ตอนที่ 4 : ที่อยู่ใหม่ฮึบ ฮึบ ไออุ่นขำลูกหมูน้อยที่อยากมีส่วนร่วมในการขนของ จนไออุ่นต้องยอมยกหมอนใบนึงให้ช่วยถือ
เด็กชายทะเลทำราวกับเป็นภารกิจอันยิ่งใหญ่ กอดหมอนเอาไว้แน่น แต่ยิ่งเดินหมอนยิ่งหล่นลงต่ำ
จนชายปลอกหมอนระไปกับพื้น พี่ทะเลคนเก่งของไออุ่นเลยต้องคอยร้องฮึบ ฮึบ ไปตลอดทาง
“เหลือแค่นี้นะอุ่น” ญาดาปาดเหงื่อออก เธอมาช่วยไออุ่นย้ายห้อง ลิฟท์คอนโดที่ไออุ่นอยู่เล็กมาก
ทำให้ต้องขึ้นลงกันหลายรอบ
“อืมหมดแล้ว”
“งั้นอุ่นเอากุญแจมาเดี๋ยวฟ้าปิดห้องให้ อุ่นตรวจความเรียบร้อยแล้วขนของลงไปกันก่อนเลย ฟ้าขอเข้าห้องน้ำแป๊บนึง
เดี๋ยวขนกล่องเล็กนี่ลงไปให้เอง” ญาดาชี้กล่องหนึ่งที่ตั้งอยู่ข้างตัว
“ได้ อุ่นวางไว้บนโต๊ะนะ” ไออุ่นวางกุญแจห้องลงบนโต๊ะทานข้าวเล็กๆ ใกล้กับทางออก
“อุ่นเหลือกล่องใหญ่นี่ไว้ เดี๋ยวพี่ขนลงไปให้เอง” ทินภัทรชี้กล่องที่มีขนาดใหญ่สุด เขาตั้งใจจะอยู่รอญาดา
จะได้เป็นเพื่อนลงไปพร้อมกัน
“คุณทินลงไปพร้อมอุ่นเลยก็ได้ค่ะ จะได้ช่วยพี่เสือจัดของในรถด้วย ไม่รู้สองคันจะขนพอหรือเปล่ารถเก๋งทังนั้น
ป่านนี้พี่เสือหัวฟูแล้ว”
รถที่ใช้ขนของวันนี้เป็นรถของไออุ่นและทินภัทร ญาดาไม่ได้เอารถมาเพราะทินภัทรไปรับมาจากที่บ้าน
ส่วนเสือไม่เอารถมาเพราะจะได้ไม่ต้องขับไปกันหลายคัน
“เอางั้นก็ได้ครับ”
ญาดารอจนทุกคนขนของออกจากห้องแล้วรีบปิดประตูตามหลังก่อนวิ่งร้อยเมตรเข้าห้องน้ำ เธอปวดท้องค่อนข้างหนัก
แต่ไม่อยากพูดต่อหน้าทินภัทรเลยใช้วิธีอดทนเอาไว้
“เฮ้อ ค่อยโล่งหน่อย” นี่ถ้าต้องทนอีกนิดเดียวเธอคงวิ่งป่าราบเข้าห้องน้ำ ให้ได้อายทินภัทรเล่น
ญาดาเช็คไฟ น้ำ ในห้องว่าปิดเรียบร้อยหรือยังเป็นครั้งสุดท้าย เธอยกกล่องที่ไออุ่นเหลือไว้ให้ขึ้น
แต่เพราะความบังเอิญในโลกนี้มีอยู่จริง เธอชนเข้ากับขอบโต๊ะที่ตั้งขวางอยู่ ทำให้กล่องในมือร่วงหล่นพื้น
“บ้าจริง” ญาดายกกล่องที่คว่ำลงตั้งขึ้น โกยของที่ตกเกลื่อนกลับเข้าไปข้างใน ก่อนสะดุดตาเข้ากับสมุดเล่มหนึ่งที่เปิดอยู่
เธอไม่ได้ตั้งใจละลาบละล้วงความเป็นส่วนตัวของเพื่อน แต่รูปใบเล็กที่ติดอยู่บนหน้ากระดาษทำให้เธอต้องหยิบขึ้นมาดู
นี่มันทินภัทร และเป็นทินภัทรที่ดูอ่อนวัยกว่าตอนนี้มาก
“คุณทินภัทร ทินภัทร ใช่แล้ว!!พี่ทิน”
ญาดาไม่อยากเชื่อว่าโลกมันจะกลมขนาดนี้ เธอไม่ได้เอะใจเลยสักนิด เพราะชื่อทินถึงจะไม่โหลมากแต่ก็เป็นชื่อ
พื้นๆ ทั่วไป
พี่ทินของไออุ่น ประโยคที่เธอมักใช้ล้อเลียนเพื่อนในสมัยที่ยังเรียนมหาลัย ช่วงนั้นเธอกับไออุ่นแทบไม่ได้เจอกันเลย
เพราะเรียนคนละที่แต่ยังคอยโทรหาอัพเดทข่าวสารกันเสมอ
ญาดายอมรับว่าเธอรู้สึกสับสนกับความรู้ใหม่ที่ได้รับมาโดยบังเอิญ เธอยอมรับว่าเธอค่อนข้างชอบทินภัทร
ยังไม่รักแต่ก็ชอบมากกว่าผู้ชายทุกคนที่เข้ามาจีบ แต่ไออุ่น...
นั่นสิเธอแค่ชอบแต่ไออุ่นรัก ไออุ่นรักทินภัทรและเธอเชื่อว่าตอนนี้ก็ยังรักอยู่ ญาดาเดาได้ไม่ยากหรอก เพราะถ้าไออุ่นไม่ได้รัก
ทินภัทร คงบอกเธอไปนานแล้วว่าทินภัทรคือคนเดียวกับพี่ทิน และพวกเธอคงนั่งหัวเราะให้กับความหลังสมัยยังเด็ก
แต่ถ้าไออุ่นเลือกที่จะไม่บอกแปลว่าไออุ่นกลัวเธอลำบากใจ และเธอจะลำบากใจได้ก็ต่อเมื่อเธอรักคนๆ เดียวกับเพื่อน
ตรรกะง่ายๆ ที่สามารถทำความเข้าใจได้ทันที
“ฟ้าทำไมไม่ล็อคห้อง” เสือเปิดประตูเข้ามา และเห็นญาดานั่งอยู่ที่พื้น ข้างตัวที่ข้าวของตกเกลื่อน
“พี่ก็ว่าทำไมถึงช้า กล่องแตกตอนขนเหรอ” เสือวางแจกันคืนบนโต๊ะ เขาเป็นคนเก็บลงไปเองเพราะนึกว่าเป็นของไออุ่น
แต่ไออุ่นบอกว่าเป็นของตกแต่งที่มากับห้อง เขาจึงต้องเอาขึ้นมาคืน
“พี่เสือ” ญาดาหันสมุดหน้านั้นยื่นให้เสือดู จากท่าทางตกใจและตาที่เบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยของเสือทำให้เธอมั่นใจได้ทันทีว่า
เสือรู้เรื่องนี้ และทินภัทรคือคนที่เธอเดาไว้ถูกต้องแล้ว
“คุณทินภัทรคือพี่ทินของไออุ่นใช่ไหม”
“เอ่อ..”
“พี่เสือ”
“ใช่” เสือได้แต่ถอนใจ เขาลงนั่งข้างญาดา พยายามสังเกตอาการ เขาอยากรู้ว่าญาดาคิดอะไรอยู่
“อุ่นไม่บอกฟ้าเพราะไม่อยากให้ฟ้าอึดอัดน่ะ อย่าไปโกรธอุ่นมันเลย พี่กล้ารับประกันว่าอุ่นไม่ยุ่งกับคนของฟ้าแน่”
ญาดานิ่งฟัง เธอไม่ตอบเสือในทันที แต่เทของในกล่องออกมาอีกครั้ง คราวนี้เธอตั้งใจจัดมันให้เข้าที่อย่างดี
เพื่อไม่ให้สังเกตเห็นว่ากล่องถูกรื้อค้นมาก่อน
“ไปกันเถอะพี่เสือ เดี๋ยวคนข้างล่างรอนาน”
“ฟ้า คุยกับพี่ก่อน”
“พี่เสือ พี่เสือรู้จักอุ่นตอนมหาลัยพี่เสือยังกล้ารับประกันให้อุ่น แล้วฟ้าที่รู้จักอุ่นมาตั้งแต่มัธยมจะไม่รู้เลยเหรอว่าเพื่อนเป็น
คนยังไง”
“ถ้าอย่างนั้นฟ้าจะทำยังไง”
“ไม่ทำอะไร ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พี่เสือก็ห้ามบอกอุ่นว่าฟ้ารู้เรื่องนี้แล้ว ถ้าบอกฟ้าจะยุคุณธรไม่ให้ต่อสัญญาร้าน
ให้พี่เสือ”
“ฟ้าาาาา อย่าเอาระเบิดมาวางบนมือพี่อย่างนี้สิ” ตอนนี้เสือรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังกำถ่านร้อนๆ อยู่
“ดีค่ะ พี่เสือสมควรโดนแล้ว อยากปิดบังฟ้าดีนัก” ญาดาอุ้มกล่องขึ้นจากพื้น เธอยิ้มเย็นเฉียบให้กับเสือ ก่อนเดินนำออก
จากห้องไป
“ทำไมช้ากันผมเกือบขึ้นไปตามแล้ว”
“เช็คห้องให้อุ่นอีกรอบน่ะอยากดูให้เรียบร้อย” ญาดาตอบเพื่อน เสือจึงได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆ ไปให้
“ถ้าอย่างนั้นก็ออกเดินทางกันเถอะครับ” ทินภัทรไม่อยากให้สายมาก เพราะกว่าจะขนของขึ้นไป กว่าไออุ่นจะจัดของเสร็จ
คงใช้เวลาอีกไม่น้อย
“มาครับทะเล” ทินภัทรยื่นแขนให้ลูกรักที่ยืนนิ่งฟังผู้ใหญ่คุยกันอยู่ข้างไออุ่น
“ไม่” ลูกหมูทะเลหันหลังขวับให้พ่อตัวเอง กอดขาไออุ่นเอาไว้แน่น
“ทะเลจาอยู่กับอายอุ่น”
“ให้ทะเลไปรถผมก็ได้ครับ เดี๋ยวผมให้พี่เสือขับ”
“ไม่ได้อุ่น ทะเลต้องนั่งคาร์ซีท เบาะหลังอุ่นวางของหมดแล้ว” ทินภัทรเดินเข้าไปหาลูกชาย พยายามดึงตัวเด็กชายออก
แต่ลูกหมูทะเลสู้สุดฤทธิ์ ทำเอาไออุ่นเกือบล้มไปตามแรงดึง
“อุ่น อุ่นไปรถคันเดียวกับคุณทิน ฟ้าจะไปกับพี่เสือเอง”
“แต่..”
“ไม่ต้องมีแต่ เดี๋ยวจะยิ่งเสียเวลา จะได้รีบขนรีบจัดให้เสร็จๆ อีกอย่างฟ้ามีเรื่องจะคุยกับพี่เสืออยู่พอดี”
“ฮ่าๆๆ” เสือหัวเราะแห้งๆ เขาก็ไม่รู้ว่าจะหัวเราะออกไปทำไม แต่เดาว่าคงกำลังปลอบใจตัวเองอยู่
++++++++++++++++++++++++++++++++
“อ้าว ฟ้าล่ะพี่เสือ” ไออุ่นงง เมื่อรถคันสุดท้ายที่เข้ามาจอดมีเสือลงมาเพียงคนเดียว
“คือ..ตอนนั่งรถมาฝ่ายบัญชีหรืออะไรสักอย่าง โทรมาตามเอกสารด่วนจากฟ้า ฟ้าเลยลงรถขึ้นแท็กซี่กลับบ้านไปแล้ว
ฝากพี่ให้มาขอโทษอุ่นกับคุณทินด้วย บอกว่างานด่วนมาก เดี๋ยวเรียบร้อยแล้วจะโทรหา”
เสือบอกไปตามที่เตี๊ยมกับญาดาไว้ เขาไม่รู้ว่าญาดาคิดอะไรอยู่แต่ที่แน่ๆ คือไม่มีใครโทรเข้ามาทั้งนั้น เสือถามญาดา
ว่าจะไปไหน ได้คำตอบว่าไปช็อปปิ้งผลาญเงินเล่นแก้เครียด เอากับแม่เจ้าประคุณสิ
“งั้นเดี๋ยวพี่เรียกคนมาช่วยเพิ่ม พักอยู่คอนโดนี้เหมือนกัน” ทินภัทรไม่ได้บอกว่าเป็นใคร เขาเดินหลบไปโทรศัพท์ชั่วครู่
ก่อนกลับมาบอกว่าให้รอแป๊บนึง
ไออุ่นเล่นอยู่กับทะเล ส่วนเสือคุยเรื่องทั่วๆ ไปอยู่กับทินภัทร เมื่อแรงงานเสริมโผล่เข้ามา
“สวัสดีครับพี่ทิน พี่อุ่น......ลุงเสือ” รเมศเน้นย้ำคำหลังเมื่อเห็นว่าคู่กรณีของเขาก็มาด้วย
“อาโลม อาโลม” เด็กชายทะเลกระโดดเหย็งๆ เข้าหาอาหนุ่มด้วยความคิดถึง
“ไงลูกหมูทะเล คิดถึงอาไหม” รเมศยกลูกหมูตัวอ้วนขึ้นอุ้ม ฟัดแก้มกลมๆ จนหมูน้อยหัวเราะคิกคัก
“คิกคิก คิดถึง”
เสือมองสองอาหลานเล่นกัน ทะเลน่ารักเขาไม่เถียง แต่อาของทะเลเขาบอกได้คำเดียวว่าสุดจะทน
มีที่ไหนบ้างลงมาหาแขก ด้วยผมยุ่งๆ เสื้อยืดตัวย้วย และกางเกงขาสั้นโชว์มัดกล้ามเนื้อขา
ที่เขาสาบานว่าดูยังไงมันก็บ๊อกเซอร์ชัดๆ เด็กไม่มีมารยาทก็ไม่มีมารยาทวันยังค่ำ
“ไม่เห็นพี่ทินบอกเลยครับว่าโรมพักที่นี่ด้วย”
“พี่ลืม อย่างที่พี่บอกอุ่นว่าที่นี่เพื่อนโรมเป็นคนสร้าง นอกจากพี่โรมก็ซื้อด้วย”
“ยินดีต้อนรับเพื่อนบ้านคนใหม่นะครับ ผมอยู่ชั้น 15 ห้องพี่ทินชั้น 14 ห้องอยู่ตรงกันเป๊ะ”
“ขอบคุณครับโรม แล้วก็ขอบคุณที่ลงมาช่วยพี่นะ”
“สบายมากครับ แต่ผมเพิ่งตื่นเลยลงมาทั้งแบบนี้”
หะ ไอ้เด็กเวรนี่เพิ่งตื่นนอน นี่มันปาเข้าไปสิบโมงกว่าแล้ว นอนกินบ้านกินเมืองหรือไงวะ แล้วมันแปรงฟันหรือยัง
ดูจากสภาพร่างแล้วเสือชักหวั่นใจ
“ผมแปรงฟันแล้ว” ท่ายักคิ้วกวนๆ ส่งให้เขาโดยเฉพาะ ทำให้เสือต้องแยกเขี้ยวกลับไปให้ ทำไมเขารู้สึกไม่ถูกชะตา
กับไอ้เด็กเวรนี่เอาเสียเลย ตั้งแต่วันที่เปิดประตูชนแต่ไม่ยอมขอโทษแถมมีหน้ามาทำน้ำเสียงรำคาญหาว่าเขายืนขวางทางอีก
“งั้นเริ่มขนกันเถอะจะได้เสร็จทันก่อนเที่ยง” ทินภัทรกะไว้คร่าวๆ ว่าจะขนของขึ้นไปให้หมดก่อนแล้วค่อยพักทานมื้อกลางวัน
ก่อนกลับมาช่วยไออุ่นจัดข้าวของอีกครั้ง
“ขน ขน” เด็กชายทะเลมองหาภารกิจที่รับผิดชอบอยู่ หมอนใบนุ่มที่เอามาใส่รถเองกับมือ
“อยู่นี่ครับ” ไออุ่นเปิดประตูหยิบหมอนจากเบาะหลังรถตัวเองส่งให้
“ผมว่าขนไปเที่ยวเดียวน่าจะหมดนะครับพี่ทิน ช่วยกันยกไปวางหน้าลิฟท์ก่อนแล้วขนเข้าไปทีเดียว ลิฟท์มีสามตัวน่าจะพอ”
“อืมก็ดี จะได้ไม่ต้องขึ้นๆ ลงๆ “
เมื่อตกลงกันได้แบบนั้น ทินภัทร เสือ โรม จึงช่วยกันขนกล่องจากรถไปวางไว้หน้าลิฟท์ โดยให้ไออุ่นและทะเลเป็นคนยืนเฝ้าไว้
โชคดีที่ไออุ่นไม่มีเฟอร์นิเจอร์แม้แต่ชิ้นเดียว จึงทำให้การขนของค่อนข้างง่ายและทำได้อย่างรวดเร็ว
++++++++++++++++++++++++++++++++++
“พี่ทิน!!” ไออุ่นชะงักค้างเมื่อก้าวเข้าไปในห้อง เสือเองถึงกับอุทานออกมา
ไออุ่นรู้ว่าห้องของทินภัทรคงหรูกว่าของตนมาก แต่เห็นบอกว่าซื้อทิ้งไว้เก็งกำไร ไออุ่นเลยนึกว่าเป็นห้องแบบสตูดิโอทั่วไป
แต่นี่มันไม่ใช่ สำหรับเขาแล้วแบบนี้มันแทบจะเป็นบ้านหลักเล็กๆ ได้เลย
“ผม..ผมกลับไปอยู่ที่เดิมดีกว่าครับ” จะให้เขาจ่ายค่าเช่า 5500 บาท กับคอนโดที่มีทั้งห้องนอน ห้องรับแขก ห้องครัว
แบบนี้ไม่ได้จริงๆ
“กลับยังไง ที่เก่าอุ่นป้าเจ้าของหาคนเช่าต่อได้แล้วไม่ใช่เหรอ” ทินภัทรถามตามที่รู้มาจากไออุ่น
“ไม่ต้องคิดมากพี่อุ่น อยู่นี่แหละเป็นเพื่อนกัน เผื่อเหงาๆ ผมจะได้มีเพื่อนดื่ม”
“แต่..”
“อุ่นเซ็นสัญญากับพี่แล้วเสียใจด้วย” ทินภัทรอ้างถึงสัญญาที่ไออุ่นบังคับให้เขาทำเพื่อความสบายใจ
“แต่มันไม่ถูกนะครับ จะให้ผมจ่ายแค่นั้นกับห้องใหญ่ขนาดนี้ได้ยังไง” ไม่ใช่ใหญ่ธรรมดา เฟอร์นิเจอร์ครบ
ทีวีจอยักษ์ และอุปกรณ์ครัวแบบครบครัน
“เอาน่า ช่วยเลี้ยงทะเลบ่อยๆ เข้า อุ่นจะคิดได้เองว่าขาดทุนพี่”
“พี่ทิน”
“อย่าดื้อ พี่พูดอะไรก็ต้องฟัง” ทินภัทรจับหัวเล็กๆ โยกไปมาเบาๆ ขบวนการขี้เกรงใจไม่มีใครเกินไออุ่นอีกแล้ว
“คิดตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วอุ่น วันนี้คงต้องอยู่ที่นี่ไปก่อน แล้วอุ่นกับคุณทินค่อยคุยกันอีกทีว่าจะเอายังไง”
เสือสรุปให้ เพราะจะหาที่อยู่ใหม่ให้ถูกใจภายในวันนี้คงลำบาก
“ครับ แต่วันนี้เราต้องคุยกันนะครับพี่ทิน” ไออุ่นยอมรับแต่โดยดี แต่ยังไงเขาก็ต้องคุยกับทินภัทรให้รู้เรื่อง
+++++++++++++++++++++++++++++
“โรมออกไปหาอะไรทานด้วยกัน นายเป็นเจ้าถิ่นแนะนำร้านหน่อย”
“ได้....” รเมศยังพูดไม่ทันจบประโยค ก็โดนคู่กรณีขัดขาขึ้นเสียก่อน
“อย่าเลยครับคุณทิน เกรงใจคุณโรม” วิธีการเรียกชื่อโดยมีคุณนำหน้า รเมศบอกได้คำเดียวว่าหาเรื่องกันชัดๆ
ตาลุงนี่ตัวก็โตทำไมเจ้าคิดเจ้าแค้นนักวะ
“ไม่เป็นไรครับลุงเสือ ผมเต็มใจ” รเมศเน้นคำว่าลุงบ้าง เขาขำทุกครั้งที่เห็นสายตาแค้นๆ ของตาลุงที่ส่งมา
“โรมอย่าเสียมารยาทเรียกเสือว่าพี่ก็พอ” ทินภัทรรีบห้ามปรามลูกพี่ลูกน้อง
“ลุงเฉือไม่เอาพี่แล้ว ลุงเฉือบอกเรียกลุงเฉือ” เด็กชายทะเลรีบบอกพ่อเพราะอยากเอาใจลุงเสือ ก็พี่ทะเลรู้นี่นา
ลุงเสือบอกเองว่าเข็ดคำว่าพี่แล้ว
“ฮ่าๆๆๆ เห็นไหมครับพี่ทิน ทะเลยังรู้เลยว่าลุงเสือ..อยาก..เป็น..ลุง”
เสือรู้สึกว่าเขาพลาดทุกอย่างกับสรรพนามที่สอนเด็กชายทะเล มีปัญหาตั้งแต่คำว่าพี่ยันลุง ไม่รู้เขาโง่หรือเด็กชายทะเล
ฉลาดเกินไป
“งั้นรอผมแป๊บ จัดของกันไปก่อน ผมขออาบน้ำไม่เกินครึ่งชั่วโมงยังไม่มีใครหิวใช่ไหมครับ” รเมศกวาดสายตามอง
ทุกคน และเห็นว่ามีอยู่คนหนึ่งถึงไม่หิวก็คงอยากหิวขึ้นมาทันทีที่เขาถาม
“หิว” นั่นไง!! รเมศคิดแล้วว่าต้องเดาไม่ผิด
“พี่เสือหิวแล้วหรือครับ” ไออุ่นมองหน้าเสืองงๆ ตอนเช้าพอเสือมาถึง ไออุ่นพาไปทานข้าวเช้าแถวคอนโด
เสือทานไปสองจานใหญ่ ขนาดไออุ่นทานจานเดียวยังอิ่มมาถึงตอนนี้ ทำไมเสือถึงหิวเร็วนัก
“ใช้แรงไปเยอะมันก็ต้องหิวเป็นธรรมดา”
“ครับ” ไออุ่นพยักหน้า หิวก็หิว
“เอาไงดี” ทินภัทรหันมามองหน้าไออุ่น
“พี่ทินไปทานก่อนเลยครับ ร้านตรงหัวมุมถนนก็ได้ที่ผมเคยพาพี่ทินไปทาน มีขนมให้ทะเลด้วย ผมขออาบน้ำแป๊บเดียว
เดี๋ยวตามไป ฝากสั่งอะไรเผื่อด้วยแล้วกันครับ”
“ตกลงตามนี้”
“ครับ”
ปกติรเมศทานข้าวไม่เป็นเวลาหิวตอนไหนทานตอนนั้น เมื่อคืนเขามีถ่ายโฆษณากว่าจะกลับถึงห้องเกือบตีห้า
ใจคิดว่าช่วยไออุ่นขนของเสร็จแล้วเขาจะกลับไปนอนต่อ ถึงได้ไม่คิดที่จะเปลี่ยนชุดลงมา แต่เห็นตาลุงหน้าง้ำแล้ว
บอกได้คำเดียวว่าพลาดไม่ได้
+++++++++++++++++++++++++++++
“ไม่เอา พี่ทะเลจานั่งกับอายอุ่น” ทินภัทรชักกลุ้มใจ เดี๋ยวนี้ทะเลติดไออุ่นแจ เขารู้ว่าเป็นเพราะไออุ่นใจดี
ไออุ่นไม่รำคาญและตั้งใจฟังทุกคำที่ทะเลพูด แต่ยิ่งเป็นแบบนั้นเขายิ่งเกรงใจไออุ่น กลัวต้องเหนื่อย
“ไม่ได้ครับ ทะเลต้องนั่งกับพ่อ” ทินภัทรไม่อยากรบกวนไออุ่น เพราะต้องคอยตักกับข้าวให้เด็กชาย
“อายอุ่น” เมื่อเห็นว่าพ่อไม่ยอมแน่ๆ เด็กชายทะเลก็รู้ว่าต้องอ้อนใครเป็นรายต่อไป
“ให้นั่งกับผมก็ได้ครับพี่ทิน ผมดูแลให้เอง”
“คิกคิก” ลูกหมูตัวน้อยหัวเราะชอบใจ ทำเอาคนเป็นพ่อหมั่นไส้ต้องเขกหัวเบาๆ ไปทีนึง
“งั้นอุ่นมานั่งข้างพี่ดีกว่าจะได้สะดวก” ทินภัทรเลื่อนเก้าอี้เด็กมาไว้ตรงกลาง เขาอุ้มเด็กชายทะเลลงนั่ง ก่อนเรียกให้ไออุ่น
มานั่งด้วยกัน
“อายอุ่นมา มา” ลูกหมูทะเลกวักมือเรียกหยอยๆ ไออุ่นเลยต้องยอมย้ายที่นั่งไปฝั่งเดียวกับทินภัทร
เสือมองตาม เห็นภาพแล้วอดยิ้มไม่ได้ ถ้าไออุ่นเป็นผู้หญิงคงเหมือนพ่อแม่ลูกมาด้วยกัน
มาด้วยกัน!! เวรแล้วไงเขาลืมอีกคนหนึ่งที่กำลังจะตามมา เสือมองเก้าอี้ตัวข้างๆ แล้วอยากจะเลื่อยขาเก้าอี้เอาไว้
ให้ไอ้เด็กนั่นก้นกระแทกพื้นดูสักที ดูสิจะยังมีปัญญากวนเขาอยู่ไหม
“เมื่อกี้ฟ้าโทรมาครับ บอกว่าจัดการงานเรียบร้อยแล้ว แต่คงไม่ได้แวะมาเพราะที่บ้านชวนไปทานข้าว เห็นบอกว่าไลน์บอก
พี่ทินไว้แล้ว” ไออุ่นรีบบอกทินภัทรทันทีที่เดินถึงโต๊ะ เมื่อสักครู่เขาลุกไปห้องน้ำมา
“สงสัยพี่เผลอปิดเสียงเลยไม่รู้”
เสือฟังแล้วได้แต่ลอบถอนใจเบาๆ ญาดาจะทำอะไร ยิ่งคิดเขายิ่งปวดหัว อยากบอกไออุ่นก็บอกไม่ได้
“ถ้าพี่ทินมีธุระต่อหรือจะไปรวมกลุ่มกับฟ้าเชิญเลยนะครับ เรื่องจัดของเดี๋ยวผมค่อยทำไปเรื่อยๆ ไม่ได้รีบร้อนอะไร”
“ไม่ล่ะ” ทินภัทรคิดว่าตามไปคงไม่เหมาะเพราะเขามีทะเลมาด้วย
“ทะเลออกมาทั้งวัน พี่กลัวจะไปง่วงเดี๋ยวจะหงุดหงิดทำครอบครัวฟ้าไม่สนุกเสียเปล่าๆ”
“อ่า..ครับ” ถ้าทินภัทรไม่ได้พาลูกชายมาด้วยคงตามไปแล้ว ไออุ่นคิดแบบนั้น
“หย่อย หย่อย”
“อร่อยก็กินเยอะๆ ครับ เดี๋ยวอาอุ่นตักให้”
“ให้อายอุ่น” เด็กชายทะเลตักหมูที่ทินภัทรตัดเป็นชิ้นเล็กนไมาวางให้ ส่งต่อให้ไออุ่น
“กินเยอะเยอะ” ลูกหมูทะเลยิ้มแป้นแล้น พูดจาเลียนแบบไออุ่น
“ตายๆ ลุงเสือยอมแพ้ ต่อไปต้องแย่งลุงเสือจีบสาวแน่เลยพ่อทะเลรูปหล่อ”
“พี่ทะเลหล่อ”
“ลุงยังหาแฟนไม่ได้อีกเหรอ หึหึ” เสียงลากเก้าอี้กับเสียงหัวเราะกวนประสาท ทำเอาเสือที่กำลังหัวเราะอยู่กับลูกหมู
หุบปากฉับ
“อาโลม อาโลม” ลูกหมูน้อยโยกตัวบนเก้าอี้ด้วยความดีใจ จนไออุ่นต้องรีบจับเก้าอี้ไว้กันล้ม
“สั่งอะไรเพิ่มไหม” รเมศมองอาหารบนโต๊ะก่อนส่ายหน้าให้กับทินภัทร
“พอแล้วครับ”
เสือลอบมองศัตรูคู่อาฆาตด้วยหางตา มากินข้าวใกล้ๆ แค่นี้ แต่งตัวอย่างกับจะไปเดินแคทวอล์ค มันต้องทำตัวหล่อ
ตลอดเวลาเลยเหรอวะ
“นินทาอะไรลุง” เสือสะดุ้งเฮือกแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา ทำไมต้องรับ
“กินๆ เข้าไปเถอะ”
“พี่เสือ!!” ไออุ่นเรียกเสียงอ่อนใจ ไม่รู้คู่นี้จะทะเลาะอะไรกันนักหนา
“จะออกไปข้างนอกเหรอโรม” ทินภัทรถามจากการแต่งกายของน้องชาย
“ครับพี่ทิน มีนัดกับสาวๆ ไหนๆ วันนี้ก็ได้หยุดแล้ว ออกไปสนุกเสียหน่อย”
“ทานข้าวเสร็จแล้วไปเลยหรือเปล่า”
“ครับ ผมเอารถลงมาด้วยเลยจะได้ไม่ต้องเสียเวลาย้อนกลับไปคอนโด”
“พี่เสือก็กลับเลยนะครับ เดี๋ยวทานเสร็จแล้วผมขับไปส่ง จะได้พักบ้าง ที่เหลือผมทำเองได้” ไออุ่นเกรงใจเสือวันหยุดก็มี
น้อยอยู่แล้ว ร้านของเสือและไออุ่นหยุดอาทิตย์ละวันเท่านั้น
“เฮ้ยไม่ต้อง พี่นั่งแท็กซี่กลับเองได้ เราจัดของไปเถอะเดี๋ยวไม่มีเวลา”
“โรมถ้าพอมีเวลาพี่ฝากไปส่งเสือให้หน่อยสิ พี่จะอยู่ช่วยอุ่นก่อน”
“ไม่เป็นไรคุณทินผมกลับเองได้” เสือรีบปฏิเสธทันที การต้องนั่งรถไปกับเด็กนรกเป็นอย่างสุดท้ายที่เขาอยากทำ
“พี่ทินก็กลับเลยครับไม่ต้องอยู่ช่วย ผมจะทยอยทำไปเรื่อยๆ ไม่ได้รีบอะไร”
“ไหนว่าวันนี้เราต้องคุยกัน” ทินภัทรอ้างคำพูดของไออุ่นทำให้เขาไม่สามารถปฏิเสธได้
“ก็ได้ครับ แต่กลับไปคุยกันอย่างเดียวนะครับ ห้ามช่วย”
“พี่ทะเลช่วยอายอุ่น ช่วย แด๊ดช่วย” สุภาพบุรุษตัวน้อยอาสาขึ้นมาทันที ไออุ่นคิดว่าลูกหมูทะเลคงไม่เข้าใจที่ผู้ใหญ่พูดกัน
แต่พอได้ยินคำว่าช่วยก็ขันอาสาทันที
“พี่ทะเลของอาอุ่นน่ารักที่สุด” ไออุ่นก้มลงไปหอมแก้มกลมๆ ฟอดใหญ่
“คิกคิก พี่ทะเลของอายอุ่น”
“โธ่อาโลมตกกระป๋องเสียแล้ว เศร้าชะมัด” รเมศแกล้งโอดครวญเมื่อลูกหมูทะเลลืมสนใจเขาไป
“โอ๋โอ๋” เด็กชายทะเลพบปัญหาหนักอก ไม่อยากให้อาโลมเสียใจ เด็กชายมองไปรอบๆ ก่อนคิดอะไรขึ้นมาได้
“ลุงเฉือของอาโลมงาย”
พรวดด ดีที่เสือยกมือปิดปากทันมันเลยยังไม่ทันพุ่งออกมา
“อาโลมไม่งอแงน้า พี่ทะเลยกลุงเฉือให้” เด็กชายทะเลอมยิ้มปลื้มปริ่มใจกับการตัดสินใจอันชาญฉลาดของตนเอง
เขารักลุงเสือ แต่เขาก็รักอาโรม ดังนั้นเขาต้องแบ่งให้อาโรมบ้าง
“ฮ่าๆๆๆ ให้ลุงเสือกับอาเหรอ” รเมศชี้มือไปยังผู้ชายที่นั่งข้างๆ ที่กำลังทำหน้ากินเลือดกินเนื้อเขาอยู่
“คับ แบ่งกาน”
ทั้งโต๊ะตอนนี้มีแต่เสียงหัวเราะ แม้แต่ไออุ่นเองยังกลั้นไว้ไม่อยู่ เหลือคนที่ไม่หัวเราะแค่ทะเลที่เอาแต่ยิ้มแป้น
กับเสือที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ
“ขอบคุณครับพี่เสือ พรุ่งนี้เจอกัน”
“ถ้าวันนี้จัดไม่เสร็จพรุ่งนี้อุ่นยังไม่ต้องเข้าร้านก็ได้”
“ไม่เป็นไรครับพรุ่งนี้ผมไป”
“อืม”
“ไปลุงเดี๋ยวไปส่ง” รเมศพยักหน้าเรียกเสือให้เดินตาม
“ก็ดีไม่เปลือง รถทะเบียนอะไร เดี๋ยวเดินตามไปขอกลับไปเข้าห้องน้ำในร้านก่อน”
“จะรอตรงนี้ไปเข้าเถอะลุง”
“ไม่ต้อง นาน ปวดหนัก”
“ตามใจ ทะเบียน XX XXXX”
“โอเค”
“พี่อุ่นผมไปก่อนครับ ว่างๆ เจอกัน”
“ขอบคุณนะโรมที่มาช่วย”
“สบายมากครับ ลูกหมูทะเลอาโลมไปก่อนนะ พี่ทินสวัสดีครับ”
“สวัสดี”
เสือมองตามนายแบบแถวหน้าของเมืองไทยเดินหายไปทางหลังร้าน เขารีบไล่ให้ไออุ่นกับทินภัทรกลับคอนโด
ดูให้แน่ใจว่าทั้งสามเดินลับสายตาไปแล้ว เสือจัดการโบกรถแท็กซี่หน้าร้านกลับบ้านทันที
รอไปเถอะไอ้เด็กนรก คำก็ลุงสองคำก็ลุง เจอฤทธิ์ลุงบ้างจะได้รู้ว่าประสบการณ์มันต่างกัน จะเล่นกับเสือยังเร็วไปอีกสิบชาติ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เฮ้อ เฮ้อ” ไออุ่นนั่งถอนใจเป็นเฮือกๆ จนทินภัทรอดขำไม่ได้ เมื่อสักครู่ใหญ่รเมศโทรหาเขาว่าเสือหายไป
รเมศนั่งรออยู่ที่รถเห็นนานแล้วไม่มาเสียที จึงเดินไปตามในร้านแต่กลับไม่เจอแม้แต่เงา เดือดร้อนไออุ่นต้องรีบโทรหา
ตกใจนึกว่าไปเป็นอะไรอยู่ที่ไหน แต่กลับพบว่าเสือกำลังนั่งรถกลับบ้านด้วยความสบายใจ เล่นเอารเมศหัวเสียทันทีที่รู้ว่า
โดนคนแก่ตลบหลัง
“เอาน่าอุ่นขำดีออก อย่าคิดอะไรมาก”
“พี่ทินยังขำลงอีกหรือครับ โรมอุตส่าห์มาช่วยขนของ ไหนจะใจดียอมไปส่งพี่เสือให้ผมอีก แล้วดูพี่เสือทำเล่นเป็นเด็ก”
“พี่เฉือเป็นเด็กเหรออายอุ่น” เด็กชายทะเลปีนลงจากเก้าอี้มานั่งพิงไออุ่นที่นั่งรื้อกล่องอยู่กับพื้น
“ไม่เอาครับทะเลขึ้นไปนั่งกับคุณพ่อ ตรงนี้ฝุ่นเยอะ”
“ปล่อยเถอะอุ่น ของอุ่นก็เช็ดมาหมดแล้วนี่ ให้โดนฝุ่นบ้าง พี่ไม่อยากให้ลูกอ่อนแอ”
“จะดีเหรอครับ”
“ดีสิ” เมื่อคนเป็นพ่ออนุญาตไออุ่นจึงปล่อยให้เด็กชายทะเลนั่งพิงตัวเองอยู่เหมือนเดิม
“พี่ทินผมจะเอาของออกเท่าที่จำเป็นต้องใช้สักอาทิตย์สองอาทิตย์นะครับ ผมหาที่ใหม่ได้แล้วจะรีบย้ายออกไป”
“อุ่น ทำไมถึงดื้อนัก”
“ผมไม่ได้ดื้อ พี่ทินสิครับดื้อ ห้องระดับนี้จะปล่อยเช่าราคาเท่าที่ให้ผมได้ยังไง”
“ทะเล” ทินภัทรตามลงมานั่งข้างล่างอีกคน
“คับ”
“ทะเลอยากให้อาอุ่นอยู่ที่นี่ไหม ทะเลจะได้มาเที่ยวหาอาอุ่นบ่อยๆ อยู่ที่นี่ได้เจออาโรมด้วย”
“อยาก พี่ทะเลให้อายอุ่นอยู่นี่”
“พี่ทิน อย่าใช้ทะเลสิครับ”
“อาอุ่นไม่ยอมอยู่ พ่อทำยังไงดี” ทินภัทรคว้าลูกชายมานั่งตัก ก้มลงมองหน้าทำเหมือนกำลังขอคำปรึกษาจากลูกหมูน้อย
เด็กชายนิ่วหน้าทำท่าคิดหนัก ก่อนหันมามองไออุ่น
“อายอุ่นไม่รักพี่ทะเลเยอ อายอุ่นไม่อยากเจอพี่ทะเล”
“ไม่ใช่นะครับ อาอุ่นรักพี่ทะเลที่สุด อาอุ่นอยากเจอพี่ทะเลที่สุด” ไออุ่นรีบพูดเอาใจเด็กชายตัวป้อม เมื่อหน้ากลมๆ เริ่มเบะออก
“แด๊ดอายอุ่นอยู่ อายอุ่นรักพี่ทะเล”
“รับปากทะเลแล้วนะอุ่น อย่าทำให้เด็กเสียใจ” เสียงขึงขังพูดเหมือนเขากำลังทำผิด ทำให้ไออุ่นพยักหน้ารับไปแบบงงๆ
“โอเค งั้นจัดของกัน” ว่าแล้วทินภัทรก็ใช้คัตเตอร์ไล่กรีดกล่องของเขาทั้งหมด ก่อนจะรื้อของออกมากล่องละเล็กละน้อย
ไออุ่นได้แต่มองตามอย่างปลงๆ ไม่ใช่แค่พี่เสือแล้วที่เล่นเป็นเด็ก ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ก็เด็กพอกัน
แถมเป็นเด็กที่ใช้เด็กเป็นข้ออ้างอีกด้วย
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
edit**
ชี้แจงเรื่องสมุดของไออุ่นนะคะ
เพราะไออุ่นแอบชอบทินภัทรตั้งแต่สมัยมหาลัย และนานจนแม้แต่ตัวเองก็คิดว่าลืมทินภัทรไปแล้วจนเมื่อมาเจอกันอีกครั้ง
สมุดจึงเป็นแค่ของในกองสมบัติเท่านั้นค่ะ อยู่รวมกับสมุดหนังสือและของอื่นๆ ทั่วไป ไออุ่นไม่ได้รื้อเอากลับมานั่งมอง
นั่งอ่านใหม่นานแล้ว อาจจะจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเล่มนี้เขียนอะไรไว้ ทำให้ไม่ได้แยกไว้เป็นของสำคัญที่ตัวเองต้องถือเท่านั้น
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1222823 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก