีมารยาทกันแน่”
“ผมว่าโรมคงไม่เห็นพี่เสือ ถ้าเห็นคงขอโทษไปแล้ว อีกอย่างน้องมันอ่อนกว่าเราตั้งหกเจ็ดปีจะไปถือสาทำไมครับ”
“อุ่นก็เห็นมันกวนประสาท อย่างไอ้เด็กนั่นเหรอจะขอโทษคนเป็น”
“เฮ้อ เอาเถอะครับผมไม่ยุ่งดีกว่า พอกันทั้งคู่”
“เดี๋ยวอุ่น ใครบอกพอกัน พี่ดีกว่า” เสือตะโกนตามหลัง แต่อีกฝ่ายไม่ยอมสนใจเขา จึงได้แต่อาฆาตแค้นคนต้นเรื่องอยู่ในใจ
มาคราวหน้าพ่อจะใส่ยาถ่ายในกาแฟให้กิน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ไออุ่น”
“พี่ทินยังไม่กลับเหรอครับ” ไออุ่นดูนาฬิกามันเกือบหกโมงเย็นแล้ว
“จะมาชวนอุ่นไปทานข้าว พี่อยากเลี้ยงขอบคุณที่อุ่นช่วยพี่วันนี้ ว่างหรือเปล่า”
“เอ่อ..” ไออุ่นไม่รู้ว่าควรใช้ข้ออ้างอะไรมาปฏิเสธดี เขาไม่อยากไปทานข้าวกับทินภัทรและญาดา ไม่อยากทำร้ายตัวเองขนาดนั้น
“ร้านผมปิดทุ่มนึงครับ วันนี้ผมต้องอยู่ปิดร้าน”
“งั้นเดี๋ยวพี่นั่งรอ”
“ไม่เป็นไรครับ พี่ทินไปทานเถอะเดี๋ยวฟ้าหิวแย่ ไม่ต้องเลี้ยงผมหรอก”
“ฟ้าไม่ว่าง ติดธุระกลับบ้านไปแล้ว อุ่นจะปล่อยให้พี่ทานข้าวคนเดียวจริงๆ เหรอ ไม่สงสารพี่เหรอครับ
ทานข้าวคนเดียวมันไม่อร่อยนะ”
“คือ..”
“เอาน่าเดี๋ยวพี่รอ ให้พี่ชายเลี้ยงข้าวตอบแทนสักมื้อจะเป็นไรไป”
“งั้นพี่ทินนั่งรอก่อนครับ ผมขอไปคุยกับพี่เสือแป๊บนึง อยู่หลังร้าน”
“ได้ครับ ชวนเสือไปด้วยนะบอกพี่ฝากชวน”
“ครับ”
ไออุ่นเดินเข้าห้องทำงานด้านหลังร้าน เขาเอนหลังพิงประตูทันทีที่มันปิดลง ไหล่ค่อยๆ สั่นสะท้านขึ้นทีละนิด
“อุ่นเป็นอะไร” เสือเงยหน้าจากจอคอมพิวเตอร์ขึ้นมามอง
“เปล่าครับ ผมเหนื่อยๆ สงสัยขาดน้ำตาล”
“ไม่ใช่แค่ขาดน้ำตาล เรามันไม่ชอบนอน พี่บ่นจนเบื่อ”
“ฮ่าๆๆ คงจริงครับ” ไออุ่นฝืนหัวเราะออกไป เพราะไม่อยากให้เสือจับสังเกตได้
“พี่เสือ พี่ทินมาครับ มาชวนเราไปทานข้าว”
“อุ่นไปเถอะ พี่ขอเคลียร์งานให้เสร็จก่อน วันนี้ต้องไปซื้อของเล่นให้ทะเลด้วย อ้อไม่ต้องบอกเรื่องนี้คุณทินนะ”
“ครับ”
“อุ่น”
“ครับ?”
“อยากให้พี่ไปด้วยไหม” เสือสังเกตจากท่าทางของไออุ่น เขารู้สึกว่ารุ่นน้องของเขาดูอาการไม่ค่อยดีเลย
“ไม่เป็นไรครับ ผมก็ลืมเรื่องของเล่นทะเลไป พี่เสือเลือกมาเลยครับผมหารด้วย”
“ไม่เป็นไรพี่จัดการเองอุ่นไปเถอะ ไม่ต้องรอร้านปิดหรอก”
“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ผมอยู่ปิดร้าน ให้พี่เสือกลับก่อน”
“เฮ้ยไม่ต้อง พี่มันคนโสดไม่รู้จะรีบกลับไปทำไม อยู่ร้านอยู่บ้านก็เหมือนกัน”
“ผมก็โสด”
“แต่ใจไม่โสด”
“คงงั้นมั้งครับ ถ้าอย่างนั้นผมไปเลยนะครับ พรุ่งนี้เจอกัน”
“ดูแลตัวเองด้วย”
“ครับ” ไออุ่นรู้ความหมายของคำที่เสือพูด แต่เขาอยากบอกเสือว่าไม่ต้องเป็นห่วงไป ไม่มีอะไรให้เสือต้องกังวล
เขาจะถลำลึกไปกว่านี้ได้อย่างไร ในเมื่อทินภัทรพูดออกมาชัดเจนขนาดนั้น
“พี่ชาย” ไม่มีอะไรให้เขาต้องคิดอีกแล้ว
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
ปล. โรมไม่รู้ว่าตัวเองเปิดประตูชนเสือ (ซึ่งจะมีพูดถึงในตอนอื่น)
ฝากนิยายอีกเรื่องด้วยนะคะ ถ้าใครชอบstalker น่าจะชอบเรื่องนี้ (เหมือนกันเกินจนคนเขียนละอายใจ ^^)
:::♥• มหารัก •♥:::: Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1222985 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก