ตอนที่ 13 ♥ 1 : ลุงเสือกับเด็กนรก“คุณทินไว้ใจผมได้ครับ เอาทะเลไปด้วยไม่สะดวกหรอก ใช่ไหมครับลูกหมูอยู่กับลุงเสือสองคนได้ใช่ไหม”
เสือหันไปถามลูกหมูทะเล วันนี้เขาแวะมาหาไออุ่นที่คอนโด แต่ยังไม่ทันได้ชวนกันไปไหน ทินภัทรกับทะเลก็แวะเข้ามาเสียก่อน
สองพ่อลูกจะมารับไออุ่นไปซื้อเฟอร์นิเจอร์เพิ่ม เสือแอบถามไออุ่นว่าเฟอร์นิเจอร์สำหรับอะไร ในเมื่อห้องนี้ก็ตกแต่งไว้
สวยงามดีอยู่แล้ว คำตอบที่เขาได้คือไออุ่นก็ไม่รู้เหมือนกัน
เสือไม่อยากให้ไออุ่นพลาดโอกาสดีๆ จึงรีบบอกว่าเขาจะอยู่รอที่ห้อง ไม่ต้องเป็นห่วง เขาแวะมาหาเพราะไม่มีอะไรทำ
เท่านั้น จะอยู่ดูลูกหมูทะเลให้
“ได้คับ” ลูกหมูทะเลพยักหน้าหงึกหงัก เขาชอบลุงเสือ ลุงเสือเล่นสนุก สนุกกว่าเล่นกับแด๊ดอีก
“ไม่เป็นไรเสือ ผมไม่อยากกวน”
“ถ้าห่วงเรื่องนั้นแค่ซื้ออาหารกับไวน์ดีๆ มาสักขวดก็พอครับ ผมจะอยู่รอด้วยความเต็มใจเลย” เสือพูดติดตลกเพื่อไม่ให้
ทินภัทรเกรงใจ
“เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาครับ อุ่นว่ายังไง ตกลงไหม”
“พี่เสือไม่มีธุระไปไหนแน่นะครับ”
“แน่สิ ถ้ามีจะเอาวันหยุดเดียวที่มีแวะมาหาเราที่นี่เหรอ ถามแปลกๆ”
“ฮ่าๆๆ งั้นก็ตกลงครับ พี่เสืออยู่รอทานข้าวเย็นได้เลย มีทุกอย่างที่ชอบ”
“อุ่นพี่ขอแซลมอนแพ็คนึงด้วยนะ” เอามาแกล้มไวน์น่าจะชั้นเลิศ
“ได้ครับ”
“ปะ ลูกหมูไปส่งอาอุ่นกับพ่อกัน” เสืออุ้มลูกหมูทะเลขึ้น เดินไปส่งไออุ่นกับทินภัทรที่หน้าประตู
“บะบายแด๊ด บะบายอายอุ่น” ลูกหมูทะเลแก้มยุ้ยโบกมือไปมา ดูน่ารักน่าชัง
“มานี่เลย” เสือจับลูกหมูทะเลหมุนไปรอบๆ ห้อง หลังจากปิดประตูเรียบร้อยแล้ว ลูกหมูตัวอ้วนหัวเราะคิกคักชอบใจ
“คิกคิก ฉูงอิก ฉูงอิก”
“เอาอีกเหรอ ได้ๆ” เสือจัดให้ตามคำขอ เขายกเด็กชายทะเลขึ้นจนสุดแขน เหวี่ยงไปรอบๆ ห้อง ก่อนจะชะงัก
เมื่อได้ยินเสียงกริ่งหน้าประตู
“หืม อาอุ่นของลูกหมูลืมอะไรหรือเปล่า” เพราะไออุ่นให้กุญแจไว้กับเขา เสือจึงต้องเดินไปเปิดประตูให้
“มาแล้วๆ “ เสือตะโกนไปก่อนตัว เขาอุ้มลูกหมูทะเลขึ้นบ่า จับสองแขนกลมๆ ไว้มั่น
“ลืมอะไร.....”
“ไง”
“ไอ้เด็กนรก!!” เสือลืมตัวอุทานเสียงดัง ก่อนถอยหลังกรูด ดีที่เขายังมีสติจับลูกหมูที่ขี่อยู่บนคอไว้มั่น
“อาโลม อาโลม” ลูกหมูทะเลดีใจที่เห็นหน้าอาหนุ่ม ขย่มคอของเสือแทบหัก จนเจ้าตัวต้องรีบยกลูกหมูลง
เด็กชายทะเลวิ่งเข้าไปกอดขาอาเอาไว้ ร้องเย้ๆ ดีใจ เขาชอบเล่นกับอาโรม อาโรมเล่นสนุกพอๆ กับลุงเสือเลย
“มาทำไม” เสืออยากจะไล่แต่ก็พูดได้ไม่เต็มปาก เพราะห้องนี้เป็นห้องของไออุ่นไม่ใช่เขา หรือถ้าจะพูดให้ถูก
ห้องนี้เป็นของทินภัทร นั่นเท่ากับว่ารเมศมีสิทธิ์เข้าห้องนี้มากกว่าเขาเสียอีก
“ทำไม มาไม่ได้เหรอลุง” สมควรแล้วที่เขาจะเรียกไอ้หน้าหล่อนี่ว่าไอ้เด็กนรก ต้องกวนประสาทเขาตลอดเวลาสิน่า
“อาโลม” ลูกหมูทะเลดึงกางเกงอาหนุ่มแรงๆ เมื่อไม่มีใครสนใจเขาเลย
“ครับผม”
“มาเล่นกาน ลุงเฉือเล่นกาน” เด็กชายทะเลอยากเล่นแล้ว เมื่อกี้เขากำลังสนุก แต่ทำไมผู้ใหญ่เอาแต่พูดๆ
ไม่เห็นจะสนุกตรงไหน
“อยากเล่นอะไรครับ” รเมศก้มตัวลงอุ้มหลานชายขึ้นมา
“บินบรื้อบรื้อ” ลูกหมูทะเลทำเสียงประกอบท่าทาง น้ำลายเลยกระเด็นไปทั่วหน้าอาหนุ่ม
“อื้อหือลูกหมู บินช้าๆ ก็ได้ อาเปียกไปหมดแล้ว”
ซู้ดดด ลูกหมูทะเลรีบสูดน้ำลายเข้าปากอิ่ม เสือขำจนเผลอหัวเราะออกมา
“ตลก หาผ้ามาเช็ดหน้าให้หน่อยลุง” รเมศหันไปขอความช่วยเหลือจากคนที่เอาแต่ยืนหัวเราะ
“เช็ดทำไม ส่งลูกหมูมา จะมาเอาอะไรก็ไปหยิบ หรือถ้ามาหาอุ่น อุ่นไม่อยู่กลับดึกๆ โน้น” เสือไม่อยากบอกว่ากลับเย็นๆ
เดี๋ยวไอ้เด็กนรกจะกลับมาขัดความสำราญอาหารมือเย็นของเขา
“พี่ทินให้มาช่วยดูลูกหมู” รเมศกำลังนั่งดูหนัง นานๆ เขาจะได้หยุดอยู่ห้อง แต่เมื่อสักครู่ทินภัทรโทรบอกให้เขามาอยู่ช่วย
เสือดูลูกหมูทะเลที่ห้องนี้ ซึ่งเขาก็ไม่ขัดข้องเพราะไม่ได้เจอหน้าหลานมาหลายวันแล้ว
“งั้นนายก็ดูไป ฉันจะกลับ” เสือเห็นว่ามีคนดูลูกหมูที่ไว้ใจได้แล้ว เขาก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ อีกอย่างเขาไม่ถูกโรคกับไอ้เด็กนี่
ยิ่งนึกถึงสิ่งที่ทำเอาไว้ ยิ่งอยากจะหักคอ
“ผมมาช่วยดู ไม่ได้มาเลี้ยง อยากกลับก็ตามใจ อย่าลืมตอบคำถามพี่ทินกับพี่อุ่นด้วยล่ะว่าทำไมถึงไม่อยู่ “ เสียงข่มขู่ทำให้
เสือได้แต่ฮึดฮัด เขาเป็นคนรับปากสองคนนั้นไว้ว่าจะดูแลลูกหมูให้ พอโดนทักแบบนี้ใครจะกล้ากลับ
“ได้ฉันเลี้ยงเองนายก็กลับห้องไป ฉันไม่ต้องการผู้ช่วย”
“ไม่ เพราะผมรับปากพี่ทินแล้วว่าจะมา อย่าบ่นมากน่าลุง มีคนช่วยดีกว่าไม่มี ทำไมหรือกลัวผมจะทำอะไร..อะไร.. เหมือนวันนั้น”
เสือแทบลมออกหูเมื่ออีกฝ่ายเท้าความไปถึงวันที่เขาอยากลืมมากที่สุดในชีวิต
“ลุงเฉือไม่ฉะบาย” ลูกหมูทะเลรีบหันไปบอกอาหนุ่มที่อุ้มอยู่
“อาโลม อาโลม ลุงเฉือไม่ฉะบาย” ก็ลุงเสือหน้าแดงเชียว ทำไมผู้ใหญ่ไม่สบายง่ายจัง โดยเฉพาะอาอุ่นกับลุงเสือ
“เหรอครับ งั้นเราควรทำยังไงดีลูกหมู” รเมศนึกสนุกเล่นตามน้ำไปกับหลานชาย
“แปะ แปะ” ลูกหมูทะเลจับมือรเมศไปวางไว้บนหน้าผากของเสือ
“ล้อน” มือลูกหมูทะเลไม่ได้แตะเองหรอก แต่ลุงเสือหน้าแดงขนาดนั้นต้องร้อนสิ
เสือรีบก้าวถอยหลังให้ห่างจากมือใหญ่ที่วางลงมา อยู่ดีๆ ใจเขาก็เต้นตึกตัก
“ลุงเสือสบายดีครับ ไม่ร้อน” ปากบอกว่าไม่ร้อน แต่หน้าเสือแดงกว่าเดิมเป็นสองเท่า ลูกหมูทะเลถึงกับต้องเอียงคอมอง
“ยา ลุงเฉือต้องกินยา” เด็กชายทะเลนึกถึงยาหวานๆ เหนียวๆ ที่พ่อให้ทานเสมอเวลาเขาไม่สบาย
“อืม ไหนไปดูสิ อาอุ่นมียาไหม” รเมศอุ้มเด็กชายทะเลเดินไปที่ตู้เย็น เขาเปิดออกและหยิบยาแก้ออกมา
“ทะเลบอกให้ลุงเสือไปนั่งพักเร็ว จะได้ทานยา” รเมศปล่อยให้หลานชายเป็นคนจัดการ
“ลุงเฉือ นอนๆ “ ลูกหมูทะเลก้าวหน้าไปอีกขึ้น ไม่สบายต้องนอนสิไม่ใช่นั่ง
“ลุงเสือไม่เป็นไรจริงๆ ครับลูกหมู ลุงเสือแข็งแรง” เสือยกแขนขึ้นเบ่งกล้ามโชว์
“ลุงก็เล่นกับหลานหน่อยจะเป็นไร ไม่มีจินตนาการเอาเสียเลย” เสือหันไปทำตาขวางใส่ แต่ในที่สุดก็ยอมเดินไปนั่งที่โซฟา
รเมศอุ้มลูกหมุทะเลตามไปนั่งลงข้างๆ
“อาโลมป้อน ป้อนเยย” ลูกหมูตัวอ้วนดันมือของรเมศที่ถือขวดยาอยู่ให้ยื่นไปจ่อปากลุงเสือ
เสือทำท่าแกล้งจิบยาจากขวดโดยยังไม่ได้เปิดฝา แต่หาลอดไปจากสายตาของลูกหมูทะเลได้
“ลุงเฉือดื้อ เกเร อย่าอม” ประโยคแรกๆ ยังพอเข้าใจ แต่พอลูกหมูพูดอย่าอม ทำเอาผู้ใหญ่สองคนหัวเราะกันพรืด
“โดนบ่อยล่ะสิเรา” รเมศโยกหัวลูกหมูไปมา
“อาโลมดุเยย ดุลุงเฉือ” เด็กดื้อต้องโดนดุ ลูกหมูทะเลรู้ดี
“หึหึ” ดูเหมือนคนรับคำสั่งจะชอบใจ แต่คนต้องโดนดุทำหน้าบอกไม่ถูก
“ไหนใครดื้อ อาโลมจะจัดการเอง”
“ตีเยย” ลูกหมูทะเลตีเพี้ยะๆ ลงไปบนแขนลุงเสือ
“โอ๊ย” เสือแกล้งร้องโอดโอย เอามือกุมแขนตรงที่ลูกหมูทะเลตี
“เจ็บเยอ ลุงเฉือเจ็บเยอ” ลูกหมูทะเลหน้าเสีย
“โอ๋ๆ ต่อปายห้ามดื้อน้า” เสือที่แกล้งทำตัวงอ เกือบหลุดหัวเราะออกมาเมื่อลูกหมูเข้ามากอด ลูบมือไปมาบนหลังของเขา
ท่าทางและคำพูดเลียนแบบผู้เป็นพ่อมาแน่ๆ
“ลุงเฉือไม่ดื้อแย้ว อาโลมป้อนเยย” เด็กชายทะเลหันไปให้ความมั่นใจกับรเมศ เสือถึงกับสะดุ้ง ตกลงเขาต้องกินยาแก้ไอ
นี่จริงๆ ใช่ไหม ก็ไม่ได้เกลียดอะไรแต่มันเหนียวๆ เขาไม่ชอบ
รเมศอุ้มลูกหมูทะเลวางบนโซฟา ก่อนเดินเข้าไปหยิบช้อนมาจากในห้องครัว ทีแรกเขาคิดเหมือนเสือ คือกะจะแกล้งทำเอา
แต่ดูท่าว่าลูกหมูทะเลจะจริงจังกับการให้ลุงเสือกินยามากกว่าที่คิด
รเมศย้อนกลับมานั่งที่เดิม เทยาใส่ช้อน ยื่นไปจ่อให้เสือที่ปาก
“ลุงชอบกินยาเม็ด เดี๋ยวลุงไปหยิบทานเลย ตกลงไหมครับ” เสือเห็นน้ำเหนียวๆ แล้วทำใจไม่ได้จริงๆ ไม่อยากบอกว่าชีวิตนี้
นอกจากตอนเด็กๆ แล้วเขาไม่เคยแตะ
“ลุงเฉือ” ลูกหมูทะเลทำเสียงเข้ม ลุกขึ้นยืนกอดอกจะได้ข่มลุงเสือให้กลัวได้
“ดื้อ”
“เดี๋ยวอาโรมจัดการให้” รเมศส่งยิ้มให้เสือ ใช้ความไวส่งช้อนเข้าปากก่อนวางลงบนโต๊ะ มือนึงปิดตาหลานชายตัวแสบเอาไว้
อีกมือล็อคคอเสือเข้าหา ก่อนจะเปลี่ยนมาบีบปากเบาๆ บังคับให้เสือเผยอริมฝีปากปากออก
รเมศประกบปากลงไปบดเบียด ก่อนค่อยๆ ปล่อยยาในปากไหลเข้าสู่ปากของเสือ กว่าอีกฝ่ายจะทันตั้งตัว รเมศก็ถอนปากออกแล้ว
เขาใช้ลิ้นเลียยาที่ยังติดอยู่ออก
“เรียบร้อยแล้วลูกหมู” ลูกหมูทะเลกระพริบตาปริบๆ อยู่ๆ โลกก็มืดโดยมือใหญ่ๆ ของอาโรม
“ลุงเฉือ ลุงเฉือ” ลูกหมูทะเลตกใจ ลุงเสือ หน้าแดงเห่อ ตาค้าง
“โขมนิ้ดเดียว” ลูกหมูทำมือกระจิดริดให้ลุงเสือดู ท่าทางลุงเสือจะเกลียดการกินยา ดูสิกินเข้าไปนิดเดียวดูแย่เลย
เหมือนเขาเวลาแด๊ดให้กินยาขมๆ
“ไอ้เด็กนรก” จู่ๆ ลุงเสือก็ลุงพรวด แถมตะโกนว่าเขาเสียงดัง ชี้หน้าลูกหมูทะเลด้วย ลูกหมูทะเลตกใจ
“ฮึกฮึก ลุงเฉือ ฮึกฮึก ลุงเฉือ แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
เสือเพิ่งได้สติเมื่อลูกหมูทะเลร้องจ้า น้ำหูน้ำตาไหลเต็มไปหมด เสือรีบนั่งลงดึงลูกหมูทะเลเข้ามากอด
“โอ๋ๆ ลูกหมูของลุงเสือไม่ร้องนะครับ ไม่ร้อง”
“ฮึกฮึก ลุงเฉือโกด ฮืออออ”
“ลุงเสือไม่ได้โกรธ ลุงเสือขอโทษ” เสือโยกตัวเด็กชายในอ้อมแขนไปมา ตาจ้องหน้าคนที่เอนหลังพิงเบาะสบายใจ
ไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจเลยว่าทำอะไรลงไป
ใจเสือเต้นโครมคราม เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องใจสั่นทุกครั้ง และที่เขาโกรธมากที่สุดคือลึกๆ แล้ว
เขารู้ว่าเขาไม่ได้รังเกียจสัมผัสนั้นเลยสักนิด มันไม่ได้น่าขยะแขยงอย่างที่ควรจะเป็น ไอ้เด็กนรกนี่จูบเก่งเกินไปแล้ว
“ฮึกฮึก จิงนะ ไม่โกดพี่ทะเลนะ”
“ไม่โกรธครับ ลุงเสือผิดเอง ลุงเสือขอโทษ” เสืออยากจะอาละวาดไอ้เด็กนรกที่นั่งสบายใจเฉิบ ส่งยิ้มยั่วมาให้เขา
แต่ขืนเขาทำอะไรลงไปตอนนี้ ทะเลคงนึกว่าเขาโกรธเอาอีก เสือจึงทำอะไรไม่ได้ นอกจากเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน แช่งชักหักกระดูกอยู่ในใจ
“ลุงเฉือบอกอ้ายเด็กนารก” เสือถึงกับเบิกตากว้าง ซวยแล้วไหมล่ะ นี่ถ้าทินภัทรหรือไออุ่นได้ยินเขาต้องซวยแน่ๆ
“ฮ่าๆๆ ใช่อาโรมก็ได้ยิน”
“หยุดเลย” เสือหันไปตวาด แต่พอขึ้นเสียงนิดเดียวเด็กชายทะเลก็ทำท่าจะร้องไห้ขึ้นมาอีก จนเสือต้องรีบเบาเสียงลง
พยายามฉีกยิ้มให้กว้างๆ เข้าไว้
“ลุงเสือไม่ได้เรียกลูกหมูนะครับ ลุงเสือเรียกอาโรม”
“อาโลมม่ายเด็ก” ลูกหมูทะเลขมวดคิ้วไม่เข้าใจ
“นารกแปว่าอาราย” ลูกหมูทะเลสูดน้ำมูก เสือจึงต้องหยิบทิชชู่มาให้สั่งออก ในหัวก็คิดไปด้วยว่าจะตอบว่าอย่างไรดี
“นรกเป็นที่อยู่แห่งหนึ่งครับ” รเมศชิงตอบให้เสียเอง เขาคิดว่าเดี๋ยวลูกหมูก็คงลืม เพราะคำนี้ไม่ใช่คำที่ใครจะพูด
ให้เด็กได้ยินบ่อยๆ มีแต่เขานี่แหละที่ได้ยินเสือเรียกประจำ
“อยู่” ลูกหมูหยุดร้องไห้แล้ว เพราะมีอย่างอื่นให้สนใจ
“อยู่บ้านเยอ”
“คล้ายๆ แบบนั้นครับ” รเมศเริ่มตอบไม่ถูกเหมือนกัน ไม่รู้เขาคิดผิดคิดถูกที่บอกลูกหมูทะเลไปแบบนั้น
“อาโลมอยู่นารก” ลูกหมูทะเลยิ้มเผล่เมื่อเข้าใจสิ่งที่ลุงเสือพูดแล้ว
“ฮ่าๆๆๆ “ เสือรู้ว่ามันไม่ถูกแต่เขาสะใจจริงๆ เมื่อเห็นหน้าปูเลี่ยนๆ ของคนพูดมากจนเข้าตัว สมควรแล้ว
“อาโรมอยู่กับลุงเสือสองคน” รเมศไม่ยอมอยู่คนเดียวต้องลากอีกคนเข้ามาเอี่ยวด้วย
“อยู่กันฉองคน” ลูกหมูทะเลพูดตาม
“ปั๋วเมีย” ลูกหมูทะเลพูดอย่างภาคภูมิใจ เขาได้ยินแววพูดบ่อยๆ เวลาดูทีวี
“เฮ้ย” เสือสะดุ้งโหยง ผิดกับอีกคนที่หัวเราะก๊ากออกมา
“ไปเอามาจากไหนลูกหมู ห้ามพูดนะครับ”
“แววพูด” เสือได้ยินชื่อนี้มาสองครั้งแล้ว ตั้งแต่ตอนที่ทะเลพูดว่าปากเสีย เห็นทีเขาต้องบอกให้ทินภัทรระวังเรื่อง
คนเลี้ยงเด็กแล้ว
“ลูกหมู ไม่ใช่นะครับ..”
“อย่าอธิบายเลยลุงเดี๋ยวเรื่องยาว หาอะไรให้ลูกหมูเล่นดีกว่าจะได้ลืมๆ” เสือรู้สึกขัดใจแต่ก็เห็นด้วย
เขาลืมไปแล้วเรื่องคิดจะกำจัดเด็กนรกออกจากห้อง ตอนนี้ลูกหมูทะเลดูจะเป็นปัญหาใหญ่กว่าสำหรับเขา
โดยเฉพาะเมื่อคิดถึงหน้าทินภัทร เอาวะคงต้องสงบศึกชั่วคราว
“ทะเลมาเล่นกับลุงเสือกับอาโรมดีกว่า อยากเล่นอะไรครับ”
“เครื่องบิน ฉูงฉูง”
“ได้ๆ เอาสูงๆ เลยนะ” เสืออุ้มลูกหมูทะเลขึ้นยืน แต่โดนมือดีมาแย่งไปเสียก่อน รเมศยกลูกหมูขึ้นสูง เสือมองตามขึ้นไป
เขาว่าเขาตัวสูงแล้วนะ พอมายืนเทียบกันแบบนี้ขอยอมรับความพ่ายแพ้แต่โดยดี ทำไมไอ้เด็กนรกถึงหุ่นดีขนาดนี้วะ
เสือเผลอมองไล่ไปเรื่อยๆ จนสบตาเข้ากับดวงตาคมเข้ม
ตึกตึก ตึกตึก อยู่ๆ หัวใจเขาก็เต้นไม่เป็นจังหวะ เสือรีบสะบัดหัว เสไปมองทางอื่น นี่มันชักตลกเกินไปแล้ว
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
ครึ่งหลังลงพรุ่งนี้นะคะ
ปล.บางคำจะเห็นว่าบางครั้งลูกหมูพูดชัดบางครั้งก็พูดไม่ชัด เป็นเพราะลูกหมูพูดยานคางนะคะ ลากเสียงยาวๆ
เลยเหมือนอยู่ๆ ก็พูดไม่ชัดขึ้นมา
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1222960 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก