ตอนที่ 14 : กอดแล้วอุ่น“พี่เสือโอเคแน่นะครับ กลับเองได้นะ” ไออุ่นยืนส่งเสือที่หน้าห้องพัก เขาไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ เพราะดูเสือท่าทางแปลกๆ
เดินก็แปลก จะว่าเหมือนคนขาเคล็ดก็ไม่ใช่เสียทีเดียว
“ช่วยเลี้ยงทะเลไม่เท่าไหร่ชักทำตัวเป็นแม่ไก่นะเรา พี่ไม่เป็นไร สบายดีสบายมาก พอใจหรือยัง”
“ครับ ถ้ามีอะไรก็โทรมา” เสือพักอยู่คนเดียวทำให้ไออุ่นค่อนข้างเป็นห่วง
“พี่กลับดีกว่ายิ่งอยู่นานยิ่งบ่นยาว คุณทินผมกลับก่อนนะครับ บายลูกหมู” เสือตัดบทเพื่อไม่ให้ไออุ่นมีเวลาบ่น
หรือสังเกตเขามากไปกว่านี้
“ดีคับ” ลูกหมูยกมือไหว้ลุงเสือ ก่อนหันไปไหว้อาโรมอีกคน
“บายครับพี่ทินพี่อุ่น วันหลังผมมาฝากท้องใหม่”
”ได้ทุกเวลาครับ หิวๆ ไม่มีอะไรทานก็โทรมาหาพี่ได้” ไออุ่นบอกรเมศอย่างใจดี เขาชอบทำอาหารจึงมีวัตถุดิบเตรียมพร้อมในตู้เย็น
“อะแฮ่ม” ทินภัทรกระแอมออกมาเบาๆ แต่พอถูกรเมศกับไออุ่นหันมามองหน้า เขาทำเป็นหันไปเล่นกับลูกหมูทะเลกลบเกลื่อน
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แค่อยู่ๆ ก็รู้สึกขัดหู ไม่ชอบใจที่ไออุ่นชวนรเมศแบบนั้น
“ขอบคุณครับพี่อุ่น รับรองว่าได้รบกวนแน่ๆ ไปลุง เจ้าของห้องจะได้พักผ่อน” รเมศจับแขนเสือดึงให้เดินไปพร้อมกัน
เสืออยากสะบัดแขนออก แต่ตอนนี้เขากลัวว่าจะทำพิรุธให้ไออุ่นสังเกตเห็น จึงยอมเดินตามเด็กนรกไปแต่โดยดี
“ปล่อย” เสือสะบัดแขนออกทันทีที่ประตูปิดลง
“เดินไหวเหรอลุง ระวังล้ม”
“ไอ้...” เสืออยากด่าแต่คิดอีกทีเขาว่าอย่าดีกว่า ขืนต่อความยาวสาวความยืด อย่างกับไอ้เด็กนรกนี่จะยอมลงให้เขา
“เอาน่าลุง ถ้าไม่ดื้อจะยอมให้ด่าดีๆ “ วอนไหมล่ะ ไหนจะหน้ายิ้มๆ นั่นอีก มันชวนวางหมัดกันสักตั้งถ้าร่างกายเขาจะอำนวย
กว่านี้ เสือถอนใจยาว พยายามท่องอยู่ในใจ ขันติ ขันติ ขันติ
เสียงลิฟท์หยุด และไฟสัญลักษณ์ลูกศรลงดับ เสือค่อยหายใจโล่ง เขารีบเดินเข้าไปในลิฟท์ แต่คนที่ยืนข้างๆ ดันเดินตามเข้ามาด้วย
เอาเถอะ สงสัยจะออกไปเที่ยวมั้ง อย่าคิดอะไรมาก เดี๋ยวก็แยกกันแล้ว
แต่เมื่อเสือเดินออกจากลิฟท์ อีกฝ่ายก็ยังเดินล้วงกระเป๋าตามมาเรื่อยๆ จนเสือทนไม่ไหว ต้องหยุดเดินหันไปถาม
“จะตามไปถึงไหน”
“ถึงบ้าน”
“นายต้องการอะไร” เสือไม่คิดว่าเขาจะถูกแบล็คเมล์แต่เขาก็เดาไม่ออกว่ารเมศทำแบบนี้เพื่ออะไร
รเมศยักไหล่ เขาแบมือออก ยื่นไปตรงหน้าเสือ
“กุญแจรถ”
เมื่อรเมศไม่ตอบ เสือก็เหนื่อยเกินกว่าจะหาเรื่อง เขาหยิบกุญแจรถออกจากกระเป๋ากางเกงกดเปิดล็อค แต่ถูกอีกฝ่ายแทรกตัว
เข้ามา เปิดประตูฝั่งคนขับขึ้นนั่ง
“ขึ้นมาลุงจะไปส่ง” เสือยืนทื่ออยู่สักพัก ก่อนยอมเดินอ้อมไปขึ้นรถฝั่งคนนั่ง เขาส่งกุญแจให้รเมศ ยอมรับสภาพว่าถ้ามี
คนขับรถไปส่งให้ก็ดี ก็มันความผิดใครล่ะเล่นเอาเขาเดินแทบไม่เป็น จะใหญ่อะไรนักหนา สมควรแล้วที่ต้องมารับผิดชอบ
เขาไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดสักนิด ส่งแล้วอย่าหวังว่าจะได้เข้าบ้าน หาแท็กซี่กลับเอาเองเถอะ ซอยหมู่บ้านเขาห่างถนนใหญ่พอ
สมควร ถือว่าเป็นการแก้เผ็ดนิดๆ หน่อย พอเสือคิดได้แบบนี้ก็อารมณ์ดีขึ้นมาทันตา
“ขับดีๆ จะนอน” เสือเอนเบาะเลื่อนตัวลงนอน หลังบอกทางไปบ้านของเขาให้รเมศฟังคร่าวๆ เอาไว้ใกล้ๆ เขาค่อยลุกมา
บอกทางอีกที ดีแค่ไหนแล้วเขาไม่ขึ้นไปนั่งเบาะหลัง
เสือหลับตาลง เขากะว่าเดี๋ยวต้องได้ยินเสียงเด็กนรกบ่นหรือหาเรื่องให้เขาลุกขึ้นมา แต่ทุกอย่างกลับเงียบสงบ
มีเพียงความรู้สึกว่ามีเงาวูบผ่านหน้าเขา พร้อมความอุ่นที่คลุมลงมาบนร่าง เสื้อแจ็คเก็ตของรเมศ เสือรู้โดยไม่ต้องลืมตาขึ้นดู
รถเคลื่อนตัวออกช้าๆ นุ่มนวล ผิดวิสัยและหน้าตาของคนขับ แอร์ถูกปรับให้ความเย็นกำลังดี เสือที่คิดจะพักสายตาเท่านั้น
เริ่มรู้สึกง่วงขึ้นมาจริงๆ เขาพยายามฝืนอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะยอมแพ้ ปล่อยให้ตัวเองจมลงสู่ความอุ่นสบายและหลับไปในที่สุด
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อาทิตย์หน้าอุ่นจะให้พี่มากี่โมง” ทินภัทรนัดแนะเวลากับไออุ่น ร้านเฟอร์นิเจอร์ที่เขาไปสั่งของไว้จะมาส่งในวันอาทิตย์
ถัดไป เพื่อความสะดวกของไออุ่นที่มีวันหยุดเพียงอาทิตย์ละวัน
“ผมดูให้ก็ได้ครับ พี่ทินจะได้ไม่ต้องเสียเวลามา” ไออุ่นเสนอตัว เพราะทางร้านจะมีช่างมาประกอบให้ จึงไม่ต้องทำอะไร
นอกจากนั่งเฝ้า
“ไม่ได้ ของพี่ทั้งนั้น พี่ต้องมาดูด้วยตัวเอง” ไออุ่นมองหน้าทินภัทรแล้วได้แต่ถอนใจ ยิ่งพยายามกันตัวเองออกห่างเท่าไหร่
อีกฝ่ายก็ยิ่งเข้ามาใกล้เท่านั้น เขายอมรับแล้วว่าคิดผิดที่ย้ายมาอยู่ที่นี่ ตอนนั้นน่าจะยึดมั่นในความคิดโดยไม่ลังเล
แต่จะให้เขาทำอย่างไร ในเมื่อทินภัทรเอาลูกหมูมาอ้าง หาว่าเขาไม่อยากช่วยดูแล มัดมือชกแบบนั้นไออุ่นก็ทำอะไรไม่ถูก
จนต้องมาลำบากใจอยู่ตอนนี้
“ถ้าอย่างนั้นก็สักเก้าโมงเช้าก็ได้ครับ ร้านจะมาสิบโมง”
“โอเค ว่าแต่อุ่นว่าเรายังขาดอะไรอีกไหม” ทินภัทรมองไปรอบๆ ห้อง แถมใช้คำว่าเรา ทำเอาไออุ่นแอบเขิน
“ไม่ขาดครับ” เกินเสียด้วยซ้ำ ทินภัทรเล่นสั่งของมาเยอะแยะไปหมด ส่วนใหญ่จะเป็นของของลูกหมู เช่นคอกกั้น
สำหรับเด็กทำจากหนังกว้างพอให้ผู้ใหญ่ลงไปกลิ้งได้สบาย เตียงนอนไซส์เด็กโต (ลูกหมูคงนอนได้ไปถึงสิบขวบโน้น)
พอเขาท้วงไม่ให้ซื้อ ทินภัทรก็ให้เหตุผลว่าเวลาเขามาฝากลูกหมูทะเลไว้กับไออุ่นจะได้สะดวกและลูกหมูจะได้ปลอดภัย
พอได้ยินแบบนั้นใครจะกล้าปฏิเสธ
“ลูกหมูวันนี้อยู่กับอาโรม ลุงเสือสนุกไหม” ทินภัทรลงนั่งบนโซฟาข้างลูกหมูที่กำลังนั่งดูการ์ตูนตาแป๋ว
“หนุกคับ” ลูกหมูไม่ยอมหันมาสนใจพ่อ ตายังคงจับจ้องอยู่กับจอโทรทัศน์
“พี่ทินครับทุ่มนึงแล้วกลับเถอะครับ เดี๋ยวทะเลเข้านอนดึก” ไออุ่นเดินเข้ามาเตือน เมื่อสองพ่อลูกนั่งดูการ์ตูนกันสบายใจ
ไม่มีทีท่าว่าจะเตรียมตัวกลับ
“ทะเลยังดูการ์ตูนไม่จบเลยอุ่น”
“ไม่จบก็ต้องให้หยุดดูครับ ดึกแล้ว” ไออุ่นทำเสียงแข็ง เขาเริ่มกล้าที่จะบอกทินภัทรเรื่องพวกนี้บ้างแล้ว
“อายอุ่น ใจย้าย” ลูกหมูหันมาทำปากพองลมใส่ไออุ่น เขาอยากจะหยิกแก้มนั่นแต่ต้องเก๊กดุให้เด็กชายเชื่อฟัง
“ใช่ลูกหมู อาอุ่นใจร้าย เอะอะไล่เอะอะไล่” คนเป็นพ่อไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย งอแงพอๆ กับลูกชาย
“พี่ทินห้ามให้ท้ายลูกครับ” ไออุ่นอยากจะบ้าตาย ดุลูกแล้วยังต้องหันมาดุพ่ออีก
“เอาไงดีลูกหมู อาอุ่นโกรธแล้ว” สองพ่อลูกหันหน้าเข้าปรึกษากัน เลิกสนใจการ์ตูน
“อาอุ่นโกรธ ลูกหมูต้องทำยังไง” ทินภัทรส่งซิกให้ลูกชาย ซึ่งเจ้าตัวแสบของเขาก็ไม่ทำให้ผิดหวัง เด็กชายทะเลจับตัวพ่อ
เพื่อเป็นหลักในการทรงตัว พอยืนขึ้นได้ก็ยื่นสองแขนให้ไออุ่น
“อายอุ่น กอด กอด” ไออุ่นใจไม่แข็งพอเมื่อเจอสายตาออดอ้อนของลูกหมูทะเล ต้องยอมเดินเข้าไปนั่งด้วย ก่อนกอด
เด็กชายตัวอ้วนไว้ในวงแขน
“โอ๋โอ๋ ม่ายโกดน้า” เด็กชายทะเลจุ๊บลงไปบนหน้าผากของไออุ่นแบบที่ชอบทำ
“หายน้า พี่ทะเลเด็กดี แด๊ดก็เด็กดี” ไออุ่นเกือบสำลักน้ำลายตัวเองเมื่อเจอประโยคเด็ดของลูกหมูเข้าไป
“ฮ่าๆ ใช่ครับลูกหมู แด๊ดเป็นเด็กดีของอาอุ่น” ทินภัทรขยับตัวเข้าไปนั่งใกล้ไออุ่นอีกนิด จ้องตากับดวงตาคู่สวย
จนอีกฝ่ายต้องเป็นคนหลบ
เมื่อไออุ่นเอาแต่หลบตาเด็กโต เด็กเล็กเลยนึกว่าอาอุ่นของเขายังไม่หายโกรธ เจ้าตัวยุ่งหันไปหันมาก็เห็นตัวต้นเหตุ
แด๊ดของเขานี่เอง ยังไม่ง้ออาอุ่นเลย
“แด๊ด อายอุ่นโกดทำงาย” เด็กชายทะเลเลียนคำพูดของบิดา
“ก็ต้อง....กอดครับ” ทินภัทรโอบแขนไปรอบตัวไออุ่น มีลูกหมูทะเลติดอยู่ตรงกลาง เขากระชับแขนให้แน่นเข้า รู้สึกโชคดีมาก
ที่มีลูกชายฉลาดช่างคิด เปิดโอกาสให้เขาได้กอดคนตัวหอม
“อาอุ่นหายโกรธแล้วครับ” ไออุ่นรีบพูดเพราะรู้ดีว่าขั้นตอนต่อไปของการง้อคืออะไร แต่คนตัวโตไม่สนใจฟัง โน้มหน้าเข้า
มาหา ก่อนกดริมฝีปากลงบนหน้าผากของเขา แนบปากทิ้งไว้ชั่วครู่ก่อนผละออก ทิ้งความอุ่นของสัมผัสเอาไว้ให้ไออุ่นหน้า
แดงเล่น จนต้องแกล้งทำหน้าบึ้งเพื่อกลบเกลื่อน
“อู้ อายอุ่นโกด” ลูกหมูทะเลตกใจตาโต อยู่ๆ อาอุ่นก็ทำหน้าดุใส่แด๊ด
“ไม่ อาอุ่นไม่โกรธแล้วครับ” ไออุ่นรีบส่ายหน้าปฏิเสธ กลัวจะโดนกอดรอบสอง
“ลูกหมูไปอาบน้ำนอนกันเถอะ อาอุ่นจะได้หายโกรธ” ทินภัทรอาศัยความไวอุ้มลูกหมูออกจากแขนไออุ่น พาเดินลิ่วหายเข้า
ไปในห้องนอน กว่าไออุ่นจะคิดได้เปิดประตูตามเข้าไป สองพ่อลูกก็อยู่ในห้องน้ำเรียบร้อยแล้ว
“พี่ทิน” ไออุ่นเดินตามเข้าไปในห้องน้ำ เขานึกว่าทินภัทรกำลังจะอาบน้ำให้ลูกหมู แต่เขาคิดผิด ภาพที่เห็นคือทินภัทร
กำลังถอดกางเกงอยู่ ไออุ่นรีบหันหน้าหนีแทบไม่ทัน
“อ้าวอุ่น จะมาอาบด้วยกันเหรอ มาสิ”
“อาบ อาบ” ลูกหมูตัวกลมขาวลุกขึ้นมาเกาะขอบอ่าง เรียกไออุ่นให้ไปอาบน้ำด้วยกัน
“พี่ทินทำอะไรครับ” ไออุ่นรู้ว่าเป็นคำถามที่โง่มาก แต่เขาก็หลุดปากออกไปแล้ว
“พี่ก็อาบน้ำไงครับ แช่เป็นเพื่อนลูกหมู อุ่นมาอาบด้วยกันสิ” ทินภัทรแอบขำคนที่ยืนหันหลังให้เขา ถึงไม่เห็นหน้าก็รู้ว่า
หน้าของไออุ่นคงแดงก่ำ
“แล้วทำไมพี่ทินต้องอาบน้ำด้วยครับ” เป็นการโชว์โง่รอบสองของเขา แต่ไออุ่นอยากรู้จริงๆ
“จะได้เป็นเด็กดีของอุ่น รีบเข้านอนไงครับ”
“แต่..แต่เดี๋ยวพี่ทินก็ต้องขับรถกลับ กลับไปอาบที่บ้านไม่สะดวกกว่าเหรอครับ”
“ใครบอกพี่จะกลับบ้าน ไม่เอาหรอกเดี๋ยวอุ่นโกรธ เกือบสองทุ่มแล้วทะเลนอนดึกไม่ดี ใช่ไหมครับลูกหมู”
“ใช่คับ” ลูกหมูพยักหน้า กลับลงไปนั่งแช่น้ำที่ตอนนี้ขึ้นมาถึงครึ่งเอวเขาแล้ว
“เดี๋ยว เดี๋ยวครับพี่ทิน” ไออุ่นตกใจจนลืมตัว เผลอหันหน้ากลับไปมอง ก่อนจะรู้ตัวว่าเขาพลาดเสียแล้วเพราะทินภัทรไม่
เหลือเสื้อผ้าอยู่บนร่างกายแม้แต่ชิ้นเดียว
“ผม..ผม..” ไออุ่นเลิกคิดคำพูด เขาโกยอ้าวออกจากห้องน้ำ ร่างกายแข็งแรงสมส่วนที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ลอนคลื่นและ
อะไรบางอย่าง ทำเอาเขาหน้าร้อนผ่าวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
“อุ่น ไม่อาบด้วยกันจริงๆ เหรอ” เสียงพูดปนหัวเราะที่ดังออกมาทำเอาไออุ่นเจ็บใจตัวเอง ไม่น่าให้อีกฝ่ายจับได้เลยว่าเขาอาย
มากแค่ไหน บ้าจริงไออุ่น หุ่นผู้ชายเหมือนกันอย่าคิดอะไรมาก ไออุ่นตบแก้มของตัวเองทั้งสองข้าง พยายามเรียกสติกลับคืนมา
“บินนนนนน” เสียงทินภัทรดังออกมาก่อนตัว ลูกหมูทะเลถูกห่อด้วยผ้าขนหนู คนเป็นพ่อจับร่อนออกมาจากห้องน้ำ
คราวนี้ไออุ่นค่อยหายใจโล่งขึ้น เพราะทินภัทรมีผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่พันรอบเอวออกมาด้วย
“อุ่นครับ หยิบเสื้อผ้าในกระเป๋าให้พี่หน่อย” ไออุ่นมองตามมือของทินภัทร เห็นกระเป๋าใบใหญ่ของทะเลวางอยู่ ตอนที่เห็น
เขานึกว่าเป็นกระเป๋าสัมภาระของลูกหมูตามปกติ พวกนม เสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยน แต่พอเปิดดูข้างใน มีเสื้อผ้าของคนเป็น
พ่อพับวางรวมอยู่ด้วย
ไออุ่นหยิบทั้งของพ่อและลูกออกมาให้ เขาส่งส่วนนึงให้ทินภัทร ตัวเองจับลูกหมูนอนลงบนเตียง ไปหยิบแป้งเด็กมาทาให้
ก่อนจับใส่ชุดนอนคุณหมีนุ่มนิ่ม
“อายอุ่นเล่านิทาน” ลูกหมูขยับตัวขึ้นไปจนหัวอยู่บนหมอน หน้าขาวผ่องไปด้วยแป้งส่งยิ้มกว้างมาให้ ไออุ่นอยากจะไล่ให้
กลับบ้านกัน แต่พอเห็นลูกหมูทำท่าพร้อมนอนแบบนี้เขาก็ทำไม่ลง
“นี่ครับ” ไออุ่นหันไปเจอเข้ากับทินภัทรที่เดินมายืนอยู่ข้างเตียง ในมือมีหนังสือนิทาน ไม่รู้ไปหยิบจากกระเป่ามาตอนไหน
“พี่ฟังด้วย” พอไออุ่นรับหนังสือมา คนตัวโตก็รีบขึ้นเตียงไปนอนเอกเขนกอยู่ข้างลูกชาย
“พี่ทินนน” ไออุ่นเรียกเสียงอ่อนใจ
“เตรียมมาพร้อมขนาดนี้เลยนะครับ” เขาอดหมั่นไส้คนพ่อไม่ได้จริงๆ ทำหน้าไม่รู้เรื่องได้เหมือนมาก
“เตรียมอะไรครับ มันอยู่ในกระเป๋าอยู่แล้วสงสัยแม่บ้านจัดให้” หน้าตาพยายามซื่อยิ่งทำให้ไออุ่นอยากจะตีให้เนื้อเขียว
“แล้วนี่ไม่ต้องบอกที่บ้านก่อนเหรอครับ หายมาทั้งพ่อทั้งลูกเดี๋ยวพ่อแม่พี่ทินเป็นห่วง”
“ไม่ห่วงหรอก พี่บอกแล้วว่าจะมาค้างที่คอนโด” คนทำหน้าไม่รู้เรื่องอยู่แหมบๆ ตอบหน้าตาเฉย ไออุ่นหันซ้ายหันขวาอยากจะ
คว้าอะไรมาฟาดจริงๆ
“จะสองทุ่มแล้ว ให้ลูกนอนดึกไม่ดีนะครับอุ่น มาเร็ว” ทินภัทรตบลงข้างตัวทะเล เรียกให้ไออุ่นรีบขึ้นมานอนด้วยกัน
เฮ้อออ ไออุ่นถอนใจยาว ไม่รู้จะทำยังไงกับความลื่นไหลของทินภัทร สมแล้วกับฉายาคาสโนว่า จับไม่ได้ไล่ไม่ทันจริงๆ
“หลับไปแล้วครับ” โชคยังดีที่วันนี้ลูกหมูทะเลเล่นทั้งวันเลยเหนื่อยมาก อ่านนิทานไปได้ครึ่งเล่มก็หลับสนิท ไออุ่นโล่งอก
ที่คืนนี้ไม่มีการกู๊ดไนท์เกิดขึ้นอีก หัวใจเขาทำงานหนักขึ้นทุกวันๆ
“อุ่นไปอาบน้ำสิ”
“พี่ทินไม่กลับบ้านจริงๆ หรือครับ ผมว่าอุ้มกลับไปลูกหมูคงไม่ตื่นหรอก เล่นมาทั้งวันขนาดนี้”
“พี่ง่วงแล้ว” ไออุ่นถึงกับต้องทึ่ง เมื่ออีกฝ่ายเล่นง่ายหลับตาหนีเขาไปเสียเฉยๆ นี่มันสองทุ่มกว่าจะให้เขาเชื่อจริงๆ
หรือว่าเป็นเวลานอนของทินภัทร ไม่ใช่ลูกหมูเสียหน่อย
“พี่ทิน”
“อื้อ” อีกฝ่ายครางอืออา ทำน้ำเสียงคล้ายรำคาญที่เขาเรียก ซุกหน้าลงกับลูกหมูตัวกลมที่นอนอยู่กลางเตียง
“ไม่ต้องแกล้งหลับเลยครับ อะไรจะหลับเร็วปานนั้น”
“ก็พี่ง่วง” คนหลับแล้วยังตอบโต้ได้
“ลุกมาคุยกันก่อนครับ”
“ลูกหมูอยากอยู่กับอุ่น”
“พี่ก็อยากอยู่”
ไออุ่นชะงัก เขาไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม คนที่นอนหลับตาอยู่พูดจริงไม่ได้ละเมอใช่ไหม ตอนนี้ไออุ่นชักไม่แน่ใจแล้วว่า
ทินภัทรตื่นอยู่จริงหรือเปล่า
“ผม..ผมจะไปอาบน้ำ พี่ทินง่วงก็นอนไปได้เลยนะครับ ผมปิดไฟให้” ไออุ่นรีบเดินไปปิดไฟกลางห้อง เหลือไว้แค่ไฟดวงเล็ก
หน้าประตู เขารีบสาวเท้าเข้าไปในห้องน้ำ ในใจสับสนไปหมด ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดทำไม พูดเพื่ออะไร
ทินภัทรลืมตาขึ้นมาช้าๆ เขามองตามร่างเล็กที่เดินลิ่วหายเข้าไปในห้องน้ำ
ที่ผ่านมาเขามักเริ่มความสัมพันธ์จากรูปร่างหน้าตา ความสนใจเริ่มมาจากตรงนั้นก่อนพัฒนาเป็นอย่างอื่นไม่ว่าจะเป็นเซ็กส์
หรือความรัก
แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเริ่มจากความรู้สึกดีๆ ความชื่นชม นับถือ แล้วถึงจะตามมาด้วยรูปร่างหน้าตาหรือเพศ
ทินภัทรไม่รู้ว่ามันจะเป็นไปได้ไหม มันออกจะแปลกใหม่สำหรับเขาอยู่มาก แต่เขาก็อยากลองดู
ในเมื่อกอดคนไหนแล้วอุ่น เขาก็อยากกอดคนนั้น
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
ปั่นแบบวิ่งร้อยเมตรมาก เดี๋ยวตามแก้คำผิดกับเกลาเนื้อเรื่องนะคะ ลงให้อ่านก่อน ^^
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1222320 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก