ตอนที่ 10 : นั่นน่ะสิ“ตกลงอุ่นได้กลับบ้านไหม” เสือถามด้วยความอยากรู้ หลังจากไออุ่นเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้ฟัง
“กลับครับ พี่ทินให้เด็กที่บ้านอยู่เฝ้าทะเลแล้วขับรถมาส่งผมที่คอนโด”
“อุ่นคิดจะจีบคุณทินไหม” เสือคิดว่าถึงเวลาแล้วที่เขาควรจะคุยกับไออุ่นเรื่องนี้อย่างจริงจัง
“พี่เสือพูดอะไรครับ” ไออุ่นตกใจที่อยู่ๆ เสือก็ยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูด
“พูดเรื่องที่อุ่นก็รู้ดีแก่ใจ อย่ามาเฉไฉกับพี่ พี่รู้ว่าอุ่นยังชอบคุณทิน เรื่องฟ้ากับคุณทินก็เคลียร์กันไปเรียบร้อยแล้ว
อุ่นจะปล่อยโอกาสนี้หลุดมือจริงๆ เหรอ”
“พี่ทินไม่ได้ชอบผู้ชาย ผมจะทำอะไรได้ครับพี่เสือ”
“แต่อย่างน้อยคุณทินก็ไม่ได้รังเกียจ พฤติกรรมที่แสดงออกกับอุ่นก็เห็นๆ กันอยู่” เสืออยากให้ไออุ่นมั่นใจในตัวเอง
มากกว่านี้ ดีใจเสียใจเป็นอีกเรื่อง แต่ถ้าไม่คว้าโอกาสไว้เขากลัวไออุ่นจะมานั่งเสียใจภายหลัง
“พี่ทินยังดีกับผมเพราะไม่รู้ความจริงมากกว่าครับ ถ้ารู้อาจไม่อยากเข้าใกล้ผมอีกก็ได้”
“อุ่น ถ้าคุณทินไม่คิดอะไร จะกอดจะหอมอุ่นทำไม พี่ก็รักอุ่นนะรักเท่ากับน้องชายแท้ๆ ของตัวเอง พี่ยังไม่คิดจะหอมอุ่นสักครั้ง”
“มันไม่เหมือนกันครับพี่เสือ ของพี่ทินสถานการณ์มันพาไป อีกอย่างพี่ทินก็อยู่เมืองนอกมานานการกอดกันหอมกันมันเป็น
เรื่องธรรมดา”
“เอาเถอะอุ่น ถ้าจะสร้างเกราะป้องกันตัวเองแน่นหนาขนาดนี้พี่คงช่วยอะไรอุ่นไม่ได้ แต่พี่อยากให้อุ่นคิดดีๆ นะ
ว่าหลังจากเก้าปีที่อุ่นไม่คิดจะมองคนอื่น อุ่นมีโอกาสมาอยู่ในมือแล้วจะปล่อยมันไปจริงเหรอ”
“ ไม่ต้องรีบตอบพี่” เสือรีบพูดดักคอเมื่อเห็นไออุ่นจะพูดบางอย่างกับเขา
“คิดดีๆ คิดนานๆ ไม่ต้องกลับมาตอบพี่ อุ่นตอบใจตัวเองให้ได้ก็พอ แต่เชื่อพี่สักเรื่องนึงนะอุ่น รักตัวเองบ้างก็ได้
มันไม่ผิดหรอก” เสือทิ้งท้ายคำพูดไว้ ก่อนปล่อยให้ไออุ่นมีเวลาอยู่กับตัวเอง
ไออุ่นคิดกลับไปกลับมาหลายรอบตั้งแต่เสือเดินออกจากห้องทำงานไป เขาอยากจะเชื่อว่าทินภัทรเริ่มมีความรู้สึกดีๆ
ให้กับเขา แต่ทุกครั้งที่คิดในหัวจะสร้างเหตุผลร้อยแปดขึ้นมาคัดค้าน เช่นทินภัทรเป็นคนอบอุ่น ใจดี เจ้าชู้ ย่อมแสดง
ออกแบบนั้น ไม่ใช่หรอกทินภัทรไม่ชอบผู้ชาย ไม่ใช่หรอกเขาไม่ใช่รสนิยมของทินภัทรต้องแบบญาดา สวย โดดเด่น มั่นใจ
ถึงจะเหมาะสม ไม่ใช่หรอกทินภัทรดีกับเขาเพราะเขาดีกับทะเลเท่านั้นเอง สุดท้ายความไม่มั่นใจของไออุ่นก็เอาชนะทุกสิ่ง
เป็นอาอุ่นแบบนี้ก็ดีแล้ว อย่างน้อยก็ยังดีกว่าเด็กหน้าตาจืดชืดที่ได้แต่แอบมองทินภัทรอยู่ไกลๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“สวัสดีเสือ” “ดีคับลุงเฉือ” เสียงทักทายจากหน้าเคาน์เตอร์ ทำให้ไออุ่นต้องชะโงกหน้าออกมามองจากชั้นวางหนังสือ
“สวัสดีครับคุณทิน ว่าไงลูกหมูของลุงเสือ”
“โอ๊ะ..อายอุ่นนน” ลูกหมูทะเลดิ้นเร่าๆ อยู่บนอกพ่อ เมื่อหันหน้ามาเห็นไออุ่นพอดี
“เบาๆ เจ้าลูกหมู” ทินภัทรรีบปรามลูกชาย เมื่อลูกหมูทะเลขย่มตัวแรงๆ เพื่อให้เขาปล่อยตัวลง
“เฮ้อ ลุงเสือน้อยใจ พอเห็นอาอุ่นลืมลุงเสือไปเลย” เสือแกล้งแซวเด็กชายทะเล
“ไม่ ไม่ พี่ทะเลไม่ยืม ลักเท่ากานน” ฮ่าๆ ไม่รู้ลูกหมูทะเลไปจำมาจากไหน แต่เล่นเอาผู้ใหญ่ที่ยืนอยู่ พากันหัวเราะ
ให้กับความน่าเอ็นดูของคนพูด
“สวัสดีครับพี่ทิน สวัสดีครับลูกหมูทะเล” ไออุ่นเดินเข้าไปหา
“ดีคับ” เด็กชายทะเลรีบยกมือไหว้อาอุ่นคนดีของเขา
ทินภัทรส่งยิ้มให้แต่ไม่ได้ตอบรับคำทักทาย เขาสะกิดลูกชายเพื่อให้สัญญาณ
“ไหน ใครอยากมาหาอาอุ่น”
“พี่ทะเลคับ”
“แล้วลูกหมูบอกพ่อว่ายังไงก่อนออกจากบ้านมา”
“อืม..อืม...” ไออุ่นพลอยลุ้นตามไปด้วยอีกคน เมื่อลูกหมูทะเลทำหน้าคิดหนัก
“จำไม่ได้” เด็กชายทำหน้าแหยๆ ก็พี่ทะเลนึกไม่ออกนี่ว่าคุยอะไรกับแด๊ดไว้บ้าง
“ ฮ่าๆๆ เจ้าลูกหมูเอ๊ย” ทินภัทรหัวเราะ อดบีบแก้มป่องๆ ของลูกชายเล่นไม่ได้
“ทะเลตื่นมางอแงไม่เห็นอุ่น ร้องจะมาหา บอกว่าคิดถึง ถ้ายังไงวันนี้พี่ต้องรบกวนอุ่นกับเสือด้วยนะ พี่ติดประชุมตลอดบ่าย
ไม่พามาก็ไม่ได้ อาละวาดแต่เช้า”
“ได้ครับคุณทิน ไม่เห็นต้องเกรงใจ” เสือชอบเล่นกับเด็กอยู่แล้วจึงไม่คิดว่าเป็นการรบกวน ดีเสียอีกที่ร้านจะได้ครึกครื้น
“อะ..อะ..” ทุกสายตาหันไปมองเด็กชายทะเล ที่อยู่ๆ ก็ร้องออกมา ตีหน้าอกทินภัทรดังปุ๊ปุ๊
“แด๊ดบอกไปลับอายอุ่นกานน” เด็กชายทะเลยิ้มกว้างด้วยความภาคภูมิใจ เขาจำได้แล้วว่าตอนเช้าเขางอแงเมื่อตื่นมา
ไม่เห็นอาอุ่น เขาบอกแด๊ดว่าเขาคิดถึงอยากเจอ แด๊ดจับเขาแต่งตัวแล้วบอกว่าไปรับอาอุ่นกัน
แต่เด็กชายทะเลไม่เข้าใจว่าเขาทำอะไรผิด ทำไมทุกคนมีสีหน้าแปลกๆ ลุงเสือทำหน้าตกใจแต่ยิ้มกว้าง แด๊ดทำหน้า
ปั้นยาก ส่วนอาอุ่นของเขาหน้าแดงแป๊ด
“แด๊ด แด๊ด อายอุ่นไม่ฉะบาย” เด็กชายทะเลคว้ามือแด๊ดที่กอดตัวเองอยู่ จับยื่นออกไปหาอาอุ่น เวลาเขาไม่สบาย
แด๊ดจะจับหน้าผากเขาทุกครั้ง เขาอยากให้แด๊ดทำให้อาอุ่นบ้าง
ทินภัทรวางมือลงบนหน้าผากของไออุ่น นั่นยิ่งทำให้หน้าที่แดงมากอยู่แล้วแดงขึ้นไปอีก
“อาอุ่นสบายดีครับ” ไออุ่นรีบบอกเด็กชายทะเล เขาเขินไปหมดอยากให้ทินภัทรเอามือลงไวๆ อีกฝ่ายก็เหมือนแกล้ง
วางมืออ้อยอิ่งไม่ยอมขยับ อุ้มลูกหมูทะเลมือเดียวไม่หนักหรือไง
“ไม่ร้อนครับ อาอุ่นสบายดีลูก” ทินภัทรช่วยยืนยันให้ไออุ่นอีกเสียง ลูกหมูทะเลจึงพยักหน้ายอมรับ
“พี่ขึ้นไปทำงานก่อน ฝากลูกหมูด้วย” ทินภัทรส่งลูกชายให้ไออุ่นอุ้ม
“ครับ ไม่ต้องห่วง”
“ขอบคุณครับอุ่น เสือผมไปก่อน”
“ตามสบายครับคุณทิน” เสือส่งยิ้มให้ทินภัทรที่ส่งยิ้มตอบกลับก่อนเดินออกจากร้านไป
“คิดผิดคิดใหม่ได้นะอุ่น หรือถ้ายังคิดไม่ตกควรตกได้แล้ว ชัดระดับ full HD แบบนี้ “
“อะไรชัดครับพี่เสือ ไม่เห็นมีอะไรสักอย่าง”
“ก็ไม่มีไง ไม่มีแก้ตัวสักคำ ใช่ไหมลูกหมู แด๊ดว่ายังไงนะ ไปรับอาอุ่นกันเถอะ ใช่ไหม”
“คับ” เด็กชายทะเลพยักหน้าให้ลุงเสือ
“ไปลับอายอุ่นกาน”
“หึหึ เด็กไม่โกหก ไม่เคยได้ยินหรืออุ่น”
“พี่ทะเลไม่โกหก”
“ฮ่าๆๆ มา มาหาลุงเสือดีกว่า พูดถูกใจลุงเสือพาไปเล่น คราวก่อนยังแกะของเล่นไม่หมดเลยนี่เรา”
ไออุ่นส่งเด็กชายทะเลให้กับเสือ ที่รับช่วงไปดูแลให้ ส่วนเขากลับมาคิดเรื่องเดิมๆ หรือเขาควรลองพยายามดูสักครั้ง
ก่อนที่ทินภัทรจะเจอคนใหม่ที่ถูกใจ ไออุ่นสับสนไปหมด ถ้าเมื่อกี้ทินภัทรตอบรับหรือปฏิเสธคำพูดของลูกชายไปเลยก็ดีหรอก
เขาคงตัดสินใจได้ง่ายกว่านี้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อุ่นกลับกี่โมง” ทินภัทรถามเมื่อเขาแวะมารับลูกชายกลับบ้าน
“หลังร้านปิดครับ” ร้านของไออุ่นกับเสือเปิด 7.30 น.ถึง19.00 น. จันทร์ถึงเสาร์ ไออุ่น เสือกับเหมาจะผลัดกันอยู่ปิดร้าน
ไล่วันกันไป หรือถ้าไม่มีธุระอะไรก็จะอยู่ช่วยกัน
“รถซ่อมเสร็จหรือยัง”
“ยังครับ เห็นอู่บอกว่าต้องรออะไหล่” รถของไออุ่นไม่ใช่รถใหม่ เขาไม่ได้เอาเข้าซ่อมกับศูนย์จึงต้องใช้เวลาค่อนข้างนาน
“แล้วอุ่นกลับยังไง” ทินภัทรถามด้วยความเป็นห่วง ถึงคอนโดเขาจะอยู่ไม่ห่างร้านของไออุ่นมากนัก แต่แถวนี้ดึกๆ จะ
เงียบ เพราะมีแต่ตึกที่เป็นออฟฟิศเสียส่วนใหญ่
“รถเมล์ครับ หรือไม่ก็แท็กซี่”
“ถ้าอย่างนั้นอุ่นรอพี่ที่ร้าน เดี๋ยวพี่มารับกลับ”
“ไม่เป็นไรครับพี่ทิน ผมกลับเองได้” ไออุ่นรีบปฏิเสธ บ้านของทินภัทรอยู่ห่างจากร้านพอสมควร เขาเกรงใจไม่อยากให้
ย้อนไปย้อนมา
“ไม่เป็นไร พี่ไปส่งทะเลที่บ้านแล้วจะย้อนกลับมารับ”
“ม่ายย” ลูกหมูทะเลใช่ว่าจะฟังไม่รู้เรื่อง เขาได้ยินชัดเจน
“พี่ทะเลลับอายอุ่น กับบ้านกัน” จู่ๆ ไออุ่นก็นึกอยากร้องไห้กับคำพูดของเด็กชายตัวป้อม กลับบ้านกัน แค่คำพูดสั้นๆ
ทำไมเขารู้สึกอุ่นหัวใจขนาดนี้
“ขอบคุณครับ แต่พี่ทะเลต้องเข้านอนแต่หัวค่ำ มารับอาอุ่นไม่ได้ พี่ทะเลคนเก่งของอาอุ่นต้องไม่นอนดึกนะครับ”
เด็กชายทะเลเริ่มสับสนเขาอยากมารับอาอุ่นกลับบ้าน แต่ก็อยากเป็นคนเก่งของอาอุ่นด้วย
“เอาอย่างนี้ลูกหมูเป็นเด็กดีอยู่บ้านรอพ่อ เดี๋ยวพ่อมารับอาอุ่นให้ดีไหม” ทินภัทรตะล่อมลูกชายที่ทำหน้าคิดหนัก
“ไม่เป็นไรครับพี่ทิน ผมกลับเองได้จริงๆ” ไออุ่นพยายามปฏิเสธ เขากลับคอนโดเองได้สบายมาก
“เอาคับ” สองพ่อลูกคุยกันราวกับไม่มีไออุ่นอยู่ด้วย พยักหน้าตกลงกันเองสองคน
“เป็นอันตกลง อุ่นรอพี่ที่ร้านนะ พี่ไปส่งทะเลแล้วจะรีบกลับมา”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมให้พี่เสือไปส่ง” ไออุ่นหาที่พึ่งสุดท้าย
“วันนี้ไม่ได้อุ่น พี่นัดเพื่อนทานข้าวเย็นไว้ หกโมงก็ต้องออกแล้ว” ไออุ่นหันไปใช้สายตาคาดโทษเสือ นัดกับเพื่อนไว้ตั้งแต่
เมื่อไหร่ อยู่ๆ ก็มีนัดขึ้นมาเสียอย่างนั้น เสือแบมือยักไหล่ให้เขาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“ถ้าอย่างนั้นผมฝากด้วยนะครับคุณทิน” เสือปิดจ๊อบให้ไออุ่นเสร็จสรรพ ขืนรอให้ไออุ่นตกลง ทินภัทรคงไม่ต้องไปส่ง
ลูกหมูทะเลกลับบ้าน
“ครับ” ทินภัทรก็เหมือนนกรู้ รีบรับคำเสือ หันมาส่งยิ้มให้ไออุ่น ก่อนหอบลูกชายกับกระเป๋าเข้าของออกจากร้านไป
“พี่เสือ” ไออุ่นย่างสามขุมเข้าหาเสือที่กำลังทำหน้าเป็นแมวขี้อ้อน
“พี่มีนัดจริงๆ” เสือพยายามเอาตัวรอดเมื่อเห็นว่าไออุ่นท่าทางเอาจริง
“นัดใครครับ”
“นัดไอ้บาส” เสือโพล่งชื่อเพื่อนสนิทที่สุดออกไป
“งั้นถ้าผมโทรหาพี่บาส ก็จะได้คำตอบเดียวกันใช่ไหมครับ”
“เดี๋ยว!!อุ่น..คือ..ไอ้บาสมันติดประชุมเลิกเย็นโน้น อย่าโทรไปรบกวนมันเลย”
“พี่เสือ”
“เออพี่รับก็ได้ ไม่มีนัดที่ไหนทั้งนั้น แค่อยากให้คุณทินมารับอุ่น”
“ไหนบอกให้ผมตัดสินใจเองไงครับพี่เสือ” ไออุ่นเท้าความคำที่เสือเคยพูดไว้
“ก็ใช่” เสือขึ้นเสียงสูง ไม่ยอมรับความผิดที่ไออุ่นมอบให้
“พี่ไม่ได้บอกให้อุ่นกลับกับคุณทินนี่ อุ่นจะกลับไม่กลับก็ตัดสินใจเอง พี่แค่ไม่ให้อุ่นใช้เป็นข้ออ้างเท่านั้น”
เสือคิดว่าเขาทำถูกต้องแล้ว
“ครับ พี่เสือถูกครับ คราวหน้าคุณใยไหมลงมาซื้อกาแฟอย่าหวังว่าจะเอาผมไปเป็นข้ออ้างอีก”
เสือมักจะใช้ไออุ่นเป็นข้ออ้างเข้าไปคุยกับใยไหม พนักงานบริษัทที่ทำงานอยู่ชั้นบน มุกประจำของเสือคือ
“ชิมให้หน่อยได้ไหมครับ ไออุ่นเพิ่งลองทำเค้กใหม่ อยากให้ลูกค้าช่วยติชมว่าจะวางขายดีไหม” หลังจากนั้นก็
บลา บลา บลา นี่คือวิธีเข้าหาสาวของเจ้าของร้านกาแฟที่ชื่อเสือ
“โหอุ่น พี่รู้ว่าอุ่นก็ดีใจหรอกน่าถึงกล้าทำ”
“เอาเถอะคราวนี้ผมคาดโทษพี่เสือไว้ก่อน คราวหน้าผมจะบอกคุณใยไหมว่าพี่เสือชอบ” ไออุ่นคาดโทษเสือเอาไว้
“พี่ก็จะบอกคุณทินว่าอุ่นชอบ” เสืออุบอิบอยู่ในคอ
“พี่เสือ”
“เฮ้ยเหมา ทำไมเคาน์เตอร์สกปรกนักวะ มาเช็ดเดี๋ยวนี้เลย” เสือรีบหันไปไล่เบี้ยเอากับลูกน้องเพียงคนเดียวของร้าน
“ทุกที เถียงสู้พี่อุ่นไม่ได้ทีไร ลงผมทุกที” เหมาเดินเกาหัวแก๊กๆ เข้ามา เขาคิดอยู่แล้วว่าต้องลงเอยแบบนี้แล้วมันก็จริง
ไอ้เหมา เหมาสมชื่อ เพราะแม่คนเดียวตั้งชื่อเขาแบบนี้ อะไรๆ ก็เลยต้องมาลงที่ไอ้เหมาหมด เหมามันทุกเรื่อง ทุกรอบ
“อย่าบ่น..”
“เดี๋ยวกูไล่ออก” เหมารีบต่อประโยคให้กับเจ้านาย
“รอบที่ร้อยแล้วพี่เสือ ไล่จริงๆ สักทีเหอะ”
“ไอ้เหมา” คราวนี้เป็นไออุ่นบ้างที่ต้องถอนใจยาว เมื่อเห็นลูกพี่ไล่เตะลูกน้องอยู่หลังเคาน์เตอร์ ดีว่ามีลูกค้านั่งอยู่แค่
สองสามโต๊ะ เขาจึงปล่อยทั้งคู่ไปโดยไม่จัดการ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อุ่น ปิดร้านหรือยัง”
“ปิดแล้วครับ” ไออุ่นตอบทินภัทรไปทางโทรศัพท์
“เรียบร้อยแล้วใช่ไหม”
“ครับ”
“ถ้าอย่างนั้นอุ่นออกมายืนรอพี่ริมถนนหน้าตึกได้ไหม พี่จะได้จอดแวะรับเลย”
“ได้ครับ”
“โอเค งั้นเดี๋ยวเจอกัน”
“ครับพี่ทิน” ไออุ่นหย่อนโทรศัพท์ลงในกระเป๋า ตรวจสอบความเรียบร้อยอีกรอบก่อนปิดไฟในร้าน
เขาออกมายืนรอทินภัทรได้ไม่นาน รถสีดำคันใหญก็แล่นเข้ามาจอดข้างๆ ไออุ่นเปิดประตูข้างคนขับขึ้นนั่ง
“โทษทีนะอุ่น รอนานไหม” ทินภัทรรีบขอโทษไออุ่น เพราะเดิมเขาคิดจะส่งทะเลที่บ้านแล้วย้อนกลับมาเลย แต่ลูกหมูทะเล
ไม่ให้ความร่วมมือสักนิด กว่าเขาจะออกมาได้ก็ปาเข้าเกือบทุ่มนึง
“ไม่เป็นไรครับ ผมทำงานไปเพลินๆ เพิ่งเสร็จเหมือนกัน”
“อายอุ่น” เสียงเรียกงัวเงียของลูกหมูทะเลทำให้ไออุ่นตกใจ เขารีบหันกลับไปมองที่เบาะหลัง เห็นทะเลนั่งอยู่ในคาร์ซีท
“นี่แหละตัวปัญหา ไม่ยอมท่าเดียว คุยกันไว้ดิบดี สุดท้ายงอแงจะออกมารับอาอุ่นด้วยให้ได้ พี่กล่อมจนไม่รู้จะกล่อมยังไง
เห็นมันเลทมากแล้ว กลัวอุ่นรอเลยตัดสินใจพามาด้วย”
““โธ่ ไม่โทรบอกผมล่ะครับพี่ทิน ผมกลับเองได้”
“ไม่ได้ พี่บอกอุ่นว่าจะมารับก็ต้องมา แต่..” ทินภัทรละคำหลังเอาไว้ ไม่ยอมพูดต่อ
“แต่อะไรครับ”
“แต่มันดึกแล้ว ทะเลต้องเข้านอน ถ้าง่วงมากๆ จะงอแง”
“ผมเข้าใจครับ ถึงบอกว่าไม่ต้องมารับผมก็ได้ ทะเลควรเข้านอนได้แล้ว” ไออุ่นรีบบอก เขาไม่สบายใจเลยไม่อยากให้
ทะเลนอนดึก
“นั่นน่ะสิ” ทินภัทรทำท่าโล่งใจ ดูโล่งใจมากจนไออุ่นแปลกใจ
“พี่ถึงหอบเสื้อผ้าทะเลมาด้วย คืนนี้ต้องรบกวนห้องอุ่นแล้วล่ะ”
“หือ!! อะไรนะครับพี่ทิน”
“ทะเลต้องนอนหัวค่ำ” คนตัวโตไม่ยอมตอบคำถามเขา แต่เฉพูดไปเรื่องอื่นแทน
“ครับ”
“บ้านพี่ไกลจากคอนโดอุ่น”
“ครับ”
“กว่าจะกลับถึงบ้านก็อีกนาน เส้นจากคอนโดไปบ้านพี่ เวลานี้รถติดมาก”
“ครับ”
“นั่นน่ะสิ” เป็นอีกครั้งที่ทินภัทรพูดประโยคนี้ขึ้นมา ด้วยความโล่งใจ
“พี่กับทะเลเลยอยากขอค้างห้องอุ่น แต่อุ่นไม่ต้องห่วงพี่เตรียมของมาพร้อม รับรองไม่รบกวน”
คนพูดรีบพูดยาวปรื้อ ไม่เว้นช่วงให้ไออุ่นได้ค้าน ก่อนส่งยิ้มประจบประแจงมาให้
“นะครับ พี่กับลูกค้างด้วยคน นะ”
เจอประโยคนี้กับสายตาอ้อนๆ เข้าไป ไออุ่นจะไปไหนรอด ได้แต่พยักหน้าตอบรับ ในใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
เขาควรจะทำยังไงดี ห้องนอนก็มีแค่ห้องเดียว หรือเขาควรแยกมานอนที่โซฟารับแขกแล้วปล่อยให้พ่อลูกนอนในห้อง
ในขณะที่หัวของไออุ่นเต็มไปด้วยความคิดมากมาย ทินภัทรกลับขับรถไปผิวปากไปอย่างอารมณ์ดี มีเสียงหายใจ
ของลูกหมูทะเลเป็นคอรัส
ทินภัทรยังจำบทสนทนาระหว่างเขากับลูกหมูได้ดี
“ลูกหมูอยากให้อาอุ่นเล่านิทานกับนอนกอดไหม”
“อยากคับ”
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเจออาอุ่นลูกหมูต้องพูดว่ายังไง”
“พี่ทะเลอยากนอนกับอายอุ่น”
“เก่งมากครับ แล้วอะไรอีก”
“กอด กอด”
“เก่งมาก สมกับเป็นลูกพ่อทิน ไปครับ ไปรับอาอุ่นกลับบ้านกัน”
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
ตอนต่อไป ตามไปนอนคอนโดอายอุ่นกัน มาดูกันว่าอาอุ่นจะได้นอนโซฟาไหมแล้วลูกหมูทะเลจะได้พูดคำที่ซ้อมไว้หรือเปล่า ^^
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1221155 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก