ตอนที่ 16 ♥ 1: อะไรนะ!!“ตกลงคู่นี้เป็นแฟนกันจริงหรือเปล่า”
“น่าจะใช่ ดูเรียลขนาดนี้ บอกว่าแค่ถ่ายแบบด้วยกันใครจะเชื่อ” เสือสาบานว่าเขาไม่ได้ตั้งใจมองจริงๆ
แต่คำว่าถ่ายแบบมันสะดุดหูจนเผลอมองรูปในไอแพทของลูกค้าที่กำลังคุยกันอยู่อย่างออกรส
เสือเดินกลับมาที่เคาน์เตอร์ เขาไม่ได้อยากรู้อยากเห็นแต่ขอดูนิดนึงเถอะ เสือหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาเปิดดูรูปใน
อินสตาแกรมของนายแบบชื่อดัง ถามว่าทำไมเขาถึงรู้ชื่อแอคเค้าท์ของอีกฝ่าย ง่ายๆ ดังขนาดนี้เสิร์ชแป๊บเดียวก็เจอ
รูปถ่ายคู่สุดสวีทกับดาราสาววัยใส ทำเอาเสือแอบเบ้ปาก ไหนคนตามเท่าไหร่ เกือบสองล้าน เป็นดาราหรือไงวะ
คนจะตามเยอะไปไหน มีดีอะไรแค่เด็กเมื่อวานซืน กวนประสาทก็เท่านั้น มารยาทก็ไม่มี หุ่น..เออยอมรับว่าดี
หน้า..หล่อคมเข้มแล้วไง สมัยนี้ผู้หญิงชอบผู้ชายอบอุ่นเป็นผู้ใหญ่เว้ย
“พี่เสือดูอะไรอยู่”
“เฮ้ย!!” เสือสะดุ้งโหยง กดผิดกดถูกกว่าจะออกจากแอปได้
“ตกใจอะไรครับพี่เสือ”
“ตกใจเสียงดังเราน่ะสิ”
“ผมไม่ได้เสียงดัง” ไออุ่นว่าเขาพูดปกติหรือออกจะเบากว่านิดหน่อยด้วยซ้ำ เพื่อไม่ให้รบกวนลูกค้าที่นั่งอยู่ในร้าน
“ช่างเถอะ ว่าแต่อุ่นมีอะไรหรือเปล่า”
“อ๋อ ผมจะเอานี่มาให้ดูครับ วางแผงแล้ว” ไออุ่นส่งนิตยสารที่อยู่ในมือให้กับเสือ
“ถ่ายร้านออกมาสวยมาก ทั้งในแฟชั่นเซ็ตกับที่ลงคอลัมน์แนะนำร้าน” เสือเปิดนิตยสารที่รับมาจากไออุ่น
“เห็นแบบนี้แล้วถึงเพิ่งรู้สึกนะครับว่าโรมเป็นนายแบบจริงๆ ยิ่งเป็นธีมนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงยิ่งดูหล่อเข้าไปใหญ่”
เสือมองภาพรเมศสวมเสื้อเชิ้ตแบะอกทับด้วยสูทลำลอง นั่งจิบกาแฟอยู่ริมกระจกร้าน แล้วต้องยอมรับว่าดูดีเกินคาด
หน้านิ่งไม่ยิ้มยิ่งทำให้ใบหน้าที่คมเข้มอยู่แล้วโดดเด่นขึ้นไปอีก ผมถูกหวีเสยไปด้านหลัง ไม่เหลือภาพเด็กกวนประสาท
ที่เขาเห็นเป็นประจำ
“เห็นบอกว่ากองบก.ดันปกนี้ให้ออกก่อน เพราะกระแสของโรมกำลังมาแรง ร้านเราเลยพลอยได้ผลประโยชน์ไปด้วย
เหมือนได้โฆษณาโดยไม่ต้องเสียเงิน เดี๋ยวโรมกลับจากบาหลีเรานัดเลี้ยงขอบคุณน้องดีไหมครับพี่เสือ”
“ไม่อยู่เหรอ”
“ครับ ไปตั้งแต่สองวันก่อน เอากุญแจสำรองมาฝากไว้ให้พี่ทิน”
“อืม เรื่องเลี้ยงแล้วแต่อุ่น พี่ไม่มีความคิดเห็น”
“ถ้าอย่างนั้นเลี้ยงนะครับ ผมอยากขอบคุณน้อง เห็นบอกว่าทีแรกกองบก.เลือกร้านอื่น แต่โรมยืนยันว่าให้มาถ่ายร้านเรา”
“ตามใจ”
“โอเค ผมนัดกับโรมได้วันไหน จะมาบอกพี่เสืออีกที”
“ได้”
เมื่อคุยธุระจบแล้วไออุ่นเดินกลับเข้าห้องทำงาน เสือมองนิตยสารที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์ จู่ๆ ในใจก็รู้สึกโล่งขึ้นมา
ไม่อยู่หรอกเหรอ มิน่า
เดี๋ยวนะ!! เขาจะโล่งใจทำไม จะอยู่ไม่อยู่จะแวะมาไม่แวะมา เขาไม่เห็นต้องสนใจ ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา
เสือหยิบนิตยสารโยนลงในลิ้นชักเคาน์เตอร์
“หนังสืออะไรพี่เสือ” เหมาที่เพิ่งกลับมาจากขึ้นไปส่งกาแฟให้พนักงานบนตึก เปิดลิ้นชักที่เห็นเสือโยนหนังสือลงไปแวบๆ
“ว้าว ทำไมไอ้เหมาไม่หุ่นอย่างคุณโรมบ้างนะ จะควงสาวไม่ซ้ำหน้าเลย”
“เกินไป หล่อกว่านี้มีถมเถ”
“พี่เสือต้องไปตัดแว่นหรือเปล่า นี่ถ้าผมเป็นสาวๆ จะรีบถวายตัวให้คุณโรม หุ่นแบบนี้ลีลาน่าจะเด็ด”
ตุ๊บ!! เสือรีบก้มเก็บกรวยสำหรับกรองชาขึ้นมาจากพื้นเอาไปวางในอ่างล้างด้านหลังเคาน์เตอร์
“เป็นอะไรพี่ พักนี้จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว"
ว่างมากก็ไปเช็คสต็อคกาแฟ ปิดร้านจะได้ไม่ต้องเสียเวลาทำ”
“นี่ไง พูดอะไรขัดหูตลอด อารมณ์แปรปรวนจะหมดประจำเดือนหรือเปล่าพี่เสือ”
“ไอ้เหมา”
“คร้าบ เหมาผิดไปแล้ว ลูกพี่ทะเลไม่มาไม่มีใครคุ้มกะลาเลย”
“แมนมากนะมึงแอบหลังเด็ก” เสืออดหมั่นไส้ลูกน้องไม่ได้
“พี่เสือใจร้าย หยาบคายใส่เค้า เค้าจะไปฟ้องพี่อุ่น” แล้วลูกน้องตัวดีก็ทำสะบัดสะบึ้งใส่เขา เดินหายไปหลังร้าน
เจริญล่ะ สต็อคไม่ต้องเช็ค เนียนตลอด
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อุ่นพอจะหาคนทำงานที่ไว้ใจได้ให้พี่สักคนไหม” ไออุ่นมองหน้าคนถาม วันนี้ทินภัทรไม่ได้เข้าออฟฟิศ
แต่แวะมารับเขากลับบ้านด้วยเหตุผลว่ามีเรื่องอยากปรึกษา
“พีทินจะให้ทำงานแทนแววหรือครับ” ไออุ่นเล่าเรื่องของแววให้ทินภัทรฟังตั้งแต่เย็นวันที่ลูกหมูทะเลพูดเรื่องแม่
ทำให้ทินภัทรโกรธมาก แววคือหลานของแม่บ้านที่มาอาศัยอยู่ด้วยเพื่อเรียนมหาลัยและรับทำงานบ้านเล็กๆ น้อยๆ
ในวันหยุดและหลังเลิกเรียน ตั้งแต่ทินภัทรย้ายกลับมา หน้าที่หลักของแววคือเฝ้าลูกหมูเวลาอยู่บ้าน
ทินภัทรให้ความไว้ใจเพราะเห็นว่ากำลังเรียนมหาลัยในคณะที่ดี กิริยามารยาทเวลาอยู่ต่อหน้าก็ใช้ได้ ไม่คิดว่าลับหลัง
จะเป็นแบบนี้
“เปล่า”
“เปล่าเหรอครับ อย่าบอกว่าพี่ทินยังให้ช่วยดูลูกหมูให้” ไออุ่นเผลอทำหน้าไม่พอใจ เขายอมรับว่าโกรธแววมากที่ทำให้
ลูกหมูของเขาเสียใจ
“อย่าเพิ่งโกรธสิครับคุณแม่ พี่จัดการเปลี่ยนคนที่ไว้ใจได้มาดูแลแทนแล้ว”
“พี่ทิน อย่าพูดเล่นแบบนี้ครับ”
“อะไรครับ พี่ไม่ได้พูดเล่นจัดการแล้วจริงๆ”
“ไม่ใช่ครับ อย่าเรียกผมว่าแม่ มันไม่ดี” ไออุ่นคิดไปเองหรือเปล่า พอเขาพูดจบทินภัทรดูขรึมลงทันที ใบหน้าไม่ยิ้มแย้มเหมือนเก่า
“อุ่นไม่พอใจหรือ”
“ไม่ใช่ครับ” ไออุ่นรีบปฏิเสธ เขากลัวทินภัทรตีความหมายของเขาผิด ไออุ่นยอมรับว่าเขารู้สึกดี แต่เขาไม่อยากให้
เด็กชายทะเลสับสน เจ้าลูกหมูของเขายังเล็กนัก
“คือ ผมไม่อยากให้ทะเลจำ มันไม่ดีสำหรับเด็ก ผมเป็นผู้ชายเป็นแม่ไม่ได้หรอกครับ เป็นพ่อ เป็นลุง เป็นอาก็ว่าไปอย่าง”
“แต่พี่ดีใจที่อุ่นดูแลทะเลเหมือนแม่ ดูแลแบบที่พี่ไม่เคยทำ อุ่นกำลังจะบอกพี่ว่าอุ่นไม่ได้อยากทำหรือ”
“ไม่ใช่ครับ ผมยินดีและเต็มใจที่จะดูแลทะเลแบบนั้น แต่ทะเลมีแม่ แม่ที่แปลว่าผู้ให้กำเนิด อย่าให้ทะเลสับสนโดยการ
เรียกผมว่าแม่ให้แกได้ยิน ทะเลฉลาดจะจำติดปาก ต่อไปมันจะทำปัญหาให้ ผมไม่อยากให้คนมองทะเลแปลกๆ ที่
เรียกผู้ชายว่าแม่”
“พี่ขอโทษ พี่ลืมคิดไป”
“ไม่เป็นไรครับ”
“แต่..” เมื่อเข้าใจแล้วคนหน้าขรึมก็เลิกขรึมหันมาส่งยิ้มกรุ่มกริ่มให้ไออุ่น ก่อนจะหันกลับไปมองถนนตามเดิม
“อุ่นจะเป็นแม่ให้ทะเลใช่ไหม แค่ไม่ให้เรียกแม่เท่านั้น”
“ครับ?!!”
“ใช่ไหมครับ แม่ในการกระทำไม่ใช่คำพูด เมื่อกี้อุ่นบอกพี่เองนะ” คนถามรวบรัดตัดความในตอนท้าย แล้วอย่างนี้จะให้
ไออุ่นตอบว่าอะไร นอกจาก..
“ครับ”
“ขอบคุณครับคุณแม่ ต่อไปคุณพ่อก็จะพยายามให้มากขึ้น”
“พี่ทินไหนว่าไม่เรียกแล้วไงครับ” ไออุ่นไม่รู้จะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์ยังไงดี
“ลูกหมูหลับอยู่ พี่โตแล้วเรียกได้”
“พูดถึงเรื่องนี้ทำไมต้องพาทะเลออกมาด้วยครับ หลับๆ ตื่นๆ หลับดึกมันไม่ดีต่อการพัฒนาสมองของเด็ก”
“พี่มาคุยธุระกับอุ่น ทะเลก็ร้องตามอยากเจออุ่น ความผิดอุ่น โทษพี่ได้ยังไงครับ” จู่ๆ ความผิดก็ตกใส่ตัว
แบบไม่ทันตั้งตัว ต้องยอมยกนิ้วให้คนพูดแถไปจนได้
“งั้นมาคุยต่อให้จบครับ พี่ทินนอกเรื่องไปไกลแล้ว”
“อ่านั่นสิ พี่เกือบลืม มัวแต่กลัวโดนอุ่นดุ” คนตัวโตทำหน้าตาน่าสงสารคล้ายเด็กกำลังสำนึกผิด แต่กลับทำให้ไออุ่นอยากตี
มากกว่าอยากปลอบ
“พี่ทินจะให้หาคนไปทำงานอะไรครับ ผมจะได้ช่วยหาให้ถูก”
“ให้มาช่วยที่ร้านอุ่น”
“ร้านผม?”
“ใช่”
“ร้านผมยังไม่คิดจะจ้างคนเพิ่มครับ สามคนสบายๆ “ ร้านของไออุ่นเป็นแบบเซลฟ์เซอร์วิส และใช้แก้วแบบนำกลับทั้งหมด
จึงไม่จำเป็นต้องมีพนักงานหลายคน
“พี่ไม่ได้ให้อุ่นจ้าง พี่จะจ้าง”
“แล้วพี่ทินมาจ้างเด็กให้ร้านผมทำไมครับ” ยิ่งพูดไออุ่นยิ่งงง ไม่เข้าใจความคิดอีกฝ่าย
“ตอนนี้อุ่นช่วยดูทะเลให้พี่ อีกหลายเดือนกว่าจะเข้าโรงเรียน พี่ฝากไว้ทุกวันพี่เกรงใจ แต่ไม่ฝากอุ่นก็ไม่ไว้ใจใคร
กลัวจะเหมือนเด็กแววอีก ร้านอุ่นปิดทุ่มนึงกว่าจะกลับบ้านเดี๋ยวจะดึกไปสำหรับทะเล มีเด็กไว้ที่ร้านอีกสักคน
อุ่นกับเสือจะได้กลับเร็วขึ้น แบ่งเป็นกะเช้ากะบ่ายกับเหมา เรื่องเงินพี่จ่ายเอง”
“ไออุ่นฟังประโยคยาวเหยียดของทินภัทร มีทั้งที่ฟังเข้าใจและไม่เข้าใจ ที่ไม่เข้าใจคือ..
“ผมกลับดึกเกี่ยวอะไรกับเวลานอนทะเลครับ พี่ทินเลิกงานแล้วก็มารับลูกกลับบ้าน ผมก็อยู่ปิดร้านของผม”
“คนอะไรใจร้ายเพิ่งบอกว่าจะดูแลทะเลเหมือนลูก ตอนนี้มากลับคำ” ไออุ่นไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม เสียงผู้ชายงอนเป็นเด็ก
นี่ใช่ทินภัทรจริงหรือเปล่า แล้วดูเรื่องที่ยกมาอ้าง
“เดี๋ยวลูกหมูตื่นต้องบอกแล้วว่าอาอุ่นไม่รัก” เอากับพ่อเจ้าประคุณสิ ทำไออุ่นรู้สึกผิดทั้งที่รู้ว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรสักนิด
“นะครับ คิดเสียว่าพี่จ้างเด็กมาช่วยอุ่นดูแลลูกหมู”
“มันไม่เหมือนกัน”
“เหมือน อุ่นจะได้มีเวลาพัก มีเวลาให้ทะเล ให้พี่” ประโยคหลังมันเป็นคำสร้อยใช่ไหม ไออุ่นสับสนจนอยากถามทินภัทร
ว่าต้องการอะไรจากเขากันแน่ ทำไมถึงเอาตัวเข้ามาใกล้มากขนาดนี้ ไออุ่นอยากรู้ว่ามันใกล้แค่ตัวหรือใกล้ใจด้วยอย่างที่
เสือบอก เขาเข้าข้างตัวเองได้แล้วใช่ไหม
“อุ่น คิดอะไรอยู่ครับ”
“พี่ทินคิดจะทำอะไรครับ” ไออุ่นโพล่งออกไป เขาไม่สามารถเก็บความสงสัยไว้ได้อีกแล้ว มันบีบคั้นหัวใจเขาเกินไป
“อุ่นไม่รู้หรือ” ไออุ่นลอบถอนใจ ถ้าพูดมาแบบนี้ทินภัทรคงคิดจะตอบเขาว่าก็คิดจ้างคนมาช่วย เอาเถอะปล่อยไปก่อน
จะให้ซักว่าคิดอย่างไรกับเขากันแน่ไออุ่นก็ยังไม่กล้าพอ
“พี่กำลังจีบอุ่นอยู่ไงครับ” เหมือนคำพูดมันไม่ผ่านเข้าสมองไออุ่น มีเพียงตาเท่านั้นที่กระพริบตอบ
????????????????
“จีบ!! จีบผมหรือครับ?”
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
**อย่าเพิ่งถามหาพี่ทะเลกันนะคะ เพราะไม่ได้มาทุกตอน คนเขียนแอบเครียด **อย่าเพิ่งบ่นว่าสั้นด้วยน้า บางวันมันยุ่งจริงๆ อ่านแล้วมันไม่ค่อยสบายใจ (เค้าขอโทษ)
**ครึ่งหลังลงพรุ่งนี้นะคะ (ลงทุกตัวอักษรที่ปั่นได้แล้ว สัญญาว่าพรุ่งนี้จะเอาหวานๆ มาเสิร์ฟ )
**เมื่อวานมีคนรู้ทัน ^^ไออุ่นเป็นแม่ได้โดยไม่จำเป็นต้องเรียกแม่
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1223230 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก