ตอนที่ 12 : ชอบ“ตื่นแล้วเหรอครับ” ทินภัทรเดินตามกลิ่นหอมมาจนถึงห้องครัว เขาเจอคนที่แอบลุกจากเตียงมาก่อนยืนทำอาหารอยู่
“อุ่นทำอะไร หอมเชียว” เขาเดินเข้าไปยืนใกล้ๆ สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ ของคนที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“ซุบไก่ครับ มีมันฝรั่งกับแครอทต้มนิ่มๆ ให้ทะเลด้วย”
“พี่ชักอิจฉาลูกหมูเสียแล้วสิ อะไรๆ อุ่นก็ต้องลูกก่อน ไม่เห็นคิดถึงพ่อก่อนบ้างเลย”
คำพูดกำกวมของทินภัทรทำเอาไออุ่นหน้าแดง ถึงพยายามจะตั้งรับยังไงก็ไม่เป็นผล หน้าขาวๆ ของเขามันเอาแต่ไม่รักดี
“คนเป็นพ่อต้องให้ลูกก่อนถูกต้องแล้วครับ มีที่ไหนพ่ออิจฉาลูก”
“มีพี่นี่ไง พอเป็นเรื่องอุ่นทีไรพี่อิจฉาทุกที” ทินภัทรพูดไปด้วยหยิบโน้นหยิบนี่ขึ้นมาดูไปด้วย ทำให้ไออุ่นเดาไม่ถูกจริงๆ
ว่าทินภัทรพูดจริงหรือพูดเล่น
“วันนี้พี่ทินเข้าบริษัทไหมครับ” เมื่อไม่รู้จะพูดอะไร ไออุ่นจึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนา
“เข้า อุ่นรอไปพร้อมพี่ แต่สายนิดต้องรอให้ทะเลตื่นก่อน”
“ผมไปก่อนก็ได้ครับ พี่ทินจะได้ไม่ต้องรีบ”
“อุ่นไม่ค้านสักเรื่องจะได้ไหม หรือไม่อยากช่วยพี่ดูลูกหมู” ทินภัทรงัดไม้เด็ดที่รู้ว่าใช้เมื่อไหร่ก็ได้ผลขึ้นมาอ้าง
“ทำไมพูดแบบนั้นครับ พี่ทินก็รู้ว่าผมรักลูกหมู” หน้าเอาเรื่องของคนพูดทำให้ทินภัทรแอบยิ้ม ไออุ่นดูโมโหเขามาก
นั่นยิ่งทำให้เขารู้ว่าไออุ่นรักลูกชายเขามากแค่ไหน มากจนเขาชักอิจฉาขึ้นมาจริงๆ ไม่ได้แซวเล่นเหมือนเมื่อครู่ใหญ่
“อายอุ่น ฮึก ฮึก อายอุ่น โฮๆๆๆ” เสียงร้องไห้ดังออกมาจากห้องนอน ทำให้ไออุ่นทิ้งเตารีบวิ่งเข้าไปหา
ทินภัทรได้แต่ส่ายหน้า ลูกหมูก็อีกคน ตื่นมาแทนที่จะร้องหาคนเป็นพ่ออย่างเขาดันร้องหาอาอุ่นแทน ดูเหมือนว่าเขาจะตก
กระป๋องโครมใหญ่ ทินภัทรปิดเตาไฟแทนไออุ่นก่อนเดินตามเข้าไปในห้องนอน
ภาพที่เขาเห็นคือ ไออุ่นนั่งพิงพนักหัวเตียง มีลูกหมูนั่งอยู่บนตักหน้าซบเข้ากับอกของไออุ่น ลูกหมูทะเลยังสะอื้นน้อยๆ
ในอ้อมแขนของไออุ่น
“ตื่นมาไม่เห็นใครเลยตกใจครับ” ไออุ่นเงยหน้าขึ้นมาบอกเขา
“ไหน เมื่อกี้ใครร้องไห้ครับ” ทินภัทรขึ้นเตียงไปนั่งข้างๆ ไออุ่น
“พี่ทะเลคับ” ลูกหมูทะเลหันไปมองพ่อ น้ำตายังคลอตา
“มานี่สิครับคนเก่งของพ่อ” ทินภัทรยื่นมือไปอุ้มลูกหมูทะเลมาจากตักของไออุ่น เขาอุ้มลูกชายไว้กับอก
ให้หน้าซบอยู่บนบ่า ก่อนโยกตัวไปมาเบาๆ
“ไม่ตกใจนะครับ พ่อขอโทษ”
“แด๊ดไปหนาย”
“พ่อออกไปตามอาอุ่นให้ลูกหมูไงครับ”
“อายอุ่นไปหนาย” ลูกหมูผงกหน้าออกจากบ่าของพ่อ เอี้ยวตัวไปหาคนที่นั่งอยู่
“อาอุ่นออกไปทำอาหารเช้าให้พี่ทะเลคนเก่งครับ ตื่นมาจะได้ทานเลย อาอุ่นกลัวพี่ทะเลหิว”
“ม่ายหิว พี่ทะเลง่วง” ลูกหมูทะเลขยี้ตาตัวเอง จนไออุ่นต้องรีบดึงมือออก
“ง่วงก็นอนต่อครับ” ทินภัทรวางลูกชายลงบนหมอนก่อนลงไปนอนตะแคงอยู่ข้างๆ
“ อายอุ่น มา มา” ลูกหมูทะเลเรียกคนที่ยังนั่งอยู่ให้ลงมานอนด้วยกัน
“แด๊ดกอด อายอุ่นกอด” ลูกหมูทะเลไม่รู้หรอกว่าผู้ใหญ่คนนึงกำลังหน้าแดงส่วนอีกคนกลับยิ้มไม่หุบ
ลูกหมูรู้แต่ว่าเขาง่วงนอนแล้ว เมื่อไหร่จะกอดเขาเสียที
“ผมลืมปิดเตา” ไออุ่นรีบบอกเมื่อลูกหมูขยับมาซุกอกและอีกคนทำท่าจะตามเข้ามากอด
“พี่ปิดให้แล้ว”
“ผมยังทำไม่เสร็จ”
“ชู่ว ลูกหมูกำลังจะหลับ ห้ามกวน” ทินภัทรไม่รอให้ไออุ่นตอบ เขาขยับเข้าไปนอนชิด สอดมือเข้าไปใต้คอไออุ่น
ก่อนใช้มือโอบไหล่ดึงให้ทั้งสองร่างซุกเข้ามาหา
“พี่ขอแป๊บเดียว” ทินภัทรกระซิบข้างหูไออุ่น เขาแอบกดจมูกลงไปเบาๆ สูดดมกลิ่นกายของคนในอ้อมแขน
ก่อนหลับตาลงเพื่อป้องกันไม่ให้อีกฝ่ายมีโอกาสประท้วงขึ้นมา
+++++++++++++++++++++++++++++++++
“ดีคับลุงเฉือ”
“สวัสดีครับลูกหมูทะเล ทำไมวันนี้มาพร้อมกันได้” เสือหันไปถามคนอุ้ม ไออุ่นไลน์มาบอกเขาว่าจะเข้าสาย
แต่ไม่เห็นบอกว่าจะพาลูกหมูทะเลมาพร้อมกัน
“พี่ทะเลนอนกับอายอุ่น” ไม่ต้องรอให้ไออุ่นคิดคำตอบ ลูกหมูทะเลแถลงไขให้เสร็จสรรพ เล่นเอาเสือถึงกับต้องหันไปจ้อง
หน้าไออุ่นเพื่อขอคำตอบ
“เรื่องมันยาวครับ”
“ยาวแค่ไหนพี่ก็มีเวลาฟัง” เสือไม่ยอมให้ไออุ่นรอดไปได้ เขาจับรุ่นน้องเดินเข้าห้องทำงานทันที
“ไหนเล่ามา” เสือเดินกลับมานั่งหน้าโต๊ะทำงานไออุ่น หลังจากช่วยอุ้มลูกหมูทะเลไปวางในคอกกั้นเด็กที่มีเบาะรองอย่างดี
เต็มไปด้วยของเล่นที่เขากับไออุ่นซื้อมาเตรียมไว้ให้
“เมื่อคืนพี่ทินกับทะเลค้างที่ห้องผม”
“หือ ไปไงมาไงถึงไปค้างได้ล่ะอุ่น” เสือยังเดาเหตุการณ์ไม่ออก จึงต้องรอให้ไออุ่นเฉลย
“ไม่มีอะไรครับ ก็แค่......” เสือนั่งฟังไออุ่นเล่าเหตุการณ์ตั้งแต่ทินภัทรมารับที่ร้านจนถึงรุ่งเช้า เขารู้ว่าไออุ่นแอบข้าม
ไปหลายตอนแต่ก็ไม่ได้ทักท้วงอะไร
“เห็นไหมพี่บอกอุ่นแล้ว ว่าคุณทินชักยังไงๆ อยู่ อุ่นก็ไม่เชื่อพี่ ทีนี้จะเชื่อได้หรือยัง”
“พี่เสือคิดแบบนั้นเหรอครับ” ไออุ่นไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธแต่ถามย้ำเสืออีกครั้งให้แน่ใจ
“โธ่อุ่น มันเห็นออกชัดว่าคุณทินมีใจให้เรา แต่พี่ติดอยู่เรื่องเดียวที่ยังไม่แน่ใจ”
“อะไรครับพี่เสือ”
“พี่ไม่แน่ใจว่าคุณทินรู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังทำอะไรอยู่” เรื่องเดียวที่เสือกลัวคือทินภัทรทำไปตามอารมณ์
โดยไม่เฉลียวใจว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรกับไออุ่นกันแน่ หรือที่แย่กว่านั้นคือทินภัทรอาจรับไม่ได้หลังรู้ใจตัวเองขึ้นมา
ไม่ว่าข้อไหนไออุ่นก็เจ็บทั้งนั้น
“ผมว่าคงไม่รู้” ไออุ่นพูดไปตามที่ใจคิด
“ลูกหมู ลุงเสือถามอะไรหน่อยสิครับ”
“คับ”
“พ่อทินชอบอาอุ่นไหม”
“พี่เสือ” ไออุ่นตกใจ ไม่คิดว่าเสือจะหันไปถามเอากับลูกหมูทะเล
“เฉยๆ น่าอุ่น ว่าไงครับลูกหมูรู้ไหมว่าพ่อทินชอบอาอุ่นหรือเปล่า”
“ชอบ พี่ทะเลชอบอายอุ่น” ลูกหมูทะเลไถรถในมือเล่นไปมาพร้อมตอบคำถามของลุงเสือ
พู่ ไออุ่นถอนใจออกมาเบาๆ โชคดีที่ลูกหมูทะเลห่วงเล่นไม่ได้สนใจฟังคำถาม เขาหันไปดุรุ่นพี่ที่ชอบทำตัวเป็นเด็ก
“พี่เสือออกไปช่วยเหมาทำงานเลยครับ ผมจะรีบทำสต็อคหนังสือที่เข้าใหม่เดี๋ยวเสร็จไม่ทัน”
“ไปก็ได้ ไล่จริง” เสือบ่นพึมพำแต่ก็ยอมลุกขึ้น วันนี้เขาจะปล่อยไปก่อน
+++++++++++++++++++++++++++++++++
“แด๊ด” เสียงดีใจของลูกหมูทะเลทำให้ไออุ่นต้องเงยหน้าขึ้นมอง
“ว่าไงเจ้าลูกหมู กวนอาอุ่นหรือเปล่า”
“เป่าคับ พี่ทะเลเด็กดี เก่งที่ฉุด” นิ้วโป้งน้อยๆ ถูกยกขึ้นการันตีตัวเอง
“หิวหรือยังคับ พ่อมารับไปทานข้าว” ทินภัทรแทนตัวเองว่าพ่อหลังจากกลับมาจากอเมริกา เขายังพูดภาษาอังกฤษ
กับลูกหมูบ้างเพื่อกันไม่ให้ลูกชายลืม แต่ส่วนใหญ่จะใช้ภาษาไทยเป็นหลัก
“ยางคับ”
“ผมเพิ่งให้ทานนมไปสักพักใหญ่ครับ” ไออุ่นรีบรายงาน
“ งั้นอีกสักชั่วโมงค่อยไป อุ่นหิวหรือยัง”
“ยังครับ” แปลว่าทินภัทรจะให้เขาไปด้วยใช่ไหม ไออุ่นคิดเอาเองว่าคงใช่
“พี่ฝากเสื้อหน่อย” ทินภัทรถอดเสื้อสูทส่งให้กับไออุ่น เขาก้าวเข้าไปนั่งในคอกที่ลูกชายกำลังนั่งเล่นอยู่
“นี่ใครครับ” ไออุ่นได้ยินเสียงพ่อลูกคุยกัน
“พี่ทะเล”
“แล้วนี่ล่ะ”
“แด๊ด”
“แล้วไหนอาอุ่นครับ”
“อายอุ่น” ลูกหมูทะเลรีบชี้มือไปที่อาอุ่น เพราะเขามีตุ๊กตาแค่สองตัว
“ฮ่าๆ ฉลาดมากครับลูกพ่อทิน” ทินภัทรลูบหัวลูกชายด้วยความเอ็นดู ในความฉลาดเฉลียวเกินวัย
“แด๊ด”
“ครับ?” ทินภัทรขานรับลูกชาย
“แด๊ด”
“ครับ”
“ชอบอายอุ่น”
“หือ? อะไรนะครับลูกหมู”
“แด๊ดชอบอายอุ่นมั้ย” ลูกหมูทะเลขึ้นเสียงสูงตอนท้าย เขาพยายามเลียนแบบลุงเสือเท่าที่จำได้
ตุ๊บ ทินภัทรไม่ทันตอบลูกหมู เมื่อได้ยินเสียงของหล่นมาจากโต๊ะทำงานของไออุ่น
“ไป..ไปทานข้าวกันเลยไหมครับพี่ทิน กว่าอาหารจะมาทะเลน่าจะหิวแล้ว” ไออุ่นระล่ำระลักพูด
“เดี๋ยวก็ได้อุ่น ไหนทะเลเมื่อกี้พูดว่าอะไรครับ” ทินภัทรหันมาถามลูกชาย
“แด๊ดชอบอายอุ่นมั้ย” ลูกหมูทะเลยังจำได้แม่น ไม่มีตกหล่นแม้แต่คำเดียว
“แล้วทะเลชอบอาอุ่นไหมครับ” ทินภัทรถามกลับลูกหมูทะเล แอบเห็นบางคนเอาแต่ก้มหน้างุดซ่อนอยู่หลังคอม
“ชอบคับ พี่ทะเลชอบอายอุ่น”
“พ่อก็ชอบอาอุ่นเหมือนกันครับ” ทินภัทรคิดว่าคำนี้เขาพูดได้เพราะเขามั่นใจว่าเขาชอบไออุ่น
“เย้ๆ แด๊ดชอบอายอุ่น” ลูกหมูทะเลกระโดดโลดเต้น ดีใจที่แด๊ดชอบเหมือนเขา
“ลูกหมูมานี่มา” ทินภัทรกวักมือเรียกลูกหมูเข้ามาใกล้ ก่อนกระซิบบางอย่างข้างหู
“งึม งึม” ลูกหมูทะเลครางรับงึมงำ ไออุ่นพยายามเงี่ยหูฟังแต่ไม่ได้ยินอะไรเลย
“อายอุ่น” จู่ๆ ลูกหมูทะเลก็มายืนข้างเก้าอี้เขา ไออุ่นเลยต้องจำใจเงยหน้าขึ้นจากคอมที่ใช้เป็นที่กำบัง
“ครับทะเล”
“อายอุ่นชอบแด๊ดมั้ย” เด็กชายทะเลพุ่งเข้าเป้าตามที่ถูกสอนมา เล่นเอาคนถูกถามหน้าแดงแป๊ด
“ชอบมั้ย”
“อา..คืออา..” ไออุ่นไปไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะตอบลูกหมูทะเลอย่างไรดี เขารู้ว่าตอบๆ ไปก็จบเรื่องเพราะการสนทนากับเด็ก
ผู้ใหญ่มักจะพูดตามใจเด็กอยู่แล้ว ทินภัทรคงไม่คิดอะไรมาก แต่เพราะมันเป็นคำที่เขาเก็บไว้มานานจึงพูดออกมาไม่ได้
“เฮ้อ สงสัยอาอุ่นชอบแต่ลูกหมูไม่ชอบพ่อ เศร้าเลย” ทินภัทรแกล้งทำเสียงเศร้า ทำเอาลูกหมูทะเลเป็นเดือดเป็นร้อนแทน
“อายอุนชอบฉิ ชอบแด๊ด น้า น้า” ลูกหมูทะเลพันแข้งพันขา อ้อนไออุ่นอยากให้ชอบพ่อของตัวเอง
“แด๊ดน่าลัก” เมื่อไออุ่นไม่ยอมตอบ ลูกหมูทะเลเริ่มโฆษณาสรรพคุณชวนเชื่อ
“แด๊ดเก่งที่ฉุด” เด็กชายทะเลยกนิ้วโป้งการันตีให้ด้วย
“ฮ่าๆๆ” ไออุ่นหัวเราะกลบเกลื่อน แต่เห็นดวงตากลมโตของลูกหมูทะเลรอคอยอย่างมีความหวัง ถึงอยากจะเก็บไว้ในใจ
ก็ทำไม่ได้ ต้องยอมพูดออกไป
“อาอุ่นชอบครับ”
“ชอบใคร” ไม่ใช่เสียงเล็กๆ ของลูกหมูทะเล แต่เป็นเสียงทุ้มของคนที่รอฟังคำตอบอยู่เช่นกัน
“โธ่พี่ทิน” ไออุ่นเรียกชื่ออีกฝ่าย
“ชอบใครครับอุ่น” เสียงทุ้มต่ำ ออดอ้อนอยู่ในที ทำให้ไออุ่นเผลอตัวตอบออกไปอย่างที่ใจรู้สึก
“ชอบ..ชอบพี่ทินครับ”
“เย้ๆๆ แด๊ดไม่น้อยใจน้า อายอุ่นชอบแย้ว” ลูกหมูทะเลรีบวิ่งกลับไปกอดพ่อ ทินภัทรอุ้มลูกหมูทะเลขึ้นเดินตรงมาหาไออุ่น
“ขอบคุณครับอุ่น”
“ผมก็พูดไปอย่างนั้นเองครับ” ไออุ่นรีบปกป้องตัวเอง ใจเขาเต้นรัว กลัวทินภัทรจะจับได้ว่าเขาพูดความจริง
“ไม่เหมือนพี่ พี่พูดจริงทุกคำ” ไออุ่นเงยหน้าขึ้นสบตาทินภัทร ตาคมเข้มคู่นั้นมองตรงมาที่เขา
“พี่ทิน”
“ไปทานข้าวกันเถอะ อุ่นหิวหรือยัง” ไออุ่นตกใจเมื่อจู่ๆ ทินภัทรก็เปลี่ยนเรื่องกลางอากาศ
“หิว หิวแล้วครับ”
“งั้นก็ลุกขึ้น เร็ว” ทินภัทรอุ้มลูกหมูทะเลมือหนึ่ง อีกมือหนึ่งดึงไออุ่นให้ลุกขึ้นยืน
“อยากทานอะไร”
“แล้วแต่พี่ทินเลยครับ” ไออุ่นยอมรับว่าเขายังงงอยู่ไม่น้อย
“แล้วแต่พี่บ่อยๆ ระวังพี่จะได้ใจนะอุ่น” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของทินภัทรทำให้ไออุ่นรู้สึกสับสนจับต้นชนปลายไม่ถูก
เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกทินภัทรหลอกล่อ แต่ก็ไม่รู้ว่าด้วยเรื่องอะไร
“อายอุ่น ไปกาน”
“ครับผม ไปกัน” รอยยิ้มสดใสของลูกหมูทะเล กับรอยยิ้มที่กลับมาอบอุ่นอ่อนโยนของทินภัทร ทำให้ไออุ่นเลิกคิดถึงสิ่งที่
รบกวนจิตใจ เขาส่งยิ้มให้สองพ่อลูกและพร้อมจะเดินออกไปด้วยกัน
ไม่ว่าทินภัทรจะพูดถึงอะไร ไม่ว่าทินภัทรจะชอบเขาแบบไหน สำหรับไออุ่นแล้ววันนี้เขามีความสุข
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1221039 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก